Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 21 października 2025 19:38
Data zakończenia: 21 października 2025 19:54

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przed przystąpieniem do rozbiórki instalacji elektrycznej w obiekcie, na początku należy

A. zdjąć rozdzielnię elektryczną

B. odłączyć urządzenia zasilające

C. usunąć oświetlenie

D. zlikwidować gniazda wtyczkowe

Nie do końca to jest dobra kolejność. Demontowanie oświetlenia jako pierwszej rzeczy może być niebezpieczne, bo najpierw trzeba upewnić się, że zasilanie jest wyłączone. Jeśli nie wyłączysz prądu, to ryzykujesz, że możesz się porazić. Też nie powinno się ściągać gniazd wtyczkowych przed odłączeniem zasilania, bo można przypadkiem podłączyć coś, co nie powinno być włączone. A zdejmowanie tablicy rozdzielczej bez wyłączenia prądu to już w ogóle błąd, bo można ją uszkodzić i później trzeba będzie za to płacić. W branży elektrycznej naprawdę ważne jest, żeby zachować dobrą kolejność działań – najpierw wyłączamy zasilanie, a potem bierzemy się za demontaż. Ignorowanie tego może skończyć się źle, zarówno dla Ciebie, jak i dla innych.

Pytanie 2

Zgodnie z normą czasu pracy, ręczne usunięcie warstwy ziemi urodzajnej (humusu) wymaga 21,90 r-g/100 m². Jak wiele 8-godzinnych dni roboczych powinno być zaplanowanych w harmonogramie prac na odspojenie humusu z działki o powierzchni 300 m², jeśli prace będą prowadzone przez 3 robotników?

A. 2 dni robocze

B. 8 dni roboczych

C. 9 dni roboczych

D. 3 dni robocze

Obliczenia dotyczące czasu pracy na usunięcie warstwy humusu z działki o powierzchni 300 m² opierają się na normie wynoszącej 21,90 roboczogodzin na 100 m². Aby obliczyć całkowity czas potrzebny na wykonanie zadania, najpierw należy obliczyć, ile roboczogodzin potrzebujemy dla całej działki. Wzór to: (300 m² / 100 m²) * 21,90 r-g = 65,7 roboczogodzin. Następnie, biorąc pod uwagę, że prace będą wykonywane przez 3 robotników, dzielimy całkowity czas przez liczbę robotników: 65,7 r-g / 3 = 21,9 r-g na osobę. Przy 8-godzinnym dniu roboczym, czas pracy jednego robotnika wynosi 21,9 r-g / 8 h = 2,74 dni roboczych. Ponieważ nie możemy mieć częściowego dnia, zaokrąglamy do 3 dni roboczych. W praktyce, planując harmonogram, uwzględniamy również możliwe opóźnienia i problemy, co czyni te 3 dni bardziej realistycznym i stosunkowo bezpiecznym rozwiązaniem. Takie podejście jest zgodne z dobrą praktyką w zarządzaniu projektami budowlanymi, gdzie dokładne planowanie i kalkulacje są kluczowe dla osiągnięcia sukcesu.

Pytanie 3

Zburzenie ściany działowej z cegieł powinno rozpocząć się od

A. wykucia wraz z tynkiem pierwszego rzędu cegieł nad podłogą

B. obfitego nawilżenia tynku i muru wodą

C. usunięcia tynku i wykucia rzędu cegieł tuż pod stropem

D. obustronnego podparcia rozporami

Podejście do rozbiórki ściany działowej z cegieł, które polega na obfitym nawilżeniu tynku i muru wodą, jest niewłaściwe z kilku powodów. Zastosowanie wody na etapie rozbiórki może prowadzić do osłabienia struktury cegieł oraz tynku, co zwiększa ryzyko usunięcia ich w sposób chaotyczny, a tym samym może spowodować niebezpieczne sytuacje podczas prac. Woda, która wniknie w materiał, może powodować jego pęcznienie, co w efekcie może prowadzić do niekontrolowanego osypywania się tynku i cegieł. Innym błędnym podejściem jest wykucie pierwszego rzędu cegieł nad podłogą bez wcześniejszego przygotowania, co naraża całą konstrukcję na destabilizację. Takie działania mogą prowadzić do uszkodzeń podłogi oraz innych elementów budowlanych znajdujących się w bliskim sąsiedztwie. Istotne jest również, aby nie zaniedbywać procesu podparcia ściany rozporami przed przystąpieniem do jakichkolwiek prac demontażowych. Stabilizacja konstrukcji jest kluczowa dla bezpieczeństwa pracowników oraz dla zachowania integralności całej struktury budynku. Nieprzemyślane działania, takie jak nawilżanie lub natychmiastowe usuwanie cegieł od dołu, mogą prowadzić do poważnych problemów budowlanych, dlatego kluczowe jest przestrzeganie właściwej kolejności działań w procesie rozbiórki.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Jakie jest podstawowe zadanie kierownika robót budowlanych?

A. Koordynacja i nadzór nad pracami budowlanymi

B. Prowadzenie ewidencji czasu pracy

C. Opracowanie pełnej dokumentacji projektowej

D. Przeprowadzanie odbiorów końcowych

Opracowanie pełnej dokumentacji projektowej nie jest zadaniem kierownika robót budowlanych, lecz projektanta lub architekta. Projektant odpowiada za stworzenie szczegółowych planów, które są podstawą do realizacji inwestycji budowlanej. Kierownik robót korzysta z tej dokumentacji, ale jej nie tworzy. Prowadzenie ewidencji czasu pracy jest często zadaniem działu kadr lub kierownika budowy, ale nie jest to główne zadanie kierownika robót budowlanych. Choć może on monitorować obecność pracowników, jego kluczowym zadaniem jest nadzór nad postępem prac i jakością wykonania. Przeprowadzanie odbiorów końcowych również nie leży w głównych obowiązkach kierownika robót, choć uczestniczy on w takich procesach. Odbiory są bardziej związane z zadaniami inspektora nadzoru inwestorskiego lub kierownika budowy, którzy weryfikują zgodność wykonanych prac z projektem i standardami. Typowym błędem myślowym jest przypisywanie kierownikowi robót zadań, które w rzeczywistości należą do innych ról w procesie budowlanym. W praktyce każda z tych ról ma swoje specyficzne zadania i kompetencje, które razem przyczyniają się do sukcesu inwestycji.

Pytanie 6

Jakie urządzenie służy do transportu materiałów budowlanych wyłącznie w kierunku pionowym?

A. suwnica

B. przenośnik taśmowy

C. żuraw

D. wyciąg budowlany

Suwnice, przenośniki taśmowe i żurawie to urządzenia, które choć powszechnie stosowane w budownictwie, nie są przystosowane do transportowania materiałów budowlanych wyłącznie w pionie. Suwnice to maszyny, które potrafią poruszać ładunki w trzech wymiarach, co umożliwia ich transport w poziomie, a także w pionie. Ich elastyczność sprawia, że znajdują zastosowanie w halach przemysłowych oraz na placach budowy, jednak nie są one dedykowane wyłącznie do transportu w pionie. Przenośniki taśmowe, z kolei, są konstrukcjami przeznaczonymi głównie do transportu materiałów w poziomie, chociaż istnieją ich wersje umożliwiające transport w górę lub w dół, jednak ze względu na zasadniczą konstrukcję nie są one optymalnym rozwiązaniem do wyciągania ładunków na dużą wysokość. Żurawie, mimo że są niezwykle wszechstronne i mogą podnosić ciężkie ładunki na dużą wysokość, również nie ograniczają się wyłącznie do transportu pionowego. Oferują one możliwość manewrowania ładunkami w poziomie, co czyni je urządzeniami bardziej złożonymi w użyciu. Wybór niewłaściwego sprzętu do określonych zastosowań, jak transport materiałów budowlanych w pionie, może prowadzić do nieefektywności, a także do zwiększonego ryzyka wypadków na budowie, co podkreśla znaczenie znajomości specyfiki urządzeń oraz ich prawidłowego zastosowania w praktyce budowlanej.

Pytanie 7

Strzępia w ścianach budowlanych tworzy się w celu

A. połączenia nadproża z stropem

B. połączenia murów wznoszonych w różnym czasie

C. wykonania przewodów kominowych

D. wykonania gzymsów

Odpowiedzi dotyczące połączenia nadproża ze stropem, wykonania przewodów kominowych oraz wykonania gzymsów opierają się na nieprawidłowych założeniach dotyczących funkcji i zastosowania strzępi w budownictwie. Połączenie nadproża ze stropem jest realizowane za pomocą innych technik, takich jak belki stropowe, które nie wymagają użycia strzępi. Strzępia nie są stosowane do tworzenia konstrukcji oporowych ani do łączenia elementów poziomych, co czyni tę odpowiedź niewłaściwą. W przypadku przewodów kominowych, ich budowa także nie wymaga zastosowania strzępi, ponieważ komin jest elementem konstrukcyjnym, który ma swoje specyficzne wymagania techniczne i materiałowe, niezwiązane z połączeniem murów. Ponadto, gzymsy są elementami dekoracyjnymi i ochronnymi, które również nie są realizowane poprzez stosowanie strzępi. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji różnych elementów budowlanych oraz ich zastosowań. Każdy z wymienionych przypadków wymaga innych rozwiązań inżynieryjnych oraz materiałów, a strzępia są wyspecjalizowanym rozwiązaniem dedykowanym do łączenia murów wznoszonych w różnym czasie, co jest kluczowe dla zachowania trwałości i bezpieczeństwa całej konstrukcji.

Pytanie 8

Jakiego typu materiału należy użyć, aby obniżyć chłonność tynków gipsowych, które będą malowane farbą akrylową?

A. Gruntownika dyspersyjnego

B. Gruntownika pokostowego

C. Zaczynu cementowego

D. Mleka wapiennego

Gruntownik dyspersyjny to świetny wybór, jeśli chodzi o przygotowanie tynków gipsowych przed malowaniem farbą akrylową. Tynki gipsowe, jak wiadomo, mają dużą chłonność, co może być kłopotliwe, bo farba może się wchłaniać nierówno. To prowadzi do różnych plam i trudności w uzyskaniu ładnego efektu. Gruntownik tworzy na tynku pewną warstwę, która zmniejsza wchłanianie wody i barwników. Dzięki temu farba lepiej się trzyma i równiej pokrywa powierzchnię. Aplikacja jest prosta, można to robić pędzlem, wałkiem czy nawet natryskiem. Co więcej, niektóre gruntowniki mają dodatki, które poprawiają właściwości tynku, co z kolei zwiększa trwałość i estetykę malowanej powierzchni. Z mojego doświadczenia, przed malowaniem zawsze warto stosować gruntownik dyspersyjny, żeby efekt końcowy był naprawdę zadowalający.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Podczas rozbiórki robotnicy muszą być przymocowani do solidnych elementów budynku

A. ław fundamentowych

B. ścian piwnic

C. ścian działowych

D. konstrukcji dachu

Robotnicy powinni być przypięci do trwałych części budynku podczas rozbiórki w celu zminimalizowania ryzyka wypadków i zapewnienia ich bezpieczeństwa. Konstrukcje dachu są kluczowymi elementami nośnymi budynku, które mają zdolność do utrzymywania stabilności strukturalnej. Podczas prac rozbiórkowych, szczególnie w rejonie dachu, istnieje ryzyko upadków z wysokości, co czyni przypięcie do dachu kluczowym działaniem prewencyjnym. Używanie systemów asekuracyjnych, takich jak uprzęże i liny, w połączeniu z solidnymi punktami kotwiczenia w konstrukcji, zwiększa bezpieczeństwo pracowników. Przykładem dobrych praktyk może być stosowanie norm i wytycznych OSHA (Occupational Safety and Health Administration) dotyczących pracy na wysokościach, które jasno określają, jak powinny być zorganizowane prace w takich warunkach. Podczas rozbiórki dachu, robotnicy muszą korzystać z zabezpieczeń, które są przypięte do stabilnych i wytrzymałych elementów budynku, co pozwala na skuteczne zarządzanie ryzykiem i ochronę zdrowia pracowników.

Pytanie 11

Ile dni roboczych po 8 godzin należy zaplanować na realizację 40 m³ belek żelbetowych, jeśli jednostkowe nakłady robocizny wynoszą 20,41 r-g/m³, a prace będą prowadzone przez 8 robotników?

A. 13 dni roboczych

B. 12 dni roboczych

C. 14 dni roboczych

D. 11 dni roboczych

Wyniki obliczeń błędnie zakładają, że czas pracy można zrealizować w mniejszej liczbie dni roboczych, co często jest wynikiem nieprawidłowego podziału całkowitego nakładu robocizny. Często mylnie interpretuje się jednostkowe nakłady robocizny, nie uwzględniając, że czas pracy jest skorelowany z liczbą robotników oraz ich wydajnością. Przyjęcie zbyt niskiej liczby dni roboczych, jak 11, 12 czy 14, ignoruje fakt, że prace budowlane rzadko są realizowane w warunkach idealnych. W praktyce występują różnorodne czynniki, które mogą wpłynąć na czas realizacji zadania, takie jak nieprzewidziane okoliczności, zmiany w projekcie czy też różnice w umiejętnościach robotników. Wiele osób popełnia błąd, zakładając, że zwiększenie liczby robotników automatycznie prowadzi do skrócenia czasu realizacji. W rzeczywistości jednak, przy większej liczbie osób w jednym miejscu, może dochodzić do opóźnień z powodu ograniczeń przestrzennych czy organizacyjnych. Z tego powodu niezwykle istotne jest dokładne oszacowanie roboczogodzin oraz realne zaplanowanie dni roboczych w oparciu o analizę wszystkich możliwych zmiennych, co jest kluczowe w każdej fazie planowania projektu budowlanego.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Demontaż budynku jednorodzinnego murowanego z cegły oraz dachu o konstrukcji drewnianej należy rozpocząć od usunięcia

A. urządzeń oraz instalacji sanitarnych, gazowych, elektrycznych

B. ścianek działowych, okładzin podłóg i ścian

C. stolarki okiennej i drzwiowej oraz zabudowanych mebli

D. rynien, rur spustowych, blacharskiej obróbki oraz drewnianej konstrukcji dachu

Roboty rozbiórkowe budynków jednorodzinnych murowanych z cegły wymagają przestrzegania określonych norm oraz zasad bezpieczeństwa. Pierwszym krokiem w procesie demontażu powinno być usunięcie urządzeń i instalacji sanitarnych, gazowych oraz elektrycznych. To kluczowy etap, ponieważ pozostawienie tych elementów może prowadzić do poważnych zagrożeń, takich jak wycieki gazu, porażenie prądem czy kontaminacja środowiska. Przykładowo, przed przystąpieniem do demontażu należy odłączyć zasilanie elektryczne oraz zakręcić dopływ wody i gazu. Zgodnie z normami budowlanymi, każda instalacja powinna być odłączona przez wykwalifikowanego fachowca. Nieprzestrzeganie tej zasady może prowadzić do katastrof budowlanych. Kolejnym aspektem jest przygotowanie dokumentacji związanej z demontażem, która stanowi ważny element każdego projektu budowlanego. Odpowiednia procedura pozwala na bezpieczną i zgodną z prawem przeprowadzenie rozbiórki oraz minimalizuje ryzyko nieprzewidzianych wydatków.

Pytanie 14

Realizacja "suchych tynków" polega na

A. przygotowaniu zaprawy tynkarskiej z gotowych suchych mieszanek i nałożeniu jej na powierzchnię.

B. przymocowaniu płyt gipsowo-kartonowych za pomocą wkrętów do drewnianego rusztu.

C. przyklejaniu płyt gipsowo-kartonowych na klej gipsowy do podłoża.

D. przygotowywaniu zaprawy tynkarskiej z dodatkami, które przyspieszają proces schnięcia, oraz jej nałożeniu na powierzchnię.

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi często wynika z mylnego zrozumienia procesu, który nie jest związany z technologią 'suchych tynków'. Sporządzanie zaprawy tynkarskiej z dodatkami przyspieszającymi schnięcie ma zastosowanie w tradycyjnym tynkowaniu, a nie w montażu płyt gipsowo-kartonowych. Podobnie, zamocowanie płyt gipsowo-kartonowych na ruszcie drewnianym również nie jest zgodne z definicją 'suchych tynków', ponieważ ta technologia koncentruje się na używaniu kleju gipsowego, a nie na konstrukcjach rusztowych. Przyklejanie płyt gipsowo-kartonowych na klej gipsowy do podłoża zapewnia szybszy i bardziej efektywny sposób pracy, co jest kluczowe w nowoczesnym budownictwie. Warto zauważyć, że przyklejanie na klej gipsowy zmniejsza ryzyko powstawania mostków termicznych, co poprawia izolacyjność akustyczną i termiczną pomieszczeń. Wybierając tradycyjne metody tynkarskie lub nieodpowiednie techniki, można narazić się na problemy z wykończeniem oraz trwałością zamontowanych płyt. W związku z tym, znajomość odpowiednich standardów i metod jest kluczowa dla zapewnienia jakości i efektywności pracy w budownictwie.

Pytanie 15

Beton powszechny z kruszywa naturalnego w klasie C8/10 wykorzystywany jest do realizacji

A. żelbetowych stóp i ław fundamentowych

B. prefabrykowanych drobnowymiarowych elementów ściennych

C. warstw wyrównawczo-podkładowych pod fundamenty

D. ścian zewnętrznych jednowarstwowych

Beton klasy C8/10 charakteryzuje się wytrzymałością na ściskanie na poziomie 8 MPa po 28 dniach dojrzewania. Jego stosowanie do warstw wyrównawczo-podkładowych pod fundamenty jest adekwatne, ponieważ takie warstwy nie wymagają wysokiej wytrzymałości, a jednocześnie muszą zapewnić odpowiednie profilowanie terenu oraz stabilizację. W praktyce, beton ten może być stosowany jako podkład na gruncie, co pozwala na wyrównanie powierzchni oraz stworzenie bazy pod dalsze prace budowlane. W ramach norm budowlanych, takich jak PN-EN 206 oraz PN-EN 1992, beton klasy C8/10 jest rekomendowany do zastosowań, gdzie obciążenia są niewielkie, a głównym celem jest zapewnienie odpowiedniej podpory dla wyższych elementów konstrukcyjnych. Dobrze wykonana warstwa podkładowa jest kluczowa dla trwałości i stabilności fundamentów, co przekłada się na bezpieczeństwo całej konstrukcji.

Pytanie 16

Zamierza się przeprowadzenie rozbiórki budynku mieszkalnego o czterech kondygnacjach, który jest podłączony do sieci gazowej, ciepłowniczej, elektroenergetycznej, teletechnicznej, wodociągowej oraz kanalizacyjnej. Przed rozpoczęciem prac rozbiórkowych należy odłączyć obiekt

A. od wszystkich sieci

B. od wszystkich sieci z wyłączeniem teletechnicznej

C. tylko od sieci gazowej oraz elektroenergetycznej

D. jedynie od sieci gazowej

Nieprawidłowe podejście do odłączenia tylko niektórych sieci, tak jak w przypadkach wskazanych w odpowiedziach, może prowadzić do poważnych zagrożeń. Ograniczenie procesu odłączenia do sieci gazowej lub elektroenergetycznej ignoruje ryzyko związane z innymi mediami, takimi jak woda czy ścieki, które mogą stanowić zagrożenie w trakcie rozbiórki. Na przykład, w przypadku pozostawienia podłączonej sieci wodociągowej, ciśnienie w instalacji może prowadzić do niekontrolowanego wycieku wody, co może skutkować zalaniem terenu budowy, a także destabilizacją fundamentów sąsiednich budynków. Podobnie, pozostawienie podłączonej sieci kanalizacyjnej może prowadzić do wycieków ścieków, co jest nie tylko niebezpieczne dla pracowników, lecz również stanowi naruszenie przepisów dotyczących ochrony środowiska. Ponadto, teletechnika, mimo że nie jest bezpośrednio związana z fizycznym zagrożeniem, również powinna być odłączona, aby uniknąć uszkodzenia sieci komunikacyjnej oraz zapewnić bezpieczeństwo podczas prowadzenia prac. Nieodpowiednie podejście do rozbiórki budynku, które opiera się na niepełnym odłączeniu instalacji, jest sprzeczne z dobrymi praktykami i normami bezpieczeństwa, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji oraz finansowych konsekwencji dla wykonawcy. Zawsze należy stosować się do pełnych procedur odłączenia od wszystkich sieci przed przystąpieniem do jakichkolwiek prac budowlanych.

Pytanie 17

Jaką metodą transportuje się mieszankę betonową z fabryki na miejsce budowy?

A. betoniarką samochodową

B. przenośnikiem taśmowym

C. ciągnikiem samochodowym

D. samochodem cysterną

Mieszanka betonowa jest materiałem budowlanym o kluczowym znaczeniu, a jej transport na plac budowy wymaga zastosowania odpowiednich środków transportu. Betoniarka samochodowa jest pojazdem specjalistycznym, zaprojektowanym do przewożenia świeżego betonu, który w trakcie transportu jest mieszany, aby zapobiec jego utwardzeniu. Dzięki obrotowej bębenkowej konstrukcji betoniarki, mieszanka jest utrzymywana w stanie płynnym, co jest niezbędne do jej właściwego użycia. W praktyce zastosowanie betoniarki samochodowej zapewnia, że beton dotrze na miejsce w odpowiedniej konsystencji, co wpływa na jakość i wytrzymałość konstrukcji. Warto również zauważyć, że standardy branżowe, takie jak normy PN-EN dotyczące transportu i wylewania betonu, podkreślają znaczenie właściwego sprzętu, jak betoniarki samochodowe, w procesie budowlanym, co z kolei wpływa na bezpieczeństwo i trwałość budowli.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Zgodnie z planem prac wykończeniowych przewidziano mechaniczne szlifowanie podłóg z deszczówek o całkowitej powierzchni 270 m². Prace mają być realizowane w ciągu trzech dni roboczych po 8 godzin każdy. Oblicz, ilu pracowników trzeba zatrudnić, jeżeli norma na wykonanie tej pracy wynosi 0,4 r-g/m²?

A. 5 robotników

B. 6 robotników

C. 3 robotników

D. 4 robotników

Błędne odpowiedzi często wynikają z nieprawidłowego zrozumienia norm czasowych oraz liczby robotników potrzebnych do realizacji projektu. Wiele osób może przyjąć, że jeśli norma wynosi 0,4 roboczogodzin na m², to wystarczy bezpośrednio pomnożyć tę wartość przez powierzchnię i podzielić przez dostępny czas pracy jednego robotnika. Jednak to podejście nie uwzględnia, że wynikiem tego obliczenia powinno być całkowite zapotrzebowanie na roboczogodziny, które następnie należy skonfrontować z czasem pracy zespołu. Często spotykanym błędem jest również przyjmowanie, że 4 robotników wystarczy, ponieważ 4 robotnicy pracują przez 24 godziny, co daje jedynie 96 roboczogodzin, co jest niewystarczające dla 108 roboczogodzin wymaganych na wykonanie zadania. Przy założeniu 6 robotników, można mylnie sądzić, że będą oni w stanie wykonać pracę szybciej, nie zauważając, że nadmierna liczba pracowników może prowadzić do chaosu i zmniejszenia efektywności. W fachowych praktykach budowlanych ważne jest nie tylko zatrudnienie odpowiedniej liczby pracowników, ale także ich umiejętności i doświadczenie, co wpływa na wydajność pracy. Niedoszacowanie lub przeszacowanie liczby robotników to typowe błędy, które mogą prowadzić do opóźnień w realizacji projektu oraz zwiększenia kosztów, co nie jest zgodne z zasadami efektywnego zarządzania projektami budowlanymi.

Pytanie 23

Na jakiej podstawie sporządza się kosztorys zamienny?

A. protokół typowania robót oraz inwentaryzacja

B. dokumentacja projektowa budowy

C. harmonogram ogólny budowy

D. protokół konieczności realizacji robót zamiennych

Kosztorys zamienny sporządza się przede wszystkim na podstawie protokołu konieczności wykonania robót zamiennych, ponieważ dokument ten formalizuje sytuację, w której zachodzi potrzeba wprowadzenia zmian do pierwotnego zakresu robót. Protokół ten zawiera szczegółowe uzasadnienie oraz opis robót, które są niezbędne do zrealizowania w nowej formie, a także wskazuje na przyczyny tych zmian, np. zmiany w technologii, konieczność dostosowania się do nowych warunków, czy też wystąpienie nieprzewidzianych okoliczności. W praktyce, sporządzając kosztorys zamienny, specjaliści często korzystają z wcześniej zgromadzonych danych dotyczących cen jednostkowych oraz norm kosztów, co pozwala na dokładne oszacowanie wartości dodatkowych robót. Przykładowo, przy realizacji budowy nowego obiektu może zaistnieć konieczność zmiany materiałów budowlanych ze względu na ich dostępność, co wymaga odpowiedniego dostosowania kosztorysu. W branży budowlanej korzystanie z protokołów związanych z koniecznością robót zamiennych jest uregulowane w normach oraz standardach, co zapewnia transparentność i zgodność z przepisami prawa budowlanego.

Pytanie 24

Minimum raz w roku należy zrealizować cykliczną kontrolę

A. schodów wewnętrznych

B. instalacji piorunochronnych

C. instalacji elektrycznych

D. pokryć dachowych

Dla każdego z wymienionych obiektów istnieją normy i rekomendacje dotyczące ich konserwacji i przeglądów. Instalacje piorunochronne, jak i instalacje elektryczne powinny być regularnie kontrolowane, ale ich powtarzalność nie jest ustalona na rok. Zwykle ich przegląd jest określony przez konkretne przepisy, które mogą różnić się w zależności od rodzaju instalacji i jej obciążenia. Dotychczasowe doświadczenie pokazuje, że schody wewnętrzne oraz pokrycia dachowe mają różne wymagania co do częstotliwości kontroli, które mogą być zróżnicowane w zależności od ich użycia oraz lokalnych norm budowlanych. Wiele osób błędnie zakłada, że kontrola schodów wewnętrznych jest mniej istotna, co może prowadzić do zaniedbań, zwłaszcza w obiektach o dużym natężeniu ruchu. Jest to mylne przekonanie, ponieważ schody mogą wygenerować poważne ryzyko dla bezpieczeństwa użytkowników, jeśli nie są regularnie sprawdzane pod kątem uszkodzeń czy poślizgowych powierzchni. Niezrozumienie znaczenia regularnych kontroli w zakresie instalacji elektrycznych również może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, takich jak pożary czy porażenie prądem, co podkreśla konieczność przestrzegania norm, takich jak PN-IEC 60364, które regulują te kwestie. Warto zwrócić uwagę, że każde z tych podejść ma swoje uzasadnienie w przepisach prawa oraz zasadach bezpieczeństwa, jednak odpowiedzi powinny być poprzedzone zrozumieniem kontekstu i wymagań dotyczących konkretnego elementu budynku.

Pytanie 25

Ścianki działowe z bloczków betonu komórkowego powinny być łączone z ścianą nośną przy użyciu

A. kotew z płaskowników

B. tulei obustronnie rozpieranych

C. profili metalowych oraz dybli

D. strzępi zazębionych końcowych

Wybór profili stalowych i dybli na pierwszy rzut oka może się wydawać sensowny, ale w rzeczywistości to nie do końca działa. Profiles stalowe, pomimo że mogą być używane w różnych projektach, w przypadku lekkich ścianek działowych nie sprawdzają się tak, jak powinny. Może to prowadzić do deformacji i uszkodzeń w dłuższym czasie. Dyble, choć w wielu miejscach używane, często nie mają wystarczającej siły, żeby utrzymać ciężar ścianki, co może skutkować ich wypadaniem. Ważne jest, żeby pamiętać, że dobre połączenia w budownictwie powinny opierać się na solidnych materiałach i metodach, które dają długotrwałe rezultaty. Kotwy z płaskowników są zdecydowanie lepszym wyborem. Dlatego warto znać najlepsze praktyki, bo błędy mogą prowadzić do kosztownych napraw i zmniejszenia bezpieczeństwa budynku. W końcu lepiej dmuchać na zimne!

Pytanie 26

Jak należy przygotować stalowe podłoże przed nałożeniem farby olejowej nawierzchniowej?

A. Przetrzeć metalową szczotką, aby usunąć rdzę, następnie nasycić 10% roztworem fluatu, a po upływie 24 godzin zagruntować roztworem 20% fluatu

B. Usunąć kurz, pozbyć się rdzy przy użyciu rozpuszczalnika benzynowego, a następnie zagruntować pokostem

C. Wyczyścić drewnianym klockiem, aby pozbyć się rdzy i nierówności, a następnie zagruntować szarym mydłem

D. Oczyścić mechanicznie z rdzy, olejów, kwasów i ługów, a następnie zagruntować farbą podkładową antykorozyjną

Odpowiedź dotycząca oczyszczenia mechanicznego podłoża ze stali przed malowaniem farbą olejną nawierzchniową jest poprawna, ponieważ etapy przygotowawcze są kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości i trwałości powłok malarskich. Oczyszczenie ze rdzy, olejów, kwasów i ługów jest niezbędne, aby usunąć wszelkie zanieczyszczenia, które mogą osłabić przyczepność farby. W praktyce, do oczyszczenia można wykorzystać szlifowanie, szczotki druciane lub piaskowanie, co jest zgodne z normami ISO 8501 dotyczącymi przygotowania powierzchni stalowych. Po dokładnym oczyszczeniu, zagruntowanie farbą podkładową antykorozyjną jest kluczowym krokiem, który zapewnia dodatkową ochronę przed korozją i tworzy odpowiednią bazę dla farby nawierzchniowej. Przykładem może być użycie farb podkładowych zawierających pigmenty antykorozyjne, które zapewniają długotrwałą ochronę w trudnych warunkach atmosferycznych. Zachowanie tych standardów ma istotne znaczenie dla wydłużenia żywotności malowanej powierzchni.

Pytanie 27

Do realizacji głębokich wykopów o niewielkiej szerokości i długości wykorzystuje się koparki

A. zbierakowe

B. podsiębierne

C. chwytakowe

D. przedsiębierne

Wybór koparek przedsiębiernych, podsiębiernych lub zbierakowych jako alternatyw dla koparek chwytakowych może prowadzić do nieefektywności oraz problemów technicznych w czasie wykonywania wykopów. Koparki przedsiębierne, choć wykorzystywane są do wydobycia materiałów z większych głębokości, nie są przystosowane do wąskich wykopów, co prowadzi do ryzyka naruszenia struktury sąsiadujących elementów budowlanych. Z kolei koparki podsiębierne charakteryzują się zastosowaniem narzędzi tnących, które są mniej efektywne w kontekście precyzyjnego usuwania ziemi w ograniczonej przestrzeni. Użycie takich maszyn w kontekście głębokich, wąskich wykopów może prowadzić do problemów z dokładnością oraz kontrolą nad materiałem gruntowym, co może skutkować dodatkowymi kosztami i opóźnieniami w projekcie. Koparki zbierakowe, mimo że są skuteczne w zbieraniu materiałów z powierzchni, nie nadają się do głębokiego wykopywania, co jeszcze bardziej podkreśla, dlaczego ich użycie w tej sytuacji byłoby nieodpowiednie. Prawidłowy dobór maszyny jest kluczowy dla efektywności i bezpieczeństwa prac budowlanych, a nieodpowiednia decyzja może prowadzić do nieplanowanych przestojów oraz dodatkowych kosztów związanych z naprawą błędów wykonawczych.

Pytanie 28

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ dopuszczalne odchylenie powierzchni i krawędzi muru licowanego od kierunku pionowego.

Warunki techniczne wykonywania i odbioru robót murarskich
Rodzaj pomiaru	Maksymalne dopuszczalne odchyłki
Rodzaj pomiaru	Mury licowane (spoinowane)	Mury pozostałe
Zwichrowanie i skrzywienie powierzchni	3 mm/m i nie więcej niż 10 szt. na całej powierzchni	6 mm/m i nie więcej niż 20 szt. na całej powierzchni
Odchylenie krawędzi od linii prostej	2 mm/m i nie więcej niż 1 szt. na długości 2 m	4 mm/m i nie więcej niż 2 szt. na długości 2 m
Odchylenie powierzchni i krawędzi muru od pionu	3 mm/m i nie więcej niż 6 mm na wysokości kondygnacji oraz 20 mm na całej wysokości budynku	6 mm/m i nie więcej niż 10 mm na wysokości kondygnacji oraz 30 mm na całej wysokości budynku

A. 10 mm/m i nie więcej niż 30 mm na całej wysokości budynku.

B. 3 mm/m i nie więcej niż 6 mm na wysokości kondygnacji.

C. 6 mm/m i nie więcej niż 10 mm na całej wysokości budynku.

D. 2 mm/m i nie więcej niż 20 mm na wysokości kondygnacji.

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich zawiera nieprawidłowe wartości dopuszczalnego odchylenia, co może prowadzić do poważnych konsekwencji w praktyce budowlanej. Podane wartości, takie jak 10 mm/m, 2 mm/m oraz 6 mm/m na całej wysokości budynku, są niezgodne z rzeczywistymi wymaganiami norm budowlanych. Przykładowo, maksymalne odchylenie 10 mm/m może być akceptowalne w niektórych kontekstach, ale w przypadku murów licowanych, które muszą spełniać określone standardy estetyczne i funkcjonalne, jest to wartość zbyt wysoka, mogąca prowadzić do widocznych defektów. Z kolei odchylenie 2 mm/m, mimo że wydaje się bardziej restrykcyjne, w praktyce może być trudne do osiągnięcia na dużych wysokościach budynków, gdzie na dokładność wykonania wpływają czynniki takie jak temperatura, wilgotność czy jakość użytych materiałów. Istotnym błędem w rozumowaniu jest także pominięcie znaczenia kontekstu, w jakim stosujemy te normy; odchylenia nie są jedynie liczbowymi wartościami, ale powinny być również rozpatrywane w odniesieniu do funkcji obiektu oraz jego przeznaczenia. Wiedza na temat standardów budowlanych oraz praktyczne umiejętności w zakresie precyzyjnego pomiaru są kluczowe dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa konstrukcji.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Remont ściany murowanej z cegły, w której wzdłuż spoin występują pojedyncze pęknięcia o szerokości do 4 mm, niezagrażające stabilności konstrukcji, polega na

A. rozbiórce spękanej ściany i ponownym jej wymurowaniu

B. torkretowaniu spękanej ściany mieszanką betonową

C. oczyszczeniu powierzchni, poszerzeniu pęknięć, wypełnieniu ich zaprawą cementową

D. zastosowaniu ściągów z prętów stalowych zamocowanych w narożach ścian i sprężonych nakrętką rzymską

Podejścia związane z rozebraniem spękanej ściany i jej ponownym wymurowaniem, torkretowaniem oraz zastosowaniem ściągów z prętów stalowych są nieodpowiednie w kontekście naprawy niewielkich pęknięć. Rozbieranie całej ściany jest kosztowne i czasochłonne, co w przypadku drobnych uszkodzeń nie jest uzasadnione. Ponowna budowa ściany może prowadzić do niepotrzebnych strat materiałowych oraz naruszenia stabilności innych elementów konstrukcyjnych. Torkretowanie, czyli pokrywanie powierzchni mieszanką betonową, jest bardziej odpowiednie w przypadku poważnych uszkodzeń ścian, które wymagają wzmocnienia, a nie w przypadku drobnych pęknięć, które można skutecznie naprawić prostszymi metodami. Dodatkowo, stosowanie ściągów z prętów stalowych jest przeznaczone głównie dla konstrukcji, które wykazują problemy z nośnością lub stabilnością, co nie jest konieczne przy pęknięciach o szerokości do 4 mm, nie zagrażających stabilności. Kluczowe jest zrozumienie, że różne metody naprawy są odpowiednie w różnych sytuacjach, a dobór odpowiedniej technologii powinien być uzależniony od analizy stanu konstrukcji oraz charakteru uszkodzeń.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Kontrola i odbiór prac budowlanych, które mają być zakryte lub są zanikające, należy do zadań

A. inwestora

B. inspektora nadzoru inwestorskiego

C. projektanta

D. wykonawcy robót budowlanych

Wydaje się, że odpowiedzi dotyczące wykonawcy robót budowlanych, inwestora oraz projektanta mogą wprowadzać w błąd w kontekście odpowiedzialności za odbiór robót budowlanych. Wykonawca, choć jest odpowiedzialny za wykonanie prac zgodnie z projektem, nie sprawuje nadzoru nad tymi pracami. W jego zadaniu leży realizacja robót, ale to inspektor nadzoru inwestorskiego powinien kontrolować ich jakość i zgodność z obowiązującymi normami. Inwestor, choć ma prawo do nadzoru nad realizacją projektu, nie jest odpowiedzialny za techniczne aspekty odbioru robót i nie ma wystarczającej wiedzy technicznej, aby odpowiednio ocenić ich stan. Z kolei projektant jest odpowiedzialny za przygotowanie dokumentacji projektowej, ale nie pełni roli nadzorczej w trakcie realizacji robót. Często pojawia się mylne przekonanie, że inwestorzy mają pełną kontrolę nad procesem budowlanym, jednak w praktyce ich rola koncentruje się na zarządzaniu projektem i finansami. Kluczowe jest zrozumienie, że inspektor nadzoru inwestorskiego jest osobą niezależną, która ma na celu zapewnienie wysokiej jakości i zgodności realizacji z projektem, co jest niezbędne dla bezpieczeństwa i trwałości budowli. Właściwe rozdzielenie ról i odpowiedzialności w zespole projektowym jest podstawą sukcesu każdego projektu budowlanego.

Pytanie 34

Zgodnie z dokumentacją projektową rozstaw prętów głównych w płycie żelbetowej powinien wynosić 160 mm. Który z wymienionych wymiarów rozstawu prętów głównych nie spełnia warunku określonego w specyfikacji technicznej?

Specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót zbrojarskich (fragment)

[...]
– Dopuszczalne odchylenia strzemion od linii prostopadłej do zbrojenia głównego nie powinno przekraczać 3%.
– Różnice rozstawu prętów głównych w płytach nie powinny przekraczać ±1 cm, a w innych elementach ±0,5 cm.
– Różnice w rozstawie strzemion w stosunku do wymagań określonych w projekcie nie powinny przekraczać ±2 cm.
[...]

A. 168 mm

B. 158 mm

C. 172 mm

D. 162 mm

Wybór nieprawidłowych rozstawów prętów głównych, takich jak 162 mm, 172 mm, 168 mm czy 158 mm, może wyniknąć z błędnego zrozumienia dokumentacji projektowej oraz specyfikacji technicznej. Istotne jest, aby nie tylko znać wartości liczbowe, ale również umieć je interpretować w kontekście wymogów projektowych. Na przykład rozstaw 162 mm jest tylko nieznacznie większy od wartości docelowej 160 mm, lecz nie przekracza dopuszczalnego zakresu. Takie podejście może prowadzić do założenia, że jest to akceptowalne, ale nie uwzględnia faktu, że projektowanie konstrukcji wymaga ścisłego przestrzegania ustalonych norm, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa. Rozstaw 168 mm, choć również bliski, wciąż nie może być traktowany jako poprawny, ponieważ granice tolerancji są ściśle określone. W przypadku 158 mm, chociaż jest on mniejszy od wymaganego, może to wydawać się teoretycznie akceptowalne, ale w praktyce każdy milimetr poniżej dolnej granicy może prowadzić do niedostatecznego wsparcia dla obciążeń działających na płytę. Te błędne wybory wynikają często z niedostatecznego zrozumienia specyfikacji oraz ich praktycznego zastosowania, co może skutkować poważnymi konsekwencjami w realizacji projektów budowlanych. Zrozumienie zasad projektowania konstrukcji żelbetowych jest kluczowe dla unikania takich pomyłek, a ich konsekwencje mogą być nie tylko kosztowne, ale także niebezpieczne.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Jakie urządzenia służą do wygładzania i zagęszczania monolitycznego podkładu w podłodze, który został wykonany z zaprawy cementowej lub mieszanki betonowej?

A. zacieraczki samojezdne

B. listwy wibracyjne

C. wibratory przyczepne

D. uciskacze wałowe

Zacieraczki samojezdne, uciskacze wałowe i wibratory przyczepne to narzędzia, które pełnią różne funkcje w procesie budowlanym, ale nie są odpowiednie do zagęszczania i wyrównywania monolitycznych podkładów betonowych w sposób, w jaki robią to listwy wibracyjne. Zacieraczki samojezdne są wykorzystywane głównie do wygładzania powierzchni świeżego betonu, co może w pewnym stopniu wpłynąć na estetykę, ale nie zapewnia odpowiedniego zagęszczenia materiału. Użycie ich bez wcześniejszego zagęszczenia materiału może prowadzić do powstawania pustek wewnętrznych, co z kolei obniża wytrzymałość podkładu. Uciskacze wałowe, z reguły stosowane do zagęszczania gruntów, nie są zaprojektowane do pracy z płynnymi materiałami, jakimi są świeże mieszanki betonowe czy zaprawy, przez co ich użycie w tym kontekście może być nieefektywne oraz prowadzić do zniszczenia struktury betonu. Wibratory przyczepne z kolei są narzędziem służącym do wibrowania betonu, jednak ich zastosowanie jest mniej precyzyjne w kontekście wyrównywania powierzchni. Mogą one być pomocne w procesie odprowadzania powietrza z mieszanki, ale nie zastąpią precyzyjnej regulacji oraz wygładzenia, które zapewniają listwy wibracyjne. Dlatego zrozumienie specyfiki każdego narzędzia oraz ich odpowiednich zastosowań jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości betonowych podkładów.

Pytanie 38

Podaj prawidłową, odpowiadającą technologii, sekwencję działań przy realizacji monolitycznej żelbetowej stopy fundamentowej?

A. Wykonanie wykopu → zainstalowanie deskowania → ułożenie zbrojenia → betonowanie

B. Zainstalowanie deskowania → wykonanie wykopu → betonowanie → ułożenie zbrojenia

C. Zainstalowanie deskowania → wykonanie wykopu → ułożenie zbrojenia → betonowanie

D. Wykonanie wykopu → ułożenie zbrojenia → betonowanie → zainstalowanie deskowania

Odpowiedź wskazująca na wykonanie wykopu, ustawienie deskowania, ułożenie zbrojenia oraz betonowanie jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi technologii budowlanej. Wykop jest pierwszym krokiem w procesie budowy stopy fundamentowej, ponieważ pozwala na usunięcie nadmiaru gruntu oraz przygotowanie odpowiedniego miejsca pod fundament. Następnie, na tym etapie, należy ustawić deskowanie, które ma na celu zabezpieczenie mieszanki betonowej przed jej wypływem oraz nadaniem pożądanych kształtów. Ułożenie zbrojenia to kluczowy moment, w którym wprowadza się stalowe pręty, które zwiększają nośność fundamentu oraz poprawiają jego odporność na działanie różnorodnych obciążeń. Na końcu następuje betonowanie, w którym wypełnia się deskowanie mieszanką betonową. Jest to proces wymagający szczególnej precyzji, aby zapewnić jednorodność materiału i osiągnąć zamierzony efekt konstrukcyjny. Dobrze wykonana stopa fundamentowa jest podstawą dla stabilności całego budynku, dlatego każdy z tych kroków powinien być starannie zaplanowany i zrealizowany zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Ile 8-godzinnych dni roboczych należy zaplanować na realizację żelbetowych belek o łącznej objętości 15 m³, jeśli jednostkowe nakłady robocizny wynoszą 20,41 r-g/m³, a prace będą prowadzone przez 3 pracowników?

A. 39 dni roboczych

B. 12 dni roboczych

C. 38 dni roboczych

D. 13 dni roboczych

Aby obliczyć liczbę 8-godzinnych dni roboczych potrzebnych do wykonania belek żelbetowych o łącznej objętości 15 m³, należy najpierw ustalić łączny nakład robocizny. Jednostkowe nakłady robocizny wynoszą 20,41 r-g/m³, więc całkowity nakład robocizny wynosi 20,41 r-g/m³ * 15 m³ = 306,15 r-g. Następnie, aby obliczyć czas potrzebny na wykonanie tych robót, bierzemy pod uwagę 3 robotników. Każdy z nich pracując przez 8 godzin dziennie, wykonuje 8 r-g dziennie. Łączna wydajność trzech robotników wynosi 3 * 8 r-g = 24 r-g dziennie. Podzielając całkowity nakład robocizny przez wydajność zespołu robotników, otrzymujemy 306,15 r-g / 24 r-g dziennie = 12,76 dni roboczych. Zaokrąglając w górę do najbliższej liczby całkowitej, otrzymujemy 13 dni roboczych. Taki sposób obliczeń jest zgodny z praktykami inżynieryjnymi, które zalecają dokładne planowanie czasochłonności robót budowlanych, aby zapewnić ich efektywne zarządzanie i realizację w harmonogramie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej