Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 12:25
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 12:43

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaki jest czas przejazdu ciężarówki przewożącej ładunek z Warszawy do Poznania, biorąc pod uwagę, że odległość między tymi miastami wynosi 300 km, a samochód porusza się ze średnią prędkością 60 km/h? Czas na czynności dodatkowe (np. postoje na światłach) wynosi 25% całkowitego czasu przejazdu.

A. 6 h 30 minut

B. 6 h 15 minut

C. 5 h 30 minut

D. 5 h 15 minut

Aby obliczyć czas trwania kursu samochodu ciężarowego przewożącego ładunek z Warszawy do Poznania, należy najpierw ustalić czas przejazdu przy danej prędkości. Odległość między miastami wynosi 300 km, a średnia prędkość pojazdu to 60 km/h. Czas przejazdu można obliczyć, dzieląc odległość przez prędkość: 300 km / 60 km/h = 5 godzin. Następnie, uwzględniając dodatkowy czas na postój i inne czynności, który wynosi 25% czasu przejazdu, obliczamy tę wartość: 5 godzin * 0,25 = 1,25 godziny, czyli 1 godzina i 15 minut. Całkowity czas podróży wynosi więc 5 godzin + 1 godzina 15 minut = 6 godzin 15 minut. Wiedza na temat obliczania czasu przejazdu jest kluczowa w logistyce, szczególnie dla firm transportowych, które muszą efektywnie planować trasy i utrzymywać terminy dostaw.

Pytanie 2

Jaką technologię transportu intermodalnego wykorzystuje się do przewozu zestawu członowego na wagonach niskopodwoziowych?

A. Modalohr

B. Cargobeamer

C. Ruchoma droga

D. Na barana

Odpowiedzi, które wskazują na transport na barana, Modalohr oraz Cargobeamer, mylą podstawowe zasady dotyczące transportu intermodalnego oraz specyfikę przewozu zestawów członowych. Transport na barana, popularny w kontekście przewozu kontenerów, opiera się na innej zasadzie operacyjnej, polegającej na umieszczaniu ładunków na platformach, które następnie są transportowane na wagonach kolejowych. Ta metoda, choć efektywna, nie jest dostosowana do specyfiki przewozu zestawów członowych, które wymagają innych rozwiązań technologicznych. Modalohr to innowacyjny system, który umożliwia załadunek i rozładunek samochodów ciężarowych na wagony, jednak nie obsługuje zestawów członowych w ten sam sposób, co ruchoma droga. Cargobeamer z kolei jest systemem, który transportuje ładunki intermodalne przy użyciu specjalnych wagonów, ale również nie odpowiada na potrzeby przewozu zestawów członowych. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie metody transportu intermodalnego można stosować zamiennie, podczas gdy każda technologia ma swoje unikalne cechy i zastosowania. Zrozumienie specyfiki i ograniczeń różnych technologii transportowych jest kluczowe dla efektywnego planowania i realizacji transportu w branży logistycznej.

Pytanie 3

W przedsiębiorstwie transportowym, miesięczny dystans pokonywany przez pojazd to 20 000 km, a koszty związane z jego użytkowaniem w danym miesiącu wynoszą 62 000,00 zł. Jaką stawkę przewozową za 1 km powinno się uwzględnić w ofercie, przy założeniu zysku na poziomie 20% w odniesieniu do poniesionych wydatków?

A. 2,48 zł

B. 3,41 zł

C. 3,72 zł

D. 3,10 zł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć stawkę przewozową za 1 km pojazdu w przedsiębiorstwie transportowym, musimy uwzględnić zarówno poniesione nakłady, jak i zaplanowany zysk. W tym przypadku, miesięczny przebieg wynosi 20 000 km, a całkowite nakłady wynoszą 62 000,00 zł. Aby uwzględnić zysk na poziomie 20% w stosunku do poniesionych kosztów, najpierw należy obliczyć wartość zysku: 20% z 62 000,00 zł to 12 400,00 zł. Następnie sumujemy nakłady z zyskiem, co daje 74 400,00 zł. Teraz, aby znaleźć stawkę przewozową za 1 km, dzielimy tę kwotę przez miesięczny przebieg: 74 400,00 zł / 20 000 km = 3,72 zł/km. Tak obliczona stawka uwzględnia wszystkie koszty operacyjne oraz zysk, co jest kluczowe w branży transportowej, gdzie odpowiednia wycena usług jest niezbędna do utrzymania rentowności. Taka metoda kalkulacji jest zgodna z najlepszymi praktykami, pozwalając na transparentność w relacjach z klientami oraz konkurencyjność na rynku."

Pytanie 4

W transporcie morskim do przewozu towarów wykorzystywany jest dokument

A. Master Air Waybil

B. Bill of Lading

C. FIATA Warehause Receipt

D. FIATA Forwarding Instruction

Bill of Lading, znany również jako konosament, to kluczowy dokument w transporcie morskim, który pełni trzy podstawowe funkcje: jest dowodem na zawarcie umowy przewozu, potwierdzeniem odbioru towaru przez przewoźnika oraz dokumentem własności ładunku. Dzięki jego zastosowaniu, właściciel towaru może skutecznie przekazywać prawa do ładunku innym osobom, co jest niezwykle istotne w międzynarodowym handlu. Przykładem praktycznego zastosowania Bill of Lading jest sytuacja, gdy importer otrzymuje towar drogą morską i musi przedstawić ten dokument w celu odbioru ładunku w porcie. Warto również zaznaczyć, że w przypadku transportu kontenerowego, Bill of Lading może mieć formę elektroniczną, co znacząco przyspiesza proces logistyczny. Zgodność z międzynarodowymi regulacjami, takimi jak Konwencja o jednolitym prawie stosowanym do międzynarodowego przewozu drogowego, podkreśla znaczenie Bill of Lading w praktyce, ponieważ zapewnia bezpieczeństwo i przejrzystość w transakcjach handlowych.

Pytanie 5

Pojazdy przeznaczone do transportu materiałów niebezpiecznych mogą być złożone

A. z dwóch naczep.

B. z jednej naczepy oraz jednej przyczepy.

C. z jednej naczepy lub jednej przyczepy.

D. z dwóch przyczep.

Odpowiedzi, które sugerują użycie dwóch naczep lub dwóch przyczep, są niepoprawne, ponieważ nie respektują one regulacji związanych z transportem materiałów niebezpiecznych. Zgodnie z przepisami ADR, transport takich substancji powinien odbywać się w sposób maksymalnie bezpieczny, co oznacza, że ograniczenie liczby pojazdów jest kluczowe dla redukcji ryzyka. Użycie dwóch naczep mogłoby prowadzić do trudności w zarządzaniu ładunkiem i zwiększać ryzyko niekontrolowanego uwolnienia substancji niebezpiecznych w przypadku wypadku. Dodatkowo, zastosowanie dwóch przyczep w transporcie materiałów niebezpiecznych jest nieefektywne i może wprowadzać dodatkowe komplikacje w kontekście przepisów dotyczących maksymalnych ładunków oraz konfiguracji pojazdów. Ponadto, dla osób pracujących w transporcie niebezpiecznych materiałów, zrozumienie i przestrzeganie norm związanych z używaniem odpowiednich pojazdów jest kluczowe nie tylko dla zgodności z prawem, ale także dla ochrony zdrowia publicznego oraz środowiska. Powszechnym błędem jest mylenie wymagań dotyczących transportu różnych typów ładunków, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji na drodze.

Pytanie 6

Który z dokumentów nie jest konieczny, aby pojazd mógł być używany na drogach publicznych?

A. Obowiązkowe ubezpieczenie OC

B. Ważne ubezpieczenie AC

C. Ważne prawo jazdy osoby prowadzącej pojazd

D. Obowiązkowy dowód rejestracji pojazdu

Autocasco, czyli AC, to ważne ubezpieczenie, które nie jest obowiązkowe, ale warto je mieć. Chroni Cię przed stratami, jak uszkodzenie samochodu czy kradzież. Z kolei ubezpieczenie OC to coś, co musisz mieć, żeby jeździć legalnie po drogach. Jeśli masz tylko OC, to w razie problemów z samochodem musisz sam pokryć koszty naprawy, a to może być drogie. Dlatego wiele osób decyduje się na AC, żeby czuć się bezpieczniej w razie różnych nieprzyjemnych sytuacji na drodze. Trzeba też pamiętać, że niektóre banki i firmy leasingowe wymagają AC, żeby dać Ci kredyt na auto. Chociaż AC nie jest obowiązkowe, to jednak może się okazać przydatne, gdy coś się wydarzy.

Pytanie 7

W ramach działań organizacyjnych związanych z transportem ładunków nienormatywnych przy użyciu środków transportu drogowego należy

A. monitorować proces przewozu

B. przekazać przesyłkę odbiorcy

C. pilotować przewóz

D. uzyskać zezwolenie na dany rodzaj przewozu

Przekazanie przesyłki odbiorcy, pilotowanie przewozu oraz monitorowanie procesu przewozu są czynnościami, które choć istotne w całym procesie transportowym, nie są kluczowymi krokami organizacyjnymi w kontekście przewozu ładunków nienormatywnych. Przekazanie przesyłki odbiorcy następuje dopiero po zrealizowaniu transportu, a zatem nie jest to czynność związana z początkowymi etapami organizacji przewozu. Pilotowanie przewozu, które obejmuje towarzyszenie ładunkowi nienormatywnemu w celu zapewnienia bezpieczeństwa, jest istotne, ale wymaga uprzedniego uzyskania stosownych zezwoleń, co pokazuje, że nie może być traktowane jako pierwszorzędna czynność organizacyjna. Monitorowanie procesu przewozu, choć ważne, koncentruje się na nadzorze nad realizacją transportu i może być wdrażane jedynie w sytuacji, gdy wcześniejsze etapy, takie jak uzyskanie zezwoleń, zostały pomyślnie zrealizowane. Niezrozumienie hierarchii tych czynności prowadzi do ryzykownych błędów, które mogą skutkować opóźnieniami, problemami prawnymi i zagrożeniem dla bezpieczeństwa transportu.

Pytanie 8

Przewoźnik zgodnie z umową przewozu powinien dostarczyć odbiorcy przesyłkę 23.04.2022 r. Zgodnie z przedstawionym fragmentem Kodeksu cywilnego zleceniodawcy przysługuje roszczenie z tytułu utraty przesyłki do dnia

Fragment ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny
Art. 792. Roszczenia z umowy przewozu rzeczy przedawniają się z upływem roku od dnia dostarczenia przesyłki, a w razie całkowitej utraty przesyłki lub jej dostarczenia z opóźnieniem – od dnia, kiedy przesyłka miała być dostarczona.
Art. 793. Roszczenia przysługujące przewoźnikowi przeciwko innym przewoźnikom, którzy uczestniczyli w przewozie przesyłki, przedawniają się z upływem sześciu miesięcy od dnia, w którym przewoźnik naprawił szkodę, albo od dnia, w którym wytoczono przeciwko niemu powództwo.

A. 22.10.2022 r.

B. 22.04.2023 r.

C. 23.10.2022 r.

D. 23.04.2023 r.

W przypadku odpowiedzi wskazujących daty takie jak 23.04.2023 r., 23.10.2022 r., 22.10.2022 r. lub 22.04.2023 r., kluczowym błędem jest nieprawidłowe zrozumienie terminu przedawnienia roszczeń związanych z utratą przesyłki. Umożliwienie zleceniodawcy dochodzenia roszczenia przez rok od daty planowanego dostarczenia przesyłki jest istotnym elementem ochrony prawnej w umowach przewozu. Zgłoszenie roszczenia w innym terminie, jak np. do 23.10.2022 r., sugeruje niezrozumienie podstawowego mechanizmu, jakim jest liczenie terminu na podstawie daty dostarczenia, co prowadzi do niewłaściwego wyliczenia. Ponadto, odpowiedzi takie jak 22.10.2022 r. czy 22.04.2023 r. ignorują istotny aspekt, iż roszczenie musi zostać zgłoszone na podstawie wyraźnych przepisów Kodeksu cywilnego. W praktyce, nieznajomość tych zasad może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym braku możliwości dochodzenia swoich praw. Rekomenduje się, aby osoby pracujące w branży transportowej regularnie aktualizowały swoją wiedzę na temat przepisów prawnych dotyczących przewozów, aby uniknąć nieporozumień i potencjalnych strat finansowych.

Pytanie 9

Załadunek paletowych jednostek ładunkowych (pjł) do kontenera rozpoczął się o godzinie 8:00. Ładunek zostanie rozmieszczony w kontenerze w dwóch warstwach, w każdej warstwie w liczbie zgodnej z przedstawioną ilustracją. O której godzinie najprędzej pojazd z kontenerem będzie mógł wyjechać w trasę, jeżeli załadunek 1 pjł trwa 2 minuty, a czas załadunku kontenera na środek transportu drogowego wynosi 10 minut?

Rozmieszczenie paletowych jednostek ładunkowych w kontenerze w jednej warstwie

A. O godzinie 10:00

B. O godzinie 9:10

C. O godzinie 9:50

D. O godzinie 9:00

Jeśli chodzi o błędne odpowiedzi, to często wynikają one z różnych nieporozumień przy analizie czasów załadunku. Czasem bywa, że ludzie myślą, że można po prostu zsumować czas załadunku palet i kontenera, co oczywiście nie zawsze jest słuszne. Na przykład, jeśli ktoś zaznacza godziny jak 9:10 czy 9:00, to być może za bardzo wierzy, że wszystko pójdzie gładko, a pomija rzeczywisty czas potrzebny na załadunek. W logistyce każdy szczegół ma znaczenie. Krótkie czasy mogą być efektem błędnych założeń co do liczby palet albo czasu ich załadunku. Jeszcze trzeba pamiętać o tym, że czas na załadunek kontenera na pojazd też jest istotny, bo inaczej harmonogram może się posypać, a to prowadzi do opóźnień. Dlatego tak ważne jest, żeby podejść do analizy czasu w logistyce z głową, wszystko dokładnie przemyśleć i nie pomijać żadnych szczegółów, żeby uniknąć problemów z dostawami.

Pytanie 10

List przewozowy dla pojedynczej przesyłki lotniczej skonsolidowanej oznacza się skrótem

A. SMGS

B. CMR

C. HAWB

D. CIM

HAWB, czyli House Air Waybill, to dokument transportowy używany w lotnictwie do przewozu pojedynczej przesyłki w ramach większej konsolidacji. Jest to ważny dokument, który zawiera szczegółowe informacje na temat nadawcy, odbiorcy, rodzaju przesyłki oraz warunków przewozu. HAWB jest wystawiany przez agenta frachtowego lub przewoźnika lotniczego i pełni funkcję dowodu umowy przewozu. W przypadku konsolidacji, gdzie wiele przesyłek jest przewożonych w jednym locie, HAWB umożliwia identyfikację poszczególnych przesyłek. W praktyce, HAWB jest kluczowy dla operacyjnej efektywności, ponieważ pozwala na śledzenie przesyłek, a także na zarządzanie dokumentacją celno-skarbową. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, każdy HAWB powinien być starannie wypełniony i zgodny z międzynarodowymi standardami IATA, aby ułatwić sprawną obsługę i transport towarów.

Pytanie 11

Jaką kwotę należy zapłacić za transport na dystansie 650 km, jeżeli cena przewozu do 300 km wynosi 500 zł, a każdy dodatkowy kilometr powyżej 300 km kosztuje 2 zł?

A. 1 200 zł

B. 700 zł

C. 1 300 zł

D. 1 000 zł

Żeby policzyć całkowity koszt przewozu na trasie 650 km, trzeba zacząć od ustalenia podstawowej opłaty za pierwsze 300 km, która wynosi 500 zł. Potem trzeba dodać dodatkowy koszt za resztę trasy, czyli 350 km. Wiesz, że stawka za każdy kilometr powyżej 300 km to 2 zł? Więc liczymy: 350 km razy 2 zł za kilometr to daje 700 zł. Dodając to do podstawowej kwoty, mamy 500 zł plus 700 zł, co razem daje 1200 zł. Taki sposób liczenia jest normalny w branży, bo zazwyczaj ustala się z góry kwoty do pewnego limitu, a potem się dokłada za dodatkowe kilometry. Pamiętaj, że przejrzystość w ustalaniu cen jest ważna, bo buduje zaufanie między usługodawcą a klientem. Przykład ten pokazuje, jak kluczowe jest zrozumienie zasad obliczeń kosztów transportowych, co przydaje się w wielu dziedzinach, nie tylko w logistyce.

Pytanie 12

Jakie formuły handlowe z Incoterms 2020 nakładają na sprzedającego obowiązek ubezpieczenia ładunku w trakcie transportu?

A. FCA i CPT

B. FOB i FAS

C. CIP i CIF

D. DAP i EXW

Wybór formuł handlowych takich jak FOB (Free On Board) i FAS (Free Alongside Ship) nie wymaga od sprzedającego zapewnienia ubezpieczenia ładunku na czas transportu. W przypadku FOB, ryzyko przechodzi na kupującego w momencie, gdy towar zostaje załadowany na statek, co oznacza, że to kupujący jest odpowiedzialny za ubezpieczenie od tego momentu. Z kolei FAS, podobnie jak FOB, przenosi odpowiedzialność na kupującego, gdy towar jest usytuowany wzdłuż burty statku, co także wyklucza obowiązek ubezpieczenia ze strony sprzedającego. Wprowadzenie punktów, które nie obligują sprzedającego do ubezpieczenia, prowadzi do nieporozumień w kwestii odpowiedzialności za towar oraz potencjalnych strat. Analizując FCA (Free Carrier) i CPT (Carriage Paid To), należy zwrócić uwagę, że w przypadku FCA sprzedający przekazuje towar przewoźnikowi, co również nie implikuje konieczności ubezpieczenia. W CPT sprzedający ponosi koszty transportu, ale nie ma obowiązku ubezpieczenia, co może prowadzić do ryzyka dla kupującego, jeśli nie zabezpieczy on odpowiednio ładunku. Wreszcie, DAP (Delivered at Place) oraz EXW (Ex Works) również nie zapewniają ubezpieczenia przez sprzedającego. EXW nakłada minimalne obowiązki na sprzedającego, a ryzyko oraz koszty transportu spoczywają na kupującym od momentu odbioru towaru w siedzibie sprzedającego. Dlatego, aby uniknąć nieporozumień, ważne jest zrozumienie, jakie zobowiązania wynikają z wybranej formuły handlowej i czy obejmują one również ubezpieczenie.

Pytanie 13

Firma transportowa otrzymała zlecenie przewozu mleka od producentów do przetwórni. W celu realizacji zlecenia, powinna zastosować naczepę przedstawioną na zdjęciu

A. C.

B. D.

C. A.

D. B.

W przypadku wyboru nieodpowiednich naczep, np. tych, które nie posiadają odpowiednich właściwości termicznych, mogą wystąpić poważne problemy związane z przechowywaniem i transportem mleka. Naczepy, które nie zapewniają odpowiedniej izolacji termicznej, mogą prowadzić do wzrostu temperatury wewnątrz, co sprzyja rozwojowi niepożądanych mikroorganizmów. W rezultacie produkt może stać się niebezpieczny dla zdrowia konsumentów, co skutkuje nie tylko stratami finansowymi dla firmy, ale również poważnymi konsekwencjami prawnymi. Ponadto, wybór naczepy wykonanej z materiałów, które nie są zgodne z normami sanitarnymi, może prowadzić do zanieczyszczenia mleka, co jest niedopuszczalne w branży spożywczej. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że każda naczepa może być używana do transportu wszelkiego rodzaju produktów. Należy pamiętać, że każdy produkt ma swoje specyficzne wymagania dotyczące transportu, a zaniedbanie tych standardów może skutkować poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Kluczowe jest zrozumienie, że transport mleka wymaga specjalistycznych rozwiązań, które zapewniają nie tylko efektywność, ale przede wszystkim bezpieczeństwo żywności.

Pytanie 14

Kto powinien zdobyć certyfikat kompetencji zawodowych w zakresie przewozów drogowych?

A. przedsiębiorca planujący prowadzenie działalności w zakresie transportu drogowego za pomocą środków transportu o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t.

B. każdy pracownik zatrudniony w firmie transportowej.

C. kierowca pracujący w firmie zajmującej się transportem i spedycją.

D. przedsiębiorca planujący prowadzenie działalności w sektorze transportu drogowego przy użyciu środków transportu o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t.

W odpowiedziach, które wskazują na inne grupy osób niż przedsiębiorcy prowadzący działalność transportową, istnieje fundamentalne zrozumienie roli certyfikatu kompetencji zawodowych. Kierowcy zatrudnieni w przedsiębiorstwie transportowo-spedycyjnym nie muszą posiadać tego certyfikatu, gdyż ich kwalifikacje są regulowane innymi przepisami, takimi jak prawo jazdy oraz odpowiednie szkolenia z zakresu transportu. Warto zauważyć, że certyfikat ten dotyczy przede wszystkim osób, które zarządzają przedsiębiorstwem transportowym, a nie bezpośrednio osób wykonujących transport. W przypadku pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwie transportowym, nie każdy z nich wymaga certyfikatu, co może prowadzić do błędnych założeń dotyczących obowiązków w branży. Podobnie, twierdzenie, że przedsiębiorca zamierzający wykonywać transport środkami o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t wymaga certyfikatu, jest mylne. W rzeczywistości, działalność ta jest regulowana przez inne przepisy, a certyfikat kompetencji zawodowych dotyczy jedynie transportu ponad tę masę. Takie nieporozumienia mogą wynikać z braku znajomości specyfiki przepisów dotyczących transportu, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania w tej branży. Właściwe zrozumienie wymogów prawnych oraz ich praktycznych implikacji jest niezbędne dla każdego, kto pragnie prowadzić działalność w sektorze transportu drogowego.

Pytanie 15

Podczas organizacji transportu materiałów niebezpiecznych przy użyciu transportu drogowego, co należy uwzględnić?

A. o konieczności zaaranżowania realizacji usługi przez zespół składający się z dwóch osób

B. o poprawnym oznakowaniu pojazdu przy użyciu tablic i nalepki ADR

C. o konieczności zgłoszenia przewozu do Inspekcji Transportu Drogowego

D. o wypełnieniu instrukcji pisemnej dla kierowcy, po dostarczeniu ładunku

Planowanie przewozu materiałów niebezpiecznych wymaga uwzględnienia wielu aspektów, jednak niektóre z nich mogą prowadzić do mylnych wniosków. Zgłoszenie przewozu Inspekcji Transportu Drogowego jest ważnym elementem w kontekście legalności transportu, ale nie jest to obowiązek dotyczący każdego przypadku. Zgłoszenie dotyczy zazwyczaj transportów, które mogą generować szczególne zagrożenie, jednak dla wielu standardowych przewozów procedura ta nie jest wymagana. Co więcej, realizacja usługi przez załogę dwuosobową jest zalecana, ale nie zawsze konieczna. Zależnie od rodzaju towaru, długości trasy czy przepisów lokalnych, transport może być wykonywany solo, co często jest wystarczające, o ile kierowca przestrzega przepisów dotyczących czasu pracy. Wypełnienie instrukcji pisemnej dla kierowcy po dostarczeniu ładunku również nie jest praktyką, którą należy stosować przed rozpoczęciem transportu. Instrukcja ta jest kluczowa przed, a nie po zakończeniu przewozu, aby kierowca mógł odpowiednio reagować na sytuacje kryzysowe w trakcie transportu. Wszystkie te kwestie pokazują, jak ważne jest zrozumienie, które procedury są obowiązkowe i które mogą być interpretowane elastycznie, w zależności od specyfiki danego transportu. Kluczowe jest, aby kierowcy i operatorzy byli odpowiednio przeszkoleni i świadomi w zakresie przepisów ADR oraz praktyk dotyczących przewozu materiałów niebezpiecznych.

Pytanie 16

Do monitorowania transportu pojazdów oraz ładunków wykorzystuje się technologię opartą na falach radiowych, znaną pod skrótem

A. RFID

B. ERP

C. GTIN

D. SSCC

Wybór odpowiedzi GTIN, ERP czy SSCC wskazuje na pewne nieporozumienie dotyczące zastosowania technologii identyfikacji i zarządzania łańcuchem dostaw. GTIN (Global Trade Item Number) to system kodowania, który służy do identyfikacji produktów na rynku. Choć GTIN może być związany z identyfikacją, nie jest to technologia wykorzystująca fale radiowe, a raczej system numeracyjny, który wymaga ręcznego wprowadzania danych lub skanowania kodów kreskowych. ERP (Enterprise Resource Planning) to zintegrowany system zarządzania zasobami przedsiębiorstwa. Oferuje szeroką gamę funkcji, w tym zarządzanie finansami, produkcją czy zasobami ludzkimi, ale nie jest bezpośrednio związany z identyfikacją pojazdów czy ładunków. Użycie ERP w kontekście monitorowania logistycznego może wprowadzać w błąd, ponieważ nie odnosi się do technologii radiowej, lecz do oprogramowania zarządzającego procesami wewnętrznymi przedsiębiorstwa. SSCC (Serial Shipping Container Code) to kod stosowany do identyfikacji kontenerów i palet w transporcie, ale również nie ma związku z technologią RFID. Odpowiedzi te wskazują na brak zrozumienia różnicy między różnymi systemami identyfikacji a technologią radiową, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania w logistyce i łańcuchu dostaw.

Pytanie 17

Firma transportowa uzyskała wskaźnik terminowości dostaw wynoszący 90%. To oznacza, że z 250 zleceń transportowych firma nie zrealizowała na czas

A. 10 zleceń

B. 90 zleceń

C. 225 zleceń

D. 25 zleceń

Analizując błędne odpowiedzi, można zaobserwować kilka typowych pułapek myślowych, które prowadzą do nieprawidłowych wniosków. Osoby, które wybrały 90 zleceń, mogły pomyśleć, że 90% to liczba zleceń zrealizowanych na czas, co jest niepoprawne, ponieważ pytanie dotyczy zleceń, które nie zostały zrealizowane na czas. Z kolei ci, którzy wskazali 10 lub 225 zleceń, mogą mylić się w obliczeniach procentowych. W rzeczywistości 10 zleceń to 4% zleceń, co nie ma zastosowania w tym kontekście. Warto pamiętać, że błędne rozumienie procentów i ich zastosowania w analizie danych może prowadzić do nieprawidłowych decyzji strategicznych w zarządzaniu transportem. W branży transportowej kluczowe jest zrozumienie, że wskaźniki wydajności są nie tylko liczbami, ale również narzędziami do oceny efektywności operacyjnej. Dlatego istotne jest, aby przedsiębiorstwa transportowe posiadały odpowiednie procedury analizy danych, aby dokonywać właściwych ocen stanu swojej działalności. Właściwe zrozumienie tych wskaźników jest fundamentem dla podejmowania świadomych decyzji dotyczących poprawy procesów oraz zwiększania satysfakcji klientów, co w dłuższej perspektywie przekłada się na zyski i rozwój firmy.

Pytanie 18

Która kategoria warunków handlowych INCOTERMS, określana jako "na dostarczenie", wskazuje, że wydatki oraz ryzyko związane z dostarczeniem towaru do wskazanego miejsca leżą po stronie sprzedawcy?

A. Kategoria E

B. Kategoria D

C. Kategoria C

D. Kategoria F

Grupa D, znana również jako 'Dostawa', rzeczywiście wskazuje, że wszystkie koszty i ryzyko związane z dostarczeniem towaru do określonego miejsca przeznaczenia ponosi sprzedający. W ramach tej grupy sprzedający zobowiązuje się do dostarczenia towaru do konkretnego miejsca, co oznacza, że jest odpowiedzialny za wszelkie wydatki związane z transportem, ubezpieczeniem oraz formalnościami celnymi aż do momentu dostarczenia. Przykładem może być sytuacja, w której firma A z Niemiec sprzedaje maszyny do firmy B w Polsce i decyduje się na warunki DDP (Delivered Duty Paid). W tym przypadku firma A pokrywa wszelkie koszty transportu oraz cła, co przekłada się na pełną odpowiedzialność za towar do momentu jego odbioru przez firmę B. Takie podejście minimalizuje ryzyko dla kupującego, który nie musi martwić się o proces dostawy. Warto również zauważyć, że znajomość grupy D w INCOTERMS jest kluczowa dla prawidłowego przygotowania umów handlowych oraz negocjacji warunków dostawy.

Pytanie 19

Przedstawiona tablica informuje o przewozie

A. ładunków w ramach uproszczonych procedur celnych.

B. towarów szybko psujących się.

C. materiałów niebezpiecznych.

D. ładunków w ramach bimodalnego przewozu krajowego.

Jedną z powszechnych pomyłek przy interpretacji oznakowania przewozów jest mylenie konwencji TIR z innymi formami transportu, takimi jak przewóz materiałów niebezpiecznych czy towarów szybko psujących się. W rzeczywistości każdy z tych rodzajów transportu wiąże się z różnymi regulacjami prawnymi i procedurami, które muszą być przestrzegane. Przewóz materiałów niebezpiecznych wymaga spełnienia rygorystycznych wymagań dotyczących bezpieczeństwa oraz odpowiedniego oznakowania pojazdów, co nie ma związku z systemem TIR. Towary szybko psujące się, takie jak żywność, również wymagają szczegółowych regulacji dotyczących ich transportu, aby zapewnić zachowanie jakości produktów, co z kolei nie odnosi się do uproszczonych procedur celnych przewidzianych przez konwencję TIR. Dodatkowo, transport w ramach bimodalnego przewozu krajowego koncentruje się na wykorzystaniu różnych środków transportu wewnątrz jednego kraju, co również różni się zasadniczo od idei konwencji TIR, która zakłada transgraniczny transport. Podczas przyjmowania odpowiedzi dotyczących transportu, ważne jest zrozumienie specyfiki różnych systemów oraz ich regulacji, aby uniknąć takich nieporozumień. Rozpoznawanie i klasyfikowanie rodzajów transportu jest kluczowe dla efektywnego zarządzania logistyką oraz przestrzegania przepisów prawnych.

Pytanie 20

Aby obliczyć współczynnik wykorzystania ładowności naczepy, należy podzielić

A. ładowność naczepy przez masę ładunku znajdującego się w naczepie

B. objętość ładunku w naczepie przez pojemność naczepy

C. masę ładunku w naczepie przez ładowność naczepy

D. pojemność naczepy przez objętość ładunku znajdującego się w naczepie

Współczynnik wykorzystania ładowności naczepy jest kluczowym wskaźnikiem efektywności transportu. Oblicza się go, dzieląc masę ładunku w naczepie przez ładowność naczepy, co pozwala na ocenę, jak efektywnie wykorzystuje się dostępne zasoby. Przykładowo, jeśli naczepa ma ładowność 10 ton, a przewozi 8 ton ładunku, to współczynnik wynosi 0,8, co oznacza, że 80% dostępnej ładowności jest wykorzystywane. Taki wskaźnik pozwala na optymalizację kosztów transportu, ponieważ im wyższy współczynnik, tym mniejsze koszty na jednostkę transportu. W praktyce, zarządzanie współczynnikiem wykorzystania ładowności może prowadzić do lepszego planowania tras i zmniejszenia kosztów operacyjnych. Przemysł transportowy często korzysta z tego wskaźnika w analizach efektywności floty, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak zarządzanie łańcuchem dostaw czy logistyka.

Pytanie 21

Jaką wagę ładunku powinno się wpisać w dokumentacji przewozowej, jeśli do naczepy załadowano 98 m3 wełny mineralnej o gęstości 7 m3/t?

A. 10,0 t

B. 7,0 t

C. 9,8 t

D. 14,0 t

W przypadku błędnych odpowiedzi ważne jest, aby zrozumieć, dlaczego obliczenia prowadzące do takich wyników są niewłaściwe. Na przykład, odpowiedzi takie jak 9,8 t, 7,0 t lub 10,0 t wynikają z nieprawidłowego zastosowania wzoru na masę. Osoby, które podają 9,8 t, mogą pomylić objętość oraz objętość właściwą, bądź zinterpretować dane w sposób niewłaściwy. Prawidłowo należy podzielić 98 m3 przez 7 m3/t, co jednoznacznie prowadzi nas do wyniku 14 t. Z kolei 7,0 t może wynikać z pomylenia jednostek lub obliczeń na poziomie objętości, co tworzy mylną interpretację masy. Odpowiedź 10,0 t jest również błędna, gdyż może być wynikiem uproszczenia obliczeń lub niepoprawnego przyjęcia objętości właściwej. W transporcie, dostarczenie poprawnych danych dotyczących masy ładunku jest kluczowe dla bezpieczeństwa, zgodności z regulacjami oraz efektywności operacyjnej. W związku z tym, precyzyjne obliczenia i zrozumienie podstawowych zasad dotyczących objętości właściwej są niezbędne dla efektywnego zarządzania ładunkiem.

Pytanie 22

O której godzinie najwcześniej zakończy się załadunek 315 m³ żwiru na środki transportu drogowego, jeżeli pojazdy zostały podstawione o godzinie 9:45, a załadunek będzie realizowany jednocześnie wszystkimi dostępnymi ładowarkami?

Charakterystyka ładowarek
Pojemność łyżki [m³]	Czas jednego cyklu pracy ładowarki* [min]	Przeciętne napełnienie łyżki [%]	Liczba dostępnych ładowarek [szt.]
5,0	2	90	2
* Cykl pracy ładowarki obejmuje napełnienie łyżki żwirem, podjazd ładowarki do środka transportu samochodowego, wyładunek żwiru i powrót ładowarki do miejsca jej napełniania.

A. O godzinie 10:55

B. O godzinie 10:20

C. O godzinie 10:49

D. O godzinie 11:51

Odpowiedź o godzinie 10:55 jest poprawna, ponieważ obliczenia dotyczące załadunku żwiru uwzględniają czas pracy wszystkich dostępnych ładowarek. W tym przypadku, aby dokładnie określić zakończenie załadunku, należy uwzględnić zarówno wydajność pojedynczej ładowarki, jak i zastosowanie ich w wielokrotnych cyklach. Na przykład, jeśli jedna ładowarka może załadować określoną objętość w danym czasie, dodanie kolejnych ładowarek zmniejsza czas potrzebny na załadunek proporcjonalnie. Przy odpowiednim rozplanowaniu oraz zarządzaniu czasem, można efektywnie przeprowadzić operacje załadunkowe, co jest kluczowe w logistyce i transporcie. Standardy branżowe wskazują na konieczność dokładnego planowania zasobów oraz optymalizacji procesów, co pozwala na osiągnięcie lepszej efektywności i oszczędności. Dzięki temu, godzina 10:55 jako czas zakończenia załadunku wskazuje na efektywne wykorzystanie zasobów i dobre praktyki w zarządzaniu procesami logistycznymi.

Pytanie 23

Jak często przeprowadza się badanie techniczne ciągnika siodłowego w stacji diagnostycznej?

A. Co sześć miesięcy

B. Raz na rok

C. Raz na trzy lata

D. Raz na dwa lata

Często pojawiają się błędne wyobrażenia dotyczące częstotliwości przeprowadzania badań technicznych ciągników siodłowych. Odpowiedzi sugerujące, że badania te powinny być wykonywane co dwa lata, raz na trzy lata czy co pół roku, wynikają z niepełnego zrozumienia przepisów dotyczących ruchu drogowego oraz specyfiki pojazdów ciężarowych. Na przykład, odpowiedzi sugerujące dłuższe okresy między badaniami są mylące, ponieważ mogą prowadzić do zaniedbania regularnej kontroli stanu technicznego pojazdu, co w konsekwencji może zagrażać bezpieczeństwu na drogach. W przypadku ciągników siodłowych, które są często wykorzystywane do transportu dużych ładunków, ich awarie mogą mieć znacznie poważniejsze konsekwencje niż w przypadku mniejszych pojazdów. Również błędne jest myślenie, że badania techniczne mogą być przeprowadzane rzadziej, ponieważ większa intensywność użytkowania pojazdu wymaga częstszej kontroli. Ponadto, normy związane z emisją spalin oraz bezpieczeństwem drogowym wymagają, aby te pojazdy były w pełni sprawne i zgodne z wymaganiami technicznymi. Podsumowując, ignorowanie corocznych badań technicznych może prowadzić do poważnych konsekwencji zarówno dla kierowców, jak i innych uczestników ruchu drogowego.

Pytanie 24

W systemie ro-la załadunek ciągnika siodłowego wraz z naczepą na platformę wagonu odbywa się przy użyciu

A. wozu przedsiębiernego

B. platformy obrotowej

C. rampy najazdowej

D. suwnicy bramowej

Rampy najazdowe są kluczowym elementem w procesie załadunku i rozładunku, szczególnie w kontekście transportu drogowego. Umożliwiają one płynne wprowadzenie ciągnika siodłowego z naczepą na platformę wagonu, co jest istotne dla zapewnienia efektywności i bezpieczeństwa operacji logistycznych. Rampy te są zaprojektowane tak, aby zapewnić odpowiedni kąt nachylenia, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia ładunku oraz pojazdu. W praktyce, użycie rampy najazdowej pozwala na uniknięcie konieczności stosowania dodatkowego sprzętu, jak suwnice czy platformy obrotowe, co przekłada się na mniejsze koszty operacyjne oraz uproszczenie procedur załadunkowych. W kontekście norm branżowych, stosowanie ramp najazdowych jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi bezpieczeństwa transportu, które zalecają stosowanie rozwiązań minimalizujących ryzyko wypadków związanych z załadunkiem. Przykładem zastosowania ramp najazdowych mogą być terminale intermodalne, gdzie odbywa się transport towarów drogowych i kolejowych, a efektywność operacji jest kluczowa dla utrzymania konkurencyjności na rynku.

Pytanie 25

W Polsce maksymalne wymiary pojazdu samochodowego (z wyjątkiem autobusu oraz nadwozia chłodni) są równe

A. 2,55 m (szerokość), 12 m (długość), 4 m (wysokość)

B. 2,60 m (szerokość), 12 m (długość), 4,5 m (wysokość)

C. 2,55 m (szerokość), 12 m (długość), 4,5 m (wysokość)

D. 2,60 m (szerokość), 12 m (długość), 4 m (wysokość)

Maksymalne wymiary pojazdu samochodowego, które zostały określone na szerokość 2,55 m, długość 12 m i wysokość 4 m, są zgodne z przepisami drogowymi w Polsce. Te wymiary są ustalone w celu zapewnienia bezpieczeństwa na drogach oraz umożliwienia sprawnego transportu. Na przykład, szerokość 2,55 m pozwala na bezpieczne mijanie się pojazdów na wąskich ulicach, a jednocześnie umożliwia transport różnych ładunków w standardowych warunkach. Długość 12 m odnosi się do wymagań dla pojazdów ciężarowych, co jest istotne w kontekście logistyki i transportu towarów. Wysokość 4 m jest również ważna, ponieważ ograniczenia te zapobiegają uszkodzeniom infrastruktury drogowej, takim jak mosty. Przepisy te są zgodne z międzynarodowymi standardami, co ułatwia transport międzynarodowy i współpracę transgraniczną. Utrzymywanie tych wymiarów jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności transportu.

Pytanie 26

Firma ma dostarczyć towar od producenta do trzech odbiorców. Odległości pomiędzy punktem nadania i punktami odbioru przedstawia schemat. Średnia prędkość przewozu na każdym odcinku wynosi 60 km/h. Najszybsza dostawa towaru odbędzie się trasą

A. Zakład Produkcyjny - Odbiorca Y - Odbiorca Z - Odbiorca X

B. Zakład Produkcyjny - Odbiorca Z - Odbiorca Y - Odbiorca X

C. Zakład Produkcyjny - Odbiorca X - Odbiorca Z - Odbiorca Y

D. Zakład Produkcyjny - Odbiorca Z - Odbiorca X - Odbiorca Y

Wybór innej trasy niż 'Zakład Produkcyjny - Odbiorca Z - Odbiorca Y - Odbiorca X' wskazuje na pominięcie kluczowych czynników wpływających na efektywność dostaw. Często zdarza się, że przewoźnicy koncentrują się na intuicyjnych trasach, co może prowadzić do nieefektywności. Na przykład, trasa przez Odbiorcę Y przed Odbiorcą X może wydawać się logiczna, jednak może zwiększać całkowity czas przejazdu, zwłaszcza jeśli odległość do Odbiorcy Y jest większa niż do Odbiorcy Z. Ewolucja metod transportowych i logistycznych podkreśla znaczenie optymalizacji, gdzie każda minuta opóźnienia w dostawie może wpłynąć na wydajność całego łańcucha dostaw. Kluczowym aspektem jest analiza czasów podróży oraz maksymalizacja efektywności operacyjnej. Warto również zauważyć, że niektóre odpowiedzi mogą zmniejszać wydajność przez nieodpowiednią kolejność realizacji dostaw, co prowadzi do wzrostu kosztów operacyjnych oraz obniżenia jakości obsługi klienta. Rekomenduje się zatem korzystanie z narzędzi analitycznych i planistycznych, które umożliwiają bardziej kompleksowe spojrzenie na trasę oraz jej optymalizację, zamiast polegania na subiektywnych odczuciach.

Pytanie 27

Z przedstawionego fragmentu ustawy Prawo o ruchu drogowym wynika, że maksymalna odległość, na jaką ładunek może wystawać z przodu pojazdu powinna być

6. Ładunek wystający poza płaszczyzny obrysu pojazdu może być na nim umieszczony tylko przy zachowaniu następujących warunków:

1) ładunek wystający poza boczne płaszczyzny obrysu pojazdu może być umieszczony tylko w taki sposób, aby całkowita szerokość pojazdu z ładunkiem nie przekraczała 2,55 m, a przy szerokości pojazdu 2,55 m nie przekraczała 3 m, jednak pod warunkiem umieszczenia ładunku tak, aby z jednej strony nie wystawał na odległość większą niż 23 cm;

2) ładunek nie może wystawać z tyłu pojazdu na odległość większą niż 2 m od tylnej płaszczyzny obrysu pojazdu lub zespołu pojazdów; w przypadku przyczepy kłonicowej odległość tę liczy się od osi przyczepy;

3) ładunek nie może wystawać z przodu pojazdu na odległość większą niż 0,5 m od przedniej płaszczyzny obrysu i większą niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego.

A. nie większa niż 2 m od osi przyczepy.

B. większa niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego.

C. większa niż 0,5 m od przedniej płaszczyzny obrysu pojazdu.

D. nie większa niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego.

Wybrane odpowiedzi, które nie spełniają wymogów ustawy, nie uwzględniają kluczowych zasad dotyczących bezpieczeństwa drogowego. Odpowiedzi sugerujące, że ładunek może wystawać na odległość większą niż 1,5 m od siedzenia kierującego, są niezgodne z przepisami, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji na drodze. Ustawodawca wprowadził te ograniczenia, aby ograniczyć ryzyko związane z transportem ładunków, które mogą wpływać na stabilność i kontrolę pojazdu. Wystawienie ładunku na zbyt dużą odległość może prowadzić do ograniczenia pola widzenia kierowcy, a także zwiększać ryzyko przewrócenia się ładunku w trakcie jazdy, co z kolei stwarza zagrożenie dla innych uczestników ruchu. Odpowiedzi wskazujące na 2 m od osi przyczepy czy większą odległość niż 0,5 m od przedniej płaszczyzny obrysu pojazdu również są błędne, ponieważ nie respektują zasad dotyczących bezpiecznego przewozu i mogą prowadzić do poważnych konsekwencji. Dlatego tak istotne jest, aby kierowcy i osoby zajmujące się transportem towarów znały i przestrzegały przepisów oraz stosowały się do obowiązujących standardów, co może znacznie zwiększyć bezpieczeństwo na drogach.

Pytanie 28

Jaką odległość przebywa pojazd w czasie 4 h i 12 min, jeśli porusza się z średnią prędkością 50 km/h?

A. 212 km

B. 210 km

C. 204 km

D. 206 km

Często w obliczeniach związanych z prędkością i czasem popełniane są błędy, które prowadzą do mylnych wyników. Na przykład, w przypadku odpowiedzi 206 km, możliwe było, że użytkownik błędnie przeliczył czas na godziny, co jest kluczowym krokiem w rozwiązaniu tego zadania. Istotne jest, aby pamiętać, że konwersja czasu z minut na godziny jest niezbędna do uzyskania właściwej wartości, a niewłaściwe przeliczenie może skutkować znacznymi rozbieżnościami w wynikach. Podobnie, jeśli ktoś obliczył 212 km, mógł błędnie zinterpretować wartość średniej prędkości lub pomylić się w obliczeniach matematycznych. Ponadto, w przypadku odpowiedzi 204 km, może to wynikać z założenia, że czas powinien być krótszy, co z kolei mogłoby być konsekwencją niepoprawnej analizy danych lub założeń dotyczących odległości. Rozumienie podstawowych zasad prędkości, czasu i odległości jest kluczowe w wielu dziedzinach, w tym w logistyce i transporcie, gdzie precyzyjne dane są niezbędne do efektywnego zarządzania zasobami. Ważne jest, aby zawsze weryfikować obliczenia oraz używać odpowiednich narzędzi lub wzorów, aby uniknąć tych typowych pułapek obliczeniowych w przyszłości.

Pytanie 29

Korzystając z zamieszczonej tabeli, ustal najniższy koszt przewozu 10 paletowych jednostek ładunkowych jednym środkiem transportu na odległość 26 km, jeżeli pojazd porusza się ze średnią prędkością 20 km/h.

Cennik opłat przewozowych
Rodzaj środka transportu – maksymalna pojemność	Cennik
pojazd 5-paletowy (14 m³)	100,00 zł za każdą rozpoczętą godzinę
pojazd 8-paletowy (20 m³)	125,00 zł za każdą rozpoczętą godzinę
pojazd 14-paletowy (35 m³)	150,00 zł za każdą rozpoczętą godzinę
pojazd 20-paletowy (50 m³)	180,00 zł za każdą rozpoczętą godzinę

A. 200,00 zł

B. 300,00 zł

C. 250,00 zł

D. 360,00 zł

Najniższy koszt przewozu 10 paletowych jednostek ładunkowych na odległość 26 km przy średniej prędkości 20 km/h wynosi 300,00 zł. Aby to ustalić, należy obliczyć czas przewozu, który wynosi 1,3 godziny, co zaokrągla się do 2 godzin. W przypadku transportu paletowego, kluczowym elementem jest dobór odpowiedniego środka transportu. Pojazd 14-paletowy, o pojemności 35 m³, jest idealny do przewozu 10 palet. Koszt wynajmu takiego pojazdu wynosi 150,00 zł za godzinę. Stąd, całkowity koszt za 2 godziny przewozu to 300,00 zł. W praktyce, przy planowaniu transportu, ważne jest nie tylko obliczenie kosztów, ale także uwzględnienie czasu dostawy i efektywności logistycznej. Przestrzeganie norm przewozowych i dobrych praktyk w organizacji transportu, takich jak optymalizacja trasy czy właściwy dobór pojazdu, wpływa na efektywność kosztową operacji logistycznych, co jest niezbędne do osiągnięcia konkurencyjności na rynku.

Pytanie 30

Maksymalna masa całkowita zestawu transportowego z wymiennym nadwoziem wynosi 30 ton. Oblicz największą możliwą wagę ładunku do załadunku na ten zestaw, jeżeli masa własna ciągnika jest równa 7 500 kg, naczepy 5 300 kg, a nadwozia wymiennego 2 000 kg?

A. 23 200 kg

B. 18 800 kg

C. 15 200 kg

D. 16 800 kg

Obliczenie maksymalnej wagi ładunku, który można załadować na zestaw drogowy, wymaga uwzględnienia dopuszczalnej masy całkowitej (DMC) oraz masy poszczególnych komponentów zestawu. Dopuszczalna masa całkowita zestawu drogowego z nadwoziem wymiennym wynosi 30 ton, co odpowiada 30 000 kg. Masa własna ciągnika to 7 500 kg, naczepy 5 300 kg, a nadwozia wymiennego 2 000 kg. Aby obliczyć maksymalny ładunek, sumujemy masy ciągnika, naczepy i nadwozia: 7 500 kg + 5 300 kg + 2 000 kg = 14 800 kg. Następnie, odejmujemy tę wartość od dopuszczalnej masy całkowitej: 30 000 kg - 14 800 kg = 15 200 kg. Odpowiedź ta jest zgodna z normami branżowymi, które wymagają ścisłego przestrzegania limitów masy dla zapewnienia bezpieczeństwa na drodze. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe dla planowania transportu, aby uniknąć przekroczenia dopuszczalnych wartości, co mogłoby skutkować poważnymi konsekwencjami prawnymi oraz zagrożeniem dla bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Pytanie 31

Przedstawiony znak, umieszczony na środkach transportu, informuje o przewozie materiałów niebezpiecznych o właściwościach

A. trujących.

B. zakaźnych.

C. radioaktywnych.

D. żrących.

Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do substancji zakaźnych, wskazuje na niedostateczne zrozumienie klasyfikacji materiałów niebezpiecznych oraz ich właściwości. Substancje trujące, radioaktywne i żrące to różne kategorie materiałów niebezpiecznych, które wymagają odmiennego podejścia pod względem transportu i zarządzania. Substancje trujące mogą powodować poważne skutki zdrowotne poprzez zatrucie organizmu, ale nie każda substancja trująca jest klasyfikowana jako zakaźna. Z kolei materiały radioaktywne są oznaczane innymi symbolami i wymagają specjalnych procedur transportowych, aby zminimalizować ryzyko napromieniowania. Zrozumienie różnicy między tymi kategoriami jest kluczowe dla profesjonalistów zajmujących się transportem towarów niebezpiecznych, ponieważ każde z tych oznaczeń wiąże się z innymi wymaganiami prawnymi i procedurami bezpieczeństwa. Na przykład, podczas transportu materiałów żrących, takich jak kwasy czy zasady, konieczne jest stosowanie odpowiedniego sprzętu ochronnego oraz środków neutralizujących w przypadku wycieku. Mylenie tych kategorii może prowadzić do niewłaściwego postępowania w sytuacjach awaryjnych, co może skutkować poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi i środowiskowymi. Dlatego tak istotne jest, aby właściwie identyfikować i klasyfikować materiały niebezpieczne, co jest regulowane przepisami krajowymi i międzynarodowymi.

Pytanie 32

Jaką odległość pokona samochód poruszający się przez 3 godziny i 18 minut z prędkością średnią wynoszącą 70 km/h?

A. 222,6 km

B. 138,6 km

C. 231,0 km

D. 198,0 km

Aby obliczyć odległość, jaką pokona pojazd poruszający się ze średnią prędkością 70 km/h przez 3 godziny i 18 minut, należy najpierw przeliczyć czas na godziny. 3 godziny i 18 minut to 3 + (18/60) = 3,3 godziny. Następnie stosujemy wzór na drogę: droga = prędkość × czas. Wstawiając wartości, otrzymujemy: droga = 70 km/h × 3,3 h = 231 km. Tego rodzaju obliczenia są powszechnie stosowane w logistyce i transporcie do planowania tras oraz oszacowywania czasu dostaw. Przykładowo, kierowcy ciężarówek muszą dokładnie znać swoje prędkości średnie, aby optymalizować trasy i minimalizować koszty paliwa. Zrozumienie tych obliczeń może również wspierać efektywne zarządzanie flotą pojazdów, co jest kluczowe w branży transportowej.

Pytanie 33

Zgodnie z fragmentem umowy określ, który środek transportu należy zastosować do przewozu artykułów spożywczych głęboko zamrożonych (-20°C).

Fragment Umowy ATP
Określenia i normy specjalnych środków transportu do przewozu szybko psujących się artykułów żywnościowych
Klasa A. Środek transportu – chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 może mieścić się między +12 °C i 0°C włącznie.
Klasa B. Środek transportu – chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 może mieścić się między +12°C i -10°C włącznie.
Klasa C. Środek transportu – chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 może mieścić się między +12°C i -20°C włącznie.
Klasa D. Środek transportu – chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 nie jest wyższe niż +2°C.
Klasa E. Środek transportu – chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 nie jest wyższe niż -10°C.
Klasa F. Środek transportu – chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 nie jest wyższe niż -20°C.

A. Lodownia ze wzmocnioną izolacją klasy B.

B. Lodownia z normalną izolacją klasy A.

C. Chłodnia ze wzmocnioną izolacją klasy F.

D. Ogrzewany środek transportu z normalną izolacją klasy A.

Wybór nieodpowiedniego środka transportu do przewozu artykułów spożywczych głęboko zamrożonych jest powszechnym błędem, który może prowadzić do poważnych konsekwencji. Odpowiedzi takie jak lodownia z normalną izolacją klasy A, ogrzewany środek transportu z normalną izolacją klasy A czy lodownia ze wzmocnioną izolacją klasy B nie spełniają kluczowych wymagań dotyczących utrzymania temperatury -20°C, co jest niezbędne dla bezpieczeństwa żywności. Lodownia z normalną izolacją klasy A nie jest w stanie zapewnić odpowiedniej temperatury przez dłuższy czas, co może skutkować rozmrożeniem zapasów i ich dalszym zepsuciem. Z kolei ogrzewany środek transportu jest zupełnie nieadekwatny, ponieważ jego funkcjonalność jest skierowana na utrzymanie dodatnich temperatur, co jest sprzeczne z wymaganiami dla produktów głęboko zamrożonych. Lodownia ze wzmocnioną izolacją klasy B, choć może wydawać się lepszą opcją, również nie jest wystarczająca, ponieważ nie spełnia do końca norm klasy F, która jest projektowana specjalnie dla ekstremalnych warunków -20°C. Typowym błędem myślowym jest założenie, że każda lodownia wystarczy do przewozu zamrożonej żywności, podczas gdy rzeczywistość wymaga konkretnego dostosowania technologii transportu do specyficznych warunków przechowywania i przewozu. Właściwy dobór środka transportu powinien być oparty na analizie wymagań dotyczącym temperatury, czasu transportu oraz charakterystyki przewożonych towarów, a nie jedynie na ogólnym podejściu do izolacji czy klasyfikacji.

Pytanie 34

Zanurzenie ciągnika siodłowego z naczepą na platformie wagonowej stanowi część działań związanych z załadunkiem w systemie

A. bimodalnym

B. wireout

C. lo-lo

D. ruchomej drogi

Najazd ciągnika siodłowego z naczepą na platformę wagonową to naprawdę ważny element w procesie załadunku w systemie ruchomej drogi. Jak pewnie wiesz, ruchoma droga to sposób na połączenie różnych środków transportu, żeby lepiej przewozić towary, zarówno drogą, jak i koleją. W tym systemie mamy specjalne platformy wagonowe, które są zaprojektowane tak, żeby pomieścić ładunki z ciągników. Dzięki temu załadunek i rozładunek są szybkie i skuteczne, co w efekcie poprawia transport intermodalny. Zauważ, że w terminalach intermodalnych towar przemieszcza się na różnych etapach używając różnych środków transportu, co przyspiesza czas dostawy i zmniejsza koszty. Ruchoma droga to naprawdę fajne rozwiązanie, które wpisuje się w najlepsze praktyki w branży, promując lepsze podejście do transportu i logistyki, co z kolei zwiększa elastyczność i wydajność w całym łańcuchu dostaw.

Pytanie 35

W celu transportu kruszywa z wyrobiska w kamieniołomie na powierzchnię wykorzystuje się przenośniki

A. rolkowe

B. paskowe

C. łańcuchowe

D. taśmowe

Wybór przenośników rolkowych do transportu kruszywa nie jest odpowiedni ze względu na ich ograniczenia w kontekście masy i objętości materiałów, które mogą przemieszczać. Przenośniki rolkowe zazwyczaj znajdują zastosowanie w logistyce i transporcie, gdzie przenoszone są mniejsze, bardziej jednorodne produkty, takie jak paczki czy elementy przemysłowe. Ich konstrukcja nie jest przystosowana do transportu ciężkich i sypkich materiałów, jak kruszywo, co może prowadzić do szybkiej degradacji systemu. Z kolei przenośniki paskowe, choć bardziej elastyczne, również nie są idealnym rozwiązaniem w kontekście dużych obciążeń, gdyż paski mogą ulegać zużyciu pod wpływem ciężkich materiałów. Przenośniki łańcuchowe, z drugiej strony, są stosowane w niektórych zastosowaniach przemysłowych, ale ich konstrukcja jest bardziej skomplikowana i mniej efektywna w kontekście transportu kruszywa z wykopów, gdzie kluczowa jest prostota i efektywność w przenoszeniu dużych ilości materiału. Warto również zauważyć, że każdy z tych typów przenośników ma swoje specyfikacje, które decydują o ich zastosowaniu, a wybór odpowiedniego systemu transportowego powinien być oparty na dokładnych analizach potrzeb oraz warunków pracy.

Pytanie 36

Przy użyciu którego z wózków widłowych załadunek 30 paletowych jednostek ładunkowych, każda o masie brutto 1 290 kg zostanie wykonany w najkrótszym czasie?

udźwig 1 500 kg

średnia prędkość 6 km/h

udźwig 1 200 kg

średnia prędkość 12 km/h

udźwig 1 400 kg

średnia prędkość 8 km/h

udźwig 1 100 kg

średnia prędkość 15 km/h

Wózek 1.

Wózek 2.

Wózek 3.

Wózek 4.

A. Wózka 3.

B. Wózka 2.

C. Wózka 4.

D. Wózka 1.

Wybór niewłaściwego wózka widłowego do załadunku palet z masą brutto 1290 kg może prowadzić do wielu nieefektywności oraz zagrożeń. Wózek 2, mimo że może wydawać się atrakcyjny ze względu na swoją najwyższą prędkość, nie jest odpowiedni do tego zadania, ponieważ jego maksymalny udźwig jest niższy niż wymagana masa palety. Użycie wózka, który nie jest w stanie podnieść ładunku, nie tylko wydłuży czas załadunku, ale również zwiększa ryzyko uszkodzenia towaru oraz samego wózka, co może prowadzić do kosztownych napraw i przestojów. Podobnie, wózki 1 i 4, mimo że mogą posiadać odpowiedni udźwig, nie osiągają takiej prędkości roboczej jak wózek 3, co również przyczyni się do wydłużenia czasu operacji. Istotne jest, aby przy wyborze wózka brać pod uwagę zarówno jego udźwig, jak i szybkość pracy, w przeciwnym razie można napotkać na problemy z wydajnością i bezpieczeństwem. Przykładem niewłaściwego myślenia jest skupienie się wyłącznie na jednym parametrze, takim jak prędkość, podczas gdy rzeczywistość operacyjna wymaga kompleksowej oceny możliwości każdego wózka. To rozważenie wszystkich czynników jest kluczowe dla zapewnienia efektywności i bezpieczeństwa w magazynach oraz centrach dystrybucyjnych.

Pytanie 37

Firma zajmująca się transportem wynajęła 2 podnośniki na 4 dni i poniosła wydatki w wysokości 1 600 zł. Jaką kwotę należy uiścić za 1 dzień korzystania z jednego podnośnika?

A. 800 zł

B. 400 zł

C. 600 zł

D. 200 zł

Aby obliczyć opłatę za 1 dzień użytkowania jednego podnośnika, należy najpierw ustalić całkowity koszt wynajmu obu podnośników. W tym przypadku wynosi on 1 600 zł za 4 dni. Całkowity koszt wynajmu należy podzielić przez liczbę dni wynajmu oraz przez liczbę podnośników. Obliczenia wyglądają następująco: 1 600 zł / 4 dni = 400 zł za dzień za oba podnośniki, a następnie 400 zł / 2 podnośniki = 200 zł za dzień za jeden podnośnik. Taki sposób obliczania kosztów jest zgodny z powszechnymi praktykami w branży wynajmu sprzętu, gdzie ważne jest zrozumienie całkowitych wydatków oraz umiejętność ich rozkładu na jednostkowe stawki. Przedsiębiorstwa często stosują podobne metody kalkulacji kosztów, aby lepiej planować budżet i wydatki związane z wynajmem. Warto również zaznaczyć, że kalkulacja ta jest istotna nie tylko dla wynajmujących, ale także dla osób planujących długoterminowe projekty, gdzie zrozumienie kosztów jednostkowych może pomóc w optymalizacji wydatków.

Pytanie 38

Do transportu naczep siodłowych przy użyciu kolei w systemie "na barana" należy wykorzystać wagony

A. kieszeniowe

B. platformy

C. kłonicowe

D. samowyładowcze

Wybór wagonów kłonicowych lub samowyładowczych do transportu naczep siodłowych w systemie 'na barana' nie jest odpowiedni z kilku powodów. Wagony kłonicowe, choć przystosowane do przewozu ładunków o większych wymiarach, nie są zaprojektowane do wsparcia naczep w taki sposób, jak wagony kieszeniowe. Brak odpowiedniego dno w wagonach kłonicowych często prowadzi do niestabilności ładunku, co może skutkować uszkodzeniem naczepy oraz zwiększonym ryzykiem wypadków. Samowyładowcze wagony, z kolei, są przeznaczone do transportu materiałów sypkich, co czyni je zupełnie nieodpowiednimi do przewozu naczep, które wymagają stabilnego i bezpiecznego podparcia. Ponadto, platformy, mimo że są często używane do transportu różnorodnych ładunków, nie posiadają wbudowanych mechanizmów zabezpieczających naczepy w układzie 'na barana', co może prowadzić do przesunięć ładunku w trakcie jazdy. Wybór odpowiedniego typu wagonu jest kluczowy nie tylko dla bezpieczeństwa, ale również dla efektywności operacji transportowych. Niewłaściwe podejście do doboru wagonów może prowadzić do znacznych kosztów związanych z uszkodzeniem ładunku, opóźnieniami w dostawach oraz obniżeniem zaufania klientów do świadczonych usług transportowych.

Pytanie 39

Wymiary palety EUR wynoszą 1 200 x 800 x 144 mm (dł. x szer. x wys.). Jaką maksymalną liczbę paletowych jednostek ładunkowych (pjł) można umieścić w jednej warstwie na naczepie o rozmiarach 13 620 x 2 460 mm (dł. x szer.)?

A. 32 pjł

B. 27 pjł

C. 26 pjł

D. 34 pjł

Aby obliczyć maksymalną liczbę paletowych jednostek ładunkowych (pjł) na naczepie, musimy najpierw sprawdzić wymiary palety EUR i naczepy. Paleta EUR ma wymiary 1200 mm x 800 mm, co daje 0,96 m² powierzchni. Naczepa ma wymiary 13620 mm x 2460 mm, co daje 33,54 m² powierzchni. Dzieląc powierzchnię naczepy przez powierzchnię palety, otrzymujemy: 33,54 m² / 0,96 m² = 34,92. Oznacza to, że w naczepie możemy pomieścić maksymalnie 34 palety w jednej warstwie. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w logistyce, gdzie optymalizacja przestrzeni ładunkowej jest kluczowa dla efektywności transportu. W standardach branżowych, takich jak normy ISO, podkreśla się znaczenie optymalizacji wymiarów ładunków dla redukcji kosztów transportu i zwiększenia efektywności operacyjnej. Dlatego znajomość wymiarów i umiejętność obliczania takich wartości jest niezbędna w pracy każdego specjalisty zajmującego się logistyką i transportem.

Pytanie 40

Międzynarodowy kolejowy list przewozowy CIM jest adresowany do

A. stacji początkowej

B. nadawcy paczki

C. odbiorcy paczki

D. stacji docelowej

Wydaje mi się, że wybór stacji przeznaczenia lub nadawcy jako miejsca, gdzie powinien trafić oryginał międzynarodowego kolejowego listu przewozowego CIM, to nie jest dobry pomysł. Oryginał nie powinien być przekazywany do stacji nadania, bo ona tylko odpowiada za załadunek i wywóz towaru. Oczywiście, stacja przeznaczenia to ostatni punkt trasy, ale tak naprawdę nie jest ona bezpośrednim adresatem tego dokumentu. Nadawca, czyli ten, który inicjuje transport, też nie powinien go dostawać, bo jego rola kończy się, gdy przekazuje towar przewoźnikowi. No i odbiorca, który fizycznie odbiera przesyłkę, powinien mieć ten oryginał, żeby wszystko poszło gładko. Jak ktoś źle zrozumie, do kogo ten dokument należy, to mogą się pojawić kłopoty z odbiorem towaru, a to prowadzi do dodatkowych kosztów czy opóźnień w transporcie. Dlatego ważne jest, żeby każdy wiedział, jaka jest jego rola w tym całym procesie oraz jaką dokumentację powinien mieć.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej