Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 10:24
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 11:00

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W przedsiębiorstwie zainstalowano pięć komputerów z adresami kart sieciowych zawartymi w tabeli. W związku z tym można wyróżnić

Adres IP	Maska
10.1.61.10	255.255.0.0
10.1.61.11	255.255.0.0
10.3.63.20	255.255.0.0
10.3.63.21	255.255.0.0
10.5.63.10	255.255.0.0

A. 5 podsieci

B. 2 podsieci

C. 1 sieć

D. 3 podsieci

Zrozumienie liczby możliwych podsieci w danej konfiguracji wymaga analizy maski podsieci oraz klasy adresów IP. W przypadku maski 255.255.0.0 mamy do czynienia z siecią klasy B, gdzie pierwsze dwa oktety określają część sieciową, a pozostałe dwa oktety pozwalają na określenie hostów. Adresy przedstawione w pytaniu należą do zakresów różnych podsieci: 10.1.x.x, 10.3.x.x i 10.5.x.x, co wskazuje na trzy oddzielne podsieci. Błędnym podejściem jest myślenie, że każdy unikalny adres IP lub karta sieciowa automatycznie oznacza oddzielną podsieć. Często spotykanym błędem jest również założenie, że wszystkie adresy IP muszą tworzyć jedną dużą sieć, co neguje możliwości oferowane przez subnetting. Subnetting pozwala na efektywne zarządzanie dużymi zasobami adresowymi przez ich podział na mniejsze, bardziej zarządzalne segmenty, co jest szczególnie przydatne w środowiskach korporacyjnych i przy rozproszonych topologiach sieciowych. Ostatecznie, zrozumienie i poprawna interpretacja maski podsieci jest kluczowa dla właściwej klasyfikacji i organizacji sieci komputerowej, co przekłada się na wydajność i bezpieczeństwo operacyjne.

Pytanie 2

Jakie miejsce nie jest zalecane do przechowywania kopii zapasowej danych z dysku twardego komputera?

A. Płyta CD/DVD

B. Inna partycja dysku tego komputera

C. Dysk zewnętrzny

D. Pamięć USB

Przechowywanie kopii bezpieczeństwa danych na innej partycji dysku tego samego komputera jest niezalecane z powodu ryzyka jednoczesnej utraty danych. W przypadku awarii systemu operacyjnego, usunięcia plików lub ataku złośliwego oprogramowania, dane na obu partycjach mogą być zagrożone. Dlatego najlepszym praktycznym podejściem do tworzenia kopii bezpieczeństwa jest używanie fizycznych nośników zewnętrznych, takich jak dyski zewnętrzne, pamięci USB czy płyty CD/DVD, które są oddzielne od głównego systemu. Zgodnie z zasadą 3-2-1, zaleca się posiadanie trzech kopii danych, na dwóch różnych nośnikach, z jedną kopią przechowywaną w lokalizacji zewnętrznej. Takie podejście znacząco zwiększa bezpieczeństwo danych i minimalizuje ryzyko ich utraty w wyniku awarii sprzętu lub cyberataków. Dobre praktyki obejmują również regularne aktualizowanie kopii zapasowych oraz ich szyfrowanie w celu ochrony przed nieautoryzowanym dostępem.

Pytanie 3

W schemacie logicznym struktury okablowania, zgodnie z polską terminologią zawartą w normie PN-EN 50174, cechą kondygnacyjnego punktu dystrybucyjnego jest to, że

A. obejmuje zasięgiem cały obiekt.

B. obejmuje zasięgiem całe piętro obiektu.

C. łączy okablowanie obiektu i centralny punkt dystrybucji.

D. łączy okablowanie pionowe i międzylokalowe.

Kondygnacyjny punkt dystrybucyjny to naprawdę ważny element w systemie okablowania strukturalnego. Mówiąc prosto, to coś, co obsługuje całe piętro w budynku. Jego główna funkcja to rozdzielanie sygnałów i zasilania na danym poziomie, co pomaga nam zarządzać urządzeniami podłączonymi do sieci. W biurowcach, na każdym piętrze znajdziesz różne urządzenia, jak komputery czy drukarki, a te punkty dystrybucyjne sprawiają, że można je łatwo podłączyć do głównego systemu. Dzięki temu mamy lepszą organizację i więcej miejsca w pomieszczeniach technicznych. Dobrze jest też od czasu do czasu zrobić audyt całej infrastruktury, żeby upewnić się, że wszystko działa jak należy i żeby dostosować system do zmieniających się potrzeb użytkowników. Jak dobrze zaplanujemy te punkty, to nasza sieć będzie wydajniejsza i bardziej elastyczna, co jest super ważne w takich dynamicznych warunkach pracy.

Pytanie 4

W topologii fizycznej w kształcie gwiazdy, wszystkie urządzenia działające w sieci są

A. podłączone do jednej magistrali

B. podłączone do węzła sieci

C. połączone ze sobą segmentami kabla tworząc zamknięty pierścień

D. połączone z dwoma sąsiadującymi komputerami

Odpowiedzi sugerujące, że urządzenia w topologii gwiazdy są podłączone do jednej magistrali, do dwóch sąsiadujących komputerów lub tworzą zamknięty pierścień, nie odpowiadają rzeczywistości tej architektury sieciowej. W przypadku pierwszej koncepcji, topologia magistrali implikuje, że wszystkie urządzenia są połączone z jedną wspólną linią transmisyjną. Taki sposób połączenia stwarza ryzyko, że awaria magistrali spowoduje zatrzymanie komunikacji wszystkich urządzeń, co jest przeciwieństwem zalet topologii gwiazdy. Natomiast połączenia między dwoma sąsiadującymi komputerami sugerują topologię pierścieniową, w której każde urządzenie łączy się z dwoma innymi, tworząc zamknięty cykl. Taki model jest mniej elastyczny, ponieważ awaria jednego z urządzeń może przerwać cały obieg komunikacyjny. Kolejna koncepcja – tworzenie zamkniętego pierścienia – również nie jest charakterystyczna dla topologii gwiazdy. W rzeczywistości, topologia ta charakteryzuje się centralnym punktem połączeń, który zarządza ruchem danych, a nie zamkniętymi obiegami. Powszechne błędy w myśleniu o tych topologiach wynikają z nieprecyzyjnego rozumienia ich definicji i funkcji w praktycznych zastosowaniach sieciowych. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że każda topologia ma swoje specyficzne właściwości i zastosowania, a uproszczone lub błędne porównania mogą prowadzić do poważnych problemów w projektowaniu sieci.

Pytanie 5

Jak skonfigurować dziennik w systemie Windows Server, aby rejestrować zarówno udane, jak i nieudane próby logowania użytkowników oraz działania na zasobach dyskowych?

A. systemu.

B. zabezpieczeń.

C. ustawień.

D. aplikacji i usług.

Odpowiedź "zabezpieczeń" jest prawidłowa, ponieważ dziennik zabezpieczeń w systemie Windows Server jest miejscem, w którym rejestrowane są wszelkie zdarzenia związane z bezpieczeństwem, w tym próby logowania użytkowników oraz operacje na zasobach dyskowych. Dziennik ten umożliwia administratorom systemów monitorowanie i analizowanie aktywności użytkowników oraz identyfikowanie potencjalnych zagrożeń. Na przykład, udane i nieudane próby logowania mogą dostarczyć informacji o nieautoryzowanym dostępie, a analiza zmian na poziomie zasobów dyskowych może pomóc w wykryciu nadużyć, takich jak nieautoryzowane modyfikacje plików. Dobre praktyki w zakresie bezpieczeństwa informacji, takie jak te określone w normach ISO/IEC 27001, zalecają regularne przeglądanie dzienników zabezpieczeń w celu oceny skuteczności kontroli zabezpieczeń oraz reagowania na incydenty. Właściwe konfigurowanie i monitorowanie dziennika zabezpieczeń to kluczowy element zarządzania bezpieczeństwem w organizacji.

Pytanie 6

Aby komputer osobisty współpracował z urządzeniami korzystającymi z przedstawionych na rysunku złącz, należy wyposażyć go w interfejs

A. Fire Wire

B. HDMI

C. DVI-A

D. Display Port

To właśnie Display Port jest interfejsem przedstawionym na zdjęciu — da się to rozpoznać po charakterystycznym kształcie wtyczki, gdzie jeden z rogów jest ścięty. Ten standard jest szeroko stosowany przede wszystkim w monitorach komputerowych, zwłaszcza tych przeznaczonych do pracy profesjonalnej, grafiki czy gamingu. Display Port umożliwia przesyłanie sygnału cyfrowego o bardzo wysokiej jakości, obsługuje rozdzielczości nawet powyżej 4K, wysokie częstotliwości odświeżania oraz transmisję wielu kanałów audio. Co ciekawe, Display Port wspiera też tzw. daisy chaining, czyli łączenie kilku monitorów szeregowo jednym przewodem, co według mnie jest mega wygodne w nowoczesnych stanowiskach pracy. W branży IT coraz częściej zaleca się stosowanie właśnie tego złącza tam, gdzie zależy nam na maksymalnej jakości obrazu i pełnej kompatybilności z najnowszymi technologiami. Ważne jest też to, że Display Port występuje w kilku wersjach, które różnią się przepustowością i możliwościami, ale nawet starsze wersje spokojnie obsługują rozdzielczości Full HD bez żadnych problemów. Szczerze mówiąc, moim zdaniem to absolutny standard, jeśli ktoś pracuje z profesjonalnymi monitorami. Dodatkowo, na rynku są też przejściówki z Display Port na HDMI czy DVI, ale to już rozwiązania raczej tymczasowe. Ten wybór pozwala Ci korzystać z nowoczesnych urządzeń bez ograniczeń w kwestii jakości obrazu i dźwięku.

Pytanie 7

Jakie rozszerzenia mają pliki instalacyjne systemu operacyjnego Linux?

A. rpm, deb

B. zip, exe

C. ini, dll

D. tgz, dmg

Odpowiedź 'rpm, deb' jest prawidłowa, ponieważ te rozszerzenia są powszechnie wykorzystywane do pakietów instalacyjnych w systemach operacyjnych Linux. RPM (Red Hat Package Manager) to format pakietów stworzony przez firmę Red Hat, który jest szeroko stosowany w dystrybucjach takich jak Fedora czy CentOS. Pakiety RPM są zazwyczaj używane do instalacji aplikacji i bibliotek w tych systemach. Z kolei DEB to format pakietów używany w dystrybucjach opartych na Debianie, takich jak Ubuntu. Pakiety DEB służą do zarządzania oprogramowaniem i umożliwiają instalację, aktualizację oraz usuwanie programów. W praktyce, użytkownicy mogą korzystać z poleceń takich jak 'yum' dla RPM lub 'apt' dla DEB, co ułatwia zarządzanie oprogramowaniem. Zrozumienie tych formatów jest kluczowe dla administratorów systemów i programistów, ponieważ pozwala na sprawne zarządzanie oprogramowaniem oraz na dostosowywanie systemów do specyficznych potrzeb. Warto również zauważyć, że właściwe zarządzanie pakietami jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa i utrzymania systemu.

Pytanie 8

Aby poprawić organizację plików na dysku i przyspieszyć działanie systemu, co należy zrobić?

A. wyeliminować nieużywane oprogramowanie.

B. przeskanować dysk za pomocą programu antywirusowego.

C. poddać defragmentacji.

D. usunąć pliki tymczasowe.

Usuwanie plików tymczasowych czy odinstalowywanie starych programów to coś, co warto robić, żeby komputer działał lepiej, ale to nie jest defragmentacja. Te działania mogą pomóc w zwolnieniu miejsca, co w efekcie może podnieść wydajność, ale nie zmienia, jak dane leżą na dysku. Jak odinstalowujesz nieużywane programy, to też dobrze, ale nie rozwiązuje to problemu z fragmentacją. Skanowanie antywirusowe jest super ważne, żeby pozbyć się wirusów, ale to nie ma wpływu na to, jak szybko dostępne są zfragmentowane pliki. Dużo osób myli te działania z defragmentacją, bo wszystkie one są ważne dla działania systemu, ale celują w różne rzeczy. Często się zdarza, że ludzie myślą, że te wszystkie konserwacje to to samo co defragmentacja i przez to mogą nie rozumieć, jak działa optymalizacja dysku.

Pytanie 9

Oprogramowanie, które często przerywa działanie przez wyświetlanie komunikatu o konieczności dokonania zapłaty, a które spowoduje zniknięcie tego komunikatu, jest dystrybuowane na podstawie licencji

A. greenware

B. careware

C. nagware

D. crippleware

Careware to oprogramowanie, które prosi użytkowników o wsparcie finansowe na cele charytatywne, zamiast wymagać opłaty za korzystanie z produktu. To podejście nie ma nic wspólnego z nagware, ponieważ nie przerywa działania oprogramowania w celu wymuszenia zapłaty, lecz zachęca do wsparcia społeczności. Greenware odnosi się do aplikacji, które są zaprojektowane z myślą o ochronie środowiska, co również nie jest związane z koncepcją nagware. Crippleware to termin używany dla oprogramowania, które jest celowo ograniczone w funkcjonalności, ale w przeciwieństwie do nagware, nie prosi o płatność, a jedynie oferuje ograniczone funkcje do darmowego użytku. To wprowadza dość dużą konfuzję, ponieważ można pomyśleć, że obie te koncepcje są podobne. W rzeczywistości nagware i crippleware mają różne cele i metody interakcji z użytkownikami. Typowym błędem myślowym jest mylenie formy licencji z metodą monetizacji oprogramowania. Warto zrozumieć, że nagware ma na celu aktywne pozyskanie użytkowników do płatności poprzez ograniczanie dostępu, podczas gdy inne formy, jak np. careware, mogą być bardziej altruistyczne i społecznie odpowiedzialne. To pokazuje, jak różne modele biznesowe mogą wpływać na użytkowanie i postrzeganie oprogramowania.

Pytanie 10

Aby zweryfikować poprawność przebiegów oraz wartości napięć w układzie urządzenia elektronicznego, można zastosować

A. watomierz.

B. tester płyt głównych.

C. miernik uniwersalny.

D. oscyloskop cyfrowy.

Wybór watomierza albo testera płyt głównych do analizy napięć w układach elektronicznych, to nie do końca dobry pomysł. Watomierz jest głównie do pomiaru energii, a nie do obserwacji sygnałów w czasie. Wiadomo, możemy monitorować moc, ale nie zobaczymy, jak napięcia się zmieniają w czasie, co jest ważne w diagnostyce. Tester płyt głównych, choć jest przydatny w sprawdzaniu komponentów, nie pokazuje nam przebiegów napięć na żywo. Zajmuje się raczej podstawowymi usterkami. Miernik uniwersalny też ma swoje ograniczenia, bo pokazuje tylko wartości statyczne, więc nie da rady zobaczyć dynamiki sygnału. Często ludzie myślą, że jeśli coś może mierzyć napięcie, to nadaje się do analizy sygnałów, co jest błędne. Tak naprawdę, jeśli chcemy robić poważną analizę elektryczną, oscyloskop to jedyne sensowne narzędzie, bo inne urządzenia nie dają takiej precyzji i informacji, jakich potrzebujemy.

Pytanie 11

Zasadniczym sposobem zabezpieczenia danych przechowywanych na serwerze jest

A. ustawienie punktu przywracania systemu

B. tworzenie kopii zapasowej

C. automatyczne wykonywanie kompresji danych

D. uruchomienie ochrony systemu

Tworzenie kopii bezpieczeństwa danych jest podstawowym mechanizmem ochrony danych znajdujących się na serwerze, ponieważ pozwala na ich odzyskanie w przypadku awarii, ataku cybernetycznego czy przypadkowego usunięcia. Regularne tworzenie kopii zapasowych jest uznawane za najlepszą praktykę w zarządzaniu danymi, a standardy takie jak ISO 27001 podkreślają znaczenie bezpieczeństwa danych. Przykładem wdrożenia tej praktyki może być stosowanie rozwiązań takich jak systemy RAID, które przechowują dane na wielu dyskach, lub zewnętrzne systemy kopii zapasowych, które wykonują automatyczne backupy. Oprócz tego, ważne jest, aby kopie bezpieczeństwa były przechowywane w różnych lokalizacjach, co zwiększa ich odporność na awarie fizyczne. Nie należy również zapominać o regularnym testowaniu odtwarzania danych z kopii zapasowych, co zapewnia pewność ich integralności i użyteczności w krytycznych momentach. Takie podejście nie tylko minimalizuje ryzyko utraty danych, ale także pozwala na szybsze przywrócenie ciągłości działania organizacji.

Pytanie 12

Który protokół służy do wymiany danych o trasach oraz dostępności sieci pomiędzy routerami w ramach tego samego systemu autonomicznego?

A. RARP

B. RIP

C. HTTP

D. TCP

TCP (Transmission Control Protocol) to protokół komunikacyjny, który zapewnia niezawodną, uporządkowaną i sprawdzoną dostawę danych między aplikacjami działającymi na różnych urządzeniach w sieci. Jego głównym celem jest zapewnienie transferu danych, a nie wymiana informacji o trasach, co czyni go nieodpowiednim wyborem w kontekście zarządzania trasami w sieciach. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest protokołem służącym do przesyłania danych w Internecie, głównie do komunikacji między przeglądarkami a serwerami www. Nie jest on zaprojektowany do zarządzania trasami w sieciach, a jego ograniczenia w tym zakresie są oczywiste. RARP (Reverse Address Resolution Protocol) jest protokołem używanym do mapowania adresów IP na adresy MAC w przypadku, gdy urządzenie nie zna swojego adresu IP. To znacznie odbiega od celu wymiany informacji o trasach. Typowym błędem jest mylenie roli tych protokołów; TCP i HTTP są odpowiednie dla przesyłania danych, a RARP dla rozwiązywania adresów, ale żaden z nich nie jest używany do zarządzania trasami w sieciach. Właściwe zrozumienie funkcji poszczególnych protokołów w architekturze sieciowej jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową. W kontekście wymiany informacji o trasach w systemie autonomicznym, protokoły takie jak RIP są zdecydowanie bardziej odpowiednie.

Pytanie 13

Który z poniższych protokołów reprezentuje protokół warstwy aplikacji w modelu ISO/OSI?

A. ICMP

B. UDP

C. FTP

D. ARP

FTP, czyli File Transfer Protocol, jest jednym z protokołów warstwy aplikacji w modelu ISO/OSI, który służy do transferu plików pomiędzy komputerami w sieci. Protokół ten umożliwia użytkownikom przesyłanie, pobieranie oraz zarządzanie plikami na zdalnym serwerze. FTP operuje na bazie architektury klient-serwer, gdzie klient wysyła żądania do serwera, który odpowiada na nie, wykonując odpowiednie operacje na plikach. Przykładem zastosowania FTP jest przesyłanie dużych zbiorów danych z lokalnej maszyny na serwer hostingowy, co jest kluczowe w przypadku publikacji stron internetowych. Dodatkowo, FTP wspiera różne metody uwierzytelniania, co zwiększa bezpieczeństwo danych. W praktyce wiele narzędzi, takich jak FileZilla, wykorzystuje FTP do umożliwienia użytkownikom łatwego i intuicyjnego transferu plików. Warto również zauważyć, że istnieją bezpieczniejsze warianty FTP, takie jak FTPS czy SFTP, które szyfrują dane w trakcie transferu, co jest zgodne z dobrymi praktykami ochrony danych w sieci.

Pytanie 14

Na wydrukach uzyskanych z drukarki laserowej można zauważyć pasma wzdłużne oraz powtarzające się defekty. Jedną z możliwych przyczyn niskiej jakości druku jest wada

A. taśmy barwiącej

B. bębna światłoczułego

C. układu zliczającego

D. głowicy drukującej

Taśmy barwiące są używane w drukarkach igłowych i termicznych, ale w laserowych to mamy toner, a nie taśmy. Jak ktoś mówi, że taśma barwiąca jest przyczyną złej jakości wydruku, to jest błąd. Układ zliczający monitoruje liczbę wydrukowanych stron, ale nie ma bezpośredniego wpływu na samą jakość druku. Jak ten układ się zepsuje, to mogą być problemy z liczeniem tonera lub bębna, ale samo w sobie nie wpływa na artefakty na wydrukach. A jeszcze głowica drukująca to temat z drukarek atramentowych, więc wskazywanie jej jako problemu w laserowych to też pomyłka. Wygląda na to, że zrozumienie różnych technologii druku może być trudne, co prowadzi do dziwnych wniosków. Dlatego warto znać te różnice, żeby lepiej ogarnąć, co może być przyczyną problemów z wydrukami.

Pytanie 15

W terminalu systemu operacyjnego wykonano polecenie nslookup. Jaką informację uzyskano?

CMDWiersz polecenia
—□×
C:\>nslookup
Serwer domyślny: plusmx1.polkomtel.com.pl
Address: 212.2.96.51

>

A. Adres serwera DNS

B. Domyślną bramę

C. Adres serwera DHCP

D. Adres IP hosta

Polecenie nslookup nie jest używane do uzyskiwania adresu serwera DHCP, adresu IP hosta ani domyślnej bramy. Serwer DHCP to element sieci, który dynamicznie przydziela adresy IP do urządzeń w sieci, co nie ma związku z poleceniem nslookup. To narzędzie nie zajmuje się protokołem DHCP ani jego konfiguracją. Adres IP hosta można uzyskać za pomocą innych narzędzi, takich jak ipconfig w systemach Windows lub ifconfig w systemach Unix/Linux. Polecenie nslookup koncentruje się na zapytaniach DNS, co oznacza, że nie dostarcza informacji o adresach IP przypisanych do interfejsów sieciowych urządzeń lokalnych. Co więcej, domyślna brama to adres routera lub innego urządzenia sieciowego używanego do komunikacji poza lokalną siecią, którego konfiguracji nie dotyczy polecenie nslookup. Brama domyślna jest zazwyczaj konfigurowana w ustawieniach sieciowych urządzenia, a jej adres można znaleźć przy użyciu ipconfig lub ifconfig. Zrozumienie różnic między DNS a DHCP, jak również sposobów uzyskiwania adresu IP hosta czy bramy, jest kluczowe w administrowaniu sieciami komputerowymi. Poprawna identyfikacja i użycie narzędzi sieciowych pomaga w efektywnym rozwiązywaniu problemów i utrzymaniu ciągłości działania sieci. Podstawowa wiedza o tym, jak działają różne protokoły i narzędzia, jest niezbędna dla każdego specjalisty IT.

Pytanie 16

Który element pasywny sieci powinien być użyty do połączenia okablowania ze wszystkich gniazd abonenckich z panelem krosowniczym umieszczonym w szafie rack?

A. Przepust szczotkowy

B. Organizer kabli

C. Adapter LAN

D. Kabel połączeniowy

Wybór niewłaściwego elementu do podłączenia okablowania w infrastrukturze sieciowej może prowadzić do wielu problemów, które negatywnie wpływają na funkcjonalność całego systemu. Adapter LAN jest urządzeniem, które służy głównie do konwersji różnych typów połączeń sieciowych, ale nie rozwiązuje problemu organizacji kabli w szafie rackowej. Użycie adapterów może wprowadzać dodatkowe punkty awarii i komplikować proces konserwacji, co nie jest zgodne z praktykami polecanymi w standardach branżowych. Z kolei kabel połączeniowy, choć istotny w sieci, nie spełnia roli organizera, a jego niewłaściwe prowadzenie może skutkować splątaniem i trudnościami w identyfikacji poszczególnych linii. Przepust szczotkowy, będący elementem do zarządzania kablami, służy głównie do przeprowadzania kabli przez otwory w obudowach, ale nie pełni funkcji organizera w kontekście porządku kablowego w szafach rackowych. W branży IT kluczowe jest, aby zarządzanie kablami odbywało się w sposób systematyczny, co pozwala na łatwiejsze wykrywanie problemów oraz ich szybsze rozwiązywanie. Stosowanie niewłaściwych elementów do organizacji kabli prowadzi do zwiększonego ryzyka awarii i utrudnia przyszłą rozbudowę oraz utrzymanie systemu, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 17

Po podłączeniu działającej klawiatury do jednego z portów USB nie ma możliwości wyboru awaryjnego trybu uruchamiania systemu Windows. Klawiatura działa prawidłowo dopiero po wystartowaniu systemu w trybie standardowym. Co to sugeruje?

A. uszkodzone porty USB

B. uszkodzony kontroler klawiatury

C. nieprawidłowe ustawienia BIOS-u

D. uszkodzony zasilacz

Analizując niepoprawne odpowiedzi, warto zauważyć, że uszkodzony kontroler klawiatury stanowi mało prawdopodobną przyczynę problemów, jeśli klawiatura działa w trybie normalnym. Kontroler odpowiada za komunikację pomiędzy klawiaturą a systemem operacyjnym, a jeśli klawiatura działa po uruchomieniu systemu, kontroler jest prawdopodobnie sprawny. Przechodząc do uszkodzonych portów USB, ich uszkodzenie mogłoby skutkować brakiem możliwości korzystania z klawiatury w ogóle, co jest sprzeczne z danymi przedstawionymi w pytaniu. Wreszcie, kwestia uszkodzonego zasilacza wydaje się być nieadekwatna, ponieważ nieprawidłowe działanie zasilacza zwykle prowadzi do większych problemów, takich jak niestabilność systemu czy problemy z uruchamianiem, a nie do specyficznych problemów z klawiaturą w trybie awaryjnym. Użytkownicy często mylą objawy i przyczyny, co prowadzi do niewłaściwej diagnozy. Kluczowe jest, aby nie tylko identyfikować problemy sprzętowe, ale również brać pod uwagę zmienne konfiguracyjne, takie jak ustawienia BIOS-u, które mogą mieć kluczowy wpływ na funkcjonalność urządzeń peryferyjnych podczas uruchamiania systemu. Ważne jest zrozumienie, że system BIOS jest pierwszym interfejsem, który komunikuje się z dostępnym sprzętem, dlatego niewłaściwe ustawienia mogą blokować rozpoznawanie urządzeń, nawet gdy są one sprawne.

Pytanie 18

Która edycja systemu operacyjnego Windows Server 2008 charakteryzuje się najuboższym interfejsem graficznym?

A. Standard Edition

B. Datacenter

C. Server Core

D. Enterprise

Server Core to minimalna wersja systemu operacyjnego Windows Server 2008, która oferuje znacznie ograniczony interfejs graficzny w porównaniu do innych edycji, takich jak Standard Edition, Enterprise czy Datacenter. Została zaprojektowana z myślą o maksymalnej wydajności i bezpieczeństwie, eliminując zbędne komponenty graficzne i funkcje interfejsu użytkownika, co pozwala na zmniejszenie powierzchni ataku oraz minimalizację zużycia zasobów systemowych. Dzięki temu Administratorzy mogą skoncentrować się na zarządzaniu serwerem za pomocą poleceń PowerShell oraz zdalnych narzędzi administracyjnych, co jest zgodne z nowoczesnymi praktykami w zakresie zarządzania serwerami. Przykładowe zastosowanie Server Core znajduje się w kontekście serwerów webowych, baz danych czy aplikacji wysokodostępnych, gdzie maksymalna stabilność i wydajność są kluczowe. Dobrą praktyką jest również stosowanie tego trybu w środowiskach wirtualnych, gdzie ograniczenie zasobów jest istotne dla efektywności operacyjnej.

Pytanie 19

Wynikiem poprawnego pomnożenia dwóch liczb binarnych 111001102 oraz 000111102 jest wartość

A. 64400O

B. 6900H

C. 690010

D. 0110 1001 0000 00002

Odpowiedź 690010 jest jak najbardziej trafna. Wynik mnożenia tych dwóch liczb binarnych, czyli 11100110 (to 228 w dziesiętnym) i 00011110 (30 w dziesiętnym), daje 6840, co w systemie szesnastkowym przekłada się na 690010. Mnożenie w binarnym działa podobnie jak w dziesiętnym, musisz tylko pamiętać o dodawaniu i przenoszeniu. W informatyce fajne jest to, że konwersja między systemami liczbowymi to podstawa. Na przykład, system szesnastkowy jest bardziej zwarty, bo każda cyfra to 4 bity, co jest super przy dużych liczbach. Umiejętność zmiany liczby z jednego systemu na inny jest mega ważna, zwłaszcza w programowaniu niskopoziomowym czy tworzeniu algorytmów, więc warto się tego nauczyć.

Pytanie 20

Protokołem kontrolnym w obrębie rodziny TCP/IP, który ma na celu między innymi identyfikowanie usterek w urządzeniach sieciowych, jest

A. SMTP

B. IMAP

C. ICMP

D. FDDI

FDDI, czyli Fiber Distributed Data Interface, to standard komunikacji oparty na światłowodach, który został zaprojektowany głównie dla sieci lokalnych o dużej przepustowości. Choć FDDI ma swoje zastosowanie w tworzeniu wydajnych sieci, nie jest protokołem kontrolnym i nie służy do wykrywania awarii urządzeń. Z drugiej strony, IMAP (Internet Message Access Protocol) oraz SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) to protokoły związane z przesyłaniem i zarządzaniem wiadomościami e-mail. IMAP umożliwia dostęp do wiadomości przechowywanych na serwerze, a SMTP jest odpowiedzialny za wysyłanie wiadomości e-mail. Żaden z tych protokołów nie ma funkcji związanych z monitorowaniem stanu sieci czy wykrywaniem awarii, co jest kluczowe dla ICMP. Typowym błędem myślowym jest mylenie protokołów używanych w różnych kontekstach - w tym przypadku protokoły komunikacyjne z protokołami kontrolnymi. Dobrą praktyką jest zrozumienie różnicy między rolami poszczególnych protokołów w ekosystemie TCP/IP, co umożliwia lepsze zarządzanie i optymalizację infrastruktury sieciowej.

Pytanie 21

Jaką rolę pełnią elementy Tr1 i Tr2, które są widoczne na schemacie ilustrującym kartę sieciową Ethernet?

A. Informują o aktywności karty sieciowej za pomocą dźwięków

B. Oferują szyfrowanie oraz deszyfrowanie danych przesyłanych przez sieć

C. Zapewniają separację obwodu elektrycznego sieci LAN od obwodu elektrycznego komputera

D. Wskazują szybkość pracy karty sieciowej poprzez świecenie na zielono

Nie wszystkie wymienione funkcje mają związek z rzeczywistym zastosowaniem transformatorów Tr1 i Tr2 na kartach sieciowych Ethernet. Funkcje takie jak szyfrowanie i deszyfrowanie danych są realizowane na poziomie protokołów sieciowych i specjalistycznych układów scalonych, które odpowiadają za bezpieczeństwo przesyłania danych. Transformator Ethernet nie ma bezpośredniego wpływu na szyfrowanie danych, ponieważ jego główną rolą jest izolacja galwaniczna. Sygnalizacja dźwiękowa nie jest typową funkcjonalnością kart sieciowych Ethernet, zwłaszcza w kontekście transformatorów, które są pasywnymi komponentami elektronicznymi i nie mają możliwości generowania dźwięku. Takie funkcje mogą być realizowane przez oprogramowanie lub dodatkowe moduły akustyczne, ale nie przez same transformatory. Z kolei sygnalizacja świetlna używana jest często do wskazywania stanu połączenia sieciowego i jego prędkości, ale odbywa się to poprzez diody LED kontrolowane przez inny układ scalony, a nie przez transformatory. Typowe błędy myślowe związane z tymi funkcjami wynikają z przypisywania pasywnym komponentom elektronicznym aktywnych ról, które wymagają przetwarzania sygnałów w sposób nienależący do ich specyfikacji technicznej. Transformator Ethernet jest fundamentalnym elementem zapewniającym bezpieczeństwo sprzętowe i ochronę przed zakłóceniami, a jego rola w układach sieciowych sprowadza się do realizacji izolacji galwanicznej zgodnie ze standardami takimi jak IEEE 802.3, co nie obejmuje funkcji aktywnego monitorowania działania karty sieciowej.

Pytanie 22

Na komputerze, na którym zainstalowane są dwa systemy – Windows i Linux, po przeprowadzeniu reinstalacji systemu Windows drugi system przestaje się uruchamiać. Aby ponownie umożliwić uruchamianie systemu Linux oraz aby zachować wszystkie dane i ustawienia w nim zawarte, co należy zrobić?

A. ponownie zainstalować bootloadera GRUB

B. wykonać reinstalację systemu Linux

C. przeprowadzić skanowanie dysku programem antywirusowym

D. wykonać ponowną instalację systemu Windows

Reinstalacja bootloadera GRUB (Grand Unified Bootloader) jest kluczowym krokiem w przywracaniu możliwości uruchamiania systemu Linux po reinstalacji Windows. Reinstalacja Windows zazwyczaj nadpisuje MBR (Master Boot Record) lub EFI (Extensible Firmware Interface), co sprawia, że bootloader Linuxa nie jest już dostępny. GRUB jest odpowiedzialny za zarządzanie wieloma systemami operacyjnymi na komputerze, umożliwiając użytkownikowi wybór, który system ma być uruchomiony. Aby ponownie zainstalować GRUB, można użyć nośnika instalacyjnego Linuxa (np. Live CD lub USB), uruchomić terminal i użyć komendy 'grub-install' w odpowiednim systemie plików. Praktycznie, po zainstalowaniu GRUB, można również zaktualizować jego konfigurację za pomocą 'update-grub', co zapewni, że wszystkie dostępne systemy operacyjne zostaną poprawnie wykryte. Dobrą praktyką jest regularne tworzenie kopii zapasowych ważnych danych, co pozwala uniknąć ich utraty w przypadku problemów z systemem operacyjnym.

Pytanie 23

Który z trybów nie jest oferowany przez narzędzie lupa w systemie Windows?

A. Płynny

B. Zadokowany

C. Pełnoekranowy

D. Lupy

Wybierając odpowiedzi 'Pełnoekranowy', 'Zadokowany' lub 'Lupy', można łatwo przeoczyć, że 'Płynny' nie jest rzeczywistym trybem dostępnym w narzędziu lupa w systemie Windows. Pojęcie 'Płynny' może sugerować elastyczność, ale w kontekście narzędzia lupa odnosi się jedynie do sposobu interakcji z powiększeniem, które nie zostało zaprojektowane w taki sposób. 'Pełnoekranowy' to bardzo popularny tryb, który pozwala na wyświetlenie powiększonego obrazu na całym ekranie, co jest szczególnie pomocne dla osób z problemami wzrokowymi. Z kolei tryb 'Zadokowany' daje możliwość przypięcia powiększonego widoku, co umożliwia efektywne zarządzanie przestrzenią roboczą i łatwiejsze korzystanie z wielu aplikacji jednocześnie. Warto zauważyć, że najlepsze praktyki dotyczące projektowania narzędzi dostępowych opierają się na dostosowywaniu ich do różnorodnych potrzeb użytkowników. Odpowiedzi, które nie uwzględniają tego kluczowego faktu, mogą być mylące, zwłaszcza dla osób, które polegają na technologii wspomagającej. Zrozumienie i znajomość dostępnych trybów mogą znacząco poprawić codzienne korzystanie z systemu operacyjnego, dlatego tak ważne jest, aby użytkownicy byli dobrze poinformowani na temat funkcji, jakie oferuje narzędzie lupa.

Pytanie 24

Wskaź na błędny układ dysku z użyciem tablicy partycji MBR?

A. 3 partycje podstawowe oraz 1 rozszerzona

B. 2 partycje podstawowe i 1 rozszerzona

C. 1 partycja podstawowa oraz 2 rozszerzone

D. 1 partycja podstawowa oraz 1 rozszerzona

Podział dysku zgodnie z tablicą partycji MBR jest ściśle określony przez standardy, które definiują, jak zarządzać przestrzenią dyskową. W przypadku MBR, dozwolone są cztery partycje - mogą to być trzy partycje podstawowe i jedna rozszerzona lub cztery partycje podstawowe. Stwierdzenie, że można mieć jedną partycję podstawową i dwie rozszerzone, wprowadza w błąd i narusza zasady działania MBR. Partycja rozszerzona jest szczególnym rodzajem partycji, która ma na celu obejście ograniczenia liczby partycji podstawowych i może zawierać partycje logiczne. Posiadając jedną partycję podstawową, można utworzyć jedną partycję rozszerzoną, w której można umieścić wiele partycji logicznych. Argumentacja, że można mieć więcej niż jedną partycję rozszerzoną, wypływa z nieporozumienia dotyczącego struktury MBR i jej zasad działania. W praktyce, ze względu na rozwój technologii i wzrost zapotrzebowania na przestrzeń dyskową, obecnie preferowane jest korzystanie z GPT, które obsługuje dyski o pojemności przekraczającej 2 TB i umożliwia tworzenie znacznie większej liczby partycji. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć te różnice i ograniczenia w kontekście aktualnych praktyk w zarządzaniu pamięcią masową.

Pytanie 25

Aby uporządkować dane pliku na dysku twardym, zapisane w klastrach, które nie sąsiadują ze sobą, tak aby znajdowały się w sąsiadujących klastrach, należy przeprowadzić

A. program chkdsk

B. defragmentację dysku

C. oczyszczanie dysku

D. program scandisk

Program chkdsk jest narzędziem służącym do wykrywania i naprawy problemów z systemem plików na dysku twardym. Jego głównym zadaniem jest sprawdzenie integralności systemu plików, a także naprawa błędów logicznych, jednak nie zajmuje się reorganizacją fragmentów plików w sąsiadujących klastrach, co jest kluczowe dla poprawy wydajności. Z kolei scandisk, które było popularne w starszych wersjach systemu Windows, ma podobne funkcje jak chkdsk, ale także nie przeprowadza defragmentacji. Oczyszczanie dysku to proces, który polega na usuwaniu zbędnych plików i tymczasowych danych, aby zwolnić miejsce na dysku, ale także nie ma nic wspólnego z reorganizacją danych. Te podejścia mogą prowadzić do błędnego wniosku, że wystarczają do poprawienia wydajności systemu. Prawidłowe zrozumienie różnicy między tymi narzędziami a defragmentacją jest kluczowe dla skutecznego zarządzania danymi na dysku twardym. Niezrozumienie, jak działa fragmentacja i jakie są konsekwencje jej ignorowania, może prowadzić do spadku wydajności systemu, a w skrajnych przypadkach do problemów z dostępnością danych.

Pytanie 26

Emisja przez BIOS firmy AMI jednego długiego oraz dwóch krótkich sygnałów dźwiękowych oznacza

A. uszkodzenie pamięci

B. błąd parzystości pamięci

C. uszkodzenie zegara systemowego

D. błąd karty graficznej

Kiedy usłyszysz długi ton, a potem dwa krótkie, to znaczy, że coś jest nie tak z kartą graficzną według standardów BIOS AMI. Jak komputer się uruchamia, BIOS sprawdza, czy wszystko działa jak należy, to się nazywa POST (Power-On Self-Test). Jeżeli nie jest wszystko w porządku z kartą graficzną, BIOS daje taki dźwięk, żebyś szybko zorientował się, co może być problemem. Może to oznaczać, że karta nie jest dobrze włożona, jest uszkodzona, albo coś jest nie tak z połączeniem z płytą główną. Warto wtedy sprawdzić, czy karta graficzna dobrze siedzi w slocie PCIe, albo czy zasilanie jest w porządku. Wiedza o takich sygnałach dźwiękowych jest naprawdę przydatna dla każdego, kto zajmuje się komputerami. Moim zdaniem, to naprawdę oszczędza czas i pieniądze na naprawach, gdy wiemy, co te dźwięki oznaczają. To coś, co każdy technik komputerowy powinien ogarnąć.

Pytanie 27

Na schemacie procesora rejestry mają za zadanie przechowywać adres do

A. przechowywania argumentów obliczeń

B. wykonywania operacji arytmetycznych

C. zarządzania wykonywanym programem

D. kolejnej instrukcji programu

Rejestry to kluczowe elementy procesora, które pełnią różnorodne funkcje związane z obliczeniami. W kontekście przechowywania argumentów obliczeń rejestry działają jako szybki dostęp do danych potrzebnych w operacjach arytmetycznych i logicznych. Dzięki temu procesor nie musi każdorazowo pobierać danych z pamięci operacyjnej, co znacznie przyspiesza przetwarzanie danych. Przykładem zastosowania mogą być operacje dodawania, gdzie rejestry przechowują liczby do zsumowania, a wynik trafia do kolejnego rejestru. W standardach architektur jak x86 czy ARM rejestry są często używane do tymczasowego przechowywania wyników i parametrów funkcji. Dzięki rejestrom możliwe jest także bezpośrednie adresowanie, co jest kluczowe dla szybkiego wykonywania instrukcji. W branży IT uważa się za dobrą praktykę optymalne wykorzystanie rejestrów, co przekłada się na wydajność aplikacji. Wiedza o tym, jak rejestry przechowują argumenty obliczeń, jest fundamentalna dla każdego, kto chce zrozumieć efektywne działanie procesorów i ich architekturę.

Pytanie 28

Jakie ustawienia dotyczące protokołu TCP/IP zostały zastosowane dla karty sieciowej, na podstawie rezultatu uruchomienia polecenia IPCONFIG /ALL w systemie Windows?

A. Karta sieciowa otrzymała adres IP w sposób automatyczny

B. Karta sieciowa nie posiada skonfigurowanego adresu serwera DNS

C. Karta sieciowa nie ma zdefiniowanego adresu bramy

D. Karta sieciowa ma przypisany statyczny adres IP

Odpowiedzi inne niż pierwsza są niepoprawne z kilku powodów. Twierdzenie, że karta sieciowa ma przydzielony statyczny adres IP, jest błędne, ponieważ w wynikach polecenia jasno widać, że DHCP jest włączone. Gdyby adres IP był przydzielony statycznie, opcja DHCP nie byłaby aktywna. DHCP włącza automatyczną konfigurację, co eliminuje konieczność ręcznego przypisywania adresów IP. Ułatwia to zarządzanie siecią i minimalizuje ryzyko błędów. Brak ustawienia adresu serwera DNS również nie jest poprawny. Wyniki wskazują na skonfigurowane serwery DNS, co oznacza, że karta ma dostęp do serwerów nazw domenowych, co jest kluczowe dla poprawnej konfiguracji sieciowej i umożliwia tłumaczenie nazw domen na adresy IP. Podobnie, pogląd, że karta nie ma ustawionej bramy, jest błędny, ponieważ adres bramy domyślnej jest wyraźnie podany. Brama domyślna jest kluczowym elementem konfiguracji sieciowej, umożliwia wyjście poza lokalną podsieć. Poprawna konfiguracja bramy pozwala urządzeniu na komunikację z innymi sieciami, w tym internetem. Te niepoprawne odpowiedzi często wynikają z niezrozumienia podstaw działania protokołu DHCP i jego roli w automatyzacji konfiguracji sieci. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego zarządzania siecią i zapewnienia jej płynnego działania. Użycie DHCP oraz poprawne ustawienia DNS i bramy to standardy w nowoczesnych sieciach komputerowych, dlatego ważne jest, aby znać i rozumieć ich zastosowanie i konfigurację. Prawidłowe czytanie wyników polecenia IPCONFIG jest podstawową umiejętnością w diagnostyce i zarządzaniu siecią, co podkreśla znaczenie dokładności i wiedzy technicznej w tej dziedzinie.

Pytanie 29

Autor zamieszczonego oprogramowania zezwala na jego bezpłatne używanie jedynie w przypadku

Ancient Domains of Mystery
Autor	Thomas Biskup
Platforma sprzętowa	DOS, OS/2, Macintosh, Microsoft Windows, Linux
Pierwsze wydanie	23 października 1994
Aktualna wersja stabilna	1.1.1 / 20 listopada 2002 r.
Aktualna wersja testowa	1.2.0 Prerelease 18 / 1 listopada 2013
Licencja	postcardware
Rodzaj	roguelike

A. uiszczenia dobrowolnej darowizny na cele charytatywne

B. zaakceptowania limitu czasowego podczas instalacji

C. przekazania przelewu w wysokości 1$ na konto autora

D. przesłania tradycyjnej kartki pocztowej do twórcy

Odpowiedź dotycząca konieczności przesłania tradycyjnej kartki pocztowej do twórcy jest jak najbardziej trafiona i wynika bezpośrednio z zastosowanej licencji typu postcardware. W praktyce oznacza to, że autor udostępnia swoje oprogramowanie bezpłatnie, ale w zamian oczekuje niewielkiego, symbolicznego gestu – w tym wypadku pocztówki. To dość nietypowa, ale całkiem sympatyczna forma licencjonowania, która miała swoje pięć minut popularności w latach 90-tych. Moim zdaniem, takie rozwiązanie dobrze oddaje ducha społeczności open source sprzed ery masowych repozytoriów, gdzie kontakt z autorem miał wymiar niemal personalny. W przeciwieństwie do klasycznych licencji shareware czy freeware, tutaj nie płacisz pieniędzmi, ale poświęcasz chwilę, by docenić autora. Przesyłanie pocztówek pozwalało twórcom zobaczyć, skąd użytkownicy pochodzą i ile osób rzeczywiście korzysta z programu – trochę jak statystyki pobrań, tylko w analogowej wersji. Branżowo patrząc, postcardware świetnie pokazuje, jak licencjonowanie oprogramowania może mieć różne oblicza i jak ważne jest zapoznanie się z warunkami korzystania z każdego softu. Z mojego doświadczenia wynika, że tego typu licencje uczą szacunku do twórców i pokazują, że za darmowym oprogramowaniem też stoi czyjaś praca.

Pytanie 30

W systemie operacyjnym Linux, do konfigurowania sieci VLAN wykorzystuje się polecenie

A. ip link

B. ip address

C. ip neighbour

D. ip route

Odpowiedzi takie jak 'ip neighbour', 'ip route' oraz 'ip address' są związane z zarządzaniem sieciami w systemie Linux, jednak nie odpowiadają na pytanie dotyczące tworzenia VLAN. 'ip neighbour' służy do zarządzania tablicą sąsiedztwa, co jest istotne dla wydajnej komunikacji w sieci, jednak nie ma zastosowania w kontekście tworzenia i zarządzania VLAN. 'ip route' dotyczy zarządzania trasami w sieci, co jest ważne dla kierowania pakietów między różnymi sieciami, ale nie ma bezpośredniego związku z tworzeniem wirtualnych interfejsów sieciowych. Z kolei 'ip address' jest używane do przypisywania adresów IP do interfejsów, ale również nie dotyczy bezpośrednio procesu tworzenia VLAN. Kluczowym błędem myślowym jest traktowanie tych poleceń jako równorzędnych w kontekście VLAN, co prowadzi do nieporozumień. Aby poprawnie zrozumieć zarządzanie siecią w Linuxie, niezbędne jest dokładne zapoznanie się z funkcjonalnością każdego z tych poleceń oraz ich zastosowaniem w praktyce. Segmentacja sieci oraz zarządzanie wirtualnymi interfejsami wymaga zrozumienia nie tylko składni poleceń, ale również ogólnych zasad działania sieci, aby skutecznie projektować i wdrażać rozwiązania sieciowe.

Pytanie 31

W którym systemie liczbowym zapisano zakresy We/Wy przedstawione na ilustracji?

A. W systemie szesnastkowym

B. W systemie dziesiętnym

C. W systemie ósemkowym

D. W systemie binarnym

Odpowiedź szesnastkowym jest prawidłowa ponieważ zakresy We/Wy są zapisane z użyciem systemu szesnastkowego który jest powszechnie stosowany w informatyce do reprezentacji danych na poziomie sprzętowym i programowym System szesnastkowy używa podstawy 16 co oznacza że używa 16 cyfr 0-9 i liter A-F gdzie litera A odpowiada liczbie dziesięć a F piętnaście Jest on intuicyjny do użycia w komputerach ponieważ jeden szesnastkowy znak reprezentuje cztery bity co ułatwia konwersję i interpretację danych w systemach binarnych i sprzętowych W przedstawionych zakresach We/Wy prefiks 0x oznacza że liczby są zapisane w systemie szesnastkowym Co więcej w kontekście zarządzania zasobami systemowymi jak porty We/Wy czy adresy pamięci szesnastkowy format jest standardem pozwalając na bardziej efektywne adresowanie szczególnie w architekturach komputerowych takich jak x86 Daje to programistom i inżynierom komputerowym możliwość dokładniejszej kontroli i optymalizacji interakcji z hardwarem Dzięki szerokiemu zastosowaniu i jasności reprezentacji format szesnastkowy stanowi podstawę pracy z systemami na niskim poziomie co czyni go nieodzownym elementem w arsenale profesjonalistów w dziedzinie IT

Pytanie 32

Partycja w systemie Linux, która tymczasowo przechowuje dane w przypadku niedoboru pamięci RAM, to

A. var

B. sys

C. swap

D. tmp

Odpowiedź 'swap' jest poprawna, ponieważ partycja swap w systemach Linux służy jako miejsce na dane, które nie mieszczą się w pamięci RAM. Kiedy system operacyjny potrzebuje więcej pamięci, niż jest dostępne w pamięci fizycznej, przenosi mniej aktywne strony pamięci do partycji swap. To działanie pozwala na efektywne zarządzanie pamięcią i zapobiega przeciążeniu systemu. Partycja swap jest szczególnie istotna w przypadku urządzeń z ograniczoną ilością RAM, ponieważ umożliwia uruchamianie większej liczby aplikacji lub bardziej wymagających programów. Przykładowo, jeśli użytkownik pracuje z oprogramowaniem do edycji wideo, które wymaga dużych zasobów, a system nie ma wystarczającej ilości RAM, dane mogą być tymczasowo przeniesione do partycji swap, co pozwoli na kontynuowanie pracy bez zawieszania systemu. Zgodnie z dobrymi praktykami, zalecane jest, aby wielkość partycji swap była co najmniej równa wielkości RAM, chociaż konkretne potrzeby mogą się różnić w zależności od zastosowania.

Pytanie 33

Który z poniższych protokołów jest używany do bezpiecznego przesyłania danych w sieci?

A. HTTPS

B. FTP

C. TELNET

D. HTTP

HTTPS, czyli HyperText Transfer Protocol Secure, to rozszerzenie protokołu HTTP, które dodaje warstwę bezpieczeństwa poprzez zastosowanie protokołu SSL/TLS. Dzięki temu dane przesyłane między klientem a serwerem są szyfrowane, co znacznie zwiększa ich bezpieczeństwo przed przechwyceniem przez osoby trzecie. W praktyce oznacza to, że nawet jeśli ktoś przechwyci pakiety danych w sieci, nie będzie w stanie ich odczytać bez odpowiedniego klucza deszyfrującego. To czyni HTTPS standardem w przypadku przesyłania wrażliwych informacji, takich jak dane logowania, informacje bankowe czy dane osobowe użytkowników. Warto zauważyć, że HTTPS jest obecnie podstawowym wymogiem dla wielu stron internetowych, szczególnie tych, które przetwarzają dane użytkowników, co ma na celu nie tylko ochronę danych, ale także budowanie zaufania użytkowników do serwisu. Stosowanie HTTPS jest również często wymagane przez przeglądarki internetowe, które mogą oznaczać strony bez HTTPS jako potencjalnie niebezpieczne.

Pytanie 34

Polecenie uname -s w systemie Linux jest wykorzystywane do sprawdzenia

A. nazwy jądra systemu operacyjnego.

B. statusu aktywnych interfejsów sieciowych.

C. wolnego miejsca na dyskach twardych.

D. ilości wolnej pamięci.

Polecenie uname -s faktycznie służy do sprawdzania nazwy jądra systemu operacyjnego w systemach opartych na Unix/Linux. To bardzo przydatne narzędzie, szczególnie gdy pracujesz w środowiskach, gdzie istotne jest szybkie rozpoznanie, na jakim jądrze działa dana maszyna – np. Linux, Darwin (macOS), czy może BSD. Moim zdaniem, znajomość tego polecenia to podstawa dla każdego admina albo nawet zwykłego użytkownika Linuksa, który chce zrozumieć, co dzieje się pod maską jego systemu. W praktyce, często używa się uname w skryptach do automatycznego wykrywania środowiska i podejmowania decyzji, czy odpalić dane narzędzie, czy może wymaga ono innego podejścia ze względu na różnice jądra. Zwracana przez uname -s wartość jak „Linux”, „FreeBSD” albo „SunOS” pozwala od razu rozpoznać bazowy system. Przy okazji – polecenie uname ma sporo innych przydatnych opcji, np. -r do wersji jądra, -a do pełnej informacji o systemie. To taka mała rzecz, a bardzo często się przydaje, szczególnie przy debugowaniu problemów czy pisaniu bardziej uniwersalnych skryptów. Warto wyrobić sobie nawyk używania uname w codziennej pracy – to po prostu ułatwia życie i pozwala uniknąć irytujących pomyłek przy pracy na różnych maszynach.

Pytanie 35

Systemy operacyjne należące do rodziny Linux są dystrybuowane na mocy licencji

A. komercyjnej

B. shareware

C. MOLP

D. GNU

Odpowiedź GNU jest prawidłowa, ponieważ systemy operacyjne z rodziny Linux są dystrybuowane głównie na podstawie licencji GNU General Public License (GPL). Ta licencja, stworzona przez fundację Free Software Foundation, ma na celu zapewnienie swobody użytkowania, modyfikacji i dystrybucji oprogramowania. Dzięki temu każda osoba ma prawo do korzystania z kodu źródłowego, co sprzyja innowacjom i współpracy w społeczności programistycznej. Przykładem jest dystrybucja Ubuntu, która jest jedną z najpopularniejszych wersji systemu Linux, dostarczająca użytkownikom łatwy dostęp do potężnych narzędzi, bez konieczności płacenia za licencję. W praktyce, licencje GNU przyczyniają się do tworzenia otwartych i bezpiecznych rozwiązań, które są stale rozwijane przez globalną społeczność. Systemy operacyjne oparte na tej licencji są wykorzystywane w wielu sektorach, od serwerów po urządzenia mobilne, co podkreśla ich znaczenie oraz elastyczność w zastosowaniach komercyjnych i prywatnych.

Pytanie 36

Jaką pamięć RAM można użyć z płytą główną GIGABYTE GA-X99-ULTRA GAMING/ X99/ 8x DDR4 2133, ECC, obsługującą maksymalnie 128GB, 4x PCI-E 16x, RAID, USB 3.1, S-2011-V3/ATX?

A. HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 PC3-14900L (DDR3-1866) Load Reduced CAS-13 Memory Kit

B. HPE 32GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3L-10600R (DDR3-1333) Registered CAS-9 , Non-ECC

C. HPE 16GB (1x16GB) Dual Rank x4 PC3-14900R (DDR3-1866) Registered CAS-13 Memory Kit

D. HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 DDR4-2133 CAS-15-15-15 Load Reduced Memory Kit, ECC

Odpowiedź HPE 32GB (1x32GB) Quad Rank x4 DDR4-2133 CAS-15-15-15 Load Reduced Memory Kit, ECC jest poprawna, ponieważ spełnia wszystkie wymagania techniczne płyty głównej GIGABYTE GA-X99-ULTRA GAMING. Ta płyta obsługuje pamięci DDR4, a wybrany moduł ma specyfikacje DDR4-2133, co oznacza, że działa z odpowiednią prędkością. Dodatkowo, pamięć ta obsługuje technologię ECC (Error-Correcting Code), która jest istotna w aplikacjach wymagających wysokiej niezawodności, takich jak serwery czy stacje robocze. Dzięki pamięci z technologią ECC, system jest w stanie wykrywać i korygować błędy w danych, co znacząco zwiększa stabilność i bezpieczeństwo operacji. Warto również zauważyć, że maksymalna pojemność, jaką można zainstalować na tej płycie, wynosi 128 GB, a wybrany moduł ma 32 GB, co pozwala na wykorzystanie pełnego potencjału płyty. W praktyce, takie rozwiązanie jest idealne dla zaawansowanych użytkowników, którzy potrzebują dużej pojemności RAM do obliczeń, renderowania lub pracy z dużymi zbiorami danych.

Pytanie 37

W systemie Windows zastosowanie zaprezentowanego polecenia spowoduje chwilową modyfikację koloru

A. tła oraz tekstu okna Windows

B. paska tytułowego okna Windows

C. czcionki wiersza poleceń, która była uruchomiona z ustawieniami domyślnymi

D. tła okna wiersza poleceń, które zostało uruchomione z domyślnymi ustawieniami

Rozważając użycie polecenia color w systemie Windows, konieczne jest zrozumienie jego specyfiki i zakresu działania. Częstym błędem jest zakładanie, że zmiana dotyczy całego systemu operacyjnego. W rzeczywistości polecenie to zmienia jedynie kolory czcionki i tła w oknie wiersza poleceń, które zostało uruchomione z domyślnymi ustawieniami. Nie wpływa na żadne inne elementy interfejsu użytkownika systemu Windows, takie jak pasek nazwy okna, ani na tło i czcionki okien systemowych. Takie rozumienie jest zgodne z dobrymi praktykami, które wymagają precyzyjnego zrozumienia zakresu działania narzędzi systemowych. Zakładając, że polecenie wpływa na systemowe elementy interfejsu, można doprowadzić do błędnych konfiguracji, szczególnie w kontekście automatyzacji i skryptowania. Administracja systemami Windows wymaga wiedzy o tym, jak lokalne zmiany w konsoli mogą być używane do konfiguracji środowiska pracy, bez wpływu na globalne ustawienia użytkownika czy systemu. Zrozumienie tych niuansów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemem i dostosowywania go do potrzeb użytkownika oraz organizacji.

Pytanie 38

Złącze SC stanowi standard w cablach

A. Światłowodowych

B. Miedzianych

C. Elektrycznych

D. Koncentrycznych

Złącze SC (Subscriber Connector) jest jednym z najczęściej stosowanych złącz w technologii światłowodowej. To złącze charakteryzuje się prostą konstrukcją i wysoką wydajnością, co sprawia, że jest idealne do aplikacji wymagających niskich strat sygnału i wysokiej jakości połączeń. Złącze SC jest zazwyczaj stosowane w systemach telekomunikacyjnych oraz w sieciach LAN, gdzie wymagana jest efektywna transmisja danych na dużych odległościach. Przykładowo, w sieciach FTTH (Fiber to the Home) złącza SC często służą do podłączeń między centralą a punktami dostępowymi w domach. Dodatkowo, złącza SC są zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak IEC 61754-4, co zapewnia ich uniwersalność i interoperacyjność z innymi systemami światłowodowymi. Warto również zaznaczyć, że złącza SC są dostępne w wersjach zarówno jedno- jak i wielomodowych, co pozwala na ich wszechstronność w różnych zastosowaniach. Przykładem dobrych praktyk jest regularne sprawdzanie czystości złącz oraz stosowanie odpowiednich technik ich instalacji, co znacząco wpływa na jakość sygnału i trwałość połączeń.

Pytanie 39

Która z poniższych czynności konserwacyjnych jest specyficzna tylko dla drukarki laserowej?

A. Usunięcie zabrudzeń z zespołu czyszczącego głowice

B. Czyszczenie prowadnic karetki

C. Czyszczenie luster i soczewek

D. Oczyszczenie traktora

Czyszczenie luster i soczewek jest kluczowym procesem konserwacyjnym w drukarkach laserowych, ponieważ te elementy odpowiadają za prawidłowe kierowanie i skupianie światła laserowego na bębnie światłoczułym. Zanieczyszczenia na tych komponentach mogą prowadzić do obniżenia jakości wydruków, takich jak rozmycia czy nierównomierne pokrycie tonera. Regularne czyszczenie luster i soczewek nie tylko poprawia jakość druku, ale także wydłuża żywotność urządzenia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. W przypadku drukarek atramentowych, czyszczenie dotyczy głównie dysz i układów atramentowych, co podkreśla różnice w konserwacji obu typów urządzeń. Przykładem może być zastosowanie miękkiej szmatki nasączonej odpowiednim środkiem czyszczącym, aby usunąć osady bez uszkodzenia delikatnych elementów. Wiedza o tych procedurach jest niezbędna dla operatorów drukarek, aby mogli oni efektywnie utrzymywać sprzęt w odpowiednim stanie i zapewniać wysoką jakość wydruków.

Pytanie 40

Wykorzystanie polecenia net accounts w konsoli systemu Windows, które ustawia maksymalny okres ważności hasła, wymaga zastosowania opcji

A. /TIMES

B. /MAXPWAGE

C. /FORCELOGOFF

D. /EXPIRES

Opcje /TIMES, /EXPIRES i /FORCELOGOFF niestety nie są odpowiednie, gdy mówimy o ustalaniu maksymalnej liczby dni ważności hasła. /TIMES służy do określenia godzin, w których użytkownicy mogą logować się do systemu, ale to zupełnie inny temat. /EXPIRES dotyczy daty wygaszenia konta użytkownika, a nie hasła, więc nie ma to wpływu na politykę haseł. Z kolei /FORCELOGOFF to opcja do wymuszania wylogowania użytkownika po pewnym czasie, co znowu mało ma wspólnego z hasłami. Często wybór tych opcji wynika z braku pełnego zrozumienia zasad bezpieczeństwa w systemach. Administratorzy powinni bardziej skupić się na zarządzaniu hasłami, żeby zapewnić odpowiedni poziom bezpieczeństwa.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej