Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 14:35
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 14:52

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Bitmapa w dziedzinie grafiki komputerowej to termin oznaczający

A. grafikę zbudowaną z pikseli

B. obiekty w formie wielokątów umiejscowionych w przestrzeni trójwymiarowej

C. obiekty utworzone poprzez połączenie punktów, których lokalizację określają współrzędne matematyczne

D. zbiór elementów osadzonych w klatkach kluczowych

Bitmapa to forma reprezentacji obrazu w postaci siatki pikseli, gdzie każdy piksel ma przypisaną wartość koloru. Obrazy bitmapowe są najczęściej wykorzystywane w grafice komputerowej, w tym w tworzeniu zdjęć cyfrowych, grafik internetowych oraz ilustracji w programach graficznych. Każdy piksel w bitmapie jest elementarnym składnikiem, który łącznie z innymi tworzy pełen obraz. Przykłady popularnych formatów bitmapowych to JPEG, PNG oraz BMP. W praktyce, bitmapy są szeroko stosowane w różnych aplikacjach, od edytorów graficznych po systemy zarządzania treścią w sieci. Warto również zauważyć, że bitmapy mają swoje ograniczenia, takie jak duża wielkość plików przy wysokiej rozdzielczości, co może wpływać na wydajność i szybkość ładowania w aplikacjach webowych. Znajomość bitmap jest kluczowa dla projektantów graficznych, ponieważ pozwala na świadome podejmowanie decyzji dotyczących wyboru formatu oraz jakości obrazu.

Pytanie 2

Jaką przybliżoną ilość farby drukarskiej należy użyć do zadrukowania 10 000 arkuszy B3 pokryciem o pełnej powierzchni, jeśli zużycie farby na 1 m² apli wynosi 1,7 g?

A. 7 kg

B. 3 kg

C. 5 kg

D. 2 kg

Aby obliczyć ilość farby potrzebnej do zadrukowania 10 000 arkuszy B3 o pełnym stopniu pokrycia, należy najpierw ustalić całkowitą powierzchnię, która ma być pokryta. Format B3 ma wymiary 353 mm x 500 mm, co przekłada się na 0,176 m² dla jednego arkusza. Zatem dla 10 000 arkuszy, całkowita powierzchnia wynosi 10 000 x 0,176 m² = 1760 m². Przy zużyciu farby wynoszącym 1,7 g na m², całkowite zużycie farby wyniesie 1760 m² x 1,7 g/m² = 2992 g, co w przybliżeniu daje 3 kg. W praktyce, przy planowaniu produkcji, warto uwzględniać także straty wynikające z technicznych aspektów druku, takich jak zjawisko zwanego 'przyklejaniem się farby' lub 'splashing', co może wpłynąć na rzeczywiste zużycie farby. Dobrą praktyką jest także zawsze mieć na uwadze margines bezpieczeństwa w zamówieniach materiałów eksploatacyjnych, by uniknąć przestojów w produkcji.

Pytanie 3

Ile egzemplarzy form drukowych trzeba przygotować do druku wielobarwnego folderu reklamowego dwustronnego, stosując technikę druku z obracaniem arkusza?

A. 8

B. 2

C. 6

D. 10

Odpowiedź 8 jest prawidłowa, ponieważ w przypadku wydrukowania wielobarwnego dwustronnego folderu reklamowego przy użyciu druku z odwracaniem arkusza, konieczne jest przygotowanie odpowiednich form drukowych dla każdej strony folderu oraz dla każdej strony kolorów. Folder reklamowy, zakładając, że ma cztery strony, wymaga 2 form drukowych dla każdej strony (przód i tył) oraz po jednej formie dla każdej z czterech kolorów (zazwyczaj CMYK). Dlatego 2 formy na stronę, pomnożone przez 4 strony, dają 8 form. W praktyce, takie podejście jest zgodne z branżowymi standardami, które zalecają przygotowywanie form drukowych uwzględniających kolory oraz strony druku, co pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości wydruku oraz spójności kolorystycznej w rezultacie. Warto zaznaczyć, że stosowanie druku z odwracaniem arkusza jest często preferowane w produkcji materiałów reklamowych, ponieważ zmniejsza straty papieru oraz obniża koszty produkcji, a także zwiększa efektywność procesu druku.

Pytanie 4

Ile arkuszy A1 netto jest wymagane do wydrukowania 20 000 jednokolorowych zaproszeń w formacie A6?

A. 1125 sztuk

B. 1250 sztuk

C. 625 sztuk

D. 875 sztuk

Aby obliczyć liczbę arkuszy A1 potrzebnych do wydrukowania 20 000 jednokolorowych zaproszeń formatu A6, zaczynamy od określenia, ile zaproszeń można uzyskać z jednego arkusza A1. Format A1 ma wymiary 594 mm x 841 mm, podczas gdy format A6 ma wymiary 105 mm x 148 mm. Na jednym arkuszu A1 można umieścić do 16 zaproszeń A6, ponieważ wzdłuż krótszego boku zmieszczą się 5 zaproszeń, a wzdłuż dłuższego boku 3 zaproszenia. Obliczając ilość arkuszy: 20 000 zaproszeń podzielone przez 16 zaproszeń z jednego arkusza A1 daje 1250 arkuszy A6. Jednakże, dla efektywności produkcji oraz minimalizacji strat materiałowych, zaokrąglamy tę wartość w górę, co prowadzi nas do potrzeby 625 arkuszy A1. W branży poligraficznej, obliczenia tego typu są kluczowe dla planowania produkcji oraz zarządzania zasobami.

Pytanie 5

Jak określa się protokół używany do transferu danych pomiędzy komputerami i urządzeniami, szeroko stosowany w sektorze poligraficznym?

A. DTP

B. FTP

C. CTF

D. CTP

Protokół FTP (File Transfer Protocol) jest standardem przesyłania plików, który znajduje szerokie zastosowanie w branży poligraficznej. Umożliwia on efektywne przesyłanie dużych plików graficznych, dokumentów i innych zasobów między urządzeniami, co jest kluczowe w procesie produkcji druków. FTP charakteryzuje się możliwością przesyłania danych w trybie aktywnym i pasywnym, co daje elastyczność w zależności od warunków sieciowych. Warto zauważyć, że dzięki FTP można zautomatyzować procesy wymiany danych, co zwiększa efektywność i redukuje ryzyko błędów. W branży poligraficznej, gdzie czas realizacji jest ważny, FTP pozwala na szybkie i bezpieczne przekazywanie materiałów do druku między grafikami a drukarniami. Ponadto, FTP jest zgodny z wieloma standardami branżowymi, co czyni go preferowanym wyborem dla profesjonalistów zajmujących się obiegiem informacji w procesach poligraficznych.

Pytanie 6

Aby zrealizować zlecenie klienta, konieczne jest naświetlenie 8 form drukarskich. Koszt naświetlenia jednej formy drukarskiej to 40 zł. Jaką kwotę musi uiścić klient za wszystkie naświetlone formy drukarskie?

A. 420 zł

B. 360 zł

C. 320 zł

D. 480 zł

Poprawna odpowiedź wynosi 320 zł, co jest wynikiem pomnożenia liczby form drukowych przez koszt naświetlenia jednej formy. W tym przypadku mamy 8 form drukowych, każda warta 40 zł. Zatem 8 * 40 zł = 320 zł. Taka kalkulacja jest powszechnie stosowana w branży poligraficznej, gdzie precyzyjne obliczenia kosztów są kluczowe dla rentowności projektów. W praktyce, takie obliczenia mogą być wykorzystywane przy tworzeniu ofert dla klientów, pozwalając na jasne przedstawienie kosztów związanych z realizacją zamówienia. Ważne jest również, aby wziąć pod uwagę dodatkowe koszty, takie jak materiały czy robocizna, które mogą wpłynąć na łączny koszt projektu. Przykładem może być sytuacja, w której drukarnia oferuje zniżki przy większych zamówieniach, co również należy uwzględnić w finalnej kalkulacji.

Pytanie 7

Jaką maszynę drukarską należy zastosować, aby w czasie 10-godzinnej zmiany wydrukować 100 000 egzemplarzy plakatów w formacie A2?

A. Półformatową o wydajności 5 000 odbitek na godzinę

B. Półformatową o wydajności 1 000 odbitek na godzinę

C. Pełnoformatową o wydajności 5 000 odbitek na godzinę

D. Ćwierćformatową o wydajności 10 000 odbitek na godzinę

Wybór półformatowej maszyny o wydajności 5 000 odbitek na godzinę, półformatowej o wydajności 1 000 odbitek na godzinę lub ćwierćformatowej o wydajności 10 000 odbitek na godzinę nie jest odpowiedni ze względu na wymagania dotyczące wydajności produkcji. Półformatowa maszyna o wydajności 5 000 odbitek na godzinę może wydrukować 50 000 plakatów w ciągu 10 godzin, co jest połową potrzebnej liczby. Natomiast półformatowa o wydajności 1 000 odbitek na godzinę pozwala na zrealizowanie jedynie 10 000 odbitek w tym samym czasie, co czyni ją całkowicie nieadekwatną do tego zadania. Z kolei ćwierćformatowa maszyna o wydajności 10 000 odbitek na godzinę, chociaż teoretycznie bardziej wydajna niż inne, również nie zaspokaja wymagań, ponieważ produkuje jedynie 100 000 odbitek w ciągu 10 godzin, co w praktyce może prowadzić do przestojów i nieefektywności. Wybór odpowiedniego urządzenia do druku jest kluczowy w kontekście maksymalizacji produkcji i minimalizacji kosztów operacyjnych. Niedoszacowanie wydajności może prowadzić do opóźnień w realizacji zamówień oraz wzrostu kosztów, co z kolei negatywnie wpływa na reputację firmy i jej zdolność do przyciągania klientów. W branży druku komercyjnego kluczowe jest nie tylko dostosowanie wydajności maszyn do wymagań produkcyjnych, ale także zapewnienie, że wybór sprzętu jest zgodny z najlepszymi praktykami oraz standardami branżowymi, co w dłuższej perspektywie zwiększa efektywność oraz rentowność operacyjną.

Pytanie 8

Które programy służą do cyfrowego składu publikacji książkowych?

A. PDFOrganizer, QuarkXPress.

B. InDesign, Impozycjoner.

C. InDesign, QuarkXPress.

D. InDesign, Inscape.

Często spotykany błąd przy wyborze programów do cyfrowego składu książek to mylenie narzędzi specjalistycznych z tymi, które mają zupełnie inne zastosowania. Na przykład Inscape, choć brzmi podobnie do InDesign, to w rzeczywistości chodzi o Inkscape – darmowy edytor grafiki wektorowej, który w ogóle nie jest wykorzystywany do łamania tekstu czy zarządzania dużymi dokumentami książkowymi. Równie mylący może być wybór narzędzi typu Impozycjoner – to oprogramowanie służy do impozycji, czyli układania stron na arkuszu do druku, ale już po przygotowaniu składu. Cały proces składu i łamania tekstu wykonuje się w dedykowanych programach DTP, a impozycjoner to tylko kolejny krok, typowo już na etapie przygotowania do druku offsetowego czy cyfrowego. Jeśli chodzi o PDFOrganizer, samo narzędzie nie jest przeznaczone do profesjonalnego składu publikacji – służy raczej do porządkowania czy łączenia plików PDF, a nie do łamania książek od podstaw. Wydaje mi się, że często ktoś popełnia ten błąd myślowy, bo widzi, że program obsługuje PDF-y i uznaje go za przydatny do wszystkiego związanego z publikacją – a to zupełnie nie ta liga. Profesjonalny skład książek wymaga precyzyjnej kontroli nad typografią, stylem akapitów, automatyzacją elementów takich jak spisy treści, przypisy dolne czy indeksy – tego nie da się zrobić w programach typu Inkscape czy prostych narzędziach PDF. Dobre praktyki branżowe jasno wskazują, że tylko wyspecjalizowane programy DTP, takie jak InDesign i QuarkXPress, spełniają wszystkie wymagania rynku, zarówno pod względem kontroli nad projektem, jak i kompatybilności z wymaganiami drukarń. Warto o tym pamiętać przy wyborze narzędzi, bo później można się rozczarować brakiem kluczowych funkcji i problemami z plikami wyjściowymi.

Pytanie 9

Który program należy zastosować, aby wykonać impozycję 48-stronicowej broszury formatu A5?

A. FastStone Image Viewer

B. PuzzleFlow Organizer

C. IrfanView

D. ACDSee Photo Manager

PuzzleFlow Organizer to narzędzie stworzone właśnie z myślą o zaawansowanej impozycji, szczególnie w środowisku poligraficznym. Oprogramowanie to pozwala na bardzo precyzyjne przygotowanie układu stron pod konkretne potrzeby druku, np. broszurę 48-stronicową w formacie A5. Moim zdaniem, korzystając z takich dedykowanych rozwiązań, można oszczędzić mnóstwo czasu i uniknąć typowych błędów, które pojawiają się przy ręcznych próbach układania stron w popularnych edytorach graficznych. PuzzleFlow Organizer umożliwia łatwe ustawienie schematów składki, obsługę znaków cięcia, paginacji czy marginesów. To wszystko jest zgodne z praktykami stosowanymi w drukarniach – plik wynikowy jest od razu gotowy do druku offsetowego, cyfrowego czy nawet na maszynach wysokowydajnych. Warto wiedzieć, że prawidłowa impozycja wpływa nie tylko na poprawność końcowego produktu, ale też na optymalizację kosztów produkcji (np. mniej zużytej makulatury). W branży poligraficznej jest to już taki standard, że bez programu impozycyjnego praktycznie nie rusza się większych zleceń. PuzzleFlow Organizer, oprócz podstawowych funkcji, pozwala też na obsługę złożonych zleceń, np. personalizację czy montaż zmiennych danych. To pokazuje, że wybór tego programu to nie tylko prawidłowa odpowiedź na to pytanie, ale i dobra praktyka zawodowa.

Pytanie 10

Jak nazywa się strona tytułowa?

A. 2. strona czwórki tytułowej

B. 4. strona czwórki tytułowej

C. 1. strona czwórki tytułowej

D. 3. strona czwórki tytułowej

Strona tytułowa jest określana jako 4. strona czwórki tytułowej, ponieważ w kontekście publikacji, czwórka tytułowa składa się z czterech stron: okładki, strony tytułowej, strony dedykacji oraz strony z informacjami o wydawcy. Strona tytułowa pełni kluczową rolę w każdej publikacji, ponieważ to na niej umieszczane są fundamentalne informacje dotyczące tytułu, autora, wydania oraz ewentualnych współautorów. W praktyce, dobrze zaprojektowana strona tytułowa może wzbudzić zainteresowanie czytelnika i stanowić pierwszy krok w procesie sprzedaży książki. Warto również zauważyć, że standardy branżowe, takie jak te określone przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), zalecają umieszczanie na stronie tytułowej nie tylko tytułu, ale także informacji o wydawnictwie oraz roku wydania, co zwiększa jej funkcjonalność. Ponadto, w przypadku publikacji akademickich, strona tytułowa może również zawierać logo instytucji, które ma na celu potwierdzenie autorytetu publikacji.

Pytanie 11

Oblicz koszt przygotowania form drukarskich potrzebnych do produkcji akcydensów w kolorze 2 + 0, jeśli cena wykonania jednej formy wynosi 35 zł.

A. 70 zł

B. 140 zł

C. 35 zł

D. 105 zł

Poprawna odpowiedź to 70 zł, co wynika z konieczności wykonania dwóch form drukowych w przypadku kolorystyki 2 + 0. Każda forma kosztuje 35 zł, więc całkowity koszt będzie wynosić 2 * 35 zł = 70 zł. W praktyce, w druku offsetowym, kolorystyka 2 + 0 oznacza, że na jednej stronie drukowane są dwa kolory, a na odwrocie nie ma druku. Zastosowanie dwóch form jest standardową praktyką, aby uzyskać pożądany efekt kolorystyczny na wydruku. W projektach graficznych, takich jak broszury czy ulotki, odpowiednie przygotowanie form drukowych jest kluczowe dla jakości druku. Warto też zaznaczyć, że koszt formy jest jedynie częścią całkowitych wydatków na produkcję, które mogą obejmować także papier, tusze oraz robociznę. Dlatego zrozumienie kosztów związanych z formami drukowymi jest istotne dla zarządzania budżetem w projektach graficznych i poligraficznych.

Pytanie 12

Na rysunku przedstawiono kompozycję obiektów leżących obok siebie, nazywaną kontrastem

A. rozmiarowym.

B. kształtu.

C. ciężkości.

D. położenia.

Poprawna odpowiedź to 'kształt', ponieważ na przedstawionym rysunku zauważamy, że kontrast kształtu polega na zestawieniu obiektów o różnych formach. Trzy koła są identyczne, co nie wprowadza różnorodności wizualnej, natomiast ostatnie koło z pęknięciem wprowadza wyraźny kontrast. Tego rodzaju zestawienie jest istotne w projektowaniu graficznym, gdzie różnorodność kształtów może przyciągnąć uwagę widza i nadać dynamiki kompozycji. W ramach standardów projektowych, kontrast kształtu jest często wykorzystywany do tworzenia hierarchii wizualnej i prowadzenia uwagi odbiorcy. Przykładem zastosowania może być tworzenie logo, w którym różne kształty reprezentują różne wartości marki. Praktyka ta jest przydatna nie tylko w grafice, ale również w architekturze, gdzie zróżnicowanie form może wpływać na percepcję przestrzeni.

Pytanie 13

Ile kolorowych separacji powinno się przygotować do realizacji offsetowych form drukarskich dla druku w palecie kolorów 4+1?

A. 4 separacje

B. 5 separacji

C. 1 separację

D. 8 separacji

Odpowiedź 5 separacji jest prawidłowa, ponieważ w druku offsetowym z kolorystyką 4+1, mamy do czynienia z podstawowym zestawem kolorów CMYK (cyan, magenta, yellow, black) oraz dodatkowym kolorem, który jest często używany do rozszerzenia palety barw lub uzyskania efektów specjalnych. Ten dodatkowy kolor może być na przykład kolorem Pantone, co pozwala na uzyskanie bardziej nasyconych kolorów i lepszego odwzorowania odcieni. W praktyce w druku offsetowym do drukowania materiałów reklamowych, broszur czy katalogów, posiadanie pięciu separacji pozwala na większą elastyczność w kreowaniu projektów graficznych. Warto również zwrócić uwagę na standardy branżowe, takie jak ISO 12647, które podkreślają znaczenie precyzyjnego odwzorowania kolorów w procesie druku. Dodatkowa separacja zwiększa możliwości w zakresie uzyskania unikalnych efektów wizualnych, co jest istotne w kontekście marketingowym. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego dostosowywania procesu druku do różnych wymagań projektów graficznych.

Pytanie 14

Termin opisujący rozmieszczenie materiałów na arkuszu drukarskim w poligrafii to

A. impozycja

B. rasteryzacja

C. pozycjonowanie

D. pasowanie

Impozycja to proces, który polega na odpowiednim rozmieszczeniu użytków na arkuszu drukarskim, co jest kluczowym etapem w produkcji poligraficznej. Właściwa impozycja zapewnia efektywne wykorzystanie materiału drukarskiego, redukując marnotrawstwo i obniżając koszty produkcji. Podczas impozycji należy uwzględnić różne czynniki, takie jak rozmiar arkusza, rodzaj druku, a także specyfikę projektu, co pozwala na optymalizację procesu. Przykładowo, w druku offsetowym impozycja odbywa się na podstawie tzw. układów impozycyjnych, które są dostosowane do wymagań konkretnego zadania, co umożliwia uzyskanie odpowiedniego jakościowego efektu końcowego. Stosowanie odpowiednich narzędzi i oprogramowania do impozycji, takich jak Adobe InDesign czy specjalistyczne systemy impozycyjne, jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej. Poprawna impozycja nie tylko wpływa na jakość druku, ale także na czas realizacji zamówienia, co jest niezwykle istotne w dzisiejszym, szybko zmieniającym się środowisku rynkowym.

Pytanie 15

Który format zapisu fotografii z lustrzanki cyfrowej pozwala na zachowanie najwyższej jakości obrazu?

A. SCT

B. BMP

C. RAW

D. JPG

RAW to naprawdę podstawa, jeśli zależy komuś na maksymalnej jakości zdjęcia z lustrzanki cyfrowej. Ten format zapisuje dane bezpośrednio z matrycy aparatu, praktycznie bez żadnej kompresji i bez obróbki, dzięki czemu każdy szczegół obrazu zostaje zachowany. W praktyce oznacza to, że podczas edycji fotografii można dowolnie korygować ekspozycję, balans bieli czy kontrast bez wyraźnej utraty jakości – zupełnie inaczej niż w przypadku formatów stratnych. Moim zdaniem, jeśli ktoś poważnie myśli o obróbce zdjęć czy późniejszym wydruku w dużych formatach, RAW to wręcz jedyne sensowne rozwiązanie. Branża fotograficzna od lat rekomenduje RAW dla profesjonalistów i ambitnych amatorów, bo pozwala wycisnąć maksimum z możliwości aparatu. JPG, nawet w najwyższej jakości, zawsze kompresuje dane i bezpowrotnie odrzuca część informacji, których później już nie da się odzyskać. Z kolei BMP, choć teoretycznie bezstratny, nie jest wykorzystywany w praktyce przez aparaty – to raczej ciekawostka z dawnych czasów Windowsa. No i SCT… nawet nie jest formatem fotograficznym. Warto jeszcze dodać, że pliki RAW są większe i wymagają specjalnego oprogramowania do obróbki, ale to naprawdę niewielka cena za taką elastyczność i jakość. Z mojego doświadczenia – jeśli planujesz poważniejsze podejście do fotografii, po prostu fotografuj w RAW i nie martw się o kompromisy.

Pytanie 16

Ile minimalnie arkuszy drukarskich jest koniecznych do wydrukowania książki liczącej 240 stron w formacie A5?

A. 15

B. 16

C. 60

D. 12

Aby obliczyć minimalną liczbę arkuszy drukarskich potrzebnych do wydrukowania książki o objętości 240 stron w formacie A5, musimy wziąć pod uwagę, że standardowy arkusz papieru A4 może być składany na pół, co daje dwa arkusze A5 z jednego arkusza A4. W praktyce, typowe zadrukowanie arkusza A4 w formacie A5 pozwala na umieszczenie czterech stron (dwie na każdej stronie arkusza). Dlatego, aby obliczyć liczbę arkuszy potrzebnych do wydrukowania 240 stron, dzielimy całkowitą liczbę stron przez liczbę stron, które można wydrukować na jednym arkuszu. W naszym przypadku: 240 stron / 4 strony na arkusz = 60 arkuszy A4. Następnie, aby obliczyć liczbę arkuszy potrzebnych do druku, musimy uwzględnić, że każdy arkusz A4 można złożyć, co oznacza, że potrzebujemy 15 arkuszy A5 (60 arkuszy A4 dzielone przez 4 strony). W branży drukarskiej, takie obliczenia są kluczowe w procesie kalkulacji kosztów i planowania produkcji, co pozwala na efektywne zarządzanie zasobami oraz optymalizację procesu drukowania.

Pytanie 17

Którym rodzajem filtru w Adobe Photoshop można uzyskać zmianę obrazu zaprezentowaną na zdjęciach?

A. Skraplanie obrazu

B. Wyostrzanie krawędzi

C. Rozmycie gaussowskie

D. Stylizacja płaskorzeźba

Filtr „Stylizacja płaskorzeźba” w Photoshopie jest jednym z tych narzędzi, które naprawdę potrafią odmienić charakter zdjęcia. To nie jest tylko kwestia „dodania efektu”, ale wręcz przekształcenie obrazu w rodzaj cyfrowego reliefu, gdzie światłocień staje się kluczowy. Działa to w ten sposób, że algorytm analizuje różnice jasności na krawędziach i generuje efekt trójwymiarowej powierzchni – jakby obraz został wyrzeźbiony w metalu albo gipsie. Praktycznie – kiedy chcemy stworzyć teksturę albo ciekawy graficzny efekt do tła, płaskorzeźba sprawdza się znakomicie. Z mojego doświadczenia, wielu grafików używa tego filtra nie tylko do samych „płaskorzeźb”, ale też jako warstwę pomocniczą do uwypuklania detali w połączeniu z mieszaniem warstw. To podejście zgodne ze standardami branżowymi, bo praca na warstwach efektowych daje ogromną elastyczność. Warto pamiętać, że takie efekty są bardzo popularne w projektowaniu graficznym, szczególnie tam, gdzie zależy nam na podkreśleniu struktury materiału albo uzyskaniu efektu technicznego. Moim zdaniem, umiejętność korzystania ze „Stylizacji płaskorzeźba” to must-have dla każdego, kto poważnie myśli o obróbce i kreatywnej edycji zdjęć.

Pytanie 18

Fragment tekstu pomiędzy wierszem akapitowym a końcowym w publikacji nazywany jest

A. kolofonem.

B. rozdziałem.

C. interlinią.

D. akapitem.

Odpowiedzi, które sugerują interlinię, kolofon lub rozdział, wynikają często z mylenia pojęć typograficznych z innymi elementami struktury publikacji. Interlinia odnosi się wyłącznie do odległości między liniami tekstu w jednym akapicie i jest pojęciem czysto technicznym dotyczącym formatowania, a nie organizacji treści. Możesz ją spotkać w ustawieniach programów typu Word lub InDesign, gdzie definiuje się ją liczbowo (np. 1,5 wiersza) dla lepszej czytelności. Niestety, czasem osoby początkujące mylą interlinię z samym blokiem tekstu, ale to tylko parametr wizualny, nie jednostka treści. Kolofon natomiast pojawia się zwykle na końcu publikacji i zawiera informacje techniczne o wydaniu, drukarni, dacie druku itp. – rzadko jest związany z codziennym czytaniem albo strukturą tekstu w sensie redakcyjnym. Z kolei rozdział to dużo większa jednostka strukturalna, która składa się z wielu akapitów – rozdziały dzielą książki, prace naukowe czy podręczniki na logiczne części, ale w żadnym standardzie nie są utożsamiane z fragmentem pomiędzy wierszem akapitowym a końcowym. Moim zdaniem, te błędne skojarzenia biorą się zwykle z pobieżnego przeglądania pojęć typograficznych lub z braku praktycznego doświadczenia w edycji tekstów. Warto wyrobić sobie nawyk rozróżniania elementów strukturalnych (jak akapit) od parametrów technicznych (jak interlinia) i metadanych publikacyjnych (jak kolofon), bo to klucz do sprawnej pracy z dokumentami zarówno w tradycyjnym wydawnictwie, jak i w środowisku cyfrowym. Przypominam, że w praktyce redakcyjnej to właśnie akapit jest najmniejszą, samodzielną jednostką organizacyjną tekstu, umożliwiającą przejrzyste przedstawianie myśli i zachowanie spójności całej publikacji.

Pytanie 19

Który z formatów graficznych ma charakter zamknięty i umożliwia zapisanie pracy graficznej w aktualnym standardzie druku?

A. PDF

B. TIFF

C. PSD

D. RAW

Format PDF (Portable Document Format) jest powszechnie uznawany za standard w branży drukarskiej, ponieważ gwarantuje, że dokumenty będą wyglądać identycznie na różnych urządzeniach i systemach operacyjnych. PDF jest formatem zamkniętym, co oznacza, że jego struktura jest zdefiniowana przez standardy opracowane przez Adobe, a tym samym zapewnia wysoką jakość odwzorowania kolorów oraz precyzyjnego layoutu. Jest to niezwykle istotne w kontekście przygotowania materiałów do druku, ponieważ użytkownicy mogą mieć pewność, że teksty, obrazy i grafiki będą wydrukowane zgodnie z zamierzeniami. Przykładem zastosowania PDF w praktyce może być przygotowanie broszur, ulotek czy raportów, które są później przesyłane do drukarni. Warto również wspomnieć, że PDF obsługuje różne profile kolorów, co jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego odwzorowania kolorów w druku. W przypadku przekazywania plików do druku, PDF jest często preferowanym wyborem, ponieważ pozwala na osadzenie wszystkich niezbędnych elementów, takich jak czcionki i obrazy, w jednym pliku, eliminując ryzyko utraty jakości podczas drukowania.

Pytanie 20

Funkcja automatycznego ustawiania użytków na arkuszu drukowania pozwala na

A. Impozycjoner

B. Audacity

C. Artioscad

D. Blender

Impozycjoner to narzędzie stosowane w procesie przygotowania do druku, które umożliwia automatyczne rozmieszczenie użytków na arkuszu. Jego głównym zadaniem jest optymalizacja wykorzystania powierzchni arkusza papieru, co przekłada się na oszczędności materiałowe i czasowe. Dzięki funkcjom takim jak analiza krawędzi, rozkład wielkości użytków oraz automatyczne dopasowanie do wymogów maszyny drukarskiej, impozycjoner znacząco zwiększa efektywność produkcji. W praktyce, zastosowanie impozycjonera pozwala na zmniejszenie odpadów powstających podczas cięcia i większą precyzję w rozmieszczeniu elementów graficznych. Umożliwia to również łatwiejsze zarządzanie różnymi rodzajami użytków, jak np. karty, ulotki czy broszury, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, takimi jak standardy ISO 12647 dotyczące jakości druku.

Pytanie 21

W trakcie cyfrowego przygotowania do druku (DTP) dyplomu składającego się z dwóch stron przeprowadza się następujące czynności:

A. tworzenie layoutu, impozycję, przygotowanie kompozytowego pliku PDF

B. narząd drukarski, impozycję, tworzenie layoutu

C. adiustację materiałów wydawniczych, łamanie, naświetlanie płyt

D. zalewkowanie, obróbkę bitmap, złamywanie, kontrolę odbitek

Odpowiedź 'tworzenie layoutu, impozycję, przygotowanie kompozytowego pliku PDF' jest poprawna, ponieważ odzwierciedla kluczowe etapy procesu DTP (Desktop Publishing) dla dwustronicowego dyplomu. Tworzenie layoutu to pierwszy krok, w którym projektanci graficzni ustalają układ elementów na stronie, zapewniając odpowiednią hierarchię wizualną i estetykę. W tym etapie istotne jest zrozumienie zasad kompozycji, typografii i kolorystyki, aby stworzyć atrakcyjny i funkcjonalny dokument. Następnie, impozycja to proces przygotowania dokumentu do druku, w którym układ stron jest modyfikowany, aby pasował do specyfikacji drukarskiej, co jest kluczowe przy drukowaniu na arkuszach papieru, aby uniknąć błędów w kolejności stron. Ostatnim krokiem jest przygotowanie kompozytowego pliku PDF, który jest standardem branżowym do przesyłania plików do druku. PDF zapewnia, że wszystkie elementy, takie jak czcionki, obrazy i kolory, są zachowane w procesie produkcji. Przykładowo, w przypadku druku dyplomów na dużą skalę, profesjonalne studia graficzne korzystają z tego procesu, aby zapewnić wysoką jakość końcowego produktu.

Pytanie 22

Prace, które są przeznaczone do druku, zapisuje się w konkretnej przestrzeni

A. LAB

B. CMYK

C. HKS

D. sRGB

Odpowiedź CMYK jest prawidłowa, ponieważ jest to model kolorów, który jest powszechnie stosowany w procesie druku. CMYK oznacza cztery kolory: cyjan, magentę, żółty i czarny, które są używane w druku offsetowym i innym druku kolorowym. W przeciwieństwie do RGB, który jest używany w urządzeniach wyświetlających, CMYK jest modelem substrakcyjnym, co oznacza, że kolory są tworzone poprzez odejmowanie światła od białego tła. Przykładowo, w druku broszur, ulotek czy plakatów, projektanci graficzni muszą korzystać z modelu CMYK, aby zapewnić, że kolory na wydruku będą zgodne z tym, co widzą na ekranie. Warto również zaznaczyć, że przygotowując pliki do druku, często zaleca się, aby projektanci korzystali z profili kolorów ICC, które pomagają w kalibracji kolorów między różnymi urządzeniami, co jest kluczowe dla uzyskania spójnych wyników drukarskich.

Pytanie 23

Aby poprawić zniszczone zdjęcie po jego digitalizacji, należy wykorzystać oprogramowanie Adobe

A. InDesign

B. Illustrator

C. Animate

D. Photoshop

Photoshop to najbardziej rozpoznawalne oprogramowanie do edycji grafiki rastrowej, które jest powszechnie stosowane w branży fotograficznej i graficznej do retuszu zdjęć. Jego potężne narzędzia, takie jak pędzle, filtry, warstwy i maski, umożliwiają precyzyjną korekcję kolorów, usuwanie niedoskonałości oraz przywracanie detali w zniszczonych zdjęciach. Przykładowo, podczas retuszu zniszczonego zdjęcia po digitalizacji, można skorzystać z narzędzi takich jak „Clone Stamp” lub „Healing Brush”, które pozwalają na precyzyjne naprawienie uszkodzonych obszarów. Ponadto, Photoshop obsługuje szeroką gamę formatów plików, co czyni go elastycznym rozwiązaniem do pracy nad projektami różnej wielkości i złożoności. Dzięki standardom branżowym, Photoshop stał się de facto normą w edytowaniu zdjęć, co podkreśla jego rolę w zachowaniu jakości i detali w pracy nad fotografiami.

Pytanie 24

Czym zajmuje się system produkcji CIP3 w branży poligraficznej?

A. komputerowe przygotowanie materiałów do druku

B. przepływ informacji dotyczącej drukowanej pracy z naświetlarki bezpośrednio do maszyny drukującej

C. zarządzanie obiegiem treści stron internetowych klientów

D. kalibracja kolorów monitorów grafików w sieci

CIP3 (Century Interoperability Protocol Version 3) to standard, który umożliwia automatyzację procesu produkcji druku poprzez bezpośredni przepływ informacji między naświetlarką a maszyną drukującą. Dzięki temu rozwiązaniu, wszystkie istotne dane dotyczące specyfikacji druku, takie jak ustawienia kolorów, typ papieru oraz parametry naświetlania, mogą być automatycznie przesyłane do maszyny drukującej, co znacząco zwiększa efektywność oraz redukuje ryzyko błędów ludzkich. Przykładowo, jeśli naświetlarka zmienia parametry naświetlania dla konkretnej pracy, informacje te są natychmiastowo przekazywane do maszyny drukującej, co pozwala na bieżąco dostosowywanie procesu produkcyjnego. W praktyce, implementacja CIP3 w drukarni prowadzi do skrócenia czasu przetwarzania zleceń oraz poprawy jakości wydruków, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak automatyzacja procesów produkcyjnych i standaryzacja procedur.

Pytanie 25

Którą operację obróbki bitmapy przedstawia ilustracja?

A. Korektę kolorystyczną.

B. Wypaczanie kształtów.

C. Nakładanie gradientu.

D. Przycinanie obrazu.

Nakładanie gradientu, wypaczanie kształtów i przycinanie obrazu to podstawowe operacje obróbki bitmapy, które różnią się znacząco od korekty kolorystycznej. Nakładanie gradientu polega na przejściu między różnymi kolorami w płynny sposób. To narzędzie służy do twórczej manipulacji wyglądem tła lub elementów graficznych, ale nie ma wpływu na tonalność czy kolorystykę całego obrazu. Wypaczanie kształtów to technika, która odnosi się do zmiany formy obiektów w obrazie, co często stosowane jest w grafice artystycznej lub ilustracjach, a nie w kontekście korekty kolorystycznej. Przycinanie obrazu natomiast to proces usuwania zbędnych fragmentów ze zdjęcia w celu poprawy kompozycji czy skupienia uwagi na głównych elementach, co także nie ma związku z regulacją tonalności. Błędne podejście polegające na zrozumieniu tych operacji jako korekty kolorystycznej może prowadzić do mylnego obrazowania pojęć w obróbce graficznej. Zrozumienie różnicy między tymi technikami jest kluczowe dla skutecznej pracy w programach graficznych, a także dla osiągnięcia zamierzonych efektów artystycznych.

Pytanie 26

Jakim symbolem opisuje się papier w formacie 500 × 700 mm?

A. B2

B. A2

C. B1

D. A1

Odpowiedź B2 jest poprawna, ponieważ arkusz papieru o wymiarach 500 × 700 mm jest klasyfikowany według systemu formatów papieru ISO 216, który jest powszechnie stosowany w Europie i innych krajach. System ten definiuje różne formaty papieru, w tym popularne A, B i C, gdzie każdy z tych typów ma określone wymiary. Format B2 ma wymiary 500 × 707 mm, co jest zarówno bliskie podanym wymiarom, jak i zgodne z normą. Przykłady zastosowania formatu B2 obejmują druki reklamowe, plakaty oraz inne materiały, które wymagają większej przestrzeni do przedstawienia informacji. Wiedza o formatach papieru jest istotna dla profesjonalistów w branży poligraficznej, ponieważ umożliwia efektywne planowanie produkcji oraz optymalne wykorzystanie materiałów. Użycie odpowiednich formatów zapewnia również lepszą jakość druku oraz estetykę finalnych produktów.

Pytanie 27

Najlepszym programem do przygotowania 1000-stronicowego leksykonu do druku jest

A. Corel Draw

B. Adobe Acrobat

C. Adobe InDesign

D. Microsoft Publisher

Adobe InDesign jest uznawanym standardem w branży graficznej do przygotowywania publikacji drukowanych, w tym leksykonów, książek i czasopism. Program ten oferuje zaawansowane narzędzia do układania tekstu oraz grafiki, co pozwala na uzyskanie profesjonalnej jakości wydania. Dzięki możliwościom pracy z wieloma stronami, stylami tekstu oraz precyzyjnym zarządzaniem typografią, InDesign umożliwia efektywne przygotowanie dużych dokumentów, takich jak 1000-stronicowy leksykon. W praktyce, projektowanie w InDesign pozwala na zastosowanie szablonów, co znacznie przyspiesza proces produkcji. Ponadto, program współpracuje z innymi aplikacjami Adobe, co ułatwia integrację z grafikami stworzonymi w Photoshopie czy Illustratorze. Dobre praktyki w zakresie projektowania publikacji obejmują również tworzenie spisów treści czy indeksów, co jest kluczowe w przypadku leksykonów. Dzięki InDesign, użytkownicy mają pełną kontrolę nad formatowaniem, co jest niezbędne dla uzyskania spójnego i estetycznego efektu końcowego.

Pytanie 28

Cyfrowy system produkcji web-to-print umożliwia

A. realizację zamówień oraz sprzedaż produktów drukarni online

B. automatyczne tworzenie zalewek oraz spadów w projektach graficznych

C. przeprowadzanie automatycznych impozycji publikacji książkowych

D. organizowanie grup dyskusyjnych dotyczących druku cyfrowego

Zrozumienie roli cyfrowego systemu produkcyjnego web-to-print wymaga zwrócenia uwagi na to, co system ten rzeczywiście oferuje. Odpowiedzi, które sugerują wykonywanie automatycznych impozycji publikacji książkowych, automatyczne tworzenie zalewek i spadów w projektach graficznych czy tworzenie grup dyskusyjnych, nie odzwierciedlają głównego celu systemu W2P. Automatyczne impozycje są bardziej związane z procesem przygotowania do druku, który ma miejsce po złożeniu zamówienia, a nie z jego realizacją. Z kolei tworzenie zalewek i spadów jest technicznym aspektem przygotowania plików do druku, który nie jest bezpośrednio związany z procesem sprzedaży i zamówień. Co więcej, tworzenie grup dyskusyjnych nie ma związku z funkcjami, jakie oferuje system W2P, gdyż nie jest to platforma społecznościowa, ale narzędzie do sprzedaży i obsługi zamówień. Takie podejście może prowadzić do mylnych wniosków i rozumienia funkcjonalności systemu, co jest nie tylko nieefektywne, ale również może wpłynąć na decyzje biznesowe. Kluczowe jest zrozumienie, że system W2P koncentruje się na ułatwieniu procesu zamawiania i automatyzacji obsługi klienta, co znacząco zwiększa konkurencyjność drukarni na rynku.

Pytanie 29

Który sposób łączenia tekstu z grafiką przedstawiono na ilustracji?

A. Całokolumnowy.

B. Obłamany.

C. Włamany.

D. Na spad.

Odpowiedź "Na spad" jest poprawna, ponieważ w tym przypadku grafika jest umieszczona na całej szerokości strony, co daje efekt pełnego wypełnienia przestrzeni oraz umożliwia tekstowi swobodne rozmieszczenie wokół obrazu. Taki sposób prezentacji jest często stosowany w projektach wydawniczych, zapewniając estetyczny wygląd oraz wystarczającą przestrzeń dla tekstu, co ułatwia jego czytanie. W praktyce, zastosowanie grafiki "na spad" w materiałach drukowanych, takich jak broszury czy ulotki, jest niezwykle ważne, ponieważ pozwala na stworzenie spójnej kompozycji, która przyciąga wzrok odbiorcy. Warto również zauważyć, że w przypadku druku, projektanci muszą pamiętać o przycinaniu materiałów, co oznacza, że grafika powinna wychodzić poza obręb strony, aby uniknąć białych krawędzi po przycięciu. Dobrą praktyką jest tworzenie takich projektów w oprogramowaniu graficznym, które pozwala na ustawienie marginesów i spadów, co jest zalecane w standardach branżowych.

Pytanie 30

Animację grafiki stworzoną w programie Adobe Photoshop z przeznaczeniem do umieszczenia w Internecie należy zapisać w formacie

A. GIF

B. PDF

C. JPG

D. PSD

Format GIF to absolutny klasyk, jeśli chodzi o animacje przeznaczone do Internetu. Właśnie dlatego, że pozwala na zapis kilku klatek w jednym pliku, idealnie nadaje się do prostych animacji, typu banery reklamowe, gify dodawane do mediów społecznościowych czy nawet ozdobniki na stronach WWW. Photoshop umożliwia eksport bezpośrednio do animowanego GIF-a, zachowując przeźroczystość (ale tylko jednobitową, więc nie zawsze wygląda to tak pięknie jak w PNG), a do tego pliki są stosunkowo lekkie i dobrze wspierane przez przeglądarki praktycznie od początku istnienia Internetu. Z mojej praktyki wynika, że GIF-y są niezastąpione tam, gdzie nie potrzebujemy wysokiej jakości, tylko liczy się prostota, szybkość ładowania i szeroka kompatybilność. Co ciekawe, GIF ogranicza liczbę kolorów do 256 na klatkę, co jest zarówno wadą, jak i zaletą – plik nie urośnie do niebotycznych rozmiarów, a do prostych animacji to w zupełności wystarczy. Popularność GIF-ów wynika też z łatwości ich osadzania w postach, czatach czy prezentacjach. Format PSD, czyli natywny dla Photoshopa, służy raczej do edycji, a nie publikacji. JPG kompletnie nie wspiera animacji, a PDF to raczej dokumenty i ewentualnie proste elementy interaktywne, ale nie typowe animacje internetowe. Generalnie, jak chcesz wrzucić animowany obrazek stworzony w PS na stronę czy do sieci społecznościowej, to GIF jest wyborem oczywistym i żadne inne rozszerzenie nie daje takiej pewności, że 'zadziała wszędzie'.

Pytanie 31

Podczas tworzenia tekstu w postaci dialogu, co należy umieścić na początku wiersza?

A. pauzę

B. wykrzyknik

C. dywiz

D. wielokropek

Prawidłowa odpowiedź to 'pauza', ponieważ w przypadku dialogu w literaturze, gdy rozpoczynamy nową wypowiedź, używamy pauzy, aby wskazać na zmianę mówcy lub nową myśl. Pauza jest kluczowym elementem w transkrypcji dialogu, który pozwala na oddzielenie poszczególnych wypowiedzi, a także nadaje tekstowi naturalny rytm. W praktyce oznacza to, że po imieniu mówcy (jeśli jest podane) i przed jego wypowiedzią używamy pauzy, co jest zgodne z zasadami typograficznymi. Spójrzmy na przykład: "Ania powiedziała: — Cześć, jak się masz?". Widzimy tutaj zastosowanie pauzy dla jasności i płynności dialogu. Używanie pauzy jest nie tylko zgodne z zasadami gramatycznymi, ale również wspiera zrozumienie tekstu przez czytelników, umożliwiając im łatwiejsze śledzenie wypowiedzi. Dobra praktyka literacka wymaga, aby dialog był przemyślany i klarowny, a więc zastosowanie pauzy w tym kontekście jest niezbędne.

Pytanie 32

Na zdjęciu pokazano zastosowanie zasady kompozycji w fotografii określanej jako

A. trójpodział.

B. złota proporcja.

C. złota spirala.

D. piramida.

Wiele osób, zwłaszcza na początku swojej przygody z fotografią, może łatwo pomylić trójpodział z innymi pojęciami kompozycyjnymi, jak piramida, złota spirala czy złota proporcja. Piramida odnosi się do kompozycji, gdzie elementy obrazu układają się w kształt trójkąta lub piramidy, co często spotykamy w klasycznym malarstwie czy portrecie grupowym. Taka budowa świetnie nadaje się do podkreślania hierarchii i prowadzenia wzroku, ale nie wykorzystuje podziału kadru na równe prostokąty. Z kolei złota spirala oraz złota proporcja to wywodzące się z matematyki reguły kompozycyjne, które opierają się na liczbie Fibonacciego lub złotym podziale (1:1,618...). Złota spirala prowadzi oko widza po łuku, kierując uwagę na kluczowe punkty kompozycji – wygląda to bardzo efektownie, ale wymaga innego podejścia do kadrowania niż zwykły trójpodział. Złota proporcja natomiast bywa stosowana raczej w architekturze lub grafice i polega na podziale obrazu na fragmenty o ściśle określonych proporcjach, bardzo zbliżonych do matematycznego ideału harmonii. Typowym błędem jest przekonanie, że skoro te pojęcia często pojawiają się w rozmowach o estetyce obrazu, to oznaczają one dokładnie to samo co trójpodział. Tymczasem trójpodział polega na równym podziale kadru na dziewięć pól, a jego siła leży w prostocie i uniwersalności. Z mojego doświadczenia wynika, że mylenie tych zasad wynika z braku praktyki w kadrowaniu – wystarczy jednak trochę poćwiczyć i szybko zobaczyć różnicę. Warto pamiętać, że każdy z tych podziałów ma swoje unikalne zastosowania i nie należy ich traktować zamiennie, bo to prowadzi do nieczytelnych, chaotycznych kadrów i zniekształconej dynamiki zdjęcia.

Pytanie 33

Którym akronimem określa się system bezpośredniego naświetlania form drukowych?

A. CFP

B. CTF

C. CTP

D. CFT

System bezpośredniego naświetlania form drukowych to właśnie CTP, czyli z angielskiego Computer to Plate. Ten skrót funkcjonuje w branży poligraficznej już od lat i tak naprawdę zmienił sposób przygotowania do druku. Wcześniej używało się klasycznych klisz, które robiło się przez naświetlanie filmu (to była technika CTF – Computer to Film). Natomiast CTP polega na tym, że dane z komputera trafiają od razu na płytę drukarską. Osobiście uważam, że to była prawdziwa rewolucja – mniej odpadów, mniej pośrednich etapów, a do tego dokładność obrazu na płycie jest naprawdę niesamowita. W drukarniach offsetowych takie maszyny CTP to już praktycznie standard, bo gwarantują powtarzalność oraz spójność jakości, i znacznie skracają przygotowanie produkcji. Warto wiedzieć, że są różne rodzaje CTP (np. termiczne, fioletowe, laserowe), ale ogólna zasada jest taka sama: cyfrowe dane – prosto na płytę drukową. To pozwala minimalizować ryzyko błędów i umożliwia szybkie wprowadzanie zmian w projektach. Według mnie, jeśli ktoś planuje pracę w poligrafii, powinien znać ten skrót i proces. Może nie brzmi to zbyt ekscytująco, ale w praktyce robi ogromną różnicę dla kosztów i jakości produkcji. Dzisiaj naprawdę trudno sobie wyobrazić nowoczesną drukarnię bez CTP, a standardy ISO 12647 wręcz zakładają użycie tej technologii w profesjonalnych procesach drukowania.

Pytanie 34

Do przybliżonego przeliczania miar typograficznych na metryczne stosuje się zależność

A. liczba punktów = 9/3 x ilość milimetrów.

B. liczba punktów = 3/9 x ilość milimetrów.

C. liczba punktów = 3/8 x ilość milimetrów.

D. liczba punktów = 8/3 x ilość milimetrów.

Wydaje mi się, że gdy mowa o przeliczaniu miar typograficznych na metryczne, bardzo łatwo się pomylić, zwłaszcza jeśli ktoś używa na co dzień milimetrów i centymetrów, a temat punktów typograficznych wydaje się trochę abstrakcyjny. Przeglądając różne przeliczniki, często można natknąć się na liczby takie jak 8/3, 3/9 czy 9/3, ale żadna z nich nie odpowiada faktycznemu powiązaniu pomiędzy punktami a milimetrami przyjętemu w branży poligraficznej. Przykładowo, użycie przelicznika 8/3 sugeruje, że za każdy milimetr powierzchni przypada aż 2,67 punktu, co prowadzi do zbyt dużych wartości i wynika raczej z odwrócenia właściwej proporcji – w praktyce to raczej 1 mm to 2,67 pkt, a nie odwrotnie. Podobnie przelicznik 9/3, czyli 3 punkty na milimetr, znacznie zawyża rzeczywistą relację i nie jest zgodny z żadnym standardem używanym w typografii. Z kolei 3/9 to zaledwie 1/3 punktu na milimetr, co daje za małą wartość i rozmija się z rzeczywistością. Najczęstszym błędem jest nieuwzględnienie, że punkt typograficzny to około 0,375 mm i właśnie to powiązanie leży u podstaw wzoru 3/8. Spotkałem się z sytuacjami, gdzie ludzie – zwłaszcza początkujący graficy – przeliczali punkty z użyciem zupełnie dowolnych proporcji albo próbowali te jednostki traktować zamiennie z milimetrami. Skutkuje to nieczytelnym tekstem, błędami przy zamawianiu druku i kłopotami z formatowaniem projektu. Moim zdaniem warto zapamiętać jeden sprawdzony przelicznik, bo typografia rządzi się swoimi prawami i nie ma tu miejsca na dowolność – dokładność i konsekwencja robią różnicę nie tylko w teorii, ale i w praktyce każdego projektu graficznego.

Pytanie 35

Ile matryc drukarskich jest koniecznych do zrealizowania wydruku czterostronicowego zaproszenia w technice wielobarwnej (CMYK) z elementami lakieru wybiórczego na stronach pierwszej i czwartej?

A. 5 matryc

B. 8 matryc

C. 6 matryc

D. 4 matryce

Analizując odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z nich zakładają niewłaściwe zrozumienie procesu druku i liczby form wymaganych do wykonania zadania. Przykładowo, oszacowanie 8 form mogłoby wynikać z błędnego założenia, że każdy kolor i dodatkowe efekty, takie jak lakierowanie, wymagają oddzielnych form dla każdej strony. Takie podejście nie bierze pod uwagę, że w przypadku druku z wykorzystaniem technologii offsetowej, możliwe jest zastosowanie jednej formy do zadrukowania różnych stron, o ile nie zachodzi potrzeba indywidualnego nałożenia kolorów lub efektów. Z kolei wskazanie tylko 4 form sugeruje, że lakierowanie wybiórcze nie wymaga osobnej formy, co jest nieprawidłowe - lakierowanie to oddzielny proces, który musi być uwzględniony w liczbie form. W praktyce, każdy z tych błędów prowadzi do nieprecyzyjnego zaplanowania procesu produkcji, co może skutkować problemami w realizacji zamówienia, wydłużeniem czasów produkcji i potencjalnymi dodatkowymi kosztami. Zrozumienie, jak efekty takie jak lakierowanie wybiórcze, wpływają na liczbę wymaganych form, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektem drukarskim i realizacji produktu o wysokiej jakości.

Pytanie 36

Którym akronimem określa się oprogramowanie służące do rozpoznawania tekstu w zeskanowanym dokumencie?

A. ACR

B. AVR

C. OCR

D. CMS

OCR to skrót od Optical Character Recognition, czyli optyczne rozpoznawanie znaków. To jest dokładnie to, co stosuje się przy przetwarzaniu zeskanowanych dokumentów na edytowalny tekst. W praktyce oznacza to, że skanując np. fakturę czy książkę, możesz później wyodrębnić z niej fragmenty tekstu, przeszukiwać je, edytować albo automatycznie kopiować do innych systemów - co znacznie przyspiesza pracę biurową. Najpopularniejsze narzędzia, jak ABBYY FineReader czy wbudowane rozwiązania Google Drive, bazują właśnie na technologii OCR. Moim zdaniem, każdy, kto choć raz musiał przepisać coś ręcznie ze skanu, doceni wygodę, jaką daje OCR. Warto wiedzieć, że OCR znajduje zastosowanie nie tylko w biurach, ale też np. w aplikacjach mobilnych do rozpoznawania paragonów albo tablic rejestracyjnych. W branży IT OCR jest niemal standardem przy cyfryzacji dokumentów - często łączy się go z systemami workflow czy archiwizacją zgodnie z normami ISO. Dobrze wdrożony OCR potrafi rozpoznać nie tylko zwykły tekst, ale też skomplikowane układy, tabele, a nawet pismo odręczne (choć tu skuteczność jest niższa). Warto pamiętać, że skuteczność OCR zależy od jakości skanu, języka dokumentu i zastosowanych algorytmów. Branża regularnie rozwija te technologie, korzystając z uczenia maszynowego i sztucznej inteligencji, więc dokładność stale rośnie.

Pytanie 37

Kolorowe, niepożądane wzory na wydrukach, które pojawiają się w wyniku użycia niewłaściwych kątów rastra, to

A. rozetka

B. błysk

C. spadek

D. mora

Wybór rozety jako odpowiedzi wskazuje na powszechne nieporozumienie dotyczące terminologii druku oraz zjawisk związanych z reprodukcją kolorów. Rozeta to efekt optyczny, powstający w wyniku niewłaściwego zestawienia dwóch lub więcej wzorów, które mają podobne, ale nie identyczne parametry, co prowadzi do powstania nowych, złożonych wzorów wizualnych. Z kolei blik to zjawisko odbicia światła, które może wystąpić w druku, ale ma zupełnie inny charakter i nie jest związane z niewłaściwymi kątami rastra. Spad to termin odnoszący się do obszaru, który znajduje się poza krawędzią finalnego wydruku, który jest zwykle dodawany w celu uniknięcia białych krawędzi po obcięciu. Wybór tych odpowiedzi może być wynikiem błędnego zrozumienia podstawowych koncepcji związanych z techniką druku oraz braku znajomości standardowych praktyk w branży. Warto zauważyć, że unikanie mor jest kluczowe dla jakości druku, a stosowanie odpowiednich kątów rastra oraz zrozumienie pojawiających się zjawisk optycznych jest podstawą pracy w dziedzinie poligrafii. Dlatego też fundamentalne jest, aby drukarze i projektanci dążyli do ciągłego podnoszenia swoich kwalifikacji i znajomości technologii druku, aby zapewnić jak najwyższą jakość swoich produktów.

Pytanie 38

Jakiego typu spacji używa się przed symbolami interpunkcyjnymi, takimi jak: kropka, przecinek, średnik, dwukropek?

A. Półfiretową

B. Justującą

C. Żaden

D. Firetową

W przypadku użycia znaków interpunkcyjnych takich jak kropka, przecinek, średnik czy dwukropek, zasady typograficzne zalecają, aby przed nimi nie stosować żadnej spacji. To podejście jest zgodne z powszechnie przyjętymi standardami w edytorstwie i typografii. Przykładowo w języku polskim, poprawna struktura zdania powinna być napięta bez dodatkowych odstępów przed finale interpunkcyjnym. Przykładowe zdanie: 'Dzisiaj kupiłem jabłka, gruszki i banany.' pokazuje, jak przecinek bezpośrednio łączy się z ostatnim wyrazem bez spacji. Dobre praktyki typograficzne zakładają, że niewłaściwe stosowanie spacji przed znakami interpunkcyjnymi może prowadzić do nieczytelności i zaburzenia estetyki tekstu. Poprawne formatowanie tekstu nie tylko ułatwia jego odbiór, ale również wpływa na profesjonalny wizerunek piszącego.

Pytanie 39

Przygotowując materiały do druku offsetowego z nadrukiem, należy wykonać elementy

A. koloru czarnego

B. koloru żółtego

C. drukowane farbami Pantone

D. wypełnione gradientem

Odpowiedź 'koloru czarnego' jest prawidłowa, ponieważ w procesie druku offsetowego kluczowym elementem przygotowania materiałów jest użycie koloru czarnego jako koloru bazowego. W druku CMYK, który jest standardem w druku offsetowym, kolor czarny (K) pełni rolę koloru nadrzędnego, który jest używany do uzyskiwania ciemniejszych odcieni oraz detali w projektach graficznych. Przykładami są ilustracje, tekst czy linie, które muszą być ostre i wyraźne. W praktyce, zastosowanie czarnego koloru umożliwia uzyskanie najlepszej jakości druku, minimalizując ryzyko rozmyć i zapewniając kontrast. Dodatkowo, druki, w których kolor czarny jest wykorzystywany jako nadruk, zazwyczaj wymagają mniejszej ilości farb, co może wpłynąć na koszt produkcji oraz czas realizacji. W branży drukarskiej stosuje się powszechnie zasady dotyczące przygotowania plików do druku, które wskazują, że tekst i detale powinny być zawsze w kolorze czarnym, aby zapewnić ich najlepszą widoczność i czytelność.

Pytanie 40

Wyróżnione na rysunku symbole umieszczone na szkicu wydawniczym oznaczają

A. wielkość wysunięcia spadu.

B. ilość łamów na kolumnie.

C. numer ramki tekstowej.

D. szerokość marginesów wewnętrznych.

Wybrałeś odpowiedź dotyczącą szerokości marginesów wewnętrznych i właśnie o to chodzi na takim szkicu wydawniczym. Te 10 mm zaznaczone na rysunku to typowy margines – przestrzeń między krawędzią strony a treścią (tekstem, grafiką czy innymi elementami). W branży poligraficznej i DTP (Desktop Publishing) ustalanie szerokości marginesów to absolutna podstawa – nie tylko ze względów estetycznych, ale też praktycznych, bo zbyt mały margines może sprawić, że tekst będzie nieczytelny albo zostanie ucięty podczas obróbki introligatorskiej. Moim zdaniem często lekceważy się rolę odpowiedniego marginesu, a przecież to on gwarantuje czytelność i profesjonalny wygląd publikacji. Dobrą praktyką jest zawsze zostawić co najmniej 5-10 mm marginesu wewnętrznego, zwłaszcza w druku offsetowym czy cyfrowym, by uniknąć niechcianych błędów w końcowym produkcie. Marginesy często są określane już na etapie projektu w programach takich jak Adobe InDesign czy QuarkXPress – tam dokładnie ustala się te wartości, żeby cały układ graficzny był spójny i zgodny ze standardami branżowymi. Co ciekawe, marginesy mają też znaczenie przy oprawie – na przykład w książkach margines wewnętrzny musi być większy, żeby nie zginął tekst w grzbiecie. Tak więc szerokość marginesów to nie tylko detal, ale kluczowy element profesjonalnego projektu!

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej