Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik geodeta
Kwalifikacja: BUD.19 - Wykonywanie prac geodezyjnych związanych z katastrem i gospodarką nieruchomościami
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 22:19
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 22:43

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W wykazie działek ewidencyjnych działki są wpisywane rosnąco według

A. oznaczeń jednostek rejestrowych

B. numerów działek ewidencyjnych

C. numerów ksiąg wieczystych

D. oznaczeń obrębu ewidencyjnego

Niepoprawne odpowiedzi dotyczące oznaczeń obrębu ewidencyjnego, oznaczeń jednostek rejestrowych oraz numerów ksiąg wieczystych koncentrują się na różnych aspektach struktury ewidencji gruntów, które jednak nie odpowiadają podstawowym zasadom porządkowania działek. Oznaczenia obrębu ewidencyjnego, choć istotne w kontekście geodezyjnym, nie są wystarczające do jednoznacznej identyfikacji konkretnej działki, gdyż jedna jednostka ewidencyjna może zawierać wiele działek. Z drugiej strony, oznaczenia jednostek rejestrowych odnoszą się do struktury organizacyjnej ewidencji, a nie do konkretnego porządku działań. Z kolei numery ksiąg wieczystych odnoszą się do dokumentacji prawnej nieruchomości, a nie do samej ewidencji działek. Użycie tych elementów jako kryteriów porządkowania prowadzi do nieefektywności, nietrafnych interpretacji oraz chaosu w dokumentacji, co może skutkować problemami prawnymi i operacyjnymi. Podstawowym błędem myślowym jest mylenie pojęć związanych z różnymi systemami klasyfikacyjnymi, co prowadzi do nieporozumień w kontekście zarządzania danymi geodezyjnymi. Aby skutecznie zarządzać ewidencją gruntów, ważne jest, aby rozumieć znaczenie jednoznaczności i unikalności numerów działek ewidencyjnych, które są kluczowe dla sprawnego funkcjonowania systemów ewidencji oraz dla bezpieczeństwa obrotu nieruchomościami.

Pytanie 2

Jaką klasę bonitacyjną przypisuje się glebom rdzawe?

A. VI

B. II

C. I

D. III b

Gleby rdzawe, klasyfikowane w klasie bonitacyjnej VI, są typowe dla terenów z wysoką kwasowością i ubogą zawartością składników pokarmowych. Klasa VI oznacza, że te gleby mają niską wartość użytkową, więc rolnicy mają z nimi sporo wyzwań. Często można je spotkać w regionach o podmokłym klimacie, co dobrze wpływa na ich charakterystykę. Z mojego doświadczenia, rolnicy ich używają głównie do uprawy roślin, które dobrze znoszą trudne warunki, na przykład trawy czy rośliny strączkowe, które mogą poprawić strukturę gleby, wiążąc azot. Wiedza na temat tego, jakie gleby mamy, jest mega ważna, jeśli chodzi o agrotechnikę i zarządzanie zasobami naturalnymi. Regularne sprawdzanie stanu gleb też jest dobrym pomysłem, żeby je dobrze wykorzystywać i unikać degradacji. Rozumienie specyfiki gleb rdzawej to klucz do skutecznego zarządzania rolnictwem ekologicznym.

Pytanie 3

Jaką kategorię użytków gruntowych reprezentują ziemie oznaczone symbolem Ws?

A. Grunty pod wodami

B. Grunty rolne

C. Grunty leśne

D. Grunty zabudowy i zurbanizowane

Grunty oznaczone symbolem Ws to grunty pod wodami, które są klasyfikowane jako tereny, na których znajdują się zbiorniki wodne, rzeki, jeziora czy inne formy wodne. W kontekście planowania przestrzennego, zarządzania wodami oraz ochrony środowiska, zrozumienie tej klasyfikacji jest kluczowe. Grunty te są regulowane przez prawo wodne i inne normy związane z ochroną wód, co ma na celu zachowanie naturalnych ekosystemów wodnych. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być tworzenie planów zagospodarowania przestrzennego, które muszą uwzględniać odpowiednią ochronę obszarów wodnych, a także podejmowanie działań mających na celu poprawę jakości wód i ochrony przed powodziami. W praktyce, identyfikacja gruntów pod wodami pozwala na lepsze zarządzanie zasobami wodnymi oraz podejmowanie decyzji dotyczących ich ochrony i użytkowania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu środowiskiem.

Pytanie 4

Z jaką dokładnością ustala się powierzchnię działki ewidencyjnej?

A. 1 m2

B. 0,01 m2

C. 0,1 m2

D. 100 m2

Odpowiedź 1 m2 jest poprawna, ponieważ pole powierzchni działki ewidencyjnej określa się z precyzją do 1 m2. W kontekście ewidencji gruntów, zgodnie z przepisami prawa, w szczególności z Ustawą z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, oraz odpowiednimi normami, pole powierzchni działki powinno być przedstawione w sposób przejrzysty i zrozumiały. Precyzyjność 1 m2 odpowiada typowym wymaganiom w zakresie planowania przestrzennego oraz wyceny nieruchomości. Przykładowo, w procesie sprzedaży lub zakupu działki, znajomość jej powierzchni z dokładnością do 1 m2 jest wystarczająca do dokonania odpowiednich obliczeń i analiz. W praktyce, wyznaczanie powierzchni działek odbywa się najczęściej przy użyciu technologii GPS oraz z wykorzystaniem map ewidencyjnych, co zapewnia wysoką dokładność pomiarów w granicach 1 m2.

Pytanie 5

Który z wymienionych elementów nie ma wpływu na rozmiar skurczu mapy?

A. Metoda przechowywania

B. Skala w jakiej została wykonana

C. Materiał, na którym została stworzona

D. Czynniki atmosferyczne

Odpowiedź wskazująca, że skala w jakiej została wykonana mapa nie wpływa na jej skurcz, jest poprawna. Skala mapy odnosi się do proporcji pomiędzy rzeczywistymi wymiarami terenu a wymiarami przedstawionymi na mapie. Przykładowo, mapa w skali 1:100 000 oznacza, że 1 jednostka na mapie odpowiada 100 000 jednostkom w rzeczywistości. Skala wpływa na szczegółowość i czytelność mapy, ale sama w sobie nie determinuje skurczu, który może być spowodowany czynnikami zewnętrznymi i wewnętrznymi, takimi jak temperatura, wilgotność czy sposób przechowywania. W praktyce, podczas pracy z mapami, istotne jest, aby dbać o warunki ich przechowywania, aby uniknąć deformacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie konserwacji i archiwizacji dokumentów kartograficznych. Użycie odpowiednich materiałów do map, takich jak papier odporny na działanie wody, również ma kluczowe znaczenie w kontekście ich trwałości i minimalizacji ryzyka skurczu.

Pytanie 6

Według klasyfikacji obiektów w bazie danych GESUT obiekt sieci uzbrojenia terenu oznaczony kodem SUPZ odnosi się do przewodu

A. niezidentyfikowanego

B. elektroenergetycznego

C. benzynowego

D. gazowego

Kod SUPZ w klasyfikacji obiektów bazy danych GESUT odnosi się do przewodów, które są określane jako niezidentyfikowane. Tego rodzaju kategoria jest niezwykle istotna w kontekście zarządzania infrastrukturą, ponieważ pozwala na klasyfikację obiektów, które nie mają przypisanej konkretnej funkcji lub rodzaju medium. W praktyce oznacza to, że przewody te mogą być używane do różnych celów, jednak ich specyfika nie została dokładnie określona. Na przykład, mogą to być przewody, które były używane w przeszłości, a ich aktualna funkcjonalność nie została zaktualizowana w dokumentacji. W procesie planowania przestrzennego oraz zarządzania infrastrukturą ważne jest, aby mieć pełen obraz istniejących instalacji, a kategoryzacja jako niezidentyfikowane może wskazywać na potrzebę dalszych badań, aby uniknąć potencjalnych problemów, takich jak naruszenie istniejących sieci podczas prac budowlanych. Warto również zauważyć, że zgodnie z obowiązującymi normami, jak np. PN-EN ISO 9001 w zakresie zarządzania jakością, istotne jest, aby dokumentacja sieci była aktualizowana, co pozwala na efektywne zarządzanie i eksploatację infrastruktury.

Pytanie 7

Projekt podziału nieruchomości powinien być przedstawiony na mapie w skali odpowiedniej do powierzchni nieruchomości objętej tym projektem oraz nie mniejszej niż

A. 1:1000

B. 1:2000

C. 1:5000

D. 1:500

Odpowiedzi wskazujące na skale 1:1000, 1:2000 oraz 1:500 mogą budzić wątpliwości, ponieważ każda z tych skal jest zbyt szczegółowa względem typowego zastosowania w kontekście projektów podziału nieruchomości. Skala 1:1000 sugeruje, że szczegóły terenu będą odwzorowane z dużą precyzją, co jest niepraktyczne dla obszarów większych niż niewielkie działki, gdzie drobne detale mogą wprowadzać jedynie zamęt. Z kolei skala 1:2000, choć bardziej odpowiednia niż 1:1000, nadal może być zbyt precyzyjna dla terenów o dużych rozmiarach, co prowadzi do niepotrzebnych komplikacji w interpretacji danych. Na końcu, skala 1:500 jest ekstremalnie mała i w praktyce rzadko stosowana w projektach podziału, co może prowadzić do problemów z wizualizacją oraz interpretacją granic działek. Typowym błędem w myśleniu jest przyjmowanie, że większa precyzja = lepsza jakość dokumentacji, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości, najważniejsze jest dostosowanie skali do charakterystyki obszaru, co w przypadku projektów podziału nieruchomości oznacza wybór skali, która najlepiej oddaje ogólną strukturę terenu bez nadmiernych detali, które mogą być mylące lub nieistotne.

Pytanie 8

Który z dokumentów nie stanowi dla geodety podstawy do ustalenia stanu prawnego nieruchomości w procesie rozgraniczeniowym?

A. Wypis z aktu notarialnego

B. Mapa ewidencyjna

C. Decyzja administracyjna

D. Ugoda sądowa

Mapa ewidencyjna jest dokumentem, który zawiera podstawowe informacje o gruntach oraz ich przeznaczeniu, jednak nie jest ona bezpośrednim źródłem informacji o stanie prawnym nieruchomości. Stanowi jedynie materiał pomocniczy w postępowaniach rozgraniczeniowych, który odzwierciedla stan faktyczny oraz granice działek. W praktyce, geodeta w procesie rozgraniczenia korzysta z bardziej wiarygodnych dokumentów, jak decyzje administracyjne, które określają prawa do nieruchomości na podstawie przepisów prawa. W szczególności w sytuacjach spornych, ugody sądowe oraz wypisy z aktów notarialnych odgrywają kluczową rolę, ponieważ są to dokumenty mające formalne znaczenie prawne. Stąd wynika, że mapa ewidencyjna sama w sobie nie ma charakteru dokumentu ustalającego stan prawny, lecz jest elementem pomocniczym w analizie stanu prawnego nieruchomości. W kontekście dobrych praktyk geodezyjnych, istotne jest, aby geodeta potrafił odróżniać różne rodzaje dokumentów i znał ich zastosowanie w kontekście prawa własności oraz postępowań dotyczących granic nieruchomości.

Pytanie 9

Kiedy przeprowadza się pomiar powykonawczy dotyczący przewodów podziemnych?

A. po zasypaniu wykopu

B. po ułożeniu przewodów oraz ich przykryciu

C. po zakończeniu wszystkich prac na budowie

D. po ułożeniu przewodów w wykopie, lecz przed ich zasypaniem

Pomiar powykonawczy przewodów podziemnych jest kluczowym etapem w procesie budowlanym, który ma na celu weryfikację poprawności wykonania instalacji. Odpowiedź, że pomiar ten powinien być dokonywany po ułożeniu przewodów w wykopie, ale przed ich przykryciem, jest prawidłowa z kilku powodów. Przede wszystkim, w tym etapie można dokładnie zidentyfikować ewentualne błędy w ułożeniu przewodów, takie jak nieprawidłowe nachylenie czy niewłaściwe oddalenie od innych instalacji. Dodatkowo, pomiar w tym momencie pozwala na dokonanie niezbędnych korekt, zanim przewody zostaną zakryte, co może znacznie zwiększyć bezpieczeństwo i funkcjonalność całej instalacji. Standardy branżowe, takie jak normy PN-EN, zalecają przeprowadzanie pomiarów kontrolnych przed zakończeniem prac ziemnych, aby zminimalizować ryzyko uszkodzeń i zapewnić zgodność z projektem. Zastosowanie tej dobrej praktyki jest kluczowe w kontekście zapewnienia jakości oraz przygotowania do kolejnych etapów budowy, a także w przypadku przyszłych inspekcji.

Pytanie 10

Jaką metodę należy wykorzystać do wyznaczenia wysokościowego rozmieszczenia budynku w terenie?

A. Ortogonalną

B. Biegunową

C. Niwelacji trygonometrycznej

D. Wcięć kątowo-liniowych

Niwelacja trygonometryczna jest metodą pomiarową stosowaną do wyznaczania wysokości punktów w terenie, która opiera się na pomiarze kątów i odległości. W odróżnieniu od innych metod, takich jak niwelacja geometryczna, niwelacja trygonometryczna pozwala na uzyskanie dokładnych wyników bez konieczności stosowania poziomych linii wzrokowych między punktami. Jest to szczególnie użyteczne w terenach o dużych różnicach wysokości, gdzie tradycyjne metody mogą być utrudnione. Przykładem zastosowania niwelacji trygonometrycznej jest budowa budynków na terenach górzystych, gdzie zmiany wysokości mogą wpływać na stabilność konstrukcji. Ponadto, metoda ta jest zgodna z normami i standardami branżowymi, co zapewnia jej akceptację w dokumentacji projektowej. W praktyce, niwelacja trygonometryczna wykorzystuje instrumenty takie jak teodolit, które umożliwiają jednoczesne pomiary kątów i odległości, co zwiększa efektywność procesu wyznaczania wysokości i pozwala na większą precyzję w projekcie budowlanym.

Pytanie 11

Dokumentacja szkicowa nie zawiera

A. rysunków projektowanych obiektów

B. rysunków istniejących obiektów w terenie i ich opisów

C. obliczonych miar kontrolnych

D. miar odłożonych oraz pomierzonych w terenie podczas tyczenia

Wybór rysunków obiektów projektowanych, miar odłożonych i pomierzonych w terenie w trakcie tyczenia, rysunków istniejących w terenie obiektów oraz ich opisów, jak również obliczonych miar kontrolnych, wymaga zrozumienia różnych etapów procesu projektowania i realizacji inwestycji budowlanych. Po pierwsze, rysunki obiektów projektowanych są kluczowym elementem schematów koncepcyjnych, które przedstawiają wizję architektoniczną i inżynieryjną projektu. Umożliwiają one zrozumienie, co będzie zbudowane, jak będzie to wyglądać oraz jakie będą główne parametry techniczne. Z kolei rysunki istniejących obiektów i ich opisy są niezbędne do oceny, w jaki sposób nowa inwestycja wpłynie na otoczenie, co jest szczególnie istotne w kontekście przepisów dotyczących ochrony środowiska i zachowania dziedzictwa kulturowego. Obliczone miary kontrolne są elementem, który zapewnia, że projekt jest realizowany zgodnie z wcześniej przyjętymi normami i pozwala na weryfikację dokładności wykonania. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do mylenia tych kategorii dokumentów, jest niezrozumienie, że każdy etap projektowania ma swoje specyficzne wymagania i zbiory dokumentów, które powinny być przygotowane w odpowiednim czasie. Zamiast podchodzić do dokumentacji w sposób ogólny, warto zwrócić uwagę na jej cel oraz kontekst zastosowania, co ułatwia prawidłowe kategoryzowanie informacji i ich późniejsze wykorzystanie w procesie budowlanym.

Pytanie 12

Na podstawie danych pomiarowych zamieszczonych w tabeli oblicz wartość średnią wychylenia krawędzi ściany na poziomie piątym.

Nr stanowiska	Nr poziomu	Odczyty na łacie [mm]		Różnice odczytów O₁-O₂		Wartość średnia
Nr stanowiska	Nr poziomu	I poł. lunety	II poł. lunety	I poł. lunety	II poł. lunety	Wartość średnia
	0	1107	1105
I	1	1090	1091	-17	-14	-15,5
	2	1095	1096	-12	-9	-10,5
	3	1091	1093	-16	-12	-14,0
	4	1088	1091	-19	-14	-17,5
	5	1082	1084	?	?	?

A. -23 mm

B. +23 cm

C. +23 mm

D. -23 cm

Poprawna odpowiedź to -23 mm, co wskazuje na ujemne wychylenie krawędzi ściany na poziomie piątym. Wychylenie to oblicza się jako różnicę pomiędzy odczytem na badanym poziomie a odczytem zerowym, który stanowi punkt odniesienia. W kontekście budownictwa i inżynierii, prawidłowe pomiary wychyleń są kluczowe dla oceny stabilności konstrukcji. W tym przypadku wynik -23 mm oznacza, że krawędź ściany jest przesunięta do wewnątrz, co może wskazywać na nieprawidłowości w wykonaniu lub osiadaniu budynku. W praktyce, takie pomiary powinny być regularnie przeprowadzane w celu monitorowania stanu technicznego obiektów budowlanych. Należy stosować przyrządy pomiarowe o odpowiedniej dokładności, a wyniki przedstawiać w standardowych jednostkach, które w tym przypadku to milimetry. Warto również zwrócić uwagę na normy budowlane dotyczące tolerancji dla wychyleń ścian, aby móc ocenić, czy zaobserwowane wartości są akceptowalne dla danej konstrukcji.

Pytanie 13

Geodeta ma obowiązek wykonać szkic dokumentacyjny budynku

A. przed jego wytyczeniem

B. po jego inwentaryzacji

C. po jego wytyczeniu

D. w trakcie jego inwentaryzacji

Odpowiedź, że geodeta powinien sporządzić szkic dokumentacyjny obiektu budowlanego przed jego wytyczeniem, jest prawidłowa, ponieważ dokumentacja ta stanowi podstawę do późniejszych działań w zakresie budowlanym. Sporządzenie szkicu przed wytyczeniem obiektu pozwala na dokładne zaplanowanie lokalizacji budynku oraz uwzględnienie wszelkich uwarunkowań terenowych. Dzięki temu geodeta ma możliwość zidentyfikowania ewentualnych przeszkód, takich jak istniejąca zabudowa, tereny zielone czy infrastruktura podziemna. Dobrą praktyką jest także uwzględnienie w szkicu informacji o granicach działki, co jest niezbędne do prawidłowego zdefiniowania obszaru inwestycji. W praktyce, przed przystąpieniem do wytyczenia obiektu, geodeta powinien również przeprowadzić analizy topograficzne i geodezyjne, aby zagwarantować, że projekt jest zgodny z obowiązującymi normami budowlanymi oraz przepisami prawa. Warto również zaznaczyć, że takie podejście zwiększa bezpieczeństwo i efektywność realizacji inwestycji budowlanej.

Pytanie 14

Jakim atrybutem jest oznaczona klasa bonitacyjna w zbiorze danych dotyczących ewidencji gruntów oraz budynków?

A. OFU

B. OUG

C. OZU

D. OZK

Klasa bonitacyjna w ewidencji gruntów faktycznie jest oznaczana jako OZK. Według mnie, to bardzo ważny element, bo dzięki temu możemy lepiej ocenić wartość nieruchomości. Klasa bonitacyjna wskazuje, do czego dany grunt może być używany, jakie ma możliwości produkcyjne czy nawet ekologiczne. Na przykład, kiedy analizujemy rynek nieruchomości, znajomość klasy bonitacyjnej pozwala dokładniej oszacować wartość działek, co jest istotne zarówno dla inwestorów, jak i planistów. Zresztą, Ministerstwo Infrastruktury i Główny Urząd Geodezji i Kartografii podkreślają, jak ważne jest, żeby te klasyfikacje były regularnie aktualizowane. Praktycznie rzecz biorąc, wiedza na temat klasy bonitacyjnej może być pomocna w podejmowaniu decyzji związanych z zagospodarowaniem przestrzennym, ochroną środowiska czy zrównoważonym rozwojem.

Pytanie 15

Aby określić poziome przemieszczenia ziemnego masywu, należy użyć

A. inklinometru

B. pochyłomierza

C. szczelinomierza

D. aliniometru

Inklinometr to takie narzędzie, które pomaga zmierzyć, jak bardzo coś jest nachylone i jak się przemieszcza. Jego fajna cecha to to, że potrafi bardzo dokładnie zmierzyć małe kąty, co jest super przydatne w geotechnice oraz przy budowach. Stosuje się go głównie do sprawdzania, czy zbocza i różne budowle są stabilne, zwłaszcza w miejscach, gdzie ziemia może się ruszać. Na przykład, gdy badamy osuwiska, inklinometry pomagają nam zobaczyć, w którą stronę i jak dużo grunt się przesuwa. Żeby wszystko działało jak należy, ważne jest, żeby regularnie kalibrować te urządzenia i stosować osłony, które ochronią je przed deszczem czy wiatrem. Branżowe normy, takie jak ISO, podkreślają jak istotna jest dokładność pomiarów i ich powtarzalność, bo to ma ogromne znaczenie dla bezpieczeństwa i sukcesu naszych inwestycji.

Pytanie 16

Pochylenie ii_2 realizowanej linii ciepłowniczej, przedstawionej na rysunku, wynosi

A. i1-2 = 0,2%

B. i1-2 = -2,0%

C. i1-2 = 2,0%

D. i1-2 = -0,2%

Twoja odpowiedź jest na miejscu! Pochylenie obliczasz, dzieląc różnicę wysokości między dwoma punktami przez odległość między nimi. Tu masz 1,000 m różnicy wysokości i 50,00 m odległości. Jak to policzysz, dostajesz -2,0%. Ten minus znaczy, że linia ciepłownicza schodzi w dół, co jest super istotne przy projektowaniu. Dzięki temu ciepło płynie jak trzeba i nie ma zastojów, co jest mega ważne. Projektanci muszą pilnować standardów dotyczących pochylenia, żeby wszystko działało jak należy. Takie dokładne obliczenia są kluczowe, bo to wpływa na niezawodność całego systemu. Dobra robota!

Pytanie 17

Aby ustalić skalę wyrysowania z mapy ewidencyjnej, wybrano działkę o powierzchni 0,0500 ha w kształcie prostokąta. Zmierzono na wyrysie długości boków działki, które wynoszą 25 i 20 mm. Jaką skalę ma ten wyrys?

A. 1:1000

B. 1:5000

C. 1:2000

D. 1:500

Aby obliczyć skalę wyrysu z mapy ewidencyjnej, należy odnaleźć stosunek wymiarów rzeczywistych działki do wymiarów na wyrysie. Działka ma powierzchnię 0,0500 ha, co odpowiada 500 m². Zakładając, że działka ma prostokątny kształt, możemy obliczyć jej boki. Przyjmując długości 25 m i 20 m, mamy: 25 m * 20 m = 500 m². Następnie przekształcamy wymiary działki w mm na wymiary rzeczywiste. Długość 25 mm na wyrysie odpowiada długości 25 m w terenie (1 mm = 1 m w skali 1:1000). Podobnie, wymiar 20 mm odpowiada długości 20 m. Skala wyrysu obliczana jest jako stosunek długości rzeczywistych do długości na mapie: 5000 mm (5000 m) w terenie / 1 mm na mapie, co daje skalę 1:5000. Jednakże, aby uzyskać skalę 1:1000, musimy odpowiednio zinterpretować wymiary na wyrysie. W praktyce, stosowanie prawidłowych skal w dokumentacji geodezyjnej jest kluczowe dla dokładności i rzetelności przedstawianych danych, co jest zgodne z normami branżowymi.

Pytanie 18

Kto w administracji zajmuje się zachowaniem oraz aktualizacją informacji katastralnych?

A. Starosta

B. Burmistrz

C. Wojewoda

D. Marszałek

Starosta to ten gość, który ogarnia sprawy administracji samorządowej w powiecie, a konkretnie odpowiada za to, żeby dane dotyczące nieruchomości były aktualne. Katastr to taka księga, gdzie zbieramy info o gruntach – kto jest właścicielem, jak duże są działki i ile są warte. Starosta ma na głowie ewidencję gruntów i budynków, co musi być zgodne z przepisami. Fajnie, że dba o to, żeby te dane były na bieżąco, bo ma to kluczowe znaczenie przy naliczaniu podatków od nieruchomości czy planowaniu, jak ma wyglądać przestrzeń w naszym otoczeniu. Przykładem może być to, że jak powstają nowe drogi czy budynki, to trzeba zmieniać dane katastralne, żeby wszystko działało jak należy. Starostwo często współpracuje z innymi instytucjami i korzysta z nowoczesnych technologii, takich jak GIS, co naprawdę ułatwia życie w zarządzaniu informacjami o nieruchomościach.

Pytanie 19

Do wniosku o ustanowienie księgi wieczystej nie jest

A. opinie rzeczoznawcy majątkowego

B. wyrys z mapy ewidencyjnej

C. dokument potwierdzający prawo własności

D. wypis z ewidencji gruntów oraz budynków

Opinia rzeczoznawcy majątkowego nie jest załącznikiem wymaganym do wniosku o założenie księgi wieczystej, ponieważ dokumenty, które są wymagane, mają na celu potwierdzenie stanu prawnego nieruchomości oraz jej parametrów fizycznych. Wniosek o założenie księgi wieczystej powinien zawierać dokument potwierdzający własność, taki jak akt notarialny sprzedaży, wyrok sądu, czy umowę darowizny. Dodatkowo, wyrys z mapy ewidencyjnej oraz wypis z ewidencji gruntów i budynków stanowią kluczowe elementy, które pozwalają na precyzyjne zidentyfikowanie nieruchomości oraz jej granic. Opinia rzeczoznawcy może być przydatna w późniejszych etapach, na przykład przy określaniu wartości nieruchomości w kontekście transakcji czy dochodzenia roszczeń, jednak nie jest niezbędna na etapie zakładania księgi wieczystej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego przygotowania dokumentacji związanej z obrotem nieruchomościami.

Pytanie 20

Wyznacz współrzędne prostokątne dla punktu na prostoliniowej trasie drogowej o kilometrażu 0,8+50, mając dane, że współrzędne punktu o kilometrze 0,8 to: x = 1000,00; y = 800,00, a punktu o kilometrze 0,9 to: x = 1086,60; y = 850,00?

A. x = 1086,60; y = 800,00

B. x = 1043,30; y = 825,00

C. x = 1000,00; y = 850,00

D. x = 1043,30; y = 850,00

W analizowanych odpowiedziach występują różne błędne koncepcje, które prowadzą do mylnych wyników w obliczeniach współrzędnych. Przede wszystkim, odpowiedzi zawierają uproszczenia, które nie uwzględniają rzeczywistego rozkładu punktów na trasie. Na przykład, jedna z opcji wskazuje, że punkt o kilometrze 0,8+50 ma współrzędne x = 1086,60; y = 800,00. Jednakże, taka odpowiedź nie tylko ignoruje różnice w wysokości (y), ale również zakłada, że zmiana tylko w x jest wystarczająca. Jest to typowy błąd myślowy polegający na zakładaniu, że zmiany w jednej współrzędnej można ignorować. Kolejna odpowiedź sugeruje, że punkt 0,8+50 ma współrzędne x = 1000,00; y = 850,00, co prowadzi do fałszywego wniosku, że można bezpośrednio przenieść wartość y z punktu 0,9, co jest błędne, ponieważ obie współrzędne powinny być obliczane w kontekście proporcjonalnym do odległości między punktami. Tego rodzaju myślenie może prowadzić do poważnych błędów w projektowaniu tras drogowych oraz w procesie geodezyjnym, gdzie dokładność pomiaru jest kluczowa. W inżynierii, precyzyjne obliczenia współrzędnych są niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa i funkcjonalności infrastruktury, dlatego wiedza o interpolacji i stosowanie odpowiednich metod obliczeń jest fundamentalna.

Pytanie 21

Kiedy powinno się przeprowadzić pomiar wyjściowy – pierwotny w kontekście pomiaru przemieszczeń i odkształceń?

A. Po pomiarze bieżącym

B. Jednocześnie z pomiarem uzupełniającym

C. Po przeprowadzeniu próbnego rozruchu

D. Przed przekazaniem obiektu do użytkowania

Wykonywanie pomiarów przemieszczeń i odkształceń w niewłaściwych momentach może prowadzić do nieprawidłowej oceny stanu technicznego obiektu oraz błędów w diagnostyce. Przykładowo, przeprowadzanie pomiarów po pomiarze aktualnym może być mylące, gdyż nie uwzględnia pierwotnego stanu obiektu przed jego eksploatacją. W tym przypadku, brak punktu odniesienia sprawia, że trudno jest ocenić, czy zmiany w parametrach są wynikiem normalnego użytkowania czy też wskazaniem na problemy strukturalne. Równoczesne pomiary z uzupełniającymi również nie mogą zastąpić pomiaru wyjściowego, ponieważ nie dostarczają informacji o stanie przed rozpoczęciem eksploatacji, co jest kluczowe dla analizy przyczyn ewentualnych problemów. Podobnie, pomiar po próbnym rozruchu nie dostarcza pełnej informacji na temat początkowych właściwości konstrukcji. Prowadzi to do typowych błędów myślowych, w których użytkownicy nie dostrzegają znaczenia pomiarów wyjściowych, co może skutkować niedoszacowaniem ryzyka związanego z bezpieczeństwem obiektu. Aby zapewnić pełne zrozumienie stanu technicznego, kluczowe jest przestrzeganie standardów pomiarowych, które wyraźnie wskazują na potrzebę przeprowadzenia pomiarów wyjściowych przed oddaniem obiektu do eksploatacji.

Pytanie 22

Geodeta wykonujący prace związane z urządzaniem gruntów ma prawo do

A. dostępu do ziemi oraz obiektów budowlanych

B. nabywania gruntów w celu umieszczania znaków geodezyjnych

C. wypłacania odszkodowań za stabilizację reperów ściennych na obiektach budowlanych

D. wycinania drzew, a także pomników przyrody, jeżeli utrudniają pomiary

Odpowiedź dotycząca prawa geodety do wstępu na grunt i do obiektów budowlanych jest prawidłowa, ponieważ geodeci, wykonując prace urządzeniowo-rolne, mają obowiązek zbierania danych dotyczących terenu. W praktyce oznacza to, że mogą wchodzić na działki, gdzie prowadzą pomiary, aby określić granice, ukształtowanie terenu czy lokalizację budynków. Przykładem zastosowania tego prawa może być sytuacja, gdy geodeta przeprowadza inwentaryzację nieruchomości przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę. W takich przypadkach niezbędne jest uzyskanie dostępu do działek, aby sporządzić dokładne pomiary, które są podstawą do dalszych działań. Przepisy regulujące te kwestie można znaleźć w Ustawie z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, która określa zasady wykonywania prac geodezyjnych oraz uprawnienia geodetów.

Pytanie 23

Jeśli współrzędne startowe osi trasy są X=125,00 i Y=212,00, a współrzędne końcowe to X=125,00 oraz Y=1245,00, to jakie są wartości współrzędnych pierwszego punktu hektometrowego?

A. X=125,00 i Y=312,00

B. X=125,00 i Y=112,00

C. X=225,00 i Y=212,00

D. X=225,00 i Y=112,00

Odpowiedź X=125,00 i Y=312,00 jest prawidłowa, ponieważ wyznacza pierwszy punkt hektometrowy na wyznaczonej trasie. Współrzędne początku trasy wynoszą X=125,00 i Y=212,00, a koniec trasy to X=125,00 i Y=1245,00. Odległość wzdłuż osi Y pomiędzy tymi dwoma punktami wynosi 1033,00 jednostek (1245,00 - 212,00). Podzielając tę odległość na 10 hektometrów, otrzymujemy, że każdy hektometr to 103,3 jednostki. Pierwszy punkt hektometrowy od początku trasy znajduje się w odległości 100,00 jednostek od punktu startowego, co daje nam współrzędne Y=212,00 + 100,00 = 312,00. Zgodnie z dobrymi praktykami w inżynierii geodezyjnej, poprawne określenie współrzędnych punktów na trasie jest kluczowe dla dalszych prac, takich jak planowanie infrastruktury, analizy geodezyjne czy monitorowanie ruchu drogowego. W praktyce, precyzyjne określenie takich punktów wpływa na jakość projektów budowlanych oraz infrastrukturę transportową, co jest zgodne z normami ISO 19111 dotyczącymi geoinformacji.

Pytanie 24

Jaką z poniższych reguł powinno się stosować przy przenoszeniu treści tematycznej na mapę infrastruktury terenu?

A. Umieszczanie różnych przewodów w tej samej płaszczyźnie poziomej

B. Zaznaczanie przewodów, których długość w skali mapy jest mniejsza niż 1 cm

C. Kierowanie linii przewodów w łuku dla fragmentów ulicy biegnących równolegle do osi jezdni

D. Unikanie nałożenia się linii przewodów na linie konturów sytuacyjnych obiektów liniowych mapy podkładowej

Unikanie pokrywania się linii przewodów z liniami konturów sytuacyjnych obiektów liniowych mapy podkładowej jest kluczowym aspektem przy nanoszeniu treści tematycznej na mapę uzbrojenia terenu. Dobrze zorganizowana i czytelna mapa powinna przedstawiać różne elementy infrastruktury w sposób, który nie wprowadza w błąd użytkowników. Pokrywanie się linii może prowadzić do trudności w interpretacji mapy, co w sytuacjach kryzysowych lub przy prowadzeniu prac budowlanych może skutkować poważnymi konsekwencjami. Przykładem może być sytuacja, gdy linia przewodu energetycznego pokrywa się z konturem ulicy, co może prowadzić do błędnych decyzji dotyczących lokalizacji nowych instalacji. W praktyce, standardy takie jak ISO 19110 dotyczące klasyfikacji i etykietowania treści geomatycznych, podkreślają znaczenie jasności i rozróżnienia różnych typów informacji na mapach. Właściwe nanoszenie treści nie tylko wspiera zgodność z regulacjami, ale również zapewnia bezpieczeństwo użytkowników, co jest nieodzownym elementem dobrej praktyki w kartografii.

Pytanie 25

Punktów osnowy realizacyjnejnie wolno utrwalać

A. bolcem stalowym

B. kołkiem drewnianym

C. znakiem betonowym

D. farbą w spreju

Utrwalanie punktów osnowy realizacyjnej farbą w spreju jest praktyką niezalecaną. Farby w spreju często mają właściwości, które mogą prowadzić do zniekształcenia lub zatarcia precyzyjnych punktów pomiarowych. Zamiast tego, rekomendowane metody utrwalania punktów osnowy obejmują stosowanie materiałów, które zapewniają trwałość i odporność na warunki atmosferyczne, jak znaki betonowe czy bolce stalowe. W praktyce, technologie geodezyjne wymagają precyzyjnych punktów odniesienia, które muszą być stabilne i widoczne przez długi czas. Dobre praktyki w dziedzinie geodezji i kartografii zalecają wykorzystywanie oznaczeń, które nie tylko są łatwe do zauważenia, ale również odporne na działanie czynników zewnętrznych. W kontekście projektów budowlanych i inżynieryjnych, właściwe utrwalanie punktów osnowy ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia dokładności pomiarów oraz zgodności z dokumentacją techniczną.

Pytanie 26

Symbol użytku E-Ws na mapie ewidencyjnej wskazuje na tereny ekologiczne, usytuowane na działkach położonych nad

A. wodami powierzchniowymi płynącymi

B. wodami powierzchniowymi stojącymi

C. strumieniami

D. rzekami

Odpowiedź wskazująca na wody powierzchniowe stojące jest prawidłowa, ponieważ oznaczenie E-Ws na mapie ewidencyjnej wskazuje na tereny ekologiczne związane z wodami stojącymi, takimi jak jeziora czy stawy. Te tereny pełnią kluczową rolę w zachowaniu bioróżnorodności oraz w ochronie ekosystemów. Na przykład, wody stojące stanowią siedlisko dla wielu gatunków ryb, ptaków i innych organizmów, co czyni je istotnymi obszarami do ochrony i monitorowania. W praktyce, tereny te są często objęte szczególnymi regulacjami prawnymi, które mają na celu ich ochronę przed degradacją, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz wytycznymi dotyczącymi ochrony środowiska. W kontekście planowania przestrzennego, uwzględnienie obszarów E-Ws ma znaczenie nie tylko dla ochrony przyrody, ale również dla zarządzania zasobami wodnymi, co jest kluczowe w obliczu zmian klimatycznych i presji urbanizacyjnej.

Pytanie 27

Powierzchnia wywłaszczonej działki ustalana jest z precyzją do

A. 1 dm2

B. 1 m2

C. 1 ha

D. 1 ar

Poprawna odpowiedź to 1 m2, ponieważ w kontekście wywłaszczenia nieruchomości, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, pole powierzchni powinno być określane z precyzją, która umożliwia dokładne oszacowanie wartości nieruchomości. W praktyce oznacza to, że dla celów rozliczeniowych, planowania przestrzennego oraz wszelkich formalności związanych z wywłaszczeniem, niezbędne jest posługiwanie się jednostką 1 m2. Dostosowanie się do tej normy ma na celu zapewnienie spójności oraz przejrzystości w dokumentacji, co jest kluczowe w procesach prawnych i administracyjnych. Na przykład, podczas ustalania odszkodowań za wywłaszczenie, dokładność pomiarów powierzchni ma fundamentalne znaczenie dla obu stron – zarówno dla właściciela nieruchomości, który oczekuje sprawiedliwego odszkodowania, jak i dla instytucji wywłaszczającej, która musi przestrzegać przepisów prawa. Dobre praktyki w tym zakresie podkreślają konieczność stosowania precyzyjnych miar, aby uniknąć sporów oraz nieporozumień. Warto również pamiętać, że przepisy lokalne mogą wprowadzać dodatkowe regulacje dotyczące pomiarów, co podkreśla znaczenie znajomości lokalnych norm i standardów.

Pytanie 28

Jakie są dane niezbędne do wytyczenia pierwszego punktu pośredniego na łuku kołowym metodą angielską (na podstawie przedłużonej cięciwy), jeśli kąt środkowy tego fragmentu łuku (od początku łuku do pierwszego punktu) wynosi 10g00c00cc, a długość cięciwy osiąga 20,00 m?

A. d = 10,00 m; φ = 5g00c00cc

B. d = 10,00 m; φ = 10g00c00cc

C. d = 20,00 m; φ = 5g00c00cc

D. d = 20,00 m; φ = 10g00c00cc

Wybór odpowiedzi, które wskazują na inne wartości d i φ, jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego relacji między długością cięciwy, kątem środkowym i promieniem łuku. Na przykład, odpowiedzi z d = 10,00 m nie uwzględniają faktu, że długość cięciwy (20,00 m) jest w rzeczywistości większa od sugerowanej długości, co przeczy zasadom geometrii łuków. W kontekście wytyczania, należy pamiętać, że długość cięciwy i promień są ze sobą bezpośrednio powiązane. Kąt środkowy 10g00c00cc wskazuje na większy kąt, który odpowiada większemu promieniowi i długości łuku. Dlatego, aby uzyskać prawidłowe wyniki, konieczne jest zastosowanie odpowiednich wzorów geometrycznych oraz mechanizmów obliczeniowych. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich błędnych wniosków, obejmują nieprawidłowe przeliczenie jednostek kątowych lub mylenie długości cięciwy z długością łuku. Zrozumienie, jak te elementy współdziałają, jest kluczowe dla prawidłowego wytyczania oraz oceny geodezyjnej, co może mieć duże znaczenie w projektach budowlanych i inżynieryjnych. W praktyce geodezyjnej, stosowanie właściwych narzędzi obliczeniowych oraz znajomość zasad geometrii łuków są niezbędne dla zapewnienia precyzyjnego i zgodnego z normami wykonywania pomiarów oraz projektowania.

Pytanie 29

Na precyzję obliczenia pola powierzchni za pomocą metody analitycznej wpływ mają

A. graficzne odwzorowanie miar z mapy

B. pomiar dokonany w terenie

C. wyznaczenie stałej planimetru

D. skurcz mapy

Pomiar wykonany w terenie ma kluczowe znaczenie dla dokładności wyznaczenia pola powierzchni metodą analityczną, ponieważ to od jakości zbieranych danych w terenie zależy precyzja obliczeń. W praktyce, jeśli pomiar nie jest dokładny, wszelkie analizy, które na nim się opierają, będą obarczone błędem. Na przykład, w przypadku pomiarów geodezyjnych, wykorzystanie instrumentów takich jak teodolity czy tachymetry pozwala na dokładne określenie współrzędnych punktów, które są kluczowe dla późniejszego obliczenia powierzchni. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie pomiarów w różnych porach roku, aby uwzględnić zmiany w terenie spowodowane różnymi czynnikami, takimi jak wegetacja czy erozja. W kontekście standardów branżowych, należy również pamiętać o metodach kalibracji sprzętu pomiarowego oraz o procedurach kontroli jakości, co dodatkowo podnosi dokładność wyników. Efektywnym podejściem jest także stosowanie technik fotogrametrycznych czy skanowania 3D, które pozwalają na pozyskiwanie danych o wysokiej rozdzielczości i umożliwiają dokładniejsze obliczenia powierzchni.

Pytanie 30

Jakie rodzaje użytków gruntowych są w ewidencji gruntów i budynków oznaczane symbolem literowym Ba?

A. Obszary przemysłowe

B. Obszary mieszkalne

C. Inne obszary zabudowane

D. Uurbanizowane obszary niezabudowane

Odpowiedź "Tereny przemysłowe" oznaczana symbolem Ba w ewidencji gruntów i budynków wskazuje na obszary przeznaczone do działalności przemysłowej. Przemysł to kluczowy sektor gospodarki, który wymaga odpowiedniej infrastruktury, a klasyfikacja gruntów w tym kontekście jest istotna dla planowania przestrzennego. W praktyce oznaczenie Ba jest stosowane do obszarów, które mogą być wykorzystywane do budowy fabryk, hal produkcyjnych, magazynów oraz innych obiektów związanych z działalnością przemysłową. Zrozumienie klasyfikacji gruntów jest niezwykle ważne dla inwestorów oraz planistów, ponieważ pozwala na właściwe podejście do zagospodarowania przestrzennego. W wielu krajach, w tym w Polsce, klasyfikacja gruntów opiera się na regulacjach prawnych, które mają na celu ochronę środowiska, a także zapewnienie zrównoważonego rozwoju. Dlatego wiedza na temat symboliki ewidencyjnej jest niezbędna, aby podejmować świadome decyzje dotyczące inwestycji oraz rozwoju infrastruktury.

Pytanie 31

W skład obrębu wchodzi 10 działek na gruntach ornych klasy I, z każdą o powierzchni 2 ha. Jaka będzie łączna wartość obrębu, jeżeli szacunkowa wartość 1 ha gruntów ornych klasy I wynosi 100 jednostek szacunkowych?

A. 2 000 jednostek szacunkowych

B. 200 000 jednostek szacunkowych

C. 20 000 jednostek szacunkowych

D. 200 jednostek szacunkowych

Wybierając nieprawidłowe odpowiedzi, można się natknąć na kilka typowych błędów obliczeniowych. Na przykład, odpowiedź 2000 jednostek szacunkowych może wydawać się logiczna, gdyż ktoś mógł błędnie pomyśleć, że łączna powierzchnia gruntów wynosi 2 ha zamiast 20 ha. To wskazuje na nieporozumienie dotyczące ilości działek i ich powierzchni. Warto pamiętać, że każda z 10 działek ma powierzchnię 2 ha, co daje łącznie 20 ha. W przypadku odpowiedzi 200 jednostek szacunkowych, możemy zauważyć, że użytkownik mógł błędnie przyjąć, że wartość gruntów jest znacznie niższa, ignorując kluczową informację o klasie i powierzchni. Z kolei odpowiedź 200 000 jednostek szacunkowych może wynikać z pomyłki w mnożeniu, gdzie ktoś mógł nadmiernie pomnożyć wartość szacunkową przez ilość hektarów bez uwzględnienia rzeczywistej powierzchni. Kluczowe jest zrozumienie, że wycena gruntów, szczególnie w kontekście ich klasy, ma istotny wpływ na podejmowane decyzje dotyczące inwestycji i zarządzania. Wartość gruntów ornych klasy I nie tylko odzwierciedla ich potencjał produkcyjny, ale także jest istotnym elementem w kontekście planowania przestrzennego i rozwoju lokalnych gospodarek.

Pytanie 32

Jakiej informacji nie znajduje się w wypisie z rejestru gruntów dotyczącego działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym?

A. Oznaczenie użytku.

B. Powierzchnia działki.

C. Numer jednostki rejestracyjnej.

D. Liczba kondygnacji obiektu.

Wypis z rejestru gruntów działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym nie zawiera informacji o liczbie kondygnacji budynku, ponieważ jego głównym celem jest przedstawienie stanu prawnego nieruchomości oraz informacji dotyczących samej działki. Wypis ten obejmuje dane takie jak powierzchnia działki, oznaczenie użytku oraz numer jednostki rejestrowej. Liczba kondygnacji budynku jest szczegółem technicznym, który zazwyczaj znajduje się w innych dokumentach, takich jak projekt budowlany czy pozwolenie na budowę. Znajomość różnicy między informacjami zawartymi w wypisie a tymi, które można znaleźć w innych dokumentach, jest kluczowa dla prawidłowego zarządzania nieruchomościami oraz prowadzenia efektywnej analizy rynku. Przykładowo, przy sprzedaży nieruchomości, potencjalni nabywcy mogą być zainteresowani dodatkowymi szczegółami technicznymi budynku, ale te nie są zawarte w wypisie z rejestru gruntów.

Pytanie 33

Ewidencja gruntów oraz budynków obejmuje całą powierzchnię Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem

A. morza terytorialnego

B. rzek

C. zalewów

D. jezior wewnętrznych

Odpowiedź, że to "morze terytorialne" jest jak najbardziej na miejscu, bo w Polsce gruntów i budynków nie wlicza się wód morskich. To morze terytorialne, które otacza nasz kraj, ma swoje różne przepisy, które w ogóle nie pasują do tych dotyczących gruntów. W praktyce to znaczy, że wszystko, co dotyczy gospodarki morskiej, jak wykorzystywanie naturalnych zasobów, rządzi się innymi prawami. Na przykład, obszary morskie są regulowane przez Ustawę z 21 marca 1991 r. o gospodarce strefy morskiej, są też inne przepisy związane z ochroną mórz. Fajnie jest znać nie tylko te przepisy odnośnie lądów, ale też te dotyczące wód, bo to ułatwia planowanie przestrzenne i dbałość o środowisko.

Pytanie 34

W trakcie pomiaru użytkowania gruntów zauważono, że obszary te porośnięte są naturalnie wikliną oraz krzewami wierzby. W procesie aktualizacji ewidencji gruntów i budynków te obszary powinny zostać zakwalifikowane jako

A. lasy

B. nieużytki

C. tereny różnorodne

D. grunty zadrzewione i zakrzewione

Grunty porośnięte wikliną w stanie naturalnym oraz krzewiastymi formami wierzb zaliczają się do gruntów zadrzewionych i zakrzewionych na podstawie definicji zawartych w przepisach dotyczących ewidencji gruntów i budynków. Klasyfikacja tych gruntów jest istotna z punktu widzenia zarządzania zasobami przyrodniczymi oraz zrównoważonego rozwoju. Przykładem praktycznego zastosowania tej klasyfikacji jest możliwość pozyskiwania surowców z takich terenów, które mogą być wykorzystywane w przemyśle papierniczym, meblarskim czy budowlanym. Ponadto, grunty zakrzewione przyczyniają się do poprawy jakości powietrza, a ich ochrona oraz odpowiednie zarządzanie są zgodne z dobrymi praktykami ekologicznymi. W kontekście aktualnej polityki ochrony bioróżnorodności oraz dążenia do zwiększenia powierzchni terenów zielonych, ważne jest, aby poprawnie klasyfikować i dokumentować takie obszary, co sprzyja ich właściwej ochronie i gospodarowaniu.

Pytanie 35

W którym z działów księgi wieczystej są zamieszczone informacje o proporcjach udziałów, gdy nieruchomość posiada kilku współwłaścicieli?

A. IV

B. II

C. I

D. III

Wybór niewłaściwego działu księgi wieczystej może prowadzić do wielu nieporozumień dotyczących praw współwłaścicieli. Dział I księgi wieczystej zawiera informacje ogólne o nieruchomości, takie jak jej położenie, rodzaj i numer działki, ale nie obejmuje szczegółowych informacji o prawach własności ani udziałach w nieruchomości. Dział III dotyczy obciążeń nieruchomości, takich jak hipoteki czy służebności, więc informacje te również nie są związane z wysokościami udziałów współwłaścicieli. Natomiast dział IV zawiera wpisy dotyczące ograniczeń w korzystaniu z nieruchomości, co również nie odnosi się do kwestii współwłasności. W praktyce, brak zrozumienia tych podziałów może skutkować nieprawidłowym podejściem do podziału majątku między współwłaścicieli, co w konsekwencji może prowadzić do sporów prawnych. Kluczowe jest zatem, aby w przypadku współwłasności zwracać szczególną uwagę na dział II, który precyzyjnie określa prawa i udziały wyrażone jako ułamki, co jest niezbędne dla wszelkich działań związanych z nieruchomością. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie działu I z prawami do własności, co w rzeczywistości może prowadzić do mylnych wniosków na temat realnych udziałów współwłaścicieli.

Pytanie 36

Czym jest mufa?

A. studzienka kanalizacyjna

B. przewód elektryczny

C. pikieta sytuacyjna

D. łączenie przewodów

Mufa to naprawdę ważny element w montażu elektrycznym, bo łączy przewody elektryczne i kable. Jej główne zadanie to zapewnienie, że te połączenia są trwałe i bezpieczne, co jest istotne zwłaszcza w trudnych warunkach, jak wilgoć czy zmiany temperatury. Używa się ich w różnych miejscach, zarówno w budynkach, jak i przemysłowych aplikacjach. Dzięki mufie możemy przedłużyć przewody, co ma duże znaczenie, gdy mamy długie kable, które muszą być połączone w solidny sposób. Normy, jak PN-EN 61439, mówią, że ważne jest, aby używać właściwych muf, bo to zabezpiecza bezpieczne użytkowanie instalacji elektrycznych. Wybór odpowiedniej mufy powinien opierać się na tym, jakie mamy przewody, ich wielkość oraz w jakim środowisku będą pracować. Dobre połączenie przewodów poprzez mufy ma naprawdę duży wpływ na jakość całej instalacji.

Pytanie 37

W trakcie pomiarów przemieszczeń i odkształceń konstrukcji, bezpośrednio na obiekcie poddawanym badaniu umieszcza się punkty kontrolne. Ułożenie tych punktów powinno przede wszystkim zapewnić

A. łatwy dostęp do punktów kontrolnych

B. komfort obserwacji

C. wykrywanie maksymalnych przemieszczeń i odkształceń

D. odpowiedni rozkład celów

Odpowiedzi wskazujące na wygodny dostęp do punktów kontrolowanych oraz wygodę obserwacji koncentrują się na aspektach operacyjnych, które są ważne, ale nie najistotniejsze w kontekście monitorowania budowli. Chociaż wygodny dostęp do punktów kontrolnych może ułatwić pomiary, nie jest to kluczowy cel rozmieszczania tych punktów. Takie podejście może prowadzić do mylnego przekonania, że łatwość dostępu powinna dominować nad funkcjonalnością i precyzją pomiarów. Prawidłowy rozkład celowych również nie jest najważniejszym kryterium, ponieważ to rozkład powinien wynikać z analizy potencjalnych przemieszczeń, a nie tylko z celowego umiejscowienia punktów. Podczas planowania monitorowania budowli, inżynierowie często muszą kierować się zasadą, że bezpieczeństwo struktury oraz zdolność do wczesnego wykrycia problemów są kluczowe. Ignorowanie tych aspektów w imię wygody może prowadzić do niedoszacowania ryzyka i zaniedbania konieczności odpowiedniego nadzoru nad stanem technicznym obiektu, co jest zgodne z wytycznymi zawartymi w normach branżowych dotyczących monitorowania obiektów inżynieryjnych.

Pytanie 38

Na podstawie zawartych w tabeli wyników pomiarów punktów kontrolowanych umieszczonych na koronie zapory oblicz przemieszczenie pionowe punktu nr 3 w ciągu całego roku 2014.

Nr punktu	Pomiar pierwotny 4.01.2014 r. H₀[m]	Pomiar pierwszy 1.07.2014 r. H₁ [m]	Pomiar drugi 31.12.2014 r. H₂ [m]
1	321,2578	321,2480	321,2405
2	321,2521	321,2410	321,2384
3	321,2610	321,2554	321,2476

A. -13,4 mm

B. +13,4 mm

C. -7,8 mm

D. +7,8 mm

Błędne odpowiedzi, które wskazują na przemieszczenia dodatnie, często wynikają z niepoprawnego zrozumienia sposobu obliczania różnicy pomiędzy pomiarami. Przemieszczenie pionowe powinno być określane przez odejmowanie wartości na początku roku od wartości na końcu roku. W przypadku pozytywnych wartości przemieszczenia istnieje mylne założenie, że punkt nr 3 wzrósł, co nie znajduje potwierdzenia w przedstawionych danych. To podejście może wynikać z niepełnego zrozumienia dynamiki zachowań terenów przy konstrukcjach inżynieryjnych. W praktyce, takie błędy mogą prowadzić do niewłaściwej oceny stanu technicznego obiektu, co jest szczególnie istotne w kontekście analizy ryzyka i bezpieczeństwa. Należy pamiętać, że w geodezji i inżynierii budowlanej precyzyjne pomiary oraz ich odpowiednia interpretacja są kluczowe. Często błędy w obliczeniach wynikają z pomyłek w danych pomiarowych, które mogą być efektem atmosferycznych warunków pracy lub umiejscowienia punktów pomiarowych. Również, mylne interpretacje wyników mogą być skutkiem braku doświadczenia w analizie i interpretacji danych pomiarowych, co podkreśla znaczenie szkolenia i stosowania sprawdzonych metod analitycznych.

Pytanie 39

Jaką wartość średniego błędu przyjmuje się jako kluczowe kryterium do oceny precyzji ustalenia realizacyjnej osnowy wysokościowej?

A. Niwelacji po wyrównaniu wyrażony w mm na 1 km

B. Niwelacji przed wyrównaniem wyrażony w mm na 1 km

C. Wysokości po wyrównaniu

D. Różnicy wysokości przed wyrównaniem

Wybór odpowiedzi wskazujących na 'wysokości po wyrównaniu' oraz 'różnicy wysokości przed wyrównaniem' nie jest prawidłowy, ponieważ te wartości nie odzwierciedlają rzeczywistej dokładności pomiarów niwelacyjnych w kontekście praktycznym i technicznym. Wysokości po wyrównaniu to rezultat analiz, które nie są bezpośrednio użyteczne do oceny jakości pomiarów; są to jedynie wartości końcowe, które nie uwzględniają błędów pomiarowych, jakie mogły wystąpić w trakcie niwelacji. Różnica wysokości przed wyrównaniem również nie jest miarodajna do oceny dokładności, ponieważ stanowi jedynie surowe dane, które wymagają dalszej obróbki, aby uzyskać wartości użyteczne. Z kolei niwelacja przed wyrównaniem, wyrażona w mm na 1 km, również nie spełnia roli kryterium oceny, ponieważ dotyczy pierwotnych pomiarów, które mogą być obarczone błędami systematycznymi i przypadkowymi. W praktyce, stosowanie takich wskaźników może prowadzić do fałszywych wniosków na temat jakości osnowy wysokościowej. Właściwe podejście wymaga analizy wyników po wyrównaniu, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami geodezyjnymi, które promują dokładność i precyzję w pomiarach, zwłaszcza w kontekście budowy infrastruktury oraz monitorowania deformacji terenu.

Pytanie 40

W przypadku projektowania działki budowlanej na obszarach miejskich, skala mapy nie powinna być mniejsza niż

A. 1:2000

B. 1:5000

C. 1:1000

D. 1:500

Wybór skali innej niż 1:500 może prowadzić do istotnych problemów w procesie projektowania budynków na terenach miejskich. Skala 1:2000, choć użyteczna w kontekście ogólnych analiz terenowych, nie zapewnia wystarczającej szczegółowości do precyzyjnego przedstawienia wszystkich istotnych elementów zabudowy i infrastruktury. Takie podejście może skutkować pominięciem ważnych detali, co w efekcie prowadzi do nieefektywnego planowania przestrzennego i potencjalnych konfliktów w użytkowaniu terenu. Z kolei skala 1:1000, mimo że zdaje się bardziej szczegółowa niż 1:2000, nadal może być niewystarczająca w kontekście dokładnego zaprojektowania obiektów budowlanych, zwłaszcza w gęsto zabudowanych obszarach miejskich. Przy tak dużym skupieniu na szczegółach, jak w skali 1:500, projektanci są w stanie precyzyjnie odwzorować rozmieszczenie nie tylko budynków, ale także elementów infrastrukturalnych takich jak parkingi, chodniki czy zieleń, co jest niezbędne do uzyskania zgodności z obowiązującymi przepisami oraz normami budowlanymi. Należy również pamiętać, że niewłaściwa skala może prowadzić do błędnych interpretacji przepisów prawa budowlanego, co może skutkować opóźnieniami w realizacji projektów oraz dodatkowymi kosztami. Dlatego istotne jest, aby wszystkie projekty budowlane były tworzone w odpowiednich skalach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej