Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 18:10
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 18:15

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie protokoły przesyłają cykliczne kopie tablic routingu do sąsiadującego rutera i NIE ZAWIERAJĄ pełnych informacji o dalekich ruterach?

A. EGP, BGP

B. RIP, IGRP

C. EIGRP, OSPF

D. OSPF, RIP

Wybór protokołów RIP (Routing Information Protocol) i IGRP (Interior Gateway Routing Protocol) jako odpowiedzi nie jest prawidłowy ze względu na różnice w sposobie wymiany informacji o routingu. RIP jest protokołem wektora odległości, który działa na zasadzie cyklicznego przesyłania pełnych tablic routingu co 30 sekund. Chociaż jest prosty w implementacji, jego architektura nie pozwala na efektywne przekazywanie tylko zmienionych informacji, co prowadzi do znacznego obciążenia sieci. IGRP, pomimo że jest bardziej zaawansowanym protokołem, również opiera się na przesyłaniu pełnych informacji o tablicach routingu, co czyni go mniej odpowiednim w kontekście efektywności. Z kolei OSPF i EIGRP, które są w stanie działać w bardziej dynamicznych środowiskach, wykorzystują techniki przesyłania zaktualizowanych informacji o stanie łączy i metrykach, co prowadzi do lepszej optymalizacji tras w sieci. Wybór EGP (Exterior Gateway Protocol) oraz BGP (Border Gateway Protocol) również nie jest poprawny, ponieważ te protokoły są zaprojektowane do działania na granicach systemów autonomicznych i nie stosują mechanizmu okresowego przesyłania tablic rutingu. Często błędne rozumienie różnic między protokołami wewnętrznymi, a zewnętrznymi prowadzi do nieporozumień w ich zastosowaniu. Kluczowe jest zrozumienie, że efektywność routingu w dużych sieciach zależy nie tylko od wyboru protokołu, ale również od jego odpowiedniej konfiguracji i implementacji zgodnie z potrzebami danej infrastruktury.

Pytanie 2

Komputer zarejestrowany w domenie Active Directory nie ma możliwości połączenia się z kontrolerem domeny, na którym znajduje się profil użytkownika. Jaki rodzaj profilu użytkownika zostanie utworzony na tym urządzeniu?

A. lokalny

B. mobilny

C. obowiązkowy

D. tymczasowy

Odpowiedź "tymczasowy" jest poprawna, ponieważ gdy komputer nie może połączyć się z kontrolerem domeny Active Directory, nie ma możliwości załadowania profilu użytkownika z serwera. W takim przypadku system operacyjny automatycznie tworzy lokalny profil tymczasowy, który pozwala użytkownikowi na zalogowanie się i korzystanie z komputera. Profil tymczasowy jest przechowywany na lokalnym dysku i usuwany po wylogowaniu. Umożliwia to użytkownikowi kontynuowanie pracy, mimo że nie ma dostępu do swojego standardowego profilu. Przykładem może być sytuacja, w której pracownik loguje się do komputera w biurze, jednak z powodu problemów z siecią nie może uzyskać dostępu do zasobów AD. W takich przypadkach dostęp do lokalnych plików i aplikacji pozostaje możliwy, ale wszelkie zmiany wprowadzone w profilu nie będą zachowane po wylogowaniu. Dobrą praktyką jest, aby administratorzy sieci zapewniali użytkownikom pamięć o tym, że korzystanie z profilu tymczasowego może prowadzić do utraty danych, których nie zdołają zapisać na serwerze.

Pytanie 3

Na przedstawionym zrzucie panelu ustawień rutera można zauważyć, że serwer DHCP

A. może przydzielać maksymalnie 10 adresów IP

B. przydziela adresy IP z zakresu 192.168.1.1 - 192.168.1.100

C. może przydzielać maksymalnie 154 adresy IP

D. przydziela adresy IP z zakresu 192.168.1.1 - 192.168.1.10

Serwer DHCP skonfigurowany na routerze może przydzielić maksymalnie 10 adresów IP, ponieważ w polu 'Maximum Number of DHCP Users' ustawiono wartość 10. Oznacza to, że serwer DHCP może obsłużyć tylko 10 różnych urządzeń jednocześnie, przypisując im adresy IP z dostępnego zakresu. Jest to często stosowana konfiguracja w małych sieciach, gdzie liczba urządzeń jest ograniczona i nie ma potrzeby alokacji większej liczby adresów. Przydzielanie adresów IP przez DHCP ułatwia zarządzanie siecią, ponieważ eliminuje potrzebę ręcznego konfigurowania każdego urządzenia. Podczas konfiguracji DHCP ważne jest, aby zwrócić uwagę na zakres adresów dostępnych dla użytkowników, co może być ograniczone przez maskę podsieci. Dobrą praktyką jest ustawienie odpowiedniej liczby użytkowników DHCP, aby uniknąć sytuacji, w której zabraknie dostępnych adresów IP dla nowych urządzeń. W przypadku większych sieci warto rozważyć segmentację sieci i zastosowanie większego zakresu adresacji. Stosowanie DHCP wspiera automatyzację i elastyczność w zarządzaniu dynamicznie zmieniającą się infrastrukturą IT.

Pytanie 4

Na zdjęciu widnieje

A. modem ISDN

B. kartę sieciową 4 portową

C. modem wewnętrzny

D. płytę przełącznika 4 portowego

Karta sieciowa 4 portowa to urządzenie pozwalające na podłączenie kilku urządzeń sieciowych do komputera lub serwera. Każdy z portów może obsługiwać połączenie sieciowe, co umożliwia zwiększenie przepustowości danych lub redundancję połączeń. Karty sieciowe są często stosowane w centrach danych i serwerowniach, gdzie wymagane są stabilne i szybkie połączenia sieciowe. W praktyce biznesowej karty te mogą być używane do dzielenia ruchu sieciowego pomiędzy różne sieci VLAN, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania siecią. Standardy takie jak IEEE 802.3 definiują specyfikacje techniczne dla kart sieciowych, co zapewnia ich kompatybilność z różnymi urządzeniami sieciowymi. Współczesne karty sieciowe często obsługują funkcje takie jak offloading TCP/IP, co odciąża procesor komputera i zwiększa wydajność systemu. Dzięki technologii PoE (Power over Ethernet) niektóre karty mogą również zasilać urządzenia zewnętrzne, co przyczynia się do redukcji okablowania w infrastrukturze sieciowej.

Pytanie 5

Wskaż błędny sposób podziału dysku MBR na partycje

A. 2 partycje podstawowe i jedna rozszerzona

B. 3 partycje podstawowe oraz jedna rozszerzona

C. 1 partycja podstawowa i dwie rozszerzone

D. 1 partycja podstawowa oraz jedna rozszerzona

W przypadku systemu partycjonowania MBR (Master Boot Record), maksymalna liczba partycji podstawowych, które można utworzyć, wynosi cztery. Spośród nich można również stworzyć jedną partycję rozszerzoną, która może zawierać wiele partycji logicznych. Odpowiedź wskazująca na jedną partycję podstawową i dwie rozszerzone jest poprawna, ponieważ w MBR można mieć maksymalnie jedną rozszerzoną partycję. Przykładowo, jeśli chcesz podzielić dysk na partycje do instalacji różnych systemów operacyjnych lub dla organizacji danych, przestrzeganie tych zasad jest kluczowe. Zwróć uwagę, że partycjonowanie dysku powinno być zaplanowane zgodnie z wymaganiami i przeznaczeniem danych, dlatego warto przyjrzeć się, jakie systemy planujesz zainstalować i jakie dane przechowywać. Przykładem zastosowania może być podział dysku na partycje dla systemu Windows i Linux, gdzie każda z tych partycji ma swoje specyficzne potrzeby. Warto pamiętać, że w przypadku większych dysków lub bardziej złożonych konfiguracji, zaleca się korzystanie z systemu GPT (GUID Partition Table), który oferuje znacznie większą elastyczność w partycjonowaniu.

Pytanie 6

Jakie polecenie w systemie Linux służy do przypisania adresu IP oraz maski podsieci dla interfejsu eth0?

A. ipconfig eth0 172.16.31.1 netmask 255.255.0.0

B. ifconfig eth0 172.16.31.1 netmask 255.255.0.0

C. ipconfig eth0 172.16.31.1 mask 255.255.0.0

D. ifconfig eth0 172.16.31.1 mask 255.255.0.0

Odpowiedź 'ifconfig eth0 172.16.31.1 netmask 255.255.0.0' jest poprawna, ponieważ używa właściwego polecenia do konfiguracji interfejsów sieciowych w systemie Linux. Komenda 'ifconfig' jest standardowym narzędziem do zarządzania interfejsami sieciowymi, a parametr 'netmask' jest używany do określenia maski podsieci. W tym przypadku, przypisanie adresu IP 172.16.31.1 z maską 255.255.0.0 oznacza, że wszystkie adresy IP od 172.16.0.1 do 172.16.255.254 będą traktowane jako część tej samej podsieci, co jest powszechnie stosowane w sieciach lokalnych. Praktyczne zastosowanie tego polecenia można zauważyć w konfiguracji serwerów, gdzie przypisanie statycznych adresów IP zapewnia stabilność i łatwość w zarządzaniu urządzeniami w sieci. Ponadto, znajomość tego polecenia jest istotna w kontekście administracji serwerami i sieciami, gdzie często wymagane jest szybkie i efektywne konfigurowanie interfejsów sieciowych.

Pytanie 7

Płyta główna z gniazdem G2 będzie kompatybilna z procesorem

A. Intel Pentium 4 EE

B. AMD Opteron

C. Intel Core i7

D. AMD Trinity

Gniazdo G2, znane również jako LGA 1156, zostało zaprojektowane z myślą o wspieraniu procesorów Intel, a szczególnie serii Core i7. Procesory te charakteryzują się architekturą Nehalem lub Westmere, co zapewnia ich wysoką wydajność oraz wsparcie dla technologii Hyper-Threading i Turbo Boost. Płyta główna z gniazdem G2 może obsługiwać procesory o wysokiej wydajności, co czyni ją idealnym wyborem dla użytkowników wymagających mocy obliczeniowej, na przykład do gier, obróbki wideo czy aplikacji inżynieryjnych. Dzięki tej architekturze, system może jednocześnie obsługiwać wiele wątków, co przyspiesza wykonywanie skomplikowanych zadań. W praktyce, wybierając płytę główną z gniazdem G2 i procesor Intel Core i7, użytkownik może liczyć na stabilność i doskonałą wydajność, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budowie komputerów osobistych.

Pytanie 8

Który typ rekordu w bazie DNS (Domain Name System) umożliwia ustalenie aliasu dla rekordu A?

A. CNAME

B. AAAA

C. NS

D. PTR

Rekord CNAME, czyli Canonical Name, jest przydatny w systemie DNS, bo pozwala na tworzenie aliasów dla innych rekordów, w tym rekordów A, które łączą nazwy domen z adresami IP. To trochę tak, jakbyś miał wiele nazw na jedną stronę. Na przykład, jeśli masz rekord A dla www.example.com, który wskazuje na adres IP 192.0.2.1, to możesz użyć rekordu CNAME dla shop.example.com, który też będzie kierował do www.example.com. Dzięki temu, jak zmienisz adres IP dla www.example.com, to nie musisz się martwić o shop.example.com - tylko w jednym miejscu aktualizujesz IP. Używanie rekordu CNAME to dobra praktyka w zarządzaniu DNS, bo to ułatwia życie i zmniejsza szansę na błędy podczas zmian adresów IP.

Pytanie 9

Serwis serwerowy, który pozwala na udostępnianie usług drukowania w systemie Linux oraz plików dla stacji roboczych Windows, to

A. CUPS

B. Samba

C. Postfix

D. Vsftpd

Samba to otwarte oprogramowanie, które implementuje protokoły SMB/CIFS, umożliwiając stacjom roboczym z systemem Windows dostęp do plików i drukarek z serwerów działających na systemach Unix i Linux. Dzięki Samba użytkownicy Windows mogą korzystać z zasobów udostępnionych na serwerach Linux, co czyni ją niezbędnym narzędziem w mieszanych środowiskach sieciowych. W praktyce, Samba pozwala na tworzenie wspólnych folderów, które mogą być łatwo przeglądane i edytowane przez użytkowników Windows, co znacząco ułatwia współpracę w zespołach. Dodatkowo, Samba obsługuje autoryzację użytkowników i umożliwia zarządzanie dostępem do zasobów, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa danych. Wykorzystywanie Samby w środowisku produkcyjnym jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, ponieważ wspiera interoperacyjność pomiędzy różnymi systemami operacyjnymi oraz zwiększa elastyczność infrastruktury IT. Warto również zauważyć, że Samba jest często używana w większych organizacjach, gdzie integracja systemów jest kluczowa dla efektywnego zarządzania danymi i zasobami.

Pytanie 10

Jakie miejsce nie powinno być wykorzystywane do przechowywania kopii zapasowych danych z dysku twardego komputera?

A. Zewnętrzny dysk

B. Płyta CD/DVD

C. Inna partycja tego samego dysku

D. Nośnik USB

Wybór opcji 'Inna partycja dysku tego komputera' jako miejsca przechowywania kopii bezpieczeństwa danych jest niewłaściwy, ponieważ w przypadku awarii głównego dysku twardego, cała zawartość, w tym dane na innych partycjach, może zostać utracona. Standardowe praktyki związane z tworzeniem kopii zapasowych opierają się na zasadzie, że kopie powinny być przechowywane w lokalizacjach fizycznie oddzielonych od oryginalnych danych. Przykładowo, stosowanie pamięci USB, płyt CD/DVD czy zewnętrznych dysków twardych to sprawdzone metody, które zapewniają ochronę przed utratą danych. Zewnętrzny dysk twardy, jako nośnik, zapewnia nie tylko mobilność, ale także możliwość korzystania z różnych standardów przechowywania danych, takich jak RAID, co zwiększa bezpieczeństwo kopii. W praktyce, zaleca się wdrożenie strategii 3-2-1, która zakłada posiadanie trzech kopii danych, na dwóch różnych nośnikach, z jedną kopią przechowywaną w chmurze lub w innej lokalizacji fizycznej. Dzięki temu, nawet w przypadku całkowitego usunięcia danych z głównego dysku, istnieje możliwość ich łatwego odzyskania.

Pytanie 11

Podczas uruchamiania (krótko po zakończeniu testu POST) komputer się zawiesza. Jakie mogą być możliwe przyczyny tej awarii?

A. Zbyt wiele ikon na pulpicie

B. Nieprawidłowe napięcie zasilania procesora

C. Niepoprawnie skonfigurowana drukarka

D. Brak podłączonej myszki komputerowej

Zasilanie procesora to naprawdę ważna sprawa, bo złe napięcie może namieszać w działaniu komputera. Procesor to jeden z kluczowych elementów i jeśli napięcie jest zbyt niskie, to po prostu może się zawiesić. Z drugiej strony, jak napięcie jest za wysokie, to może się przegrzać i uszkodzić. Dlatego warto używać zasilaczy, które spełniają normy ATX i mają dobre certyfikaty, żeby mieć pewność, że wszystko działa tak jak powinno. Dobrze jest też monitorować, jak pracują nasze podzespoły - programy takie jak HWMonitor czy CPU-Z mogą być w tym bardzo pomocne. Troska o prawidłowe napięcie zasilania to klucz do sprawnego działania komputera, zarówno dla tych, co budują sprzęt, jak i dla tych, co zajmują się konserwacją.

Pytanie 12

W systemie Linux plik messages zawiera

A. ogólne informacje o zdarzeniach systemowych

B. informacje dotyczące uwierzytelnienia

C. kody błędów systemowych

D. komunikaty odnoszące się do uruchamiania systemu

Wiele osób może mylić zawartość pliku messages z innymi rodzajami logów systemowych, co prowadzi do nieporozumień. Na przykład, kody błędów systemowych, które są zapisywane w innych lokalizacjach, zazwyczaj dotyczą konkretnych aplikacji lub zadań, a nie ogólnych zdarzeń systemowych. Z kolei dane dotyczące uwierzytelnienia, takie jak logi z procesu logowania, są gromadzone w plikach takich jak `/var/log/auth.log` lub `/var/log/secure`, w zależności od dystrybucji systemu. Komunikaty związane z inicjacją systemu są również rejestrowane w odrębnych plikach, takich jak `boot.log`, co czyni je nieodpowiednimi do klasyfikacji jako „ogólne informacje o zdarzeniach systemowych”. Typowym błędem jest także założenie, że wszystkie ważne informacje mogą być scentralizowane w jednym miejscu, co w praktyce rzadko się zdarza, z uwagi na różnorodność usług oraz różne etapy cyklu życia systemu operacyjnego, które generują swoje własne logi. Właściwe zrozumienie struktury logowania w systemie Linux oraz rozróżnianie między różnymi typami logów jest kluczowe dla skutecznego zarządzania systemem i jego bezpieczeństwem, a także dla szybkiego diagnozowania problemów. Użytkownicy powinni być świadomi, że każdy rodzaj logu pełni specyficzną funkcję i nie można ich mylić ani traktować wymiennie.

Pytanie 13

Jeżeli użytkownik zaznaczy opcję wskazaną za pomocą strzałki, będzie miał możliwość instalacji aktualizacji

A. dotyczące krytycznych luk w zabezpieczeniach

B. eliminujące krytyczną usterkę, niezwiązaną z bezpieczeństwem

C. związane ze sterownikami lub nowym oprogramowaniem od Microsoftu

D. prowadzące do uaktualnienia Windows 8.1 do wersji Windows 10

Opcjonalne aktualizacje wskazane strzałką w Windows Update mogą obejmować sterowniki oraz nowe oprogramowanie firmy Microsoft. Takie aktualizacje są często mniej krytyczne z punktu widzenia bezpieczeństwa systemu, ale mogą znacząco poprawić funkcjonalność i wydajność komputera. Przykładowo instalacja nowych sterowników może zwiększyć kompatybilność sprzętową, a także rozwiązać problemy z działaniem urządzeń peryferyjnych. Ponadto, opcjonalne aktualizacje mogą zawierać nowe wersje oprogramowania Microsoft, takie jak aplikacje biurowe czy narzędzia systemowe, które wprowadzają dodatkowe funkcje, poprawki błędów lub usprawnienia w interfejsie użytkownika. W praktyce, regularne korzystanie z tych aktualizacji jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania systemem IT, ponieważ pomaga utrzymać system w pełnej funkcjonalności i zgodności z najnowszymi standardami technologicznymi. Warto pamiętać, że opcjonalne aktualizacje, mimo iż nie są krytyczne, mogą znacząco wpłynąć na doświadczenie użytkownika oraz stabilność działania aplikacji, co ma szczególne znaczenie w środowisku komercyjnym, gdzie każdy element infrastruktury IT powinien funkcjonować optymalnie.

Pytanie 14

Symbol okablowania przedstawiony na diagramie odnosi się do kabla

A. szeregowego

B. ethernetowego krosowanego

C. światłowodowego

D. ethernetowego prostego

Ethernetowy kabel krosowany, znany również jako kabel crossover, jest używany do łączenia urządzeń sieciowych o podobnym typie, takich jak przełączniki czy komputery. Jest niezbędny, gdy dwa urządzenia mają identyczne funkcje portów transmisyjnych i odbiorczych. W przypadku połączenia dwóch przełączników, kabel krosowany zapewnia, że sygnał przesyłany z jednego urządzenia trafia do odpowiedniego portu odbiorczego drugiego urządzenia. Kabel krosowany różni się od kabla prostego tym, że niektóre przewody wewnątrz kabla są zamienione miejscami; najczęściej piny 1 i 3 oraz 2 i 6. Taki układ umożliwia bezpośrednią komunikację między podobnymi urządzeniami bez potrzeby dodatkowych konfiguracji. Współczesne urządzenia sieciowe często obsługują automatyczne przełączanie MDI/MDI-X, co pozwala na użycie kabla prostego zamiast krosowanego, jednak znajomość zasady działania kabli krosowanych pozostaje ważna. Praktyczne zastosowanie kabli krosowanych obejmuje tymczasowe połączenia sieciowe, testy sieciowe oraz przypadki, gdy starsze urządzenia nie obsługują automatycznego przełączania.

Pytanie 15

int a;
Podaną zmienną wyświetl na 2 sposoby.

A. printf("a = %d", a); oraz printf("%d", a);

B. System.out.println("a = " + a); oraz System.out.println(a);

C. cout << "a = " << a; oraz cout << a;

D. console.log("a = " + a); oraz console.log(a);

W C++ mamy dwa popularne sposoby wyświetlania zmiennych: przy użyciu strumienia wyjściowego cout oraz funkcji printf. Wybrałeś poprawnie odpowiedź wykorzystującą operator cout, który jest preferowanym sposobem wyświetlania w C++. Pierwszy sposób pokazuje zmienną wraz z opisem: cout << "a = " << a;, a drugi wyświetla tylko samą wartość: cout << a;. Przy korzystaniu z cout warto pamiętać o dołączeniu biblioteki iostream oraz użyciu przestrzeni nazw std (lub prefixu std::).

Pytanie 16

Jakie materiały eksploatacyjne wykorzystuje się w rzutniku multimedialnym?

A. lampa projekcyjna

B. fuser

C. filament

D. bęben światłoczuły

Lampa projekcyjna jest kluczowym elementem rzutników multimedialnych, odpowiedzialnym za generowanie obrazu, który następnie jest wyświetlany na ekranie. To właśnie lampa, najczęściej typu DLP lub LCD, emituje światło, które przechodzi przez soczewki i filtry, tworząc wyraźny obraz. W praktyce, lampa projekcyjna umożliwia wyświetlanie prezentacji, filmów i innych treści wizualnych w różnych warunkach oświetleniowych. Standardy branżowe wymagają, aby lampy miały określoną jasność (mierzoną w lumenach) oraz długi czas życia, co sprawia, że ich wybór ma ogromne znaczenie dla jakości projekcji. Przykładowo, w salach konferencyjnych i edukacyjnych stosuje się rzutniki z lampami o wysokiej wydajności, co pozwala na użycie ich w jasnych pomieszczeniach, minimalizując wpływ otoczenia na widoczność wyświetlanego obrazu. Warto również zaznaczyć, że odpowiednia konserwacja i wymiana lampy, zgodnie z zaleceniami producenta, zapewnia optymalną jakość obrazu oraz wydłuża żywotność urządzenia.

Pytanie 17

Jaką wartość liczbową reprezentuje zapis binarny 01010101?

A. 85

B. 192

C. 256

D. 170

Analizując alternatywne odpowiedzi, można zauważyć, że 256 jest równoważne zapisowi binarnemu 100000000, co oznacza, że każdy błąd w analizie wagi bitów prowadzi do znacznych nieporozumień. Z kolei 192 w zapisie binarnym to 11000000, a 170 to 10101010, co również nie ma nic wspólnego z podanym zbiorem bitów. Typowe błędy w myśleniu często obejmują niepełne zrozumienie potęg liczby 2, co prowadzi do błędnych konwersji. Niektóre osoby mogą mylnie dodawać wartości bitów, nie uwzględniając ich odpowiednich wag lub pomijając niektóre bity podczas obliczeń. Czasami użytkownicy mogą również mylić wartości binarne z liczbami dziesiętnymi, co sprawia, że błędnie interpretują wynik konwersji. Przykład 170 wskazuje na częsty problem, gdzie niewłaściwie rozumiane wzorce w bitach są brane pod uwagę; aby zrozumieć, dlaczego to nie jest poprawne, warto zauważyć, że 170 miałoby inne rozmieszczenie bitów oraz wag. Aby uniknąć takich pomyłek, warto ćwiczyć konwersje oraz zapoznać się z tabelami wartości binarnych dla powszechnie używanych liczb, co może znacząco pomóc w poprawnym rozumieniu zapisu binarnego oraz jego zastosowania w praktyce.

Pytanie 18

Komputer zainstalowany w domenie Active Directory nie jest w stanie nawiązać połączenia z kontrolerem domeny, na którym znajduje się profil użytkownika. Jaki rodzaj profilu użytkownika zostanie stworzony na tym urządzeniu?

A. Tymczasowy

B. Mobilny

C. Obowiązkowy

D. Lokalny

Kiedy komputer pracuje w domenie Active Directory, jego możliwość połączenia z kontrolerem domeny jest kluczowa dla uwierzytelnienia użytkownika oraz załadowania odpowiedniego profilu użytkownika. Jeśli komputer nie może nawiązać takiego połączenia, system automatycznie tworzy tymczasowy profil użytkownika. Tymczasowe profile są używane, gdy nie można uzyskać dostępu do profilu przechowywanego na serwerze. Użytkownik może zalogować się i korzystać z komputera, ale wszelkie zmiany dokonane w tym profilu nie będą zapisywane po wylogowaniu. W praktyce oznacza to, że użytkownik nie ma stałych ustawień czy plików na tym komputerze, co może być problematyczne w środowiskach, gdzie zależy nam na zachowaniu osobistych preferencji. Zgodnie z dobrymi praktykami zarządzania systemami, regularne monitorowanie połączeń z kontrolerem domeny i poprawne konfigurowanie ustawień sieciowych jest kluczowe dla uniknięcia sytuacji, w których użytkownicy muszą korzystać z tymczasowych profili.

Pytanie 19

Komputer K1 jest połączony z interfejsem G0 rutera, a komputer K2 z interfejsem G1 tego samego urządzenia. Na podstawie adresacji przedstawionej w tabeli określ właściwy adres bramy dla komputera K2.

A. 192.168.0.2

B. 172.16.0.2

C. 192.168.0.1

D. 172.16.0.1

Prawidłowy adres bramy komputera K2 to 192.168.0.1. Komputer K2 jest podłączony do interfejsu G1 rutera, który ma przypisany adres IP 192.168.0.1 oraz maskę 255.255.255.0. W architekturze sieciowej, adres bramy to adres IP interfejsu, do którego urządzenie końcowe (w tym przypadku komputer K2) jest bezpośrednio podłączone. W celu umożliwienia komunikacji z innymi sieciami, urządzenia korzystają z bramy, która działa jako punkt wyjścia. Dobrą praktyką jest, aby adres IP bramy znajdował się w tym samym zakresie co adresy IP urządzeń końcowych w danej podsieci. Przykładem zastosowania tego rozwiązania może być sytuacja w biurze, gdzie wszystkie komputery są podłączone do lokalnej sieci o adresach z zakresu 192.168.0.0/24, a brama internetowa ma adres 192.168.0.1. Takie podejście zapewnia prawidłową komunikację oraz umożliwia łatwe zarządzanie i konfigurację sieci.

Pytanie 20

Aby połączyć dwa przełączniki oddalone o 200 m i zapewnić minimalną przepustowość 200 Mbit/s, powinno się użyć

A. kabel koncentryczny 50 ?.

B. skrótkę STP.

C. skrótkę UTP.

D. światłowó.

Światłowód to najlepsze rozwiązanie do połączenia dwóch przełączników na odległość 200 m, zwłaszcza gdy wymagana jest przepustowość minimalna 200 Mbit/s. Światłowody oferują znacznie wyższe przepustowości w porównaniu do tradycyjnych mediów miedzianych, co czyni je idealnym wyborem w środowiskach z intensywnym ruchem danych. Dzięki zastosowaniu technologii światłowodowej można osiągnąć prędkości rzędu gigabitów na sekundę. Dodatkowo, światłowody są odporne na zakłócenia elektromagnetyczne, co jest istotne w złożonych infrastrukturach sieciowych. W praktyce, wiele nowoczesnych biur i centrów danych korzysta z połączeń światłowodowych, aby zapewnić stabilne i szybkie połączenia. Przy odpowiednim doborze kabli światłowodowych, jak np. OM3 lub OM4 dla sieci lokalnych, możliwe jest uzyskanie zasięgu nawet do 300 m przy prędkości 10 Gbit/s. Zgodnie z normą ANSI/TIA-568-C, światłowody są rekomendowane do aplikacji wymagających dużej przepustowości oraz na dłuższe dystanse, co czyni je odpowiednim wyborem w tym scenariuszu.

Pytanie 21

Na rysunku widać ustawienia protokołu TCP/IP serwera oraz komputera roboczego. Na serwerze działa rola serwera DNS. Wykonanie polecenia ping www.cke.edu.pl na serwerze zwraca wynik pozytywny, natomiast na stacji roboczej wynik jest negatywny. Co należy zmienić, aby usługa DNS na stacji pracowała poprawnie?

A. bramy na serwerze na 192.168.1.11

B. serwera DNS na stacji roboczej na 192.168.1.11

C. bramy na stacji roboczej na 192.168.1.10

D. serwera DNS na stacji roboczej na 192.168.1.10

W analizowanym przypadku kluczowym elementem jest prawidłowe skonfigurowanie usługi DNS. Adres bramy domyślnej nie ma bezpośredniego wpływu na działanie usługi DNS, ponieważ odpowiada za przekazywanie ruchu sieciowego z lokalnej sieci do innych sieci, w tym Internetu. Niewłaściwe skonfigurowanie bramy na serwerze czy stacji roboczej mogłoby prowadzić do problemów z dostępnością zasobów poza lokalną siecią, jednakże nie wpłynęłoby to na wewnętrzne rozwiązywanie nazw DNS, co jest sednem problemu przedstawionego w pytaniu. Ponadto, adres 127.0.0.1 jest adresem lokalnym, używanym przez serwer DNS do obsługi własnych zapytań, co oznacza, że nie może być używany przez inne urządzenia w sieci. Dlatego też, ustawienie go jako adresu DNS na stacji roboczej jest nieprawidłowe. Typowym błędem jest niezrozumienie, że każda stacja robocza w lokalnej sieci powinna być skonfigurowana tak, aby korzystać z adresu serwera DNS, który faktycznie obsługuje zapytania, dlatego wskazanie na wewnętrzny adres serwera jest kluczowe. Adres 192.168.1.10 jest właściwym adresem IP serwera w sieci lokalnej, który powinien być użyty jako serwer DNS na stacji roboczej, aby zapewnić prawidłowe działanie usługi DNS, co zgodne jest z dobrymi praktykami sieciowymi i zapewnia poprawne działanie całej infrastruktury sieciowej.

Pytanie 22

Jakie polecenie w systemie Linux prawidłowo ustawia kartę sieciową, przypisując adres IP oraz maskę sieci dla interfejsu eth1?

A. ifconfig eth1 192.168.1.0 netmask 255.255.255.0

B. ifconfig eth1 192.168.1.0 netmask 0.255.255.255.255

C. ifconfig eth1 192.168.1.255 netmask 255.255.255.0

D. ifconfig eth1 192.168.1.1 netmask 255.255.255.0

Polecenie 'ifconfig eth1 192.168.1.1 netmask 255.255.255.0' jest poprawne, ponieważ umożliwia skonfigurowanie interfejsu sieciowego eth1 z odpowiednim adresem IP oraz maską sieci. Adres IP 192.168.1.1 jest typowym adresem dla prywatnych sieci lokalnych, a maska 255.255.255.0 definiuje podsieć, w której urządzenia mogą się komunikować. Zastosowanie maski 255.255.255.0 oznacza, że pierwsze trzy oktety adresu IP (192.168.1) są częścią adresu sieci, co pozwala na przypisanie do 254 różnych adresów IP w tej podsieci (od 192.168.1.1 do 192.168.1.254). To podejście jest zgodne z praktykami stosowanymi w administracji sieci, które zakładają przydzielanie adresów IP w obrębie ustalonych podsieci, co ułatwia zarządzanie i bezpieczeństwo sieci. W kontekście rzeczywistych zastosowań, odpowiednia konfiguracja adresu IP i maski sieci jest kluczowa dla zapewnienia komunikacji między urządzeniami w sieci lokalnej oraz ich dostępności z zewnątrz.

Pytanie 23

Aby skonfigurować ruter i wprowadzić parametry połączenia od dostawcy internetowego, którą sekcję oznaczoną numerem należy wybrać?

A. 4

B. 3

C. 2

D. 1

Obszar oznaczony numerem 2 odnosi się do sekcji WAN na interfejsie konfiguracji rutera. WAN czyli Wide Area Network to sekcja, w której definiujemy kluczowe parametry połączenia z dostawcą usług internetowych. Zawiera ustawienia takie jak typ połączenia (PPPoE DHCP statyczny IP) adresy DNS czy MTU. Konfiguracja tych parametrów jest niezbędna do uzyskania dostępu do Internetu poprzez ruter. Dobre praktyki branżowe sugerują wykorzystanie ustawień dostarczonych przez ISP aby zapewnić stabilne i bezpieczne połączenie. Często w tej sekcji można znaleźć opcje związane z klonowaniem adresu MAC co może być wymagane przez niektórych dostawców do autoryzacji połączenia. Znajomość konfiguracji WAN jest kluczowa dla administratorów sieci ponieważ poprawne ustawienie tych parametrów bezpośrednio wpływa na wydajność i niezawodność sieci. Również zabezpieczenie sekcji WAN przed nieautoryzowanymi dostępami jest istotnym elementem zarządzania siecią.

Pytanie 24

Która z usług odnosi się do centralnego zarządzania tożsamościami, uprawnieniami oraz obiektami w sieci?

A. AD (Active Directory)

B. WDS (Windows Deployment Services)

C. NAS (Network File System)

D. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

Active Directory (AD) to usługa opracowana przez firmę Microsoft, która umożliwia scentralizowane zarządzanie tożsamościami użytkowników, ich uprawnieniami oraz zasobami sieciowymi. AD jest fundamentem systemów zarządzania w wielu organizacjach, umożliwiając administrację na poziomie domeny. Dzięki AD, administratorzy mogą tworzyć i zarządzać kontami użytkowników, grupami, komputerami oraz innymi obiektami w sieci. Przykładem zastosowania AD jest możliwość przydzielania różnych poziomów dostępu do zasobów sieciowych, co pozwala na zabezpieczenie danych i kontrolę nad ich używaniem, zgodnie z zasadami zarządzania dostępem. Ponadto, AD wspiera standardy takie jak Kerberos do uwierzytelniania użytkowników, co zwiększa bezpieczeństwo. W praktyce, organizacje często integrują AD z innymi usługami, takimi jak Exchange Server, co umożliwia automatyczne zarządzanie dostępem do poczty elektronicznej.

Pytanie 25

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) pozwala na przypisanie logicznych adresów warstwy sieciowej do rzeczywistych adresów warstwy

A. aplikacji

B. łącza danych

C. fizycznej

D. transportowej

Protokół ARP jest naprawdę ważnym elementem, jeśli chodzi o komunikację w sieciach komputerowych. To on pozwala na przekształcenie adresów IP, które są logiczne, na adresy MAC, które działają na poziomie warstwy łącza danych w modelu OSI. Dzięki temu urządzenia mogą znaleźć się nawzajem w sieci lokalnej, co jest kluczowe do wymiany danych. Na przykład, jak komputer chce wysłać coś do innego komputera w tej samej sieci, to właściwie używa ARP, żeby dowiedzieć się, jaki ma adres MAC, nawet jeśli zna tylko adres IP. W praktyce, ARP widzimy najczęściej w sieciach Ethernet, gdzie każdy sprzęt ma swój unikalny adres MAC. Jest to też zgodne z różnymi standardami, takimi jak IEEE 802.3, które definiują, jak dokładnie ARP działa w kontekście sieci lokalnych. To naprawdę fundament nowoczesnych sieci komputerowych.

Pytanie 26

Podczas wymiany uszkodzonej karty graficznej, która współpracowała z monitorem posiadającym jedynie wejście analogowe, jaką kartę należy wybrać?

A. Sapphire Radeon R7 250, 1GB GDDR5 (128 Bit), microHDMI, DVI, miniDP LP, BULK

B. ZOTAC GeForce GT 730 Synergy Edition, 4GB DDR3 (128 Bit), 2xDVI, miniHDMI

C. Sapphire Radeon R7 250X FLEX, 1GB GDDR5 (128 Bit), HDMI, 2xDVI, DP, LITE

D. Gigabyte GeForce GT 740 OC, 1GB GDDR5 (128 Bit), HDMI, DVI, D-Sub

Wybór karty graficznej Gigabyte GeForce GT 740 OC, 1GB GDDR5 (128 Bit), HDMI, DVI, D-Sub jest prawidłowy, ponieważ ta karta oferuje wyjście D-Sub, które jest standardowym analogowym złączem wykorzystywanym przez starsze monitory. W przypadku monitorów wyposażonych tylko w wejście analogowe, istotne jest, aby karta graficzna miała możliwość przesyłania sygnału wideo w formacie analogowym. Karta ta jest również zgodna z technologią HDMI oraz DVI, co czyni ją wszechstronną opcją dla różnych konfiguracji. W praktyce, jeśli użytkownik planuje modernizację swojego systemu, warto zwrócić uwagę na kompatybilność z już posiadanym sprzętem. Standard DVI-D również może być użyty z adapterem DVI do D-Sub, co stwarza dodatkowe możliwości podłączenia. Ponadto, w kontekście norm branżowych, zadbanie o odpowiednią zgodność z wejściem monitora jest kluczowe dla optymalizacji jakości obrazu oraz eliminacji problemów z wyświetlaniem. Dlatego wybór karty graficznej z analogowym wyjściem jest istotny w przypadku starszych monitorów.

Pytanie 27

Na diagramie przedstawiającym zasadę funkcjonowania monitora plazmowego, oznaczenie numer 6 dotyczy

A. warstwy dielektryka

B. elektrod wyświetlacza

C. elektrod adresujących

D. warstwy fosforowej

W monitorach plazmowych różne komponenty pełnią specyficzne funkcje, które są kluczowe dla prawidłowego wyświetlania obrazu. Warstwa fosforowa, często mylona z elektrodami adresującymi, odpowiada za emisję światła w widocznych kolorach. Nie jest jednak odpowiedzialna za sterowanie przepływem prądu, co czyni ją niewłaściwą odpowiedzią w kontekście pytania dotyczącego elektrod adresujących. Warstwa dielektryka, z kolei, działa jako izolator elektryczny, chroniąc pozostałe warstwy przed niekontrolowanym przepływem prądu. To izolacyjna funkcja, która nie obejmuje adresowania pikseli, co jest kluczowym aspektem w monitorach plazmowych. Elektrody wyświetlacza, choć są odpowiedzialne za modulację intensywności świecenia, nie zarządzają wyborem konkretnych komórek do aktywacji, co odróżnia je od elektrod adresujących. Typowe błędy myślowe prowadzące do błędnych odpowiedzi to zakładanie, że wszystkie elektrody pełnią identyczną rolę lub że funkcje warstw w monitorze plazmowym są wymienne. Zrozumienie specyficznych zadań każdej z warstw oraz elektrod pozwala na prawidłową identyfikację ich funkcji i znaczenia w kontekście technologii wyświetlania plazmowego. Kluczowe jest, aby nie tylko znać nazewnictwo, ale także praktyczne zastosowanie i interakcje między komponentami, co jest fundamentem dobrego projektowania i użytkowania monitorów plazmowych.

Pytanie 28

W systemie Linux plik posiada uprawnienia ustawione na 765. Grupa przypisana do tego pliku ma możliwość

A. odczytu i wykonania

B. tylko odczytu

C. odczytu i zapisu

D. odczytu, zapisu oraz wykonania

Odpowiedź "odczytać i zapisać" jest prawidłowa, ponieważ w systemie Linux uprawnienia plików są reprezentowane przez trzy grupy: właściciela, grupę oraz pozostałych użytkowników. Liczba 765 w systemie uprawnień oznacza, że właściciel ma pełne uprawnienia (7 - odczyt, zapis, wykonanie), grupa ma uprawnienia do odczytu i zapisu (6 - odczyt, zapis, brak wykonania), a pozostałych użytkowników mają tylko prawo do wykonania (5 - odczyt, brak zapisu, wykonanie). Dlatego grupa przypisana do pliku może jedynie odczytywać oraz zapisywać plik, ale nie może go wykonać. Przykładem zastosowania takich uprawnień może być plik konfiguracyjny, gdzie administrator chciałby, aby członkowie grupy mogli go edytować, ale nie uruchamiać. Dobre praktyki wskazują, że należy starannie dobierać uprawnienia, aby zminimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu oraz zapewnić odpowiednią kontrolę nad danymi. Utrzymywanie właściwych uprawnień plików jest kluczowe dla bezpieczeństwa systemu.

Pytanie 29

Który z komponentów komputera, gdy zasilanie jest wyłączone, zachowuje program inicjujący uruchamianie systemu operacyjnego?

A. RAM

B. ROM

C. I/O

D. CPU

CPU czyli Central Processing Unit to jednostka odpowiedzialna za wykonywanie instrukcji i obliczeń w komputerze jednak sam w sobie nie przechowuje programów a jedynie interpretuje i wykonuje instrukcje dostarczane z innych zasobów pamięci. Z tego powodu nie może przechowywać programu rozpoczynającego ładowanie systemu operacyjnego. RAM czyli Random Access Memory to pamięć operacyjna która traci swoje dane po wyłączeniu zasilania. Używana jest do tymczasowego przechowywania danych i programów które są obecnie używane przez komputer co czyni ją niestabilną i nieodpowiednią do przechowywania programu rozruchowego. Kolejnym błędem jest uznanie I/O czyli Input/Output za miejsce przechowywania danych oprogramowania rozruchowego. I/O są odpowiedzialne za komunikację komputera z urządzeniami zewnętrznymi takimi jak klawiatury myszy czy drukarki i nie pełnią roli w procesie przechowywania danych systemowych. To nieporozumienie wynika często z mylnego rozumienia roli poszczególnych komponentów w komputerze gdzie zakłada się że każdy element może pełnić dowolną funkcję co nie jest zgodne z rzeczywistością. Rozumienie różnic w funkcjonalnościach tych części jest kluczowe dla projektowania i konserwacji systemów komputerowych zgodnie z najlepszymi praktykami w branży IT. Ważne jest aby dobrze rozpoznać zadania każdej z tych jednostek co wpływa na optymalizację pracy całego systemu komputerowego oraz jego efektywność i niezawodność w codziennym użytkowaniu.

Pytanie 30

W adresacji IPv6 standardowy podział długości dla adresu sieci oraz identyfikatora hosta wynosi odpowiednio

A. 16 bitów / 112 bitów

B. 32 bity / 96 bitów

C. 96 bitów / 32 bity

D. 64 bity / 64 bity

Odpowiedź 64 bity / 64 bity jest poprawna, ponieważ w standardzie adresacji IPv6, adresy są podzielone na dwie zasadnicze części: część sieciową oraz część identyfikującą hosta. W przypadku IPv6, standardowy podział wynosi 64 bity dla identyfikacji sieci oraz 64 bity dla identyfikacji hosta. Taki podział sprzyja efektywnemu zarządzaniu adresami w dużych sieciach, umożliwiając przypisanie ogromnej liczby adresów do urządzeń w ramach jednej sieci. Przykładem może być organizacja, która musi przypisać adresy do tysięcy urządzeń w sieci lokalnej. Dzięki temu podziałowi, przedsiębiorstwa mogą korzystać z unikalnych adresów dla każdego urządzenia, co jest zgodne z zasadami projektowania sieci według standardu RFC 4291 dotyczącym IPv6. Ponadto, użycie 64-bitowego prefiksu sieciowego jest zgodne z dobrymi praktykami, które zalecają stosowanie zasięgów adresowych sprzyjających efektywności routingu i uproszczonemu zarządzaniu.

Pytanie 31

W systemie Linux komenda ifconfig odnosi się do

A. narzędzia do weryfikacji znanych adresów MAC/IP

B. określenia karty sieciowej

C. narzędzia, które umożliwia wyświetlenie informacji o interfejsach sieciowych

D. użycia protokołów TCP/IP do oceny stanu zdalnego hosta

Odpowiedź wskazująca, że ifconfig to narzędzie umożliwiające wyświetlenie stanu interfejsów sieciowych jest jak najbardziej prawidłowa. W systemie Linux, ifconfig jest używane do konfigurowania, kontrolowania oraz wyświetlania informacji o interfejsach sieciowych. Dzięki temu narzędziu administratorzy mogą uzyskać szczegółowe dane dotyczące adresów IP, maski podsieci, a także statusu interfejsów (np. czy są one aktywne). Przykładowe użycie to polecenie 'ifconfig eth0', które wyświetli informacje o interfejsie o nazwie eth0. Dodatkowo, ifconfig może być używane do przypisywania adresów IP oraz aktywacji lub dezaktywacji interfejsów. Narzędzie to jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania siecią i jest standardowym elementem wielu skryptów administracyjnych, co czyni je niezbędnym w codziennej pracy specjalistów IT. Warto również zaznaczyć, że ifconfig jest często zastępowane przez nowsze narzędzia, takie jak 'ip' z pakietu iproute2, które oferują bardziej rozbudowane możliwości konfiguracyjne i diagnostyczne.

Pytanie 32

Na ilustracji przedstawiono sieć lokalną zbudowaną na kablach kat. 6. Stacja robocza "C" nie ma możliwości komunikacji z siecią. Jaki problem w warstwie fizycznej może powodować brak połączenia?

A. Zła długość kabla

B. Nieodpowiedni typ przełącznika

C. Niewłaściwy kabel

D. Błędny adres IP

Zła długość kabla w sieci lokalnej może powodować problemy z komunikacją, ponieważ kabel kategorii 6 ma określone standardy długości, które nie powinny być przekraczane. Według TIA/EIA-568-B, maksymalna długość kabla krosowego dla kategorii 6 wynosi 100 metrów. Przekroczenie tej długości może prowadzić do tłumienia sygnału i zwiększenia przesłuchu, co negatywnie wpływa na jakość transmisji danych. Praktyczne rozwiązania tego problemu obejmują zastosowanie repeaterów lub przełączników, które mogą wzmocnić sygnał i umożliwić jego transmisję na większe odległości. Warto również pamiętać o zachowaniu odpowiednich parametrów przy kładzeniu kabli, takich jak unikanie ostrych zakrętów czy zbyt dużego zagięcia kabla, co również może wpływać na jego skuteczność. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla zapewnienia efektywności oraz niezawodności sieci lokalnych, szczególnie w większych instalacjach biurowych, gdzie odległości mogą być znaczne. Dbałość o te aspekty pozwala na utrzymanie stabilnej i szybkiej komunikacji w sieciach komputerowych.

Pytanie 33

Aby użytkownik laptopa z systemem Windows 7 lub nowszym mógł korzystać z drukarki przez sieć WiFi, musi zainstalować drukarkę na porcie

A. COM3

B. WSD

C. Nul

D. LPT3

Wybór portu WSD (Web Services for Devices) do instalacji drukarki w systemie Windows 7 lub nowszym jest poprawny, ponieważ WSD to protokół zaprojektowany z myślą o prostocie i wygodzie w zarządzaniu urządzeniami sieciowymi. Umożliwia automatyczne wykrywanie i konfigurację drukarek w sieci bez potrzeby ręcznej konfiguracji. W praktyce oznacza to, że użytkownicy mogą łatwo podłączyć swoje drukarki do sieci WiFi, co pozwala na korzystanie z nich z różnych urządzeń bezpośrednio po zainstalowaniu. Protokół WSD jest zgodny z wieloma nowoczesnymi drukarkami, co czyni go standardem branżowym w kontekście urządzeń sieciowych. Dodatkowo, korzystając z portu WSD, użytkownicy mogą cieszyć się lepszą integracją z systemami Windows, zapewniającą m.in. automatyczne aktualizacje sterowników oraz wsparcie dla funkcji takich jak druk dwustronny czy zdalne zarządzanie zadaniami drukowania.

Pytanie 34

Na ilustracji ukazany jest tylny panel stacji roboczej. Strzałką wskazano port

A. USB 3.0

B. HDMI

C. DisplayPort

D. eSATA

Oznaczony port na rysunku to DisplayPort który jest szeroko stosowanym złączem cyfrowym w nowoczesnych komputerach i urządzeniach multimedialnych. DisplayPort został zaprojektowany przez VESA (Video Electronics Standards Association) jako standard do przesyłania sygnałów audio i wideo z komputera do monitora. Wyróżnia się wysoką przepustowością co umożliwia przesyłanie obrazu w rozdzielczościach 4K i wyższych oraz obsługę technologii HDR. DisplayPort wspiera również przesyłanie wielokanałowego dźwięku cyfrowego co czyni go idealnym rozwiązaniem dla zaawansowanych zastosowań multimedialnych. W kontekście praktycznym DisplayPort umożliwia podłączenie wielu monitorów do jednego źródła wideo dzięki technologii Daisy Chain co jest korzystne w środowiskach pracy wymagających rozszerzonego pulpitu. Dodatkowo złącze to jest kompatybilne z innymi interfejsami takimi jak HDMI dzięki adapterom co zwiększa jego uniwersalność. Warto zauważyć że w porównaniu z innymi portami wideo DisplayPort oferuje bardziej niezawodną blokadę mechaniczną zapobiegającą przypadkowemu odłączeniu kabla co jest szczególnie ważne w środowiskach korporacyjnych. Zrozumienie funkcjonalności i zastosowań DisplayPort jest kluczowe dla specjalistów IT i inżynierów systemowych którzy muszą zapewnić optymalną jakość obrazu i dźwięku w swoich projektach.

Pytanie 35

Który adres IPv4 identyfikuje urządzenie działające w sieci z adresem 14.36.64.0/20?

A. 14.36.80.1

B. 14.36.65.1

C. 14.36.48.1

D. 14.36.17.1

Adres IPv4 14.36.65.1 jest w zakresie sieci 14.36.64.0/20, co widać po analizie maski podsieci. Maska /20 oznacza, że pierwsze 20 bitów odpowiada za identyfikację sieci, a reszta, czyli 12 bitów, to hosty. Adres sieci 14.36.64.0 w zapisie binarnym to 00001110.00100100.01000000.00000000, co daje nam zakres hostów od 14.36.64.1 do 14.36.79.254. Adres 14.36.65.1 mieści się w tym zakresie, więc jest całkowicie w porządku. Jak pracujesz z adresami IP, dobrze jest zaplanować zakresy, żeby uniknąć różnych problemów. W praktyce, programy do zarządzania adresami IP często korzystają z takich klas i zakresów, co upraszcza cały proces przypisywania. Z doświadczenia wiem, że znajomość tych zakresów może naprawdę pomóc w łatwiejszej konfiguracji routerów i bezpieczeństwa sieci, co jest istotne, żeby sieć działała sprawnie i bezpiecznie.

Pytanie 36

W programie Acrylic Wi-Fi Home przeprowadzono test, którego rezultaty ukazano na zrzucie ekranu. Na ich podstawie można stwierdzić, że sieć bezprzewodowa dostępna w danym momencie

A. jest otwarta

B. osiąga maksymalną prędkość transferu 72 Mbps

C. działa na kanałach 10 ÷ 12

D. charakteryzuje się bardzo dobrą jakością sygnału

Odpowiedź że sieć jest nieszyfrowana jest prawidłowa co można wywnioskować z informacji o zabezpieczeniach sieci WEP i WPA. W analizie wykonanej przez program Acrylic Wi-Fi Home brak aktywnych protokołów szyfrowania takich jak WEP WPA czy WPA2 wskazuje że sieć jest otwarta i niezabezpieczona. W praktyce nieszyfrowana sieć Wi-Fi jest narażona na różne zagrożenia bezpieczeństwa takie jak nieautoryzowany dostęp podsłuchiwanie komunikacji czy ataki typu man-in-the-middle. Dla bezpieczeństwa zaleca się stosowanie protokołów szyfrowania WPA3 lub przynajmniej WPA2 które zapewniają znacznie wyższy poziom bezpieczeństwa. Standardy te wykorzystują bardziej zaawansowane metody szyfrowania takie jak AES co zdecydowanie utrudnia złamanie zabezpieczeń. W kontekście dobrych praktyk branżowych operatorzy sieci i użytkownicy powinni zawsze konfigurować sieci Wi-Fi z użyciem odpowiednich zabezpieczeń by chronić dane i zapewnić ich integralność oraz poufność. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest konfiguracja domowego routera gdzie użytkownik wybiera odpowiedni typ zabezpieczeń podczas ustawiania sieci.

Pytanie 37

Jakiego materiału używa się w drukarkach tekstylnych?

A. filament

B. atrament sublimacyjny

C. fuser

D. woskowa taśma

Atrament sublimacyjny jest materiałem eksploatacyjnym powszechnie stosowanym w drukarkach tekstylnych, szczególnie w procesie druku cyfrowego. Jego unikalna właściwość polega na tym, że zmienia się w gaz w wysokiej temperaturze, co pozwala na przeniknięcie barwnika do włókien materiału, tworząc trwały nadruk. Proces ten jest szeroko stosowany w przemysłach odzieżowym oraz reklamowym, gdzie wymagane są intensywne kolory i wysokiej jakości wydruki na tkaninach, takich jak poliester. Przykładem zastosowania atramentu sublimacyjnego mogą być produkty personalizowane, takie jak odzież sportowa, flagi, czy akcesoria promocyjne. Standardy branżowe, takie jak ISO 12647, określają jakość druku i wpływ na wybór odpowiednich materiałów eksploatacyjnych, co czyni atrament sublimacyjny najlepszym wyborem dla uzyskania profesjonalnych efektów w druku tekstylnym.

Pytanie 38

Który z podanych adresów należy do kategorii publicznych?

A. 10.0.0.1

B. 172.31.0.1

C. 192.168.255.1

D. 11.0.0.1

Adres 11.0.0.1 to jeden z tych adresów publicznych, które można znaleźć w Internecie. To znaczy, że można go używać do komunikacji z innymi urządzeniami, które są podłączone do sieci globalnej. Takie adresy są unikalne i przydzielane przez organizacje, jak IANA. To różni je od adresów prywatnych, które są zdefiniowane w standardzie RFC 1918, i tak naprawdę nie mogą być używane w Internecie. Na przykład, adresy w zakresach 10.0.0.0/8, 172.16.0.0/12 i 192.168.0.0/16 to prywatne numery, które są dostępne tylko w lokalnych sieciach. W sytuacjach, gdy urządzenie ma być widoczne z zewnątrz, jak na przykład serwery, potrzebuje właśnie publicznego adresu IP. Przykładowo, różne webserwisy czy aplikacje wymagają takich adresów, by mogły działać z klientami. W skrócie, jeśli chcesz, aby coś było dostępne w sieci, musisz mieć publiczny adres.

Pytanie 39

Jakie oznaczenie na schematach sieci LAN przypisuje się punktom rozdzielczym dystrybucyjnym znajdującym się na różnych kondygnacjach budynku według normy PN-EN 50173?

A. MDF (Main Distribution Frame)

B. CD (Campus Distribution)

C. FD (Floor Distribution)

D. BD (BuildingDistributor)

Odpowiedź FD (Floor Distribution) jest prawidłowa, ponieważ oznaczenie to odnosi się do punktów rozdzielczych dystrybucyjnych znajdujących się na poszczególnych piętrach budynku zgodnie z normą PN-EN 50173. Norma ta definiuje różne poziomy dystrybucji w strukturze sieci LAN, a FD jest stosowane w kontekście infrastruktury lokalnej, gdzie zainstalowane są urządzenia aktywne i pasywne. W praktyce, punkty FD umożliwiają efektywne zarządzanie ruchem danych w obrębie piętra, co jest kluczowe w biurowcach, uczelniach czy innych obiektach wielokondygnacyjnych. Zastosowanie tego oznaczenia ułatwia identyfikację lokalizacji urządzeń sieciowych, co jest fundamentalne podczas prac serwisowych oraz w kontekście rozbudowy sieci. Dobrą praktyką jest także utrzymywanie dokumentacji, w której zaznaczone są wszystkie FD, co wspiera zarówno zarządzanie infrastrukturą, jak i ewentualne audyty związane z bezpieczeństwem i wydajnością sieci.

Pytanie 40

Numer 22 umieszczony w adresie http://www.adres_serwera.pl:22 wskazuje na

A. port, różny od standardowego numeru dla danej usługi

B. numer sekwencyjny pakietu przesyłającego dane

C. program, do którego wysyłane jest zapytanie

D. PID procesu działającego na serwerze

Odpowiedź wskazująca, że liczba 22 w adresie http://www.adres_serwera.pl:22 odnosi się do portu, który jest inny od standardowego numeru dla danej usługi, jest poprawna. W kontekście protokołów komunikacyjnych, porty służą do identyfikacji konkretnych usług działających na serwerze. Standardowo, dla protokołu HTTP używa się portu 80, a dla HTTPS portu 443. W przypadku, gdy aplikacja wymaga innego portu, należy go wskazać w adresie URL, co czyni go kluczowym elementem w kontekście komunikacji sieciowej. Na przykład, port 22 jest standardowo używany dla protokołu SSH (Secure Shell), który umożliwia bezpieczne zdalne logowanie i zarządzanie serwerami. W praktyce, zrozumienie i umiejętność korzystania z różnych portów jest niezwykle istotne dla administratorów systemów oraz programistów, którzy muszą skonfigurować zapory sieciowe i reguły dostępu, aby zapewnić odpowiednią komunikację z aplikacjami. Z uwagi na rosnące zagrożenia w sieci, dobre praktyki obejmują również monitorowanie i zarządzanie portami, aby ograniczyć potencjalne wektory ataków.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej