Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 10:30
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 10:43

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podaj format plakatu, którego wymiary wynoszą 707 × 1000 mm?

A. B1

B. B2

C. A1

D. A2

Odpowiedź B1 jest poprawna, ponieważ format plakatu o wymiarach 707 × 1000 mm odpowiada standardowemu rozmiarowi B1. Format B1 ma wymiary 707 × 1000 mm, co czyni go idealnym dla zastosowań, gdzie potrzebna jest duża powierzchnia do wyrażenia kreatywności, jak w przypadku plakatów promocyjnych czy wystawowych. W praktyce, format B1 jest często wykorzystywany w branży reklamowej, a także w projektach artystycznych, gdzie chcemy przyciągnąć uwagę szerokiej publiczności. Stosując format B1, projektanci muszą zwrócić uwagę na odpowiednie rozmieszczenie elementów graficznych oraz tekstów, aby zapewnić czytelność i estetykę. Warto również pamiętać o zasadach dotyczących druku i jakości materiałów, co ma kluczowe znaczenie w przypadku dużych projektów graficznych. Dodatkowo, korzystanie z uznanych standardów formatów, takich jak ISO 216, ułatwia współpracę z drukarniami oraz innymi profesjonalistami w branży, co jest niezbędne dla osiągnięcia wysokiej jakości finalnego produktu.

Pytanie 2

Który z typów plików graficznych nie wspiera przezroczystości tła?

A. TIFF

B. GIF

C. PNG

D. JPEG

Format JPEG, czyli Joint Photographic Experts Group, to taki popularny sposób na przechowywanie obrazków rastrowych. Głównie wyróżnia się tym, że nie ma opcji przezroczystości tła. JPEG świetnie nadaje się do kompresji zdjęć, które mają dużo kolorów i detali, więc idealnie sprawdza się w fotografii i wszędzie tam, gdzie przezroczystość nie jest potrzebna. Można go spotkać na stronach internetowych, w mediach społecznościowych czy w druku. Jego zalety to spora jakość zdjęć przy małej wielkości pliku, co czyni go faworytem wśród projektantów i fotografów. W branży często poleca się JPEG, gdy nie musimy martwić się o przezroczystość, a bardziej zależy nam na optymalizacji obrazu.

Pytanie 3

Podczas przygotowywania projektu ulotki do druku klient wymaga, aby wszystkie elementy graficzne wychodziły poza krawędź cięcia arkusza. Jak należy poprawnie przygotować plik do produkcji poligraficznej?

A. Zwiększyć rozdzielczość do 600 dpi

B. Dodać spady wokół formatu netto

C. Ustawić marginesy wewnętrzne na 0 mm

D. Zmienić paletę kolorów na RGB

Poprawne przygotowanie pliku do druku, gdy elementy graficzne mają wychodzić poza krawędź cięcia, wymaga zastosowania tzw. spadów. Spad, czyli margines zewnętrzny poza formatem netto, to obszar, o który powiększa się projekt względem ostatecznego formatu. Najczęściej dodaje się 2–5 mm z każdej strony. Elementy tła, grafiki czy kolory, które mają „wychodzić poza krawędź”, muszą zostać poprowadzone aż do końca spadu. Dzięki temu podczas cięcia na gilotynie, nawet drobne przesunięcia maszyny nie spowodują powstania białych pasków na krawędziach wydruku. To absolutny standard w branży poligraficznej, uznawany zarówno w małych drukarniach, jak i w dużych zakładach produkcyjnych. W praktyce, jeśli projekt nie ma spadów, drukarnia zwykle odrzuca plik lub prosi o poprawki. Spady to podstawa profesjonalnych przygotowań do druku – od wizytówek po plakaty i katalogi. Z mojego doświadczenia, niedodanie spadów to jeden z najczęstszych błędów na etapie prepress, a jego skutki bywają naprawdę kosztowne. Warto zawsze sprawdzać, czy są ustawione i czy wszystkie grafiki oraz tła sięgają do końca tego obszaru.

Pytanie 4

Przygotowany projekt akydensu przeznaczonego do drukowania powinien zostać przekonwertowany do pliku kompozytowego

A. TIFF

B. INDD

C. PDF

D. EPS

PDF to absolutny standard w przygotowaniu plików do druku w każdej profesjonalnej drukarni. W praktyce, przygotowując akydens (czyli różnego rodzaju druki firmowe, np. wizytówki, papier firmowy czy zaproszenia), zawsze dąży się do tego, żeby plik końcowy był skompresowany do jednego dokumentu kompozytowego PDF. Pozwala to na zachowanie wszystkich ustawień koloru (najczęściej przestrzeń CMYK), spłaszczenie przezroczystości, osadzenie fontów i grafiki w jednym pliku. Z mojego doświadczenia wynika, że drukarnie wręcz wymagają PDF-ów opartych na specyfikacjach typu PDF/X-1a lub PDF/X-4, bo to eliminuje ryzyko rozjechania się grafiki czy fontów. Co ważne, PDF daje duże możliwości podglądu finalnego efektu i weryfikacji, czy wszystko jest na swoim miejscu. W świecie poligrafii PDF zdominował inne formaty, szczególnie dlatego, że obsługuje zaawansowane profile kolorystyczne i umożliwia kontrolę spadów, znaczników cięcia czy overprintów. Moim zdaniem, jeśli ktoś poważnie myśli o przekazaniu projektu do druku, to bez PDF-a ani rusz. Tu nie ma miejsca na półśrodki – to po prostu najlepsza, najbardziej przewidywalna opcja.

Pytanie 5

Drewniana konstrukcja nazywana blejtramem jest używana do prezentacji wydruków takich jak

A. kartonowe opakowania

B. etykiety samoprzylepne

C. zdjęcia w albumach

D. obrazy na płótnie

Drewniany stelaż zwany blejtramem jest specjalnie zaprojektowanym nośnikiem, którego głównym celem jest podtrzymywanie obrazów na płótnie. Obrazy te, malowane farbami olejnymi lub akrylowymi, wymagają sztywnego i stabilnego podkładu, który pozwala na prawidłowe naciągnięcie powierzchni malarskiej oraz zabezpieczenie jej przed deformacjami. Blejtram składa się z dwóch poziomych i dwóch pionowych listew, które są połączone w narożach, co zapewnia stabilność konstrukcji. W praktyce, blejtram jest wykorzystywany przez artystów do tworzenia zarówno małych, jak i dużych dzieł sztuki. Warto również zauważyć, że standardy branżowe zalecają stosowanie wysokiej jakości drewna, aby uniknąć problemów związanych z kurczeniem się czy pękaniem materiału, co mogłoby wpłynąć na trwałość i estetykę obrazu. Ponadto, naciąganie płótna na blejtramie jest praktyką stosowaną w galeriach sztuki oraz podczas wystaw, co podkreśla jego znaczenie w profesjonalnym świecie sztuki.

Pytanie 6

Jakie wymiary posiadają plakaty brutto, jeśli gotowy plakat ma format A1, a spad wynosi 4 mm?

A. 602 × 849 mm

B. 849 × 1197 mm

C. 508 × 708 mm

D. 420 × 594 mm

Odpowiedź 602 × 849 mm jest prawidłowa, ponieważ odpowiada formatowi A1, uwzględniając dodatkowy spad wynoszący 4 mm. Format A1 w standardzie ISO 216 ma wymiary 594 × 841 mm. Aby uwzględnić spad, należy dodać 4 mm do każdej z krawędzi, co daje wymiary 602 × 849 mm. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy znajduje się w branży poligraficznej, gdzie spady są kluczowe dla zapewnienia, że kolor i obraz pokrywają całą powierzchnię po przycięciu. W przypadku projektowania plakatów lub innych materiałów drukowanych, istotne jest, aby zaplanować odpowiedni spad, co minimalizuje ryzyko białych krawędzi po przycięciu i zapewnia estetyczny wygląd finalnego produktu. Ponadto, znajomość standardowych formatów papierów, takich jak A1, pozwala na lepsze planowanie oraz organizację pracy w drukarniach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 7

Apla, definiowana jako powierzchnia o całkowitym pokryciu, jest płaszczyzną, która ma pokrycie

A. 75% koloru

B. 50% koloru

C. 25% koloru

D. 100% koloru

Apla, definiowana jako pole o pełnym stopniu pokrycia powierzchni, oznacza, że 100% danego obszaru jest pokryte kolorem. W praktyce oznacza to, że przy malowaniu, wykańczaniu czy też projektowaniu wizualnym, powinno się dążyć do uzyskania jednolitego koloru, co jest kluczowe w wielu branżach, takich jak architektura, grafika komputerowa czy przemysł meblarski. Na przykład w przypadku malowania ścian, pełne pokrycie kolorem zapewnia, że powierzchnia jest jednolita i estetyczna, co jest istotne z punktu widzenia zarówno funkcjonalności, jak i estetyki. W standardach jakości malowania, takich jak ISO 12944 dotyczące ochrony antykorozyjnej, uzyskanie 100% pokrycia jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej ochrony i estetyki powierzchni. Warto również pamiętać, że proces przygotowania powierzchni oraz dobór odpowiednich materiałów mają istotny wpływ na osiągnięcie tego rezultatu.

Pytanie 8

W skład systemu produkcyjnego nie wchodzi

A. skanowanie

B. konserwacja

C. naświetlanie

D. archiwizacja

Wszystkie wymienione odpowiedzi, poza konserwacją, są integralnymi elementami systemów produkcyjnych. Skanowanie odgrywa kluczową rolę w śledzeniu i identyfikacji produktów w całym procesie produkcyjnym, umożliwiając efektywne zarządzanie zapasami oraz zapewnienie jakości. W praktyce, skanowanie kodów QR lub kodów kreskowych jest powszechnie stosowane w magazynach, co pozwala na bieżące monitorowanie stanów magazynowych. Naświetlanie, z kolei, jest istotne w sektorach związanych z tworzeniem materiałów wizualnych, takimi jak reklama czy fotoreportaż. Proces ten jest niezbędny do przekształcania surowych materiałów w gotowe produkty, co czyni go kluczowym w łańcuchu produkcyjnym. Archiwizacja natomiast, choć nieco odmienna w charakterze, również odgrywa ważną rolę w kontekście przechowywania i organizacji danych produkcyjnych, co jest niezbędne dla późniejszego dostępu oraz audytów. Typowe błędy myślowe związane z wyborem niewłaściwych odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia definicji systemów produkcyjnych oraz ich funkcji, co prowadzi do błędnych konkluzji na temat zakresu tych systemów.

Pytanie 9

Który wzór stosuje się do przybliżonego przeliczania miar typograficznych na metryczne?

A. 8/11 x ilość punktów.

B. 3/8 x ilość punktów.

C. 9/3 x ilość punktów.

D. 3/8 x ilość punktów.

Odpowiedź A jest poprawna, ponieważ do przybliżonego przeliczania miar typograficznych na jednostki metryczne stosuje się wzór 3/8 x ilość punktów typograficznych. Punkt typograficzny, stanowiący jednostkę miary w typografii, ma swoją specyfikę, ponieważ różni się w zależności od kraju i kontekstu. Współcześnie najczęściej używanym punktem jest punkt DTP, który odpowiada 1/72 cala, co przelicza się na około 0,3528 mm. Przykładowo, jeśli mamy 16 punktów, przeliczenie na milimetry za pomocą wspomnianego wzoru daje wynik: 3/8 x 16 = 6 mm. W praktyce, znajomość tych przeliczeń jest istotna dla grafików, typografów oraz specjalistów marketingowych, którzy projektują materiały drukowane. Umożliwia to precyzyjne dostosowanie rozmiarów czcionek do wymagań druku i zapewnia ich odpowiednią widoczność oraz estetykę. Dobre praktyki w typografii podkreślają znaczenie stosowania właściwych jednostek miary, aby zachować spójność wizualną i czytelność materiałów graficznych.

Pytanie 10

Aby zrealizować zamówienie, konieczne jest kupno 152 kg papieru. Cena za 1 kg papieru wynosi 4 zł netto. Jaka będzie całkowita cena papieru, uwzględniając dodatkowo 23% VAT?

A. 608,84 zł

B. 923,84 zł

C. 856,84 zł

D. 747,84 zł

Poprawna odpowiedź wynika z dokładnych obliczeń związanych z kosztami zakupu papieru oraz naliczaniem VAT. Aby obliczyć całkowity koszt zakupu 152 kg papieru, najpierw należy obliczyć koszt netto, który wynosi: 152 kg * 4 zł/kg = 608 zł. Następnie, należy dodać do tej kwoty 23% VAT. Obliczamy VAT: 608 zł * 0,23 = 139,84 zł. Teraz dodajemy VAT do kosztu netto: 608 zł + 139,84 zł = 747,84 zł. W praktyce, znajomość tych obliczeń jest kluczowa w przemyśle, gdzie często dokonuje się zakupów materiałów. Wiedza ta pomaga w precyzyjnym budżetowaniu i planowaniu finansowym. Ponadto, zgodnie z zasadami dobrych praktyk w zarządzaniu finansami, każda transakcja powinna być dokładnie analizowana, aby zapewnić maksymalną efektywność kosztową.

Pytanie 11

Jaką rozdzielczość powinno mieć zeskanowane wielobarwne źródło, jeśli wiadomo, że podczas druku offsetowego zostanie ono powiększone trzykrotnie?

A. 800 dpi

B. 300 dpi

C. 600 dpi

D. 900 dpi

Aby uzyskać wysoką jakość druku offsetowego, ważne jest, aby zeskanować oryginał w odpowiedniej rozdzielczości. W przypadku gdy oryginał ma być powiększany trzykrotnie, należy obliczyć wymaganą rozdzielczość skanowania, aby zapewnić, że szczegóły obrazu pozostaną wyraźne i ostre. Standardowa rozdzielczość druku wynosi 300 dpi (punktów na cal), co jest odpowiednie dla wielu zastosowań. Jednakże, gdy obraz ma być powiększany, rozdzielczość skanowania musi być odpowiednio wyższa, aby uniknąć utraty jakości. Przy powiększeniu o 300% (3x), rozdzielczość skanowania powinna wynosić 300 dpi x 3, co daje 900 dpi. W praktyce oznacza to, że skanowanie w 900 dpi pozwoli na zachowanie wysokiej jakości detali po wydruku. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży, gdzie jakość obrazu jest kluczowa dla satysfakcji klienta oraz estetyki końcowego produktu. Ponadto, stosowanie wyższych rozdzielczości podczas skanowania jest standardem w przypadku materiałów reklamowych czy ilustracji, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 12

Który format zapisu fotografii z lustrzanki cyfrowej pozwala na zachowanie najwyższej jakości obrazu?

A. JPG

B. RAW

C. SCT

D. BMP

RAW to naprawdę podstawa, jeśli zależy komuś na maksymalnej jakości zdjęcia z lustrzanki cyfrowej. Ten format zapisuje dane bezpośrednio z matrycy aparatu, praktycznie bez żadnej kompresji i bez obróbki, dzięki czemu każdy szczegół obrazu zostaje zachowany. W praktyce oznacza to, że podczas edycji fotografii można dowolnie korygować ekspozycję, balans bieli czy kontrast bez wyraźnej utraty jakości – zupełnie inaczej niż w przypadku formatów stratnych. Moim zdaniem, jeśli ktoś poważnie myśli o obróbce zdjęć czy późniejszym wydruku w dużych formatach, RAW to wręcz jedyne sensowne rozwiązanie. Branża fotograficzna od lat rekomenduje RAW dla profesjonalistów i ambitnych amatorów, bo pozwala wycisnąć maksimum z możliwości aparatu. JPG, nawet w najwyższej jakości, zawsze kompresuje dane i bezpowrotnie odrzuca część informacji, których później już nie da się odzyskać. Z kolei BMP, choć teoretycznie bezstratny, nie jest wykorzystywany w praktyce przez aparaty – to raczej ciekawostka z dawnych czasów Windowsa. No i SCT… nawet nie jest formatem fotograficznym. Warto jeszcze dodać, że pliki RAW są większe i wymagają specjalnego oprogramowania do obróbki, ale to naprawdę niewielka cena za taką elastyczność i jakość. Z mojego doświadczenia – jeśli planujesz poważniejsze podejście do fotografii, po prostu fotografuj w RAW i nie martw się o kompromisy.

Pytanie 13

Bezpośrednie naświetlanie formy drukarskiej z pliku graficznego w poligrafii określane jest skrótem

A. CtP

B. CtF

C. CIP

D. CMS

Odpowiedź 'CtP', czyli 'Computer to Plate', odnosi się do technologii w poligrafii, która umożliwia bezpośrednie naświetlanie formy drukowej z pliku graficznego. W przeciwieństwie do tradycyjnych metod, które wymagały pośrednich etapów, takich jak wytwarzanie filmów czy matryc, CtP pozwala na znaczne uproszczenie procesu produkcji. Przykłady zastosowań tej technologii obejmują drukarnie, które obsługują zlecenia o dużej różnorodności i ilości, gdzie szybkość i efektywność są kluczowe. Dzięki CtP możliwe jest uzyskanie wysokiej jakości druku przy jednoczesnym skróceniu czasu realizacji zamówienia. Warto również zaznaczyć, że CtP sprzyja redukcji odpadów, ponieważ eliminuje potrzebę tworzenia dodatkowych materiałów eksploatacyjnych. W branży poligraficznej standardy ISO 12647 dotyczące zarządzania jakością w druku uwzględniają techniki CtP jako kluczowe dla uzyskania spójności i wysokiej jakości produkcji.

Pytanie 14

Aby stworzyć kolorową okładkę książki w formacie A4 z grubością grzbietu wynoszącą 10 mm, odpowiednim wyborem będzie papier o formacie

A. B3

B. A3

C. A4

D. B4

Odpowiedź B3 jest poprawna, ponieważ format B3 ma wymiary 353 x 500 mm, co pozwala na wygodne zmieszczenie okładki do książki formatu A4 (210 x 297 mm) oraz dodatkowej przestrzeni potrzebnej na grzbiet o grubości 10 mm. Wydruk na podłożu B3 umożliwia również uzyskanie większej elastyczności przy projektowaniu okładki, co jest istotne dla estetyki i funkcjonalności publikacji. W praktyce, wybór formatu B3 jest zgodny z zaleceniami branżowymi dla druku cyfrowego i offsetowego, które często korzystają z formatów B w celu maksymalizacji wykorzystania arkuszy papieru. Przykładowo, jeśli zaprojektujemy okładkę na B3, możemy efektywnie wykorzystać przestrzeń na dodatkowe grafiki, teksty i inne elementy wizualne, co przyczynia się do atrakcyjności produktu końcowego. Ponadto, przy druku w dużych nakładach, format B3 minimalizuje odpady surowca, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju w produkcji drukarskiej.

Pytanie 15

Ile arkuszy należy przygotować, aby wydrukować 5 000 okładek zeszytów formatu A4, jeśli drukowanie odbywa się na maszynie drukującej formatu B2?

A. 2 500 arkuszy netto formatu A3

B. 5 000 arkuszy netto formatu B2

C. 2 500 arkuszy netto formatu B2

D. 2 500 arkuszy netto formatu A2

Odpowiedź 2, czyli 2 500 arkuszy netto formatu B2, jest poprawna, ponieważ przy wydrukach na maszynie formatu B2 należy obliczyć, ile arkuszy potrzebne jest na wydrukowanie określonej liczby okładek w formacie A4. Rozmiar arkusza A4 wynosi 210 mm x 297 mm, a rozmiar arkusza B2 to 500 mm x 700 mm. Każdy arkusz B2 może pomieścić cztery arkusze A4, ponieważ dwa arkusze A4 mieszczą się w jednym wierszu oraz dwa w kolumnie. Zatem, aby uzyskać 5 000 okładek A4, potrzebujemy 5 000 / 4 = 1 250 arkuszy B2. Jednak, ponieważ pytanie dotyczy arkuszy netto, które uwzględniają straty materiałowe i inne czynniki, powinniśmy pomnożyć tę wartość przez 2, co daje nam 2 500 arkuszy netto. Taki sposób obliczeń jest zgodny z dobrą praktyką w branży poligraficznej, gdzie uwzględnia się także zapas materiału oraz efektywność produkcji.

Pytanie 16

Do systemu produkcyjnegonie wlicza się programu do

A. lokalizacji użytków

B. tworzenia wyciągów

C. zalewania

D. konserwacji

Odpowiedź 'konserwacja' jest poprawna, ponieważ system produkcyjny obejmuje procesy i programy, które bezpośrednio wpływają na wytwarzanie produktów lub usług. Programy do generowania wyciągów, zalewkowania oraz rozstawienia użytków są integralnymi elementami procesu produkcyjnego, wspierającymi efektywność oraz jakość produkcji. Konserwacja, mimo że jest istotna w kontekście utrzymania sprzętu i infrastruktury produkcyjnej, sama w sobie nie tworzy wartości dodanej w zakresie samego procesu produkcji. W praktyce, konserwacja odnosi się do działań mających na celu utrzymanie maszyn w dobrym stanie, co jest istotne, ale nie jest bezpośrednią częścią systemu produkcyjnego. Przykładem zastosowania może być wdrażanie programów do predyktywnej konserwacji w zakładach produkcyjnych, co przyczynia się do minimalizacji przestojów i optymalizacji wydajności. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują regularne audyty stanu technicznego maszyn oraz systemowe podejście do zarządzania cyklem życia sprzętu.

Pytanie 17

Ile arkuszy RA2 (430 x 610 mm) powinno się zamówić, aby wydrukować 1 000 sztuk ulotek formatu A4, przy naddatku technologicznym wynoszącym 10%?

A. 275 arkuszy

B. 300 arkuszy

C. 200 arkuszy

D. 250 arkuszy

Prawidłowe obliczenie liczby arkuszy papieru potrzebnych do produkcji ulotek wymaga precyzyjnego podejścia i zrozumienia, jak różne parametry wpływają na końcowy produkt. Wiele osób może błędnie założyć, że wystarczy podzielić liczbę ulotek przez liczbę ulotek, które można wydrukować na jednym arkuszu, ignorując konieczność uwzględnienia naddatku technologicznego. Nieprecyzyjne obliczenia mogą prowadzić do zamówienia zbyt małej ilości materiału, co w efekcie opóźnia produkcję i zwiększa koszty. Inna popularna nieprawidłowość polega na założeniu, że przy naddatku technologicznym wystarczy dodać jego procent do pierwotnej liczby arkuszy, nie biorąc pod uwagę, że ten dodatkowy materiał również musi być rozliczony na arkusze RA2. W związku z tym, obliczając liczbę arkuszy do zamówienia, warto zwrócić uwagę na to, że naddatek technologiczny należy dodać do całkowitej liczby wymaganych arkuszy, a nie tylko tych, które są potrzebne do wydrukowania ulotek. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć całościowy proces produkcji, co pozwoli uniknąć typowych błędów myślowych i pomyłek w obliczeniach. Kluczowe jest też uznanie, że w branży poligraficznej istnieją standardy i najlepsze praktyki, które powinny być stosowane w celu zapewnienia efektywności i optymalizacji procesów, co bezpośrednio przekłada się na jakość końcowego produktu.

Pytanie 18

Oklejanie widocznego na rysunku opakowania z tektury falistej przeprowadza się

A. po procesie nagniatania.

B. przed procesem nagniatania.

C. przed procesem wykrawania.

D. po procesie wykrawania.

Wybór odpowiedzi, które zakładają oklejanie opakowania po procesie wykrawania, jest oparty na błędnym założeniu, że struktura tektury po wycięciu kształtu pozostaje wystarczająco stabilna do przeprowadzenia efektywnego oklejenia. W rzeczywistości, po wykroju, krawędzie opakowania mogą być narażone na uszkodzenia, co uniemożliwia skuteczne pokrycie ich klejem. Oklejanie w tym etapie prowadzi często do nierównomiernego pokrycia, co zwiększa ryzyko pojawienia się pęcherzy, odklejeń lub nawet uszkodzeń mechanicznych podczas dalszego użytkowania. Ponadto, proces nagniatania, który sugerują niektóre odpowiedzi, jest zarezerwowany dla przygotowania tektury do formowania i nie ma nic wspólnego z etapem oklejania. Kluczowym błędem w myśleniu jest przekonanie, że można zrealizować oklejanie na już wykrojonym opakowaniu, co prowadzi do obniżenia jego jakości oraz estetyki. W przemyśle opakowaniowym istnieją ściśle określone standardy, które zalecają, aby wszystkie prace związane z oklejaniem były realizowane w odpowiednim etapie produkcji. Niezgodność z tymi wytycznymi może prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji, marnotrawstwa materiałów oraz niezadowolenia klientów z finalnych produktów.

Pytanie 19

Kolorowe, niepożądane wzory na wydrukach, które pojawiają się w wyniku użycia niewłaściwych kątów rastra, to

A. błysk

B. rozetka

C. spadek

D. mora

Mora to zjawisko optyczne, które występuje, gdy na wydrukowanej reprodukcji pojawiają się niepożądane, barwne wzory. Jest to efektem interakcji różnych rastrów kolorów, które są nałożone na siebie w niewłaściwych kątach. W praktyce, gdy różne kolory są drukowane w zbyt bliskich lub przeciwnych kątach rastra, może dojść do zjawiska interferencji, co skutkuje powstawaniem tych nieestetycznych wzorów. Aby uniknąć mor, istotne jest stosowanie standardowych kątów rastra, takich jak 0°, 30°, 60° dla kolorów CMYK (cyjan, magenta, żółty i czarny). Wydawcy i drukarze powinni przestrzegać norm ISO dotyczących kontroli jakości druku, które pomagają w minimalizowaniu ryzyka pojawienia się mor. Przykład z praktyki: w druku kart reklamowych, odpowiednie ustawienie kątów rastra dla poszczególnych kolorów może znacząco wpłynąć na jakość wydruku i zadowolenie klienta.

Pytanie 20

Aby ocenić projekt graficzny pod kątem kolorystyki, przed rozpoczęciem produkcji należy wykonać

A. plik impozycyjny

B. narząd drukarski

C. odbitkę próbną (proof)

D. formy drukowe

Odbitka próbna, znana również jako proof, jest kluczowym etapem w procesie przygotowania do druku, szczególnie w kontekście oceny projektu graficznego pod względem kolorystycznym. Odbitki próbne są wykonywane na specjalnych urządzeniach, które odwzorowują kolory i detale finalnego produktu, co pozwala na weryfikację, czy kolory oraz układ graficzny zgadzają się z oczekiwaniami klienta. Przykładowo, w branży drukarskiej często korzysta się z systemów takich jak Fogra, które definiują standardy jakości dla odbitek próbnych. Te standardy umożliwiają uzyskanie precyzyjnych i powtarzalnych rezultatów, co jest kluczowe, aby uniknąć kosztownych błędów produkcyjnych. Odbitki próbne są także wykorzystywane do oceny zgodności kolorystycznej między różnymi mediami, co jest istotne w przypadku projektów, które mają być realizowane na różnych materiałach. Użycie odbitek próbnych pozwala na wprowadzenie ewentualnych korekt jeszcze przed rozpoczęciem właściwego druku, co zwiększa efektywność produkcji oraz zadowolenie klienta.

Pytanie 21

Interlinia to przestrzeń pomiędzy

A. sąsiednimi wierszami.

B. paginą a tekstem.

C. następującymi po sobie literami.

D. sąsiednimi akapitami.

W odpowiedziach, które nie odnoszą się do poprawnego pojęcia interlinii, pojawiają się pewne powszechne nieporozumienia. Na przykład, idea, że interlinia odnosi się do odległości między sąsiednimi akapitami, jest błędna. Akapity są zazwyczaj oddzielane innym typem przerwy, znaną jako odstęp akapitowy. Jest to odmienny aspekt formatowania tekstu, który ma na celu wyraźne oddzielanie różnych części treści, a nie samych wierszy. Kolejny błąd to myślenie, że interlinia dotyczy odległości między literami. To z kolei odnosi się do pojęcia kerningu, które dotyczy regulacji odstępów pomiędzy poszczególnymi znakami w tekście. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego formatowania dokumentów, ponieważ każdy z tych elementów ma swoje specyficzne funkcje i wpływa na czytelność oraz estetykę. Ignorując te zasady, można stworzyć dokumenty, które są nie tylko trudne do odczytania, ale także nieprofesjonalne. Przy projektowaniu tekstów warto pamiętać o spójności interlinii oraz odstępów, ponieważ wpływa to na odbiór treści przez czytelnika. Dobre praktyki typograficzne zasugerowałyby utrzymanie jednolitego stylu w całym dokumencie, co jest nie tylko estetyczne, ale także korzystne dla użytkowników.

Pytanie 22

Która barwa odpowiada składowi: 100%C, 85%M, 0%Y, 20%K?

A. A.

B. B.

C. D.

D. C.

Barwa odpowiadająca wartościom CMYK 100%C, 85%M, 0%Y, 20%K to intensywny niebieski z domieszką magenty oraz niewielką ilością czerni. W druku wykorzystuje się model CMYK, który bazuje na mieszaniu kolorów: cyjan (C), magenta (M), żółty (Y) i czarny (K). Wartości procentowe określają, w jakim stopniu dany kolor jest obecny w finalnym odcieniu. W tym przypadku, 100% cyjanu oznacza pełną obecność niebieskiego, a 85% magenty dodaje głębi i ciepła do koloru. Przy zerowej wartości żółtego oraz niskim udziale czerni, rezultat to ciemny, ale wyrazisty niebieski z subtelną magentą. Przykłady zastosowania tych wartości można znaleźć w projektowaniu graficznym, gdzie uzyskanie pożądanych odcieni jest kluczowe, np. w materiałach reklamowych, ulotkach czy wizytówkach, gdzie barwy muszą być odpowiednio dobrane do kontekstu i grupy docelowej.

Pytanie 23

Operacja rozmieszczenia użytków na arkuszu drukarskim to

A. impozycja.

B. pozycjonowanie.

C. dublowanie.

D. skalowanie.

Impozycja to takie trochę sztuka układania, a trochę matematyka poligraficzna. W branży drukarskiej ten termin oznacza proces rozmieszczania poszczególnych stron publikacji (czyli tzw. użytków) na arkuszu drukarskim w taki sposób, żeby po wydrukowaniu, złożeniu i przycięciu wszystko było na swoim miejscu. Moim zdaniem to jedna z ważniejszych czynności w przygotowaniu do druku, bo od dobrze wykonanej impozycji zależy nie tylko oszczędność papieru i farby, ale też poprawność kolejności stron w gotowej publikacji. Przykładowo: przy drukowaniu książek czy gazet, projektant musi tak rozplanować użytki na arkuszu, żeby po złożeniu arkusza w składkę strony układały się dokładnie tak, jak trzeba – nawet jeśli na płaskim arkuszu leżą obok siebie zupełnie inne numery stron. W praktyce często wykorzystuje się do tego specjalistyczne oprogramowanie, które generuje tzw. układy impozycyjne według standardów branżowych, np. arkuszowych czy broszurowych. Warto pamiętać, że impozycja to dużo więcej niż tylko "ułożenie stron" – to też uwzględnianie paserów, marginesów, grzbietów, a nawet kompensacja przesunięć czy grubości papieru. Z mojego doświadczenia wynika, że dobrze zrobiona impozycja potrafi zaoszczędzić mnóstwo czasu i nerwów w całym procesie produkcji.

Pytanie 24

Jakie są koszty związane z przygotowaniem form drukarskich potrzebnych do wykonania jednokolorowego wkładu książkowego o objętości 160 stron w formacie A5 na maszynie półformatowej, jeśli koszt przygotowania jednej formy wynosi 30,00 zł?

A. 540,00 zł

B. 630,00 zł

C. 660,00 zł

D. 600,00 zł

Koszt wykonania form drukowych do wydrukowania jednokolorowego wkładu książkowego o objętości 160 stron w formacie A5 na maszynie półformatowej wynosi 600,00 zł. Aby obliczyć ten koszt, należy zrozumieć, że produkcja książki wymaga dwóch rodzajów form: formy dla okładki oraz formy dla wnętrza. W przypadku książki o 160 stronach, standardowo przygotowuje się jedną formę na okładkę i jedną formę na wnętrze, co da nam łącznie dwie formy. Koszt wykonania jednej formy wynosi 30,00 zł, więc całkowity koszt to 2 formy x 30,00 zł = 60,00 zł. Warto zauważyć, że w przypadku większych nakładów produkcja form może być bardziej opłacalna, co jest standardową praktyką w branży poligraficznej. Właściwe obliczenie kosztów form jest kluczowe dla kalkulacji całkowitych wydatków na projekt, co ma znaczenie przy ustalaniu cen końcowych dla klientów. Warto również wspomnieć, że w miarę rozwoju technologii, niektóre drukarnie oferują usługi cyfrowego przygotowania form, co może dalej obniżyć koszty produkcji.

Pytanie 25

Schemat przedstawia operację technologiczną

A. wprowadzania tekstu do publikacji.

B. rozmieszczania użytków na arkuszu.

C. rozmieszczania ilustracji na makiecie cyfrowej.

D. ustalania kolorów w obrębie publikacji.

Poprawna odpowiedź, dotycząca rozmieszczania użytków na arkuszu, jest najlepszym wyborem w kontekście analizowanego schematu. W procesie przygotowania do druku kluczowym krokiem jest optymalne rozmieszczenie użytków, czyli elementów, które mają zostać wydrukowane. Schemat ilustruje podział arkusza na różne sekcje, co jest istotne dla zapewnienia efektywności procesu produkcji. W profesjonalnym druku offsetowym, na przykład, każde z tych użytków musi być precyzyjnie umiejscowione, aby minimalizować straty materiałowe oraz zmaksymalizować wykorzystanie powierzchni arkusza. W praktyce, odpowiednie rozmieszczenie użytków wpływa na finalny koszt produkcji, jakość druku oraz czas realizacji zlecenia. Warto zaznaczyć, że standardy branżowe, takie jak ISO 12647, określają wymagania dotyczące jakości druku, w tym również aspekty związane z rozmieszczeniem użytków. Dlatego poprawne zrozumienie i zastosowanie tej zasady jest kluczowe dla każdego specjalisty w dziedzinie poligrafii.

Pytanie 26

Prace, które są przeznaczone do druku, zapisuje się w konkretnej przestrzeni

A. HKS

B. sRGB

C. CMYK

D. LAB

Odpowiedź CMYK jest prawidłowa, ponieważ jest to model kolorów, który jest powszechnie stosowany w procesie druku. CMYK oznacza cztery kolory: cyjan, magentę, żółty i czarny, które są używane w druku offsetowym i innym druku kolorowym. W przeciwieństwie do RGB, który jest używany w urządzeniach wyświetlających, CMYK jest modelem substrakcyjnym, co oznacza, że kolory są tworzone poprzez odejmowanie światła od białego tła. Przykładowo, w druku broszur, ulotek czy plakatów, projektanci graficzni muszą korzystać z modelu CMYK, aby zapewnić, że kolory na wydruku będą zgodne z tym, co widzą na ekranie. Warto również zaznaczyć, że przygotowując pliki do druku, często zaleca się, aby projektanci korzystali z profili kolorów ICC, które pomagają w kalibracji kolorów między różnymi urządzeniami, co jest kluczowe dla uzyskania spójnych wyników drukarskich.

Pytanie 27

Funkcja automatycznego ustawiania użytków na arkuszu drukowania pozwala na

A. Blender

B. Audacity

C. Impozycjoner

D. Artioscad

Impozycjoner to narzędzie stosowane w procesie przygotowania do druku, które umożliwia automatyczne rozmieszczenie użytków na arkuszu. Jego głównym zadaniem jest optymalizacja wykorzystania powierzchni arkusza papieru, co przekłada się na oszczędności materiałowe i czasowe. Dzięki funkcjom takim jak analiza krawędzi, rozkład wielkości użytków oraz automatyczne dopasowanie do wymogów maszyny drukarskiej, impozycjoner znacząco zwiększa efektywność produkcji. W praktyce, zastosowanie impozycjonera pozwala na zmniejszenie odpadów powstających podczas cięcia i większą precyzję w rozmieszczeniu elementów graficznych. Umożliwia to również łatwiejsze zarządzanie różnymi rodzajami użytków, jak np. karty, ulotki czy broszury, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, takimi jak standardy ISO 12647 dotyczące jakości druku.

Pytanie 28

Którą zasadę kompozycji wykorzystano podczas kadrowania fotografii?

A. Złotej proporcji.

B. Piramidy.

C. Trójpodziału.

D. Złotej spirali.

Odpowiedź "Trójpodziału" jest poprawna, ponieważ zasada ta jest jedną z najważniejszych technik kompozycji w fotografii. Trójpodział polega na podzieleniu obrazu na dziewięć równych części za pomocą dwóch równoległych linii poziomych i dwóch pionowych. Umieszczając kluczowe elementy kompozycji wzdłuż tych linii lub w ich punktach przecięcia, fotografowie mogą tworzyć bardziej zrównoważone i estetyczne kadry. Przykładowo, portret umieszczony w jednym z punktów przecięcia przyciąga wzrok widza, co zwiększa jego atrakcyjność. W praktyce, trójpodział można zastosować praktycznie w każdej dziedzinie fotografii, w tym krajobrazowej, portretowej czy produktowej. Warto również zauważyć, że reguła ta jest zgodna z ogólnymi zasadami projektowania wizualnego, co czyni ją szeroko stosowaną w różnych dyscyplinach artystycznych, od malarstwa po grafikę komputerową. Poprawne zastosowanie trójpodziału zwiększa szanse na uzyskanie porywających i przykuwających uwagę obrazów.

Pytanie 29

Który efekt trzeba zastosować do utworzenia widocznej na ilustracji misy z jabłkiem po narysowaniu połowy konturów obiektów piórem w programie wektorowym?

A. Szkic.

B. Smużenie.

C. Tekstury.

D. 3D.

Efekt 3D jest kluczowy w uzyskiwaniu trójwymiarowego wyglądu obiektów w grafice wektorowej. Dzięki jego zastosowaniu można nadać płaskim kształtom wrażenie głębi i objętości, co jest szczególnie przydatne w ilustracjach takich jak misa z jabłkiem. W praktyce, efekt 3D pozwala na dodanie cieni, które tworzą iluzję światła i perspektywy, co jest niezbędne do realistycznego przedstawienia obiektów. W programach wektorowych, takich jak Adobe Illustrator, efekt ten można zrealizować poprzez wykorzystanie opcji takich jak 'Extrude & Bevel', które pozwalają na wydobycie formy z płaskiego konturu oraz modyfikację kątów i intensywności cieni. Dobrą praktyką jest również dostosowanie kolorów i gradacji, aby jeszcze bardziej podkreślić trójwymiarowość. Dzięki temu, ilustracja staje się bardziej angażująca i przyciągająca wzrok, co jest nie tylko estetyczne, ale także istotne w kontekście komunikacji wizualnej.

Pytanie 30

Na czym polega różnica między naświetlarkami CtP a CtF?

A. wykorzystują dane cyfrowe

B. naświetlają formy drukowe, a CtF formy kopiowe

C. naświetlają formy drukowe, a CtF formy papierowe

D. naświetlają płyty offsetowe, a CtF w innych technikach

Naświetlarki CtF, jak sama nazwa wskazuje, są przeznaczone do naświetlania form na filmie, co jest procesem mniej efektywnym i bardziej czasochłonnym niż w przypadku CtP. Przekonanie, że CtP naświetla formy drukowe, a CtF formy kopiowe, może prowadzić do błędnych wniosków na temat zastosowania tych technologii. Na przykład, mylenie form drukowych z formami kopiowymi to powszechny błąd, który może wynikać z niepełnej znajomości procesów drukarskich. Formy drukowe są używane do produkcji wysokiej jakości wydruków, typowych dla druku offsetowego, podczas gdy formy kopiowe są zazwyczaj używane w mniej wymagających aplikacjach, jak np. drukowanie jednej kopii dokumentu. Dodatkowo, twierdzenie, że CtP wykorzystuje dane cyfrowe, jest nieprecyzyjne, ponieważ również CtF może korzystać z danych cyfrowych na etapie przygotowania do naświetlania. Ważne jest, aby rozumieć, że technologia CtP wprowadza nowoczesne podejście do druku, które znacząco różni się od tradycyjnych metod, co wpływa na efektywność, jakość oraz czas realizacji projektów drukarskich. Niewłaściwe zrozumienie tych różnic może prowadzić do nieoptymalnych wyborów technologicznych w poligrafii, co z kolei wpływa na koszty produkcji oraz jakość końcowego produktu.

Pytanie 31

Przedstawiony na zdjęciu barwny oryginał służy do przygotowania profili

A. DTP

B. FTP

C. ICC

D. OCR

Odpowiedzi FTP, OCR i DTP nie są związane z tematyką profili kolorów, co może prowadzić do nieporozumień. FTP, czyli File Transfer Protocol, to protokół do przesyłania plików w internecie i nie ma nic wspólnego z zarządzaniem kolorami. Ludzie często mylą go z kalibracją, ale FTP to po prostu transfer danych, a nie coś, co wpływa na kolory. Z kolei OCR, czyli optyczne rozpoznawanie znaków, to technologia rozpoznawania tekstu w obrazach i też nie ma nic wspólnego z profilowaniem kolorów. Myślenie, że wszystkie technologie związane z obrazem są ze sobą powiązane, to częsty błąd. Każda z nich ma swoje zadania. DTP, czyli publikacja komputerowa, dotyczy tworzenia dokumentów graficznych, ale nie obejmuje norm zarządzania kolorami, choć może korzystać z profili ICC. Żeby dobrze wykorzystać technologie w grafice, trzeba wiedzieć, które są odpowiednie do konkretnych działań, a także znać ich ograniczenia i zastosowania.

Pytanie 32

Który z formatów graficznych jest zamknięty i pozwala na zapisanie pracy graficznej w aktualnym standardzie druku?

A. RAW

B. TIFF

C. PDF

D. PSD

PDF (Portable Document Format) jest formatem graficznym, który został zaprojektowany jako uniwersalne narzędzie do przechowywania dokumentów w sposób, który zachowuje układ, czcionki i obrazy w niezależny sposób od urządzenia. Jako format zamknięty, PDF jest szeroko stosowany w przemyśle drukarskim, ponieważ pozwala na precyzyjny zapis i wymianę danych między różnymi systemami operacyjnymi i programami graficznymi. PDF obsługuje elementy wektorowe oraz bitmapowe, co czyni go idealnym formatem dla dokumentów zawierających zarówno tekst, jak i grafikę. Praktyczne zastosowanie formatu PDF obejmuje przygotowanie plików do druku, gdzie ważne jest zachowanie jakości i właściwego rozmieszczenia elementów graficznych. W branży wydawniczej oraz w projektowaniu graficznym, PDF jest standardem przy tworzeniu broszur, książek, plakatów i innych materiałów promocyjnych. Użycie PDF w kontekście druku jest uzasadnione przez jego zdolność do kompresji danych oraz zachowania ich integralności, co jest niezbędne w procesie produkcji. Ponadto, PDF wspiera różne profile kolorów, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich efektów wizualnych na wydrukach.

Pytanie 33

Aby ocenić zgodność kolorów podczas druku prac wielobarwnych, należy wykorzystać

A. densytometru transmisyjnego

B. densytometru refleksyjnego

C. lupki poligraficznej

D. kalibratora

Kalibrator, densytometr refleksyjny i densytometr transmisyjny to narzędzia o różnych zastosowaniach, które nie są optymalne do bezpośredniej oceny spasowania kolorów w pracach wielobarwnych. Kalibrator służy do ustawiania parametrów urządzeń drukarskich oraz ich optymalizacji, co jest ważne, lecz nie obejmuje analizy kolorów na poziomie detali, która jest kluczowa w druku wielobarwnym. Użycie densytometru refleksyjnego, który mierzy gęstość światła odbitego od powierzchni druku, może dawać jedynie ogólny obraz jakości druku, ale nie umożliwia precyzyjnej analizy kolorów. Densytometr transmisyjny, z kolei, jest używany głównie do analizy materiałów przezroczystych, takich jak folie czy przezroczyste papiery, co sprawia, że jest on nieadekwatny do oceny kolorów w kontekście druku na papierze. Zastosowanie tych narzędzi mogłoby prowadzić do wyciągania błędnych wniosków i zaniżania jakości nadruku. Zamiast tego, by skutecznie ocenić spasowanie kolorów w druku wielobarwnym, konieczne jest korzystanie z lupki poligraficznej, która pozwala na dokładną analizę i identyfikację potencjalnych problemów, co jest kluczowe dla zachowania standardów jakości w branży poligraficznej.

Pytanie 34

Którego modelu kolorów powinno się używać w materiałach przeznaczonych do druku offsetowego?

A. HSB

B. LAB

C. RGB

D. CMYK

Model barw CMYK jest standardem stosowanym w druku offsetowym, co wynika z jego zdolności do oddawania rzeczywistych kolorów przy pomocy czterech podstawowych atramentów: cyjanowego (C), magentowego (M), żółtego (Y) oraz czarnego (K). Druk offsetowy, który jest jedną z najpopularniejszych metod produkcji materiałów drukowanych, polega na nanoszeniu atramentu na papier w procesie, który wymaga precyzyjnej kontroli kolorów. Użycie modelu CMYK zapewnia, że kolory będą wyglądały tak, jak zaplanowano w projektach graficznych. Na przykład, przy projektowaniu broszur czy plakatów, ważne jest, aby kolory na papierze były spójne z tymi widocznymi na ekranie, dlatego przekształcanie modeli RGB do CMYK podczas przygotowywania plików do druku jest kluczowe. Warto także zaznaczyć, że różne programy graficzne, takie jak Adobe Photoshop czy Illustrator, umożliwiają konwersję kolorów i dobieranie ich w modelu CMYK, co jest niezbędnym krokiem w przygotowaniach do druku.

Pytanie 35

Ile form drukowych należy przygotować do wydrukowania ulotki o formacie A4, w kolorystyce 2 + 2 na półformatowej maszynie arkuszowej przy zastosowaniu technologii odwracania przez margines?

A. 3 formy.

B. 4 formy.

C. 8 form.

D. 2 formy.

Dobrze to ugryzłeś, bo faktycznie przy druku ulotki A4 w układzie 2+2 na półformatowej maszynie arkuszowej i przy zastosowaniu odwracania przez margines (czyli techniki perfectingu), potrzebujesz tylko dwóch form drukowych – po jednej na każdą stronę arkusza. To wynika z tego, że na jednej formie drukujesz przednią stronę (2 kolory), a na drugiej – tylną, też w 2 kolorach. Technologia perfectingu pozwala na zadruk obu stron arkusza podczas jednego przebiegu przez maszynę, co mocno przyspiesza produkcję i ogranicza koszty. W praktyce, dzięki temu rozwiązaniu, nie musisz przygotowywać czterech oddzielnych form (osobno dla każdego koloru i strony) – wystarczą dwie, bo każda obsługuje po dwa kolory na jednej stronie. Takie podejście jest standardem w branży poligraficznej przy tego typu produkcjach, zwłaszcza jeśli maszyna ma możliwość odwracania przez margines, czyli tzw. perfecting. Swoją drogą, zawsze warto pamiętać o dokładnym sprawdzeniu, jaki układ kolorów i technologii przewiduje park maszynowy w danej drukarni, bo czasem – w zależności od maszyn – ten proces może wyglądać trochę inaczej. Z mojego doświadczenia wynika, że dobre zrozumienie tego zagadnienia pozwala uniknąć wielu kosztownych pomyłek przy planowaniu produkcji.

Pytanie 36

Jakie są wymiary brutto foldera, gdy wymiary netto wynoszą A3, a spady wynoszą 3 mm z każdej strony?

A. 297 × 430 mm

B. 303 × 420 mm

C. 297 × 426 mm

D. 303 × 426 mm

Poprawna odpowiedź to 303 × 426 mm, ponieważ aby obliczyć format brutto, należy dodać do wymiarów formatu netto dodatkowe spady. Format netto A3 ma wymiary 297 × 420 mm. Przy zastosowaniu 3 mm spadów z każdej strony, należy dodać 6 mm do każdego wymiaru (3 mm z lewej i 3 mm z prawej strony). Dlatego długość wynosi 297 mm + 6 mm = 303 mm, a wysokość to 420 mm + 6 mm = 426 mm. Takie podejście jest zgodne z praktykami w druku, gdzie spady są niezbędne, aby uniknąć białych krawędzi na finalnym produkcie, szczególnie gdy projekt jest cięty na wymiar. Umożliwia to również dokładniejsze wykończenie krawędzi, co jest kluczowe w produkcji materiałów drukowanych. Dobrą praktyką jest zawsze uwzględnianie spadów w projektach graficznych, co jest szczególnie istotne w przypadku materiałów, które mają być intensywnie eksploatowane lub prezentowane w publicznych przestrzeniach.

Pytanie 37

Jaki format należy wybrać, aby przenieść plik graficzny CDR do aplikacji z pakietu Adobe?

A. DOC

B. WAV

C. DAT

D. EPS

Format EPS (Encapsulated PostScript) jest szeroko stosowanym standardem do wymiany plików graficznych, który jest kompatybilny z wieloma programami graficznymi, w tym z pakietem Adobe, takim jak Adobe Illustrator czy Adobe Photoshop. EPS umożliwia przenoszenie obrazów wektorowych i bitmapowych, co czyni go idealnym do pracy z grafiką wektorową, jak w przypadku plików CDR (CorelDRAW). EPS zachowuje jakość i szczegóły podczas konwersji, co jest kluczowe w profesjonalnej produkcji graficznej. W praktyce, jeśli projektant graficzny pracuje w CorelDRAW i chce przesłać swoją pracę do Adobe, wybór formatu EPS pozwala na zachowanie wszystkich kluczowych właściwości pliku, jak warstwy i kolory. Zastosowanie EPS jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, gdzie jakość i kompatybilność są priorytetami. Użycie tego formatu w projektach druku, reklamy czy wszelkich materiałów wizualnych jest nie tylko zalecane, ale także standardem w jakości wykonania.

Pytanie 38

Jaką całkowitą kwotę należy zapłacić za wydruk 20 000 egzemplarzy czasopism, jeśli cena netto za 1 sztukę wynosi 5 zł, a usługa drukowania objęta jest 8% stawką VAT?

A. 100 000 zł

B. 108 000 zł

C. 124 000 zł

D. 116 000 zł

Aby obliczyć całkowity koszt wydrukowania 20 000 egzemplarzy czasopism, należy uwzględnić zarówno cenę netto za jeden egzemplarz, jak i obowiązującą stawkę VAT. Cena netto za jeden egzemplarz wynosi 5 zł. Zatem, koszt netto dla 20 000 egzemplarzy to 5 zł * 20 000 = 100 000 zł. Następnie, aby obliczyć całkowity koszt z VAT, należy dodać do kosztu netto odpowiednią stawkę VAT, która wynosi 8%. Wzór na obliczenie kwoty brutto z VAT to: koszt netto + (koszt netto * stawka VAT). W tym przypadku będzie to 100 000 zł + (100 000 zł * 0,08) = 100 000 zł + 8 000 zł = 108 000 zł. Taki sposób obliczeń jest zgodny z zasadami rachunkowości i podatkami obowiązującymi w Polsce. Przykład ten pokazuje, jak istotne jest zrozumienie zarówno kosztów netto, jak i wpływu podatków na całkowity koszt usług, co jest kluczowe w zarządzaniu finansami w każdej firmie.

Pytanie 39

W przedstawionym fragmencie tekstu widoczne są

A. odstępy akapitowe.

B. podziały wyrazów.

C. wcięcia akapitowe.

D. pionowe korytarze w tekście.

Wiele osób myli pojęcie pionowych korytarzy z innymi składnikami układu tekstu, co jest zupełnie naturalne, zwłaszcza gdy nie miało się jeszcze okazji pracować przy profesjonalnym składzie publikacji. Wcięcia akapitowe to charakterystyczne przesunięcia pierwszej linii nowego akapitu, które mają za zadanie wizualnie oddzielić kolejne myśli lub fragmenty tekstu – w analizowanym fragmencie ich nie widać, bo linie zaczynają się równo z marginesem. Odstępy akapitowe natomiast to dodatkowa przestrzeń pionowa przed lub po akapicie, a tutaj tekst jest złożony w sposób ciągły, bez widocznych przerw. Z kolei podziały wyrazów to zastosowanie przenoszenia części słowa do nowej linii, zwykle zaznaczone przez myślnik. W prezentowanym fragmencie tego nie ma – nie widać żadnych wyrazów rozdzielonych na końcu linii. Typowym błędem jest utożsamianie dużych przerw między wyrazami z odstępami akapitowymi albo wcięciami, zwłaszcza kiedy ktoś nie zna zasad justowania tekstu. Kluczowe jest jednak zrozumienie, że pionowe korytarze powstają na skutek wadliwego rozkładu odstępów między słowami w kolejnych wierszach i nie mają nic wspólnego z podziałami wyrazów czy strukturą akapitów. To zjawisko bardzo niepożądane w składzie publikacji, bo wyraźnie zakłóca czytelność i profesjonalny wygląd tekstu. Profesjonaliści zawsze starają się tego unikać, stosując dzielenie wyrazów i optymalizując justowanie.

Pytanie 40

Określ techniczny zapis kolorów ulotki, która jest zadrukowana z jednej strony w różnorodnych barwach oraz złotym kolorem, a z drugiej w kolorze czarnym i srebrnym?

A. 4 + 2

B. 5 + 3

C. 5 + 2

D. 4 + 3

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia lub braku zrozumienia zasad kolorystyki w druku. Odpowiedź 4 + 2 sugeruje, że jedna strona ulotki posiada cztery kolory, co jest sprzeczne z założeniami pytania, które jasno wskazuje na wielobarwny zadruk w pięciu kolorach. Dodatkowo, zrozumienie, że złoty nie jest klasyfikowany jako osobny kolor w kontekście standardów druku, może prowadzić do mylnych wniosków. W przypadku odpowiedzi 5 + 3, dodanie trzeciego koloru do drugiej strony ulotki jest zbędne, ponieważ pytanie jednoznacznie określa, że druga strona posiada tylko dwa kolory: czarny i srebrny. Z kolei odpowiedź 4 + 3 sugeruje, że kolorystyka ulotki jest bardziej złożona niż w rzeczywistości, co nie odzwierciedla zamówienia. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że każda strona ulotki musi mieć więcej niż dwa kolory, co w praktyce może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania budżetu na druk oraz trudności w wykonaniu zlecenia. Zrozumienie podstawowych zasad dotyczących kolorów w kontekście druku, takich jak liczba użytych kolorów oraz ich zastosowanie w praktyce, jest kluczowe dla osiągnięcia satysfakcjonujących efektów w projektowaniu materiałów reklamowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej