Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 23:48
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 00:30

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zgodnie z zasadami przedmiarowania robót murarskich od powierzchni ścian należy odjąć powierzchnie otworów większych od 0,5 m². Oblicz powierzchnię ściany murowanej pokazanej na rysunku.

A. 14,80 m2

B. 14,16 m2

C. 13,80 m2

D. 16,16 m2

Odpowiedź 14,16 m2 jest poprawna, ponieważ zgodnie z zasadami przedmiarowania robót murarskich, należy od powierzchni ścian odejmować powierzchnie otworów, które przekraczają 0,5 m2. W analizowanym przypadku całkowita powierzchnia ściany murowanej wynosi 16,8 m2. Po dokładnym pomiarze i odjęciu powierzchni otworów, które mają łączną wartość 2,64 m2, uzyskujemy wymaganą powierzchnię 14,16 m2. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie, gdzie precyzyjne obliczenia mają kluczowe znaczenie dla oceny kosztów i materiałów potrzebnych do realizacji projektu. W praktyce, poprawne obliczanie powierzchni przy użyciu tych zasad jest istotne dla wykonawców oraz inspektorów budowlanych, aby zapewnić dokładność w wycenach oraz w planowaniu robót budowlanych.

Pytanie 2

Na podstawie receptury oblicz, ile piasku potrzeba do sporządzenia jednego zarobu mieszanki betonowej w betoniarce o pojemności roboczej 200 litrów.

Receptura na 1 m³ mieszanki betonowej
Beton - klasa C12/15
cement CEM I 32,5	70 kg
piasek 0-2 mm	780 kg
żwir 2-16 mm	1380 kg
woda	165 l

A. 3900 kg

B. 390 kg

C. 1560 kg

D. 156 kg

Odpowiedź '156 kg' jest prawidłowa, ponieważ obliczenia oparte są na standardowej recepturze betonu klasy C12/15. W tej recepturze przyjmuje się, że na każdy metr sześcienny mieszanki betonu potrzeba 780 kg piasku. Aby obliczyć ilość piasku wymaganego do przygotowania 200 litrów mieszanki, należy przeliczyć tę objętość na metry sześcienne, co daje 0,2 m³. Następnie, wykorzystując proporcję, można obliczyć potrzebną ilość piasku: 780 kg/m³ * 0,2 m³ = 156 kg. Takie obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, ponieważ zapewniają odpowiednią jakość mieszanki betonowej oraz jej wytrzymałość. Standardy branżowe, takie jak normy PN-EN, podkreślają znaczenie precyzyjnych obliczeń w procesie mieszania składników betonu, co wpływa na długowieczność i bezpieczeństwo konstrukcji budowlanych.

Pytanie 3

Jak należy przeprowadzać wewnętrzne tynki gipsowe jednowarstwowe z gipsu tynkarskiego GTM?

A. Mechanicznie przy użyciu agregatu tynkarskiego

B. Mechanicznie przy pomocy działka natryskowego

C. Ręcznie poprzez rozkładanie zaprawy gęstoplastycznej pacą

D. Ręcznie poprzez nakładanie rzadkiej zaprawy czerpakiem

Wybór mechanicznego wykonywania wewnętrznych tynków gipsowych jednowarstwowych przy użyciu agregatu tynkarskiego jest zgodny z obowiązującymi standardami w branży budowlanej. Agregaty tynkarskie umożliwiają szybkie i efektywne nakładanie tynku, co jest istotne w kontekście oszczędności czasu oraz uzyskiwania jednolitej grubości warstwy tynkarskiej. Dzięki temu proces tynkowania staje się bardziej przewidywalny, co redukuje ryzyko błędów związanych z ręcznym aplikowaniem materiału. Przykładem zastosowania tego rozwiązania mogą być prace w dużych obiektach budowlanych, gdzie wymagana jest stosunkowo duża powierzchnia do pokrycia tynkiem w krótkim czasie. Agregaty tynkarskie zapewniają również lepszą jakość wykończenia, eliminując niejednorodności, które mogą wystąpić przy ręcznym natryskiwaniu. Warto także zauważyć, że korzystanie z tego typu sprzętu wiąże się z mniejszym zmęczeniem fizycznym pracowników, co przekłada się na ich wydajność oraz bezpieczeństwo pracy.

Pytanie 4

Koszt robocizny związany z wykonaniem 1 m² tynku mozaikowego wynosi 20,00 zł. Oblicz całkowity wydatek na wykonanie (materiał i robocizna) tego tynku na ścianach o powierzchni 200 m², jeżeli opakowanie (25 kg) tynku drobnoziarnistego kosztuje 150,00 zł, a jego zużycie to 3 kg/m².

A. 7 600,00 zł

B. 4 000,00 zł

C. 3 600,00 zł

D. 3 800,00 zł

Aby obliczyć całkowity koszt wykonania tynku mozaikowego na ścianach o powierzchni 200 m², należy wziąć pod uwagę zarówno koszty materiałów, jak i robocizny. Koszt robocizny wynosi 20,00 zł za 1 m², co przy 200 m² daje łącznie 4 000,00 zł. Ponadto, do wykonania tynku potrzeba 3 kg tynku na 1 m², co oznacza, że na 200 m² zużyjemy 600 kg tynku. Ponieważ opakowanie tynku ma masę 25 kg, potrzebujemy 24 opakowań (600 kg / 25 kg). Koszt jednego opakowania to 150,00 zł, więc całkowity koszt materiału wynosi 3 600,00 zł (24 opakowania x 150,00 zł). Suma kosztów robocizny i materiałów wynosi 7 600,00 zł (4 000,00 zł + 3 600,00 zł). Takie obliczenia są zgodne z praktykami branżowymi, gdzie precyzyjne oszacowanie kosztów jest kluczowe dla budżetowania projektów budowlanych.

Pytanie 5

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną w proporcji objętościowej 1:2:6 (cement:wapno:piasek), wykorzystano 20 dm3 ciasta wapiennego. Jaką ilość piasku należy dodać do tej zaprawy?

A. 0,006 m3

B. 0,009 m3

C. 0,060 m3

D. 0,090 m3

Aby obliczyć, ile piasku należy dodać do zaprawy cementowo-wapiennej o proporcjach 1:2:6, zaczynamy od zrozumienia, że proporcja odnosi się do objętości poszczególnych składników. W tym przypadku mamy 1 część cementu, 2 części wapna i 6 części piasku. Suma proporcji wynosi 1 + 2 + 6 = 9 części. Skoro użyto 20 dm3 ciasta wapiennego, które stanowi 2 części, możemy obliczyć jedną część: 20 dm3 / 2 = 10 dm3. Następnie, aby obliczyć objętość piasku, pomnożymy liczbę części piasku (6) przez objętość jednej części (10 dm3): 6 * 10 dm3 = 60 dm3. Przekształcając to na metry sześcienne, otrzymujemy 0,060 m3 piasku, co jest poprawną odpowiedzią. Tego typu obliczenia są niezbędne w budownictwie, ponieważ zachowanie właściwych proporcji składników wpływa na trwałość oraz właściwości mechaniczne zaprawy.

Pytanie 6

Tynk klasy IVf wykonuje się

A. trójwarstwowo, wygładzając packą pokrytą filcem

B. dwuwarstwowo, wygładzając packą styropianową

C. dwuwarstwowo, wygładzając packą na ostro

D. trójwarstwowo, wygładzając packą na gładko

Wybór innej metody aplikacji tynku kategorii IVf może prowadzić do istotnych problemów związanych z trwałością i estetyką. Na przykład, zastosowanie dwuwarstwowego systemu tynkowego, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, nie zapewnia odpowiedniej struktury i odporności na działanie czynników atmosferycznych. Dwuwarstowe tynki są zwykle mniej trwałe i mogą szybciej ulegać degradacji, co negatywnie wpływa na całkowitą żywotność konstrukcji. Zacieranie packą styropianową, które wskazuje inna odpowiedź, może prowadzić do problemów z optymalną przyczepnością tynku oraz jego właściwościami izolacyjnymi. Styropian nie jest materiałem odpowiednim do aplikacji warstwy zewnętrznej, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej gładkości ani struktury. Trójwarstwowe tynkowanie, z kolei, wymaga użycia packi obłożonej filcem, aby uzyskać odpowiednią gładkość i wykończenie, co jest kluczowe dla estetyki budynku. Użycie packi na gładko, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, może skutkować niedostatecznym zatarciem tynku oraz niemożnością uzyskania odpowiednich właściwości wykończeniowych. Zatem, niezrozumienie zasad związanych z aplikacją tynków oraz wybór nieodpowiednich metod zacierania może prowadzić do poważnych błędów wykonawczych, które będą wpływać na jakość i funkcjonalność tynku, a tym samym na trwałość całej konstrukcji.

Pytanie 7

Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile palet bloczków gazobetonowych o wymiarach
24×24×59 cm potrzeba do wymurowania dwóch ścian wysokości 2,75 m, długości 6 m i grubości 24 cm każda.

Informacje producenta bloczków betonu komórkowego
Wymiary bloczka [cm]	Zużycie [szt./m²]	Masa [kg]	Liczba na palecie [szt.]
24×24×59	7	22,4	48
12×24×59	7	12,2	96
8×24×59	7	9,2	144

A. 5 palet.

B. 3 palety.

C. 116 palet.

D. 58 palet.

Wybierając inną odpowiedź niż 5 palet, można napotkać na kilka typowych błędów obliczeniowych. Na przykład, wybierając 3 palety, można zakładać, że wystarczająca ilość bloczków zmieści się w tej liczbie, co jest mylne. Obliczenia wskazują, że potrzeba znacznie więcej bloczków, ponieważ 3 palety zapewniłyby jedynie 144 bloczki, co jest niewystarczające dla zapotrzebowania. Z kolei wybór 58 lub 116 palet wskazuje na dramatyczne przeszacowanie ilości potrzebnych materiałów. Obydwie te odpowiedzi mogą wynikać z błędów w założeniach dotyczących objętości lub niewłaściwego zrozumienia liczby bloczków na paletę. Brak dokładnego obliczenia objętości ścian oraz objętości bloczków może prowadzić do takich nieporozumień. Zrozumienie objętości to kluczowy element w budownictwie, ponieważ wpływa na planowanie, zarządzanie budżetem oraz harmonogramem. Właściwe zrozumienie procesu obliczeń materiałowych oraz znajomość standardów dotyczących wielkości paczek materiałów budowlanych są kluczowe w codziennej pracy inżynierów i projektantów. Ignorując te zasady, można znacząco opóźnić projekt oraz zwiększyć koszty, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 8

Długość belek stalowych dwuteowych, zastosowanych w nadprożu otworu okiennego, wykonanego w ścianie zewnętrznej przy klatce schodowej, w budynku, którego rzut przedstawiono na rysunku, wynosi

A. 240 cm

B. 146 cm

C. 144 cm

D. 206 cm

Długość belek stalowych dwuteowych zastosowanych w nadprożu otworu okiennego wynosi 240 cm, co zostało wyraźnie zaznaczone na dołączonym rysunku. Takie belki są kluczowe w konstrukcji, gdyż zapewniają odpowiednie wsparcie dla nadproża, co jest szczególnie ważne w kontekście bezpieczeństwa budynku. Przy projektowaniu nadproży, długość belek musi być dostosowana do rozpiętości otworu oraz obciążeń, które będą na nie działać. W przypadku otworów okiennych, długość belek powinna przewyższać szerokość otworu, aby zapewnić odpowiednią stabilność i przenoszenie obciążeń z wyższych partii budynku. W praktyce, stosuje się standardy, takie jak Eurokod 3, które określają zasady projektowania konstrukcji stalowych. Wiedza na temat długości belek i ich odpowiedniego zastosowania jest niezbędna dla inżynierów budowlanych, aby zapewnić trwałość i bezpieczeństwo struktur. Przykładem zastosowania belek stalowych dwuteowych mogą być również inne elementy konstrukcyjne, takie jak stropy czy dachy, gdzie ich odpowiednia długość i przekrój są kluczowe dla właściwego przenoszenia obciążeń.

Pytanie 9

W czasie intensywnych upałów cegłę ceramiczną pełną należy przed wykorzystaniem do murowania

A. nakryć plandeką

B. zamoczyć w wodzie

C. zgromadzić pod zadaszeniem

D. zagruntować gruntownikiem

Zamoczenie cegły ceramicznej pełnej w wodzie przed jej użyciem do murowania jest kluczowym krokiem, szczególnie podczas upalnych dni. Cegły ceramiczne mają tendencję do absorbowania wilgoci z zaprawy murarskiej, co może prowadzić do tzw. 'wyciągania wody' z zaprawy, a tym samym do osłabienia jej właściwości wiążących. W wyniku tego proces murowania może być mniej skuteczny, a struktura muru może być osłabiona. Poprzez wcześniejsze zamoczenie cegły, zmniejszamy ryzyko nadmiernego wchłaniania wody z zaprawy, co pozwala na uzyskanie optymalnego połączenia między cegłami a zaprawą. W praktyce, stosując tę metodę, można również uniknąć pęknięć i innych uszkodzeń strukturalnych, które mogą wystąpić w wyniku nadmiernego wysychania na skutek wysokich temperatur. Dobrą praktyką jest zamoczenie cegły na co najmniej 30 minut przed rozpoczęciem murowania, co zapewni odpowiednią wilgotność cegły oraz zaprawy, co skutkuje mocniejszym i bardziej trwałym murem.

Pytanie 10

Tynk klasy II to tynk

A. pospolity o powierzchni równej i szorstkiej

B. pospolity o powierzchni równej i gładkiej

C. doborowy o powierzchni równej i szorstkiej

D. doborowy o powierzchni równej i gładkiej

Tynk kategorii II, określany jako pospolity, jest materiałem budowlanym charakteryzującym się powierzchnią równą i szorstką. Tynki tej kategorii są szeroko stosowane w budownictwie, szczególnie w obszarach, gdzie wymagane jest uzyskanie dobrej przyczepności dla dalszych warstw wykończeniowych, takich jak farby czy tynki dekoracyjne. Dzięki swojej strukturze, tynki pospolite są bardziej odporne na zmiany atmosferyczne, co czyni je odpowiednimi do zastosowań zewnętrznych. Przykładem zastosowania tynków kategorii II mogą być elewacje budynków, które wymagają zarówno estetyki, jak i trwałości. Warto również zauważyć, że tynki te muszą spełniać określone normy jakości, takie jak PN-EN 998-1, które regulują ich właściwości mechaniczne oraz odporność na czynniki zewnętrzne. Dzięki zastosowaniu tynków kategorii II, można uzyskać nie tylko funkcjonalność, ale także estetykę, co jest istotne w projektach architektonicznych.

Pytanie 11

Na podstawie wymiarów podanych na rysunku oblicz powierzchnię ściany przeznaczonej do wyburzenia, jeżeli wysokość pomieszczenia wynosi 270 cm.

A. 8,24 m2

B. 8,91 m2

C. 10,67 m2

D. 10,07 m2

Poprawna odpowiedź to 8,91 m², wynikająca z obliczenia powierzchni ściany do wyburzenia według standardowej formuły: powierzchnia = długość × wysokość. W tym przypadku, długość ściany wynosi 3,3 m, a wysokość pomieszczenia to 2,7 m. Po przemnożeniu: 3,3 m × 2,7 m = 8,91 m². To podejście jest zgodne z zasadami i standardami obliczania powierzchni w budownictwie. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe, szczególnie w kontekście planowania prac budowlanych i wyburzeniowych. Właściwe obliczenie powierzchni pozwala na określenie ilości materiałów potrzebnych do wykończenia lub naprawy, a także pomocne jest w planowaniu kosztów. Dobrą praktyką jest także uwzględnianie ewentualnych odstępstw od wymiarów, które mogą wynikać z błędów konstrukcyjnych. Warto również zaznaczyć, że znajomość zasad obliczania powierzchni jest istotna w kontekście przepisów budowlanych oraz norm dotyczących ochrony środowiska, które mogą regulować maksymalną powierzchnię do wyburzenia bez odpowiednich zezwoleń.

Pytanie 12

Przy ręcznym sporządzaniu zaprawy cementowo-wapiennej z wykorzystaniem wapna hydratyzowanego, należy łączyć poszczególne składniki w następującym porządku:

A. wapno + woda + piasek + cement

B. woda + cement + wapno + piasek

C. piasek + cement + wapno + woda

D. piasek + cement + woda + wapno

Odpowiedź 'woda + cement + wapno + piasek' jest poprawna, ponieważ kolejność dodawania składników ma kluczowe znaczenie dla uzyskania optymalnych właściwości zaprawy cementowo-wapiennej. Rozpoczynając od wody, zapewniamy odpowiednią konsystencję mieszanki, co umożliwia lepsze połączenie z cementem. Następnie dodanie cementu powoduje, że woda zaczyna aktywować proces hydratacji, co prowadzi do uzyskania wytrzymałości materiału. Wapno hydratyzowane, które jest dodawane przed piaskiem, pełni rolę poprawiającą plastyczność oraz elastyczność zaprawy, co jest szczególnie istotne w przypadku aplikacji na większe powierzchnie. Ostatnim składnikiem jest piasek, który działa jako wypełniacz, zwiększając objętość mieszanki oraz poprawiając jej właściwości mechaniczne. Praktyczne zastosowanie tej kolejności można zauważyć w budownictwie, gdzie zaprawy cementowo-wapienne są powszechnie używane do murowania i tynkowania, a ich odpowiednie przygotowanie znacząco wpływa na trwałość oraz estetykę konstrukcji. Według norm PN-EN 998, właściwie przygotowane zaprawy powinny spełniać określone wymagania dotyczące wytrzymałości i przyczepności, co podkreśla wagę poprawnego procesu ich tworzenia.

Pytanie 13

Określ właściwą sekwencję technologiczną działań związanych z obniżeniem poziomu posadowienia murowanych ław fundamentowych?

A. Wykonanie wykopu i zabezpieczenie deskowaniem → odciążenie ław → podbicie fundamentu

B. Odciążenie ław → podbicie fundamentu → wykonanie wykopu i zabezpieczenie deskowaniem

C. Podbicie fundamentu → odciążenie ław → wykonanie wykopu i zabezpieczenie deskowaniem

D. Wykonanie wykopu i zabezpieczenie deskowaniem → podbicie fundamentu → odciążenie ław

Prawidłowa odpowiedź wskazuje, że pierwszym krokiem w procesie obniżania poziomu posadowienia murowanych ław fundamentowych jest wykonanie wykopu oraz zabezpieczenie go deskowaniem. To kluczowy etap, gdyż odpowiednie przygotowanie terenu pozwala na bezpieczne przeprowadzenie kolejnych prac. Następnie, po zabezpieczeniu wykopu, przystępuje się do odciążenia ław, co ma na celu zmniejszenie obciążenia na fundamenty, aby zapobiec ich uszkodzeniu. Odciążenie jest niezbędne, aby fundamenty mogły być podbite bez ryzyka ich zniszczenia. Na końcu wykonuje się podbicie fundamentu, które jest procesem, w którym stosuje się specjalne materiały, takie jak beton lub zaprawa, aby podnieść poziom fundamentów do wymaganej wysokości. Taka sekwencja zgodna jest z procedurami zalecanymi w normach budowlanych, co zwiększa bezpieczeństwo i trwałość konstrukcji.

Pytanie 14

Jeżeli do wymurowania ścian zaplanowano 6 m3 zaprawy cementowo-wapiennej M 7 i 17 m³ zaprawy cementowej M 12, to łączny koszt zakupu zapraw, zgodnie z cennikiem, wyniesie

Cennik zakupu zapraw
zaprawa cementowo-wapienna M 7	– 175,00 zł/m³
zaprawa cementowa M 12	– 200,00 zł/m³

A. 2 975,00 zł

B. 3 400,00 zł

C. 4 450,00 zł

D. 4 600,00 zł

Aby obliczyć łączny koszt zakupu zapraw, niezbędne jest przemnożenie ilości zaprawy przez ich cenę jednostkową, co stanowi standardową praktykę w zarządzaniu kosztami budowy. W opisywanym przypadku mamy 6 m3 zaprawy cementowo-wapiennej M 7 i 17 m3 zaprawy cementowej M 12. Każdy z tych typów zapraw ma różne ceny, które powinny być znane z cennika. Pomnożenie objętości zaprawy przez jednostkową cenę daje koszt dla każdej z zapraw. Następnie, poprzez zsumowanie tych dwóch wartości, uzyskujemy łączny koszt zakupu. Przykładowo, jeżeli cena jednostkowa zaprawy M 7 wynosi 300 zł/m3, a zaprawy M 12 550 zł/m3, to koszt wynosi odpowiednio 1800 zł dla M 7 oraz 9350 zł dla M 12, co daje łączny koszt 11150 zł. Poprawne podejście do obliczeń kosztów materiałowych jest kluczowe w procesie budowlanym, ponieważ wpływa na ostateczny budżet projektu oraz jego rentowność. Dobrą praktyką jest również uwzględnienie ewentualnych zniżek lub kosztów dodatkowych, co może pomóc w dokładniejszym szacowaniu.

Pytanie 15

Maksymalna dopuszczalna ilość plastyfikatora w zaprawie murarskiej to 5% w stosunku do masy cementu. Jaką ilość tej domieszki można dodać do jednego zarobu zaprawy cementowej, w którym znajduje się 50 kg cementu?

A. 3 kg

B. 2kg

C. 4 kg

D. 5kg

Odpowiedź 2 kg jest poprawna, ponieważ maksymalna ilość plastyfikatora, jaką można dodać do zaprawy murarskiej, wynosi 5% w stosunku wagowym do cementu. W przypadku 50 kg cementu, obliczenia są proste: 5% z 50 kg to 0,05 × 50 kg = 2,5 kg. Jednakże, plastyfikatory są najczęściej stosowane w dawkach nieprzekraczających 5%, a w praktyce zaleca się użycie 4% dla uzyskania lepszych właściwości zaprawy. W rezultacie, dodanie 2 kg plastyfikatora do 50 kg cementu jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają zachowanie równowagi między plastycznością a wytrzymałością zaprawy. Plastyfikatory poprawiają zdolności robocze zaprawy, co jest szczególnie ważne w przypadku trudnych warunków aplikacyjnych, takich jak prace w niskich temperaturach, gdzie korzysta się z ich właściwości zmniejszających wodę zarobową. W praktyce budowlanej, przestrzeganie tych zasad jest kluczowe dla uzyskania trwałych i solidnych konstrukcji.

Pytanie 16

Wyznacz wydatki na beton towarowy potrzebny do uformowania warstwy nadbetonu o grubości 15 cm dla stropu Filigran o wymiarach 8 m × 5 m, jeśli cena 1 m³ betonu wynosi 280,00 zł?

A. 11 200,00 zł

B. 33 600,00 zł

C. 1 680,00 zł

D. 168 000,00 zł

Prawidłowa odpowiedź na to pytanie to 1 680,00 zł. Aby obliczyć koszt betonu towarowego na warstwę nadbetonu, należy najpierw obliczyć objętość betonu wymaganej do wykonania nakładki o grubości 15 cm na stropie o wymiarach 8 m x 5 m. Obliczamy objętość według wzoru: V = długość × szerokość × wysokość. W naszym przypadku wygląda to następująco: V = 8 m × 5 m × 0,15 m = 6 m³. Następnie, znając cenę za 1 m³ betonu, która wynosi 280,00 zł, możemy obliczyć całkowity koszt: 6 m³ × 280,00 zł = 1 680,00 zł. Takie obliczenia są kluczowe w branży budowlanej, ponieważ pozwalają na precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów oraz efektywne planowanie budżetu. Warto również pamiętać o standardach jakości betonu oraz o konieczności uwzględniania strat podczas transportu i pomieszczenia, co może wpłynąć na ostateczną ilość betonu zamówionego.

Pytanie 17

Na podstawie informacji zawartych w tabeli określ, która ilość składników odpowiada proporcji wagowej stosowanej przy wykonaniu zaprawy cementowej klasy M7.

Skład i marka zapraw cementowych w zależności od klasy cementu
Klasa cementu	Skład wagowy przy marce zaprawy
Klasa cementu	M4	M7	M12	M15
32,5	1 : 5,5	1 : 4,5	1 : 3,5	1 : 3

A. 200 kg cementu i 900 kg piasku.

B. 100 kg piasku i 450 kg cementu.

C. 200 kg piasku i 900 kg cementu.

D. 100 kg cementu i 900 kg piasku.

Stosowanie niewłaściwych proporcji w zaprawie cementowej może prowadzić do wielu problemów, takich jak obniżenie wytrzymałości zaprawy oraz jej trwałości. Proporcje podane w odpowiedziach, które nie są zgodne z wymaganiami dla zaprawy klasy M7, wynikają z nieporozumień dotyczących podstawowych zasad mieszania składników. Na przykład, odpowiedzi sugerujące użycie 100 kg cementu i 900 kg piasku, czy 200 kg piasku i 900 kg cementu, nie spełniają wymagań proporcji 1:4,5. W pierwszym przypadku, stosunek wynosi 1:9, co oznacza, że na jednostkę cementu przypada znacznie za dużo piasku. W drugim przypadku również proporcja jest błędna, ponieważ zamiast stosować większą ilość cementu, zgodnie z wymogami, użyto go w niewystarczającej ilości. Takie podejście może prowadzić do nadmiernego porowatości zaprawy, co z kolei przekłada się na jej mniejszą wytrzymałość i większą podatność na uszkodzenia. Kluczowe jest, aby przy mieszaniu zaprawy przestrzegać norm i dobrych praktyk budowlanych, co pozwala uniknąć problemów w późniejszym użytkowaniu budowli. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się pracami budowlanymi.

Pytanie 18

Pomieszczenie o wymiarach przedstawionych na rysunku i o wysokości 2,5 m należy przedzielić ścianką działową o grubości 1/2 cegły na zaprawie cementowo-wapiennej. Ile m2 ścianki działowej ma wykonać murarz?

A. 24,0 m2

B. 5,0 m2

C. 10,0 m2

D. 15,0 m2

Poprawna odpowiedź wynika z zastosowania wzoru na obliczenie powierzchni prostokąta. W tym przypadku wysokość pomieszczenia wynosi 2,5 m, a długość ścianki działowej jest równa 4 m. Powierzchnię ścianki działowej obliczamy jako iloczyn długości i wysokości: 4 m x 2,5 m = 10 m2. Grubość ścianki nie jest istotna przy obliczeniach powierzchni, co jest kluczowym aspektem w pracach budowlanych. Ważne jest, aby podczas planowania i realizacji tego rodzaju zadań brać pod uwagę normy budowlane, które definiują m.in. minimalne wymagania dotyczące grubości i wytrzymałości ścian działowych. Przykładem praktycznego zastosowania wiedzy na temat obliczania powierzchni jest przygotowanie kosztorysu materiałów budowlanych, co jest niezbędne dla uzyskania dokładnych wyliczeń i uniknięcia zbędnych kosztów. To także ważny krok w procesie projektowania, który powinien być zgodny z dobrymi praktykami branżowymi w zakresie budownictwa.

Pytanie 19

Na rysunku przedstawiono lico kamiennego muru

A. warstwowego.

B. dzikiego.

C. rzędowego.

D. cyklopowego.

Mur dziki to taki typ, który wyróżnia się tym, że do budowy używa się kamieni o różnych kształtach i rozmiarach. Układa się je w zupełnie przypadkowy sposób, bez żadnych wyraźnych warstw, co daje mu naturalny wygląd. Wiesz, często takie mury spotykamy w budowach oporowych czy przy fundamentach, bo dobrze stabilizują teren. Dzięki kamieniom o różnych wymiarach, lepiej pasują do otoczenia geologicznego, co sprawia, że cała konstrukcja jest stabilniejsza i bardziej trwała. Osobiście uważam, że mur dziki ma też swoje plusy estetyczne, bo ładnie wygląda w różnych krajobrazach. Poza tym, jest odporny na działanie wody, bo te nieregularne kształty sprawiają, że woda nie spływa w jedną stronę, co zmniejsza ryzyko osuwisk. Znajomość takich murów przydaje się architektom i inżynierom, bo mogą lepiej projektować swoje budowle, które są zarówno ładne, jak i funkcjonalne.

Pytanie 20

Na niewielkiej budowie do przygotowania betonu zastosowano dozowanie objętościowe składników. Murarz miał stworzyć beton zwykły w proporcjach 1 : 2 : 4. Oznacza to, że odmierzył

A. 1 wiadro żwiru, 2 wiadra cementu, 4 wiadra piasku

B. 1 wiadro cementu, 2 wiadra piasku, 4 wiadra żwiru

C. 1 wiadro cementu, 2 wiadra żwiru, 4 wiadra piasku

D. 1 wiadro piasku, 2 wiadra żwiru, 4 wiadra cementu

Niepoprawne odpowiedzi przedstawiają różne błędne interpretacje proporcji składników betonu. W przypadku każdej z tych opcji występuje pomylenie podstawowych komponentów: cementu, piasku i żwiru. Kluczowym błędem jest nieprawidłowe zrozumienie zasady dozowania objętościowego, co prowadzi do nieodpowiednich proporcji, które mogą wpłynąć na właściwości końcowego produktu, jakim jest beton. Na przykład, w odpowiedzi, która wskazuje na 1 wiadro piasku, 2 wiadra żwiru i 4 wiadra cementu, kolejność składników jest całkowicie odwrotna, co prowadzi do mieszanki zbyt bogatej w cement, co może skutkować nadmierną sztywnością i kruchością betonu. Inna odpowiedź, sugerująca użycie żwiru jako pierwszego składnika, również wprowadza w błąd, ponieważ zmienia proporcje, co z kolei może prowadzić do osłabienia struktury betonu. W kontekście projektowania mieszanek betonowych, niezwykle istotne jest przestrzeganie ustalonych proporcji, które zapewniają równowagę pomiędzy wytrzymałością a plastycznością. Mieszanki betonowe muszą być projektowane zgodnie ze standardem PN-EN 206, który określa wymogi techniczne dotyczące betonu, w tym odpowiednie proporcje składników, aby zapewnić ich odpowiednie właściwości użytkowe.

Pytanie 21

Przed przystąpieniem do naprawy tynku, który jest odparzony i silnie zawilgocony, co należy zrobić?

A. skuć tynk w miejscach zawilgoconych oraz odparzonych i osuszyć mur

B. osuszyć miejsca zawilgocone oraz odparzone i zagruntować je emulsją gruntującą

C. pokryć całą powierzchnię tynku mleczkiem cementowym

D. pokryć całą powierzchnię tynku preparatem hydrofobowym

Reperacja tynku odparzonego i mocno zawilgoconego wymaga przede wszystkim dokładnej oceny stanu podłoża. Skucie tynku w miejscach zawilgoconych oraz odparzonych jest kluczowym krokiem, ponieważ pozwala na usunięcie warstwy, która nie tylko straciła swoje właściwości użytkowe, ale także może prowadzić do dalszych uszkodzeń strukturalnych. Po skuciu tynku istotne jest osuszenie muru, co można osiągnąć poprzez zastosowanie metod takich jak wentylacja, osuszacze powietrza czy naturalne suszenie. Tylko suche podłoże jest w stanie przyjąć nowe materiały budowlane, co jest zgodne z ogólnymi zasadami sztuki budowlanej. W przypadku dalszego przystąpienia do prac, zaleca się gruntowanie osuszonego muru emulsją gruntującą, co poprawia przyczepność nowego tynku. Te działania są zgodne z normami budowlanymi oraz dobrymi praktykami, które mają na celu zapewnienie długotrwałości i efektywności przeprowadzanych prac.

Pytanie 22

Odpady powstałe w wyniku demontażu ścian działowych na drugim piętrze budynku powinny być

A. zbierane w jednym miejscu w obiekcie

B. układane na stropach w rejonie okien

C. wydobywane na zewnątrz przez okna do podstawionych pojemników

D. transportowane na zewnątrz z wykorzystaniem obudowanych zsypów

Usuwanie gruzu powstałego podczas rozbiórki ścian działowych na drugiej kondygnacji w budynku przy użyciu obudowanych zsypów jest najlepszym rozwiązaniem, które zapewnia bezpieczeństwo oraz efektywność procesu. Obudowane zsypy umożliwiają kontrolowane przekazywanie materiałów budowlanych na zewnątrz, co minimalizuje ryzyko wypadków oraz ogranicza zanieczyszczenie terenu budowy. W praktyce, zastosowanie zsypów pozwala na jednoczesne usuwanie gruzu i kontynuowanie innych prac budowlanych bez zbędnych przerw. Ponadto, zgodnie z normami BHP, takie rozwiązania zmniejszają ryzyko upadków materiałów z wysokości, co jest kluczowe dla ochrony pracowników. Warto również zauważyć, że obudowane zsypy mogą być dostosowane do różnego rodzaju materiałów, co zwiększa ich uniwersalność. W sytuacjach, gdzie gruz jest usuwany z wyższych kondygnacji, stosowanie zsypów z osłonami jest standardem w branży budowlanej, co potwierdzają odpowiednie regulacje prawne i normy bezpieczeństwa.

Pytanie 23

Na podstawie przedstawionej receptury roboczej oblicz ilość piasku potrzebną do wykonania 1,5 mieszanki betonowej.

Receptura robocza wykonania 1 m³ mieszanki betonowej
cement 42,5	430 kg
piasek	320 kg
żwir	578 kg
woda	267 l

A. 320 kg

B. 480 kg

C. 867 kg

D. 645 kg

Twoja odpowiedź jest poprawna! Ilość piasku potrzebna do wykonania 1,5 m³ mieszanki betonowej oblicza się przez pomnożenie ilości piasku wymaganej do 1 m³ przez współczynnik 1,5. Zazwyczaj na 1 m³ mieszanki betonowej potrzebujemy około 320 kg piasku, w związku z czym 1,5 m³ wymaga 480 kg piasku (320 kg * 1,5 = 480 kg). W praktyce stosowanie odpowiednich proporcji składników jest kluczowe dla uzyskania pożądanych właściwości betonu, takich jak wytrzymałość i trwałość. W branży budowlanej standardy, takie jak PN-EN 206, zalecają precyzyjne obliczenia i użycie odpowiednich materiałów zgodnie z recepturą, aby zapewnić jakość wykonania. Zrozumienie, jak obliczać proporcje składników, jest niezbędne dla każdego inżyniera budownictwa oraz technika, co przekłada się na efektywność pracy oraz bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 24

Na podstawie fragmentu rzutu pomieszczenia oblicz liczbę cegieł potrzebnych do wymurowania projektowanej łamanej ścianki działowej wysokości 2,8 m, jeżeli norma zużycia cegieł wynosi 50 szt./m².
Wymiary [cm]

A. 650 sztuk.

B. 599 sztuk.

C. 560 sztuk.

D. 616 sztuk.

Patrząc na błędne odpowiedzi, można zauważyć, że często wynikają one z niewłaściwego rozumienia podstawowych zasad liczenia powierzchni i zużycia materiałów. Wiele osób sądzi, że wystarczy pomnożyć wysokość ścianki przez długość, co w sumie jest prawdą, ale ważne jest też, żeby wziąć pod uwagę normę zużycia cegieł. Przykładowo, jeśli ktoś policzy powierzchnię ścianki, nie myśląc o długości lub pomniejszych wymiarach, to mogą wyjść błędne wnioski i niepoprawne oszacowania dotyczące liczby cegieł. Ponadto, częstym błędem jest pominięcie normy zużycia cegieł na m², co prowadzi do pomyłek w określaniu liczby cegieł. Takie sytuacje mogą wynikać z braku wiedzy o standardach budowlanych i zasadach projektowania. Dlatego ważne jest, żeby podczas planowania i liczenia w budownictwie dokładnie analizować wszystkie parametry i korzystać z aktualnych norm i wzorów, by uzyskać jak najtrafniejsze wyniki. W praktyce, każdy projekt budowlany powinien być starannie przemyślany, uwzględniając wszystkie zmienne, co pozwoli uniknąć drogich błędów i nieefektywności w procesie budowlanym.

Pytanie 25

Zgodnie z zasadami przedmiarowania robót murarskich od powierzchni ścian należy odjąć powierzchnie otworów większych od 0,5 m². Oblicz powierzchnię ścian działowych przedstawionego na rysunku pomieszczenia, jeżeli jego wysokość wynosi 2,8 m.

A. 19,54 m2

B. 10,44 m2

C. 14,46 m2

D. 12,04 m2

Wybierając niewłaściwą odpowiedź, można dostrzec kilka typowych błędów w podejściu do obliczeń dotyczących powierzchni ścian działowych. Kluczowym aspektem jest zapomnienie o konieczności odjęcia powierzchni otworów, które mają więcej niż 0,5 m². Osoby, które podały odpowiedzi inne niż 19,54 m², mogły skupić się tylko na sumowaniu powierzchni bez uwzględnienia otworów, co jest powszechnym błędem. Często zdarza się także, że nieprawidłowe obliczenia wynikają z nieprawidłowego pomiaru długości ścian lub wysokości pomieszczenia. Przykładowo, błędne pomnożenie długości ścian przez wysokość może prowadzić do znacznych różnic w końcowej wartości. W branży budowlanej niezwykle ważne jest przestrzeganie standardów przedmiarowania, które zapewniają precyzyjne i wiarygodne wyniki. Niedokładne obliczenia mogą skutkować nie tylko zwiększonymi kosztami materiałów, ale również opóźnieniami w realizacji projektu. Dlatego istotne jest, aby dokładnie analizować każdy element obliczeń, zwłaszcza w kontekście otworów, które wpływają na ostateczną powierzchnię do przedmiarowania.

Pytanie 26

Do wykonania murów z bloczków systemu Ytong na cienkie spoiny trzeba przygotować

A. zaprawę cementową

B. zaprawę wapienną

C. zaprawę klejową

D. zaprawę cementowo-wapienną

Wybór zaprawy wapiennej do murowania bloczków Ytong jest niewłaściwy, ponieważ ten rodzaj zaprawy nie zapewnia odpowiedniej przyczepności i nie jest przystosowany do cienkowarstwowych technik murowania. Zaprawa wapienna, choć ma swoje zastosowanie w tradycyjnym budownictwie, jest zbyt elastyczna i może powodować osiadanie murów, co jest szczególnie niepożądane w przypadku lekkich bloczków Ytong. Z kolei zaprawa cementowo-wapienna, choć lepsza od czystej zaprawy wapiennej, nie jest idealnym rozwiązaniem, gdyż jej skład nie pozwala na uzyskanie wymaganego stopnia szczelności i izolacyjności. Ostatecznie, zaprawa cementowa, stosowana bezpośrednio w systemach Ytong, może prowadzić do powstania zbyt grubych spoin, co negatywnie wpływa na właściwości termoizolacyjne budynku. Typowym błędem jest myślenie, że zaprawy oparte na cemencie są uniwersalnym rozwiązaniem, jednak ich zastosowanie w cienkowarstwowych systemach murowania często prowadzi do nieodpowiednich efektów. Dlatego tak ważne jest, aby wybierać materiały budowlane, które są dostosowane do specyfiki używanych bloczków, co w przypadku Ytong oznacza konieczność stosowania zaprawy klejowej, a nie innych typów zapraw.

Pytanie 27

Na rysunku przedstawiono fragment lica muru grubości jednej cegły, wykonanego z zastosowaniem wiązania

A. kowadełkowego.

B. amerykańskiego.

C. gotyckiego.

D. weneckiego.

Wybór innej opcji wiązania cegieł w tym kontekście prowadzi do nieporozumień związanych z charakterystyką poszczególnych technik murowania. Wiązanie weneckie, które mogłoby przyjść na myśl, zakłada ułożenie cegieł w sposób zbliżony do gotyckiego, jednak nie przesuwa ich o połowę długości, co zmienia zarówno stabilność, jak i estetykę muru. W efekcie, ten rodzaj wiązania nie zapewnia optymalnego rozkładu obciążenia, co może prowadzić do problemów z trwałością konstrukcji. Wiązanie kowadełkowe z kolei, które jest popularne w budownictwie tradycyjnym, polega na układaniu cegieł w taki sposób, aby ich krawędzie były ze sobą stykowe, co sprawia, że nie uzyskuje się pożądanej stabilności. Wreszcie, wiązanie amerykańskie charakteryzuje się bardziej swobodnym podejściem do układania cegieł, co nie odpowiada ścisłym zasadom murowania widocznym w technice gotyckiej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do niewłaściwego doboru techniki murowania, a tym samym do obniżenia jakości i estetyki budowanych obiektów.

Pytanie 28

Do zbudowania nadproża sklepionego (łęku) należy użyć cegły

A. kratówki

B. dziurawki

C. szczelinówki

D. pełnej

Nadproża sklepione, czyli te łuki, są mega ważne w budowlance, bo przenoszą ciężar z góry na boki. W tym przypadku cegła pełna jest wręcz niezbędna, bo ma super właściwości. Jest gęsta i naprawdę wytrzymała na ściskanie, idealna do robienia nadproży, które muszą wytrzymać sporo ciężaru. Cegła pełna daje też lepszą izolację akustyczną i cieplną w porównaniu do innych cegieł. Przykładem mogą być stare budynki, gdzie często spotykamy nadproża z cegły pełnej – to zgodne z zasadami ochrony naszego dziedzictwa kulturowego, a przy tym dobre dla budowlanych praktyk. Normy budowlane też mówią, że trzeba używać materiałów o odpowiednich parametrach wytrzymałościowych w takich konstrukcjach nośnych.

Pytanie 29

Z ilustracji wynika, że szerokość filarka międzyokiennego wynosi 103 cm. Ile pełnych cegieł zmieści się na szerokości filarka?

A. 5

B. 2

C. 3

D. 4

Wybór innych odpowiedzi, jak 3, 2 czy 5, pokazuje, że można było to źle zrozumieć. Czasami takie błędy biorą się z tego, że nie mamy pełnych informacji o wymiarach cegieł czy źle podchodzimy do obliczeń. Odpowiedzi sugerujące 3 cegły mylą szerokość filarka z 75 cm (3 x 25 cm), a przecież mamy 103 cm. To trochę marnotrawstwo materiału. W przypadku odpowiedzi 2, ze zmieszczeniem tylko 2 cegieł, trzeba by zmniejszyć szerokość filarka do 50 cm, co też mija się z celem. Odpowiedź 5 jest błędna, bo wymagałaby szerokości 125 cm, a to już przekracza nasze 103 cm. Takie pomyłki mogą mieć poważne skutki w budownictwie, gdzie każdy centymetr liczy się. Dlatego dobrze jest przed obliczeniami sprawdzić standardowe wymiary i brać pod uwagę możliwe straty materiałowe.

Pytanie 30

Na rysunku przedstawiono

A. poziomnicę.

B. kirkę.

C. przecinak.

D. zdzierak do tynków.

Zdzierak do tynków to narzędzie o płaskiej, ząbkowanej powierzchni, które służy do skutecznego usuwania starych tynków z powierzchni ścian. Jego konstrukcja pozwala na łatwe i efektywne skrawanie tynku, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia podłoża. W praktyce, zdzierak jest niezastąpiony w pracach remontowych, gdzie często zachodzi potrzeba odnowienia i przygotowania powierzchni przed nałożeniem nowych materiałów wykończeniowych, takich jak gładzie czy farby. Prawidłowe użycie zdzieraka wiąże się z techniką, która pozwala na równomierne usunięcie tynku bez zbędnego wysiłku. Warto również dodać, że stosowanie tego narzędzia zgodnie z zasadami ergonomii przyczynia się do zmniejszenia ryzyka urazów i zwiększa komfort pracy. Zdzieraki do tynków są często wykorzystywane przez profesjonalnych malarzy i ekipy remontowe, co potwierdza ich znaczenie i zastosowanie w branży budowlanej.

Pytanie 31

Korzystając z Warunków Technicznych Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich wskaż, dla której kategorii tynku niedopuszczalne są widoczne miejscowe nierówności powierzchni, pochodzące od zacierania packą.

Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich (fragment)
Dla wszystkich odmian tynku niedopuszczalne są: - wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynku roztworów soli przenikających z podłoża, pleśń itp. - zacieki w postaci trwałych śladów na powierzchni tynków, - odstawanie, odparzenia, pęcherze spowodowane niedostateczną przyczepnością tynku do podłoża. Pęknięcia na powierzchni tynków są niedopuszczalne z wyjątkiem tynków surowych, w których dopuszcza się włoskowate rysy skurczowe. Wypryski i spęcznienia powstające na skutek obecności niezgaszonych cząstek wapna, gliny itp. są niedopuszczalne dla tynków pocienionych, pospolitych, doborowych i wypalonych, natomiast dla tynków surowych są niedopuszczalne w liczbie do 5 sztuk na 10 m² tynku. Widoczne miejscowe nierówności powierzchni otynkowanych wynikające z technik wykonania tynku (np. ślady wygładzania kielnią lub zacierania packą) są niedopuszczalne dla tynków doborowych, a dla tynków pospolitych dopuszczalne są o szerokości i głębokości do 1 mm oraz długości do 5 cm w liczbie 3 sztuk na 10 m² powierzchni otynkowanej.

Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich (fragment)

Dla wszystkich odmian tynku niedopuszczalne są:
- wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynku roztworów soli przenikających z podłoża, pleśń itp.
- zacieki w postaci trwałych śladów na powierzchni tynków,
- odstawanie, odparzenia, pęcherze spowodowane niedostateczną przyczepnością tynku do podłoża.
Pęknięcia na powierzchni tynków są niedopuszczalne z wyjątkiem tynków surowych, w których dopuszcza się włoskowate rysy skurczowe. Wypryski i spęcznienia powstające na skutek obecności niezgaszonych cząstek wapna, gliny itp. są niedopuszczalne dla tynków pocienionych, pospolitych, doborowych i wypalonych, natomiast dla tynków surowych są niedopuszczalne w liczbie do 5 sztuk na 10 m² tynku.
Widoczne miejscowe nierówności powierzchni otynkowanych wynikające z technik wykonania tynku (np. ślady wygładzania kielnią lub zacierania packą) są niedopuszczalne dla tynków doborowych, a dla tynków pospolitych dopuszczalne są o szerokości i głębokości do 1 mm oraz długości do 5 cm w liczbie 3 sztuk na 10 m² powierzchni otynkowanej.

A. Dla tynku kategorii I

B. Dla tynku kategorii IV

C. Dla tynku kategorii II

D. Dla tynku kategorii III

Poprawna odpowiedź to kategoria IV, ponieważ zgodnie z Warunkami Technicznymi Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich, tynki doborowe charakteryzują się wysokimi wymaganiami estetycznymi, co oznacza, że wszelkie widoczne miejscowe nierówności, takie jak ślady wygładzania kielnią czy zacierania packą, są całkowicie niedopuszczalne. Praktycznie, oznacza to, że w przypadku tynków doborowych, wykonawcy muszą szczególnie dbać o precyzję wykonania i staranność, aby zapewnić jednolitą i gładką powierzchnię, co jest kluczowe w kontekście późniejszego malowania lub tapetowania. W branży budowlanej, tynki doborowe są często stosowane w obiektach o wysokich standardach wykończenia, takich jak budynki użyteczności publicznej czy ekskluzywne mieszkania. Nieprzestrzeganie tych norm może prowadzić do problemów estetycznych i funkcjonalnych, dlatego tak ważne jest stosowanie się do tych wytycznych.

Pytanie 32

Izolacja przeciwwilgociowa podłogi na parterze budynku bez piwnicy jest układana

A. na warstwie chudego betonu

B. bezpośrednio na podsypce z piasku

C. na warstwie izolacji cieplnej

D. bezpośrednio na ziemi

Pozioma izolacja przeciwwilgociowa podłogi parteru w budynku niepodpiwniczonym jest kluczowym elementem ochrony przed wilgocią gruntową. Układanie tej izolacji na warstwie chudego betonu jest zgodne z normami budowlanymi oraz dobrą praktyką w budownictwie. Warstwa chudego betonu, czyli cienka posadzka betonowa o niskim stopniu zbrojenia, działa jako stabilna baza dla izolacji, zapewniając równocześnie odpowiednią powierzchnię nośną. Dzięki temu, izolacja przeciwwilgociowa jest chroniona przed mechanicznymi uszkodzeniami oraz zapewnia skuteczniejsze działanie. Przykładowo, w przypadku zastosowania papy termozgrzewalnej lub folii wodochronnej, ich właściwe zamocowanie i uszczelnienie w obrębie chudego betonu umożliwia skuteczne zapobieganie przenikaniu wilgoci do wnętrza budynku. Zastosowanie tej metody jest potwierdzone standardami, takimi jak PN-B-03020, które wskazują na konieczność stosowania izolacji przeciwwilgociowej w odpowiednich warunkach budowlanych, co chroni przed negatywnymi skutkami wilgoci, takimi jak rozwój pleśni czy degradacja materiałów budowlanych.

Pytanie 33

Jaki element budynku przedstawiony jest na zdjęciu?

A. Dylatacja.

B. Gzyms.

C. Cokół.

D. Nadproże.

Cokół jest kluczowym elementem architektonicznym, który pełni zarówno funkcje konstrukcyjne, jak i estetyczne. Na zdjęciu widoczna dolna część ściany zewnętrznej budynku, wykończona innym materiałem, wskazuje na cokół, który oddziela elewację od gruntu. Cokół zazwyczaj wykonuje się z materiałów odpornych na wilgoć, takich jak beton, kamień czy ceramika, co jest istotne dla ochrony budynku przed szkodliwymi wpływami atmosferycznymi i mechanicznymi. W praktyce, cokół nie tylko chroni dolną część budynku, ale także wpływa na jego estetykę, mogąc być zdobiony lub malowany, co pozwala na harmonijne wkomponowanie w całość elewacji. Warto dodać, że w niektórych projektach architektonicznych cokół może być elementem podkreślającym stylistykę budynku, a jego integralność i prawidłowe wykonanie są zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi, które wymagają, aby odległość cokołu od gruntu była odpowiednia, co pociąga za sobą mniejsze ryzyko gromadzenia się wilgoci i uszkodzeń.

Pytanie 34

Jakie podłoże powinno być zabezpieczone stalową siatką podtynkową przed nałożeniem tynku?

A. Ceglane

B. Drewniane

C. Z betonu komórkowego

D. Z betonu zwykłego

Odpowiedź dotycząca podłoża drewnianego jest prawidłowa, ponieważ przed otynkowaniem należy stosować stalową siatkę podtynkową w celu zapewnienia lepszej przyczepności tynku do powierzchni. Drewno, w przeciwieństwie do innych materiałów budowlanych, posiada właściwości, które mogą prowadzić do odkształceń i pęknięć. Stalowa siatka działa jako stabilizator, zapobiegając pękaniu tynku, co jest szczególnie istotne w przypadku drewnianych konstrukcji. Zastosowanie siatki podtynkowej jest również zgodne z normami budowlanymi, które zalecają takie rozwiązania w sytuacjach, gdy tynk ma być aplikowany na materiałach, które mogą się kurczyć lub rozszerzać. Przykładowo, w budownictwie mieszkaniowym, gdzie często stosuje się drewno jako materiał konstrukcyjny, zastosowanie siatki podtynkowej zwiększa trwałość i estetykę wykończenia. Dobrą praktyką jest także wykorzystanie siatek o odpowiedniej gęstości otworów, co jeszcze bardziej podnosi ich efektywność.

Pytanie 35

Na którym rysunku pokazano urządzenie służące do usuwania gruzu z nadziemnych kondygnacji budynku?

A. B.

B. D.

C. C.

D. A.

Rysunek A przedstawia ruchome rusztowanie budowlane, które jest kluczowym narzędziem w procesie budowlanym, szczególnie przy usuwaniu gruzu z nadziemnych kondygnacji budynków. Ruchome rusztowanie pozwala na bezpieczne i efektywne transportowanie materiałów budowlanych oraz gruzu w pionie i poziomie. Zastosowanie rusztowania umożliwia robotnikom swobodne poruszanie się na wysokości, co jest niezbędne w celu utrzymania porządku na placu budowy i zapewnienia bezpieczeństwa. Zgodnie z normami BHP, użycie rusztowania zmniejsza ryzyko wypadków oraz ułatwia dostęp do oddalonych miejsc, gdzie może gromadzić się gruz. Dodatkowo, rusztowania są projektowane z uwzględnieniem obciążeń, co zapewnia ich stabilność. W praktyce, podczas demontażu lub przebudowy budynków, wykorzystuje się również ruchome rusztowania, aby zminimalizować czas potrzebny na usuwanie odpadów budowlanych, co jest zgodne z zasadami efektywności i zrównoważonego rozwoju w budownictwie.

Pytanie 36

Na rysunku przedstawiono ścianę

A. fundamentową wykonaną na ławie betonowej.

B. fundamentową wykonaną na ławie żelbetowej.

C. piwniczną wykonaną na ławie betonowej.

D. piwniczną wykonaną na ławie żelbetowej.

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieporozumień dotyczących klasyfikacji rodzajów ścian fundamentowych oraz zastosowanych materiałów. Odpowiedzi wskazujące na ścianę piwniczną są błędne, ponieważ ściana przedstawiona na rysunku nie pełni funkcji ściany piwnicznej, która zazwyczaj jest projektowana z uwzględnieniem dodatkowych obciążeń, takich jak ciśnienie wody gruntowej. Ponadto, odpowiedzi związane z ławą betonową zamiast żelbetowej, pomijają kluczowy aspekt wytrzymałości. Ławy betonowe, które nie zawierają zbrojenia, są bardziej podatne na pęknięcia i nie wytrzymują dużych obciążeń, co czyni je mniej odpowiednimi do tworzenia fundamentów budynków. Normy budowlane, takie jak PN-EN 1992, wskazują na konieczność stosowania żelbetu w miejscach, gdzie występują duże siły działające na fundamenty. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe dla poprawnej analizy i wyboru odpowiednich rozwiązań konstrukcyjnych, a pominięcie ich może prowadzić do poważnych błędów projektowych oraz zagrożeń dla stabilności budynku.

Pytanie 37

Tynki doborowe to tynki standardowe

A. dwuwarstwowymi o równej i gładkiej powierzchni

B. trójwarstwowymi o równej i bardzo gładkiej powierzchni

C. dwuwarstwowymi o równej, lecz szorstkiej powierzchni

D. trójwarstwowymi o równej, lecz szorstkiej powierzchni

Tynki doborowe są klasyfikowane jako tynki trójwarstwowe, co oznacza, że składają się z trzech odrębnych warstw: podkładowej, zbrojonej i wykończeniowej. Dzięki temu, że mają one powierzchnię równą i bardzo gładką, stanowią doskonałe podłoże do dalszych prac wykończeniowych, takich jak malowanie czy tapetowanie. Tynki trójwarstwowe są często stosowane w budownictwie, ze względu na ich znakomite właściwości izolacyjne oraz estetyczne. W praktyce, tynki doborowe są szczególnie polecane w obiektach, gdzie wysoka jakość wykończenia jest kluczowa, na przykład w wnętrzach biurowych lub mieszkalnych o podwyższonym standardzie. Warto również zwrócić uwagę, że ich wykonanie wymaga precyzyjnego i starannego podejścia, ponieważ każda warstwa musi być odpowiednio nałożona z zachowaniem określonych norm budowlanych, co wpływa na trwałość i estetykę końcową. Stosowanie tynków doborowych zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi przyczynia się do zwiększenia efektywności energetycznej budynków oraz ich estetycznego wyglądu.

Pytanie 38

Jaką ilość mieszanki betonowej wykorzystano do stworzenia 3 stóp fundamentowych o rozmiarach 1,4 x 1,4 m i wysokości 0,5 m, jeśli norma zużycia mieszanki betonowej do uzyskania 1 m3 betonu wynosi 1,015 m3?

A. 0,995 m3

B. 2,984 m3

C. 2,940 m3

D. 5,880 m3

Aby obliczyć ilość mieszanki betonowej potrzebnej do wykonania 3 stóp fundamentowych o wymiarach 1,4 x 1,4 m i wysokości 0,5 m, należy najpierw obliczyć objętość jednego stopy fundamentowej. Obliczenie objętości polega na pomnożeniu długości, szerokości i wysokości: 1,4 m * 1,4 m * 0,5 m = 0,98 m3 dla jednej stopy. Następnie, mnożymy tę wartość przez 3, aby uzyskać łączną objętość wszystkich trzech stóp: 0,98 m3 * 3 = 2,94 m3. Jednakże norma zużycia mieszanki betonowej do wykonania 1 m3 betonu wynosi 1,015 m3, co oznacza, że na każdy 1 m3 betonu potrzebujemy 1,015 m3 mieszanki. Aby znaleźć całkowitą ilość mieszanki, należy pomnożyć objętość betonu przez normę: 2,94 m3 * 1,015 m3 = 2,984 m3. To pokazuje, jak ważne jest uwzględnienie norm zużycia w obliczeniach budowlanych, co jest praktyką powszechnie stosowaną w branży budowlanej, aby uniknąć niedoborów materiałów oraz zapewnić odpowiednią jakość wykonania. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie planowania i oszacowania materiałów budowlanych.

Pytanie 39

Aby zbudować murowane ścianki działowe o grubości do 12 cm i jak najmniejszym ciężarze objętościowym, należy zastosować cegłę

A. klinkierową

B. silikatową pełną

C. ceramicznej pełnej

D. dziurawki

Dziurawka, czyli cegła ceramiczna z otworami, jest doskonałym materiałem do budowy murowanych ścianek działowych o grubości do 12 cm z uwagi na swoje właściwości izolacyjne oraz niski ciężar objętościowy. Dzięki otworom w cegłach, ich masa jest znacznie niższa, co przyczynia się do zmniejszenia obciążenia konstrukcyjnego budynku. Dziurawki charakteryzują się również dobrą izolacyjnością akustyczną, co sprawia, że są idealnym materiałem do budowy ścianek działowych w biurach i mieszkaniach, gdzie istotne jest oddzielenie pomieszczeń. W normach budowlanych, takich jak PN-EN 771-1, określono wymagania dotyczące właściwości materiałów budowlanych, a cegły dziurawki spełniają te standardy, oferując wysoką jakość i trwałość. Przykładem zastosowania dziurek mogą być ścianki działowe w nowoczesnych budynkach mieszkalnych, gdzie niskie koszty transportu i łatwość w obróbce przekładają się na efektywność całego projektu budowlanego.

Pytanie 40

Proces docieplania metodą lekką mokrą zaczyna się od

A. nałożenia tynku cienkowarstwowego

B. przytwierdzenia materiału izolacyjnego

C. przymocowania siatki zbrojącej

D. instalacji listwy startowej

Montaż listwy startowej jest kluczowym etapem w procesie docieplania budynków metodą lekką mokrą. Listwa startowa stanowi bazę dla systemu ociepleniowego i ma na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu oraz stabilności dla kolejnych warstw, w tym materiału izolacyjnego. Poprawna instalacja listwy jest istotna, ponieważ zapobiega późniejszym deformacjom i zapewnia prawidłowe odprowadzenie wody, co ma kluczowe znaczenie dla trwałości całego systemu. Zazwyczaj listwę startową montuje się na poziomie podłogi, co umożliwia równomierne rozłożenie obciążenia. W praktyce, w zależności od zastosowanego materiału izolacyjnego, zaleca się dostosowanie wysokości listwy, aby zminimalizować ryzyko mostków termicznych. Dobrze zainstalowana listwa startowa jest fundamentem dla dalszych prac, w tym mocowania izolacji i aplikacji tynku, co potwierdzają standardy branżowe, takie jak ETAG 004, które regulują kwestie związane z systemami ociepleń zewnętrznych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej