Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 13:27
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 13:41

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który opis uzasadnia skuteczność działania izolacji termicznej płyty balkonowej przedstawionej na rysunku?

A. Warstwa styropianu ułożona jest wokół płyty balkonowej i łączy się z izolacją ściany.

B. Warstwa styropianu ułożona jest od dołu i czoła płyty balkonowej.

C. Warstwa styropianu ułożona jest od góry płyty balkonowej.

D. Warstwa styropianu ułożona wokół płyty balkonowej ma jednakową grubość.

Izolacja termiczna płyty balkonowej ma kluczowe znaczenie dla efektywności energetycznej budynku. Odpowiednia lokalizacja warstwy styropianu, która otacza płytę balkonową i łączy się z izolacją ściany, zapewnia ciągłość izolacji, co jest niezbędne do minimalizacji mostków termicznych. Mostki termiczne są miejscami o zwiększonej utracie ciepła, które mogą prowadzić do znacznych strat energetycznych oraz problemów z kondensacją wilgoci. W praktyce, prawidłowe wykonanie izolacji płyty balkonowej zgodnie z normami budowlanymi, jak np. PN-EN 13164, gwarantuje, że ciepło nie ucieka z mieszkania, co z kolei przekłada się na niższe rachunki za ogrzewanie. Umożliwia to również utrzymanie komfortu termicznego w pomieszczeniach. Kluczowe jest również, aby styropian miał odpowiednią grubość oraz właściwości izolacyjne dostosowane do warunków klimatycznych i specyfiki konstrukcji budynku.

Pytanie 2

Na podstawie fragmentu harmonogramu ogólnego budowy określ, ile dni roboczych będzie pracowała koparka przy wykonywaniu robót ziemnych.

A. 15 dni roboczych.

B. 8 dni roboczych.

C. 5 dni roboczych.

D. 24 dni robocze.

Poprawna odpowiedź to 24 dni robocze, ponieważ zgodnie z harmonogramem ogólnym budowy, koparka jest zaplanowana do pracy przez 24 dni robocze, co znajduje odzwierciedlenie w zaznaczonych polach na harmonogramie. Każda kratka na harmonogramie reprezentuje jeden dzień roboczy, a ich suma daje całkowitą liczbę dni pracy. W praktyce, dokładna analiza harmonogramów budowlanych jest kluczowa dla efektywnego zarządzania zasobami oraz terminowego wykonania projektu. W branży budowlanej standardowe procedury wymagają precyzyjnego planowania, aby zminimalizować przestoje i nieefektywności. Umożliwia to także lepsze prognozowanie kosztów oraz optymalizację pracy zespołu budowlanego. Zrozumienie, jak interpretować harmonogramy, jest niezbędne dla każdego specjalisty zajmującego się zarządzaniem projektami budowlanymi, a dobra praktyka wymaga regularnego monitorowania postępów oraz aktualizacji harmonogramów, aby dostosować plany do realnych warunków na placu budowy.

Pytanie 3

Określ właściwą kolejność technologiczną montażu elementów lekkiej ścianki działowej z jednolitą okładziną płytami gipsowo-kartonowymi w systemie suchej zabudowy?

A. Poziome profile U → pionowe profile C → płyty gipsowo-kartonowe (jedna strona) → wełna mineralna → płyty gipsowo kartonowe (druga strona)

B. Poziome profile U → płyty gipsowo-kartonowe (jedna strona) → pionowe profile C → wełna mineralna → płyty gipsowo kartonowe (druga strona)

C. Pionowe profile C → poziome profile U → płyty gipsowo-kartonowe (jedna strona) → wełna mineralna → płyty gipsowo kartonowe (druga strona)

D. Pionowe profile C → płyty gipsowo-kartonowe (jedna strona) → poziome profile U → wełna mineralna → płyty gipsowo kartonowe (druga strona)

Prawidłowa kolejność montażu lekkiej ścianki działowej z jednowarstwowym poszyciem płytami gipsowo-kartonowymi rozpoczyna się od poziomych profili U, które tworzą podstawę struktury. Następnie montuje się pionowe profile C, które są przymocowane do poziomych profili U, tworząc ramę dla ściany. Po zainstalowaniu profili, na jedną stronę konstrukcji przykręca się płyty gipsowo-kartonowe, co zapewnia sztywność i stabilność ścianki. W kolejnym kroku umieszcza się wełnę mineralną, która pełni funkcję izolacyjną oraz akustyczną, co jest szczególnie istotne w przypadku lekkich ścian działowych. Na koniec montuje się płyty gipsowo-kartonowe po drugiej stronie, co kończy proces budowy ścianki. Ta kolejność jest zgodna z najlepszymi praktykami w branży budowlanej, ponieważ zapewnia optymalną stabilność, izolację oraz efektywność energetyczną. Warto również korzystać z norm, takich jak PN-EN 13964, które regulują zasady montażu i stosowania materiałów budowlanych, co dodatkowo podnosi jakość wykonania.

Pytanie 4

Jakiego materiału należy użyć do nałożenia warstwy wykończeniowej podczas ocieplania zewnętrznej ściany budynku metodą lekką-mokrą?

A. płyty styropianowe

B. tynk cienkowarstwowy

C. blachy fałdowe

D. panele z PVC

Tynk cienkowarstwowy jest właściwym rozwiązaniem do wykonania warstwy wykończeniowej w systemie dociepleń ścian zewnętrznych metodą lekką-mokrą. Jest to technika, która łączy funkcje estetyczne i ochronne. Tynk cienkowarstwowy charakteryzuje się małą grubością, co pozwala na uzyskanie gładkiej powierzchni, a jednocześnie zapewnia odpowiednią ochronę przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Dzięki zastosowaniu nowoczesnych materiałów, tynki te mają wysoką odporność na czynniki takie jak wilgoć, promieniowanie UV oraz zmiany temperatury. W praktyce, tynk cienkowarstwowy może być aplikowany na wcześniej nałożoną warstwę izolacyjną, zazwyczaj wykonaną z płyt styropianowych lub wełny mineralnej, co umożliwia uzyskanie wysokiej efektywności energetycznej budynku. W branży budowlanej istnieje wiele standardów, takich jak ETICS (External Thermal Insulation Composite Systems), które obejmują zasady stosowania tynków cienkowarstwowych, co podkreśla ich znaczenie i efektywność w dociepleniu budynków.

Pytanie 5

Aby mechanicznie zagęścić mieszankę betonową podczas realizacji płyty stropu żelbetowego monolitycznego, należy wykorzystać

A. ubijak drewniany

B. wibrator przyczepny

C. stół wibracyjny

D. wibrator powierzchniowy

Wibrator powierzchniowy jest narzędziem dedykowanym do mechanicznego zagęszczania mieszanki betonowej, szczególnie w kontekście płyty stropu żelbetowego monolitycznego. Dzięki swojej konstrukcji, wibrator ten efektywnie przekazuje drgania na powierzchnię betonu, co pozwala na usunięcie powietrza z mieszanki oraz poprawia jej jednorodność. Zastosowanie wibratora powierzchniowego jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają użycie odpowiednich narzędzi do zagęszczania betonu, aby zapewnić trwałość i wytrzymałość konstrukcji. W praktyce, podczas wylewania betonu na dużych powierzchniach, jak stropy, istotne jest uzyskanie odpowiedniego zagęszczenia, co można osiągnąć używając wibratora. Ułatwia to również formowanie betonu w formach oraz minimalizuje ryzyko wystąpienia pęknięć czy innych defektów. Zastosowanie wibratora powierzchniowego jest szczególnie korzystne w przypadku płyt o dużych wymiarach, gdzie równomierne zagęszczenie jest kluczowe dla zachowania jakości i stabilności całej konstrukcji.

Pytanie 6

Oblicz efektywność pracy posadzkarza w 8-godzinnej zmianie, który zgodnie z ustaloną normą układa 100 m² podłogi w czasie 104 r-g.

A. 13,00 m2/zmianę

B. 1,04 m2/zmianę

C. 12,50 m2/zmianę

D. 7,69 m2/zmianę

Wydajność 8-godzinnej zmiany roboczej posadzkarza, która została obliczona jako 7,69 m²/zmianę, jest wynikiem podzielenia całkowitej powierzchni, jaką posadzkarz powinien ułożyć, przez czas potrzebny na jej wykonanie. Zgodnie z przyjętą normą, posadzkarz układa 100 m² posadzki w czasie 104 r-g (roboczogodzin). Obliczenia przedstawiają się następująco: 100 m² / 104 r-g = 0,9615 m²/r-g. Następnie, przeliczając na 8-godzinną zmianę roboczą (gdzie 1 zmiana to 8 godzin), otrzymujemy: 0,9615 m²/r-g * 8 r-g = 7,692 m²/zmianę. Wynik ten można zaokrąglić do 7,69 m²/zmianę. W praktyce, zrozumienie wydajności pracy jest kluczowe dla planowania projektów budowlanych oraz optymalizacji kosztów. Wiedza o wydajności pracownika pozwala na bardziej efektywne zarządzanie czasem i zasobami, co ma zasadnicze znaczenie w branży budowlanej, gdzie terminy i budżety są ściśle określone.

Pytanie 7

Elementy przedstawione na rysunku służą do wykonywania połączeń

A. śrubowych.

B. nitowanych.

C. zgrzewanych.

D. zatrzaskowych.

Wybór odpowiedzi dotyczącej połączeń zgrzewanych, śrubowych lub zatrzaskowych nie uwzględnia kluczowych różnic pomiędzy tymi technikami a nitowaniem. Zgrzewanie to proces, który łączy materiały przez ich stopienie w miejscu połączenia, co może być korzystne w przypadku cienkościennych elementów metalowych, jednak nie zapewnia takiej samej trwałości jak połączenia nitowane. W przypadku połączeń śrubowych, kluczowym aspektem jest to, że wymagają one gwintów oraz dostępu do obu stron elementu, co w wielu przypadkach może być niewykonalne, zwłaszcza w warunkach przemysłowych. Zatrzaski z kolei wykorzystywane są w połączeniach, które mogą być łatwo demontowane, co nie odpowiada charakterystyce trwałych połączeń nitowanych. Typowym błędem myślowym przy wyborze tych odpowiedzi jest zrozumienie, że każdy z tych procesów ma swoje unikalne zastosowania i ograniczenia. Dlatego ważne jest, aby znać nie tylko podstawowe różnice między tymi metodami, ale także ich zastosowania w praktyce. Zrozumienie, kiedy używać nitów, a kiedy inne techniki łączenia, jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności w projektach inżynieryjnych.

Pytanie 8

Jakie spoiwo znajduje się w składzie masy do produkcji posadzki chemoodpornej?

A. Żywica akrylowa

B. Wapno gaszone

C. Żywica epoksydowa

D. Mleczko cementowe

Żywica epoksydowa jest kluczowym składnikiem masy do wykonania posadzki chemoodpornej ze względu na swoje wyjątkowe właściwości mechaniczne i chemiczne. Charakteryzuje się wysoką odpornością na działanie substancji chemicznych, takich jak kwasy, zasady i rozpuszczalniki, co czyni ją idealnym rozwiązaniem w środowiskach narażonych na intensywne działanie chemikaliów, na przykład w laboratoriach czy zakładach przemysłowych. Ponadto, żywice epoksydowe zapewniają doskonałą przyczepność do podłoża, co jest kluczowe dla uzyskania trwałej i jednolitej powierzchni. W praktyce, posadzki wykonane z żywic epoksydowych są łatwe do utrzymania w czystości, a ich gładka powierzchnia minimalizuje ryzyko gromadzenia się zanieczyszczeń. Dodatkowo, żywice te można modyfikować, dodając różne dodatki, co pozwala na uzyskanie pożądanych właściwości, takich jak zwiększona odporność na zarysowania czy ulepszona estetyka. Zgodnie z obowiązującymi standardami branżowymi, stosowanie żywic epoksydowych w budownictwie jest powszechnie akceptowane jako najlepsza praktyka w zakresie zabezpieczeń chemicznych.

Pytanie 9

Podczas remontu konstrukcji dachu należy wymienić krokwie zwykłe o łącznej długości 15 m. Na podstawie danych zawartych w tablicy z KNR 4-01, oblicz zapotrzebowanie na krawędziaki i bale iglaste. Do obliczeń należy przyjąć jednokrotne użycie drewna.

A. Krawędziaki iglaste – 0,240 m3, bale iglaste – 0,075 m3

B. Krawędziaki iglaste – 0,330 m3, bale iglaste – 0,075 m3

C. Krawędziaki iglaste – 0,240 m3, bale iglaste – 0,360 m3

D. Krawędziaki iglaste – 0,330 m3, bale iglaste – 0,360 m3

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia zasad obliczania zapotrzebowania na materiały budowlane, jak w przypadku krawędziaków i bali iglastych. Jednym z powszechnych błędów jest pominięcie jednostkowych zapotrzebowań na metr bieżący, co prowadzi do błędnych kalkulacji. Na przykład, zakładając błędne wartości dla zapotrzebowania na krawędziaki, takie jak 0,330 m3, można dojść do mylnego wniosku o rozbieżności w potrzebnych materiałach. Ważne jest, aby przy obliczeniach korzystać z wiarygodnych źródeł, takich jak KNR 4-01, gdzie przedstawione są szczegółowe dane dotyczące zapotrzebowania na różne materiały w zależności od ich zastosowania. Również, w przypadku bali iglastych, zapotrzebowanie 0,075 m3 jest znacznie poniżej rzeczywistego wymagania, co sugeruje brak uwzględnienia jednostkowych norm. Ponadto, w praktyce budowlanej, nieodpowiednie oszacowanie wymagań materiałowych może prowadzić do opóźnień w realizacji projektu oraz zwiększenia kosztów, co jest niekorzystne z punktu widzenia zarządzania budową. Dobrym sposobem na uniknięcie takich błędów jest systematyczne szkolenie oraz korzystanie z dostępnych narzędzi kalkulacyjnych, które pomagają w precyzyjnym określeniu zapotrzebowania na materiały budowlane.

Pytanie 10

W skład zespołu oceniającego zakończenie robót budowlano-remontowych, które były nadzorowane przez inspektora wyznaczonego przez zamawiającego, wchodzą przedstawiciele

A. zamawiającego, wykonawcy i mieszkańców oraz inspektor nadzoru

B. zamawiającego, wykonawcy i mieszkańców oraz kierownik budowy

C. wykonawcy i mieszkańców oraz inspektor nadzoru i kierownik budowy

D. wykonawcy i mieszkańców oraz rzeczoznawca budowlany i kierownik budowy

W przypadku analizowania błędnych odpowiedzi, należy zwrócić uwagę na kilka kluczowych elementów, które wpływają na strukturę komisji odbiorowej. W przypadku stwierdzenia obecności kierownika budowy w komisji, trzeba zrozumieć, że jego rolą nie jest uczestniczenie w odbiorze końcowym, lecz zarządzanie procesem budowy na etapie realizacji. Podobnie, wprowadzenie rzeczoznawcy budowlanego do odbioru końcowego jest podejściem niewłaściwym, ponieważ jego zadanie koncentruje się na szczegółowych analizach technicznych, które są zazwyczaj wykonywane w innym kontekście. W praktyce odbioru końcowego istotne jest, aby wszystkie strony miały na celu wspólną weryfikację efektów pracy, a nie tylko oceny indywidualnych komponentów budowy. Obecność mieszkańców w komisji jest kluczowa, natomiast ich zaangażowanie powinno zostać zdefiniowane w kontekście ich potrzeb i oczekiwań odnośnie do realizacji robót budowlanych. Z tego względu, nieprawidłowe zrozumienie ról i odpowiedzialności poszczególnych członków komisji prowadzi do sytuacji, w której proces odbioru może być chaotyczny i nieefektywny. Kluczowe jest, aby wszyscy członkowie komisji byli świadomi swoich obowiązków i pełnili je z zachowaniem odpowiednich standardów oraz najlepszych praktyk branżowych.

Pytanie 11

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż wartość współczynnika obciążenia Ɣ_f, którą należy przyjąć przy obliczaniu obciążenia stałego budowli dla wykonanej na budowie warstwy izolacji akustycznej z płyt styropianu.

Wartości współczynnika obciążenia dla obciążeń stałych i ciężaru gruntu
Lp.	Nazwa konstrukcji i gruntu	γf
1	Konstrukcje betonowe, żelbetowe, kamienne, murowe, metalowe i drewniane	1,1
2	Konstrukcje i wyroby z betonów lekkich, izolacyjne, warstwy wyrównujące i wykończeniowe – wykonane w warunkach fabrycznych – wykonane na placu budowy	1,2 1,3
3	Grunty rodzime	1,1
4	Grunty nasypowe	1,2

A. 1,3

B. 1,0

C. 1,1

D. 1,2

Wartość współczynnika obciążenia γf dla warstwy izolacji akustycznej z płyt styropianu, jak wskazuje tabela, wynosi 1,3. Jest to istotna wartość, która odnosi się do konstrukcji i wyrobów z betonów lekkich, które są używane w budownictwie. Kiedy wykonujemy izolację akustyczną na placu budowy, konieczne jest uwzględnienie tego współczynnika w obliczeniach obciążenia stałego budowli. Przykładowo, w przypadku projektowania budynku mieszkalnego, warstwa izolacyjna nie tylko spełnia funkcje akustyczne, ale także wpływa na ogólną nośność konstrukcji. W praktyce, stosowanie odpowiednich wartości współczynników obciążenia zgodnych z normami budowlanymi, takimi jak Eurokod, zapewnia bezpieczeństwo i stabilność konstrukcji. Co więcej, uwzględnienie tych wartości w obliczeniach pozwala na optymalizację projektu pod kątem kosztów materiałów, a także wydajności energetycznej budynku, co jest zgodne z aktualnymi trendami zrównoważonego budownictwa.

Pytanie 12

Demontaż budynku wykonanego z prefabrykowanych elementów żelbetowych powinien rozpocząć się od rozbiórki

A. stropów

B. ścian zewnętrznych

C. schodów

D. stropodachu

Rozbiórkę budynku wykonanego z prefabrykatów żelbetowych należy zaczynać od demontażu stropodachu, ponieważ jest to element, który w sposób kluczowy wpływa na stabilność całej konstrukcji. Usunięcie stropodachu pozwala na odciążenie ścian i stropów wewnętrznych, co jest istotne w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa podczas dalszych prac rozbiórkowych. Stropodach, jako element konstrukcyjny, łączy w sobie funkcje nośne i ochronne, a jego demontaż powinien być przeprowadzany z zachowaniem precyzji oraz odpowiednich norm BHP. W praktyce, przed przystąpieniem do demontażu stropodachu, należy przeprowadzić odpowiednie analizy stanu technicznego budynku oraz zabezpieczyć miejsce pracy. Warto również postawić na wykorzystanie technologii, które minimalizują ryzyko uszkodzenia pozostałych elementów konstrukcji. Dobrą praktyką w branży budowlanej jest współpraca z doświadczonymi wykonawcami, którzy mają doświadczenie w rozbiórkach obiektów prefabrykowanych. Takie podejście nie tylko przyspiesza proces, ale również zwiększa bezpieczeństwo wszystkich zaangażowanych w prace.

Pytanie 13

Na rysunku przedstawiono połączenie istniejącego muru z nowo wznoszonym na strzępia

A. zazębione końcowe.

B. zazębione boczne.

C. uciekające.

D. naprzemienne.

Połączenie uciekające, jak przedstawione na rysunku, to technika stosowana w celu zwiększenia stabilności i trwałości muru. W tej metodzie ułożenie cegieł jest schodkowe, co pozwala na skuteczniejsze rozłożenie obciążeń oraz lepsze połączenie nowo wznoszonej konstrukcji z istniejącym murem. Tego rodzaju połączenie jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie, które podkreślają znaczenie solidnych i trwałych więzów pomiędzy elementami konstrukcyjnymi. Użycie połączenia uciekającego jest szczególnie zalecane w sytuacjach, gdzie istnieje ryzyko nierównomiernego osiadania lub obciążeń dynamicznych. Przykładowo, w budownictwie mieszkaniowym oraz komercyjnym, stosowanie tej techniki może zapobiegać powstawaniu pęknięć i innych uszkodzeń w ścianach poprzez umożliwienie lepszego rozprowadzenia sił działających na mur. Oprócz tego, technika ta jest również stosowana w renowacji starych budynków, gdzie połączenie nowych elementów z istniejącymi wymaga szczególnej uwagi na zachowanie integralności strukturalnej.

Pytanie 14

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż oznaczenie elementów nadprożowych przedstawionych na rysunku, jeżeli otwór ma szerokość 110 cm.

A. YF-150/11,5

B. YF-150/17,5

C. YF-130/11,5

D. YF-175/17,5

Odpowiedź YF-150/11,5 jest poprawna, ponieważ spełnia wymagania dotyczące zastosowania nadproży systemu Ytong w przypadku otworów o szerokości 110 cm. Zgodnie z tabelą, nadproże to jest odpowiednie dla ścian o grubości 24 cm, co jest istotne dla zapewnienia odpowiedniego wsparcia i stabilności konstrukcji. Wybór odpowiedniego nadproża jest kluczowy, ponieważ niewłaściwe oznaczenie może prowadzić do poważnych konsekwencji strukturalnych, takich jak osiadanie ścian czy pęknięcia. Dodatkowo, zgodnie z normami budowlanymi, nadproża muszą być dobrane na podstawie obliczeń statycznych oraz danych dotyczących obciążeń. YF-150/11,5 charakteryzuje się odpowiednim profilem, co zapewnia wymaganą nośność i stabilność. W praktyce, często stosuje się nadproża Ytong w budownictwie jednorodzinnym oraz w obiektach użyteczności publicznej, co potwierdza ich wszechstronność i niezawodność w różnych zastosowaniach budowlanych.

Pytanie 15

Jedną z klasycznych metod usuwania ścian w budynkach przy użyciu sprzętu mechanicznego jest ich przewrócenie za pomocą liny stalowej ciągniętej przez

A. ciągnik gąsienicowy

B. wózek widłowy

C. samochód skrzyniowy

D. żuraw wieżowy

Ciągnik gąsienicowy to maszyna, która charakteryzuje się dużą siłą ciągu oraz zdolnością do poruszania się w trudnych warunkach terenowych. W kontekście wyburzania, jest on wykorzystywany do przewracania ścian budynków poprzez zastosowanie liny stalowej, co pozwala na kontrolowane usuwanie konstrukcji. Działanie to polega na przymocowaniu liny do ściany i ciągnięciu jej przez ciągnik, co prowadzi do strącenia elementów budynku. Użycie ciągnika gąsienicowego zamiast innych pojazdów, takich jak wózek widłowy czy żuraw, jest uzasadnione jego stabilnością oraz lepszym rozkładem masy, co minimalizuje ryzyko przewrócenia maszyny. W praktyce, takie metody wyburzania są zgodne z zasadami bezpieczeństwa pracy na placu budowy, określonymi przez normy takie jak PN-EN 16228 czy PN-EN ISO 45001, które podkreślają znaczenie odpowiedniego doboru sprzętu do konkretnych zadań budowlanych.

Pytanie 16

Czas pracy potrzebny do przygotowania i zamontowania 1 t zbrojenia z prętów gładkich wynosi 40 roboczogodzin. Jaką wydajność dzienną osiągnie pracownik przy pracy na dwie zmiany?

A. 0,0251

B. 0,4001

C. 0,0501

D. 0,2001

Poprawna odpowiedź wynika z obliczenia wydajności dziennej robotnika w kontekście pracy na dwie zmiany. Jeśli nakład robocizny na przygotowanie i montaż 1 tony zbrojenia wynosi 40 roboczogodzin, to w ciągu 24 godzin, przy założeniu dwóch zmian po 12 godzin każda, robotnik może pracować łącznie 24 godziny. Obliczamy wydajność dzienną jako stosunek 1 tony do 24 godzin pracy, co daje 1 t / 40 roboczogodzin = 0,025 t/godz. Następnie, przeliczając na wydajność dzienną, mamy 0,025 t/godz x 24 godziny = 0,4001 t/dzień. Taka analiza jest istotna w kontekście planowania produkcji oraz zarządzania czasem pracy w projektach budowlanych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej. Wydajność robocza jest kluczowym wskaźnikiem efektywności, który wpływa na koszty oraz terminowość realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 17

Jakie jest maksymalne dozwolone natężenie wiatru, w którym można wykonywać prace z użyciem robotów rozbiórkowych?

A. 15 m/s

B. 5,5 m/s

C. 7,5 m/s

D. 10 m/s

Odpowiedzi wskazujące na maksymalne prędkości wiatru mniejsze niż 10 m/s opierają się na błędnym założeniu, że roboty rozbiórkowe mogą być prowadzone w bezpiecznych warunkach przy niższych prędkościach. W rzeczywistości, prace rozbiórkowe są obarczone dużym ryzykiem, a niskie prędkości wiatru nie gwarantują bezpieczeństwa. Przykładowo, przy prędkości 5,5 m/s lub 7,5 m/s, obiekt może być już narażony na działania wiatru, co w połączeniu z innymi czynnikami, takimi jak konstrukcja czy stan techniczny budynku, może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Kolejnym typowym błędem jest przecenienie zdolności sprzętu oraz zabezpieczeń stosowanych w czasie rozbiórki. Nawet przy prędkościach w granicach 7,5 m/s, silne porywy wiatru mogą stwarzać nieprzewidywalne warunki, wpływając na stabilność maszyn, a także bezpieczeństwo pracowników. Oprócz tego, wiele osób nie bierze pod uwagę wpływu wiatru na prace montażowe i demontażowe, gdzie elementy konstrukcyjne mogą być podatne na ruchy wywołane podmuchami. Dlatego też kluczowe jest przestrzeganie ustalonych norm oraz kierowanie się zasadami bezpieczeństwa, aby zminimalizować ryzyko wypadków i nieprzewidzianych zdarzeń.

Pytanie 18

Oblicz objętość betonowej belki długości 200 cm, której wymiary przekroju poprzecznego przedstawiono na rysunku.

A. 9,9500 m³

B. 0,9950 m³

C. 99,5000 m³

D. 0,0995 m³

Błędy przy obliczaniu objętości są dość powszechne. Często to dlatego, że nie zwracamy uwagi na podstawowe zasady geometrii i nie przeliczamy jednostek. Niektórzy uczniowie myślą, że da się obliczyć objętość bez znajomości przekroju — to nie jest prawda. Gdy masz takie odpowiedzi jak 0,0995 m³ czy 9,9500 m³, może to być wynikiem złego przeliczenia długości belki lub błędnym wzorem. Zdarza się, że ludzie nie przekształcają jednostek na metry sześcienne, co prowadzi do pomyłek w obliczeniach. Pamiętaj, każdy pomiar musisz robić dokładnie, a wyniki powinny mieć sens w kontekście rzeczywistych wymiarów. W inżynierii błędne obliczenia mogą mieć poważne konsekwencje, więc znajomość zasad jest naprawdę istotna. Korzystanie z narzędzi takich jak programy do modelowania 3D może pomóc w lepszym zrozumieniu i poprawnym obliczaniu objętości materiałów budowlanych.

Pytanie 19

Oblicz objętość betonowej belki nadprożowej długości 210 cm, której wymiary przekroju poprzecznego przedstawiono na rysunku.

A. 0,3150 m³

B. 31,5000 m³

C. 0,0315 m³

D. 3,1500 m³

Wybór błędnych odpowiedzi na to pytanie może wynikać z nieporozumienia dotyczącego jednostek miary oraz zasad obliczania objętości brył. Odpowiedzi, które sugerują wartości na poziomie 31,5000 m³ oraz 3,1500 m³, są znacząco wyższe od rzeczywistej objętości belki nadprożowej i wskazują na brak uwzględnienia rzeczywistych wymiarów przekroju oraz długości. Przy obliczaniu objętości należy zawsze zwracać uwagę na jednostki, co jest istotne w inżynierii budowlanej. Często występuje również problem z błędnym przeliczeniem jednostek, na przykład nieprzekształcenie centymetrów na metry, co prowadzi do drastycznego zawyżenia wartości wynikowej. Z drugiej strony, odpowiedź 0,3150 m³ również jest niepoprawna, głównie z powodu błędnego oszacowania pola przekroju poprzecznego. Kluczowym błędem może być także mylenie jednostek objętości, gdzie pomijane są istotne czynniki, jak np. rzeczywisty kształt przekroju. W praktyce inżynieryjnej, ważne jest nie tylko poprawne obliczanie, ale również zrozumienie, jak błędy w prostych obliczeniach mogą wpływać na bezpieczeństwo konstrukcji. Z tego powodu zachęca się do korzystania z odpowiednich norm branżowych i dobrych praktyk, które mogą pomóc w unikaniu takich pomyłek.

Pytanie 20

Zastosowanie akrylowej masy szpachlowej wynosi 1,5 kg/m2 przy aplikacji warstwy o grubości 1 mm. Ile masy będzie potrzebne do szpachlowania 10 m2 ściany warstwą o grubości 2 mm?

A. 3,0 kg

B. 15,0 kg

C. 30,0 kg

D. 1,5 kg

Wydajność masy szpachlowej akrylowej wynosząca 1,5 kg/m2 przy grubości warstwy 1 mm oznacza, że na każdy metr kwadratowy powierzchni wymaga się 1,5 kg masy. Przy szpachlowaniu warstwy o grubości 2 mm, potrzebna masa wzrasta proporcjonalnie. Zatem dla powierzchni 10 m2 obliczamy zapotrzebowanie na masę jako: 10 m2 * 1,5 kg/m2 * (2 mm / 1 mm) = 10 m2 * 1,5 kg/m2 * 2 = 30 kg. Taka kalkulacja uwzględnia zwiększenie grubości warstwy szpachlowej, co jest kluczowym aspektem przy planowaniu prac wykończeniowych. W praktyce, takie podejście pozwala na dokładne zaplanowanie materiałów, co jest istotne dla osiągnięcia wysokiej jakości wykończenia. Dobre praktyki w branży budowlanej podkreślają, że precyzyjne obliczenia związane z zużyciem materiałów są fundamentem efektywności kosztowej oraz terminowości realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 21

Obowiązek prowadzenia książki obiektu budowlanego spoczywa na

A. zarządcy budynku

B. wykonawcy robót budowlanych

C. kierowniku budowy

D. inspektorze nadzoru budowlanego

Wybór kierownika budowy jako osoby do prowadzenia książki obiektu budowlanego to błąd, bo on powinien głównie nadzorować budowę i koordynować pracę ekipy budowlanej. Jego zadaniem jest upewnienie się, że wszystko idzie zgodnie z projektem i przepisami, a nie prowadzenie dokumentacji po zakończeniu budowy. Inspektor nadzoru budowlanego też się nie nadaje, bo on kontroluje przestrzeganie przepisów budowlanych, a nie zarządza obiektem po jego oddaniu do użytku. Wykonawca robót budowlanych odpowiada za konkretne prace, ale też nie prowadzi książki obiektu. Więc widać, że to zarządca budynku powinien dbać o dokumentację. Takie błędne wybory mogą wynikać z tego, że nie do końca rozumiesz, jakie są role i obowiązki przy zarządzaniu obiektami budowlanymi, a to pokazuje, jak ważna jest znajomość przepisów i standardów w tej branży.

Pytanie 22

Korzystając z danych zawartych w tabeli wskaż stan techniczny elementów wykończeniowych obiektu, jeżeli w trakcie kontroli stwierdzono ich zużycie w 50%.

Stan techniczny elementu obiektu	Zużycie elementów obiektu
Stan techniczny elementu obiektu	Elementy konstrukcyjne	Elementy wykończeniowe	Instalacje sanitarne	Instalacje elektryczne i teletechniczne
A. zadowalający	0-25%	0-30%	0-10%	0-10%
B. średni	26-40%	31-45%	11-20%	11-15%
C. zły	41-50%	46-60%	21-30%	16-20%
D. awaryjny	>50%	>60%	>30%	>20%

A. A.

B. C.

C. D.

D. B.

Wybór odpowiedzi A, B lub D może być wynikiem błędnych założeń dotyczących klasyfikacji stanu technicznego elementów wykończeniowych. Często w praktyce pojawia się mylne przekonanie, że zużycie 50% oznacza jedynie umiarkowane pogorszenie stanu, co prowadzi do niedoszacowania rzeczywistego stanu technicznego. Należy pamiętać, że w branży budowlanej klasyfikacje stanu technicznego opierają się na konkretnych wskaźnikach i normach. Zużycie na poziomie 50% jest wyraźnym sygnałem, że elementy wymagają szczególnej uwagi i mogą wkrótce stać się niebezpieczne lub nieużyteczne. Wybór niewłaściwej odpowiedzi może również wynikać z niedostatecznej znajomości standardów dotyczących oceny stanu technicznego. Wiele osób błędnie ocenia, że stan 'dobry' lub 'zadowalający' powinien obejmować poziom zużycia powyżej 50%. W rzeczywistości, klasyfikacja stanu technicznego powinna opierać się na obiektywnych danych oraz analizie ryzyka, co jest kluczowe dla długoterminowego zarządzania nieruchomościami. Ignorowanie zasadności przeprowadzenia regularnych kontrolnych ocen stanu technicznego prowadzi do nieprzewidzianych kosztów związanych z naprawami i konserwacją, a także może wpływać na bezpieczeństwo użytkowników obiektu.

Pytanie 23

Przedstawione na rysunku deskowanie systemowe tunelowe przeznaczone jest do

A. betonowania ław fundamentowych.

B. jednoczesnego betonowania ścian i płyty stropowej.

C. jednoczesnego betonowania stóp fundamentowych i słupów.

D. betonowania słupów o przekroju prostokątnym.

Aby zrozumieć, dlaczego wybrane odpowiedzi są błędne, warto przyjrzeć się charakterystyce deskowania systemowego tunelowego oraz jego dedykowanemu zastosowaniu. Odpowiedzi sugerujące betonowanie słupów o przekroju prostokątnym czy ław fundamentowych wskazują na nieporozumienie co do funkcji i struktury tego typu systemu. Słupy oraz ławy fundamentowe wymagają zupełnie innych rozwiązań deskowania, które pozwalają na uzyskanie odpowiednich kształtów i wytrzymałości. W przypadku słupów, konieczne jest zastosowanie deskowania, które zapewnia stabilność w trakcie betonowania, jak również umożliwia późniejsze usunięcie formy bez ryzyka uszkodzenia betonu. Z kolei ławy fundamentowe, będące podstawą całej konstrukcji, wymagają deskowania, które dostosowane jest do ich wymiarów i lokalnych warunków gruntowych. Dlatego też, nieprawidłowe zrozumienie przeznaczenia deskowania tunelowego prowadzi do wniosków, które mogą wpłynąć na jakość i bezpieczeństwo całej budowy. Typowe błędy myślowe obejmują także niezrozumienie różnorodności systemów deskowań i ich specyficznych zastosowań, co może prowadzić do wyboru niewłaściwych rozwiązań dla danego projektu.

Pytanie 24

Na podstawie rzutu pomieszczenia określ szerokość drzwi.

A. 80 cm

B. 90 cm

C. 205 cm

D. 120 cm

Odpowiedź 80 cm, którą zaznaczyłeś, jest trafna. Na rysunku widzimy, że ten wymiar jest podany jako rzeczywisty. W projektowaniu wnętrz nie ma co ukrywać, szerokość drzwi odgrywa kluczową rolę, nie tylko dla wygody, ale też dla bezpieczeństwa. Standardowe drzwi wewnętrzne mają zazwyczaj 80 cm szerokości, co jest zgodne z normami budowlanymi. Dzięki temu łatwo się przez nie przechodzi, a meble też da się wnosić bez zbędnych problemów. Co do drzwi zewnętrznych, te są zazwyczaj szersze, bo zapewniają większą dostępność i bezpieczeństwo budynku. Zawsze warto trzymać się norm i dobrych praktyk, bo to pozwala stworzyć funkcjonalne i estetyczne wnętrze. Pamiętaj, że w budownictwie mogą różnić się standardy, więc umiejętność czytania rysunków technicznych i znajomość wymiarów jest bardzo ważna w tej branży.

Pytanie 25

Na podstawie przedstawionego przekroju poziomego klatki schodowej określ wysokość stopni - h oraz szerokość stopni - s.

A. h - 9 cm, s - 27 cm

B. h - 9 cm, s - 17 cm

C. h - 27 cm, s - 17 cm

D. h - 17 cm, s - 27 cm

Wybór wysokości stopnia wynoszącej 9 cm oraz szerokości 27 cm jest nieprawidłowy z kilku względów. Po pierwsze, zbyt niska wysokość stopnia, taka jak 9 cm, może prowadzić do nieefektywnego wchodzenia i schodzenia po schodach, co może być szczególnie problematyczne dla osób starszych lub mających problemy z poruszaniem się. Z punktu widzenia ergonomii, wysokość stopnia powinna wynosić co najmniej 17 cm, co zapewnia naturalny kąt nachylenia nogi podczas korzystania ze schodów. Ponadto, wysokość stopnia poniżej normy może zwiększać ryzyko potknięcia. Z kolei wybór wysokości 27 cm z szerokością 9 cm, choć teoretycznie mógłby wydawać się praktyczny, nie spełnia podstawowych zasad komfortu użytkowania. W praktyce, szerokość stopnia mniejsza niż 25 cm z reguły prowadzi do ograniczenia miejsca dla stopy, co zwiększa ryzyko przewrócenia się. Wymagania te są zgodne z normami budowlanymi, które zalecają, aby zarówno wysokość, jak i szerokość stopni były dostosowane do typowych potrzeb użytkowników. Dlatego kluczowe jest świadome projektowanie schodów, aby spełniały one standardy ergonomiczne oraz bezpieczeństwa, co nie zostało uwzględnione w analizowanych odpowiedziach.

Pytanie 26

Na rysunku przedstawiono fragment stropu

A. Fert-60

B. Teriva III

C. DZ-3

D. Ceram-50

Odpowiedź DZ-3 jest prawidłowa, ponieważ strop przedstawiony na rysunku należy do typu DZ-3, który charakteryzuje się specyficznym układem pustaków ceramicznych oraz belek. W stropie tym pustaki są umieszczone w sposób, który zapewnia optymalne rozkładanie obciążeń oraz zachowanie odpowiedniej nośności konstrukcji. Stropy DZ-3 są powszechnie stosowane w budownictwie mieszkalnym oraz przemysłowym, gdzie istotne jest połączenie efektywności kosztowej z wysoką jakością wykonania. Dzięki zastosowaniu pustaków ceramicznych, strop ten ma dobre właściwości akustyczne i termoizolacyjne, co jest kluczowe dla komfortu użytkowania budynków. W praktyce, przy projektowaniu stropów, inżynierowie często odwołują się do norm budowlanych, takich jak Eurokod 2, który precyzuje wymagania dotyczące nośności i odporności konstrukcji. Zrozumienie charakterystyki stropów DZ-3 pozwala na efektywne planowanie i realizację projektów budowlanych, co jest niezbędne w kontekście nowoczesnych trendów w architekturze i inżynierii.

Pytanie 27

Jak należy przygotować stalowe podłoże przed nałożeniem farby olejowej nawierzchniowej?

A. Wyczyścić drewnianym klockiem, aby pozbyć się rdzy i nierówności, a następnie zagruntować szarym mydłem

B. Przetrzeć metalową szczotką, aby usunąć rdzę, następnie nasycić 10% roztworem fluatu, a po upływie 24 godzin zagruntować roztworem 20% fluatu

C. Oczyścić mechanicznie z rdzy, olejów, kwasów i ługów, a następnie zagruntować farbą podkładową antykorozyjną

D. Usunąć kurz, pozbyć się rdzy przy użyciu rozpuszczalnika benzynowego, a następnie zagruntować pokostem

W przypadku błędnych odpowiedzi, możemy zauważyć, że niektóre z nich opierają się na niewłaściwych metodach przygotowania podłoża. Na przykład, przetarcie drewnianym klockiem w celu usunięcia rdzy i nierówności nie jest skuteczne, ponieważ drewno nie jest wystarczająco twarde, aby skutecznie oczyścić stal z rdzy, a także może wprowadzać dodatkowe zanieczyszczenia. Zastosowanie szarego mydła jako gruntu jest również nieodpowiednie, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej przyczepności ani ochrony przed korozją, w przeciwieństwie do farb podkładowych, które są specjalnie zaprojektowane do tego celu. W przypadku użycia metalowej szczotki, chociaż może ona być skuteczna w usuwaniu powierzchownej rdzy, to jednak nie jest wystarczająca do eliminacji zanieczyszczeń chemicznych, takich jak oleje czy kwasy, które wymagają dokładniejszego czyszczenia. Użycie fluatu jako preparatu gruntującego nie jest standardową praktyką w malowaniu stali, a jego działanie może być wątpliwe w kontekście długoterminowej ochrony stali przed korozją. Odpowiednie przygotowanie powierzchni powinno bazować na sprawdzonych metodach, które zapewniają optymalną przyczepność i trwałość powłok malarskich. Zignorowanie tych zasad prowadzi do zwiększonego ryzyka uszkodzeń i krótszej żywotności malowanej powierzchni.

Pytanie 28

Płyta biegowa schodów żelbetowych, których przekrój przedstawiono na rysunku, oparta jest na

A. ścianach klatki schodowej.

B. belkach policzkowych.

C. wieńcach stropowych.

D. belkach spocznikowych.

Odpowiedź, którą wskazałeś, jest jak najbardziej w porządku. Płyta biegowa schodów żelbetowych rzeczywiście opiera się na belkach spocznikowych. Te belki są mega ważne, bo przenoszą wszystkie obciążenia na inne elementy budynku, jak stropy czy ściany. Z mojego doświadczenia wynika, że dobrze dobrane belki spocznikowe to klucz do stabilnej i bezpiecznej konstrukcji. Warto znać standardy budowlane, takie jak Eurokod 2, bo mówią one, jak prawidłowo wymiarować te belki, żeby wszystko było solidne. Belki spocznikowe można wykorzystać w różnych systemach konstrukcyjnych, co czyni je naprawdę uniwersalnymi. Na przykład w budynkach użyteczności publicznej, gdzie schody muszą być wygodne i bezpieczne dla ludzi. Znajomość roli belek spocznikowych to istotna sprawa dla każdego inżyniera budowlanego czy architekta.

Pytanie 29

Która wartość pochylenia skarpy, wyrażona tangensem kąta, spełnia warunki określone w specyfikacji, jeżeli zgodnie z projektem wymagane pochylenie skarpy wynosi 1: 1,25?

Specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót budowlanych (fragment)
[...]
5.2.3. Wymagana dokładność wykonania nasypów
Odchylenie osi korpusu ziemnego w nasypie, od osi projektowanej nie powinno być większe niż ±10 cm. Różnica w stosunku do projektowanych rzędnych robót ziemnych nie może przekraczać +1 cm i -3 cm.
[...]
Pochylenie skarp nie powinno różnić się od projektowanego o więcej niż ±10% jego wartości wyrażonej tangensem kąta. Maksymalna głębokość nierówności na powierzchni skarp nie powinna przekraczać 10 cm przy pomiarze łatą 3-metrową.
[...]

A. 0,70

B. 1,00

C. 0,85

D. 0,89

Wszystkie pozostałe odpowiedzi są nieprawidłowe z kilku powodów. Tangens kąta pochylenia skarpy jest kluczowym wskaźnikiem, który pozwala określić, jak stroma może być skarpa bez ryzyka jej osunięcia. Wartości takie jak 1,00, 0,70, czy 0,89 nie spełniają wymagań konstrukcyjnych określonych w specyfikacji, co może prowadzić do poważnych konsekwencji. Pochylenie 1,00 oznacza, że na każdy 1 metr poziomy przypada 1 metr pionowy, co jest zbyt strome i może nie zapewnić stabilności w wielu rodzajach gruntów. Z kolei pochylenie 0,70 sugeruje, że skarpa jest znacznie łagodniejsza, co w określonych warunkach może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania przestrzeni oraz ryzyka erozji. Wartość 0,89, mimo że bardziej zbliżona do poprawnej odpowiedzi, wciąż nie zapewnia odpowiedniego zabezpieczenia przed osuwiskami, zwłaszcza w trudnych warunkach gruntowych. Ponadto, nieprawidłowe podejście do określania pochylenia może wynikać z braku zrozumienia właściwości materiałów czy złych praktyk projektowych. Projektanci powinni zawsze opierać się na danych gruntowych oraz zaleceniach standardów budowlanych, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do kosztownych napraw i zagrożeń dla bezpieczeństwa. Konsekwentne przestrzeganie najlepszych praktyk inżynieryjnych jest kluczowe dla zapewnienia długoterminowej stabilności konstrukcji.

Pytanie 30

Czy kierownik budowy może być zwolniony z obowiązku stworzenia planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (BIOZ) podczas realizacji robót budowlanych związanych z?

A. wykonywaniem wykopów o pionowych ścianach bez wsparcia, o głębokości do 1 m

B. montowaniem rusztowań przy wysokich budynkach

C. rozbiórką budynków o wysokości przekraczającej 8 m

D. naprawą produktów budowlanych zawierających azbest

Rozbiórka obiektów budowlanych o wysokości powyżej 8 m jest procesem skomplikowanym i niebezpiecznym, który wymaga szczegółowego planu BIOZ. W przypadku takich robót budowlanych istnieje poważne ryzyko zarówno dla pracowników, jak i osób postronnych. Wysoka wysokość obiektów wiąże się z ryzykiem upadków, co czyni koniecznym opracowanie szczegółowego planu, aby zapewnić odpowiednie środki ochrony, takie jak zabezpieczenia przed upadkiem z wysokości oraz procedury awaryjne. Montaż rusztowań przy budynkach wysokich również wymaga szczegółowego planu BIOZ, ponieważ prace te mogą prowadzić do poważnych wypadków i wymagają stosowania odpowiednich technik zabezpieczeń oraz nadzoru. Wreszcie, wykonywanie napraw wyrobów budowlanych zawierających azbest wiąże się z poważnym zagrożeniem dla zdrowia, a tym samym wymaga szczegółowego planu BIOZ, aby zarządzać ryzykiem związanym z ekspozycją na szkodliwe substancje. Powszechnym błędem jest niedocenianie ryzyka związanych z różnymi rodzajami robót budowlanych, co prowadzi do sytuacji, w których bezpieczeństwo pracowników jest zagrożone. Kluczowe jest zrozumienie, że wszystkie prace budowlane, szczególnie te związane z dużym ryzykiem, powinny być dokładnie planowane i nadzorowane.

Pytanie 31

Ile wynosi objętość stopy fundamentowej schodkowej, której wymiary przedstawiono na rysunku?

A. 2,56 m3

B. 1,68 m3

C. 0,80 m3

D. 1,28 m3

Poprawna odpowiedź 1,68 m3 wynika z dokładnych obliczeń objętości stopy fundamentowej schodkowej, która została podzielona na prostsze geometrie, takie jak prostokąty i trójkąty. Taki sposób obliczeń jest zgodny z dobrymi praktykami inżynieryjnymi, które sugerują, aby skomplikowane kształty dzielić na prostsze figury, co znacznie ułatwia proces obliczeniowy. W przypadku stopy fundamentowej kluczowe jest również uwzględnienie odpowiednich jednostek miary; w tym przypadku dokonano przeliczenia z milimetrów na metry, co jest standardowym podejściem przy obliczeniach budowlanych. Objętość stopy fundamentowej jest niezbędna do określenia ilości materiałów budowlanych, co bezpośrednio wpływa na koszty projektu oraz na jego solidność. Ponadto, zrozumienie objętości stopy fundamentowej jest kluczowe dla zapewnienia właściwego rozkładu obciążenia na podłoże, co ma istotne znaczenie dla stabilności całej konstrukcji.

Pytanie 32

Dokumentacja dotycząca przekazania terenu budowy odnosi się do protokołu wprowadzenia na plac budowy?

A. inwestorowi przez kierownika budowy

B. inwestorowi przez inspektora nadzoru inwestorskiego

C. kierownikowi budowy przez inwestora

D. kierownikowi budowy przez projektanta

Odpowiedzi sugerujące, że protokół wprowadzenia na budowę dotyczy przekazania terenu budowy w inny sposób, jak na przykład przez projektanta, kierownika budowy czy inspektora nadzoru inwestorskiego, wprowadzają w błąd co do roli poszczególnych podmiotów w procesie budowlanym. Kierownik budowy, jako osoba odpowiedzialna za realizację projektu, nie może przejąć terenu budowy bez oficjalnego przekazania go przez inwestora. Projektant, choć pełni istotną rolę w przygotowaniu dokumentacji projektowej, nie jest odpowiedzialny za przekazanie terenu budowy. To zrozumienie hierarchii i ról w procesie budowlanym jest kluczowe dla skutecznego zarządzania projektem. Inspektor nadzoru inwestorskiego również nie ma uprawnień do wydania terenu budowy, a jego zadaniem jest monitorowanie zgodności realizacji z dokumentacją projektową oraz przepisami prawa budowlanego. W praktyce takie nieporozumienia mogą prowadzić do opóźnień w realizacji projektu, a także do powstawania sporów prawnych. Właściwe zrozumienie, kto powinien przekazać teren budowy i w jaki sposób, jest niezbędne dla zapewnienia płynnego przebiegu robót budowlanych oraz dla spełnienia wymagań prawnych i norm branżowych.

Pytanie 33

Jaką kolejność powinny mieć poszczególne etapy robót tynkarskich?

A. wykonanie narzutu, wykonanie obrzutki, wyznaczenie powierzchni tynku

B. przygotowanie podłoża pod tynk, wykonanie narzutu, wyznaczenie powierzchni tynku

C. przygotowanie podłoża pod tynk, wyznaczenie powierzchni tynku, wykonanie obrzutki

D. wykonanie obrzutki, wykonanie narzutu, wyznaczenie powierzchni tynku

Poprawna odpowiedź to 'przygotowanie podłoża pod tynk, wyznaczenie powierzchni tynku, wykonanie obrzutki', ponieważ kolejność ta odzwierciedla standardowe praktyki w branży budowlanej. Przygotowanie podłoża pod tynk jest kluczowym etapem, który zapewnia odpowiednią przyczepność tynku do powierzchni. Przygotowanie obejmuje m.in. oczyszczenie podłoża, usunięcie luźnych fragmentów oraz nawilżenie, co jest istotne dla uzyskania trwałego efektu. Następnie, wyznaczenie powierzchni tynku polega na określeniu granic, co jest ważne dla uzyskania estetycznego i funkcjonalnego wykończenia. W końcowej fazie wykonuje się obrzutkę, czyli pierwszą warstwę tynku, która ma na celu zwiększenie przyczepności kolejnych warstw. Zgodnie z normami PN-EN 13914-1, właściwe przygotowanie i kolejność działań wpływają na jakość oraz trwałość tynków, co jest niezwykle istotne w kontekście bezpieczeństwa budynków i ich estetyki. Przykładem może być zastosowanie tynku gipsowego, który wymaga szczególnej uwagi przy przygotowaniu podłoża, aby uniknąć problemów z jego pęknięciami czy odspajaniem w przyszłości.

Pytanie 34

Powiększenie fundamentu, bez względu na jego typ oraz sposób realizacji, zawsze odbywa się w segmentach o maksymalnej długości wynoszącej

A. 1,5 m

B. 2,0 m

C. 1,8 m

D. 1,2 m

Poszerzenie fundamentu to kluczowy proces w budownictwie, który ma na celu zwiększenie nośności i stabilności budowli. Odpowiedź 1,2 m jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi normami budowlanymi, szczególnie w dokumentach takich jak Eurokod 7, maksymalna długość odcinków poszerzenia fundamentu powinna wynosić 1,2 m. Praktyczne zastosowanie tej zasady ma na celu unikanie problemów z równomiernością osiadania i pozwala zachować odpowiednią kontrolę nad procesem budowlanym. Odcinki większe niż 1,2 m mogą prowadzić do lokalnych deformacji pozostałej części fundamentu, co w rezultacie może wpłynąć na stabilność całego budynku. Dobre praktyki w zakresie budowy fundamentów zawsze uwzględniają te wytyczne, co podkreśla znaczenie ich przestrzegania w procesie projektowania i wykonawstwa. Ponadto, w sytuacjach, gdzie grunt ma niską nośność, zastosowanie krótszych odcinków może być kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa konstrukcji.

Pytanie 35

Przed przystąpieniem do rozbiórki instalacji elektrycznej w obiekcie, na początku należy

A. zdjąć rozdzielnię elektryczną

B. zlikwidować gniazda wtyczkowe

C. odłączyć urządzenia zasilające

D. usunąć oświetlenie

Dobra robota! Odłączenie prądu przed rozbiórką instalacji elektrycznej to mega ważny krok, żeby zapewnić bezpieczeństwo wszystkim, którzy tam są. Zgodnie z normą PN-IEC 60364, zawsze musisz wyłączyć zasilanie, zanim zabierzesz się do pracy przy elektryce. Na przykład, fajnie jest wyłączyć obwody w tablicy rozdzielczej i korzystać z blokad bezpieczeństwa, żeby nikt przypadkiem nie włączył prądu podczas twojej pracy. Dobrze jest też oznakować, że obwody są wyłączone, żeby wszyscy wiedzieli, co się dzieje. Jak już upewnisz się, że wszystko jest odłączone i zasilanie wyłączone, wtedy możesz zacząć demontować resztę instalacji. To jest zgodne z zasadami BHP i najlepszymi praktykami w inżynierii.

Pytanie 36

Aby zabezpieczyć ściany wąskich wykopów w suchych gruntach niespoistych, powinno się zastosować

A. prefabrykowane płyty żelbetowe

B. ścianki szczelne z profili stalowych

C. deskowanie ażurowe z desek

D. deskowanie pełne z dyli stalowych

Deskowanie pełne z dyli stalowych jest najlepszym rozwiązaniem dla zabezpieczania ścian wykopów wąskich w suchych gruntach niespoistych. Tego rodzaju deskowanie charakteryzuje się dużą wytrzymałością oraz stabilnością, co jest kluczowe w przypadku głębokich wykopów, gdzie nie ma możliwości zastosowania tradycyjnych metod. Dyli stalowe zapewniają odpowiednią nośność i odporność na deformacje, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa robót budowlanych. Przykłady zastosowania obejmują wykopy pod fundamenty budynków, gdzie wymagana jest stabilność ścian wykopu, zwłaszcza w sytuacjach, gdy występują obciążenia dynamiczne, jak ruch pojazdów czy operacje związane z transportem materiałów. Dobrze zaprojektowane deskowanie powinno również uwzględniać normy dotyczące ochrony środowiska i zarządzania ryzykiem, takie jak PN-EN 12812, które regulują kwestie projektowania i wykonawstwa konstrukcji tymczasowych.

Pytanie 37

Przedstawiony na rysunku sprzęt indywidualnej ochrony pracowników pracujących na wysokościach to

A. szelki bezpieczeństwa.

B. urządzenie samoblokujące.

C. linka bezpieczeństwa.

D. amortyzator spadania.

Inne odpowiedzi sugerują popularne elementy zabezpieczeń przy pracy na wysokości, ale żadna z nich nie działa tak jak amortyzator spadania. Szelki bezpieczeństwa są bardzo ważne, bo utrzymują użytkownika w bezpiecznej pozycji, ale nie zmniejszają siły uderzenia, jak się upadnie. Linka bezpieczeństwa, mimo że kluczowa w systemie asekuracyjnym, też nie amortyzuje siły upadku. Ona łączy pracownika z punktem kotwiczenia, ale nie ochroni przed uderzeniem w przypadku nagłego zatrzymania. Amortyzator spadania jest nie do zastąpienia, bo pochłania energię podczas upadku, co ma ogromne znaczenie dla bezpieczeństwa. Urządzenie samoblokujące, chociaż też potrzebne, ma swoją rolę; zatrzymuje pracownika w ruchu i zapobiega upadkowi, ale nie ogranicza siły uderzenia. Zrozumienie ról różnych elementów zabezpieczeń jest kluczowe, żeby zapewnić bezpieczeństwo w pracy na wysokości i wpłynąć na skuteczność całego systemu ochrony.

Pytanie 38

Wytwarzanie mieszanki betonowej na budowie w proporcjach 1:2:4 oznacza, że należy zastosować

A. 1 część cementu, 2 części żwiru i 4 części piasku

B. 1 część cementu, 2 części wody i 4 części kruszywa

C. 1 część cementu, 2 części kruszywa i 4 części wody

D. 1 część cementu, 2 części piasku i 4 części żwiru

Niepoprawne odpowiedzi na to pytanie często wynikają z nieporozumienia dotyczącego składu mieszanki betonowej. W pierwszym przypadku, podanie dwóch części kruszywa i czterech części wody jest błędne, ponieważ woda nie powinna stanowić większej ilości niż cement, a jej nadmiar może prowadzić do obniżenia wytrzymałości betonu oraz wprowadzenia problemów z jego wiązaniem. W drugiej sytuacji, wskazanie żwiru jako jedynego kruszywa, a piasku jako niewłaściwego składnika, pomija fakt, że zarówno piasek, jak i żwir są niezbędne w odpowiednich proporcjach, aby uzyskać prawidłową konsystencję i wytrzymałość. Wreszcie, zdefiniowanie podziału na wodę i kruszywo w proporcji 1:2:4 ignoruje kluczową rolę cementu jako spoiwa. W praktyce, błędne zrozumienie tych składów może prowadzić do poważnych problemów w budownictwie, takich jak pęknięcia, erozja czy zła jakość konstrukcji. Dlatego kluczowe jest zrozumienie zasady, że to cement odpowiada za trwałość, a jego odpowiednie proporcje do pozostałych składników decydują o jakości betonu. Przestrzeganie norm budowlanych i dobrych praktyk przy przygotowywaniu mieszanek betonowych jest niezbędne, aby uniknąć takich błędów i zapewnić długotrwałość i bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 39

O ile należy poszerzyć drogę tymczasową o promieniu łuku 25 m, aby po terenie budowy mógł poruszać się pojazd transportowy o długości 8 m?

A. 2,10 m

B. 2,60 m

C. 1,55 m

D. 1,85 m

Odpowiedź 2,10 m jest prawidłowa, ponieważ wynika z analizy wymagań dotyczących poszerzenia drogi tymczasowej, aby umożliwić bezpieczne manewrowanie pojazdem transportowym o długości 8 m na łuku o promieniu 25 m. Zgodnie z obowiązującymi standardami budowlanymi, poszerzenie drogi jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego marginesu bezpieczeństwa, co pozwala na uniknięcie zjawisk takich jak przewrócenie się pojazdu lub kolizje z przeszkodami. W praktyce, dobrym rozwiązaniem jest korzystanie z tabel poszerzeń, które precyzyjnie określają, jakie wartości są wymagane dla różnych parametrów pojazdów i promieni łuków. W tym przypadku, dla pojazdów o długości 8 m, poszerzenie wynoszące 2,10 m zapewnia wystarczającą przestrzeń na ciaśniejsze łuki drogi, co jest szczególnie istotne na placach budowy, gdzie manewry odbywają się w trudnych warunkach. Zastosowanie tej wartości poszerzenia przyczyni się do zwiększenia efektywności transportu oraz poprawy bezpieczeństwa operacji budowlanych.

Pytanie 40

Na placu budowy naturalne kruszywo do produkcji betonu powinno być składowane w

A. silosach, po zmieszaniu z cementem

B. pryzmach, po połączeniu różnych frakcji

C. pryzmach, z rozdzieleniem na frakcje

D. zasiekach, w pomieszczeniach z ogrzewaniem

Odpowiedzi, które sugerują, że kruszywa składa się w silosach razem z cementem, są niepoprawne. Taki sposób składowania może spowodować, że wszystko będzie zbyt mokre i mogą się pojawić problemy z separacją, co wpływa na jakość betonu. Silosy są głównie na cement, nie na kruszywa. Twierdzenie, że kruszywa powinno się trzymać w ogrzewanych pomieszczeniach, też nie ma sensu. Zamknięte, ciepłe miejsca mogą sprawić, że kruszywa stracą swoje właściwości, a do tego może pojawić się wilgoć przez kondensację. Mieszanie różnych frakcji kruszyw w pryzmach jest też błędem – różne frakcje mają różne właściwości, co jest bardzo istotne dla jakości betonu. Cała branża budowlana musi dbać o standardy składowania materiałów, żeby wszystko było jak należy. Generalnie, mieszanie różnych frakcji w jednym miejscu tylko zaszkodzi, bo to potem przekłada się na problemy i słabszy beton.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej