Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik leśnik
Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
Data rozpoczęcia: 20 listopada 2025 00:11
Data zakończenia: 20 listopada 2025 00:21

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką klasę wieku reprezentuje drzewostan mający 41 lat?

A. III

B. IV

C. V

D. II

Drzewostan, który ma 41 lat, to klasa wieku III. To znaczy, że jest w przedziale wiekowym od 31 do 50 lat. Dlaczego to ważne? Bo wiek drzew ma spore znaczenie dla tego, jak rosną i jakie mają właściwości. W tej klasie drzewostany rosną całkiem dynamicznie, co sprawia, że nadają się do pozyskiwania drewna, ale też trzeba je pielęgnować, żeby dobrze się rozwijały. Często w tym wieku trzeba robić cięcia sanitarno-wydolnościowe, co pomaga całemu ekosystemowi leśnemu. Co więcej, drzewostany w tej klasie wiekowej mogą być już wykorzystywane w różnych celach ekologicznych i społecznych, na przykład w edukacji ekologicznej czy ochronie bioróżnorodności. Wiedza o tym, jak klasyfikować drzewostany, jest kluczowa dla leśników, którzy muszą podejmować rozsądne decyzje co do ich ochrony i zarządzania.

Pytanie 2

Kto zatwierdza Plan Urządzenia Lasu dla nadleśnictwa?

A. Ministra odpowiedzialnego za sprawy środowiska

B. dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych

C. Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych

D. dyrektora regionalnej dyrekcji ochrony środowiska

Zrozumienie procesu zatwierdzania Planu Urządzenia Lasu jest kluczowe dla poprawnego zarządzania zasobami leśnymi. Wybór dyrektora Generalnego Lasów Państwowych jako organu zatwierdzającego jest błędny, ponieważ to Minister właściwy do spraw środowiska pełni tę rolę. Wyboru dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych również nie można zaakceptować, gdyż jego kompetencje nie obejmują zatwierdzania planów, lecz nadzorowanie ich realizacji na poziomie regionalnym. Z kolei dyrektor regionalnej dyrekcji ochrony środowiska, mimo że ma istotny wpływ na ochronę zasobów naturalnych, nie jest odpowiedzialny za bezpośrednie zatwierdzanie planów urządzenia lasu. Te błędne odpowiedzi wynikają z mylnego rozumienia struktury organizacyjnej i kompetencji poszczególnych instytucji ochrony środowiska w Polsce. Kluczowe jest zrozumienie, że zatwierdzanie tego dokumentu przez Ministra zapewnia spójność polityki leśnej z krajowymi oraz międzynarodowymi standardami ochrony środowiska. Zrozumienie hierarchii oraz kompetencji poszczególnych organów administracji publicznej pozwala na efektywniejsze gospodarowanie zasobami leśnymi oraz lepsze przygotowanie do wdrażania strategii zrównoważonego rozwoju w praktyce.

Pytanie 3

Podczas inwentaryzacji materiału do sadzenia ustalono, że średnia liczba siewek sosny zwyczajnej w częściowym siewie na obszarze 1 m² wynosi 155 szt. Ile siewek znajduje się na powierzchni 33 a?

A. 511,50 tys. szt.

B. 0,51 tys. szt.

C. 5,12 tys. szt.

D. 51,15 tys. szt.

Żeby policzyć, ile siewek sosny zwyczajnej zmieści się na 33 arach, najpierw musimy zamienić ary na metry kwadratowe. 1 ar to 100 metrów kwadratowych, więc 33 ary to 3300 m². Jak już wiemy, że przeciętnie na 1 m² przypada 155 siewek, to możemy łatwo obliczyć, ile ich będzie w sumie. Mnożymy 155 przez 3300 i wychodzi nam 511500 siewek. Możemy to też zapisać jako około 511,50 tys. sztuk. W leśnictwie i ogrodnictwie ta wiedza jest mega ważna, bo planując siewki na danym terenie, możemy lepiej zarządzać zasobami oraz zapewnić roślinom odpowiednie warunki do wzrostu. Dobrze też wiedzieć, że gęstość sadzenia ma wpływ na ochronę środowiska i zrównoważony rozwój, co ma kluczowe znaczenie dla przyszłości naszych lasów.

Pytanie 4

Jakiego typu siedliskowego dotyczy zespół roślinny "świetlista dąbrowa"?

A. las mieszany wilgotny

B. las wilgotny

C. las mieszany świeży

D. las świeży

Wybór odpowiedzi związanych z lasem świeżym, lasem wilgotnym czy lasem mieszanym wilgotnym wskazuje na niezrozumienie specyficznych warunków siedliskowych, w jakich rozwija się zespół roślinny świetlistej dąbrowy. Las świeży jest typem siedliska, który charakteryzuje się glebami o różnym stopniu wilgotności, ale nie zapewnia optymalnych warunków dla dębów, które są kluczowymi gatunkami w świetlistej dąbrowie. Z kolei las wilgotny wskazuje na wyższy poziom wilgotności gleby, co sprzyja innym gatunkom roślinności, a jego warunki są zbyt ekstremalne dla dębów. Las mieszany wilgotny również nie odpowiada wymaganiom świetlistej dąbrowy, ponieważ w tym typie dominują inne gatunki drzew, które preferują wilgotniejsze siedliska. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich błędów, polegają na uproszczeniu różnorodności typów siedlisk i ich warunków, co skutkuje nieprzemyślanym przypisaniem roślinności do niewłaściwego ekosystemu. Aby zrozumieć, dlaczego świetlista dąbrowa występuje w lesie mieszanym świeżym, należy zwrócić uwagę na ich preferencje dotyczące gleby, światła i wilgotności, co jest kluczowe w kontekście ochrony i zarządzania lasami. Umiejętność prawidłowego rozpoznawania typów siedlisk i ich specyfiki jest niezbędna dla ekologów i leśników, aby podejmować właściwe decyzje związane z ochroną i zrównoważonym wykorzystaniem zasobów leśnych.

Pytanie 5

Zwójka sosnóweczka stanowi szkodnika

A. wtórnym sosny

B. pierwotnym drzewostanów sosnowych

C. upraw oraz młodników sosnowych

D. technicznych drzew iglastych

Zwójka sosnóweczka (Cydia strobilella) to szkodnik, który szczególnie wpływa na uprawy oraz młodniki sosnowe. Jest to motyl, którego larwy żerują na szyszkach sosnowych, co prowadzi do znacznych strat w plonach. Właściwe rozpoznanie i zrozumienie tego szkodnika jest kluczowe dla skutecznego zarządzania uprawami leśnymi. W praktyce, leśnicy powinni monitorować młodniki sosnowe pod kątem obecności zwójki i stosować odpowiednie metody ochrony roślin, takie jak stosowanie insektycydów w odpowiednich fazach rozwojowych. Dobre praktyki leśne obejmują także zarządzanie bioróżnorodnością oraz wprowadzanie naturalnych drapieżników, co może pomóc w ograniczeniu populacji szkodników. Dodatkowo, regularne inspekcje i oceny zdrowotności drzewostanów mogą pomóc w wczesnym wykrywaniu zagrożeń, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego zarządzania lasami, promowanymi przez organizacje takie jak FSC (Forest Stewardship Council).

Pytanie 6

Grandle to trofeum myśliwskie zdobyte z

A. owcy.

B. łani.

C. kozy.

D. klępy.

Grandle to trofeum myśliwskie, które pozyskuje się tylko z łani. Charakteryzuje się ono specyficzną budową, która odzwierciedla cechy płci żeńskiej. W praktyce myśliwskiej ważne jest, aby zrozumieć, jakie trofea można uzyskać z różnych gatunków zwierząt, ponieważ każdy z nich ma swoje unikalne cechy oraz regulacje prawne dotyczące ich pozyskiwania. Grandle, jako trofeum pozyskiwane z łani, jest cenione za swoją estetykę oraz wartość w kolekcjach myśliwskich. W Polsce, zgodnie z ustawodawstwem, pozyskiwanie trofeów myśliwskich powinno odbywać się zgodnie z zasadami etyki myśliwskiej oraz zasadami zrównoważonego rozwoju, co oznacza, że myśliwi powinni być świadomi wpływu swoich działań na populacje dzikich zwierząt. Znajomość i umiejętność identyfikacji trofeów, takich jak grandle, jest kluczowa dla każdego myśliwego, a ich kolekcjonowanie może przyczynić się do ochrony gatunków oraz świadomego zarządzania zasobami leśnymi.

Pytanie 7

Ilość kategorii zagrożenia pożarowego w lesie wynosi

A. 1

B. 4

C. 3

D. 2

Odpowiedź '4' jest prawidłowa, ponieważ w Polsce wyróżnia się cztery stopnie zagrożenia pożarowego lasu. Są to: niski, umiarkowany, wysoki oraz bardzo wysoki. System ten oparty jest na analizie warunków atmosferycznych, stanu wilgotności ściółki oraz roślinności. Na przykład, w dni o wysokiej temperaturze i niskiej wilgotności powietrza, ryzyko pożaru znacznie wzrasta, co klasyfikuje te warunki jako bardzo wysokie zagrożenie. W praktyce, znajomość tych stopni jest kluczowa dla leśników oraz służb ratunkowych, które podejmują działania prewencyjne i interwencyjne. W ramach dobrych praktyk, leśnicy są zobowiązani do monitorowania stanu lasów, co pozwala na szybką reakcję w przypadku wystąpienia zagrożenia. Dodatkowo, w sezonie letnim organizowane są kampanie edukacyjne, które mają na celu zwiększenie świadomości społecznej na temat zagrożeń pożarowych i zasad postępowania w sytuacji ich wystąpienia.

Pytanie 8

Najczęściej węgiel drzewny jest wytwarzany z

A. buka i brzozy

B. jesionu i dębu

C. sosny i świerka

D. jodły i lipy

Wybór odpowiedzi związanych z sosną, świerkiem, jodłą, lipą, jesionem i dębem wskazuje na błędne zrozumienie właściwości materiałów drzewnych wykorzystywanych do produkcji węgla drzewnego. Sosna i świerk, chociaż powszechnie występujące w lasach, są bogate w żywicę, co prowadzi do dymienia oraz intensywnego zapachu podczas spalania, co czyni je mniej odpowiednimi dla celów gastronomicznych. Z kolei jodła i lipa, mimo iż są używane w różnych zastosowaniach, również nie są preferowane do produkcji węgla drzewnego. Jesion i dąb, znane ze swojej twardości i gęstości, mogą być stosowane, ale ich gęstość oraz zawartość substancji organicznych mogą powodować problemy z efektywnością procesu karbonizacji i jakością uzyskanego węgla. W kontekście produkcji węgla drzewnego, kluczowe jest zrozumienie związku między rodzajem drewna a jego właściwościami spalania, co ma znaczenie dla wydajności końcowego produktu. Wybór niewłaściwych gatunków drzew może prowadzić do nieoptymalnych efektów, co z kolei wpływa na jakość węgla drzewnego oraz zdrowie użytkowników. Należy zwracać uwagę na te różnice, aby móc świadomie wybierać surowce, a tym samym podnosić jakość produkcji zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi.

Pytanie 9

Opieka nad drzewami, która polega na utrzymaniu młodnika w warunkach oświetlenia górnego oraz umiarkowanego cienia bocznego, jest typowa dla

A. grabu

B. buka

C. dębu

D. jodły

Wybór odpowiedzi związanych z bukiem, grabem czy jodłą, opiera się na niepełnym zrozumieniu wymagań tych gatunków w kontekście pielęgnacji młodników. Buk, jako gatunek leśny, preferuje raczej gęstsze zacienienie, co oznacza, że jego młodniki często rozwijają się w warunkach większego ocienienia, co nie sprzyja pozostawieniu ich pod wpływem światła górnego. Grab, z kolei, to drzewo, które wykazuje dużą elastyczność w zakresie warunków wzrostu, jednak nie jest tak światłolubne jak dąb, co czyni go mniej odpowiednim w kontekście omawianej pielęgnacji. Jodła, jako drzewo iglaste, preferuje warunki zacienione i wilgotne, co również nie jest zgodne z ideą pozostawiania młodnika pod wpływem światła. Częstym błędem w podejściu do pielęgnacji młodników jest pomijanie specyficznych wymagań każdego gatunku, co prowadzi do niewłaściwego doboru praktyk silwidżerskich czy decyzji zarządzających w obrębie drzewostanów. Kluczowe jest, aby znać specyfikę każdego gatunku i dostosować działania do ich indywidualnych potrzeb, a także stosować się do standardów dotyczących zarządzania lasami, aby zapewnić ich zdrowy rozwój oraz trwałość ekosystemów leśnych.

Pytanie 10

Drewno jodłowe o gęstości 0,41--0,50 g/cm³ w stanie powietrznie suchym klasyfikuje się jako drewno

A. umiarkowanie lekkie

B. ciężkie

C. lekkie

D. bardzo ciężkie

Wybór odpowiedzi związanej z ciężkim drewnem opiera się na nieprawidłowym zrozumieniu gęstości materiałów. Drewno o gęstości 0,41--0,50 g/cm³ nie może być kwalifikowane jako ciężkie, ponieważ według ogólnie przyjętych standardów gęstość powyżej 0,60 g/cm³ jest zwykle uznawana za ciężką. Kluczowym zagadnieniem jest to, że ciężkość drewna wpływa na jego zastosowanie w budownictwie i przemyśle drzewnym. W rzeczywistości, ciężkie drewno, takie jak dąb czy buk, ma zastosowanie w produkcji mebli, w których wymagana jest większa trwałość i odporność na ścieranie. Z kolei drewno jodłowe, o niższej gęstości, oferuje inne właściwości, takie jak lepsza izolacja akustyczna oraz niższa waga, co czyni je atrakcyjnym materiałem w budownictwie szkieletowym oraz w produkcji lekkich konstrukcji. Odnośnie do odpowiedzi związanej z lekkim drewnem, gęstość w zakresie 0,41--0,50 g/cm³ plasuje drewno jodłowe w kategorii umiarkowanie lekkich, co oznacza, że jest ono znacznie lżejsze niż typowe gatunki ciężkiego drewna, ale nie osiąga jeszcze klasyfikacji jako lekkie. W związku z tym, stwierdzenie, że jodła jest drewnem ciężkim lub bardzo ciężkim, jest mylnym podejściem, które ignoruje fundamentalne różnice w gęstości drewna oraz ich praktyczne implikacje w zastosowaniach inżynieryjnych i rzemieślniczych. Osoby, które utożsamiają umiarkowaną lekkość z ciężarem, mogą nie dostrzegać różnorodności właściwości drewna, co jest kluczowe w kontekście inżynierii materiałowej oraz w przemyśle meblarskim.

Pytanie 11

W trakcie realizacji rębni Ib, najpierw likwiduje się

A. drzewa, których ścięcie nie jest możliwe według ustalonego, głównego kierunku obalania drzew

B. drzewa, które można ściąć zgodnie z ustalonym, głównym kierunkiem obalania drzew

C. drzewa oraz krzewy z warstwy podszytu i młodników

D. drzewa, które przewróciły się wraz z korzeniami

Odpowiedź "drzewa, które przewróciły się wraz z korzeniami" jest poprawna, ponieważ w procesie wykonywania rębni Ib, kluczowe jest usunięcie drzew, które naturalnie uległy wywróceniu. Takie drzewa stanowią zagrożenie dla zdrowych drzew w ich otoczeniu oraz dla późniejszych prac leśnych. Ich obecność może prowadzić do rozwoju chorób i szkodników, które mogą się rozprzestrzeniać na inne, zdrowe rośliny. Praktyka ta jest zgodna z zasadami ochrony lasów, które promują usuwanie drzew w stanie degradacji. Dodatkowo, wywrócone drzewa mogą zmieniać strukturę gleby oraz wpływać na system korzeniowy innych roślin, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do dalszych problemów w ekosystemie leśnym. W eliminacji takich drzew często wykorzystuje się metody mechaniczne oraz ręczne, które są dostosowane do warunków terenowych, co pozwala na efektywne zarządzanie przestrzenią leśną oraz redukcję ryzyka wypadków podczas prac leśnych.

Pytanie 12

Rodzaj drzewostanu wyznacza proporcje gatunków w jego składzie

A. szczegółowych.

B. gatunków pomocniczych.

C. głównych.

D. gatunków uszlachetniających.

Odpowiedź 'głównych' jest prawidłowa, ponieważ typ drzewostanu definiuje przede wszystkim udział gatunków głównych, które dominują w danym ekosystemie. Gatunki główne to te, które mają kluczowe znaczenie dla struktury i funkcjonowania lasu, a ich udział wpływa na inne aspekty, takie jak bioróżnorodność, dynamika wzrostu i odporność na choroby. Przykładowo w drzewostanie sosnowym, sosna jest gatunkiem głównym, który kształtuje warunki życia pozostałych gatunków. Klasyfikacja drzewostanu pod względem udziału gatunków głównych jest istotna dla leśnictwa, ponieważ umożliwia właściwe zarządzanie zasobami leśnymi oraz planowanie zrównoważonej gospodarki leśnej. W praktyce, znajomość uczestnictwa gatunków głównych w drzewostanie jest niezbędna do określenia metod hodowli, zbioru drewna oraz strategii ochrony różnorodności biologicznej. Ustalanie typów drzewostanu na podstawie dominujących gatunków głównych pozwala leśnikom na podejmowanie świadomych decyzji dotyczących zachowania i użytkowania lasów.

Pytanie 13

Akceptowalny nadmiar długości dla drewna kłodowanego wynosi

A. 1÷3 cm

B. do 5%

C. do 3%

D. 5÷10 cm

Odpowiedź 5÷10 cm jest poprawna, ponieważ w przypadku drewna kłodowanego dopuszczalny nadmiar długości wynosi właśnie w tym zakresie. W praktyce oznacza to, że elementy drewna powinny mieć długość przewyższającą wymagane wymiary o maksymalnie 10 cm, co pozwala na łatwiejsze ich dopasowanie podczas obróbki. Normy branżowe, takie jak PN-EN 14081, wskazują na znaczenie zachowania określonych tolerancji wymiarowych w produkcie, aby zapewnić jego funkcjonalność i jakość. Dopuszczalne nadmiary długości są istotne nie tylko w kontekście technicznym, ale także ekonomicznym – pozwalają na minimalizację odpadów podczas cięcia oraz zwiększają efektywność wykorzystania materiałów. W sytuacjach, gdy drewno jest używane do budowy konstrukcji, jego długość powinna być dostosowana do wymogów projektowych, co jest szczególnie ważne w przypadku elementów nośnych, gdzie precyzja wymiarów ma kluczowe znaczenie dla stabilności i bezpieczeństwa całej konstrukcji.

Pytanie 14

Dla stosów drewna klasyfikowanych jako S3a, M1 i M2, układanych w lesie, obowiązuje nadmiar wysokości wynoszący

A. 15%

B. 10%

C. 5%

D. 1%

W przypadku stosów drewna grupy S3a, M1 i M2, nadmiar wysokości wynoszący 10% jest zgodny z obowiązującymi standardami i praktykami w obszarze gospodarki leśnej. Nadmiar wysokości jest stosowany w celu uwzględnienia różnic w ułożeniu drewna, co jest istotne podczas jego transportu, sortowania i magazynowania. Zastosowanie 10% nadmiaru wysokości pozwala na lepsze dostosowanie stosu do regulacji związanych z jego objętością oraz masą. Dla przykładu, w praktyce leśnej, jeżeli mamy do czynienia z układaniem drewna w lesie, nadmiar ten może zredukować ryzyko uszkodzeń podczas transportu, a także pomóc w dokładniejszym oszacowaniu ilości surowca do pozyskania. Dodatkowo, taki nadmiar wysokości wpisuje się w dobre praktyki dotyczące optymalizacji procesów magazynowania i logistyki, co sprzyja efektywności operacyjnej oraz minimalizacji strat surowca. Działania te zapewniają również zgodność z wytycznymi krajowymi i międzynarodowymi dotyczącymi zarządzania zasobami leśnymi, co jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju tego sektora.

Pytanie 15

Roczne wydobycie drewna w polskich lasach wyniosło 40 mln m³. Jeśli na pozyskanie 1 m³ drewna wykorzystano 0,1 litra oleju biodegradowalnego do smarowania prowadnicy, to ile oleju biodegradowalnego trafiło do lasów w ciągu roku?

A. 4 mln litrów oleju biodegradowalnego

B. 10 mln litrów oleju biodegradowalnego

C. 1 mln litrów oleju biodegradowalnego

D. 40 mln litrów oleju biodegradowalnego

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ całkowite roczne pozyskanie drewna w polskich lasach wynosi 40 mln m³. Każdemu z tych metrów sześciennych drewna przypisano zużycie 0,1 litra oleju biodegradowalnego do smarowania prowadnicy. Aby obliczyć całkowite zużycie oleju, wystarczy pomnożyć liczbę metrów sześciennych przez ilość oleju zużywanego na jeden metr sześcienny. Zatem 40 mln m³ x 0,1 litra/m³ = 4 mln litrów oleju biodegradowalnego. Zrozumienie tych obliczeń jest istotne w kontekście zrównoważonego gospodarowania zasobami leśnymi. W praktyce, stosowanie olejów biodegradowalnych w procesach leśnych przyczynia się do minimalizowania negatywnego wpływu na środowisko. Wysokiej jakości oleje biodegradowalne są zgodne z normami ekologicznymi i przyczyniają się do ochrony bioróżnorodności w lasach. Warto również zauważyć, że odpowiednie zarządzanie zasobami leśnymi, w tym stosowanie odpowiednich substancji smarujących, jest kluczowym elementem odpowiedzialnej gospodarki leśnej, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami FSC i PEFC.

Pytanie 16

Możliwość przekształcenia rębni złożonej, określonej w planie urządzenia lasu, na rębnię zupełną wymaga zgody

A. dyrektora regionalnej dyrekcji LP

B. nadleśniczego

C. leśniczego

D. inżyniera nadzoru

Wybór inżyniera nadzoru, nadleśniczego czy leśniczego jako osoby uprawnionej do wyrażenia zgody na zmianę rębni złożonej w rębnię zupełną jest błędny z kilku powodów. Po pierwsze, inżynier nadzoru, mimo że posiada wiedzę techniczną i doświadczenie, nie ma kompetencji decyzyjnych w zakresie zmian w planach urządzenia lasu, które są na wyższym poziomie zarządzania. Nadleśniczy, chociaż odpowiedzialny za zarządzanie lasami w obrębie swojego nadleśnictwa, również nie dysponuje odpowiednimi uprawnieniami do wprowadzania takich zmian bez zgody dyrektora regionalnej dyrekcji LP. Leśniczy z kolei jest odpowiedzialny za codzienne zarządzanie lasem, ale jego kompetencje są ograniczone do operacyjnych decyzji i nie obejmują strategicznych zmian w planach leśnych. Prawidłowe podejście do zarządzania lasami wymaga znajomości przepisów i procedur, które jasno określają, jakie instytucje i osoby mają prawo do podejmowania decyzji na wyższym poziomie. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do potencjalnych naruszeń prawa leśnego oraz zasad zrównoważonego rozwoju w gospodarce leśnej, co w dłużej perspektywie może mieć negatywne skutki dla ekosystemów leśnych oraz lokalnych społeczności zależnych od tych zasobów.

Pytanie 17

W obszarze wpływu przemysłowego powinny być poddawane przekształceniu drzewostany iglaste oraz iglaste z domieszką drzew liściastych do

A. 50%

B. 20%

C. 30%

D. 40%

Odpowiedzi takie jak 50%, 30% i 40% wskazują na niezrozumienie zasad gospodarowania drzewostanami w kontekście strefy oddziaływania przemysłu. Wysokie wartości procentowe sugerują, że znaczna część drzewostanów powinna być przekształcana, co w rzeczywistości może prowadzić do niepożądanych efektów ekologicznych. Przede wszystkim, zbyt intensywna przebudowa może prowadzić do destabilizacji ekosystemów, obniżenia ich bioróżnorodności, a także do erozji gleby oraz pogorszenia jakości siedlisk dla różnych gatunków. W przypadku odpowiedzi na poziomie 50%, mamy do czynienia z podejściem, które ignoruje zasadę odpowiedzialności za środowisko. Tak ekstremalne wartości mogą być wynikiem błędnego zrozumienia potrzeby zachowania pewnej proporcji drzewostanów w celu ochrony przyrody i utrzymania funkcji lasów. Odpowiedzi 30% i 40% również nie uwzględniają minimalnych wymagań dotyczących ochrony i zachowania drzewostanów w strefach przemysłowych, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami i standardami branżowymi. Współczesne podejście do gospodarowania lasami koncentruje się na zrównoważonym rozwoju, gdzie kluczowe jest zachowanie równowagi pomiędzy działalnością gospodarczą a ochroną środowiska. Dlatego przebudowa drzewostanów na poziomie 20% jest nie tylko zgodna z przepisami, ale także stanowi fundament odpowiedzialnej gospodarki leśnej.

Pytanie 18

Zimuje w postaci gąsienicy w osłonie jajowej, znajdując się pod płytkami kory na pniu

A. osnuja gwiaździsta

B. brudnica mniszka

C. barczatka sosnówka

D. strzygonia choinówka

Brudnica mniszka (Mamestra brassicae) jest owadem z rodziny sówkowatych, którego larwy zimują pod płytkami kory na pniach drzew. Gąsienice tego gatunku są znane z tego, że potrafią przetrwać w trudnych warunkach, co czyni je interesującym obiektem badań w kontekście adaptacji do zimowych warunków. Ich strategia zimowania w osłonkach jajowych zapewnia im odpowiednią ochronę przed niskimi temperaturami oraz drapieżnikami. Z perspektywy praktycznej, znajomość cyklu życiowego brudnicy mniszki jest istotna dla rolników i ogrodników, którzy muszą monitorować populacje tych owadów, aby unikać szkód w uprawach, zwłaszcza w przypadku warzyw i roślin kapustnych. W Polsce brudnica mniszka jest jednym z najważniejszych szkodników w uprawach rolnych, dlatego skuteczne metody monitorowania i zwalczania jej larw są kluczowe w zarządzaniu plonami. Rekomenduje się stosowanie pułapek feromonowych oraz regularne inspekcje terenów upraw, co jest zgodne z najlepszymi praktykami agrotechnicznymi.

Pytanie 19

W okresie wrzesień – październik przeprowadza się zbiór nasion

A. świerka

B. jodły

C. sosny

D. modrzewia

Jodła jest drzewem iglastym, które w miesiącach wrzesień i październik osiąga dojrzałość nasion. Wtedy to następuje proces zbioru, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie gospodarki leśnej oraz hodowli. Nasiona jodły są istotne w kontekście zalesiania i rekultywacji terenów, ponieważ mają wysoką jakość kiełkowania oraz zdolność do adaptacji w różnych warunkach glebowych. W praktyce, pozyskiwanie nasion jodły w tym okresie jest kluczowe dla zachowania różnorodności biologicznej oraz wspierania zrównoważonego rozwoju lasów. Zgodnie z normami, zbiór nasion powinien być przeprowadzany w odpowiednich warunkach pogodowych, co zwiększa szanse na ich udane kiełkowanie i późniejszy wzrost. Ponadto, wiedza na temat sezonowości zbiorów nasion jodły jest niezwykle ważna dla leśników, którzy planują zalesienia i odnowienia drzewostanów.

Pytanie 20

W terminologii myśliwskiej, jak określa się poroże kozła?

A. cewki

B. świece

C. parostki

D. łyżki

Wszystkie odpowiedzi poza parostkami są nieprawidłowe i nie odnoszą się do właściwego terminu używanego w kontekście poroża kozła. Pojęcie 'łyżki' nie ma związku z porożem, a w łowiectwie odnosi się do innych elementów, takich jak akcesoria do polowania. 'Cewki' to termin stosowany raczej w kontekście anatomii i biologii, ale nie w odniesieniu do poroża. To może prowadzić do mylnego wrażenia, że są one związane z budową poroża, co jest błędne. Z kolei 'świece' również nie mają nic wspólnego z porożem, gdyż jest to termin z zupełnie innej dziedziny, często związany z oświetleniem i dekoracją, a nie biologicznymi aspektami zwierząt. Tego typu błędy wynikają z braku znajomości terminologii łowieckiej oraz ekologii zwierząt, co jest istotne dla każdego myśliwego czy miłośnika przyrody. Poprawne zrozumienie terminologii jest kluczowe dla efektywnego zarządzania populacjami dzikich zwierząt oraz dla etycznego podejścia do łowiectwa. Ostatecznie, zrozumienie różnic pomiędzy tymi terminami jest niezbędne do podejmowania świadomych decyzji w praktykach łowieckich oraz ochrony przyrody.

Pytanie 21

Porównawcza metoda estymacji brakarskich opiera się na obliczeniu mas oraz struktury sortymentowej na podstawie

A. pozyskania w ciągu ostatnich 10 lat w grupach drzewostanów przypominających wskazane wydzielenie

B. dokładnych pomiarów wszystkich drzew w wydzieleniu

C. pozyskania w ostatnich 5 latach w drzewostanach podobnych do wskazanego wydzielenia

D. dokładnych pomiarów 10% drzew w drzewostanie i odniesieniu do całego wydzielenia

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź dotycząca pozyskania danych w poprzednich 5 latach w drzewostanach podobnych do wskazanego wydzielenia jest prawidłowa, ponieważ metoda porównawcza szacunków brakarskich opiera się na analizie doświadczeń i danych historycznych. W praktyce, dla zachowania rzetelności wyliczeń, kluczowe jest korzystanie z danych dotyczących drzewostanów, które są właściwie zdefiniowane i charakteryzują się podobnymi parametrami, takimi jak wiek, gatunek, struktura i warunki środowiskowe. W przypadku analizy w odniesieniu do ostatnich 5 lat, można uwzględnić zmiany w przyroście drzew, co pozwala na lepsze oszacowanie mas i struktury sortymentowej. Przykładem zastosowania tej metody może być ocena zasobów drewna w regionach leśnych, gdzie podobne drzewostany były już analizowane i pozyskiwano z nich dane, co może być niezwykle pomocne w planowaniu gospodarczym oraz w zarządzaniu zasobami leśnymi. Dobrą praktyką jest również dokumentowanie wszelkich zmian w metodyce pozyskiwania danych, aby umożliwić ich przyszłe wykorzystanie oraz weryfikację na podstawie aktualnych trendów i wytycznych branżowych.

Pytanie 22

Ile powierzchni próbnych w jednej partii kontrolnej powinno się badać w zakresie jesiennych poszukiwań szkodników pierwotnych sosny?

A. 15

B. 10

C. 20

D. 5

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 10 jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z zaleceniami standardów ochrony roślin, w tym wytycznymi Ministerstwa Rolnictwa oraz praktykami stosowanymi w leśnictwie, jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny powinny obejmować 10 powierzchni próbnych w jednej partii kontrolnej. Dodatkowo, przeprowadzanie poszukiwań na takiej liczbie powierzchni zapewnia odpowiednią reprezentatywność danych, co jest kluczowe dla skutecznej oceny stanu zdrowotnego drzewostanu. Przykładowo, prowadząc monitoring na 10 powierzchniach, można dokładnie określić populację szkodników oraz ich rozkład w obrębie danej partii. W praktyce, odpowiednia liczba powierzchni próbnych pozwala na wczesne wykrywanie problemów, co może wpłynąć na podjęcie działań ochronnych w odpowiednim czasie i zapobiec dalszym szkodom. Warto również wspomnieć, że stosowanie się do tych wytycznych jest zgodne z zasadami zrównoważonego zarządzania lasami.

Pytanie 23

Jaką wartość ma promień strefy zagrożenia podczas wycinki drzew?

A. 30 m

B. minimum 1 wysokość drzewostanu

C. minimum 2 wysokości drzewostanu

D. 2 m

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "co najmniej 2 wysokości drzewostanu" jest poprawna, ponieważ ustala odpowiedni promień strefy niebezpiecznej, który jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa podczas prowadzenia prac leśnych, takich jak ścinka drzew. W praktyce oznacza to, że odległość ta powinna być obliczana na podstawie wysokości drzewa, co pozwala na uwzględnienie potencjalnego upadku gałęzi oraz samego drzewa. Standardy dotyczące ścinki drzew, takie jak normy BHP, zalecają, aby strefa niebezpieczna obejmowała obszar co najmniej równy dwukrotności wysokości drzewa, co pozwala na minimalizowanie ryzyka zarówno dla osób pracujących, jak i dla otoczenia. Przykładowo, jeśli drzewo ma wysokość 20 metrów, to strefa niebezpieczna powinna wynosić co najmniej 40 metrów. Taka praktyka jest zgodna z zasadami ochrony osób trzecich oraz zapobiega niepożądanym zdarzeniom, które mogą prowadzić do obrażeń lub uszkodzeń mienia. Dbanie o odpowiedni promień strefy niebezpiecznej jest fundamentalnym aspektem zarządzania bezpieczeństwem w leśnictwie.

Pytanie 24

W ciągu jednego dnia leśniczy używa 150 płytek do cechowania drewna. Ile dni roboczych będzie potrzebnych, aby wykorzystać płytki od nr 3 000 do nr 5 999?

A. 15 dni

B. 30 dni

C. 59 dni

D. 20 dni

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór odpowiedzi 20 dni jest poprawny, ponieważ leśniczy w ciągu jednego dnia nabija 150 płytek do cechowania drewna. Aby określić, ile dni jest potrzebnych do wyczerpania płytek od numeru 3000 do 5999, musimy najpierw policzyć łączną liczbę płytek w tym zakresie. Różnica między końcowym a początkowym numerem to 5999 - 3000 + 1 = 3000 płytek. Następnie dzielimy tę liczbę przez ilość płytek nabitych w ciągu jednego dnia: 3000 płytek / 150 płytek/dzień = 20 dni. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu zasobami, gdzie precyzyjne planowanie i monitorowanie użycia materiałów są kluczowe. W praktyce leśniczy musi również brać pod uwagę czynniki takie jak dostępność drewna, zmiany w popycie i sezonowość, co może wpłynąć na tempo cechowania drewna. Właściwe zarządzanie tymi zasobami pozwala na optymalizację pracy oraz minimalizację strat.

Pytanie 25

Najważniejszą rolą lasu, którego teren udostępniono mieszkańcom przez stworzenie ścieżek edukacyjnych, miejsc rekreacyjnych, obiektów sportowych itp., jest funkcja

A. ochronna

B. przyrodnicza

C. gospodarcza

D. społeczna

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dominująca funkcja lasu, którego obszar jest udostępniony ludności poprzez budowę ścieżek edukacyjnych oraz obiektów rekreacyjnych, jest funkcją społeczną. Funkcja ta polega na umożliwieniu mieszkańcom dostępu do terenów leśnych w celu aktywnego spędzania czasu wolnego, co sprzyja integracji społecznej oraz podnoszeniu jakości życia. Przykładem mogą być leśne ścieżki edukacyjne, które pozwalają na prowadzenie zajęć z zakresu ekologii i ochrony środowiska, co wpływa na rozwój świadomości ekologicznej wśród społeczeństwa. Zgodnie z dobrymi praktykami zarządzania lasami, takie działania są zgodne z zasadą zrównoważonego rozwoju, gdzie lasy pełnią nie tylko funkcję ochronną i produkcyjną, ale również społeczną, promując aktywność fizyczną i edukację wśród lokalnych społeczności. Ponadto, lasy pełnią rolę miejsc spotkań, co przyczynia się do budowania więzi między mieszkańcami, a także wspiera lokalne inicjatywy i rozwój turystyki.

Pytanie 26

Gospodarczą mapę tworzy się w skali

A. 1:5 000

B. 1:10 000

C. 1:20 000

D. 1:100 000

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 1:5 000 jest poprawna, ponieważ mapa gospodarcza sporządzana jest w skali, która pozwala na dokładne odwzorowanie szczegółów terenu. Skala 1:5 000 oznacza, że 1 centymetr na mapie odpowiada 5 000 centymetrom w rzeczywistości, co przekłada się na 50 metrów. Tego rodzaju skala jest idealna do map gospodarczych, ponieważ umożliwia przedstawienie takich informacji jak granice działek, lokalizacja budynków, infrastruktura drogowa czy usługi publiczne w sposób czytelny i precyzyjny. Mapy w tej skali wykorzystywane są często w planowaniu przestrzennym, urbanistyce oraz zarządzaniu nieruchomościami, co czyni je niezwykle praktycznymi dla inżynierów, architektów i urbanistów. Dodatkowo, w kontekście standardów branżowych, takie mapy spełniają wymogi lokalnych przepisów dotyczących zagospodarowania przestrzennego, co czyni je kluczowym narzędziem w pracy zawodowej. Wiedza o tym, jak interpretować i sporządzać mapy w odpowiedniej skali, jest niezbędna w wielu dziedzinach związanych z geografią oraz planowaniem przestrzennym.

Pytanie 27

Okres rozwojowy drzewostanu, który trwa od momentu pojawienia się zwarcia aż do rozpoczęcia etapu wydzielania się drzew, to

A. młodnik

B. uprawa

C. drzewostan dojrzewający

D. drzewostan dojrzały

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Młodnik to faza rozwojowa drzewostanu, która występuje po zwarciu koron drzew, co oznacza, że drzewa zaczynają intensywnie rosnąć i konkurować o światło, wodę oraz składniki odżywcze. W tym okresie dominują młode drzewa, które nie osiągnęły jeszcze etapu wydzielania, co daje im możliwość rozwoju w warunkach wspomnianej konkurencji. Młodniki są kluczowe w cyklu życia lasu, ponieważ kształtują przyszłe pokolenia drzew i wpływają na strukturę ekosystemu leśnego. Ich odpowiednia pielęgnacja, która może obejmować przycinanie, selekcję i ochronę przed szkodnikami, zapewnia zdrowy rozwój i optymalne warunki dla roślinności. Dobre praktyki w zarządzaniu młodnikami polegają między innymi na stosowaniu zrównoważonych metod hodowli, które wspierają bioróżnorodność oraz stabilność ekologiczną lasu. Na przykład, wprowadzenie różnorodnych gatunków drzew do młodnika może zwiększyć jego odporność na choroby i zmiany klimatyczne.

Pytanie 28

Szkodnikiem wtórnym dla świerka, którego rójka przypada na sezon wiosenny, jest

A. ogłodek wielorzędowy

B. rytel pospolity

C. kornik ostrozębny

D. kornik drukarczyk

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kornik drukarczyk (Ips typographus) to jeden z najważniejszych szkodników wtórnych świerka, który charakteryzuje się specyficznym cyklem życia, w którym rójka przypada na wiosnę. Jego obecność w lesie może prowadzić do poważnych uszkodzeń drzew, a w skrajnych przypadkach do ich obumarcia. W praktyce leśnej znajomość cyklu rozwojowego kornika drukarczyka jest kluczowa dla skutecznego monitorowania i zarządzania populacjami tych szkodników. Wczesne wykrycie i odpowiednia reakcja, takie jak zastosowanie pułapek feromonowych, mogą znacząco zredukować straty w lesie. W kontekście ochrony lasów oraz zachowania bioróżnorodności istotne jest stosowanie zintegrowanych metod ochrony, które uwzględniają zarówno nawożenie drzew, jak i odpowiednią gospodarkę leśną, co pozwala na tworzenie bardziej odpornych ekosystemów. Ważne jest również, aby leśnicy byli świadomi wpływu zmian klimatycznych na dynamikę populacji kornika, co może powodować zmiany w jego cyklu rozwoju oraz pojawianie się nowych, niekorzystnych dla lasów gatunków.

Pytanie 29

Jaką część powierzchni kraju tworzą parki narodowe w Polsce?

A. 30 %

B. 20 %

C. 2 %

D. 10 %

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Parki narodowe w Polsce zajmują około 2% powierzchni kraju, co stanowi istotny element ochrony bioróżnorodności i zachowania cennych ekosystemów. W Polsce istnieje 23 parki narodowe, które chronią unikalne walory przyrodnicze, kulturowe i krajobrazowe. Przykładowo, Białowieski Park Narodowy, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO, stanowi ostatni fragment pierwotnych lasów nizinnych w Europie i jest domem dla żubrów, które są symbolem ochrony przyrody w Polsce. Ochrona takich obszarów jest zgodna z międzynarodowymi standardami ochrony przyrody, takimi jak Konwencja o różnorodności biologicznej, która nakłada na państwa obowiązek zachowania ekosystemów. Znajomość procentowego udziału parków narodowych w powierzchni kraju jest również istotna dla planowania przestrzennego oraz podejmowania decyzji dotyczących wykorzystania zasobów naturalnych, co ma bezpośredni wpływ na strategię zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 30

Dla sosny mającej 95 lat i osiągającej wysokość 24,88 m, grubość w połowie jej wysokości wynosi 19 cm. Miąższość obliczona zgodnie ze wzorem środkowego przekroju to

A. 0,6000 m3

B. 0,6671 m3

C. 0,7051 m3

D. 0,7000 m3

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Obliczona miąższość sosny wynosząca 0,7051 m3 jest wynikiem zastosowania wzoru środkowego przekroju, który jest powszechnie używany w leśnictwie do oszacowania objętości drzew. Wzór ten uwzględnia zarówno wysokość drzewa, jak i jego grubość w połowie wysokości. W przypadku sosny 95-letniej o wysokości 24,88 m i grubości 19 cm, zastosowanie wzoru pozwala na uzyskanie precyzyjnych wyników, które są istotne w zarządzaniu zasobami leśnymi oraz w praktykach związanych z gospodarką leśną. Przykładowo, taka wiedza przydaje się przy planowaniu zbiorów drewna czy ocenie wartości ekonomicznej lasów. Dobrze przeprowadzone obliczenia miąższości mogą wpływać na zrównoważony rozwój oraz ochronę lasów, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak FSC (Forest Stewardship Council), które promują odpowiedzialne zarządzanie lasami. Obliczenia takie są również kluczowe w kontekście raportowania emisji dwutlenku węgla, gdzie znajomość miąższości pomaga w oszacowaniu potencjału pochłaniania węgla przez lasy.

Pytanie 31

Do polowania na drobną zwierzynę (z wyjątkiem drapieżników) stosuje się jedynie broń myśliwską z lufami gładkimi oraz

A. naboi śrutowych

B. pociski półpłaszczowe

C. pociski płaszczowe

D. naboi kulowych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Naboi śrutowych używa się w polowaniach na zwierzynę drobną z uwagi na ich konstrukcję oraz właściwości balistyczne. Śrut, w przeciwieństwie do pocisków kulowych, zapewnia większą powierzchnię trafienia, co zwiększa szansę na skuteczne ustrzelenie mniejszych zwierząt, takich jak ptactwo czy zające. Dzięki gładkiej lufie, broń myśliwska jest w stanie efektywnie strzelać na krótsze dystanse, co jest typowe w polowaniach na drobną zwierzynę. Zastosowanie naboi śrutowych jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji myśliwskich oraz przepisami prawa, które regulują rodzaje amunicji dozwolone w określonych typach polowań. W praktyce myśliwi często korzystają z różnych typów śrutów, takich jak śrut ołowiany, stali lub kompozytowy, co pozwala na dostosowanie do warunków polowania i gatunku zwierzyny. Warto również zwrócić uwagę na aspekty ekologiczne, gdyż coraz więcej myśliwych wybiera śrut nietoksyczny, aby minimalizować wpływ na środowisko naturalne.

Pytanie 32

W ostatnich latach, PGL LP oferuje drewno w największych ilościach

A. wielkowymiarowe ogólnego przeznaczenia

B. do produkcji palet

C. opałowe

D. średniowymiarowe do przerobu przemysłowego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to średniowymiarowe drewno do przerobu przemysłowego, ponieważ w ostatnich latach PGL LP skoncentrowało swoje działania na dostosowywaniu oferty do potrzeb przemysłu. Drewno średniowymiarowe charakteryzuje się wymiarami odpowiednimi do dalszego przetwarzania, co czyni je idealnym surowcem dla fabryk zajmujących się produkcją mebli, budownictwem oraz innymi gałęziami przemysłowymi. W branży budowlanej drewno średniowymiarowe jest wykorzystywane do produkcji konstrukcji nośnych, elementów wykończeniowych oraz w systemach prefabrykowanych. Dobrym przykładem zastosowania jest produkcja stropów i belek nośnych, które muszą spełniać określone normy wytrzymałościowe i jakościowe. Warto również zauważyć, że w przemyśle meblarskim drewno średniowymiarowe jest preferowane ze względu na możliwość uzyskania z niego różnych kształtów i wymiarów, co pozwala na efektywniejsze wykorzystanie surowca. W praktyce, zgodność z normami EN 14081 dla drewna konstrukcyjnego zapewnia, że oferowane materiały spełniają wymogi bezpieczeństwa i trwałości, co jest kluczowe dla każdej inwestycji budowlanej.

Pytanie 33

Jak oblicza się prace związane z ręcznym przygotowaniem gleby na talerzach?

A. hektarach

B. metrach bieżących

C. tysiącach sztuk

D. metrach kwadratowych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'tysiącach sztuk' jest rzeczywiście na miejscu. Gdy mówimy o ręcznym przygotowywaniu gleby na talerzach, to chodzi właśnie o liczenie poszczególnych operacji, które są realizowane na polu. Każdy talerz to taka mała jednostka, coś jakby osobny element do pracy. Widzisz, w produkcji, gdzie używamy talerzy w różnych działach agrotechniki, ważne jest, żeby dobrze liczyć, ile prac wykonano. To pomaga w lepszym zarządzaniu czasem i zasobami. W rolnictwie mamy różne metody rozliczania działań, a analiza efektywności i kosztów jest kluczowa. Dlatego jednostkowe podejście, jak sztuki, daje nam jasny obraz postępów i ułatwia planowanie przyszłych zadań. Moim zdaniem, to dobra praktyka, bo wszystko staje się bardziej przejrzyste.

Pytanie 34

W dokumentacji planu urządzenia lasu, kategorię ryzyka pożarowego lasów ustala się dla

A. wydzielenia

B. obrębu

C. nadleśnictwa

D. leśnictwa

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "nadleśnictwa" jest prawidłowa, ponieważ to nadleśnictwo jako jednostka organizacyjna Lasów Państwowych odpowiada za zarządzanie i ochronę lasów na danym obszarze. W planie urządzenia lasu, kategoria zagrożenia pożarowego lasu jest określana w kontekście specyficznych warunków lokalnych i charakterystyki ekosystemu leśnego, co jest kluczowe dla przygotowania odpowiednich strategii ochrony przed pożarami. Nadleśnictwa przeprowadzają analizy ryzyka pożarowego, które uwzględniają m.in. rodzaj siedliska, panujący mikroklimat oraz historię pożarów w danym obszarze. Na podstawie tych informacji tworzone są plany działań prewencyjnych oraz procedury reagowania w sytuacjach awaryjnych. Dobrą praktyką jest również współpraca z jednostkami straży pożarnej oraz lokalnymi społecznościami w celu podnoszenia świadomości na temat zagrożeń pożarowych. W kontekście zarządzania lasami, stosowanie odpowiednich klasyfikacji zagrożeń pożarowych ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa zarówno ekosystemów leśnych, jak i ludzi.

Pytanie 35

Samosiew górny odbywa się według następującej sekwencji cięć odnowieniowych?

A. obsiewne, odsłaniające, przygotowawcze, uprzątające

B. odsłaniające, obsiewne, uprzątające, przygotowawcze

C. uprzątające, odsłaniające, obsiewne, przygotowawcze

D. przygotowawcze, obsiewne, odsłaniające, uprzątające

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź przygotowawcze, obsiewne, odsłaniające, uprzątające jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla właściwą kolejność cięć w procesie samosiewu górnego. Cięcie przygotowawcze ma na celu stworzenie warunków sprzyjających naturalnemu odnowieniu lasu, co oznacza usunięcie niepożądanej roślinności oraz stymulację wzrostu młodych drzew. Następnie przeprowadza się cięcie obsiewne, które polega na wprowadzeniu nasion do przygotowanego środowiska, co zwiększa szansę na ich kiełkowanie. Cięcie odsłaniające polega na usunięciu drzew, które mogą konkurować z młodymi sadzonkami o światło i składniki odżywcze, natomiast cięcie uprzątające ma na celu oczyszczenie terenu z pozostałości po cięciach oraz poprawę estetyki i funkcji leśnych. Stosowanie tej sekwencji cięć jest zgodne z aktualnymi standardami leśnictwa, które zalecają zrównoważoną gospodarkę leśną, mającą na celu zarówno ochronę bioróżnorodności, jak i maksymalizację produkcji drewna.

Pytanie 36

Jak dużym obszarem musimy otoczyć gniazdo rybołowa w ramach strefy ochrony całorocznej?

A. 150 m od gniazda

B. 200 m od gniazda

C. 100 m od gniazda

D. 50 m od gniazda

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 200 m od gniazda jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi ochrony rybołowa, strefa ochrony całorocznej powinna obejmować obszar w promieniu co najmniej 200 m. Taki zasięg ochronny jest istotny dla zapewnienia odpowiednich warunków do rozrodu oraz wychowu młodych ptaków. W praktyce oznacza to, że w obrębie tej strefy powinny być wprowadzone ograniczenia dotyczące działalności ludzkiej, takich jak zakaz wstępu, budowy oraz prowadzenia jakiejkolwiek działalności mogącej zakłócać spokój ptaków. Przykładowo, w sezonie lęgowym takie zasady pomagają zminimalizować stres u rybołowa, co przyczynia się do jego sukcesu reprodukcyjnego. Warto również zwrócić uwagę, że wyznaczanie stref ochronnych o odpowiedniej wielkości jest praktyką stosowaną nie tylko w przypadku rybołowa, ale również w przypadku innych gatunków ptaków chronionych, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami ochrony przyrody.

Pytanie 37

Drewno pozyskiwane z wywrotów, odpadów, cięć przeprowadzanych jesienią i zimą, oraz z drzew obumierających powinno być usuwane z lasu na odległość minimalną przed pojawieniem się wtórnych szkodników. Jak daleko wynosi ta odległość?

A. 1 kilometr

B. 0,5 kilometra

C. 5 kilometrów

D. 3 kilometry

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, że strefa zagrożenia przed wylotem szkodników wtórnych wynosi 3 kilometry, jest zgodna z obowiązującymi normami ochrony lasów oraz praktykami zarządzania zasobami leśnymi. W przypadku wywrotów, martwego drewna oraz usychających drzew, istnieje ryzyko, że szkodniki, takie jak korniki, mogą się rozprzestrzeniać i zagrażać zdrowym drzewom w pobliskich obszarach. Dlatego kluczowe jest, aby drewno z takich źródeł było usuwane na odpowiednią odległość, aby zminimalizować ryzyko infestacji. W praktyce, leśnicy są zobowiązani do monitorowania stanu zdrowotnego lasów oraz podejmowania działań prewencyjnych, takich jak usuwanie martwego drewna w promieniu 3 km, co pozwala na ochronę ekosystemów leśnych i zapewnienie ich długoterminowej stabilności. Warto również zaznaczyć, że standardy takie jak te określone w wytycznych FAO dotyczących zarządzania lasami, podkreślają znaczenie utrzymania zdrowia lasu poprzez eliminację potencjalnych źródeł zagrożeń.

Pytanie 38

Jakie metody wykorzystuje się do kontroli liczby wędrujących gąsienic barczatki sosnówki?

A. pułapek feromonowych

B. dołków chwytnych

C. opasek lepowych

D. stosów kontrolnych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Opaski lepowe są jedną z najbardziej efektywnych metod monitorowania liczby wędrujących gąsienic barczatki sosnówki, ponieważ pozwalają na bezpośrednie wychwytywanie owadów. Te pułapki składają się z taśmy pokrytej lepem, co sprawia, że owady przyklejają się, gdy próbują je przekroczyć. Dzięki temu możliwe jest nie tylko określenie liczby złapanych osobników, ale również ich gatunku, co jest kluczowe w badaniach entomologicznych. Stosując opaski lepowe w strategicznych miejscach, takich jak granice lasów lub przyspieszone ścieżki wędrówki gąsienic, można uzyskać dane pozwalające na wczesne ostrzeganie przed ewentualnymi szkodami w lasach sosnowych. Dodatkowo, ich stosowanie jest zgodne z zaleceniami ochrony roślin, co rekomenduje wiele instytucji zajmujących się badaniem szkodników. Regularne monitorowanie przy pomocy opasek lepowych przyczynia się do wczesnego wykrywania zagrożeń i podejmowania odpowiednich działań ochronnych.

Pytanie 39

W 60-letnim lesie sosnowym zajmującym 3 ha, miąższość grubizny wynosi 600 m³. Jaką będzie zasobność tego lasu w przeliczeniu na 1 ha?

A. 200 m3

B. 600 m3

C. 400 m3

D. 100 m3

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Obliczenie zasobności drzewostanu polega na podzieleniu całkowitej miąższości grubizny przez powierzchnię, na której drzewostan rośnie. W tym przypadku mamy 600 m³ miąższości w drzewostanie o powierzchni 3 ha. Aby uzyskać zasobność na 1 ha, dzielimy 600 m³ przez 3 ha, co daje 200 m³/ha. Zasobność jest kluczowym wskaźnikiem używanym w leśnictwie, ponieważ pozwala ocenić potencjalną wydajność drzewostanu oraz określić najlepsze praktyki zarządzania nim. Umożliwia to również lepsze planowanie użytkowania lasów oraz szacowanie przychodów z wycinki drewna. W praktyce, znajomość zasobności drzewostanu jest istotna nie tylko dla leśników, ale także dla inwestorów i decydentów zajmujących się polityką leśną. Dobrą praktyką jest regularna ocena zasobności, aby dostosować metody zarządzania do zmieniających się warunków środowiskowych i ekonomicznych.

Pytanie 40

Minimalna powierzchnia, która powinna być przeznaczona na uprawy plantacyjne, to

A. 1 ha

B. 2 ha

C. 5 ha

D. 10 ha

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 2 ha jest prawidłowa, ponieważ minimalna powierzchnia przeznaczona pod uprawy plantacyjne wynosi co najmniej 2 hektary, co jest zgodne z przepisami dotyczącymi gospodarstw rolnych. Standardowe wymagania dla efektywnej produkcji rolnej sugerują, że powierzchnia ta powinna być wystarczająca do uzyskania odpowiednich plonów, które zapewnią rentowność i efektywność gospodarstwa. Przykładem zastosowania tej regulacji może być prowadzenie upraw warzyw lub owoców, gdzie zbyt mała powierzchnia mogłaby znacząco ograniczyć możliwość mechanizacji oraz optymalizacji procesów agrotechnicznych. Podczas projektowania obiektów rolnych, zaleca się również przestrzeganie zasad zrównoważonego rozwoju, co często wymaga większych obszarów do wprowadzenia różnorodnych upraw, co w konsekwencji zwiększa bioróżnorodność oraz zmniejsza ryzyko chorób i szkodników. Zgodność z minimalnymi wymaganiami powierzchniowymi wspiera również stabilność ekonomiczną oraz zapewnia lepsze możliwości dostosowania się do zmieniających się warunków rynkowych i klimatycznych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej