Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 11:40
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 11:50

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ile dni po wykonaniu fundamentu betonowego można rozpocząć murowanie ściany oporowej?

A. 28 dniach

B. 7 dniach

C. 35 dniach

D. 14 dniach

Odpowiedź 28 dni jest poprawna, gdyż zgodnie z ogólnymi zasadami budownictwa, szczególnie w przypadku fundamentów betonowych, zaleca się odczekanie co najmniej 28 dni przed przystąpieniem do dalszych prac budowlanych, takich jak murowanie ścian oporowych. Ten czas jest niezbędny, aby beton osiągnął odpowiednią wytrzymałość na ściskanie, która wynosi zazwyczaj 25 MPa. Przykładowo, w standardzie PN-EN 206-1 dotyczącego betonu, określono, że pełne właściwości betonu osiągają ostateczną wartość właśnie w tym okresie. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest zapewnienie stabilności i bezpieczeństwa konstrukcji. Murowanie zbyt wcześnie może prowadzić do pęknięć w betonie, co z kolei osłabia całą konstrukcję. Przestrzeganie tego okresu pozwala także na uniknięcie problemów związanych z nieodpowiednią współpracą materiałów, co może skutkować podniesieniem kosztów napraw w przyszłości. W kontekście projektowania i wykonawstwa, wiedza o czasie twardnienia betonu jest kluczowa dla efektywnego zarządzania projektem budowlanym.

Pytanie 2

Jaki element można wykorzystać do osłonięcia kompostownika w niewielkim ogrodzie?

A. Pergola

B. Bindaż

C. Gabion

D. Trejaż

Trejaż to konstrukcja, która nie tylko pełni rolę dekoracyjną, ale także funkcjonalną w ogrodzie. Jest to idealny sposób na przesłonięcie kompostownika, ponieważ umożliwia odpowiednią cyrkulację powietrza, co jest kluczowe dla procesu kompostowania. Dobrze zaprojektowany trejaż może wspierać rośliny pnące, które mogą maskować kompostownik, jednocześnie zapewniając estetyczny wygląd ogrodu. Stosowanie trejażu w tej roli jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, pozwala na wykorzystanie przestrzeni oraz wspiera różnorodność biologiczną w ogrodzie. Dodatkowo, roślinność na trejażu może pomóc w ukryciu kompostownika przed wzrokiem sąsiadów, co jest często pożądane w małych ogrodach. Warto również pamiętać, że prawidłowe umiejscowienie trejażu w stosunku do źródła światła oraz innych elementów ogrodu jest kluczowe dla jego efektywności.

Pytanie 3

Jakie kolory mogą podkreślić dynamiczny charakter tworzonej kompozycji?

A. Monochromatyczne.

B. Zimne.

C. Złamane.

D. Kontrastowe.

Odpowiedź "kontrastowych" jest prawidłowa, ponieważ zastosowanie kontrastowych barw w kompozycji znacząco wpływa na jej dynamikę i atrakcyjność wizualną. Kontrast barw polega na zestawieniu odmiennych kolorów, co przyciąga uwagę odbiorcy i nadaje kompozycji energii. Przykładem może być użycie ciepłych kolorów, takich jak czerwień lub pomarańcz, w zestawieniu z zimnymi barwami, jak niebieski czy zielony. Taki zabieg nie tylko wzmocni wizualny efekt, ale również może podkreślić emocjonalny przekaz dzieła. Zgodnie z teorią koloru, kontrastowe zestawienia kolorów są często stosowane w sztuce i projektowaniu graficznym, aby uwydatnić kluczowe elementy kompozycji. W praktyce, projektanci korzystają z narzędzi takich jak koło kolorów, które pomaga w doborze kontrastujących barw, co jest uznawane za standard w branży kreatywnej.

Pytanie 4

Wczesne etapy rozwoju dziedziny zwanej planowaniem przestrzennym przypadają na przełom stuleci

A. XVI i XVII

B. XVIII i XIX

C. XIX i XX

D. XV i XVI

Prawidłowa odpowiedź to XIX i XX wiek, ponieważ to właśnie w tym okresie nastąpił znaczący rozwój planowania przestrzennego jako dyscypliny. W XIX wieku zaczęto dostrzegać potrzebę zorganizowanego podejścia do kształtowania przestrzeni miejskiej, co było odpowiedzią na szybki rozwój miast, urbanizację oraz problemy społeczne związane z przeludnieniem i zanieczyszczeniem. Przykładem może być rozwój teorii urbanistyki i planowania, które były promowane przez wybitnych myślicieli takich jak Ebenezer Howard, który wprowadził koncepcję ogrodów miejskich. W XX wieku te idee rozwijały się jeszcze bardziej, a planowanie przestrzenne stało się kluczowym narzędziem w zarządzaniu rozwojem terenów, zarówno miejskich, jak i wiejskich. Standardy takie jak zasady zrównoważonego rozwoju oraz podejście oparte na udziale społecznym w planowaniu stały się fundamentem praktyk związanych z planowaniem przestrzennym, co pozwala na bardziej harmonijne współistnienie różnych funkcji w przestrzeni. Zatem zrozumienie ewolucji tej dziedziny jest kluczowe dla skutecznego projektowania i implementacji polityk przestrzennych.

Pytanie 5

Jaki spadek poprzeczny zaleca się dla dróg projektowanych z nawierzchnią brukowaną?

A. 1,0%

B. 3,0%

C. 0,5%

D. 6,0%

Zalecany spadek poprzeczny dla dróg o nawierzchni z brukowca wynosi 3,0%. Taki spadek jest kluczowy dla prawidłowego odwodnienia nawierzchni, co zapobiega gromadzeniu się wody deszczowej oraz zwiększa bezpieczeństwo użytkowników dróg. W przypadku nawierzchni brukowych, które są porowate, odpowiedni spadek pozwala na skuteczne odprowadzenie wody do krawężników lub rowów odwadniających. Zastosowanie spadku 3,0% wspiera także trwałość nawierzchni, ograniczając ryzyko erozji i uszkodzeń, które mogą wynikać z nadmiernego nagromadzenia wody. W praktyce, takie rozwiązanie jest rekomendowane w wytycznych dotyczących budowy i utrzymania dróg, jak np. w dokumentach Polskiego Związku Przemysłu Budowlanego. Przy projektowaniu należy również uwzględnić lokalne warunki klimatyczne oraz typ ruchu drogowego, co dodatkowo podkreśla znaczenie stosowania odpowiednich spadków w projektach infrastrukturalnych.

Pytanie 6

Podstawowym składnikiem wyposażenia zieleni w osiedlach są

A. murki kwiatowe i pergole

B. schody ogrodowe oraz ogrodzenia

C. ławki i pojemniki na śmieci

D. mostki oraz tablice informacyjne

Ławki i pojemniki na śmieci są kluczowymi elementami wyposażenia zieleni osiedlowej, które przyczyniają się do stworzenia przyjaznej i funkcjonalnej przestrzeni dla mieszkańców. Ławki oferują miejsce do wypoczynku, sprzyjają integracji społecznej oraz umożliwiają mieszkańcom spędzanie czasu na świeżym powietrzu. Dobrze zaprojektowane ławki, wykonane z trwałych materiałów odpornych na warunki atmosferyczne, mogą stać się atrakcją przestrzeni publicznej. Pojemniki na śmieci natomiast pełnią niezwykle istotną rolę w utrzymaniu porządku i estetyki otoczenia. Dzięki nim mieszkańcy mogą odpowiedzialnie pozbywać się odpadów, co przyczynia się do ochrony środowiska. Dobre praktyki przy projektowaniu przestrzeni zieleni osiedlowej obejmują dostosowanie liczby ławek i pojemników do liczby mieszkańców oraz ich lokalizacji w dogodnych miejscach, co zwiększa ich użyteczność. Warto również pamiętać o standardach dotyczących dostępności, aby zapewnić komfort wszystkim użytkownikom, w tym osobom z ograniczoną mobilnością.

Pytanie 7

Jakiego narzędzia należy użyć do uzupełnienia piaskiem przestrzeni między kostkami brukowymi podczas układania nawierzchni?

A. Młotka brukarskiego

B. Poziomicy

C. Drewnianej łaty

D. Szczotki

Odpowiedź "Szczotki" jest prawidłowa, ponieważ są one kluczowym narzędziem wykorzystywanym do wypełnienia spoin między kostkami brukowymi piaskiem. Użycie szczotki pozwala na równomierne rozprowadzenie piasku w szczelinach, co jest istotne dla zapewnienia stabilności nawierzchni. Dobrą praktyką jest stosowanie piasku o odpowiednich właściwościach, na przykład piasku kwarcowego, który dobrze wypełnia przestrzenie i nie podlega łatwemu wypłukaniu przez wodę. W trakcie procesu, szczotka pozwala na dokładne wypełnienie wszystkich zakamarków, co z kolei wpływa na trwałość i estetykę nawierzchni. Dodatkowo, wypełnienie spoin piaskiem zapobiega osuwaniu się kostek oraz minimalizuje rozwój chwastów. Używając szczotki, można również usunąć nadmiar piasku po zakończeniu tego procesu, co jest ważne dla ostatecznego wyglądu nawierzchni. W branży budowlanej stosuje się różne typy szczotek, w tym szczotki z twardym włosiem, które są idealne do tego typu prac.

Pytanie 8

Jakie narzędzia i sprzęt będą wystarczające do wykopania i ustabilizowania gotowej formy zbiornika wodnego z laminatu poliestrowego o wymiarach 1,2 m długości, 1,0 m szerokości oraz 0,8 m głębokości w wcześniej wyznaczonym miejscu?

A. Szpadel, łopata, taczka, poziomica, miarka, wąż ogrodowy

B. Koparka, przyczepa, ubijarka spalinowa, szpadel

C. Szpadel, taczka, sznurek

D. Koparka, szpadel, niwelator, tyczki, łata geodezyjna, miarka

Wybrane odpowiedzi nie dostarczają kompletu niezbędnego sprzętu ani narzędzi, co skutkuje błędnym podejściem do zadania wykopania i stabilizacji formy oczka wodnego. W przypadku pierwszej opcji, koparka, choć przydatna w większych pracach ziemnych, nie jest konieczna do wykopania stosunkowo małego oczka wodnego. Dodatkowo, niwelator, tyczki i łata geodezyjna są bardziej zaawansowanymi narzędziami, które są używane głównie w dużych projektach budowlanych, a nie w prostych pracach ogrodniczych. Druga odpowiedź, mimo że zawiera kilka użytecznych elementów, takich jak poziomica i miarka, brakuje kluczowych narzędzi do wykonania wykopu, a taczka nie jest wystarczająca do transportu większej ilości ziemi. Trzecia odpowiedź wskazuje na nieodpowiednie narzędzia, ponieważ ubijarka spalinowa jest używana do zagęszczania gruntu, a nie do wykopu. Ostatnia odpowiedź jest zbyt ograniczona, nie uwzględniając podstawowych narzędzi do wykopów, takich jak łopata. Wspólnym błędem jest założenie, że większe narzędzia są zawsze lepsze, co w przypadku niewielkich projektów ogrodowych może prowadzić do nieefektywności i niepotrzebnego komplikowania pracy.

Pytanie 9

Jakie rozwiązanie najlepiej wykorzystać do zabezpieczenia brzegów szybko płynącego strumienia?

A. zadarnione rynny

B. palisady drewniane

C. narzut kamienny

D. dren faszynowy

Narzut kamienny jest skutecznym rozwiązaniem w zabezpieczeniu brzegów wartkiego strumienia ze względu na swoje właściwości hydrodynamiczne i fizyczne. Ponieważ strumienie o dużym przepływie mogą powodować erozję brzegów, zastosowanie narzutu kamiennego pozwala na rozproszenie energii wody, co znacznie zmniejsza ryzyko ich uszkodzenia. Kamienie wykorzystane w narzucie muszą być odpowiednio dobrane pod względem wielkości i masy, aby mogły skutecznie opierać się sile wody. Przykładem zastosowania narzutu kamiennego są wzmocnienia brzegów rzek w regionach narażonych na powodzie, gdzie utrzymanie stabilności terenu jest kluczowe. Warto także zauważyć, że narzut kamienny jest zgodny z dobrą praktyką inżynieryjną, która podkreśla znaczenie ochrony naturalnych ekosystemów hydrologicznych. Dodatkowo, zastosowanie narzutu kamiennego jest często preferowane ze względu na jego trwałość oraz możliwość integracji z otoczeniem, co sprzyja zachowaniu lokalnej fauny i flory.

Pytanie 10

Jakie metody impregnacji drewnianych komponentów wykorzystywanych w budowie ogrodów najlepiej chronią je przed biologiczną korozją?

A. Natryskowa

B. Iniekcji

C. Ciśnieniowa

D. Kąpieli

Iniekcja, kąpiel czy natrysk to metody impregnacji drewna, które różnią się od ciśnieniowej pod względem efektywności i głębokości penetracji środków ochronnych. Iniekcja polega na wstrzykiwaniu substancji chemicznych w wybrane miejsca drewna. Choć może być użyteczna w przypadku lokalnych uszkodzeń, jej skuteczność w zabezpieczaniu całej konstrukcji przed korozją biologiczną jest ograniczona. W praktyce, środki nie docierają do głębszych warstw drewna, co sprawia, że nie zapewniają one kompleksowej ochrony. Kąpiel polega na zanurzeniu elementów drewnianych w roztworze impregnacyjnym, co również nie gwarantuje głębokiej penetracji; efektywność tej metody jest zdecydowanie niższa, zwłaszcza w przypadku grubszych elementów. Natryskowa impregnacja natomiast, choć łatwa w zastosowaniu, ma ograniczenia związane z równomiernym pokryciem i, podobnie jak kąpiel, nie gwarantuje przenikania substancji do wnętrza drewna. Wybór niewłaściwej metody impregnacji może prowadzić do osłabienia struktury drewna i zwiększonego ryzyka rozwoju korozji biologicznej, co w dłuższej perspektywie skutkuje koniecznością wymiany zniszczonych elementów. Z tego powodu, stosowanie ciśnieniowej impregnacji jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej ochrony, a inne metody mogą być stosowane jedynie jako uzupełnienie lub w specyficznych sytuacjach.

Pytanie 11

Jakie będą wymiary placu ukazującego się na mapie w skali 1:500, jeśli wiadomo, że rzeczywiste wymiary wynoszą 250 × 500 cm?

A. 5,0 × 10,0 cm

B. 25,0 × 50,0 cm

C. 2,5 × 5,0 cm

D. 0,5 × 1,0 cm

Odpowiedź 0,5 × 1,0 cm jest poprawna, ponieważ skala mapy 1:500 oznacza, że każdy 1 cm na mapie odpowiada 500 cm w rzeczywistości. Rzeczywiste wymiary placu wynoszą 250 cm na 500 cm. Aby obliczyć wymiary placu na mapie w skali 1:500, należy podzielić rzeczywiste wymiary przez współczynnik skali. Zatem: 250 cm ÷ 500 = 0,5 cm oraz 500 cm ÷ 500 = 1,0 cm. Takie przeliczenie jest kluczowe w geodezji oraz kartografii, gdzie precyzyjne odwzorowanie rzeczywistości na mapie jest niezbędne. W praktyce, zrozumienie skali jest istotne nie tylko w kontekście tworzenia map, ale także przy projektowaniu przestrzennym, gdzie prawidłowe odzwierciedlenie wymiarów na planach jest kluczowe dla realizacji projektów architektonicznych czy urbanistycznych. Wiedza na temat przeliczania wymiarów według skali wspiera również np. inżynierów w obliczeniach dotyczących lokalizacji budynków czy infrastruktury.

Pytanie 12

Aby zwiększyć przyczepność zaprawy klejowej do podłoża, należy zastosować

A. pacy zębatej

B. pacy gładkiej

C. kielni trójkątnej

D. pędzla płaskiego

Paca zębata jest narzędziem zaprojektowanym specjalnie do rozprowadzania zaprawy klejowej, które zapewnia odpowiednią przyczepność materiału do podłoża. Jej ząbkowana powierzchnia pozwala na tworzenie rowków w zaprawie, co zwiększa powierzchnię styku między klejem a materiałem, takim jak płytki ceramiczne czy kamień. Właśnie te rowki są kluczowe, ponieważ pozwalają na odpowiednie wnikanie zaprawy w nierówności podłoża, co znacząco poprawia adhezyjne właściwości połączenia. Przykładem zastosowania pacy zębatej może być układanie płytek w łazience, gdzie odpowiednia przyczepność ma kluczowe znaczenie dla trwałości i estetyki wykonanej powierzchni. Dobrą praktyką jest stosowanie pacy zębatej o odpowiednim rozmiarze zębów, co uzależnione jest od rodzaju kleju oraz materiału, który kładziemy. Na przykład, dla większych płytek ceramicznych zaleca się stosowanie pacy z większymi zębami, co pozwala na lepsze wypełnienie przestrzeni pod płytką zaprawą. Standardy branżowe, takie jak normy EN 12004 dotyczące klejów do płytek, również podkreślają znaczenie odpowiedniego przygotowania podłoża oraz właściwego narzędzia do aplikacji, co w praktyce przekłada się na wytrzymałość i funkcjonalność wykonanej pracy.

Pytanie 13

Bioindykacja jest jedną z metod wykorzystywanych

A. do oceny stanu środowiska

B. do zabezpieczania elementów małej architektury

C. do odnawiania historycznych założeń ogrodowych

D. do kalkulowania opłat za wycinkę drzew

Bioindykacja to metoda oceny stanu środowiska, która wykorzystuje organizmy żywe jako wskaźniki jakości i zanieczyszczenia ekosystemów. Przykładem mogą być porosty, które są wrażliwe na zanieczyszczenia powietrza, a ich obecność lub brak mogą informować o poziomie zanieczyszczeń atmosferycznych w danym obszarze. Inne organizmy, takie jak niektóre gatunki ryb, mogą wskazywać na jakość wód powierzchniowych. W praktyce bioindykacja jest stosowana w monitoringu środowiskowym, co umożliwia szybkie i efektywne zidentyfikowanie problemów ekologicznych, takich jak eutrofizacja czy zanieczyszczenie chemiczne. Działania te są zgodne z dobrymi praktykami ochrony środowiska, wspierając zrównoważony rozwój oraz ochronę bioróżnorodności. W kontekście polityki środowiskowej, bioindykacja jest również uwzględniana w regulacjach prawnych dotyczących ochrony środowiska i zdrowia publicznego, co czyni ją istotnym narzędziem dla ekologów i decydentów.

Pytanie 14

Aby stworzyć czerwony kolor wypełnienia w przestrzeni pomiędzy ornamentem żywopłotowym w renesansowych ogrodach, co należy zastosować?

A. piasek rzeczny

B. pył węglowy

C. tartą cegłę

D. tartą kredę

Tartą cegłę stosuje się do wypełniania przestrzeni pomiędzy ornamentem żywopłotowym w renesansowych parterach ogrodowych ze względu na jej właściwości estetyczne i praktyczne. Cegła, po zmieleniu, zachowuje swoje naturalne odcienie, co umożliwia tworzenie harmonijnych kompozycji z roślinnością. W przeciwieństwie do innych materiałów, tartą cegłę cechuje trwałość oraz odporność na warunki atmosferyczne, co sprawia, że jest idealnym materiałem do ogrodów. Jej porowata struktura sprzyja również drenażowi wody, co zapobiega stagnacji i tworzeniu się błota. Dodatkowo, zastosowanie tartą cegłę wpisuje się w zasady zrównoważonego rozwoju, wspierając wykorzystanie materiałów odpadowych oraz wprowadzając naturalne elementy do architektury krajobrazu. Przykładowo, w ogrodach historycznych, takich jak ogrody w Padwie, użycie tego materiału jest zgodne z ich autentycznym charakterem.

Pytanie 15

Jaką domieszkę powinno się dodać do mieszanki betonowej, aby uzyskać beton odporny na wodę, przeznaczony do budowy oczka wodnego?

A. Barwiącą

B. Przyspieszającą wiązanie

C. Uszczelniającą

D. Opóźniającą wiązanie

Uszczelniająca domieszka jest kluczowym elementem w procesie produkcji wodoszczelnego betonu, szczególnie w zastosowaniach takich jak budowa oczek wodnych. Te specjalistyczne domieszki mają na celu zmniejszenie porowatości betonu, co skutkuje zwiększoną odpornością na przenikanie wody. Przykładem mogą być preparaty na bazie polimerów, które wnikają w mikropory betonu, tworząc barierę, która skutecznie zapobiega przedostawaniu się wody. Zgodnie z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 206, wodoszczelność betonu jest kluczowym wymogiem w projektach, gdzie kontakt z wodą jest nieunikniony. Dobre praktyki inżynieryjne sugerują korzystanie z uszczelniających domieszek, które nie tylko poprawiają wodoszczelność, ale również wzmacniają strukturę betonu. W przypadku budowy oczka wodnego, istotne jest również odpowiednie dobranie klasy betonu, aby zapewnić trwałość i zabezpieczenie przed erozją.

Pytanie 16

Formowanie spadków poprzecznych podczas budowy nawierzchni drogowej powinno być rozpoczęte na etapie

A. ustalania warstwy podbudowy

B. zagęszczania warstwy wiążącej

C. niwelacji koryta drogi

D. układania warstwy ścieralnej

Formowanie spadków poprzecznych nawierzchni drogowej powinno rozpoczynać się na etapie niwelacji koryta drogi, ponieważ to właśnie w tym momencie tworzone są podstawy dla dalszych warstw nawierzchni. Spadki poprzeczne są kluczowe dla odwadniania nawierzchni, co zapobiega gromadzeniu się wody na drodze, a w konsekwencji wpływa na jej trwałość i bezpieczeństwo. Właściwe uformowanie spadków umożliwia skuteczne odprowadzanie wody deszczowej, co stanowi istotny aspekt w projektowaniu dróg zgodnie z europejskimi standardami EN 13108 dotyczącymi materiałów do budowy nawierzchni. Przykładowo, w projektach infrastrukturalnych, takich jak budowa autostrad, wstępne formowanie koryta drogi pozwala na precyzyjne uformowanie profilu poprzecznego, co w efekcie zmniejsza ryzyko uszkodzeń nawierzchni w wyniku działania wody. Dlatego właściwe niwelowanie koryta drogi, na którym później układane będą kolejne warstwy, ma kluczowe znaczenie dla całej konstrukcji drogowej.

Pytanie 17

Jaką metodę wykorzystuje się do oceny czystości powietrza lub wody przy użyciu organizmów wskaźnikowych?

A. Waloryzację przyrodniczą

B. Metodę jednostek architektoniczno-krajobrazowych

C. Bioindykację

D. Fitoindykację gatunkową i fitocenotyczną

Bioindykacja to metoda oceny jakości środowiska, która polega na wykorzystaniu organizmów żywych jako wskaźników stanu ekosystemu. W kontekście czystości powietrza i wody, bioindykacja pozwala na monitorowanie obecności zanieczyszczeń oraz ich wpływu na organizmy. Przykładowo, w przypadku wód, organizmy takie jak ryby, bezkręgowce wodne czy bakterie mogą dostarczyć informacji o stopniu zanieczyszczenia chemicznego lub biologicznego. W praktyce, bioindykację stosuje się często w badaniach ekosystemów wodnych, gdzie ocena stanu zdrowotnego organizmów wskaźnikowych pozwala na zdiagnozowanie problemów związanych z eutrofizacją, obecnością metali ciężkich czy substancji toksycznych. W standardach ochrony środowiska, takich jak wytyczne europejskiej dyrektywy ramowej w sprawie wody, bioindykacja stanowi kluczowy element monitoringu jakości wód. Wykorzystanie organizmów wskaźnikowych jest uznawane za skuteczne i ekstensywne podejście, które umożliwia zrozumienie złożonych interakcji w ekosystemach oraz podejmowanie odpowiednich działań ochronnych.

Pytanie 18

Jakie urządzenie na placu zabaw jest przeznaczone dla najstarszych dzieci?

A. Rura zjeżdżalniowa

B. Kąpielisko z piaskiem

C. Przeplotnia

D. Biedronka

Przeplotnia to naprawdę fajny element na plac zabaw, stworzony z myślą o starszych dzieciach, takich w wieku od 5 do 12 lat. To konstrukcja, która świetnie rozwija umiejętności motoryczne, siłę, równowagę i koordynację. W tym okresie rozwoju to naprawdę ważne. W odróżnieniu od takich rzeczy jak piaskownica czy zjeżdżalnia, przeplotnia jest bardziej wymagająca fizycznie, co pozwala dzieciakom lepiej radzić sobie z ruchomością i sprawnością. Są też normy, jak PN-EN 1176, które mówią, że trzeba dostosować sprzęt do wieku dzieci. To ważne, żeby było bezpiecznie i żeby dzieci miały odpowiednie wyzwania. Często można ją spotkać w szkolnych placach zabaw, gdzie dzieci mogą aktywnie spędzać czas w przerwach, a przy okazji rozwijać umiejętności społeczne i fizyczne.

Pytanie 19

Podstawowym zamysłem tworzenia ogrodów deszczowych w miastach jest

A. zwiększenie retencji i infiltracji wód opadowych

B. redukcja powierzchni utwardzonych

C. zwiększenie liczby siedlisk ptaków śpiewających

D. zmniejszenie jednolitości krajobrazu

Zwiększenie retencji i infiltracji wód opadowych jest kluczowym celem budowy ogrodów deszczowych, szczególnie w obszarach zurbanizowanych, gdzie zyskują one na znaczeniu ze względu na intensyfikację zmian klimatycznych. Ogrody deszczowe, poprzez swoją przemyślaną konstrukcję, pozwalają na efektywne zatrzymywanie i wchłanianie wód opadowych, co przyczynia się do zmniejszenia ryzyka powodzi oraz erozji gruntów. Dzięki zastosowaniu odpowiednich roślin, które są dostosowane do warunków wilgotnych, można osiągnąć efektywną filtrację zanieczyszczeń z wód deszczowych. Przykładowo, w miastach takich jak Portland w Stanach Zjednoczonych, ogrody deszczowe wykorzystywane są do zarządzania wodami opadowymi, a ich zastosowanie zredukowało ilość wody odprowadzanej do systemów kanalizacyjnych o 30%. W myśl standardów zrównoważonego rozwoju oraz dobrych praktyk w zakresie gospodarki wodnej, ogrody deszczowe stanowią nie tylko rozwiązanie problemów hydrologicznych, ale również przyczyniają się do poprawy jakości życia mieszkańców przez zwiększenie bioróżnorodności i estetyki miejskiej.

Pytanie 20

Najważniejszą funkcją bulwarów jest funkcja

A. rekreacyjna

B. gospodarcza

C. ochronna

D. klimatyczna

Dominującą funkcją bulwarów jest funkcja rekreacyjna, co wynika z ich projektowania oraz przeznaczenia w kontekście przestrzeni miejskiej. Bulwary, jako elementy infrastruktury, mają na celu stworzenie przyjemnego miejsca do wypoczynku i rekreacji dla mieszkańców oraz turystów. Przykłady zastosowania bulwarów obejmują tereny spacerowe, ścieżki rowerowe, miejsca do uprawiania sportów wodnych oraz strefy relaksu. W wielu miastach, takich jak Warszawa czy Wrocław, bulwary nad rzekami są wykorzystywane do organizowania wydarzeń kulturalnych, festiwali, a także jako miejsca spotkań towarzyskich. Zgodnie z dobrymi praktykami urbanistycznymi, projektowanie bulwarów uwzględnia nie tylko aspekty estetyczne, ale także funkcjonalne. Właściwie zaprojektowane bulwary przyczyniają się do poprawy jakości życia mieszkańców, wpływają na zdrowie publiczne poprzez promowanie aktywności fizycznej oraz zwiększają atrakcyjność danego obszaru dla inwestycji. Wspierają również ekologię, oferując przestrzeń dla lokalnej flory i fauny oraz poprawiając mikroklimat miejski.

Pytanie 21

Jaką maksymalną wysokość płotu może postawić właściciel działki budowlanej bez informowania wydziału architektury urzędu miasta lub gminy?

A. 3,0 m

B. 2,2 m

C. 1,9 m

D. 1,0 m

Właściciel działki budowlanej ma prawo do postawienia ogrodzenia o wysokości do 2,2 m bez konieczności zgłaszania tej informacji do wydziału architektury urzędu miasta lub gminy. Zgodnie z przepisami prawa budowlanego, maksymalna wysokość ogrodzenia, które można zrealizować w trybie bez zgłoszenia, wynika z zasad dotyczących zagospodarowania przestrzennego. Ważne jest, aby ogrodzenie nie przekraczało określonej wysokości, co ma na celu zapewnienie estetyki przestrzeni oraz bezpieczeństwa mieszkańców. W praktyce, oznacza to, że w przypadku ogrodzeń w strefach zabudowy jednorodzinnej, ich wysokość nie może przekraczać 2,2 m, co pozwala na zachowanie prywatności oraz ochrony przed hałasem z ulicy. Warto również pamiętać, że w niektórych lokalizacjach mogą obowiązywać dodatkowe przepisy lub uchwały, które mogą nałożyć restrykcje dotyczące wysokości ogrodzeń. Dlatego zaleca się konsultację z lokalnym urzędem w celu uzyskania informacji o ewentualnych ograniczeniach.

Pytanie 22

Którego działania nie wymaga pielęgnacja nawierzchni żwirowej?

A. Wyrównywania

B. Betonowania

C. Odchwaszczania

D. Wałowania

Betonowanie nie jest zabiegiem wymaganym przy konserwacji nawierzchni żwirowej, ponieważ żwir stanowi naturalny materiał, który nie potrzebuje dodatkowej sztywności czy trwałości, jaką oferuje beton. Nawierzchnie żwirowe są często wykorzystywane w zastosowaniach, gdzie istotne są aspekty związane z odprowadzaniem wody oraz zmniejszeniem erozji. Wałowanie, wyrównywanie i odchwaszczanie są kluczowymi czynnościami, które pomagają utrzymać odpowiednią strukturę oraz estetykę nawierzchni żwirowej. Wałowanie pomaga w zagęszczeniu materiału, co zapobiega powstawaniu nierówności. Wyrównywanie jest istotne dla zapewnienia odpowiedniego odprowadzania wody, natomiast odchwaszczanie pozwala na utrzymanie czystości powierzchni, co jest ważne dla estetyki oraz funkcjonalności materiału. W praktyce, odpowiednia konserwacja nawierzchni żwirowej przekłada się na dłuższą żywotność oraz minimalizację kosztów napraw. Odrzucając betonowanie, możemy wykorzystać zalety żwiru w sposób optymalny.

Pytanie 23

Plan zagospodarowania terenu budowlanego zwykle opracowuje się w skali

A. 1:5000

B. 1:200

C. 1:2000

D. 1:500

Wybór innych skal, takich jak 1:200, 1:5000 czy 1:2000, jest nieodpowiedni dla planów zagospodarowania działek budowlanych z kilku istotnych powodów. Skala 1:200 jest zbyt mała, aby uwzględnić wszystkie detale potrzebne do precyzyjnego planowania przestrzennego. Przy takiej skali, wiele elementów, takich jak układ drogowy, granice działek, a także lokalizacja budynków, może zostać zniekształcone, co prowadzi do trudności w realizacji projektu. Z drugiej strony, skala 1:5000 jest zbyt dużą skalą, co powoduje, że szczegóły projektowe nie będą widoczne, a kluczowe informacje o terenie i infrastrukturze mogą zostać pominięte. Tego rodzaju podejście może skutkować brakiem zgodności z lokalnymi przepisami budowlanymi oraz brakiem informacji o zagrożeniach ekologicznych czy wpływie na sąsiednie działki. Z kolei skala 1:2000, mimo że jest bardziej szczegółowa od 1:5000, nadal nie zapewnia wystarczającej dokładności dla planów zagospodarowania, które wymagają precyzyjnego odwzorowania detali architektonicznych i przestrzennych. Ogólnie rzecz biorąc, wybór niewłaściwej skali może prowadzić do problemów w późniejszym etapie realizacji projektu oraz do niezgodności z wymogami prawnymi, co może skutkować opóźnieniami i dodatkowymi kosztami.

Pytanie 24

Aby ułożyć nawierzchnię z tzw. kocich łbów, trzeba zastosować

A. płyty betonowe

B. kamienie polne

C. cegłę klinkierową

D. kostkę brukową z betonu

Kocie łby, czyli nawierzchnie z kamieni polnych, są tradycyjnym materiałem budowlanym, który od wieków wykorzystywany jest w budownictwie drogowym. Kamienie polne charakteryzują się dużą trwałością oraz estetycznym wyglądem, co sprawia, że są chętnie stosowane w obszarach o wysokiej intensywności ruchu pieszych oraz pojazdów. Wykorzystanie kamieni polnych do nawierzchni ma swoje korzenie w architekturze historycznej, gdzie często spotykane były w miastach i na wsi. Dodatkowo, ich zastosowanie sprzyja zatrzymywaniu wody opadowej, co jest korzystne z punktu widzenia zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska. W praktyce, podczas układania nawierzchni z kocich łbów, ważne jest, aby zapewnić odpowiednią podbudowę oraz właściwe spoinowanie, co zwiększa stabilność i odporność na uszkodzenia. Stosowanie kamieni polnych w zgodzie z wytycznymi i standardami branżowymi, takimi jak PN-EN 1338, zapewnia długotrwałe użytkowanie i komfort w codziennej eksploatacji.

Pytanie 25

W ogrodzie, aby wydzielić przestrzeń za pomocą lekkiej, ażurowej konstrukcji, można wykorzystać

A. mur z cegieł

B. pergola metalowa

C. ścianka z betonu zbrojonego

D. trejaż z drewna

Trejaż drewniany jest idealnym rozwiązaniem do wydzielenia wnętrza w ogrodzie za pomocą lekkiej ażurowej konstrukcji. Jego zalety to przede wszystkim estetyka, która wprowadza naturalny element do przestrzeni zielonej oraz funkcjonalność, umożliwiając wspinanie się roślin pnących, co dodatkowo wzbogaca aranżację. Trejaże mogą być stosowane do tworzenia stref relaksu, alej, a także oddzielania przestrzeni, co korzystnie wpływa na organizację ogrodu. W zależności od zastosowanych materiałów oraz technik wykończeniowych, trejaże mogą harmonizować z różnymi stylami architektonicznymi, od klasycznego po nowoczesny. Dobrze zaprojektowany trejaż z drewna powinien być zabezpieczony odpowiednimi preparatami przeciwgrzybicznymi i nawilżającymi, co wydłuży jego żywotność. W praktyce często spotyka się trejaże w ogrodach przydomowych, na tarasach, a także w przestrzeniach publicznych, które pełnią funkcję nie tylko estetyczną, ale i praktyczną, zapewniając osłonę przed wiatrem czy słońcem.

Pytanie 26

Wskaź, która forma ochrony przyrody stanowi wspólną inicjatywę państw Unii Europejskiej?

A. Park narodowy

B. Obszar chronionego krajobrazu

C. Park krajobrazowy

D. Obszar Natura 2000

Obszar Natura 2000 jest wspólną inicjatywą krajów Unii Europejskiej, której celem jest ochrona najbardziej cennych i zagrożonych ekosystemów oraz gatunków. System Natura 2000 został zainicjowany na podstawie dyrektyw unijnych: Dyrektywy Siedliskowej (92/43/EWG) oraz Dyrektywy Ptasiej (2009/147/WE). Obejmuje on zarówno obszary lądowe, jak i morskie, tworząc sieć ochrony przyrody w skali całej Europy. Dzięki tej inicjatywie państwa członkowskie współpracują w celu zapewnienia odpowiednich warunków dla bioróżnorodności. Przykładem tego może być utworzenie stref ochronnych dla gatunków ptaków wodnych na terenach podmokłych, które są kluczowe dla ich przetrwania. W praktyce oznacza to, że na obszarach Natura 2000 są wprowadzane regulacje dotyczące działalności gospodarczej, które mogą wpływać na środowisko, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.

Pytanie 27

Węgielnica to narzędzie wykorzystywane do wytyczania w terenie

A. wysokości obiektów

B. kątów prostych

C. kątów ostrych

D. długości obiektów

Węgielnica jest niezbędnym narzędziem w geodezji oraz budownictwie, służącym do wytyczania kątów prostych w terenie. Jest to przyrząd, który umożliwia precyzyjne określenie kątów 90 stopni, co jest kluczowe w wielu pracach budowlanych i projektowych. W praktyce, węgielnica jest często wykorzystywana do stawiania fundamentów, budowy murów czy wytyczania linii zabudowy. Wyróżniamy różne rodzaje węgielnic, w tym węgielnice murarskie i geodezyjne, które różnią się dokładnością oraz zastosowaniem. W kontekście budownictwa, wytyczenie kąta prostego jest niezbędne dla zapewnienia stabilności i estetyki konstrukcji. Przykładem może być stawianie ścian, gdzie nieprawidłowo wytyczony kąt prosty może prowadzić do krzywizny budynku. W branży budowlanej przestrzeganie norm, takich jak PN-EN 1991, jest istotne dla uzyskania odpowiednich wyników, a węgielnica odgrywa kluczową rolę w ich realizacji.

Pytanie 28

Termin rekultywacji dotyczy działań mających na celu

A. zapewnienie funkcji pierwotnej terenom poddanym degradacji

B. usunięcie bieżących uszkodzeń struktury zabytkowej

C. odtworzenie historycznego ogrodu zgodnie z materiałami archiwalnymi

D. odzyskanie wartości użytkowej terenów zdegradowanych

Pojęcia omówione w niepoprawnych odpowiedziach często mylą rekultywację z innymi procesami ochrony środowiska. Przywrócenie funkcji pierwotnej terenom zdegradowanym jest pojęciem, które więcej koncentruje się na odtworzeniu pierwotnego stanu ekosystemu, co nie zawsze jest możliwe ani praktyczne. Wiele terenów po degradacji nie może być przywróconych do wcześniejszego stanu z powodu nieodwracalnych zmian. Odpowiedzi związane z naprawą bieżących uszkodzeń zabytków oraz odtworzeniem zabytkowego ogrodu w oparciu o materiały historyczne również nie dotyczą rekultywacji w sensie ekologicznym. Takie działania koncentrują się głównie na konserwacji i restauracji, które mają na celu zachowanie dziedzictwa kulturowego, a nie na przywróceniu wartości użytkowej terenów zdegradowanych. Warto zauważyć, że błędne podejście do kwestii rekultywacji może wynikać z niepełnego zrozumienia różnic pomiędzy różnymi formami ochrony i restauracji. Dobrą praktyką jest uwzględnienie w projektach rekultywacyjnych celów zrównoważonego rozwoju oraz lokalnych potrzeb społeczności, co pozwala na skuteczniejsze wykorzystanie potencjału tych terenów.

Pytanie 29

Najbardziej trwałe umocnienie brzegów naturalnego zbiornika wodnego o zmieniającym się poziomie lustra wody można uzyskać poprzez

A. drewnianą palisadę

B. narzut kamienny

C. kiszki faszynowe

D. cegły budowlane

Narzut kamienny jest jednym z najbardziej efektywnych rozwiązań w kontekście umacniania brzegów naturalnych zbiorników wodnych, zwłaszcza tych o zmiennym poziomie lustra wody. Dzięki swojej masywności, narzut kamienny skutecznie opiera się na siłach hydrodynamicznych, które działają na brzeg zbiornika, minimalizując erozję oraz osuwanie się gruntu. Kamienie umieszczone w sposób nienapowietrzony w strefie linii brzegowej tworzą stabilną strukturę, która jest odporna na działanie fal oraz zmiany poziomu wody. Przykłady zastosowania narzutu kamiennego można znaleźć w wielu projektach hydrotechnicznych, takich jak budowy zapór, zbiorników retencyjnych oraz w systemach ochrony przed powodziami. Standardy budowlane, takie jak Eurokod 7, podkreślają, że wybór odpowiednich materiałów, w tym kamieni, powinien być zgodny z analizą geotechniczną terenu, co zapewnia trwałość oraz skuteczność zabezpieczeń. Narzut kamienny nie tylko stabilizuje brzegi, ale również może stanowić habitat dla fauny i flory wodnej, co wpisuje się w zasady zrównoważonego rozwoju w zarządzaniu wodami.

Pytanie 30

Park kulturowy jest tworzony na podstawie ustawy

A. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z dnia 23 lipca 2003 r

B. Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r

C. o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 r

D. Prawo ochrony środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r

Chociaż inne wymienione akty prawne dotyczą ważnych aspektów ochrony środowiska i budownictwa, nie są bezpośrednio związane z tworzeniem parków kulturowych. Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. koncentruje się na regulacjach dotyczących procesu budowlanego, a nie na ochronie dziedzictwa kulturowego. Z kolei ustawa o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 r. dotyczy ochrony zasobów przyrody oraz ekosystemów, co również nie jest równoznaczne z instytucją parku kulturowego. Prawo ochrony środowiska z dnia 27 kwietnia 2001 r. zajmuje się regulacjami dotyczącymi ochrony środowiska naturalnego, co również odbiega od głównego celu parków kulturowych, który to cel koncentruje się na zachowaniu dziedzictwa kulturowego. Głównym błędem myślowym w odpowiedziach błędnych jest mylenie ochrony zabytków z szeroką ochroną środowiska, co prowadzi do nieporozumienia w zrozumieniu roli i celu parków kulturowych. Parki kulturowe nie są dedykowane ochronie przyrody, lecz skupiają się na ochronie zbiorów kulturowych oraz architektonicznych, co jest kluczowe dla zachowania tożsamości kulturowej danego regionu.

Pytanie 31

W jakiej porze roku najlepiej przeprowadzać konserwację drewnianych elementów małej architektury, takich jak ławki czy pergole?

A. Wiosną

B. Zimą

C. Latem

D. Jesienią

Wybór niewłaściwej pory roku na konserwację drewnianych elementów może prowadzić do nieskuteczności tych działań. Zima, mimo że teoretycznie jest okresem mniejszego użytkowania elementów takich jak ławki czy pergole, nie jest idealnym czasem na konserwację. Niskie temperatury i wysoka wilgotność powietrza mogą negatywnie wpływać na proces schnięcia farb i lakierów, co może prowadzić do ich pękania i łuszczenia się. Latem, choć warunki atmosferyczne mogą być korzystne, intensywne użytkowanie drewnianych elementów i wysokie temperatury utrudniają przeprowadzenie dokładnej konserwacji. Dodatkowo, promieniowanie UV jest najwyższe, co może powodować szybsze starzenie się materiałów, jeśli nie są właściwie zabezpieczone. Jesień z kolei, mimo że mogłaby być czasem na przygotowanie elementów na zimę, często charakteryzuje się większą wilgotnością i spadkiem temperatur, co również nie sprzyja skutecznej konserwacji. Wybór wiosny jako najlepszego okresu na takie prace jest optymalny, ponieważ pozwala na pełne wykorzystanie sezonu letniego, kiedy elementy te są najczęściej używane.

Pytanie 32

Podaj czynności (w odpowiedniej kolejności technologicznej) związane z realizacją nawierzchni z kostki brukowej na gruntach przepuszczalnych, przeznaczonej do ruchu pieszych?

A. Korytowanie oraz zagęszczenie podłoża, realizacja wylewki betonowej, wykonanie warstwy podbudowy z piasku, osadzenie obrzeży, ułożenie kostki brukowej

B. Osadzenie obrzeży, korytowanie oraz zagęszczenie podłoża, wykonanie dwóch warstw podbudowy z tłucznia, zagęszczenie tych warstw podbudowy, ułożenie kostki brukowej

C. Osadzenie obrzeży, korytowanie oraz zagęszczenie podłoża, przygotowanie dwóch warstw podbudowy z klińca, zagęszczenie warstw podbudowy, ułożenie kostki brukowej

D. Korytowanie oraz zagęszczenie podłoża, osadzenie obrzeży, wykonanie warstwy podbudowy z piasku, zagęszczenie podbudowy, ułożenie kostki brukowej

Wybór tej odpowiedzi jest poprawny, ponieważ kolejność działań przy wykonaniu nawierzchni z kostki brukowej na gruncie przepuszczalnym opiera się na standardowych praktykach budowlanych. Proces rozpoczyna się od korytowania, które polega na usunięciu wierzchniej warstwy gruntu do odpowiedniej głębokości, co zapewnia stabilność całej konstrukcji. Następnie przeprowadza się zagęszczenie podłoża, aby uzyskać solidną podstawę dla dalszych warstw. Osadzenie obrzeży jest kluczowe dla kształtowania granic nawierzchni oraz zapobiegania przesuwaniu się kostek. Wykonanie warstwy podbudowy z piasku jest istotne, bowiem piasek działa jako materiał drenujący, co jest szczególnie ważne na gruntach przepuszczalnych. Po zagęszczeniu podbudowy przystępuje się do układania kostki brukowej, co wymaga precyzyjnego dopasowania, aby zapewnić trwałość nawierzchni. W praktyce, każdy etap wpływa na ostateczną jakość i żywotność nawierzchni, dlatego zgodność z tym schematem jest kluczowa.

Pytanie 33

Aby zabezpieczyć korodujący stalowy słupek przed dalszą korozją, należy rozpocząć

A. od zaszpachlowania wżerów po rdzy na słupku

B. od odtłuszczenia powierzchni słupka

C. od mechanicznego usunięcia rdzy z powierzchni słupka

D. od nałożenia farby podkładowej na słupek

Aby skutecznie zabezpieczyć stalowy słup przed dalszą korozją, kluczowym krokiem jest mechaniczne usunięcie rdzy z jego powierzchni. Korozja to proces, który prowadzi do degradacji materiału, a rdza, będąca produktem tego procesu, musi zostać dokładnie usunięta, aby uniknąć dalszego rozprzestrzeniania się korozji. Praktycznie można to osiągnąć przy użyciu narzędzi takich jak szczotki druciane, szlifierki, czy piaskarki. Standardy branżowe, takie jak ISO 8501, zalecają dokładne oczyszczenie powierzchni stali do stanu SA 2.5 lub lepszego, co oznacza, że większość rdzy i zanieczyszczeń musi być usunięta. Tylko po tym etapie można przystąpić do aplikacji farb podkładowych, co jest kolejnym krokiem w kierunku zapewnienia długotrwałej ochrony przed korozją. Przykładem może być użycie farb epoksydowych, które tworzą trwałą barierę przed wilgocią i czynnikami atmosferycznymi. Korzystanie z tych praktyk nie tylko zwiększa trwałość stali, ale także znacząco wpływa na bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 34

"Ważka" stanowi charakterystyczny element umeblowania

A. terenów turystycznych

B. ogrodów botanicznych

C. zadrzewień izolacyjnych

D. placów zabaw

Wybór odpowiedzi 'placów zabaw' jako typowego elementu wyposażenia, w kontekście ważki, jest poprawny, ponieważ ważki są często używane jako elementy dekoracyjne oraz edukacyjne w przestrzeniach dla dzieci. Przykładowo, w projektowaniu placów zabaw, ważka może pełnić rolę atrakcyjnej do zabawy konstrukcji, która jednocześnie wprowadza elementy przyrody, umożliwiając dzieciom naukę o owadach i ich ekosystemach. Ponadto, zgodnie z normami bezpieczeństwa i zdrowia, takie wyposażenie powinno być wykonane z materiałów odpowiednich dla dzieci, co może obejmować również formy stylizowane na ważki, które są bezpieczne i dostosowane do aktywności dziecięcych. W praktyce, takie elementy sprzyjają rozwijaniu koordynacji, motoryki oraz wyobraźni dzieci, co jest zgodne z zaleceniami dotyczących tworzenia przyjaznych i stymulujących przestrzeni do zabawy dla najmłodszych.

Pytanie 35

Jakie wartości skali są rekomendowane do realizacji projektu detalu ilustrującego połączenie słupa drewnianego z elementem kotwiącym?

A. 1:250, 1:500

B. 1:100, 1:150

C. 1:50, 1:100

D. 1:5, 1:10

Wybór skali 1:5 i 1:10 jest odpowiedni do wykonania szczegółowego projektu detalu, który pokazuje łączenie słupa drewnianego z elementem kotwiącym. Takie skale umożliwiają przedstawienie detali konstrukcyjnych z dużą precyzją, co jest kluczowe w projektowaniu i budowie. Detale takie jak połączenia, wymiary oraz zastosowane materiały muszą być jasno przedstawione, aby wykonawcy mogli dokładnie zrealizować zamierzenia projektowe. W praktyce, przy skali 1:5 można zobaczyć szczegóły np. otworów na śruby, zastosowanych wkładek czy też kształtów elementów, co jest niezbędne do prawidłowego wykonania konstrukcji. W przypadku większych skali, takich jak 1:50 lub 1:100, detale te mogą być zbyt małe, co prowadzi do nieporozumień i błędów w realizacji. Zgodnie z normami projektowymi, szczegółowe rysunki wykonawcze powinny być przygotowane w dużych skalach, aby zapewnić właściwą interpretację i wykonanie. Dobre praktyki w projektowaniu zalecają również uwzględnienie odpowiednich tolerancji, co również można lepiej oddać w mniejszych skalach.

Pytanie 36

Ogród wewnętrzny, w którym posadzka ma formę kwadratowego dziedzińca z fontanną w centralnym punkcie, a mury zbudowane są z cegieł tworzących solidny mur, można określić jako przestrzeń

A. konkretne złożone

B. subiektywne centralne

C. subiektywne złożone

D. konkretne centralne

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z niepełnego zrozumienia pojęć związanych z klasyfikacją wnętrz. Wnętrze subiektywne złożone odnosi się do przestrzeni, która jest interpretowana przez użytkowników na podstawie ich indywidualnych odczuć i doświadczeń, co w kontekście opisanego ogrodu nie ma zastosowania. Ogród, z jego konkretnymi i fizycznymi elementami, nie jest przestrzenią, której interpretacja opiera się wyłącznie na subiektywnych odczuciach. Podobnie, konkretne złożone sugeruje, że elementy wnętrza są ze sobą powiązane, ale brak w nim centralnego punktu, co w przypadku ogrodu z fontanną jest błędne, ponieważ fontanna jest wyraźnym punktem centralnym. Ostatecznie, subiektywne centralne sugeruje, że elementy są skoncentrowane wokół subiektywnych doświadczeń, co w przypadku jasno określonej przestrzeni ogrodowej, gdzie dominują obiektywne cechy, również nie ma zastosowania. Kluczowym błędem w myśleniu jest mylenie fizycznych atrybutów przestrzeni z jej interpretacją przez użytkowników. Aby skutecznie analizować przestrzeń, należy rozróżnić aspekty obiektywne i subiektywne, co jest niezbędne w praktyce projektowej oraz w analizie przestrzennej, zgodnie z podejściami stosowanymi w urbanistyce i architekturze krajobrazu.

Pytanie 37

Jaki rodzaj materiału izolacyjnego należałoby zalecić do konstrukcji oczka wodnego o dowolnej formie, aby zapewnić izolację o trwałości do 50 lat?

A. Butyl

B. Folię z PCV

C. Folię polietylenową

D. Wykładzinę z syntetycznego kauczuku

Butyl to super materiał, jeśli chodzi o oczka wodne. Ma niesamowitą odporność na wodę i promieniowanie UV, więc śmiało można go używać. Jego elastyczność ułatwia formowanie, co jest fajne, gdy projekt ma jakieś dziwne kształty. W porównaniu do innych folii, jak PCV czy polietylen, butyl naprawdę przoduje w trwałości i odporności na zniszczenia. Przykładowo, w normalnych warunkach można liczyć, że posłuży nawet do 50 lat – to już sporo, prawda? Dodatkowo, butyl jest ekologiczny, co w dzisiejszych czasach ma duże znaczenie. Można go używać nie tylko do małych oczek w ogródkach, ale i do większych zbiorników w parkach. Generalnie, butyl to strzał w dziesiątkę w budownictwie wodnym!

Pytanie 38

Którego zabiegu nie trzeba przeprowadzać w przypadku konserwacji nawierzchni żwirowej stabilizowanej?

A. Wałowania

B. Betonowania

C. Wyrównywania

D. Odchwaszczania

Odpowiedź 'betonowania' jest prawidłowa, ponieważ nawierzchnie żwirowe stabilizowane nie wymagają procesu betonowania w kontekście konserwacji. Nawierzchnie te są tworzone z materiałów naturalnych, takich jak żwir, które są połączone w sposób mechaniczny lub chemiczny, co pozwala na ich właściwą stabilizację i funkcjonowanie bez konieczności stosowania betonu. W praktyce, konserwacja nawierzchni żwirowej stabilizowanej obejmuje takie zabiegi jak wałowanie, odchwaszczanie oraz wyrównywanie, które mają na celu utrzymanie równej powierzchni, zapobieganie rozwojowi chwastów i poprawę ogólnej jakości nawierzchni. Dobrym przykładem jest regularne wałowanie, które zwiększa gęstość materiału i zapobiega jego erozji, co jest kluczowe dla długowieczności nawierzchni. Warto zauważyć, że zgodnie z normami branżowymi, takie podejście do konserwacji pozwala na efektywne zarządzanie infrastrukturą drogową bez zbędnych kosztów związanych z betonowaniem, które w tym przypadku są nieuzasadnione.

Pytanie 39

Jaką formą ochrony środowiska naturalnego objęty jest teren, aby zabezpieczyć istniejące na nim specyficzne rodzaje siedlisk naturalnych oraz gatunki uznawane za cenne i zagrożone w skali całej Europy?

A. Pomnik przyrody

B. Park krajobrazowy

C. Obszar Natura 2000

D. Rezerwat przyrody

Park krajobrazowy, rezerwat przyrody i pomnik przyrody to różne formy ochrony, które jednak są trochę inne niż obszary Natura 2000. Park krajobrazowy to miejsce, które dba o krajobraz i różnorodne walory przyrodnicze oraz rekreacyjne, ale nie jest tak restrykcyjny jak Natura 2000, bo nie skupia się na konkretnych gatunkach czy siedliskach. Z kolei rezerwaty przyrody to obszary do ochrony bardzo cennych ekosystemów, ale ich zasięg ochrony jest zazwyczaj mniejszy i bardziej lokalny niż w przypadku Natura 2000, które działa na poziomie europejskim. Pomniki przyrody to natomiast pojedyncze obiekty, jak drzewa czy skały, które są chronione z uwagi na swoje unikalne cechy. Wydaje mi się, że to błędne myślenie utożsamia te różne formy ochrony z obszarami Natura 2000, bo każda z nich ma swoje cele i metody działania. Ważne jest, żeby zrozumieć, że Natura 2000 działa w ramach polityki ochrony różnorodności biologicznej w całej Unii, natomiast inne formy ochrony są bardziej lokalne, co może prowadzić do nieporozumień.

Pytanie 40

Drewnianą palisadę, która ma pełnić rolę ściany oporowej, należy osadzić w ziemi na głębokość równą

A. 1/2 jej wysokości

B. 1/3 jej wysokości

C. 1/5 jej wysokości

D. 1/4 jej wysokości

Umiejscowienie palisady drewnianej na głębokość równą połowie jej wysokości (1/2) jest standardem w budownictwie oraz inżynierii lądowej, zwłaszcza w kontekście konstrukcji ścian oporowych. Ta głębokość zapewnia stabilność strukturalną, przeciwdziałając działaniu sił bocznych, takich jak ciśnienie gruntu lub wody. Przykładem zastosowania tej zasady może być budowa palisad w ogrodach, gdzie mają one nie tylko funkcję dekoracyjną, ale także stabilizacyjną w stosunku do nachylenia terenu. W praktyce oznacza to, że jeśli palisada ma wysokość 2 metrów, powinna być osadzona w gruncie na głębokość 1 metra. Warto również zwrócić uwagę na typ gruntu oraz warunki hydrologiczne, które mogą wpływać na efektywność palisady. Badania i normy, takie jak normy Eurokod 7 dotyczące geotechniki, podkreślają znaczenie odpowiedniego osadzenia elementów konstrukcyjnych w gruncie, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości budowli.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej