Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 08:39
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 08:59

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Atroskopia to proces wziernikowania, prawda?

A. jelita grubego

B. oskrzeli

C. jamy brzusznej

D. stawu

Pojęcia oskrzeli, jelita grubego oraz jamy brzusznej są związane z innymi technikami wziernikowania, które różnią się od atroskopii. Wziernikowanie oskrzeli, znane jako bronchoskopia, to procedura diagnostyczna umożliwiająca ocenę dróg oddechowych, podczas gdy wziernikowanie jelita grubego, określane jako kolonoskopia, służy do badania dolnego odcinka przewodu pokarmowego. W przypadku jamy brzusznej, stosuje się laparoskopia, która również nie jest związana z atroskopią. Te nieporozumienia często wynikają z mylnego przekonania, że wszystkie te procedury są podobne, ponieważ polegają na wprowadzeniu narzędzi diagnostycznych do wnętrza ciała. Kluczowym błędem jest założenie, że każda z tych procedur stosuje te same zasady i techniki. Atroskopia jest specyficzna dla stawów i nie może być mylona z innymi rodzajami wziernikowania, które są dostosowane do konkretnych narządów i układów. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi procedurami jest istotne, aby właściwie zrozumieć ich zastosowanie i wskazania kliniczne. W praktyce, każdy z tych zabiegów wymaga innego podejścia oraz zrozumienia anatomii i patologii specyficznych dla badanego obszaru ciała.

Pytanie 2

Do założenia opatrunku chroniącego na krwawiącą ranę nie będzie potrzebny

A. bandaż dziany

B. bandaż elastyczny

C. środek antyseptyczny

D. jałowy gazik

Bandaż dziany, bandaż elastyczny, jałowy gazik oraz środek antyseptyczny to elementy, które często mylnie przypisywane są do podstawowych materiałów potrzebnych do udzielenia pierwszej pomocy. Każdy z tych komponentów pełni swoją specyficzną rolę, ale nie wszystkie są konieczne w kontekście opatrunku osłaniającego na krwawiącą ranę. Bandaż dziany, znany ze swojej elastyczności, jest zazwyczaj używany do stabilizacji urazów stawów i mięśni, co nie jest wymagane w przypadku prostego opatrunku na ranę. Z kolei jałowy gazik i środek antyseptyczny są kluczowe dla ochrony rany przed zanieczyszczeniami i infekcjami, ponieważ eliminują bakterie i wspomagają gojenie. Użytkownicy często mylą te funkcje, co może prowadzić do nieprawidłowego zabezpieczenia urazu. Zastosowanie bandaża elastycznego bez odpowiedniego zabezpieczenia rany może skutkować przenikaniem zanieczyszczeń, co generuje ryzyko powikłań. W praktyce, najpierw należy oczyścić ranę i zastosować odpowiedni środek antyseptyczny, a następnie nałożyć jałowy gazik, co jest zgodne z zasadami pierwszej pomocy. Stąd wynika kluczowe znaczenie znajomości podstawowych zasad stosowania materiałów opatrunkowych, aby skutecznie chronić zdrowie i wspierać proces gojenia.

Pytanie 3

Temperatura płynu wytrawiającego, stosowanego do analizy mięsa w celu wykrycia włośni, powinna wynosić

A. 40-42°C

B. 32-36°C

C. 44-46°C

D. 36-38°C

Jeśli wybierzesz złą temperaturę płynu wytrawiającego, może być naprawdę źle w diagnostyce mięsa. Odpowiedzi, które sugerują zakresy poniżej 44°C, jak 36-38°C, 32-36°C i 40-42°C, są po prostu nieodpowiednie. Temperatura 36-38°C jest za niska, więc wytrawianie nie działa jak powinno, co może prowadzić do tego, że pasożyty są niewidoczne. Zakres 32-36°C jest wręcz tragiczny, bo może w ogóle nie wykryć włośni, a to już poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego. Choć 40-42°C jest blisko ideału, wciąż nie spełnia wymagań, co też wpływa na jakość badań. Często takie nieporozumienia wynikają z tego, że nie do końca rozumie się, jak ważne są odpowiednie warunki temperaturowe w analizach mikroskopowych. Zrozumienie, że wytrawianie w odpowiedniej temperaturze poprawia wykrywalność włośni i jest zgodne z najlepszymi praktykami, jest kluczowe w tej branży. Dlatego trzymanie się standardów, które zapewniają bezpieczeństwo żywności i zdrowie klientów, jest naprawdę istotne.

Pytanie 4

Do czego służą kleszcze Backhausa?

A. do przymocowania serwet wokół obszaru operacyjnego

B. do zatkania krwawiącego naczynia

C. do stabilizacji dwóch fragmentów kostnych

D. do usuwania zębów

Kleszcze Backhausa, znane również jako kleszcze chirurgiczne, są specjalistycznym narzędziem używanym w chirurgii do przymocowywania serwet wokół pola operacyjnego. Ich konstrukcja pozwala na pewne chwytanie tkanin, co minimalizuje ryzyko ich przesunięcia podczas zabiegów. Użycie tych kleszczy jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie aseptyki, co jest kluczowe dla zapobiegania infekcjom. Przykładowo, podczas operacji brzusznych, wygodne i stabilne utrzymanie serwet wokół pola operacyjnego jest niezwykle istotne, aby zapewnić chirurgowi swobodny dostęp do obszaru operacyjnego, a jednocześnie zminimalizować ryzyko kontaminacji. Dzięki zastosowaniu kleszczy Backhausa, personel medyczny może skuteczniej koncentrować się na samej procedurze chirurgicznej, co przyczynia się do zwiększenia jej efektywności i bezpieczeństwa. Warto również zauważyć, że te kleszcze są powszechnie używane w różnych dziedzinach medycyny, co podkreśla ich uniwersalność i niezastąpioną rolę w praktyce klinicznej.

Pytanie 5

W wyniku długotrwałego niedożywienia mięśnie doświadczają

A. martwicy

B. hipertrofii

C. zwyrodnieniu

D. atrofii

Zrozumienie przyczyn zmian w mięśniach na skutek niedożywienia jest kluczowe, a błędne odpowiedzi mogą prowadzić do nieporozumień dotyczących tego zjawiska. Hipertrofia, jako wzrost objętości mięśni, jest procesem, który występuje w wyniku regularnego treningu siłowego oraz odpowiedniej diety. Jednak w sytuacji niedożywienia nie ma wystarczających zasobów do budowy nowych białek, co niweczy możliwość hipertrofii. Martwica odnosi się do procesu obumierania komórek, często z powodu ciężkich urazów, infekcji lub problemów z ukrwieniem, co nie jest typowe dla długotrwałego niedożywienia. Z kolei zwyrodnienie mięśni to proces związany z degeneracją strukturalną, który może występować w różnych chorobach, ale nie jest bezpośrednio związane z niedożywieniem. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich wniosków, obejmują mylenie skutków niedożywienia z innymi patologiami, oraz brak zrozumienia, że niedobór składników odżywczych przeważnie prowadzi do utraty masy mięśniowej, a nie do ich rozwoju czy degeneracji w sensie patologii. Edukacja w zakresie zdrowego odżywiania i aktywności fizycznej jest kluczowa dla zapobiegania tym stanom i promowania zdrowia mięśni.

Pytanie 6

Jaka jest prawidłowa temperatura ciała dorosłej owcy?

A. 38,5°C - 40,0°C

B. 40,5°C - 42,0°C

C. 36,0°C - 36,5°C

D. 35,5°C - 36,0°C

Prawidłowa temperatura ciała dorosłej owcy wynosi od 38,5°C do 40,0°C, co mieści się w normalnym zakresie dla tego gatunku. Temperatura ciała owcy jest istotnym wskaźnikiem jej stanu zdrowia, a odchylenia od normy mogą wskazywać na różne problemy zdrowotne, takie jak infekcje czy stany zapalne. Regularne monitorowanie temperatury ciała owcy jest kluczowe w hodowli, ponieważ pozwala na szybką reakcję w przypadku wystąpienia chorób. W praktyce, aby dokładnie zmierzyć temperaturę, stosuje się termometry weterynaryjne, które powinny być wprowadzane do odbytnicy zwierzęcia. Warto dodać, że temperatura może się różnić w zależności od pory dnia, aktywności owcy oraz jej stanu emocjonalnego. Dobrą praktyką jest regularne zapisywanie wyników pomiarów, co pozwala na śledzenie ewentualnych zmian w zdrowiu zwierząt i wczesne wykrywanie nieprawidłowości. Odpowiednia temperatura ciała jest kluczowa dla dobrostanu owiec, wpływa na ich apetyt, wydajność mleczną i ogólną kondycję. Dlatego znajomość norm temperaturowych jest niezbędna dla każdego hodowcy owiec.

Pytanie 7

Celem oszołomienia zwierząt jest

A. pozbawienie życia i brak wrażliwości na ból

B. utrata świadomości oraz wrażliwości na ból

C. wykrwawienie oraz utrata świadomości

D. utrata wrażliwości na ból oraz wykrwawienie

Oszołomienie zwierząt jest ważne, bo pozwala im stracić świadomość i nie czuć bólu. To ma duże znaczenie przy ludzkim uboju zwierząt, który powinien być zgodny z prawem i zasadami związanymi z ich dobrostanem. Dzięki oszołomieniu, zwierzę nie przeżywa stresu ani bólu w trakcie uboju, co jest kluczowe, żeby ograniczyć cierpienie. Na przykład, są różne metody oszołomienia, takie jak pistolety pneumatyczne czy elektryczne. Ważne jest, żeby robić to zgodnie z normami, jak np. Rozporządzeniem (WE) nr 1099/2009, żeby zwierzęta były traktowane etycznie i jakość mięsa była wysoka, co wpływa też na bezpieczeństwo żywności. Fajnie jest też zauważyć, że metody powinny być dobrane do konkretnych gatunków zwierząt, żeby działały skutecznie i były humanitarne.

Pytanie 8

Aby wyeliminować inwazję włosogłówki, konieczne jest pobranie do analizy

A. płyn otrzewnowy

B. mocz

C. kał

D. krew

Badanie inwazyjnych pasożytów jelitowych, takich jak włosogłówka, wymaga zastosowania odpowiednich metod diagnostycznych. Wybór krwi jako materiału do analizy w kontekście inwazji włosogłówki jest nieadekwatny, ponieważ pasożyt ten nie jest obecny w krwiobiegu, a jego cykl życiowy przebiega głównie w jelitach. Badania krwi są stosowane w diagnostyce niektórych chorób pasożytniczych, ale dotyczą one głównie innych patogenów, które mogą powodować reakcje immunologiczne. Z kolei płyn otrzewnowy jest materiałem wykorzystywanym do diagnozowania stanu zapalnego lub obecności nowotworów w jamie brzusznej, ale nie ma zastosowania w poszukiwaniu pasożytów jelitowych. Zbieranie moczu również nie jest odpowiednie, gdyż nie występują w nim jaja włosogłówki, a diagnostyka chorób pasożytniczych wymaga analizy materiału, który może zawierać ich formy jajowe. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich wniosków, to nieprawidłowe zrozumienie cyklu życia pasożytów oraz niewłaściwe przypisanie materiału do diagnostyki. Dlatego kluczowe jest, aby stosować właściwe metody i materiały diagnostyczne, zgodne z przyjętymi standardami medycznymi, by skutecznie zidentyfikować obecność włosogłówki i innych pasożytów jelitowych.

Pytanie 9

Guzy o rozmiarze orzecha włoskiego, które pojawiają się na skórze bydła w okresie wiosennym, w okolicy lędźwiowo-krzyżowej, to symptom

A. gruźlicy skóry

B. grzybicy skóry

C. guzowatej choroby bydła

D. gławicy bydła

Gruźlica skóry, to choroba, która jest spowodowana bakteriami Mycobacterium bovis. Atakują one skórę i inne tkanki, co prowadzi do powstawania wrzodów i guzków. Objawy nie są zawsze ograniczone do dolnej części pleców, dlatego może być to mniej prawdopodobne w przypadku naszego pytania. Inna sprawa to grzybica skóry, która jest wynikiem infekcji grzybiczej. Objawia się raczej łuszczącą się skórą niż guzkami jak w gzawicy. Grzybica nie jest związana z porą roku, a bakterie grzybowe lepiej czują się w wilgotnych miejscach. Guzowata choroba bydła może brzmieć podobnie, ale tak naprawdę to nie to samo co gzawica i ma inny sposób działania. Wiedza o różnicach między tymi chorobami i ich symptomami jest ważna, zwłaszcza w weterynarii. Często ludzie mylą te schorzenia, bo nie znają objawów i źródeł, co prowadzi do niepoprawnych wniosków.

Pytanie 10

Która z wymienionych chorób u psów przenosi się drogą pionową?

A. Nosówka

B. Nuźyca

C. Glistnica

D. Tasiemczyca

Nosówka jest wirusową chorobą zakaźną psów, która nie przenosi się drogą pionową. Zakażenia nosówką następują głównie przez kontakt z zarażonymi zwierzętami lub ich wydzielinami. Nużyca z kolei jest wywoływana przez roztocza, które nie są przekazywane z matki na potomstwo, lecz przenoszone przez kontakt z zarażonymi osobnikami. Glistnica, jako schorzenie przenoszone drogą pionową, jest znacznie bardziej niebezpieczna dla szczeniąt, ponieważ mogą one wrodzić chorobę jeszcze przed narodzinami lub podczas karmienia. Tasiemczyca to inna choroba pasożytnicza, która również nie szerzy się drogą pionową. Zakażenie tym pasożytem następuje poprzez spożycie jaj tasiemca, które mogą być obecne w zanieczyszczonym pożywieniu lub wodzie. Posiadanie niewłaściwych informacji na temat dróg przenoszenia chorób u psów może prowadzić do nieefektywnych praktyk profilaktycznych. Właściciele zwierząt powinni być świadomi, że wiele chorób przenosi się głównie przez zewnętrzne czynniki, a nie przez kontakt matka-szczeniak. Właściwe zrozumienie tych kwestii jest kluczowe dla zdrowia psów i skutecznej opieki weterynaryjnej, a także dla zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób w populacji psów.

Pytanie 11

Pasza, która spełnia specyficzne wymagania żywieniowe, a także różni się od standardowo stosowanych mieszanek paszowych z uwagi na unikalny skład fizykochemiczny lub metodę przygotowania, i jest przeznaczona dla zwierząt, u których procesy trawienne, przyswajania oraz metabolizmu są lub mogą być chwilowo zakłócone lub doznały nieodwracalnych zmian, nosi nazwę

A. uzupełniająca

B. pełnoporcjowa

C. dietetyczna

D. lecznicza

Odpowiedzi takie jak 'pełnoporcjowa', 'uzupełniająca' oraz 'lecznicza' są nieadekwatne w kontekście opisanego pytania. Mieszanka pełnoporcjowa jest zaprojektowana jako podstawowy pokarm, który zaspokaja wszystkie potrzeby żywieniowe zwierząt, jednak nie jest ona dostosowana do specyficznych wymagań zdrowotnych związanych z zaburzeniami trawienia czy metabolizmu. Z kolei mieszanka uzupełniająca jest stosowana do wzbogacania diety, ale nie ma na celu zaspokajania szczególnych potrzeb żywieniowych w odniesieniu do konkretnych schorzeń. Natomiast mieszanka lecznicza odnosi się do paszy mającej na celu leczenie konkretnych chorób, co różni się od diety zapobiegawczej, preferowanej w przypadku zaburzeń, które mogą być tymczasowe. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków wynikają z mylenia ogólnych kategorii pasz z tymi dedykowanymi do leczenia lub wspierania zdrowia. Ostatecznie mieszanka dietetyczna wyróżnia się specyfiką składu i przeznaczenia, które są kluczowe dla prawidłowego wsparcia zdrowotnego zwierząt, a zatem jest bardziej odpowiednia w przypadku rozważanych warunków.

Pytanie 12

Badanie odczynu Biernackiego (OB) polega na

A. barwieniu erytrocytów.

B. pomiarze tempa opadania erytrocytów.

C. kontroli czasu krzepnięcia osocza.

D. barwieniu leukocytów.

Barwienie krwinek białych i czerwonych to techniki, które w hematologii są stosowane, ale raczej nie mają nic wspólnego z odczynem Biernackiego. Barwienie krwinek białych zazwyczaj służy do ich analizy, żeby móc zidentyfikować różne typy leukocytów w próbce krwi. Z kolei barwienie krwinek czerwonych pomaga ocenić ich strukturę, co może być przydatne w diagnozowaniu anemii czy innych problemów z krwią. Ale te metody nie mają związku ze sprawdzaniem szybkości opadania krwinek, więc ich wyniki nie mówią nic o stanach zapalnych. A kontrola czasu krzepnięcia krwi to jeszcze inna sprawa, która bada, jak dobrze krew się krzepnie, co jest ważne, ale też nie dotyczy OB. Zdarza się, że ludzie mylą te rzeczy, bo nie do końca rozumieją, do czego służą różne badania. Każde z nich ma swoje zastosowanie, więc dobrze jest poznać ich różnice, żeby móc podejmować właściwe decyzje diagnostyczne.

Pytanie 13

Jakie aspekty nie są kontrolowane przez organy Inspekcji Weterynaryjnej?

A. warunków transportu ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego

B. przestrzegania norm higienicznych przez pracowników w rzeźni

C. procesu rozładunku zwierząt w rzeźni

D. świeżości mięsa w sklepach mięsnych

Organizacja Inspekcji Weterynaryjnej ma na celu ochronę zdrowia publicznego oraz zapewnienie, że produkty pochodzenia zwierzęcego są produkowane zgodnie z rygorystycznymi normami. Odpowiedź dotycząca świeżości mięsa w sklepach mięsnych jest prawidłowa, ponieważ to nie leży w zakresie bezpośrednich obowiązków Inspekcji Weterynaryjnej. Inspekcja koncentruje się przede wszystkim na kontrolach w zakładach produkcyjnych, takich jak rzeźnie, gdzie monitoruje przestrzeganie zasad higieny przez pracowników oraz procedur związanych z rozładunkiem zwierząt. Na poziomie sprzedaży detalicznej, jak sklepy mięsne, to inne organy, jak powiatowe inspektoraty sanitarno-epidemiologiczne, są odpowiedzialne za nadzór nad jakością i świeżością produktów. W praktyce, Inspekcja Weterynaryjna przeprowadza inspekcje i kontrole w rzeźniach, aby zapewnić, że mięso jest zdrowe i spełnia normy sanitarno-epidemiologiczne, jednak nie zajmuje się bezpośrednio monitorowaniem świeżości mięsa oferowanego w sklepach.

Pytanie 14

Jakiego zabiegu wymaga otwarcie powłok brzusznych?

A. Fetotomii

B. Gastroskopii

C. Bronchoskopii

D. Rumenotomii

Bronchoskopia jest procedurą diagnostyczną, która polega na wprowadzeniu bronchoskopu do dróg oddechowych w celu oceny ich stanu. Nie wiąże się ona z otwieraniem powłok brzusznych, lecz ma na celu obserwację tchawicy oraz oskrzeli. Z tego powodu nie można jej mylić z operacjami brzucha, które wymagają inwazyjnych technik chirurgicznych. Gastroskopia z kolei polega na badaniu żołądka za pomocą endoskopu, co również nie wymaga dostępu do jamy brzusznej. W przypadku fetotomii, która jest zabiegiem związanym z porodami u zwierząt, również nie ma potrzeby otwierania powłok brzusznych, gdyż polega ona na przeprowadzeniu operacji wewnątrzmacicznej. Te odpowiedzi sugerują typowe błędy myślowe związane z pomyleniem różnych procedur medycznych. Ważne jest, aby w kontekście weterynarii rozumieć różnice pomiędzy metodami diagnostycznymi a chirurgicznymi, co pozwala na prawidłowe podejmowanie decyzji w sytuacjach klinicznych.

Pytanie 15

U zwierzęcia po urazie zaobserwowano rozszerzone, niereagujące na światło źrenice oraz brak odruchu rogówkowego. Jakie jest rokowanie w tej sytuacji?

A. dobre

B. ostrożne

C. wątpliwe

D. złe

Wybierając odpowiedzi "dobre", "wątpliwe" lub "ostrożne", można popaść w szereg błędów myślowych związanych z interpretacją objawów neurologicznych. Podejście, które zakłada pozytywne rokowanie w obecności rozszerzonych źrenic oraz braku odruchu rogówkowego, ignoruje istotne aspekty medyczne i neurologiczne. Zamiast dostrzegać powagę sytuacji, można skupić się na nieadekwatnych przesłankach, że zwierzęta mogą mieć szansę na powrót do zdrowia, co jest nie tylko mylne, ale także nieodpowiedzialne. W praktyce weterynaryjnej kluczowe jest, aby nie bagatelizować objawów wskazujących na uszkodzenia układu nerwowego. Rozszerzone źrenice, które nie reagują na światło, wskazują na możliwe uszkodzenie dróg wzrokowych lub inne poważne zaburzenia neurologiczne. W przypadku braku odruchu rogówkowego można podejrzewać uszkodzenie nerwu trójdzielnego, co dodatkowo podkreśla powagę sytuacji. Warto również zauważyć, że pozytywne rokowanie w takich warunkach może prowadzić do przedłużania cierpienia zwierzęcia, co stoi w sprzeczności z dobrymi praktykami weterynaryjnymi, które zalecają podejmowanie decyzji w oparciu o rzetelne analizy kliniczne i etyczne standardy opieki nad zwierzętami.

Pytanie 16

Aby utrwalić tkanki oraz narządy do analiz histopatologicznych, stosuje się

A. wodę demineralizowaną

B. zasadę sodową

C. kwas solny

D. formalinę

Formalin to po prostu roztwór formaldehydu w wodzie i jest używany do utrwalania tkanek w histopatologii. Dzięki jego chemicznym właściwościom białka się wiążą, co zapobiega ich degradacji i pomaga zachować strukturę komórek. Używanie formaliny w laboratoriach histopatologicznych to standard, bo daje naprawdę dobre efekty do analizy mikroskopowej. Oprócz stabilizacji komórek, formalina zachowuje też szczegółową morfologię tkanek, co jest super ważne w diagnostyce chorób. Na przykład, gdy mówimy o diagnostyce nowotworów, to odpowiednie utrwalenie próbek tkankowych przy pomocy formaliny jest kluczowe. W ten sposób, patolodzy mogą dokładnie ocenić i przeanalizować próbki pod mikroskopem. Dobrze jest pamiętać, że formalina powinna być w odpowiednich stężeniach, zazwyczaj używa się 10% roztworu, co jest zgodne z wytycznymi WHO dla przygotowania próbek do badań histopatologicznych.

Pytanie 17

Która z podanych informacji o nanoszeniu znaku jakości zdrowotnej na powierzchnię tusz świńskich jest poprawna?

A. Znak jest przymocowywany przy użyciu błękitu patentowego.

B. Znak jakości zdrowotnej umieszczany jest na wewnętrznej stronie tuszy.

C. Znak można mocować w postaci zawieszki.

D. W momencie podziału tusz na półtusze lub ćwierćtusze, każdy z elementów powinien mieć znak jakości zdrowotnej.

Odpowiedź dotycząca konieczności znakowania zdrowotnego elementów tuszy świńskiej, gdy są one rozbierane na półtusze lub ćwierćtusze, jest zgodna z obowiązującymi przepisami w zakresie bezpieczeństwa żywności i wymagań weterynaryjnych. Znak jakości zdrowotnej, nazywany także znakiem zdrowotnym, jest niezbędnym elementem, który informuje o tym, że mięso zostało poddane odpowiednim kontrolom przed i po uboju. W kontekście przepisów unijnych, każdy element mięsa, który jest sprzedawany konsumentom, musi być oznakowany w sposób umożliwiający identyfikację jego pochodzenia oraz zapewniającym, że spełnia wszelkie standardy zdrowotne. Przykładem praktycznym może być sytuacja, w której półtusze są przekazywane do dalszej obróbki lub dystrybucji – brak odpowiedniego oznaczenia może skutkować problemami z weryfikacją źródła mięsa oraz jego bezpieczeństwa, co może prowadzić do konsekwencji prawnych oraz utraty zaufania konsumentów.

Pytanie 18

W metodzie identyfikacji włośni do składu płynu wytrawiającego potrzeba 2 litry

A. siarkowodoru

B. wody

C. kwasu solnego

D. pepsyny

Wykrywanie włośni, czyli pasożytów z grupy nicieni, w kontekście płynu wytrawiającego bazuje na zastosowaniu wody, która pełni rolę rozcieńczalnika i nośnika dla innych substancji chemicznych. Woda, jako główny składnik płynów biologicznych, jest niezwykle ważna w procesach laboratoryjnych, w tym w diagnozowaniu chorób pasożytniczych. W przypadku włośni, jej obecność w płynie wytrawiającym pozwala na optymalne warunki dla obserwacji mikroskopowych. Przykładowo, woda umożliwia uwodnienie tkanek, co ułatwia ich przeszukiwanie i identyfikację obecności larw. Dodatkowo, woda jest substancją powszechnie stosowaną w różnych technikach laboratoryjnych, zgodnie z normami ISO, co podkreśla jej znaczenie i wszechstronność w analizach biologicznych. Stosowanie wody w odpowiednich proporcjach ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia dokładnych wyników badań.

Pytanie 19

Testy serologiczne takie jak odczyn aglutynacji i precypitacji są stosowane w identyfikacji chorób

A. niedoborowych.

B. przemiany substancji.

C. zakaźnych.

D. wewnętrznych.

Odczyny serologiczne, takie jak odczyn aglutynacji czy precypitacji, są naprawdę ważne w diagnostyce chorób zakaźnych. Dzięki nim możemy wykryć specyficzne przeciwciała albo antygeny w próbkach pobranych od pacjentów. To wszystko opiera się na tym, jak antygeny reagują z przeciwciałami, co prowadzi do widocznych reakcji, które można zobaczyć i potem zinterpretować. Używa się ich na przykład w diagnostyce infekcji wirusowych, jak wirusowe zapalenie wątroby, czy bakteryjnych, takich jak kiła. Z tego, co wiem, zgodnie z zaleceniami WHO i innych organizacji zdrowotnych, te techniki są na porządku dziennym w laboratoriach na całym świecie, bo umożliwiają szybką i dość dokładną identyfikację patogenów. No i dzięki nim możemy też śledzić postęp choroby i to, jak skuteczna jest terapia, co sprawia, że są nieocenione w medycynie.

Pytanie 20

Jak długo trwa okres karencji przy używaniu pasz zawierających

A. stabilizator flory jelitowej

B. regulator kwasowości

C. aminokwasy

D. kokcydiostatyki

Regulatory kwasowości, aminokwasy i stabilizatory flory jelitowej są substancjami używanymi w paszach, jednak ich stosowanie nie wiąże się z koniecznością zachowania okresu karencji. Regulatory kwasowości, takie jak kwas cytrynowy czy octowy, są dodawane do pasz w celu poprawy ich stabilności i odpowiednich właściwości fizykochemicznych. Aminokwasy są niezbędnymi składnikami odżywczymi, które wspierają wzrost i rozwój zwierząt, a ich stosowanie nie wymaga przestrzegania okresów karencji, ponieważ nie są substancjami farmakologicznymi. Stabilizatory flory jelitowej, takie jak prebiotyki i probiotyki, mają na celu wspieranie zdrowia układu pokarmowego zwierząt, ale również nie wpływają na konieczność przestrzegania okresu karencji. Błędem myślowym może być utożsamianie wszystkich dodatków do pasz z substancjami, które wymagają okresu karencji. W rzeczywistości tylko specyficzne substancje, takie jak kokcydiostatyki, które mają działanie terapeutyczne, wymagają zachowania takiego okresu. Niezrozumienie tej różnicy może prowadzić do niewłaściwego stosowania dodatków paszowych i zagrożenia dla zdrowia zwierząt oraz bezpieczeństwa produktów pochodzenia zwierzęcego. W związku z tym, kluczowe jest, aby osoby odpowiedzialne za przebieg chowu zwierząt były dobrze zaznajomione z regulacjami dotyczącymi stosowania różnych dodatków i substancji w paszach.

Pytanie 21

Ocena surowców oraz produktów pochodzenia zwierzęcego przeprowadzona przy użyciu zmysłów osoby badającej jest klasyfikowana jako badanie

A. bakteriologiczne

B. organoleptyczne

C. mikrobiologiczne

D. chemiczne

Badanie organoleptyczne to świetna metoda, żeby ocenić surowce i produkty zwierzęce. W sumie, to chodzi o wykorzystanie naszych zmysłów do sprawdzenia, jak coś wygląda, smakuje czy pachnie. To bardzo ważny proces, zwłaszcza w branży spożywczej i gastronomii. Na przykład, zanim kupimy mięso, warto zwrócić uwagę na jego zapach czy kolor, bo to dużo mówi o jakości. Są też normy takie jak ISO 8586, które mówią, jak powinno się przeprowadzać te badania, aby wszystko było jasne i bez zakłóceń. Zespoły degustacyjne to profesjonalne grupy, które są przeszkolone do zauważania drobnych różnic między produktami. Moim zdaniem, wiedza na ten temat jest mega istotna, bo dzięki temu zarówno producenci, jak i konsumenci mogą podejmować lepsze decyzje o tym, co jedzą i jaki jest poziom bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 22

Koty cierpiące na niewydolność nerek powinny mieć ograniczoną ilość

A. węglowodanów i magnezu

B. tłuszczów i potasu

C. białek i fosforu

D. witamin z grupy B i sodu

Koty z niewydolnością nerek potrzebują specjalnej diety, gdzie kluczowe jest zmniejszenie białka i fosforu. To dlatego, że jak nerki są już osłabione, to gromadzenie się toksycznych substancji w ciele mogłoby je dodatkowo obciążyć. Ograniczając białko, zmniejszamy ilość azotu, który koty nie potrafią dobrze wydalić. A fosfor w nadmiarze? To też nie jest dobra sprawa, bo może prowadzić do problemów z tkankami. Dlatego w karmach dla takich kotów powinny być białka lepszej jakości, które są łatwiejsze do przyswojenia - pozwala to na zmniejszenie ich ilości w diecie. Karmy weterynaryjne, jak Hill's Prescription Diet k/d, mają dobre proporcje białka i fosforu, co naprawdę pomaga w zarządzaniu chorobą. Ważne, by nie zapominać o monitorowaniu tych składników oraz współpracować z weterynarzem, żeby dostosować dietę do potrzeb naszego pupila.

Pytanie 23

Czy koty muszą być szczepione przeciwko wściekliźnie?

A. Tak, co 2 lata.

B. Tak, tylko jeśli wychodzą na zewnątrz.

C. Nie.

D. Tak, raz na rok.

Koty nie podlegają obowiązkowemu szczepieniu przeciw wściekliźnie w Polsce. W przeciwieństwie do psów, które zgodnie z Ustawą o ochronie zwierząt muszą być regularnie szczepione, koty mają inne regulacje. Przepisy te różnią się w zależności od regionu, a w Polsce szczepienie kotów jest zalecane, ale nie obowiązkowe. Właściciele kotów są jednak zachęcani do regularnego szczepienia swoich pupili, zwłaszcza jeśli mają one kontakt z innymi zwierzętami lub wychodzą na zewnątrz. W przypadku kotów, które przebywają na dworze, ryzyko zarażenia się wścieklizną może wzrosnąć, dlatego właściwą praktyką jest zaszczepienie ich na wściekliznę. Dodatkowo, szczepienia pomagają w utrzymaniu zdrowia zwierząt i mogą zapobiegać rozprzestrzenianiu się chorób wirusowych, co jest szczególnie ważne w gęsto zaludnionych obszarach. Właściwe podejście do zdrowia zwierząt domowych powinno opierać się na konsultacji z weterynarzem, który pomoże ustalić najlepszy plan szczepień.

Pytanie 24

Zgodnie z rozporządzeniem w rzeźni o małej zdolności ubojowej w ciągu roku można dokonać uboju maksymalnie

§ 1.1. Rozporządzenie określa niektóre wymagania weterynaryjne dotyczące konstrukcji, rozplanowania i wyposażenia, jakie powinny być spełnione przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego w rzeźniach o małej zdolności produkcyjnej, w których rocznie poddaje się ubojowi nie więcej niż:
1) 1000 jednostek przeliczeniowych zwierząt gospodarskich kopytnych lub kopytnych zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych, przy maksymalnej liczbie 20 jednostek przeliczeniowych zwierząt w tygodniu;
2) Jednostka przeliczeniowa, o której mowa w ust. 1 pkt 1, oznacza:
- owcę albo kozę powyżej 15 kilogramów żywej wagi – stanowiącą 0,10 jednostki przeliczeniowej;
(…)
5) owcę albo kozę do 15 kilogramów żywej wagi – stanowiącą 0,05 jednostki przeliczeniowej.

A. 10 sztuk owiec powyżej 15 kg.

B. 100 sztuk owiec powyżej 15 kg.

C. 10 000 sztuk owiec powyżej 15 kg.

D. 1000 sztuk owiec powyżej 15 kg.

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na mniejszą liczbę owiec, takie jak 100 sztuk, 1000 sztuk lub 10 sztuk, jest nieprawidłowy z perspektywy regulacji dotyczących uboju w rzeźniach o małej zdolności ubojowej. Te wartości nie tylko nie odzwierciedlają rzeczywistych możliwości uboju, ale także sugerują błędne zrozumienie jednostek przeliczeniowych obowiązujących w przemyśle mięsnym. Na przykład, odpowiedź mówiąca o 100 sztukach owiec może wydawać się sensowna na pierwszy rzut oka, jednak w kontekście przepisów prawnych jest znaczącym niedoszacowaniem potencjału uboju. Również liczby takie jak 1000 sztuk mogą nie uwzględniać pełnego zakresu dozwolonych jednostek przeliczeniowych, co prowadzi do mylnego wniosku o limitach uboju. Podczas analizy regulacji prawnych dotyczących uboju, kluczowe jest zrozumienie definicji jednostki przeliczeniowej i jej zastosowania w praktyce. Właściwe zrozumienie tych zasad nie tylko wpływa na przestrzeganie regulacji, ale także jest istotne w kontekście zapewnienia właściwej jakości mięsa oraz bezpieczeństwa żywnościowego. Dlatego istotne jest, aby osoby pracujące w branży rolniczej i mięsnej miały pełne zrozumienie obowiązujących przepisów i zasad, aby unikać błędów, które mogą prowadzić do niewłaściwego planowania działalności oraz ewentualnych konsekwencji prawnych.

Pytanie 25

Ciemny, krwisty mocz u psa może sugerować zakażenie

A. nosówką

B. wścieklizną

C. babeszjozą

D. parwowirozą

Chociaż wścieklizna, nosówka i parwowiroza są poważnymi chorobami zakaźnymi, nie są one bezpośrednio związane z objawem ciemnego krwistego moczu. Wścieklizna, wywoływana przez wirus, atakuje układ nerwowy psa i nie prowadzi do zmian w układzie moczowym, a jej objawy obejmują agresywne zachowanie, utratę koordynacji i objawy neurologiczne. Nosówka, będąca wirusową chorobą układu oddechowego i pokarmowego, wywołuje szereg objawów, w tym kaszel, wydzielinę z nosa oraz problemy trawienne, ale również nie wpływa na kolor moczu. Parwowiroza, z kolei, jest wysoce zaraźliwą chorobą wirusową, która powoduje ciężkie wymioty i biegunkę, co prowadzi do odwodnienia, ale także nie ma bezpośredniego wpływu na zabarwienie moczu. Typowym błędem myślowym jest mylenie objawów chorobowych i ich przyczyn, co może prowadzić do błędnej diagnozy. Kluczowe dla właściwego postawienia diagnozy jest zrozumienie, że różne choroby infekcyjne mają różne mechanizmy działania i objawy, co wymaga szczegółowej analizy klinicznej oraz testów diagnostycznych w celu ustalenia właściwej przyczyny problemów zdrowotnych psa.

Pytanie 26

W trakcie badania poubojowego głów bydła starszych niż 6 tygodni nie jest wymagane wykonanie

A. nacięcia mięśni żwaczy zewnętrznych i wewnętrznych.

B. usunięcia migdałków.

C. nacięcia języka.

D. nacięcia węzłów chłonnych żuchwowych.

Wybór innych odpowiedzi, takich jak 'nacięcia węzłów chłonnych żuchwowych', 'usunięcie migdałków' czy 'nacięcia mięśni żwaczy', wynika z niepełnego zrozumienia obowiązków związanych z badaniem poubojowym bydła. Nacięcia węzłów chłonnych żuchwowych są kluczowym elementem diagnostyki, ponieważ pozwalają na ocenę stanu zdrowia zwierzęcia i identyfikację ewentualnych infekcji. Węzły chłonne mogą być miejscem gromadzenia się patogenów, dlatego ich badanie jest obligatoryjne w procesie inspekcji poubojowej i jest zgodne z wytycznymi Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności. Podobnie, usunięcie migdałków jest istotne, gdyż te struktury mogą być źródłem wielu chorób zakaźnych, w tym chorób wirusowych, co czyni to działanie niezbędnym. Nacięcia mięśni żwaczy, zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych, służą do oceny ich kondycji oraz weryfikacji ewentualnych zmian patologicznych. Często błędnym przekonaniem jest, że badania poubojowe są jedynie formalnością, podczas gdy w rzeczywistości mają one kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa żywności oraz zdrowia publicznego. Dlatego właściwe zrozumienie i stosowanie odpowiednich procedur jest niezbędne dla wszystkich osób zaangażowanych w przemysł mięsny.

Pytanie 27

Jeśli lek, po nałożeniu na skórę, nie został wchłonięty do krwioobiegu, to jakie ma działanie?

A. ogólne

B. ośrodkowe

C. obwodowe

D. miejscowe

Odpowiedź 'miejscowe' jest poprawna, ponieważ odnosi się do działania leku, które występuje w miejscu jego aplikacji, a nie w całym organizmie. Kiedy lek jest podawany na skórę, jego wchłanianie do krwioobiegu jest zazwyczaj minimalne lub wręcz zerowe, co powoduje, że działanie leku ogranicza się do obszaru, na który został nałożony. Przykładem mogą być maści przeciwbólowe stosowane w przypadku bólów mięśniowych, które łagodzą objawy bez wpływu na organizm jako całość. Działanie miejscowe jest często preferowane w przypadkach, gdy lekarz chce zminimalizować ogólnoustrojowe skutki uboczne, co jest zgodne z aktualnymi standardami farmakoterapii. Dlatego też stosowanie leków o działaniu miejscowym jest zalecane w pediatrii oraz w terapii pacjentów z chorobami przewlekłymi, gdzie mniej inwazyjne metody leczenia są korzystniejsze.

Pytanie 28

Zakaźne zanikowe zapalenie nosa ZZZN jest spowodowane przez Bordetella bronchiseptica oraz Pasteurella multocida, które zaliczają się do

A. stawonogów

B. pierwotniaków

C. wirusów

D. bakterii

Odpowiedzi wskazujące na stawonogi, wirusy czy pierwotniaki są nieprawidłowe, ponieważ te grupy organizmów są fundamentalnie różne od bakterii. Stawonogi, do których zaliczają się owady i skorupiaki, są organizmami wielokomórkowymi, często pełniącymi rolę wektora chorób, ale nie są odpowiedzialne za ZZZN. Z kolei wirusy, które również są patogenami, różnią się od bakterii kluczowo w swoim działaniu, ponieważ wymagają komórek gospodarza do replikacji, co nie dotyczy bakterii. Pasteurella multocida i Bordetella bronchiseptica są samowystarczalnymi mikroorganizmami, które mogą się namnażać w środowisku, a ich mechanizmy patogenności są całkowicie różne od wirusowych. Wreszcie, pierwotniaki to jednokomórkowe organizmy eukariotyczne, które mogą powodować inne schorzenia, ale nie są odpowiedzialne za ZZZN. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że bakterie jako samodzielne organizmy prokariotyczne odgrywają centralną rolę w tym przypadku, a błędne klasyfikacje prowadzą do nieprawidłowej diagnostyki i leczenia, co może skutkować poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi dla zwierząt.

Pytanie 29

Wysoka obecność barwnika mięśniowego w moczu konia świadczy o

A. hemoglobinurii

B. mioglobinurii

C. melanurii

D. hematurii

Kiedy mówimy o hematurii, odnosi się to do obecności krwi w moczu, co może być wynikiem różnych problemów zdrowotnych, takich jak choroby nerek, infekcje dróg moczowych czy urazy. Hematuria nie jest związana z mioglobiną, lecz z hemoglobiną, co prowadzi do mylnych wniosków. Z kolei melanuria dotyczy obecności melaniny w moczu, co jest niezwykle rzadkie i zazwyczaj związane z nowotworami pigmentowymi, a nie z uszkodzeniami mięśni. Hemoglobinuria to obecność hemoglobiny w moczu, która pojawia się w wyniku hemolizy, czyli rozpadania się czerwonych krwinek. Choć może to powodować zabarwienie moczu, nie jest to związane z mioglobiną, co jest kluczowe w kontekście diagnozy. Problemy z rozróżnieniem tych terminów mogą prowadzić do błędnych diagnoz i niewłaściwego leczenia. Dlatego tak ważne jest zrozumienie różnic między mioglobinurią, hematurią, hemoglobinurią a melanurią, aby skutecznie zarządzać zdrowiem koni i odpowiednio reagować na problemy zdrowotne.

Pytanie 30

Którym skrótem oznacza się opisaną drogę podania leku?

Podawać wyłącznie drogą podskórną. Produkt stosuje się w formie iniekcji podskórnych w następujących dawkach:
bydło, owce – 0,2mg iwermektyny/kg mc., świnie – 0,3mg iwermektyny/kg mc.

A. s.c.

B. i.m.

C. per os

D. i.v.

Podanie leków drogą domięśniową, jak sugeruje odpowiedź "i.m.", wiąże się z większym ryzykiem powikłań, takich jak uszkodzenie nerwów czy infekcje w miejscu iniekcji. Ta droga podania stosowana jest w przypadku leków, które muszą być szybko wchłaniane i wymagają większej objętości niż te, które można podać podskórnie. Wybór drogi podania leku powinien być przemyślany i oparty na właściwościach farmakokinetycznych leku oraz potrzebach pacjenta. Z kolei droga doustna ("per os") jest odpowiednia dla leków, które są skutecznie wchłaniane z przewodu pokarmowego, ale w przypadku wielu substancji czynnych czas działania jest znacznie dłuższy, co nie zawsze jest akceptowalne w terapii. Z kolei dożylna droga podania ("i.v.") daje natychmiastowy efekt, ale wiąże się z wyższym ryzykiem powikłań oraz wymaga większej aseptyki w celu uniknięcia zakażeń. Wybierając nieprawidłowe odpowiedzi, można wykazać niezrozumienie praktycznych aspektów podawania leków oraz ich farmakologicznych właściwości. Z tego powodu istotne jest, aby każdy pracownik ochrony zdrowia był dobrze zaznajomiony z zasadami dotyczącymi różnych dróg podania leków oraz ich zastosowaniem w praktyce klinicznej.

Pytanie 31

Morzyska zatorowo-zakrzepowe u koni mogą być spowodowane inwazją

A. tasiemców

B. glist

C. gzów

D. słupkowców

Inwazja gzów, glist czy tasiemców nie jest bezpośrednio związana z występowaniem zatorowości zatorowo-zakrzepowej u koni, co często prowadzi do mylnych przekonań na temat zagrożeń związanych z pasożytami. Gzy, jako owady, mogą powodować jedynie lokalne podrażnienia i stres u koni, nie mają jednak wpływu na układ krwionośny ani nie wywołują zakrzepów. Glisty natomiast, mimo że są powszechnymi pasożytami jelitowymi, również nie mają związku z powstawaniem zakrzepów, a ich wpływ na zdrowie koni dotyczy głównie problemów pokarmowych i wzrostu. Tasiemce, chociaż mogą prowadzić do osłabienia organizmu, również nie są czynnikiem ryzyka zatorowości. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków, obejmują mylenie różnych grup pasożytów i ich wpływu na organizm. Ważne jest, aby w praktyce weterynaryjnej stosować się do standardów diagnostycznych, które pomagają w prawidłowej identyfikacji pasożytów oraz w podejmowaniu właściwych działań profilaktycznych i terapeutycznych.

Pytanie 32

Tężyczka poporodowa u suk jest wynikiem braku

A. K

B. Mg

C. Ca

D. P

Wybór odpowiedzi dotyczących innych pierwiastków, takich jak fosfor (P), potas (K) czy magnez (Mg), może prowadzić do mylnych wniosków na temat przyczyn tężyczki poporodowej u suk. Fosfor, mimo iż jest ważnym składnikiem mineralnym, nie odgrywa bezpośredniej roli w regulacji skurczów mięśniowych. Jego nadmiar może wręcz negatywnie wpływać na wchłanianie wapnia, co czyni go nieodpowiednim jako kluczowy czynnik w tej patologii. Potas również jest niezbędny dla funkcjonowania mięśni, jednak jego niedobór rzadziej wiąże się z tężyczką; w rzeczywistości, to nadmiar potasu może prowadzić do zaburzeń w pracy serca, a nie do skurczów mięśniowych. Magnez z kolei, chociaż istotny dla wielu procesów biochemicznych, nie jest głównym czynnikiem wywołującym tężyczkę. Oba te pierwiastki są często mylone z wapniem w kontekście ich roli w funkcjonowaniu mięśni, co prowadzi do błędnych interpretacji. Dlatego kluczowe jest, aby zrozumieć specyfikę wpływu wapnia na skurcze mięśni i zdrowie suk w okresie poporodowym, co jest fundamentalnym elementem prawidłowej opieki weterynaryjnej oraz hodowlanej.

Pytanie 33

Ustalenie zakazu uboju dotyczy

A. szelestnicy

B. białaczce

C. włośnicy

D. wągrzycy

Wybór innych chorób, jak wągrzyca czy włośnica, jako powód do zakazu uboju, może być trochę mylący. Wągrzyca, która jest spowodowana przez larwy tasiemca, nie prowadzi do zakazu uboju. Raczej zmusza do obróbki mięsa w odpowiedni sposób, żeby zminimalizować ryzyko zakażeń. Choć wągrzyca to poważna sprawa, w większości przypadków można ją kontrolować przez dobre gotowanie mięsa. Włośnica, z kolei wywołana przez pasożyty, też nie prowadzi do automatycznego zakazu, ale wymaga, żeby stosować jakieś procedury sanitarno-epidemiologiczne. Białaczka to inna historia, bo to nowotwór krwi i nie jest chorobą zakaźną. Jeśli znajdzie się ją u zwierząt, to nie wyklucza to możliwości uboju, bo nie stanowi zagrożenia dla ludzi. Takie błędy myślowe wynikają często z mylenia chorób zakaźnych z tymi, które mogą być w stawach zwierząt, więc stąd te nieprawidłowe wnioski o zakazie uboju.

Pytanie 34

Proces, którego celem jest eliminacja szkodliwych insektów, to

A. dekoronizacja

B. dezynfekcja

C. dezynsekcja

D. deratyzacja

Dezynsekcja to proces, którego celem jest eliminacja szkodliwych owadów, które mogą zagrażać zdrowiu ludzi, zwierząt oraz stanowić zagrożenie dla mienia. W ramach dezynsekcji stosuje się różne metody, takie jak chemiczne środki owadobójcze, pułapki lub techniki biologiczne. Przykładowo, dezynsekcja może być stosowana w przypadku infestacji karaluchami w budynkach mieszkalnych czy też w restauracjach, gdzie higiena jest kluczowa. Procedury dezynsekcji muszą być realizowane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz normami bezpieczeństwa, co zapewnia skuteczność i minimalizuje ryzyko dla ludzi i zwierząt. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie regularnych kontroli i monitoringów po dezynsekcji, aby zapobiec ponownemu pojawieniu się szkodników. Warto podkreślić, że skuteczna dezynsekcja powinna być częścią szerszego programu zarządzania szkodnikami, który obejmuje również prewencję i edukację na temat zabezpieczania obiektów przed inwazją owadów.

Pytanie 35

Zgodnie z przepisami regulującymi ochronę zwierząt, sprzedaż psów oraz kotów jest dozwolona jedynie

A. w miejscach hodowlanych.

B. poprzez sieć.

C. na rynkach.

D. na targach.

Zgodnie z ustawą o ochronie zwierząt, sprzedaż psów i kotów może odbywać się jedynie w miejscach hodowli, co ma na celu zapewnienie odpowiednich warunków dla zwierząt oraz minimalizację ryzyka ich niewłaściwego traktowania. Miejsca hodowli są ściśle regulowane, co oznacza, że muszą spełniać określone standardy dotyczące dobrostanu zwierząt. Hodowcy są zobowiązani do przestrzegania norm dotyczących zdrowia, żywienia oraz warunków życia psa lub kota. Na przykład, hodowcy muszą zapewnić odpowiednią przestrzeń, socjalizację i dostęp do odpowiedniej opieki weterynaryjnej. Ustawa ma na celu ograniczenie nieodpowiedzialnej hodowli i sprzedaży, co często prowadzi do problemów zdrowotnych u zwierząt. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, odpowiedzialni hodowcy powinni być w stanie przedstawić dokumentację dotyczącą zdrowia zwierząt oraz ich pochodzenia. Dla potencjalnych nabywców oznacza to większą pewność co do jakości i zdrowia kupowanego pupila, co jest zgodne z ideą etycznej hodowli.

Pytanie 36

Mięso, które jest wyłączone z obowiązkowego badania na obecność larw włośnia spiralnego to:

A. nutrii

B. bydła

C. dzików

D. koni

Odpowiedź 'bydła' jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa w Polsce, mięso bydła nie podlega obowiązkowemu badaniu w kierunku larw włośnia spiralnego. Włośień spiralny (Trichinella spiralis) jest pasożytem, który może zarażać różne gatunki zwierząt, ale mięso bydła jest uważane za niskie ryzyko występowania tego pasożyta w porównaniu do innych gatunków, takich jak dziki czy nutrie. W praktyce, to oznacza, że hodowcy bydła nie muszą przeprowadzać dodatkowych badań w kierunku tej infekcji, co upraszcza proces produkcji i obniża koszty. W przypadku mięsa dzików oraz innych gatunków, takich jak konie i nutrie, obowiązkowe badania są istotne ze względu na wysokie ryzyko zarażenia. Przykładem może być sytuacja, w której mięso dzika, ze względu na jego naturalne środowisko i sposób życia, może być źródłem włośnia, co stawia szczególne wymagania dotyczące jego obróbki i kontroli. Dlatego właściwe zrozumienie przepisów dotyczących badania mięsa jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego.

Pytanie 37

Przez nakłucie opuszki palca psa bada się

A. czucie głębokie

B. czucie powierzchowne

C. odruchy rdzeniowe

D. ruchy mimowolne

Czucie powierzchowne, które badamy poprzez kłucie igłą opuszkę palca psa, odnosi się do zdolności organizmu do odbierania bodźców dotykowych, takich jak ból, temperatura i dotyk. W kontekście neurologicznym, czucie powierzchowne jest realizowane dzięki receptorom znajdującym się w skórze, które transmitują informacje do rdzenia kręgowego, a następnie do mózgu. Praktyczne zastosowanie tego testu w weterynarii pozwala na ocenę funkcji sensorycznych psa oraz identyfikację ewentualnych uszkodzeń układu nerwowego. Dobrą praktyką w diagnostyce neurologicznej jest regularne przeprowadzanie takich testów, co może pomóc w wczesnym rozpoznawaniu problemów zdrowotnych. Oprócz tego, czucie powierzchowne jest kluczowe dla ochrony organizmu przed szkodliwymi bodźcami, a jego prawidłowe funkcjonowanie wpływa na jakość życia zwierzęcia. Utrzymanie zdrowia neurologicznego u psów wymaga zrozumienia jego podstawowych zasad, co jest pomocne w codziennej praktyce weterynaryjnej.

Pytanie 38

Która z wymienionych chorób jest zoonozą?

A. bruceloza

B. afrykański pomór świń

C. księgosusz

D. choroba Aujeszkiego

Bruceloza jest chorobą odzwierzęcą, wywoływaną przez bakterie z rodzaju Brucella, które mogą przenosić się z zwierząt na ludzi. Jest to zatem przykład zoonozy, która ma istotne znaczenie dla zdrowia publicznego i weterynarii. Przenoszenie brucelozy na ludzi najczęściej odbywa się poprzez kontakt z zakażonymi zwierzętami, ich wydalinami lub spożycie niepasteuryzowanego mleka i produktów mlecznych. W kontekście praktycznym, odpowiednie metody profilaktyki, takie jak szczepienie zwierząt, przestrzeganie zasad bioasekuracji oraz edukacja na temat bezpieczeństwa żywności, są kluczowe dla ograniczenia rozprzestrzeniania się tej choroby. Organizacje takie jak Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) oraz Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE) zalecają monitorowanie i kontrolowanie przypadków brucelozy w stadach oraz wprowadzenie programów szczepień, co może znacząco zmniejszyć ryzyko zakażenia. Zrozumienie tej choroby oraz jej mechanizmów transmisji jest istotne dla lekarzy weterynarii, specjalistów ds. zdrowia publicznego oraz producentów żywności.

Pytanie 39

Leptospiroza to schorzenie, które powoduje uszkodzenie

A. wątroby oraz nerek

B. jąder i macicy

C. szpiku kostnego oraz mózgu

D. śledziony oraz jajników

Wybór odpowiedzi dotyczących szpiku kostnego, mózgu, jąder, macicy, śledziony czy jajników jest błędny, ponieważ te narządy nie są bezpośrednio związane z patogenezą leptospirozy. Szpik kostny jest odpowiedzialny za produkcję komórek krwi, a jego uszkodzenie nie jest typowe dla leptospirozy. Z kolei mózg, mimo że może być dotknięty w wyniku powikłań, nie jest głównym narządem atakowanym przez bakterie Leptospira. W kontekście układu rozrodczego, jądra i macica również nie są związane z tą chorobą. Śledziona, jako narząd odpowiedzialny za filtrowanie krwi i odpowiedź immunologiczną, również nie jest bezpośrednim celem działania leptospir. Typowe myślenie, które prowadzi do takich błędnych wniosków, może wynikać z mylenia objawów leptospirozy z innymi chorobami, które wpływają na te narządy, co pokazuje, jak ważne jest zrozumienie specyfiki patogenu oraz jego wpływu na organizm ludzki. W ścisłym kontekście klinicznym, leczenie chorób związanych z niewydolnością wątroby i nerek wymaga specjalistycznego podejścia, które zdecydowanie różni się od leczenia schorzeń wpływających na inne narządy.

Pytanie 40

Co jest dozwolone w celu przepędzania zwierząt podczas ich transportu w rzeźni?

A. naciskanie na gałki oczne

B. stosowanie grzechotek

C. wykręcanie ogona

D. ciągnięcie za futro

Stosowanie grzechotek jako metody przepędzania zwierząt w rzeźniach jest zgodne z zasadami humanitarnego traktowania zwierząt oraz standardami branżowymi, które mają na celu minimalizowanie stresu i cierpienia zwierząt podczas transportu. Grzechotki są narzędziem, które wydaje dźwięk, co może skutecznie skupić uwagę zwierzęcia, kierując je w pożądanym kierunku bez konieczności stosowania przemocy. Przykłady zastosowania grzechotek obejmują ich użycie w rzeźniach, gdzie zwierzęta mogą być kierowane do odpowiednich pomieszczeń w sposób, który nie powoduje ich paniki czy strachu. Warto również zauważyć, że zgodnie z przepisami prawnymi i etycznymi w obszarze hodowli i uboju zwierząt, należy stosować metody, które zapewniają dobrostan zwierząt. Użycie grzechotek jest zgodne z tymi założeniami, ponieważ nie wpływa negatywnie na ich stan zdrowia ani nie wywołuje traumy. W praktyce, odpowiednie szkolenie pracowników w zakresie stosowania takich narzędzi jest kluczowe, aby zapewnić skuteczność i bezpieczeństwo tego podejścia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej