Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 10 listopada 2025 17:19
Data zakończenia: 10 listopada 2025 17:37

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Co jest podstawowym celem korekcji kolorów w fotografii cyfrowej?

A. Zmiana formatu pliku

B. Zwiększenie rozdzielczości

C. Zredukowanie rozmiaru pliku

D. Dostosowanie balansu bieli i nasycenia

Korekcja kolorów w fotografii cyfrowej ma na celu przede wszystkim dostosowanie balansu bieli i nasycenia, co jest kluczowe dla uzyskania naturalnych i estetycznych obrazów. Balans bieli odnosi się do ustawienia kolorów w taki sposób, aby białe obiekty na zdjęciu rzeczywiście były białe, bez niepożądanych odcieni, które mogą wynikać z oświetlenia o różnej temperaturze barwowej. Z kolei nasycenie wpływa na intensywność kolorów, umożliwiając ich wzmocnienie lub stonowanie w zależności od zamierzonego efektu artystycznego. Korekcja kolorów jest procesem, który łączy aspekty techniczne i artystyczne, pozwalając fotografom na tworzenie zdjęć zgodnych z ich wizją, a także na wierne odzwierciedlenie rzeczywistości. W praktyce korekcja kolorów odbywa się przy użyciu oprogramowania do edycji zdjęć, takiego jak Adobe Lightroom lub Photoshop, które oferują zaawansowane narzędzia do precyzyjnego dostosowania każdego aspektu kolorystyki obrazu.

Pytanie 2

Technika fotografii czasowej (time-lapse) wymaga

A. użycia filtru neutralnego szarego i bardzo długiego czasu naświetlania

B. użycia teleobiektywu o długiej ogniskowej minimum 300mm

C. zastosowania przysłony o wartości co najmniej f/22

D. wykonania serii zdjęć w określonych odstępach czasu i połączenia ich w film

Technika fotografii czasowej, znana również jako time-lapse, polega na rejestrowaniu serii zdjęć w określonych odstępach czasu, które następnie są łączone w film. Taki proces pozwala uchwycić zmiany, które zachodzą w dłuższym okresie w znacznie przyspieszony sposób. Przykładowo, można zarejestrować kwitnienie rośliny lub ruch chmur na niebie. Kluczowym elementem tej techniki jest zachowanie stałych warunków oświetleniowych i ustawień aparatu między kolejnymi ujęciami. W praktyce, często wykorzystuje się statywy, aby zapewnić stabilność obrazu przez cały czas trwania sesji. Warto również pamiętać o zainstalowaniu odpowiedniego oprogramowania do obróbki wideo, które umożliwi płynne połączenie zdjęć w film. W branży filmowej technika ta jest szeroko stosowana, a przykłady jej wykorzystania można znaleźć w dokumentach przyrodniczych oraz w artystycznych projekcjach."

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Jaki symbol w aparatach cyfrowych wskazuje na tryb automatyki z wyborem czasu ekspozycji?

A. A

B. P

C. S

D. M

Wybór niepoprawnej odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące funkcji dostępnych w aparatach cyfrowych. Oznaczenie A odnosi się do trybu automatyki z preselekcją przysłony, co oznacza, że użytkownik ma możliwość ustawienia wartości przysłony, a aparat automatycznie dobiera czas otwarcia migawki. Ten tryb jest przydatny w sytuacjach, gdy priorytetem jest kontrola głębi ostrości, na przykład w portretach, gdzie ważne jest uzyskanie rozmytego tła. Z kolei M oznacza tryb manualny, w którym fotograf ma pełną kontrolę zarówno nad czasem otwarcia migawki, jak i przysłoną. Choć ten tryb zapewnia maksimum kreatywności, wymaga znacznej wiedzy o odpowiednich ustawieniach, co może być przytłaczające dla początkujących. Oznaczenie P wskazuje na tryb programowy, w którym aparat ustala zarówno czas, jak i przysłonę, co jest idealne dla amatorów, którzy chcą skupić się na kompozycji, zamiast na technicznych aspektach fotografowania. Użytkownicy mogą mylić te symboliki i ich funkcje, co prowadzi do frustracji podczas fotografowania, a w konsekwencji do nieoptymalnych wyników. Zrozumienie różnic między tymi trybami jest kluczem do efektywnego korzystania z aparatu i osiągania zamierzonych efektów.

Pytanie 5

Obraz, w którym przeważają odcienie ciemne, został stworzony w technice

A. pseudosolaryzacji

B. niskiego klucza

C. izohelii

D. wysokiego klucza

Obraz, w którym dominują elementy o ciemnych tonach, jest wykonany w technice niskiego klucza. Technika ta charakteryzuje się użyciem ciemnych kolorów oraz silnym kontrastem między światłem a cieniem, co pozwala na uzyskanie dramatycznego efektu wizualnego. W praktyce, niskiego klucza często używa się w portretach oraz w fotografii artystycznej, aby nadać zdjęciom głębię i emocjonalny wydźwięk. Dobrze znanym przykładem zastosowania techniki niskiego klucza jest praca fotografów takich jak Rembrandt czy Caravaggio, który wykorzystał ją do podkreślenia trójwymiarowości postaci. Warto zaznaczyć, że obrazy w niskim kluczu mają zdolność do przyciągania uwagi widza, co czyni je popularnym wyborem w sztuce i fotografii.

Pytanie 6

W jakim typie pomiaru światła czujnik pozyskuje od 60% do 90% danych ze środkowego obszaru kadru, a resztę z reszty jego fragmentów?

A. Wielopunktowym.

B. Matrycowym.

C. Punktowym.

D. Centralnie ważonym.

Wybór innych trybów pomiaru światła, takich jak matrycowy, punktowy czy wielopunktowy, prowadzi do nieporozumień związanych z tym, jak różne techniki zbierają informacje o jasności w kadrze. W trybie matrycowym czujnik zbiera dane z całego kadru i analizuje je, co pozwala na bardziej złożoną interpretację oświetlenia w różnych obszarach. To podejście jest bardziej złożone i często stosowane w sytuacjach, gdzie na przykład istnieje wiele źródeł światła lub zróżnicowane tło. Jednak nie koncentruje się na centralnej części kadru, co może prowadzić do błędnych ustawień ekspozycji, gdy główny obiekt nie znajduje się w centrum. Z kolei pomiar punktowy analizuje tylko mały fragment kadru, co może prowadzić do pominięcia kluczowych informacji o oświetleniu w innych częściach. W praktyce, ten tryb jest użyteczny w precyzyjnych sytuacjach, jednak wymaga dużej staranności w ocenie obrazu. Wielopunktowy tryb pomiaru zbiera dane z wielu punktów w kadrze, ale nie przywiązuje większej wagi do centralnej części. Takie podejście może być mylące dla użytkowników, którzy oczekują, że ich obiekt będzie odpowiednio naświetlony w kontekście całego kadru. Tak więc, zrozumienie, kiedy i jak używać każdego z tych trybów, jest kluczowe dla uzyskania najlepszych rezultatów w fotografii.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Najnowsze techniki fotogrametryczne do tworzenia trójwymiarowych modeli obiektów wymagają

A. użycia specjalnego obiektywu makro z funkcją skanowania laserowego

B. zastosowania minimum trzech aparatów fotograficznych zsynchronizowanych czasowo

C. fotografowania wyłącznie w formacie RAW z pełną głębią kolorów

D. wykonania serii zdjęć wokół obiektu z zachowaniem 60-80% nakładania się kadrów

Wykonanie serii zdjęć wokół obiektu z zachowaniem 60-80% nakładania się kadrów jest kluczowym krokiem w procesie fotogrametrii. Technika ta umożliwia dokładne zrekonstruowanie trójwymiarowego modelu obiektu poprzez analizę punktów wspólnych na poszczególnych zdjęciach. Przy odpowiednim nakładaniu kadrów, systemy algorytmiczne mogą skutecznie identyfikować te punkty i generować model 3D z dużą dokładnością. W praktyce, fotografując obiekt, ważne jest, aby nie tylko uchwycić jego różne perspektywy, ale również zapewnić wystarczającą ilość informacji o detalach. Na przykład, w przypadku modelowania skomplikowanych obiektów, takich jak rzeźby czy architektura, zachowanie takiego nakładania jest niezbędne, aby uzyskać pełny obraz. Warto również wspomnieć, że najlepsze rezultaty uzyskuje się przy użyciu statywu i odpowiednich ustawień aparatu, takich jak przysłona czy czas naświetlania, co wpływa na jakość obrazów. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotogrametrii.

Pytanie 9

Różnica między obrazem widzianym w celowniku a obrazem uzyskanym na fotografii nazywana jest

A. parabola

B. akomodacja

C. błąd paralaksy

D. błąd otworowy

Zwracając uwagę na błąd paralaksy, chodzi o to, jak inaczej widzimy położenie obiektów, gdy patrzymy na nie z różnych miejsc. To ma duże znaczenie, szczególnie przy celownikach optycznych i fotografii. Na przykład, kiedy fotografujemy coś przez celownik i nie ustawimy się w odpowiedniej odległości lub pod odpowiednim kątem, to co widzimy w celowniku może się różnić od tego, co zapiszemy na zdjęciu. Dobrze to widać, gdy mówimy o fotografii przyrodniczej, gdzie używa się teleobiektywów, które mogą wprowadzać właśnie ten błąd. Wiedza na temat tego zjawiska jest ważna nie tylko dla fotografów, ale i w takich dziedzinach jak inżynieria czy astronomia, gdzie precyzyjne pomiary są na wagę złota. Żeby tego uniknąć, warto korzystać z odpowiednich technik kalibracji i korzystać z sprzętu, który ma wbudowane mechanizmy poprawiające dokładność obrazu.

Pytanie 10

Rejestrację obrazów w technologii HDR należy wykonać, gdy

A. konieczne jest wykorzystanie bracketingu głębi ostrości

B. zakres tonalny fotografowanej sceny przewyższa zakres tonalny przenoszony przez matrycę

C. konieczne jest zastosowanie formatu RAW przy zdjęciach

D. zakres tonalny fotografowanej sceny jest mniejszy od zakresu tonalnego przenoszonego przez matrycę

Koncepcja bracketingu głębi ostrości nie ma bezpośredniego związku z techniką HDR. Bracketing głębi ostrości polega na wykonywaniu serii zdjęć z różnymi punktami ustawienia ostrości, co jest użyteczne w sytuacjach, gdy chcemy uzyskać idealnie ostry obraz na różnych płaszczyznach. Zastosowanie tej techniki w przypadku scen o dużym kontraście tonalnym, które wymagałyby HDR, byłoby błędne. Z kolei stwierdzenie, że rozpiętość tonalna fotografowanej sceny jest mniejsza od rozpiętości tonalnej przenoszonej przez matrycę, jest mylące, ponieważ w takich warunkach nie zachodzi potrzeba rejestracji HDR. W przypadku scen, gdzie rozpiętość tonalna jest mniejsza, standardowe zdjęcia powinny być wystarczające. Co więcej, pomysł, że aby uzyskać HDR, wystarczy użycie formatu RAW, jest uproszczeniem, gdyż kluczowym aspektem pozostaje różnica w ekspozycji między zdjęciami, a nie sam format pliku. Dla efektywnego uchwycenia detali w szerokim zakresie tonalnym, konieczne jest zrozumienie, że HDR to nie tylko kwestia formatu, ale przede wszystkim odpowiedniego zarządzania ekspozycją i kompozycją obrazu.

Pytanie 11

Fotograf, który do robienia zdjęć krajobrazowych ustawił przysłonę na f/1.2, czułość matrycy na ISO 1400 oraz czas naświetlania na 30 sekund, najprawdopodobniej planuje uchwycić te obrazy przy świetle dziennym

A. po południu

B. o świcie

C. nocą

D. w południe

Odpowiedzi o świcie, po południu i w południe są nie do końca dobre, bo nie pasują do warunków oświetleniowych, jakie dają te ustawienia aparatu. Fotografia o świcie zazwyczaj ma mniej światła niż w ciągu dnia, więc te parametry jak f/1.2, ISO 1400 czy 30 sekund to trochę przesada jak na poranek. Te wartości w zasadzie dotyczą nocy i bardzo słabego światła. Używanie przysłony f/1.2 w dzień, powiedzmy w południe, mogłoby prowadzić do prześwietlenia zdjęcia. Czas naświetlania 30 sekund z kolei sprawiłby, że zdjęcie byłoby rozmyte, co w dziennej fotografii to nie jest to, co chcemy. Ważne jest, żeby odpowiednio dobierać ustawienia aparatu, bo błędy w tym zakresie mogą skutkować nieudanymi zdjęciami. Rozumienie, jak działa przysłona, ISO i czas ekspozycji, ma ogromne znaczenie w fotografii, a praktykowanie różnych warunków oświetleniowych pomaga podnieść swoje umiejętności.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Aby zarchiwizować pliki graficzne na zewnętrznym nośniku pamięci, zachowując informacje o warstwach cyfrowego obrazu, należy zapisać plik w formacie

A. BMP

B. JPEG

C. GIF

D. TIFF

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest idealnym wyborem do archiwizacji plików graficznych, zwłaszcza gdy zachowanie informacji o warstwach obrazu cyfrowego jest kluczowe. TIFF obsługuje wiele warstw, przezroczystość oraz różne modele kolorów, co czyni go niezwykle elastycznym i wszechstronnym formatem. W praktyce, fotograficy i graficy często używają TIFF do przechowywania wysokiej jakości obrazów, ponieważ format ten nie kompresuje danych w sposób stratny, jak ma to miejsce w przypadku JPEG. Dzięki temu, podczas edytowania i zapisywania plików TIFF, nie tracimy na jakości obrazu, co jest istotne przy profesjonalnych projektach graficznych. Dodatkowo, TIFF jest powszechnie akceptowany przez wiele programów graficznych i systemów obróbczych, co ułatwia współpracę w zespołach kreatywnych. Używając TIFF do archiwizacji, masz pewność, że wszystkie szczegóły i efekty zastosowane w warstwach zostaną zachowane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 14

Aby zredukować czerwoną dominację na wydruku kolorowym, należy podczas kopiowania stosować metodę subtraktywną, co należy zrobić?

A. zmniejszyć intensywność filtrów żółtego i niebiesko-zielonego

B. zwiększyć intensywność filtru niebiesko-zielonego

C. zwiększyć intensywność filtrów żółtego i purpurowego

D. zmniejszyć intensywność filtrów żółtego i purpurowego

Wybór zmniejszenia gęstości filtrów żółtego i purpurowego prowadzi do dalszego wzmocnienia dominacji czerwonego koloru na odbitce. W metodzie subtraktywnej, zmniejszając gęstość filtru żółtego, w rzeczywistości zwiększamy proporcje niebieskiego światła, które jest dopełnieniem żółtego, co przyczynia się do większego wzmocnienia czerwonej barwy, ponieważ czerwony powstaje z interakcji niebieskiego i żółtego. Z kolei wybór zwiększenia gęstości filtru niebiesko-zielonego również nie przynosi oczekiwanych rezultatów, gdyż nie ma bezpośredniego wpływu na redukcję czerwonego odcienia. Zwiększenie gęstości filtrów żółtego i purpurowego, z drugiej strony, skutkuje wzmocnieniem odcieni, które są przeciwwagą dla czerwieni. Warto również zauważyć, że nieprawidłowa konfiguracja filtrów w procesie druku może prowadzić do konsekwencji w postaci zniekształcenia kolorów oraz niesatysfakcjonującego odwzorowania barw, co jest sprzeczne z zaleceniami branżowymi dotyczącymi kontroli jakości. Dlatego kluczowe jest zrozumienie zasad działania podstawowych filtrów barwnych oraz ich wpływu na końcowy efekt kolorystyczny, aby uniknąć typowych błędów w procesie kopiowania i druku.

Pytanie 15

Aby uzyskać nocne zdjęcie z efektem rozmytych smug światła bez zakłóceń, trzeba zastosować długi czas ekspozycji, statyw, wężyk spustowy oraz ustawić czułość matrycy na wartość

A. ISO 100

B. ISO 200

C. ISO 800

D. ISO 400

Wybór wyższych wartości ISO, takich jak 400, 200, czy 800, prowadzi do nadmiernego ziarna w zdjęciach, co jest szczególnie niepożądane podczas nocnej fotografii z długim czasem naświetlania. Wyższe ustawienia ISO zwiększają czułość matrycy na światło, co może wydawać się korzystne w ciemnych warunkach, jednak w przypadku długiego naświetlania, efektem tego jest znaczny wzrost szumów. Szumy te powstają na skutek podwyższonego poziomu czułości matrycy, co prowadzi do nieestetycznego wyglądu zdjęć, szczególnie w jednolitych obszarach, takich jak niebo. Użytkownicy często popełniają błąd sądząc, że wyższe ISO w każdej sytuacji poprawi jakość zdjęcia, co jest mylące. W rzeczywistości, kluczowe w nocnej fotografii jest osiągnięcie równowagi między czasem naświetlania, przysłoną a wartością ISO. Dobrą praktyką jest zawsze zaczynać od najniższego możliwego ISO, aby zminimalizować szumy i umożliwić dłuższe naświetlanie. Warto zauważyć, że przy korzystaniu z wyższych wartości ISO, czas naświetlania powinien być odpowiednio krótszy, co nie zawsze pozwoli na uzyskanie pożądanego efektu smug świetlnych. Rozumienie tej balansu jest kluczowe w fotografii, a ignorowanie tego aspektu może prowadzić do niezadowalających rezultatów.

Pytanie 16

Jaki akronim dotyczy standardu kart pamięci?

A. PC

B. FDD

C. HDD

D. SD

Akronim SD odnosi się do standardu kart pamięci Secure Digital, który został wprowadzony w 1999 roku i zyskał ogromną popularność w różnych urządzeniach elektronicznych, takich jak aparaty fotograficzne, smartfony, tablety oraz odtwarzacze multimedialne. Karty SD oferują różne pojemności, w tym SD, SDHC (High Capacity) i SDXC (eXtended Capacity), które umożliwiają przechowywanie od kilku megabajtów do nawet 2 terabajtów danych. Karty te charakteryzują się wysoką prędkością transferu danych, co czyni je idealnymi do przechowywania plików multimedialnych, takich jak zdjęcia o wysokiej rozdzielczości oraz filmy w jakości 4K. Dodatkowo standard SD definiuje również różne klasy szybkości, co pozwala użytkownikom na dobór odpowiednich kart do ich specyficznych potrzeb, na przykład do nagrywania wideo lub sportów akcji. Jest to kluczowe w kontekście nowoczesnych zastosowań, gdzie wydajność sprzętu ma bezpośredni wpływ na jakość zarejestrowanych materiałów.

Pytanie 17

Filtr fotograficzny oznaczony symbolem ND jest również znany jako filtr

A. UV

B. polaryzacyjny

C. szary

D. konwersyjny

Filtr UV, szary, konwersyjny i polaryzacyjny to różne typy filtrów, które pełnią odmienne funkcje w fotografii i nie powinny być mylone z filtrem ND. Filtr UV, na przykład, ma na celu redukcję promieniowania ultrafioletowego, co może poprawić jakość zdjęć, zwłaszcza w przypadku zdjęć wykonywanych na dużych wysokościach. Jego zastosowanie jest jednak mniej powszechne w dobie cyfrowej, gdzie matryce aparatów są mniej wrażliwe na UV. Z kolei filtr konwersyjny zmienia temperaturę barwową światła, co jest przydatne w balansu bieli, ale nie wpływa na ilość światła wpadającego do obiektywu. Filtr polaryzacyjny z kolei służy do redukcji odblasków oraz zwiększenia nasycenia kolorów, co jest niezwykle przydatne w krajobrazach, jednak jego działanie nie ma nic wspólnego z ograniczaniem ilości światła, co jest główną funkcją filtra szarego. Warto zrozumieć, że każdy z tych filtrów ma swoje specyficzne zastosowania i zalety, ale filtr ND jest unikalny w swojej zdolności do kontrolowania naświetlenia bez wpływu na kolorystykę zdjęcia, co czyni go niezastąpionym narzędziem w arsenale każdego fotografa.

Pytanie 18

Technika remote tethering w fotografii profesjonalnej pozwala na

A. automatyczne wysyłanie zdjęć do chmury natychmiast po wykonaniu

B. równoczesne sterowanie wieloma aparatami w studiu

C. zdalne sterowanie aparatem i podgląd zdjęć na urządzeniu mobilnym przez internet

D. łączenie ekspozycji z wielu aparatów w jeden obraz HDR

Odpowiedzi związane z automatycznym wysyłaniem zdjęć do chmury, równoczesnym sterowaniem wieloma aparatami, czy łączeniem ekspozycji z różnych aparatów w jeden obraz HDR, niestety, nie oddają istoty techniki remote tethering. Automatyczne wysyłanie zdjęć do chmury, chociaż to przydatna funkcjonalność, nie jest bezpośrednio związane z zdalnym sterowaniem aparatem. W rzeczywistości wiele aparatów oferuje możliwość przesyłania zdjęć do chmury po wykonaniu, ale to nie jest cechą samego tetheringu. Po drugie, równoczesne sterowanie wieloma aparatami w studiu to bardziej zaawansowana technika, która wymaga odrębnych systemów zarządzania i synchronizacji, a nie prostego tetheringu. Tethering koncentruje się na jednym aparacie i jego zdalnym sterowaniu. Wreszcie, łączenie ekspozycji z różnych aparatów w jeden obraz HDR wymaga zastosowania specjalistycznego oprogramowania i technik, które są niezależne od tetheringu, który ma swoje główne zastosowanie w umożliwieniu bezpośredniego kontaktu z aparatem. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby nie mylić funkcji i możliwości, jakie oferują nowoczesne technologie w fotografii.

Pytanie 19

Jakim symbolem oznaczany jest w lustrzankach tryb robienia zdjęć z preselekcją przysłony?

A. M

B. Tv

C. A

D. P

Odpowiedzi P, Tv oraz M nie są poprawne, ponieważ w każdym z tych przypadków odnosimy się do różnych trybów pracy aparatu. Odpowiedź P oznacza tryb automatyczny, w którym aparat kontroluje zarówno przesłonę, jak i czas naświetlania, co ogranicza kreatywność fotografa w kontekście dostosowywania głębi ostrości. Fotografia polegająca na pełnej kontroli nad parametrami ekspozycji wymaga świadomego doboru wartości, co nie jest możliwe w trybie P. Odpowiedź Tv, czyli Time Value, wskazuje na tryb, w którym użytkownik ustawia czas naświetlania, a aparat dobiera odpowiednią wartość przesłony. Choć to niezwykle przydatne w fotografii sportowej czy przy uchwyceniu ruchu, nie daje kontroli nad głębią ostrości, co jest kluczowe w wielu sytuacjach. Odpowiedź M oznacza tryb manualny, którego użycie wymaga pełnej wiedzy na temat działania aparatu oraz umiejętności ustawienia zarówno przesłony, jak i czasu naświetlania. Choć jest to tryb umożliwiający największą kontrolę, nie odpowiada na pytanie dotyczące preselekcji przesłony. Wybór niewłaściwego trybu może prowadzić do trudności w uzyskaniu zamierzonego efektu wizualnego i niskiej jakości zdjęć. Właściwe zrozumienie trybów pracy aparatu i ich zastosowań jest kluczowe dla każdego fotografa, aby móc skutecznie i efektywnie realizować swoje artystyczne wizje.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Aby uzyskać efekt wyeksponowania chmur, przyciemnienia nieba oraz stworzenia burzowego klimatu w czarno-białych zdjęciach krajobrazowych, jaki filtr należy zastosować?

A. szary

B. czerwony

C. zielony

D. niebieski

Jeśli chodzi o uzyskiwanie lepszego efektu z chmurami i przyciemnieniem nieba w czarno-białych zdjęciach, używanie filtrów niebieskich czy zielonych nie daje dobrego rezultatu. Na przykład, filtr niebieski raczej osłabia kontrast między niebem a chmurami, co skutkuje płaskim obrazem. Chmury stają się mniej wyraziste, a niebo nie wygląda już dramatycznie. Filtr zielony, który zazwyczaj jest dla podkreślenia zieleni, też tutaj się nie sprawdzi, bo sprawia, że i niebo, i chmury będą mniej widoczne. Użycie filtru czerwonego to standardowe posunięcie, które pomaga w lepszym oddzieleniu tonów. Czasami ludzie mylą efekty kolorystyczne i nie zdają sobie sprawy, że właściwy filtr powinien akcentować te detale, które są kluczowe dla udanego przedstawienia krajobrazu. Trzeba zrozumieć, jak kolory wpływają na tonację zdjęcia, żeby uzyskać satysfakcjonujące wyniki w czarno-białej fotografii krajobrazowej.

Pytanie 22

Jaką minimalną odległość przedmiotową x od obiektu, który ma być fotografowany, musi mieć aparat z obiektywem o ogniskowej f, aby uzyskany obraz był rzeczywisty, odwrócony i pomniejszony dwukrotnie?

A. x>2f

B. x=f

C. x=2f

D. x<f

Aby uzyskać rzeczywisty, odwrócony i dwukrotnie pomniejszony obraz obiektu przy użyciu aparatu z obiektywem o ogniskowej f, aparat musi być umieszczony w odległości większej niż 2f od obiektu. Zasada ta opiera się na teorii optyki oraz zasadzie działania soczewek. Przy odległości x=2f, obraz będzie rzeczywisty, odwrócony, ale nie pomniejszony. Aby uzyskać pomniejszenie, konieczne jest zwiększenie odległości do wartości x>2f. W praktyce oznacza to, że podczas wykonywania zdjęć z zamiarem uzyskania specyficznych właściwości obrazu, należy przyjąć odpowiednią odległość. W fotografii makro, na przykład, gdzie obiekty są blisko, zrozumienie takich zależności jest kluczowe, aby uzyskać pożądane efekty wizualne. Dobrą praktyką jest także testowanie różnych wartości odległości, aby zobaczyć, jak wpływają one na jakość obrazu, co pozwala lepiej zrozumieć interakcję pomiędzy ogniskową a odległością od obiektu.

Pytanie 23

Uzyskanie pozytywowej kopii z odpowiednim kontrastem obrazu z negatywu o niskim kontraście jest możliwe dzięki papierowi o gradacji

A. miękkiej

B. specjalnej

C. normalnej

D. twardej

Odpowiedź 'twardej' jest prawidłowa, ponieważ papier o twardej gradacji charakteryzuje się większą czułością na detale i kontrast, co jest szczególnie istotne przy uzyskiwaniu pozytywów z negatywów o niskim kontraście. Twardy papier ma mniejszą zdolność do reprodukcji tonów pośrednich, dlatego lepiej eksponuje jasne i ciemne obszary w obrazie, co pozwala na uzyskanie wyraźniejszego i bardziej kontrastowego pozytywu. W praktyce, przy pracy z negatywami, które nie mają wyraźnych różnic tonalnych, użycie papieru twardego przyczynia się do wydobycia detali, które mogą być niewidoczne na mniej kontrastowych kopiach. W przypadku negatywów, gdzie różnice w jasności są minimalne, zastosowanie papieru twardego pozwala na lepsze odwzorowanie wysokich tonów, co jest kluczowe dla uzyskania jakościowych rezultatów w fotografii. Standardy branżowe zalecają użycie papierów o różnej gradacji w zależności od charakterystyki negatywu, co umożliwia fotografom optymalizację procesu druku.

Pytanie 24

Podczas robienia zdjęcia do paszportu, twarz osoby powinna być ustawiona

A. lewym półprofilem z odsłoniętym lewym uchem

B. na wprost obiektywu z odsłoniętym lewym uchem

C. na wprost obiektywu z odsłoniętym czołem i obydwoma uszami

D. prawym półprofilem z odsłoniętym prawym uchem

Poprawna odpowiedź jest zgodna z międzynarodowymi standardami dotyczącymi fotografii do dokumentów tożsamości, w tym paszportów. Zdjęcie powinno być wykonane na wprost obiektywu, co zapewnia symetrię i czytelność wizerunku. Umożliwia to również lepsze rozpoznanie cech rysów twarzy, co jest istotne w kontekście identyfikacji. Odsłonięte czoło oraz obydwa uszy są istotnymi elementami, ponieważ pozwalają na pełne odzwierciedlenie kształtu głowy oraz cech charakterystycznych. Przykładem zastosowania tej zasady jest zdjęcie do biometrycznego paszportu, które musi spełniać rygorystyczne wymogi, takie jak odpowiednie oświetlenie, tło i kąt ustawienia twarzy. W praktyce, aby uzyskać odpowiednią jakość zdjęcia, warto korzystać z profesjonalnych usług fotograficznych, które są świadome specyfikacji takich dokumentów. Dodatkowo, w przypadku zdjęć do innych dokumentów, takich jak dowody osobiste czy prawa jazdy, zasady są często analogiczne, co podkreśla znaczenie znajomości tych wymogów w codziennym życiu.

Pytanie 25

Aby uzyskać równomierne i poprawiające wygląd oświetlenie twarzy modelki podczas sesji zdjęciowej w studio, co należy wykorzystać?

A. softbox i blendy

B. wrota

C. stożkowy tubus

D. soczewkę Fresnela

Softbox i blendy są niezwykle skutecznymi narzędziami do uzyskania równomiernego i przyjemnego oświetlenia w fotografii studyjnej. Softbox działa poprzez rozproszenie światła, co eliminuje ostre cienie i tworzy delikatne, naturalnie wyglądające oświetlenie, które jest szczególnie korzystne dla portretów. Użycie blendy pomaga odbić światło i skierować je w odpowiednie miejsca, co pozwala na dodatkowe modelowanie światła oraz podkreślenie rysów twarzy modelki. Dobrze ustawione blendy mogą również zredukować kontrasty i dostosować temperaturę barwową światła, co jest kluczowe w kontekście zachowania naturalnych tonów skóry. W praktyce, aby uzyskać optymalne rezultaty, warto umieścić softbox pod kątem 45 stopni w stosunku do modelki, a blendy używać na przeciwnym boku, co pomoże zbalansować światło i cienie. Taka konfiguracja jest zalecana w branży, aby zapewnić wysoką jakość zdjęć, która spełnia standardy profesjonalnej fotografii portretowej.

Pytanie 26

Korygowanie ekspozycji fotografii w programie Adobe Photoshop realizuje się za pomocą

A. koloru kryjącego

B. stempla

C. poziomów

D. mapy gradientu

Poprawa ekspozycji zdjęcia w programie Adobe Photoshop za pomocą poziomów jest jedną z najskuteczniejszych metod dostosowywania jasności i kontrastu obrazu. Narzędzie to pozwala na precyzyjną kontrolę nad tonami, umożliwiając manipulację zaciemnieniami, półtonami oraz światłami. Użytkownik ma dostęp do histogramu, który obrazuje rozkład tonów w zdjęciu, co ułatwia identyfikację obszarów wymagających korekty. Przykładowo, aby poprawić ekspozycję zdjęcia, można przesunąć suwak cieni w lewo, co pozwala na rozjaśnienie ciemniejszych obszarów bez wpływania na jaśniejsze partie obrazu. Dodatkowo, możliwość zastosowania krzywych w narzędziu Poziomy daje większą elastyczność w dostosowywaniu tonalności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w edycji zdjęć. Dzięki temu, fotografie mogą zyskać na wyrazistości i głębi, co jest kluczowe w profesjonalnym przetwarzaniu obrazów.

Pytanie 27

Technika cyfrowej separacji kolorów LUTs (Look-Up Tables) służy do

A. automatycznej korekcji perspektywy w zdjęciach architektonicznych

B. generowania masek selekcji na podstawie wartości nasycenia kolorów

C. szybkiego aplikowania predefiniowanych ustawień kolorystycznych do zdjęć i filmów

D. konwersji plików RAW na format DNG z zachowaniem metadanych

Technika cyfrowej separacji kolorów przy użyciu LUTs (Look-Up Tables) jest niezwykle przydatna w procesie edycji zdjęć i filmów, ponieważ pozwala na szybkie i efektywne wprowadzenie predefiniowanych ustawień kolorystycznych. LUTs są niczym innym jak zbiorami wartości, które transformują kolory w obrazie na inne kolory w zależności od zdefiniowanej tabeli. Dzięki temu, zamiast ręcznie dostosowywać każdy kolor, możemy zastosować gotowy zestaw korekcji, co znacząco przyspiesza pracę. Na przykład, w produkcji filmowej często korzysta się z LUTs, aby uzyskać spójny wygląd w różnych scenach, co jest kluczowe dla estetyki całego projektu. Używanie LUTs może również zwiększyć efektywność pracy w postprodukcji, zwłaszcza w dużych projektach, gdzie czas jest na wagę złota. Dobrą praktyką jest testowanie różnych LUTs na różnych materiałach, aby sprawdzić, które z nich najlepiej pasują do konkretnego stylu wizualnego. Oprócz tego, LUTs mogą być również używane do symulacji różnych filmów analogowych, co daje twórcom dodatkowe możliwości artystyczne.

Pytanie 28

Aby uzyskać pozytyw czarno-biały o bardzo wysokim kontraście obrazu, do kopiowania negatywu wywołanego do zalecanego gradientu należy użyć papieru fotograficznego o gradacji

A. specjalnej

B. normalnej

C. twardej

D. miękkiej

Wybór gradacji papieru fotograficznego ma kluczowe znaczenie dla uzyskania odpowiedniego kontrastu w pozytywie czarno-białym. Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na zrozumienie różnych właściwości gradacji, które mogą prowadzić do niekorzystnych wyników. Papier o normalnej gradacji charakteryzuje się umiarkowanym kontrastem, co może nie wystarczyć w przypadku negatywów o dużych różnicach tonalnych, gdyż nie odda w pełni dynamiki obrazu. Stosowanie papieru specjalnego, z kolei, może sugerować pewne właściwości unikalne, ale zazwyczaj nie jest to standardowe rozwiązanie w przypadku dużego kontrastu, co może ograniczać jego wszechstronność. Papier miękki, mimo że może być użyteczny w innych kontekstach, w przypadku wysokiego kontrastu nie będzie w stanie oddać intensywności czerni oraz głębi, co jest kluczowe dla czarno-białych reprodukcji. Dążenie do uzyskania wyrazistych detali w takich przypadkach wymaga przemyślanego doboru materiałów, dlatego ważne jest zrozumienie, że każda z gradacji papieru ma swoje miejsce w zastosowaniach fotograficznych, a ich nieprawidłowe użycie może prowadzić do rozczarowujących efektów. W praktyce, wiedza na temat gradacji papieru oraz ich właściwości powinna być podstawą każdego procesu wywoływania, szczególnie w kontekście profesjonalnej fotografii.

Pytanie 29

Umieszczenie fotografii dziecka z ceremonii inauguracji roku szkolnego w przedszkolu na witrynie internetowej placówki wymaga zgody

A. opiekuna prawnego dziecka

B. koleżanek

C. dziecka

D. dyrektora przedszkola

Jeśli chodzi o publikację zdjęć dzieci, to ważne, żeby mieć zgodę ich opiekunów. To jest zgodne z przepisami o ochronie danych osobowych, takimi jak RODO. No bo pamiętaj, że dziecko nie ma jeszcze pełnych praw do podejmowania decyzji. Dlatego rodzice muszą dbać o to, aby wizerunek ich pociech był bezpieczny. Zazwyczaj trzeba mieć pisemną zgodę od opiekuna, w której dokładnie opisane jest, jakie zdjęcia będą udostępniane i do czego. Na przykład, na początku roku szkolnego rodzice mogą wypełnić formularz, w którym wyrażają zgodę na publikację zdjęć w materiałach przedszkola. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami, bo pozwala na zachowanie prywatności dzieci i buduje zaufanie w instytucjach edukacyjnych.

Pytanie 30

Jakie akcesoria fotograficzne używane podczas cyfrowego zapisu obrazu umożliwiają ocenę prawidłowości odwzorowania kolorów na fotografii?

A. Światłomierz

B. Zielone tło

C. Wzornik barw

D. Blenda

Wzornik barw to narzędzie wykorzystywane w fotografii cyfrowej do oceny i korekcji odwzorowania kolorów. Jego kluczowym zadaniem jest zapewnienie, że kolory na zdjęciu są wierne rzeczywistości i odpowiadają zamierzeniom twórcy. Wzornik barw składa się z zestawu standardowych próbek kolorów, które można porównać z obrazem, aby ocenić poprawność ich odwzorowania. Przykładem zastosowania wzornika barw jest proces kalibracji monitorów i drukarek, gdzie porównuje się wydruki z próbkami kolorów, aby upewnić się, że kolory są reprodukowane zgodnie z oczekiwaniami. W praktyce, często stosuje się wzorniki takie jak ColorChecker, który zawiera różne odcienie, co pozwala na precyzyjne dostrojenie ustawień aparatu oraz postprodukcji. Zastosowanie wzornika barw jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, co przyczynia się do uzyskania profesjonalnych efektów i spójności kolorystycznej w pracy fotografa.

Pytanie 31

Obiektyw w aparacie fotograficznym o wymiarach kadru 24 x 36 mm, który oferuje kąt widzenia zbliżony do kąta widzenia ludzkiego oka, posiada ogniskową

A. 35 mm

B. 20 mm

C. 50 mm

D. 28 mm

Wybór ogniskowej obiektywu, który nie odpowiada 50 mm, prowadzi do nieporozumienia dotyczącego kąta widzenia oraz wpływu ogniskowej na perspektywę i kompozycję obrazu. Ogniskowe takie jak 35 mm, 28 mm czy 20 mm oferują szerszy kąt widzenia niż 50 mm. Na przykład, obiektyw 35 mm ma kąt widzenia w zakresie około 63 stopni, co sprawia, że może wprowadzać zniekształcenia perspektywy, a także globalnie zmieniać sposób, w jaki postrzegamy proporcje obiektów w kadrze. Takie obiektywy są często wykorzystywane w fotografii krajobrazowej oraz architektonicznej, gdzie szersze ujęcia są pożądane, ale mogą nie oddawać rzeczywistego wyglądu obiektów. Ogniskowa 28 mm również jest uznawana za szerokokątną i jest stosowana w podobnych sytuacjach. Z kolei obiektyw 20 mm, będący jeszcze szerszym obiektywem, generuje znaczące zniekształcenia i wymaga ostrożności w kompozycji, gdyż może powodować efekty tzw. "rybiego oka". Wybieranie obiektywu o nieprawidłowej ogniskowej może prowadzić do uzyskania obrazów, które nie oddają zamierzonej wizji artystycznej oraz mogą być trudne do wykorzystania w profesjonalnych projektach fotograficznych. Zrozumienie właściwości ogniskowej obiektywu jest kluczowe w kontekście dobierania sprzętu do odpowiednich zadań fotograficznych.

Pytanie 32

Aby uzyskać efekt podkreślenia chmur oraz przyciemnienia nieba na negatywie czarno-białym podczas fotografowania krajobrazów, jaki filtr należy zastosować?

A. szary neutralny

B. niebieski

C. UV

D. czerwony

Zastosowanie filtrów innych niż czerwony w celu uzyskania efektu uwypuklenia chmur i przyciemnienia nieba w fotografii czarno-białej nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Filtr neutralnie szary, mimo że służy do regulacji ilości światła wpadającego do obiektywu, nie wpływa na kolorystykę obrazu ani na kontrast pomiędzy niebem a chmurami. W związku z tym, wybór tego filtra prowadzi do braku dramatyzmu i wyrazistości. Filtr niebieski, choć może przyciemnić niebo, nie jest skuteczny w tworzeniu kontrastu z chmurami w czarno-białym obrazie, ponieważ jego działanie nie jest wystarczające do uzyskania głębokich tonów. Filtr UV, natomiast, nie wpływa na kolorystykę obrazu, a jego głównym zastosowaniem jest ochrona obiektywu przed kurzem i zarysowaniami, co czyni go mało przydatnym w kontekście kreatywnej obróbki obrazu. Błędem w rozumowaniu jest przekonanie, że filtry kolorowe mogą być używane zamiennie, podczas gdy ich właściwości są ściśle określone przez konkretne spektrum światła, które absorbują lub przepuszczają. W związku z tym, ich niewłaściwy dobór prowadzi do nieefektywnych rezultatów i marnowania potencjału fotograficznego. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jakie efekty można osiągnąć przy użyciu konkretnych filtrów, aby skutecznie wykorzystać je w praktyce fotograficznej.

Pytanie 33

Technika reprodukcji obrazów, która opiera się na zjawisku elektrostatycznego transferu obrazu na materiał, określana jest jako

A. solaryzacją

B. izohelią

C. holografią

D. kserografią

Holografia to technika, która polega na rejestrowaniu i odtwarzaniu obrazów trójwymiarowych. W procesie holograficznym wykorzystuje się interferencję światła laserowego, co pozwala uzyskać obraz 3D, który jest w pełni trójwymiarowy i można go oglądać z różnych kątów. To zjawisko jest zupełnie różne od kserografii, która koncentruje się na dwuwymiarowym przenoszeniu obrazów na papier. Izohelia to termin związany z geografią, który oznacza linie łączące punkty o jednakowym natężeniu światła, co również nie ma związku z kopiowaniem obrazów. Solaryzacja, z drugiej strony, to proces fotograficzny, który polega na częściowym naświetleniu materiału światłoczułego, co prowadzi do uzyskania odwróconych tonów obrazu. Różnice te wskazują na znaczące nieporozumienia dotyczące procesów technologicznych związanych z reprodukcją obrazów. W wyniku braku zrozumienia podstawowych zasad działania tych metod, można łatwo pomylić je z kserografią, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe jest, aby przy nauce technologii druku i kopiowania zrozumieć, jakie zjawiska fizyczne stoją za każdą z tych technik, aby móc skutecznie je stosować i wykorzystywać ich potencjał w praktyce.

Pytanie 34

W jakiej proporcji uzyskamy odbitkę pozytywową z filmu negatywowego podczas wykonywania kopiowania stykowego?

A. 1:0

B. 2:1

C. 1:2

D. 1:1

Odpowiedź 1:1 jest prawidłowa, ponieważ przy kopiowaniu stykowym z filmu negatywowego otrzymujemy odbitkę pozytywową w tej samej skali. Skalowanie 1:1 oznacza, że każdy centymetr filmu negatywowego odpowiada dokładnie jednemu centymetrowi na odbitce pozytywowej. To podejście jest zgodne z techniką kopiowania stykowego, która polega na bezpośrednim przeniesieniu obrazu z jednego medium na drugie bez zmiany jego rozmiaru. W praktyce, takie odwzorowanie jest istotne, zwłaszcza w kontekście archiwizacji i dokumentacji wizualnej, gdzie wierne oddanie detali i proporcji jest kluczowe. W branży fotografii i filmu standardy takie jak ISO 12232, które określają parametry jakości obrazu, podkreślają znaczenie precyzyjnego odwzorowania, co w przypadku kopiowania stykowego jest realizowane właśnie poprzez stosowanie skali 1:1. Pozwala to na uzyskanie wysokiej jakości odbitek, które mogą być dalej wykorzystywane do analizy, wystaw oraz w procesach postprodukcji.

Pytanie 35

W nowoczesnej fotografii produktowej termin HDRI (High Dynamic Range Imaging) lighting oznacza

A. wykorzystanie obrazów HDR jako źródeł światła w renderowaniu 3D

B. metodę pomiaru światła w trudnych warunkach oświetleniowych

C. technikę łączenia zdjęć wykonanych z różnym oświetleniem

D. fotografowanie z użyciem lamp o zmiennej temperaturze barwowej

HDRI, czyli High Dynamic Range Imaging, to technika, która wykorzystuje obrazy o wysokim zakresie dynamicznym jako źródła światła w renderowaniu 3D. W praktyce oznacza to, że przy tworzeniu scen 3D możemy zastosować zdjęcia, które zawierają informacje o świetle w ich najbardziej ekstremalnych formach. Obrazy HDR mogą uchwycić detale zarówno w jasnych, jak i ciemnych częściach sceny, co sprawia, że są idealne do symulacji realistycznego oświetlenia. Dla przykładu, w fotografii produktowej, wykorzystując HDRI, można uzyskać efekt naturalnego oświetlenia, co jest kluczowe dla prezentacji produktów w sposób, który przyciągnie uwagę klientów. Standardy branżowe, takie jak OpenEXR, są wykorzystywane do przechowywania obrazów HDR, co zapewnia odpowiednią jakość i możliwość działania w różnych oprogramowaniach graficznych. Dlatego stosowanie HDRI w renderowaniu 3D jest jedną z najlepszych praktyk, która przyczynia się do uzyskania profesjonalnych efektów wizualnych.

Pytanie 36

Aby otrzymać srebrną kopię pozytywową z negatywu w czerni i bieli formatu 9 x 13 cm w skali 1:1, jakie urządzenie powinno być użyte?

A. powiększalnik

B. kopiarka stykowa

C. skaner bębnowy

D. skaner płaski

Kopiarka stykowa to urządzenie, które pozwala na uzyskanie reprodukcji obrazu w rzeczywistej skali, co jest kluczowe w procesie tworzenia srebrowych kopii pozytywowych. W przypadku czarno-białych negatywów, kopiarka stykowa umożliwia bezpośrednie przeniesienie obrazu z negatywu na papier fotograficzny poprzez kontakt z nim. Dzięki temu uzyskujemy dokładne odwzorowanie detali, cieni i tonacji, co jest istotne w fotografii analogowej. W praktyce, kopiarki stykowe są szeroko stosowane w laboratoriach fotograficznych, gdzie precyzja i jakość są na pierwszym miejscu. Ponadto, zastosowanie kopiarki stykowej pozwala na zachowanie oryginalnych proporcji obrazu, co jest istotne w kontekście artystycznym oraz dokumentacyjnym. Warto również dodać, że w przypadku większych formatów negatywów, kopiarki stykowe mogą być wykorzystywane do tworzenia większych odbitek bez utraty jakości, co czyni je niezwykle uniwersalnym narzędziem w fotografii.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

W aparatach kompaktowych użycie konwertera szerokokątnego pozwala na

A. wydłużenie ogniskowej i zawężenie pola widzenia obrazu

B. wydłużenie ogniskowej i poszerzenie pola widzenia obrazu

C. skrócenie ogniskowej i poszerzenie pola widzenia obrazu

D. skrócenie ogniskowej i zawężenie pola widzenia obrazu

W kontekście stosowania konwertera szerokokątnego w aparatach kompaktowych, nieprawidłowe koncepcje dotyczące ogniskowej i pola widzenia często prowadzą do nieporozumień. W przypadku, gdy ogniskowa jest wydłużana, co sugerują niektóre odpowiedzi, pole widzenia zdecydowanie się zawęża, co jest przeciwne do założeń użycia konwertera szerokokątnego. Wydłużenie ogniskowej zazwyczaj prowadzi do uzyskania efektu zbliżenia, co sprawia, że fotografowany obiekt wydaje się większy, ale jednocześnie limituje to, co jest widoczne w kadrze. Użytkownicy, którzy myślą, że konwerter szerokokątny działa na zasadzie wydłużania ogniskowej, mogą błędnie stosować go w sytuacjach, które wymagają szerokiego ujęcia. Również błędne podejście do definicji pola widzenia prowadzi do nieporozumień; poszerzenie pola widzenia oznacza, że obiektyw rejestruje szerszy obraz, co jest kluczowe w kontekście konwerterów szerokokątnych. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania sprzętu fotograficznego oraz dla uzyskania zamierzonych efektów wizualnych. Praktyka pokazuje, że wielu fotografów myli właściwości obiektywów szerokokątnych z teleobiektywami, co wynika z braku zrozumienia podstawowych zasad optyki. Stąd, aby uniknąć takich nieporozumień, zaleca się zapoznanie z literaturą branżową oraz praktycznymi poradnikami dotyczącymi fotografii.

Pytanie 39

Obiektyw o ogniskowej 80 mm jest typowy dla kadru o wymiarach

A. 18 × 24 mm

B. 24 × 36 mm

C. 45 × 60 mm

D. 60 × 60 mm

Wybór niewłaściwego formatu kadru, takiego jak 45 × 60 mm, 24 × 36 mm czy 18 × 24 mm, wskazuje na niepełne zrozumienie zależności pomiędzy ogniskową obiektywu a rozmiarem matrycy lub filmu. Obiektyw 80 mm nie jest standardowy dla formatu 24 × 36 mm, który preferuje ogniskowe zbliżone do 50 mm, co jest utożsamiane z tzw. "normalnym" obiektywem, który oddaje perspektywę zbliżoną do ludzkiego oka. W przypadku formatu 45 × 60 mm, stosowane są zazwyczaj obiektywy o dłuższej ogniskowej, ale 80 mm jest wciąż za długi, co prowadzi do zniekształcenia obrazu i nieadekwatnej głębi ostrości. Natomiast obiektyw 80 mm w formacie 18 × 24 mm daje efekt teleobiektywu, co nie jest optymalne dla tego formatu, ponieważ prowadzi do wąskiego kąta widzenia i ograniczonego kontekstu przestrzennego. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wyższa ogniskowa zawsze oznacza lepszą jakość obrazu, podczas gdy kluczowym czynnikiem jest dostosowanie ogniskowej do konkretnego formatu oraz zamierzonych efektów wizualnych. Takie nieprecyzyjne podejście może skutkować nieefektywnym wykorzystaniem sprzętu i niezadowalającymi rezultatami w praktyce fotograficznej. Właściwe zrozumienie relacji między ogniskową a formatem jest niezbędne dla osiągnięcia zamierzonych efektów artystycznych i technicznych w fotografii.

Pytanie 40

Aby wydrukować zdjęcia przeznaczone do ekspozycji na kartonowym materiale, należy dobrać papier fotograficzny o gramaturze z zakresu

A. 80÷110 g/m2

B. 100÷150 g/m2

C. 70÷90 g/m2

D. 200÷350 g/m2

Wybór papieru fotograficznego o gramaturze 200÷350 g/m2 do wydruku fotografii przeznaczonych do celów wystawienniczych jest kluczowy dla uzyskania odpowiedniej jakości i trwałości druku. Tego rodzaju papier zapewnia solidną podstawę, która jest niezbędna do wytrzymania warunków wystawowych, gdzie fotografie są narażone na różnorodne czynniki, takie jak światło, wilgoć czy dotyk. Wyższa gramatura papieru nie tylko wpływa na estetykę wydruku, ale również na jego odporność na uszkodzenia mechaniczne. W praktyce, fotografie wydrukowane na papierze o wyższej gramaturze prezentują się bardziej profesjonalnie, a ich kolory są bardziej nasycone i wyraziste. W branży fotograficznej standardem jest używanie papieru o gramaturze z tego przedziału, aby osiągnąć najlepsze efekty wizualne. Ponadto, wiele drukarek, zwłaszcza te przeznaczone do zastosowań profesjonalnych, jest dostosowanych do pracy z papierem o wyższej gramaturze, co umożliwia uzyskanie lepszej jakości druku, a także minimalizuje ryzyko zacięć i innych problemów technicznych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej