Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 16:01
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 16:19

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

"W hodowli bydła mlecznego selekcja ta pozwala na identyfikację dużej liczby najlepszych zwierząt w bardzo młodym wieku, pozwala na zastosowanie ostrzejszej selekcji, skrócenie odstępu między pokoleniami i prawie dwukrotnie większy postęp hodowlany."
Opis dotyczy selekcji

A. sztucznej.

B. hodowlanej.

C. naturalnej.

D. genomowej.

Opis w pytaniu odnosi się właśnie do selekcji genomowej, która właściwie zrewolucjonizowała współczesną hodowlę bydła mlecznego. Najważniejsze w tej metodzie jest to, że możemy oszacować wartość hodowlaną zwierząt już na bardzo wczesnym etapie życia, praktycznie zaraz po urodzeniu, na podstawie analizy ich DNA. To naprawdę ogromna przewaga nad tradycyjnymi metodami, gdzie trzeba było czekać na oceny potomstwa lub wydajność mleczną przez kilka lat. W praktyce selekcja genomowa skraca odstęp pokoleniowy nawet o połowę, bo już cielęta wiadomo, czy mają geny odpowiadające za wysoką wydajność czy odporność na choroby. Pozwala to na dużo ostrzejszą selekcję – od razu odrzucamy zwierzęta o słabszym potencjale, a najlepsze sztuki szybciej trafiają do rozrodu. W dużych stadach to daje wymierny postęp hodowlany, często mówi się nawet o dwukrotnie szybszym wzroście wartości użytkowej następnych pokoleń. Moim zdaniem to nieocenione narzędzie dzisiejszych hodowców, bo pozwala nie tylko na poprawę wydajności, ale też na optymalizację kosztów i lepszą kontrolę zdrowotności stada. Warto pamiętać, że selekcja genomowa jest już standardem w najlepszych stadach na świecie i bez niej trudno dziś konkurować na rynku mleczarskim.

Pytanie 2

Najwięcej sutków występuje w gruczole mlekowym

A. owcy

B. świni

C. kotków

D. suk

Gruczoł mlekowy świni, znany również jako gruczoł sutkowy, charakteryzuje się największą liczbą sutków spośród wszystkich wymienionych gatunków. Świnie zazwyczaj mają od 10 do 14 sutków, co jest istotne z perspektywy hodowli, gdyż większa liczba sutków może zwiększać potencjał produkcji mleka. Przykładowo, u ras takich jak świnie rasy Landrace, hodowcy zwracają uwagę na liczbę sutków, ponieważ ma to bezpośrednie przełożenie na efektywność laktacji oraz wychowu prosiąt. Zgodnie z praktykami w hodowli zwierząt, zapewnienie odpowiedniej liczby sutków może wpłynąć na zdrowie i rozwój młodych, co jest kluczowe dla optymalizacji produkcji. Ponadto, wiedza o morfologii zwierząt hodowlanych jest ważna przy podejmowaniu decyzji o selekcji reproduktorów, co z kolei może wpłynąć na rentowność gospodarstwa. W związku z tym, właściwe zrozumienie anatomii gruczołu mlekowego i jego funkcji jest niezbędne w pracach związanych z zootechniką.

Pytanie 3

Jakim typem połączenia łączy się łopatka z tułowiem?

A. chrząstkozrostem

B. więzozrostem

C. kościozrostem

D. mięśniozrostem

Pierwsza odpowiedź sugeruje, że łopatka jest połączona z tułowiem poprzez więzozrost, co jest nieprawidłowe. Więzozrost to typ połączenia, gdzie kości są związane ze sobą za pomocą więzadeł, co nie ma miejsca w przypadku łopatki, ponieważ nie ma bezpośredniego połączenia kostnego z klatką piersiową. Kolejna odpowiedź odnosi się do kościozrostu, który występuje wtedy, gdy kości zarastają i tworzą jedną strukturę kostną. Kościozrost jest typowy dla niektórych złącz w człowieku, ale nie jest to odpowiednie dla łopatki, która potrzebuje ruchomości dla efektywnego funkcjonowania. Ostatnia odpowiedź sugeruje, że łopatka jest połączona z tułowiem chrząstkozrostem, co także mija się z prawdą. Chrząstkozrost to połączenie, w którym kości są połączone chrząstką, jak w przypadku spojenia łonowego. To również nie dotyczy obręczy barkowej, gdzie ruchomość jest kluczowa. W związku z tym, aby zrozumieć mechanikę tego połączenia, należy znać różnice między tymi rodzajami połączeń i ich funkcje. W praktyce błędne rozumienie połączeń kostnych może prowadzić do kontuzji, dlatego istotne jest, aby zrozumieć, jak właściwe połączenie mięśniozrostu wspomaga zdrowie i funkcjonalność kończyny górnej.

Pytanie 4

Rogi macicy krótkie, zakręcone ku górze, występują

A. u lochy.

B. u klaczy.

C. u suki.

D. u krowy.

Wiele osób przyzwyczaja się do myśli, że wszystkie zwierzęta gospodarskie mają podobną budowę narządów rozrodczych, ale to niestety nieprawda – szczegóły anatomiczne są tutaj naprawdę istotne. Choć zarówno suka, locha, krowa jak i klacz mają macicę dwurożną, to długość i kształt tych rogów różni się wyraźnie między gatunkami. U lochy na przykład, rogi macicy są bardzo długie, cienkie i poskręcane, co jest przystosowaniem do wielopłodowości – lochy najczęściej mają liczne mioty, więc te długie rogi są im po prostu potrzebne. U krowy z kolei rogi są długie, ale znacznie mniej zakręcone, bardziej kształtu litery U, i to właśnie umożliwia rozwój dużego cielęcia. Suka również ma macicę dwurożną, z długimi, cienkimi rogami, przystosowanymi do rozwoju kilku płodów jednocześnie. Błąd w rozpoznaniu tego układu często wynika z przekonania, że u wszystkich zwierząt gospodarskich rogi wyglądają podobnie, co jest typowym uproszczeniem. W rzeczywistości, tylko u klaczy spotyka się krótkie i zakręcone ku górze rogi macicy – to cecha bardzo specyficzna dla koniowatych, co znajduje potwierdzenie w podręcznikach weterynaryjnych oraz materiałach szkoleniowych. Nawet podczas inseminacji czy badań USG, niewłaściwe rozpoznanie może prowadzić do błędów interpretacyjnych albo technicznych trudności. Dlatego warto wyrobić sobie nawyk kojarzenia konkretnych cech anatomicznych z danym gatunkiem, bo to przekłada się bezpośrednio na skuteczność i bezpieczeństwo pracy ze zwierzętami. W praktyce, takie niuanse mają wpływ na codzienną pracę każdego technika weterynarii czy hodowcy.

Pytanie 5

Lochy, które wychowują liczne mioty, często nie są w stanie spożyć wystarczającej ilości paszy. W związku z tym należy

A. zmniejszać wielkość dawki i obniżać jej wartość odżywczą

B. zmniejszać wielkość dawki, a zwiększać jej wartość odżywczą

C. karmić je częściej paszą objętościową

D. karmić je 'do woli' paszą balastową

Odpowiedź 'zmniejszać objętość dawki, a zwiększać jej wartość pokarmową' jest prawidłowa, ponieważ w przypadku loch odchowujących liczne mioty, ich zdolność do przyjmowania pokarmu może być ograniczona. Zmniejszenie objętości dawki pokarmowej pozwala na lepsze przyswajanie składników odżywczych, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia i wydajności loch. Wartość pokarmowa paszy odnosi się do jej zdolności do zaspokajania potrzeb żywieniowych zwierząt. W tym przypadku, poprzez zwiększenie wartości energetycznej i zawartości białka, możemy wspierać zdrowy rozwój potomstwa oraz produkcję mleka. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami specjalistów ds. żywienia zwierząt, którzy sugerują, aby dieta loch była dostosowana do ich aktualnych potrzeb, szczególnie w okresach laktacji. Na przykład, zamiast podawania dużej ilości paszy objętościowej, lepiej jest zastosować skoncentrowane mieszanki paszowe, które dostarczą niezbędnych składników odżywczych w mniejszych porcjach, zwiększając tym samym efektywność żywienia.

Pytanie 6

Prosięta można odsadzać dopiero po upływie minimum

A. 28 dni od narodzin

B. 35 dni od narodzin

C. 21 dni od narodzin

D. 42 dni od narodzin

Odpowiedzi sugerujące wcześniejsze odsadzenie prosiąt, takie jak 21, 35 czy 42 dni, mogą opierać się na błędnych założeniach dotyczących potrzeb rozwojowych młodych zwierząt. W przypadku odsadzenia w 21 dniu prosięta nie zdobędą wystarczającej ilości przeciwciał i składników odżywczych, które są kluczowe w pierwszych tygodniach życia. Wiele badań wskazuje, że młode zwierzęta potrzebują co najmniej 28 dni, aby ich układ pokarmowy oraz system odpornościowy mogły w pełni dojrzeć. Odsadzanie w 35 lub 42 dniu, chociaż może wydawać się korzystne w niektórych przypadkach, nie jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi dobrostanu, które promują efektywne i zdrowe odchowanie prosiąt. Wczesne odsadzenie może prowadzić do stresu, co z kolei może wpływać na ich rozwój emocjonalny i fizyczny. Ważne jest, aby właściciele gospodarstw hodowlanych byli świadomi tych informacji i stosowali się do wytycznych, aby uniknąć typowych błędów w hodowli, które mogą negatywnie wpłynąć na zdrowie i dobrostan zwierząt. Rekomendacje te są oparte na szerokiej literaturze naukowej oraz praktykach stosowanych w nowoczesnej hodowli zwierząt.

Pytanie 7

Rasa owiec, z której pozyskuje się wełnę mieszaną charakteryzującą się typowo kożuchowym układem frakcji włosów, to

A. wrzosówka

B. texel

C. suffolk

D. merynos polski

Odpowiedzi takie jak suffolk, merynos polski i texel, choć są znane, nie są rasami, z których pozyskuje się wełnę o typowo kożuchowym układzie frakcji włosów. Suffolk to rasa, która jest w szczególności ceniona za mięso, a jej wełna nie odpowiada wymaganiom dotyczącym kożuchowego ułożenia. Merynos polski, znany z produkcji wełny o doskonałej jakości, również nie ma charakterystyki kożuchowej; jego wełna jest bardziej gładka i delikatna, co sprawia, że jest preferowana w odzieży wysokiej jakości, ale nie spełnia norm dla wełny kożuchowej. Texel, z kolei, jest rasą, która skupia się głównie na najlepszej jakości mięsa, a jego wełna ma tendencję do bycia krótką i grubą, nieodpowiednią do produkcji kożuchów. Często popełnianym błędem jest mylenie rasy owiec z ich zastosowaniem w produkcji wełny lub mięsa bez uwzględnienia specyficznych cech, które determinuje ich wartość w danym kontekście. Właściwe zrozumienie, która rasa owiec odpowiada za konkretne rodzaje produktów, jest kluczowe dla skutecznej hodowli i przetwórstwa.

Pytanie 8

Podczas zabiegu inseminacji krowy, gdzie powinno zostać wprowadzone nasienie?

A. w trzonie macicy

B. w szyjce macicy

C. w lejku jajowodu

D. w pochwie

Pokładanie nasienia w pochwie to nie do końca dobry pomysł, bo to nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Pochwa nie jest odpowiednim miejscem, bo plemniki mają trudniej dotrzeć do jajowodów, gdzie powinno odbywać się zapłodnienie. Poza tym, tam pH jest inne, co też im nie sprzyja. Wprowadzenie nasienia do szyjki macicy może wydawać się bliskie celu, ale to też nie jest najlepsza decyzja, bo szyjka działa jak bariera, przez co mniej plemników dociera do trzonu macicy. Jeszcze umieszczanie nasienia w lejku jajowodu to skomplikowana sprawa, bo wymaga dużej precyzji, a nie każdy potrafi to zrobić. Takie błędne podejścia do inseminacji mogą obniżać szansę na ciążę i nie wykorzystać dobrze genetyki bydła. Dlatego ważne jest, żeby znać anatomię tych zwierząt i stosować sprawdzone metody, żeby wszystko dobrze zadziałało.

Pytanie 9

Technologia sortowania plemników i rozdzielane na gamety „Y” i gamety „X” to

A. transgeneza.

B. kriokonserwacja.

C. seksowanie.

D. embriotransfer.

Technologia sortowania plemników, czyli tzw. seksowanie, polega na rozdzieleniu nasienia na plemniki niosące chromosom X i Y, co umożliwia selekcję płci potomstwa już na etapie zapłodnienia. Moim zdaniem to jest jedno z bardziej rewolucyjnych osiągnięć w nowoczesnej hodowli zwierząt, szczególnie bydła mlecznego – pozwala to na celowe uzyskiwanie większej liczby samic, które są ekonomicznie bardziej wartościowe dla hodowców. Stosuje się tutaj specjalistyczne urządzenia, takie jak cytometr przepływowy, który na podstawie różnicy ilości DNA w chromosomach X i Y rozdziela poszczególne gamety. W praktyce, seksowane nasienie jest szeroko wykorzystywane w inseminacji sztucznej, co zwiększa efektywność produkcji mleka i pozwala optymalizować strukturę stada. Warto pamiętać, że standardy branżowe, np. zalecenia organizacji takich jak ICAR (International Committee for Animal Recording), promują stosowanie tej technologii tam, gdzie jest to opłacalne i bezpieczne dla zwierząt. Z mojego doświadczenia, seksowanie daje też przewagę w zarządzaniu genetycznym stada, bo lepiej kontrolujemy, jakie cechy będą się dziedziczyć, szczególnie jeśli chodzi o selekcję najlepszych samic. Niektórzy uważają, że to trochę jak oszukiwanie natury, ale w praktyce, dla rolnika to po prostu dobry sposób na zwiększenie efektywności produkcji. Szkoda tylko, że koszt tej technologii nadal jest dość wysoki i nie wszędzie jest jeszcze dostępna, ale zdecydowanie warto znać jej zasady działania i praktyczne zastosowania.

Pytanie 10

Wzrost młodego organizmu oraz prawidłowa budowa i regeneracja nabłonków błon śluzowych są wspomagane przez witaminę

A. E

B. K

C. A

D. B12

Witamina K, B12 i E mają swoje ważne role w organizmie, ale nie są takie kluczowe dla wzrostu i regeneracji błon śluzowych. Witamina K głównie odpowiada za krzepnięcie krwi. Mimo że to ważne, to nie ma to wpływu na nabłonki. Witamina B12 z kolei pomaga w produkcji czerwonych krwinek i działa na nerwy, ale też nie przyczynia się bezpośrednio do regeneracji błon śluzowych. A witamina E? Jest przeciwutleniaczem, ale jej wpływ na nabłonki jest znacznie mniejszy w porównaniu do witaminy A. Wiele osób myli te funkcje, co może prowadzić do błędnych wniosków o tym, jak ważne są te witaminy dla młodego organizmu. Dobrze jest znać ich rolę, żeby móc lepiej planować dietę i unikać niedoborów.

Pytanie 11

Do grupy FCI Psy ozdobne i towarzyszące zalicza się rasa psów

A. beagle

B. chihuahua

C. labrador

D. jamnik

Chihuahua to naprawdę ciekawa rasa psów, która należy do tych ozdobnych. Ich małe rozmiary są super dla ludzi, którzy mieszkają w mieszkaniach czy małych domach. Wiesz, te psiaki są mega przywiązane do swoich właścicieli i mają sporo energii, co sprawia, że świetnie nadają się na towarzyszy do aktywności. Ich rozmiar sprawia, że łatwo je zabrać ze sobą w podróż, a także dopasować do różnych warunków życia. Fajnie też, że Chihuahua są inteligentne i przy dobrym szkoleniu mogą się nauczyć różnych sztuczek, a więc są popularne wśród tych, co szukają psów do towarzystwa. Pamiętaj jednak, żeby w hodowli zwracać uwagę na standardy rasy, bo to ważne dla ich zdrowia i samopoczucia. Wiesz, Chihuahua występują w różnych kolorach i rodzajach sierści, co daje dużo możliwości w wyborze pupila, który będzie pasował do twojego stylu życia.

Pytanie 12

Zdjęcie przedstawia

A. podgrzewacz do słomek z nasieniem.

B. osłonki inseminacyjne.

C. osłonki higieniczne do pistoletów inseminacyjnych.

D. goblety do przechowywania słomek.

Zdjęcie przedstawia goblety do przechowywania słomek, co jest kluczowym elementem w procesie inseminacji zwierząt. Goblety te są zaprojektowane w celu ochrony i optymalnego przechowywania słomek z nasieniem, co jest niezbędne dla zachowania ich jakości. Dzięki zastosowaniu odpowiednich materiałów, które zapewniają szczelność i izolację termiczną, goblety te minimalizują ryzyko uszkodzeń mechanicznych oraz degradacji nasienia. Dobre praktyki branżowe sugerują, aby slomki były przechowywane w takich pojemnikach, co zwiększa ich trwałość i skuteczność w późniejszym wykorzystaniu. Przykłady zastosowania gobletów obejmują transport nasienia między ośrodkami hodowlanymi a miejscami inseminacji, co jest niezbędne dla sukcesu w reprodukcji zwierząt. Użycie gobletów zgodnie z zaleceniami producentów oraz standardami branżowymi zwiększa efektywność inseminacji, co jest kluczowe w nowoczesnej hodowli zwierząt.

Pytanie 13

Połączenie rasy podstawowej z rasą mięsną, które prowadzi do uzyskania w pokoleniu F4 ponad 90% materiału genetycznego rasy mięsnej, określa się mianem krzyżowania

A. wypierającym

B. towarowym

C. przemiennym

D. uszlachetniającym

Odpowiedzi przemiennym, uszlachetniającym oraz towarowym są błędne, ponieważ nie oddają one w pełni istoty procesu krzyżowania, w którym dominującą rolę odgrywa rasa mięsna. Odpowiedź przemiennym mogłaby sugerować regularne zmiany ras w cyklu hodowlanym, co jednak nie odpowiada na pytanie o przewagę genów rasy mięsnej w pokoleniu F4. W praktyce, krzyżowanie przemienne jest bardziej skomplikowanym procesem, który zakłada naprzemienne stosowanie różnych ras, co nie prowadzi do tak wyraźnego wypierania cech genetycznych jednej rasy. Odpowiedź uszlachetniającym odnosi się zazwyczaj do procesu poprawy cech rasy, ale nie obejmuje aspektu dominacji genów mięsnych, co jest kluczowe dla zrozumienia opisywanego zjawiska. Uszlachetnianie często polega na dodawaniu nowych genów do populacji celem poprawy ogólnych cech, a nie na ich wypieraniu. Z kolei odpowiedź towarowym odnosi się do celów komercyjnych, które mogą obejmować różne aspekty hodowli, ale nie wyjaśniają mechanizmu, który prowadzi do osiągnięcia tak wysokiego poziomu genów rasy mięsnej. Te błędne odpowiedzi ujawniają typowe myślenie oparte na mylnej interpretacji terminów hodowlanych, które nie uwzględniają praktycznych aspektów krzyżowania oraz różnicy pomiędzy uszlachetnianiem a wypieraniem genów.

Pytanie 14

W układzie oddechowym można zaobserwować worki powietrzne

A. kury

B. królika

C. konia

D. krowy

Worki powietrzne są charakterystycznym elementem układu oddechowego ptaków, w tym kur. To właśnie one umożliwiają nieprzerwaną wymianę powietrza, co jest kluczowe dla efektywności ich oddychania. Układ oddechowy ptaków jest znacznie bardziej skomplikowany niż u ssaków, a worki powietrzne pełnią rolę w systemie wentylacyjnym, który zapewnia stały przepływ świeżego powietrza przez płuca. Kiedy ptak wdycha powietrze, nie tylko napełnia płuca, ale także rozprzestrzenia powietrze do worków powietrznych. W procesie wydechu powietrze wydobywa się z worków powietrznych, co pozwala na ciągłe dostarczanie tlenu do organizmu. Zrozumienie tych mechanizmów jest istotne w kontekście hodowli ptaków, ponieważ zdrowe funkcjonowanie układu oddechowego wpływa na ich wydajność i ogólne zdrowie. Przykładowo, w hodowli kur nieprawidłowe działanie worków powietrznych może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak choroby układu oddechowego, co jest zagrożeniem dla całej produkcji jaj.

Pytanie 15

Krowa została pomyślnie unasienniona 15 stycznia. Jaki jest przewidywany termin porodu?

A. 1 sierpnia

B. 15 sierpnia

C. 1 września

D. 15 października

Odpowiedzi takie jak 1 września, 15 sierpnia i 1 sierpnia są błędne, ponieważ opierają się na nieprawidłowym obliczeniu czasu trwania ciąży. W przypadku bydła, zwłaszcza krów, ciąża trwa średnio 280 dni, co odpowiada około 9 miesiącom. Wybierając 1 września, sugeruje się, że ciąża trwałaby tylko 228 dni, co jest znacznie poniżej normy. To podejście może wynikać z błędnego zrozumienia cyklu reprodukcyjnego lub niedostatecznej znajomości biologii zwierząt. Podobnie, wybór 15 sierpnia, co oznacza 233 dni ciąży, oraz 1 sierpnia, który wskazuje na 199 dni, pokazuje pomyłki w podstawowym obliczeniu. W praktyce hodowlanej, w szczególności w kontekście hodowli krów mlecznych, kluczowe jest zrozumienie cyklu reprodukcyjnego oraz umiejętność prognozowania terminów porodu. Odpowiednie przewidywania pozwalają na przygotowanie się na przyjęcie cielęcia oraz zapewnienie matce wystarczającej opieki w okresie ciąży. Warto również zaznaczyć, że błędne obliczenia terminu porodu mogą prowadzić do nieodpowiednich działań oraz negatywnie wpływać na zdrowie zarówno matki, jak i cielęcia. Warto więc stosować standardy i dobre praktyki, które pomagają w dokładnym określeniu czasu porodu oraz skutecznej opiece nad zwierzętami.")

Pytanie 16

Schemat genetycznego ulepszania populacji zwierząt to

A. program hodowlany

B. selekcja

C. ulepszanie genetyczne

D. postęp w hodowli

Zrozumienie podstaw genetyki w kontekście hodowli zwierząt jest kluczowe dla skutecznego doskonalenia populacji. Wybór opcji takich jak postęp hodowlany, doskonalenie genetyczne czy selekcja może prowadzić do mylnych wniosków. Postęp hodowlany jest terminem ogólnym odnoszącym się do wszelkich działań mających na celu poprawę cech zwierząt, ale nie wskazuje na konkretny, systematyczny proces, jakim jest program hodowlany. Z kolei doskonalenie genetyczne to koncepcja, która nie uwzględnia specyfiki działania, jakie podejmowane są w ramach formalnych programów hodowlanych. Selekcja skupia się głównie na wyborze najlepszych osobników do dalszego rozmnażania, ale sama w sobie nie definiuje całościowego podejścia do hodowli. Przyjęcie tych terminów jako synonimów programu hodowlanego może prowadzić do nieporozumień, ponieważ nie oddają one złożoności i struktury procesu, jakim jest program hodowlany. W praktyce skuteczny program hodowlany łączy te elementy w spójną całość, mając na celu nie tylko wybór najlepszych osobników, ale także ich odpowiednie krzyżowanie oraz monitorowanie efektów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Ignorowanie tej struktury może skutkować nieefektywnymi lub wręcz szkodliwymi decyzjami hodowlanymi, które nie przyniosą oczekiwanych rezultatów.

Pytanie 17

Oryginalne zaświadczenie potwierdzające wykonanie zabiegu sztucznego unasienniania krowy, która jest oceniana pod względem wydajności mlecznej, znajduje się

A. u posiadacza zwierzęcia

B. w Związku Hodowców i Producentów mleka

C. u podmiotu realizującego zabieg

D. u podmiotu dostarczającego nasienie

Oryginał zaświadczenia wykonania zabiegu sztucznego unasienniania krowy powinien znajdować się u posiadacza zwierzęcia, co jest zgodne z regulacjami prawnymi dotyczącymi hodowli bydła i sztucznego unasienniania. Takie zaświadczenie dokumentuje przeprowadzony zabieg oraz jego wyniki, co jest kluczowe dla dalszej oceny użytkowości mlecznej krowy. Posiadacz zwierzęcia jest odpowiedzialny za prowadzenie dokumentacji dotyczącej zdrowia i reprodukcji zwierząt, co jest istotne zarówno z perspektywy zarządzania stadem, jak i w przypadku ewentualnych kontroli weterynaryjnych. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na zapewnieniu, że wszelkie dokumenty są dostępne w przypadku audytów lub inspekcji, co może wpływać na ocenę stanu zdrowia stada oraz jego wydajności. Warto również zaznaczyć, że prawidłowe przechowywanie takich dokumentów jest elementem dobrej praktyki hodowlanej, która pomaga uniknąć ewentualnych problemów związanych z niewłaściwym zarządzaniem informacjami.

Pytanie 18

Po przeprowadzeniu uboju gospodarczego tucznika przed jego sprzedażą, mięso musi być koniecznie zbadane na obecność

A. owsików.

B. włośni.

C. nicieni.

D. salmonelli.

Pomimo że odpowiedzi takie jak "nicienie", "salmonella" i "owsiki" mogą wydawać się sensowne, nie odnoszą się bezpośrednio do wymogów dotyczących badania mięsa tucznika przed sprzedażą. Nicienie są ogólnym terminem odnoszącym się do różnych robaków obłych, które mogą zarażać zwierzęta, ale nie stanowią one głównego zagrożenia w kontekście przetwórstwa mięsa wieprzowego. Z kolei salmonella, będąca bakterią odpowiedzialną za zatrucia pokarmowe, jest istotnym zagrożeniem, jednak nie jest wymagana przed sprzedażą mięsa tucznika, ponieważ konserwacja i odpowiednie gotowanie mięsa eliminują ryzyko jej obecności. Owsiki, z drugiej strony, są pasożytami, które najczęściej dotyczą ludzi, a nie zwierząt hodowlanych, co czyni tę odpowiedź nieadekwatną w kontekście mięsa wieprzowego. Właściwe zrozumienie przepisów dotyczących bezpieczeństwa żywności jest kluczowe; niestety, błędna interpretacja związana z innymi typami pasożytów, które nie są regulowane w kontekście uboju tucznika, może prowadzić do niepełnej oceny ryzyka. Dlatego istotne jest, aby skupiać się na konkretnej wiedzy dotyczącej zdrowia zwierząt i przepisów sanitarno-epidemiologicznych, co pozwoli uniknąć mylnych wniosków oraz zapewnić bezpieczeństwo żywności.

Pytanie 19

Która błona płodowa znajduje się najbliżej płodu?

A. pępowina

B. owodnia

C. kosmówka

D. omocznia

Owodnia to błona płodowa, która bezpośrednio otacza płód i wypełnia się płynem owodniowym. Płyn ten nie tylko amortyzuje ruchy płodu, ale również tworzy środowisko ochronne, które umożliwia swobodny rozwój. Owodnia odgrywa kluczową rolę w regulacji temperatury wewnętrznej oraz w ochronie przed urazami mechanicznymi. W praktyce, znajomość funkcji owodni jest istotna w kontekście monitorowania zdrowia płodu, zwłaszcza w czasie ciąży. Na przykład, zwiększona ilość płynu owodniowego może wskazywać na pewne patologie, takie jak zespół wielowodzia, co z kolei może prowadzić do komplikacji podczas porodu. W standardach opieki przedporodowej zwraca się uwagę na regularne badanie ilości płynu owodniowego, co jest kluczowe dla oceny dobrostanu płodu. Owodnia, jako integralna część systemu ochrony płodu, podkreśla znaczenie odpowiedniego monitorowania ciąży w kontekście zdrowia matki i dziecka.

Pytanie 20

Ruja u krów przejawia się między innymi

A. brakiem apetytu

B. oddaleniem się od stada

C. leżeniem

D. skakaniem na inne zwierzęta

Skakanie na inne zwierzęta jest jednym z najbardziej charakterystycznych objawów rui u krów. W okresie rui, samice stają się bardziej ekspresyjne i skłonne do interakcji z innymi osobnikami, co może przejawiać się w zachowaniach takich jak skakanie. To zachowanie jest naturalne i wynika z hormonalnych zmian, które zachodzą w organizmie krowy, zwiększając jej aktywność i gotowość do krycia. W praktyce, hodowcy mogą wykorzystać te zachowania do planowania procesu inseminacji, co jest kluczowe dla efektywności produkcji mlecznej oraz rozmnażania. Ważne jest, aby obserwować stado i notować zachowania krów, co pozwoli na lepszą koordynację działań związanych z reprodukcją. Warto również dodać, że zrozumienie cyklu rui i związanych z nim zachowań jest fundamentalne dla zarządzania stadem oraz zapewnienia ich dobrostanu, co jest zgodne z aktualnymi standardami w chowie bydła.

Pytanie 21

Wole u kur stanowi element układu

A. trawiennego

B. oddechowego

C. wydalniczego

D. dokrewnego

Wole u kur jest częścią układu trawiennego, ponieważ pełni kluczową rolę w procesie trawienia pokarmu. Wole, jako rozszerzona część przełyku, gromadzi pokarm przed dalszym trawieniem. U kur, wole działa jako swoisty zbiornik, w którym pokarm może być przechowywany i nawilżany. Dzięki temu zwierzęta te mogą zjadać większe ilości pokarmu w krótkim czasie, a następnie stopniowo go przetwarzać. Przykładowo, po zjedzeniu ziarna, wole umożliwia jego przetrzymanie, co jest szczególnie istotne dla ptaków, które mogą nie mieć dostępu do pokarmu przez dłuższy czas. W praktyce oznacza to, że wole ułatwia ptakom przetrwanie w trudnych warunkach środowiskowych, co jest zgodne z zasadami dobrego stanu zdrowia i dobrego samopoczucia zwierząt. Znajomość funkcji wola jest kluczowa dla hodowców drobiu, którzy muszą monitorować dietę kur, aby zapewnić im odpowiednią ilość składników odżywczych niezbędnych do zdrowego wzrostu i rozwoju.

Pytanie 22

Optymalnym momentem na unasienienie krowy jest

A. 6-12 godz. przed rują

B. pierwsza połowa rui

C. 24 godz. po rui

D. druga połowa rui

Najdogodniejszym terminem do unasienienia krowy jest rzeczywiście druga połowa rui, co wynika z biologii reprodukcyjnej bydła. W tym okresie komórki jajowe są już uwolnione z jajników i gotowe do zapłodnienia, co zwiększa szanse na zajście w ciążę. W praktyce, zaleca się przeprowadzenie inseminacji w czasie od 12 do 18 godzin po pierwszych objawach rui, zwłaszcza w jej drugiej połowie. Dobre praktyki sugerują, aby monitorować zachowanie zwierząt oraz ich objawy rui, takie jak skakanie na inne krowy czy wzmożona aktywność. Dodatkowo, warto korzystać z narzędzi takich jak detektory rui czy aplikacje mobilne, które wspomagają hodowców w śledzeniu cykli rui. Zastosowanie takiej wiedzy przyczynia się do efektywności produkcji mleka oraz poprawy wskaźników reprodukcyjnych w stadzie, co jest kluczowe dla rentowności gospodarstw rolnych.

Pytanie 23

Które gospodarstwo powinno przygotować plan nawożenia azotem, gdy podmiot prowadzący produkcję rolną utrzymuje obsadę większą niż 60 DJP według stanu średniorocznego?

GospodarstwoGrupa technologiczna zwierzątStan średnioroczny szt.Współczynnik przeliczeniowy na DJP
Ikurczęta brojlery16 0000,0036
IIkrowy451,2
IIItuczniki4800,14
IVbydło opasowe1550,36

A. I

B. III

C. II

D. IV

Wybór odpowiedzi, która nie wskazuje gospodarstwa III, bazuje na niepoprawnym zrozumieniu zasad dotyczących obliczania DJP oraz wymogów prawnych dotyczących planów nawożenia. Gospodarstwa I, II oraz IV nie osiągają wymaganego progu 60 DJP, co oznacza, że nie mają obowiązku sporządzania planu nawożenia azotem. W praktyce, wiele osób błądzi, zakładając, że wystarczy mieć dużą powierzchnię użytków rolnych, aby kwalifikować się do obowiązku sporządzania takiego planu. Kluczową kwestią jest zrozumienie, że DJP uwzględnia nie tylko powierzchnię, ale także typy zwierząt oraz ich liczebność, co ma istotny wpływ na obliczenia. Ponadto, nieświadome ignorowanie wymogów dotyczących nawożenia może prowadzić do problemów, takich jak przekroczenie norm środowiskowych, co z kolei naraża gospodarstwo na kary finansowe oraz negatywne skutki dla środowiska. Nieprzestrzeganie przepisów dotyczących nawożenia azotem ma również dalekosiężne konsekwencje, w tym wpływ na jakość gleby i zdrowie roślin. W związku z tym, zrozumienie podstawowych zasad dotyczących DJP i prawnych wymogów jest kluczowe dla każdego rolnika, który chce zarządzać swoim gospodarstwem w sposób zrównoważony i zgodny z regulacjami.

Pytanie 24

Zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami prawnymi, przy wywozie bydła, owiec lub kóz z Polski należy posiadać

A. dowód zakupu zwierząt.

B. wypis z rejestru zwierząt.

C. dowód sprzedaży tych zwierząt.

D. świadectwo zdrowia zwierząt.

Świadectwo zdrowia zwierząt jest dokumentem wydawanym przez upoważnionego lekarza weterynarii, który potwierdza, że dane zwierzęta są zdrowe i spełniają określone normy sanitarno-epidemiologiczne. W przypadku wywozu bydła, owiec lub kóz z Polski, posiadanie tego dokumentu jest obowiązkowe, co wynika z przepisów prawa weterynaryjnego oraz regulacji unijnych dotyczących wymiany handlowej zwierząt. Przykładowo, świadectwo zdrowia może zawierać informacje o szczepieniach, badaniach laboratoryjnych oraz braku chorób zakaźnych, co jest kluczowe dla zapewnienia ochrony zdrowia zwierząt i ludzi na poziomie międzynarodowym. W praktyce, brak takiego dokumentu może prowadzić do zatrzymania zwierząt na granicy oraz nałożenia kar administracyjnych na przewoźnika. Utrzymanie wysokich standardów zdrowotnych zwierząt transportowanych za granicę jest niezbędne w kontekście globalnego handlu oraz zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób zwierzęcych.

Pytanie 25

Najlepsze warunki dla przyjaznego zachowania zwierząt hodowlanych tworzy

A. zapewnienie dobrostanu

B. zbilansowana dieta

C. opieka nad młodym

D. określenie hierarchii w stadzie

Zapewnienie dobrostanu zwierząt gospodarskich jest kluczowym elementem ich przyjaznego zachowania. Dobrostan definiuje się jako stan, w którym zwierzęta żyją w warunkach sprzyjających ich zdrowiu, dobroci oraz ogólnym samopoczuciu. Obejmuje to aspekty takie jak dostęp do odpowiedniego pokarmu, wody, schronienia, a także możliwość wyrażania naturalnych zachowań. Przykłady dobrych praktyk obejmują tworzenie przestrzeni, w której zwierzęta mogą się swobodnie poruszać, a także zapewnienie im odpowiedniej opieki weterynaryjnej. Właściwe podejście do dobrostanu zwierząt sprzyja ich zrównoważonemu rozwojowi, co przekłada się na lepsze wyniki produkcyjne, np. w hodowli bydła mięsnego czy mlecznego, gdzie stres zwierząt może negatywnie wpływać na jakość mięsa i mleka. Ponadto, zgodność z normami dobrostanu, takimi jak te ustalone przez Organizację Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), nie tylko promuje etyczne traktowanie zwierząt, ale także zwiększa zaufanie konsumentów do produktów pochodzenia zwierzęcego.

Pytanie 26

Na podstawie danych z tabeli, wskaż grupę zwierząt emitujących najmniej gazów szkodliwych w przeliczeniu na jedno stanowisko.

Ilość gazów wydzielanych przez trzodę chlewną w kg/stanowisko
Lochy luźne i prośne	0,40 – 4,2
Lochy karmiące	0,80 – 0,9
Prosięta odsadzone <30 kg	0,06 – 0,8
Zwierzęta powyżej 30 kg na podłożu:
– całkowicie szczelinowym	1,35 – 3,0
– częściowo szczelinowym	0,90 – 2,4
– litym i ściółce	2,10 – 4,0

A. Lochy prośne.

B. Lochy luźne.

C. Lochy karmiące.

D. Prosięta odsadzone.

Jak się przyjrzeć innym odpowiedziom, to łatwo zauważyć, że lochy karmiące i prośne mają znacznie większe emisje gazów niż prosięta odsadzone. Te lochy mają po prostu wyższe wymagania żywieniowe, co prowadzi do większej produkcji gazów. Na przykład lochy karmiące, jak są w laktacji, potrzebują więcej energii i składników, więc też więcej amoniaku wypuszczają. A lochy prośne to już w ogóle wymagają mocno zbilansowanej diety. Ogólnie w hodowli ważne jest też rozumienie, jak zarządzać odpadami i emisjami, bo to powinno być częścią programów hodowlanych. Dobrze zbilansowana dieta i dobre warunki życia zwierząt mają wpływ nie tylko na ich zdrowie, ale i na środowisko. Wszystko to jest zgodne z tymi nowymi normami, więc warto w hodowli dążyć do obniżania emisji gazów przez dobre planowanie.

Pytanie 27

Na obszarze OSN pojemność płyty do przechowywania obornika powinna umożliwiać jego składowanie przez czas

A. 2 miesiące

B. 6 miesięcy

C. 12 miesięcy

D. 4 miesiące

Zarządzanie obornikiem i innymi odpadami organicznymi w gospodarstwach rolnych jest kluczowe dla ochrony środowiska oraz efektywności produkcji rolniczej. Odpowiedź sugerująca, że pojemność płyty obornikowej powinna zapewniać przechowywanie obornika przez cztery lub dwa miesiące, ignoruje podstawowe zasady dotyczące dekompozycji i przetwarzania odpadów organicznych. Krótkoterminowe przechowywanie obornika może prowadzić do niepełnej dekompozycji, co skutkuje stratami wartości odżywczej oraz ryzykiem uwolnienia nieprzyjemnych zapachów, a także odcieków, które mogą zanieczyszczać wodę gruntową. Odpowiedź dotycząca dwunastu miesięcy jest również problematyczna, ponieważ zbyt długi czas przechowywania może prowadzić do degradacji substancji organicznych oraz obniżenia jakości obornika. W rzeczywistości, obornik, który jest przechowywany przez zbyt długi okres, może tracić swoje właściwości nawozowe, co nie tylko zwiększa koszty, ale również wpływa na efektywność nawożenia. Praktyki związane z przechowywaniem odpadów organicznych zalecają, aby obornik był składowany przez czas wystarczający do jego pełnej dekompozycji, co zazwyczaj wynosi około sześciu miesięcy. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie standardów dotyczących przechowywania obornika, aby zapewnić jego optymalną jakość przy zastosowaniu w produkcji rolniczej oraz zminimalizować wpływ na środowisko.

Pytanie 28

Czym jest okrężnica?

A. środkowy fragment jelita cienkiego

B. centralny fragment jelita grubego

C. ostatnia część jelita cienkiego

D. początkowy odcinek jelita grubego

Wybór złych odpowiedzi może wynikać z braku jasności w temacie anatomii układu pokarmowego. Na przykład, jeśli ktoś myśli, że okrężnica to końcowa część jelita cienkiego, to jest to spory błąd. Jelito cienkie ma trzy części: dwunastnicę, jelito czcze i jelito kręte, a do jelita grubego, czyli okrężnicy, przechodzi się przez zastawkę biodrową. Tak więc nie ma bezpośredniego połączenia z końcem jelita cienkiego. Okrężnica to nie jest też środkowy odcinek jelita cienkiego, bo to zupełnie inny kawałek układu pokarmowego. A mówiąc o okrężnicy jako początkowej części jelita grubego, to też błąd, bo zaczyna się od kątnicy. Dużo osób myli te terminy anatomiczne, co może wprowadzać w błąd, zwłaszcza w kontekście leczenia i diagnostyki chorób układu pokarmowego. To ważne, by znać lokalizacje i funkcje każdej części jelit, żeby lepiej zrozumieć, jak działa nasz organizm.

Pytanie 29

Które z wymienionych działań jest zabronione w ekologicznym hodowli zwierząt?

A. Dój ręczny

B. Profilaktyczne używanie antybiotyków

C. Korekcja racic

D. Używanie leków homeopatycznych

Stosowanie leków homeopatycznych, doju ręcznego oraz korekcji racic w ekologicznym chowie zwierząt może być mylnie uważane za działania, które są ogólnie akceptowane, ale są to kwestie bardziej złożone. Leki homeopatyczne, mimo że są czasami stosowane, nie mają solidnych podstaw naukowych i ich skuteczność nie jest poparta wystarczającymi dowodami w kontekście zdrowia zwierząt. Takie podejście może prowadzić do opóźnień w stosowaniu właściwych terapii, co z kolei może negatywnie wpłynąć na dobrostan zwierząt. Doj ręczny, chociaż powszechnie praktykowany w gospodarstwach ekologicznych, wymaga przestrzegania surowych standardów higienicznych, aby nie wprowadzać do produkcji niebezpiecznych patogenów. Właściwe techniki doju i utrzymania sprzętu są kluczowe dla zapewnienia zdrowia zwierząt oraz wysokiej jakości mleka. Korekcja racic, mimo że jest standardową praktyką w wielu hodowlach, również wymaga dokładnej wiedzy i umiejętności, aby uniknąć urazów i niepotrzebnego bólu. W sumie, choć niektóre z tych działań są dozwolone, ich niewłaściwe stosowanie lub brak odpowiedniej wiedzy w ich realizacji mogą prowadzić do problemów zdrowotnych w stadzie oraz naruszenia zasad ekologicznych. Kluczowe jest, aby hodowcy rozumieli różnice między tymi praktykami a profilaktycznym stosowaniem antybiotyków, które jest całkowicie niewłaściwe w kontekście ekologicznych standardów hodowli.

Pytanie 30

W mieszance stosowanej w żywieniu prosiąt udział zakwaszacza wynosi 0,5%. Ile kilogramów zakwaszacza należy dodać do sporządzenia 1 tony tej mieszanki?

A. 10 kg

B. 5 kg

C. 50 kg

D. 20 kg

Odpowiedź 5 kg jest jak najbardziej prawidłowa, bo dokładnie tyle zakwaszacza należy dodać do 1 tony mieszanki, jeśli udział wynosi 0,5%. W praktyce przeliczenie procentów na masę polega na pomnożeniu procentu przez masę całkowitą i podzieleniu przez 100. W tym przypadku mamy 0,5% × 1000 kg = 5 kg. To dość oczywiste, ale w rzeczywistości wielu uczniów gubi się na etapie przeliczania procentów na masę. Moim zdaniem umiejętność takich szybkich obliczeń to absolutna podstawa w pracy w gospodarstwie czy w każdej produkcji pasz. Producenci i hodowcy bardzo pilnują proporcji składników w mieszankach paszowych, bo od tego zależy zdrowie, wzrost i efektywność żywienia zwierząt. Zbyt duży albo zbyt mały dodatek zakwaszacza może negatywnie wpłynąć na mikroflorę przewodu pokarmowego prosiąt, a nawet prowadzić do strat ekonomicznych. Warto pamiętać, że podczas sporządzania większych partii mieszanki konieczna jest precyzja wagowa - czasem nawet niewielka pomyłka procentowa w składzie wpływa na cały proces technologiczny. Branża paszowa stosuje rygorystyczne standardy dotyczące dawkowania dodatków, a receptury są nie przez przypadek dopracowane co do przecinka. W codziennej praktyce, gdy przygotowujemy mieszankę na fermie, powinniśmy zawsze korzystać z kalkulatora lub tabel, bo to minimalizuje ryzyko błędów. Z mojego doświadczenia wynika, że takie 'proste' obliczenia są kluczowe, bo błędy mogą kosztować naprawdę sporo.

Pytanie 31

Zwierzęta wykorzystywane do rozrodu, dobrze odżywione, lecz niezbyt otyłe, o wyglądzie typowym dla zdrowych osobników, prezentują kondycję

A. rozrodczą

B. wystawową

C. opasową

D. hodowlaną

Wybór odpowiedzi wystawowej raczej sugeruje, że zwierzęta są gotowe do pokazów, co wiąże się z innymi wymaganiami, jeśli chodzi o ich wygląd i prezentację. Trochę nie ma to związku z ich kondycją w kontekście rozmnażania. Odpowiedź rozrodcza też nie jest trafna, bo odnosi się do zdrowia zwierząt, które są używane do reprodukcji, ale pomija ich odżywienie i kondycję. Właściwa kondycja rozrodcza może być mylnie interpretowana jako to, jak bardzo zwierzęta mogą się rozmnażać, ale nie uwzględnia zdrowia i odżywienia, co jest kluczowe. Wybór opasowej kondycji zwierząt też jest nie do końca w porządku, bo mówi o zwierzętach hodowanych dla masy ciała i późniejszego uboju, a nie do rozmnażania. Fajnie jest zrozumieć różnice między tymi terminami, bo to może być kluczowe dla sukcesu w hodowli. Hodowcy powinni uważać na te błędne interpretacje, bo to może prowadzić do złego zarządzania stadem, a to wpływa na produkcję i zdrowie zwierząt.

Pytanie 32

Przeciętna ilość zwierząt w różnych grupach technologicznych przez rok wynosi

A. przelotowość

B. stan średnioroczny

C. obrót stada

D. bilans zwierząt

Przelotowość, obrót stada oraz bilans zwierząt to terminy, które są często mylone z pojęciem stanu średniorocznego, jednak mają one różne znaczenia i zastosowania. Przelotowość odnosi się do fluktuacji liczby zwierząt w ciągu roku, co może być wynikiem sprzedaży, zakupu czy naturalnych procesów reprodukcji. Nie odzwierciedla ona jednak stabilności stada w danym okresie, co czyni ją mniej przydatną w planowaniu zasobów. Z kolei obrót stada to termin, który odnosi się do rotacji zwierząt w hodowli, a więc liczby zwierząt, które zostały wprowadzone i wyprowadzone w określonym czasie. To pojęcie również nie daje pełnego obrazu średniej liczby zwierząt w danym okresie. Bilans zwierząt to zestawienie przyrostów i ubytków w stada, co jest bardziej złożone i wymaga szczegółowego monitorowania. W praktyce, błędna interpretacja tych terminów może prowadzić do nieefektywnego zarządzania stadem, a tym samym negatywnie wpływać na wyniki ekonomiczne hodowli. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się hodowlą zwierząt oraz zarządzaniem ich zasobami.

Pytanie 33

W mieszance używanej w karmieniu prosiąt zawartość zakwaszacza wynosi 0,5%. Ile kilogramów zakwaszacza należy dodać, aby przygotować 1 tonę tej mieszanki?

A. 50 kg

B. 10 kg

C. 5 kg

D. 20 kg

Odpowiedź 5 kg jest poprawna, ponieważ przeliczając 0,5% zakwaszacza w odniesieniu do 1 tony mieszanki, należy obliczyć wartość w kilogramach. 0,5% z 1000 kg (1 tony) to 0,5/100 * 1000 = 5 kg. Ta wartość jest kluczowa w kontekście prawidłowego żywienia prosiąt, ponieważ odpowiednia ilość zakwaszacza wpływa na ich zdrowie i rozwój. Zakwaszacze pomagają w obniżeniu pH w przewodzie pokarmowym, co sprzyja lepszemu wchłanianiu składników odżywczych oraz ogranicza rozwój patogenów. W praktyce, stosowanie zakwaszaczy w mieszankach paszowych jest zgodne z zaleceniami weterynaryjnymi oraz standardami żywienia zwierząt, co przyczynia się do poprawy efektywności produkcji w gospodarstwie hodowlanym. Wiedza na temat dawkowania składników w mieszankach paszowych jest niezbędna dla osiągnięcia odpowiednich wyników hodowlanych oraz zapewnienia dobrostanu zwierząt.

Pytanie 34

Jelito czcze stanowi fragment jelita

A. krętego

B. cienkiego

C. ślepego

D. grubego

Jelito czcze, znane również jako jejunum, jest drugą częścią jelita cienkiego, które odgrywa kluczową rolę w procesie trawienia i wchłaniania substancji odżywczych. W przeciwieństwie do jelita grubego, które odpowiada głównie za wchłanianie wody oraz formowanie stolca, jelito cienkie, a w szczególności jelito czcze, jest miejscem intensywnej absorpcji składników odżywczych, takich jak białka, tłuszcze, węglowodany oraz witaminy. Przykładowo, błony śluzowe jelita czczego są wyspecjalizowane w wchłanianiu aminokwasów i glukozy. Ponadto, jelito czcze ma charakterystyczne fałdy, które zwiększają jego powierzchnię oraz umożliwiają skuteczniejsze wchłanianie. Dobrą praktyką w medycynie jest zrozumienie funkcji i struktury jelita cienkiego, co ma zastosowanie w diagnostyce i leczeniu schorzeń układu pokarmowego, takich jak celiakia czy zespół jelita drażliwego, gdzie zaburzenia wchłaniania mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Pytanie 35

Ile wynosi wydajność rzeźna opasa, którego masa przed ubojem wynosiła 520 kg a masa tuszy 364 kg?

A. 72%

B. 65%

C. 59%

D. 70%

Przy zadaniach dotyczących wydajności rzeźnej bardzo łatwo popełnić błąd w obliczeniach, zwłaszcza gdy nie do końca rozumie się, jakie masy należy ze sobą porównać. Wydajność rzeźna to procentowy stosunek masy tuszy do masy żywej przed ubojem – tylko te dwie wartości bierzemy pod uwagę. Jeśli ktoś wskazuje wynik rzędu 59% lub 65%, prawdopodobnie zaokrąglił zbyt mocno, nie uwzględnił poprawnie masy tuszy, albo pomylił masy po odjęciu organów wewnętrznych. W praktyce masa tuszy to wszystko, co zostaje po uboju: bez głowy, skóry, kończyn poniżej nadgarstka i stawu skokowego, narządów wewnętrznych i treści przewodu pokarmowego. Często myli się ją z masą „po odstawieniu” czy „po wykrwawieniu”, a te różnice mocno wpływają na wynik. Zdarza się też, że ktoś mechanicznie mnoży lub dzieli liczby, nie sprawdzając, czy rzeczywiście wynik odpowiada realiom branżowym – a przecież opasy mięsne zwykle osiągają 65–70%, a stawianie na 59% jest raczej charakterystyczne dla ras mlecznych albo przypadków, gdy tusza została mocno okrojona. Warto pamiętać, że liczby typu 72% są już właściwie nierealne przy normalnym opasie – takie wartości osiąga się wyjątkowo, najczęściej przy specyficznych warunkach odchowu lub gdy popełniono gdzieś błąd w dokumentacji. Częstym źródłem błędów jest także nieuwzględnienie, że masa tuszy nie zawiera już organów wewnętrznych, treści żwacza, itp. i przez to myli się wskaźniki. Tak naprawdę właściwe obliczenie wymaga prostego wzoru: masa tuszy dzielona przez masę zwierzęcia przed ubojem, razy sto procent. I tyle – żadnych dodatkowych przeliczeń ani skomplikowanych wzorów. Stąd wynik 70% jest najbardziej zgodny z realiami, a pozostałe opcje odzwierciedlają raczej typowy błąd w myśleniu lub nieuwagę przy przeliczaniu.

Pytanie 36

W ramach krzyżowania towarowego świń w grupie loch rasy wielka biała polska nie powinno się stosować nasienia knurów rasy

A. puławska

B. pietrain

C. duroc

D. hampshire

Zastosowanie nasienia knurów rasy pietrain, duroc czy hampshire, choć może wydawać się atrakcyjne, nie jest optymalnym rozwiązaniem w przypadku wielkiej białej polskiej. Rasa pietrain, znana z dużej ilości mięsa, może wydawać się korzystna, jednak jej cechy genetyczne mogą prowadzić do nadmiernego spadku tłuszczu mięśniowego, co wpływa na smak i jakość końcowego produktu. Ponadto, krzyżowanie z rasą duroc, która ma tendencję do produkcji mięsa o wyższej wartości rzeźnej, nie zawsze jest najlepszym podejściem, gdyż może prowadzić do nieprzewidywalnych rezultatów genetycznych. Rasa hampshire, choć również ceniona w hodowli, jest w dużej mierze zbliżona pod względem właściwości do innych ras i w połączeniu z wielką białą polską może nie przynieść oczekiwanych rezultatów. W hodowli komercyjnej kluczowe jest dobieranie ras w taki sposób, aby maksymalizować pozytywne cechy i minimalizować negatywne efekty, a stosowanie ras, które nie są kompatybilne z cechami loch rasy wielka biała polska, może prowadzić do obniżenia wydajności produkcji i jakości mięsa. W związku z tym właściwe zrozumienie genetyki i doboru ras w hodowli jest kluczowe dla osiągnięcia sukcesu w branży mięsnej.

Pytanie 37

Końcowym etapem porodu jest

A. wydalenie wód płodowych

B. wyparcie płodu

C. wyparcie łożyska

D. wydzielanie siary

Odpowiedź 'wyparcie łożyska' jest jak najbardziej trafna. To jest rzeczywiście ostatni krok porodu, który dzieje się po narodzeniu dziecka. Ten proces, znany jako poporodowe wydalenie łożyska, jest super ważny, ponieważ dba o zdrowie mamy i pomaga uniknąć różnych problemów, jak krwotok. Zazwyczaj ma to miejsce w ciągu od 5 do 30 minut po tym, jak maluch przychodzi na świat. Jeśli łożysko nie chce samo wyjść, lekarze mogą interweniować na różne sposoby, jak chociażby masaż macicy, a czasem w skrajnych przypadkach mogą być potrzebne zabiegi chirurgiczne. W praktyce to pielęgniarki i położne powinny wiedzieć, jak obserwować ten proces i jak sobie z nim radzić, żeby zminimalizować ryzyko komplikacji. Dobrze przeprowadzony etap wydalenia łożyska wpływa też na produkcję hormonów, takich jak oksytocyna, która jest niezbędna do skurczenia macicy i zmniejszenia krwawienia. Dlatego rozumienie tego procesu jest bardzo ważne, szczególnie w kontekście opieki nad kobietą po porodzie.

Pytanie 38

Samice którego gatunku mają najkrótszy okres ciąży?

A. Koza.

B. Świnia.

C. Bydło.

D. Owca.

Wybrałeś odpowiedź dotyczącą świni, co jest w pełni zgodne z danymi zootechnicznymi. Okres ciąży u samic świń, inaczej loch, wynosi przeciętnie około 114 dni, czyli mniej więcej trzy miesiące, trzy tygodnie i trzy dni. To najkrótszy czas spośród wymienionych gatunków, co jest bardzo praktycznie wykorzystywane w produkcji trzody chlewnej, zwłaszcza w cyklu intensywnym. Tak krótki okres rozwoju płodowego pozwala na uzyskanie większej liczby miotów w ciągu roku, co z kolei przekłada się na opłacalność hodowli. Z mojego doświadczenia hodowcy naprawdę cenią sobie tę właściwość, bo szybciej można planować kolejne pokolenia i efektywniej zarządzać stadem. Dla porównania – u krów czy kóz okres ciąży jest znacznie dłuższy, więc cykl produkcyjny rozciąga się w czasie. Standardy branżowe, na przykład zalecenia Polskiego Związku Hodowców i Producentów Trzody Chlewnej, mocno podkreślają znaczenie dokładnego monitorowania cyklu rozrodczego i terminów wyproszeń, właśnie ze względu na te krótkie okresy. W praktyce, umiejętność szybkiego rozpoznawania objawów rui i ciąży u loch jest kluczowa dla sukcesu technologa produkcji trzody. Takie szczegóły naprawdę robią różnicę w efektywności gospodarstwa. Warto też pamiętać, że intensywna produkcja świń opiera się na precyzyjnym zarządzaniu kalendarzem rozrodu – bo właśnie ten najkrótszy okres ciąży daje największe możliwości manipulacji cyklem produkcyjnym.

Pytanie 39

Kolor sierści brunatno-żółty, ogon oraz grzywa w tej samej lub jaśniejszej tonacji, skóra ciemna.
Jaki to opis konia maści?

A. kasztanowatej

B. gniadej

C. bułanej

D. dereszowatej

Barwa bułana, często mylnie utożsamiana z kasztanowatą, charakteryzuje się bardziej intensywnym żółtawym odcieniem oraz jaśniejszymi kończynami, co absolutnie nie koresponduje z opisanym kolorem sierści. Wybór odpowiedzi dotyczącej maści dereszowatej, która jest istotnie jaśniejsza i ma bardziej szare zabarwienie, również pokazuje brak zrozumienia różnic między poszczególnymi maściami. Maść gniada z kolei zawiera ciemne odcienie brązu, co kłóci się z podanym opisem konia o brązowożółtej barwie. Ponadto, skóra gniadego konia jest zazwyczaj jasna, co jest sprzeczne z opisem ciemnej skóry. Błędem myślowym w tych odpowiedziach jest nieznajomość specyfiki barw koni oraz ich cech rozróżniających. Odpowiednia identyfikacja maści jest kluczowa nie tylko w kontekście hodowli, ale również w zastosowaniach praktycznych, takich jak wybór koni do różnych dyscyplin sportowych lub rekreacyjnych. Ważne jest, aby rozumieć, że każda maść ma swoje unikalne cechy, które znacząco wpływają na wygląd i charakter konia, co może mieć istotne znaczenie w hodowli oraz przy wyborze koni do określonych zadań.

Pytanie 40

Poprawny sposób postępowania z rozmrożonym nasieniem podczas wykonywania zabiegu inseminacji krów zawiera wariant

Czas od rozmrożenia nasienia do wykonania inseminacji
Wariant	Rodzaj nasienia
Wariant	konwencjonalne (minuty)	seksowane (minuty)
I	5	15
II	15	5
III	20	15
IV	15	20

A. II

B. IV

C. III

D. I

Wybrałeś wariant II i właśnie to jest poprawne postępowanie przy inseminacji krów z rozmrożonym nasieniem. W praktyce bardzo ważne jest, żeby nie przekraczać optymalnego czasu od rozmrożenia do podania nasienia – to klucz do najwyższej skuteczności zabiegu. Konwencjonalne nasienie powinno być użyte w ciągu około 15 minut od rozmrożenia, a seksowane jeszcze szybciej, najlepiej w ciągu 5 minut. Takie podejście wynika z tego, że seksowane nasienie jest bardziej wrażliwe na działanie środowiska po rozmrożeniu, szybciej traci żywotność, dlatego czas musi być krótki. Branżowe standardy, np. zalecenia producentów nasienia i praktyki stosowane w nowoczesnych stadach, mówią wyraźnie – szybka praca z seksowanym nasieniem, bez zbędnego przeciągania, i rozsądne tempo przy konwencjonalnym. Z mojego doświadczenia, wiele niepowodzeń po inseminacji wynika właśnie z wydłużenia czasu po rozmrożeniu – szczególnie, jak ktoś próbuje ogarnąć kilka krów naraz i nie pilnuje zegarka. Dodatkowo, warto pamiętać, że temperatura otoczenia oraz sposób przechowywania rozmrożonego nasienia mają znaczenie. Trochę rutyny i organizacji pozwala zwiększyć skuteczność zabiegu, a przecież właśnie o to chodzi w profesjonalnym rozrodzie bydła.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej