Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 14:26
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 14:52

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Lokalne poprawki w cyfrowym obrazie, które polegają na wypełnieniu luk, można zrealizować przy użyciu narzędzia o nazwie

A. różdżka, stempel

B. lasso

C. szybka maska

D. stempel

Narzędzia takie jak różdżka, szybka maska oraz lasso mają swoje specyficzne zastosowania w edytowaniu obrazów, jednak nie są odpowiednie do miejscowego retuszu w kontekście uzupełniania ubytków. Narzędzie różdżka służy do zaznaczania obszarów obrazu na podstawie koloru, co sprawia, że jest przydatne w selekcji, ale nie wykonuje retuszu, ponieważ nie potrafi przenieść tekstur czy detali z jednego miejsca na drugie. Jej użycie może prowadzić do wyraźnych krawędzi i nieestetycznych przejść, które w przypadku retuszu wymagają większej subtelności. Szybka maska z kolei pozwala na tymczasowe wyświetlanie zaznaczenia, ale sama w sobie nie ma funkcji retuszu; jest to narzędzie pomocnicze, które ułatwia pracę z zaznaczeniami, a nie samo w sobie technika uzupełnienia. Z kolei lasso jest używane do tworzenia nieregularnych zaznaczeń, co również nie sprzyja precyzyjnemu wypełnianiu ubytków, ponieważ trudno jest uzyskać kontrolę nad detalami. Wybór tych narzędzi może prowadzić do niezamierzonych skutków, takich jak ostre krawędzie, które są niepożądane w profesjonalnym retuszu. Efektem końcowym może być obraz z widocznymi śladami edycji, co narusza zasady dotyczące estetyki pracy z obrazem, w tym dobrą praktykę, jaką jest dążenie do naturalności i spójności wizualnej. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że efektywny retusz wymaga narzędzi odpowiednich do konkretnego zadania, a stempel jest najlepszym wyborem dla tego typu działań.

Pytanie 2

Które narzędzie programu Adobe Photoshop służy do uzupełnienia brakujących elementów w procesie rekonstrukcji zniszczonych obrazów?

A. Lasso.

B. Gąbka.

C. Różdżka.

D. Stempel.

Stempel w Photoshopie, czyli narzędzie Klonowanie, to absolutna podstawa przy rekonstrukcji uszkodzonych zdjęć. Pozwala na kopiowanie pikseli z wybranego fragmentu obrazu i „nakładanie” ich na inne miejsce, dzięki czemu można zamaskować rysy, plamy albo wręcz odtworzyć brakujące fragmenty fotografii. Z mojego doświadczenia wynika, że to narzędzie daje ogromną kontrolę, bo sam wybierasz, skąd pobierasz wzór i dokładnie widzisz, jak go aplikujesz. W branży retuszerskiej używa się Stempla nie tylko do naprawiania starych zdjęć – świetnie sprawdza się też przy usuwaniu niechcianych elementów z obrazów produktowych czy portretów. Ważne jest, żeby korzystać z miękkich krawędzi oraz zmieniać przezroczystość, bo wtedy efekt jest bardziej naturalny i nie widać, że coś było poprawiane. Warto też pamiętać, że profesjonaliści często łączą Stempel z innymi narzędziami, na przykład z Pędzlem Korygującym, ale to właśnie Stempel daje pełną dowolność w ręcznym retuszu. Dla mnie, jeśli uczysz się cyfrowego rekonstrukcji, warto poświęcić czas na ćwiczenie technik pracy ze Stempelem, bo to taki szwajcarski scyzoryk w Photoshopie – bez niego ani rusz.

Pytanie 3

Obraz cyfrowy, którego histogram ukazuje największą ilość pikseli o najwyższej jasności skupionych w okolicach prawej strony wykresu, jest

A. prawidłowo naświetlone.

B. prześwietlone.

C. małokontrastowe.

D. niedoświetlone.

Zdjęcie cyfrowe, którego histogram posiada dużą liczbę pikseli o wysokiej jasności zlokalizowanych w pobliżu prawej krawędzi, wskazuje na prześwietlenie obrazu. Prześwietlenie występuje, gdy zbyt dużo światła dociera do matrycy aparatu, co skutkuje utratą szczegółów w jasnych partiach kadru. W praktyce, takie zdjęcia mogą wyglądać na 'wypalone', gdzie detale w jasnych obszarach stają się niewidoczne, a kolory tracą swoją głębię i nasycenie. W branży fotograficznej istotne jest, aby monitorować histogram podczas robienia zdjęć, ponieważ pozwala to na szybką ocenę naświetlenia. Idealnie, histogram powinien być równomiernie rozłożony, bez nadmiaru danych zepchniętych do ekstremów, co umożliwia zachowanie detali w cieniach oraz jasnych obszarach. W przypadku zdjęć prześwietlonych, jedyną metodą korekcji może być edycja w programach graficznych, choć często nie jest możliwe odzyskanie pełnych detali. Dlatego ważne jest, aby przed zrobieniem zdjęcia, ustawić odpowiednie parametry ekspozycji, takie jak czas naświetlania, przesłona i ISO, aby uniknąć tego typu problemów.

Pytanie 4

Technika ETTR (Expose To The Right) stosowana w fotografii cyfrowej polega na

A. zwiększaniu temperatury barwowej w celu ocieplenia obrazu

B. stosowaniu filtrów polaryzacyjnych do redukcji odblasku

C. komponowaniu kadru z głównym motywem po prawej stronie

D. celowym prześwietlaniu zdjęcia tak, aby histogram był przesunięty w prawo

Technika ETTR (Expose To The Right) polega na celowym prześwietlaniu zdjęcia, aby histogram był przesunięty w prawo. Głównym celem tej metody jest maksymalizacja ilości zebranego światła, co pozwala na uchwycenie większej ilości detali w cieniach i jasnych partiach obrazu. W praktyce oznacza to, że kiedy fotografujesz, należy dążyć do tego, aby ekspozycja była tak ustawiona, aby histogram zbliżał się do prawej krawędzi, ale nie przekraczał jej, co mogłoby prowadzić do utraty szczegółów w jasnych partiach zdjęcia. Zastosowanie techniki ETTR szczególnie sprawdza się w warunkach silnego oświetlenia, gdy możemy uzyskać lepszą jakość obrazu, minimalizując szumy w cieniach. Warto także pamiętać, że po zastosowaniu tej techniki, podczas postprodukcji na przykład w programach takich jak Adobe Lightroom, można skutecznie dostosować ekspozycję, aby uzyskać pożądany efekt końcowy, co sprawia, że ETTR jest niezwykle użytecznym narzędziem w arsenale każdego fotografa.

Pytanie 5

Jakiego filtra należy użyć podczas robienia zdjęć w podczerwieni?

A. Połówkowy

B. UV

C. IR

D. Polaryzacyjny

Filtr IR (podczerwieni) jest niezbędnym narzędziem podczas wykonywania zdjęć w tym zakresie spektralnym, ponieważ jego zadaniem jest przepuszczenie promieniowania podczerwonego, a jednocześnie zablokowanie widocznego światła. W fotografii podczerwonej, szczególnie w zastosowaniach artystycznych i naukowych, kluczowe jest uchwycenie detali, które są niewidoczne dla ludzkiego oka. Przykładowo, w fotografii krajobrazowej, użycie filtru IR pozwala na uzyskanie niezwykłych efektów wizualnych, takich jak jasne niebo w kontrastującym tle zieleni roślinności, która odbija podczerwień. Dzięki zastosowaniu filtra IR, można również badać termiczne właściwości obiektów, co znajduje zastosowanie w naukach przyrodniczych oraz medycynie. Standardy branżowe zalecają użycie filtrów IR o wysokiej przepuszczalności w zakresie długości fal 700-1200 nm, co zapewnia odpowiednią jakość obrazu oraz minimalizuje zniekształcenia.

Pytanie 6

Aby uzyskać pozytyw czarno-biały o bardzo wysokim kontraście obrazu, do kopiowania negatywu wywołanego do zalecanego gradientu należy użyć papieru fotograficznego o gradacji

A. miękkiej

B. twardej

C. specjalnej

D. normalnej

Aby uzyskać pozytyw czarno-biały o bardzo dużym kontraście, kluczowe jest zastosowanie papieru fotograficznego o gradacji twardej. Twarda gradacja pozwala na wyraźne oddanie różnic tonalnych w obrazie, co jest niezbędne w przypadku zdjęć wymagających intensywnego kontrastu. W praktyce oznacza to, że ciemniejsze obszary negatywu będą się bardziej utrwalać na papierze, co prowadzi do ostrzejszych i bardziej wyrazistych detali. Dobrą praktyką jest stosowanie papierów twardych w sytuacjach, gdy negatyw posiada duże różnice w jasności oraz w przypadku fotografii krajobrazowej, czarno-białej portretowej czy architektury. Warto również zwrócić uwagę na wybór odpowiednich chemikaliów do wywoływania, które mogą jeszcze bardziej podkreślić właściwości papeterii, zapewniając ostateczny efekt wizualny. Dobre rezultaty można osiągnąć, korzystając z uznanych marek papieru fotograficznego, które oferują twardą gradację oraz posiadają wysoką jakość powierzchni, co dodatkowo wpływa na końcowy efekt pracy.

Pytanie 7

W kompozycji fotografii wykorzystano

A. linie wiodące.

B. obramowanie.

C. kompozycję wsteczną.

D. regułę złotego podziału.

Linie wiodące to jeden z kluczowych elementów kompozycji w fotografii, który ma na celu skierowanie uwagi widza na główny obiekt lub punkt zainteresowania. W przedstawionym zdjęciu, linie konstrukcyjne budynku są doskonale wykorzystane do prowadzenia wzroku odbiorcy od dołu do góry, co nie tylko nadaje zdjęciu dynamiki, ale również tworzy wrażenie głębi. Zastosowanie linii wiodących jest zgodne z zasadami kompozycji, które sugerują, że kierowanie wzroku widza jest kluczowe dla budowania narracji wizualnej. Przykładowo, linie wiodące mogą być naturalnie występującymi elementami środowiska, takimi jak ścieżki, drogi czy koryta rzek, które prowadzą do określonego punktu. W praktyce, umiejętne wykorzystanie tych linii w zdjęciach architektury czy krajobrazu może znacząco wpłynąć na odbiór estetyczny oraz emocjonalny fotografii, podkreślając jej główne tematy i nadając im kontekst.

Pytanie 8

Drukując album fotograficzny najlepiej wybrać

A. papier ryżowy o gramaturze 180-220 g/m²

B. papier offsetowy o gramaturze 120-170 g/m²

C. papier kredowy o gramaturze 80-100 g/m²

D. papier bezkwasowy o gramaturze 250-300 g/m²

Wybór papieru bezkwasowego o gramaturze 250-300 g/m² do drukowania albumu fotograficznego jest zdecydowanie najlepszym rozwiązaniem. Papier bezkwasowy charakteryzuje się tym, że nie zawiera kwasów, które mogą powodować żółknięcie oraz pogorszenie jakości zdjęć w dłuższej perspektywie. Gramatura 250-300 g/m² zapewnia odpowiednią sztywność i trwałość, co jest kluczowe, gdyż album będzie intensywnie użytkowany. Dodatkowo, ten rodzaj papieru doskonale współpracuje z techniką druku, co przekłada się na wyraźniejsze kolory i lepszy kontrast, a także wyrazistość detali. W praktyce, inwestując w taki papier, zwiększamy estetykę i żywotność naszego albumu. Przykładami zastosowania mogą być albumy rodzinne, które chcemy przechować przez wiele lat, zachowując ich pierwotny wygląd. Dobrą praktyką jest również korzystanie z papierów rekomendowanych przez profesjonalnych fotografów oraz drukarzy, co świadczy o ich skuteczności i jakości.

Pytanie 9

W profesjonalnej fotografii studyjnej główne światło nazywane jest

A. światłem kluczowym (key light)

B. światłem tła (background light)

C. światłem konturowym (rim light)

D. światłem wypełniającym (fill light)

W profesjonalnej fotografii studyjnej główne światło, nazywane światłem kluczowym (key light), odgrywa kluczową rolę w kreowaniu atmosfery i głębi obrazu. To właśnie to światło jest najważniejsze, ponieważ określa ogólny kształt i charakter subiektu, na którym się skupiamy. Światło kluczowe jest najjaśniejsze w kompozycji i jego kierunek oraz intensywność mają ogromny wpływ na to, jak model lub obiekt będzie przedstawiony. Przykładowo, umieszczając je z boku, możemy uzyskać efekt trójwymiarowości, podkreślając rysy twarzy lub detale ubioru. W stosunku do światła kluczowego, pozostałe źródła światła, takie jak światło wypełniające, są używane do łagodzenia cieni. W praktyce dobór światła kluczowego powinien być przemyślany i dostosowany do stylu fotografii, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Dzięki temu fotograf ma większą kontrolę nad emocjami i stylem zdjęcia, co jest istotne w pracy z klientami lub w tworzeniu portretów artystycznych.

Pytanie 10

Na zdjęciu zastosowano kompozycję obrazu z wykorzystaniem reguły

A. podziału ukośnego.

B. złotego podziału.

C. trójpodziału.

D. złotej spirali.

Odpowiedzi związane ze złotą spirala, trójpodziałem czy złotym podziałem to popularne zasady, ale w kontekście tego zdjęcia nie pasują do reguły podziału ukośnego. Złota spirala czy złoty podział opierają się na matematycznych proporcjach i teoretycznie powinny tworzyć harmonijne rozmieszczenie, ale nie dają takiego efektu dynamiki jak podział ukośny. Czasami można myśleć, że te reguły są uniwersalne, ale to nie zawsze działa dla konkretnego zdjęcia. Trójpodział to kolejna technika, która dzieli kadr na trzy równe części, ale też nie oddaje specyfiki ukośnych linii. Przy ocenie zdjęcia warto zauważać nie tylko ogólne zasady, ale też ich konkretne zastosowanie. Błędem jest myślenie, że jedna technika zastąpi inną, bo każda ma swoje miejsce i trzeba je dostosować do obrazu. Ważne jest, żeby wiedzieć, kiedy i jak używać tych zasad, aby tworzyć skuteczne i estetyczne kompozycje.

Pytanie 11

Zjawisko obramowania na zdjęciu, które pojawia się podczas używania obiektywu szerokokątnego, wynikające z mniejszej jasności na krawędziach obrazu, to błąd

A. dystorsji beczkowatej

B. winietowania

C. paralaksy

D. aberracji komatycznej

Winietowanie to zjawisko, które objawia się spadkiem jasności obrazu w rogach kadru w porównaniu do jego centrum. Jest to efekt, który najczęściej występuje w obiektywach szerokokątnych, gdzie konstrukcja optyczna powoduje, że światło docierające do krawędzi soczewek jest mniej intensywne. W praktyce, winietowanie może być korzystne w niektórych sytuacjach, gdyż pozwala na skupienie uwagi widza na centralnej części kadru. Aby zminimalizować ten efekt, fotografowie często korzystają z filtrów, które pomagają wyrównać jasność, a także planują ustawienia ekspozycji tak, by uniknąć nadmiernego winietowania. Standardy branżowe zalecają testowanie obiektywów pod kątem winietowania, aby dostosować techniki fotografowania i edycji w celu uzyskania jak najlepszej jakości obrazu. Wiedza na temat winietowania jest niezbędna dla profesjonalnych fotografów, którzy chcą świadomie kontrolować estetykę swoich prac, a także dla osób zajmujących się edycją zdjęć, które mogą stosować techniki retuszu, aby zredukować niepożądane efekty.

Pytanie 12

Na której fotografii zastosowano kompozycję centralną?

A. Fotografia 3

B. Fotografia 4

C. Fotografia 1

D. Fotografia 2

Kompozycja centralna to taki sposób kadrowania, gdzie główny motyw zdjęcia umieszczony jest w samym środku kadru. Moim zdaniem to bardzo uniwersalne rozwiązanie, które mocno skupia uwagę widza na najważniejszym elemencie. W fotografii numer 2 kwiaty znajdują się dokładnie pośrodku zdjęcia, a ich układ i barwy automatycznie przyciągają wzrok. Gdy weźmiesz pod uwagę typowe zasady kompozycji fotograficznej, to właśnie centralne ustawienie motywu daje efekt harmonii i symetrii – sprawia, że zdjęcie wydaje się uporządkowane i spokojne. Często polecam to podejście przy portretach albo wtedy, gdy naprawdę chcesz podkreślić jeden, kluczowy obiekt. Co ważne, kompozycja centralna może być stosowana także w fotografii produktowej lub makro, bo tam liczy się precyzja i wyeksponowanie szczegółów. Profesjonaliści czasem łamią tę zasadę, by uzyskać inne emocje, ale klasycznie – środek kadru to pewniak na czytelny przekaz. W praktyce, jeśli widzisz, że coś naturalnie "ciągnie" wzrok na środek zdjęcia – to zazwyczaj właśnie kompozycja centralna. Warto eksperymentować, ale ten typ kadrowania zdecydowanie warto mieć opanowany.

Pytanie 13

W którym formacie należy zapisać zdjęcie przeznaczone do publikacji drukowanej, aby zachować jego najwyższą jakość?

A. DOC

B. JPEG

C. CDR

D. TIFF

TIFF to zdecydowanie najlepszy wybór, jeśli chodzi o format zapisu zdjęć przeznaczonych do druku. Wynika to z faktu, że pliki TIFF pozwalają na bezstratną kompresję lub nawet całkowity jej brak, co oznacza, że obraz nie traci na jakości podczas zapisywania i późniejszej edycji. W branży poligraficznej to wręcz standard – drukarnie i studia DTP praktycznie zawsze proszą właśnie o TIFF-y, bo mogą mieć pewność, że kolory oraz detale zostaną zachowane praktycznie idealnie. Co ciekawe, TIFF obsługuje też przestrzenie kolorystyczne CMYK, które są niezbędne do profesjonalnego druku, podczas gdy inne popularne formaty, jak JPEG, są ograniczone głównie do RGB. Pracując z TIFF-ami, możesz również korzystać z warstw, przezroczystości i pełnej 16-bitowej głębi kolorów, co pozwala zachować naprawdę wysoką jakość obrazu. W praktyce często dostaję od grafików materiały właśnie w tym formacie – żadnych niespodzianek, zero artefaktów. Szczerze mówiąc, jeśli tylko zależy Ci na profesjonalnym efekcie końcowym w druku, to nie wyobrażam sobie innego rozwiązania niż TIFF. To taka branżowa „żelazna zasada” i warto ją dobrze zapamiętać.

Pytanie 14

Który filtr oświetleniowy należy zastosować na planie zdjęciowym, aby fotografowany żółty obiekt został zarejestrowany jako zielony?

A. Purpurowy.

B. Niebieskozielony.

C. Szary.

D. Czerwony.

Dobór filtra oświetleniowego to jedna z najważniejszych czynności przy pracy na planie zdjęciowym – szczególnie, gdy zależy nam na celowej zmianie rejestracji kolorów przez aparat fotograficzny czy kamerę. Niebieskozielony filtr działa w taki sposób, że przepuszcza światło z zakresu niebieskiego i zielonego, a jednocześnie blokuje długości fal odpowiadające za kolor żółty. Dzięki temu żółty obiekt, który normalnie jest postrzegany jako jasny i ciepły, zostaje „przefiltrowany” i aparat rejestruje go jako zdominowany przez barwę zieloną właśnie. To jest bardzo użyteczna technika, szczególnie w fotografii czarno-białej i w studiu, gdy zależy nam na zmianie kontrastu pomiędzy różnymi obiektami. Z mojego doświadczenia, w pracy reklamowej czy modowej bardzo często stosuje się tego typu filtry, żeby podkreślić albo zupełnie zmienić charakter produktu na zdjęciu. Branżowo to klasyka – na przykład żółty banan z niebieskozielonym filtrem na światle będzie wyglądał na znacznie bardziej zielony niż w rzeczywistości. Moim zdaniem takie zabiegi pokazują, jak bardzo fizyka światła i wiedza z zakresu barw jest kluczowa w zawodzie fotografa i operatora. No i jeszcze taka ciekawostka – w fotografii analogowej filtry barwne są nieodłącznym elementem kreatywnej pracy z czarno-białym materiałem światłoczułym, a obecnie podobne efekty uzyskuje się też cyfrowo, ale zrozumienie tej techniki zawsze się przydaje.

Pytanie 15

Podział obrazu na mniejsze sekcje ułatwiające projektowanie stron internetowych umożliwia narzędzie

A. pędzel korygujący.

B. cięcie na plasterki.

C. magiczna gumka.

D. lasso wielokątne.

Cięcie na plasterki, czyli tzw. narzędzie „slice” w programach graficznych, to naprawdę jedna z tych funkcji, które niby wyglądają niepozornie, a w praktyce bardzo ułatwiają życie przy projektowaniu stron www. Chodzi o to, że dzięki plasterkom można podzielić cały layout graficzny strony na mniejsze części – na przykład bannery, buttony, tła czy inne sekcje, które potem wyeksportujesz osobno i załadujesz do kodu HTML/CSS. Kiedyś, w czasach starszych rozwiązań jak np. tabelki HTML czy statyczne strony, to był wręcz standard i nawet teraz, przy bardziej responsywnych projektach, czasem cięcie na plasterki ułatwia pracę frontendowcowi, bo pozwala optymalnie przygotować grafikę pod różne elementy. Dodatkowo, dobrze pocięte elementy pozwalają szybciej ładować się stronie, bo osobno zoptymalizowane kawałki graficzne ważą mniej niż jeden wielki obrazek. W praktyce – chociażby w Adobe Photoshop, narzędzie Slice Tool pozwala nie tylko dzielić, ale i precyzyjnie nazwać oraz opisać każdy fragment, co potem ułatwia orientację w kodzie i podczas eksportu. Również agencje interaktywne i freelancerzy często korzystają z tej techniki, żeby dostarczyć klientowi gotowe, uporządkowane assety graficzne. Moim zdaniem, nawet jeśli dziś dużo rzeczy robi się już w plikach SVG czy CSS, plasterki to taki techniczny must-have, który warto znać, bo czasem ratuje projekt w sytuacjach awaryjnych.

Pytanie 16

Fotografując w studiu portret pięcioosobowej rodziny, najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie światła rozproszonego, używając

A. transparentnych parasolek

B. srebrnej blendy

C. lampy z wrotami

D. stożkowego tubusu

Parasolki transparentne są idealnym narzędziem do tworzenia światła rozproszonego, co jest kluczowe w przypadku fotografii portretowej rodzinnej. Dzięki swojej konstrukcji, parasolki te rozpraszają światło, co pozwala na uzyskanie łagodnych cieni i naturalnych tonów skóry, co jest istotne przy fotografowaniu większej grupy osób. W praktyce, gdy używamy parasolek transparentnych, światło jest równomiernie rozprowadzane na wszystkich osobach w kadrze, co eliminuje ryzyko, że jedna osoba będzie oświetlona zbyt mocno, podczas gdy inna pozostanie w cieniu. Zastosowanie tego rodzaju oświetlenia jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, gdzie naturalność i harmonia tonalna są priorytetowe. Efekty uzyskane przy użyciu parasolek transparentnych są często stosowane w sesjach zdjęciowych rodzinnych, które mają na celu uchwycenie autentycznych emocji i interakcji między członkami rodziny. Takie podejście sprawia, że zdjęcia są bardziej przyjemne dla oka oraz lepiej oddają charakter relacji między osobami.

Pytanie 17

Które z przedstawionych zdjęć jest skadrowane zgodnie z zasadami kompozycji i estetyki obrazu?

A. B.

B. A.

C. D.

D. C.

Zdjęcie B jest doskonałym przykładem poprawnego skadrowania zgodnie z zasadami kompozycji i estetyki obrazu. Kluczowym elementem jest umiejscowienie głównego obiektu, którym jest bańka mydlana, blisko środka kadru, co sprzyja przyciągnięciu uwagi widza i tworzy harmonijny układ. Wykorzystanie reguły trzecich, w której kompozycja podzielona jest na trzy równe części zarówno w pionie, jak i w poziomie, pozwala na naturalne prowadzenie wzroku. Zrównoważenie elementów w kadrze jest istotne, ponieważ unika się dominacji jednego z nich, co mogłoby wprowadzić chaos. Poza tym tło zdjęcia jest odpowiednio rozmyte, co sprzyja skupieniu się na głównym obiekcie, minimalizując wszelkie niepożądane rozpraszacze. Dla lepszego zrozumienia, warto zauważyć, że profesjonalne zdjęcia portretowe często korzystają z podobnych zasad, aby zapewnić, że główny temat jest wyraźnie widoczny. Stosowanie takich technik kompozycyjnych jest kluczowe w fotografii, ponieważ wpływa na odbiór wizualny i emocjonalny zdjęcia.

Pytanie 18

Liczba podana po symbolu LP przy lampach błyskowych określa

A. minimalny czas synchronizacji z migawką aparatu

B. temperaturę barwową światła lampy w Kelwinach

C. maksymalną liczbę błysków na jednym ładowaniu akumulatora

D. zasięg efektywnego działania lampy przy danej wartości ISO

Liczba podana po symbolu LP przy lampach błyskowych rzeczywiście odnosi się do zasięgu efektywnego działania lampy przy danej wartości ISO. W praktyce oznacza to, że im wyższa jest wartość LP, tym dalsze odległości lampy mogą być skutecznie oświetlane w danym scenariuszu fotograficznym. Dla przykładu, jeśli lampę błyskową ustawimy w trybie z większą wartością LP, możemy uzyskać lepsze efekty przy fotografowaniu obiektów w większej odległości, co jest szczególnie istotne w przypadku reportażu czy fotografii portretowej. Zastosowanie tej wartości w praktyce jest kluczowe, ponieważ pozwala na optymalizację parametrów naświetlania, co z kolei wpływa na jakość finalnych zdjęć. Przykładowo, podczas sesji w słabym oświetleniu, można zwiększyć wartość ISO, co w połączeniu z lampą o wyższej wartości LP zapewni odpowiednie naświetlenie obrazu. Warto znać te zależności, aby móc swobodnie manewrować ustawieniami aparatu i lampy oraz uzyskać zamierzony efekt wizualny.

Pytanie 19

Podczas dłuższego przechowywania aparatu fotograficznego należy przede wszystkim pamiętać o

A. wyjęciu z aparatu baterii i karty pamięci.

B. sformatowaniu karty pamięci.

C. oddzieleniu obiektywu od korpusu aparatu.

D. pozostawieniu aparatu w chłodnym miejscu.

Bardzo istotne jest, żeby podczas dłuższego przechowywania aparatu fotograficznego wyjąć z niego baterię oraz kartę pamięci. Akumulatory, szczególnie te typu Li-ion, mogą się rozładować do poziomu krytycznego, jeśli zostaną pozostawione w urządzeniu na dłużej, co może prowadzić nawet do ich trwałego uszkodzenia. Czasem zdarza się, że sprzęt pobiera minimalny prąd nawet, gdy jest wyłączony – po kilku tygodniach lub miesiącach bateria potrafi paść tak, że już jej nie da się uratować. Dodatkowo, wyciek elektrolitu z baterii może spowodować poważne uszkodzenia elektroniki aparatu, zalanie styków czy nawet korozję na płytce drukowanej. Zresztą, wyjęcie karty pamięci to też dobry nawyk – po pierwsze ogranicza ryzyko przypadkowego uszkodzenia karty podczas różnych manipulacji sprzętem (np. przy czyszczeniu), a po drugie zabezpiecza dane przed ewentualną utratą. To jest jedna z tych prostych czynności, które mogą zaoszczędzić naprawdę dużo nerwów i pieniędzy na serwis czy wymianę części. Wielu profesjonalistów stosuje jeszcze dodatkowe zabezpieczenia jak przechowywanie aparatu w suchym pudełku z pochłaniaczem wilgoci, ale wyjęcie baterii i karty to takie absolutne minimum, bez którego naprawdę nie warto ryzykować. Zresztą, w instrukcjach praktycznie każdego producenta można znaleźć podobne zalecenie – polecam się z nimi zapoznać, bo potem w serwisie nikt nie uzna reklamacji, jak znajdą ślady wycieku z baterii.

Pytanie 20

Który obiektyw należy zastosować do wykonywania zdjęcia dużego fragmentu pomieszczenia z małej odległości?

A. Długoogniskowy o ogniskowej 80 mm.

B. Szerokokątny o ogniskowej 35 mm.

C. Teleobiektyw o ogniskowej 200 mm.

D. Standardowy o ogniskowej 50 mm.

Obiektyw szerokokątny o ogniskowej 35 mm to naprawdę strzał w dziesiątkę, jeśli chodzi o fotografowanie dużych przestrzeni z niewielkiej odległości. Szeroki kąt widzenia zapewnia, że do kadru zmieści się znacznie więcej – można pokazać całą ścianę czy kilka stref pomieszczenia jednocześnie, nie odchodząc daleko od fotografowanego obiektu. Moim zdaniem to narzędzie wręcz niezbędne dla architektów, agentów nieruchomości czy osób zajmujących się fotografią wnętrz. Standard w branży jest taki, że obiektywy szerokokątne, zwłaszcza te między 24 a 35 mm (w formacie pełnoklatkowym), pozwalają nie tylko ogarnąć większy fragment przestrzeni, ale też minimalizują zniekształcenia perspektywiczne, które przy krótszych ogniskowych potrafią wyglądać nienaturalnie. Z mojego doświadczenia wynika, że 35 mm to taki złoty środek – z jednej strony szeroko, ale bez przesady, a z drugiej nie ma aż tak dużego problemu z tzw. beczką czy liniami wyginającymi się przy krawędziach zdjęcia. Ważne jest, żeby pamiętać o odpowiednim ustawieniu aparatu – najlepiej trzymać aparat na wysokości oczu i pilnować, by był poziomo względem podłoża, bo wtedy linie pozostają proste i nie ma efektu "walących się ścian". Wiele osób nie docenia, jak bardzo odpowiednia ogniskowa wpływa na czytelność i atrakcyjność zdjęcia pomieszczenia – a branżowe standardy jasno mówią: szeroki kąt to podstawa, gdy miejsca jest mało.

Pytanie 21

W trakcie kopiowania metodą subtraktywną barwnego negatywu na wzornik barwnego pozytywu uzyskano dominację purpurową. Aby zlikwidować tę dominację, konieczne jest użycie filtru

A. niebiesko-zielonego o wyższej gęstości optycznej

B. purpurowego o wyższej gęstości optycznej

C. żółtego o niższej gęstości optycznej

D. purpurowego o niższej gęstości optycznej

Wybór filtra purpurowego o mniejszej gęstości optycznej nie przyniesie oczekiwanych rezultatów, ponieważ jego zdolność do absorpcji światła będzie niewystarczająca. Filtry o niższej gęstości optycznej, choć mogą wprowadzać pewne zmiany w barwie, nie będą w stanie skutecznie zredukować intensywności dominującej purpury. W efekcie, barwa ta może pozostać nasycona lub nawet się nasilić, co jest sprzeczne z zamierzonym efektem. Zastosowanie filtra żółtego o mniejszej gęstości optycznej również nie jest odpowiednie, ponieważ mimo że żółty jest kolorem komplementarnym do purpury, jego niewystarczająca absorpcja nie zrównoważy dominacji purpurowej. Z kolei filtr purpurowy o większej gęstości optycznej, jako jedyny, jest w stanie skutecznie wchłonąć nadmiar purpury, co jest zgodne z zasadami modelu subtraktywnego, w którym kolory mieszają się poprzez absorpcję. Wreszcie, stosowanie niebiesko-zielonego filtra o większej gęstości optycznej w tym kontekście jest mylnym podejściem, ponieważ nie neutralizuje purpury efektywnie. Niebiesko-zielony nie jest kolorem komplementarnym do purpury, a jego użycie prowadzi do wprowadzenia dodatkowych zniekształceń kolorystycznych, co jest częstym błędem w praktyce fotograficznej i graficznej.

Pytanie 22

Zastosowanie oświetlenia upiększającego (typu glamour) wymaga ustawienia głównego źródła światła

A. z lewej strony modela.

B. na wprost modela i nieco poniżej osi optycznej aparatu.

C. na wprost modela i nieco powyżej osi optycznej aparatu.

D. z prawej strony modela.

Świetnie, bo faktycznie w fotografii typu glamour kluczową sprawą jest ustawienie głównego źródła światła dokładnie na wprost modela, ale minimalnie powyżej osi optycznej aparatu. Taki układ, potocznie zwany „beauty light” albo „clamshell lighting”, sprawia, że światło rozkłada się na twarzy bardzo równomiernie, wygładzając skórę i maskując niedoskonałości. Cień pod nosem i brodą jest delikatny, co podkreśla rysy twarzy bez ich zbyt mocnego uwypuklania. Branżowo uznaje się to za absolutny standard w sesjach portretowych, zwłaszcza w reklamach kosmetyków czy modzie. Praktyka pokazuje, że jeśli główne światło ustawisz ciut powyżej obiektywu i skierujesz je lekko w dół, uzyskasz efekt świeżej, zdrowej cery. Często jeszcze do tego dołącza się blendę albo drugi, słabszy softbox od dołu, żeby zniwelować cienie pod oczami i brodą. Osobiście uważam, że to najprostszy sposób, żeby każdy wyglądał korzystnie – naprawdę, nawet osoby z problematyczną cerą od razu prezentują się lepiej. Warto poeksperymentować z wysokością lampy – różnica kilku centymetrów potrafi totalnie zmienić odbiór zdjęcia. Wielu profesjonalistów doradza też użycie szerokich softboxów lub beauty disha, właśnie by uzyskać ten miękki, luksusowy efekt oświetlenia.

Pytanie 23

Aby uzyskać portret z szeroką paletą tonów, należy użyć filmu negatywowego w formacie małoobrazkowym

A. format 120 o niskiej kontrastowości

B. format 120 o wysokiej kontrastowości

C. format 135 o wysokiej kontrastowości

D. format 135 o niskiej kontrastowości

Odpowiedź, że 'typ 135 o małej kontrastowości' jest dobra, bo taki film świetnie sprawdza się w portretach z szerokim zakresem tonalnym. Z mojego doświadczenia, daje on fajne, naturalne przejścia między cieniami a światłami, co jest mega ważne w tej dziedzinie. Używając takiego filmu, fotografowie mogą lepiej uchwycić różnice w tonach skóry, co przy portretach jest kluczowe. Często wybiera się go, gdy oświetlenie jest równomierne, na przykład w studiu lub przy rozproszonym świetle. Takie filmy są też lepsze do obróbki, więc można zrobić więcej w postprodukcji. Dużo profesjonalnych fotografów korzysta z tych negatywów, bo dobrze się na nich pracuje.

Pytanie 24

Na zdjęciu zastosowano plan

A. pełny.

B. bliski.

C. zbliżenie.

D. amerykański.

Wybór odpowiedzi 'pełny' jest poprawny, ponieważ na zdjęciu zastosowano plan pełny, który charakteryzuje się szerokim kadrem ukazującym zarówno elementy architektury, jak i krajobraz naturalny. Plan pełny jest istotnym narzędziem w fotografii oraz filmie, gdyż pozwala na ukazanie kontekstu całej sceny, co jest szczególnie ważne w przedstawieniu relacji między obiektami a otaczającym je środowiskiem. Przykładami zastosowania planu pełnego mogą być zdjęcia krajobrazów, gdzie ważne jest uchwycenie zarówno detali, jak i ogólnej kompozycji. W praktyce, plan pełny jest często wykorzystywany w reportażach, gdzie kontekst jest kluczowy dla zrozumienia sytuacji. Warto również odwołać się do standardów branżowych, które zalecają stosowanie planu pełnego w dokumentacji architektonicznej oraz w filmie fabularnym, aby w pełni oddać atmosferę miejsca i jego znaczenie. Zrozumienie i umiejętność stosowania różnych rodzajów kadrów, w tym planu pełnego, jest niezbędne dla każdego fotografa i filmowca, aby skutecznie komunikować wizję artystyczną.

Pytanie 25

Jaka perspektywa została zastosowana podczas wykonywania prezentowanego zdjęcia?

A. Ptasia.

B. Kulisowa.

C. Zbieżna do jednego punktu zbiegu.

D. Zbieżna do dwóch punktów zbiegu.

Perspektywa zbieżna do dwóch punktów jest dość ciekawym zjawiskiem. Widać na zdjęciu, że linie, które widzimy, jak choćby krawędzie budynków, niby zbiegają się w dwóch punktach na horyzoncie. To daje taki efekt głębi, który ładnie ożywia obraz. Często w architekturze i fotografii używa się tej techniki, żeby dodać dynamiki i sprawić, że wszystko wygląda bardziej przestrzennie. Jak dla mnie, to fajny sposób prowadzenia wzroku odbiorcy, bo dobrze rozplanowane linie mogą przyciągnąć uwagę do kluczowych elementów. Z doświadczenia wiem, że taka perspektywa jest szczególnie ważna w zdjęciach miejskich, bo potrafi oddać realizm i zachować równowagę w kompozycji. A na dodatek, rozumienie tego, jak działa geometria w przestrzeni, jest super przydatne, zwłaszcza gdy zaczynasz eksperymentować z bardziej zaawansowanymi technikami fotograficznymi i projektowaniem.

Pytanie 26

W procesie chemicznej obróbki materiałów barwnych odwracalnych występują następujące etapy

A. wywoływanie czarno-białe, przerywanie, utrwalanie, płukanie

B. wywoływanie barwne, odbielanie, utrwalanie, płukanie

C. wywoływanie czarno-białe, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie barwne, utrwalanie, płukanie

D. wywoływanie barwne, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie czarno-białe, utrwalanie, płukanie

W analizowanych odpowiedziach można zauważyć kilka nieprawidłowych koncepcji dotyczących procesu obróbki chemicznej materiałów barwnych. Odpowiedzi, które pomijają kluczowe etapy, takie jak odbielanie czy zadymianie, wykazują brak zrozumienia dla złożoności procesów chemicznych, które są niezbędne do uzyskania pożądanych efektów wizualnych. Na przykład wywoływanie barwne i czarno-białe to dwa różne procesy, które mają swoje unikalne zasady działania i powinny być stosowane w odpowiednich kontekstach. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że te procesy mogą być traktowane zamiennie lub że są one jednocześnie realizowane, co jest błędnym założeniem. Odpowiedzi, które koncentrują się jedynie na wywoływaniu barwnym, nie uwzględniają znaczenia przerywania i utrwalania, które są kluczowe dla zapobiegania dalszym reakcjom chemicznym, co z kolei może prowadzić do degradacji obrazu. Zrozumienie prawidłowej sekwencji procesów oraz ich interakcji jest istotne dla uzyskania wysokiej jakości rezultatów w praktyce fotograficznej. Warto również zwrócić uwagę na to, że powszechnym błędem w myśleniu jest niedostrzeganie roli chemikaliów w tych procesach, co może prowadzić do nieefektywnych lub wręcz szkodliwych praktyk w obróbce zdjęć.

Pytanie 27

Oznaczenie OS znajdujące się na obudowie obiektywu wskazuje na

A. ogniskową stałą

B. stabilizację obrazu

C. ogniskową zmienną

D. stabilizację ogniskowej

Symbol OS, który oznacza 'Optical Stabilization', informuje o zastosowanej technologii stabilizacji obrazu w obiektywie. Stabilizacja obrazu jest kluczowa w fotografii, szczególnie w sytuacjach, gdy warunki oświetleniowe są słabe lub gdy stosowane są dłuższe czasy naświetlania. Dzięki mechanizmowi stabilizacji, drgania i ruchy aparatu są kompensowane, co pozwala na uzyskanie ostrzejszych zdjęć bez niepożądanych efektów rozmycia. Przykładowo, podczas robienia zdjęć w ruchu lub w trakcie fotografowania z ręki, stabilizacja obrazu znacząco poprawia jakość uzyskanych zdjęć. W praktyce, obiektywy z systemem OS są niezwykle cenione przez fotografów przyrodniczych, sportowych oraz tych, którzy fotografują w trudnych warunkach. Znajomość tego symbolu pozwala na świadomy wybór sprzętu, który odpowiada potrzebom fotograficznym, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 28

Na której fotografii zastosowano kompozycję otwartą?

A. Fotografia 2

B. Fotografia 3

C. Fotografia 1

D. Fotografia 4

Fotografia 1 doskonale ilustruje kompozycję otwartą, co wynika z tego, że kwiatowy wzór nie kończy się w obrębie kadru, tylko niejako wychodzi poza ramy zdjęcia. W praktyce kompozycja otwarta polega na takim ujęciu sceny, że widz ma wrażenie kontynuacji motywu poza fotografią. Moim zdaniem w branży fotograficznej to bardzo wartościowa technika – pozwala pokazać fragment większej całości, zachęca do interpretacji i buduje ciekawą narrację wizualną. Często stosuje się ją przy dokumentowaniu wzorów, tłumów czy przyrodniczych krajobrazów, gdzie nie zależy nam na domknięciu obrazu, tylko na pokazaniu nieograniczoności lub powtarzalności. Standardowe podręczniki fotografii, jak np. „The Photographer’s Eye” Michaela Freemana, podkreślają, że kompozycja otwarta jest bardzo ceniona zwłaszcza w reportażu czy fotografii ulicznej. Widać tu fajnie, że elementy są „ucięte” przez kadr – to charakterystyczne dla tej techniki. Sam nieraz korzystam z tej metody, np. fotografując tapety, tłumy lub serie przedmiotów. Pozwala to oddać dynamikę i życie, a nie jedynie zamknięty, wyizolowany fragment rzeczywistości. W praktyce, jeśli coś w fotografii sugeruje, że mogłoby się ciągnąć dalej poza kadr – to najpewniej właśnie kompozycja otwarta.

Pytanie 29

Plan, w którym widoczna jest cała postać fotografowanej osoby, nazywa się planem

A. pełnym

B. bliskim

C. średnim

D. ogólnym

Plan portretowy określany jako "pełny" to taki, na którym uchwycona jest cała sylwetka fotografowanej osoby. Tego rodzaju ujęcie jest niezwykle istotne w fotografii, zwłaszcza w kontekście portretowym, ponieważ pozwala na uchwycenie nie tylko detali twarzy, ale również postury, gestów oraz interakcji z otoczeniem. W praktyce, plan pełny może być wykorzystany w różnych sytuacjach, takich jak sesje zdjęciowe dla modeli, w reklamie odzieżowej czy w dokumentacji wydarzeń. Standardy fotografii często sugerują stosowanie planu pełnego, gdy celem jest pokazanie pełnej charakterystyki osoby, co z kolei może wzbogacić narrację wizualną. Warto pamiętać, że taki plan stwarza również możliwość lepszego oddania kontekstu otoczenia, w którym dana osoba się znajduje, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie kompozycji i narracji wizualnej.

Pytanie 30

Na którym zdjęciu jest sfotografowany detal architektoniczny?

A. C.

B. B.

C. D.

D. A.

Wybór odpowiedzi innej niż A wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące pojęcia detalu architektonicznego. Zdjęcia B, C i D przedstawiają pełniejsze widoki budynków, co skutkuje pominięciem kluczowych aspektów detalu, który jest z definicji małym fragmentem większej całości. W architekturze ważne jest, aby umieć rozróżnić elementy ogólne od szczegółowych. Wybierając obraz przedstawiający całą strukturę budynku, można nie docenić znaczenia detali, takich jak zdobienia czy konstrukcyjne, które często decydują o charakterze danej architektury. Dodatkowo, nieprawidłowa odpowiedź może wynikać z mylnego postrzegania detalu jako zbioru ogólnych cech budynku, co nie uwzględnia jego unikalnych fragmentów. W praktyce, architekci i projektanci używają detali, aby nadać budynkom charakter i wyróżnić je spośród innych struktur. Dobrze zaprojektowane detale mogą poprawić zarówno estetykę, jak i funkcjonalność budynku, co potwierdzają liczne przykłady w historii architektury. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że detal architektoniczny nie jest tylko ornamentem, ale istotnym elementem, który wpływa na całość konstrukcji.

Pytanie 31

Atrakcyjnym tłem do realizacji zdjęć portretowych w technice wysokiego klucza jest pejzaż

A. jesienny z kolorowymi liśćmi

B. letni z kobiercami kwitnących kwiatów

C. wiosenny z bujną zielenią

D. zimowy z obszarami pokrytymi śniegiem

Wybór zimowego krajobrazu z obszarami pokrytymi śniegiem jako tła do zdjęć portretowych w technice wysokiego klucza jest uzasadniony z kilku powodów. Przede wszystkim, technika wysoki klucz charakteryzuje się jasnymi tonami oraz minimalizmem, co idealnie współgra z jednolitą, białą powierzchnią śniegu. Taki kontrast podkreśla postać modela, eliminując rozpraszające elementy tła. Dodatkowo, śnieg działa jak naturalny dyfuzor światła, co sprzyja uzyskaniu miękkiego oświetlenia, które jest kluczowe w portretach. W praktyce, fotografowie często wykorzystują takie tła, aby stworzyć atmosferę czystości i świeżości, co jest szczególnie atrakcyjne w portretach rodzinnych czy dziecięcych. Warto również zauważyć, że zimowe krajobrazy oferują możliwość gry z elementami takimi jak odzież modela, co dodatkowo może wzbogacić kompozycję zdjęcia.

Pytanie 32

Jakim obiektywem najlepiej jest uchwycić zdjęcie budowli, nie oddalając się od niej?

A. Szerokokątnym.

B. Zwykłym.

C. Fotogrametrycznym.

D. Makro.

Wybór szerokokątnego obiektywu do fotografii architektury jest kluczowy, gdyż pozwala na uchwycenie szerszej perspektywy bez konieczności oddalania się od obiektu. Dzięki temu można zarejestrować całość budynku, co jest niezwykle istotne w przypadku wysokich lub rozległych struktur. Szerokokątne obiektywy charakteryzują się ogniskową zazwyczaj wynoszącą poniżej 35 mm, co daje możliwość uchwycenia dużej ilości detali w kadrze. Przykładowo, podczas fotografowania znanych zabytków, takich jak katedry czy pałace, szerokokątny obiektyw umożliwia także uchwycenie otoczenia, co wzbogaca kompozycję zdjęcia. Ponadto, obiektywy te pomagają zminimalizować zniekształcenia perspektywiczne, zwłaszcza przy użyciu techniki tzw. „na poziomie oczu”. Dzięki temu, zdjęcia architektury są nie tylko estetyczne, ale także wiernie oddają rzeczywiste proporcje budynków.

Pytanie 33

Który kierunek oświetlenia zastosowano na zdjęciu portretowym?

A. Przedni.

B. Dolny.

C. Tylny.

D. Boczny.

Odpowiedzi "przedni", "dolny" oraz "boczny" są niepoprawne z kilku powodów, które warto omówić. Oświetlenie przednie zazwyczaj polega na umieszczeniu źródła światła bezpośrednio przed obiektem. W takim przypadku twarz fotografa byłaby równomiernie oświetlona, co nie ma miejsca na analizowanym zdjęciu, gdzie widoczny jest kontrast między oświetleniem konturów a cieniem na twarzy. Oświetlenie dolne, z kolei, tworzy efekt, w którym światło pada z dołu, co nie tylko jest rzadko stosowane w portretach, ale także często prowadzi do niekorzystnych efektów wizualnych, takich jak nienaturalne cienie na twarzy, co jest widoczne w niektórych stylizacjach horroru. Oświetlenie boczne daje inny efekt, polegający na podkreśleniu tekstury i kształtu, co również nie jest zgodne z przedstawionym przypadkiem. Tego typu oświetlenie może wprowadzać zbyt duże cienie na twarzy, a w kontekście tego zdjęcia, wyraźnie widać, że twarz jest w cieniu, co wskazuje na całkowicie inne źródło światła. Prawidłowe zrozumienie tych typów oświetlenia jest kluczowe w fotografii, a pomyłki w ich identyfikacji mogą prowadzić do nieudanych sesji zdjęciowych oraz niezadowalających efektów finalnych.

Pytanie 34

Aby uzyskać zdjęcie, na którym obiekty poruszające się będą widoczne jako rozmyte w ruchu, konieczne jest zastosowanie określonego czasu naświetlania migawki

A. 1/15 s

B. 1/1000 s

C. 1/125 s

D. 1/500 s

Czas otwarcia migawki 1/15 s jest optymalny do uzyskania efektu rozmycia ruchu w fotografii. Działa to na zasadzie, że przy dłuższym czasie ekspozycji na matrycę aparatu, poruszające się obiekty pozostawiają ślad, co prowadzi do efektu rozmycia. Krótsze czasy otwarcia migawki, jak 1/1000 s czy 1/500 s, rejestrują ruch zbyt szybko, co skutkuje wyraźnymi i ostrymi obrazami, eliminując pożądany efekt rozmycia. W praktyce, taki czas otwarcia jak 1/15 s jest często wykorzystywany w fotografii sportowej lub przy rejestrowaniu ruchu pojazdów, gdzie uchwycenie dynamiki jest kluczowe. Dodatkowo, zastosowanie tego parametru wymaga odpowiedniego poziomu stabilizacji, na przykład użycia statywu, aby uniknąć rozmycia tła, co mogłoby wpłynąć na końcowy efekt zdjęcia. Warto także pamiętać o doborze odpowiedniej wartości ISO oraz przysłony, aby uzyskać zamierzony efekt artystyczny. Techniki te są zgodne ze standardami branżowymi, które promują kreatywne podejście do rejestracji ruchu.

Pytanie 35

Fotografię wykonano z wykorzystaniem oświetlenia

A. przedniego.

B. górnego.

C. bocznego.

D. tylnego.

Fotografia została wykonana z wykorzystaniem oświetlenia tylnego, czyli tzw. podświetlenia lub światła kontrowego. W praktyce oznacza to, że główne źródło światła (w tym przypadku słońce) znajduje się za fotografowanym obiektem i jest skierowane w stronę obiektywu aparatu. To ustawienie światła powoduje powstawanie charakterystycznych efektów, takich jak silne kontrasty, wyraźne zarysy kształtów, a także często widoczne promienie światła czy wręcz flary. W branży fotograficznej przyjęło się, że takie oświetlenie jest świetnym sposobem na uzyskanie klimatycznych i dynamicznych zdjęć, podkreślających kontury, a niekiedy nawet dodających tajemniczości obrazowi. Często fotografowie używają tej techniki do fotografii portretowej w plenerze lub do tworzenia tzw. rim light, który podkreśla sylwetkę fotografowanego obiektu. Warto pamiętać, że kontrola ekspozycji przy takim świetle wymaga wprawy, bo łatwo prześwietlić tło lub niedoświetlić przedni plan, ale efekt końcowy naprawdę robi wrażenie. Moim zdaniem to jedno z najciekawszych rozwiązań, szczególnie gdy chcemy wyeksponować strukturę liści czy dodać zdjęciu głębi. Z doświadczenia wiem, że dobrze wykorzystane tylne światło potrafi całkowicie odmienić charakter zdjęcia.

Pytanie 36

Oświetlenie rembrandtowskie w portrecie

A. uwidoczni podbródek.

B. podkreśli włosy modela.

C. uwidoczni kość policzkową.

D. podkreśli ramiona modela.

Oświetlenie rembrandtowskie to taki klasyk w fotografii portretowej i malarstwie. Wyróżnia się przede wszystkim tym charakterystycznym trójkątem światła na policzku po stronie cienistej twarzy modela. Właśnie dzięki odpowiedniemu ustawieniu głównego źródła światła pod kątem około 45 stopni względem twarzy i lekko powyżej jej poziomu, światło bardzo ładnie podkreśla kości policzkowe, dając efekt plastyczności i głębi. Dla wielu fotografów to swego rodzaju must-have przy klasycznych portretach, bo pozwala wydobyć rysy twarzy, a jednocześnie zachować subtelność światłocienia. Moim zdaniem, jak już ktoś ogarnie rembrandta, to potrafi lepiej panować nad innymi schematami oświetleniowymi. W praktyce widać to na wielu portretach studyjnych – modelka czy model mają ładnie zarysowane kości policzkowe, które dodają wyrazistości, a całość wygląda mega profesjonalnie. Branżowo uznaje się rembrandta za dobrą bazę, bo pozwala zachować naturalność, ale też zapewnia ciekawą dramaturgię światła. Warto ćwiczyć takie ustawienia, bo nawet przy prostych warunkach można uzyskać efekt jak ze starego malarstwa holenderskiego. Takie oświetlenie ma zastosowanie nie tylko w portretach artystycznych, ale też w reklamie czy nawet wizerunkowych zdjęciach biznesowych – zawsze tam, gdzie chcemy, by twarz wyglądała szlachetnie i miała wyraźnie podkreślone formy.

Pytanie 37

Technika tworzenia cyfrowych negatywów do druku w procesie platinum/palladium wymaga

A. wykonania serii wydruków próbnych o rosnącej ekspozycji

B. zastosowania filtrów polaryzacyjnych podczas naświetlania papieru

C. użycia specjalnego papieru z podłożem metalicznym

D. przygotowania negatywu o wysokiej gęstości i dużym kontraście na przeźroczystej kliszy

Wybór odpowiedzi dotyczącej użycia specjalnego papieru z podłożem metalicznym jest błędny, ponieważ nie jest to technika charakterystyczna dla druku platinum/palladium. Papery z metalicznym podłożem są stosowane w innych technikach drukarskich, które nie mają nic wspólnego z tym klasycznym procesem. Platinum/palladium to metoda, która wykorzystuje papier o wysokiej jakości, ale niekoniecznie metaliczny. Kluczowe jest, aby papier był odpowiednio porowaty, co pozwala na wchłanianie emulsji oraz uzyskanie pożądanego efektu tonalnego. Koncepcja wykonania serii wydruków próbnych o rosnącej ekspozycji również nie znajduje zastosowania w standardowym procesie platinum/palladium, ponieważ ten proces opiera się na dokładnej kontroli ekspozycji już na etapie tworzenia negatywu. Zastosowanie filtrów polaryzacyjnych podczas naświetlania papieru jest kolejnym błędnym podejściem, które może prowadzić do zniekształcenia kolorów i kontrastu. Filtry te służą głównie do redukcji odblasków i poprawy nasycenia kolorów w fotografii kolorowej, a w technice czarno-białej, jak platinum/palladium, ich użycie jest zbędne, gdyż efekt końcowy zależy głównie od jakości negatywu i odpowiedniego naświetlenia. Takie nieporozumienia mogą wynikać z mylenia różnych technik fotograficznych, co jest dość powszechnym błędem wśród początkujących fotografów.

Pytanie 38

W celu zrobienia zdjęcia pokazującego 3/4 postaci ludzkiej w kadrze do kolan użyto planu

A. pełny

B. średni

C. amerykański

D. totalny

Odpowiedź 'amerykański' to strzał w dziesiątkę. Ten plan, znany też jako plan do kolan, pokazuje postać od stóp do głowy, ale tak, że widzimy ją od kolan w górę. Takie ujęcie często zobaczymy w filmach albo w portretach, bo świetnie oddaje emocje i dynamikę. Gdy postać wchodzi do sceny lub ma interakcję z otoczeniem, to właśnie ten plan robi robotę. Trzeba umieć dobrze kadrować i znać zasady kompozycji, na przykład regułę trzecich, żeby ujęcia były estetyczne i harmonijne. Dla filmowców i fotografów plan amerykański to absolutna podstawa, którą warto znać.

Pytanie 39

Na fotografii rozmyta sylwetka jadącego rowerzysty na ostro odwzorowanym tle wskazuje, że podczas rejestracji w aparacie ustawiono

A. migawkę na czas 1/250 sekundy, przysłonę na wartość f/11.

B. migawkę na czas 1/30 sekundy, przysłonę na wartość f/1,4.

C. migawkę na czas 1/250 sekundy, przysłonę na wartość f/8.

D. migawkę na czas 1/30 sekundy, przysłonę na wartość f/16.

Zdjęcie, na którym rowerzysta jest rozmyty, a tło ostre, to klasyczny przykład wykorzystania długiego czasu naświetlania, który powoduje efekt ruchu. Ustawienie migawki na 1/30 sekundy sprawia, że poruszający się obiekt – tu rowerzysta – zostaje zarejestrowany jako niewyraźny, bo w tym czasie przemieszcza się w kadrze. Natomiast tło pozostaje ostre, bo się nie porusza względem aparatu. Takie rozwiązanie często stosuje się, gdy ktoś chce pokazać dynamikę ruchu na zdjęciu, np. w fotografii sportowej czy ulicznej – można wtedy wyraźnie zobaczyć, że coś się dzieje, obraz nie jest statyczny. Przysłona f/16 dodatkowo zapewnia dużą głębię ostrości, więc całe tło wyjdzie bardzo wyraźnie, co potęguje efekt rozmycia sylwetki rowerzysty. To podejście świetnie sprawdza się też w fotografii krajobrazowej z ruchem, gdy zależy nam na zachowaniu szczegółów w tle. W praktyce, korzystanie z takiej kombinacji parametrów wymaga też często użycia statywu, żeby przypadkiem nie poruszyć całym aparatem i nie rozmyć całego zdjęcia. Moim zdaniem to jedno z ciekawszych narzędzi do kreatywnego pokazania ruchu na fotografii. Warto pamiętać, że zmiana czasu otwarcia migawki lub wartości przysłony wpływa nie tylko na efekt wizualny, ale też na ekspozycję – dlatego dobrą praktyką jest testowanie ustawień i patrzenie na histogram, żeby nie prześwietlić zdjęcia. Fotografowie często używają takiego ustawienia właśnie w celu tworzenia efektu "motion blur" – to całkiem klasyka w branży.

Pytanie 40

Aby wywołać czarno-biały materiał negatywowy o panchromatycznym uczuleniu po naświetleniu, należy załadować do koreksu w

A. świetle czerwonym

B. świetle żółtym

C. świetle niebieskim

D. braku oświetlenia

Odpowiedź "brak oświetlenia" jest poprawna, ponieważ czarno-białe materiały negatywowe, zwłaszcza te o uczuleniu panchromatycznym, są wrażliwe na wszelkie źródła światła, w tym również na światło czerwone, żółte i niebieskie. Aby zachować ich właściwości i uniknąć niepożądanych naświetleń, należy pracować w absolutnej ciemności. W praktyce oznacza to, że wszelkie operacje związane z ładowaniem filmu do koreksu powinny być wykonywane w pomieszczeniach, w których nie ma dostępu do żadnego światła, co zapewnia maksymalną ochronę przed ich zaszumieniem. W standardach pracy z materiałami światłoczułymi zazwyczaj zaleca się korzystanie z ciemni, która jest specjalnie przystosowana do takich czynności, aby zagwarantować, że materiał nie zostanie przypadkowo naświetlony. Dbałość o te szczegóły jest kluczowa dla uzyskania wysokiej jakości odbitek końcowych, które są zgodne z oczekiwaniami profesjonalnych fotografów oraz wymaganiami w zakresie archiwizacji zdjęć. W przypadku materiałów o uczuleniu panchromatycznym, ignorowanie tych zasad może prowadzić do zniekształcenia kolorów i utraty detali na finalnych zdjęciach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej