Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 11 grudnia 2025 21:55
Data zakończenia: 11 grudnia 2025 22:05

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W zakładzie produkcyjnym do kosztów zmiennych klasyfikuje się

A. amortyzację maszyn i urządzeń.

B. koszty utrzymania obiektów produkcyjnych.

C. wynagrodzenie brutto pracowników administracyjnych.

D. zużycie materiałów bezpośrednich oraz wynagrodzenia bezpośrednie.

Koszty utrzymania budynków produkcyjnych, amortyzacja maszyn i urządzeń oraz wynagrodzenie pracowników biurowych są klasyfikowane jako koszty stałe i nie zmieniają się w zależności od poziomu produkcji. Koszty stałe to wydatki, które przedsiębiorstwo ponosi niezależnie od tej produkcji, co oznacza, że ich wysokość nie ulega zmianie w krótkim okresie. Utrzymanie budynków produkcyjnych, na przykład, jest związane z opłatami za wynajem, amortyzacją nieruchomości oraz kosztami mediów, które muszą być ponoszone niezależnie od ilości wytworzonych produktów. Z kolei amortyzacja maszyn i urządzeń odnosi się do rozliczenia kosztów zakupu tych aktywów w czasie, co również nie jest uzależnione od bieżącej produkcji. Wynagrodzenie brutto pracowników biurowych to kolejny przykład kosztu stałego; ich pensje są ustalone niezależnie od wyników produkcyjnych. Uznawanie tych wydatków za koszty zmienne może prowadzić do błędnych analiz finansowych, co w efekcie wpływa na decyzje dotyczące produkcji, inwestycji oraz zarządzania zasobami. W praktyce, nieprawidłowe klasyfikowanie kosztów może skutkować nieefektywnym zarządzaniem finansami przedsiębiorstwa oraz błędnymi przewidywaniami dotyczącymi rentowności.

Pytanie 2

Jak zostanie przeprowadzona kompensacja niedoboru 50 szt. towaru A w cenie 10,00 zł/szt. z nadwyżką 40 szt. towaru B w cenie 12,00 zł/szt.?

A. 40 szt. po 12,00 zł/szt.

B. 50 szt. po 12,00 zł/szt.

C. 50 szt. po 10,00 zł/szt.

D. 40 szt. po 10,00 zł/szt.

Odpowiedź 40 szt. po 10,00 zł/szt. jest prawidłowa, ponieważ kompensacja niedoboru towaru A wymaga uwzględnienia zarówno jego ceny, jak i towaru B, który jest w nadwyżce. W tej sytuacji mamy 50 szt. towaru A, których brakuje, a także 40 szt. towaru B, który można wykorzystać do zaspokojenia zapotrzebowania. Z punktu widzenia ekonomii, kluczowym czynnikiem jest koszt jednostkowy. Towar A kosztuje 10,00 zł/szt., co sprawia, że wykorzystanie towaru B do kompensacji tego niedoboru powinno się odbywać na korzystniejszych zasadach. Użycie 40 szt. towaru B przy cenie 12,00 zł/szt. byłoby nieefektywne, ponieważ zwiększyłoby to koszty. W praktyce, przedsiębiorstwa często stosują strategie wymiany, w której towary o niższej wartości są wykorzystywane do pokrycia braków, co jest zgodne z zasadami efektywności kosztowej w zarządzaniu zapasami. Ponadto, stosowanie takich metod pozwala na optymalizację wykorzystania zasobów, co jest kluczowe w strategiach zarządzania łańcuchem dostaw oraz w praktykowanych standardach takich jak Just-In-Time (JIT).

Pytanie 3

Jak brzmi treść operacji gospodarczej, której ewidencji dokonano na przedstawionych kontach księgowych?

Koszt sprzedanych wyrobów
Dt	Ct
PK) 400,00

Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów
Dt	Ct
Sp) 1 000	400,00 (PK

A. PK przeksięgowanie odchyleń debetowych od cen ewidencyjnych wytworzonych wyrobów.

B. PK przeksięgowanie odchyleń debetowych od cen ewidencyjnych sprzedanych wyrobów.

C. PK przeksięgowanie odchyleń kredytowych od cen ewidencyjnych sprzedanych wyrobów.

D. PK przeksięgowanie odchyleń kredytowych od cen ewidencyjnych wytworzonych wyrobów.

Wybór niepoprawnej odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia związane z podstawowymi zasadami księgowości, a także z pojęciem odchyleń w kontekście cen ewidencyjnych. Odpowiedzi, które sugerują przeksięgowanie odchyleń kredytowych, są błędne, ponieważ odchylenia kredytowe oznaczają zmniejszenie kosztów, co nie odpowiada przedstawionemu przypadkowi. W analizowanym przypadku, mamy do czynienia z odchyleniem debetowym, co jest kluczowe dla zrozumienia mechanizmu ewidencji. Odchylenia debetowe zwiększają koszty sprzedanych wyrobów, co ma istotne znaczenie w kontekście analizy rentowności. Typowym błędem jest myślenie, że każde przeksięgowanie odchyleń kredytowych w kontekście sprzedanych wyrobów będzie miało pozytywny wpływ na wyniki finansowe firmy, co jest mylne. W rzeczywistości, takie podejście prowadzi do zafałszowania danych finansowych i może prowadzić do niepoprawnych decyzji strategicznych. Właściwe zrozumienie różnicy między odchyleniami debetowymi a kredytowymi jest kluczowe w praktyce księgowej, a błędne założenia w tej kwestii mogą prowadzić do istotnych problemów w raportowaniu finansowym oraz w zarządzaniu kosztami w przedsiębiorstwie.

Pytanie 4

W analizowanym czasie producent wytworzył 500 jednostek gotowych produktów oraz 200 jednostek półproduktu przetworzonego w 50%. Całkowity koszt produkcji wyniósł 30 000 zł. Jaki będzie jednostkowy koszt wytworzenia produktu gotowego?

A. 60,00 zł

B. 85,71 zł

C. 50,00 zł

D. 42,86 zł

Aby obliczyć jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu gotowego, należy uwzględnić zarówno wyroby gotowe, jak i produkcję niezakończoną. W tym przypadku producent wyprodukował 500 sztuk wyrobów gotowych oraz 200 sztuk produkcji niezakończonej, która została przerobiona w 50%. Wartość kosztów wytworzenia wyniosła 30 000 zł. Najpierw obliczmy całkowitą liczbę równoważnych jednostek. Produkcja niezakończona, przerobiona w 50%, przekłada się na 100 jednostek (200 sztuk * 50%). Zatem łączna liczba jednostek wynosi 500 + 100 = 600. Aby obliczyć jednostkowy koszt wytworzenia, dzielimy całkowity koszt przez łączną liczbę jednostek: 30 000 zł / 600 sztuk = 50 zł za sztukę. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe dla oceny efektywności produkcji oraz ustalania cen produktów. Wiedza ta jest niezbędna dla menedżerów wyznaczających strategie cenowe oraz analityków zajmujących się kontrolą kosztów.

Pytanie 5

Jaką operację gospodarczą można określić jako taką, która doprowadziła do wzrostu kredytów bankowych oraz obniżenia zobowiązań wobec pracowników?

A. aktywno-pasywną zmniejszającą

B. aktywną

C. aktywno-pasywną zwiększającą

D. pasywną

Odpowiedź 'pasywna' jest trafna, bo operacje pasywne w bilansie mówią o tym, jak zmieniają się źródła finansowania. Przykładowo, jeśli zwiększamy kredyty bankowe, to pozyskujemy kapitał, co wpływa na stronę pasywów bilansu. A jak zmniejszamy zobowiązania wobec pracowników, na przykład opóźniając wypłaty lub je redukując, też pasuje do tego, bo dzięki temu obniżamy koszty bieżące. W praktyce to oznacza, że firma może bardziej skupić się na inwestycjach czy rozwoju, co na dłuższą metę jest na plus. Super jest też to, że operacje pasywne są kluczowe w zarządzaniu finansami, bo pomagają elastycznie reagować na zmiany na rynku. Wiedza na ten temat przydaje się, bo trzeba umiejętnie balansować pomiędzy pozyskiwaniem kapitału a zarządzaniem zobowiązaniami, co jest ważne dla stabilności finansowej firmy.

Pytanie 6

Premia motywacyjna uwzględniona w liście płac dla pracownika, obciąży jakie konto?

A. Konsumpcja materiałów i energii

B. Inne koszty operacyjne

C. Ubezpieczenia społeczne oraz inne świadczenia

D. Wynagrodzenia

Premia motywacyjna dla pracownika jest częścią wynagrodzenia, co sprawia, że jej naliczenie obciąża konto wynagrodzeń. W praktyce, wynagrodzenia obejmują wszystkie formy wypłat dla pracowników, w tym podstawowe pensje, premie, nagrody oraz inne dodatki. Przykładowo, w firmach, które stosują programy motywacyjne, premie są często uzależnione od osiągnięcia określonych celów, co ma na celu zwiększenie zaangażowania i wydajności pracowników. Warto zwrócić uwagę na to, że zgodnie z przepisami prawa pracy oraz regulacjami dotyczącymi wynagrodzeń, premie są również objęte obliczeniami na potrzeby ubezpieczeń społecznych. Dobre praktyki w zakresie zarządzania wynagrodzeniami sugerują, aby premie były jasno komunikowane pracownikom jako element ich całkowitego wynagrodzenia, co wspiera transparentność i motywację w zespole.

Pytanie 7

Jaką klasę dokumentacji, która jest materiałem archiwalnym, oznacza się znakiem "A"?

A. Podlegającą ekspertyzie ze względu na swój charakter

B. Archiwalną

C. Niearchiwalną

D. Podlegającą natychmiastowemu przekazaniu do archiwum państwowego

No, odpowiedź "Archiwalną" jest całkiem słuszna. Dokumenty z symbolem "A" to takie materiały, które mają ważne znaczenie w badaniach historycznych, prawnych czy społecznych. Zazwyczaj są one przechowywane w archiwach, zarówno tych publicznych, jak i prywatnych, zgodnie z przepisami i standardami. Przykładowo, mówimy tu o aktach prawnych, umowach, czy protokołach z posiedzeń zarządów. To wszystko dokumentuje ważne wydarzenia i decyzje w działalności różnych instytucji. Kluczowe jest też przestrzeganie dobrych praktyk archiwalnych, bo dotyczą one odpowiedniego klasyfikowania, przechowywania i udostępniania tych dokumentów. Dzięki temu mogą przetrwać dla przyszłych pokoleń. A archiwizacja jest istotna nie tylko dla ochrony naszego dziedzictwa kulturowego, ale także dla zapewnienia przejrzystości w działaniach instytucji publicznych.

Pytanie 8

Amortyzację w jednakowych ratach przez cały czas eksploatacji środka trwałego stosuje się w metodzie

A. liniowej

B. jednorazowej

C. progresywnej

D. degresywnej

Metoda liniowa amortyzacji, znana również jako metoda równej amortyzacji, polega na rozłożeniu kosztów nabycia środka trwałego na równą wartość w każdym okresie jego użytkowania. Oznacza to, że każdego roku przedsiębiorstwo odpisuje taką samą kwotę amortyzacji, co ułatwia planowanie finansowe i budżetowanie. Przykładem zastosowania tej metody jest amortyzacja takich środków jak maszyny produkcyjne czy pojazdy służbowe, które mają przewidywalny okres użytkowania. Warto zaznaczyć, że metoda liniowa jest najczęściej stosowaną metodą amortyzacji w Polsce, zgodnie z Ustawą o rachunkowości. Jest to podejście zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości (MSSF), które promują przejrzystość i porównywalność danych finansowych. Dzięki równomiernemu rozłożeniu kosztów, przedsiębiorstwa mogą łatwiej ocenić rentowność inwestycji oraz prawidłowo raportować wyniki finansowe. Warto pamiętać, że przy zastosowaniu tej metody, nie ma potrzeby prowadzenia skomplikowanej dokumentacji, co dodatkowo ułatwia procesy księgowe.

Pytanie 9

W zakładzie produkcyjnym wydatki związane z ogrzewaniem hali produkcyjnej, określone na podstawie faktury, powinny być zaksięgowane na konto

A. Koszty działalności pomocniczej

B. Koszty ogólnego zarządu

C. Koszty wydziałowe

D. Koszty działalności podstawowej

Wybór niewłaściwych kategorii kosztów w kontekście ogrzewania hali produkcyjnej może prowadzić do błędnych analiz finansowych i decyzyjnych. Koszty działalności podstawowej obejmują wydatki związane z główną działalnością przedsiębiorstwa, takimi jak materiały i surowce potrzebne do produkcji, ale nie obejmują kosztów eksploatacyjnych, takich jak ogrzewanie, które są niezbędne do utrzymania odpowiednich warunków w hali. Koszty ogólnego zarządu, z kolei, odnoszą się do wydatków administracyjnych, które są niezwiązane bezpośrednio z produkcją. Ogrzewanie hali produkcyjnej nie jest częścią kosztów zarządzania, lecz wpływa na wydajność i komfort pracy w wydziale. Uznanie tych wydatków za koszty działalności pomocniczej także jest błędne, ponieważ działalność pomocnicza odnosi się do wsparcia dla głównych procesów produkcyjnych, a nie do ich bezpośrednich kosztów operacyjnych. Typowym błędem myślowym przy klasyfikacji kosztów jest nieodróżnianie wydatków podstawowych od wydatków operacyjnych, co skutkuje nieprecyzyjnym obrazem kosztów produkcji i może prowadzić do nieefektywności w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa.

Pytanie 10

Kto w firmie ustala oraz wprowadza zmiany w polityce rachunkowości?

A. pracownik do spraw księgowości

B. pracownik do spraw finansowych

C. kierownik jednostki

D. szef działu księgowości

Kierownik jednostki jest odpowiedzialny za ustanawianie i aktualizowanie polityki rachunkowości w przedsiębiorstwie, ponieważ to on podejmuje kluczowe decyzje dotyczące strategii finansowej oraz operacyjnej organizacji. Jego rola obejmuje zapewnienie zgodności z obowiązującymi przepisami prawa, a także z normami rachunkowości, takimi jak Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) czy Krajowe Standardy Rachunkowości. Polityka rachunkowości powinna być dostosowana do specyfiki działalności jednostki oraz jej potrzeb informacyjnych. W praktyce oznacza to, że kierownik jednostki musi uwzględnić różne czynniki, takie jak sektor działalności, struktura organizacyjna i wymagania zarządzające. Przykładowo, w przypadku przedsiębiorstwa produkcyjnego, polityka rachunkowości może obejmować szczegółowe zasady dotyczące wyceny zapasów czy amortyzacji środków trwałych, co jest kluczowe dla dokładnego przedstawienia wyników finansowych. Efektywne zarządzanie polityką rachunkowości wymaga także regularnego przeglądu dokumentacji oraz adaptacji do zmieniających się warunków rynkowych i prawnych.

Pytanie 11

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli ustal wartość różnic inwentaryzacyjnych.

Lp.	Nazwa towaru	J.m	Cena	Stan rzeczywisty według spisu z natury		Stan według ewidencji księgowej
Lp.	Nazwa towaru	J.m	Cena	ilość	wartość w zł	ilość	wartość w zł
1.	Dżem porzeczkowy	szt.	5,00 zł	145	725,00	140	700,00
2.	Dżem agrestowy	szt.	4,00 zł	35	140,00	38	152,00

A. Nadwyżka dżemu porzeczkowego 25,00 zł i niedobór dżemu agrestowego 12,00 zł.

B. Niedobór dżemu porzeczkowego 12,00 zł i niedobór dżemu brzoskwiniowego 25,00 zł.

C. Niedobór dżemu porzeczkowego 25,00 zł i nadwyżka dżemu agrestowego 12,00 zł.

D. Nadwyżka dżemu porzeczkowego 12,00 zł i nadwyżka dżemu agrestowego 25,00 zł.

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ dokładnie odzwierciedla rzeczywisty stan inwentaryzacyjny towarów. W przypadku dżemu porzeczkowego, wartość rzeczywista przewyższa wartość ewidencyjną o 25,00 zł, co wskazuje na nadwyżkę. Takie sytuacje mogą wynikać z błędów w księgowości, dostaw lub zaktualizowanej wyceny towarów. W przypadku dżemu agrestowego, mamy do czynienia z niedoborem w wysokości 12,00 zł, co oznacza, że rzeczywista ilość tego towaru jest mniejsza niż ta, która została zarejestrowana w ewidencji. Ustalanie wartości różnic inwentaryzacyjnych jest kluczowym procesem, który powinien być regularnie przeprowadzany przez firmy, aby zapewnić dokładność danych finansowych. Dobry standard praktyki biznesowej zakłada przeprowadzanie inwentaryzacji co najmniej raz w roku, co pozwala na bieżąco identyfikować i korygować niezgodności, a tym samym eliminować straty oraz optymalizować procesy zarządzania zapasami.

Pytanie 12

Zestawienie obrotów oraz sald wszystkich kont pomocniczych wykonuje się na

A. koniec każdego miesiąca

B. dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych

C. koniec każdego kwartału

D. koniec każdego roku

Zestawienie obrotów i sald wszystkich kont pomocniczych jest kluczowym narzędziem w rachunkowości, jednak jego przygotowanie w niewłaściwych momentach, jak koniec każdego roku, miesiąca czy kwartału, może prowadzić do wielu nieporozumień i błędów w raportowaniu. Sporządzanie zestawienia na koniec roku obrotowego czy miesiąca sugeruje, że mamy do czynienia z okresowym podejściem, które nie uwzględnia dynamicznej natury transakcji finansowych. Rachunkowość opiera się na zasadzie ciągłości, co oznacza, że wszystkie zdarzenia gospodarcze powinny być rejestrowane na bieżąco, a ich podsumowanie powinno następować w momencie zamknięcia ksiąg rachunkowych, a nie tylko na zakończenie danego okresu. Takie podejście może prowadzić do niepełnych lub nieaktualnych danych finansowych, co z kolei może wpływać na decyzje podejmowane przez zarząd czy inwestorów. Z kolei zestawienie na koniec każdego kwartału, mimo że może wydawać się korzystne w kontekście raportowania wewnętrznego, nie oddaje pełnego obrazu sytuacji finansowej jednostki, gdyż nie uwzględnia wszystkich transakcji dokonanych do dnia zamknięcia ksiąg. W praktyce, sporządzanie zestawienia obrotów i sald w niewłaściwych momentach może prowadzić do naruszenia zasad rzetelności i przejrzystości, co jest fundamentalne w profesjonalnej rachunkowości. Dlatego, aby zagwarantować dokładność i kompletność danych, niezbędne jest przestrzeganie ustalonych standardów i terminów, a także koncentrowanie się na dniu zamknięcia ksiąg rachunkowych jako kluczowym momencie do analizy i oceny wyników działalności.

Pytanie 13

Koszt netto zakupu towaru wynosi 30 zł, koszty zakupu wynoszą 10 zł, a marża zysku to 30% wartości zakupu. Jaką cenę sprzedaży netto otrzymamy?

A. 52 zł

B. 49 zł

C. 33 zł

D. 39 zł

Aby obliczyć cenę sprzedaży netto na podstawie podanych danych, należy najpierw zrozumieć, co oznacza cena nabycia. Cena nabycia to suma ceny netto zakupu towaru oraz kosztów zakupu. W tym przypadku wynosi ona 30 zł (cena netto) + 10 zł (koszty zakupu) = 40 zł. Następnie, aby obliczyć narzut zysku, stosujemy stawkę 30% względem ceny nabycia: 30% z 40 zł to 12 zł. Zatem cena sprzedaży netto to suma ceny nabycia i narzutu: 40 zł + 12 zł = 52 zł. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w zarządzaniu finansami każdego przedsiębiorstwa, ponieważ pozwalają na ustalenie optymalnej ceny sprzedaży, która pokryje koszty i zapewni zysk. Dobrą praktyką jest także regularne przeglądanie polityki cenowej oraz dostosowywanie narzutów w zależności od sytuacji rynkowej, co wpływa na konkurencyjność firmy.

Pytanie 14

Nieruchomości nabyte przez podmiot w celu uzyskania profitów ekonomicznych związanych ze wzrostem ich wartości klasyfikuje się jako

A. wartości niematerialne i prawne

B. inwestycje długoterminowe

C. aktywa trwałe w trakcie budowy

D. aktywa trwałe

Odpowiedzi wskazujące na środki trwałe, środki trwałe w budowie oraz wartości niematerialne i prawne nie są poprawne w kontekście nabywania nieruchomości w celu uzyskania korzyści ekonomicznych z przyrostu ich wartości. Z definicji, środki trwałe są aktywami, które są wykorzystywane w działalności operacyjnej przedsiębiorstwa. Przykładowo, budynki biurowe wykorzystywane przez firmę do prowadzenia działalności są klasyfikowane jako środki trwałe, a nie jako inwestycje długoterminowe. Z kolei środki trwałe w budowie odnoszą się do aktywów, które są w procesie budowy i nie są jeszcze gotowe do użycia. Klasyfikacja tych aktywów jest istotna, ponieważ mają one inną funkcję w sprawozdawczości finansowej. Wartości niematerialne i prawne obejmują aktywa takie jak patenty czy prawa autorskie, które nie są związane z fizycznymi nieruchomościami. Dla wielu osób te różnice mogą być subtelne, jednakże są one kluczowe w prawidłowym klasyfikowaniu aktywów. Powszechnym błędem jest mylenie celów nabycia nieruchomości, co prowadzi do nieścisłości w raportowaniu finansowym. Niezrozumienie tych podstawowych różnic może mieć poważne konsekwencje w zakresie oceny wartości aktywów oraz obliczeń podatkowych. Dlatego tak ważne jest, aby dokładnie analizować cel nabycia oraz jego wpływ na klasyfikację aktywów w bilansie.

Pytanie 15

Początkowa wartość urządzenia produkcyjnego wynosi 36 000,00 zł, a zakładany czas użytkowania to 8 lat. Jaką wysokość ma miesięczny odpis amortyzacyjny maszyny?

A. 4 500,00 zł

B. 375,00 zł

C. 1 500,00 zł

D. 240,00 zł

Miesięczny odpis amortyzacyjny oblicza się, dzieląc wartość początkową środka trwałego przez przewidywany okres jego użyteczności, wyrażony w miesiącach. W tym przypadku wartość początkowa urządzenia wynosi 36 000,00 zł, a przewidywany okres eksploatacji to 8 lat, co w miesiącach daje 96 miesiący (8 lat x 12 miesięcy). Aby obliczyć miesięczny odpis amortyzacyjny, dzielimy 36 000,00 zł przez 96 miesięcy, co daje 375,00 zł. W praktyce, odpis amortyzacyjny jest kluczowym elementem zarządzania finansami przedsiębiorstwa, ponieważ pozwala na rozłożenie kosztów zakupu środka trwałego na cały okres jego użytkowania, co wpływa na wyniki finansowe firmy. Zgodnie z Krajowymi Standardami Rachunkowości, poprawne ustalenie wartości odpisu amortyzacyjnego jest niezbędne do prawidłowego sporządzania sprawozdań finansowych i oceny sytuacji majątkowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 16

Jaką zmianę w sumie bilansowej wywoła dana operacja gospodarcza?

A. modyfikująca jedynie strukturę pasywów

B. powodująca wzrost aktywów oraz spadek pasywów

C. redukująca aktywa oraz zmniejszająca pasywa

D. zmieniająca wyłącznie strukturę aktywów

Zrozumienie mechanizmów wpływających na sumę bilansową jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami. Niekiedy błędnie przyjmuje się, że zmiana struktury pasywów lub aktywów nie wpływa na sumę bilansową. Takie podejście ignoruje fundamentalną zasadę, że suma aktywów zawsze musi być równa sumie pasywów. Przykładowo, zmiany wyłącznie w strukturze pasywów mogą obejmować refinansowanie długów, co nie wpływa na całkowite zobowiązania firmy, ale na ich rozkład. Z kolei zmiana wyłącznie struktury aktywów, jak na przykład przekształcenie gotówki w zapasy, również nie prowadzi do zmiany sumy bilansowej. W tym kontekście, częstym błędem myślowym jest przekonanie, że operacje dotyczące jedynie jednego elementu bilansu mogą wpłynąć na jego całkową wartość. Zrozumienie, że każda operacja gospodarcza musi być analizowana poprzez pryzmat całego bilansu, pozwala na lepsze zrozumienie dynamiki finansowej przedsiębiorstwa oraz unikanie pułapek w interpretacji danych finansowych.

Pytanie 17

Dodatnia różnica kursowa ustalona od własnych środków na rachunku walutowym jednostki jest zakwalifikowana jako

A. przychodów finansowych

B. pozostałych przychodów operacyjnych

C. kosztów finansowych

D. pozostałych kosztów operacyjnych

Dodatnia różnica kursowa, która powstaje w wyniku wzrostu wartości walutowych środków pieniężnych na rachunkach walutowych jednostki, jest klasyfikowana jako przychód finansowy. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), różnice kursowe wynikające z przeliczenia walut obcych na walutę krajową są ujęte w rachunku zysków i strat. Przykładem może być sytuacja, w której jednostka posiada środki w dolarach amerykańskich, a ich wartość w złotych polskich wzrasta na skutek zmiany kursu. Taki przychód jest istotny dla raportowania wyników finansowych, ponieważ wpływa na rentowność działalności jednostki. Różnice kursowe są zatem nieodłącznym elementem zarządzania finansami w organizacjach, które angażują się w transakcje międzynarodowe lub operują na rynku walutowym. Warto również zauważyć, że przychody finansowe mogą wpływać na wskaźniki rentowności, co jest istotne przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych.

Pytanie 18

W tabeli przedstawiono wyniki inwentaryzacji w przedsiębiorstwie handlowym. Na podstawie danych w tabeli ustal wartość różnic inwentaryzacyjnych.

L.p.	Nazwa towaru	Cena	Stan według
L.p.	Nazwa towaru	Cena	spisu z natury	zapisów księgowych
1.	Koszula męska	45 zł	20 szt.	21 szt.
2.	Bluzka damska	50 zł	15 szt.	14 szt.
3.	Spódnica	60 zł	17 szt.	15 szt.

A. Niedobór koszul 45 zł, nadwyżka bluzek 50 zł, niedobór spódnic 60 zł

B. Nadwyżka koszul 45 zł, niedobór bluzek 50 zł, nadwyżka spódnic 60 zł

C. Niedobór koszul 45 zł, nadwyżka bluzek 50 zł, nadwyżka spódnic 120 zł

D. Niedobór koszul 45 zł, niedobór bluzek 50 zł, nadwyżka spódnic 120 zł

Poprawna odpowiedź wskazuje, że w przedsiębiorstwie wystąpił niedobór koszul w wysokości 45 zł, nadwyżka bluzek wynosząca 50 zł oraz nadwyżka spódnic, która wynosi 120 zł. Aby dokonać rzetelnej analizy inwentaryzacyjnej, kluczowe jest porównanie stanu faktycznego z zapisami w księgach rachunkowych. Ustalając różnice inwentaryzacyjne, używamy metody polegającej na obliczeniu różnic między stanem rzeczywistym a stanem zapisanym, co pozwala na precyzyjne określenie wartości strat i nadwyżek. W przypadku wykrycia różnic, ich klasyfikacja jako niedobór czy nadwyżka jest kluczowa dla dalszych działań, takich jak korekty księgowe. Dobrą praktyką w zarządzaniu inwentaryzacją jest regularne przeprowadzanie inwentaryzacji, co umożliwia szybką identyfikację problemów oraz optymalizację stanów magazynowych. Warto również zaznaczyć, że właściwe zarządzanie różnicami inwentaryzacyjnymi ma ogromne znaczenie dla zachowania płynności finansowej przedsiębiorstwa oraz jego reputacji na rynku.

Pytanie 19

Korekta błędów w dokumentach księgowych jest zabroniona przez

A. wystawienie kontrahentowi dokumentu, który zawiera sprostowanie i odpowiednie uzasadnienie

B. skreślenie niepoprawnej treści lub kwoty w sposób, który umożliwia odczytanie pierwotnego zapisu

C. unieważnienie nieprawidłowego dowodu i wystawienie nowego, sporządzonego prawidłowo

D. poprawienie jednej cyfry w błędnej kwocie, zapisanie daty korekty oraz podpisu osoby, która dokonuje zmiany

Wprowadzenie błędów w dokumentacji księgowej, takie jak unieważnienie błędnego dowodu i wystawienie nowego dokumentu, może prowadzić do poważnych komplikacji. Pomijanie pierwotnych zapisów w sytuacji, gdy wystawia się nowe dowody, stwarza nieczytelny ślad księgowy, co jest sprzeczne z zasadami jawności w księgowości. W praktyce, takie podejście może prowadzić do trudności w audytach oraz naruszenia przepisów, które wymagają przejrzystości w obiegu dokumentów. Ponadto, skreślenie błędnych treści w taki sposób, aby pierwotny zapis pozostał czytelny, może nie spełniać wymogów dotyczących dokumentacji, jeśli nie zostanie właściwie udokumentowane. Tego rodzaju praktyki mogą prowadzić do niezgodności w raportach finansowych oraz wprowadzać zamieszanie w ścisłych regulacjach dotyczących archiwizacji dokumentów. Z punktu widzenia dobrych praktyk księgowych, ważne jest, aby wszelkie zmiany były dokładnie zapisane i zatwierdzone, aby zapewnić pełną audytowalność i możliwość weryfikacji. W przeciwnym razie, takie działania stają się przyczyną nieprawidłowości, które mogą mieć daleko idące konsekwencje prawne oraz finansowe.

Pytanie 20

W GRAFIT SA, wyprodukowane markery do tablic suchościeralnych, które zostały przyjęte do magazynu, powinny być ujęte w bilansie w kategorii

A. Towary

B. Produkty gotowe

C. Półprodukty i produkty w toku

D. Materiały

Odpowiedź "Produkty gotowe" jest prawidłowa, ponieważ markery do tablic sucho ścieralnych, które zostały wyprodukowane i przyjęte do magazynu, są w pełni ukończonymi produktami, które są gotowe do sprzedaży. Zgodnie z zasadami rachunkowości, produkty gotowe to wyroby, które przeszły wszystkie etapy produkcji i są dostępne dla klientów. W praktyce oznacza to, że takie produkty są już przygotowane do dystrybucji i sprzedaży, co wpisuje się w definicję aktywów obrotowych w bilansie. Warto również zauważyć, że odpowiednie wykazywanie produktów w bilansie jest kluczowe dla prawidłowego przedstawienia sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Przykładem może być sytuacja, w której firma planuje sprzedaż tych markerów w nadchodzącym kwartale. Wówczas ich klasyfikacja jako produktów gotowych ma istotne znaczenie, aby inwestorzy i zarząd mogli realnie ocenić potencjalne przychody ze sprzedaży. Dobrą praktyką jest również regularne monitorowanie poziomu produktów gotowych w magazynie, co pozwala na efektywne zarządzanie zapasami oraz optymalizację procesów produkcyjnych.

Pytanie 21

Co jest przedmiotem analizy finansowej?

A. wielkość produkcji

B. gospodarka materiałowa

C. stan zatrudnienia

D. wynik finansowy

Wybór stanu zatrudnienia jako przedmiotu analizy finansowej jest niewłaściwy, ponieważ chociaż zatrudnienie może wpływać na koszty operacyjne firmy, to nie jest bezpośrednio związane z wynikami finansowymi. Analiza stanu zatrudnienia koncentruje się na aspekcie ludzkim organizacji, takim jak efektywność pracowników czy rotacja kadr, które są istotne w zarządzaniu zasobami ludzkimi, ale nie dostarczają pełnego obrazu kondycji finansowej firmy. Na przykład, wysoki poziom zatrudnienia może sugerować rozwój firmy, jednak przy niskiej rentowności może prowadzić do sytuacji, w której przedsiębiorstwo ponosi wysokie koszty pracy, co w dłuższej perspektywie może zagrażać jego stabilności finansowej. Z kolei analiza gospodarki materiałowej koncentruje się na zarządzaniu surowcami oraz półproduktami w procesie produkcyjnym, co ma znaczenie dla efektywności operacyjnej, ale również nie wpływa bezpośrednio na wynik finansowy. Możliwe jest również, że wielkość produkcji, choć kluczowa dla oceny działalności operacyjnej, nie stanowi istotnego wskaźnika w kontekście analizy finansowej, ponieważ może prowadzić do sytuacji, w której wysoka produkcja nie przekłada się na rentowność, zwłaszcza gdy koszty produkcji są wysokie. Tego rodzaju błędy myślowe mogą wynikać z braku zrozumienia różnicy między analizą operacyjną a finansową, co prowadzi do mylnych konkluzji o kondycji ekonomicznej firmy.

Pytanie 22

Dokumenty księgowe używane do ewidencji środków trwałych to:

A. Pz - przyjęcie zewnętrzne, OT - przyjęcie środka trwałego

B. PK - polecenie księgowania, Mm - przesunięcie międzymagazynowe

C. MT - zmiana miejsca użytkowania środka trwałego, LT - likwidacja środka trwałego

D. Wz - wydanie na zewnątrz, PT - nieodpłatne przejęcie przekazanie środka trwałego

Odpowiedź wskazująca na MT i LT jako dowody księgowe do ewidencji środków trwałych jest prawidłowa, ponieważ zarówno zmiana miejsca użytkowania, jak i likwidacja środka trwałego, są kluczowymi zdarzeniami, które należy zarejestrować w systemie księgowym. W praktyce, MT - zmiana miejsca użytkowania środka trwałego, dokumentuje sytuację, w której środek trwały zmienia lokalizację w obrębie przedsiębiorstwa, co może wiązać się z różnymi aspektami, takimi jak zmiana odpowiedzialności, zmiana miejsca amortyzacji czy zmiana wartości użytkowej. LT - likwidacja środka trwałego, z kolei, jest niezbędna w przypadku, gdy środek trwały przestaje być użyteczny dla przedsiębiorstwa. W obu przypadkach, prawidłowe ewidencjonowanie jest kluczowe dla zachowania zgodności z przepisami prawa oraz dla celów zarządzania majątkiem. Standardy rachunkowości wymagają rzetelności i dokładności w dokumentowaniu takich operacji, co ma bezpośredni wpływ na sprawozdawczość finansową przedsiębiorstwa. Dobre praktyki księgowe zalecają regularne przeglądanie i aktualizowanie ewidencji środków trwałych z uwagi na ich znaczenie dla analizy finansowej i podejmowania decyzji strategicznych.

Pytanie 23

Czym jest koszt stały?

A. podatek związany z nieruchomościami

B. wydatki na materiały używane w produkcji

C. wynagrodzenia dla pracowników zajmujących się produkcją

D. wydatki na wodę wykorzystywaną w przemyśle

Podatek od nieruchomości to taki stały koszt, który za bardzo się nie zmienia bez względu na to, ile firma produkuje albo sprzedaje. Koszty stałe to takie wydatki, które musisz ponosić, nawet jak nic nie robisz, jak na przykład wynajem biura czy ubezpieczenia. Te rzeczy są ważne, bo wpływają na to, kiedy firma zaczyna przynosić zyski. Zrozumienie, jak działają koszty stałe, pomaga w lepszym zarządzaniu finansami i podejmowaniu decyzji o cenach czy inwestycjach. Osobiście myślę, że warto regularnie sprawdzać te koszty, bo dzięki temu można lepiej dostosować strategię finansową, żeby firma lepiej sobie radziła.

Pytanie 24

Ile wynoszą obroty oraz saldo końcowe zamieszczonego konta księgowego?

Wn	Rozrachunki z odbiorcami

Sp.	8 000,-
	5 000,-	4 000,-
	2 000,-	5 000,-

A. Obroty Wn 9 000 zł, obroty Ma 15 000 zł, saldo końcowe Ma 6 000 zł

B. Obroty Wn 15 000 zł, obroty Wn 9 000 zł, saldo końcowe Ma 6 000 zł

C. Obroty Wn 9 000 zł, obroty Ma 15 000 zł, saldo końcowe Wn 6 000 zł

D. Obroty Wn 15 000 zł, obroty Ma 9 000 zł, saldo końcowe Wn 6 000 zł

Poprawna odpowiedź wskazuje, że obroty po stronie Wn wynoszą 15 000 zł, a po stronie Ma 9 000 zł, co prowadzi do salda końcowego wynoszącego 6 000 zł po stronie Wn. W księgowości obroty na koncie są kluczowe dla zrozumienia jego kondycji finansowej. Obliczając saldo końcowe, sumujemy wszystkie transakcje zapisane po stronie Wn oraz Ma, a następnie obliczamy różnicę między tymi sumami. W tym przypadku, obliczenie jest następujące: 15 000 zł (Wn) - 9 000 zł (Ma) = 6 000 zł (saldo końcowe Wn). Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie obrotów oraz sald kont, aby uniknąć nieścisłości finansowych oraz błędów w raportowaniu. Przykład praktyczny to prowadzenie ewidencji przychodów i wydatków, co pozwala na lepsze zarządzanie kapitałem. Właściwe prowadzenie ksiąg rachunkowych zgodnie z Ustawą o rachunkowości jest niezbędne dla przejrzystości i rzetelności informacji finansowych.

Pytanie 25

Regulowanie gospodarki przez rząd poprzez pobieranie podatków oraz finansowanie wydatków to strategia

A. fiskalna

B. antymonopolowa

C. inwestycyjna

D. redystrybucyjna

Odpowiedzi antymonopolowa, redystrybucyjna oraz inwestycyjna, mimo że dotyczą istotnych zagadnień w zakresie ekonomii, nie są poprawne w kontekście opisanego pytania. Polityka antymonopolowa ma na celu zapobieganie monopolizacji rynku i utrzymanie konkurencji, co jest niezbędne dla zdrowego funkcjonowania gospodarki. Nie ma jednak bezpośredniego związku z regulowaniem wydatków publicznych i systemu podatkowego przez rząd. Z kolei polityka redystrybucyjna koncentruje się na alokacji zasobów w taki sposób, aby zmniejszać nierówności dochodowe, co może być efektem polityki fiskalnej, ale nie jest to jej główny cel. Ponadto, polityka inwestycyjna odnosi się do bezpośrednich działań mających na celu zwiększenie inwestycji w infrastrukturę i gospodarkę, co również nie obejmuje szerokiego aspektu nakładania podatków i regulacji wydatków. W praktyce, mylenie tych pojęć może prowadzić do nieporozumień w zakresie polityki gospodarczej i jej instrumentów. Zrozumienie różnicy między tymi podejściami jest kluczowe dla analizy działań rządu oraz ich skutków dla obywateli. Wszelkie polityki gospodarcze są komplementarne, ale każda z nich ma inne cele i metody działania.

Pytanie 26

Jakie stawki podatku VAT były w Polsce w roku 2014?

A. 23%, 7%, 5%

B. 23%, 8%, 5%, 3%

C. 23%, 3%, 0%

D. 23%, 8%, 5%, 0%

W 2014 roku w Polsce obowiązywały cztery stawki podatku VAT: 23%, 8%, 5% oraz 0%. Stawka 23% jest standardową stawką VAT, stosowaną do większości towarów i usług. Stawka 8% dotyczy m.in. niektórych usług budowlanych oraz wybranych towarów, takich jak żywność, a stawka 5% jest stosowana do tzw. produktów podstawowych, np. książek i czasopism. Stawka 0% ma zastosowanie w przypadku eksportu towarów oraz dostaw wewnątrzwspólnotowych. Praktyczne zastosowanie tych stawek wpływa na kalkulację cen towarów i usług oraz na obliczenia związane z podatkiem dochodowym. Firmy muszą być świadome, która stawka VAT obowiązuje dla ich produktów, aby prawidłowo naliczać podatek oraz unikać potencjalnych sankcji ze strony organów skarbowych. Zrozumienie tych stawek jest kluczowe dla każdego przedsiębiorcy, aby efektywnie zarządzać swoją księgowością oraz planować strategię cenową.

Pytanie 27

Spółka z o.o. zakładana w trakcie roku obrotowego zobowiązana jest do otwarcia ksiąg rachunkowych na dzień rozpoczęcia działalności, który ustala się na dzień pierwszego zdarzenia wpływającego na sytuację majątkową lub finansową. Otwarcie ksiąg rachunkowych będzie miało miejsce na dzień

A. złożenia zamówienia u dostawcy materiałów

B. podpisania umowy o pracę z pracownikiem

C. wniesienia przez wspólników wkładów na pokrycie kapitału zakładowego

D. podpisania umowy spółki w formie aktu notarialnego

Zawarcie umowy spółki u notariusza, złożenie zamówienia u dostawcy materiałów czy też zawarcie umowy o pracę z pracownikiem to ważne sprawy dla spółki, ale nie są momentami, kiedy trzeba otwierać księgi rachunkowe. Zawarcie umowy to tylko formalność, która jeszcze nie robi zbyt wiele w kwestii finansów czy majątku. W tym momencie spółka jeszcze nie działa, nie przynosi przychodów i nie ma kosztów, więc otwieranie ksiąg byłoby na pewno za wcześnie. Złożenie zamówienia, mimo że może stworzyć zobowiązanie, to tylko część całego procesu, który jeszcze nie wpływa na kapitał zakładowy. Podobnie, umowa o pracę też nie ma od razu skutków majątkowych, bo pracownik wciąż nie wykonuje pracy i nie generuje kosztów. Kluczowe jest, żeby pamiętać, że księgi rachunkowe powinny być otwarte dokładnie w dniu wniesienia wkładów przez wspólników. To wtedy spółka staje się pełnoprawnym podmiotem gospodarczym i wszystkie operacje finansowe muszą być dobrze dokumentowane. Ignorowanie tego może prowadzić do różnych problemów prawnych i finansowych.

Pytanie 28

Dokumentacja magazynowa Rw – Rozchód wewnętrzny jest klasyfikowana jako dowód księgowy

A. pierwotnych

B. obcych

C. wtórnych

D. zewnętrznych

Dokument magazynowy <i>Rw – Rozchód wewnętrzny</i> jest klasyfikowany jako dowód księgowy pierwotny, ponieważ stanowi bezpośredni zapis operacji gospodarczej. Dowody księgowe pierwotne to dokumenty, które powstają w momencie dokonania transakcji i są źródłem informacji o jej przebiegu. Przykładowo, gdy w firmie następuje rozchód materiałów lub towarów do innych jednostek organizacyjnych, sporządzany jest dokument <i>Rw</i>, który stanowi podstawę do ewidencji księgowej. Tego typu dokumenty są kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemu rachunkowości, ponieważ umożliwiają rejestrowanie i kontrolowanie wydatków oraz ruchu towarów. Standardy rachunkowości, w tym Krajowe Standardy Rachunkowości, podkreślają znaczenie dokumentów pierwotnych jako niezbędnych do prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz zapewnienia transparentności operacji finansowych. W przypadku dokumentów zewnętrznych, obcych czy wtórnych, nie pełnią one funkcji dowodowej w takim samym stopniu jak dokumenty pierwotne, co może prowadzić do błędów w ewidencji i raportowaniu.

Pytanie 29

Firma posiada środek trwały o wartości początkowej 15 000,00 zł oraz dotychczasowym umorzeniu 10 000,00 zł. Jaką wartość bilansową ma ten środek trwały?

A. 10 000,00 zł

B. 15 000,00 zł

C. 5 000,00 zł

D. 20 000,00 zł

Wartość bilansowa środka trwałego obliczamy, odejmując umorzenie od wartości początkowej. W Twoim przypadku mamy środek trwały o wartości początkowej 15 000 zł i umorzeniu wynoszącym 10 000 zł. Więc wartość bilansowa to 15 000 zł minus 10 000 zł, co daje 5 000 zł. To, jak obliczamy tę wartość, jest zgodne z przepisami o rachunkowości. Warto znać tę wartość, bo jest kluczowa dla wszelkich analiz finansowych, czy to do oceny rentowności inwestycji, czy planowania wydatków na utrzymanie i modernizację aktywów. Warto też pamiętać, że jak sprzedasz albo zlikwidujesz środek trwały, to jego wartość bilansowa wpłynie na wyniki finansowe firmy w danym okresie.

Pytanie 30

Zakład produkcyjny, który przygotowuje rachunek zysków i strat w wariancie kalkulacyjnym, na zakończenie okresu sprawozdawczego przenosi koszty ogólnego zarządu na konto

A. Rozliczenie kosztów działalności.

B. Wynikfinansowy.

C. Rozliczenie kosztów.

D. Koszty działalności podstawowej.

Wybór odpowiedzi "Wynikfinansowy" jest prawidłowy, ponieważ koszty ogólnego zarządu, które są wydatkami związanymi z działalnością przedsiębiorstwa, powinny być przesunięte na konto wyniku finansowego w rachunku zysków i strat w wariancie kalkulacyjnym. Ten wariant rachunku zysków i strat ma na celu przedstawienie wyniku na poziomie operacyjnym, a następnie uwzględnienie wydatków administracyjnych i ogólnych, które nie są bezpośrednio związane z działalnością podstawową firmy. Przeksięgowanie kosztów ogólnego zarządu na konto wyniku finansowego pozwala na poprawne obliczenie wyniku netto przedsiębiorstwa, co jest kluczowe dla analizy finansowej i podejmowania decyzji strategicznych. Przykładem zastosowania tej praktyki może być analiza rentowności poszczególnych segmentów działalności, gdzie koszty ogólnego zarządu są alokowane do wyników finansowych poszczególnych działów, aby lepiej ocenić ich efektywność operacyjną.

Pytanie 31

Operacja gospodarcza KW - wypłata gotówki pracownikowi na zaległe wynagrodzenie wpłynie na zmiany

A. zarówno w aktywach, jak i pasywach, zmniejszając sumę bilansową

B. wyłącznie w pasywach, nie wpływając na sumę bilansową

C. jedynie w aktywach, nie wpływając na sumę bilansową

D. zarówno w aktywach, jak i pasywach, zwiększając sumę bilansową

Wypłacenie gotówki pracownikowi jako zaległego wynagrodzenia powoduje istotne zmiany w bilansie przedsiębiorstwa. Po pierwsze, zmniejsza się suma aktywów, ponieważ gotówka, będąca elementem aktywów obrotowych, ulega usunięciu. Równocześnie następuje zmiana w pasywach, ponieważ zobowiązanie wobec pracownika, które wcześniej figurowało w bilansie, zostaje zredukowane. Te zmiany są zgodne z zasadą równowagi bilansowej, gdzie każde zdarzenie gospodarcze wpływa na oba elementy bilansu. W praktyce, takie operacje są kluczowe dla zarządzania płynnością finansową firmy oraz utrzymania jej stabilności. Z punktu widzenia standardów rachunkowości, taka operacja musi być odpowiednio udokumentowana, a jej skutki uwzględnione w sprawozdaniach finansowych. Rekomendowane jest również, aby przedsiębiorstwa regularnie analizowały podobne operacje, aby mieć pełny obraz kondycji finansowej oraz potencjalnych zobowiązań w przyszłości.

Pytanie 32

Naliczenie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych związane z wynagrodzeniem powinno być księgowane

A. Dt "Rozrachunki z budżetem" i Ct "Rachunek bieżący"

B. Dt "Rozrachunki z pracownikami z tytułu wynagrodzeń" i Ct "Rozrachunki z budżetem"

C. Dt "Obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego" i Ct "Rozrachunki z budżetem"

D. Dt "Podatki i opłaty" i Ct "Rozrachunki z budżetem"

Poprawna odpowiedź wskazuje na księgowanie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych poprzez zapisanie na koncie "Rozrachunki z pracownikami z tytułu wynagrodzeń" w pozycji debetowej, co odzwierciedla zobowiązanie firmy wobec pracowników z tytułu wynagrodzeń. W pozycji kredytowej natomiast zapisujemy "Rozrachunki z budżetem", co oznacza, że kwota ta jest przeznaczona na uregulowanie zobowiązań podatkowych wobec budżetu państwa. Tego typu księgowanie jest zgodne z zasadami rachunkowości, które wymagają, aby wszelkie zobowiązania związane z wynagrodzeniami pracowników były odzwierciedlane w odpowiednich kontach. W praktyce, takie księgowanie pozwala na bieżące monitorowanie zobowiązań płynących z tytułu podatków dochodowych, co jest istotne dla prawidłowego zarządzania finansami firmy, a także dla zgodności z przepisami prawa. Dobrą praktyką jest również konsultowanie się z działem księgowości w celu upewnienia się, że wszystkie odpowiednie przepisy zostały przestrzegane.

Pytanie 33

Podczas inwentaryzacji zauważono:
- nieumyślny niedobór płynu do mycia naczyń Cytryna - 16 sztuk po 1,89 zł/szt.
- nadwyżkę płynu do mycia naczyń Rumianek - 18 sztuk po 1,79 zł/szt.

Kierownik jednostki zdecydował się na całkowitą rekompensatę niedoboru płynu Cytryna nadwyżką płynu Rumianek. Oblicz wartość rekompensaty, stosując zasadę niższej ceny i mniejszej ilości.

A. 28,64 zł

B. 30,24 zł

C. 3,78 zł

D. 3,58 zł

Wartość kompensaty ustalana jest na podstawie zasady niższej ceny i mniejszej ilości. W tym przypadku mamy niedobór płynu do mycia naczyń Cytryna, którego wartość wynosi 16 sztuk po 1,89 zł/szt., co daje 30,24 zł. Z drugiej strony, mamy nadwyżkę płynu Rumianek, która wynosi 18 sztuk po 1,79 zł/szt., co daje 32,22 zł. Zastosowanie zasady niższej ceny i mniejszej ilości oznacza, że kompensacja będzie dokonywana na podstawie wartości niższego produktu oraz jego mniejszej ilości. W związku z tym, porównujemy jednostkowe ceny: 1,79 zł (Rumianek) i 1,89 zł (Cytryna), wybierając niższą cenę. Kończąc, wartość kompensaty wynosi 16 sztuk x 1,79 zł/szt. = 28,64 zł. Takie podejście jest zgodne z normami rachunkowości, które zalecają stosowanie zasady kosztów historycznych i analizy wartości aktywów w kontekście optymalizacji zapasów. Zrozumienie tej zasady jest niezbędne w procesach inwentaryzacyjnych oraz w zarządzaniu zapasami, co ma kluczowe znaczenie w każdej organizacji.

Pytanie 34

Nieużytkowana część początkowej wartości likwidowanego środka trwałego, który uległ zniszczeniu w wyniku pożaru, obciąża konto

A. Inne koszty operacyjne

B. Kapitał trwały

C. Straty nadzwyczajne

D. Inne koszty rodzajowe

Wybór jednego z pozostałych kont, takich jak "Pozostałe koszty operacyjne", "Środki trwałe" czy "Pozostałe koszty rodzajowe", wprowadza w błąd, ponieważ nie uwzględnia charakterystyki strat nadzwyczajnych. Pozostałe koszty operacyjne odnosi się do wydatków, które są niezbędne do codziennego funkcjonowania przedsiębiorstwa, jak wynagrodzenia, media czy materiały, które nie mają związku z nieprzewidywalnymi zdarzeniami losowymi. W przypadku "Środków trwałych" mamy do czynienia z aktywami, które są wykorzystywane w działalności operacyjnej i nie mogą obejmować wartości, które zostały utracone z powodu zdarzeń losowych. Z kolei "Pozostałe koszty rodzajowe" odnoszą się do wydatków, które są klasyfikowane na podstawie ich charakterystyki operacyjnej, co również nie oddaje specyfiki strat nadzwyczajnych. Typowym błędem jest mylenie codziennych kosztów operacyjnych z kosztami wynikającymi z utraty majątku w wyniku zdarzeń losowych, co prowadzi do nieprawidłowej klasyfikacji oraz błędnego obrazowania sytuacji finansowej firmy. Zrozumienie tego rozróżnienia jest kluczowe dla rzetelnego prowadzenia rachunkowości oraz prawidłowej analizy wyników finansowych.

Pytanie 35

Hurtownia nabyła towary od dostawcy OMEGA sp. z o.o. na podstawie faktury. Do końca raportowanego okresu nie wpłynęły towary od dostawcy OMEGA sp. z o.o. Konto Rozliczenie zakupu towarów pokazuje saldo

A. kredytowe, wskazujące na towary w drodze

B. debetowe, wskazujące na towary w drodze

C. kredytowe, wskazujące na dostawy niefakturowane

D. debetowe, wskazujące na dostawy niefakturowane

Odpowiedź debetowa na koncie Rozliczenie zakupu towarów wskazuje na to, że Hurtowania zarejestrowała zakup towarów, które powinny zostać dostarczone, ale ich jeszcze nie otrzymano. W praktyce oznacza to, że mimo iż towar był zamówiony, nie został fizycznie przekazany, co skutkuje brakiem odpowiednich zapisów na koncie zapasów. W takiej sytuacji, saldo debetowe na koncie Rozliczenie zakupu towarów odzwierciedla zobowiązanie do uregulowania płatności za towary, które są w drodze. To podejście jest zgodne z zasadami rachunkowości, które nakładają obowiązek odzwierciedlenia zobowiązań z tytułu dokonanych zakupów. Przykład: Hurtownia zamawia 100 jednostek towaru, wystawia fakturę i dokonuje zapłaty, jednak towar nie dotarł przed zamknięciem okresu sprawozdawczego. W takim przypadku saldo debetowe uwzględnia wartość zamówienia, mimo braku fizycznej dostawy. Dobrą praktyką jest monitorowanie takich transakcji, aby unikać problemów z płynnością finansową oraz błędów w bilansie zysków i strat.

Pytanie 36

Na podstawie podanych informacji, określ wynik finansowy z działalności operacyjnej jednostki. W bieżącym okresie wyprodukowano i sprzedano 100 sztuk. Cena jednostkowa sprzedaży wynosi 2 200 zł, a koszt jednostkowy to 1 800 zł. Odsetki od lokat bankowych wynoszą 2 000 zł, natomiast odsetki od kredytów bankowych to 5 000 zł. Dodatkowo, zapłacono kary umowne w wysokości 7 000 zł, a stawka podatku dochodowego od osób prawnych wynosi 19%

A. 5 700 zł

B. 24 300 zł

C. 33 000 zł

D. 30 000 zł

Wynik finansowy z działalności operacyjnej jest naprawdę istotny, ale jak się coś pomiesza w obliczeniach, to można na przykład wyciągnąć złe wnioski. Wiele osób nie zwraca uwagi na to, co jest naprawdę ważne przy przychodach i kosztach. Czasami mylą przychody ze sprzedaży z innymi, co może wprowadzać w błąd, bo przecież zysk operacyjny oblicza się na podstawie różnicy między przychodami a kosztami. Ale często zapominają dodać wszystkie koszty, takie jak koszty materiałowe czy różne wydatki operacyjne, jak kary umowne. Często jest problem z dodawaniem lub odejmowaniem odsetek, co potrafi wpłynąć na wynik finansowy. Nie można też mylić zysku operacyjnego z zyskiem netto, bo to jednak dwie różne sprawy. Zysk operacyjny to tylko różnica między przychodami a kosztami związanymi z działalnością operacyjną, więc dobrze jest to przemyśleć. W praktyce, znajomość standardów rachunkowości może naprawdę pomóc uniknąć wielu pomyłek.

Pytanie 37

W ciągu miesiąca firma wyprodukowała 4 000 sztuk wyrobów gotowych, (produkcja w toku nie miała miejsca), ponosząc następujące wydatki:

– zużycie materiałów bezpośrednich: 104 000,00 zł
– płace bezpośrednie wraz z narzutami: 52 000,00 zł
– inne koszty bezpośrednie: 4 000,00 zł

Oblicz koszt jednostkowy wytworzenia jednego wyrobu gotowego.

A. 26,00 zł/szt.

B. 40,00 zł/szt.

C. 41,00 zł/szt.

D. 39,00 zł/szt.

Obliczenie jednostkowego kosztu wytworzenia wyrobu gotowego polega na zsumowaniu wszystkich kosztów bezpośrednich poniesionych w danym okresie i podzieleniu tej wartości przez liczbę wyprodukowanych sztuk. W analizowanym przypadku koszty bezpośrednie wynoszą: 104 000,00 zł (materiały) + 52 000,00 zł (płace) + 4 000,00 zł (inne koszty), co daje łącznie 160 000,00 zł. Następnie, aby obliczyć koszt jednostkowy, dzielimy całkowite koszty przez liczbę wyrobów gotowych, czyli 4 000 sztuk. Zatem jednostkowy koszt wytworzenia wynosi 160 000,00 zł / 4 000 szt. = 40,00 zł/szt. Taki sposób obliczania kosztów jest zgodny z zasadami rachunkowości zarządczej i jest powszechnie stosowany w praktyce przemysłowej, co pozwala na efektywne zarządzanie kosztami produkcji oraz podejmowanie decyzji finansowych. Przykładem zastosowania tej metody może być analiza rentowności wytwarzania różnych produktów w celu optymalizacji oferty.

Pytanie 38

Podmiot gospodarczy ma obowiązek dokonania aktualizacji wyceny składników aktywów zgodnie z zasadą

A. ciągłości działania

B. memoriału

C. periodyzacji

D. ostrożnej wyceny

Odpowiedź "ostrożnej wyceny" jest jak najbardziej na miejscu. To dlatego, że ta zasada zmusza firmy do realnego podchodzenia do wyceny swoich aktywów. Gdy istnieje niepewność co do przyszłej wartości, lepiej przyjąć skromniejsze oszacowania, zamiast liczyć na wyjątkowe zyski. Na przykład, kiedy wyceniamy nieruchomość, jeżeli nie wiemy, jak będą wyglądały przyszłe dochody z wynajmu, lepiej być ostrożnym, żeby nie przeszacować wartości posiadłości. Ta zasada zgadza się także z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, które mówią, jak ważna jest wiarygodność i przejrzystość w księgowości. Ogólnie rzecz biorąc, ostrożna wycena jest istotna, żeby pokazać prawdziwą sytuację finansową firmy i zdobyć zaufanie inwestorów oraz innych osób zainteresowanych sytuacją firmy.

Pytanie 39

Obliczenie jednostkowego kosztu produkcji wyrobu gotowego na podstawie rzeczywiście poniesionych wydatków po zakończeniu procesu wytwórczego to kalkulacja

A. normatywna

B. wstępna

C. wynikowa

D. operatywna

Wynikowa kalkulacja kosztu wytworzenia wyrobu gotowego odnosi się do sytuacji, w której analiza kosztów odbywa się po zakończeniu procesu produkcyjnego. W tym podejściu uwzględnia się wszystkie faktycznie poniesione koszty, co pozwala na uzyskanie dokładnych danych dotyczących wydajności i efektywności procesu produkcyjnego. Przykładowo, przedsiębiorstwo może wykorzystać wynikową kalkulację do ocenienia, czy osiągnięte koszty produkcji były zgodne z wcześniejszymi założeniami budżetowymi. Tego typu analiza jest kluczowa dla podejmowania przyszłych decyzji strategicznych, takich jak wprowadzenie zmian w procesie produkcji lub renegocjacja kontraktów z dostawcami. W praktyce, wynikowa kalkulacja kosztów wykorzystywana jest również do raportowania wyników finansowych, co może pomóc w identyfikacji obszarów wymagających optymalizacji. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, analiza wynikowa powinna być regularnie przeprowadzana, aby na bieżąco monitorować sytuację finansową przedsiębiorstwa i dostosowywać strategie operacyjne do zmieniających się warunków rynkowych.

Pytanie 40

Na kontach pozabilansowych zachodzi konieczność księgowania transakcji gospodarczych według zasady

A. podwójnego zapisu prostego

B. jednostronnego zapisu

C. powtarzanego zapisu

D. podwójnego zapisu złożonego

Odpowiedź "jednostronnego zapisu" jest prawidłowa, ponieważ konta pozabilansowe służą do rejestracji operacji gospodarczych, które nie wpływają bezpośrednio na bilans aktywów i pasywów. W praktyce oznacza to, że dla tego typu kont wystarcza zapis tylko po jednej stronie, co jest zgodne z zasadą jednostronnego księgowania. Przykładem zastosowania jednostronnego zapisu może być ewidencja zobowiązań warunkowych, takich jak gwarancje czy zabezpieczenia, gdzie dany podmiot ma obowiązki, ale nie występują one jako rzeczywiste zobowiązania w bilansie. Warto również zaznaczyć, że jednostronne zapisy stosuje się także w przypadkach, gdy operacje mają charakter informacyjny, co oznacza, że nie wpływają na rzeczywiste saldo finansowe. Zgodnie z dobrymi praktykami w rachunkowości, jednostronny zapis jest szczególnie pomocny w monitorowaniu ryzyk, jak i w analizie sytuacji finansowej bez zniekształcania bilansu. W związku z tym, zrozumienie zasady jednostronnego zapisu jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia dokumentacji pozabilansowej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej