Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 10:33
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 10:44

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Leukopenię można zdiagnozować, licząc liczby krwinek pod mikroskopem?

A. czerwonych

B. zasadochłonnych

C. płytkowych

D. białych

Leukopenia jest stanem charakteryzującym się obniżoną liczbą białych krwinek (leukocytów) w organizmie. Te komórki są kluczowym elementem układu odpornościowego, a ich niedobór może prowadzić do zwiększonej podatności na infekcje. Diagnostyka leukopenii polega na przeprowadzeniu szczegółowego badania krwi, w którym ocenia się ilość leukocytów w próbce. Zwykle wykorzystuje się mikroskopię, aby policzyć te komórki po ich odpowiednim barwieniu. Warto zauważyć, że normy dla białych krwinek wynoszą zazwyczaj od 4 000 do 10 000 komórek na mikrolitr krwi. W przypadku stwierdzenia leukopenii, lekarze mogą zlecić dalsze badania, aby ustalić przyczynę obniżonego poziomu leukocytów, co może obejmować infekcje wirusowe, choroby autoimmunologiczne czy skutki uboczne leczenia chemioterapeutycznego. To wczesne wykrycie i zrozumienie leukopenii mają kluczowe znaczenie w skutecznym leczeniu i zapobieganiu powikłaniom. W praktyce, właściwe monitorowanie poziomu leukocytów jest istotne dla pacjentów z chorobami hematologicznymi, a także tych poddawanych intensywnej terapii.

Pytanie 2

Jaki pasożyt osiedla się w mięśniach poprzecznie prążkowanych?

A. węgorek

B. orzęsek

C. motylica

D. włosień kręty

Motylica, orzęsek i węgorek to organizmy, które nie są związane z mięśniami poprzecznie prążkowanymi i nie mają takiego samego znaczenia w kontekście pasożytów. Motylica, będąca przedstawicielem płazińców, osiedla się głównie w wątrobie lub układzie pokarmowym różnych zwierząt, co prowadzi do schorzeń takich jak motyliczoza. Z kolei orzęski, jako protisty, żyją w wodzie i nie mają związku z infekcjami w mięśniach ludzkich, a ich obecność jest bardziej związana z ekosystemem wodnym. Węgorek, mimo że jest pasożytem, zazwyczaj atakuje układ pokarmowy, a nie mięśnie. Typowym błędem myślowym w przypadku tych odpowiedzi jest nieznajomość cyklu życiowego oraz specyfiki pasożytów. Wiedza na temat różnych grup organizmów pasożytniczych, ich lokalizacji oraz sposobów zakażeń jest kluczowa dla zrozumienia problematyki pasożytów. Edukacja na temat tych organizmów oraz ich wpływu na zdrowie ludzi powinna opierać się na solidnych podstawach biologicznych oraz epidemiologicznych, co pomoże w zapobieganiu infekcjom oraz wdrażaniu odpowiednich środków ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 3

Nierównomierne tempo pracy serca określa się mianem

A. bradykardii

B. arytmii

C. tachykardii

D. miokardii

Arytmia to termin medyczny odnoszący się do nieregularności rytmu serca, co może obejmować zarówno zbyt szybkie, jak i zbyt wolne tętno, a także inne nieprawidłowości w przewodnictwie elektrycznym serca. Nierównomierna praca serca może mieć różne przyczyny, takie jak zaburzenia elektrolitowe, choroby mięśnia sercowego, stres, a także czynniki genetyczne. Przykładem arytmii jest migotanie przedsionków, które może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak udar mózgu. W praktyce klinicznej diagnoza arytmii często wymaga zastosowania elektrokardiogramu (EKG) oraz monitorowania Holtera, które pozwala na dokładną analizę rytmu serca w dłuższym okresie. Wiedza na temat arytmii jest kluczowa dla lekarzy, ponieważ pozwala na skuteczne leczenie i zapobieganie powikłaniom, zgodnie z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego, które zaleca regularne monitorowanie pacjentów z grup ryzyka.

Pytanie 4

Preparaty w formie "spot on" powinny być aplikowane

A. podskórnie

B. na skórę

C. dousto

D. do worka spojówkowego

Preparaty w formie "spot on" są przeznaczone do stosowania na skórę, co oznacza, że aplikacja polega na bezpośrednim nałożeniu substancji czynnej w formie kropli na skórę zwierzęcia, najczęściej w rejonie karku lub między łopatkami. Ta forma podania jest bardzo popularna w przypadku preparatów przeciwpasożytniczych, takich jak środki przeciwkleszczowe czy pchlarze, ze względu na ich skuteczność oraz łatwość aplikacji. Dzięki zastosowaniu preparatów w formie "spot on", substancje czynne wnikają w skórę i są absorbowane przez naczynia limfatyczne, co pozwala na długotrwałe działanie. Dobrą praktyką jest upewnienie się, że skóra jest czysta i sucha przed nałożeniem preparatu, co zwiększa jego skuteczność. Ponadto, ważne jest, aby unikać mycia danego miejsca przez 48 godzin po aplikacji, aby nie zredukować skuteczności preparatu. W kontekście standardów weterynaryjnych, preparaty te są regulowane przez odpowiednie instytucje, które zapewniają ich bezpieczeństwo i skuteczność.

Pytanie 5

Na podstawie fragmentu rozporządzenia wskaż decyzję, którą powinien podjąć powiatowy lekarz weterynarii w związku ze zwalczaniem choroby zakaźnej zwierząt, podlegającej obowiązkowi zwalczania.

Art. 44.1

nakazać odosobnienie, strzeżenie lub obserwację zwierząt chorych lub zakażonych albo podejrzanych o zakażenie lub o chorobę,
zakazać wydawania świadectw zdrowia, dokumentów handlowych lub przewozowych,
nakazać zabicie lub ubój zwierząt chorych lub zakażonych, podejrzanych o zakażenie lub o chorobę albo zwierząt z gatunków wrażliwych na daną chorobę zakaźną zwierząt,
zakazać używania zwierząt w celu rozmnażania,
zakazać w ognisku choroby wprowadzania, przeprowadzania i wyprowadzania, zwierząt lub sprowadzania i wywożenia produktów, zwłok zwierzęcych i środków żywienia zwierząt (...)

A. Zezwolić na rozmnażanie zwierząt.

B. Nakazać wystawienie świadectw zdrowia.

C. Nakazać zabicie zwierząt zakażonych, podejrzanych o zakażenie.

D. Wyprowadzić wszystkie żywe zwierzęta z gospodarstwa.

Zgłoszone odpowiedzi, takie jak "Zezwolić na rozmnażanie zwierząt" czy "Nakazać wystawienie świadectw zdrowia", nie uwzględniają fundamentalnych zasad postępowania w sytuacjach epidemiologicznych. Zezwolenie na rozmnażanie zwierząt w sytuacji stwierdzenia choroby zakaźnej jest nie tylko nieodpowiedzialne, ale także może prowadzić do eskalacji problemu. Rozmnażanie zwierząt, które mogą być nosicielami choroby, zwiększa ryzyko jej rozprzestrzenienia, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami bioasekuracji. W przypadku nakazywania wystawienia świadectw zdrowia, skupienie się na dokumentacji zamiast na rzeczywistym zwalczaniu choroby, może prowadzić do mylnego przekonania o bezpieczeństwie zwierząt, które w rzeczywistości są zagrożone. Ponadto, ważne jest zrozumienie, że jedynie działania takie jak nakazanie zabicia zakażonych lub podejrzanych o zakażenie zwierząt mogą skutecznie kontrolować i eliminować zagrożenie epidemiologiczne. Każda opóźniona reakcja w takim przypadku może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych dla innych zwierząt, a także ludzi. Działania weterynaryjne powinny być zgodne z wytycznymi krajowych oraz międzynarodowych agencji zdrowia, które promują szybkie i zdecydowane podejmowanie działań w obliczu zagrożeń zdrowotnych.

Pytanie 6

Tuberkulinizację bydła przeprowadza się u zwierząt, które mają więcej niż

A. 6 miesiąca.

B. 3 tygodnia.

C. 6 tygodnia.

D. 3 miesiąca.

Tuberkulinizacja bydła, przeprowadzana za pomocą testu tuberkulinowego, jest kluczowym narzędziem w diagnostyce gruźlicy bydła. Zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi, test ten powinien być wykonywany u zwierząt powyżej 6 tygodnia życia. Wczesne przeprowadzenie badania jest istotne, ponieważ gruźlica bydła, wywoływana przez Mycobacterium bovis, jest chorobą zakaźną, która może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych oraz ekonomicznych w hodowli. Przykładem zastosowania tuberkulinizacji jest kontrola zdrowia stada w gospodarstwach mlecznych, gdzie choroba może znacząco wpłynąć na produkcję mleka i ogólne zdrowie zwierząt. Test tuberkulinowy jest standardowym narzędziem w programach zarządzania zdrowiem bydła, co potwierdzają wytyczne organizacji takich jak Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE). Wykrycie choroby na wczesnym etapie umożliwia podjęcie działań mających na celu ograniczenie jej rozprzestrzeniania, takich jak eliminacja zakażonych osobników i odpowiednie leczenie, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia całego stada.

Pytanie 7

Określ, przez ile dni należy obserwować zwierzę podejrzane o wściekliznę, jeśli miało styczność z człowiekiem?

A. 5 dni

B. 7 dni

C. 15 dni

D. 14 dni

Wybór 14 dni, 7 dni, lub 5 dni jako okresu obserwacji zwierzęcia podejrzanego o wściekliznę jest niezgodny z obowiązującymi normami zdrowotnymi. Zbyt krótki czas obserwacji, np. 5 dni, jest niewystarczający, aby zidentyfikować ewentualne objawy wścieklizny, które mogą wystąpić w późniejszym czasie. Wścieklizna jest chorobą wirusową, której objawy mogą rozwijać się stopniowo, a pełne spektrum symptomów może się ujawniać przez dłuższy czas. Ponadto, wybierając 7 dni, można stracić z oczu kluczowe znaki, które wymagają natychmiastowej reakcji. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że krótsze okresy są wystarczające, co może prowadzić do opóźnień w leczeniu i zwiększać ryzyko zakażenia wśród ludzi. Warto również zwrócić uwagę na to, że zalecenia dotyczące obserwacji zwierząt podejrzanych o wściekliznę mają na celu nie tylko ochronę zdrowia danej osoby, ale także całej społeczności. W praktyce, zalecany czas 15 dni uwzględnia typowy czas inkubacji wirusa oraz pozwala na odpowiednie monitorowanie stanu zdrowia zwierzęcia. Niezrozumienie tego aspektu może prowadzić do błędnych decyzji w sytuacjach kryzysowych, co z kolei zwiększa ryzyko szerzenia się wścieklizny, będącej chorobą niebezpieczną i często śmiertelną.

Pytanie 8

Pobieranie krwi od konia do analizy najczęściej odbywa się z żyły

A. szyjnej zewnętrznej

B. szyjnej jarzmowej wewnętrznej

C. czczej przedniej

D. odpiszczelowej

Każda z innych odpowiedzi wskazuje na nieodpowiednie żyły do pobierania krwi od koni, co może prowadzić do nieefektywnych i stresujących dla zwierzęcia doświadczeń. Żyła czcza przednia, która znajduje się na przedniej kończynie, nie jest standardowym miejscem do pobierania krwi od koni. Jej lokalizacja sprawia, że dostęp do niej jest trudniejszy, a ryzyko uszkodzenia otaczających tkanek wyższe. Kolejną nieprawidłową odpowiedzią jest żyła odpiszczelowa, która znajduje się w dolnej części nóg i jej wykorzystanie w praktyce weterynaryjnej jest ograniczone. Pobieranie krwi z tej żyły może prowadzić do poważnych komplikacji, takich jak krwawienia czy zakrzepica. Z kolei żyła szyjna jarzmowa wewnętrzna jest mniej dostępna i jej użycie wymaga zaawansowanych umiejętności oraz doświadczenia. W praktyce weterynaryjnej kluczowe jest zrozumienie anatomii koni oraz wybór odpowiednich miejsc do pobierania krwi, aby zapewnić bezpieczeństwo i komfort zwierzęcia. Wybór niewłaściwej żyły może prowadzić do błędów diagnostycznych oraz niepotrzebnego stresu dla pacjenta, co jest sprzeczne z zasadami etyki weterynaryjnej. Właściwe podejście do pobierania krwi jest nie tylko kwestią techniczną, ale także wymaga odpowiedniej wiedzy i umiejętności, aby zminimalizować ryzyko dla zdrowia konia.

Pytanie 9

U koni, bydła oraz świń wykrwawienie następuje poprzez przecięcie

A. naczyń krwionośnych przy przednim otworze klatki piersiowej

B. naczyń krwionośnych w połowie szyi

C. poprzecznym naczyń szyi poniżej żuchwy

D. wszystkich naczyń krwionośnych szyi przez poprzeczne głębokie przecięcie aż do kręgów

Wszystkie niepoprawne odpowiedzi zawierają kluczowe błędy w interpretacji anatomii i technik związanych z wykrwawianiem zwierząt. Odpowiedzi sugerujące przecięcie naczyń krwionośnych w okolicy szyi, zarówno poniżej żuchwy, jak i w połowie szyi, wskazują na brak zrozumienia, jak ważne jest precyzyjne miejsce wykonania tego zabiegu. Przecięcie naczyń w tych rejonach może prowadzić do niepełnego wykrwawienia, co wpływa na jakość mięsa oraz może powodować niepotrzebny ból i stres u zwierzęcia. Ponadto, takie podejście nie uwzględnia zasady, że skuteczne wykrwawienie powinno być przeprowadzane w sposób, który minimalizuje cierpienie, co jest zgodne z obowiązującymi standardami dobrostanu zwierząt. W praktyce rzeźniczej istnieją określone procedury, które należy przestrzegać, aby zapewnić, że wykrwawienie jest wykonywane w sposób humanitarny, a wszelkie działania są dokumentowane zgodnie z normami branżowymi. Pomijanie tych zasad prowadzi do błędnych wniosków i praktyk, co może mieć poważne konsekwencje zarówno dla jakości mięsa, jak i dla dobrostanu zwierząt, co jest nieakceptowalne w profesjonalnym rzeźnictwie.

Pytanie 10

Artroskopia to metoda wziernikowania

A. oskrzeli

B. jamy brzusznej

C. stawu

D. jelita grubego

Artroskopia to procedura medyczna, która polega na wziernikowaniu stawu za pomocą specjalnych narzędzi, takich jak artroskop. Dzięki tej technice lekarze mogą dokładnie zdiagnozować i leczyć różnorodne schorzenia stawowe, takie jak uszkodzenia chrząstki, zapalenie stawów czy urazy więzadeł. Artroskopia jest minimalnie inwazyjna, co oznacza, że pacjent często odzyskuje sprawność szybciej w porównaniu do tradycyjnych operacji otwartych. Przykłady zastosowania artroskopii obejmują operacje w stawie kolanowym, barkowym czy skokowym. Standardy w tej dziedzinie medycyny wymagają, aby procedura była przeprowadzana przez wykwalifikowanych specjalistów, co zapewnia bezpieczeństwo oraz skuteczność leczenia. Według dobrych praktyk, przed przystąpieniem do artroskopii, pacjent powinien być dokładnie zdiagnozowany, co zazwyczaj obejmuje badania obrazowe i konsultacje z lekarzem ortopedą.

Pytanie 11

Jakiej chorobie kotów dotyczy przedstawiony opis?

Jest to bardzo zaraźliwa wirusowa dolegliwość kotowatych, manifestująca się objawami gorączki, stanem zapalnym błony śluzowej układu pokarmowego (wymioty, biegunka, czasami z krwią) oraz znacznym spadkiem liczby leukocytów. Patogenem odpowiedzialnym za tę chorobę jest wirus FPV.

A. Zakaźnego zapalenia otrzewnej

B. Panleukopenii

C. Herpeswirozy

D. Białaczki

Zakaźne zapalenie otrzewnej (FIP) to choroba wirusowa wywoływana przez koronawirusa, który może powodować szeroki wachlarz objawów, w tym problemy z układem pokarmowym i objawy ogólnoustrojowe. Jednakże, choroba ta charakteryzuje się innymi objawami, takimi jak gorączka, utrata wagi oraz objawy ze strony układu oddechowego, co różni ją od panleukopenii. Herpeswiroza to kolejna choroba wirusowa kotów, wywoływana przez wirusa herpes, która prowadzi do problemów z układem oddechowym oraz objawów ocznych. Objawy te są całkowicie inne niż te, które towarzyszą panleukopenii. Białaczka kotów (FeLV) to choroba wirusowa, która może prowadzić do osłabienia układu odpornościowego, ale nie wywołuje charakterystycznych objawów związanych z zapaleniem jelit i leukopenią. Często mylone są objawy różnych chorób wirusowych, co prowadzi do błędnych diagnoz. W przypadku kotów kluczowe jest zrozumienie, które objawy są charakterystyczne dla danej choroby, aby móc podjąć właściwe działania diagnostyczne i terapeutyczne. Ostatecznie, zidentyfikowanie panleukopenii wymaga nie tylko znajomości jej objawów, ale także umiejętności różnicowania jej od innych chorób wirusowych, co jest kluczowe dla skutecznego leczenia i zapobiegania rozprzestrzenieniu się choroby.

Pytanie 12

Jakie gatunki zwierząt muszą posiadać paszport?

A. Bydło i konie

B. Świnie oraz konie

C. Konie oraz owce

D. Bydło oraz świnie

Odpowiedzi, które dotyczą świń, owiec czy innych zwierząt, są po prostu błędne, bo nie uwzględniają tych gatunków, które faktycznie muszą mieć paszporty. Świnie nie potrzebują paszportów, co czasem może wprowadzać w błąd, bo są przepisy dotyczące identyfikacji i rejestracji świń, ale to nie jest paszport. Owce z kolei, mimo że też muszą być zidentyfikowane, nie maja obowiązku posiadania paszportu jak bydło i konie. Często ludzie myślą, że wszystkie zwierzęta hodowlane muszą mieć paszporty, a tak nie jest. Przepisy mają na celu ochronę zdrowia zwierząt i bezpieczeństwo żywności, a gdyby wszyscy mieli paszporty, to byłoby to nieefektywne i stworzyłoby za dużo biurokracji. Zrozumienie tych różnic jest super ważne, żeby dobrze zarządzać hodowlą i przestrzegać zasad biozabezpieczeń, bo to podstawy dobrej praktyki w hodowli zwierząt.

Pytanie 13

Jakie zwierzęta uważa się za niewłaściwe do transportu?

A. Trzoda bez oznakowania

B. Krowa w 8 miesiącu ciąży

C. Owce bez dokumentów transportowych

D. Drób będący źródłem pałeczek Salmonella

Przyjrzenie się pozostałym odpowiedziom może prowadzić do mylnych wniosków na temat transportu zwierząt. Owce bez paszportu nie są definitywnie niezdolne do transportu, gdyż paszporty zwierzęce są dokumentem wymaganym w niektórych sytuacjach, ale nie są warunkiem transportu. Paszport zwierzęcia jest istotny z perspektywy identyfikacji i kontroli zdrowotnej, ale brak takiego dokumentu nie wyklucza możliwości transportu, o ile inne wymagania są spełnione. W przypadku drobiu będącego nosicielem pałeczek Salmonella, sytuacja jest bardziej złożona. Zakażenie Salmonellą może być niebezpieczne dla zdrowia ludzi, a także dla samego drobiu, jednak nie oznacza, że takie ptaki są automatycznie niezdolne do transportu. Zastosowanie odpowiednich procedur bioasekuracji i transportu może minimalizować ryzyko zakażeń. Trzoda bez kolczyków również nie jest z automatu wykluczona z transportu, o ile spełnia inne wymogi sanitarno-weterynaryjne. Kolczyki w uchu są jednym z elementów identyfikacji, ale ich brak nie oznacza, że zwierzęta nie mogą być przewożone, o ile zostaną przeprowadzone stosowne kontrole. Dbanie o odpowiednie identyfikowanie zwierząt jest kluczowe, ale nie jest to jedyny czynnik determinujący zdolność do transportu. Generalnie, wszystkie te sytuacje pokazują, jak ważne jest zrozumienie przepisów dotyczących transportu zwierząt oraz dobrostanu, a także stosowanie się do najlepszych praktyk w tej dziedzinie.

Pytanie 14

Analiza reakcji drobnoustroju na działanie antybiotyku to

A. leukogram

B. chemogram

C. antybiogram

D. jonogram

Antybiogram to badanie, które sprawdza, jak drobnoustroje reagują na różne antybiotyki. To bardzo ważne w praktyce klinicznej, bo dzięki temu lekarze mogą dobrać odpowiednią terapię. Gdy znają dokładnie, z jakim patogenem mają do czynienia, mogą lepiej dobrać leki, co zwiększa szansę na skuteczne leczenie. Antybiogram robi się zazwyczaj po tym, jak bakterie są wyizolowane z próbki, na przykład z krwi lub moczu. Cały proces polega na hodowaniu bakterii w obecności różnych stężeń antybiotyków, co pozwala na określenie, przy jakim stężeniu dany lek przestaje działać. Na przykład, jeśli bakterie są wrażliwe na amoksycylinę, lekarz może z tego skorzystać. Antybiogram jest kluczowy w walce z opornością na leki i powinien być standardem w diagnozowaniu w mikrobiologii.

Pytanie 15

Czy koty wymagają obowiązkowego szczepienia przeciwko wściekliźnie?

A. Tak, raz na rok.

B. Nie.

C. Tak, co 2 lata.

D. Tak, jedynie gdy wychodzą na zewnątrz.

Odpowiedź "Nie" jest poprawna, ponieważ w Polsce nie ma obowiązkowego szczepienia kotów przeciwko wściekliźnie, w przeciwieństwie do psów. Obowiązek szczepienia dotyczy przede wszystkim psów, zwłaszcza tych, które są zgłaszane do schronisk, a także zwierząt, które mają kontakt z osobami lub innymi zwierzętami. Koty nie są uważane za zwierzęta, które w znacznym stopniu przenoszą wściekliznę, dlatego nie wymagają regularnych szczepień. Niemniej jednak, w przypadku kotów wychodzących na zewnątrz, ich szczepienie zaleca się dla ochrony zdrowia zwierzęcia oraz zapobiegania rozprzestrzenieniu się choroby. Dobrym przykładem są sytuacje, gdy koty mają kontakt z dzikimi zwierzętami, które mogą być nosicielami wirusa. Dlatego też, chociaż nie jest to obowiązkowe, właściciele kotów powinni rozważyć szczepienie swoich pupili, szczególnie w przypadku ich aktywności na zewnątrz.

Pytanie 16

Do podstawowych surowców mięsnych można zaliczyć

A. łuskę.

B. tuszę.

C. czerwoną ciecz.

D. podroby.

Tusza jest zasadniczym surowcem rzeźnym, stanowiącym podstawowy produkt pozyskiwany z uboju zwierząt. W kontekście przetwórstwa mięsnego, tusza to nieprzetworzony produkt, który zawiera mięso, tłuszcz, kości oraz inne elementy anatomiczne zwierzęcia. W procesie produkcji mięsa tusza jest przetwarzana na różnorodne wyroby mięsne, które następnie trafiają na rynek konsumpcyjny. Dobrym przykładem zastosowania tuszy w praktyce jest proces rozbioru mięsa, który odbywa się na podstawie norm i standardów określonych przez organizacje branżowe, takie jak Codex Alimentarius, które definiują zasady higieny i jakości w przemyśle mięsnym. Warto zwrócić uwagę, że jakość tuszy może znacząco wpływać na ostateczną jakość produktów mięsnych, dlatego hodowcy i przetwórcy starają się stosować odpowiednie metody hodowli, które zapewniają zdrowie i dobrostan zwierząt, co przekłada się na lepszą jakość mięsa. Właściwe przetwarzanie tuszy, zgodne z najlepszymi praktykami, ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz zaspokojenia potrzeb rynku.

Pytanie 17

Jak nazywa się metoda rehabilitacyjna, która polega na leczeniu niskimi temperaturami?

A. kinezyterapia

B. magnetoterapia

C. hydroterapia

D. krioterapia

Krioterapia to zabieg rehabilitacyjny, który polega na stosowaniu niskich temperatur w celu leczenia i łagodzenia objawów różnych schorzeń. W praktyce krioterapia wykorzystuje się w leczeniu stanów zapalnych, urazów, a także w rehabilitacji pooperacyjnej. Działa poprzez zmniejszenie obrzęku, łagodzenie bólu oraz poprawę krążenia krwi po ustąpieniu efektu chłodzenia. Krioterapia może być stosowana w formie okładów lodowych, kąpieli w zimnej wodzie, a także za pomocą specjalistycznych urządzeń krioterapeutycznych. Zgodnie z wytycznymi towarzystw rehabilitacyjnych, krioterapia powinna być wykonywana przez wykwalifikowany personel, aby zapewnić bezpieczeństwo i skuteczność zabiegu. Przykładem zastosowania krioterapii jest leczenie kontuzji sportowych, gdzie szybkie schłodzenie tkanki może zredukować proces zapalny oraz przyspieszyć regenerację. Również w przypadku pacjentów z chorobami reumatycznymi krioterapia może przynieść znaczną ulgę w dolegliwościach bólowych.

Pytanie 18

Aby zabezpieczyć uszkodzoną powierzchnię kopyta, należy zastosować

A. roztwór formaliny

B. roztwór jodoformu

C. tłuszcze

D. wodę

Roztwór formaliny, jodoformu oraz woda w kontekście ochrony zniszczonej powierzchni kopyta mogą być stosowane w innych celach, ale nie są odpowiednie do nawilżania i zabezpieczania kopyt. Formalina, będąca roztworem aldehydu mrówkowego, jest używana głównie jako środek dezynfekujący lub konserwujący, co może prowadzić do podrażnienia tkanek i wysuszenia kopyta. Tego typu działanie jest niepożądane, ponieważ nadmierne wysuszenie może nasilić problemy zdrowotne związane z kopytami, takie jak pęknięcia czy infekcje. Jodoform, z kolei, jest stosowany w celu zwalczania infekcji, jednak jego właściwości nie są zbieżne z zadaniem ochrony i nawilżenia. Zastosowanie jodoformu może być również niebezpieczne, jeśli nie jest stosowane w odpowiednich dawkach, co może prowadzić do toksyczności. Woda, mimo że jest niezbędna dla funkcjonowania organizmu, nie dostarcza lipidów, które są kluczowe dla odbudowy naturalnej bariery ochronnej kopyta. Ponadto, stosowanie wody jako jedynego środka pielęgnacyjnego, zwłaszcza w przypadku kopyt uszkodzonych, jest błędne, ponieważ nie zapewnia odpowiedniego nawilżenia, a jedynie może prowadzić do dalszego wysychania. Właściwe podejście do ochrony kopyt powinno opierać się na stosowaniu odpowiednich preparatów lipidowych, które wspierają ich regenerację i zdrowie.

Pytanie 19

Na płytce Petriego z agarowym pożywką krwawą przeprowadza się analizę

A. parazytologiczną

B. bakteriologiczną

C. hematologiczną

D. wirusologiczną

No więc, odpowiedzi, które wskazują na inne rodzaje badań, nie są do końca dobre. Każde z nich zupełnie różni się pod względem podejścia i podłoża, którego wymagają. Na przykład, badania parazytologiczne to temat zupełnie o innych rzeczach, bo zajmują się pasożytami, a do ich badania potrzebne są specjalne techniki, takie jak mikroskopia do identyfikacji jajek czy larw. Gdy mówimy o wirusologii, tam już chodzi o komórki hodowlane lub różne techniki molekularne, jak PCR, więc agar to nie to, co potrzebujemy dla wirusów. Hematologia zajmuje się głównie analizą krwi, więc też nie dotyczy hodowli mikroorganizmów. Warto zrozumieć, że różne rodzaje badań wymagają różnych mediów, bo jak się nie wie, co jest odpowiednie, to wyniki mogą być niewiarygodne.

Pytanie 20

Jaką chorobę można sklasyfikować jako pasożytniczą?

A. panleukopenia

B. wścieklizna

C. nużyca

D. borelioza

Nużyca to choroba wywoływana przez pasożyty z rodziny nużeńców, które atakują skórę, powodując swędzenie i stany zapalne. Jest to przykład choroby o etiologii pasożytniczej, co oznacza, że jej przyczyna leży w obecności organizmów żywych, które korzystają z innych organizmów jako gospodarzy. W przypadku nużycy, nużeńce żyją w gruczołach łojowych i mieszki włosowych, co prowadzi do charakterystycznych objawów, takich jak zaczerwienienie, swędzenie i wydzielina. W praktyce ważne jest, aby w przypadku podejrzenia nużycy, zwrócić się do specjalisty dermatologa, który może zalecić odpowiednie leczenie, zazwyczaj obejmujące stosowanie preparatów przeciwpasożytniczych. Standardy diagnostyczne, takie jak analiza mikroskopowa lub kultury, są kluczowe dla potwierdzenia obecności nużeńców. Zrozumienie etiologii chorób pasożytniczych, takich jak nużyca, pozwala na skuteczniejsze diagnozowanie i leczenie, a także edukację pacjentów na temat profilaktyki.

Pytanie 21

W procesie uboju drobiu oparzanie odbywa się tuż przed

A. oszałamianiem

B. wykrwawianiem

C. wytrzewianiem

D. odpierzaniem

Odpierzanie jest kluczowym etapem w procesie uboju drobiu, który odbywa się bezpośrednio przed oparzaniem. Ma na celu usunięcie piór z tuszki, co jest niezbędne do uzyskania produktu spełniającego standardy jakości. Proces odpierzania zazwyczaj obejmuje kąpiel w gorącej wodzie, która ułatwia oderwanie piór poprzez rozluźnienie ich korzeni. Zastosowanie odpowiedniej temperatury i czasu trwania tego etapu jest istotne dla zapewnienia skuteczności odpierzania oraz minimalizacji uszkodzeń tkankowych w mięsie. W praktyce, odpierzanie powinno być zgodne z normami HACCP, które podkreślają znaczenie utrzymania higieny i bezpieczeństwa żywności na każdym etapie produkcji. Efektywne odpierzanie nie tylko wpływa na estetykę produktu końcowego, ale również na jego jakość i trwałość. Dobrze przeprowadzone odpierzanie jest zatem kluczowym elementem zapewniającym wysoką jakość mięsa drobiowego i zgodność z wymaganiami rynkowymi.

Pytanie 22

Zaraźliwa wirusowa choroba górnych dróg oddechowych koni z charakterystycznymi objawami opisanymi poniżej to

„(...) uporczywy napadowy kaszel, początkowo suchy, a później wilgotny. Występuje obrzęk powiek, zapalenie spojówek, duszność, silne zaczerwienienie błony śluzowej nosa i lekki śluzowy wypływ z nozdrzy. Zwierzę jest osowiałe i porusza się bardzo słabo wskutek występujących bólów mięśni. Temperatura ciała dochodzi do 41°C."

A. listerioza.

B. influenza.

C. babeszjoza.

D. morzysko.

Odpowiedzi "morzysko", "listerioza" oraz "babeszjoza" są niepoprawne, ponieważ każda z nich odnosi się do innej choroby, która nie manifestuje się objawami wskazującymi na wirusowe zapalenie górnych dróg oddechowych. Morzysko, znane również jako encefalopatia, to choroba neurologiczna koni, która objawia się problemami z koordynacją i zachowaniem, a nie objawami oddechowymi. Listerioza to infekcja bakteryjna, która najczęściej dotyka młodych koni, prowadząc do objawów neurologicznych, a nie oddechowych. Z kolei babeszjoza, wywołana przez pierwotniaki, powoduje ciężką anemię i problemy z układem krążenia, co również jest zupełnie inną grupą symptomów. Takie błędne rozpoznania mogą wynikać z niepełnej wiedzy na temat objawów różnych chorób u koni. Kluczowe jest zrozumienie, że objawy grypy konnej, takie jak kaszel, gorączka i wydzielina z nosa, różnią się od objawów innych schorzeń. Edukacja w zakresie różnicowania chorób oraz znajomość specyfiki objawów są niezmiernie ważne w praktyce weterynaryjnej, aby uniknąć błędów diagnostycznych i wdrożyć odpowiednie leczenie.

Pytanie 23

Zaburzenie krążenia, które polega na wewnątrznaczyniowym krzepnięciu krwi w trakcie życia, określa się mianem

A. zakrzepu

B. zawału

C. przekrwienia

D. skrzepliny

Zakrzep to skrzep krwi, który powstaje w naczyniach krwionośnych na skutek aktywacji układu krzepnięcia, a proces ten może prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych. Zakrzepica, czyli obecność zakrzepu w naczyniu, może prowadzić do zatorów, które zagrażają życiu, jak w przypadku zatorowości płucnej. W praktyce, rozpoznawanie i leczenie zakrzepicy są kluczowe w kardiologii i hematologii, a także w chirurgii. W przypadkach ryzyka zakrzepicy, takich jak długotrwałe unieruchomienie, chirurgia ortopedyczna czy stosowanie niektórych leków hormonalnych, zaleca się profilaktykę, na przykład poprzez stosowanie leków przeciwzakrzepowych. Współczesne standardy w medycynie zalecają również monitorowanie pacjentów pod kątem objawów zakrzepicy, takich jak ból nóg, obrzęk czy zmiana koloru skóry, aby szybko interweniować, co może uratować życie. Zrozumienie mechanizmów krzepnięcia i ryzyka związanych z zakrzepami jest fundamentalne dla skutecznego leczenia i profilaktyki chorób układu krążenia.

Pytanie 24

Jak nazywa się dziedzina, która zajmuje się identyfikowaniem schorzeń?

A. patologią

B. etiologią

C. diagnostyką

D. patogenezą

Diagnostyka to kluczowy obszar medycyny zajmujący się identyfikacją chorób poprzez ocenę objawów, wyników badań laboratoryjnych oraz obrazowych. Poprawne rozpoznanie choroby jest fundamentem skutecznego leczenia, ponieważ pozwala na dobór odpowiedniej terapii oraz monitorowanie postępów w leczeniu. W praktyce diagnostyka obejmuje różnorodne techniki, takie jak badania krwi, biopsje, obrazowanie medyczne (np. tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny) oraz analizy genetyczne. Współczesne standardy diagnostyczne, w tym wytyczne opracowywane przez organizacje takie jak Światowa Organizacja Zdrowia (WHO), podkreślają znaczenie precyzyjnego i szybkiego rozpoznawania chorób, co jest istotne zwłaszcza w przypadkach chorób zakaźnych oraz nowotworowych. Zrozumienie procesu diagnostycznego oraz jego znaczenia w praktyce klinicznej jest niezbędne dla każdego profesjonalisty w obszarze ochrony zdrowia.

Pytanie 25

W hodowli świń umożliwienie im dostępu do materiałów przyciągających uwagę ma na celu

A. ograniczenie dostępu do kojca

B. zapobieganie kanibalizmowi

C. zwiększenie masy mięśniowej

D. wzrost zużycia paszy

Zapobieganie kanibalizmowi u świń to kluczowy aspekt ich dobrostanu, a dostarczenie im materiałów absorbujących uwagę odgrywa w tym ważną rolę. Świnie, jako zwierzęta towarzyskie, często potrzebują stymulacji, aby nie stały się agresywne wobec siebie. W sytuacjach, gdzie zwierzęta są trzymane w strefach o ograniczonej przestrzeni, mogą wystąpić zachowania agresywne, w tym kanibalizm. Wprowadzenie zabawek, materiałów do grzebania lub innych form aktywności pomaga w zaspokojeniu naturalnych instynktów, co zmniejsza napięcia społeczne i ryzyko konfliktów. Przykładowo, w nowoczesnych systemach hodowlanych stosowane są różnorodne elementy, takie jak piłki, liny czy specjalne przedmioty do żucia, które stymulują zwierzęta do aktywności i interakcji. Dzięki takiemu podejściu, hodowcy mogą nie tylko poprawić dobrostan zwierząt, ale również zwiększyć wydajność hodowli poprzez zmniejszenie strat związanych z agresją. Dodatkowo, regulacje prawne dotyczące dobrostanu zwierząt, takie jak dyrektywy Unii Europejskiej, wskazują na konieczność zapewnienia odpowiedniej stymulacji dla zwierząt gospodarskich, co jest integralną częścią nowoczesnych praktyk hodowlanych.

Pytanie 26

W analizach poubojowych w celu identyfikacji motylicy dokonuje się nacięcia

A. języka.

B. nerek.

C. wątroby.

D. płuc.

Odpowiedzi dotyczące nacięcia płuc, języka czy nerek w kontekście wykrywania motylicy są nieprawidłowe z kilku istotnych powodów. Płuca, mimo że mogą być miejscem występowania różnych chorób, nie są typowym siedliskiem dla motylicy wątrobowej. Nacięcia w tym obszarze nie dostarczają informacji o obecności tego pasożyta, który preferuje tkanki wątroby. Ponadto, język, jako organ mięśniowy, także nie jest miejscem infestacji motylicy, a jego nacięcia w badaniach poubojowych są z reguły niepraktyczne i nieefektywne w kontekście poszukiwania pasożytów czy chorób. Nerki, chociaż mogą być badane w inspekcji poubojowej, nie są związane z motylicą, a ich nacięcie ma na celu wykrywanie innych schorzeń, takich jak choroby nerek czy infekcje. Osoby odpowiadające na to pytanie mogą mieć błędne przekonania co do lokalizacji pasożytów, co jest powszechnym błędem w nauce o weterynarii. Kluczowe jest zrozumienie, że motylica wątrobowa jest specyficzna dla wątroby i jej obecność najskuteczniej wykrywa się poprzez analizę tego narządu. Wiedza o pasożytach i ich preferencjach dotyczących lokalizacji w organizmach gospodarzy jest fundamentem sanitarno-epidemiologicznym, który powinien być przestrzegany w praktyce weterynaryjnej.

Pytanie 27

Do którego zestawu badanych parametrów należy przyporządkować w kolejności skróty stosowane w diagnostyce laboratoryjnej?

Ht, RBC, WBC, Hb

A. Hematokryt, leukocyty, erytrocyty, hemoglobina.

B. Hemoglobina, hematokryt, erytrocyty, leukocyty.

C. Hematokryt, erytrocyty, leukocyty, hemoglobina.

D. Leukocyty, erytrocyty, hemoglobina, hematokryt.

Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z mylnego zrozumienia kolejności parametrów w diagnostyce laboratoryjnej oraz ich znaczenia klinicznego. Wiele osób może błędnie sądzić, że kolejność wyników nie ma wpływu na ich interpretację, co jest nieprawdziwe. Na przykład, umieszczenie leukocytów przed erytrocytami może sugerować, że priorytetem w ocenie jest stan zapalny, podczas gdy w rzeczywistości ocena transportu tlenu za pomocą erytrocytów jest równie istotna. Ponadto, niektóre z odpowiedzi mylnie sugerują, że hemoglobina powinna znajdować się na początku listy, co może prowadzić do dezinformacji, zwłaszcza w kontekście diagnostyki anemii. Hemoglobina jest niezwykle ważnym parametrem, ale jej analiza powinna być przeprowadzona w kontekście innych wskaźników, takich jak hematokryt i liczba erytrocytów, które dostarczają pełniejszego obrazu stanu pacjenta. Często błędne odpowiedzi wynikają z braku zrozumienia, jak różne parametry krwi wpływają na siebie i jakie mają znaczenie kliniczne. To podkreśla potrzebę gruntownej wiedzy z zakresu hematologii oraz umiejętności interpretacji wyników w odpowiedniej kolejności, co jest niezbędne dla prawidłowej diagnostyki i podejmowania decyzji klinicznych.

Pytanie 28

Standardowe badanie węzłów chłonnych obejmuje

A. RTG

B. biopsję

C. palpację

D. USG

Palpacja węzłów chłonnych jest kluczowym elementem rutynowego badania, ponieważ pozwala na ocenę ich wielkości, kształtu, konsystencji oraz ewentualnych zmian, które mogą wskazywać na proces patologiczny, taki jak infekcja czy nowotwór. W praktyce klinicznej, palpację wykonuje się w przypadku podejrzenia powiększenia węzłów chłonnych, co może być sygnałem alarmowym do dalszych badań diagnostycznych. Standardy medyczne wskazują, że lekarze powinni regularnie przeprowadzać badania palpacyjne, szczególnie u pacjentów z historią nowotworów czy infekcji wirusowych. Dzięki palpacji można zidentyfikować węzły chłonne, które są nie tylko powiększone, ale także wykazują cechy twardości lub przykurczu, co może sugerować obecność złośliwego procesu. Przykładem zastosowania palpacji jest badanie pacjentów z podejrzeniem chłoniaka, gdzie drobne zmiany w węzłach mogą być kluczowe dla postawienia diagnozy. Warto również pamiętać, że palpacja jest techniką, która nie wymaga skomplikowanego sprzętu, co czyni ją dostępną w różnych warunkach, w tym w gabinetach lekarskich oraz podczas wizyt domowych.

Pytanie 29

Którego rodzaju zwierząt obserwuje się największe straty masy ciała podczas transportu?

A. Owiec

B. Koni

C. Bydła

D. Świń

Wybór bydła, koni lub świń jako gatunków zwierząt z największymi ubytkami masy ciała w czasie transportu opiera się na błędnym zrozumieniu wpływu stresu oraz warunków transportowych na różne gatunki. Bydło, choć może również doświadczać ubytków masy, jest bardziej odporne na stres związany z transportem w porównaniu do owiec. Często hodowcy korzystają z dobrze zorganizowanych systemów transportu, które umożliwiają bydłu minimalizowanie stresu. Konie, na ogół bardziej wrażliwe na zmiany środowiska, mogą tracić masę, ale ich transport jest zazwyczaj bardziej monitorowany, co pozwala na uniknięcie nadmiernego stresu. Z kolei świnie, choć również podlegają utajonym skutkom stresu, charakteryzują się innym mechanizmem metabolicznym, który może nie prowadzić do tak dużych ubytków masy ciała jak w przypadku owiec. Stosowanie nieodpowiednich metod transportu, takich jak zbyt długi czas przewozu czy niewłaściwe warunki atmosferyczne, prowadzi do błędnych wniosków na temat ubytków masy ciała, co może być potencjalnie mylące. Kluczowe jest zrozumienie, że różne gatunki zwierząt reagują inaczej na stres związany z transportem, co powinno wpływać na strategie hodowlane i transportowe, aby zminimalizować straty ekonomiczne oraz poprawić dobrostan zwierząt.

Pytanie 30

Zastosowanie refraktometru do analizy moczu umożliwia ustalenie

A. liczby nabłonków w moczu

B. ciężaru właściwego moczu

C. występowania kryształów w moczu

D. zrównoważenia kwasowo-zasadowego moczu

Użycie refraktometru do badania moczu w celu określenia równowagi kwasowo-zasadowej, obecności kryształów lub ilości nabłonków w moczu jest błędne, ponieważ każde z tych podejść opiera się na innych metodach analitycznych. Równowaga kwasowo-zasadowa moczu ocenia się głównie za pomocą pomiaru pH, co można przeprowadzić przy użyciu pasków wskaźnikowych lub pH-metrów, a nie refraktometrów. Obecność kryształów w moczu analizowana jest poprzez mikroskopię osadu moczu, co pozwala na identyfikację różnych typów kryształów, takich jak szczawian wapnia czy kwas moczowy, w zależności od warunków metabolicznych pacjenta. W przypadku ilości nabłonków, ocena ta wymaga analizy osadu moczu pod mikroskopem, a nie pomiaru ciężaru właściwego. Użycie błędnej metodyki prowadzi do niewłaściwych wniosków i może skutkować nieprawidłową diagnostyką. Prawidłowe zrozumienie możliwości i ograniczeń refraktometru jest kluczowe w praktyce laboratoryjnej, ponieważ pozwala to na skuteczną interpretację wyników oraz zapobieganie błędom diagnostycznym. Niezrozumienie właściwości różnych metod analitycznych może prowadzić do nieprawidłowych decyzji klinicznych, co podkreśla znaczenie edukacji i szkoleń dla personelu medycznego w zakresie laboratorium diagnostycznego.

Pytanie 31

Jaką chorobę zakaźną u zwierząt należy obowiązkowo zwalczać?

A. konie zakaźna niedokrwistość.

B. epizootia zarazy.

C. listerioza.

D. choroba niebieskiego języka.

Zaraza stadnicza co prawda brzmi groźnie, ale nie jest zaliczana do tych chorób, które muszą być zwalczane obowiązkowo. To powoduje, że nie jest najlepszym wyborem w tym kontekście. Listerioza niby dotyka zarówno ludzi jak i zwierząt, ale też nie jest na liście chorób, które musimy zwalczać w przypadku epidemii. Niedokrwistość zakaźna koni, mimo że to poważny problem, nie należy do chorób, które są obowiązkowe do zwalczania. Wydaje mi się, że czasami takie wybory mogą wynikać z mylenia definicji, co prowadzi do kłopotliwych wniosków. Ważne jest, żeby znać te różnice między chorobami, bo nie każda infekcja wymaga automatycznego działania. Dobrze by było rozumieć, które choroby wymagają pilnych reakcji, żeby to wszystko robić zgodnie z zasadami weterynarii.

Pytanie 32

W jakim okresie powinno się wykonać badanie przedubojowe?

A. 24 godziny po przybyciu do rzeźni oraz w czasie krótszym niż 12 godzin przed ubojem

B. 12 godzin po przybyciu do rzeźni oraz w czasie krótszym niż 24 godziny przed ubojem

C. 12 godzin po przybyciu do rzeźni oraz w czasie krótszym niż 12 godzin przed ubojem

D. 24 godziny po przybyciu do rzeźni oraz w czasie krótszym niż 24 godziny przed ubojem

Odpowiedzi wskazujące na krótszy czas przed ubojem, niż 24 godziny, są niewłaściwe, ponieważ nie uwzględniają kluczowych aspektów związanych z dobrostanem zwierząt oraz standardami zdrowotnymi. Przykładowo, 12-godzinny okres po przybyciu do rzeźni nie jest wystarczający do przeprowadzenia rzetelnej oceny stanu zdrowia zwierząt. Krótszy czas nie pozwala na dokładną obserwację oraz identyfikację potencjalnych problemów zdrowotnych, co może prowadzić do niebezpieczeństwa w postaci przenoszenia chorób na ludzi. Ponadto, odpowiedzi sugerujące czas krótszy niż 24 godziny przed ubojem mogą prowadzić do naruszeń przepisów dotyczących dobrostanu zwierząt, które są ściśle regulowane w wielu krajach. Takie podejście jest często wynikiem błędnych założeń o tym, że krótki czas przechowywania w rzeźni wystarczy do oceny zdrowia zwierząt. W rzeczywistości, aby przeprowadzić skuteczne badanie przedubojowe, należy uwzględnić czas potrzebny na adaptację zwierząt do nowego środowiska, ich obserwację oraz odpowiednią ocenę ich stanu zdrowia. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie ustalonych protokołów, które wymagają 24-godzinnego okresu przed ubojem, co potwierdzają również standardy międzynarodowe w zakresie dobrostanu zwierząt.

Pytanie 33

Z każdej tuszy bydła do SRM-ów wliczane są

A. jelita, rdzeń kręgowy

B. przedżołądki oraz mózg

C. przedżołądki oraz jelita

D. przedżołądki oraz rdzeń kręgowy

Odpowiedź "jelita, rdzeń kręgowy" jest poprawna, ponieważ oba te elementy są uznawane za Specjalne Ryzyko Materiałowe (SRM) w kontekście przetwórstwa mięsa wołowego. SRM obejmuje materiały, które mogą zawierać priony odpowiedzialne za choroby takie jak BSE (choroba szalonych krów). W przypadku bydła, jelita są uważane za potencjalnie niebezpieczne, ponieważ mogą być siedliskiem zakażeń. Rdzeń kręgowy również stanowi ryzyko, gdyż priony mogą kumulować się w tkankach nerwowych. Zrozumienie tych zagrożeń jest kluczowe dla zachowania bezpieczeństwa żywności oraz ochrony zdrowia publicznego. Przetwórcy mięsa muszą stosować się do rygorystycznych norm i procedur, takich jak te zawarte w regulacjach unijnej i krajowej dotyczących bezpieczeństwa żywności. Przykładowo, podczas uboju zwierząt, obowiązkowe jest dokładne usunięcie SRM, co zabezpiecza przed ich przypadkowym wprowadzeniem do łańcucha żywnościowego. Takie praktyki są nie tylko istotne z punktu widzenia zdrowia konsumentów, ale także mają wpływ na reputację producentów oraz branży mięsnej jako całości.

Pytanie 34

W kurniku, w którym przetrzymywanych jest 18 000 brojlerów, a 15 z nich padło, jaki jest wskaźnik dziennej śmiertelności?

A. 0,083%

B. 83%

C. 8,3%

D. 0,83%

W przypadku obliczania wskaźnika śmiertelności w hodowli brojlerów, należy wziąć pod uwagę całkowitą liczbę ptaków oraz liczbę padłych. W tym przypadku, mamy 18 000 brojlerów, z czego 15 padło. Aby obliczyć wskaźnik śmiertelności, używamy wzoru: (liczba padłych / całkowita liczba ptaków) x 100. Zatem: (15 / 18000) x 100 = 0,0833%, co zaokrąglając, daje 0,083%. Taki wskaźnik jest istotny dla oceny zdrowia stada oraz efektywności zarządzania. Niskie wskaźniki śmiertelności są pożądane, ponieważ wskazują na dobre praktyki hodowlane, odpowiednią dietę, warunki bytowe oraz skuteczną profilaktykę zdrowotną. W przypadku hodowli brojlerów, normy dotyczące wskaźnika śmiertelności w ciągu jednego dnia są kluczowe dla zapewnienia rentowności produkcji oraz dobrostanu zwierząt.

Pytanie 35

Możliwość stwierdzenia obecności rzężeń wynika z przeprowadzenia

A. osłuchiwania

B. omacywania

C. opukiwania

D. oglądania

Opukiwanie, omacywanie i oglądanie to też techniki, które są przydatne w diagnostyce, ale nie mają nic wspólnego z rzężeniami. Opukiwanie to takie badanie, które polega na stukaniu w ciało, żeby sprawdzić, czy są jakieś zmiany w tkanek, ale to nie da nam informacji o dźwiękach wewnętrznych narządów. Omacywanie to technika, gdzie używamy dotyku, żeby ocenić temperaturę czy konsystencję, ale też nie pomoże w uchwyceniu rzężeń. A oglądanie, czyli ocenianie wzrokowe, da nam tylko ogólny obraz stanu pacjenta, ale nie pomoże w rozpoznawaniu dźwięków oddechowych. Warto rozumieć różnice między tymi metodami, żeby dobrze je stosować w praktyce. Często zdarza się, że lekarze mylą te techniki, co może prowadzić do błędnych diagnoz i złego leczenia. Dlatego tak ważne jest, by skupić się na osłuchiwaniu, bo to najskuteczniejsza metoda identyfikacji rzężeń i zrozumieć, jak każda z tych technik jest użyteczna w diagnostyce.

Pytanie 36

Jakie badanie umożliwia ustalenie profilu wrażliwości mikroorganizmów na działanie środków przeciwdrobnoustrojowych?

A. antybiogram

B. chemogram

C. leukogram

D. jonogram

Pozostałe odpowiedzi, takie jak chemogram, jonogram i leukogram, dotyczą innych aspektów diagnostyki medycznej, ale nie są związane z określaniem wrażliwości drobnoustrojów na środki przeciwdrobnoustrojowe. Chemogram to analiza, która mierzy różne substancje chemiczne w organizmie i jest używana głównie do oceny funkcji metabolicznych oraz równowagi elektrolitowej. Nie dostarcza informacji o wrażliwości drobnoustrojów, co jest kluczowe w leczeniu infekcji. Jonogram koncentruje się na pomiarze poziomów jonów w surowicy krwi, co również nie ma związku z badaniem mikrobiologicznym i oceną skuteczności antybiotyków. Natomiast leukogram to badanie, które analizuje rodzaj oraz ilość białych krwinek, dostarczając informacji na temat stanu układu immunologicznego, ale nie w zakresie wrażliwości drobnoustrojów na antybiotyki. Wybierając niewłaściwe odpowiedzi, można łatwo dojść do błędnych wniosków, myląc funkcje różnych badań. Zrozumienie istoty każdego z nich jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji wyników oraz skutecznego leczenia zakażeń, co wpływa na podejmowanie decyzji klinicznych i selekcję terapii.

Pytanie 37

U koni poprawnym sposobem oddychania jest sposób

A. brzuszny

B. piersiowy

C. przeponowy

D. piersiowo-brzuszny

Prawidłowy typ oddychania u koni to oddychanie piersiowo-brzuszne, które jest kluczowe dla ich wydolności fizycznej oraz ogólnego zdrowia. Ten typ oddychania angażuje zarówno mięśnie klatki piersiowej, jak i mięśnie brzucha, co umożliwia głębsze i efektywniejsze wymiany gazów. U koni, które są zwierzętami przystosowanymi do intensywnego wysiłku, oddychanie piersiowo-brzuszne pozwala na lepszą wentylację płuc, co jest istotne podczas wysiłku fizycznego, takiego jak biegi czy skoki. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest trening koni sportowych, gdzie odpowiednia technika oddychania może wpływać na ich wydolność i czas regeneracji po wysiłku. Ważne jest, aby w trakcie treningów zwracać uwagę na sposób oddychania konia, co może być istotnym czynnikiem w ocenie jego kondycji fizycznej i ogólnego samopoczucia. Dobre praktyki obejmują również regularne kontrole weterynaryjne, które pozwalają na monitorowanie układu oddechowego konia oraz wczesne wykrywanie ewentualnych problemów.

Pytanie 38

Choroba bakteryjna o charakterze zakaźnym i zaraźliwym, manifestująca się w postaci ostrej posocznicy, podostrej w formie pokrzywki oraz przewlekłej jako proces zapalny w stawach i sercu oraz martwicą tkanek, to

A. choroba Aujeszkyego

B. klasyczny pomór świń

C. afrykański pomór świń

D. różyca świń

Różyca świń (erysipelas) jest zakaźną chorobą bakteryjną wywoływaną przez bakterię Erysipelothrix rhusiopathiae. Charakteryzuje się ona różnorodnymi objawami klinicznymi, w tym ostrym przebiegiem, który może przejawiać się posocznicą, a także podostrymi formami z objawami pokrzywkowymi. W przewlekłych przypadkach, różyca świń może prowadzić do procesów zapalnych w stawach i sercu, co jest wynikiem bakteriemii i późniejszej lokalizacji bakterii w tych tkankach. Martwica skóry to kolejny istotny objaw, który może wystąpić w wyniku wtórnych zakażeń oraz szoku septycznego. Praktyczne zastosowanie wiedzy na temat różycy świń obejmuje monitorowanie zdrowia zwierząt w gospodarstwie, wprowadzenie skutecznych programów szczepień oraz przestrzeganie dobrych praktyk bioasekuracyjnych. W przypadku wykrycia objawów, niezbędne jest szybkie działanie w celu zminimalizowania rozprzestrzenienia się choroby i uniknięcia strat ekonomicznych. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), regularne kontrole weterynaryjne i edukacja hodowców są kluczowe dla zarządzania tym problemem.

Pytanie 39

Zwierzę, które może być chore na chorobę zakaźną, powinno zostać poddane ubojowi

A. sanitarnemu

B. rytualnemu

C. z konieczności

D. upozorowanemu

Odpowiedź "sanitarnemu" jest jak najbardziej trafna. Ubój sanitarny to ważna procedura, która ma na celu ratowanie zdrowia nie tylko innych zwierząt, ale też ludzi. Gdy mamy do czynienia z chorobami zakaźnymi u zwierząt, takie działania są niezbędne. Przykład? Wyobraź sobie stadko bydła, w którym pojawiła się bruceloza. W takiej sytuacji chore i podejrzane zwierzęta muszą być uśmiercone, a ich mięso odpowiednio zutylizowane – to wszystko po to, żeby infekcja się nie rozprzestrzeniała. I pamiętaj, że te działania są pod stałym nadzorem służb weterynaryjnych, które dbają o to, żeby nasze jedzenie było bezpieczne. W sumie, znajomość tych procedur to podstawa dla każdego, kto pracuje z zwierzętami czy w branży spożywczej.

Pytanie 40

Czy można oznakować półtusze wieprzowe "znakiem jakości zdrowotnej" przed uzyskaniem wyników badania na obecność włośni?

A. Tak, gdyż półtusze niezawierające włośni oznacza się okrągłym znakiem z literą T, pod którą są litery IW

B. Tak, ponieważ znak jakości zdrowotnej wskazuje na mięsność tuszy

C. Nie, można je oznakować dopiero po otrzymaniu wyniku badania

D. Tak, pod warunkiem, że przed uzyskaniem wyniku badania nie opuszczą zakładu

Wszystkie niepoprawne odpowiedzi opierają się na błędnych założeniach dotyczących procesu oznakowania półtusz wieprzowych. Po pierwsze, oznakowanie półtusz znakiem jakości zdrowotnej przed uzyskaniem wyniku badania na obecność włośni jest niezgodne z obowiązującymi przepisami. Znak jakości zdrowotnej nie odnosi się jedynie do mięsności tuszy, ale przede wszystkim do bezpieczeństwa zdrowotnego mięsa, co wymaga wcześniejszego przeprowadzenia badań. Stąd, oznaczenie półtusz jako zdrowych bez wyników badania jest praktyką nieodpowiedzialną i potencjalnie niebezpieczną. Ponadto, stwierdzenie, że tusze wolne od włośni można oznaczyć znakiem z literą T, w kontekście wcześniejszego nieprzeprowadzenia badania, wprowadza w błąd, ignorując krytyczne znaczenie wyników testów. Takie praktyki mogłyby prowadzić do obniżenia standardów bezpieczeństwa żywności oraz naruszenia przepisów dotyczących ochrony zdrowia publicznego. Kluczowym błędem jest również założenie, że jakiekolwiek oznakowanie przed wynikami badań jest akceptowalne, co jest sprzeczne z zasadami odpowiedzialności w branży mięsnej. Właściwym podejściem jest stosowanie procedur zapewniających pełną transparentność i bezpieczeństwo, które są fundamentem zaufania konsumentów do produktów mięsnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej