Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik programista
Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 17:54
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 18:19

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podana deklaracja zmiennych w języku JAVA zawiera

String imie = "Anna";
short wiek = 12;
int i = 0;
char plec = 'K';
boolean jestUczniem = true;

A. jedną zmienną typu tekstowego, dwie całkowite, jedną znakową i jedną logiczną

B. dwie zmienne typu tekstowego, dwie całkowite oraz jedną logiczną

C. jedną zmienną typu tekstowego, jedną rzeczywistą, jedną całkowitą, jedną znakową oraz jedną logiczną

D. dwie zmienne o typie strukturalnym

Analizując podaną deklarację zmiennych w języku Java, widać wyraźnie, że mamy tu do czynienia z pięcioma zmiennymi o różnych typach: String imie = "Anna" – typ tekstowy, short wiek = 12 oraz int i = 0 – dwa typy całkowite (różnią się zakresem wartości), char plec = 'K' – typ znakowy, boolean jestUczniem = true – typ logiczny. Takie zróżnicowanie typów pozwala nie tylko przechowywać różne informacje, ale też lepiej zarządzać pamięcią i logiczną strukturą programu. Z mojej perspektywy, właściwy dobór typów danych to podstawa, bo pomaga unikać wielu późniejszych problemów z kompatybilnością czy błędami wykonania. Java została zaprojektowana tak, by wymuszać jawność typów, co zdecydowanie zwiększa czytelność kodu i zmniejsza liczbę nieoczywistych bugów. Praktycznie, w każdej większej aplikacji spotkamy się z kombinacją typów prostych (jak int, short, boolean czy char) i obiektowych (np. String). Warto pamiętać, że String to typ referencyjny, a nie prosty jak reszta wymienionych. Przy dużych projektach poleca się deklarować zmienne możliwie najwęższego typu (np. short zamiast int, jeśli wystarczy), by oszczędzać zasoby. To jest taka podstawowa wiedza, bez której trudno ruszyć dalej w świecie Javy, bo typy decydują o tym, jak zachowuje się program i co można z danymi zrobić. W rzeczywistych projektach, na przykład przy tworzeniu rejestracji użytkowników czy bazy danych, takie typy jak String, int, char i boolean pojawiają się na każdym kroku.

Pytanie 2

Który z wymienionych poniżej przykładów stanowi system informacji przetwarzany przez system informatyczny?

A. System wentylacyjny w biurowcach

B. System do monitorowania temperatury serwerów

C. System PESEL

D. System zarządzania oświetleniem drogowym

System wentylacji w biurowcach, system monitorowania temperatury serwerów oraz system sterowania światłami drogowymi, chociaż są przykładami systemów inżynieryjnych, nie stanowią systemów informacji przetwarzanych przez systemy informatyczne w tradycyjnym rozumieniu. System wentylacji w biurowcach to mechanizm regulujący przepływ powietrza, który działa na podstawie fizycznych zasad termodynamiki i wymiany ciepła. W tym przypadku dane są zbierane i przetwarzane w sposób, który nie angażuje intensywnego zarządzania informacjami osobowymi ani gromadzenia danych w skali, jaką obserwuje się w systemach informacyjnych. Z kolei system monitorowania temperatury serwerów służy do zapewnienia odpowiednich warunków pracy sprzętu komputerowego. Choć wykorzystuje technologię informatyczną do zbierania danych, jego funkcjonalność koncentruje się na diagnostyce i bezpieczeństwie sprzętu, a nie na przetwarzaniu informacji o osobach czy instytucjach. Ostatecznie system sterowania światłami drogowymi, mimo że operuje na podstawie zebranych danych o ruchu drogowym, w istocie nie prowadzi złożonych operacji przetwarzania informacji w sensie administracyjnym ani nie gromadzi danych osobowych. Jego działanie opiera się na algorytmach, które reagują na ruch uliczny, a nie na zarządzaniu informacjami w sposób, który jest charakterystyczny dla systemów takich jak PESEL.

Pytanie 3

Jaką instrukcję należy wykorzystać do poprawnej deklaracji zmiennej typu string w C++?

A. float name = "Jan"

B. bool name = "Jan"

C. int name = "Jan"

D. string name = "Jan"

Ta deklaracja 'string name = "Jan"' to naprawdę dobry sposób na zdefiniowanie zmiennej łańcuchowej w C++. Wiesz, 'string' to typ danych, 'name' to nazwa tej zmiennej, a 'Jan' to wartość, która jest jej przypisana. Typ 'string' jest częścią biblioteki <string> i daje nam wiele możliwości, gdy pracujemy z tekstem. Możemy łączyć, porównywać i modyfikować różne łańcuchy znaków bez większego problemu. To jest mega ważne w aplikacjach, które mają do czynienia z danymi tekstowymi, interfejsami użytkownika czy analizą danych, które wprowadzamy.

Pytanie 4

Która z poniższych technologii służy do tworzenia interfejsu użytkownika zarówno dla aplikacji webowych jak i mobilnych?

A. Angular

B. jQuery

C. Vue.js

D. React Native

Wybór technologii do tworzenia interfejsu użytkownika, które nie są odpowiednie do budowy aplikacji mobilnych, może prowadzić do wielu nieporozumień. Rozważając Angular, warto zauważyć, że jest to framework stworzony do budowy aplikacji webowych, który wprowadza koncepcje związane z programowaniem obiektowym oraz architekturą MVVM. Chociaż Angular może być używany w połączeniu z narzędziami do kompilacji aplikacji mobilnych, takimi jak Ionic, nie jest to jego pierwotne przeznaczenie, co może prowadzić do problemów z wydajnością i użytkowaniem. Vue.js to kolejny framework skoncentrowany na tworzeniu interfejsów webowych, który zyskał popularność dzięki prostocie oraz elastyczności. Jednakże, podobnie jak w przypadku Angulara, nie jest on zaprojektowany z myślą o aplikacjach mobilnych, co ogranicza jego zastosowanie w tej dziedzinie. Z kolei jQuery, będący biblioteką JavaScript, został stworzony z myślą o ułatwieniu manipulacji DOM oraz obsługi zdarzeń w aplikacjach webowych. Choć jQuery było niezwykle popularne w przeszłości, obecnie jego użycie w aplikacjach mobilnych jest rzadkie i niezalecane, ponieważ nowoczesne frameworki takie jak React i React Native oferują znacznie bardziej rozbudowane możliwości. Wybierając odpowiednią technologię, warto kierować się jej przeznaczeniem oraz możliwościami, aby uniknąć nieefektywności oraz problemów w realizacji projektów.

Pytanie 5

Jakie zadanie wykonuje debugger?

A. Umożliwianie analizy działania programu krok po kroku

B. Identyfikowanie błędów składniowych podczas kompilacji

C. Przekładanie kodu źródłowego na język maszynowy

D. Generowanie pliku wykonywalnego programu

Tłumaczenie kodu źródłowego na język maszynowy to zadanie kompilatora, a nie debuggera. Wykrywanie błędów składniowych odbywa się podczas procesu kompilacji lub analizy statycznej, ale debugger zajmuje się błędami występującymi w trakcie wykonywania programu. Tworzenie pliku wykonywalnego jest funkcją kompilatora, nie debuggera. Debugger nie generuje kodu – jego zadaniem jest monitorowanie i analizowanie kodu, który już został skompilowany lub interpretowany.

Pytanie 6

Co to jest ESLint?

A. Framework do testowania aplikacji napisanych w JavaScript

B. Kompilator kodu ECMAScript do starszych wersji JavaScript

C. Narzędzie do statycznej analizy kodu i identyfikacji problemów w kodzie JavaScript

D. System zarządzania zależnościami w projektach Node.js

ESLint to zaawansowane narzędzie do statycznej analizy kodu, które koncentruje się na identyfikacji problemów w kodzie JavaScript. Jego głównym celem jest poprawa jakości kodu poprzez wykrywanie potencjalnych błędów oraz niezgodności ze standardami programowania. ESLint pozwala programistom na definiowanie reguł dotyczących stylu kodu, co ułatwia utrzymanie spójności w projekcie. Narzędzie to wspiera również proces refaktoryzacji kodu, co jest kluczowe dla długoterminowej wydajności aplikacji. Przykładowo, jeśli programista użyje zmiennej, która nie została wcześniej zdefiniowana, ESLint ostrzeże go przed tym błędem, co może zapobiec krytycznym awariom w aplikacji. ESLint jest zgodny z popularnymi standardami, takimi jak Airbnb czy Google JavaScript Style Guide, co czyni go wszechstronnym narzędziem, które można łatwo dostosować do indywidualnych potrzeb zespołu. Dzięki integracji z popularnymi edytorami kodu, takimi jak Visual Studio Code, programiści mogą na bieżąco otrzymywać informacje zwrotne na temat jakości swojego kodu, co przyspiesza proces programowania i zwiększa efektywność pracy zespołowej.

Pytanie 7

Który z wymienionych dokumentów jest najczęściej stosowany w zarządzaniu pracą zespołu Scrum?

A. Diagram Gantta

B. Product backlog

C. Specyfikacja techniczna

D. Lista zasobów ludzkich

Diagram Gantta jest fajnym narzędziem do pokazywania harmonogramu, ale nie ma go w zarządzaniu backlogiem. Specyfikacja techniczna to co innego – tam są szczegóły implementacyjne, a nie priorytety funkcji. Lista zasobów ludzkich to temat o zarządzaniu personelem, a nie o zadaniach i priorytetach w Scrumie. Więc tu bardziej musisz uważać na to, co do czego pasuje.

Pytanie 8

Jaką rolę odgrywa program Jira?

A. Produkcja grafik 3D

B. Planowanie, śledzenie oraz raportowanie zadań projektowych

C. Modyfikowanie arkuszy kalkulacyjnych

D. Zarządzanie edycjami systemu operacyjnego

Jira to jedno z najpopularniejszych narzędzi do zarządzania projektami, wykorzystywane głównie w metodykach Agile i Scrum. Umożliwia planowanie, monitorowanie i raportowanie zadań projektowych na różnych etapach ich realizacji. Dzięki elastycznym tablicom kanban i sprintom, Jira pozwala zespołom programistycznym śledzić postępy, zarządzać backlogiem oraz efektywnie przydzielać zasoby. Funkcjonalności takie jak automatyzacja procesów, śledzenie błędów (bug tracking) i integracja z innymi narzędziami (np. GitHub, Bitbucket) sprawiają, że Jira jest wszechstronnym rozwiązaniem do zarządzania nawet najbardziej złożonymi projektami. Dzięki generowanym raportom i wykresom burndown, menedżerowie mogą dokładnie analizować tempo pracy i podejmować decyzje w oparciu o dane.

Pytanie 9

Które z poniższych twierdzeń najlepiej charakteryzuje bibliotekę w kontekście programowania?

A. Plik wykonywalny, który funkcjonuje jako odrębny program

B. Zbiór kodu źródłowego, który jest stosowany wyłącznie w fazie kompilacji aplikacji

C. Zbiór zmiennych globalnych, które są dostępne w trakcie działania aplikacji

D. Zestaw funkcji i klas, które mogą być wykorzystywane w aplikacjach

Biblioteka w programowaniu to taka paczka różnych funkcji i klas, które można wykorzystać w wielu projektach. Dzięki nim programiści mają łatwiej, bo korzystają z gotowych rozwiązań, co oszczędza czas na pisanie aplikacji. W bibliotekach można znaleźć przeróżne moduły – od prostych funkcji matematycznych po skomplikowane narzędzia do obsługi grafiki, sieci czy baz danych. Znam parę popularnych bibliotek, takich jak React.js w JavaScript, NumPy w Pythonie czy STL w C++. Używanie bibliotek sprawia, że praca programisty jest efektywniejsza, a tworzenie bardziej złożonych aplikacji idzie szybciej, bo nie musisz wszystkiego pisać od podstaw.

Pytanie 10

Przykład wywołania funkcji zamien w języku C++ może wyglądać w następujący sposób:

void zamien(int *a, int *b) {
    int tmp;
    tmp = *a;
    *a = *b;
    *b = tmp;
}

A. zamien(m, n); // m, n - zmienne całkowite

B. zamien(&a, &b); // a, b - zmienne całkowite

C. zamien(12, 34)

D. zamien(*a, *b); // a, b - zmienne całkowite

Patrząc na inne podane propozycje, łatwo zauważyć, że każda z nich zawiera typowy błąd związany z mechaniką przekazywania danych do funkcji w C++. Dużo osób na początku myśli, że można po prostu przekazać liczby bezpośrednio, jak w zamien(12, 34), ale to mija się z celem, bo funkcja oczekuje wskaźników, czyli adresów zmiennych, które mają być zamienione. Przekazanie samych wartości (czy to literałów, czy konkretnych zmiennych) skutkuje tym, że funkcja pracuje na kopiach tych wartości, a nie na oryginalnych danych. Taki kod się nawet nie skompiluje, bo kompilator jasno wymaga wskaźników jako argumentów. Z kolei zamien(*a, *b) też jest mylące, bo tu przekazujemy już nie wskaźniki, ale wartości, na które one wskazują. To znowu powoduje, że funkcja dostaje kopie, a nie adresy, więc nie może zmienić oryginałów. Bardzo łatwo tu pomylić dereferencję z przekazaniem wskaźnika – moim zdaniem to jeden z najczęstszych błędów początkujących, bo na pierwszy rzut oka wydaje się logiczne, że skoro funkcja operuje na wskaźnikach, to wystarczy podać gwiazdkę. No ale niestety, to jest właśnie ta typowa pułapka. Podobnie zamien(m, n) wygląda jak klasyczne wywołanie funkcji, ale znowu – przekazujemy wartości, nie adresy, więc zamiana zachodzi tylko na kopiach i nie widać efektu poza funkcją. W praktyce taki kod nie spełnia celu, dla którego ktoś napisał funkcję operującą na wskaźnikach. Takie nieporozumienia wynikają często z nieznajomości podstaw przekazywania parametrów w C++. Programowanie niskopoziomowe jest pod tym względem wymagające, bo trzeba zawsze wiedzieć, czy manipuluje się oryginałem czy tylko tymczasową kopią, a to różnica zasadnicza. Z mojego doświadczenia wynika, że najlepiej uczyć się przez praktykę: napisać prostą funkcję, przekazać różne typy argumentów i samemu zobaczyć, co się dzieje z ich wartościami po powrocie z funkcji. To bardzo szybko wyjaśnia, dlaczego przekazywanie wskaźników lub referencji jest tak ważne w sytuacjach, gdy chcemy faktycznie wpłynąć na dane przekazane do funkcji. Warto też podkreślić, że kompilator nie pozwoli na wywołanie funkcji z niezgodnym typem argumentu – i to jest jedna z tych rzeczy, które ratują przed większą katastrofą w działającym programie.

Pytanie 11

Cytat przedstawia charakterystykę metodyki RAD. Pełne znaczenie tego skrótu można przetłumaczyć na język polski jako:

...(RAD)..., is both a general term for adaptive software development approaches, and the name for James Martin's method of rapid development.

In general, RAD approaches to software development put less emphasis on planning and more emphasis on an adaptive process. Prototypes are often used in addition to or sometimes even instead of design specifications.

Źródło: https://en.wikipedia.org/

A. środowisko refaktoryzacji aplikacji

B. zintegrowane środowisko programistyczne

C. środowisko szybkiego rozwoju aplikacji

D. prototypowanie wsparte testami jednostkowymi

RAD, czyli Rapid Application Development, tłumaczy się na polski najczęściej jako „środowisko szybkiego rozwoju aplikacji” albo „metodyka szybkiego wytwarzania oprogramowania”. To podejście stawia na błyskawiczne prototypowanie i szybkie iteracje zamiast długiego, formalnego planowania. Bardziej niż na dokumentacji, skupia się na tworzeniu działających wersji aplikacji, które można testować i na bieżąco modyfikować zgodnie z tym, czego oczekuje klient lub zespół użytkowników. W praktyce, przykładowy projekt w RAD to np. budowa aplikacji, gdzie klient dostaje wstępny prototyp po tygodniu, a nie po miesiącu – i od razu może zgłaszać uwagi. Bardzo często stosuje się narzędzia typu CASE (Computer-Aided Software Engineering), które pozwalają szybko generować kod i prototypy GUI bez żmudnego pisania wszystkiego od zera. W świecie profesjonalnych firm IT, RAD jest chętnie wykorzystywany, kiedy czas wdrożenia jest kluczowy, na przykład w startupach, które muszą szybko przetestować swój pomysł rynkowy. Moim zdaniem, nawet jeśli nie wszystkie projekty się do tego nadają, to znajomość RAD jest bardzo przydatna dla każdego programisty – pozwala lepiej zrozumieć, jak można pracować zwinnie i elastycznie, bez zbędnego formalizmu. RAD to nie tylko metodyka, ale też praktyczny styl myślenia o aplikacjach – szybciej, więcej, elastyczniej. Warto się tym zainteresować, szczególnie jeśli komuś zależy na czasie i wczesnych efektach pracy.

Pytanie 12

Jednym z rodzajów testów funkcjonalnych, które można przeprowadzić na aplikacji webowej, jest ocena

A. poprawności wyświetlanych elementów aplikacji

B. poziomu optymalizacji kodu aplikacji

C. bezpieczeństwa aplikacji

D. wydajności aplikacji

Testy funkcjonalne w aplikacji webowej są super ważne, bo sprawdzają, czy wszystko działa jak należy. Mówiąc prościej, chodzi o to, żeby zobaczyć, czy wszystkie elementy na stronie są wyświetlane prawidłowo, jak przyciski i formularze. To też dotyczy tego, jak użytkownicy wchodzą w interakcję z różnymi częściami strony. Moim zdaniem, dobrze przeprowadzone testy mogą naprawdę poprawić doświadczenie użytkownika.

Pytanie 13

Co to jest WebSocket?

A. Biblioteka JavaScript do tworzenia dynamicznych formularzy

B. Narzędzie do testowania aplikacji webowych

C. Standard zapisu danych w formacie binarnym

D. Protokół komunikacyjny zapewniający komunikację dwukierunkową przez pojedyncze połączenie TCP

WebSocket to protokół komunikacyjny, który umożliwia dwukierunkową, interaktywną komunikację między klientem a serwerem przez pojedyncze połączenie TCP. Dzięki WebSocket możliwe jest przesyłanie danych w czasie rzeczywistym, co jest szczególnie istotne w aplikacjach wymagających natychmiastowej wymiany informacji, takich jak czaty, gry online czy aplikacje do monitorowania. W przeciwieństwie do tradycyjnych protokołów HTTP, które wymagają wielokrotnych połączeń dla każdej interakcji, WebSocket utrzymuje stałe połączenie, co minimalizuje opóźnienia oraz obciążenie serwera. Technologia ta opiera się na standardach IETF, a także jest szeroko wspierana przez większość nowoczesnych przeglądarek, co czyni ją idealnym rozwiązaniem dla aplikacji webowych. Dobrą praktyką jest również obsługa protokołu HTTPS, co zapewnia bezpieczeństwo wymiany danych. Przykładem zastosowania WebSocket jest aplikacja finansowa, w której użytkownicy muszą na bieżąco śledzić zmiany cen akcji.

Pytanie 14

Jakie środki ochrony zbiorowej najlepiej chronią kręgosłup w warunkach pracy biurowej?

A. Umieszczanie monitorów na wysokości oczu

B. Ograniczenie hałasu w pomieszczeniu

C. Korzystanie z regulowanych krzeseł i biurek

D. Regulowanie poziomu oświetlenia w biurze

Używanie regulowanych foteli i biurek to jeden z najlepszych sposobów na zapobieganie problemom z kręgosłupem w pracy biurowej. Ergonomiczne fotele pozwalają na dostosowanie wysokości siedziska, podparcia lędźwiowego oraz kąta nachylenia oparcia, co zapewnia optymalne wsparcie dla kręgosłupa i zmniejsza ryzyko bólu pleców. Regulowane biurka umożliwiają zmianę pozycji pracy – z siedzącej na stojącą – co redukuje obciążenie kręgosłupa i poprawia krążenie krwi. Ergonomia stanowiska pracy to kluczowy element profilaktyki zdrowotnej, który minimalizuje ryzyko dolegliwości związanych z długotrwałą pracą w jednej pozycji.

Pytanie 15

Które z poniższych twierdzeń najlepiej charakteryzuje metodę wirtualną?

A. Metoda, która może być przesłonięta w klasie dziedziczącej

B. Metoda, która jest zawsze stosowana w konstruktorach danej klasy

C. Metoda, która działa wyłącznie dla statycznych pól danej klasy

D. Metoda, która może być wywoływana tylko przez klasę nadrzędną

Wirtualna metoda to taka, która jest zdefiniowana w klasie bazowej i można ją nadpisać w klasie pochodnej. Fajna sprawa z tą metodą wirtualną jest taka, że działa na zasadzie dynamicznego wiązania, co w praktyce oznacza, że program decyduje w czasie działania, którą wersję metody wywołać. Dzięki temu mamy polimorfizm – możemy użyć różnych wersji tej samej metody, w zależności od typu obiektu, na którym pracujemy. To naprawdę ważny aspekt programowania obiektowego, bo pozwala na większą elastyczność i łatwiejsze rozwijanie kodu. W hierarchiach klas to się sprawdza, bo klasa bazowa ma ogólne metody, a klasy pochodne mogą je dostosować do swoich potrzeb.

Pytanie 16

Przyjmując, że opisana hierarchia klas właściwie odzwierciedla figury geometryczne i każda figura ma zdefiniowaną metodę do obliczania pola, to w której klasie można znaleźć deklarację metody liczPole()?

A. trapez

B. czworokąt

C. figura

D. trójkąt

Deklaracja metody liczPole() powinna znajdować się w klasie bazowej, czyli w tym przypadku w klasie „figura”. To podejście jest zgodne z zasadami programowania obiektowego i tzw. polimorfizmem. Dzięki temu każda klasa dziedzicząca po „figurze” jest zobowiązana do własnej implementacji tej metody. To bardzo praktyczne rozwiązanie, bo umożliwia tworzenie ogólnych kolekcji (np. List<Figura>), które mogą przechowywać obiekty różnych figur, a następnie wywoływać liczPole() na każdym z nich bez zastanawiania się, jakiego typu to dokładnie obiekt. Z mojego doświadczenia wynika, że tak właśnie projektuje się API i biblioteki geometryczne – klasa bazowa narzuca kontrakt, a szczegóły są po stronie konkretnych figur. Warto dodać, że zgodnie z dobrymi praktykami, do deklarowania takich metod używa się słowa kluczowego „abstract”, co jasno komunikuje, że metoda musi być uzupełniona w klasach potomnych. Takie podejście mocno ułatwia rozbudowę kodu, np. kiedy chcemy dodać nowy typ figury, wystarczy, że nadpiszemy liczPole(). Moim zdaniem to jeden z najfajniejszych przykładów, jak dobrze przemyślana architektura kodu oszczędza czas i nerwy programistom.

Pytanie 17

Jaką strukturę danych obrazuje zamieszczony kod w języku C#?

int[,] array = new int[3, 3];

A. tablicę jednowymiarową

B. listę

C. stos

D. tablicę dwuwymiarową

Kod, który widzisz, tworzy tablicę dwuwymiarową w języku C#. Zapis int[,] array = new int[3, 3]; oznacza, że deklarujesz strukturę, gdzie każdy element jest dostępny przez dwa indeksy – pierwszy wskazuje wiersz, drugi kolumnę. Tablice dwuwymiarowe są bardzo popularne przy przechowywaniu macierzy, plansz w grach (na przykład szachownicy czy sudoku), a nawet obrazów, gdzie każdy piksel opisuje się przez współrzędne. Moim zdaniem, znajomość takich struktur naprawdę ułatwia tworzenie bardziej złożonych algorytmów, bo niekiedy dostępu do danych nie da się zamknąć w jednej linii, tylko trzeba się poruszać w dwóch wymiarach. Jeżeli chodzi o dobre praktyki, to warto pamiętać, że tablica dwuwymiarowa w .NET jest strukturą "prostokątną", czyli każdy wiersz ma tyle samo kolumn – coś jak klasyczna tabela w Excelu. To różni się od tzw. tablic tablic (ang. jagged arrays), które pozwalają mieć nierówną liczbę elementów w wierszach, ale to już trochę inna bajka. W twoim przykładzie stworzyłeś tablicę o rozmiarze 3x3, czyli 9 elementów, do których odwołujesz się za pomocą array[wiersz, kolumna]. Może się to wydawać proste, ale z mojego doświadczenia to właśnie takie zrozumienie podstawowych konstrukcji pozwala pisać czytelny i wydajny kod. W branży często spotyka się sytuacje, gdzie optymalizacja działania na tablicach – zwłaszcza tych dwuwymiarowych – robi różnicę, więc warto to mieć dobrze opanowane.

Pytanie 18

Oznaczenie ochrony przeciwpożarowej przedstawione na symbolu wskazuje na

A. punkt remote release

B. system alarmowy przeciwpożarowy

C. przełącznik zasilania

D. rozdzielnię elektryczną

Ten symbol jednoznacznie wskazuje na ręczny ostrzegacz pożarowy, będący kluczowym elementem systemu alarmowego przeciwpożarowego. W praktyce taki przycisk znajdziesz w korytarzach szkół, biur czy dużych hal, zwykle przy wyjściach ewakuacyjnych. Po naciśnięciu wywołuje on alarm w całym obiekcie, pozwalając na szybką reakcję służb oraz ewakuację osób znajdujących się w strefie zagrożenia. Moim zdaniem zrozumienie działania i lokalizacji ręcznych ostrzegaczy jest absolutnie fundamentalne dla bezpieczeństwa pożarowego każdego budynku. Zgodnie z normą PN-EN 54-11 oraz wytycznymi Państwowej Straży Pożarnej, oznaczenie to musi być dobrze widoczne, z wyraźną, czerwoną barwą tła i prostym, czytelnym symbolem. Praktyka pokazuje, że w sytuacjach krytycznych ludzie dużo szybciej reagują na jednoznaczne oznaczenia graficzne niż na same napisy. Właśnie dlatego tak bardzo przykłada się wagę do poprawnej widoczności i rozmieszczenia tych znaków. Sam system alarmowy przeciwpożarowy, którego częścią są takie przyciski, jest podstawą nie tylko ochrony ludzi, ale też minimalizowania strat materialnych, bo pozwala na natychmiastowe powiadomienie odpowiednich służb. Warto zapamiętać, że ręczne ostrzegacze są regularnie testowane podczas przeglądów PPOŻ i ich prawidłowe oznakowanie to wymóg prawny oraz element dobrej praktyki branżowej.

Pytanie 19

Które z poniższych nie jest frameworkiem do testowania w JavaScript?

A. Jest

B. Express

C. Mocha

D. Jasmine

Express jest popularnym frameworkiem do budowania aplikacji webowych na platformie Node.js, a nie narzędziem do testowania. Jego głównym celem jest ułatwienie tworzenia serwerów HTTP oraz zarządzanie routingiem i middleware w aplikacjach. W praktyce, Express pozwala na szybkie i efektywne tworzenie API, co jest kluczowe w nowoczesnym rozwoju aplikacji. W kontekście testowania aplikacji, mogą być stosowane inne frameworki, takie jak Mocha, Jest czy Jasmine, które oferują funkcjonalności dedykowane do pisania i uruchamiania testów. Dobrą praktyką jest oddzielanie logiki testowej od logiki aplikacji, co osiąga się przy użyciu odpowiednich narzędzi, takich jak wspomniane frameworki testowe. Zrozumienie różnicy między serwerowymi frameworkami, jak Express, a frameworkami do testowania, jest istotne dla każdego programisty, aby efektywnie dobierać narzędzia do pracy.

Pytanie 20

Jakie znaczenie ma pojęcie "debugowanie" w kontekście programowania?

A. Przygotowywanie dokumentacji kodu

B. Wyszukiwanie i usuwanie błędów w kodzie

C. Wdrażanie aplikacji w środowisku produkcyjnym

D. Tworzenie nowych funkcjonalności aplikacji

Debugowanie to proces wyszukiwania i eliminowania błędów (bugów) w kodzie źródłowym programu. Polega na analizowaniu działania aplikacji linia po linii, śledzeniu wartości zmiennych, analizie stosu wywołań i wykrywaniu miejsc, w których program działa niezgodnie z oczekiwaniami. Debugowanie umożliwia programistom szybkie odnajdywanie błędów logicznych, składniowych oraz problemów z wydajnością aplikacji. Narzędzia takie jak Visual Studio, PyCharm, IntelliJ IDEA czy Chrome DevTools oferują zaawansowane funkcje debugowania, takie jak punkty przerwań (breakpoints), krokowe wykonywanie kodu i podgląd pamięci. Proces debugowania jest kluczowy w każdym etapie rozwoju oprogramowania, ponieważ znacząco wpływa na stabilność i jakość finalnego produktu.

Pytanie 21

Który z wymienionych terminów dotyczy klasy, która stanowi podstawę dla innych klas, lecz nie może być tworzona w instancji?

A. Klasa pochodna

B. Klasa finalna

C. Klasa statyczna

D. Klasa abstrakcyjna

Klasa abstrakcyjna to klasa, która nie może być instancjonowana i służy jako szablon dla innych klas. Definiuje ona ogólną strukturę oraz interfejs, który klasy pochodne muszą zaimplementować. Klasy abstrakcyjne mogą zawierać zarówno metody z ciałem (zdefiniowane), jak i metody czysto wirtualne (bez implementacji), które muszą być przesłonięte w klasach pochodnych. W C++ deklaracja czysto wirtualnej metody odbywa się za pomocą '= 0'. Klasa abstrakcyjna zapewnia spójność interfejsu i narzuca implementację określonych metod we wszystkich klasach dziedziczących, co prowadzi do bardziej przewidywalnego i bezpiecznego kodu.

Pytanie 22

Który element HTML5 służy do osadzania wideo na stronie?

A. <movie>

B. <player>

C. <media>

D. <video>

Element HTML5 <video> jest standardowym tagiem służącym do osadzania wideo na stronach internetowych. Umożliwia on integrację multimediów w sposób, który jest zgodny z aktualnymi standardami sieciowymi. W porównaniu do starszych metod, które wymagały użycia zewnętrznych wtyczek, takich jak Flash, <video> pozwala na bezproblemowe odtwarzanie wideo w przeglądarkach nowej generacji, co zwiększa bezpieczeństwo i wydajność. Element ten oferuje wiele atrybutów, takich jak controls, autoplay, loop, preload, oraz width i height, które pozwalają na dostosowanie odtwarzacza do potrzeb użytkownika. Na przykład, używając atrybutu controls, można dodać przyciski odtwarzania, zatrzymywania lub regulacji głośności, co poprawia interaktywność i użyteczność. Dodatkowo, aby zapewnić dostępność treści wideo, warto stosować atrybuty takie jak <track>, który umożliwia dodawanie napisów, co jest szczególnie ważne dla osób z niepełnosprawnościami słuchowymi. Używanie <video> w projektach webowych to najlepsza praktyka, która wspiera rozwój dostępnych i przyjaznych dla użytkownika doświadczeń wizualnych.

Pytanie 23

Jakie narzędzie jest najbardziej odpowiednie do identyfikacji błędów w trakcie działania programu?

A. Kompilator

B. Interpreter

C. Debugger

D. Linker

Debugger to narzędzie przeznaczone do wyszukiwania błędów w czasie wykonywania programu. Pozwala na zatrzymywanie aplikacji w wybranych miejscach, analizowanie wartości zmiennych i śledzenie przepływu sterowania, co umożliwia szybkie wykrywanie błędów logicznych i błędów czasu wykonania. Debugger jest niezbędny w procesie rozwoju oprogramowania, ponieważ pomaga programistom w zrozumieniu, jak ich kod działa w rzeczywistości i jak różne warunki wpływają na jego funkcjonowanie.

Pytanie 24

Jakie znaczenie ma framework w kontekście programowania?

A. Program do graficznego projektowania interfejsów użytkownika

B. Zbiór gotowych bibliotek, narzędzi i zasad ułatwiających tworzenie aplikacji

C. System operacyjny, który umożliwia uruchamianie aplikacji

D. Moduł do zarządzania systemami baz danych

System operacyjny nie jest frameworkiem, ponieważ jego głównym zadaniem jest zarządzanie zasobami sprzętowymi i umożliwianie uruchamiania aplikacji. Edytor graficzny do projektowania interfejsów użytkownika to narzędzie wspomagające tworzenie GUI, ale nie jest frameworkiem, ponieważ nie dostarcza komponentów aplikacyjnych ani reguł dotyczących architektury aplikacji. Moduł do zarządzania bazami danych to narzędzie wykorzystywane do przechowywania i zarządzania danymi, ale nie dostarcza gotowych rozwiązań w zakresie budowy całej aplikacji – w przeciwieństwie do frameworków, które integrują wiele narzędzi i bibliotek w spójną całość.

Pytanie 25

Jakiego rodzaju zmiennej użyjesz w C++, aby przechować wartość "true"?

A. liczba zmiennoprzecinkowa

B. tekst

C. bool

D. liczba całkowita

Typ danych 'bool' w języku C++ jest przeznaczony do przechowywania wartości 'true' lub 'false'. Deklaracja 'bool isReady = true;' to przykład poprawnego przypisania wartości logicznej do zmiennej. Typ boolean jest kluczowy w warunkach decyzyjnych, pętlach i operacjach porównawczych. W programowaniu typ 'bool' jest wykorzystywany do kontroli przepływu programu, obsługi wyjątków oraz sprawdzania poprawności danych. Użycie booleanów w kodzie zwiększa jego czytelność i pozwala na bardziej przejrzyste budowanie logiki aplikacji.

Pytanie 26

Jakie czynniki powinny być brane pod uwagę podczas organizacji zasobów ludzkich w projekcie?

A. Budżet projektu, bez uwzględnienia kompetencji zespołu

B. Wyłącznie techniczne wymagania projektu

C. Jedynie dostępność technologii

D. Umiejętności oraz doświadczenie członków zespołu

Podczas planowania zasobów ludzkich w projekcie kluczowe jest uwzględnienie umiejętności i doświadczenia członków zespołu. Odpowiednie dopasowanie kompetencji do wymagań projektu ma ogromny wpływ na jakość i tempo realizacji zadań. Zespół o różnorodnych umiejętnościach jest bardziej elastyczny i lepiej radzi sobie z napotkanymi wyzwaniami. Analiza umiejętności pozwala na efektywne przydzielanie zadań, co zwiększa produktywność i redukuje ryzyko opóźnień.

Pytanie 27

Zaprezentowany fragment kodu w języku C# tworzy hasło. Wskaż zdanie PRAWDZIWE dotyczące charakterystyki tego hasła:

var random = new Random();
string pulaZnakow = "abcdefghijklmnopqrstuwxyzABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUWXYZ0123456789";

int dlPuli = pulaZnakow.Length - 1;
char znak;
string wynik = "";

for(int i = 0; i < 8; i++)  {
    znak = pulaZnakow[random.Next(0, dlPuli)];
    wynik += znak;
}

A. Ma co najmniej 8 znaków oraz zawiera małe i wielkie litery oraz cyfry

B. Może zawierać zarówno małe, jak i wielkie litery, cyfry oraz symbole

C. Jest maksymalnie 7-znakowe, co wynika z wartości zmiennej i

D. Może zawierać małe i wielkie litery oraz cyfry

Analizując podany fragment kodu, widać, że hasło generowane jest losowo z puli znaków, która zawiera małe i wielkie litery alfabetu łacińskiego oraz cyfry od 0 do 9. Nie znajdują się tam żadne znaki specjalne ani symbole, więc hasło nie może ich zawierać – to ważne z praktycznego punktu widzenia, bo często spotyka się wymagania dotyczące obecności symboli w bezpiecznych hasłach. Kod wykorzystuje pętlę for, która wykonuje się dokładnie 8 razy, czyli hasło ma zawsze 8 znaków – ani mniej, ani więcej. Z mojego doświadczenia wynika, że taki sposób generowania haseł jest dość powszechny w prostych aplikacjach, np. przy automatycznym tworzeniu kont użytkowników. Jednak warto pamiętać, że im bardziej zróżnicowana pula znaków, tym lepsze zabezpieczenie – tutaj ograniczamy się tylko do liter i cyfr. Z praktycznego punktu widzenia, takie losowe hasło trudno odgadnąć ręcznie, ale jest dość przewidywalne, jeśli ktoś zna algorytm i nie ma dodatkowych zabezpieczeń (np. cryptographically secure random number generator). W standardach bezpieczeństwa, np. OWASP, zaleca się uwzględnianie symboli i unikanie prostego Random do generowania haseł, bo można go przewidzieć, ale do nauki i zastosowań testowych taki kod jest całkiem w porządku. Hasło więc może zawierać małe i wielkie litery oraz cyfry – dokładnie jak głosi prawidłowa odpowiedź.

Pytanie 28

Jakie elementy powinny być zawarte w instrukcji dla użytkownika danej aplikacji?

A. Wyjaśnienie struktur danych wykorzystywanych w kodzie

B. Opis instalacji, konfiguracji oraz obsługi oprogramowania

C. Harmonogram realizacji projektu

D. Informacje o narzędziach programistycznych zastosowanych w procesie tworzenia aplikacji

W instrukcji użytkownika aplikacji warto, żeby był opis tego, jak zainstalować, skonfigurować i korzystać z programu. Taka dokumentacja, pisana krok po kroku, pomaga użytkownikowi przejść przez wszystkie etapy, od pobrania oprogramowania, przez instalację, aż po to, żeby w pełni wykorzystać wszystkie funkcje. Dobrze, żeby były tam też info o wymaganiach systemowych, sposobach radzenia sobie z problemami czy aktualizacjach oprogramowania. Moim zdaniem, taka dokładna instrukcja jest mega ważna, bo zmniejsza szanse na napotkanie kłopotów podczas korzystania z aplikacji i sprawia, że łatwiej jest wdrożyć ją w pracy. Jak użytkownicy mają porządnie napisaną instrukcję, to są bardziej zadowoleni i szybciej przyzwyczajają się do nowego narzędzia.

Pytanie 29

Który z wymienionych frameworków służy do budowy aplikacji webowych w C#?

A. Django

B. ASP.NET Core

C. Angular

D. React.js

ASP.NET Core to nowoczesny, wydajny i skalowalny framework opracowany przez Microsoft, który jest przeznaczony do budowy aplikacji webowych w języku C#. ASP.NET Core umożliwia tworzenie dynamicznych stron internetowych, API oraz aplikacji mikroserwisowych. Jego modularność i wsparcie dla kontenerów (Docker) oraz chmury sprawiają, że jest to jeden z najczęściej wybieranych frameworków w środowiskach enterprise. ASP.NET Core obsługuje zarówno aplikacje serwerowe, jak i aplikacje klient-serwer, a dzięki technologii Razor Pages i Blazor pozwala na budowanie aplikacji, w których logika biznesowa jest ściśle zintegrowana z warstwą prezentacji. Dodatkowo ASP.NET Core oferuje wbudowane mechanizmy do zarządzania tożsamością użytkowników, autoryzacji i autentykacji, co czyni go doskonałym wyborem do tworzenia aplikacji biznesowych oraz korporacyjnych.

Pytanie 30

Jak zostanie przedstawiony poniższy kod XAML?

A. Rysunek 4

B. Rysunek 2

C. Rysunek 3

D. Rysunek 1

W przedstawionym kodzie XAML widoczna jest struktura składająca się z kilku elementów UI ułożonych w pionowym StackLayout co skutkuje wyświetleniem ich w pionowej kolejności. Pierwszym elementem jest Entry z placeholderem Imię a kolejnym Entry z placeholderem Nazwisko co determinuje obecność dwóch pól tekstowych tak jak w Rysunku 4. Następnie w kodzie znajduje się poziomy StackLayout z etykietą Zgoda RODO i przełącznikiem ustawionym na wartość true co oznacza że przełącznik jest domyślnie włączony. To również odpowiada widokowi na Rysunku 4. Kolejny element to Slider z ustawionymi kolorami MinimumTrackColor i MaximumTrackColor co pozwala na zmianę koloru paska suwaka co również jest widoczne w Rysunku 4. Na końcu znajduje się Button z tekstem Zapisz i jest to jedyny przycisk w całym układzie co także zgadza się z Rysunkiem 4. Rozumienie kodu XAML i jego renderowania jest kluczowe w tworzeniu aplikacji mobilnych ponieważ pozwala na precyzyjne określenie wyglądu i funkcjonalności interfejsu użytkownika i jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu UI.

Pytanie 31

Wskaż kod, który jest funkcjonalnie równoważny zaprezentowanemu poniżej:

switch(nrTel) {
    case 999: opis = "Pogotowie"; break;
    case 998: opis = "Straż"; break;
    case 997: opis = "Policja"; break;
    default: opis = "Inny numer";
}

Kod 1.

with nrTel {
    if (999) opis = "Pogotowie";
    if (998) opis = "Straż";
    if (997) opis = "Policja";
    else opis = "Inny numer";
}

Kod 2.

if (nrTel == 999)
    opis = "Pogotowie";
else if (nrTel == 998)
    opis = "Straż";
else if (nrTel == 997)
    opis = "Policja";
else opis = "Inny numer";

Kod 3.

if (nrTel == 999)
    opis = "Pogotowie";
if (nrTel == 998)
    opis = "Straż";
if (nrTel == 997)
    opis = "Policja";
else
    opis = "Inny numer";

Kod 4.

Opis =
    if (nrTel == 999) => "Pogotowie";
    else if (nrTel == 998) => "Straż";
    else if (nrTel == 997) => "Policja";
    else => "Inny numer";

A. Kod 4.

B. Kod 1.

C. Kod 2.

D. Kod 3.

W tym przypadku Kod 2 jest dokładnym odpowiednikiem funkcjonalnym dla przedstawionej instrukcji switch. To, co tu widać, to klasyczna zamiana konstrukcji switch-case na strukturę if-else if-else, co jest bardzo częstą praktyką w programowaniu, szczególnie w językach, które nie zawsze posiadają rozbudowaną wersję switch. Kod 2 najpierw sprawdza, czy nrTel to 999, jeśli tak – przypisuje "Pogotowie" i nie sprawdza dalszych warunków. Jeśli nie, przechodzi do kolejnego warunku, czyli nrTel == 998, potem 997, w końcu domyślnie daje "Inny numer". Dokładnie tak samo to działało w switchu – tylko jeden warunek się wykonuje i reszta jest ignorowana, co ma znaczenie np. gdybyśmy później rozbudowywali logikę. Takie podejście jest czytelne, uniwersalne i zgodne z dobrymi praktykami kodowania – łatwo to refaktoryzować, debugować i utrzymywać. W wielu firmowych projektach spotkałem się z preferencją dla if-else zamiast switcha, jeśli liczba przypadków nie jest ogromna, bo łatwiej potem dołożyć dodatkowe warunki (np. złożone, nie tylko proste porównanie wartości). Fajnie też wiedzieć, że takie zamiany to podstawa przy migracji kodu między różnymi językami – nie każdy język ma identycznie działający switch. Moim zdaniem, umiejętność takiego przełożenia to dobra baza do nauki algorytmiki i lepszego rozumienia logiki sterowania przepływem kodu.

Pytanie 32

Która z wymienionych metod najlepiej chroni komputer przed złośliwym oprogramowaniem?

A. Właściwie zaktualizowany program antywirusowy

B. Cykliczne wykonywanie kopii zapasowych

C. Stosowanie mocnych haseł

D. Unikanie używania publicznych sieci Wi-Fi

Program antywirusowy to naprawdę istotna rzecz, jeśli chodzi o ochronę komputerów przed złośliwym oprogramowaniem. On w zasadzie non stop monitoruje nasz system i ma za zadanie wyłapywać różne wirusy, trojany, a nawet ransomware, co jest bardzo ważne. Pamiętaj, żeby regularnie aktualizować bazy wirusów, bo dzięki temu będziesz miał zabezpieczenie przed najnowszymi zagrożeniami. Warto też zauważyć, że wiele programów antywirusowych ma dodatkowe opcje, jak na przykład monitorowanie stron www, czy skanowanie e-maili i plików, które pobierasz. To wszystko razem daje lepszą ochronę.

Pytanie 33

Co należy do zadań interpretera?

A. wykonanie skryptu instrukcja po instrukcji

B. sprawdzanie składni całego programu przed jego uruchomieniem

C. ulepszanie większej części kodu, aby przyspieszyć jego wykonanie

D. przekładanie kodu na kod maszynowy

Często spotykam się z myleniem interpretera z kompilatorem i optymalizatorami kodu, co prowadzi do błędnych wyobrażeń o jego działaniu. Zacznijmy od podstaw: przekładanie kodu źródłowego na kod maszynowy to domena kompilatorów, które analizują cały program, optymalizują go i generują plik wykonywalny, który można uruchomić niezależnie od środowiska. Interpreter natomiast nie zajmuje się takim tłumaczeniem, tylko odczytuje kod i wykonuje go na bieżąco, bez zapisywania gotowego programu w formie binarnej. Kolejna kwestia to ulepszanie kodu w celu przyspieszenia jego wykonania – to zadanie specjalistycznych narzędzi optymalizujących, często wbudowanych w kompilatory. Interpreter rzadko kiedy ingeruje w optymalizację kodu, bo jego głównym zadaniem jest wierne odtworzenie logiki programu krok po kroku, a nie poprawianie jego wydajności. Jeżeli chodzi o sprawdzanie składni całego programu przed uruchomieniem, to znów domena kompilatorów – interpreter najczęściej wykrywa błędy dopiero w momencie, gdy dociera do konkretnej instrukcji podczas wykonywania skryptu. To właśnie sprawia, że łatwiej eksperymentować, ale też czasem trudniej jest znaleźć błędy, które ujawniają się dopiero w trakcie działania aplikacji. W mojej ocenie te nieporozumienia wynikają z utożsamiania terminów używanych w teorii kompilacji – warto rozróżniać narzędzia na podstawie ich faktycznej roli w cyklu życia programu. Praktyka pokazuje, że zrozumienie różnicy pomiędzy interpretacją a kompilacją jest kluczowe przy wyborze technologii do realizacji konkretnego projektu. Jeżeli zależy nam na szybkim prototypowaniu lub pracy z kodem interaktywnym – interpreter jest świetny, ale nie będzie generował kodu maszynowego ani zaawansowanie go optymalizował.

Pytanie 34

Jakie oprogramowanie służy jako przykład programu do komunikacji audio-wideo?

A. Slack

B. Google Drive

C. Microsoft Teams

D. Notion

Microsoft Teams to naprawdę fajne narzędzie do komunikacji. Łączy w sobie czat, wideo i audio, więc wszystko masz w jednym miejscu. Zostało stworzone przez Microsoft, żeby ułatwić współpracę w zespołach. To idealne, gdy trzeba prowadzić spotkania online z kilkoma osobami. Myślę, że to super rozwiązanie dla firm, które pracują zdalnie. Dzięki WebRTC jakość transmisji audio i wideo jest naprawdę wysoka. Można w nim organizować spotkania, webinary, a nawet stworzyć przestrzeń dla zespołów projektowych, gdzie można dzielić się plikami i prowadzić dyskusje. A jak jeszcze połączysz go z innymi aplikacjami Microsoft 365, jak OneNote czy SharePoint, to masz pełny zestaw do zarządzania projektami. Dobrze też, że Microsoft Teams dba o ochronę danych osobowych, więc jest bezpieczny dla różnych organizacji.

Pytanie 35

Prezentowana metoda jest realizacją algorytmu

public static String fun1(String str) {
    String output = " ";
    for (var i = (str.length()-1); i >= 0; i--)
        output += str.charAt(i);
    return output;
}

A. odwracającego ciąg

B. sortującego ciąg od znaku o najniższym kodzie ASCII do znaku o najwyższym kodzie

C. wyszukującego literę w ciągu

D. sprawdzającego, czy dany ciąg jest palindromem

W tym zadaniu chodziło o rozpoznanie, co właściwie robi metoda fun1. Jeśli przeanalizujesz kod, to widać, że w pętli for program przechodzi przez wszystkie znaki wejściowego łańcucha od końca do początku i dokleja je do zmiennej output. Efekt? Zwracany napis jest po prostu oryginalnym tekstem zapisanym wspak, czyli odwróconym. To bardzo prosty przykład algorytmu odwracania ciągu znaków. W praktyce takie rozwiązania przydają się choćby wtedy, gdy chcemy sprawdzić, czy łańcuch jest palindromem (choć samo odwracanie to tylko pierwszy krok), przy szyfrowaniu prostymi metodami czy podczas manipulacji danymi wejściowymi, na przykład w edytorach tekstu lub różnych parserach. Moim zdaniem, warto pamiętać o dobrych praktykach – w Javie, jeśli masz do czynienia z wieloma operacjami na napisach, lepiej używać StringBuildera zamiast tworzyć nowe Stringi, bo jest to wydajniejsze pod kątem zarządzania pamięcią. Dla ciekawych: w bibliotekach standardowych Javy już istnieją gotowe narzędzia do odwracania ciągów (np. StringBuilder.reverse()), ale znajomość działania takiego algorytmu pozwala lepiej zrozumieć, jak działają operacje na napisach "pod spodem". Z mojego doświadczenia, umiejętność samodzielnego napisania takich prostych funkcji bardzo pomaga przy nauce bardziej zaawansowanych algorytmów tekstowych oraz rozwija wyobraźnię programistyczną.

Pytanie 36

Szablon MojaTablica oferuje funkcjonalność tablicy z indeksami oraz elementami różnych typów. W oparciu o pokazany kod, który wykorzystuje ten szablon do tworzenia tablicy asocjacyjnej, wskaż definicję, która posługuje się szablonem do zainicjowania tablicy, gdzie indeksami są liczby całkowite, a elementami są napisy?

MojaTablica tab1 = new MojaTablica<string, string>();
tab1["good"] = "dobry";

A. int tab2[] = new MojaTablica()

B. int tab2 = new MojaTablica()

C. MojaTablica tab2 = new MojaTablica()

D. MojaTablica tab2 = MOjaTablica()

Aby utworzyć tablicę asocjacyjną w oparciu o szablon, należy zainicjalizować ją przy użyciu właściwej składni: MojaTablica tab2 = new MojaTablica();. Tego typu deklaracja tworzy obiekt tablicy, gdzie klucze są liczbami całkowitymi, a wartości przechowywane w tablicy to napisy. Tablice asocjacyjne to potężne narzędzie pozwalające na szybkie wyszukiwanie i przechowywanie danych, bazujące na unikalnych kluczach, co umożliwia efektywne zarządzanie złożonymi strukturami danych.

Pytanie 37

Zawarty w ramce opis licencji sugeruje, że mamy do czynienia z licencją

Rodzaj licencji, który zapewnia otwarty dostęp do oprogramowania dla wszystkich użytkowników programu, którego dotyczy: prawo do darmowego użytkowania, kopiowania, rozpowszechniania oraz tworzenia modyfikacji, ulepszania i rozbudowania.

A. Freeware

B. OEM

C. Shareware

D. Open Source

Opis podany w pytaniu idealnie pasuje do koncepcji licencji Open Source. W praktyce oznacza to, że każdy użytkownik ma nie tylko prawo korzystać z oprogramowania za darmo, ale także może pobierać kod źródłowy, analizować go, modyfikować, ulepszać i nawet udostępniać dalej własne warianty. To daje ogromne możliwości rozwoju – nie tylko dla pojedynczych programistów, lecz przede wszystkim dla całych społeczności, które budują narzędzia i rozwiązania dużo szybciej niż zamknięte firmy. Przykłady? Linux, GIMP, LibreOffice, czy nawet przeglądarka Firefox. Moim zdaniem, to jest wręcz fundament nowoczesnego IT – wiele firm (nawet tych największych, typu Google czy Microsoft) opiera się dziś na rozwiązaniach Open Source, bo to daje elastyczność, bezpieczeństwo i transparentność. Branżowe standardy, np. licencja GNU GPL lub MIT, jasno określają zasady współdzielenia i ochrony praw autorskich. Dobra praktyka to zawsze sprawdzić warunki licencji przed wdrożeniem projektu w firmie albo szkole. Fajnie jest też pamiętać, że Open Source to nie tylko darmowość, ale przede wszystkim filozofia dzielenia się wiedzą, co w informatyce często prowadzi do innowacji i lepszej jakości kodu.

Pytanie 38

Zgodnie z informacjami zawartymi w ramce, wskaż, który z rysunków ilustruje element przypisany do klasy Badge określonej w bibliotece Bootstrap?

A. B

B. C

C. A

D. D

Wybrałeś wariant B i to zdecydowanie właściwy trop. Badge w Bootstrapie to nic innego jak taki mały, liczbowy wskaźnik – najczęściej widoczny przy nazwach kategorii, powiadomieniach czy komentarzach – który sygnalizuje użytkownikowi ile czegoś się pojawiło albo ile czeka akcji do wykonania. W praktyce, taki element to nie tylko liczba w kolorowym prostokącie czy kółku, ale też bardzo czytelny komunikat do użytkownika, co się ostatnio zmieniło lub co wymaga uwagi. Właśnie dlatego, w przykładzie B, mamy niebieskie prostokąty z liczbami przy różnych sekcjach (News, Comments, Updates) – to klasyczny przykład badge’a w Bootstrapie, często stylowanego klasą .badge i powiązaną kolorystyką. Warto zwrócić uwagę, że takie badge’e są nie tylko wizualne, ale też semantyczne – są rozpoznawalne przez czytniki ekranu, co jest zgodne z dobrymi praktykami dostępności (WCAG). Stosując badge’e, zwiększamy czytelność i dostępność interfejsu użytkownika, bo od razu wiadomo, gdzie coś nowego się pojawiło. Moim zdaniem, korzystanie z badge’y to jeden z prostszych i skuteczniejszych sposobów na poprawę UX – no i są bardzo łatwe do wdrożenia, wystarczy jedna klasa CSS i gotowe.

Pytanie 39

Który z frameworków bazuje na budowaniu komponentów przy użyciu języka JavaScript?

A. ASP.NET Core

B. Django

C. React.js

D. Node.js

React.js to popularna biblioteka JavaScript, która opiera się na komponencie jako podstawowym elemencie budowy interfejsu użytkownika. Framework ten umożliwia tworzenie dynamicznych i interaktywnych aplikacji webowych, które cechują się wysoką wydajnością. Dzięki wykorzystaniu komponentów, programiści mogą wielokrotnie wykorzystywać te same elementy interfejsu, co znacznie upraszcza zarządzanie kodem i poprawia jego czytelność. React jest szeroko stosowany w budowie Single Page Applications (SPA) i wspiera technologię Virtual DOM, co minimalizuje liczbę operacji na rzeczywistym DOM i zwiększa szybkość renderowania stron. React jest szczególnie polecany do tworzenia nowoczesnych aplikacji webowych o dynamicznych interfejsach, co czyni go jednym z liderów na rynku frontendowym.

Pytanie 40

Wskaż odpowiedź, która używa parafrazowania jako metodę aktywnego słuchania, gdy klient mówi: "Interesuje mnie aplikacja, która działa szybko, niezależnie od tego, czy korzysta z niej kilku czy tysiąc użytkowników"?

A. Czuję pewne wątpliwości w Pani głosie. Czy mogę zadać kilka pytań?

B. Ilu użytkowników planuje z niej skorzystać?

C. Dlaczego Pani potrzebuje takiej aplikacji?

D. Jeśli dobrze zrozumiałam, chodzi o aplikację, która efektywnie obsługuje różne obciążenia

Parafraza to świetna technika, która pomaga zrozumieć, co rozmówca ma na myśli. Jak w tym przypadku – odpowiedź, która mówi: 'Jeśli dobrze rozumiem, chodzi o aplikację, która radzi sobie z różnym obciążeniem,' naprawdę dobrze oddaje to, co klient próbował przekazać. Klient podkreśla, że ważne jest dla niego, aby aplikacja była wydajna, niezależnie od tego, ile osób z niej korzysta. Użycie terminu 'radzi sobie z obciążeniem' jest trafne, bo dotyczy zdolności systemu do przystosowywania się do zmieniającej się liczby użytkowników i ich aktywności. To pokazuje, że konsultant dobrze zrozumiał potrzeby klienta i otwiera możliwości do dalszej rozmowy o technicznych detalach aplikacji, a to jest kluczowe w sprzedaży i budowaniu dobrych relacji z klientem.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej