Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rolnik
Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 15:10
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 15:30

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Kiedy stosuje się przycinanie dziobów oraz amputację grzebienia?

A. w hodowli zarodowej gęsi

B. w hodowli zarodowej kur

C. w chowie przemysłowym kur

D. w chowie masowym indyków

Chow przemysłowy kur, w przeciwieństwie do hodowli zarodowej, koncentruje się na maksymalizacji produkcji mięsa oraz jaj, co często wiąże się z intensywnym zarządzaniem zdrowiem i dobrostanem zwierząt. Przycinanie dziobów oraz amputacja grzebienia są praktykami stosowanymi w celu zmniejszenia agresji oraz zapobiegania urazom, które mogą występować w warunkach dużej gęstości obsady. Standardy i dobre praktyki w hodowli kur przemysłowych podkreślają znaczenie zapobiegania stresowi i konfliktom w grupach, co jest kluczowe dla zapewnienia zdrowia i wydajności stada. Na przykład, przycinanie dziobów, wykonywane często w pierwszych dniach życia piskląt, ma na celu ograniczenie możliwości zadawania sobie nawzajem ran. Takie działania powinny być przeprowadzane zgodnie z wytycznymi weterynaryjnymi, aby zminimalizować ból i cierpienie zwierząt. Ważne jest również, aby hodowcy stosowali te praktyki zgodnie z lokalnymi przepisami oraz standardami dobrostanu zwierząt, takimi jak te ustalone przez organizacje takie jak World Animal Health Organization (OIE).

Pytanie 2

Który z poniższych produktów został zakonserwowany przy użyciu metody biologicznej?

A. Owocowy kompot

B. Kiszona kapusta

C. Mrożony brokuł

D. Suszone śliwki

Kapusta kiszona jest doskonałym przykładem produktu, który został utrwalony metodą biologiczną, znaną jako fermentacja. Proces ten polega na stosowaniu mikroorganizmów, głównie bakterii kwasu mlekowego, które przetwarzają naturalne cukry zawarte w kapuście na kwas mlekowy. W wyniku tego procesu następuje zmiana pH, co skutkuje obniżeniem aktywności mikroorganizmów psujących i wydłużeniem trwałości produktu. Kapusta kiszona nie tylko zyskuje nowy smak, ale również staje się bogata w witaminy, probiotyki i składniki odżywcze, co czyni ją cennym elementem zdrowej diety. Fermentacja kapusty jest zgodna z zasadami dobrej praktyki produkcyjnej, które podkreślają znaczenie higieny i kontrolowania warunków fermentacji, aby uzyskać produkt wysokiej jakości. Przykłady zastosowania kapusty kiszonej obejmują nie tylko jej spożycie w formie sałatki, ale również jako dodatek do dań głównych, co wprowadza nie tylko walory smakowe, ale i zdrowotne.

Pytanie 3

W źle wentylowanych pryzmach ziemniaków, podwyższona temperatura oraz wilgotność powietrza, a także zwiększone stężenie CO2 w otoczeniu mogą sprzyjać wystąpieniu w przechowywanych bulwach rozwoju

A. rizoktoniozy

B. czarnej nóżki

C. mokrej zgnilizny

D. parcha zwykłego

Mokra zgnilizna to choroba wywoływana przez patogeny, najczęściej grzyby, które rozwijają się w warunkach wysokiej wilgotności i temperatury. W źle wietrzonych pryzmach ziemniaków, gdzie panują podwyższone wartości wilgotności względnej i temperatura, warunki te stają się sprzyjające dla rozwoju chorób. Grzyby takie jak Fusarium, Phytophthora i inne mogą powodować zgniliznę bulw, co prowadzi do ich degradacji i strat w plonach. Przechowywanie ziemniaków w odpowiedniej temperaturze (około 4-7°C) oraz zapewnienie dobrego wietrzenia jest kluczowe dla minimalizacji ryzyka wystąpienia mokrej zgnilizny. Warto także monitorować poziom CO2, ponieważ jego zwiększone stężenie sprzyja rozwojowi patogenów. Zastosowanie środków ochrony roślin oraz regularne kontrole jakości przechowywanych bulw mogą skutecznie ograniczyć ryzyko wystąpienia tej choroby.

Pytanie 4

Który z zabiegów uprawowych jest najbardziej kosztowny i zużywa najwięcej energii?

A. bronowanie

B. talerzowanie

C. głęboszowanie

D. włókowanie

Głęboszowanie jest najbardziej energochłonnym i kosztownym zabiegiem uprawowym, ponieważ polega na głębokim spulchnianiu gleby, co wymaga zastosowania specjalistycznych maszyn, takich jak głębosze. Te urządzenia są zaprojektowane do pracy na dużych głębokościach, co pozwala na poprawę struktury gleby, zwiększenie jej przepuszczalności oraz ułatwienie dostępu powietrza do korzeni roślin. Głęboszowanie jest szczególnie ważne w przypadku gleb zwięzłych, które wykazują tendencję do zasklepywania się, co może prowadzić do ograniczonego wzrostu roślin. Przykładem zastosowania głęboszowania może być wprowadzenie go w praktykach gospodarstw rolnych uprawiających zboża czy rośliny okopowe. W kontekście dobrych praktyk, zaleca się przeprowadzanie tego zabiegu co kilka lat, aby zminimalizować koszty eksploatacji sprzętu oraz poprawić ogólną jakość gleby. Zgodnie z normami agrotechnicznymi, głęboszowanie powinno odbywać się na wilgotnej glebie, co zwiększa efektywność zabiegu i minimalizuje ryzyko uszkodzenia struktury gleby.

Pytanie 5

Najlepszym okresem na nawożenie obornikiem użytków zielonych jest

A. wczesna wiosna

B. początek lata

C. późna jesień

D. wczesna jesień

Wybór terminu zastosowania obornika w innych porach roku, takich jak wczesna wiosna, początek lata czy wczesna jesień, wiąże się z poważnymi konsekwencjami, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość użytków zielonych oraz na środowisko. Wczesna wiosna to czas intensywnego wzrostu roślin, kiedy ich zapotrzebowanie na składniki pokarmowe jest najwyższe, a użycie obornika może prowadzić do wypłukiwania azotu w wyniku opadów deszczu, co z kolei może skutkować zanieczyszczeniem wód gruntowych. Początek lata to również niewłaściwy moment, ponieważ rośliny mogą nie zdążyć skorzystać z pełnej wartości odżywczej obornika przed zbiorem, co ogranicza jego efektywność. Wczesna jesień również nie jest optymalnym terminem, gdyż obornik wprowadzony o tej porze może nie zostać w pełni przetworzony przez mikroorganizmy glebowe przed nadejściem zimy, co prowadzi do marnotrawienia cennych składników odżywczych. Wybierając niewłaściwy termin stosowania obornika, można nie tylko zredukować jego potencjalne korzyści, ale także zwiększyć ryzyko strat ekologicznych, dlatego kluczowe jest zrozumienie cyklu wzrostu roślin oraz właściwości gleby, aby zwiększyć efektywność nawożenia i dbać o zrównoważony rozwój rolnictwa.

Pytanie 6

Przepływ wody w poidłach dla prosiąt po odsadzeniu, przy prawidłowo wyregulowanej instalacji wodnej, powinien wynosić

Grupa zwierząt	Prędkość przepływu wody (l/min)
Prosięta ssące Warchlaki Tuczniki Lochy luźne i prośne Lochy karmiące	< 0,5 0,5 ÷ 0,8 0,9 ÷ 1,2 1,5 ÷ 2 >4

A. < 0,5 l/min

B. 0,9 ÷ 1,2 l/min

C. 0,5 ÷ 0,8 l/min

D. > 4 l/min

Odpowiedzi, które wskazują na przepływ wody poniżej 0,5 l/min lub powyżej 0,8 l/min, są nieprawidłowe z kilku powodów. Przepływ poniżej 0,5 l/min może prowadzić do problemów z nawodnieniem prosiąt, ponieważ w takich warunkach zwierzęta mogą mieć trudności z dostępem do niezbędnej ilości wody. W praktyce, zbyt niski przepływ może skutkować odwodnieniem, co manifestuje się spadkiem masy ciała, osłabieniem układu odpornościowego oraz zwiększoną podatnością na choroby. Natomiast przepływ przekraczający 0,8 l/min, choć może wydawać się korzystny, w rzeczywistości może prowadzić do marnotrawstwa wody i niepożądanych warunków w pomieszczeniach hodowlanych. Nadmiar wody stwarza idealne warunki do rozwoju bakterii i pasożytów, co może prowadzić do infekcji i innych komplikacji zdrowotnych. Właściwe ustawienie przepływu w poidłach jest zatem fundamentalne dla zapewnienia optymalnych warunków hodowli. Warto również zauważyć, że standardy w zakresie dobrostanu zwierząt oraz praktyki hodowlane wyraźnie określają normy dotyczące dostępu do wody, które mają na celu minimalizację ryzyka związanego z nieodpowiednim nawodnieniem. Dlatego kluczowe jest, aby hodowcy dokładnie monitorowali i regulowali przepływ wody w poidłach, aby dostosować go do potrzeb swoich zwierząt.

Pytanie 7

Na kompleksie żytnim o bardzo niskiej jakości można uprawiać

A. słonecznik

B. łubin biały

C. łubin żółty

D. peluszka

Łubin żółty jest rośliną strączkową, która doskonale przystosowuje się do warunków uprawy na kompleksie żytnim bardzo słabym. Jego zdolność do wiązania azotu atmosferycznego sprawia, że podnosi on wartość nawozową gleby, co jest szczególnie istotne w przypadku użytków słabszych, gdzie zasobność w składniki pokarmowe jest ograniczona. Przykładowo, łubin żółty poprawia strukturę gleby, zwiększa jej przepuszczalność oraz wspomaga rozwój mikroorganizmów glebowych. W praktyce roślina ta może być stosowana w płodozmianie jako międzyplon, co nie tylko sprzyja regeneracji gleby, ale również redukuje erozję i chwasty. Dodatkowo, wysoka zawartość białka w nasionach łubinu żółtego czyni go cennym materiałem paszowym dla zwierząt, co może być korzystne dla rolników, którzy prowadzą hodowlę zwierząt.

Pytanie 8

Która rasa bydła należy do ras mięsnych?

A. Polska czerwona

B. Charolaise

C. Jersey

D. Nizinna czarno - biała

Rasa Charolaise jest uznawana za jedną z najważniejszych ras mięsnych bydła na świecie, znana ze swoich doskonałych walorów rzeźnych. Charolaise pochodzi z regionu Charolais we Francji i charakteryzuje się dużą masą mięśniową oraz niską zawartością tłuszczu w mięsie, co czyni ją bardzo pożądaną w przemyśle mięsnym. W praktyce, bydło tej rasy osiąga dużą wydajność w produkcji mięsa, co przyczynia się do opłacalności hodowli. Charolaise jest często krzyżowana z innymi rasami, co pozwala na uzyskanie jeszcze lepszych parametrów rzeźnych, jak na przykład wyższa jakość mięsa oraz lepsze przystosowanie do warunków hodowlanych. W hodowli zwraca się szczególną uwagę na cechy takie jak przyrosty masy ciała, wydajność mięsa oraz jakość tuszy, które są kluczowe dla sukcesu ekonomicznego. Rasa ta jest również ceniona za swoje łagodne usposobienie, co ułatwia jej hodowlę.

Pytanie 9

Jakie substancje chemiczne są wykorzystywane do ochrony roślin przed infekcjami grzybowymi?

A. moluskocydy

B. fungicydy

C. zoocydy

D. herbicydy

Fungicydy to substancje chemiczne stosowane do ochrony roślin przed chorobami grzybowymi, które mogą znacząco wpływać na plony i zdrowie roślin. Działają one poprzez zwalczanie grzybów patogenicznych, które powodują choroby takie jak mączniak prawdziwy, rdza czy zgnilizna. Przykłady fungicydów obejmują substancje aktywne takie jak tebuconazol, azoksystrobina, czy propikonazol, które są powszechnie stosowane w rolnictwie. W praktyce, stosowanie fungicydów musi być zgodne z odpowiednimi normami ochrony roślin oraz zaleceniami dotyczącymi ilości i terminu aplikacji, aby maksymalizować ich skuteczność oraz minimalizować ryzyko wystąpienia oporności. Ważne jest również monitorowanie upraw, aby stosować fungicydy w odpowiednich momentach, co jest kluczowe dla skutecznej ochrony roślin i utrzymania wysokiej jakości plonów. Dobre praktyki branżowe wskazują na konieczność rotacji fungicydów, co pomaga w zapobieganiu rozwojowi oporności grzybów na te substancje.

Pytanie 10

Jaką roślinę zaleca się do hodowli na lekkich i suchych glebach?

A. peluszka

B. wyka jara

C. wyka ozima

D. lucerna

Wyka ozima (Vicia sativa var. sativa) jest rośliną strączkową, która doskonale sprawdza się w uprawach na glebach lekkich i suchych, co czyni ją idealnym wyborem dla rolników zmagających się z takimi warunkami. Charakteryzuje się dużą odpornością na suszę oraz zdolnością do efektywnego wykorzystania wody, co pozwala na uzyskanie satysfakcjonujących plonów nawet w trudnych warunkach glebowych. Ponadto, wyka ozima ma pomocnicze właściwości w zakresie poprawy jakości gleby, gdyż wzbogaca ją w azot dzięki symbiozie z bakteriami brodawkowymi. To z kolei sprzyja zrównoważonemu rozwojowi roślin w kolejnych cyklach uprawnych. W praktyce, wyka ozima często stosowana jest w płodozmianach jako roślina wsiewna, co pozwala na minimalizację erozji glebowej oraz ograniczenie występowania chwastów. Warto również wspomnieć, że wyka ozima jest rośliną o wysokiej wartości odżywczej, co czyni ją cennym składnikiem paszowym dla zwierząt.

Pytanie 11

Jak ocenia się zdolność firmy do regulowania swoich krótkoterminowych zobowiązań?

A. płynności finansowej

B. rynku kapitałowego

C. efektywności operacyjnej

D. rentowności operacyjnej

Wskaźniki płynności finansowej są kluczowym narzędziem oceny zdolności przedsiębiorstwa do spłaty swoich krótkoterminowych zobowiązań. Najczęściej stosowane wskaźniki to wskaźnik bieżący (current ratio) oraz wskaźnik szybkiej płynności (quick ratio), które pozwalają na analizę stosunku aktywów bieżących do zobowiązań bieżących. Na przykład, wskaźnik bieżący oblicza się, dzieląc aktywa bieżące przez zobowiązania bieżące, co wskazuje, czy przedsiębiorstwo dysponuje wystarczającymi zasobami, aby pokryć swoje zobowiązania w krótkim okresie. Praktyczne zastosowanie tych wskaźników pomaga menedżerom finansowym w podejmowaniu decyzji dotyczących zarządzania kapitałem obrotowym oraz planowania płynności. W obliczeniach warto również uwzględnić standardy branżowe, które mogą różnić się w zależności od sektora, co pozwala na dokładniejszą analizę i porównanie efektywności zarządzania płynnością w różnych przedsiębiorstwach.

Pytanie 12

W piecach grzewczych zasilanych biomasą, jakie źródła energii nie są dozwolone?

A. słomy zbożowej

B. węgla kamiennego

C. oleju roślinnego

D. wierzby energetycznej

Węgiel kamienny nie jest stosowany jako źródło energii w kotłach grzewczych ogrzewanych biomasą, ponieważ te kotły są zaprojektowane do spalania odnawialnych źródeł energii, takich jak biomasa. Biomasa to materia organiczna pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego, która może być przetwarzana na energię. Wierzba energetyczna oraz słoma zbożowa to przykłady materiałów, które można efektywnie spalać w kotłach biomasowych, co przyczynia się do ograniczenia emisji dwutlenku węgla i wspiera zrównoważone zarządzanie zasobami naturalnymi. Węgiel kamienny, będący kopaliną, jest źródłem energii nieodnawialnej, co stoi w sprzeczności z ideą zrównoważonego rozwoju i ekologii. W praktyce, korzystanie z biomasy w kotłach grzewczych przyczynia się do zmniejszenia śladu węglowego, a także może wspierać lokalnych producentów surowców. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak ISO 14001, przedsiębiorstwa powinny dążyć do minimalizacji negatywnego wpływu na środowisko, co czyni biomasę bardziej odpowiednim wyborem niż węgiel.

Pytanie 13

Wyznacz, ile nawozu należy użyć na 1 ha uprawy kukurydzy przy zakładanym plonie 60 ton zielonej masy, jeśli na każde 10 ton zielonej masy przypada 90 kg nawozu?

A. 1 080 kg

B. 190 kg

C. 540 kg

D. 1 200 kg

Aby obliczyć ilość nawozu potrzebną do uprawy 1 ha kukurydzy przy przewidywanym plonie 60 ton zielonki, należy zastosować proporcjonalną metodę. Na 10 ton zielonej masy przypada 90 kg nawozu. Zatem dla 60 ton zielonki, obliczenia wyglądają następująco: (60 ton / 10 ton) * 90 kg = 540 kg nawozu. To podejście opiera się na zasadach agrotechnicznych, które wskazują na konieczność dostosowania dawek nawozów do przewidywanego plonu, co jest zgodne z dobrą praktyką rolniczą. Właściwe dawkowanie nie tylko wspiera wzrost plonów, ale również minimalizuje ryzyko strat związanych z nadmiernym nawożeniem, co może prowadzić do zanieczyszczenia środowiska. W praktyce, taka dawka nawozu zapewnia odpowiednią ilość składników odżywczych dla roślin, co jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnych wyników produkcyjnych.

Pytanie 14

Mięsień, który rozdziela klatkę piersiową od brzucha, to

A. przepona

B. opłucna

C. łopatka

D. brzusiec

Wybór opłucnej, brzuśca lub łopatki jako odpowiedzi na pytanie o mięsień oddzielający klatkę piersiową od jamy brzusznej wskazuje na niedostateczne zrozumienie anatomii ciała ludzkiego. Opłucna to błona surowicza otaczająca płuca, nie pełni jednak funkcji mięśniowej i nie oddziela klatki piersiowej od jamy brzusznej. Nie jest to struktura anatomiczna, która mogłaby być mylona z funkcją przepony. Z kolei brzusiec to termin odnoszący się do części mięśnia, a nie do całego mięśnia jako takiego, co może prowadzić do błędnych wniosków o jego funkcji. W kontekście anatomicznym brzusiec nie jest określeniem samego mięśnia odpowiedzialnego za oddychanie i separację tych dwóch jam ciała. Łopatka natomiast jest kością, która stanowi część obręczy barkowej, a nie mięśniem i nie ma bezpośredniego związku z oddzielaniem klatki piersiowej od jamy brzusznej. Osoby udzielające tych odpowiedzi mogą mylić pojęcia anatomiczne, co prowadzi do nieporozumień dotyczących lokalizacji i funkcji różnych struktur w organizmie. Zrozumienie roli przepony jest kluczowe w leczeniu i rehabilitacji pacjentów z problemami oddechowymi, a także w kontekście anestezji i chirurgii, gdzie jej funkcja jest niezastąpiona.

Pytanie 15

Najlepiej fermentują pasze o

A. wysokim poziomie cukrów i wysokim poziomie białka

B. średnim poziomie cukrów i niskim poziomie białka

C. wysokim poziomie cukrów i niskim poziomie białka

D. niskim poziomie cukrów i wysokim poziomie białka

Kiszenie pasz jest procesem, który pozwala na konserwację materiałów roślinnych i ich przekształcenie w wartościowy pokarm dla zwierząt. Pasze o wysokiej zawartości cukrów, a jednocześnie niskiej zawartości białka, najlepiej nadają się do kiszenia, ponieważ cukry są kluczowym źródłem energii dla bakterii mlekowych biorących udział w fermentacji. Wysoka zawartość cukrów sprzyja tworzeniu kwasu mlekowego, co obniża pH i utrudnia rozwój niepożądanych mikroorganizmów. Dodatkowo, niska zawartość białka minimalizuje ryzyko nadkwaśnienia, które może prowadzić do degradacji paszy. Przykłady dobrych źródeł cukru to buraki cukrowe czy kiszona trawa, które są często stosowane w praktyce rolniczej. Standardy dotyczące produkcji pasz wskazują na konieczność zapewnienia odpowiednich warunków do fermentacji, które pozwolą na ich długoterminowe przechowywanie oraz utrzymanie wartości odżywczych, co jest kluczowe dla zdrowia zwierząt. Właściwe dobranie składu paszy pod kątem zawartości cukrów i białka jest zatem fundamentem skutecznego procesu kiszenia.

Pytanie 16

Wyznacz koszt wytworzenia 1 tony pszenicy, przy założeniu, że:
- koszty zmienne wynoszą 35 000 zł,
- koszty stałe wynoszą 5 000 zł,
- całkowita produkcja to 500 ton.

A. 70 zł/tonę

B. 60 zł/tonę

C. 10 zł/tonę

D. 80 zł/tonę

Aby obliczyć koszt jednostkowy produkcji 1 tony pszenicy, należy uwzględnić zarówno koszty zmienne, jak i stałe. Koszty zmienne wynoszą 35 000 zł, co oznacza, że są one bezpośrednio związane z wielkością produkcji. Koszty stałe wynoszą 5 000 zł i pozostają niezmienne niezależnie od produkcji. Całkowity koszt produkcji można obliczyć poprzez dodanie tych dwóch kosztów. Całkowity koszt = koszty zmienne + koszty stałe = 35 000 zł + 5 000 zł = 40 000 zł. Następnie, aby uzyskać koszt jednostkowy, dzielimy całkowity koszt przez wielkość produkcji: koszt jednostkowy = całkowity koszt / wielkość produkcji = 40 000 zł / 500 ton = 80 zł/tonę. Jest to kluczowy element zarządzania kosztami, który pozwala na efektywne planowanie produkcji oraz ustalanie cen sprzedaży. Przykładowo, wiedza na temat kosztów jednostkowych może pomóc w podejmowaniu decyzji dotyczących optymalizacji procesów produkcyjnych lub w negocjacjach z dostawcami surowców.

Pytanie 17

Kiszonki powinny być podawane tylko

A. z liści buraka cukrowego

B. z kukurydzy i lucerny

C. z koniczyny i zielonki z żyta

D. z ziemniaków i wyki

Podawanie kiszonek pochodzących z innych źródeł, takich jak ziemniaki, wyka, koniczyna, zielonka z żyta czy kukurydza oraz lucerna, nie jest optymalnym rozwiązaniem w kontekście żywienia zwierząt. Kiszonki z ziemniaków i wyki mogą nie dostarczać odpowiedniej ilości błonnika oraz składników odżywczych, co może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak zaburzenia trawienia. Koniczyna i zielonka z żyta, choć wartościowe, w kiszonej formie mogą być trudniejsze do strawienia przez niektóre zwierzęta, co z kolei może negatywnie wpływać na ich zdrowie i wydajność. Ponadto, stosowanie kukurydzy i lucerny jako baz kiszonkowej może prowadzić do nadmiaru skrobi w diecie, co jest niepożądane, szczególnie dla bydła mlecznego. Nadmiar skrobi prowadzi do kwasicy żwacza, co jest poważnym zagrożeniem dla zdrowia bydła. W kontekście standardów żywienia, ważne jest, aby stosować sprawdzone źródła pasz wysokiej jakości, które są odpowiednio zbilansowane i dostosowane do potrzeb zwierząt. W praktyce, wiele gospodarstw rolnych, które stosują kiszonki z alternatywnych źródeł, zauważa obniżenie efektywności produkcji oraz wzrost problemów zdrowotnych, co negatywnie wpływa na rentowność działalności. Dlatego kluczowe jest, aby wybierać kiszonki, które są nie tylko źródłem składników odżywczych, ale także bezpieczne i dobrze strawne dla zwierząt.

Pytanie 18

Wskaż system hodowli bydła mięsnego, który gwarantuje:
- dostęp zwierząt do najlepszej i najzdrowszej paszy,
- mniejsze straty paszy, oszczędność pracy,
- niższe wydatki, lepsze warunki sprzyjające zdrowiu zwierząt?

A. Utrzymanie pastwiskowe

B. Utrzymanie oborowe, wolnostanowiskowe

C. Utrzymanie uwięziowe, ściołowe

D. Utrzymanie kombiboksowe

Utrzymanie pastwiskowe bydła mięsnego to system, który szczególnie sprzyja zdrowiu zwierząt i efektywności produkcji. W tym systemie bydło ma stały dostęp do świeżej trawy, co pozwala na naturalne odżywianie. Trawa pastwiskowa jest bogata w niezbędne składniki odżywcze, co przyczynia się do lepszego wzrostu i kondycji zwierząt. Mniejsze straty paszy są osiągane dzięki temu, że zwierzęta spożywają pokarm w sposób bardziej naturalny, bez strat związanych z przechowywaniem i podawaniem paszy w oborze. Dodatkowo, system ten zmniejsza potrzebę pracy ludzkiej, ponieważ zwierzęta mogą same wybierać pożywienie na pastwisku. W dłuższym okresie, obniżają się również koszty produkcji, co czyni go bardziej ekonomicznym w porównaniu do innych systemów. Zgodnie z dobrymi praktykami hodowlanymi, taki model jest zgodny z zasadami zrównoważonego rozwoju, promując dobrostan zwierząt oraz ochronę środowiska. Warto podkreślić, że utrzymanie pastwiskowe może również poprawić jakość mięsa, co ma znaczenie dla rynku i konsumentów.

Pytanie 19

Ile krów można maksymalnie hodować w ekologicznym gospodarstwie o powierzchni 18 ha, aby gęstość zwierząt nie była wyższa niż 2 DJP/ha?

A. 28 szt.

B. 38 szt.

C. 36 szt.

D. 18 szt.

No to tak, 36 krów to jest ta właściwa liczba. Wynika to z przepisów dotyczących ekologicznemu gospodarstw, które mówią, że dla 18 hektarów można mieć maksymalnie 2 DJP na hektar. Więc, jak to przeliczymy, to wychodzi 36 (18 ha razy 2 DJP na ha). A jedna krowa to jedna DJP, więc 36 krów spokojnie zmieści się w naszym gospodarstwie. Warto też wiedzieć, że te zasady są zgodne z unijnymi normami, które mają na celu zadbanie o dobrostan zwierząt i ochronę środowiska. Na pewno gospodarstwa ekologiczne powinny też brać pod uwagę takie sprawy jak dostępność paszy czy zarządzanie obornikiem, bo to wszystko wpływa na to, jak działa cały system.

Pytanie 20

Jaką ilość ton ziemniaków trzeba przygotować do posadzenia na działce o powierzchni 2 ha, przy normie wynoszącej 25 dt/ha?

A. 2,51

B. 2,01

C. 5,01

D. 4,01

Poprawna odpowiedź wynika z zastosowania normy wysiewu ziemniaków, która wynosi 25 dt/ha. Aby obliczyć całkowitą ilość ziemniaków potrzebną do sadzenia na polu o powierzchni 2 ha, wystarczy pomnożyć normę przez powierzchnię. Wzór obliczeniowy wygląda następująco: 25 dt/ha * 2 ha = 50 dt. Przeliczając dekagramy na tony, należy pamiętać, że 1 tonę to 100 dt, co oznacza, że 50 dt to 0,5 tony. W kontekście praktycznym, odpowiednie przygotowanie materiału sadzeniowego to klucz do uzyskania wysokich plonów. Warto również zwrócić uwagę na zdrowotność bulw oraz ich uprzednie traktowanie fungicydami, co jest zgodne z dobrą praktyką rolniczą. Odpowiednia technika sadzenia oraz właściwy dobór odmiany również mają znaczący wpływ na efektywność uprawy. Ponadto, przestrzeganie norm wysiewu zgodnych z doświadczeniem lokalnych plantatorów oraz zaleceniami agencji rolniczych przyczynia się do optymalizacji kosztów i zwiększenia plonów.

Pytanie 21

Ziarno owsa powinno być podawane zdrowym, dorosłym koniom

A. rozgniecione.

B. po zmieleniu.

C. namoczone przez 3-4 dni.

D. w postaci całej.

Podawanie owsa w formie ześrutowanej, gniecionej lub moczonej przez kilka dni może doprowadzić do szeregu problemów zdrowotnych u koni. Ześrutowanie owsa, chociaż może ułatwiać jego trawienie, powoduje szybszą oksydację tłuszczów, co może prowadzić do utraty wartości odżywczej oraz wytwarzania niezdrowych substancji. Dodatkowo, gniecenie ziarna zmienia jego strukturę, co może negatywnie wpłynąć na procesy trawienne, a także prowadzić do problemów z jamą ustną, takich jak podrażnienia. Podobnie, moczenie owsa przez dłuższy czas może sprzyjać rozwojowi pleśni i bakterii, co jest niebezpieczne dla zdrowia koni. Właściwe podejście do żywienia koni zakłada, że pasze powinny być jak najmniej przetwarzane, co pozwala na zachowanie ich naturalnych właściwości i składników odżywczych. Ważne jest, aby unikać popularnej mylnych przekonań, że przetwarzać pasze należy zawsze, aby były one zdrowsze. W rzeczywistości, zdrowe, dorosłe konie są przystosowane do trawienia całych ziaren, co jest zgodne z ich naturalnymi nawykami żywieniowymi. Dobrą praktyką jest również konsultacja z weterynarzem lub specjalistą ds. żywienia zwierząt w celu dostosowania diety do indywidualnych potrzeb danego konia.

Pytanie 22

Jaką ilość ton kiszonki z kukurydzy można przechować w silosie o wymiarach 2 m x 10 m x 36 m, jeżeli 1 m3 kiszonki z kukurydzy ma masę 0,6 tony?

A. 720 t

B. 600 t

C. 432 t

D. 1200 t

Aby obliczyć ilość kiszonki z kukurydzy, którą można zmagazynować w silosie o wymiarach 2 m x 10 m x 36 m, najpierw należy obliczyć objętość silosu. Obliczamy objętość jako iloczyn jego wymiarów: 2 m * 10 m * 36 m = 720 m3. Następnie, korzystając z informacji, że 1 m3 kiszonki waży 0,6 tony, możemy obliczyć całkowitą wagę kiszonki: 720 m3 * 0,6 t = 432 tony. Tego typu obliczenia są istotne w praktyce rolniczej, gdzie właściwe zarządzanie przestrzenią magazynową jest kluczowe dla efektywności produkcji. Zgodnie z dobrymi praktykami w branży, należy również uwzględnić odpowiednie warunki przechowywania, aby zapewnić jakość i trwałość przechowywanych materiałów, co potwierdzają opracowania dotyczące przechowywania kiszonek w silosach.

Pytanie 23

Jak obliczamy zysk z działalności operacyjnej firmy?

A. do zysku na sprzedaży dodając pozostałe przychody operacyjne i odejmując pozostałe koszty operacyjne

B. do zysku brutto dodając zyski nadzwyczajne i odejmując straty nadzwyczajne

C. od zysku brutto odejmując podatek dochodowy

D. od zysku z działalności gospodarczej odejmując koszty finansowe i dodając przychody finansowe

Zysk z działalności operacyjnej przedsiębiorstwa oblicza się, dodając do zysku na sprzedaży pozostałe przychody operacyjne i odejmując pozostałe koszty operacyjne. Zysk na sprzedaży to pierwotny wynik uzyskany z działalności operacyjnej, który uwzględnia przychody ze sprzedaży towarów oraz usług i koszty bezpośrednio z nimi związane, takie jak koszty wytworzenia. Pozostałe przychody operacyjne mogą obejmować np. zyski ze sprzedaży aktywów trwałych, natomiast pozostałe koszty operacyjne mogą odnosić się do wydatków, które nie są ściśle związane z podstawową działalnością, takich jak amortyzacja czy koszty wynajmu. Przykładowo, jeśli firma sprzedaje maszyny, dochód z tej transakcji będzie traktowany jako pozostały przychód operacyjny. Stosowanie tej metody obliczeń jest zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości (MSSF), które promują przejrzystość i dokładność w raportowaniu finansowym, co jest kluczowe dla interesariuszy i inwestorów.

Pytanie 24

Nadmiar nawożenia upraw rolniczych saletrą amonową na glebach o lekkiej strukturze może prowadzić do

A. zatrucia pożytecznych owadów oraz ryb

B. istotnego obniżenia pH gleby, nawet do wartości około 4,0

C. konieczności stosowania nawożenia dolistnego w tych uprawach

D. szkodliwego wzrostu stężenia azotu w wodach gruntowych

Stwierdzenia dotyczące zatrucia pożytecznych owadów i ryb oraz konieczności stosowania nawożenia dolistnego są oparte na nieprawidłowym zrozumieniu skutków przenawożenia i ekologii systemów rolniczych. Zatrucie owadów i ryb nie jest bezpośrednio związane z użyciem saletry amonowej. Chociaż nadmiar azotanów w wodach może wpływać na jakość życia wodnego, to kluczowym czynnikiem jest nie tylko obecność nawozów, ale także ich przetwarzanie przez mikroorganizmy w glebie i wodzie. Podobnie, nawożenie dolistne nie jest odpowiedzią na problem przenawożenia, lecz metodą, która może być stosowana w określonych warunkach. W praktyce, stosowanie nawożenia dolistnego nie eliminuje ryzyka przenawożenia, a jedynie zmienia sposób aplikacji składników pokarmowych. Co więcej, obniżenie pH gleby do wartości około 4,0 z reguły nie jest efektem przenawożenia saletrą amonową, gdyż bardziej skrajne zmiany pH są związane ze stosowaniem nawozów kwaśnych. Zrozumienie tych zjawisk jest kluczowe w kontekście zrównoważonego rolnictwa, gdzie nie tylko chodzi o dostarczanie składników pokarmowych, ale także o ochronę ekosystemów oraz zachowanie równowagi w środowisku naturalnym.

Pytanie 25

Na podstawie analizy danych w tabeli można stwierdzić, ze największą zimotrwałość wśród roślin zbożowych wykazuje

Zboże	Temperatura kiełkowania [°C]	Minimalna temperatura rozwoju [°C]	Optymalna temperatura rozwoju [°C]	Wytrzymałość na spadek temperatury bez okrywy śnieżnej do [°C]
Jęczmień ozimy	3 – 4	14	20 – 24	-15
Pszenica ozima	2 – 3	12 – 15	16 – 20	-20
Pszenżyto ozime	2	10 -15	16 – 25	-25
Żyto	1	2	15 – 18	-30

A. żyto.

B. pszenica ozima.

C. jęczmień ozimy.

D. pszenżyto ozime.

Żyto jest rośliną zbożową, która charakteryzuje się wyjątkową zimotrwałością, co czyni ją niezwykle cenioną w uprawach w chłodniejszych klimatach. Z danych zawartych w analizowanej tabeli wynika, że żyto może przetrwać spadki temperatury do -30°C, co jest istotnym atutem w kontekście zmieniającego się klimatu oraz nieprzewidywalnych warunków pogodowych. Taki poziom zimotrwałości czyni żyto idealnym wyborem dla rolników, którzy chcą zabezpieczyć swoje plony przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Ponadto, w praktyce agronomicznej, żyto jest często stosowane w płodozmianach oraz jako roślina okrywowa, co dodatkowo wspiera utrzymanie struktury gleby i ogranicza erozję. Warto także zaznaczyć, że w odpowiednich warunkach glebowych i pogodowych, żyto potrafi uzyskać dobry plon, co może przyczynić się do zwiększenia rentowności gospodarstw rolnych. Tak więc, znajomość właściwości zimotrwałych roślin zbożowych jest kluczowa dla skutecznego zarządzania uprawami i adaptacji do zmieniających się warunków klimatycznych.

Pytanie 26

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz koszt środków ochrony roślin zastosowanych w produkcji jęczmienia jarego na powierzchni uprawy 5 ha.

Środki ochrony roślin w uprawie 1 ha jęczmienia jarego
Preparat	Dawka (kg/l/ha)	Cena (zł l/ha)
Mustang 306 SE	0,5	125,00
Bumper 250 EC	0,5	86,00
Fury 100EW	0,1	127,00

A. 338,00 zł

B. 1 690,00 zł

C. 591,00 zł

D. 118,20 zł

Poprawna odpowiedź to 591,00 zł, co wynika z prawidłowego obliczenia całkowitego kosztu środków ochrony roślin dla uprawy jęczmienia jarego na powierzchni 5 ha. Aby dojść do tej wartości, należy najpierw ustalić koszt środków ochrony na 1 ha, sumując koszty wszystkich używanych preparatów. Następnie, mnożymy tę wartość przez 5 ha, co daje nam całkowity koszt. W praktyce, takie obliczenia są niezbędne dla rolników, aby właściwie planować budżet na ochronę roślin. Dobrą praktyką jest także monitorowanie kosztów w kontekście efektywności zastosowanych środków, co pozwala na optymalizację wydatków w przyszłości. Prawidłowe oszacowanie kosztów środków ochrony roślin jest kluczowe, aby zapewnić zdrowy rozwój upraw oraz minimalizować straty. Należy również pamiętać o zwróceniu uwagi na normy i regulacje dotyczące stosowania pestycydów, aby zapewnić zgodność z przepisami ochrony środowiska oraz zdrowia publicznego.

Pytanie 27

Na podstawie danych z tabeli wskaż preparat, który należy zastosować przed zbiorem rzepaku, w celu przyśpieszenia dojrzewania nasion.

Środki ochrony roślin dostępne w gospodarstwie
Herbicydy	Navigator 360 SL
Fungicydy	Agristar 250 SC
Insektycydy	Inazuma 130 WG
Desykanty	Reglone 200 SL

A. Inazuma 130 WG

B. Agristar 250 SC

C. Navigator 360 SL

D. Reglone 200 SL

Preparat Reglone 200 SL jest desykantem, co oznacza, że jego głównym zadaniem jest przyspieszanie dojrzewania roślin poprzez eliminację nadmiaru wilgoci w ich tkankach. W przypadku rzepaku, stosowanie desykantów jest kluczowe, ponieważ pozwala na synchronizację zbioru, co jest istotne dla jakości nasion i ich plonów. Reglone 200 SL działa poprzez szybkie wnikanie do rośliny, co skutkuje obumarciem liści i strąków, a tym samym przyspiesza proces dojrzewania nasion. Praktyczne zastosowanie tego preparatu powinno odbywać się w odpowiednim czasie, zazwyczaj w momencie, gdy co najmniej 30% strąków jest w fazie dojrzałości. Zastosowanie Reglone 200 SL zgodnie z zaleceniami producenta oraz z uwzględnieniem lokalnych warunków klimatycznych i glebowych, jest zgodne z najlepszymi praktykami agrotechnicznymi. Dodatkowo, preparat ten może być stosowany w połączeniu z innymi środkami ochrony roślin, co pozwala na uzyskanie jeszcze lepszych efektów w ochronie upraw.

Pytanie 28

Marketing skoncentrowany realizowany jest przez przedsiębiorstwo wytwarzające

A. makarony przeróżnych typów, kasze, płatki owsiane oraz kukurydziane

B. napoje gazowane i niegazowane, zarówno te bez cukru, jak i z dodatkiem słodzików

C. dżemy o obniżonej zawartości cukru przeznaczone dla osób z cukrzycą

D. kompoty, soki owocowe, przeciery oraz dżemy w różnych wariantach

Wybierając produkty jak makarony, kasze czy płatki owsiane, jakoś nie wpisuje się to w strategię marketingu skoncentrowanego. Te produkty są po prostu za szerokie i adresowane do ogółu, a to nie o to chodzi w niszowym marketingu. Można powiedzieć, że oferta jest zróżnicowana, ale nie odpowiada na specyficzne potrzeby, co jest kluczowe w takim podejściu. Podobnie jest z napojami gazowanymi i niegazowanymi, które są raczej dla masowego odbiorcy. Nawet kompoty i soki owocowe nie trafiają w sedno, bo nie spełniają wymagań zdrowotnych. W każdej z tych odpowiedzi brakuje zrozumienia, że w skutecznym marketingu skupionym chodzi o unikalne rozwiązania, które odpowiadają na wąsko określone potrzeby grupy docelowej. Taki błąd w myśleniu może prowadzić do kiepskich decyzji strategicznych, które zamiast przyciągnąć klientów, mogą wręcz zaszkodzić marce.

Pytanie 29

Jakiego ciągnika najlepiej użyć do działań pielęgnacyjnych w uprawach międzyrzędowych?

A. z dużym prześwitem i zmiennym rozstawie kół

B. z dużym prześwitem i niezmiennym rozstawie kół

C. z małym prześwitem i niezmiennym rozstawie kół

D. z małym prześwitem i zmiennym rozstawie kół

Wybór ciągnika z dużym prześwitem i zmiennym rozstawem kół do prac w uprawach międzyrzędowych to naprawdę dobry pomysł. Duży prześwit pozwala na swobodne przejazdy, co jest kluczowe, żeby nie uszkodzić roślin. Dzięki temu unikamy problemów z liśćmi i innymi częściami roślin, co ma znaczenie zwłaszcza w intensywnych uprawach. Zmienny rozstaw kół daje nam możliwość dostosowania pojazdu do różnych warunków glebowych i rozstawu roślin, więc pracuje się dużo lepiej. Na przykład, przy uprawie warzyw, różne rzędy mogą wymagać różnych szerokości przejazdu. To zdecydowanie ułatwia manewrowanie w trudnych warunkach i sprawia, że zabiegi agrotechniczne są bardziej precyzyjne. Co więcej, ta metoda pomaga w utrzymaniu jakości gleby, bo ogranicza kompaktację i nadmierne ubijanie, co jest teraz bardzo ważne w zrównoważonym rolnictwie.

Pytanie 30

Najlepsze efekty w hodowli uzyskuje się przy użyciu rasy

A. czarno - biała

B. charolais

C. jersey

D. duńska czerwona

Rasa jersey to raczej mleczna, a nie do opasu. Choć daje niezłe mleko, to nie jest stworzona do produkcji mięsa. Hodowcy czasem mylą te sprawy, co prowadzi do błędnych wniosków o jej przydatności. Rasa czarno-biała, znana jako holsztyńsko-fryzyjska też przede wszystkim służy do mleka. Te zwierzęta mogą być używane do opasu, ale nie mają genotypu sprzyjającego dobrej jakości mięsa, jak charolais. Duńska czerwona to kolejna mleczna rasa, a jej mięso nie ma takiej renomy jak wołowina z charolais. Często panuje przekonanie, że każde bydło nadaje się do opasu, a to nieprawda. Wybór odpowiedniej rasy jest naprawdę kluczowy, bo różne rasy różnie się rozwijają, jeśli chodzi o masę mięśniową i jakość tuszy. Dlatego hodowcy powinni być świadomi tych różnic, żeby uniknąć strat finansowych i nieefektywności w hodowli.

Pytanie 31

W diecie krowy mlecznej należy uwzględnić w odniesieniu do masy ciała poniższą ilość pasz

A. 10 % objętościowych pasz soczystych, 5 % objętościowych pasz suchych i paszę treściwą

B. 5 % pasz soczystych objętościowo, 15 % pasz suchych objętościowo oraz 5 kg paszy treściwej

C. 15 % pasz soczystych objętościowo, 5 % pasz suchych objętościowo i paszę treściwą

D. 10 % objętościowych pasz soczystych, 1 - 2 % objętościowych pasz suchych i paszę treściwą

Wiele osób może mieć trudności z właściwym określeniem optymalnych proporcji pasz dla krów mlecznych, co często prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Odpowiedzi, które sugerują wyższy procent pasz soczystych lub suchych, mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego roli tych pasz w diecie. Na przykład, podanie 15 % objętościowych pasz soczystych może wydawać się korzystne, jednak zbyt duża ilość tych pasz w diecie prowadzi do nadmiaru wilgoci, co z kolei może powodować problemy trawienne u bydła, takie jak biegunka. Również propozycja 5 % objętościowych pasz suchych jest niewystarczająca, aby zapewnić odpowiednią ilość włókna, co jest kluczowe dla zdrowia układu pokarmowego krów. Właściwy poziom pasz suchych jest niezbędny do stymulacji wydzielania śliny, co neutralizuje kwasy żołądkowe i wspiera trawienie. Ponadto, brak paszy treściwej lub niewłaściwe jej proporcje mogą prowadzić do niedoborów białka i energii, co negatywnie wpłynie na wydajność mleczną. Dlatego ważne jest, aby opierać się na aktualnych badaniach naukowych oraz zaleceniach specjalistów w dziedzinie żywienia bydła, aby uniknąć błędów w doborze diety dla krów mlecznych.

Pytanie 32

Podaj typ rozdrabniacza bijakowego, który przy maksymalnej wydajności zużywa najwięcej energii elektrycznej.

Rozdrabniacze bijakowe
Parametry	H113/5	H113/7	H950	H950/1
Liczba bijaków [szt]	16	12	6	12
Długość [m]	1,04	1,04	0,67	1,1
Szerokość [m]	0,96	0,96	0,75	0,82
Wysokość [m]	1,3	1,3	1,2	1,3
Wydajność [t/h]	0,6-1,6	0,6-1,6	0,3	0,6
Moc silnika [kW]	11	7,5	3	5,5

A. H950

B. H950/1

C. H113/5

D. H113/7

Odpowiedź H113/5 jest poprawna, ponieważ ten rozdrabniacz bijakowy charakteryzuje się największą mocą silnika wynoszącą 11 kW, co w sposób bezpośredni przekłada się na jego maksymalne zużycie energii elektrycznej. W kontekście rozdrabniaczy bijakowych, wyższa moc silnika często oznacza większą wydajność przy obróbce materiałów, jednakże wiąże się to również z wyższym zużyciem energii. W praktyce, podczas wyboru rozdrabniacza, istotne jest uwzględnienie nie tylko mocy, ale także efektywności energetycznej, aby zminimalizować koszty operacyjne. Dobre praktyki w branży sugerują, aby dobierać urządzenia nie tylko na podstawie ich mocy, ale również na podstawie analizy cyklu życia, co pozwala na optymalizacja kosztów eksploatacji. Stosowanie rozdrabniacza o wyższej mocy, takiego jak H113/5, może być uzasadnione w przypadku przemysłowego zastosowania, gdzie wydajność i oszczędności w dłuższej perspektywie czasowej mogą przeważać nad wyższym zużyciem energii w krótkim okresie.

Pytanie 33

Ile powinna wynosić zawartość suchej masy w zielonce przeznaczonej do produkcji sianokiszonki?

A. 25-29%

B. 15-19%

C. 20-24%

D. 30-34%

Zawartość suchej masy w zielonce przeznaczonej na sianokiszonkę jest istotnym czynnikiem wpływającym na jakość i stabilność fermentacji. Wybór nieodpowiedniego poziomu wilgotności, takiego jak 20-24% lub 15-19%, jest często wynikiem nieporozumień dotyczących wymagań paszowych. Przykładowo, zbyt niska zawartość suchej masy prowadzi do nadmiernego zakwaszenia, co może skutkować rozwojem niepożądanych bakterii i pleśni, a w konsekwencji do obniżenia wartości odżywczej kiszonki. Ponadto, takie warunki mogą spowodować, że fermentacja nie przebiega w sposób optymalny, co zagraża bezpieczeństwu zwierząt, które mają spożywać tę paszę. Z drugiej strony, zbyt wysoka zawartość suchej masy, np. w odpowiedzi 25-29% lub jeszcze wyższej, może utrudniać proces fermentacji, ponieważ drobnoustroje odpowiedzialne za kiszenie potrzebują odpowiedniego poziomu wilgotności do efektywnego działania. W praktyce, gospodarze powinni dążyć do uzyskania optymalnej zawartości suchej masy, co można osiągnąć poprzez precyzyjne planowanie zbiorów oraz odpowiednie techniki przechowywania zielonki. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do strat w jakości paszy oraz negatywnie wpływać na zdrowie zwierząt w stadzie.

Pytanie 34

Według zasad Zwykłej Dobrej Praktyki Rolniczej, stosowanie chemicznych środków ochrony roślin jest dozwolone w odległości od publicznych dróg nie mniejszej niż

A. 10 m

B. 50 m

C. 5 m

D. 20 m

Wybór odpowiedzi 10 m, 20 m lub 50 m na pytanie o odległość, w jakiej można stosować chemiczne środki ochrony roślin od dróg publicznych, wynika z nieporozumienia dotyczącego norm i praktyk rolniczych. Wiele osób może błędnie sądzić, że większa odległość automatycznie gwarantuje wyższe bezpieczeństwo, jednak decyzje o zalecanych dystansach są podejmowane na podstawie szczegółowych badań naukowych oraz analiz dotyczących wpływu chemikaliów na zdrowie ludzi oraz ekosystemy. Przykładowo, wybranie 10 m jako odpowiedzi może sugerować, że ta odległość jest wystarczająca, co może być mylne. W rzeczywistości, niektóre badania wykazały, że już przy odległości 5 m ryzyko ekspozycji na substancje chemiczne jest na akceptowalnym poziomie, a zwiększanie tej odległości nie zawsze przekłada się na proporcjonalne zwiększenie bezpieczeństwa. Z kolei wybór 20 m czy 50 m może prowadzić do nieuzasadnionych ograniczeń w praktykach rolniczych, co może negatywnie wpływać na wydajność produkcji rolnej. Takie podejście pokazuje typowy błąd myślowy, który polega na zakładaniu, że większe odległości są zawsze lepsze, co nie jest zgodne z rzeczywistością wynikającą z analizy ryzyka. Kluczowe jest zrozumienie, że jakiekolwiek zalecenia dotyczące stosowania środków ochrony roślin muszą być oparte na solidnych danych naukowych i praktykach zawartych w ZDPR, które mają na celu ochronę zarówno zdrowia ludzi, jak i środowiska.

Pytanie 35

Zabieg siewu nasion zbóż ozimych należy przeprowadzić

A. bezpośrednio po orce siewnej

B. po 2–3 tygodniach od przeprowadzenia orki siewnej

C. po 6 – 8 tygodniach od wykonania orki siewnej oraz zastosowania wału Campbella

D. w pierwszym tygodniu po wykonaniu orki siewnej

Siew nasion zbóż ozimych powinien być przeprowadzany po 2–3 tygodniach od wykonania orki siewnej, co jest zgodne z praktykami rolniczymi oraz zaleceniami agrotechnicznymi. Taki odstęp czasowy pozwala na odpowiednie przygotowanie gleby, co jest kluczowe dla zapewnienia optymalnych warunków do wzrostu roślin. W ciągu tych kilku tygodni gleba ma szansę na naturalne osadzenie się i stabilizację, co sprzyja lepszemu kontaktowi nasion z podłożem oraz dostępności wilgoci. Dodatkowo, w tym czasie mogą zachodzić procesy biologiczne, które pozytywnie wpływają na strukturę gleby, a także pozwalają na eliminację niektórych chwastów, co z kolei zwiększa szanse na dobre wschody. Warto również zauważyć, że zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Agronomicznego, właściwy czas siewu jest kluczowy dla uzyskania wysokiego plonu i jakości ziarna, dlatego opóźnienie siewu może prowadzić do obniżenia wydajności oraz pogorszenia jakości zbiorów.

Pytanie 36

Kluczowe elementy do skutecznego kiełkowania nasion roślin uprawnych to

A. wilgotność i ciepło

B. promieniowanie słoneczne

C. gleba o odpowiednim pH

D. światło oraz woda

Wilgotność i ciepło są kluczowymi czynnikami niezbędnymi do prawidłowego kiełkowania nasion roślin uprawnych. Proces kiełkowania rozpoczyna się, gdy nasiona wchłaniają wodę, co aktywuje enzymy i prowadzi do metabolizmu komórkowego. Odpowiednia wilgotność jest istotna, aby nasiona mogły przejść przez etapy pęcznienia i rozwoju zarodka. Ciepło wpływa na tempo enzymatycznych reakcji biochemicznych; optymalna temperatura dla większości roślin wynosi zazwyczaj od 20 do 30 stopni Celsjusza. W praktyce ogrodnicy i rolnicy często stosują nawadnianie oraz kontrolują temperaturę gleby, np. poprzez stosowanie mulczu lub folii ogrodniczych, aby zapewnić idealne warunki do kiełkowania. Warto również znać specyficzne wymagania dla różnych gatunków roślin, ponieważ mogą one różnić się w zakresie zarówno wilgotności, jak i temperatury. Na przykład, nasiona pomidorów kiełkują najlepiej w cieple, podczas gdy niektóre nasiona traw potrzebują chłodniejszych warunków. Znajomość tych wymagań jest kluczowa dla poprawy plonów oraz efektywności upraw.

Pytanie 37

Wybierz mieszankę nasion nadającą się do założenia pastwiska.

60% trawy wysokie 25% trawy niskie 5% trawy średnie 10% motylkowe A.	55% trawy wysokie 25% trawy niskie 10% trawy średnie 10% motylkowe B.	55% trawy wysokie 35% trawy niskie 10% motylkowe C.	55% trawy niskie 35% trawy wysokie 10% motylkowe D.

A. C.

B. B.

C. A.

D. D.

Wybór niewłaściwej mieszanki nasion do zakładania pastwisk często wynika z niepełnego zrozumienia roli poszczególnych gatunków traw w ekosystemie pastwiskowym. Odpowiedzi A, B i C mogą być kuszące, ale zawierają zbyt mały udział traw niskich, co prowadzi do obniżonej wydajności i potencjalnych problemów w przyszłości. Trawy wysokie, które mogą dominować w tych opcjach, nie są przystosowane do intensywnego wypasu, co skutkuje ich uszkodzeniem oraz słabszą regeneracją. Ponadto, mieszanki, które nie spełniają minimalnych standardów udziału traw niskich, mogą przyczyniać się do degradacji gleby i zmniejszenia bioróżnorodności pastwiska. Jednym z typowych błędów myślowych jest przekonanie, że wszystkie trawy nadają się do pastwiska, gdyż ich właściwości agronomiczne mogą się znacznie różnić. W praktyce oznacza to, że niewłaściwy dobór nasion może prowadzić do wyższych kosztów utrzymania pastwiska oraz niższej jakości paszy, co jest niekorzystne zarówno dla zdrowia zwierząt, jak i dla ekonomiki produkcji rolniczej. Właściwe dobieranie mieszanki nasion jest kluczowym elementem w zarządzaniu pastwiskami, dlatego warto kierować się sprawdzonymi praktykami oraz danymi naukowymi.

Pytanie 38

Jakie jest optymalne nawilżenie przechowywanego ziarna?

A. 14%

B. 16%

C. 18%

D. 20%

Optymalna wilgotność przechowywanego ziarna wynosi 14%. Utrzymanie tej wilgotności jest kluczowe dla zachowania jakości ziarna, a także dla zapewnienia jego długoterminowego przechowywania. Ziarno o wilgotności powyżej 14% staje się podatne na rozwój pleśni oraz owadów, co może prowadzić do znacznych strat. Przykładem może być przechowywanie ziarna zbóż, gdzie wilgotność powinna być kontrolowana, aby zapobiec degradacji biologicznej. W praktyce oznacza to, że przed składowaniem należy dokładnie osuszyć ziarno, aby osiągnąć wartość optymalną. Dobre praktyki branżowe, takie jak regularne monitorowanie wilgotności oraz stosowanie odpowiednich systemów wentylacyjnych, mogą znacznie wpłynąć na poprawę jakości przechowywanego ziarna. Ponadto, zgodność z normami przechowywania, takimi jak standardy ISO, może pomóc w osiągnięciu i utrzymaniu właściwej wilgotności, co jest szczególnie istotne w kontekście handlu międzynarodowego i zapewnienia jakości produktu.

Pytanie 39

Rośliną chwastową, widoczną na zamieszczonym obrazie, jest

A. rdest plamisty

B. ostrożeń polny

C. kąkol polny

D. komosa wielkolistna

Kąkol polny, komosa wielkolistna i rdest plamisty to rośliny, które również mogą być mylone z ostrożniem polnym, jednak różnią się od niego zarówno wyglądem, jak i zachowaniem w uprawach. Kąkol polny (Agrostemma githago) jest rośliną jednoroczną, która preferuje gleby zasobne w azot i często występuje w miejscach o dużym nasłonecznieniu. Jego obecność w uprawach zbożowych może prowadzić do obniżenia plonów, jednak nie ma tak silnych właściwości inwazyjnych jak ostrożeń. Komosa wielkolistna (Chenopodium album) to roślina mogąca rosnąć na użytkach zielonych i w uprawach warzyw, charakteryzująca się dużą odpornością na różne warunki środowiskowe, ale również nie posiada tak kolczastych liści i wysokiego wzrostu jak ostrożeń. Rdest plamisty (Persicaria maculosa) z kolei jest rośliną wieloletnią, która może konkurować z innymi roślinami o składniki pokarmowe oraz wodę, ale jego sposób rozmnażania oraz wygląd liści znacznie różnią się od ostrożnia. W myśleniu o chwastach ważne jest zrozumienie ich ekologii oraz zachowań w danym środowisku, aby skutecznie zarządzać ich obecnością w uprawach. Typowym błędem jest skupienie się tylko na jednym aspekcie kontroli chwastów, jakim jest ich identyfikacja, bez uwzględnienia ich wpływu na ekosystem upraw oraz metod ich zwalczania w kontekście zintegrowanej ochrony roślin.

Pytanie 40

Otręby pszenne są stosowane w karmieniu zwierząt głównie z uwagi na swoje właściwości

A. zatwardzające

B. mlekopędne

C. bakteriobójcze

D. tuczące

Odpowiedzi tuczące, zatwardzające oraz bakteriobójcze nie są zgodne z rzeczywistym działaniem otrębów pszennych w kontekście ich zastosowania w żywieniu zwierząt. W przypadku pierwszej z wymienionych odpowiedzi, tuczące działanie paszy może być mylone z jej wysoką kalorycznością, jednak otręby pszenne są bogate w błonnik, co sprzyja uczuciu sytości i niekoniecznie prowadzi do nadwagi u zwierząt. Z tego względu, nie są one typowym składnikiem stosowanym w celu zwiększenia masy zwierząt. Odpowiedź dotycząca działania zatwardzającego również jest błędna; otręby pszenne, dzięki wysokiej zawartości błonnika, mają raczej działanie przeciwne, pomagając w regulacji wypróżnień i zapobieganiu zaparciom. Wprowadzenie błonnika do diety zwierząt, w tym otrębów pszennych, wspiera zdrową florę bakteryjną w układzie pokarmowym. Ostatnia z odpowiedzi, dotycząca działania bakteriobójczego, opiera się na nieporozumieniu co do roli otrębów w diecie. Otręby nie są substancjami przeciwdrobnoustrojowymi w sensie eliminacji bakterii patogennych, ale mogą wspierać zdrowe mikroorganizmy w jelitach, co przyczynia się do ogólnego zdrowia zwierząt. Te nieprawidłowe koncepcje mogą wynikać z niepełnego zrozumienia roli błonnika w diecie zwierzęcej oraz z braku znajomości wpływu składników pokarmowych na metabolizm zwierząt.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej