Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik architektury krajobrazu
- Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu
- Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 15:13
- Data zakończenia: 8 grudnia 2025 15:34
Egzamin zdany!
Wynik: 20/40 punktów (50,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Jakiego typu pręty powinno się zastosować do budowy żelbetowego murka oporowego?
A. Gwintowane
B. Żebrowane
C. Gładkie
D. Sześciokątne
Wybór prętów żebrowanych do wykonania żelbetowego murka oporowego jest kluczowy dla zapewnienia odpowiednich właściwości mechanicznych konstrukcji. Pręty żebrowane charakteryzują się zwiększoną przyczepnością do betonu dzięki swoim żeberkom, co zapobiega ich przesuwaniu się w masie betonu i umożliwia efektywne przenoszenie obciążeń. Stosując pręty żebrowane, można osiągnąć lepszą odporność na siły ściskające i rozciągające, co jest szczególnie istotne w konstrukcjach narażonych na duże obciążenia, jak murki oporowe, które muszą radzić sobie z działaniem gruntu i wód gruntowych. Zgodnie z normami budowlanymi, takimi jak Eurokod 2, stosowanie prętów żebrowanych w tego typu konstrukcjach jest zalecane, co potwierdza ich powszechne wykorzystanie w praktyce inżynieryjnej. Przykładem mogą być murki oporowe wzdłuż dróg, gdzie żebrowane pręty zwiększają stabilność konstrukcji, co przekłada się na bezpieczeństwo i długowieczność obiektów budowlanych.
Pytanie 3
Jakiego typu nawierzchnię należy zalecić do stworzenia ścieżki rowerowej w Parku Narodowym, aby była zgodna z otaczającym krajobrazem?
A. Poliuretanową
B. Betonową
C. Żwirową
D. Asfaltową
Żwirowa nawierzchnia jest idealnym rozwiązaniem dla ścieżek rowerowych w Parkach Narodowych, gdyż harmonizuje z naturalnym krajobrazem. Jest to materiał, który doskonale wpasowuje się w otoczenie, co pozwala ograniczyć wpływ na lokalne ekosystemy. Żwir jest materiałem przepuszczalnym, co sprzyja naturalnemu odprowadzaniu wody deszczowej, minimalizując ryzyko erozji gleby oraz powstawania kałuż. Odpowiednia struktura nawierzchni żwirowej zapewnia także dobrą przyczepność, co jest kluczowe dla rowerzystów, a jej elastyczność pozwala na łatwe dostosowanie do ukształtowania terenu. Przykłady zastosowania to ścieżki w rezerwatach przyrody, które zostały zaprojektowane w taki sposób, aby zminimalizować ingerencję w środowisko. Na takich trasach stosuje się standardy branżowe, które zalecają użycie materiałów lokalnych i ekologicznych, co wpływa na ochronę bioróżnorodności oraz estetykę miejsca. Dodatkowo, żwirowe nawierzchnie mogą być łatwo naprawiane i konserwowane, co czyni je praktycznym wyborem na długoterminowe użytkowanie.
Pytanie 4
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 5
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 6
Oznaczenie graficzne, stosowane w projektach zagospodarowania terenu, widoczne na rysunku przedstawia
A. parking.
B. bramę wjazdową.
C. ścianę oporową.
D. pochylnię.
No to tak, odpowiedź 'pochylnię' to jest strzał w dziesiątkę. Rysunek naprawdę pokazuje, że chodzi o pochylnię, która jest super ważna w projektowaniu, zwłaszcza jeśli mówimy o dostępie dla osób na wózkach czy dla aut. Pochylnię trzeba zaprojektować zgodnie z różnymi normami, na przykład PN-EN 12183, która mówi, jak powinno być z dostępnością w budynkach i miejscach publicznych. Kiedy planujemy takie coś, nachylenie powinno sięgać od 1:12 do 1:20, co daje komfort i bezpieczeństwo. Takie pochylnie spotkasz często przy wejściach do budynków, na parkingach, czy na zewnątrz, gdzie są różnice wysokości. Fajnie widzieć, że wiesz, jak ważna jest wiedza o projektowaniu pochylni, bo architekci i urbanistyka muszą to brać pod uwagę, żeby każdy miał łatwy dostęp.
Pytanie 7
Najbardziej zmienny charakter aranżacji wnętrza krajobrazowego można osiągnąć przez zastosowanie w jego projektowaniu
A. asymetrii oraz kolorów kontrastowych
B. symetrii oraz kolorów stonowanych
C. symetrii oraz kolorów kontrastowych
D. asymetrii oraz kolorów stonowanych
Wybór symetrii oraz barw stonowanych prowadzi do efektu spokoju i harmonii w przestrzeni, co może być korzystne w określonych kontekstach, takich jak ogrody zen czy przestrzenie relaksacyjne. Jednak w przypadku dążenia do dynamicznego charakteru kompozycji wnętrza krajobrazowego, takie podejście jest ograniczone. Symetria, choć często postrzegana jako estetyczna, z reguły nie wprowadza elementów ruchu ani energii, co jest kluczowe w tworzeniu przestrzeni oddziałujących na zmysły. Barwy stonowane, takie jak pastele czy neutralne tony, mogą skutkować wrażeniem statyczności i braku życia. Użycie tych kolorów w połączeniu z symetrią tworzy wizualną monotonność, co może być niepożądane w projektowaniu krajobrazu, gdzie celem jest zaintrygowanie i zaangażowanie odbiorcy. Typowym błędem w myśleniu jest założenie, że harmonia zawsze prowadzi do atrakcyjności. W rzeczywistości, aby wnętrze krajobrazowe było postrzegane jako dynamiczne, potrzeba kontrastów, które przyciągają uwagę i nadają przestrzeni charakteru. W praktyce, projektując kompozycje krajobrazowe, warto pamiętać o zasadzie kontrastu w kolorach oraz asymentrii, co pozwala na uzyskanie bardziej żywej i angażującej przestrzeni, zachęcającej do eksploracji.
Pytanie 8
"Ważka" stanowi charakterystyczny element umeblowania
A. ogrodów botanicznych
B. terenów turystycznych
C. placów zabaw
D. zadrzewień izolacyjnych
Wybór odpowiedzi 'placów zabaw' jako typowego elementu wyposażenia, w kontekście ważki, jest poprawny, ponieważ ważki są często używane jako elementy dekoracyjne oraz edukacyjne w przestrzeniach dla dzieci. Przykładowo, w projektowaniu placów zabaw, ważka może pełnić rolę atrakcyjnej do zabawy konstrukcji, która jednocześnie wprowadza elementy przyrody, umożliwiając dzieciom naukę o owadach i ich ekosystemach. Ponadto, zgodnie z normami bezpieczeństwa i zdrowia, takie wyposażenie powinno być wykonane z materiałów odpowiednich dla dzieci, co może obejmować również formy stylizowane na ważki, które są bezpieczne i dostosowane do aktywności dziecięcych. W praktyce, takie elementy sprzyjają rozwijaniu koordynacji, motoryki oraz wyobraźni dzieci, co jest zgodne z zaleceniami dotyczących tworzenia przyjaznych i stymulujących przestrzeni do zabawy dla najmłodszych.
Pytanie 9
Jakiego sprzętu najlepiej użyć do usunięcia warstwy humusu z wierzchu gleby?
A. Równiarki
B. Koparki
C. Spycharki
D. Zgarniarki
Koparki są maszynami zaprojektowanymi głównie do wykopów i prac ziemnych, a ich głównym zadaniem jest przenoszenie dużych ilości ziemi na większe głębokości. Użycie koparki do zdjęcia warstwy humusu może prowadzić do nieefektywności oraz nadmiernego naruszenia struktury gleby, co jest niepożądane w kontekście ochrony środowiska. Równiarki, z drugiej strony, służą do wyrównywania powierzchni, ale nie są idealne do usuwania humusu. Ich mechanizm działania jest bardziej dostosowany do prac na utwardzonych nawierzchniach czy drogach, a nie do pracy w luźnej glebie. Spycharki, chociaż są w stanie przemieszczać materiały, mają zbyt dużą agresywność i ryzyko uszkodzenia warstwy gleby, co negatywnie wpływa na przyszłą uprawę. Używanie tych maszyn zamiast zgarniarki może spowodować degradację warstwy humusu oraz zniszczenie bioróżnorodności w glebie. Niezrozumienie odpowiednich zastosowań tych maszyn prowadzi do błędnych decyzji w planowaniu prac ziemnych, co może skutkować nieefektywnością i dodatkowymi kosztami związanymi z regeneracją uszkodzonego terenu.
Pytanie 10
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 11
Najbardziej wytrzymały materiał powłokowy, który można zastosować do uszczelnienia sztucznego zbiornika wodnego, to
A. wykładzina EPDM
B. wykładzina butylowa
C. folia PVC
D. folia polietylenowa
Wykładzina EPDM, folia PVC oraz folia polietylenowa, choć szeroko używane w budownictwie, nie dorównują butylowi pod względem trwałości i odporności na czynniki zewnętrzne. Wykładzina EPDM, choć elastyczna i odporna na warunki atmosferyczne, może mieć ograniczoną odporność na niektóre chemikalia, co sprawia, że nie jest idealnym wyborem w przypadku zbiorników wodnych, gdzie mogą występować różnorodne substancje. Folia PVC, z kolei, jest materiałem mniej odpornym na promieniowanie UV, co prowadzi do jej degradacji w dłuższym okresie eksploatacji. Z kolei folia polietylenowa, choć kosztowo atrakcyjna, jest znana z ograniczonej odporności na wysokie temperatury i różnorodne chemikalia, co czyni ją mniej trwałą opcją. Użytkowanie tych materiałów w kontekście zbiorników wodnych może prowadzić do wycieków oraz uszkodzenia struktury zbiornika, co jest nieakceptowalne w sytuacjach wymagających długotrwałej szczelności. Wybór odpowiedniego materiału powłokowego powinien opierać się na szczegółowych analizach technicznych oraz zgodności z normami, co w przypadku butylu jest jednoznaczne z wysokimi standardami jakości i bezpieczeństwa. Warto pamiętać, że niewłaściwy wybór materiału może prowadzić do kosztownych napraw i negatywnego wpływu na środowisko, dlatego kluczowe jest stosowanie materiałów o udowodnionej trwałości i niezawodności w długoterminowych zastosowaniach.
Pytanie 12
Jak należy zabezpieczyć warstwę urodzajną gleby w trakcie wykonywania prac ziemnych?
A. Usunięcie warstwy urodzajnej gleby i składowanie jej w pryzmie
B. Usunięcie warstwy urodzajnej gleby i składowanie jej w kontenerach budowlanych
C. Przykrycie gleby warstwą piasku w miejscach, gdzie będą realizowane zadania
D. Zakrycie gleby folią w obszarach, gdzie będą prowadzone prace
Wybór metod na zabezpieczenie gleby w robót ziemnych jest bardzo istotny dla ochrony warstwy urodzajnej, ale niektóre pomysły mogą być wcale nie takie dobre. Przykrycie gleby folią lub piaskiem wydaje się na początku sensowne, ale w dłuższym czasie może to nie zadziałać. Folia może powodować, że woda się zatrzyma, co niespecjalnie działa na mikroorganizmy i ogólny stan gleby, a do tego może być więcej pleśni. A jeśli chodzi o piasek, to jego dodanie może zasolić glebę i zmienić jej strukturę, co z pewnością nie jest korzystne dla jej właściwości. No i zmagazynowanie urodzajnej gleby w kontenerach budowlanych to też nie najlepszy pomysł, bo może to uszkodzić jej strukturę i pozbawić jej naturalnych składników. Tego typu podejście naraża glebę na degradację i nie spełnia standardów ochrony środowiska. Lepiej trzymać się sprawdzonych metod, jak zmagazynowanie w pryzmie, co daje lepsze warunki dla gleby.
Pytanie 13
Roboty budowlane w historycznych ogrodach mające na celu poprawę funkcji dróg i nawierzchni zaliczają się do działań związanych z
A. rekonstrukcji
B. konserwacji
C. modernizacji
D. rekultywacji
Odpowiedzi takie jak 'rekultywacja', 'konserwacja' czy 'rekonstrukcja' są niepoprawne w kontekście pytania dotyczącego prac budowlanych mających na celu poprawienie funkcjonalności dróg i nawierzchni w ogrodach zabytkowych. Rekultywacja odnosi się do przywracania do życia terenów zdegradowanych, często po działalności przemysłowej, co nie ma zastosowania w kontekście infrastruktury ogrodowej. Konserwacja z kolei skupia się na zachowaniu i ochronie obiektów zabytkowych w ich oryginalnym stanie, co może obejmować renowację istniejących elementów, ale niekoniecznie ich modernizację. Ponadto rekonstrukcja dotyczy odbudowy obiektów, które zostały zniszczone lub poważnie uszkodzone, co nie jest zgodne z zamiarem poprawy funkcjonalności istniejących dróg. W przypadku ogrodów zabytkowych, kluczowe jest zrozumienie, że modernizacja ma na celu dostosowanie do współczesnych potrzeb, a nie tylko zachowanie historycznego charakteru. Błędnym podejściem jest mylenie tych terminów i stosowanie ich zamiennie, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego i realizacji projektów budowlanych.
Pytanie 14
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 15
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 16
W obszarze przeznaczonym do sadzenia drzew należy przeprowadzić zagęszczenie ziemi poprzez
A. ugniatanie przy pomocy desek
B. wałowanie za pomocą powietrza
C. nawadnianie wodą
D. mechaniczne ubijanie
Wybór innych metod zagęszczania gruntu, takich jak ubijanie mechaniczne, wałowanie pneumatyczne czy ugniatanie deskami, wiąże się z fundamentalnymi błędami w podejściu do poprawy struktury gleby na terenach przeznaczonych pod sadzenie drzew. Ubijanie mechaniczne, mimo że pozwala na zwiększenie gęstości gruntu, może prowadzić do jego zbyt dużego zagęszczenia, co skutkuje zubożeniem aeracji i ograniczeniem dostępu powietrza do korzeni drzew. Taki stan rzeczy negatywnie wpływa na ich rozwój, prowadząc do problemów z pobieraniem wody i substancji odżywczych. Wałowanie pneumatyczne, z drugiej strony, jest metodą stosowaną głównie w budownictwie drogowym, a nie jest zalecane na terenach nasadzeniowych, gdzie zbyt duże ciśnienie może uszkodzić delikatny system korzeniowy roślin. Ugniatanie deskami, choć może być postrzegane jako rozwiązanie tymczasowe, również nie dostarcza odpowiedniej wilgotności i struktury gruntu, co jest kluczowe dla zdrowego wzrostu drzew. Skuteczność każdej z tych metod jest ograniczona przez ich nieodpowiednie zastosowanie w kontekście biologicznym i ekologicznym, co podkreśla znaczenie stosowania odpowiednich praktyk przy zagęszczaniu gruntu do nasadzeń. Z tego względu, konieczne jest wdrażanie strategii, które nie tylko poprawiają gęstość gruntu, ale także wspierają jego właściwości fizyczne i chemiczne, takie jak zdolność do retencji wody oraz aerację.
Pytanie 17
Wskaź, która forma ochrony przyrody stanowi wspólną inicjatywę państw Unii Europejskiej?
A. Park krajobrazowy
B. Obszar Natura 2000
C. Obszar chronionego krajobrazu
D. Park narodowy
Wybór parków krajobrazowych, parków narodowych lub obszarów chronionego krajobrazu jako form ochrony przyrody, zamiast obszaru Natura 2000, nie odzwierciedla złożoności i specyfiki unijnej strategii ochrony bioróżnorodności. Parki krajobrazowe są obszarami, które mają na celu ochronę walorów krajobrazowych i kulturowych danego regionu, lecz nie zawsze mają tak wyraźne ramy prawne i nie są objęte międzynarodowymi regulacjami, jak Natura 2000. Parki narodowe, choć istotne dla ochrony przyrody, często mają bardziej lokalny zasięg, a ich zarządzanie jest uzależnione od przepisów krajowych, co może ograniczać współpracę międzynarodową. Obszary chronionego krajobrazu są również ukierunkowane na ochronę estetycznych i kulturowych aspektów krajobrazu, ale niekoniecznie priorytetowo traktują zachowanie bioróżnorodności. Typowe błędy myślowe w tym kontekście obejmują mylenie lokalnych i regionalnych form ochrony z tymi, które mają zasięg międzynarodowy, oraz nieuznawanie znaczenia współpracy między krajami w ramach ochrony przyrody. System Natura 2000 jest fundamentem dla zharmonizowanej polityki ochrony przyrody w Europie, a jego skuteczność wynika z synergii działań państw członkowskich, co czyni go unikalnym podejściem w skali kontynentu.
Pytanie 18
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 19
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 20
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 21
Aby ustabilizować warstwę ścieralną nawierzchni bitumicznej, należy zastosować
A. walec wibracyjny
B. ubijak wibracyjny
C. walec gładki
D. zagęszczarkę płytową
Walec wibracyjny, choć użyteczny w wielu zastosowaniach związanych z zagęszczaniem gruntów i materiałów budowlanych, nie jest zalecany do stabilizacji nawierzchni bitumicznych. Wibracje generowane przez ten typ walca mogą prowadzić do nadmiernego rozluźnienia mieszanki asfaltowej, co w konsekwencji obniża jej jakość i trwałość. W przypadku ubijaka wibracyjnego, jego zastosowanie jest bardziej adekwatne do prac przy gruntach sypkich czy materiałach niebitumicznych, a nie do precyzyjnego zagęszczania nawierzchni bitumicznych, gdzie konieczne jest uzyskanie jednorodności oraz odpowiedniej gęstości. Z kolei zagęszczarka płytowa, choć może być używana do zagęszczania nawierzchni, nie jest w stanie zapewnić takiej jakości powierzchni, jak walec gładki. Niewłaściwe użycie tych narzędzi może prowadzić do problemów, takich jak powstawanie pęknięć, nierówności oraz skrócenie żywotności nawierzchni. Dlatego kluczowe jest odpowiednie dobranie sprzętu do rodzaju prac oraz materiałów, z jakimi mamy do czynienia, oraz ścisłe przestrzeganie norm i standardów branżowych, które są ustalane przez organizacje takie jak American Society for Testing and Materials (ASTM) oraz European Committee for Standardization (CEN). Rozumienie zastosowania poszczególnych narzędzi i ich wpływu na jakość końcową wykonanej nawierzchni jest niezbędne dla każdego profesjonalisty w branży budowlanej.
Pytanie 22
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 23
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 24
Które z poniższych narzędzi jest najbardziej odpowiednie do przycinania żywopłotu?
A. Siekiera
B. Kosiarka
C. Piła łańcuchowa
D. Nożyce do żywopłotu
Nożyce do żywopłotu to narzędzie specjalnie zaprojektowane do precyzyjnego przycinania i kształtowania żywopłotów. Dzięki swojej konstrukcji umożliwiają równomierne przycięcie gałęzi, co jest kluczowe dla estetycznego wyglądu żywopłotu. Nożyce mogą być ręczne, akumulatorowe lub elektryczne, co daje szeroki wybór w zależności od wielkości obszaru pracy i preferencji użytkownika. W profesjonalnej pielęgnacji ogrodów, nożyce do żywopłotu są nieocenione, gdyż pozwalają na dokładne cięcie nawet w trudno dostępnych miejscach. Właściwe przycinanie żywopłotów wpływa na ich zdrowie, zapewniając lepszy dostęp światła do wszystkich części rośliny, co sprzyja jej wzrostowi i gęstości. Użycie nożyc do żywopłotu jest również zgodne z dobre praktyki branżowymi, które zalecają regularne i precyzyjne przycinanie dla utrzymania zdrowych i estetycznych roślin. Dlatego właśnie nożyce do żywopłotu są najlepszym wyborem dla tego zadania.
Pytanie 25
Największą trwałość ogrodzenia zapewni zastosowanie drewna
A. bukowego
B. modrzewiowego
C. brzozowego
D. świerkowego
Wybór drewna świerkowego na ogrodzenie, mimo iż jest popularny, nie jest najlepszym rozwiązaniem w kontekście długotrwałej trwałości. Świerkowe drewno jest stosunkowo miękkie, co sprawia, że jest bardziej podatne na uszkodzenia mechaniczne oraz gnicie. Jego naturalna odporność na czynniki atmosferyczne jest znacznie niższa w porównaniu do modrzewiowego. Ponadto, drewno brzozowe, mimo swojego estetycznego wyglądu, charakteryzuje się ograniczoną odpornością na wilgoć i ma skłonność do pękania, co czyni je nieodpowiednim materiałem do budowy ogrodzeń. Tak samo, drewno bukowe, które jest bardzo twarde i trwałe, nie sprawdza się w stosunkach zewnętrznych, ponieważ jest wrażliwe na zmiany wilgotności i nie jest tak odporne na działanie grzybów oraz insektów. Typowe błędy myślowe przy wyborze drewna do ogrodzeń często wynikają z mylenia estetyki z funkcjonalnością. W praktyce, wybór materiału powinien być ukierunkowany na jego właściwości fizyczne oraz chemiczne, które zapewnią trwałość i niskie koszty eksploatacji. Doświadczenia specjalistów i dane z badań wykazują, że niektóre gatunki drewna, mimo że są mniej kosztowne, w dłuższej perspektywie generują wyższe wydatki na konserwację, co jest niedopuszczalne w profesjonalnych projektach budowlanych.
Pytanie 26
Pokazaną na pierwszym planie zdjęcia latarnię można zaprojektować na terenie
A. towarzyszącym drodze szybkiego ruchu.
B. skweru miejskiego.
C. miejskiego parku leśnego.
D. parku w stylu angielskim.
Latarnia z tego zdjęcia jest naprawdę fajnie zaprojektowana. Pasuje idealnie do nowoczesnych skwerków miejskich, gdzie oświetlenie powinno być nie tylko praktyczne, ale i ładne. W takich miejscach ważne jest, żeby światło tworzyło przyjemną atmosferę, prawda? Ta latarnia wydaje się odpowiadać tym wymaganiom i wpasowuje się w trendy dotyczące zrównoważonego rozwoju. Moim zdaniem, można by łatwo regulować jej jasność w zależności od pory dnia albo ilości osób w okolicy. To takie nowoczesne podejście, które ma sens i może naprawdę poprawić jakość życia w miastach.
Pytanie 27
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 28
Jaką kwotę stanowi kosztorys dla 850 m2 kostki brukowej, jeśli jej cena rynkowa to 83,50 zł/ m2?
A. 7 970,00 zł
B. 7 097,50 zł
C. 70 970,00 zł
D. 70 975,00 zł
Aby obliczyć wartość kosztorysową 850 m2 kostki brukowej przy cenie rynkowej wynoszącej 83,50 zł/m2, należy pomnożyć powierzchnię przez cenę jednostkową. Wzór na obliczenie kosztorysu to: koszt = powierzchnia × cena za m2. Zatem, 850 m2 × 83,50 zł/m2 = 70 975,00 zł. Prawidłowe oszacowanie kosztów budowlanych jest kluczowe w branży budowlanej, aby zapobiec niedoszacowaniu wydatków, co może prowadzić do problemów finansowych podczas realizacji projektu. Wiedza o cenach materiałów budowlanych oraz umiejętność ich obliczania jest niezbędna dla projektantów, inżynierów i wykonawców. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest przygotowanie ofert dla klientów, gdzie precyzyjne obliczenie kosztów pozwala na lepsze planowanie finansowe i zwiększa konkurencyjność firmy na rynku.
Pytanie 29
Jakie materiały powinny być użyte do stworzenia nawierzchni dla dzieci w placu zabaw usytuowanym w lesie?
A. płyty betonowe
B. wióry drzewne
C. granulat gumowy
D. płyty kamienne
Płyty betonowe nie są odpowiednim rozwiązaniem dla nawierzchni placów zabaw, zwłaszcza w naturalnym otoczeniu leśnym. Beton jest materiałem twardym, co zwiększa ryzyko poważnych obrażeń w przypadku upadku. Pomimo swojej trwałości, nie spełnia wymogów ochrony przed urazami, co jest kluczowe w projektowaniu przestrzeni dla dzieci. W kontekście normatywnym, nawierzchnie betonowe nie zapewniają odpowiedniej amortyzacji, a ich zastosowanie w miejscach zabaw może narazić dzieci na niebezpieczeństwo. Płyty kamienne, podobnie jak beton, charakteryzują się twardą powierzchnią, co prowadzi do podobnych problemów z bezpieczeństwem. Dodatkowo, ich naturalne nierówności mogą zwiększać ryzyko potknięć i upadków. Granulat gumowy, choć jest elastycznym materiałem, który zapewnia pewną amortyzację, nie jest zalecany w leśnych warunkach, ponieważ może zanieczyszczać środowisko naturalne i nie wkomponowuje się w ekosystem. Wybór odpowiedniego materiału nawierzchni powinien opierać się na analizie ryzyka oraz zgodności z obowiązującymi normami bezpieczeństwa, a także z uwzględnieniem estetyki i oddziaływania na środowisko. Właściwe podejście do projektowania nawierzchni dla placów zabaw jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa dzieci oraz harmonijnego wkomponowania w naturalny krajobraz.
Pytanie 30
Park kulturowy ustanawia się po uzyskaniu opinii wojewódzkiego konserwatora zabytków, przez kogo?
A. Radę Gminy
B. Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
C. Miejskiego Konserwatora Zabytków
D. Prezydenta Miasta
Wybór odpowiedzi dotyczących powoływania parków kulturowych, które wskazują na inne organy, takie jak Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Prezydent Miasta czy Miejski Konserwator Zabytków, opiera się na niepełnym zrozumieniu struktury administracyjnej odpowiedzialnej za ochronę zabytków. Minister Kultury ma szerokie kompetencje w zakresie polityki kulturalnej i ochrony dziedzictwa narodowego, lecz nie dokonuje on lokalnych decyzji o powołaniu parków kulturowych. Prezydent Miasta, jako przedstawiciel władz lokalnych, również nie jest organem odpowiedzialnym za tego typu decyzje, a jego rola ogranicza się do realizacji polityki miejskiej w ramach istniejących przepisów. Miejski Konserwator Zabytków, choć pełni ważną rolę w ochronie lokalnych zabytków, działa w ramach już ustalonych regulacji i nie ma kompetencji do samodzielnego powoływania parków kulturowych. Powszechny błąd polega na mylnym przekonaniu, że organy centralne lub lokalne mogą bezpośrednio wpływać na taką decyzję, podczas gdy odpowiedzialność za te działania spoczywa na Radzie Gminy, która działa w imieniu społeczności lokalnej. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do zaniechań w ochronie lokalnego dziedzictwa i utraty wartości kulturowych, jeśli nie zostaną podjęte właściwe kroki przez właściwe organy.
Pytanie 31
Jakie metody impregnacji drewnianych komponentów wykorzystywanych w budowie ogrodów najlepiej chronią je przed biologiczną korozją?
A. Iniekcji
B. Kąpieli
C. Natryskowa
D. Ciśnieniowa
Iniekcja, kąpiel czy natrysk to metody impregnacji drewna, które różnią się od ciśnieniowej pod względem efektywności i głębokości penetracji środków ochronnych. Iniekcja polega na wstrzykiwaniu substancji chemicznych w wybrane miejsca drewna. Choć może być użyteczna w przypadku lokalnych uszkodzeń, jej skuteczność w zabezpieczaniu całej konstrukcji przed korozją biologiczną jest ograniczona. W praktyce, środki nie docierają do głębszych warstw drewna, co sprawia, że nie zapewniają one kompleksowej ochrony. Kąpiel polega na zanurzeniu elementów drewnianych w roztworze impregnacyjnym, co również nie gwarantuje głębokiej penetracji; efektywność tej metody jest zdecydowanie niższa, zwłaszcza w przypadku grubszych elementów. Natryskowa impregnacja natomiast, choć łatwa w zastosowaniu, ma ograniczenia związane z równomiernym pokryciem i, podobnie jak kąpiel, nie gwarantuje przenikania substancji do wnętrza drewna. Wybór niewłaściwej metody impregnacji może prowadzić do osłabienia struktury drewna i zwiększonego ryzyka rozwoju korozji biologicznej, co w dłuższej perspektywie skutkuje koniecznością wymiany zniszczonych elementów. Z tego powodu, stosowanie ciśnieniowej impregnacji jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej ochrony, a inne metody mogą być stosowane jedynie jako uzupełnienie lub w specyficznych sytuacjach.
Pytanie 32
Podaj czynności (w odpowiedniej kolejności technologicznej) związane z realizacją nawierzchni z kostki brukowej na gruntach przepuszczalnych, przeznaczonej do ruchu pieszych?
A. Korytowanie oraz zagęszczenie podłoża, osadzenie obrzeży, wykonanie warstwy podbudowy z piasku, zagęszczenie podbudowy, ułożenie kostki brukowej
B. Korytowanie oraz zagęszczenie podłoża, realizacja wylewki betonowej, wykonanie warstwy podbudowy z piasku, osadzenie obrzeży, ułożenie kostki brukowej
C. Osadzenie obrzeży, korytowanie oraz zagęszczenie podłoża, wykonanie dwóch warstw podbudowy z tłucznia, zagęszczenie tych warstw podbudowy, ułożenie kostki brukowej
D. Osadzenie obrzeży, korytowanie oraz zagęszczenie podłoża, przygotowanie dwóch warstw podbudowy z klińca, zagęszczenie warstw podbudowy, ułożenie kostki brukowej
Wiele osób może błędnie sądzić, że kolejność wykonywania czynności związanych z budową nawierzchni z kostki brukowej nie ma kluczowego znaczenia. Jednakże, podejścia zaprezentowane w innych odpowiedziach zawierają zasadnicze błędy, które mogą prowadzić do problemów w przyszłości. Na przykład, pominięcie etapu korytowania na rzecz bezpośredniego osadzenia obrzeży prowadzi do niestabilności całej struktury, co zagraża jej trwałości. Również zastosowanie nieodpowiednich materiałów, takich jak klińce zamiast piasku, wprowadza ryzyko zatorów wodnych i osiadania kostki, co obniża jakość nawierzchni. W przypadku wylewki betonowej, jej zastosowanie w procesie układania kostki brukowej jest nieadekwatne dla gruntu przepuszczalnego, ponieważ nie sprzyja to odpowiedniemu drenażowi. Z punktu widzenia inżynierii budowlanej, każdy etap powinien być realizowany zgodnie z przyjętymi normami, aby zapewnić strukturę odporną na różne czynniki atmosferyczne i mechaniczne. Właściwa kolejność prac, jak i dobór odpowiednich materiałów, są kluczowe dla osiągnięcia optymalnych rezultatów budowlanych. To ważne, aby zrozumieć, że każdy błąd w tej sekwencji może prowadzić do kosztownych napraw oraz frustracji związanej z użytkowaniem nawierzchni.
Pytanie 33
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 34
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 35
Ślizg stanowi charakterystyczny składnik wyposażenia ogrodowego?
A. zoologicznego
B. botanicznego
C. jordanowskiego
D. pomologicznego
Ślizg to typowy element w ogrodach jordanowskich, które są miejscami do zabawy i aktywności dla dzieci i młodzieży. Te ogrody powstały na przełomie XIX i XX wieku i miały na celu promowanie zdrowego trybu życia oraz integrację lokalnych społeczności. Ślizg sprzyja nie tylko zabawie, ale też rozwija umiejętności motoryczne i koordynację ruchową dzieci. Warto pamiętać, że projektując takie urządzenia, musimy też myśleć o bezpieczeństwie – są odpowiednie normy, jak na przykład PN-EN 1176, które zapewniają, że te konstrukcje są stabilne i odporne na warunki atmosferyczne. Dobrze zaprojektowany ślizg powinien odpowiadać na potrzeby różnych grup wiekowych, co sprawia, że jest uniwersalny. To podejście dobrze wpisuje się w trendy dotyczące przestrzeni publicznych, które powinny być dostępne dla każdego.
Pytanie 36
W obszarze leśnym powinno się użyć nawierzchni
A. gruntowej
B. betonowej
C. tłuczniowej
D. bitumicznej
Wybór nawierzchni betonowej w parku leśnym jest nieodpowiedni z kilku powodów. Beton ma tendencję do zatrzymywania wody, co prowadzi do zwiększonego spływu powierzchniowego, a tym samym negatywnie wpływa na lokalne zasoby wodne oraz ekosystemy. Ta nawierzchnia jest sztywna i nieprzepuszczalna, co przeszkadza w naturalnym obiegu wody i może prowadzić do erozji oraz osłabienia struktury gleby w okolicznych terenach. Zastosowanie nawierzchni tłuczniowej może wydawać się atrakcyjne ze względu na jej walory estetyczne, jednak nie jest optymalnym rozwiązaniem w kontekście parków leśnych. Takie nawierzchnie, choć bardziej przepuszczalne, mogą prowadzić do osiadania kamieni i wymagać regularnej konserwacji, co staje się uciążliwe. Bitumiczne nawierzchnie są również niezalecane, ponieważ ich produkcja i instalacja mają znaczny wpływ na środowisko, a same w sobie generują efekty cieplarniane i ograniczają rozwój lokalnej flory i fauny. Wybór nieodpowiednich nawierzchni wiąże się nie tylko z estetyką, ale przede wszystkim z funkcjonowaniem parku jako miejsca zachowania bioróżnorodności oraz ochrony środowiska. Dlatego kluczowe jest podejmowanie decyzji w oparciu o zasady zrównoważonego rozwoju i ochrony ekosystemów.
Pytanie 37
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 38
W dokumentacji wykonawczej dla terenu parku miejskiego uwzględniono między innymi stworzenie ścieżek ogrodowych, budowę sadzawki, instalację mostka oraz zasadzenie roślin w pobliżu sadzawki. Jaką czynność zrealizuje się na końcu tego projektu?
A. Montaż mostka
B. Wykonanie sadzawki
C. Sadzenie roślin
D. Wykonanie ścieżek
Sadzenie roślin jest kluczowym etapem w realizacji projektu budowy parku miejskiego, który następuje po zakończeniu budowy infrastruktury wodnej i ścieżek. W praktyce, sadzenie roślin musi być przeprowadzone po zainstalowaniu najpierw sadzawki i mostka, ponieważ te elementy tworzą środowisko dla roślin oraz wpływają na ich późniejszy rozwój. Współczesne standardy projektowania parków miejskich zalecają, aby roślinność była dobierana zgodnie z lokalnymi warunkami glebowymi i klimatycznymi, co zapewnia ich długotrwałość i estetykę. Ponadto, odpowiednie planowanie sadzenia, w tym wybór pory roku i technik sadzenia, ma kluczowe znaczenie dla ich wzrostu. Przykładem może być zastosowanie roślin wodnych w pobliżu sadzawki, które mogą nie tylko pełnić funkcję ozdobną, ale również wspierać ekosystem wodny. Właściwe sadzenie roślin w ostatniej fazie jest niezbędne dla zapewnienia ich optymalnych warunków wzrostu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie architektury krajobrazu.
Pytanie 39
Jakiego narzędzia należy użyć do uzupełnienia piaskiem przestrzeni między kostkami brukowymi podczas układania nawierzchni?
A. Szczotki
B. Poziomicy
C. Drewnianej łaty
D. Młotka brukarskiego
Wybór narzędzi do wypełnienia spoin między kostkami brukowymi jest kluczowy dla zapewnienia odpowiedniej stabilności nawierzchni. Użycie poziomicy, choć istotne w innych aspektach budowy, nie ma zastosowania w kontekście wypełniania spoin. Poziomica służy do sprawdzania poziomu i pionu powierzchni, co jest ważne na etapie układania kostki, ale nie wpływa na sam proces wypełniania spoin. Użycie drewnianej łaty również nie jest odpowiednie, ponieważ jej główną funkcją jest wyrównywanie powierzchni, a nie rozprowadzanie piasku. Młotek brukarski, z kolei, jest używany do osadzania kostek w odpowiednim miejscu, a nie do wypełniania szczelin. Stosowanie tych narzędzi w nieodpowiedni sposób może prowadzić do błędów w procesie budowy, takich jak nieodpowiednie wypełnienie spoin, co w efekcie obniża trwałość nawierzchni oraz może prowadzić do jej deformacji w przypadku działania warunków atmosferycznych. Zrozumienie odpowiednich zastosowań każdego narzędzia jest kluczowe dla zachowania wysokich standardów jakości w budownictwie i unikania typowych pułapek, które mogą skutkować kosztownymi naprawami.
Pytanie 40
Jakie materiały będą odpowiednie do wyłożenia nawierzchni tarasu w ogrodzie urządzonym w stylu rustykalnym?
A. szlifowane płyty granitowe
B. chodnikowe płyty betonowe
C. brukowe kostki betonowe
D. heblowane deski dębowe
Deski dębowe heblowane to świetny wybór na taras w ogrodzie rustykalnym. Drewno dębowe jest naprawdę twarde i wytrzymałe na różne warunki atmosferyczne, więc sprawdzi się na zewnątrz. A heblowanie to super sprawa, bo nadaje gładką powierzchnię, co wygląda fajnie i jest bezpieczne – nie ma ostrych krawędzi, które mogą być problematyczne. W stylu rustykalnym lubimy naturalne materiały, więc drewno naprawdę pasuje. Warto też pomyśleć o impregnacji, bo to dodatkowo zwiększa trwałość drewna i sprawia, że lepiej znosi wilgoć. Nie zapominajmy o wentylacji podłoża, bo wilgoć to nieprzyjaciel, a grzyby i pleśń to już w ogóle nie są fajne. Dobrze jest też regularnie konserwować drewno, żeby długo wyglądało ładnie i dobrze się sprawowało przez lata.