Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Stolarz
Kwalifikacja: DRM.04 - Wytwarzanie wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 11:16
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 11:33

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podczas oceny jakości wyrobu stolarskiego nie jest przedmiotem analizy

A. jakość powierzchni, jej czystość oraz wykończenie

B. dopasowanie połączeń ruchomych oraz nieruchomych

C. metoda mocowania okuć

D. zgodność masy wyrobu z warunkami technicznymi

Ocena jakości wyrobu stolarskiego opiera się na wielu kryteriach, które dotyczą funkcjonalności oraz estetyki produktu. Wybór odpowiedzi dotyczący sposobu zamocowania okuć, spasowania połączeń oraz stanu powierzchni jest błędny, ponieważ te aspekty są kluczowe dla oceny końcowego produktu. Sposób zamocowania okuć wpływa na stabilność i użytkowanie mebla. Źle zamocowane okucia mogą prowadzić do nieprawidłowego działania elementów ruchomych, co w efekcie obniża komfort użytkowania. Spasowanie połączeń, zarówno ruchomych, jak i nieruchomych, jest równie istotne, ponieważ niewłaściwe spasowanie może prowadzić do luzów czy zjawiska trzeszczenia podczas użytkowania. Stan powierzchni, w tym jej czystość i sposób wykończenia, również wpływa na estetykę produktu końcowego, a niekorzystny stan może zniechęcać klientów do zakupu. W praktyce, zaniedbanie tych aspektów przy produkcji mebli może skutkować reklamacjami i utratą reputacji producenta. Dobrą praktyką jest stosowanie standardów takich jak PN-EN 12520, które dostarczają wytycznych dotyczących trwałości i bezpieczeństwa mebli, co w kontekście odbioru wyrobów stolarskich jest kluczowe. Dlatego ocena masy wyrobu, choć może być istotna w innych kontekstach, nie jest priorytetem w odbiorze jakościowym mebli.

Pytanie 2

Łaty drewniane o wygiętej formie należy usunąć z wzornika

A. natychmiast po wyschnięciu

B. bezzwłocznie po uformowaniu

C. po zakończeniu sezonowania w temperaturze 20°C

D. bezpośrednio przed procesem suszenia

Wybór momentu zdjęcia wygiętych łat z wzornika jest kluczowy, aby zapewnić ich stabilność i trwałość, jednak odpowiedzi sugerujące inne momenty nie uwzględniają istotnych zasad sezonowania drewna. Usunięcie łat zaraz po wysuszeniu może prowadzić do ich odkształceń, ponieważ drewno nie osiągnęło jeszcze stabilności strukturalnej. W tym przypadku, w wyniku dalszej utraty wilgoci, mogą wystąpić pęknięcia oraz deformacje, co jest niepożądane w finalnych produktach. Podobnie, usunięcie łat niezwłocznie po nadaniu im kształtu również nie jest zalecane, gdyż drewno w tym momencie jest nadal podatne na zmiany wilgotności i temperatury, co skutkuje ich niską stabilnością. Ponadto, zdejmowanie łat tuż przed ich suszeniem nie tylko jest sprzeczne z praktykami sezonowania, ale także naraża na ryzyko, że drewno nie uzyska odpowiedniej wilgotności. Sezonowanie w kontrolowanej temperaturze, takiej jak 20°C, jest kluczowe dla osiągnięcia równowagi wilgotności, co sprawia, że proces ten jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi. Wnioskując, pominięcie etapu sezonowania lub jego nieprawidłowe przeprowadzenie prowadzi do poważnych problemów strukturalnych, które mogą wpływać na jakość i bezpieczeństwo zastosowań drewnianych.

Pytanie 3

Użycie wyższej prędkości obrotowej tarczy piły niż ta, którą zaleca producent, może prowadzić do

A. przeciążenia systemu elektrycznego maszyny

B. szybkiego zużycia łożysk wrzeciona

C. uszkodzenia tarczy piły

D. odrzutu materiału obrabianego

Powiem ci, że odrzut materialu raczej nie wynika z samej prędkości obrotowej, ale bardziej z tego, jak narzędzie jest ustawione albo jakiego materiału używasz. Jak łożyska wrzeciona się szybko zużywają, to to nie jest wina prędkości, ale może złego smarowania albo nieodpowiednich narzędzi do obrabiarki. Jeśli silnik jest zbyt obciążony, to faktycznie instalacja elektryczna może mieć problemy, ale to nie znaczy, że prędkość obrotowa tarczy jest bezpośrednią przyczyną. Często ludzie tego nie rozumieją, ale każda część maszyny ma swoje parametry, których trzeba się trzymać. Jak zwiększasz prędkość obrotową, nie biorąc pod uwagę innych rzeczy, to mogą być uszkodzenia, ale to niekoniecznie oznacza, że materiał wystrzeli. Ważne jest, żeby wiedzieć, jak narzędzia działają i jak współpracują z materiałami, bo to pozwala na skuteczne i bezpieczne użytkowanie, więc szkolenie i w znajomość norm też się przydają.

Pytanie 4

Na jaką głębokość powinno się wykonać gniazdo w elementach graniakowych połączonych złączem czopowym krytym?

A. 1/2 grubości elementu

B. 1/3 grubości elementu

C. 3/4 grubości elementu

D. 2/3 grubości elementu

Dłutowanie gniazda w elementach graniakowych na głębokość 2/3 grubości to naprawdę dobra praktyka w stolarstwie. Taka głębokość daje stabilne połączenie, co jest mega istotne, żeby cała konstrukcja była solidna. Jak zrobisz gniazdo zbyt płytkie, to może być zbyt słabe i elementy się mogą uszkodzić. Z drugiej strony, jeżeli zrobisz gniazdo za głęboko, to też nie jest dobry pomysł, bo może to sprawić, że materiał się osłabi i trudniej będzie coś zamontować. Przykład? W produkcji mebli to jest kluczowe, żeby elementy dobrze do siebie pasowały, bo tylko wtedy wyjdzie estetycznie i trwałe. Warto też wiedzieć, że w zależności od materiału mogą być różnice, ale zasada 2/3 grubości to takie ogólne, sprawdzone podejście w większości przypadków.

Pytanie 5

Płyty HDF należą do kategorii płyt pilśniowych

A. o dużej gęstości

B. o średniej gęstości

C. półtwardych

D. porowatych

No, wybór odpowiedzi o płytkach pilśniowych średniej gęstości, półtwardych czy porowatych to chyba był mały błąd. Tak naprawdę, płyty HDF to coś zupełnie innego. Te średniej gęstości, znane jako MDF, są lżejsze i mają zupełnie inną budowę, więc nie nadają się do miejsc z dużą wilgocią, bo łatwo mogą wchłonąć wodę. A płyty półtwarde? No, one raczej nie wytrzymają dużych obciążeń. Co do porowatości, to też złe rozumienie, bo HDF to materiał jednorodny, a nie porowaty, co też jest ważne dla jego gęstości. Myślę, że tu może być jakieś nieporozumienie co do klasyfikacji, co jest istotne, gdy dobierasz materiały do budowy czy produkcji mebli. Lepiej przyglądać się specyfikacjom i normom, żeby nie popełnić takich błędów.

Pytanie 6

Jaki sposób pakowania zapewni ochronę elementom mebla o różnych rozmiarach przed przesuwaniem się podczas transportu?

A. Z zastosowaniem kartonów z wypełnieniem.

B. W pudełkach fasonowych.

C. Z użyciem zintegrowanych opakowań paletowych.

D. Owinięcie i zabezpieczenie folią stretch.

Owinięcie i zabezpieczenie folią streczową, chociaż jest popularną metodą pakowania, nie zapewnia wystarczającej ochrony dla elementów mebli o różnych wymiarach. Folia streczowa jest efektywna w przytrzymywaniu przedmiotów razem, ale nie amortyzuje uderzeń ani nie zabezpiecza delikatnych części przed zarysowaniami czy pęknięciami. W przypadku transportu mebli, gdzie kluczowym aspektem jest ochrona ich struktury oraz estetyki, poleganie wyłącznie na folii streczowej jest niewystarczające i może prowadzić do uszkodzeń. Podobnie, użycie pudel fasonowych jest dobrym rozwiązaniem, ale ogranicza się głównie do mebli o standardowych wymiarach. Elementy o różnych wymiarach mogą nie zmieścić się w takich opakowaniach, co prowadzi do ich luźnego układu i potencjalnego przemieszczania się w transporcie. Co więcej, zintegrowane opakowania paletowe, chociaż są efektywne przy transporcie dużych ilości towarów, nie są dostosowane do ochrony pojedynczych, delikatnych mebli. Często są one używane do transportu jednostkowego, co może powodować, że meble nie będą odpowiednio zabezpieczone przed wstrząsami i zderzeniami. Wnioskując, wybór niewłaściwej metody pakowania może prowadzić do uszkodzeń, co wiąże się z dodatkowymi kosztami naprawy oraz negatywnymi doświadczeniami klientów.

Pytanie 7

W celu uzyskania określonej grubości i gładkości szerokiej powierzchni elementu płytowego pokazanego na rysunku należy użyć szlifierki

A. oscylacyjnej.

B. wąskotaśmowej.

C. wałkowej.

D. szerokotaśmowej.

Wydaje mi się, że wybór innej szlifierki, jak wałkowa, oscylacyjna czy wąskotaśmowa, może być efektem tego, że nie do końca rozumiesz, jak obróbka powierzchni płaskich działa. Szlifierka wałkowa jest głównie do powierzchni cylindrycznych, więc do dużych, płaskich elementów się nie nadaje. Jej mechanizm, który polega na obracających się wałkach z materiałem ściernym, nie sprawdzi się przy tak szerokich powierzchniach. Szlifierki oscylacyjne są bardziej do drobnych prac, jak wygładzanie krawędzi, gdzie precyzja jest kluczowa, ale na dużych powierzchniach to ich działanie nie jest zbyt efektywne, przez co czas obróbki się wydłuża. Z kolei wąskotaśmowa szlifierka, mimo że nadaje się do węższych powierzchni, też nie poradzi sobie z gładkością i grubością w większych elementach. Pamiętaj, że nie wszystkie szlifierki można tak po prostu zamieniać bez przemyślenia specyfiki materiału i wymagań procesu. Dobrze jest zawsze dobierać narzędzia według ich przeznaczenia, bo wtedy praca jest bardziej efektywna i z wyższą jakością.

Pytanie 8

Zamieszczony na rysunku przyrząd stosuje się do

A. pomiaru średnicy wewnętrznej.

B. pomiaru średnicy zewnętrznej.

C. rysowania linii.

D. przenoszenia odcinków.

Pomiar średnicy wewnętrznej i zewnętrznej to funkcje, które są realizowane za pomocą innych narzędzi, takich jak suwmiarka czy mikrometr. Używanie cyrkla traserskiego do tych celów jest nieefektywne, ponieważ narzędzie to nie jest przystosowane do dokładnych pomiarów. Cyrkiel traserski jest zaprojektowany do przenoszenia odcinków, a nie do bezpośrednich pomiarów. W kontekście rysowania linii, cyrkiel traserski również nie spełnia swojej roli, ponieważ jego konstrukcja nie pozwala na precyzyjne prowadzenie linii, co jest zadaniem narzędzi takich jak linijki czy ołówki. Typowy błąd myślowy w tym zakresie to mylenie funkcji narzędzi oraz ich zastosowań. Wiele osób zakłada, że jedno narzędzie może zastąpić inne, co prowadzi do nieporozumień i niewłaściwego stosowania sprzętu. W rzeczywistości, każde narzędzie ma swoje specyficzne zastosowanie, a korzystanie z niewłaściwego narzędzia może wpłynąć na jakość pracy i bezpieczeństwo. Dlatego tak istotne jest zrozumienie, do czego służy konkretne narzędzie i jakie są jego ograniczenia oraz zastosowanie w praktyce.

Pytanie 9

Aby zrealizować wyrównanie i wygładzenie dwóch przylegających do siebie powierzchni, należy przeprowadzić struganie?

A. bazujące

B. międzyoperacyjne

C. końcowe

D. wstępne

Odpowiedź 'bazujące' jest poprawna, ponieważ struganie bazujące odnosi się do procesu, który ma na celu wyrównanie i wygładzenie powierzchni, które są ze sobą w bezpośrednim kontakcie. W praktyce, struganie bazujące wykonuje się na elementach, które będą później montowane razem, co zapewnia precyzyjne dopasowanie oraz eliminację luzów, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania mechanizmów. W standardach obróbczych, takich jak ISO, podkreśla się znaczenie precyzyjnego wymiarowania i wykończenia powierzchni, co jest niezbędne w inżynierii maszynowej, gdzie dokładność jest kluczowa. Przykładem zastosowania może być przygotowanie elementów w obrabiarkach CNC, gdzie struganie bazujące zapewnia, że wszystkie elementy pasują do siebie bez konieczności późniejszego dłubania czy poprawiania. W wielu branżach, takich jak motoryzacja czy lotnictwo, struganie bazujące jest narzędziem stosowanym dla zapewnienia wysokich standardów jakości oraz wydajności produkcji.

Pytanie 10

Na prawej stronie elementu pokrytego fornirem dostrzeżono ubytek okleiny prostosłoistej przy jednej z krawędzi. Jaką formę powinien mieć wkład, który ma zlikwidować ten defekt?

A. Okrągły

B. Owalny

C. Trójkątny

D. Prostokątny

Odpowiedź 'trójkątny' jest odpowiednia, bo kształt wstawki musi pasować do geometrii ubytku, żeby całość dobrze wyglądała i była dobrze osadzona. Jak mamy ubytek prostosłoisty, to trójkątną wstawkę łatwo wpasować, co zmniejsza ryzyko, że coś się odkształci albo pęknie – inne kształty mogą sprawić problemy. W praktyce stolarskiej trójkątne wstawki są popularne, bo można je precyzyjnie dopasować, co stabilizuje całą konstrukcję. W branży, gdy chodzi o obróbkę drewna i okleinowanie, trójkątny kształt to często lepszy wybór, zwłaszcza gdy ważny jest wygląd i szybka naprawa. Te wstawki fajnie maskują niedociągnięcia, a ich użycie pomaga w lepszym rozkładzie sił, co jest zgodne z zasadami ergonomii i trwałości mebli.

Pytanie 11

Meble rozkładane są przygotowywane do transportu

A. na palety

B. w pakiety

C. w sztaple

D. w zwoje

Meble demontowane są najczęściej pakowane w pakiety, co jest zgodne z praktykami logistycznymi i standardami ochrony towarów podczas transportu. Pakowanie w pakiety pozwala na efektywne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej oraz zapewnia lepszą ochronę mebli przed uszkodzeniami. Dzięki temu można łatwo zorganizować transport, a także ułatwić załadunek i rozładunek. W praktyce, meble są często zabezpieczane folią stretch lub kartonem, a następnie grupowane w pakiety, co minimalizuje ryzyko ich zarysowania lub złamania. Warto zaznaczyć, że stosowanie pakietów jest zgodne z normami dotyczącymi transportu materiałów delikatnych, które zalecają ochronę produktów przed wstrząsami i innymi uszkodzeniami mechanicznymi. W kontekście logistyki, odpowiednie pakowanie mebli jest kluczowe dla zminimalizowania strat oraz zapewnienia satysfakcji klienta, co jest podstawą dobrej praktyki branżowej.

Pytanie 12

Łaty giętarskie wyjęte z autoklawu parzelnianego powinny być natychmiast

A. ogrzane

B. przycięte na wymiar

C. poddane gięciu

D. nawilżone

Nawilżanie łaty giętarskiej, choć może być użyteczne w niektórych kontekstach, nie jest konieczne ani zalecane bezpośrednio po wyjęciu z autoklawu. W rzeczywistości, nawilżenie materiału, który już przeszedł proces autoklawowania, może prowadzić do niepożądanych skutków, takich jak osłabienie struktury materiału czy jego degradacja. Podobnie, przycinanie na wymiar przed gięciem jest nieefektywne, ponieważ może prowadzić do marnotrawstwa materiału – operację przycinania powinno się przeprowadzać dopiero po uformowaniu kształtu, aby upewnić się, że wymiary są zgodne z wymaganiami finalnego projektu. Ogrzewanie łaty giętarskiej w sytuacji, gdy materiał został już poddany autoklawowaniu, również nie jest zalecane, ponieważ zbyt wysoka temperatura może prowadzić do uszkodzenia struktury materiału lub jego deformacji. Z tych powodów, kluczowe jest, aby operatorzy i technicy rozumieli, że właściwe podejście do obróbki łaty giętarskiej polega na natychmiastowym gięciu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży i zapewnia najwyższą jakość i wydajność produkcji.

Pytanie 13

Główne gatunki twardego drewna to:

A. dąb, jesion, grab, orzech

B. dąb, brzoza, olcha, orzech

C. buk, brzoza, dąb, sosna

D. buk, olcha, topola, jesion

Dobra robota, wskazując dąb, jesion, grab i orzech jako twarde gatunki drewna. Te drewna są naprawdę mocne i odporne na uszkodzenia, dlatego świetnie nadają się tam, gdzie wymagana jest trwałość. Dąb jest super twardy i stabilny, dlatego często znajdziesz go w meblach i podłogach. Jesion z kolei, ma to coś, bo jest elastyczny i estetyczny, co sprawia, że staje się popularny w produkcji instrumentów muzycznych. Grab to z kolei prawdziwy twardziel, idealny na narzędzia czy elementy, które muszą wytrzymać spore obciążenie. A orzech, zwłaszcza ten amerykański, cieszy się dużym uznaniem, bo ma piękną, ciemną barwę i fajny rysunek słojów. Jak widać, twarde gatunki drewna są podstawą, jeśli chodzi o meble czy projekty architektoniczne, a normy jak ISO 3348 pomagają określić ich jakość i przydatność.

Pytanie 14

Podczas suszenia drewna w suszarni konwekcyjnej należy unikać

A. Zbyt szybkiego wzrostu temperatury.

B. Niskiej temperatury początkowej.

C. Ciągłego wietrzenia suszarni.

D. Wysokiej wilgotności powietrza.

Podczas suszenia drewna w suszarni konwekcyjnej należy unikać kilku błędów, które mogą wpłynąć na jakość końcowego produktu. Wysoka wilgotność powietrza w suszarni może spowolnić proces suszenia, jednak nie jest to największy problem, jeśli poziom wilgotności jest kontrolowany w odpowiednich granicach. W rzeczywistości zbyt niska wilgotność może być bardziej szkodliwa, prowadząc do zewnętrznego wysuszenia, podczas gdy wnętrze drewna pozostaje wilgotne. Niska temperatura początkowa sama w sobie nie jest szkodliwa, ponieważ proces suszenia często rozpoczyna się w niższych temperaturach, które są stopniowo zwiększane. Kluczowe jest tempo zmian temperatury, a nie jej początkowa wartość. W przypadku ciągłego wietrzenia suszarni, chodzi głównie o kontrolowanie wymiany powietrza, by nie tracić ciepła. Odpowiednia wentylacja jest ważna dla odprowadzenia wilgoci, ale nie powinna być tak intensywna, by wpływać negatywnie na temperaturę wewnętrzną. Wszystkie te czynniki muszą być odpowiednio zbalansowane, aby uniknąć uszkodzenia drewna i zapewnić optymalne warunki suszenia zgodnie z najlepszymi praktykami przemysłowymi.

Pytanie 15

Określ właściwą sekwencję procesów technologicznych potrzebnych do stworzenia drewnianej oskrzyni stołu?

A. Manipulacja wstępna, wykonanie powierzchni bazowych, struganie grubościowo-szerokościowe, piłowanie na dokładną długość, wykonanie czopów, szlifowanie

B. Manipulacja wstępna, wykonanie powierzchni bazowych, struganie grubościowo-szerokościowe, piłowanie na dokładną długość, szlifowanie, wykonanie czopów

C. Manipulacja wstępna, wykonanie powierzchni bazowych, struganie grubościowo-szerokościowe, szlifowanie, piłowanie na dokładną długość, wykonanie czopów

D. Manipulacja wstępna, wykonanie powierzchni bazowych, piłowanie na dokładną długość, struganie grubościowo-szerokościowe, wykonanie czopów, szlifowanie

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego zrozumienia kolejności operacji technologicznych w procesie produkcji drewnianej oskrzyni stołu. W przypadku pierwszej odpowiedzi, pominięcie etapu piłowania na dokładną długość przed wykonaniem czopów prowadzi do potencjalnych problemów z precyzją i dopasowaniem elementów, co jest kluczowe dla stabilności całej konstrukcji. Zastosowanie strugania grubościowo-szerokościowego przed piłowaniem skutkuje ryzykiem, że elementy mogą być zbyt długie lub krótkie, co wymaga dodatkowego czasochłonnego przetwarzania. W innej niepoprawnej wersji, wcześniejsze szlifowanie również zniekształca proces, ponieważ szlifowanie powinno być ostatnim krokiem, aby zachować gładkość powierzchni przed nałożeniem wykończenia. Niezrozumienie tych podstawowych zasad obróbki drewna prowadzi do typowych błędów, które mogą skutkować nie tylko niewłaściwymi wymiarami, ale także osłabieniem strukturalnym gotowego produktu. W każdym etapie produkcji należy kierować się sprawdzonymi metodami oraz standardami branżowymi, aby zapewnić wysoką jakość wykonania i trwałość mebli. Dobrze przemyślana kolejność działań jest kluczowa dla sukcesu w stolarstwie.

Pytanie 16

Który z materiałów używanych w malarstwie i lakiernictwie stworzy powłokę nieprzezroczystą?

A. Emalia

B. Politura

C. Lakier

D. Wosk

Emalia jest materiałem malarsko-lakierniczym, który charakteryzuje się zdolnością do tworzenia powłok nieprzezroczystych, co oznacza, że skutecznie pokrywa podłoże, zakrywając wszelkie wcześniejsze kolory i wzory. Emalie są zazwyczaj oparte na żywicach alkidowych lub akrylowych, co zapewnia im wysoka odporność na działanie czynników zewnętrznych, takich jak wilgoć, zmiany temperatury oraz działanie chemikaliów. Są szeroko stosowane w malowaniu zarówno wnętrz, jak i elewacji budynków, a także w przemysłowych zastosowaniach, takich jak malowanie mebli, sprzętu AGD czy elementów metalowych. Dzięki swojej nieprzezroczystości emalia doskonale nadaje się do krycia powierzchni, które wymagają solidnego i trwałego wykończenia. Przykładem zastosowania emalii jest malowanie drzwi, okien czy balustrad, gdzie estetyka oraz trwałość powłoki mają kluczowe znaczenie. W kontekście dobrych praktyk malarskich, emalie są często stosowane w połączeniu z podkładami, co poprawia ich przyczepność i trwałość, zgodnie z normami branżowymi.

Pytanie 17

Wartości wymiarowe oraz liczba wymiarowa w formacie SR40, umieszczone nad linią wymiarową, wskazują na

A. krzywiznę o promieniu 40 mm

B. krzywiznę o średnicy 40 mm

C. kulistość powierzchni o promieniu 40 mm

D. kulistość powierzchni o średnicy 40 mm

Odpowiedź 'kulistość powierzchni o promieniu 40 mm' jest poprawna, ponieważ oznaczenie SR40 w kontekście wymiarowania odnosi się do krzywizny powierzchni, która charakteryzuje się promieniem 40 mm. Kulistość jest miarą odchyleń od idealnej sfery, co jest kluczowe w wielu dziedzinach inżynieryjnych i produkcyjnych, gdzie precyzyjne dopasowanie elementów jest niezbędne. Przykładowo, w branży motoryzacyjnej czy lotniczej, dokładność kształtów komponentów silników czy obudów jest kluczowa dla zapewnienia ich prawidłowego funkcjonowania i trwałości. Kulistość jest mierzona na podstawie norm takich jak ISO 1101, które definiują zasady dotyczące wymiarowania i tolerancji geometrii. Stosując te normy, inżynierowie mogą zapewnić, że projektowane elementy będą miały odpowiednią jakość i spełnią wymagania użytkowe, co jest niezbędne w procesie produkcji. Właściwe zrozumienie i stosowanie pojęć takich jak kulistość i promień jest fundamentem dla skutecznego projektowania i wytwarzania precyzyjnych części.

Pytanie 18

Wskaż właściwą kolejność czynności, które należy wykonać w celu wymiany przedstawionego na rysunku uszkodzonego ramiaka poziomego ościeżnicy okiennej.

A. Formatowanie, demontaż ramiaka, szlifowanie, doboru materiału, montaż ramiaka, malowanie.

B. Demontaż ramiaka, dobór materiału, formatowanie, szlifowanie, montaż ramiaka, malowanie.

C. Dobór materiału, szlifowanie, formatowanie, demontaż ramiaka, montaż ramiaka, malowanie.

D. Demontaż ramiaka, formatowanie, dobór materiału, szlifowanie, montaż ramiaka malowanie.

Demontaż ramiaka to taki kluczowy pierwszy krok, kiedy wymieniasz zepsuty element w ościeżnicy okiennej. Musisz uważać przy usuwaniu starego ramiaka, bo jak coś uszkodzisz, to może być problem z resztą konstrukcji. Poza tym, jak dobrze to zrobisz, to będziesz mieć możliwość dokładnie sprawdzić, w jakim stanie są inne części okna. Potem dobór odpowiedniego materiału to naprawdę ważna sprawa; trzeba tak dobrać, żeby pasował do reszty i był odporny na różne warunki, które na zewnątrz panują. Jak już masz materiał, to przycinanie go do właściwych wymiarów i nadawanie kształtu to kluczowe kroki, bo dobrze dopasowany ramiak to podstawa. Szlifowanie to też niezbędna rzecz, żeby pozbyć się nierówności i żeby wszystko ładnie wyglądało. Ostateczne montowanie ramiaka oraz malowanie nie służy tylko estetyce, ale także zabezpiecza drewno przed wilgocią i szkodnikami. To jakby zgodne z najlepszymi praktykami, które dbają o długowieczność okna.

Pytanie 19

Która kolejność operacji jest charakterystyczna dla procesu technologicznego wykonania mebla skrzyniowego z płyty wiórowej laminowanej?

A.	B.	C.	D.
oklejanie wąskich powierzchni	dobór i trasowanie materiału	dobór i trasowanie materiału	dobór i trasowanie materiału
formatowanie elementów	wykonywanie wręgów	formatowanie elementów	wiercenie gniazd pod kołki
dobór i trasowanie materiału	oklejanie wąskich powierzchni	oklejanie wąskich powierzchni	oklejanie wąskich powierzchni
wiercenie gniazd pod kołki	wiercenie gniazd pod kołki	wiercenie gniazd pod kołki	formatowanie elementów
wykonywanie wręgów	montaż elementów	wykonywanie wręgów	wykonywanie wręgów

A. A.

B. D.

C. C.

D. B.

Wybór odpowiedzi inne niż C wskazuje na niedostateczne zrozumienie kluczowych etapów produkcji mebli skrzyniowych z płyty wiórowej laminowanej. W procesie technologicznym nie można pominąć znaczenia precyzyjnego doboru materiału oraz jego trasowania, co ma fundamentalne znaczenie dla dalszych etapów produkcji. Nieprawidłowości w kolejności operacji, takie jak pominięcie oklejania powierzchni przed montażem, mogą prowadzić do obniżenia jakości finalnego produktu, zwiększając ryzyko uszkodzeń i wpływając na estetykę mebli. Niejednokrotnie zdarza się też, że osoby wybierające inne odpowiedzi nie dostrzegają potrzeby przeprowadzenia wiercenia gniazd przed montażem, co jest kluczowe dla uzyskania stabilnych połączeń. Kolejnym błędem myślowym jest zrozumienie, że formowanie elementów można wykonać w dowolnym momencie; w rzeczywistości jest to jeden z pierwszych kroków, który bezpośrednio wpływa na jakość i precyzję całego procesu. Właściwa kolejność operacji nie tylko podnosi standardy produkcyjne, ale również wpływa na efektywność procesów logistycznych i organizacyjnych w zakładzie produkcyjnym, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży meblarskiej.

Pytanie 20

W dokumentacji technologicznej podano, że zużycie kleju wynosi 120 g/m2. Jaką ilość kleju trzeba przygotować do oklejenia z obu stron 10 sztuk płyt, z których każda ma powierzchnię 2 m2?

A. 2,4 kg

B. 4,8 kg

C. 24,0 kg

D. 48,0 kg

Wszystkie odpowiedzi, które nie są równe 4,8 kg, opierają się na błędnych obliczeniach i niepoprawnym zrozumieniu zadania. Przykładowo, niektóre z proponowanych wartości mogły wynikać z uproszczenia obliczeń, polegającego na nieprawidłowym uwzględnieniu powierzchni oklejanej materiałem. Obliczenie zużycia kleju wymaga nie tylko pomnożenia powierzchni przez zużycie kleju, ale także uwzględnienia faktu, że klej będzie stosowany po obu stronach płyt. Zdarza się, że niektórzy użytkownicy mogą pomylić jednostki miary, co prowadzi do nieprawidłowych wyników. Wartością kluczową jest także zrozumienie, że każde przeliczenie musimy realizować zgodnie z ustalonymi normami i standardami branżowymi, co pozwala na precyzyjne planowanie i uniknięcie strat materiałowych. Przykładem błędu może być próba oszacowania zużycia kleju na podstawie pojedynczej strony płyty, co jest niewłaściwym podejściem, gdyż nie uwzględnia pełnego zakresu prac. Niezrozumienie tego aspektu może prowadzić do niewłaściwego zakupu materiałów oraz zwiększonych kosztów projektowych, co jest niezgodne z zasadami efektywności i optymalizacji w branży budowlanej i meblarskiej.

Pytanie 21

Jakie narzędzie wykorzystuje się do pomiaru głębokości otworów na kołki konstrukcyjne?

A. mikrometr

B. suwmiarka

C. miara zwijana

D. szczelinomierz

Suwmiarka to super narzędzie do pomiarów, szczególnie gdy chodzi o gniazda na kołki konstrukcyjne. Dzięki niej możesz dokładnie odczytać wymiary z milimetrową precyzją. Jej budowa pozwala na mierzenie długości, szerokości i głębokości, więc jest naprawdę wszechstronna. Na przykład, kiedy robisz gniazda w drewnie, suwmiarka daje Ci możliwość idealnego dopasowania głębokości otworu. To jest mega ważne, jeśli chcesz, żeby wszystko trzymało się mocno. W praktyce, łączenie suwmiarki z innymi narzędziami, jak wiertarko-wkrętarka, sprawia, że praca idzie znacznie sprawniej i dokładniej. Z mojego doświadczenia wiem, że przestrzeganie standardów, jak te normy ISO dotyczące pomiarów, jest kluczowe, żeby wszystko było zrobione dobrze. Korzystanie z suwmiarki w taki sposób naprawdę podnosi jakość pracy.

Pytanie 22

Przy frezowaniu listew o małym przekroju na frezarce dolnowrzecionowej, powinno się użyć

A. dodatkowych osłon

B. długich prowadnic

C. sprężyn dociskowych

D. popychaczy materiału

Wybór odpowiedzi dotyczącej dodatkowych osłon, sprężyn dociskowych czy popychaczy materiału może wynikać z niepełnego zrozumienia roli, jaką odgrywają te elementy w procesie frezowania. Dodatkowe osłony, choć są niezbędne dla ochrony operatora przed odpryskami i pyłem, nie wpływają bezpośrednio na stabilność materiału podczas obróbki. Ich zastosowanie jest istotne w kontekście bezpieczeństwa, ale nie rozwiązuje problemów związanych z precyzją. Sprężyny dociskowe z kolei mogą być używane do stabilizacji materiału, jednak w przypadku listew o niewielkim przekroju ich zastosowanie może prowadzić do niepożądanych deformacji lub uszkodzeń, a także ograniczyć kontrolę nad procesem frezowania. Popychacze materiału, mimo że mogą być używane do przesuwania elementów, nie są optymalnym rozwiązaniem dla drobnych detali, gdzie precyzyjne prowadzenie jest kluczowe. Wybierając te elementy zamiast długich prowadnic, można napotkać trudności w uzyskaniu wymaganej dokładności oraz równomierności frezowanego materiału. Kluczowe jest, aby operatorzy maszyn mieli na uwadze, że odpowiednia konfiguracja maszyny oraz dobór właściwych akcesoriów mają znaczący wpływ na jakość obrabianego wyrobu oraz bezpieczeństwo procesu. W praktyce istotne jest stosowanie rozwiązań, które zapewniają nie tylko bezpieczeństwo, ale również umożliwiają precyzyjne i efektywne frezowanie.

Pytanie 23

Kiedy wykonuje się montaż konstrukcji mebli skrzyniowych, nie stosuje się

A. ramy montażowej

B. prasy śrubowej

C. prasy wielopółkowej

D. ścisków stolarskich

Wykorzystanie narzędzi takich jak ściski stolarskie, ramy montażowe oraz prasy śrubowe w montażu mebli skrzyniowych ma swoje uzasadnienie w praktycznych aspektach związanych z zapewnieniem stabilności oraz estetyki końcowego produktu. Ściski stolarskie są podstawowym narzędziem, które pozwala na precyzyjne zaciśnięcie połączeń, co jest kluczowe dla trwałości mebli. Natomiast ramy montażowe wspierają prawidłowe ustawienie i utrzymanie elementów w odpowiedniej pozycji podczas składania, co minimalizuje ryzyko błędów. Prasy śrubowe, z kolei, oferują dużą siłę zaciśnięcia, co jest nieocenione w sytuacjach, gdy wymagane jest dokładne przyleganie dwóch lub więcej elementów. Pojęcie prasy wielopółkowej, mimo że jest używane w kontekście obróbki drewna i produkcji materiałów kompozytowych, nie jest adekwatne w kontekście montażu mebli skrzyniowych z uwagi na swoje przeznaczenie. Używanie niewłaściwego narzędzia do określonego zadania może prowadzić do poważnych problemów, takich jak niestabilność konstrukcji, a także estetyczne niedoskonałości, które mogą wpływać na funkcjonalność mebli. Warto znać właściwe narzędzia i techniki montażu, aby zapewnić najwyższą jakość wykonania produktów meblowych.

Pytanie 24

Za pomocą połączenia niewielkich skrawków drewna uzyskuje się płytę

A. MDF

B. komórkową

C. wiórową

D. stolarską

Niepoprawne odpowiedzi wskazują na powszechne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji materiałów drewnopochodnych. Płyta wiórowa to materiał, który powstaje z wiórów drzewnych, a nie z drobnych zrębków. Wióry są większymi kawałkami drewna, które są sklejane ze sobą, co prowadzi do innego profilu wytrzymałościowego i zastosowań, głównie w meblarstwie i budownictwie, ale nie w kontekście wymagających aplikacji, dla których preferowane są płyty stolarskie. Płyta komórkowa, z kolei, to materiał składający się z rdzenia wypełnionego powietrzem lub innym lekkim materiałem, często stosowany w konstrukcjach, gdzie wymagana jest niska waga, ale również nie jest odpowiednia do zastosowań wymagających dużej wytrzymałości. Płyty MDF powstają poprzez sprasowanie drobnych cząstek drewna z dodatkiem kleju w wysokiej temperaturze i ciśnieniu, co nadaje im gładką powierzchnię. Chociaż MDF jest popularnym materiałem w meblarstwie, nie oferuje takiej samej wytrzymałości jak płyty stolarskie. Myląc te różne materiały, można doprowadzić do nieodpowiednich wyborów w projektowaniu i budowie, co może skutkować zmniejszeniem trwałości i funkcjonalności finalnych produktów.

Pytanie 25

Na rysunku pokazano mebel o konstrukcji

A. szkieletowej.

B. stojakowej.

C. wieńcowej.

D. kolumnowej.

Konstrukcja wieńcowa mebla jest jedną z najważniejszych technik w projektowaniu mebli, która zapewnia stabilność i wytrzymałość. Elementy poziome, znane jako wieńce, łączą pionowe elementy konstrukcyjne, tworząc solidną ramę. Przykładem zastosowania konstrukcji wieńcowej mogą być stojaki na wino lub regały, gdzie ważne jest zrównoważenie ciężaru i estetyka. W kontekście standardów branżowych, konstrukcja wieńcowa jest często preferowana w meblach, które muszą wytrzymać duże obciążenia, ponieważ pozwala na równomierne rozłożenie sił. Dodatkowo, meble wykonane w tej technologii mają większą odporność na odkształcenia, co zapewnia dłuższą żywotność produktu. Warto również zauważyć, że w konstrukcji wieńcowej używa się różnych materiałów, takich jak drewno, MDF czy sklejka, co daje możliwość dostosowania mebla do różnych stylów wnętrzarskich. Dlatego znajomość i umiejętność stosowania konstrukcji wieńcowej jest kluczowa dla każdego projektanta mebli.

Pytanie 26

Którą technikę wykończenia należy zastosować do odnowienia drzwi przedstawionych na rysunku?

A. Malowanie emalią.

B. Wybielanie kwasem.

C. Malowanie olejem.

D. Barwienie bejcą.

Malowanie emalią jest najwłaściwszą techniką odnowienia drzwi z uwagi na kilka kluczowych aspektów. Przede wszystkim emalia tworzy trwałą i odporną na uszkodzenia powłokę, co jest niezwykle istotne w przypadku drzwi zewnętrznych, które są narażone na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych. Emalia zapewnia również estetyczny połysk, co podnosi walory wizualne drzwi. W przeciwieństwie do barwienia bejcą, które jedynie zmienia kolor drewna i nie zapewnia ochrony, malowanie emalią tworzy wodoszczelną barierę, chroniącą drewno przed wilgocią i grzybami. Dodatkowo, emalie posiadają właściwości, które umożliwiają łatwe czyszczenie powierzchni, co jest istotne w kontekście utrzymania drzwi w dobrym stanie. Warto także wspomnieć, że zgodnie z zaleceniami producentów farb, przed zastosowaniem emalii należy odpowiednio przygotować powierzchnię, co obejmuje szlifowanie, oczyszczanie i usunięcie starej farby. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży malarskiej, co potwierdza jego skuteczność i trwałość.

Pytanie 27

Ile litrów rozcieńczalnika powinno się dodać do 10 litrów lakieru, który ma być użyty do malowania podłogi, jeżeli według receptury lakieru zaleca się rozcieńczanie w stosunku 1:20?

A. 0,6 litra

B. 0,5 litra

C. 0,8 litra

D. 0,7 litra

W przypadku wybierania błędnych odpowiedzi, jak 0,6 litra, 0,7 litra, 0,8 litra, można wskazać na kilka typowych błędów myślowych związanych z obliczeniami. Często przyczyną takich nieprawidłowych odpowiedzi jest nieprawidłowe zrozumienie proporcji. W przypadku proporcji 1:20 oznacza to, że na każdą jednostkę lakieru przypada 20 jednostek rozcieńczalnika, a więc proporcje muszą być stosowane z zachowaniem ścisłych relacji. Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z błędnego zaokrąglania lub nieprawidłowego podziału. W praktyce, aby obliczyć ilość rozcieńczalnika, należy podzielić całkowitą ilość lakieru przez współczynnik, który w tym przypadku wynosi 20. Warto również zauważyć, że niedostateczne rozcieńczenie może prowadzić do zbyt gęstej konsystencji, co utrudnia aplikację, a z kolei zbyt duża ilość rozcieńczalnika może spowodować utratę jakości powłoki. Kluczowe jest, aby przed rozpoczęciem pracy zapoznać się z instrukcjami producenta i stosować się do nich, co pozwala uniknąć błędów i osiągnąć wysoką jakość wykończenia powierzchni. Właściwe rozcieńczenie jest niezbędne do zapewnienia optymalnej aplikacji i trwałości powłok lakierniczych.

Pytanie 28

Który z wymienionych materiałów jest najczęściej używany do produkcji sklejki?

A. Dąb

B. Sosna

C. Brzoza

D. Cedr

Brzoza jest jednym z najczęściej używanych materiałów do produkcji sklejki, a to ze względu na swoje właściwości fizyczne i mechaniczne. Drewno brzozowe charakteryzuje się dużą wytrzymałością, elastycznością oraz jednolitą strukturą, co sprawia, że sklejka brzozowa jest wytrzymała i stabilna. Wysoka jakość powierzchni brzozy pozwala na uzyskanie gładkiej i estetycznej powierzchni, co jest istotne w wielu zastosowaniach, takich jak meblarstwo czy wykończenia wnętrz. Dodatkowo, brzoza dobrze przyjmuje kleje i impregnaty, co zwiększa jej trwałość. Sklejka brzozowa jest również popularna w przemyśle budowlanym oraz w produkcji pojazdów i opakowań. Moim zdaniem, wybór brzozy jako materiału do produkcji sklejki wynika z jej dostępności i korzystnych właściwości technicznych, które czynią ją materiałem pierwszego wyboru w wielu projektach.

Pytanie 29

Jaką sekwencję technologiczną należy zastosować przy obróbce desek podłogowych?

A. Struganie, szlifowanie, piłowanie, frezowanie

B. Piłowanie, struganie, frezowanie, szlifowanie

C. Struganie, piłowanie, szlifowanie, frezowanie

D. Piłowanie, struganie, szlifowanie, frezowanie

Odpowiedź 'Piłowanie, struganie, frezowanie, szlifowanie' jest poprawna, ponieważ odzwierciedla właściwą kolejność operacji technologicznych w procesie obróbki desek podłogowych. Piłowanie jest pierwszym krokiem, w którym deski są cięte na odpowiednie długości, co zapewnia ich wstępną formę. Następnie struganie wygładza powierzchnię drewna, eliminując nierówności i przygotowując je do dalszej obróbki. Frezowanie jest kluczowym etapem, w którym krawędzie desek zyskują odpowiedni kształt oraz przygotowuje się je do montażu, np. poprzez wycinanie wpustów i piór. Ostatnim krokiem jest szlifowanie, które nadaje deską ostateczny gładki i estetyczny wygląd, a także pozwala na usunięcie drobnych niedoskonałości. Taki porządek operacji jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają dokładne przygotowanie materiału na każdym etapie obróbki, co zapewnia wysoką jakość finalnego produktu.

Pytanie 30

Drewno w formie okrągłej o długości 8 m powinno być sklasyfikowane jako

A. dłużyca

B. wyrzynka

C. kłoda

D. walec

Wybór niewłaściwej klasyfikacji drewna okrągłego może prowadzić do poważnych konsekwencji w kontekście jego zastosowania. Wałek jest terminem używanym w odniesieniu do drewna o mniejszych średnicach i długościach, które nie przekraczają zazwyczaj 6 m. Klasyfikacja drewna o długości 8 m jako wałka byłaby błędna, ponieważ nie spełniałoby wymogów dotyczących długości tego rodzaju drewna. W kontekście wyrzynków, są to fragmenty drewna, które mogą być używane w różnych procesach produkcyjnych, ale nie odnoszą się do drewna okrągłego w takiej formie, jaką mamy w tym przypadku. Klasyfikacja drewna jako kłody dotyczy zazwyczaj surowca o długości do 6 m, co również nie pasuje do opisanego drewna o długości 8 m. Typowym błędem myślowym przy klasyfikacji drewna jest opieranie się na ogólnych terminach, zamiast na konkretnych definicjach i standardach obowiązujących w branży leśnej i drzewnej. Wiedza na temat klasyfikacji drewna jest kluczowa dla profesjonalistów, aby zapewnić odpowiednie zastosowanie materiałów, a także ich trwałość i funkcjonalność w różnych projektach budowlanych. Niewłaściwa klasyfikacja może prowadzić do błędów w obliczeniach, co z kolei wpływa na bezpieczeństwo i efektywność konstrukcji.

Pytanie 31

W drewnianym połączeniu czopowym taboretu wystąpił luz. Aby naprawić tę usterkę, należy

A. wbić klin w czoło czopa

B. przykręcić połączenie wkrętami

C. połączyć elementy gwoździami

D. scalić połączenie klamrami

Wbicie klina w czoło czopa to skuteczna metoda na usunięcie luzu w połączeniu czopowym. Klin, umieszczony w odpowiednim miejscu, wprowadza dodatkowy nacisk na czop, co zwiększa stabilność połączenia oraz eliminuje wszelkie luzy. Jest to technika stosowana w stolarstwie i meblarstwie, która pozwala na uzyskanie trwałych i odpornych na uszkodzenia połączeń. W praktyce, podczas naprawy mebli, kliny mogą być wykonane z różnych materiałów, takich jak drewno lub tworzywa sztuczne, co pozwala na dostosowanie rozwiązania do specyficznych potrzeb konstrukcyjnych. Dodatkowo, korzystanie z klinów jest zgodne z zasadami dobrego rzemiosła, ponieważ nie wymaga stosowania metalowych elementów, które mogą wpływać na estetykę i integralność konstrukcji. Warto również zauważyć, że taka metoda nie tylko poprawia wytrzymałość połączenia, ale także ułatwia ewentualne przyszłe naprawy, w przeciwieństwie do śrub czy gwoździ, które mogą skomplikować demontaż. W związku z tym, wbijanie klina jest polecane jako skuteczna i estetyczna technika naprawy luzów w połączeniach drewnianych.

Pytanie 32

Jaką metodę należy wykorzystać do renowacji uszkodzonego zdobienia mebla przy użyciu wklęsłych lub wypukłych form rzeźbiarskich?

A. Intarsję

B. Inkrustację

C. Fladrowanie

D. Snycerkę

Intarsja to technika zdobienia powierzchni mebli, która polega na wklejaniu w drewno elementów z innych materiałów, takich jak różne gatunki drewna, kość słoniowa czy metal. Choć intarsja jest piękną metodą dekoracyjną, nie jest odpowiednia do naprawy uszkodzonych rzeźbiarskich form, ponieważ nie przywraca oryginalnych kształtów ani detali. Fladrowanie, z drugiej strony, to technika polegająca na nakładaniu cienkich warstw drewna lub forniru w celu odtworzenia powierzchni, ale nie jest to metoda rzeźbiarska i nie nadaje się do rekonstrukcji wypukłych lub wklęsłych zdobień. Inkrustacja dotyczy natomiast osadzania w drewnie elementów dekoracyjnych, co również nie jest skuteczną metodą naprawy uszkodzonych rzeźb. Użycie tych technik w kontekście rzeźbiarskich detali może prowadzić do błędnych interpretacji i nieodwracalnych zmian w oryginalnej formie mebla. Kluczowe znaczenie ma zrozumienie, że do naprawy rzeźbionych zdobień niezbędna jest technika, która umożliwia precyzyjne odwzorowanie kształtów, co w tym przypadku jest możliwe tylko dzięki snycerce. Wybierając niewłaściwą metodę, można nie tylko pogorszyć stan mebla, ale również zniweczyć jego historyczną wartość.

Pytanie 33

Repracja uszkodzonych przezroczystych powłok na całej powierzchni elementu polega na

A. użyciu szpachli do zaprawienia ubytków w powłokach lakierniczych

B. nawilżeniu starej powłoki lakierniczej przy użyciu rozpuszczalnika

C. uszlachetnieniu przestarzałej powłoki kwasem szczawiowym

D. mechanicznym usunięciu starej powłoki i nałożeniu nowej

Usunięcie starej powłoki lakierniczej mechanicznie i naniesienie nowej to standardowa procedura stosowana w przypadku renowacji i naprawy uszkodzonych powłok przezroczystych. Taki proces zapewnia, że nowa warstwa lakieru będzie miała optymalne właściwości adhezyjne, co jest kluczowe dla trwałości i estetyki końcowego efektu. Mechaniczne usunięcie powłoki, np. za pomocą papieru ściernego lub szlifierki, pozwala na dokładne pozbycie się wszelkich zanieczyszczeń, które mogłyby negatywnie wpłynąć na jakość nowej powłoki. Dobrą praktyką jest również zastosowanie odpowiednich narzędzi i metod, aby nie uszkodzić podłoża i zapewnić równomierne przygotowanie powierzchni. Po usunięciu starej powłoki kluczowe jest odpowiednie przygotowanie powierzchni, które może obejmować szlifowanie i oczyszczanie. Następnie nakłada się nową powłokę, co daje możliwość uzyskania pożądanej estetyki oraz poprawy właściwości ochronnych. Zgodność z normami branżowymi, takimi jak ISO 12944 dotycząca ochrony przed korozją, jest niezmiernie ważna przy wykonywaniu tego typu prac.

Pytanie 34

Płyty stosowane w stolarstwie, biorąc pod uwagę ich konstrukcję, klasyfikuje się na

A. kompletne i komórkowe

B. wiórowe i pilśniowe

C. wiórowe i meblowe

D. kompletne i porowate

Próby klasyfikacji płyt stolarskich na podstawie odpowiedzi pełne i porowate, wiórowe i meblowe oraz wiórowe i pilśniowe są błędne i nie odzwierciedlają rzeczywistości strukturalnej tych materiałów. Odpowiedź wskazująca na płyty pełne i porowate sugeruje, że porowatość jest kluczowym kryterium podziału, co nie jest zgodne z praktyką przemysłową. Płyty stolarskie, takie jak płyty wiórowe czy pilśniowe, to podkategorie materiałów drewnopochodnych, które nie są odpowiednie do oceny pełnej struktury płyty. Płyty wiórowe są produkowane z odpadów drewna, takich jak wióry i trociny, które są sklejane żywicą, co czyni je materiałem o niższej gęstości i wytrzymałości w porównaniu do płyt pełnych i komórkowych. Z kolei płyty pilśniowe, tworzone na bazie włókien drewnianych, mają inną budowę i są stosowane w specyficznych zastosowaniach, jak np. izolacja dźwiękowa. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniej płyty stolarskiej powinien opierać się na ich właściwościach, takich jak gęstość, wytrzymałość na zginanie, odporność na wilgoć oraz zastosowaniach, jakie mają spełniać. Utrzymywanie poprawnych kryteriów klasyfikacji i zrozumienie właściwości tych materiałów jest kluczowe dla właściwego doboru surowców w branży meblowej i budowlanej.

Pytanie 35

Jaką temperaturę ma woda w basenach warzelnianych podczas uplastyczniania drewna w procesie produkcji sklejki latem?

A. 25–39oC

B. 81–85oC

C. 71–80oC

D. 40–65oC

Odpowiedzi 25–39oC, 71–80oC i 81–85oC są nieprawidłowe, ponieważ nie odpowiadają rzeczywistym warunkom panującym w procesie uplastyczniania drewna. Temperatura 25–39oC jest zbyt niska, aby skutecznie uplastycznić drewno. W tym zakresie nie dochodzi do odpowiedniego rozluźnienia struktury komórkowej drewna, co uniemożliwia prawidłowe formowanie i klejenie sklejki. Użytkownicy mogą myśleć, że niższe temperatury będą wystarczające dla elastyczności drewna, jednak rzeczywistość pokazuje, że drewno wymaga wyższych temperatur, aby uzyskać pożądaną plastyczność. Z kolei temperatury 71–80oC i 81–85oC przekraczają optymalne wartości, co może prowadzić do uszkodzenia drewna, takie jak degradacja ligniny i hemicelulozy, a także do nieodwracalnych zmian w strukturze komórkowej. W takich warunkach drewno może stać się kruche, co negatywnie wpływa na jakość sklejki. Przemysł sklejka stawia na jakość i trwałość, dlatego kluczowe jest, aby proces uplastyczniania odbywał się w kontrolowanej temperaturze, zgodnej z najlepszymi praktykami i standardami branżowymi. W przypadku produkcji sklejki, zrozumienie znaczenia odpowiednich temperatur jest niezbędne dla uzyskania wysokiej jakości produktu końcowego, co w dłuższej perspektywie wpływa na satysfakcję klientów oraz efektywność produkcji.

Pytanie 36

Włącznik maszyny powinien być

A. aktywowana automatycznie

B. umieszczony w trudno dostępnym miejscu

C. chroniony przed przypadkowym włączeniem

D. łatwo dostrzegalny dzięki intensywnej barwie

Wydaje mi się, że odpowiedzi mówiące, że włącznik powinien być dobrze widoczny i automatycznie się uruchamiać, pomijają kilka ważnych zasad bezpieczeństwa i ergonomii. Z jednej strony zabezpieczenie przed przypadkowym uruchomieniem jest istotne, ale nie może być jedynym punktem, na który zwracamy uwagę. Wiesz, zbyt wiele zabezpieczeń może sprawić, że obsługa maszyny będzie trudniejsza, a to może prowadzić do większej liczby błędów ze strony operatora. Jaskrawe kolory na włączniku mogą pomagać w widoczności, ale nie rozwiążą problemu przypadkowego włączenia, szczególnie w głośnym otoczeniu, gdzie pracują inne maszyny. A automatyczne uruchamianie włącznika? No, to nie jest najlepszy pomysł, bo operator nie ma kontroli nad tym, kiedy maszyna startuje, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa. W praktyce to pokazuje, że projektowanie włączników obrabiarek wymaga zrozumienia nie tylko kwestii technicznych, ale i tego, jak ludzie pracują w danym środowisku. Ważne jest, żeby lokalizacja włącznika minimalizowała ryzyko przypadkowego włączenia, bo to klucz do bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Pytanie 37

Na podstawie danych zawartych w tabeli, określ gęstość drewna dębu w stanie powietrzno-suchym (W=12%) i wytrzymałość na zginanie dynamiczne.

Nazwa cechy lub właściwości	Oznaczenie [jednostki]	Wartość
Nazwa cechy lub właściwości	Oznaczenie [jednostki]	jatoba	wiśnia	dąb
Gęstość drewna świeżego	ρw [kg/m³]	1100	900	1000
Gęstość drewna w stanie powietrzno-suchym (W=12%)	ρ12 [kg/m³]	950	630	690
Gęstość drewna w stanie absolutnie suchym (W=0%)	ρo [kg/m³]	900	580	650
Wilgotność punktu nasycenia włókien	Wpnw [%]	23	27	26
Porowatość	C [%]	50	63	57
Skurcz w kierunku wzdłużnym	Klw [%]	0,4	0,4	0,4
Skurcz w kierunku promieniowym	Krw [%]	3,9	5,0	4,0
Skurcz w kierunku stycznym	Ksw [%]	7,7	8,7	7,8
Skurcz objętościowy	Kvw [%]	12,7	13,8	12,6
Wytrzymałość na rozciąganie wzdłuż włókien	Rr‖ [MPa]	165	130	90
Wytrzymałość na ściskanie wzdłuż włókien	Rc‖ [MPa]	100	55	52
Wytrzymałość na zginanie statyczne	Rgs [MPa]	130	90	88
Wytrzymałość na zginanie dynamiczne	Rgd [MPa]	116	115	115
Udarność	U [kJ/m²]	160	100	76
Moduł sprężystości wzdłuż włókien	E‖ [GPa]	21,0	11,0	11,7
Wytrzymałość na ścinanie wzdłuż włókien	Rs‖ [MPa]	17,8	16,7	11,0

A. 950 [kg/m3], 130[MPa]

B. 690 [kg/m3], 115[MPa]

C. 630 [kg/m3], 100[MPa]

D. 900 [kg/m3], 116[MPa]

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieporozumień dotyczących właściwości drewna dębowego. Wartości gęstości drewna dębu sięgające 630 kg/m3 czy 900 kg/m3 są niezgodne z powszechnie uznawanymi standardami branżowymi, które jasno wskazują, że w stanie powietrzno-suchym, gęstość tego gatunku drewna oscyluje wokół 690 kg/m3. Zbyt niska wartość gęstości może sugerować, że materiał jest uszkodzony lub nadmiernie przesuszony, co istotnie wpływa na jego właściwości mechaniczne. Z kolei nieprawidłowe podanie wytrzymałości na zginanie dynamiczne, na przykład 116 MPa lub 130 MPa, może prowadzić do poważnych konsekwencji w projektach budowlanych. Zbyt optymistyczne podejście do parametrów materiału może skutkować używaniem drewna w miejscach, gdzie nie spełni ono wymagań strukturalnych, co z kolei naraża na ryzyko całe konstrukcje. W praktyce, kluczowe jest stosowanie wiarygodnych źródeł danych oraz przeprowadzanie testów, aby uzyskać właściwe wartości dla gęstości i wytrzymałości różnych gatunków drewna. Zrozumienie tych parametrów jest kluczowe dla inżynierów oraz projektantów, którzy muszą podejmować świadome decyzje oparte na solidnych podstawach naukowych i technicznych.

Pytanie 38

Jakiego materiału używa się do naprawy wgnieceń na powierzchni drewna pokrytej powłoką kryjącą?

A. lak.

B. bejcę.

C. wosk.

D. szpachlę.

Wosk to jeden z najskuteczniejszych materiałów do regeneracji wgnieceń na powierzchniach drewnianych wykończonych powłoką kryjącą. Jego zastosowanie opiera się na właściwościach, które pozwalają na wypełnienie i wygładzenie uszkodzonego miejsca, przy jednoczesnym zachowaniu estetyki powierzchni. Po nałożeniu wosku na wgniecenie następuje reakcja z drewnem, co umożliwia homogenizację koloru i faktury. Wosk nie tylko maskuje wgniecenie, lecz także tworzy ochronną warstwę na powierzchni drewna, co zwiększa jego odporność na dalsze uszkodzenia. W praktyce, aby skutecznie użyć wosku, należy najpierw oczyścić zniszczoną powierzchnię, a następnie nałożyć odpowiednią ilość wosku, a po jego wyschnięciu, wypolerować. Stosując wosk, warto pamiętać o doborze koloru, aby idealnie pasował do wykończenia. Przemysłowe standardy, takie jak norma PN-EN 13986, wskazują na znaczenie prawidłowych materiałów wykończeniowych w kontekście długowieczności elementów drewnianych, co podkreśla rolę wosku w konserwacji.

Pytanie 39

Aby prawidłowo przygotować pilarkę tarczową do cięcia drewna wzdłuż włókien, niezbędne jest zamocowanie

A. stołu pomocniczego

B. piły z węglikami spiekanymi

C. piły podcinającej

D. klina rozszczepiającego rzaz

Zamocowanie klina rozszczepiającego rzaz jest kluczowym elementem przygotowania pilarki tarczowej do piłowania drewna wzdłuż włókien. Klin ten pełni ważną funkcję w procesie cięcia, ponieważ umożliwia utrzymanie stabilności rzazu i zapobiega zacięciom, które mogą wystąpić podczas obróbki materiału. Dzięki prawidłowemu ustawieniu klina, możliwe jest kontrolowanie kierunku cięcia, co wpływa na jakość i precyzję wykonania. Przykładowo, podczas cięcia długich elementów drewnianych, klin rozszczepiający zapobiega ich zsuwaniu się z miejsca cięcia oraz minimalizuje ryzyko złamania drewna w wyniku niewłaściwego prowadzenia narzędzia. To podejście jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa i ergonomii, co potwierdzają standardy OSHA oraz normy europejskie dotyczące obrabiarek. Warto również pamiętać o regularnym sprawdzaniu stanu klina, aby zapewnić jego efektywność w trakcie pracy.

Pytanie 40

W bocznej ściance szafki, zrobionej z laminowanej płyty wiórowej, doszło do wyłamania zawiasów kołkowych, co spowodowało uszkodzenie płyty. Aby naprawić powstałą usterkę, należy

A. przymocować zawiasy w innym miejscu

B. wykonać drewniane nakładki na uszkodzony obszar płyty

C. zastosować kit w uszkodzonym miejscu

D. nałożyć klej na wyłamany fragment płyty i zaciśnięciem ścisnąć

Zamocowanie zawiasów w innym miejscu może być kuszącą alternatywą, jednak nie rozwiązuje problemu uszkodzenia płyty. Wiele osób błędnie zakłada, że przeniesienie zawiasów pozwoli uniknąć kłopotów z uszkodzoną częścią. Taki krok nie tylko nie eliminuje pierwotnej usterki, ale również może prowadzić do dalszych uszkodzeń płyty, a nawet do niestabilności całej konstrukcji. Wykonanie nakładek z drewna na uszkodzone miejsce płyty, mimo że teoretycznie może wydawać się efektywne, w praktyce może wprowadzać problem z dopasowaniem, jeśli nie zostaną one prawidłowo zamontowane, co może wpłynąć na estetykę i funkcjonalność mebla. Wypełnienie uszkodzonego miejsca kitem to kolejna metoda, która, choć może wydawać się szybka, nie jest zalecana w przypadku zawiasów, które wymagają solidnego mocowania. Kit nie zapewnia wystarczającej wytrzymałości, co może skutkować ponownym uszkodzeniem w momencie obciążenia zawiasów. Przy takich naprawach kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych działań nie adresuje bezpośrednio problemu strukturalnego płyty wiórowej, dlatego najważniejsze jest przywrócenie jej integralności za pomocą odpowiednich technik i materiałów, co zapewni długotrwałość i bezpieczeństwo użytkowania mebla.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej