Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik geodeta
Kwalifikacja: BUD.19 - Wykonywanie prac geodezyjnych związanych z katastrem i gospodarką nieruchomościami
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 11:12
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 11:55

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie dokumenty należy załączyć do wniosku o podział nieruchomości zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami?

A. Wykaz obliczonych pól powierzchni nowych działek

B. Arkusz danych ewidencyjnych

C. Wykaz zmian gruntowych

D. Szkic polowy

Szkic polowy, wykaz obliczonych pól powierzchni nowych działek oraz arkusz danych ewidencyjnych to dokumenty, które mogą być użyteczne w procesie administracyjnym, jednak nie są one wystarczające ani właściwe dołączane do wniosku o podział nieruchomości. Szkic polowy, chociaż zawiera wizualizację terenu, nie dostarcza szczegółowych informacji o zmianach w strukturze gruntowej, co jest kluczowe dla decyzji administracyjnej. Wykaz obliczonych pól powierzchni nowych działek jest jedynie jednym z elementów, które mogą być oceniane, ale sam w sobie nie wyjaśnia kontekstu wprowadzenia tych zmian ani ich wpływu na zagospodarowanie przestrzenne. Arkusz danych ewidencyjnych, mimo że zawiera informacje o stanie prawnym nieruchomości, nie odzwierciedla bieżących zmian ani potrzeb związanych z podziałem działki. Często błędne jest myślenie, że te dokumenty mogą zastąpić wykaz zmian gruntowych, co prowadzi do niekompletności wniosku i potencjalnych problemów w procesie jego rozpatrywania. Warto pamiętać, że każdy dokument dołączany do wniosku musi być zgodny z wymogami prawnymi oraz praktykami geodezyjnymi, aby zapewnić transparentność i efektywność w administracji nieruchomościami.

Pytanie 2

Obliczając współrzędne X i Y punktów osnowy realizacyjnej, które tworzą ciąg poligonowy składający się z ośmiu kątów poziomych, otrzymano teoretyczną sumę kątów [ß_t] = 1200,0000^g oraz praktyczną [ß_p] = 1200,0160^g. Jaką poprawkę kątową należy wprowadzić do wartości każdego z kątów?

A. vkt = +10cc

B. vkt = - 10cc

C. vkt = - 20cc

D. vkt = +20cc

Analizując inne odpowiedzi, można dostrzec pewne nieporozumienia związane z obliczeniami. Niektórzy mogą pomylić interpretację wartości różnicy między sumą teoretyczną a praktyczną, uznając, że wystarczy je po prostu zsumować lub odjąć bez odniesienia do liczby kątów w poligonowym ciągu. Używanie wartości +10 cc lub +20 cc jako poprawki kątowej wskazuje na zrozumienie, że mamy do czynienia z nadwyżką, ale nie uwzględnia prawidłowego podziału tej nadwyżki przez liczbę kątów. Każda poprawka kątowa powinna być obliczana w odniesieniu do całkowitej liczby kątów, co jest fundamentalną zasadą w geodezji. Ponadto błędem jest zakładanie, że różnice w sumach kątów mogą być interpretowane w sposób bezpośredni, bez uwzględnienia kontekstu ich pomiaru. Również pomijanie konwersji jednostek może prowadzić do poważnych błędów w obliczeniach, co jest sprzeczne z dobrą praktyką w geodezji, gdzie precyzja jest kluczowa. Dlatego tak ważne jest, aby nie tylko znajomość wzorów, ale także zrozumienie zasad, które kierują obliczeniami kątów w poligonach, były fundamentem wiedzy każdego geodety.

Pytanie 3

Identyfikatory rejestracyjne dla budynków mają format

A. WWPPGG_R.XXXX.NDZ

B. WWPPGG_R.XXXX.GNr

C. WWPPGG_R.XXXX.BNr

D. WWPPGG_R.XXXX.LNr

Identyfikatory jednostek rejestrowych budynków są niezwykle istotne w kontekście zarządzania i ewidencji nieruchomości. Odpowiedź WWPPGG_R.XXXX.BNr jest poprawna, ponieważ 'BNr' oznacza numer budynku w ramach określonego regionu, co jest zgodne z obowiązującymi standardami ewidencji budynków. W schemacie tym 'WW' odnosi się do województwa, 'PP' do powiatu, 'GG' do gminy, a 'R' do rejonu, co tworzy zrozumiałą hierarchię lokalizacji. Przykład zastosowania tego identyfikatora to sytuacja, w której inspektor budowlany, planując kontrolę, potrzebuje jednoznacznego identyfikatora budynku, aby uzyskać dostęp do dokumentacji i historii obiektu. Poprawne użycie identyfikatorów pozwala na efektywne zarządzanie danymi, a także zgodność z przepisami prawa budowlanego oraz innymi regulacjami. W praktyce, właściwe identyfikowanie budynków jest kluczowe dla zarówno organów administracji, jak i prywatnych inwestorów, którzy chcą uniknąć problemów prawnych związanych z nieruchomościami.

Pytanie 4

Jakim kolorem jest ukazywana treść zaplanowana na szkicu tyczenia?

A. Niebieskim

B. Czarnym

C. Czerwonym

D. Zielonym

Treść projektowana na szkicu tyczenia jest przedstawiana kolorem czerwonym, co ma swoje uzasadnienie w normach oraz praktykach stosowanych w geodezji i kartografii. Czerwony kolor jest powszechnie stosowany do oznaczenia elementów, które są kluczowe dla interpretacji projektu oraz dla późniejszego etapu realizacji inwestycji. Taki wybór kolorystyki ma na celu zwiększenie widoczności i kontrastu, co jest szczególnie istotne podczas pracy w terenie, gdzie różnorodność uwarunkowań może wpływać na czytelność dokumentacji. Przykładem zastosowania może być wizualizacja granic działek, dróg czy innych istotnych elementów infrastruktury. Ponadto, zgodnie z wytycznymi ISO i krajowymi normami geodezyjnymi, kolor czerwony jest standardowo używany do oznaczania elementów podlegających szczególnej ochronie lub wymagających szczególnej uwagi. Właściwe oznaczenie w projektach tyczenia jest kluczowe dla uniknięcia pomyłek podczas realizacji robót budowlanych, co podkreśla znaczenie precyzyjnego i przemyślanego podejścia do kolorystyki w dokumentacji geodezyjnej.

Pytanie 5

W oznaczeniu: gn32 na szkicu inwentaryzacyjnym kryje się informacja o

A. przewodzie gazowym niskoprężnym oraz jego średnicy

B. garażu wielopoziomowym oraz liczbie miejsc postojowych

C. użytkowaniu gruntowym i numerze działki

D. niskim budynku gospodarczym i jego numerze adresowym

Zrozumienie zapisów stosowanych w dokumentacji technicznej jest kluczowe dla właściwego projektowania oraz eksploatacji różnego rodzaju instalacji. Odpowiedzi, które wskazują na inne znaczenia zapisu 'gn32', takie jak 'garaż wielopoziomowy i liczbę stanowisk' lub 'użytek gruntowy i numer działki', są błędne z kilku powodów. Po pierwsze, nie istnieje standardowa konwencja, która łączyłaby skróty tego rodzaju z kategoriami budowlanymi czy gruntowymi. W przypadku infrastruktury budowlanej, oznaczenia dotyczące garaży lub działek są zazwyczaj oparte na innych symbolach i nie mają związku z przewodami gazowymi. Podobnie, odpowiedź sugerująca, że 'gn32' odnosi się do 'budynku gospodarczego niskiego i numeru adresowego', również nie znajduje potwierdzenia w praktyce inżynieryjnej. Tego rodzaju błędne interpretacje mogą prowadzić do poważnych problemów w projektowaniu i eksploatacji systemów, gdzie zastosowanie niewłaściwych materiałów lub nieodpowiednich parametrów technicznych może skutkować nieefektywnością, a w skrajnych przypadkach - zagrożeniem dla bezpieczeństwa. Ważne jest, aby podczas analizy dokumentacji technicznej korzystać z wiarygodnych źródeł oraz być świadomym standardów branżowych, które regulują oznaczenia i ich zastosowanie.

Pytanie 6

Jeśli nachylenie niwelety trasy wynosi 2%, a wysokość początkowa niwelety to 58,30 m, to jaka będzie wysokość pierwszego punktu hektometrowego?

A. 58,50 m

B. 60,50 m

C. 60,30 m

D. 59,30 m

Wysokości podane w innych odpowiedziach mogą być mylące, ponieważ oparte są na błędnych założeniach dotyczących obliczeń związanych z pochyleniem niwelety. W przypadku odpowiedzi 58,50 m, mogło dojść do pomyłki w zrozumieniu, że pochylenie 2% dotyczy 100 m, a nie zostało dodane do właściwej wysokości punktu początkowego. Odpowiedź 59,30 m z kolei nie uwzględnia pełnego zwiększenia wysokości, co prowadzi do niedoszacowania wysokości pierwszego punktu hektometrowego. Proporcja 2% nie jest poprawnie zastosowana w tych odpowiedziach, co skutkuje błędnymi wynikami. W przypadku odpowiedzi 60,50 m, jest to również niepoprawne, ponieważ przyjęto zbyt dużą wartość wzrostu w stosunku do pochylenia. Osoby, które wybierają błędne odpowiedzi, często mylą pojęcia związane z nachyleniem i wysokością niwelety, co prowadzi do nieprecyzyjnych obliczeń. Ważne jest zrozumienie, że pochylenie 2% oznacza dodatek 2 m na każdy 100 m, co powinno być kluczowym punktem odniesienia przy takich obliczeniach.

Pytanie 7

W jaki sposób należy oznaczyć parcele, które zostaną utworzone w wyniku podziału działki ewidencyjnej nr 155?

A. 155-1, 155-2

B. 155/a, 155/b

C. 155/1, 155/2

D. 156, 157

Odpowiedź 155/1, 155/2 jest poprawna, ponieważ zgodnie z zasadami ewidencji gruntów i budynków, działki powstałe w wyniku podziału działki ewidencyjnej oznaczonej numerem 155 powinny przyjąć formę oznaczeń z użyciem ukośnika. W praktyce stosuje się przy tym numerację sekwencyjną z dodaniem kolejnego numeru po ukośniku, co pozwala na łatwe zidentyfikowanie nowych działek oraz ich związku z działką macierzystą. Przykładem może być sytuacja, w której działka ewidencyjna 155 zostaje podzielona na dwie mniejsze działki – wówczas nadanie im oznaczeń 155/1 oraz 155/2 zapewnia jednoznaczność i przejrzystość w dokumentacji geodezyjnej. Zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami, odpowiednie oznaczenie działek jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia ksiąg wieczystych oraz ewidencji gruntów. Dobre praktyki w zakresie geodezji podkreślają znaczenie zgodności oznaczeń z obowiązującymi normami, co ułatwia późniejsze czynności związane z obrotem nieruchomościami oraz ich zarządzaniem.

Pytanie 8

W przypadku usprawiedliwionego nieobecności strony, geodeta ma prawo wstrzymać postępowanie rozgraniczeniowe na

A. okres nieprzekraczający jednego miesiąca

B. maksymalnie jeden tydzień

C. 90 dni

D. 60 dni

Odpowiedź, że w przypadku usprawiedliwionego niestawiennictwa strony geodeta może wstrzymać postępowanie rozgraniczeniowe na okres nie dłuższy niż jeden miesiąc, jest zgodna z przepisami prawa geodezyjnego. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, geodeta ma obowiązek uwzględnić sytuacje, w których strona nie jest w stanie wziąć udziału w postępowaniu z uzasadnionych przyczyn, takich jak np. choroba czy inne ważne zobowiązania. Ustalenie maksymalnego okresu wstrzymania postępowania na jeden miesiąc ma na celu zapewnienie równowagi pomiędzy prawem do obrony interesów stron a efektywnością postępowania. W praktyce, jeżeli jedna ze stron nie stawia się na wyznaczone posiedzenie, geodeta powinien dokładnie udokumentować przyczyny tego niestawiennictwa oraz podjąć działania, które będą zgodne z zasadami dobrej praktyki. Na przykład, jeśli strona zgłosi niemożność stawienia się z powodu hospitalizacji, geodeta powinien wziąć to pod uwagę, co pozwoli na skuteczne kontynuowanie procesu w przyszłości, z poszanowaniem praw wszystkich zainteresowanych.

Pytanie 9

Z jaką dokładnością ustala się powierzchnię działki ewidencyjnej?

A. 0,1 m2

B. 0,01 m2

C. 100 m2

D. 1 m2

Odpowiedź 1 m2 jest poprawna, ponieważ pole powierzchni działki ewidencyjnej określa się z precyzją do 1 m2. W kontekście ewidencji gruntów, zgodnie z przepisami prawa, w szczególności z Ustawą z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, oraz odpowiednimi normami, pole powierzchni działki powinno być przedstawione w sposób przejrzysty i zrozumiały. Precyzyjność 1 m2 odpowiada typowym wymaganiom w zakresie planowania przestrzennego oraz wyceny nieruchomości. Przykładowo, w procesie sprzedaży lub zakupu działki, znajomość jej powierzchni z dokładnością do 1 m2 jest wystarczająca do dokonania odpowiednich obliczeń i analiz. W praktyce, wyznaczanie powierzchni działek odbywa się najczęściej przy użyciu technologii GPS oraz z wykorzystaniem map ewidencyjnych, co zapewnia wysoką dokładność pomiarów w granicach 1 m2.

Pytanie 10

Podział kraju dla celów rejestracji gruntów i budynków stanowi

A. rejon statystyczny

B. osiedle

C. województwo

D. obręb ewidencyjny

Obręb ewidencyjny to taki kawałek terenu, który dzieli się w naszym kraju do celów ewidencji gruntów i budynków. To dość ważny temat, bo pozwala na lepsze zarządzanie i porządkowanie informacji o nieruchomościach. Można go zdefiniować jako wyodrębniony obszar, który może być częścią lub nawet całym gminy. To na jego podstawie ustalamy, gdzie dokładnie znajduje się dana nieruchomość, co jest istotne dla właścicieli, ale też dla firm zajmujących się handlem nieruchomościami czy planowaniem przestrzeni. Dzięki obrębom ewidencyjnym można ustalić stan prawny działek, ich klasyfikację, a także wymiary, co przydaje się np. podczas transakcji lub podejmowania decyzji co do zagospodarowania terenu. W Polsce obręby te ustalają odpowiednie organy administracji geodezyjnej, co z kolei zapewnia spójność danych. Trzeba też pamiętać, żeby regularnie aktualizować te ewidencje, bo zmiany w infrastrukturze i na gruntach są normalne i ważne do śledzenia.

Pytanie 11

Mapę do celów projektowych obszarów przemysłowych należy przygotować w skali co najmniej

A. 1 : 1 000

B. 1 : 4 000

C. 1 : 5 000

D. 1 : 2 000

Odpowiedź 1: Skala 1 : 1 000 jest na pewno właściwa. Według polskich norm dotyczących projektowania terenów przemysłowych, musimy mieć mapę w takiej skali, żeby była wystarczająco szczegółowa do pracy. Taka skala daje nam możliwość lepszego odwzorowania terenu i tego, co się na nim znajduje, co jest mega ważne, gdy planujemy różne obiekty przemysłowe. Dzięki temu widzimy, gdzie są granice działek czy jak przebiegają media, co pozwala uniknąć problemów w przyszłości. W praktyce, jak np. projektujemy nową halę produkcyjną, to musimy mieć pewność, że wszystko jest dokładnie odwzorowane, bo to później wpływa na rozmieszczenie maszyn i cały proces produkcji.

Pytanie 12

Geodeta przeprowadził pomiar, który dał odczyt na łacie w punkcie początkowym A, równy 3000 mm oraz dystans między punktem A a punktem końcowym B, wynoszący 60 m. Aby można było wytyczyć linię o zdefiniowanym nachyleniu równym 2‰, odczyt na łacie w punkcie B powinien wynosić

A. 3000 mm

B. 3060 mm

C. 2880 mm

D. 2940 mm

Odpowiedź 2880 mm jest poprawna, ponieważ aby uzyskać linię o zadanym pochyleniu wynoszącym 2‰, musimy uwzględnić stosunek długości nachylenia do długości podstawy równy 2:1000. W przypadku pomiaru odległości wynoszącej 60 m (60000 mm) i punktu początkowego A o odczycie 3000 mm, obliczenia są następujące: z obliczonego nachylenia wynika, że zmiana wysokości powinna wynosić 60 m * 2 / 1000 = 12 mm. Zatem, aby uzyskać poprawny odczyt w punkcie B, należy odjąć tę wartość od odczytu w punkcie A, co daje 3000 mm - 12 mm = 2880 mm. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w geodezji, które zalecają precyzyjne obliczenia w celu zapewnienia dokładności pomiarów. W praktyce geodeci często wykorzystują tego rodzaju obliczenia przy wytyczaniu tras drogowych czy budowlanych, gdzie precyzyjne nachylenie jest kluczowe dla stabilności i bezpieczeństwa.

Pytanie 13

Jakiej z wymienionych czynności geodeta nie realizuje podczas określania przebiegu granic na terenie?

A. Doręczenia uczestnikom wezwania do stawienia się na miejscu.

B. Przyjęcia pełnomocnictw wydanych przez uczestników.

C. Przeprowadzania wywiadu w terenie.

D. Weryfikacji obecności oraz ustalenia tożsamości uczestników.

Wybierając odpowiedzi związane z obowiązkami geodety, takie jak 'Sprawdzenia obecności i ustalenia tożsamości stron', 'Przyjęcia pełnomocnictw udzielonych przez strony' czy 'Przeprowadzenia wywiadu terenowego', można łatwo się pomylić co do roli geodety przy ustalaniu granic. Geodeta rzeczywiście ma za zadanie ustalić, kim są strony, co jest mega ważne, żeby wszyscy, którzy chcą brać udział w sprawie, byli obecni i mieli do tego prawo. Przyjęcie pełnomocnictwa też jest istotne, bo trzeba mieć pewność, że osoby reprezentujące strony działają zgodnie z prawem. A wywiad terenowy to już standard, bo pozwala na zebranie ważnych informacji o danej nieruchomości czy też jej historii. To wszystko jest potrzebne, żeby praca geodety była zgodna z przepisami. Jednak błędnie jest myśleć, że te czynności to formalne obowiązki, które są kluczowe tylko dla samego ustalania granic. W praktyce, te zadania są częścią szerszego kontekstu działań geodety, który musi znać zarówno aspekty prawne, jak i techniczne związane z pomiarami. Jeśli zignoruje się znaczenie tych czynności oraz ich rolę w zarządzaniu nieruchomościami, to można się na prawdę mocno pomylić w interpretacji tego, co geodeta robi na gruncie.

Pytanie 14

Jakie oznaczenia powinny mieć działki utworzone w wyniku podziału działki nr 23 na dwie równe części?

A. 23/1 i 23/2

B. 1/23 i 2/23

C. 23 i 24

D. 23½ i 23½

Odpowiedź 23/1 i 23/2 jest poprawna, ponieważ jest zgodna z zasadami nadawania numerów działkom po ich podziale. Gdy działka numer 23 jest dzielona na dwie równe części, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa geodezyjnego, nowo powstałe działki powinny otrzymać numery, które zachowują pierwotny numer działki z dodatkowym oznaczeniem. W tym przypadku, oryginalny numer 23 jest podzielony na dwie części, które otrzymują numery ułamkowe 23/1 i 23/2. Taki sposób numeracji jest zgodny z normami ustalonymi w Kodeksie cywilnym oraz w przepisach dotyczących ewidencji gruntów i budynków. Praktycznym przykładem może być sytuacja, gdy działka jest dzielona w celu sprzedaży lub zabudowy. Prawidłowe nadanie numerów działkom po podziale jest istotne, aby zapewnić jednoznaczność oraz klarowność w dokumentacji prawnej i geodezyjnej. W przypadku przyszłych transakcji związanych z tymi działkami, łatwiej będzie zidentyfikować ich status oraz historię prawną.

Pytanie 15

Jedną z kategorii użytków gruntowych są tereny różnorodne, które na mapie ewidencyjnej oznaczane są symbolem literowym

A. Tk

B. Tr

C. Wsr

D. Wpr

Wybór odpowiedzi 'Wpr', 'Tk' lub 'Wsr' świadczy o niepełnym zrozumieniu systemu klasyfikacji użytków gruntowych oraz ich oznaczeń na mapach ewidencyjnych. Odpowiedź 'Wpr' odnosi się do wód powierzchniowych, co jest zaledwie jednym z wielu typów terenów, jednak nie odpowiada na pytanie dotyczące terenów różnych. Z kolei 'Tk' oznacza tereny komunikacyjne, które również nie odzwierciedlają kategorii terenów różnorodnych, a skupiają się na infrastrukturze transportowej. Odpowiedź 'Wsr' dotyczy wód stojących, co również nie ma związku z tematyką. Użytkownik, wybierając te odpowiedzi, może mylić różnorodność użytków gruntowych z ich specyfiką funkcjonalną, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowym elementem w analizie użytków gruntowych jest zrozumienie, że tereny różne obejmują obszary, które nie są z góry przypisane do określonej funkcji użytkowej, a ich klasyfikacja ma na celu lepsze zrozumienie i zarządzanie przestrzenią. Niezrozumienie tych zależności może skutkować błędami w planowaniu przestrzennym oraz niewłaściwym zagospodarowaniem gruntów, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do problemów środowiskowych i urbanistycznych.

Pytanie 16

Ocena przydatności gleb oraz ich historia powstawania wpływają na klasyfikację gleb na

A. klasy bonitacyjne

B. typy

C. klasy użyteczności rolniczej

D. rodzaje

Podział gleb na klasy przydatności rolniczej, rodzaje czy typy może wprowadzać w błąd, ponieważ koncentruje się na innych aspektach niż rzeczywista ocena ich wartości użytkowej. Klasy przydatności rolniczej sugerują kategoryzację gleb na podstawie ich potencjału do upraw, co rzeczywiście jest związane z bonitacją, ale nie odzwierciedla pełnego zakresu analizy, jaką oferują klasy bonitacyjne. Klasy te uwzględniają szerszy wachlarz parametrów, w tym nie tylko typ gleby, ale także jej właściwości fizyczne, chemiczne oraz biologiczne. Rozróżnienie na rodzaje gleb, takie jak gleby piaszczyste, gliniaste czy torfowe, odnosi się głównie do ich składu mineralnego i strukturalnego, a nie do ich przydatności użytkowej. Typy gleb, przyznawane na podstawie ich właściwości morfologicznych, również nie dostarczają pełnej informacji o ich użyteczności w produkcji rolniczej. Istotnym błędem myślowym jest ograniczanie analizy wartości gleb do ich rodzaju lub typu, co prowadzi do pomijania kluczowych czynników, takich jak żyzność, struktura i zdolność do retencji wody. Właściwa ocena gleb wymaga zatem holistycznego podejścia, uwzględniającego zarówno cechy fizyczne, jak i ich funkcje w ekosystemie oraz w działalności rolniczej.

Pytanie 17

Jakim kolorem zaznacza się numery nowych działek na mapie z projektem podziału gruntów?

A. Zielonym

B. Czarnym

C. Brązowym

D. Czerwonym

Odpowiedź 'Czerwonym' jest prawidłowa, ponieważ w procesie podziału nieruchomości oraz w kreśleniu map projektowych, kolorem czerwonym oznacza się nowe działki. Takie podejście jest zgodne z obowiązującymi standardami w zakresie planowania przestrzennego i geodezji. Czerwony kolor wyróżnia nowe obszary, co pozwala na łatwiejsze ich zidentyfikowanie w kontekście istniejącej infrastruktury oraz zagospodarowania terenu. Przykładowo, w praktyce geodezyjnej, podczas aktualizacji mapy ewidencyjnej, nowo wydzielone działki są zazwyczaj wrysowywane na czerwono, co ułatwia ich późniejsze odnajdywanie i identyfikację przez zainteresowane strony, takie jak inwestorzy czy organy administracyjne. Stosowanie czerwonego koloru ma na celu nie tylko estetykę, ale przede wszystkim funkcjonalność mapy, co jest istotne w planowaniu urbanistycznym i zarządzaniu gruntami. Ponadto, w kontekście standardów kartograficznych, kolorystyka map powinna być spójna, co wpływa na czytelność i interpretację danych przestrzennych.

Pytanie 18

W rejestrze gruntów i budynków nie uwzględnia się sadów o powierzchni mniejszej niż

A. 0,1000 ha

B. 0,0100 ha

C. 0,0001 ha

D. 0,0010 ha

Pozostałe odpowiedzi sugerują mniejsze wartości powierzchni, poniżej 0,1000 ha, co jest niezgodne z obowiązującymi przepisami dotyczącymi ewidencji gruntów i budynków. Warto zwrócić uwagę, że powierzchnie sadów, które są mniejsze niż normatywna wartość, mogą być mylone z innymi rodzajami użytków rolnych, które podlegają innym regulacjom. Przykładowo, powierzchnie 0,0100 ha, 0,0010 ha czy 0,0001 ha są w praktyce zbyt małe, by uzasadniać konieczność ich ewidencjonowania, ponieważ mogą dotyczyć jedynie najmniejszych upraw, które nie mają istotnego znaczenia gospodarczego ani przestrzennego. Typowym błędem myślowym jest przyjęcie założenia, że każda mała działka wymaga szczegółowego raportowania. W rzeczywistości, administracja państwowa wprowadziła progi, aby ułatwić zarządzanie administracyjne i ograniczyć obciążenia, które mogą wynikać z rejestracji bardzo małych powierzchni. Nie uwzględnienie tych normatywnych wartości może prowadzić do niepor

Pytanie 19

Jednostkami, które nie są powierzchniowymi formami podziału kraju do celów ewidencji gruntów i budynków, są

A. obręby ewidencyjne

B. działki ewidencyjne

C. jednostki ewidencyjne

D. kompleksy gruntowe

Obręb ewidencyjny, jednostka ewidencyjna i działka ewidencyjna to kluczowe pojęcia w systemie ewidencji gruntów, które mają swoje ściśle określone definicje i zastosowanie w praktyce. Obręby ewidencyjne są to wydzielone obszary, które zawierają zestaw działek ewidencyjnych. Każdy obręb ma swoje granice, co pozwala na łatwe i efektywne zarządzanie danymi dotyczącymi gruntów. Jednostki ewidencyjne to ogólne określenie, które może obejmować zarówno obręby, jak i działki, a ich głównym celem jest uporządkowanie i systematyzacja danych gruntowych. Działki ewidencyjne natomiast to podstawowe jednostki, na które dzielone są nieruchomości w systemie ewidencji. Każda działka ma przypisany unikalny numer, co ułatwia identyfikację właścicieli i zarządzanie prawami do nieruchomości. Mylenie kompleksów gruntowych z tymi jednostkami wynika często z nieznajomości systemu ewidencji oraz różnic pomiędzy nimi. Kompleksy gruntowe to pojęcie szersze i mniej formalne, odnoszące się do ogólnego zgrupowania gruntów, ale nie mające statusu jednostki ewidencyjnej. W związku z tym, osoba, która nie zna specyfiki ewidencji gruntów, może błędnie uznać, że kompleksy gruntowe są jednym z typów jednostek ewidencyjnych, co prowadzi do nieporozumień w zakresie zarządzania i obrotu nieruchomościami.

Pytanie 20

Termin granicznej rozprawy w celu ustalenia granic nieruchomości został wyznaczony na 25. 03. 2019 r. Którego dnia najpóźniej powinny zostać dostarczone zainteresowanym wezwania do stawienia się na gruncie?

A. 11. 03. 2019 r.

B. 25. 02. 2019 r.

C. 18. 03. 2019 r.

D. 22. 03. 2019 r.

Wybór daty dostarczenia wezwania do stawienia się na gruncie przed rozprawą graniczną wymaga zrozumienia przepisów dotyczących terminów procesowych. Niektóre odpowiedzi sugerują wcześniejsze daty, co może prowadzić do fałszywego wrażenia, że wystarczające jest spełnienie ogólnych wymogów dotyczących powiadamiania. Na przykład, wysłanie wezwania 22 marca, co daje zaledwie 3 dni do rozprawy, wyraźnie nie spełnia minimalnego wymogu 7 dniowego okresu powiadomienia. Podobne nieporozumienie można zaobserwować w przypadku wcześniejszych dat, takich jak 11 marca czy 25 lutego, które są zdecydowanie zbyt wczesne, a ich wybór nie uwzględnia istoty proceduralnych wymogów dotyczących terminu doręczenia. W praktyce, dostarczenie wezwania zbyt wcześnie może prowadzić do niepotrzebnych komplikacji, takich jak zmiana okoliczności przez strony, co może wpłynąć na przebieg postępowania. Niezrozumienie tego aspektu może być przyczyną typowych błędów myślowych związanych z interpretacją przepisów, które stanowią podstawę efektywnego zarządzania sprawami cywilnymi. Warto zwrócić uwagę, że zgodnie z dobrymi praktykami, terminowe powiadomienie stron jest kluczowe dla zapewnienia przejrzystości i sprawiedliwości procesu, co często podkreślane jest w orzecznictwie sądowym oraz przez praktyków prawa.

Pytanie 21

Który z poniższych dokumentów nie może stanowić podstawy do wpisu w dziale I-O księgi wieczystej, dotyczącego ujawnienia podziału nieruchomości?

A. Wyrys z mapy ewidencyjnej

B. Wypis z rejestru gruntów

C. Decyzja zatwierdzająca projekt podziału nieruchomości

D. Postanowienie opiniujące wstępny projekt podziału nieruchomości

Decyzja dotycząca wstępnego projektu podziału nieruchomości nie może być użyta do wpisania do działu I-O księgi wieczystej. To tylko dokument informacyjny, który wyraża opinię o proponowanym podziale, ale nie jest oficjalną decyzją, która by to zatwierdzała. A żeby wpisać podział do księgi wieczystej, potrzebne są jakieś konkretne dokumenty, które pokazują, że decyzje administracyjne zostały podjęte. Zazwyczaj chodzi o odpowiednią zgodę organów, co jest wydawane na podstawie zatwierdzonego projektu podziału. Taki dokument jest ważny nie tylko dla urzędników, ale też dla przyszłych właścicieli, bo daje im pewność prawną. Dobrze też wiedzieć, że dział II księgi wieczystej, gdzie są zamieszczone informacje o rzeczowych prawach, również wymaga konkretnych dokumentów, żeby zabezpieczyć interesy nabywców.

Pytanie 22

Jakie punkty graniczne działki powinny być trwale ustabilizowane w trakcie procedury wytyczania granic?

A. Granice wskazane przez zainteresowane strony.

B. Granice znajdujące się w pobliżu budynków.

C. Granice wybrane przez geodetę.

D. Wszystkie punkty graniczne.

Analizując odpowiedzi, które są niepoprawne, można zauważyć kilka poważnych nieporozumień. Na przykład jedna odpowiedź sugeruje, że geodeta powinien sam wybierać punkty graniczne. To trochę mija się z celem, bo prawda jest taka, że to strony powinny wskazać, co i jak. Geodeta ma pomóc, ale nie powinien sam decydować, co jest najważniejsze – w końcu to właściciele znają swoje działki najlepiej. Inna odpowiedź twierdzi, że każdy punkt graniczny musi być stabilizowany. To też nie jest zbyt praktyczne, bo nie każdy punkt jest naprawdę istotny. Stabilizacja powinna być skupiona na punktach, które naprawdę mają znaczenie. Co do punktów koło budynków – nie można sugerować, że bliskość do zabudowań ma decydować o granicy. To nie jest dobry wyznacznik. Punkty graniczne najlepiej ustalać na podstawie dokumentów historycznych i prawnych, a nie tylko na uczuciach dotyczących odległości. Właściwe podejście do granic musi brać pod uwagę potrzeby właścicieli i to, co mówią przepisy.

Pytanie 23

Grunty, które są zadrzewione lub zakrzewione w klasyfikacji użytków gruntowych, to takie, które pokryte są roślinnością leśną, a ich maksymalna powierzchnia wynosi

A. 1,0000 ha

B. 0,1000 ha

C. 0,0010 ha

D. 0,0100 ha

Odpowiedź 0,1000 ha jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z definicją gruntów zadrzewionych lub zakrzewionych, są to tereny pokryte roślinnością leśną, których powierzchnia nie przekracza 0,1000 ha. Grunty te odgrywają istotną rolę w ekosystemach, przyczyniając się do bioróżnorodności oraz ochrony gleby. Przykładem mogą być niewielkie tereny zielone w miastach, które pełnią funkcję parków, a także obszary wiejskie, gdzie zadrzewienia wykorzystywane są do ochrony przed erosion oraz jako miejsca rekreacyjne. W kontekście planowania przestrzennego oraz zarządzania zasobami naturalnymi, znajomość tych definicji jest kluczowa dla właściwego klasyfikowania gruntów, co pozwala na efektywne zarządzanie nimi zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa i standardami ochrony środowiska. Wiedza ta jest również niezbędna w kontekście pozyskiwania funduszy z Unii Europejskiej na projekty związane z ochroną przyrody i zrównoważonym rozwojem.

Pytanie 24

Prostokątna parcela na mapie ewidencyjnej w skali 1:2000 ma wymiary 1 cm × 2 cm. Jaką powierzchnię zajmuje ta działka w rzeczywistości?

A. 8 ha

B. 4 ha

C. 8 a

D. 4 a

Jak trafiłeś w błędną odpowiedź, to trzeba zrozumieć, jak działa przeliczanie powierzchni i czemu ta skala mapy jest taka ważna. Na przykład, odpowiedź 4 ha jest nieodpowiednia, bo sugeruje, że przeliczenie powierzchni zrobiono bez uwzględnienia skali. W rzeczywistości 4 ha to 40 000 m², co jest znacznie za dużo w porównaniu do rzeczywistej powierzchni działki, która ma tylko 8 a, czyli 800 m². Z kolei 4 a też nie ma sensu, bo to za mało, a wyniki się nie zgadzają. Typowy błąd to nieprzewidywanie wpływu skali na rzeczywiste powierzchnie. Natomiast 8 ha to też zły wybór, bo to się przekłada na 80 000 m², co znacznie przewyższa rzeczywistą powierzchnię. Niezwykle ważne jest, żeby ogarnąć te przeliczenia jednostek powierzchni, jak hektary i ary, bo w geodezji oraz planowaniu przestrzennym to podstawa. Działki często mierzymy w arach, więc umiejętność konwersji między m² a a i ha jest priorytetem. Zawsze warto mieć na uwadze te przeliczniki oraz wpływ skali, żeby uniknąć poważnych błędów w takich kwestiach, jak sprzedaż ziemi, planowanie budowy czy inwestycje w nieruchomości.

Pytanie 25

Jakie działania podejmuje się w celu przeprowadzenia szacunku porównawczego gruntów?

A. w trakcie rozgraniczania nieruchomości

B. w czasie wznowienia znaków granicznych

C. przy podziale nieruchomości

D. podczas scalania gruntów

Scalenie gruntów to proces, który polega na połączeniu działek o różnych właścicielach w jedną, większą jednostkę. W trakcie tego procesu przeprowadza się szacunek porównawczy gruntów, który pozwala na ustalenie wartości rynkowej poszczególnych gruntów, a także ich wartości po scaleniu. Przykładowo, w przypadku scalenia gruntów rolnych, ocena ich wartości może opierać się na analizie cen podobnych działek w danym regionie, co ma na celu zapewnienie sprawiedliwości dla wszystkich właścicieli. Stosowanie szacunku porównawczego w tym kontekście jest zgodne z wytycznymi zawartymi w ustawie o gospodarce nieruchomościami, która podkreśla znaczenie prawidłowego ustalania wartości gruntów dla celów planowania przestrzennego i podejmowania decyzji inwestycyjnych. Warto zauważyć, że efektywne scalenie gruntów może prowadzić do zwiększenia ich wartości rynkowej, co jest korzystne zarówno dla właścicieli, jak i dla lokalnych samorządów.

Pytanie 26

Osnowę realizacyjną wyrównuje się metodą najmniejszych kwadratów, przy jednoczesnym określeniu błędów średnich?

A. pomiaru kątów

B. położenia punktów

C. utrwalenia punktów

D. pomiaru długości

Wybór odpowiedzi dotyczącej utrwalenia punktów, pomiaru długości lub pomiaru kątów nie jest zgodny z zasadami stosowanymi przy realizacji osnowy geodezyjnej. Utrwalenie punktów odnosi się do procesu zaznaczania i dokumentowania ich lokalizacji, co jest ważne, ale nie obejmuje bezpośrednio metody najmniejszych kwadratów, która jest bardziej związana z obliczeniami i analizą błędów. Pomiar długości i pomiar kątów również są kluczowymi elementami w geodezji, jednak same nie prowadzą do ustalenia osnowy realizacyjnej. Pomiar długości koncentruje się na odległości między punktami, a pomiar kątów na kącie między nimi, ale nie uwzględniają one aspektu optymalizacji położenia punktów, który jest kluczowy w procesie wyrównywania. Nieprawidłowe jest zatem myślenie, że same pomiary mogą wystarczyć do dokładnego określenia położenia punktów bez uwzględnienia błędów i ich analizy. W geodezji, pomiary często obarczone są błędami systematycznymi i losowymi, które należy skorygować, co czyni metodę najmniejszych kwadratów niezbędną do uzyskania rzetelnych wyników. Zrozumienie tej metody i jej zastosowania jest kluczowe, aby realizowane projekty geodezyjne były dokładne i wiarygodne.

Pytanie 27

Wykonano kalibrację cyfrowego obrazu rastrowego mapy analogowej w skali 1:1000. Na podstawie otrzymanych średnich błędów transformacji oraz fragmentu rozporządzenia określ, która kalibracja wykonana została z prawidłową dokładnością.

§ 49 Kalibracja rastrów map analogowych
1. Kalibrację rastrów map analogowych wykonuje się przy wykorzystaniu co
najmniej 20 punktów [...] dostosowania z zachowaniem dokładności
transformacji wyrażonej błędem średnim transformacji nie większym niż:
   1) 0,20 m – w przypadku mapy w skali 1:500;
   2) 0,40 m – w przypadku mapy w skali 1:1000;
   3) 0,80 m – w przypadku mapy w skali 1:2000;
   4) 2,00 m – w przypadku mapy w skali 1:5000.

A. 1,00 m

B. 0,76 m

C. 0,42 m

D. 0,37 m

Poprawna odpowiedź to 0,37 m, ponieważ zgodnie z § 49 rozporządzenia dotyczącego kalibracji rastrów map analogowych dla mapy w skali 1:1000, średni błąd transformacji nie powinien przekraczać 0,40 m. W tym przypadku 0,37 m jest wartością mniejszą niż 0,40 m, co oznacza, że kalibracja została przeprowadzona z odpowiednią dokładnością. W praktyce, takie normy są kluczowe w zastosowaniach geodezyjnych oraz kartograficznych, gdzie wysoka jakość danych przestrzennych ma istotne znaczenie. Przy kalibracji map ważne jest również uwzględnienie możliwości błędów systemowych oraz pomiarowych, co może skomplikować proces transformacji rastrów. Dlatego przestrzeganie norm i standardów, takich jak te zawarte w rozporządzeniach, jest podstawą profesjonalnego podejścia do pracy z danymi geograficznymi. Zastosowanie tej wiedzy przyczynia się do większej precyzji i wiarygodności analiz przestrzennych oraz mapowania, co jest niezbędne w inżynierii lądowej, planowaniu przestrzennym oraz w wielu innych dziedzinach.

Pytanie 28

Na mapie ilustrującej podział działek nowe granice zaznacza się przy pomocy koloru

A. czarnym

B. czerwonym

C. brązowym

D. zielonym

W kontekście projektowania podziałów nieruchomości, kolor czerwony jest powszechnie stosowany do oznaczania nowych granic. Ta konwencja opiera się na standardach kartograficznych, które sugerują użycie intensywnych kolorów do wyróżniania istotnych elementów na mapie. Czerwony kolor jest łatwo dostrzegalny i kojarzy się z ważnymi zmianami, co czyni go idealnym narzędziem do komunikacji wizualnej dla projektantów i użytkowników map. W praktyce, przy tworzeniu planów zagospodarowania przestrzennego, zastosowanie czerwonego do nowych granic pozwala na szybkie zidentyfikowanie obszarów objętych zmianą, co jest szczególnie istotne w kontekście procedur administracyjnych i konsultacji społecznych. Warto również zauważyć, że stosowanie ustalonych kolorów w dokumentacji geodezyjnej i urbanistycznej jest zgodne z zasadami dobrego zarządzania przestrzenią oraz z wymaganiami prawnymi, co sprzyja przejrzystości i zrozumieniu planów przez mieszkańców oraz inwestorów.

Pytanie 29

Wstępny projekt podziału działki tworzy się na podstawie kopii mapy

A. sytuacyjnej

B. topograficznej

C. glebowo-rolnej

D. zasadniczej

Wstępny projekt podziału nieruchomości sporządzany na kopii mapy zasadniczej jest zgodny z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz praktykami w zakresie geodezji i katastru nieruchomości. Mapa zasadnicza jest dokumentem technicznym, który zawiera szczegółowe informacje o ukształtowaniu terenu, infrastrukturze oraz granicach działek. Przygotowanie wstępnego projektu podziału na jej podstawie zapewnia, że wszystkie istotne elementy dotyczące istniejącej struktury przestrzennej są uwzględnione. Przykładami praktycznego zastosowania są sytuacje, gdy inwestorzy planują podział dużych działek na mniejsze, co wymaga analizy istniejącej infrastruktury oraz zgodności z lokalnym planem zagospodarowania przestrzennego. Warto również zauważyć, że prawidłowo wykonany projekt na podstawie mapy zasadniczej ułatwia dalsze procesy administracyjne, takie jak uzyskiwanie decyzji o warunkach zabudowy czy zgód na podział działek zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami oraz przepisami prawnymi dotyczącymi geodezji.

Pytanie 30

Dokument geodezyjny, który zawiera niezbędne dane liczbowe do określenia przebiegu granic, to nie jest

A. wezwanie do stawienia się na gruncie

B. protokół graniczny

C. szkic graniczny

D. akt ugody

Wezwanie do stawienia się na gruncie jest dokumentem, który nie zawiera danych liczbowych potrzebnych do ustalenia przebiegu granic, lecz ma na celu poinformowanie stron o konieczności obecności na określonym terenie w związku z czynnościami geodezyjnymi. Jest to istotny element procedury, jednak nie dostarcza konkretnych informacji niezbędnych do ustalenia granic. W praktyce wezwania takie są używane w kontekście współpracy z właścicielami nieruchomości, którzy są zapraszani do udziału w pracach geodezyjnych, takich jak pomiar czy sporządzanie protokołów. Standardy branżowe wskazują na konieczność przejrzystości i współpracy z interesariuszami, co czyni wezwanie do stawienia się na gruncie istotnym, aczkolwiek niekluczowym dokumentem w kontekście ustalania granic.

Pytanie 31

Geodeta ma obowiązek wykonać szkic dokumentacyjny budynku

A. przed jego wytyczeniem

B. w trakcie jego inwentaryzacji

C. po jego wytyczeniu

D. po jego inwentaryzacji

Przyjęcie, że geodeta sporządza szkic dokumentacyjny po wytyczeniu obiektu, jest błędne, ponieważ dokumentacja powinna być gotowa na etapie planowania. Sporządzanie dokumentacji po wytyczeniu prowadzi do licznych problemów, takich jak brak odpowiednich informacji na temat ewentualnych przeszkód czy nieprawidłowości w lokalizacji. W przypadku, gdy geodeta zajmuje się inwentaryzacją obiektu, jego rola polega na opisywaniu i dokumentowaniu istniejącego stanu budynku, co jest zupełnie innym procesem niż tworzenie szkicu przed rozpoczęciem budowy. Właściwe przygotowanie dokumentacji przed wytyczeniem pozwala na lepszą organizację prac budowlanych i unikanie kosztownych błędów. Ponadto, sporządzanie szkicu przed wytyczeniem jest zgodne z obowiązującymi normami, które wymagają analizy terenu przed faktycznym rozpoczęciem prac budowlanych. Zatem, podejście polegające na sporządzaniu szkicu po wytyczeniu jest nieefektywne, niezgodne z najlepszymi praktykami w branży oraz może prowadzić do opóźnień w realizacji inwestycji.

Pytanie 32

Która z podanych metod jest używana do wyrównywania osnowy realizacyjnej?

A. Zawarunkowana

B. Przybliżona

C. Najmniejszych kwadratów

D. Warunkowa

Metoda najmniejszych kwadratów to jedna z najczęściej stosowanych technik w geodezji do wyrównania osnowy realizacyjnej. Jej głównym celem jest minimalizacja sumy kwadratów błędów pomiarowych, co pozwala na uzyskanie najbardziej wiarygodnych wyników. W praktyce, metoda ta jest wykorzystywana w sytuacjach, gdzie dane pomiarowe mogą być obarczone błędami losowymi, co jest powszechne w geodezyjnych pomiarach kątów i odległości. Przykładowo, w procesie tworzenia mapy topograficznej, pomiary mogą być wykonywane w różnych warunkach atmosferycznych, co wpłynie na ich dokładność. Wykorzystując metodę najmniejszych kwadratów, można uwzględnić te niepewności i dostarczyć bardziej dokładne odwzorowanie terenu. Dodatkowo, metoda ta jest zgodna z normami ISO 9001 dotyczącymi systemów zarządzania jakością, co podkreśla jej fundamentalne znaczenie w geodezji.

Pytanie 33

Ile dni najpóźniej przed datą rozprawy trzeba dostarczyć stronom wezwanie do uczestnictwa w ustalaniu przebiegu granicy nieruchomości?

A. 21 dni

B. 14 dni

C. 5 dni

D. 7 dni

Odpowiedzi 5 dni, 21 dni oraz 14 dni są nieprawidłowe z kilku powodów. Po pierwsze, odpowiedź 5 dni jest zbyt krótkim terminem, aby strona mogła odpowiednio przygotować się do rozprawy. Przy tak krótkim czasie strony mogą nie mieć dostatecznej możliwości zgromadzenia niezbędnych informacji oraz dowodów, co narusza zasady sprawiedliwości procesowej. Z kolei 21 dni to zbyt długi termin, który może prowadzić do nieefektywności postępowania, zwłaszcza w sytuacjach wymagających szybkiego działania. W praktyce prawnej długie terminy mogą powodować nieuzasadnione opóźnienia w rozstrzygnięciu sprawy, co jest niekorzystne zarówno dla stron, jak i dla organów administracyjnych. Odpowiedź 14 dni również nie jest zgodna z wymogami, ponieważ chociaż wydaje się rozsądna, to nadal nie spełnia minimalnego wymogu 7 dni. Generalnie, takie myślenie opiera się na błędnym założeniu, że dłuższy czas przed rozprawą zawsze jest korzystniejszy. W rzeczywistości, należy dążyć do równowagi pomiędzy zapewnieniem możliwości obrony prawnej a efektywnością postępowania. Dlatego kluczowe jest ścisłe przestrzeganie przepisów, które określają minimalne terminy w kontekście rozpraw dotyczących granic nieruchomości.

Pytanie 34

Jakie jest rzeczywiste pole powierzchni działki, jeśli pole obliczone na podstawie mapy wynosi 0,3128 ha, a skurcz powierzchniowy mapy to 0,50%?

A. 0,3112 ha

B. 0,3186 ha

C. 0,3100 ha

D. 0,3144 ha

Obliczanie rzeczywistego pola powierzchni działki, uwzględniając skurcz powierzchniowy mapy, to nie jest zawsze prosta sprawa. Jak się spójrzysz na odpowiedzi typu 0,3100 ha, 0,3112 ha czy 0,3186 ha, to widać, że nie uwzględniają one skurczu tak, jak powinny. Często zdarza się, że ludzie nie rozumieją, że skurcz nie jest po prostu czymś, co można odjąć czy dodać bez kontekstu. Skurcz to zmniejszenie obszaru, co powinno prowadzić do pomniejszenia wartości pola. Tak więc, wydaje mi się, że w przypadku 0,3100 ha ktoś może po prostu nie zrozumiał, że skurcz to nie jest coś, co się odejmuje od obliczonego pola. Odpowiedź 0,3112 ha może być skutkiem złego zaokrąglenia lub jakiegoś błędu w obliczeniach procentowych. Z kolei 0,3186 ha może wynikać z nieprawidłowego dodawania skurczu, co prowadzi do błędnych wniosków. Warto by było przypomnieć sobie podstawowe zasady, jak działają procenty i korekcje w geodezji, bo to naprawdę się przydaje w pomiarach.

Pytanie 35

Kto opracowuje dokumentację klasyfikacji gruntów?

A. klasyfikator

B. starosta

C. wójt

D. geodeta

Klasyfikator gruntów to ktoś, kto zajmuje się określaniem, do jakiej kategorii należy dany grunt. W Polsce mamy różne przepisy, które regulują tę sprawę, na przykład ustawa z 1995 roku o ochronie gruntów rolnych i leśnych. Klasyfikator robi analizę terenu, co pozwala przyporządkować ziemię do takich grup jak grunty orne, użytki zielone czy lasy. To ważne, bo dzięki tej klasyfikacji wiadomo, co na danym terenie można uprawiać, a co można zabudować. Na przykład, odpowiednia klasyfikacja gruntów rolnych ma ogromne znaczenie, jeśli chodzi o politykę rolną czy ochronę środowiska. No i nie zapominajmy o lokalnych planach zagospodarowania przestrzennego. Dlatego klasyfikatorzy muszą być dobrze wykształceni w analizie gleby i znać przepisy prawne związane z tą tematyką.

Pytanie 36

Jakie działania należy podjąć w odniesieniu do dokumentu, na podstawie którego następuje zmiana w bazie danych operatu ewidencyjnego, złożona przez stronę?

A. Komisyjnie brakować po wykonaniu wpisu

B. Przekazać do odpowiedniego archiwum państwowego

C. Włączyć do zbioru dokumentów uzasadniających wpisy

D. Zwrócić stronie wnioskodawczej zmianę

Włączenie dokumentu do zbioru dokumentów uzasadniających wpisy jest kluczowym krokiem w procesie ewidencji danych. Tego rodzaju dokumenty stanowią nie tylko podstawę do wprowadzonych zmian w bazie danych operatu ewidencyjnego, ale również są istotnym elementem zapewniającym przejrzystość i prawidłowość procedur administracyjnych. Zgodnie z zasadami dobrego zarządzania dokumentacją, każdy dokument, który wpływa na stan ewidencji, powinien być odpowiednio udokumentowany i archiwizowany. Przykłady zastosowania tego podejścia obejmują przypadki, w których zmiany w ewidencji gruntów wynikają z decyzji administracyjnych, takich jak podziały nieruchomości czy zmiany właścicieli. Włączenie takich dokumentów do zbioru uzasadniającego wpisy nie tylko ułatwia późniejsze odnalezienie informacji, ale także może być niezbędne w przypadku audytów lub kontroli, gdzie konieczne jest wykazanie zgodności z obowiązującymi regulacjami prawnymi. Dodatkowo, praktyka ta wspiera transparentność działań organów ewidencyjnych, co jest zgodne z najlepszymi standardami w zakresie zarządzania danymi.

Pytanie 37

Który z dokumentów nie stanowi dla geodety podstawy do ustalenia stanu prawnego nieruchomości w procesie rozgraniczenia?

A. Wypis z aktu notarialnego

B. Decyzja administracyjna

C. Ugoda sądowa

D. Mapa ewidencyjna

Mapa ewidencyjna jest dokumentem, który przedstawia stan ewidencyjny nieruchomości, jednak nie jest ona wystarczająca do ustalenia stanu prawnego w postępowaniu rozgraniczeniowym. W praktyce geodezyjnej ciężar dowodowy w takich sprawach spoczywa na dokumentach, które mają charakter prawny, takich jak decyzje administracyjne, ugody sądowe czy wypisy z aktów notarialnych. Mapa ewidencyjna jest narzędziem pomocniczym, które ilustruje granice działek, ale jej podstawowym celem jest ewidencja, a nie ustalanie stanu prawnego. Z tego względu w kontekście postępowań rozgraniczeniowych, geodeta powinien korzystać z dokumentów, które mają bezpośrednie odniesienie do prawa, takich jak wspomniane wyżej decyzje administracyjne, które są wydawane na podstawie aktów normatywnych i mają moc prawną w rozstrzyganiu sporów dotyczących granic nieruchomości. Warto także zauważyć, że na etapie rozgraniczenia, geodeci mogą sięgać po inne dokumenty potwierdzające stan prawny, co podkreśla znaczenie znajomości przepisów prawa cywilnego i administracyjnego.

Pytanie 38

Kto dokonuje wyceny gruntów objętych scaleniem?

A. Upoważniony geodeta

B. Klasyfikator działek

C. Właściciel zależny

D. Właściciel samoistny

Wybierając odpowiedź, że wartość gruntów oceniają posiadacze zależni lub samoistni, popełniłeś błąd. Ci ludzie nie mają odpowiednich kwalifikacji, żeby się tym zajmować. Posiadacz zależny, który korzysta z gruntu, nie ma takiej wiedzy o wycenie nieruchomości, a jego opinie mogą prowadzić do różnych pomyłek. Z kolei posiadacz samoistny, mimo że ma prawo do gruntu, też nie jest specjalistą w tej dziedzinie, więc jego analizy mogą być nietrafione. Klasyfikator gruntów zajmuje się bardziej porządkowaniem i klasyfikowaniem, a nie wyceną, więc to też jest ważne. W sumie, zrozumienie, że tylko geodeta ma odpowiednie umiejętności w tej kwestii, to klucz do unikania problemów podczas scalania. Bez tego mogą pojawić się poważne kłopoty.

Pytanie 39

W jakiej części księgi wieczystej, prowadzonej dla nieruchomości z służebnością, umieszczone są dane dotyczące służebności gruntowej?

A. I

B. III

C. IV

D. II

Wybór działu I, II lub IV w kontekście pytania o służebność gruntową to prawdziwe nieporozumienie. Te działy nie dostarczają ważnych informacji o obciążeniach nieruchomości. Dział I dotyczy danych o nieruchomości i jej właścicielach, ale nie ma tam nic o służebnościach. Niektórzy mogą pomyśleć, że jakieś informacje się tam znajdują, ale to nieprawda. Dział II natomiast zajmuje się hipotekami i innymi ograniczonymi prawami, co również jest całkiem inne niż temat służebności. Często ludzie mylą te działy, nie zdając sobie sprawy, że każda część księgi wieczystej pełni inną rolę i zawiera różne informacje. Dział IV dotyczy spraw sądowych i roszczeń, co też nie ma nic wspólnego z służebnościami. Takie błędne rozumienie może prowadzić do sporych pomyłek w sprawach prawnych oraz podczas obrotu nieruchomościami, gdzie kluczowe jest, aby mieć dostęp do dokładnych informacji o stanie prawnym danej nieruchomości.

Pytanie 40

Który z wymienionych składników powinien być uwzględniony w graficznym przedstawieniu przemieszczenia w poziomie?

A. Poziom bazowy.

B. Wartość przemieszczenia zaprezentowana w skali.

C. Różnica wysokości pomiędzy różnymi cyklami pomiarowymi.

D. Zaktualizowana wysokość rozpatrywanego punktu.

Wartość przemieszczenia przedstawiona w skali to kluczowy element graficznego przedstawienia przemieszczenia poziomego, ponieważ umożliwia precyzyjne zobrazowanie zmian w położeniu obiektu w przestrzeni. W inżynierii oraz geodezji, grafiki tego rodzaju są wykorzystywane do analizy ruchu obiektów, monitorowania deformacji budowli czy badania przemieszczeń w infrastrukturze. Zastosowanie skali jest niezbędne do przekształcenia pomiarów na konkretne wartości, co pozwala na łatwe porównanie danych oraz przeprowadzenie analiz statystycznych. Dobrą praktyką jest również stosowanie odpowiednich jednostek miary oraz uwzględnienie kontekstu geograficznego, dzięki czemu wizualizacja staje się bardziej intuicyjna. Przykładem może być analiza osiadania budynku, gdzie skala przemieszczenia pomoże ocenić, czy zmiany są w granicach norm, co jest istotne dla bezpieczeństwa konstrukcji. Warto zwrócić uwagę, że zgodnie z normami ISO oraz standardami branżowymi, dokładność prezentacji przemieszczenia jest kluczowa dla oceny ryzyka oraz podejmowania decyzji inżynierskich.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej