Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 12:16
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 12:40

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na eliminację zniekształceń perspektywy, które występują na zdjęciu budowli wykonanym z niewielkiej odległości?

A. Pociągnięcie pędzlem

B. Skalowanie

C. Skraplanie

D. Korekcja obiektywu

Korekcja obiektywu w programie Adobe Photoshop to narzędzie, które pozwala na usunięcie zniekształceń perspektywicznych, które mogą wystąpić w przypadku fotografowania budynków z bliskiej odległości. Te zniekształcenia, zwane często 'efektem beczkowym' lub 'efektem podłogi', sprawiają, że budynki mogą wyglądać na przewrócone lub rozwichrzone. Korekcja obiektywu działa na zasadzie analizy metadanych zdjęcia oraz algorytmów, które dostosowują perspektywę obrazu. Przykładowo, jeśli fotografujemy wysoki budynek z dołu, możemy zauważyć, że jego górna część wydaje się być znacznie mniejsza w porównaniu do podstawy. Używając opcji Korekcji obiektywu, możemy zniekształcenia te skorygować, przywracając proporcje i równą perspektywę. To narzędzie jest szczególnie przydatne w architekturze i fotografii krajobrazowej, gdzie precyzyjne oddanie kształtów i proporcji jest kluczowe. Warto również zaznaczyć, że użytkownicy powinni korzystać z profili korekcyjnych specyficznych dla używanych obiektywów, co zwiększa efektywność korekcji.

Pytanie 2

W przypadku obiektu znajdującego się w bliskiej odległości, pomiar światła padającego wykonuje się światłomierzem w sposób, że czujnik światłomierza

A. bez dyfuzora, ustawiony jest w kierunku aparatu

B. z dołączonym dyfuzorem ustawiony jest w kierunku aparatu

C. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę fotografowanego obiektu

D. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę źródła światła

Skierowanie czujnika światłomierza bez dyfuzora w stronę źródła światła bądź aparatu, chociaż na pozór może wydawać się logiczne, prowadzi do niepoprawnych wyników pomiaru. W przypadku światłomierza, który jest skierowany bezpośrednio na źródło światła, pomiar będzie zafałszowany przez intensywność światła, co skutkuje niedoszacowaniem oświetlenia, które rzeczywiście pada na fotografowany obiekt. To podejście jest szczególnie problematyczne w sytuacjach, gdzie źródło światła jest silne lub skoncentrowane, ponieważ może to spowodować prześwietlenie zdjęcia. Ponadto, pomiar bez dyfuzora nie uwzględnia efektu rozpraszania światła, które jest istotne w uzyskiwaniu naturalnie wyglądających zdjęć. Z kolei skierowanie czujnika w stronę aparatu z dyfuzorem, ale bez zrozumienia celu jego użycia, również nie zapewni precyzyjnego pomiaru, gdyż nie uwzględni różnic w oświetleniu w różnych częściach kadru. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że pomiarowego światła w każdej sytuacji można dokonywać w ten sam sposób, co prowadzi do niespójnych rezultatów w fotografii. Właściwe korzystanie ze światłomierza wymaga zrozumienia relacji pomiędzy źródłem światła, obiektem a aparatem, oraz umiejętności interpretacji wyników pomiaru w kontekście specyficznych warunków oświetleniowych.

Pytanie 3

Aby uzyskać srebrną kopię pozytywową z negatywu czarno-białego w skali odwzorowania 1:1, konieczne jest zastosowanie

A. plotera laserowego

B. kopiarki stykowej

C. powiększalnika

D. skanera płaskiego

Kopiarka stykowa jest idealnym urządzeniem do uzyskiwania srebrnej kopii pozytywowej z negatywu czarno-białego w skali odwzorowania 1:1, ponieważ jej konstrukcja pozwala na bezpośrednie nałożenie negatywu na materiał światłoczuły. W tej technice światło przechodzi przez negatyw, co umożliwia uzyskanie dokładnej reprodukcji obrazu na materiale, takiego jak papier fotograficzny. Przykładowo, w tradycyjnym procesie fotografii analogowej, kopiarki stykowe są wykorzystywane w darkroomach, gdzie zachowanie szczegółów i kontrastu obrazu jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruku. Użycie tej metody również zapewnia, że nie występują żadne zniekształcenia, które mogłyby wynikać z użycia innych urządzeń, takich jak skanery czy plotery, które mogą wprowadzać błędy w odwzorowaniu. Dobra praktyka wskazuje, że dla zachowania jakości archiwalnych negatywów, kopiowanie za pomocą kopiarki stykowej jest preferowane, ponieważ proces ten nie wymaga przetwarzania cyfrowego, które mogłoby wpłynąć na jakość finalnego obrazu.

Pytanie 4

Technika wywoływania push processing w fotografii analogowej polega na

A. skróceniu czasu wywoływania w celu zmniejszenia kontrastu

B. obniżeniu temperatury wywoływacza w celu zwiększenia ostrości

C. zastosowaniu procesu odwracalnego do filmów negatywowych

D. wydłużeniu czasu wywoływania w celu zwiększenia czułości filmu

Technika push processing w fotografii analogowej polega na wydłużeniu czasu wywoływania filmu, co pozwala na uzyskanie efektu zwiększenia czułości emulsyjnej. Przykładowo, jeśli mamy film o nominalnej czułości 400 ISO, wydłużenie czasu wywoływania może pozwolić na uzyskanie wyników, które są porównywalne z filmem o czułości 800 ISO. W praktyce, taki proces często wymaga także dostosowania czasu wywoływania w zależności od konkretnej chemii wywołującej, ponieważ różne rodzaje filmów i wywoływaczy reagują na te zmiany w różny sposób. Push processing jest szczególnie przydatny w warunkach słabego oświetlenia, gdzie normalna czułość filmu może okazać się niewystarczająca. Warto jednak pamiętać, że wydłużenie czasu wywoływania może prowadzić do wzrostu kontrastu oraz ziarnistości obrazu, co należy uwzględnić przy planowaniu sesji zdjęciowej. Technika ta jest szeroko stosowana przez fotografów, którzy chcą uzyskać szczególną estetykę lub w sytuacjach, gdzie światło jest na wagę złota.

Pytanie 5

Fotograf, planując sesję zdjęciową wymagającą wydłużenia ogniskowej posiadanego obiektywu, powinien zaopatrzyć się w

A. pierścień sprzęgający.

B. pierścień odwracający.

C. soczewkę nasadową.

D. telekonwerter.

Telekonwerter to chyba jedno z najczęściej wybieranych akcesoriów przez fotografów, którzy chcą wydłużyć ogniskową swoich obiektywów bez inwestowania w nowy sprzęt. Zresztą, sam nie raz korzystałem z takiego rozwiązania, szczególnie podczas fotografowania dzikiej przyrody czy sportu – tam, gdzie liczy się każdy dodatkowy milimetr ogniskowej. Telekonwerter montuje się pomiędzy obiektywem a korpusem aparatu i dzięki specjalnemu układowi optycznemu faktycznie zwielokrotnia ogniskową, najczęściej 1,4x lub 2x. Oczywiście trzeba pamiętać, że trochę na tym cierpi światłosiła, bo tracisz na jasności (np. przy 2x konwerterze przysłona maleje o dwa stopnie). Mimo to, dla wielu osób to sensowny kompromis – zyskujemy zasięg, a nie musimy targać ciężkiego superteleobiektywu. W profesjonalnych zastosowaniach to standardowe narzędzie, szczególnie w dziedzinach, gdzie nie zawsze można podejść bliżej do obiektu. Moim zdaniem, to najprostszy i najbardziej efektywny sposób na wydłużenie ogniskowej, zachowując przy tym pełną funkcjonalność automatyki ostrzenia i stabilizacji, o ile oczywiście używa się sprzętu dobrej klasy. Mając telekonwerter, spokojnie można planować sesje wymagające większego zbliżenia – to typowy patent ludzi z branży, sprawdzony w praniu.

Pytanie 6

Określ nazwę zjawiska, które występuje w srebrowych warstwach materiałów światłoczułych na skutek intensywnego, krótkiego naświetlania?

A. Solaryzacja

B. Izohelia

C. Guma

D. Dagerotypia

Solaryzacja to zjawisko, które zachodzi w srebrowych warstwach światłoczułych, polegające na ich nieodwracalnym ciemnieniu pod wpływem silnego, krótkotrwałego naświetlania. Proces ten jest związany z reakcją chemiczną, która prowadzi do zmiany struktury kryształów srebra w emulsji fotograficznej. W praktyce solaryzacja może być wykorzystywana w technikach artystycznych do uzyskiwania nietypowych efektów wizualnych, takich jak kontrastowe obrazy o wyrazistych detalach. Artystyczne zastosowanie solaryzacji może być zauważalne w fotografii eksperymentalnej, gdzie artyści celowo manipulują procesem naświetlania, aby uzyskać unikalne rezultaty. W kontekście standardów branżowych, solaryzacja jest często omawiana w materiałach dotyczących technik ciemniowych oraz w podręcznikach zajmujących się historią fotografii, co potwierdza jej istotność w rozwoju tego medium.

Pytanie 7

Podaj prawidłową sekwencję kroków w barwnym procesie odwracalnym.

A. Wywołanie pierwsze, zadymianie, wywołanie drugie, kondycjonowanie, wybielanie, utrwalanie, płukanie, garbowanie

B. Wywołanie pierwsze, wywołanie drugie, zadymianie, kondycjonowanie, wybielanie, utrwalanie, płukanie, garbowanie

C. Wywołanie pierwsze, wybielanie, wywołanie drugie, kondycjonowanie, zadymianie, garbowanie, płukanie, utrwalanie

D. Wywołanie pierwsze, wywołanie drugie, kondycjonowanie, zadymianie, utrwalanie, płukanie, wybielanie, garbowanie

Niepoprawne odpowiedzi prezentują różne błędy w kolejności etapów barwnego procesu odwracalnego, co może prowadzić do niedoskonałych rezultatów w uzyskaniu pożądanych kolorów. Na przykład, w niektórych podejściach pomija się kluczowy krok zadymiania lub zmienia się jego kolejność, co z kolei może prowadzić do nieefektywnego wprowadzenia barwników. Odpowiedzi, które umieszczają odbielanie przed kondycjonowaniem, także wskazują na fundamentalne zrozumienie procesu, gdyż kondycjonowanie powinno nastąpić po zadymianiu, co sprzyja lepszemu wchłanianiu barwników. Ponadto, pominięcie utrwalania lub umiejscowienie go w niewłaściwej sekwencji wprowadza ryzyko blaknięcia kolorów w trakcie użytkowania materiału. W przemyśle tekstylnym, niewłaściwe uporządkowanie tych etapów może prowadzić do odpadów oraz zmarnotrawienia surowców, co jest niezgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Aby uniknąć tych problemów, istotne jest zastosowanie się do ustalonych standardów branżowych oraz dobrych praktyk, które zapewniają, że każdy etap procesu jest dokładnie przemyślany i właściwie zrealizowany. Należy pamiętać, że każdy krok w procesie barwienia ma swoje uzasadnienie i razem tworzą spójną całość, która jest kluczowa dla osiągnięcia wysokiej jakości wyników.

Pytanie 8

Co określa liczba przewodnia lampy błyskowej?

A. minimalny zasięg oświetlenia obiektu fotografowanego, zapewniający uzyskanie poprawnej ekspozycji

B. maksymalną ilość błysków w ciągu 1s

C. minimalną ilość błysków w ciągu 1s

D. maksymalny zasięg oświetlenia obiektu fotografowanego, zapewniający uzyskanie poprawnej ekspozycji

Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z nieporozumień dotyczących funkcji i możliwości lampy błyskowej. Na przykład, maksymalna liczba błysków na 1 sekundę sugeruje, że lampa błyskowa działa jak urządzenie rejestrujące, co jest mylne. Lampa błyskowa nie działa w ten sposób; jej główną rolą jest dostarczenie intensywnego, krótkotrwałego światła, które ma na celu oświetlenie obiektu w momencie ekspozycji. W przypadku minimalnego zasięgu oświetlenia fotografowanego obiektu, stwierdzenie to jest również nieprecyzyjne. Liczba przewodnia koncentruje się na maksymalnym zasięgu, a nie minimalnym, co może prowadzić do błędnych podejść podczas fotografowania. Dodatkowo, koncepcja minimalnej liczby błysków na 1s nie odnosi się do liczby przewodniej, ale do tempa zdjęć, co jest zupełnie innym aspektem pracy z lampą błyskową. Takie nieścisłości mogą prowadzić do nieodpowiednich ustawień aparatu i nieefektywnego korzystania z lampy błyskowej, co z kolei wpływa na jakość uzyskiwanych zdjęć. Warto, zatem, zwrócić uwagę na definicje i zastosowania związane z liczbą przewodnią, aby poprawić umiejętności fotograficzne oraz świadome korzystanie z dostępnych narzędzi. W kontekście dobrych praktyk, zawsze warto zweryfikować wartości liczby przewodniej lampy przed rozpoczęciem sesji zdjęciowej, co pozwoli uniknąć rozczarowań związanych z niedostatecznym oświetleniem.

Pytanie 9

Drukarki jakiego rodzaju nie powinny być stosowane do drukowania obrazów zawierających tekst oraz dokładne schematy?

A. Termosublimacyjne

B. Laserowe

C. Atramentowe termiczne

D. Atramentowe piezoelektryczne

Drukarki laserowe nie są zalecane do wydruku obrazów zawierających tekst oraz precyzyjne schematy, ze względu na ich mechanizm działania oraz charakterystykę wydruku. Technologia laserowa polega na wykorzystaniu światła lasera do naświetlania bębna, co skutkuje przeniesieniem proszku tonerowego na papier. Chociaż drukarki laserowe doskonale radzą sobie z tekstem i grafiką wektorową, ich krawędzie mogą być mniej precyzyjne w przypadku skomplikowanych, wielobarwnych obrazów oraz detali, które wymagają wyraźnych przejść tonalnych. W praktyce oznacza to, że w przypadku wydruków artystycznych, zdjęć czy schematów technicznych, gdzie istotne są detale, lepszym wyborem będą drukarki atramentowe. Dodatkowo, w branży graficznej i projektowej zaleca się stosowanie drukarek, które oferują szeroką gamę kolorów oraz lepszą reprodukcję subtelnych przejść tonalnych, co przyczynia się do uzyskania wyższej jakości wydruków. Z tego powodu, korzystanie z drukarek laserowych w takich kontekstach może prowadzić do niezadowalających rezultatów.

Pytanie 10

Jakie promieniowanie o kolorze jest przepuszczane przez filtr purpurowy?

A. zielonej i czerwonej

B. zielonej

C. niebieskiej i czerwonej

D. zielonej i niebieskiej

Filtr purpurowy to urządzenie, które przepuszcza promieniowanie o określonych długościach fal, blokując pozostałe. W przypadku filtra purpurowego, przepuszcza on promieniowanie w zakresie długości fal odpowiadających barwom niebieskiej i czerwonej. Oznacza to, że światło o tych długościach fal przenika przez filtr, podczas gdy inne kolory, takie jak zieleń, są blokowane. Praktycznie, takie filtry są szeroko stosowane w fotografii oraz w technologii przetwarzania obrazu, gdzie istotne jest uchwycenie określonych barw dla uzyskania pożądanego efektu wizualnego. W fotografii, zastosowanie filtra purpurowego może zwiększyć nasycenie niebieskich i czerwonych tonów, co jest szczególnie przydatne w krajobrazie oraz portretach, gdzie te kolory mogą być kluczowe dla estetyki obrazu. Takie praktyki są zgodne z zasadami kolorymetrii, która jest nauką zajmującą się pomiarem i opisem koloru, oraz z metodami kalibracji kolorów w procesach produkcji graficznej.

Pytanie 11

Pomiar natężenia odbitego światła przeprowadza się przy użyciu światłomierza skierowanego

A. w kierunku aparatu

B. w kierunku źródła światła

C. w kierunku obiektu

D. wyłącznie na tło

Kierowanie światłomierza w stronę źródła światła jest podejściem, które często prowadzi do błędnych odczytów, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistych warunków odbicia światła na obiekcie. W tym przypadku światłomierz zmierzy natężenie światła emitowanego przez źródło, a nie ilość światła, które faktycznie dociera do obiektu i jest od niego odbijane. Taki pomiar może być mylący, ponieważ nie odzwierciedla rzeczywistych warunków oświetleniowych, które są istotne dla analizy jakości oświetlenia. Ponadto, kierowanie światłomierza w stronę aparatu lub na tło również nie jest poprawne, ponieważ pomiary nie oddają rzeczywistego natężenia światła na obiekcie. W kontekście profesjonalnych zastosowań, takich jak fotografia czy inżynieria oświetleniowa, dokładność pomiarów jest kluczowa dla osiągnięcia zamierzonych efektów wizualnych. Powszechnym błędem w myśleniu jest założenie, że światło jest jednorodne we wszystkich kierunkach, co prowadzi do niepoprawnych wniosków o jego natężeniu. Przy pomiarach należy zawsze uwzględniać, że to, co widzimy, to efekt odbicia światła od powierzchni obiektów, a nie tylko jego źródła, co różni się w zależności od materiałów, kolorów i kształtów obiektów. Dlatego też, aby uzyskać wiarygodne pomiary, kluczowe jest stosowanie odpowiednich technik i metodologii, które uwzględniają te czynniki.

Pytanie 12

W aparatach fotograficznych symbol S (Tv) oznacza tryb

A. automatyki z preselekcją czasu.

B. automatyki z preselekcją przysłony.

C. manualny.

D. automatyki programowej.

Symbol S (albo Tv, co pochodzi od „Time value” w aparatach Canona) oznacza w aparatach fotograficznych tryb automatyki z preselekcją czasu naświetlania. Fotograf samodzielnie wybiera czas otwarcia migawki, a aparat automatycznie dobiera wartość przysłony, żeby zdjęcie było poprawnie naświetlone. To się sprawdza zwłaszcza w sytuacjach, gdzie kluczowa jest kontrola nad ruchem – na przykład kiedy chcesz „zamrozić” dynamiczną akcję podczas meczu piłkarskiego albo świadomie rozmyć ruch wody na wodospadzie. Z mojego doświadczenia, tryb S/Tv to super narzędzie dla osób, które nie chcą bawić się manualnie dwiema wartościami naraz, a jednocześnie zależy im, żeby konkretne efekty ruchu były pod kontrolą. To często wykorzystywany tryb przez fotografów sportowych czy tych, którzy polują na ciekawe efekty wizualne z ruchem. W branży fotograficznej uznaje się takie podejście za profesjonalny kompromis między pełnym manualem a automatyką – pozwala zachować kreatywność, a jednocześnie nie zaprzątać sobie głowy wszystkimi ustawieniami. Jeszcze taka ciekawostka: niektóre aparaty mogą mieć różne oznaczenia dla tego trybu, ale filozofia działania zostaje ta sama – chodzi o świadome ustawienie czasu migawki i resztę zostawienie elektronice. Warto poeksperymentować z tym trybem, bo daje naprawdę sporo swobody, zwłaszcza wtedy, kiedy nie ma zbyt wiele czasu na ustawienia.

Pytanie 13

Pomiaru światła padającego dokonuje się światłomierzem w taki sposób, że czujnik światłomierza

A. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę fotografowanego obiektu.

B. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę źródła światła.

C. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę aparatu.

D. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę źródła światła.

Często spotykam się z zamieszaniem, jeśli chodzi o sposób używania światłomierza do pomiaru światła padającego, i myślę, że wynika to z mylenia dwóch podstawowych metod: pomiaru światła odbitego i pomiaru światła padającego. Wiele osób błędnie zakłada, że czujnik światłomierza powinien być skierowany w stronę aparatu, bo tak przecież wygląda sytuacja „z punktu widzenia” zdjęcia. Jednak to jest typowy błąd myślowy: światłomierz do pomiaru światła odbitego rzeczywiście mierzy światło, które odbija się od obiektu w stronę aparatu, ale w przypadku światła padającego interesuje nas ilość światła, która dociera do obiektu z różnych kierunków, tak jak on ją „widzi”. Dlatego stosuje się dyfuzor – półprzezroczystą kopułkę, która rozprasza światło i symuluje, jak światło otacza i pada na obiekt. Jeśli trzymasz światłomierz bez dyfuzora i celujesz w źródło światła lub w aparat, tak naprawdę mierzysz wartości zbyt punktowe lub odbite, a nie rzeczywiste światło padające. Z kolei skierowanie światłomierza (z dyfuzorem) w stronę obiektu prowadzi do błędnych odczytów, bo to sprowadza się do pomiaru światła, które teoretycznie mogłoby wychodzić z obiektu, co jest pozbawione sensu z punktu widzenia ekspozycji. Dobrym nawykiem, potwierdzonym w praktyce przez zawodowych fotografów, jest zawsze mierzenie światła w miejscu obiektu, z dyfuzorem skierowanym w stronę głównego źródła światła. Warto też pamiętać, że nieprawidłowe ustawienie światłomierza prowadzi do niedoświetlonych lub prześwietlonych zdjęć, bo ekspozycja opiera się wtedy na błędnych założeniach. Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób trzyma światłomierz nie w tę stronę co trzeba, bo intuicyjnie kierują się ku aparatowi, ale w praktyce trzeba myśleć „oczami” fotografowanego przedmiotu. To właśnie dlatego cała branża przyjęła zasadę: z dyfuzorem w stronę źródła światła – bo wtedy odczyt jest najbardziej reprezentatywny i zgodny z rzeczywistymi warunkami oświetleniowymi.

Pytanie 14

Jaki symbol w aparatach cyfrowych wskazuje na tryb automatyki z wyborem czasu ekspozycji?

A. A

B. S

C. M

D. P

Odpowiedź S oznacza tryb automatyki z preselekcją czasu otwarcia migawki, co jest istotnym aspektem w fotografii cyfrowej. W tym trybie fotograf ma możliwość ustalenia czasu otwarcia migawki, a aparat dobiera odpowiednią wartość przysłony, aby uzyskać prawidłową ekspozycję. Jest to szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy fotograficy chcą uchwycić ruch, na przykład w przypadku sportów lub dynamicznych scen. Wybierając czas migawki, użytkownik może kontrolować efekt rozmycia ruchu - krótsze czasy migawki (np. 1/1000 sekundy) pozwalają na zamrożenie akcji, podczas gdy dłuższe czasy (np. 1/30 sekundy) mogą wprowadzać efekt ruchu. Wartości te są zgodne z dobrymi praktykami w fotografii, co pozwala na artystyczne wyrażanie się poprzez kontrolę nad parametrami ekspozycji. Tryb S jest popularny wśród zaawansowanych fotografów, którzy chcą mieć większą kontrolę nad swoimi zdjęciami.

Pytanie 15

Wskaź, który z poniższych formatów zapisuje dane z zastosowaniem kompresji stratnej?

A. RAW

B. PSD

C. GIF

D. JPEG

JPEG (Joint Photographic Experts Group) to format plików graficznych, który wykorzystuje kompresję stratną, co oznacza, że przy redukcji rozmiaru pliku część danych obrazowych jest usuwana w sposób, który minimalnie wpływa na postrzeganą jakość obrazu. Kompresja stratna w JPEG polega na analizie koloru i tekstury w obrazie, co pozwala na usunięcie informacji, które są mniej zauważalne dla ludzkiego oka. Jest to szczególnie przydatne w przypadku zdjęć i obrazów o dużych detalach, gdzie niezbędne jest zmniejszenie rozmiaru pliku dla szybszego ładowania i oszczędności przestrzeni dyskowej. JPEG jest szeroko stosowany w fotografii cyfrowej, na stronach internetowych oraz w aplikacjach mobilnych, gdzie szybkość przesyłania danych i efektywność przechowywania mają kluczowe znaczenie. Warto również zauważyć, że JPEG może być zapisany z różnymi poziomami kompresji, co pozwala użytkownikowi na dostosowanie jakości obrazu do swoich potrzeb. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży, należy unikać wielokrotnego zapisywania plików JPEG, ponieważ każda konwersja powoduje dalszą utratę jakości obrazu.

Pytanie 16

Aby uzyskać efekt oświetlenia konturowego na fotografii, lampę trzeba ustawić

A. z boku obiektu

B. z przodu obiektu

C. za obiektem

D. z góry nad obiektem

Umieszczenie lampy za przedmiotem jest kluczowym elementem uzyskania efektu oświetlenia konturowego, który polega na podkreśleniu kształtów i faktur obiektów poprzez kontrast pomiędzy jasnością a cieniem. W tej technice światło pada na tylną część obiektu, co tworzy efekt halo, który nadaje głębi i trójwymiarowości. Przykładowo, w fotografii portretowej, umiejscowienie lampy za modelem może uwydatnić rysy twarzy, tworząc dramatyczne i estetyczne wrażenie. Dobrą praktyką jest także użycie filtrów lub dyfuzorów, aby łagodzić ostre krawędzie cienia, co pozwoli uzyskać bardziej naturalny efekt. W kontekście oświetlenia studyjnego, techniki te są powszechnie stosowane w celu uzyskania profesjonalnych rezultatów, a ich znajomość jest niezbędna dla fotografów oraz filmowców, którzy pragną tworzyć dynamiczne i angażujące obrazy.

Pytanie 17

Cechą charakterystyczną oświetlenia światłem miękko rysującym jest uzyskanie efektu

A. wąskiego, intensywnego, wyraźnie zarysowanego cienia.

B. małego kontrastu i delikatnego cienia.

C. wyraźnego kontrastu, ostrego konturu cienia.

D. mocnego, głębokiego cienia i jasnych świateł.

Światło miękko rysujące to jedno z najczęściej używanych narzędzi w fotografii i filmie, szczególnie wtedy, kiedy zależy nam na uzyskaniu bardzo naturalnego, przyjemnego dla oka efektu. W praktyce oznacza to, że źródło światła jest duże względem fotografowanego obiektu oraz często rozproszone – na przykład przez softbox, dyfuzor, czy chmurę na niebie. Dzięki temu powstaje bardzo łagodny cień, bez ostrych granic, i jednocześnie kontrast sceny jest niewielki. Takie światło świetnie sprawdza się przy portretach, bo delikatnie modeluje twarz i ukrywa niedoskonałości skóry. W branży mówi się, że takie światło „otula” obiekt, nadając mu miękkość. Moim zdaniem kluczowe jest, aby pamiętać, że światło miękkie nie oznacza braku cienia, tylko taki cień, który praktycznie się rozmazuje, przez co zdjęcie lub film wydają się bardziej przyjazne i mniej techniczne. W standardach branżowych, jak np. w fotografii reklamowej, właśnie ten efekt jest pożądany przy zdjęciach kosmetyków czy produktów skierowanych do masowego odbiorcy. Warto znać różnicę i świadomie korzystać z miękkiego światła, bo daje ogromne możliwości kreatywne – od subtelnych portretów po efektowne zdjęcia fashion.

Pytanie 18

Technika uchwytywania obrazów, których zakres tonalny przekracza możliwości matrycy cyfrowego aparatu, to

A. HD

B. Ultra HD

C. DSLR

D. HDR

HD, Ultra HD oraz DSLR to terminy, które często mylone są z pojęciem HDR, jednak odnoszą się do zupełnie innych aspektów technologii obrazowania. HD (High Definition) oraz Ultra HD (czasami określane jako 4K) dotyczą rozdzielczości obrazu. Standard HD oferuje rozdzielczość 1280x720 pikseli, podczas gdy Ultra HD podnosi tę wartość do 3840x2160 pikseli. Te terminy związane są głównie z jakością obrazu wyświetlanego na ekranach, a nie z techniką rejestrowania szerokiej rozpiętości tonalnej. Wiele osób myśli, że wyższa rozdzielczość przekłada się na lepszą jakość obrazu w kontekście tonalności, co jest błędnym założeniem. Z kolei DSLR (Digital Single-Lens Reflex) to typ aparatu fotograficznego, który wykorzystuje lustro do kierowania światła do wizjera. Chociaż aparaty DSLR mogą być wykorzystywane do rejestracji zdjęć HDR, sama konstrukcja aparatu nie definiuje zdolności do uchwycenia szerokiej gamy tonalnej. Kluczowym błędem w myśleniu jest zrozumienie, że technika HDR jest niezależna od rozdzielczości obrazu czy rodzaju aparatu. Bez odpowiednich narzędzi do łączenia zdjęć i przetwarzania ich w odpowiednich programach, nawet najlepszy aparat nie będzie w stanie wygenerować efektu HDR.

Pytanie 19

Przygotowując dokumentację dotyczącą sprzętu koniecznego do wykonania reprodukcji obrazów umieszczonych w oprawie za szkłem, należy uwzględnić zakup filtru

A. niebieskiego

B. żółtego

C. polaryzacyjnego

D. połówkowego

Odpowiedź 'polaryzacyjnego' jest prawidłowa, ponieważ filtr polaryzacyjny odgrywa kluczową rolę w redukcji odblasków oraz poprawie kontrastu podczas reprodukcji obrazów znajdujących się za szkłem. W procesie reprodukcji, zwłaszcza w przypadku dzieł sztuki, które są oprawione za szkłem, odblaski świetlne mogą znacząco wpłynąć na jakość fotografii, obniżając widoczność detali i prawidłowe odwzorowanie kolorów. Filtr polaryzacyjny działa na zasadzie eliminowania niepożądanych odblasków, co pozwala na uzyskanie czystszych i bardziej wyraźnych obrazów. W praktyce, stosując filtr polaryzacyjny, można uzyskać znacznie lepsze rezultaty przy fotografowaniu pod kątem, co jest istotne w kontekście reprodukcji. Dodatkowo, zgodnie z dobrą praktyką w fotografii sztuki, stosowanie filtrów polaryzacyjnych jest rekomendowane w celu zapewnienia najwyższej jakości reprodukcji. Warto również wspomnieć, że odpowiednie ustawienie filtra polaryzacyjnego w stosunku do źródła światła może wpłynąć na ostateczny efekt wizualny, co czyni go niezastąpionym narzędziem w tym procesie.

Pytanie 20

Które zdjęcie wykonane jest w technice high key?

A. B.

B. C.

C. D.

D. A.

Technika high key to styl fotografii, który charakteryzuje się przewagą jasnych tonów i minimalną obecnością cieni. Jest często stosowana w reklamie, portretach oraz w fotografii produktowej, aby uzyskać efekt lekkości i świeżości. Zdjęcie oznaczone literą D, przedstawiające biały kubek na jasnym tle, doskonale wpisuje się w tę definicję. Wysoka ekspozycja i jasne kolory sprawiają, że obiekt wyraźnie wyróżnia się na tle, co jest kluczowe w high key. Przykłady zastosowań tej techniki obejmują sesje zdjęciowe dla mody, gdzie chcemy podkreślić detale materiału, czy też zdjęcia produktów, gdzie ważne jest, aby przyciągnąć uwagę do samego przedmiotu. Wykorzystanie techniki high key jest zgodne z branżowymi standardami, które zalecają stosowanie neutralnych, jasnych tła, aby nie odwracać uwagi od głównego obiektu fotograficznego.

Pytanie 21

W celu zlikwidowania refleksów widocznych na fotografowanym obiekcie należy podczas rejestracji obrazu zastosować

A. strumienicę.

B. filtr barwny.

C. filtr polaryzacyjny.

D. blendę.

Filtr polaryzacyjny to naprawdę niezastąpione narzędzie w fotografii, jeśli chcemy pozbyć się niepożądanych refleksów – na przykład z powierzchni szkła, lakieru samochodowego czy wody. Stosuję go praktycznie przy każdej sesji plenerowej, kiedy światło daje się we znaki i pojawiają się właśnie takie odbicia, które zaburzają odbiór całości zdjęcia. Działanie filtra polaryzacyjnego polega na selektywnym „wycinaniu” światła odbitego od powierzchni niefotogenicznych, a więc pozwala uwidocznić prawdziwe barwy, teksturę i szczegóły obiektu. To bardzo przydatne przy fotografowaniu np. samochodów na wystawie, witryn sklepowych albo kiedy chcemy pokazać życie pod powierzchnią wody. W branży uznaje się stosowanie polaryzatorów za podstawę w sytuacjach, gdzie refleksy przeszkadzają w kompozycji lub przekłamują kolory – tak zresztą uczą na kursach fotograficznych i to podkreślają doświadczeni profesjonaliści. Warto pamiętać, że taki filtr może też wzmocnić kontrast nieba, chmur czy roślinności, choć tutaj już trzeba uważać, żeby nie przesadzić. Moim zdaniem, jeśli ktoś poważnie myśli o fotografii – filtr polaryzacyjny powinien znaleźć się w każdym plecaku.

Pytanie 22

Ile odcieni można uzyskać, zapisując obrazek w 8-bitowej palecie kolorów?

A. 16

B. 18

C. 256

D. 156

Odpowiedź 256 jest prawidłowa, ponieważ 8-bitowa paleta barw oznacza, że każdy piksel obrazu może być reprezentowany przez 8 bitów informacji. To pozwala na uzyskanie 2^8 (czyli 256) różnych kombinacji kolorów. W kontekście użycia palety barw, każdy kolor jest reprezentowany przez unikalny indeks w tej palecie, co umożliwia oszczędność pamięci, ponieważ zamiast przechowywać pełne informacje o kolorze, zapisujemy jedynie jego indeks. Przykładem zastosowania 8-bitowej palety barw może być tworzenie grafiki komputerowej w programach takich jak Adobe Photoshop, gdzie użytkownicy mogą pracować z obrazami o ograniczonej liczbie kolorów, co jest szczególnie przydatne w przypadku gier retro lub projektów wymagających szybkiego renderowania. Dodatkowo, standardy takie jak GIF czy PNG (z limitowaną paletą) również korzystają z 8-bitowej głębi kolorów, co podkreśla powszechność tego podejścia w praktyce cyfrowej. Zrozumienie struktury 8-bitowej palety barw jest kluczowe w optymalizacji obrazów do użytku w sieci, gdzie czas ładowania jest istotnym czynnikiem.

Pytanie 23

Technika fotografowania w podczerwieni wymaga zastosowania

A. obiektywu o zwiększonej jasności minimum f/1.2

B. specjalnego filtra IR przepuszczającego tylko promieniowanie podczerwone

C. lampy błyskowej z funkcją podczerwieni aktywnej

D. filtra polaryzacyjnego o zwiększonej przepuszczalności

Technika fotografowania w podczerwieni, znana również jako fotografia IR, wymaga zastosowania specjalnego filtra IR, który przepuszcza tylko promieniowanie podczerwone, blokując jednocześnie inne długości fal. Działa to na zasadzie separacji fal elektromagnetycznych, co pozwala na uchwycenie obrazów, które są niewidoczne dla ludzkiego oka. Przykładem zastosowania takiej techniki jest fotografia krajobrazowa, gdzie IR może wydobyć ciekawe detale w roślinności, sprawiając, że zielone liście stają się jasne, a niebo może przybrać dramatyczny kontrast. Użycie filtra IR jest kluczowe, aby uzyskać czyste i wyraźne obrazy, ponieważ bez niego zdjęcia będą przesiąknięte światłem widzialnym, co zniekształci zamierzony efekt. Warto zaznaczyć, że nie wystarczy sam aparat do rejestracji podczerwieni – wiele kamer wymaga modyfikacji, by mogły prawidłowo rejestrować takie obrazy. Dlatego, aby uzyskać najlepsze rezultaty, specjaliści często korzystają z dedykowanych kamer IR, które są w stanie wychwycić szerszy zakres fal w podczerwieni.

Pytanie 24

Który kolor należy uzupełnić w drukarce, jeśli na wydruku nie pojawiły się niebieskozielone elementy obrazu?

A. Yellow

B. Cyan

C. Magenta

D. Blue

Jeśli na wydruku brakuje niebieskozielonych (turkusowych) elementów, to najprawdopodobniej skończył się tusz cyan. Cyan to taki podstawowy składnik palety CMYK, czyli standardowego zestawu używanego w drukarkach atramentowych i laserowych. Moim zdaniem, warto zapamiętać, że cyan to nie jest po prostu niebieski – to właśnie ten chłodny, turkusowy odcień, który razem z magentą i yellow tworzy większość barw na wydruku. Gdy drukarka nie ma tego koloru, wszelkie fragmenty, gdzie powinien się pojawić – właśnie te niebieskozielone – są pomijane albo drukowane z dziwnym przekłamaniem. W praktyce często się zdarza, że użytkownicy mylą cyan z niebieskim (blue), ale w systemie CMYK nie używa się czystego niebieskiego. Drukarki korzystają z cyan, magenta, yellow i black (CMYK), bo to pozwala uzyskać setki różnych odcieni – a profesjonalne wydruki zawsze wymagają zachowania tej palety. Gdy brakuje cyan, bardzo łatwo to zauważyć na zdjęciach np. z wakacji nad morzem (woda przestaje być turkusowa), grafikach z elementami niebieskozielonymi albo nawet w logotypach firm, które używają tego koloru. Branżowe standardy zalecają regularną kontrolę poziomu tuszy i szybkie uzupełnianie cyan, bo jego brak mocno psuje jakość wydruków. Sam miałem kiedyś taką sytuację i od razu było widać, że coś poszło nie tak – zdjęcia wyglądały nienaturalnie, a klient w pracy od razu to zauważył. Warto więc pamiętać, że cyan jest niezbędny dla pięknych, żywych kolorów.

Pytanie 25

Jakie urządzenie jest wykorzystywane do konwersji obrazów analogowych na cyfrowe?

A. nagrywarka

B. skaner

C. kserokopiarka

D. drukarka

Skaner to urządzenie, które służy do przetwarzania obrazów analogowych na postać cyfrową. Działa poprzez skanowanie powierzchni dokumentu lub obrazu, rejestrując zawarte na nim dane wizualne i konwertując je na format cyfrowy. W praktyce, skanery są wykorzystywane w biurach, archiwach oraz w domach do cyfryzacji dokumentów, co znacząco ułatwia ich przechowywanie oraz udostępnianie. W standardzie ISO 19005, definiującym wymagania dla archiwizacji dokumentów elektronicznych, podkreślono znaczenie skanowania wysokiej jakości, co zapewnia trwałość i dostępność dokumentów w przyszłości. Skanery różnią się między sobą między innymi rozdzielczością, co wpływa na jakość skanowanych obrazów. Użycie skanera w procesie digitalizacji zdjęć, plików papierowych czy rysunków technicznych jest kluczowe w dzisiejszym świecie, w którym dominują dane cyfrowe.

Pytanie 26

Opublikowanie zdjęcia uczestników wycieczki na stronie internetowej wymaga zgody

A. organizatora.

B. ubezpieczyciela.

C. uczestników.

D. przewodnika.

Opublikowanie zdjęcia uczestników wycieczki na stronie internetowej wymaga ich wyraźnej zgody, bo tak stanowi zarówno prawo, jak i zdrowy rozsądek. Chodzi tutaj o ochronę danych osobowych i wizerunku, które są chronione m.in. przez RODO oraz ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Nawet jeśli organizator wycieczki czy przewodnik robi zdjęcia podczas wyjazdu, nie ma automatycznie prawa publikować ich w internecie bez wcześniejszej, konkretnej zgody każdej widocznej na zdjęciu osoby. Najlepszą praktyką jest zebranie pisemnych zgód przed rozpoczęciem wyjazdu – to wtedy najłatwiej o to zadbać i wyjaśnić wszystkim o co chodzi. Z mojego doświadczenia, czasem ktoś nie chce być widoczny na stronie szkoły albo Facebooku i trzeba to uszanować. Włączenie ludzi do tej decyzji buduje też zaufanie i jest po prostu uczciwe. Zresztą, nawet najlepsze intencje organizatora nie zastąpią zgody uczestników, bo prawo jest tutaj bezlitosne – publikacja bez zgody naraża na nieprzyjemności, a nawet kary finansowe. Moim zdaniem, zawsze warto podkreślać wagę zgody w kontekście publikacji wizerunku – to taka podstawa bezpieczeństwa cyfrowego i szacunku do innych.

Pytanie 27

Temperatura barwowa światła świec wynosi około

A. 7000 K

B. 3200 K

C. 1800 K

D. 5500 K

Temperatura barwowa światła świec wynosi około 1800 K, co klasyfikuje to światło jako bardzo ciepłe i żółte. Tego rodzaju temperatura barwowa jest typowa dla źródeł światła, które emitują ciepłe odcienie, co w praktyce oznacza, że światło to jest przyjemne dla oka i często stosowane w domach oraz w oświetleniu nastrojowym. W kontekście oświetlenia, wiedza na temat temperatury barwowej jest kluczowa, szczególnie przy wyborze lamp do różnych pomieszczeń. Na przykład, w sypialniach często preferuje się niższe temperatury barwowe, takie jak 2700 K, aby stworzyć relaksującą atmosferę. Warto zauważyć, że standardy takie jak ANSI C78.377-2008 zalecają różnorodność temperatur barwowych w projektowaniu oświetlenia, co wpływa na nasze samopoczucie oraz estetykę otoczenia. Dodatkowo, zrozumienie temperatury barwowej jest istotne dla profesjonalnych fotografów i filmowców, którzy muszą kontrolować oświetlenie, aby uzyskać właściwe odwzorowanie kolorów. Wiedza ta jest zatem niezwykle użyteczna w wielu dziedzinach, od architektury po sztukę.

Pytanie 28

Który kolor filtru powinien być użyty przy kopiowaniu negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny, aby zwiększyć kontrast obrazu?

A. Zielony

B. Purpurowy

C. Szary

D. Żółty

Wybór niewłaściwego filtru podczas kopiowania negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny może prowadzić do nieodpowiednich efektów wizualnych. Na przykład, filtr szary nie zmienia barw ani kontrastu, a jedynie redukuje ilość światła docierającego do papieru. Taki filtr nie wpływa na obraz, co często prowadzi do efektu płaskiego, bez wyrazistych różnic tonalnych. Użytkownicy mogą sądzić, że użycie filtru szarego pomoże w uzyskaniu lepszej jakości, jednak w rzeczywistości nie wnosi nic do kontrastu obrazu. Z kolei filtr żółty, choć może poprawić niektóre aspekty obrazu, nie jest wystarczająco skuteczny w podnoszeniu kontrastu jak filtr purpurowy. Żółty filtr redukuje niebieskie i fioletowe pasma światła, co może być przydatne w niektórych scenariuszach, ale nie w kontekście ogólnego zwiększenia kontrastu. Podobnie, filtr zielony nie jest optymalny, ponieważ absorbuje czerwone światło, co może prowadzić do utraty szczegółów w jasno oświetlonych partiach zdjęcia. W rezultacie, nieprawidłowy wybór filtrów często wynika z braku zrozumienia ich właściwości oraz wpływu na finalny obraz, co jest kluczowe w procesie tworzenia profesjonalnej fotografii.

Pytanie 29

Którego z wymienionych przedmiotów należy użyć do czyszczenia powierzchni monitora LCD z kurzu, plamek i tłuszczów?

A. Chusteczki higienicznej.

B. Ręcznika papierowego.

C. Ściereczki z microfibry.

D. Gąbki.

Ściereczka z mikrofibry to zdecydowanie najlepszy wybór do czyszczenia ekranu LCD, i to nie tylko moim zdaniem, ale praktycznie według wszystkich zaleceń producentów sprzętu. Mikrofibra ma tę przewagę, że jej włókna są bardzo delikatne, ale jednocześnie potrafią skutecznie przyciągać i zatrzymywać kurz oraz drobinki brudu. Dzięki temu nie rysuje powierzchni ekranu, co niestety łatwo może się zdarzyć przy użyciu innych materiałów, na przykład papierowych ręczników czy zwykłych gąbek. Z własnego doświadczenia powiem, że nawet trochę tłustych plamek czy odcisków palców można usunąć samą mikrofibrą, bez konieczności stosowania chemicznych środków. Branżowe standardy, jak chociażby wytyczne producentów monitorów takich firm jak Dell czy Samsung, jasno mówią, żeby nie stosować agresywnych materiałów ani silnych detergentów. Mikrofibra jest też wielorazowa, łatwo ją wyprać, więc to praktyczny i ekologiczny wybór. Warto, żeby taka ściereczka była czysta, bo nawet drobne zanieczyszczenia mogą zadziałać jak papier ścierny. Ja zawsze trzymam jedną dedykowaną tylko do ekranów, żeby nie przenosić przypadkiem żadnych zabrudzeń z innych powierzchni. Ta metoda sprawdza się zarówno przy komputerach, laptopach, jak i telewizorach czy smartfonach. Ostatecznie chodzi o to, żeby zachować jakość obrazu i nie narażać się na kosztowne uszkodzenia, których można łatwo uniknąć przestrzegając prostych zasad czyszczenia.

Pytanie 30

Jakie ustawienia parametrów ekspozycji powinny być zastosowane w fotografii portretowej przy użyciu światła błyskowego, aby uzyskać efekt rozmytego tła?

A. f/5,6, 1/250 s

B. f/2,8, 1/125 s

C. f/11, 1/60 s

D. f/22, 1/125 s

Odpowiedź f/2,8, 1/125 s jest prawidłowa, ponieważ szeroka przysłona (f/2,8) pozwala na uzyskanie efektu małej głębi ostrości, co jest kluczowe w fotografii portretowej, szczególnie przy wykorzystaniu oświetlenia błyskowego. Szeroka przysłona wpuszcza więcej światła, co pozwala na zarejestrowanie szczegółów twarzy modela, jednocześnie rozmywając tło. Przy takiej wartości przysłony tło staje się mniej wyraźne, co podkreśla postać i przyciąga uwagę do jej cech. Czas ekspozycji 1/125 s jest odpowiedni, aby zminimalizować ryzyko ruchu, zarówno ze strony modela, jak i aparatu, zwłaszcza w warunkach oświetlenia błyskowego. Używając tej kombinacji parametrów, można uzyskać portret o estetycznym wyglądzie, gdzie tło nie odciąga uwagi od głównego obiektu.

Pytanie 31

Zjawisko dyfrakcji wpływające na pogorszenie jakości zdjęcia pojawia się przy

A. wysokich wartościach czułości ISO (powyżej 3200)

B. bardzo dużych otworach przysłony (f/1.4 i większych)

C. długich czasach naświetlania (powyżej 1 s)

D. bardzo małych otworach przysłony (f/22 i mniejszych)

Zjawisko dyfrakcji jest związane z falową naturą światła i staje się szczególnie widoczne, gdy światło przechodzi przez małe otwory, jak przysłony w aparatach fotograficznych. Kiedy używamy bardzo małych otworów przysłony, takich jak f/22 lub mniejszych, promienie świetlne rozpraszają się bardziej, co prowadzi do utraty ostrości na zdjęciach. Dyfrakcja powoduje, że obraz staje się mniej wyraźny, co jest dobrze znane w praktyce fotograficznej. Warto pamiętać, że chociaż małe przysłony zwiększają głębię ostrości, co jest korzystne w niektórych sytuacjach, to zjawisko dyfrakcji wprowadza ograniczenia w jakości obrazu. Zaleca się stosowanie średnich wartości przysłony, takich jak f/8 czy f/11, aby zminimalizować dyfrakcję, jednocześnie uzyskując dobrą głębię ostrości. Dobrą praktyką jest testowanie różnych ustawień w konkretnych warunkach, aby znaleźć optymalne parametry dla danego ujęcia.

Pytanie 32

Wyszczuplenie modeli w programie Adobe Photoshop przeprowadza się z użyciem narzędzia

A. filtr renderowanie.

B. filtr skraplanie.

C. rozmycie inteligentne.

D. rozmycie kształtu.

W Photoshopie istnieje sporo narzędzi i filtrów, które mają różne zastosowania, ale nie wszystkie nadają się do wyszczuplania modeli. Rozmycie kształtu, choć brzmi zachęcająco, tak naprawdę służy głównie do wygładzania przejść tonalnych, miękkiego rozmywania krawędzi i ogólnie – do efektów mniej związanych z modelowaniem sylwetki. W praktyce nie da się tym narzędziem skutecznie i precyzyjnie wprowadzić zmian w proporcjach ciała, bo po prostu nie daje takiej kontroli nad przesuwaniem pikseli. Podobnie filtr renderowanie to zupełnie inna kategoria – generuje on różnego rodzaju efekty świetlne, chmurki, włókna itd. Nie ma zastosowania w fizycznym przekształcaniu kształtu postaci na zdjęciu. Można się złapać na tę nazwę, bo sugeruje 'tworzenie', ale to raczej generowanie niż retusz. Rozmycie inteligentne natomiast pozwala uzyskać efekt selektywnego rozmycia, gdzie możemy sami określić strefy ostrości i nieostrości – przydatne przy symulowaniu głębi ostrości typu bokeh, ale kompletnie nie jest to narzędzie do modyfikowania kształtów ludzi. Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób myli narzędzia rozmycia z funkcjami modelującymi, bo efekty mogą wydawać się podobne przy pierwszym kontakcie, ale ich zastosowanie i mechanika działania są zupełnie inne. Profesjonalny retusz sylwetki powinien opierać się o narzędzia stworzone do tego celu – właśnie takie jak filtr skraplanie, który pozwala modelować kształt ciała bez deformowania tła czy otaczających elementów zdjęcia. Warto więc rozumieć, do czego dane narzędzie zostało stworzone i nie próbować 'na siłę' osiągnąć efektu nieadekwatnym filtrem, bo prowadzi to często do nienaturalnych, przerysowanych rezultatów, które od razu rzucają się w oczy.

Pytanie 33

Podczas zdjęć w studio w celu równomiernego, upiększającego oświetlenia twarzy modelki należy zastosować

A. wrota.

B. softbox i blendy.

C. soczewkę Fresnela.

D. stożkowy tubus.

Softboxy i blendy to podstawa, jeśli chodzi o równomierne i upiększające oświetlenie twarzy w fotografii studyjnej. Softbox działa tak, że rozprasza światło, przez co cienie na twarzy są miękkie, a skóra wygląda naturalnie i gładko – no, dokładnie o to chodzi przy sesjach beauty albo portretowych. Kiedy dodasz blendę, możesz wypełnić cienie, które powstały od głównego światła, i zrobić efekt delikatnego, rozświetlającego światła pod oczami (taki klasyczny "catch light" w oczach modelki). Większość profesjonalnych fotografów portretowych zawsze korzysta właśnie z tego zestawu, bo daje przewidywalny, kontrolowany efekt – światło jest plastyczne, nie przepala skóry i wydobywa detale bez ostrych, nieestetycznych kontrastów. Moim zdaniem, trudno wyobrazić sobie profesjonalne studio bez softboxów i blend – nawet w reklamie czy modzie, gdzie liczy się każda zmarszczka i szczegół. Warto wiedzieć, że rozmiar softboxa też robi swoje: im większy, tym światło bardziej miękkie i naturalne. Często spotykam się z przekonaniem, że skoro studyjne światło to musi być mocne i kontrastowe – a to nieprawda, właśnie softbox i blenda pozwalają pracować subtelniej i modelować twarz tak, jak wymaga tego branża. Takie rozwiązania od lat pojawiają się w podręcznikach fotografii portretowej. Zdecydowanie polecam zawsze mieć je pod ręką.

Pytanie 34

Największy kontrast kolorów osiąga się, fotografując czerwoną sukienkę na tle

A. zielonym

B. purpurowym

C. niebieskim

D. szarym

Czerwona sukienka na tle zielonym pozwala na uzyskanie największego kontrastu barw dzięki zjawisku dopełnienia kolorów. W teorii kolorów, czerwień i zieleń znajdują się w przeciwnych częściach koła kolorów, co sprawia, że intensyfikują się nawzajem, tworząc wrażenie większej intensywności kolorów. Praktyczne zastosowanie tego efektu można zaobserwować w fotografii modowej, gdzie umiejętność łączenia barw, które tworzą wysoki kontrast, podkreśla detale ubrań i ich teksturę. Warto także zwrócić uwagę na znaczenie oświetlenia – odpowiednie światło naturalne lub sztuczne może dodatkowo wzmocnić efekt kontrastu, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii. Używając zielonego tła, możemy również zyskać na spójności wizualnej, co jest często stosowane w kampaniach reklamowych oraz sesjach zdjęciowych, gdzie kolor tła ma za zadanie komplementować prezentowane stroje, a nie odwracać od nich uwagę.

Pytanie 35

Rodzaj kadrowania, który przedstawia postać do wysokości połowy uda, to

A. plan średni

B. plan amerykański

C. plan pełny

D. zbliżenie

Plan amerykański, znany również jako plan do połowy uda, jest techniką kadrowania używaną w filmowaniu i fotografii, która koncentruje się na ujęciu postaci od połowy uda w górę. Ta forma kadrowania jest popularna w różnych produkcjach filmowych oraz programach telewizyjnych, ponieważ skutecznie łączy bliskość postaci z ich otoczeniem, co pozwala widzowi na lepsze zrozumienie kontekstu sytuacji. Przykładem zastosowania planu amerykańskiego może być scena w westernie, gdzie główny bohater stoi na pierwszym planie, a tło, takie jak krajobraz lub inne postacie, jest widoczne w kadrze. Taki sposób kadrowania sprawia, że postać jest bardziej wyrazista, a zarazem nie traci związku z otoczeniem. Warto zaznaczyć, że plan amerykański jest zgodny z zasadami kompozycji, które zalecają umieszczanie punktów zainteresowania w odpowiednich miejscach kadru, co wpływa na odbiór wizualny i emocjonalny widza. Dobrą praktyką jest również łączenie planu amerykańskiego z innymi typami kadrów, aby uzyskać zróżnicowane ujęcia w jednym materiale filmowym, co zwiększa dynamikę narracji.

Pytanie 36

Jeśli na kole trybów aparatu fotograficznego ustawiono symbol „S (Tv)”, to oznacza, że fotograf wykona zdjęcia w trybie

A. automatyki z preselekcją przysłony.

B. automatyki z preselekcją czasu.

C. manualnym.

D. automatyki programowej.

Tryb oznaczony jako „S” (w aparatach Nikon, Sony, Fuji) lub „Tv” (w Canonach) to automatyka z preselekcją czasu, czasami nazywana też priorytetem migawki. Ustawiając aparat w tym trybie, fotograf samodzielnie wybiera czas otwarcia migawki, a aparat automatycznie dobiera odpowiednią wartość przysłony, by uzyskać właściwą ekspozycję. To jest super wygodne, gdy zależy Ci np. na zamrożeniu ruchu (krótki czas) przy fotografowaniu sportu albo na wydłużeniu czasu, żeby pokazać ruch, tak jak rozmycie wody w krajobrazach. Moim zdaniem, to jeden z bardziej praktycznych trybów do świadomej pracy, bo masz bezpośrednią kontrolę nad tym, jak rejestrowany jest ruch na zdjęciu. Branżowe standardy praktycznie zawsze zalecają preselekcję czasu w fotografii reportażowej i sportowej, bo to czas decyduje o kluczowym efekcie końcowym. Dodatkowo warto pamiętać, że korzystając z tego trybu, fotograf nie musi już przejmować się skomplikowaną analizą ekspozycji – wystarczy, że wie, jak czas wpływa na efekt. W codziennej pracy często korzystam właśnie z preselekcji czasu, kiedy np. fotografuję dzieci biegające po placu zabaw – dzięki temu zdjęcia są ostre, bez rozmyć. Warto eksperymentować z różnymi czasami, żeby lepiej zrozumieć, jak aparat reaguje i jak zmienia się głębia ostrości czy jasność zdjęcia w różnych warunkach. To naprawdę daje poczucie kontroli i pozwala łatwiej osiągać zamierzone efekty.

Pytanie 37

Technika mobilnej fotografii wspomagana przez sztuczną inteligencję computational RAW polega na

A. automatycznym retuszu portretów według zdefiniowanych wzorców

B. łączeniu wielu ekspozycji i zastosowaniu zaawansowanych algorytmów do poprawy jakości obrazu

C. automatycznym rozpoznawaniu sceny i doborze odpowiednich parametrów

D. wykorzystaniu uczenia maszynowego do redukcji szumów

Technika mobile photography wspierana przez sztuczną inteligencję, znana jako computational RAW, opiera się na łączeniu wielu ekspozycji, co znacząco poprawia jakość uzyskiwanych zdjęć. Ta procedura polega na rejestrowaniu obrazów w różnych warunkach oświetleniowych i późniejszym ich łączeniu w jeden finalny obraz. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie szerszego zakresu dynamiki, co jest kluczowe w fotografii. Przykładem może być sytuacja, gdy robimy zdjęcie w trudnych warunkach oświetleniowych, jak w cieniu i słońcu jednocześnie. Algorytmy stosowane w tym procesie analizują różne ekspozycje, eliminując szumy i poprawiając detale w cieniach i światłach. W rezultacie zdjęcia są bardziej zrównoważone, a detale są lepiej widoczne. W branży fotograficznej standardem stało się stosowanie takich technik, ponieważ umożliwia to amatorom i profesjonalistom uzyskanie efektów, które jeszcze kilka lat temu były dostępne tylko za pomocą zaawansowanego sprzętu.

Pytanie 38

W fotografii portretowej światło padające na modela na wysokości twarzy w przybliżeniu pod kątem 45° do osi optycznej obiektywu ma kierunek

A. dolno-boczny.

B. tylno-boczny.

C. górno-boczny.

D. przednio-boczny.

W fotografii portretowej kierunek i wysokość źródła światła mają ogromny wpływ na końcowy efekt zdjęcia, a wybór niewłaściwego ustawienia często prowadzi do niezamierzonych rezultatów. Przykładowo, światło tylno-boczne, czyli ustawione za modelem i z boku, najczęściej wykorzystywane jest do podkreślania konturów sylwetki lub efektów typu rim light. Takie światło nie nadaje się do klasycznego modelowania twarzy, bo nie podkreśla jej plastyki, a wręcz przeciwnie – może powodować zbyt mocne oddzielenie modela od tła, często sprawiając wrażenie, że twarz jest zbyt ciemna. Z kolei światło górno-boczne, padające z góry i z boku, potrafi wywołać nieprzyjemne cienie pod oczami, nosem czy brodą. W praktyce daje to wrażenie zmęczenia lub postarzenia osoby na zdjęciu, co w portrecie raczej nie jest pożądane (chyba że ktoś celowo chce uzyskać taki efekt do artystycznych zdjęć). Dolno-boczne światło, choć czasami używane do efektów specjalnych, kojarzy się raczej z oświetleniem „od dołu” znanym z horrorów – takie ustawienie wywołuje nienaturalne, wręcz niepokojące cienie na twarzy, które deformują rysy i rzadko sprawdzają się w klasycznej fotografii portretowej. Typowym błędem jest przyjmowanie, że każde światło boczne wystarczy – niestety nie; aby uzyskać klasyczną, dobrze wymodelowaną twarz na zdjęciu, najważniejsze jest właśnie ustawienie światła na wysokości twarzy i skierowanie go przednio-bocznie pod kątem około 45° względem osi obiektywu. To daje naturalną modelację i subtelne przejścia światłocieniowe. W sumie, ustawienie światła z innego kierunku niż przednio-boczny zwykle prowadzi do powstawania niechcianych, ostrych cieni lub płaskiego, nieciekawego wyglądu fotografowanej osoby, co w pracy portrecisty jest istotnym problemem. Z mojego punktu widzenia warto eksperymentować z różnymi ustawieniami, ale na początku najlepiej trzymać się sprawdzonych zasad, zwłaszcza tej dotyczącej światła przednio-bocznego.

Pytanie 39

W programie Adobe Photoshop do modyfikacji koloru tęczówek na fotografii stosuje się funkcję

A. maska i skraplanie

B. maska i kontrast

C. zaznaczenie i rączka

D. zaznaczenie i balans koloru

Wybór opcji "zaznaczenie i balans koloru" jako metody do zmiany koloru oczu w Adobe Photoshop jest poprawny, ponieważ ta technika pozwala na precyzyjne wybieranie fragmentów obrazu oraz dostosowywanie kolorystyki w wybranym zakresie. Zastosowanie narzędzia zaznaczenia, na przykład Lasso lub Zaznaczenie szybkiego, umożliwia izolowanie obszaru oczu, co jest kluczowe dla dokładnej pracy. Następnie, przy pomocy opcji balans koloru, możemy dostosować poziomy czerwonego, zielonego i niebieskiego, co pozwala na uzyskanie pożądanego efektu kolorystycznego. Przykładem zastosowania tej metody może być poprawa wyglądu zdjęcia portretowego, w którym naturalny kolor oczu może być wzbogacony lub zmieniony na bardziej intensywny poprzez dodanie większej ilości niebieskiego lub zielonego. Tego typu zabiegi są szeroko stosowane w fotografii portretowej i modowej, a także w produkcji filmowej, gdzie estetyka obrazu ma kluczowe znaczenie. W branży kreatywnej ważne jest także przestrzeganie standardów dotyczących retuszu zdjęć, aby zachować naturalność i autentyczność przedstawianych postaci.

Pytanie 40

Zmniejszenie wielkości plików grafiki rastrowej bez utraty jakiejkolwiek informacji można przeprowadzić z użyciem programu

A. File Optimizer.

B. Adobe Dreamweaver.

C. Paint.

D. Adobe InDesign.

Wybranie programu File Optimizer jest w tym przypadku jak najbardziej zasadne, bo właśnie takie narzędzia służą do bezstratnej optymalizacji plików graficznych rastrowych. File Optimizer wykorzystuje specjalistyczne algorytmy kompresji bezstratnej, które redukują rozmiar pliku bez jakiejkolwiek utraty jakości obrazu czy informacji zawartych w grafice. To się szczególnie przydaje, kiedy ktoś chce zoptymalizować np. PNG albo BMP, które już same w sobie mogą być duże – zastosowanie File Optimizer sprawia, że plik zajmuje mniej miejsca, a obraz wygląda identycznie. Jest to podejście bardzo zgodne z branżowymi dobrymi praktykami, zwłaszcza w środowisku webowym albo kiedy przygotowuje się grafiki do archiwizacji, gdzie nie można sobie pozwolić na jakąkolwiek utratę danych. Z mojego doświadczenia wynika, że korzystanie z takich narzędzi to też oszczędność miejsca na dyskach i szybsze ładowanie stron internetowych. Warto pamiętać, że File Optimizer obsługuje różne formaty, nie tylko graficzne, ale akurat w kontekście grafiki rastrowej ta bezstratna kompresja naprawdę robi robotę i jest doceniana przez profesjonalistów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej