Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 17:01
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 17:15

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Reperacja pojedynczych uszkodzeń oraz niewielkich pęknięć na powierzchni tynku ściany nośnej polega na klinowym usunięciu tynku oraz

A. wprowadzeniu zaczynu cementowego pod ciśnieniem

B. wzmocnieniu konstrukcji klamrowo i ponownym otynkowaniu

C. uzupełnieniu ubytków zaprawą cementową

D. nasączeniu pękniętych miejsc wodą i uzupełnieniu ubytków zaprawą taką jak tynk

Nieprawidłowe odpowiedzi zawierają różne koncepcje, które nie są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie napraw tynku. Wzmocnienie ściany klamrami i ponowne otynkowanie może być stosowane w sytuacjach, gdzie uszkodzenia są znaczne, ale nie jest to standardowe podejście do naprawy drobnych rys i pęknięć. Takie metody są zazwyczaj zarezerwowane dla bardziej skomplikowanych przypadków, gdzie konieczne jest zapewnienie dodatkowej stabilności konstrukcji. Wprowadzenie pod ciśnieniem zaczynu cementowego to technika, która może być używana w bardziej zaawansowanych procesach naprawczych, jednak nie odnosi się bezpośrednio do problemu drobnych pęknięć w tynku. Tego rodzaju zabiegi są czasochłonne i kostowne, a ich zastosowanie w przypadku niewielkich uszkodzeń może prowadzić do niepotrzebnych wydatków oraz skomplikowania procesu renowacji. Nasączenie miejsc spękań wodą przed wypełnieniem zaprawą stanowi standardową praktykę, która zapewnia lepszą adhezję oraz trwałość po naprawie. Ponadto, wypełnienie ubytków zaprawą cementową może być również niewłaściwe, gdyż różne rodzaje zapraw, w tym tynki, mają różne właściwości i powinny być stosowane zgodnie z ich przeznaczeniem. Stosowanie odpowiednich materiałów według specyfikacji producenta jest kluczowe w celu uniknięcia problemów związanych z różnicami w kurczliwości i elastyczności, które mogą prowadzić do dalszych uszkodzeń. Warto zwrócić uwagę na to, że nieodpowiednie metody naprawy mogą skutkować nie tylko estetycznymi niedoskonałościami, ale również długoterminowymi problemami strukturalnymi.

Pytanie 2

Spoiwa hydrauliczne to zestaw spoiw, które po zmieszaniu z wodą twardnieją i wiążą

A. tylko w czasie polewania wodą

B. wyłącznie na powietrzu

C. pod wpływem wzrostu temperatury

D. na powietrzu i pod wodą

Spoiwa hydrauliczne, takie jak cement czy zaprawy murarskie, są unikalną grupą materiałów budowlanych, które mają zdolność wiązania zarówno w warunkach atmosferycznych, jak i pod wodą. Ta właściwość wynika z ich składników chemicznych, które reagują z wodą, tworząc trwałe i mocne połączenia. Przykładem mogą być zaprawy cementowe stosowane w konstrukcjach hydrotechnicznych, gdzie konieczne jest uzyskanie odpowiedniej wytrzymałości w warunkach stale narażonych na wodę. W praktyce oznacza to, że spoina hydrauliczna nie tylko wiąże w powietrzu, ale także może utwardzać się pod wodą, co jest niezbędne w przypadku budowy tam, mostów czy fundamentów w trudnych warunkach. Stosowanie spoiów hydraulicznych w inżynierii lądowej i wodnej jest zgodne z normami PN-EN 197-1, które określają wymagania dla cementów stosowanych w budownictwie. Wdrożenie tych materiałów zapewnia nie tylko wytrzymałość konstrukcji, ale także ich odporność na działanie wody i innych niekorzystnych warunków atmosferycznych.

Pytanie 3

Aby uzyskać zaprawę cementowo-wapienną M4, należy użyć składników w proporcjach objętościowych 1 : 1 : 6, co oznacza

A. 1 część wapna hydratyzowanego : 1 część piasku : 6 części cementu

B. 1 część cementu : 1 część piasku : 6 części wapna hydratyzowanego

C. 1 część cementu : 1 część wapna hydratyzowanego : 6 części wody

D. 1 część cementu : 1 część wapna hydratyzowanego : 6 części piasku

Proporcje objętościowe 1 : 1 : 6 w zaprawie cementowo-wapiennej M4 oznaczają, że do każdej części cementu przypada jedna część wapna hydratyzowanego oraz sześć części piasku. Taki skład jest zgodny z zaleceniami w branży budowlanej, które podkreślają znaczenie właściwego doboru proporcji, aby uzyskać optymalną wytrzymałość, plastyczność i trwałość zaprawy. Przykładowo, w praktyce budowlanej, odpowiednie przygotowanie zaprawy jest kluczowe przy murowaniu, gdzie właściwe proporcje zapewniają lepsze przyleganie cegieł oraz odporność na czynniki atmosferyczne. Warto zaznaczyć, że stosunek składników wpływa również na czas wiązania zaprawy, co jest istotne podczas wykonywania prac budowlanych w określonych warunkach. Standardy budowlane, takie jak PN-EN 998-1, podkreślają znaczenie właściwego stosowania zapraw w zależności od ich przeznaczenia, co w kontekście zaprawy M4 ma na celu zapewnienie wysokiej jakości i bezpieczeństwa konstrukcji budowlanych.

Pytanie 4

Jakie wskazanie sygnalizuje odrywanie się tynku od podstawy?

A. Dostrzegalne pęknięcie na powierzchni tynku

B. Głuchy dźwięk podczas stukania w tynk młotkiem

C. Widoczne zgrubienie na powierzchni tynku

D. Łatwość w zarysowaniu powierzchni tynku za pomocą ostrza

Głuchy odgłos przy ostukiwaniu tynku młotkiem jest jednoznacznym wskaźnikiem odwarstwienia tynku od podłoża. Tego rodzaju dźwięk powstaje, gdy przestrzeń między tynkiem a jego podłożem jest pusta, co prowadzi do zmiany akustyki dźwięku. W praktyce, przy wykonywaniu prac remontowych, fachowcy często wykorzystują tę metodę jako szybką i efektywną technikę diagnostyczną. Zgodnie z normami budowlanymi, odwarstwienie powinno być usunięte przed dalszymi pracami, aby uniknąć problemów w przyszłości, takich jak pękanie tynku czy zagrzybienie. Działania naprawcze obejmują usunięcie luźnego tynku, przygotowanie podłoża oraz nałożenie nowego tynku zgodnie z zaleceniami producenta. Dobrą praktyką jest również kontrolowanie stanu tynku w regularnych odstępach czasu, co pozwoli na wczesne wykrywanie problemów i ich skuteczne rozwiązanie.

Pytanie 5

Jakie typy rusztowań powinno się użyć do przeprowadzania drobnych napraw tynków zewnętrznych w budynkach wysokich?

A. Modułowe

B. Wiszące

C. Stojakowe

D. Ramowe

Rusztowanie wiszące to naprawdę świetna opcja, jak trzeba zrobić jakieś drobne naprawy na elewacjach wysokich budynków. Jego konstrukcja i pomysł na powieszenie go na dachu lub innym mocnym elemencie sprawiają, że dotarcie do trudnych miejsc jest prostsze. Nie zajmuje miejsca na dole, co jest mega ważne, zwłaszcza w miastach, gdzie często jest tłok. Przykładem może być renowacja biurowców, gdzie trzeba uważać na detale na wysokości. Przy zwykłym rusztowaniu mógłbyś mieć problem z ruchem w okolicy. Co ważne, rusztowania wiszące spełniają normy bezpieczeństwa, więc zarówno pracownicy, jak i przechodnie mogą czuć się bezpieczni. Oczywiście, operatorzy powinni stosować się do zasad montażu, żeby wszystko odbywało się bezpiecznie. No i nie zapominajmy o balustradach i szelkach, bo to wszystko jest kluczowe podczas pracy z rusztowaniem wiszącym.

Pytanie 6

Wskaż oznaczenie graficzne zaprawy stosowane na rysunkach budowlanych.

A. D.

B. C.

C. B.

D. A.

Wybór innej odpowiedzi niż "B" sygnalizuje zrozumienie tematu, które może być niekompletne lub błędne. Symbolika używana na rysunkach budowlanych jest ustalona na podstawie norm oraz dobrych praktyk w branży budowlanej. Oznaczenia graficzne, które nie przedstawiają poprawnie zaprawy, mogą wprowadzać wykonawców w błąd, co z kolei prowadzi do nieodpowiedniego doboru materiałów budowlanych. Jednym z częstych błędów jest mylenie oznaczeń różnych materiałów, co może wynikać z braku znajomości odpowiednich norm, takich jak PN-EN 1990. Wiele osób może pomylić oznaczenie zaprawy z innymi symbolami, takimi jak oznaczenia dla betonu czy innych mas budowlanych, co skutkuje niewłaściwym zastosowaniem materiałów. Ważne jest, aby przed przystąpieniem do realizacji projektu, dokładnie zapoznać się z symboliką i oznaczeniami, aby uniknąć pomyłek. Zrozumienie różnic pomiędzy poszczególnymi oznaczeniami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektem budowlanym oraz zapewnienia, że każdy etap budowy będzie realizowany z zachowaniem najwyższych standardów jakości. Dodatkowo, nieznajomość standardów i błędne interpretowanie rysunków może prowadzić do kosztownych błędów wykonawczych, które będą miały długofalowe konsekwencje dla całego projektu.

Pytanie 7

Przedstawioną na ilustracji listwę stosuje się do

A. ochrony naroży.

B. mocowania termoizolacji.

C. wzmocnienia ościeży.

D. wykonania boniowania.

Wybrana przez Ciebie odpowiedź nie jest właściwa, bo pokazuje, że coś mogłeś pomieszać jeśli chodzi o zastosowanie tej listwy. Ta listwa nie służy do mocowania termoizolacji. Termoizolacja to już inna sprawa i potrzebne są do niej konkretne materiały oraz techniki, które dobrze przylegają do ścian i minimalizują mostki termiczne. Użycie listwy do tego celu byłoby błędne, bo listwy boniarskie nie mają żadnych właściwości izolacyjnych. Wzmocnienie ościeży to też zupełnie inna funkcja, która nie ma związku z tą listwą. Ościeża w drzwiach i oknach są bardzo ważnymi elementami, a ich wzmocnienie wymaga odpowiednich materiałów budowlanych, które mają wysoką odporność na obciążenia. No i listwy boniarskie do tego się nie nadają, bo nie są do takiej pracy przystosowane. Ochrona naroży to także inna technika, i jest to coś, co trzeba oddzielić od boniowania. Naroża budynków potrzebują specjalnych materiałów jak narożniki metalowe czy plastikowe, żeby je skutecznie chronić przed uszkodzeniami. Tak w ogóle, te błędne odpowiedzi wskazują na brak zrozumienia, jak istotne są listwy boniarskie w architekturze i budownictwie. Zrozumienie ich funkcji jest kluczowe, żeby osiągnąć fajny efekt i trwałość elewacji budynków.

Pytanie 8

Jaką pacą powinno się nałożyć tynk wypalany klasy IVw?

A. Poliuretanową

B. Drewnianą

C. Styropianową

D. Stalową

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają z niewłaściwego zrozumienia specyfiki narzędzi do aplikacji tynków wypalanych. Paca styropianowa, zaprojektowana głównie do tynków gipsowych, nie zapewnia wystarczającej sztywności i kontroli nad aplikacją tynku mineralnego. Dodatkowo, styropian nie ma odpowiednich właściwości do pracy z materiałami, które wymagają precyzyjnego wykończenia. Z kolei paca poliuretanowa, mimo że elastyczna, nie jest przeznaczona do tynków wypalanych, ponieważ nie daje odpowiedniej powierzchni gładkiej, co może prowadzić do nierównomiernego wykończenia. Wreszcie, paca drewniana, choć może być używana w niektórych zastosowaniach, nie jest odpowiednia do tynków mineralnych, ponieważ drewno pochłania wilgoć i może zniekształcać strukturę tynku podczas aplikacji. W każdym przypadku, wybór niewłaściwego narzędzia może prowadzić do problemów takich jak pęknięcia, łuszczenie się i nierówności, co w konsekwencji wpływa na trwałość i estetykę całej powierzchni. Dlatego kluczowe znaczenie ma stosowanie odpowiednich narzędzi zgodnie z zaleceniami producentów i standardami branżowymi.

Pytanie 9

Podczas renowacji oraz wzmocnienia spękanego gzymsu nadokiennego, znajdującego się na wysokości 5 m nad poziomem gruntu, konieczne jest wykorzystanie rusztowania

A. na stojakach teleskopowych

B. stolikowe

C. kozłowe

D. na wysuwnicach

Inne typy rusztowań, takie jak stolikowe, na stojakach teleskopowych czy kozłowe, nie są odpowiednie do zadań związanych z pracami na wysokości 5 m, szczególnie w kontekście wzmacniania gzymsów nadokiennych. Rusztowanie stolikowe, choć może być stosowane w niektórych zastosowaniach, jest zazwyczaj przeznaczone do pracy na niewielkich wysokościach i w ograniczonym zakresie. Jego konstrukcja nie zapewnia odpowiedniej stabilności i bezpieczeństwa przy większych wysokościach, co jest kluczowe w kontekście prac budowlanych. Z kolei rusztowania na stojakach teleskopowych, mimo że oferują możliwość regulacji wysokości, mogą być mniej stabilne w porównaniu do konstrukcji wysuwniczych, co zwiększa ryzyko wypadków. Kozłowe rusztowania, z drugiej strony, są przeznaczone głównie do prac wewnętrznych lub na niższych poziomach, a ich zastosowanie na wysokości 5 m nie spełnia wymogów bezpieczeństwa. Praktyka na budowach pokazuje, że niewłaściwy wybór rusztowania często prowadzi do niebezpiecznych sytuacji, wypadków oraz dodatkowych kosztów związanych z naprawą uszkodzeń mienia czy obrażeń pracowników. Dlatego kluczowe jest, aby przy doborze sprzętu kierować się nie tylko wymogami projektowymi, ale także zasadami bezpieczeństwa oraz normami branżowymi, które jednoznacznie wskazują na odpowiednie metody pracy na wyższych wysokościach.

Pytanie 10

Jaką część konstrukcyjną należy umieścić bezpośrednio nad otworem okiennym?

A. Gzyms

B. Nadproże

C. Ławę podokaenną

D. Filar międzyokienny

Nadproże to naprawdę istotny element w budowie, który montujemy tuż nad oknem. Jego głównym zadaniem jest przenoszenie obciążeń z góry, żeby ściana była stabilna i nie zaczęły się robić pęknięcia. Z praktyki wiem, że najczęściej robimy je z betonu, stali, a czasami też z drewna, zależnie od tego, co jest w projekcie. Ważne, żeby nadproże było dobrze zaprojektowane, bo jego rozmiar i nośność muszą pasować do obciążeń, które będzie musiało wytrzymać. W budownictwie mamy takie normy, jak Eurokody, które podkreślają, że trzeba przeprowadzić obliczenia, aby upewnić się, że wszystko będzie bezpieczne i trwałe. Dobrze też pamiętać o izolacji termicznej nadproża, bo to znacznie poprawia efektywność energetyczną budynku.

Pytanie 11

Na podstawie rzutu magazynu oblicz powierzchnię ścianki działowej z otworem drzwiowym, jeżeli wysokość pomieszczenia wynosi 2,75 m.

A. 4,4 m2

B. 8,8 m2

C. 6,6 m2

D. 7,2 m2

Przy obliczaniu powierzchni ścianki działowej z otworem drzwiowym, często pojawiają się błędy związane z niepoprawnym uwzględnieniem wymiarów. W niektórych przypadkach uczniowie mogą błędnie przyjmować, że powierzchnia ścianki działowej to po prostu wynik pomnożenia wysokości pomieszczenia przez jego długość, bez uwzględnienia otworów, takich jak drzwi. Przykładowo, odpowiedzi 4,4 m², 6,6 m² oraz 8,8 m² mogą wynikać z niepoprawnych obliczeń, w których nie uwzględniono powierzchni otworu drzwiowego lub z przyjęcia błędnych wymiarów ścianki. Na przykład, odpowiedź 4,4 m² może być wynikiem próby pomnożenia zbyt niskiej wartości wysokości pomieszczenia, co prowadzi do znacznego zaniżenia finalnej wartości. Z kolei odpowiedź 8,8 m² może wynikać z niepoprawnego dodania otworów zamiast ich odjęcia lub z pomyłki przy ustalaniu wymiarów ścianki. Takie błędne podejścia wskazują, że kluczowe jest zrozumienie, jak prawidłowo zastosować formuły do obliczeń powierzchni, aby uwzględnić wszystkie istotne elementy. W kontekście budownictwa, wiedza o prawidłowym wymiarowaniu jest niezbędna, aby uniknąć problemów w realizacji projektów oraz nieporozumień z klientami. Dlatego tak ważne jest przyswojenie sobie zasad obliczeń oraz standardów, które mogą pomóc w uniknięciu takich typowych błędów.

Pytanie 12

Zaprawę tynkarską produkowaną w zakładzie, oznaczoną symbolem R, wykorzystuje się do realizacji tynków

A. renowacyjnych

B. izolujących cieplnie

C. jednowarstwowych zewnętrznych

D. szlachetnych

Odpowiedzi takie jak jednowarstwowe zewnętrzne, szlachetne oraz izolujące cieplnie nie są poprawne w kontekście zaprawy tynkarskiej oznaczonej symbolem R, ponieważ każda z nich odnosi się do innego zastosowania i właściwości tynków. Tynki jednowarstwowe są zazwyczaj stosowane do szybkiego wykończenia powierzchni, co może być mylące, gdyż nie zawsze są dedykowane do renowacji. Tynki szlachetne, takie jak tynki mozaikowe czy mineralne, mają na celu uzyskanie estetycznego wykończenia, które jednak niekoniecznie odpowiada wymaganiom renowacyjnym, zwłaszcza w przypadku konserwacji zabytków, gdzie kluczowe są szczególne właściwości zapraw. Z kolei tynki izolujące cieplnie są projektowane z myślą o poprawie efektywności energetycznej budynków, co również nie jest celem zastosowania zaprawy R. W praktyce, stosowanie niewłaściwej zaprawy tynkarskiej do konkretnych zastosowań może prowadzić do problemów z trwałością, estetyką oraz funkcjonalnością powierzchni, dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfikacji i przeznaczenia każdej z zapraw zgodnie z normami branżowymi.

Pytanie 13

Rysunek przedstawia umowne i uproszczone oznaczenie klatki schodowej w rzucie i dotyczy kondygnacji

A. najniższej

B. wyrównawczej

C. powtarzalnej

D. najwyższej

Odpowiedź "najniższej" jest trafna, bo rysunek pokazuje, że klatka schodowa prowadzi w dół, czyli mowa o kondygnacji, która jest poniżej poziomu, z którego schody zaczynają. W praktyce, oznaczanie klatek schodowych jest mega ważne w projektowaniu budynków, bo pomaga ogarnąć, jak wygląda układ przestrzenny i jak poruszać się w obiekcie. Zgodnie z przepisami budowlanymi, klatki schodowe muszą być odpowiednio oznakowane, żeby zapewnić bezpieczeństwo ludziom, szczególnie w sytuacjach kryzysowych. Znakowanie najniższej kondygnacji może też dotyczyć projektów, gdzie piwnice albo inne przestrzenie pod ziemią są częścią budynku. Takie dobre praktyki w architekturze wymagają, żeby wszystko było jasne i zrozumiałe, co w tym przypadku odnosi się do tego, że schody prowadzą do najniższej kondygnacji, co jest kluczowe dla orientacji w budynku. Takie oznaczenia pomagają nie tylko użytkownikom, ale też służbom ratunkowym w nagłych wypadkach, co pokazuje, jak ważne są w tym kontekście.

Pytanie 14

Na podstawie danych zawartych w przedstawionej tabeli wskaż, ile piasku należy użyć do przygotowania 1 m3 zaprawy wapiennej o proporcji objętościowej składników 1:3 z użyciem ciasta wapiennego.

Proporcje i ilość składników na 1 m³ zaprawy wapiennej
Stosunek objętościowy wapna do piasku	Marka zaprawy [MPa]	Ciasto wapienne [m³]	Piasek [m³]	Woda [dm³]
1 : 1,5	0,4	0,510	0,765	37
1 : 2	0,4	0,430	0,860	50
1 : 3	0,2	0,320	0,960	100
1 : 3,5	0,2	0,280	0,980	130
1 : 4,5	0,2	0,224	1,010	166

A. 0,980 m3

B. 0,960 m3

C. 0,320 m3

D. 1,080 m3

Odpowiedź 0,960 m3 jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z danymi zawartymi w tabeli, dla zaprawy wapiennej o proporcji 1:3, ilość piasku potrzebna do przygotowania 1 m3 zaprawy wynosi dokładnie 0,960 m3. W kontekście przygotowania zaprawy, proporcje składników są kluczowe, ponieważ wpływają na właściwości mechaniczne i trwałość gotowego produktu. Stosowanie właściwych proporcji, jak w tym przypadku, ma na celu osiągnięcie optimlanej konsystencji oraz wytrzymałości zaprawy, co jest zgodne z normami budowlanymi. Dodatkowo, znajomość takich proporcji jest niezbędna w praktyce budowlanej, aby zapewnić odpowiednią jakość materiałów używanych w konstrukcji. Warto również zwrócić uwagę, że dla tej proporcji zaprawy, ilość ciasta wapiennego wynosi 0,320 m3, co również potwierdza prawidłowość wyliczeń. Takie umiejętności są kluczowe dla inżynierów budowlanych oraz techników, którzy muszą podejmować decyzje oparte na danych technicznych i standardach branżowych.

Pytanie 15

Z jakiego materiału można budować przewody dymowe i wentylacyjne?

A. cegły wapienno-piaskowej

B. cegły dziurawki

C. cegły pełnej

D. pustaków żużlobetonowych

Cegła wapienno-piaskowa, cegła dziurawka oraz pustaki żużlobetonowe są materiałami, które nie nadają się do budowy przewodów dymowych i wentylacyjnych z kilku kluczowych powodów. Cegła wapienno-piaskowa, mimo że ma dobre właściwości mechaniczne, nie wykazuje wystarczającej odporności na wysokie temperatury, co może prowadzić do deformacji i utraty funkcjonalności przewodów. Wysoka zawartość wapnia w cegle wapienno-piaskowej sprawia, że pod wpływem wysokiej temperatury może ona łatwo ulegać degradacji. Cegła dziurawka, charakteryzująca się licznymi otworami w swojej strukturze, co czyni ją lekką, nie jest w stanie skutecznie zatrzymać wysokich temperatur ani działań chemicznych, a także ma obniżoną wytrzymałość na ściskanie. Zastosowanie jej w przewodach dymowych może zatem stwarzać zagrożenie pożarowe. Pustaki żużlobetonowe, mimo że są często stosowane w budownictwie, nie są odpowiednie do budowy przewodów dymowych z uwagi na ich porowatą strukturę oraz właściwości termiczne. Ich zastosowanie w tym kontekście mogłoby prowadzić do poważnych problemów z odprowadzaniem spalin i bezpieczeństwem, co jest całkowicie niezgodne z obowiązującymi normami budowlanymi. Kluczowe jest, aby przy wyborze materiałów budowlanych do przewodów dymowych kierować się nie tylko ich właściwościami mechanicznymi, ale także ich odpornością na działanie wysokich temperatur oraz ich zdolnością do zachowania integralności w trudnych warunkach eksploatacyjnych.

Pytanie 16

Który z podanych tynków należy do tynków o cienkiej warstwie?

A. Akrylowy

B. Ciepłochronny

C. Wypalony

D. Ciągnięty

Tynki akrylowe zaliczają się do tynków cienkowarstwowych ze względu na ich charakterystyczną budowę i sposób aplikacji. Tynki te mają zazwyczaj grubość od 1 do 3 mm i są stosowane na zewnętrzne i wewnętrzne powierzchnie budynków. Ich główną zaletą jest elastyczność, co pozwala na odporność na pęknięcia wywołane ruchami podłoża oraz różnicami temperatur. Tynki akrylowe charakteryzują się dobrą przyczepnością do podłoża, co czyni je idealnymi do stosowania na różnych materiałach, takich jak beton, cegła czy płyty gipsowo-kartonowe. Przykładem zastosowania tynków akrylowych jest ich użycie w systemach ociepleń budynków, gdzie pełnią rolę zarówno estetyczną, jak i ochronną. Dzięki różnorodności kolorów i faktur, tynki akrylowe umożliwiają architektom oraz inwestorom uzyskanie pożądanych efektów wizualnych, nie rezygnując jednocześnie z funkcji użytkowych. Warto zauważyć, że tynki akrylowe są zgodne z normami europejskimi, co potwierdza ich wysoką jakość oraz bezpieczeństwo stosowania.

Pytanie 17

Jaką izolację wykonano na fragmencie ściany przedstawionej na rysunku?

A. Paroszczelną.

B. Przeciwwilgociową.

C. Termiczną.

D. Przeciwdrganiową.

Odpowiedź termiczna jest poprawna, ponieważ na przedstawionym rysunku widoczna jest warstwa materiału izolacyjnego, który jest powszechnie stosowany w budownictwie celu redukcji strat ciepła. Izolacja termiczna ma na celu utrzymanie optymalnej temperatury wewnątrz budynku, co przekłada się na komfort użytkowników oraz oszczędności energetyczne. W praktyce, materiał taki jak wełna mineralna, styropian czy pianka poliuretanowa jest umieszczany w ścianach, dachach i podłogach, aby zminimalizować wymianę ciepła z otoczeniem. Standardy, takie jak norma PN-EN 13162, określają wymagania dotyczące materiałów izolacyjnych, a ich odpowiedni dobór wpływa na efektywność energetyczną budynku. Dobrze zaprojektowana izolacja nie tylko poprawia komfort, ale również zmniejsza koszty ogrzewania i chłodzenia, co jest kluczowe w kontekście zrównoważonego budownictwa.

Pytanie 18

W trakcie realizacji tynków wewnętrznych wykorzystuje się rusztowania

A. drabinowe

B. stojakowe

C. na kozłach

D. na wysuwnicach

Tynki wewnętrzne wymagają odpowiedniej wysokości roboczej oraz stabilności, co czyni rusztowania na kozłach najczęściej stosowanym rozwiązaniem w tej dziedzinie. Kozły tynkarskie zapewniają solidne wsparcie dla platformy roboczej, umożliwiając jednocześnie łatwą regulację wysokości, co jest kluczowe w przypadku nierównych powierzchni. Dzięki swojej konstrukcji, kozły pozwalają na równomierne rozłożenie obciążenia, co jest istotne dla bezpieczeństwa i komfortu pracy. W praktyce, aplikatorzy tynku mogą swobodnie poruszać się w obrębie rusztowania, co ułatwia dostęp do trudno dostępnych miejsc. W kontekście norm BHP, użycie kozłów tynkarskich zapewnia minimalizację ryzyka upadków oraz kontuzji, co jest zgodne ze standardami bezpieczeństwa pracy. Dodatkowo, kozły są często wykorzystywane w połączeniu z deskami roboczymi, co zwiększa skuteczność i komfort pracy w porównaniu do innych rozwiązań, takich jak drabiny czy rusztowania na wysuwnicach, które mogą być mniej stabilne podczas aplikacji tynku.

Pytanie 19

Na rysunku przedstawiono lico muru w wiązaniu

A. polskim.

B. wozówkowym.

C. główkowym,

D. krzyżykowym.

Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do wiązania wozówkowego, często może brać się z braku zrozumienia różnych technik murowania. Na przykład, wiązanie główkowe to układanie cegieł tylko na krótkich bokach, co nie jest najlepszym rozwiązaniem dla stabilności, zwłaszcza w wyższych murach. Z kolei wiązanie polskie, które stosuje cegły w różnych kierunkach, nie cieszy się dużym powodzeniem i nie jest za bardzo polecane w nowoczesnym budownictwie. Wiązanie krzyżykowe, które polega na układaniu cegieł w krzyż, też nie wygląda najlepiej w kontekście stabilności. Wiedza o tych systemach wiązania jest bardzo ważna, żeby nie popełniać błędów w projektach. W praktyce trzeba pamiętać, że wybór odpowiedniego wiązania powinien opierać się na tym, jakie są wymagania projektu, jak obciążenia i stabilność. Użycie złego wiązania może prowadzić do poważnych problemów, takich jak pęknięcia murów czy obniżenie nośności, co może być niebezpieczne dla ludzi korzystających z budynku.

Pytanie 20

Rzeczywiste wymiary pomieszczenia biurowego wynoszą 8 x 5 m. Jakie będą jego wymiary na rysunku sporządzonym w skali 1:200?

A. 16,0 x 10,0 cm

B. 4,0 x 2,5 cm

C. 40,0 x 25,0 cm

D. 8,0 x 5,0 cm

Aby obliczyć wymiary pomieszczenia biurowego w skali 1:200, należy najpierw zrozumieć, że skala ta oznacza, iż 1 jednostka na rysunku odpowiada 200 jednostkom w rzeczywistości. Wymiary pomieszczenia wynoszą 8 m x 5 m, co w centymetrach daje 800 cm x 500 cm. Przy zastosowaniu skali 1:200, obliczamy wymiary na rysunku, dzieląc rzeczywiste wymiary przez 200. Tak więc: 800 cm / 200 = 4 cm, a 500 cm / 200 = 2,5 cm. Zatem wymiary przedstawione na rysunku wynoszą 4,0 x 2,5 cm. W praktyce, umiejętność przeliczania wymiarów na rysunkach technicznych jest kluczowa w architekturze, inżynierii i projektowaniu wnętrz. Przy projektowaniu biur, poprawne odwzorowanie wymiarów budynków w rysunkach technicznych zapewnia dokładność i zgodność z rzeczywistością, co jest zgodne z normami branżowymi i wspomaga procesy konstrukcyjne oraz weryfikację planów budowlanych.

Pytanie 21

Korzystając z danych zawartych w tabeli wskaż najmniejszą dopuszczalną grubość tynku z izolacją termiczną.

Grubości tynków	Średnia grubość w [mm]	Dopuszczalna najmniejsza grubość w [mm]
dla tynków zewnętrznych	20	15
dla tynków wewnętrznych	15	10
dla jednowarstwowych tynków wewnętrznych z fabrycznie suchej zaprawy	10	5
dla jednowarstwowych tynków chroniących przed wodą z fabrycznie suchej zaprawy	15	10
dla tynków z izolacją termiczną	zależnie od wymagań	20

A. 20 mm

B. 5 mm

C. 10 mm

D. 15 mm

Wybierając odpowiedź 20 mm, wskazujesz na zgodność z wymaganiami dotyczącymi tynków z izolacją termiczną. Zgodnie z danymi zawartymi w tabeli, ta wartość jest najmniejszą dopuszczalną grubością, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich właściwości izolacyjnych. Tynki o grubości 20 mm są zgodne z normami budowlanymi, które określają minimalne parametry dla zapewnienia efektywności energetycznej budynków. Przykładowo, w budownictwie pasywnym, odpowiednia grubość izolacji jest niezbędna do osiągnięcia niskiego zapotrzebowania na energię do ogrzewania. Warto także zwrócić uwagę na to, że zbyt cienkie warstwy tynku mogą prowadzić do mostków termicznych, co skutkuje stratami ciepła oraz zwiększonymi kosztami ogrzewania. Dlatego też, stosowanie tynków o grubości 20 mm jest zasadne z perspektywy zarówno efektywności energetycznej, jak i długoterminowej trwałości budynku.

Pytanie 22

Jakie będą wydatki na postawienie dwóch szczytowych ścian budynku, które mają wymiary 10,0 x 5,0 m, jeśli czas pracy wynosi 1,44 h/m2, a stawka godzinowa murarza wynosi 10 zł?

A. 720 zł

B. 1 220 zł

C. 1 440 zł

D. 560 zł

Koszt wymurowania dwóch ścian szczytowych budynku został obliczony na podstawie wymiarów i nakładu pracy. Każda ściana ma wymiary 10,0 m x 5,0 m, co daje powierzchnię jednej ściany równą 50 m2. Zatem dla dwóch ścian całkowita powierzchnia wynosi 100 m2. Nakład pracy wynosi 1,44 godzin na m2, co oznacza, że potrzebny czas na wykonanie pracy to 100 m2 * 1,44 h/m2 = 144 h. Przy stawce godzinowej murarza wynoszącej 10 zł, całkowity koszt robocizny wyniesie 144 h * 10 zł/h = 1440 zł. Taki sposób kalkulacji kosztów jest zgodny z praktykami branżowymi, które uwzględniają zarówno powierzchnię, jak i nakład pracy, co pozwala na precyzyjne oszacowanie całkowitych wydatków. Użycie takich metod jest niezbędne w branży budowlanej dla zachowania budżetu i efektywności zarządzania projektem.

Pytanie 23

Na podstawie wyciągu ze Szczegółowej Specyfikacji Technicznej Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych SST wskaż, ile litrów zaprawy gipsowej można uzyskać z 20 kg worka suchej, gotowej mieszanki?

Szczegółowa Specyfikacja Techniczna Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych SST (wyciąg)
B.3.03. Tynk gipsowy Dane techniczne: - średnia grubość tynku: 10 mm (grubość min.8 mm) - ciężar nasypowy: 800kg/m³ - uziarnienie: do 1,2 mm - wydajność: 100 kg = 125 l zaprawy - zużycie: 0,8 kg na mm i m² - czas schnięcia: średnio około 14 dni

A. 25,01

B. 50,01

C. 2,51

D. 5,01

Odpowiedź 25,01 l jest poprawna, ponieważ wynika z właściwego przeliczenia masy suchej mieszanki na objętość zaprawy. Zgodnie z danymi technicznymi w Szczegółowej Specyfikacji Technicznej Wykonania i Odbioru Robót Budowlanych, stosunek masy do objętości wynosi 100 kg do 125 l. Oznacza to, że na każdy kilogram suchej mieszanki przypada 1,25 l zaprawy. W przypadku 20 kg suchej mieszanki, obliczenia są proste: 20 kg x 1,25 l/kg = 25 l. Tę wartość można również zaokrąglić do 25,01 l, co jest zgodne z wymaganiami technicznymi dotyczącymi precyzyjnego podawania objętości. Wiedza ta jest istotna nie tylko w kontekście przygotowania zaprawy, ale także w planowaniu ilości materiałów budowlanych. Znajomość przeliczeń pozwala na lepsze zarządzanie kosztami projektów budowlanych oraz minimalizację odpadów, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i efektywnego gospodarowania zasobami.

Pytanie 24

Na rysunku przedstawiono

A. nadproże sklepione płasko.

B. sklepienie półkoliste.

C. sklepienie odcinkowe.

D. nadproże sklepione łukowo.

W analizowanej sytuacji można zauważyć, że wiele osób może mylnie interpretować rodzaje konstrukcji, co prowadzi do wyboru niewłaściwych odpowiedzi. Sklepienie odcinkowe, na przykład, jest formą architektoniczną, która ma kształt łuku i jest stosowane w miejscach, gdzie zachodzi potrzeba pokrycia większych przestrzeni nad otworami, jak w przypadku mostów czy dużych sal. Z kolei sklepienie półkoliste, charakteryzujące się półkolistym kształtem, jest często stosowane w architekturze sakralnej oraz historycznych budynkach, co różni się od płaskiego nadproża, które ma zupełnie inną funkcję i formę. Nadproże sklepione łukowo to kolejna koncepcja, która zakłada zastosowanie łuku do przenoszenia obciążeń, co również różni się od nadproża płaskiego, które nie ma takiej krzywizny. Błędne rozumienie tych konstrukcji może być spowodowane niewłaściwym podejściem do analizy rysunków architektonicznych oraz brakiem znajomości podstawowych zasad budownictwa. W praktyce, znajomość tych różnic jest kluczowa dla prawidłowej oceny i projektowania konstrukcji, ponieważ niewłaściwy dobór typu nadproża może prowadzić do osłabienia całej struktury budynku oraz zwiększenia ryzyka awarii.

Pytanie 25

Jakie materiały wykorzystuje się do łączenia warstw papy asfaltowej stosowanych jako izolacja ław fundamentowych?

A. lepikiem asfaltowym

B. emulsją asfaltową

C. roztworem asfaltowym

D. kitem asfaltowym

Lepik asfaltowy jest najczęściej stosowanym materiałem do łączenia warstw papy asfaltowej, ponieważ zapewnia doskonałą przyczepność i szczelność. Jego właściwości hydroizolacyjne są kluczowe przy izolacji ław fundamentowych, ponieważ zapobiegają przenikaniu wody do konstrukcji. Lepik asfaltowy, będący płynnym materiałem, pod wpływem ciepła staje się lepki, co umożliwia łatwe łączenie poszczególnych warstw papy. W praktyce, stosując lepik, można uzyskać ciągłość izolacji, co jest istotne dla długotrwałej ochrony fundamentów. Dobrą praktyką jest również przestrzeganie norm budowlanych, takich jak PN-EN 13707, które definiują wymagania dla materiałów hydroizolacyjnych. Dzięki zastosowaniu lepika asfaltowego na ławach fundamentowych, inwestorzy mogą mieć pewność, że ich struktury są odpowiednio zabezpieczone przed negatywnym działaniem wody i wilgoci, co w dłuższej perspektywie przekłada się na trwałość budowli.

Pytanie 26

Do sporządzenia zaprawy cementowo-wapiennej odmiany E zaplanowano użycie 100 dm³ cementu. Korzystając z informacji zawartych w tabeli określ, ile pozostałych składników należy przygotować do jej wykonania.

Proporcje składników (mierzone objętościowo)		Symbol odmiany
Zaprawy cementowe	odmiana 1 : 2	A
	odmiana 1 : 3	B
	odmiana 1 : 4	C
Zaprawy cementowo-wapienne	odmiana 1 : 0,25 : 3	D
	odmiana 1 : 0,5 : 4	E
	odmiana 1 : 1 : 6	F
	odmiana 1 : 2 : 9	G
Zaprawy wapienne	odmiana 1 : 1,5	H
	odmiana 1 : 2	I
	odmiana 1 : 4	J

A. 50 dm3 wapna i 200 dm3 piasku.

B. 50 dm3 piasku i 400 dm3 wapna.

C. 50 dm3 wapna i 400 dm3 piasku.

D. 50 dm3 piasku i 200 dm3 wapna.

Poprawna odpowiedź to 50 dm3 wapna i 400 dm3 piasku, co jest zgodne z wymaganiami dla zaprawy cementowo-wapiennej odmiany E. W praktyce, proporcje składników w zaprawach cementowych mają kluczowe znaczenie dla uzyskania odpowiednich właściwości mechanicznych oraz wytrzymałości na czynniki zewnętrzne. W przypadku zaprawy E, stosunek cementu do wapna i piasku wynosi 1:0.5:4, co oznacza, że na każdą jednostkę cementu (100 dm3) przypada 50 dm3 wapna oraz 400 dm3 piasku. Proporcje te powinny być ściśle przestrzegane, aby zapewnić optymalną konsystencję i trwałość zaprawy. Prawidłowe użycie składników wpływa także na właściwości estetyczne, takie jak kolor i struktura powierzchni gotowego produktu. Warto zwrócić uwagę na jakość używanych materiałów, co również jest zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi, ponieważ zanieczyszczenia mogą znacząco obniżyć wytrzymałość zaprawy. Przykładowo, w przypadku zastosowania niewłaściwych proporcji, możemy zaobserwować pęknięcia lub osłabienie strukturalne muru, co z kolei prowadzi do kosztownych napraw.

Pytanie 27

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż, ile wody należy użyć do przygotowania 2 m3 zaprawy wapiennej o proporcji objętościowej składników 1:3 z użyciem ciasta wapiennego.

Proporcje i ilość składników na 1 m³ zaprawy wapiennej
Stosunek objętościowy wapna do piasku	Marka zaprawy MPa	Ciasto wapienne m³	Piasek m³	Woda dm³
1 : 1,5	0,4	0,510	0,765	37
1 : 2	0,4	0,430	0,860	50
1 : 3	0,4	0,320	0,960	100
1 : 3,5	0,2	0,280	0,980	130
1 : 4,5	0,2	0,224	1,010	166

A. 50 dm3

B. 100 dm3

C. 300 dm3

D. 200 dm3

Odpowiedź 200 dm3 jest prawidłowa, ponieważ na podstawie danych z tabeli dotyczących proporcji objętościowych 1:3 dla zaprawy wapiennej, na 1 m3 zaprawy wymagane jest 100 dm3 wody. Przygotowując 2 m3 zaprawy, wartość ta musi zostać podwojona, co daje 200 dm3. Taki sposób obliczenia ilości wody jest zgodny z dobrymi praktykami w budownictwie, gdzie precyzyjne określenie proporcji składników ma kluczowe znaczenie dla uzyskania odpowiedniej jakości zaprawy. Użycie niewłaściwej ilości wody może prowadzić do osłabienia struktury zaprawy, a w efekcie do trwałych uszkodzeń konstrukcji. Stąd, w praktyce budowlanej, takie obliczenia są niezbędne, aby zapewnić trwałość i właściwe właściwości mechaniczne zaprawy. Wiedza na temat proporcji składników i ich wpływu na końcowy produkt jest fundamentem dla każdego specjalisty w branży budowlanej, co pozwala na optymalizację procesów budowlanych oraz minimalizację ryzyka błędów.

Pytanie 28

Oblicz wynagrodzenie tynkarza za realizację tynku standardowego po obu stronach ściany o wymiarach 4×3 m, przy stawce wynoszącej 24,00 zł/r-g oraz normie pracy na wykonanie tego tynku wynoszącej 1,2 r-g/m²?

A. 345,60 zł

B. 288,00 zł

C. 691,20 zł

D. 576,00 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie tynkarza za wykonanie tynku na obu stronach ściany, należy najpierw obliczyć powierzchnię, która będzie pokrywana tynkiem. Ściana ma wymiary 4 m na 3 m, co daje powierzchnię jednej strony równą 12 m2. Ponieważ tynk będzie nakładany po obu stronach, całkowita powierzchnia wynosi 12 m2 x 2 = 24 m2. Następnie, korzystając z normy pracy tynkarza, która wynosi 1,2 r-g/m2, obliczamy całkowity czas pracy: 24 m2 x 1,2 r-g/m2 = 28,8 r-g. Stawka za pracę tynkarza wynosi 24,00 zł/r-g, więc łączna kwota wynagrodzenia to 28,8 r-g x 24,00 zł/r-g = 691,20 zł. Tego rodzaju obliczenia są standardem w branży budowlanej i pomagają w efektywnym zarządzaniu kosztami projektów budowlanych.

Pytanie 29

Tynk dekoracyjny, który składa się z wielu warstw i ma różne kolory, a jego odcień uzyskuje się przez usuwanie odpowiednich warstw wierzchnich, to

A. sztukateria

B. stiuk

C. sgraffito

D. sztablatura

Sztablatura, stiuk oraz sztukateria to terminy, które często mylone są ze sgraffito, jednak każdy z nich odnosi się do odmiennych technik i materiałów. Sztablatura to technika, w której powierzchnia tynku jest formowana w sposób umożliwiający uzyskanie trójwymiarowych efektów, ale nie polega na zeskrobywaniu. Zazwyczaj stosowana jest w stylach, które akcentują fakturę materiału. Stiuk, z drugiej strony, to specyficzny rodzaj tynku, często na bazie wapna, który charakteryzuje się gładkością i połyskiem, lecz nie oferuje możliwości tworzenia wzorów poprzez odsłanianie różnych warstw. Sztukateria jest ogólnym terminem odnoszącym się do dekoracji architektonicznych wykonanych z tynku, zazwyczaj w formie reliefów lub okładzin, które można stosować zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz budynków, ale nie polega na odsłanianiu warstw tynku. Wybór nieodpowiedniej techniki może prowadzić do błędnych założeń projektowych, a także niewłaściwej aplikacji w kontekście architektonicznym. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego doboru technik dekoracyjnych, co z kolei wpływa na estetykę i trwałość obiektów budowlanych. Tylko właściwe zastosowanie odpowiednich technik pozwala na osiągnięcie zamierzonych efektów wizualnych oraz zgodności z wymaganiami konserwatorskimi.

Pytanie 30

Który z materiałów stosuje się do wykonania izolacji termicznej w budynkach?

A. C.

B. B.

C. D.

D. A.

Materiał oznaczony literą C, czyli wełna mineralna, jest bardzo często używany w budownictwie, zwłaszcza do izolacji termicznej. Ma naprawdę świetne właściwości, jeśli chodzi o ograniczanie strat ciepła w budynkach, co na pewno pomoże obniżyć rachunki za ogrzewanie. Co więcej, wełna mineralna jest też ogniotrwała, co daje dodatkowe bezpieczeństwo, zmniejszając ryzyko, że ogień się rozprzestrzeni. W praktyce korzysta się z niej nie tylko w dachach i ścianach, ale też w podłogach, co czyni ją bardziej uniwersalnym materiałem budowlanym. Są też standardy, takie jak PN-EN 13162, które mówią o wymaganiach jakościowych, a to potwierdza, że wełna mineralna jest naprawdę skuteczna. A jeśli chodzi o akustykę, to też działa, co wpływa na komfort w pomieszczeniach. Warto zainwestować w ten materiał, żeby zwiększyć efektywność energetyczną i poprawić komfort cieplny w budynkach.

Pytanie 31

Powierzchnia gipsowa, która ma być poddana tynkowaniu, musi być

A. porysowana i nawilżona

B. gładka i nawilżona

C. gładka i sucha

D. porysowana i sucha

Podłoże gipsowe przeznaczone do tynkowania powinno być porysowane i zwilżone, ponieważ te dwa czynniki znacząco wpływają na przyczepność tynku do podłoża. Porysowanie powierzchni gipsowej zwiększa powierzchnię styku pomiędzy gipsem a tynkiem, co przyczynia się do lepszej adhezji. Dzięki temu tynk nie odrywa się i nie pęka, co jest kluczowe dla długotrwałości wykończenia. W przypadku gdy podłoże jest także zwilżone, minimalizujemy ryzyko zbyt szybkiego wysychania tynku, co mogłoby prowadzić do jego pękania i osłabienia struktury. Dobrą praktyką jest nawilżenie podłoża przed nałożeniem tynku, co zapewnia równomierne wchłanianie wilgoci i stabilne warunki do pracy. Warto również pamiętać, że zgodnie z normami budowlanymi, każde podłoże musi być odpowiednio przygotowane, aby spełniało wymagania dotyczące jakości wykonania robót budowlanych. Przykładem zastosowania tych zasad mogą być projekty budowlane, w których tynki są nakładane na ściany gipsowe w celu uzyskania estetycznego i trwałego wykończenia.

Pytanie 32

Do wyrównywania powierzchni tynku służy narzędzie przedstawione na rysunku

A. D.

B. A.

C. B.

D. C.

Odpowiedź B jest strzałem w dziesiątkę, bo narzędzie na zdjęciu to właśnie szpachla tynkarska. Bez niej ciężko wyobrazić sobie wyrównywanie tynku. Dzięki szpachli da się naprawdę fajnie nałożyć i wygładzić tynk, co jest mega ważne, jeśli chce się, żeby ściany wyglądały ładnie. Używając szpachli, można uzyskać gładką powierzchnię, co później ma duże znaczenie przy malowaniu albo tapetowaniu. W ekipach budowlanych często korzysta się z szpachek o różnych szerokościach, bo to zależy od tego, co trzeba wyrównać. I jeszcze jedno – obsługa szpachli wymaga trochę wprawy i znajomości technik tynkarskich, co jest super ważne w budowlance. Szpachla jest też przydatna do drobnych napraw, więc naprawdę jest to narzędzie, które warto mieć zawsze pod ręką.

Pytanie 33

Jakie są całkowite wydatki (materiałów i robocizny) na przygotowanie 5 m3 betonu, jeśli koszty materiałów do 1 m3 wynoszą 200 zł, a za robociznę należy dodać 20% wartości mieszanki?

A. 2000 zł

B. 2420 zł

C. 1200 zł

D. 1020 zł

Dobra robota z tą odpowiedzią! Jak to obliczyłeś? Koszt materiałów na 1 m3 betonu to 200 zł, więc dla 5 m3 wychodzi 1000 zł. Potem doliczyłeś robociznę, co jest super ważne, bo to 20% od materiałów, czyli dodatkowe 200 zł. Łącznie daje to 1200 zł. W budownictwie takie obliczenia to podstawa, bo bez tego łatwo można wpaść w kłopoty finansowe. Zawsze warto też mieć na uwadze, że ceny materiałów mogą się zmieniać w trakcie pracy, więc dobrze się przygotować na różne sytuacje.

Pytanie 34

Perlit to lekkie materiał budowlany, używany do wytwarzania zapraw

A. ciepłochronnych

B. kwasoodpornych

C. szamotowych

D. krzemionkowych

Wybór szamotu, krzemionki czy materiałów kwasoodpornych jako odpowiedzi na pytanie o zastosowanie perlitu w produkcji zapraw budowlanych jest niepoprawny. Szamot to materiał ceramiczny, który charakteryzuje się wysoką odpornością na temperatury, ale nie posiada właściwości izolacyjnych, jakie zapewnia perlit. W praktyce, szamoty są stosowane głównie w piecach i kominkach, gdzie niezbędna jest odporność na wysoką temperaturę, a nie izolacja termiczna budynków. Z kolei krzemionka to minerał wykorzystywany głównie w produkcji szkła i ceramiki, a nie w izolacji budowlanej. Materiały kwasoodporne, choć istotne w kontekście odporności chemicznej, nie są odpowiednie do zapewnienia izolacji termicznej, co jest kluczowe w kontekście zastosowania perlitu. Typowym błędem myślowym jest mylenie zastosowań różnych materiałów budowlanych ze względu na ich właściwości, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. W rzeczywistości, wybór odpowiednich materiałów powinien być oparty na ich specyficznych właściwościach i zastosowaniach, zgodnych z dobrą praktyką budowlaną i normami branżowymi.

Pytanie 35

Cena realizacji 1 m² tynku cementowo-wapiennego to 15,50 zł, natomiast przygotowanie 1 m² podłoża pod tynk wymaga wydatku 7,70 zł. Oblicz całkowity koszt otynkowania ścian o łącznej powierzchni 250 m².

A. 1 925,00 zł

B. 2 900,00 zł

C. 5 800,00 zł

D. 3 875,00 zł

Koszt otynkowania ścian o powierzchni 250 m² można obliczyć poprzez zsumowanie kosztów przygotowania podłoża oraz wykonania tynku. Przygotowanie podłoża pod tynk kosztuje 7,70 zł za m², co dla 250 m² daje 1 925,00 zł. Natomiast koszt wykonania tynku cementowo-wapiennego wynosi 15,50 zł za m², co dla tej samej powierzchni daje 3 875,00 zł. Suma tych dwóch kosztów to: 1 925,00 zł + 3 875,00 zł = 5 800,00 zł. Jest to poprawne podejście, ponieważ uwzględnia wszystkie etapy prac budowlanych, które są kluczowe w procesie otynkowania. W praktyce, takie wyliczenia są istotne dla budżetowania projektów budowlanych oraz dla zapewnienia, że wszystkie aspekty kosztowe są odpowiednio zaplanowane i zrealizowane zgodnie z obowiązującymi standardami branżowymi.

Pytanie 36

Na rysunku przedstawiono rzut pomieszczenia, w którym zaplanowano wyburzenie ściany. Oblicz powierzchnię ściany przeznaczonej do rozbiórki, jeżeli wysokość pomieszczenia wynosi 3,2 m.

A. 8,00 m2

B. 8,96 m2

C. 10,88 m2

D. 5,44 m2

Poprawna odpowiedź to 5,44 m2, co wynika z właściwego obliczenia powierzchni ściany przeznaczonej do rozbiórki. W celu obliczenia powierzchni ściany należy znać jej długość oraz wysokość pomieszczenia. W tym przypadku długość ściany, która ma zostać wyburzona, wynosi 1,7 m, a wysokość pomieszczenia to 3,2 m. Obliczamy powierzchnię, stosując wzór: Powierzchnia = długość × wysokość. Podstawiając wartości, otrzymujemy: Powierzchnia = 1,7 m × 3,2 m = 5,44 m2. Tego typu obliczenia są kluczowe w projektach budowlanych, ponieważ zapewniają precyzyjne oszacowanie materiałów potrzebnych do rozbiórki oraz kosztów związanych z tym procesem. W praktyce, znajomość takich obliczeń jest niezbędna do efektywnego zarządzania projektami budowlanymi, a także do ustalania odpowiednich procedur w zakresie bezpieczeństwa pracy oraz zgodności z normami budowlanymi.

Pytanie 37

W celu skonstruowania jednowarstwowych ścian zewnętrznych, ze względu na potrzebę osiągnięcia właściwej izolacji cieplnej, najczęściej wykorzystuje się

A. bloczki silikatowe bądź płyty gipsowo-kartonowe

B. bloczki z betonu komórkowego lub pustaki ceramiczne poryzowane

C. cegły ceramiczne pełne lub bloczki wykonane z betonu kruszywowego

D. cegły ceramiczne klinkierowe bądź cegły ceramiczne dziurawki

Wybór materiałów budowlanych do konstrukcji jednowarstwowych ścian zewnętrznych powinien być uzależniony od ich właściwości izolacyjnych, co niestety nie jest brane pod uwagę w przypadku bloczków silikatowych czy płyty gipsowo-kartonowej. Bloczki silikatowe nie są powszechnie stosowane w ścianach zewnętrznych ze względu na ich ograniczone parametry izolacyjne i większą gęstość, co skutkuje wyższym współczynnikiem przewodzenia ciepła. Płyty gipsowo-kartonowe, choć wykorzystywane w budownictwie, są materiałem przeznaczonym głównie do budowy ścian działowych oraz wykończeniowych, a nie do konstrukcji nośnych ścian zewnętrznych. Cegły ceramiczne pełne również mają ograniczenia w zakresie izolacyjności, a ich duża masa sprawia, że nie są optymalnym rozwiązaniem dla budynków wymagających odpowiedniej efektywności energetycznej. Z kolei cegły klinkierowe i cegły ceramiczne dziurawki oferują lepsze parametry, ale nadal nie dorównują właściwościom izolacyjnym betonu komórkowego i pustaków poryzowanych. Warto również zauważyć, że materiały budowlane muszą spełniać określone normy i standardy, które regulują ich zastosowanie w kontekście izolacyjności cieplnej. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do nieefektywności energetycznej budynku, co w dłuższej perspektywie skutkuje wyższymi kosztami eksploatacyjnymi i negatywnym wpływem na środowisko.

Pytanie 38

Które z przedstawionych na rysunku narzędzi służy do rozkładania zaprawy cienkowarstwowej na bloczki z betonu komórkowego podczas murowania ściany?

A. D.

B. C.

C. A.

D. B.

Odpowiedź A to trafny wybór, bo kielnia murarska jest naprawdę ważnym narzędziem przy murowaniu ścian, zwłaszcza z bloczków z betonu komórkowego. Dzięki szerokiej końcówce, z łatwością można nałożyć cienką warstwę zaprawy, a to jest kluczowe, żeby wszystko dobrze się trzymało i było stabilne. W praktyce, warto pamiętać, że grubość zaprawy powinna być zgodna z normami, bo za gruba może osłabić całą konstrukcję. Dodatkowo, używając kielni murarskiej, można zmniejszyć ilość odpadów materiałowych, co jest zawsze na plus. Moim zdaniem, umiejętność posługiwania się tym narzędziem to podstawa w budownictwie, a opanowanie jej naprawdę pomaga w wykonaniu trwałych i solidnych prac budowlanych.

Pytanie 39

Która zaprawa charakteryzuje się najlepszymi właściwościami plastycznymi?

A. Cementowo-wapienna

B. Cementowo-gliniana

C. Gipsowa

D. Wapienna

Wybór gipsowej zaprawy jako materiału budowlanego może wydawać się atrakcyjny ze względu na jej szybkie wiązanie i łatwość aplikacji, jednak jej właściwości plastyczne są znacznie gorsze w porównaniu do zaprawy wapiennej. Gips ma tendencję do szybkiego twardnienia, co ogranicza czas pracy z materiałem i sprawia, że jest mniej elastyczny. Z tego powodu, w przypadku ruchów konstrukcji, gipsowe zaprawy mogą pękać, co prowadzi do uszkodzeń. Z kolei zaprawy cementowo-wapienne, choć oferują lepsze właściwości mechaniczne, również nie osiągają poziomu plastyczności zapraw wapiennych. Cement może tworzyć bardzo twarde połączenia, ale jego sztywność jest wadą, gdyż nie pozwala na elastyczne dostosowanie się do zmian w strukturze. Ponadto, zaprawy cementowo-gliniane, mimo że mają swoje zastosowanie, nie dorównują plastycznością tradycyjnym zaprawom wapiennym. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu wytrzymałości z plastycznością – wiele osób przyjmuje, że silniejsze materiały będą lepsze w każdej sytuacji, co nie zawsze jest prawdą. Właściwy wybór zaprawy powinien być uzależniony od specyficznych warunków budowy, a nie ogólnych założeń dotyczących materiałów. Dlatego, aby osiągnąć najlepsze rezultaty w budownictwie, kluczowe jest zrozumienie właściwości różnych zapraw oraz ich praktycznego zastosowania.

Pytanie 40

Jaki sprzęt powinien być użyty do przygotowania zaprawy, niezbędnej do postawienia ścian w budynku jednorodzinnym z bloczków gazobetonowych, murowanych na standardowe spoiny?

A. Mieszarkę wirową.

B. Betoniarkę wolnospadową.

C. Pompę do zapraw.

D. Agregat tynkarski.

Wybór innych urządzeń, takich jak pompa do zapraw, mieszarka wirowa czy agregat tynkarski, może wynikać z niedostatecznego zrozumienia specyfiki procesu murarskiego. Pompa do zapraw jest dedykowana do transportu już przygotowanej zaprawy na plac budowy, a nie do jej mieszania. Jest to sprzęt używany w sytuacjach, gdy zaprawa została wytworzona w większych ilościach w innym miejscu, co nie ma zastosowania w tym przypadku, gdzie zaprawa musi być przygotowywana bezpośrednio na budowie. Mieszarka wirowa, choć skuteczna w mieszaniu, jest zazwyczaj przeznaczona do mniejszych ilości materiałów, co może być ograniczeniem w kontekście dużych projektów budowlanych, gdzie wymagana jest większa ilość zaprawy. Agregat tynkarski z kolei, pomimo iż jest użyteczny w aplikacji tynków, nie jest odpowiedni do przygotowania zaprawy murarskiej, ponieważ jego konstrukcja nie jest dostosowana do mieszania cięższych składników, jak cement czy piasek w odpowiednich proporcjach. W budownictwie kluczowe jest stosowanie właściwych narzędzi zgodnie z ich przeznaczeniem, co wpływa na jakość wykonania i trwałość konstrukcji. Niewłaściwe dobranie sprzętu może prowadzić do osłabienia zaprawy, co z kolei może skutkować problemami strukturalnymi w przyszłości.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej