Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 08:54
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 09:14

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zastosowanie metody wielokrotnego błysku ma miejsce w przypadku fotografii

A. pod słońcem

B. błyskawic w nocy

C. w nocy słabo oświetlonych budowli

D. z efektem sztafażu

Metoda wielokrotnego błysku jest techniką stosowaną przede wszystkim w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak nocne zdjęcia słabo oświetlonych budowli. W takiej sytuacji, wielokrotne błyski lampy błyskowej pozwalają na uchwycenie różnych detali obiektu oraz zredukowanie problemów związanych z ruchem. Dzięki zastosowaniu tej metody, fotograf może uzyskać efekt 'zamrożenia' ruchu oraz poprawić równowagę między światłem naturalnym a sztucznym, co jest kluczowe przy fotografowaniu architektury nocą. Przykładowo, podczas fotografowania zabytkowego budynku w nocy, wielokrotny błysk umożliwia naświetlenie detali fasady, które mogłyby być w cieniu lub niedostatecznie oświetlone. W praktyce, zaleca się ustawienie lampy błyskowej w trybie synchronizacji z długim czasem naświetlania, co pozwala na połączenie efektów błysku z naturalnym światłem otoczenia, tworząc harmonijną kompozycję. Metoda ta jest szczególnie ceniona w fotografii architektury oraz reportażowej, gdzie kluczowe jest uchwycenie detali i atmosfery otoczenia.

Pytanie 2

Co oznacza skrót TTL w fotografii?

A. True Tone Light (światło prawdziwego tonu)

B. Tonal Transfer Level (poziom transferu tonalnego)

C. Total Time Limit (całkowity limit czasu)

D. Through The Lens (pomiar przez obiektyw)

Wybór odpowiedzi, która nie jest związana z terminem TTL, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące podstawowych terminów w fotografii. Na przykład, Total Time Limit (TTL) odnosi się raczej do ograniczenia czasowego, co jest zupełnie innym zagadnieniem, które nie ma zastosowania w kontekście pomiaru światła czy ekspozycji w fotografii. Kluczowa różnica polega na tym, że TTL koncentruje się na precyzyjnym pomiarze świata, a nie na narzucaniu ram czasowych. Podobnie, True Tone Light sugeruje, że chodzi o tonalność światła, co również nie ma związku z rzeczywistym działaniem pomiaru przez obiektyw. Z kolei Tonal Transfer Level to termin, który może być mylony z procesami edycji tonalnej, ale nie odnosi się bezpośrednio do pomiaru światła w momencie robienia zdjęcia. Takie błędne koncepcje często wynikają z niezrozumienia podstawowych różnic między technologią pomiarową a innymi aspektami związanymi z fotografią. Aby unikać takich pomyłek, warto zagłębić się w podstawy działania aparatów oraz systemów pomiarowych, co pozwoli na lepsze zrozumienie ich zastosowania i funkcji.

Pytanie 3

Aby usunąć żółtą dominację na odbitce kolorowej podczas kopiowania techniką subtraktywną, konieczne jest zwiększenie gęstości filtru

A. żółtego

B. purpurowego i żółtego

C. purpurowego

D. żółtego i niebieskozielonego

Wybór niewłaściwego koloru filtru do eliminacji żółtej dominacji w procesie kopiowania subtraktywnego prowadzi do nieprawidłowej manipulacji kolorami. Odpowiedzi sugerujące purpurowy filtr mogą wywoływać błędne interpretacje, ponieważ purpura jest kolorem, który wspomaga usuwanie zieleni, a nie żółtego. Podobnie, wybór kombinacji filtrów purpurowego i żółtego nie ma sensu, ponieważ zwiększa obecność żółtego koloru, co jest sprzeczne z celem eliminacji żółtej dominacji. Z kolei odpowiedź wskazująca na purpurowy i niebieskozielony filtr również jest niepoprawna, gdyż zbyt wiele odejmowania światła z innych obszarów spektrum może prowadzić do niepożądanych odcieni i zniekształceń kolorystycznych. W praktyce, przy wyborze filtrów należy kierować się zasadą, że filtry powinny przeciwdziałać dominującym kolorom, a nie je wzmacniać. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie ról kolorów w procesach subtraktywnych, gdzie każdy filtr ma swoją specyfikę w kontekście absorpcji światła. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że do eliminacji żółtego odcienia skutecznie zastosować można tylko filtr żółty, a nie inne kolory, które mogą wprowadzać dodatkowe problemy kolorystyczne.

Pytanie 4

Subtelne ocieplenie kolorów rejestrowanej sceny uzyskuje się dzięki filtrowi

A. skylight

B. połówkowy

C. polaryzacyjny

D. IR

Filtr skylight, znany również jako filtr UV, jest powszechnie stosowany w fotografii do łagodzenia efektów niepożądanych, które mogą wystąpić podczas fotografowania w warunkach silnego światła. Działa on poprzez redukcję promieniowania UV, co nie tylko poprawia ogólną jakość zdjęć, ale także przyczynia się do bardziej naturalnych i cieplejszych tonów kolorystycznych. W praktyce, stosowanie filtru skylight jest szczególnie korzystne w warunkach takich jak zdjęcia krajobrazów czy dzikiej przyrody, gdzie naturalne światło może powodować zbyt dużą dominację chłodnych barw. Oprócz tego filtr ten zabezpiecza obiektyw przed zarysowaniami i zanieczyszczeniami. Warto pamiętać, że stosowanie filtrów powinno być zgodne z technikami fotografii, które promują naturalność obrazu, a dobór odpowiedniego filtru jest kluczowy dla osiągnięcia zamierzonego efektu. W związku z tym filtr skylight to nie tylko narzędzie poprawiające estetykę zdjęć, ale także istotny element ochronny sprzętu fotograficznego.

Pytanie 5

Który zestaw działańnie odnosi się wyłącznie do organizacji planu zdjęć?

A. Wybór tła, ustawienie oświetlenia, regulacja kontrastu oświetlenia

B. Ustawienie oświetlenia, dobór akcesoriów do fotografii, próbne uruchomienie błysku

C. Dobór sprzętu fotograficznego, ustawienie oświetlenia, rejestracja obrazu

D. Ustawienie aparatu fotograficznego, oświetlenie obiektów do fotografii, pomiar natężenia światła

Odpowiedź 'Dobór sprzętu fotograficznego, ustawienie oświetlenia, rejestracja obrazu' jest poprawna, ponieważ obejmuje zadania, które są fundamentalne dla samego procesu fotografowania, a nie tylko dla organizacji planu zdjęciowego. W kontekście planowania sesji zdjęciowej, kluczowe jest, aby zrozumieć, że dobór sprzętu fotograficznego wpływa na jakość wykonanych zdjęć. Wybór odpowiednich aparatów, obiektywów oraz akcesoriów, takich jak statywy czy filtry, ma zasadnicze znaczenie i powinien być dostosowany do specyfiki sesji. Ustawienie oświetlenia również jest kluczowym aspektem, który wpływa na atmosferę oraz uchwycenie detali w obrazie. Ostatecznie, rejestracja obrazu to czynność, która kończy cały proces, jednak nie jest związana jedynie z jego planowaniem, lecz także z wykonawstwem. Dobry fotograf powinien stosować standardy branżowe, takie jak zasady kompozycji i oświetlenia, które są omawiane w literaturze fotograficznej, aby osiągnąć oczekiwane rezultaty w swojej pracy. Przykładowo, w przypadku sesji portretowej, ważne jest, aby dobrać odpowiednie obiektywy i oświetlenie, aby uzyskać naturalny efekt oraz odpowiednie odwzorowanie kolorów.

Pytanie 6

System stykowania matrycy cyfrowymi filtrami barwnymi, umożliwiający rejestrację kolorowego obrazu, to

A. filtr Bayera

B. filtr polaryzacyjny

C. matryca CFA

D. sensor BSI

Filtr Bayera jest kluczowym elementem w technologii obrazowania cyfrowego, który umożliwia rejestrację kolorowego obrazu na sensorach matrycowych. Składa się z siatki kolorowych filtrów, zazwyczaj w układzie 2:1:1, gdzie dwa filtry są zielone, a po jednym czerwonym i niebieskim. Dzięki temu matryca może efektywnie zbierać informacje o świetle i kolorach w scenie, co jest kluczowe dla uzyskania naturalnych odcieni w obrazach. W praktyce filtry Bayera są stosowane w większości cyfrowych aparatów fotograficznych, kamer i smartfonów, co czyni je standardem branżowym. Proces demosaicing, który przekształca surowe dane z matrycy w pełnokolorowy obraz, jest niezbędny do uzyskania prawidłowych kolorów. Zastosowanie filtrów Bayera wspiera również techniki fotografii HDR oraz skanowanie obrazów w wysokiej rozdzielczości, co zwiększa ich użyteczność w profesjonalnym fotografowaniu oraz filmowaniu. Wiedza na ten temat jest istotna dla każdego, kto chce zrozumieć, jak działa technologia obrazowania w nowoczesnych urządzeniach.

Pytanie 7

Które narzędzie programu Adobe Photoshop służy do uzupełnienia brakujących elementów w procesie rekonstrukcji zniszczonych obrazów?

A. Stempel.

B. Różdżka.

C. Lasso.

D. Gąbka.

Stempel w Photoshopie, czyli narzędzie Klonowanie, to absolutna podstawa przy rekonstrukcji uszkodzonych zdjęć. Pozwala na kopiowanie pikseli z wybranego fragmentu obrazu i „nakładanie” ich na inne miejsce, dzięki czemu można zamaskować rysy, plamy albo wręcz odtworzyć brakujące fragmenty fotografii. Z mojego doświadczenia wynika, że to narzędzie daje ogromną kontrolę, bo sam wybierasz, skąd pobierasz wzór i dokładnie widzisz, jak go aplikujesz. W branży retuszerskiej używa się Stempla nie tylko do naprawiania starych zdjęć – świetnie sprawdza się też przy usuwaniu niechcianych elementów z obrazów produktowych czy portretów. Ważne jest, żeby korzystać z miękkich krawędzi oraz zmieniać przezroczystość, bo wtedy efekt jest bardziej naturalny i nie widać, że coś było poprawiane. Warto też pamiętać, że profesjonaliści często łączą Stempel z innymi narzędziami, na przykład z Pędzlem Korygującym, ale to właśnie Stempel daje pełną dowolność w ręcznym retuszu. Dla mnie, jeśli uczysz się cyfrowego rekonstrukcji, warto poświęcić czas na ćwiczenie technik pracy ze Stempelem, bo to taki szwajcarski scyzoryk w Photoshopie – bez niego ani rusz.

Pytanie 8

Jaką minimalną liczbę pikseli trzeba uzyskać do wykonania zdjęcia, które będzie drukowane w formacie 10 x 50 cali, przy rozdzielczości 300 dpi, bez potrzeby interpolacji danych?

A. 50 Mpx

B. 100 Mpx

C. 30 Mpx

D. 10 Mpx

Aby uzyskać zdjęcie o wymiarach 10 x 50 cali przy rozdzielczości 300 dpi, trzeba obliczyć wymaganą liczbę pikseli. Rozdzielczość 300 dpi oznacza, że w jednym calu znajduje się 300 punktów (pikseli). Dlatego, aby obliczyć liczbę pikseli dla długości i szerokości, mnożymy wymiary w calach przez rozdzielczość: 10 cali x 300 dpi = 3000 pikseli w szerokości, a 50 cali x 300 dpi = 15000 pikseli w wysokości. Następnie, aby uzyskać całkowitą liczbę pikseli, mnożymy szerokość przez wysokość: 3000 x 15000 = 45000000 pikseli, co odpowiada 45 megapikselom. W praktyce, aby uniknąć interpolacji i zapewnić wysoką jakość druku, zaleca się zarejestrowanie zdjęć z zapasem, dlatego warto celować w 50 Mpx. Takie podejście gwarantuje, że detale będą wyraźne, a jakość wydruku będzie wysoka, co jest standardem w profesjonalnej fotografii i druku.

Pytanie 9

Technika tworzenia cyfrowych negatywów do druku w procesie platinum/palladium wymaga

A. przygotowania negatywu o wysokiej gęstości i dużym kontraście na przeźroczystej kliszy

B. wykonania serii wydruków próbnych o rosnącej ekspozycji

C. użycia specjalnego papieru z podłożem metalicznym

D. zastosowania filtrów polaryzacyjnych podczas naświetlania papieru

Odpowiedź dotycząca przygotowania negatywu o wysokiej gęstości i dużym kontraście na przeźroczystej kliszy jest jak najbardziej trafna w kontekście techniki platinum/palladium. Ta metoda druku wymaga, aby negatyw był wykonany z odpowiednią starannością, gdyż jego jakość ma bezpośredni wpływ na finalny efekt wizualny. Wysoka gęstość negatywu zapewnia, że cienie będą głębokie i bogate, podczas gdy duży kontrast sprawi, że wydrukowane obrazy będą miały wyraźnie określone detale. Przykładowo, negatywy powinny być wytwarzane z wykorzystaniem wysokiej jakości skanów lub zdjęć, które są odpowiednio przetworzone w programach graficznych, aby uzyskać pożądany kontrast. Standardowe praktyki w tej dziedzinie sugerują użycie klisz, które są specjalnie zaprojektowane do tego typu pracy, aby uniknąć problemów z ekspozycją i tonacją. Dodatkowo, właściwe przygotowanie negatywu pozwala na uzyskanie wytrzymałych i estetycznych wydruków, które są cenione w sztuce fotograficznej. Warto zwrócić uwagę, że ten proces wymaga także odpowiedniego naświetlenia, co decyduje o ostatecznym wyglądzie dzieła.

Pytanie 10

Jaki błąd popełniono przy kadrowaniu zdjęcia?

A. Linia horyzontu.

B. Kadr centralny.

C. Obramowanie.

D. Kadr prosty.

Poprawna odpowiedź to linia horyzontu. W fotografii, linia horyzontu odgrywa kluczową rolę w kompozycji, ponieważ wpływa na percepcję równowagi i stabilności zdjęcia. Prawidłowo umiejscowiona, linia ta powinna być równoległa do krawędzi kadru, co pozwala widzowi łatwiej zrozumieć przestrzeń przedstawioną w kadrze. Pochylenie linii horyzontu, jak w przypadku przedstawionego zdjęcia, może tworzyć niepożądane wrażenie niestabilności, co często prowadzi do dezorientacji odbiorcy. Przykładowo, w przypadku zdjęć krajobrazowych, takie pochylone horyzonty mogą odwracać uwagę od głównych elementów kompozycji, a także zaburzać odczucia estetyczne. Aby poprawić swoje umiejętności kadrowania, warto ćwiczyć ustawianie horyzontu w różnych scenariuszach, pamiętając o regularnym sprawdzaniu poziomu aparatu, szczególnie przy używaniu statywów. Wykorzystywanie poziomicy lub funkcji poziomu w aparacie cyfrowym może znacznie pomóc w utrzymaniu horyzontu w odpowiedniej pozycji, co jest uznawane za standard w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 11

Fotografia jest chroniona prawem autorskim osobistym gdy

A. przedstawia dzieła sztuki.

B. przedstawia dokumenty.

C. przedstawia wierne odtworzenie wyglądu oryginału.

D. jest rezultatem pracy twórczej z cechą inwencji, samodzielności artystycznej.

Często można ulec wrażeniu, że prawem autorskim osobistym chroniona jest każda fotografia – bez względu na jej charakter czy sposób wykonania. To jednak przekonanie dość mylne, bo sama tematyka, taka jak dokumenty albo dzieła sztuki, nie decyduje o ochronie prawnej. Przepisy prawa autorskiego wyraźnie rozgraniczają sytuacje, w których zdjęcie stanowi jedynie wierne odtworzenie istniejącego już obiektu, od fotografii mającej cechy indywidualnej twórczości. Kluczowa jest tu inwencja i samodzielność twórcza fotografa, czyli tzw. indywidualny wkład – coś, co odróżnia przeciętne odtworzenie od autentycznej twórczości. Z mojego punktu widzenia błędem jest zakładanie, że ochrona wynika z tego, co przedstawia zdjęcie – np. dokument, znane dzieło czy dokładnie odwzorowany obraz. Takie podejście prowadzi do uproszczonego rozumienia prawa autorskiego i często skutkuje nieporozumieniami w pracy zawodowej oraz sporami prawnymi. Branżowe dobre praktyki uczą, że warto analizować nie tylko przedmiot fotografii, ale przede wszystkim sposób jej wykonania – czy autor podjął jakąkolwiek decyzję artystyczną, czy tylko wykonał mechaniczne odwzorowanie. Dlatego zdjęcia paszportowe, skany dokumentów czy kopie obrazów z muzeum zwykle nie spełniają kryterium utworu w rozumieniu prawa autorskiego, bo nie ma w nich twórczego wkładu. Za to nawet portret, krajobraz lub fotografia uliczna, jeśli pokazują autorski styl, kompozycję czy wyczucie, są już chronione osobistym prawem autorskim. W praktyce bardzo ważne jest, by rozumieć tę różnicę – to pozwala unikać prawnych pułapek i lepiej szanować pracę innych twórców.

Pytanie 12

Technika uchwytywania obrazów, których zakres tonalny przekracza możliwości matrycy cyfrowego aparatu, to

A. Ultra HD

B. HDR

C. DSLR

D. HD

HDR (High Dynamic Range) to technika rejestrowania obrazów, która pozwala na uchwycenie szerszej rozpiętości tonalnej, niż jest to możliwe za pomocą standardowych aparatów. Dzięki HDR możliwe jest łączenie kilku zdjęć o różnych ekspozycjach, co pozwala na uchwycenie detali zarówno w jasnych, jak i ciemnych partiach obrazu. Przykładem zastosowania tej metody jest fotografia krajobrazów, gdzie oświetlenie może bardzo różnić się w różnych częściach kadru. W praktyce, aby uzyskać efekt HDR, fotografuje się ten sam obiekt z różnymi ustawieniami ekspozycji, a następnie łączy się te zdjęcia w programie graficznym. Technika ta jest szczególnie popularna wśród profesjonalnych fotografów oraz twórców treści wizualnych, którzy chcą uzyskać bardziej realistyczne i atrakcyjne zdjęcia. Warto dodać, że stosowanie HDR wymaga odpowiedniego sprzętu oraz znajomości programów do obróbki zdjęć, takich jak Adobe Photoshop czy Lightroom, które oferują zaawansowane narzędzia do tworzenia obrazów HDR, zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 13

Który z obiektywów charakteryzuje się długością ogniskowej porównywalną z przekątną matrycy o wymiarach 36 x 24 mm oraz kątem widzenia, który jest zbliżony do kąta widzenia ludzkiego oka?

A. Wąskokątny

B. Standardowy

C. Szerokokątny

D. Długoogniskowy

Wybór obiektywu w fotografii ma ogromne znaczenie dla efektów, które chcemy osiągnąć. Obiektyw wąskokątny, z krótszą ogniskową niż 50 mm, daje szeroki kąt widzenia, ale może też powodować zniekształcenia w perspektywie. To świetna opcja do architektury czy krajobrazów, gdzie szerokość kadru się liczy, ale jak chcesz uzyskać naturalne odwzorowanie, to już niekoniecznie. Z kolei obiektywy szerokokątne mają więcej niż 60 stopni kąta widzenia, co sprawia, że obraz wygląda bardziej zniekształcony w porównaniu do standardowego obiektywu – często nie jest to pożądane. Obiektywy długoogniskowe, które mają ogniskową powyżej 100 mm, skupiają się wąsko, przez co są super do zdjęć przyrody, portretów czy sportu, ale nie oddają perspektywy tak, jak robi to ludzkie oko. Fajnie byłoby zrozumieć, co to znaczy kąt widzenia i jak długość ogniskowej wpływa na to, co widzimy na zdjęciach. Ogólnie, standardowy obiektyw to świetne połączenie długości ogniskowej i kąta widzenia, które pozwala uchwycić to, co widzi ludzkie oko. Zrozumienie tych podstaw jest naprawdę ważne dla każdego, kto chce dobrze używać różnych obiektywów w swojej pracy.

Pytanie 14

Jaką przestrzeń kolorystyczną należy wybrać w oprogramowaniu do edycji projektu graficznego, który ma być publikowany w internecie?

A. PANTONE

B. RGB

C. CMYK

D. LAB

Odpowiedź RGB jest poprawna, ponieważ przestrzeń barwna RGB (Red, Green, Blue) jest standardem używanym w projektach przeznaczonych do wyświetlania na ekranach. Każdy piksel w obrazie RGB jest tworzony poprzez mieszanie trzech podstawowych kolorów: czerwonego, zielonego i niebieskiego. W kontekście publikacji internetowych, gdzie dominującym medium są monitory i wyświetlacze, RGB jest najodpowiedniejszym wyborem, ponieważ odwzorowuje sposób, w jaki kolory są emitowane przez ekrany. Przykłady zastosowania RGB obejmują tworzenie grafik na strony internetowe, banery reklamowe oraz interfejsy użytkownika. Dobrą praktyką jest również monitorowanie przestrzeni barwnej w programach graficznych, aby uniknąć problemów z odwzorowaniem kolorów. Warto zauważyć, że wiele platform internetowych, takich jak media społecznościowe, rekomenduje wykorzystanie RGB dla uzyskania najlepszej jakości wyświetlania i zgodności kolorystycznej. Dodatkowo, RGB pozwala na szerszą gamę kolorów niż inne przestrzenie, co czyni go idealnym wyborem dla grafik przeznaczonych do użytku w sieci.

Pytanie 15

Aby uzyskać zdjęcie biometryczne, obiekt w studio powinien być ustawiony

A. na ciemnym tle, na wprost obiektywu z otwartymi oczami

B. na jasnym tle, na wprost obiektywu z otwartymi oczami i zamkniętymi ustami

C. na jednolitym tle, en face z odkrytym czołem i lewym uchem

D. na jednolitym tle, na wprost obiektywu z odkrytym czołem i prawym uchem

Poprawna odpowiedź dotyczy ustawienia obiektu do zdjęcia biometrycznego na jasnym tle, na wprost obiektywu, z otwartymi oczami i zamkniętymi ustami. Użycie jasnego tła jest kluczowe, ponieważ zapewnia odpowiedni kontrast między osobą a tłem, co jest istotne dla dalszej obróbki zdjęcia, a także dla algorytmów rozpoznawania twarzy, które często są wykorzystywane w aplikacjach biometrycznych. Stawianie obiektu na wprost obiektywu umożliwia uzyskanie symetrycznego wizerunku, co jest niezbędne do dokładnego uchwycenia cech rozpoznawczych twarzy. Oczy powinny być otwarte, ponieważ naturalne spojrzenie jest niezbędne w większości zastosowań biometrycznych, w tym paszportowych lub identyfikacyjnych. Zamknięte usta eliminują możliwe zniekształcenia obrazu i zapewniają, że zdjęcie jest zgodne z wymaganiami, które często stipulują neutralny wyraz twarzy. Przykłady zastosowania obejmują różne dokumenty tożsamości, w których wymagana jest wysoka jakość zdjęcia, aby uniknąć problemów z identyfikacją osoby.

Pytanie 16

Realizacja montażu zdjęcia panoramicznego, zestawienie fotografii w technice HDR oraz tworzenie stykówki i animacji jest możliwa w programie

A. GIMP

B. Adobe Photoshop

C. Paint

D. Adobe Lightroom

Adobe Photoshop to wszechstronny program stworzony do zaawansowanej edycji grafiki rastrowej, który oferuje szeroki wachlarz narzędzi do montażu fotografii panoramicznych, łączenia zdjęć w technice HDR, wykonywania stykówek oraz animacji. Dzięki funkcji Photomerge, użytkownicy mogą łatwo łączyć wiele zdjęć w jedną panoramę, co jest szczególnie przydatne w przypadku krajobrazów lub dużych scen. Technika HDR, polegająca na łączeniu zdjęć o różnych ekspozycjach, pozwala uzyskać obrazy o szerokim zakresie tonalnym, co jest nieosiągalne w tradycyjnej fotografii. Photoshop udostępnia również narzędzia do tworzenia stykówek, które są zbiorem miniaturek zdjęć w jednym pliku, co ułatwia przeglądanie i wybieranie najlepszych ujęć. Dodatkowo, za pomocą funkcji animacji, użytkownicy mogą tworzyć ruchome obrazy i filmy, co otwiera nowe możliwości w zakresie prezentacji wizualnych. Adobe Photoshop jest uznawany za standard w branży, z licznymi samouczkami i materiałami edukacyjnymi dostępnymi w sieci, co czyni go idealnym narzędziem zarówno dla profesjonalnych fotografów, jak i amatorów.

Pytanie 17

Który format pliku jest najczęściej używany do druku wysokojakościowych fotografii?

A. WEBP

B. TIFF

C. GIF

D. SVG

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest standardem w druku wysokojakościowym ze względu na swoją zdolność do przechowywania obrazów o dużej rozdzielczości i pełnej głębi kolorów. Jest to format bezstratny, co oznacza, że nie kompresuje danych obrazu, zachowując wszystkie detale i jakość, co jest kluczowe przy drukowaniu materiałów, gdzie każdy szczegół ma znaczenie. W środowisku profesjonalnym, takim jak studia fotograficzne i agencje reklamowe, TIFF jest ceniony za swoją uniwersalność i kompatybilność z różnymi programami graficznymi, takimi jak Adobe Photoshop czy CorelDRAW. Dodatkowo, TIFF obsługuje wiele warstw, co jest przydatne przy tworzeniu złożonych projektów graficznych. Warto również wspomnieć, że ten format jest otwarty i dobrze udokumentowany, dzięki czemu jest wspierany przez większość drukarek wysokiej jakości. Moim zdaniem, wybór TIFF do druku to najlepsza praktyka, gwarantująca, że efekt końcowy na papierze będzie wiernym odzwierciedleniem oryginalnego zdjęcia.

Pytanie 18

Opublikowanie zdjęcia uczestników wycieczki na stronie internetowej wymaga zgody

A. ubezpieczyciela.

B. organizatora.

C. przewodnika.

D. uczestników.

To bardzo ważne zagadnienie z punktu widzenia ochrony danych osobowych i prawa do wizerunku. Podstawą prawną w Polsce, i w całej Unii Europejskiej, jest RODO (czyli Ogólne rozporządzenie o ochronie danych osobowych), a także ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wizerunek osoby fizycznej jest jej danymi osobowymi i nie można nim swobodnie dysponować. Zgoda uczestników wycieczki jest tutaj absolutnie konieczna, bo to oni decydują, czy chcą, żeby ich zdjęcie pojawiło się publicznie, np. na stronie internetowej szkoły, biura podróży czy organizatora turystyki. Co ciekawe, zgoda powinna być konkretna, dobrowolna, świadoma i udokumentowana – najlepiej na piśmie lub w sposób elektroniczny, tak żeby potem nie było problemu z udowodnieniem tego faktu. W praktyce, w szkołach często rodzice podpisują zgody na publikację zdjęć, ale każdorazowo trzeba pamiętać, że brak takiej zgody eliminuje możliwość publikacji. W branży turystycznej, dobrym zwyczajem jest uzyskiwanie zgody już na etapie organizacji wyjazdu. Ja osobiście zawsze zalecam, żeby nie wrzucać nawet grupowych fotek, jeśli chociażby jedna osoba z grupy sobie tego nie życzy. To kwestia nie tylko przepisów, ale i szacunku do prywatności uczestników. Często ktoś może nie życzyć sobie, żeby jego zdjęcia były dostępne publicznie, i trzeba to uszanować. Lepiej zapytać dwa razy niż potem mieć kłopoty albo nieprzyjemności. Moim zdaniem to podstawa profesjonalizmu w każdej działalności, która dotyczy ludzi i ich prywatności.

Pytanie 19

Podczas robienia zdjęcia w terenie ustalono następujące parametry ekspozycji:
- czas naświetlania 1/125 s,
- przysłona f/5,6.
Aby osiągnąć większą głębię ostrości, zachowując równocześnie taką samą ilość światła padającego na matrycę, jakie powinny być ustawienia parametrów?

A. 1/30 s, f/8

B. 1/30 s, f/11

C. 1/60 s, f/22

D. 1/60 s, f/32

Odpowiedź 1/30 s, f/11 jest prawidłowa, ponieważ umożliwia zwiększenie głębi ostrości przy zachowaniu tej samej ekspozycji. Zmiana przysłony z f/5,6 na f/11 oznacza, że w obiektywie otworzy się mniejsza szczelina, co zwiększy głębię ostrości. Aby kompenować stratę światła wynikającą z użycia niższej wartości przysłony, czas naświetlania musi zostać wydłużony. Zmiana z 1/125 s na 1/30 s daje nam więcej światła, co jest zgodne z zasadą zachowania ekspozycji. W praktyce, zwiększona głębia ostrości jest szczególnie przydatna w fotografii krajobrazowej, gdzie istotne jest, aby zarówno pierwszy plan, jak i tło były wyraźnie widoczne. Dobrym przykładem zastosowania tej techniki jest fotografowanie scen z dużymi odległościami, gdzie chcemy, aby wszystkie elementy obrazu były ostre. Zachowanie stałej ekspozycji, mimo zmiany przysłony i czasu naświetlania, jest kluczowe w uzyskaniu pożądanych efektów wizualnych, a praktyka ta jest standardowo stosowana przez profesjonalnych fotografów.

Pytanie 20

Aby fotografować duże obiekty z bliskiej odległości lub w wąskich przestrzeniach, konieczne jest wykorzystanie obiektywu

A. szerokokątnego

B. długoogniskowego

C. standardowego

D. lustrzanego

Obiektyw szerokokątny jest idealnym rozwiązaniem do fotografowania dużych przedmiotów z małej odległości, zwłaszcza w ciasnych pomieszczeniach. Dzięki szerszemu kątowi widzenia, który zazwyczaj wynosi od 24 mm do 35 mm w przeliczeniu na pełnoklatkowy format, umożliwia uchwycenie większej części sceny, co jest niezwykle użyteczne w sytuacjach, gdzie ograniczona przestrzeń nie pozwala na oddalenie się od obiektu. Przykładowo, fotografując wnętrza budynków czy architekturę, obiektyw szerokokątny pozwala na ukazanie całej kompozycji, zamiast jedynie fragmentu. W standardach fotografii architektonicznej i wnętrzarskiej szerokokątne obiektywy są często zalecane, ponieważ eliminują zniekształcenia perspektywy, które mogłyby powstać przy użyciu obiektywu normalnego lub długiego ogniskowania. Dodatkowo, szerokokątne obiektywy często pozwalają na kreatywne kompozycje, w których można łączyć bliskie detale z szerszym kontekstem otoczenia, co zwiększa dynamikę fotografii.

Pytanie 21

Technika brenizera (Brenizer method) polega na

A. zastosowaniu techniki wielokrotnej ekspozycji

B. wykonaniu wielu zdjęć z małą głębią ostrości i połączeniu ich w panoramę

C. zastosowaniu filtru połówkowego neutralnie szarego

D. użyciu lampy pierścieniowej przy fotografii makro

Zastosowanie filtru połówkowego neutralnie szarego nie ma bezpośredniego związku z techniką brenizera. Filtr ten służy do równoważenia ekspozycji między jasnymi i ciemnymi obszarami zdjęcia, co jest zupełnie innym zadaniem niż uzyskiwanie efektu małej głębi ostrości. Przy fotografii, gdzie dominują duże kontrasty, filtr ten może być przydatny, jednak nie przyczynia się do stworzenia efektu panoramicznego, który jest esencją techniki brenizera. Kolejną niepoprawną koncepcją jest użycie lampy pierścieniowej przy fotografii makro. Technika ta jest typowa dla zdjęć z bliska, gdzie równomierne oświetlenie jest kluczowe, ale znowu nie jest związana z techniką łączenia wielu zdjęć dla uzyskania efektywnej głębi ostrości. Co więcej, zastosowanie techniki wielokrotnej ekspozycji, choć interesujące, to również nie jest tożsama z metodą brenizera. Przy wielokrotnej ekspozycji nakłada się różne obrazy na siebie w jednej klatce, co daje zupełnie inny efekt niż łączenie zdjęć w panoramę. Warto więc pamiętać, że technika brenizera jest unikalna i polega na specyficznym łączeniu zdjęć w celu uzyskania efektownego obrazu z płytką głębią ostrości.

Pytanie 22

Na przedstawionej fotografii zastosowano perspektywę

A. z jednym punktem zbiegu.

B. ptasią.

C. z dwoma punktami zbiegu.

D. żabią.

Wybór błędnych perspektyw w analizowanej fotografii może prowadzić do mylnych interpretacji i niepełnego zrozumienia fenomenu fotografii jako sztuki wizualnej. Perspektywa z dwoma punktami zbiegu jest techniką stosowaną głównie w architekturze, gdzie linie równoległe zdają się łączyć w dwóch różnych miejscach na linii horyzontu. W kontekście przedstawionej fotografii, ta perspektywa nie znajduje zastosowania, ponieważ nie ukazuje ona bardziej złożonej kompozycji przestrzennej, a wręcz przeciwnie – koncentruje się na obiektach z widokiem z góry. Z kolei żabia perspektywa charakteryzuje się ujęciem z niskiego poziomu, co w przypadku omawianego zdjęcia nie odpowiada rzeczywistości, ponieważ obiekty są przedstawione z góry. Wreszcie, perspektywa z jednym punktem zbiegu, typowa dla tradycyjnych kompozycji, w których obiekty zbieżne prowadzą wzrok do jednego punktu na horyzoncie, również nie jest adekwatna w tym przypadku. Użytkownicy często mylą te różne perspektywy, nie zwracając uwagi na ich kluczowe cechy i konteksty zastosowania. Dlatego ważne jest zrozumienie, że każda z tych perspektyw ma swoje unikalne właściwości i zastosowania, które mogą znacząco wpłynąć na odbiór wizualny fotografii.

Pytanie 23

Publikacja wizerunku znanej osoby na stronie internetowej w trakcie sprawowania funkcji publicznych

A. nie wymaga uzyskania od danej osoby pisemnej zgody

B. wymaga uzyskania zgody osoby na poprawę ekspozycji zdjęcia

C. wymaga dokonania zapłaty osobie za użycie wizerunku

D. wymaga uzyskania pisemnej zgody od danej osoby

Rozpowszechnianie wizerunku osoby powszechnie znanej podczas pełnienia przez nią funkcji publicznych nie wymaga uzyskania pisemnej zgody tej osoby, co jest zgodne z zasadami ochrony wizerunku w polskim prawodawstwie. Wizerunek osoby publicznej, gdy ta wykonuje swoje obowiązki publiczne, może być wykorzystywany w celach informacyjnych lub edukacyjnych, a także w kontekście działalności publicznej. Przykładem może być relacja z wydarzenia, w którym uczestniczy polityk lub celebryta, gdzie ich wizerunek jest częścią ogólnego opisu sytuacji. Ważne jest jednak, aby takie publikacje nie były wykorzystywane do celów komercyjnych bez zgody danej osoby. Dobre praktyki w tej dziedzinie nakazują, aby zawsze zachować szacunek dla prywatności i dobrego imienia osób publicznych, nawet jeżeli prawo nie wymaga formalnych zgód.

Pytanie 24

Metoda naświetlania zwana HDR (High Dynamic Range) polega na

A. zastosowaniu specjalnych obiektywów z wysokim współczynnikiem transmisji światła

B. łączeniu kilku zdjęć o różnej ekspozycji w jedno o rozszerzonej rozpiętości tonalnej

C. zmniejszaniu kontrastu sceny poprzez użycie filtrów polaryzacyjnych

D. zwiększaniu czułości matrycy powyżej nominalnej wartości ISO

Metoda HDR (High Dynamic Range) polega na łączeniu kilku zdjęć o różnej ekspozycji, co pozwala na uzyskanie obrazu o znacznie szerszej rozpiętości tonalnej niż w przypadku pojedynczego ujęcia. W praktyce, technika ta jest szczególnie przydatna w scenach o dużym kontraście, gdzie są zarówno bardzo jasne, jak i bardzo ciemne partie. Dzięki HDR można uchwycić szczegóły zarówno w cieniach, jak i w jasnych obszarach, co jest trudne do osiągnięcia tradycyjnymi metodami. Przykładem zastosowania HDR jest fotografowanie krajobrazów o zachodzie słońca, gdzie niebo jest bardzo jasne, a ziemia pozostaje w cieniu. Standardy branżowe, takie jak Adobe RGB i sRGB, są często wykorzystywane do obróbki zdjęć HDR, co pozwala na zachowanie jak najwięcej informacji o kolorze i tonacji. Warto dodać, że w ostatnich latach HDR zyskał popularność w filmie i transmisjach telewizyjnych, co dodatkowo pokazuje jego praktyczne zastosowanie. Używając tej metody, fotografowie mogą tworzyć bardziej realistyczne i atrakcyjne wizualnie obrazy, co przyciąga uwagę widza.

Pytanie 25

Termin 'przysłona' odnosi się do mechanizmu zainstalowanego w

A. układzie pentagonalnym.

B. korpusie aparatu.

C. obiektywie.

D. lampie wbudowanej.

Termin "przysłona" odnosi się do mechanizmu umieszczonego w obiektywie aparatu fotograficznego. Przysłona reguluje ilość światła wpadającego do matrycy lub filmu, co bezpośrednio wpływa na ekspozycję zdjęcia. Otwór przysłony jest wyrażany w wartościach f-stop (np. f/2.8, f/4), gdzie niższa wartość oznacza szerszy otwór i większą ilość światła. Użycie odpowiedniej przysłony ma kluczowe znaczenie nie tylko dla poprawnej ekspozycji, ale także dla głębi ostrości, co jest istotne w wielu stylach fotografii. Na przykład, w portrecie często stosuje się szeroką przysłonę, aby uzyskać płytką głębię ostrości, co pozwala na wyizolowanie modela od tła. Przysłona jest także istotna dla uzyskania efektu bokeh, który sprawia, że tło staje się rozmyte i przyjemne dla oka. Wybór przysłony powinien być dostosowany do warunków oświetleniowych oraz artystycznych zamierzeń fotografa, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii.

Pytanie 26

W jakim formacie pliku powinno się zapisać obraz w kompresji bezstratnej?

A. GIF

B. RAW

C. TIFF

D. JPEG

Wybór formatu JPEG do zapisywania obrazów z kompresją bezstratną jest niepoprawny. JPEG (Joint Photographic Experts Group) to popularny format stosowany w fotografii cyfrowej, ale jego główną cechą jest kompresja stratna. Oznacza to, że podczas zapisywania obrazu w tym formacie część danych jest usuwana, co prowadzi do utraty jakości, szczególnie przy wielokrotnym otwieraniu i zapisywaniu plików. W kontekście profesjonalnej pracy z obrazami, gdzie zachowanie pełnej jakości jest kluczowe, JPEG nie jest odpowiednim wyborem. Z kolei format RAW jest często używany przez profesjonalnych fotografów, ponieważ przechowuje dane bez jakiejkolwiek kompresji, oferując maksymalną jakość, ale nie jest to format bezstratny w tradycyjnym sensie, ponieważ różne aparaty mogą używać różnych implementacji. Jeśli chodzi o GIF, jest to format stosowany głównie do prostych animacji i grafik z ograniczoną paletą kolorów, co czyni go niewłaściwym do zastosowań wymagających zachowania pełnej jakości kolorów. GIF obsługuje jedynie 256 kolorów, co nie jest wystarczające dla większości zastosowań fotograficznych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby wybrać odpowiedni format pliku do konkretnego zastosowania, co z kolei może wpływać na jakość końcowego produktu oraz efektywność pracy w środowisku graficznym.

Pytanie 27

Podczas zdjęć w studio w celu równomiernego, upiększającego oświetlenia twarzy modelki należy zastosować

A. softbox i blendy.

B. stożkowy tubus.

C. soczewkę Fresnela.

D. wrota.

Softbox i blendy to bez dwóch zdań podstawowe narzędzia w fotografii studyjnej, jeżeli zależy nam na równomiernym i upiększającym oświetleniu twarzy. Softbox działa trochę jak taka ogromna, sztuczna chmura – rozprasza światło, zmiękcza cienie i wygładza wszelkie niedoskonałości na skórze. To dlatego praktycznie każdy portrecista, niezależnie od doświadczenia, sięga po softboxy przy pracy z modelką. Blendy z kolei świetnie dopełniają całość: odbijają światło w newralgicznych miejscach, likwidują cienie pod oczami lub nosem i dają kontrolę nad światłem bez użycia kolejnych lamp. Z mojego doświadczenia wynika, że czasem wystarczy nawet mały softbox i srebrna blenda, żeby uzyskać efekt rodem z okładki magazynu. W branży uważa się, że takie ustawienie jest najbardziej uniwersalne i „bezpieczne”. Oczywiście, im lepiej poznasz swoje modyfikatory, tym łatwiej będzie Ci uzyskiwać bardzo różne efekty, ale na start – softbox plus blendy to po prostu złoty standard przy portrecie studyjnym. Warto też pamiętać, że światło z softboxa mniej męczy modelkę, bo nie jest ostre i mocno rozproszone, co pozwala na dłuższą i wygodniejszą pracę. Niektórzy idą o krok dalej i stosują kilka blend różnego koloru dla bardziej złożonych efektów. W każdym razie, bez softboxa i blend nawet najlepiej ustawiona lampa da efekt raczej surowy, a nie upiększający.

Pytanie 28

W trakcie kopiowania metodą subtraktywną barwnego negatywu na wzornik barwnego pozytywu uzyskano dominację purpurową. Aby zlikwidować tę dominację, konieczne jest użycie filtru

A. purpurowego o niższej gęstości optycznej

B. niebiesko-zielonego o wyższej gęstości optycznej

C. purpurowego o wyższej gęstości optycznej

D. żółtego o niższej gęstości optycznej

Wybór filtra purpurowego o mniejszej gęstości optycznej nie przyniesie oczekiwanych rezultatów, ponieważ jego zdolność do absorpcji światła będzie niewystarczająca. Filtry o niższej gęstości optycznej, choć mogą wprowadzać pewne zmiany w barwie, nie będą w stanie skutecznie zredukować intensywności dominującej purpury. W efekcie, barwa ta może pozostać nasycona lub nawet się nasilić, co jest sprzeczne z zamierzonym efektem. Zastosowanie filtra żółtego o mniejszej gęstości optycznej również nie jest odpowiednie, ponieważ mimo że żółty jest kolorem komplementarnym do purpury, jego niewystarczająca absorpcja nie zrównoważy dominacji purpurowej. Z kolei filtr purpurowy o większej gęstości optycznej, jako jedyny, jest w stanie skutecznie wchłonąć nadmiar purpury, co jest zgodne z zasadami modelu subtraktywnego, w którym kolory mieszają się poprzez absorpcję. Wreszcie, stosowanie niebiesko-zielonego filtra o większej gęstości optycznej w tym kontekście jest mylnym podejściem, ponieważ nie neutralizuje purpury efektywnie. Niebiesko-zielony nie jest kolorem komplementarnym do purpury, a jego użycie prowadzi do wprowadzenia dodatkowych zniekształceń kolorystycznych, co jest częstym błędem w praktyce fotograficznej i graficznej.

Pytanie 29

Jakie oświetlenie powinno być użyte, aby uwydatnić strukturę fotografowanego drewnianego obiektu?

A. Górne

B. Boczne

C. Tylne

D. Przednie

Oświetlenie boczne jest kluczowe w podkreślaniu faktury drewnianych przedmiotów, ponieważ tworzy cienie i światła, które uwydatniają detale oraz struktury materiału. Dzięki takiemu oświetleniu, nierówności, słoje oraz naturalne cechy drewna stają się bardziej wyraźne, co znacząco wpływa na estetykę fotografii. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której fotografujemy drewnianą rzeźbę. Oświetlenie boczne umieszczone pod kątem 45 stopni od przedmiotu pozwoli na uchwycenie głębi detali, podczas gdy światło z góry lub z przodu może spłaszczyć obraz, a tym samym zredukować widoczność tekstury. W praktyce, wykorzystując softboxy lub lampy studyjne, należy zwrócić uwagę na ich położenie, aby uzyskać optymalny efekt. Standardy branżowe, takie jak zasady kompozycji czy technik oświetleniowych, sugerują właśnie boczne oświetlenie jako najlepsze rozwiązanie dla trójwymiarowych obiektów, co znajduje potwierdzenie w pracach wielu profesjonalnych fotografów.

Pytanie 30

Sensytometr to sprzęt, który pozwala na

A. pomiar ziarnistości próbek sensytometrycznych

B. naświetlenie oraz obróbkę chemiczną próbek sensytometrycznych

C. pomiar gęstości optycznej sensytogramów

D. naświetlenie próbek sensytometrycznych znanymi ilościami światła

Sensytometr to zaawansowane urządzenie, które umożliwia naświetlenie próbek sensytometrycznych znanymi ilościami światła, co jest kluczowym procesem w analizie materiałów fotograficznych oraz w różnych dziedzinach naukowych i przemysłowych. Naświetlenie odbywa się przy użyciu kontrolowanych źródeł światła, co pozwala na precyzyjne określenie reakcji materiału na działanie promieniowania. Dzięki temu możemy uzyskać dokładne informacje na temat czułości materiałów, co jest istotne w produkcji filmów fotograficznych, papierów fotograficznych oraz w badaniach związanych z fotonami. Przykładem zastosowania sensytometrii jest analiza materiałów wykorzystywanych w fotonice, gdzie precyzyjne pomiary czułości naświetlanych materiałów są niezbędne do optymalizacji procesów produkcyjnych. Istotne jest również przestrzeganie standardów, takich jak ISO 14524, które określają metodykę i procedury pomiarowe dla sensytometrów, co zapewnia spójność i rzetelność wyników.

Pytanie 31

Oświetlenie porównywane do "trójkąta" jest klasyfikowane jako rodzaj oświetlenia portretowego

A. realizowanego przy użyciu dwóch lamp umiejscowionych po obydwu stronach modela.

B. w którym nos modela rzuca ukośnie zarysowany na policzku cień, pozostawiając oko w strefie światła.

C. w którym cienie tworzą charakterystyczne trójkąty na policzkach modela.

D. realizowanego przy użyciu trzech lamp umieszczonych w równych odległościach od siebie i modela.

Odpowiedź, w której nos modela rzuca ukośnie zarysowany na policzku cień, pozostawiając oko w sferze światła, jest poprawna, ponieważ opisuje klasyczną technikę oświetleniową znaną jako światłocień z trójkątem. W tej metodzie, światło jest ustawione pod kątem, co powoduje, że cień nosowy tworzy charakterystyczny trójkąt na policzku. To podejście jest nie tylko estetyczne, ale i praktyczne, ponieważ pomaga w modelowaniu rysów twarzy, dodając głębi i trójwymiarowości portretom. W praktyce, fotografowie często korzystają z jednego źródła światła głównego (np. softboxa), które jest umieszczone w taki sposób, aby tworzyć ten efekt. Technika ta jest zgodna z zasadami oświetlenia portretowego i jest szeroko stosowana w branży fotograficznej, szczególnie w sesjach zdjęciowych oraz na planach filmowych, gdzie kluczowe jest uchwycenie naturalnych konturów i cech modeli. Korzystając z tej metody, fotografowie mogą uzyskać dramatyczne efekty, które przyciągają uwagę widza.

Pytanie 32

W celu ograniczenia wilgoci w torbie fotograficznej, w której przechowywany jest sprzęt zdjęciowy, stosuje się

A. dodatkowe waciki i chusteczki papierowe.

B. saszetki z żelem krzemionkowym.

C. dodatkowe ściereczki z mikrowłókien.

D. saszetki zapachowe.

Saszetki z żelem krzemionkowym, często spotykane pod nazwą silica gel, to bardzo praktyczne i polecane rozwiązanie do ochrony sprzętu fotograficznego przed wilgocią. Dlaczego właśnie ten żel? Bo jego mikroskopijne granulki mają zdolność wiązania cząsteczek wody z powietrza, przez co skutecznie obniżają poziom wilgotności w zamkniętych przestrzeniach, takich jak torba na aparat. To szczególnie ważne, jeśli ktoś przechowuje sprzęt w miejscach narażonych na zmienne warunki – w piwnicy, samochodzie, zimą czy latem, kiedy wilgotność bywa wysoka. Z mojego doświadczenia takie saszetki potrafią uratować obiektyw przed zaparowaniem lub zminimalizować ryzyko powstawania pleśni na soczewkach i stykach elektronicznych. Nawet w profesjonalnych instrukcjach obsługi sprzętu foto, producenci sugerują właśnie takie rozwiązania. Warto pamiętać, że żel krzemionkowy można co jakiś czas regenerować – wystarczy wysuszyć saszetki w piekarniku i dalej spełniają swoją rolę. Widać tu wyraźnie, że stosowanie takich pochłaniaczy wilgoci to już standardowa praktyka w branży, powszechnie rekomendowana przez fachowców. W torbie foto żel krzemionkowy to taki cichy ochroniarz, który działa, choć na pierwszy rzut oka nic nie widać.

Pytanie 33

Które z akcesoriów fotograficznych zastosowane podczas rejestracji obrazu cyfrowego pozwala określić poprawność odwzorowania barw na zdjęciu?

A. Zielone tło.

B. Światłomierz.

C. Wzornik barw.

D. Blenda.

Wzornik barw, zwany też czasem kartą referencyjną lub ColorCheckerem, to absolutna podstawa, jeśli zależy Ci na poprawnym odwzorowaniu kolorów podczas fotografowania. Chodzi o to, że światło w różnych warunkach może mieć różną temperaturę barwową – to czasem ciepłe, czasem zimne, co bezpośrednio wpływa na to, jak aparat rejestruje kolory. Wzornik barw umożliwia wykonanie tzw. referencyjnego ujęcia – robisz zdjęcie z kartą na planie, a potem w postprodukcji porównujesz, jak aparat „widzi” kolory i możesz to precyzyjnie skalibrować. Takie podejście jest standardem w branżach, gdzie dokładność kolorystyczna jest kluczowa, np. w fotografii produktowej, reprodukcjach dzieł sztuki, czy podczas realizacji reklam. Moim zdaniem, bez wzornika barw trudno mówić o profesjonalnym podejściu do zarządzania kolorem. Sam miałem już sytuacje, że zdjęcia robione bez tej referencji po prostu nie wyglądały naturalnie, a dopiero po użyciu wzornika dało się je poprawnie zbalansować. Nawet laik od razu zauważy różnicę. Często się o tym zapomina, a to takie proste narzędzie – po prostu masz na zdjęciu kilka predefiniowanych pól kolorów, które w programie graficznym (np. Lightroom albo Photoshop) pozwalają na automatyczną lub manualną kalibrację balansu bieli i nasycenia. Jest to zgodne z dobrymi praktykami zarządzania kolorem, o których mowa w podręcznikach i na profesjonalnych szkoleniach. Dla kogoś, kto chce pracować na wysokim poziomie, wzornik barw naprawdę robi robotę i oszczędza później masę czasu.

Pytanie 34

Który modyfikator należy wybrać do wykonania zdjęcia studyjnego, aby uzyskać efekt rozproszonego światła?

A. Blendę srebrną.

B. Blendę dyfuzyjną.

C. Wrota.

D. Strumienicę.

Blenda dyfuzyjna to taki modyfikator, który w fotografii studyjnej praktycznie jest jednym z podstawowych narzędzi do rozpraszania światła. Moim zdaniem, bez niej trudno wyobrazić sobie sensowną kontrolę nad miękkością cieni czy łagodność przejść tonalnych na twarzy modela. Blenda dyfuzyjna działa bardzo prosto – rozprasza światło, które przez nią przechodzi, dzięki czemu z punktowego źródła otrzymujemy szerokie, miękkie oświetlenie. W praktyce, kiedy chcesz zlikwidować ostre cienie albo uzyskać efekt tzw. mlecznego światła, właśnie przez blendę dyfuzyjną przepuszcza się lampę błyskową lub światło ciągłe. W fotografii portretowej, produktowej, nawet w modzie, taki efekt często jest pożądany, bo subtelne światło lepiej podkreśla szczegóły, nie wyostrza zmarszczek, nadaje zdjęciom profesjonalny sznyt. Warto pamiętać, że blendy dyfuzyjne są różnej wielkości, ale im większa powierzchnia dyfuzora, tym bardziej miękkie światło uzyskasz. To jest standardowa technika stosowana przez zawodowców – taki softbox, tylko bardziej mobilny. Z mojego doświadczenia wynika, że dobra blenda dyfuzyjna nieraz załatwia sprawę lepiej niż drogi sprzęt. Dodatkowo, używając jej, masz większą kontrolę nad kierunkiem i intensywnością światła, co przy pracy w studiu jest kluczowe.

Pytanie 35

Uzyskanie pozytywowej kopii z odpowiednim kontrastem obrazu z negatywu o niskim kontraście jest możliwe dzięki papierowi o gradacji

A. miękkiej

B. twardej

C. specjalnej

D. normalnej

Wybór innych gradacji papieru w kontekście uzyskiwania pozytywów z negatywów o niskim kontraście może prowadzić do nieefektywnych rezultatów. Papier specjalny, mimo że może być dostosowany do różnych zastosowań, nie jest najlepszym wyborem w przypadku, gdy celem jest wydobycie kontrastu z negatywu o niskim kontraście. Często mylnie zakłada się, że papier miękki mógłby lepiej oddać subtelne detale, jednak jego właściwości prowadzą do nadmiernego zmiękczenia obrazu, przez co mogą zniknąć istotne detale. Miękki papier charakteryzuje się większą tolerancją na różnice tonalne, co w kontekście niskiego kontrastu prowadzi do braku wyrazistości. Z kolei normalna gradacja, choć lepsza niż miękka, nie zapewni takiego samego poziomu kontrastu jak papier twardy, a jej zastosowanie w przypadku negatywów o niskim kontraście skutkuje częstym uzyskaniem zamazanych i mało wyrazistych obrazów. Wybór niewłaściwej gradacji papieru może wynikać z niepełnego zrozumienia specyfiki materiałów fotograficznych oraz zasad ich działania. Kluczowym błędem jest myślenie, że każdy rodzaj papieru sprawdzi się w każdej sytuacji, co jest dalekie od rzeczywistości i może prowadzić do rozczarowujących efektów w pracy fotograficznej.

Pytanie 36

"Trójkąt ekspozycji" w fotografii odnosi się do relacji między

A. czasem naświetlania, liczbą przysłony, intensywnością oświetlenia

B. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu

C. czasem naświetlania, obiektywem, czułością sensora obrazu

D. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu

Odpowiedź wskazująca na zależność między czasem naświetlania, liczbą przysłony a czułością detektora obrazu jest prawidłowa, ponieważ te trzy elementy tworzą trójkąt ekspozycji, który jest fundamentem technik fotograficznych. Czas naświetlania określa, jak długo matryca lub film jest wystawiony na działanie światła, co wpływa na ruch obiektów w kadrze. Liczba przysłony, oznaczająca wielkość otworu w obiektywie, kontroluje ilość światła wpadającego do aparatu oraz głębię ostrości, co jest kluczowe dla kompozycji zdjęcia. Czułość detektora obrazu, wyrażana w jednostkach ISO, odnosi się do zdolności aparatu do rejestrowania obrazu w różnych warunkach oświetleniowych. Zrozumienie interakcji tych trzech parametrów pozwala fotografowi na kreatywne zarządzanie ekspozycją i uzyskiwanie zamierzonych efektów wizualnych. Na przykład, w słabym oświetleniu, zwiększenie czułości ISO może pozwolić na krótszy czas naświetlania, co zminimalizuje ryzyko poruszenia zdjęcia, podczas gdy odpowiednie ustawienie przysłony może pomóc w uzyskaniu pożądanej głębi ostrości.

Pytanie 37

W cyfrowym procesie postprodukcji określenie "clipping" oznacza

A. dodawanie efektów specjalnych do fotografii

B. usuwanie niepożądanych elementów ze zdjęcia

C. utratę detali w prześwietlonych lub niedoświetlonych obszarach

D. proces kadrowania obrazu do określonego formatu

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi pokazuje pewne nieporozumienia dotyczące terminologii i praktyk w cyfrowej postprodukcji. Proces kadrowania obrazu do określonego formatu, choć ważny, nie ma nic wspólnego z clippingiem. Kadrowanie to technika, która polega na selektywnym wybieraniu fragmentu obrazu, co nie wpływa na utratę detali w jasnych lub ciemnych obszarach. Usuwanie niepożądanych elementów ze zdjęcia jest również osobnym procesem, który może polegać na retuszu czy edytowaniu, ale nie dotyczy bezpośrednio problemów z clippingiem, które są związane z zakresami tonalnymi. Dodawanie efektów specjalnych do fotografii, mimo że jest częścią postprodukcji, również nie odnosi się do zjawiska clippingu, które jest ściśle związane z jasnością i kontrastem. Różne podejścia do postprodukcji wymagają zrozumienia, jak wartości jasności i kolorów są interpretowane przez programy graficzne i jak mogą wpływać na końcowy efekt wizualny. Zrozumienie clippingu jest kluczowe dla fotografa czy videografa, ponieważ unikanie tego zjawiska pozwala na uzyskanie lepszej jakości obrazu i zachowanie detali, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, to ignorowanie podstawowych zasad ekspozycji oraz nieznajomość różnic między różnymi procesami edycyjnymi.

Pytanie 38

Przedstawione zdjęcie zostało wykonane w planie

A. ogólnym.

B. pełnym.

C. amerykańskim.

D. totalnym.

To zdjęcie doskonale ilustruje plan totalny, bo właśnie w tym ujęciu pierwsze skrzypce gra przestrzeń, a postacie są tylko drobnym dodatkiem. Plan totalny charakteryzuje się tym, że pokazuje całą scenę – krajobraz, otoczenie, kontekst, w którym znajdują się bohaterowie. Tutaj widać ogrom piasku, rozległe wydmy, kilku ludzi oddalonych od siebie, co świetnie daje odczuć skalę miejsca. W filmie czy fotografii plan totalny często stosuje się do pokazania izolacji, potęgi natury lub po prostu rozległości przestrzeni, w której dzieje się akcja. Branżowe standardy mówią, że plan totalny powinien prezentować całość sceny – nie tylko postacie, ale też całe otoczenie, czasem nawet z naciskiem na środowisko, nie na ludzi. Takie ujęcia są podstawą w reportażu, filmach przyrodniczych, ale też w budowaniu atmosfery w kinematografii – moim zdaniem, to bardzo praktyczne narzędzie, zwłaszcza gdy chcemy przekazać poczucie samotności albo przeciwnie – niewielkości człowieka wobec przyrody. W praktyce dobry plan totalny pozwala odbiorcy „wejść” w świat przedstawiony i poczuć klimat miejsca, co jest kluczowe przy opowiadaniu historii obrazem.

Pytanie 39

Aby uzyskać zdjęcie z efektem poświaty wokół postaci, obiekt powinien być umieszczony

A. pod słońcem z oświetleniem z góry

B. zgodnie z kierunkiem promieni słonecznych

C. pod słońcem bez dodatkowego oświetlenia

D. pod słońcem z dodatkowym oświetleniem z boku

Umieszczając obiekt pod słońcem z oświetleniem górnym, możemy wprowadzić niepożądane cienie i kontrasty, które zdominują zdjęcie, zmniejszając jego estetykę. Światło górne kieruje się bezpośrednio w dół, co tworzy cienie na twarzy i ciele modela. Tego typu oświetlenie jest trudne do kontrolowania, a jego efekty mogą okazać się niekorzystne dla jakości zdjęcia. Z kolei umiejscowienie postaci pod słońcem z dodatkowym oświetleniem bocznym wprowadza ryzyko, że sztuczne źródło światła zdominuje naturalne światło słoneczne, co spowoduje utratę pożądanego efektu halo. Błędne jest także myślenie o zgodności z promieniami słońca, gdyż takie podejście może prowadzić do zbyt intensywnego oświetlenia obiektu, co zniweczy naturalność i estetykę zdjęcia. W fotografii kluczowe jest zrozumienie, jak różne źródła światła wpływają na obraz, a poprawne wykorzystanie naturalnego światła słonecznego bez dodatkowych źródeł oświetlenia jest jedną z najważniejszych zasad w uzyskiwaniu efektu poświaty. W praktyce, wielu fotografów boryka się z problemem zrównoważenia światła, co skutkuje zbyt dużą ilością detali w cieniach, a pożądany efekt zostaje utracony. Dlatego warto zawsze testować różne ustawienia i obserwować, jak światło wpływa na obraz, aby uniknąć typowych błędów.

Pytanie 40

Tryb pracy aparatu fotograficznego oznaczony symbolem M oznacza

A. automatyczny dobór ekspozycji z preselekcją czasu

B. manualny dobór parametrów ekspozycji

C. tryb programowy z automatycznym doborem parametrów

D. automatyczny dobór ekspozycji z preselekcją przysłony

Odpowiedź 'manualny dobór parametrów ekspozycji' jest prawidłowa, ponieważ tryb oznaczony literą M w aparatach fotograficznych rzeczywiście oznacza pełną kontrolę nad ustawieniami ekspozycji. W tym trybie fotograf ma możliwość samodzielnego ustawienia zarówno czasu naświetlania, jak i wartości przysłony. Dzięki temu możemy precyzyjnie dostosować sposób, w jaki światło wpada do aparatu, co jest kluczowe w fotografii artystycznej czy w warunkach o zmiennym oświetleniu. Przykładowo, w ciemnym pomieszczeniu, zmniejszenie wartości przysłony (większa liczba f) oraz wydłużenie czasu naświetlania pomoże uchwycić więcej światła, podczas gdy w jasnym świetle słonecznym można użyć krótszego czasu naświetlania oraz mniejszej przysłony, aby uniknąć prześwietlenia. Tryb M jest często preferowany przez profesjonalnych fotografów, ponieważ pozwala na pełną kontrolę nad efektem końcowym zdjęcia, co zwiększa kreatywność podczas pracy. To właśnie w tym trybie można najlepiej wykorzystać umiejętności i wiedzę na temat ekspozycji, co czyni go niezwykle cennym narzędziem w rękach kreatywnych fotografów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej