Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 13:44
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 13:52

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który profil użytkownika ulega modyfikacji i jest zapisywany na serwerze dla klienta działającego w sieci Windows?

A. Obowiązkowy

B. Lokalny

C. Mobilny

D. Tymczasowy

Lokalny profil użytkownika jest przechowywany wyłącznie na danym komputerze, co oznacza, że jego ustawienia nie są synchronizowane z serwerem. Użytkownik korzystający z lokalnego profilu traci dostęp do swoich ustawień, gdy loguje się na innym urządzeniu, co może prowadzić do nieefektywności i frustracji. Taki typ profilu jest często mylony z profilem mobilnym, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście pracy w sieci. Tymczasowy profil użytkownika jest tworzony na żądanie, kiedy nie można załadować właściwego profilu. Użytkownik otrzymuje ograniczony dostęp i nie ma możliwości zapisywania zmian, a wszystkie dane są tracone po wylogowaniu, co jest całkowicie nieodpowiednie dla organizacji wymagających zachowania ciągłości pracy. Obowiązkowy profil to kolejny typ, który jest zarządzany przez administratora, a użytkownicy nie mogą go modyfikować. To podejście, choć użyteczne w niektórych scenariuszach, nie sprzyja personalizacji doświadczenia użytkownika. W rezultacie, większość organizacji korzysta z profili mobilnych jako najlepszej praktyki, aby umożliwić użytkownikom elastyczny i spójny dostęp do ich danych w różnych lokalizacjach, jednocześnie stosując odpowiednie polityki bezpieczeństwa.

Pytanie 2

Program "VirtualPC", dostępny do pobrania z witryny Microsoft, jest przeznaczony do korzystania:

A. z darmowej pomocy technicznej TechNet.Soft firmy Virtual Soft

B. z bezpłatnego konta o pojemności 100 MB w hostingu Microsoft

C. z wirtualnych systemów operacyjnych na lokalnym dysku

D. z osobistego konta o pojemności 1 GB w serwerze wirtualnym Microsoft

Wybór odpowiedzi odnoszącej się do bezpłatnego konta o pojemności 100 MB w ramach hostingu firmy Microsoft wprowadza w błąd, ponieważ VirtualPC nie jest usługą hostingową ani platformą do zarządzania pamięcią masową. Tego rodzaju usługi koncentrują się na przechowywaniu danych w chmurze, co jest zupełnie innym rodzajem technologii. Z kolei sugestia dotycząca pomocy technicznej TechNet.Soft firmy Virtual Soft opiera się na niewłaściwym założeniu, że VirtualPC oferuje wsparcie techniczne w formie pomocy online, co również nie jest związane z funkcjonalnością tego programu. VirtualPC nie jest platformą, która by bezpośrednio zapewniała wsparcie techniczne; zamiast tego, jego użytkownicy mogą korzystać z dokumentacji i zasobów online. W kontekście wspomnianej odpowiedzi dotyczącej konta osobistego o pojemności 1 GB w serwerze wirtualnym, należy zauważyć, że VirtualPC działa lokalnie, a nie w chmurze, co wyklucza korzystanie z takich zasobów. Typowe błędy w myśleniu prowadzące do takich wniosków to mylenie koncepcji wirtualizacji z przechowywaniem danych w chmurze czy usługami hostingowymi. W rzeczywistości, VirtualPC jest narzędziem do wirtualizacji, które umożliwia uruchamianie systemów operacyjnych jako dodatkowych instancji na jednym komputerze, co ma zupełnie inny cel i zastosowanie niż usługi chmurowe czy hostingowe.

Pytanie 3

Jakim adresem IPv6 charakteryzuje się autokonfiguracja łącza?

A. 2000::/3

B. FE80::/10

C. ::/128

D. FF00::/8

Adres IPv6 autokonfiguracji łącza to FE80::/10, co oznacza, że jest to zakres adresów przeznaczony do lokalnej komunikacji w sieciach. Adresy te są używane do autokonfiguracji węzłów w lokalnej sieci, umożliwiając im automatyczne przydzielanie adresów IP bez potrzeby interwencji administratora. Adresy te są obowiązkowe w przypadku IPv6 i są stosowane przez protokół Neighbor Discovery Protocol (NDP) do lokalizowania innych urządzeń w sieci oraz do rozwiązywania adresów. Przykładowo, gdy urządzenie podłącza się do nowej sieci, jest w stanie samodzielnie wygenerować lokalny adres IPv6, korzystając z informacji o prefiksie FE80:: i swojego unikalnego identyfikatora interfejsu (EUI-64). Dzięki temu, urządzenia mogą efektywnie komunikować się w lokalnej sieci bez potrzeby konfigurowania statycznych adresów IP, co jest zbieżne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu sieciami komputerowymi w dzisiejszych czasach.

Pytanie 4

Wskaż ilustrację przedstawiającą kondensator stały?

A. C

B. B

C. D

D. A

Aby zrozumieć, dlaczego pozostałe odpowiedzi są niepoprawne, należy najpierw rozpoznać przedstawione komponenty elektroniczne. Element oznaczony literą A to transformator, kluczowy komponent w elektryce, ale jego funkcją jest zmiana poziomów napięcia w obwodach AC, a nie magazynowanie energii jak kondensator. Transformator działa poprzez indukcję elektromagnetyczną, co jest zupełnie innym procesem niż te zachodzące w kondensatorach. Z kolei element B to rezystor, którego podstawową funkcją jest ograniczanie przepływu prądu oraz dzielenie napięcia w obwodach. Rezystory pracują na zasadzie oporu elektrycznego i nie posiadają zdolności magazynowania energii. Ponadto, ich konstrukcja i zastosowanie są diametralnie różne od kondensatorów, które przechowują ładunek elektryczny. Element C natomiast to mostek prostowniczy, który konwertuje prąd zmienny na prąd stały. Mostki prostownicze są szeroko stosowane w zasilaczach, ale nie pełnią żadnej roli związanej z magazynowaniem energii jak kondensatory. Typowym błędem przy rozpoznawaniu komponentów jest pomylenie ich funkcjonalności oraz zastosowania w obwodach elektronicznych. Zrozumienie różnic w działaniu i konstrukcji tych elementów jest kluczowe do prawidłowego ich identyfikowania i zastosowania w odpowiednich aplikacjach. Każdy z tych komponentów ma unikalne cechy i przeznaczenie, które są zgodne z określonymi standardami przemysłowymi, co pozwala na ich efektywne wykorzystanie w projektowaniu urządzeń elektronicznych.

Pytanie 5

W komputerze użyto płyty głównej widocznej na obrazku. Aby podnieść wydajność obliczeniową maszyny, zaleca się

A. instalację kontrolera RAID

B. zamontowanie dwóch procesorów

C. dodanie dysku SAS

D. rozszerzenie pamięci RAM

Instalacja dwóch procesorów jest prawidłową odpowiedzią ze względu na architekturę płyty głównej przedstawionej na rysunku, która jest wyposażona w dwa gniazda procesorowe typu Socket. Dodanie drugiego procesora pozwala na wykorzystanie pełnego potencjału płyty, co skutkuje znacznym wzrostem mocy obliczeniowej komputera. Dzięki pracy w konfiguracji wieloprocesorowej, system może lepiej obsługiwać wielozadaniowość, szczególnie w zastosowaniach wymagających dużych zasobów, takich jak renderowanie grafiki 3D, analiza danych czy hosting serwerów aplikacji. Praktyczne zastosowania tej architektury często znajdują się w środowiskach serwerowych, gdzie wydajność i szybkość przetwarzania danych są kluczowe. Instalacja i konfiguracja dwóch procesorów powinna być wykonana zgodnie ze specyfikacją producenta, aby uniknąć problemów kompatybilności i zapewnić stabilność systemu. Standardy branżowe zalecają także użycie identycznych modeli procesorów, co zapewnia optymalne działanie systemu i równomierne rozkładanie obciążenia między jednostkami obliczeniowymi co jest jednym z kluczowych aspektów budowy wydajnych systemów komputerowych.

Pytanie 6

W systemie Windows konto użytkownika można założyć za pomocą polecenia

A. net user

B. useradd

C. adduser

D. users

Polecenie 'net user' jest prawidłowym sposobem na tworzenie kont użytkowników w systemie Windows. Umożliwia ono nie tylko dodawanie nowych użytkowników, ale także zarządzanie ich właściwościami, takimi jak hasła, członkostwo w grupach czy daty wygaśnięcia kont. Przykładowe użycie tego polecenia wygląda następująco: 'net user nowy_uzytkownik haslo /add', co tworzy nowe konto o nazwie 'nowy_uzytkownik' z podanym hasłem. To rozwiązanie jest zgodne z najlepszymi praktykami administracyjnymi w środowisku Windows, gdzie bezpieczeństwo i zarządzanie użytkownikami są kluczowe. Dodatkowo, polecenie 'net user' pozwala na wyświetlenie listy wszystkich kont w systemie oraz ich szczegółowych informacji, co może być przydatne w przypadku audytów czy monitorowania aktywności użytkowników. Stosowanie 'net user' zamiast innych narzędzi jest zalecane, ponieważ jest to wbudowane narzędzie systemowe, które zapewnia pełną kompatybilność z politykami bezpieczeństwa i uprawnieniami użytkowników.

Pytanie 7

Adres IP jest przypisywany przełącznikowi warstwy drugiej w celu

A. skonfigurowania portu bezpieczeństwa

B. ograniczenia pasma na portach

C. uzyskania zdalnego dostępu

D. konfiguracji domeny rozgłoszeniowej

Przełączniki warstwy drugiej nie mają na celu ograniczania pasma na portach. Ograniczanie pasma, znane jako rate limiting, jest funkcjonalnością bardziej typową dla przełączników warstwy trzeciej lub urządzeń takich jak routery, które operują na poziomie IP. Przełączniki warstwy drugiej operują głównie na adresach MAC i nie podejmują decyzji o kierunkowaniu pakietów na podstawie informacji zawartych w nagłówkach IP. W kontekście zarządzania pasmem, na portach przełącznika można skonfigurować polityki QoS (Quality of Service), które jednak również wymagają wsparcia ze strony warstwy trzeciej. Kolejną błędną koncepcją jest stwierdzenie, że adres IP jest nadawany w celu konfiguracji domeny rozgłoszeniowej. W rzeczywistości konfiguracja domeny rozgłoszeniowej opiera się na protokole IGMP (Internet Group Management Protocol) na poziomie warstwy trzeciej, a nie na przypisaniu adresu IP przełącznika. Adres IP w kontekście przełącznika nie ma również nic wspólnego z konfiguracją portu bezpieczeństwa, który jest zwykle stosowany w przełącznikach, aby kontrolować, jakie urządzenia mogą komunikować się przez dany port. Bezpośrednio związane z tym jest zrozumienie, że porty bezpieczeństwa operują na warstwie drugiej, podczas gdy adres IP i jego konfiguracja są związane z warstwą trzecią, co czyni te odpowiedzi niepoprawnymi w kontekście pytania.

Pytanie 8

Aby uruchomić przedstawione narzędzie systemu Windows, należy użyć polecenia

A. taskmgr

B. nmon

C. dxdiag

D. msconfig

Wiele osób myli narzędzia systemowe Windows, bo faktycznie ich nazwy bywają mało intuicyjne lub kojarzą się z czymś zupełnie innym. Często nmon pojawia się w zestawieniach, jednak to narzędzie typowo linuksowe, powstałe do monitorowania wydajności systemu na platformach Unix/Linux, szczególnie w środowiskach serwerowych IBM – w Windows kompletnie się nie sprawdza, bo po prostu nie jest wspierane. Z kolei taskmgr, choć bardzo przydatny, uruchamia Menedżera zadań, a nie narzędzie diagnostyczne DirectX; jego główne zadanie to monitorowanie procesów, aplikacji i zasobów systemowych, umożliwiając zarządzanie uruchomionymi programami, nie zaś analizę komponentów graficznych czy dźwiękowych – to zupełnie inny zakres zastosowań. Msconfig natomiast to narzędzie do zarządzania konfiguracją systemu, głównie uruchamianiem usług i programów podczas startu Windows, co może być pomocne przy rozwiązywaniu problemów z uruchamianiem, ale nie dostarcza żadnych informacji o DirectX ani sterownikach graficznych czy audio. W praktyce spora część problemów z grafiką, grami czy dźwiękiem w Windows wynika właśnie z niewłaściwego rozróżniania tych narzędzi. Dobrą praktyką jest zawsze sprawdzenie, jakie funkcje oferuje dane narzędzie i nie sugerowanie się jedynie jego nazwą – bo to prosta droga do frustracji i niepotrzebnego tracenia czasu. Umiejętność właściwego doboru narzędzia do konkretnej diagnostyki jest kluczowa, zwłaszcza w środowiskach profesjonalnych, gdzie szybka identyfikacja problemu pozwala uniknąć niepotrzebnych przestojów. W świecie IT korzystanie z właściwych narzędzi to często kwestia doświadczenia i praktyki, ale też uważnego czytania dokumentacji – dokładnie tak jest w tym przypadku.

Pytanie 9

Jak wiele adresów IP można wykorzystać do przypisania komputerom w sieci o adresie 192.168.100.0 z maską 255.255.255.0?

A. 255

B. 256

C. 253

D. 254

Wybór 253 adresów IP do komputerów w sieci 192.168.100.0 i masce 255.255.255.0 jest błędem. Tak naprawdę, ta sieć pozwala na 256 adresów, ale dwa z nich są zarezerwowane. To dlatego, że jeden to adres sieci, a drugi to adres rozgłoszeniowy, czyli 192.168.100.255. Ludzie często mylą te adresy z użytecznymi, co prowadzi do błędów w obliczeniach. Ponadto, wybór 255 jako liczby dostępnych adresów IP jest niewłaściwy, bo nie bierze pod uwagę, że wołamy 192.168.100.0 i 192.168.100.255. Taki błąd może skutkować nieprawidłowym przydzielaniem adresów, co potem może prowadzić do problemów z komunikacją w sieci. Dobrze, żeby administratorzy mieli jasne pojęcie o zasadach adresacji IP i masek podsieci, bo to fundamentalne dla działania sieci. Rozumienie tych rzeczy nie tylko ułatwia pracę, ale też pozwala na przyszłe planowanie rozbudowy, co jest szczególnie ważne w takich dynamicznych czasach.

Pytanie 10

Tworzenie obrazu dysku ma na celu

A. zabezpieczenie systemu, aplikacji oraz danych przed poważną awarią komputera

B. przyspieszenie pracy z wybranymi plikami znajdującymi się na tym dysku

C. ochronę aplikacji przed nieuprawnionymi użytkownikami

D. ochronę danych przed nieuprawnionym dostępem

Obraz dysku, znany również jako obraz systemu, jest kopią wszystkich danych zgromadzonych na dysku twardym, w tym systemu operacyjnego, aplikacji oraz plików użytkownika. Tworzy się go głównie w celu zabezpieczenia całego systemu przed nieprzewidzianymi awariami, takimi jak uszkodzenie dysku twardego, wirusy czy inne formy uszkodzeń. Gdy obraz dysku jest dostępny, użytkownik może szybko przywrócić system do stanu sprzed awarii, co znacznie zmniejsza ryzyko utraty ważnych danych. Przykładem zastosowania obrazu dysku może być regularne wykonywanie kopii zapasowych na serwerach oraz komputerach stacjonarnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu danymi. Dzięki odpowiedniej strategii tworzenia obrazów dysku, organizacje mogą zapewnić ciągłość działania i minimalizować przestoje. Standardy takie jak ISO 22301 podkreślają znaczenie planowania kontynuacji działania, w tym zabezpieczeń w postaci kopii zapasowych. Warto również pamiętać o regularnym testowaniu procesu przywracania z obrazu, aby mieć pewność, że w przypadku awarii odzyskanie danych będzie skuteczne.

Pytanie 11

Po zainstalowaniu Windows 10, aby skonfigurować połączenie internetowe z ograniczeniem danych, w ustawieniach sieci i Internetu należy ustawić typ połączenia

A. taryfowe

B. przewodowe

C. bezprzewodowe

D. szerokopasmowe

Wybór odpowiedzi przewodowe, bezprzewodowe lub szerokopasmowe w kontekście konfigurowania połączenia internetowego z limitem danych jest niewłaściwy, ponieważ te określenia nie odnoszą się bezpośrednio do zarządzania zużyciem danych. Przewodowe i bezprzewodowe to typy połączeń, które opisują sposób, w jaki urządzenie łączy się z siecią, ale nie mają wpływu na ustawienia dotyczące limitów danych. Użytkownik, który wybiera te opcje, może nie być świadomy, że nie rozwiązuje problemu zarządzania danymi. Szerokopasmowe połączenie oznacza dużą prędkość transferu, ale również nie odnosi się do kwestii limitu danych, które są istotne w przypadku użytkowników z ograniczonym dostępem do Internetu. Wybierając niewłaściwe opcje, użytkownik może utworzyć połączenie, które nie jest zoptymalizowane pod kątem kosztów, co prowadzi do potencjalnych problemów finansowych. Właściwe zrozumienie terminologii związanej z zarządzaniem połączeniami internetowymi jest kluczowe dla efektywnego korzystania z zasobów sieciowych. Dlatego odpowiednia konfiguracja połączenia taryfowego powinna być zawsze priorytetem dla osób korzystających z połączeń z limitem danych, aby zminimalizować ryzyko przekroczenia ustalonego limitu.

Pytanie 12

Który poziom macierzy RAID zapisuje dane jednocześnie na wielu dyskach jako jedno urządzenie?

A. RAID 3

B. RAID 1

C. RAID 2

D. RAID 0

RAID 2, RAID 3 oraz RAID 1 to różne poziomy macierzy RAID, które różnią się w podejściu do organizacji danych oraz zabezpieczania ich przed utratą. RAID 2 wykorzystuje technikę bitowego striping, co oznacza, że dane są rozdzielane na poziomie pojedynczych bitów i zapisywane na wielu dyskach z użyciem zewnętrznego kodowania korekcyjnego. Ta metoda jest rzadko stosowana w praktyce, ponieważ wymaga ogromnej liczby dysków i nie zapewnia odpowiednio wysokiej wydajności. RAID 3, z kolei, łączy w sobie elementy striping z technologią parzystości, co polega na tym, że dane są zapisywane na dyskach z jednoczesnym przechowywaniem parzystości na jednym dedykowanym dysku. Choć ta metoda oferuje lepszą ochronę danych niż RAID 0, to jednak jej wydajność w operacjach zapisu jest ograniczona. RAID 1 jest innym podejściem, które skupia się na mirroringu danych - każda informacja jest duplikowana na dwóch dyskach. Choć oferuje doskonałą ochronę przed utratą danych, to w przypadku RAID 1 nie mamy do czynienia z równoległym zapisem, a raczej z tworzeniem pełnej kopii zapasowej. Wybór odpowiedniego poziomu RAID powinien być uzależniony od wymagań dotyczących wydajności, bezpieczeństwa oraz dostępnych zasobów. W praktyce, często spotyka się konfiguracje hybrydowe, które łączą różne poziomy RAID, aby zaspokoić różnorodne potrzeby biznesowe, ale kluczowe jest zrozumienie, że RAID 0 zapewnia wydajność, a nie bezpieczeństwo danych.

Pytanie 13

Które z urządzeń może powodować wzrost liczby kolizji pakietów w sieci?

A. Mostu

B. Przełącznika

C. Koncentratora

D. Rutera

Wybór mostu jako odpowiedzi na to pytanie nie jest uzasadniony, ponieważ mosty działają na warstwie drugiej modelu OSI, ale mają zdolność inteligentnego filtrowania ruchu. Mosty segmentują sieć, co oznacza, że przesyłają dane tylko do odpowiednich segmentów sieci, co ogranicza występowanie kolizji. Ruter, pracujący na warstwie trzeciej, jest odpowiedzialny za trasowanie pakietów między różnymi sieciami, a nie w obrębie jednej sieci lokalnej, co czyni go jeszcze mniej odpowiednim do wywołania kolizji pakietów. Przełączniki również operują na warstwie drugiej, ale są znacznie bardziej zaawansowane niż koncentratory, ponieważ potrafią przekazywać dane tylko do odpowiednich adresów MAC, co minimalizuje kolizje. Wiele osób myli te urządzenia, sądząc, że wszystkie działają w taki sam sposób, ale kluczową różnicą jest sposób, w jaki zarządzają ruchem sieciowym. Przez to, że wszystkie urządzenia mają różne funkcje i sposoby działania, ważne jest zrozumienie ich roli w architekturze sieci. Używanie nieodpowiednich urządzeń może prowadzić do nieefektywności sieci i problemów z wydajnością, co jest szczególnie istotne w środowiskach o dużym natężeniu ruchu.

Pytanie 14

Narzędzie wbudowane w systemy Windows w edycji Enterprise lub Ultimate ma na celu

A. kompresję dysku

B. kryptograficzną ochronę danych na dyskach

C. konsolidację danych na dyskach

D. tworzenie kopii dysku

Podczas analizy pytania dotyczącego funkcji BitLockera w systemach Windows, można spotkać kilka nieporozumień wynikających z niewłaściwego przypisania funkcji do narzędzia. Konsolidacja danych na dyskach jest procesem porządkowania i optymalizacji danych, co zazwyczaj jest zadaniem menedżerów partycji lub narzędzi do defragmentacji. Tworzenie kopii dysku to funkcjonalność związana z narzędziami do backupu, które umożliwiają replikację danych w celu ich zabezpieczenia przed utratą w wyniku awarii sprzętowej lub błędów użytkownika. Kompresja dysku natomiast wiąże się z redukcją ilości miejsca zajmowanego przez dane na dysku, co realizują narzędzia do kompresji plików i katalogów. BitLocker nie jest związany z żadną z tych funkcji, gdyż jego głównym zadaniem jest zapewnienie bezpieczeństwa poprzez szyfrowanie danych na poziomie całego dysku. Typowe błędy myślowe wynikają z braku zrozumienia specyfiki i przeznaczenia narzędzi wbudowanych w systemy operacyjne oraz z mylenia pojęć ochrony danych z ich organizacją lub optymalizacją. Zrozumienie specyfiki funkcji BitLockera i jej roli w ochronie danych jest kluczowe, aby właściwie korzystać z jego możliwości i poprawnie odpowiadać na pytania tego typu na egzaminach zawodowych.

Pytanie 15

Aby zminimalizować główne zagrożenia dotyczące bezpieczeństwa podczas pracy na komputerze podłączonym do sieci Internet, najpierw należy

A. ustawić komputer z dala od źródeł ciepła, nie zgniatać kabli zasilających komputera i urządzeń peryferyjnych

B. zmierzyć temperaturę komponentów, podłączyć komputer do zasilacza UPS oraz unikać wchodzenia na podejrzane strony internetowe

C. wyczyścić wnętrze obudowy komputera, nie spożywać posiłków ani napojów w pobliżu komputera oraz nie dzielić się swoim hasłem z innymi użytkownikami

D. zainstalować program antywirusowy, zaktualizować bazy danych wirusów, uruchomić zaporę sieciową i przeprowadzić aktualizację systemu

Problemy związane z bezpieczeństwem komputerów podłączonych do Internetu nie mogą być zredukowane wyłącznie do fizycznych aspektów ich działania, takich jak czyszczenie wnętrza obudowy czy unikanie jedzenia w pobliżu komputera. Choć te praktyki mogą wpływać na wydajność sprzętu, nie mają one bezpośredniego wpływu na cyberbezpieczeństwo. Również odseparowanie komputera od źródła ciepła czy zachowanie porządku z przewodami zasilającymi jest istotne dla bezpieczeństwa sprzętowego, to nie rozwiązuje problemu zagrożeń związanych z złośliwym oprogramowaniem, atakami hakerskimi czy innymi formami cyberprzestępczości. Właściwe zabezpieczenia muszą być skoncentrowane na programowym aspekcie bezpieczeństwa, a nie tylko na fizycznym. Użytkownicy często popełniają błąd, myśląc, że unikanie niebezpiecznych stron internetowych wystarczy do ochrony przed zagrożeniami. W rzeczywistości, wiele ataków następuje poprzez phishing, złośliwe załączniki e-mailowe, czy exploity, które mogą wykorzystywać luki w systemie lub zainstalowanym oprogramowaniu. Dlatego kluczowe jest stosowanie kompleksowych rozwiązań zabezpieczających, które wykorzystują zarówno techniki zapory, jak i programy antywirusowe, aby zapewnić wielowarstwową ochronę. Wprowadzenie tych niezbędnych praktyk to nie tylko dobry pomysł, ale wręcz standard w każdym odpowiedzialnie zarządzanym środowisku komputerowym.

Pytanie 16

W systemie Linux, aby przejść do głównego katalogu w strukturze drzewiastej, używa się komendy

A. cd /

B. cd\

C. cd/

D. cd ..

Odpowiedzi, które nie prowadzą do przejścia do korzenia drzewa katalogów, mogą wydawać się logiczne, ale nie odpowiadają rzeczywistości działania systemu Linux. 'cd/' bez spacji może wydawać się poprawne, jednak pomija standardy dotyczące formatowania poleceń, co może prowadzić do nieporozumień. W systemie Linux ważne jest, aby polecenia były poprawnie sformatowane, aby mogły być zrozumiane przez powłokę. Jest to przykład typowego błędu, gdzie użytkownicy zapominają o konieczności użycia spacji po 'cd' przed znakiem '/', co obniża czytelność i może prowadzić do niezamierzonych błędów. Z kolei 'cd\' jest poleceniem, które nie jest rozpoznawane w systemach Linux, ponieważ backslash (\) jest używany jako separator ścieżek w systemach Windows, a nie w Unix-like. Stąd, jego użycie w Linuxie prowadzi do niepoprawnego działania, co jest częstym błędem w myśleniu, gdy użytkownicy przenoszą nawyki z jednego systemu na drugi. Wreszcie, 'cd ..' przenosi nas do katalogu nadrzędnego, a nie do korzenia, co może prowadzić do frustracji, gdy użytkownicy próbują uzyskać dostęp do najwyższego poziomu hierarchii plików. Kluczowym aspektem nawigacji w systemie Linux jest zrozumienie, jak działa hierarchia plików i jakie polecenia są odpowiednie do wykonania określonych zadań, co jest podstawą efektywnego zarządzania systemem.

Pytanie 17

Najlepszym sposobem na zabezpieczenie domowej sieci Wi-Fi jest

A. zmiana adresu MAC routera

B. stosowanie szyfrowania WEP

C. stosowanie szyfrowania WPA-PSK

D. zmiana nazwy SSID

Stosowanie szyfrowania WPA-PSK (Wi-Fi Protected Access Pre-Shared Key) jest najskuteczniejszą metodą zabezpieczenia domowej sieci Wi-Fi, ponieważ oferuje znacząco lepszy poziom ochrony w porównaniu do starszych standardów, takich jak WEP (Wired Equivalent Privacy). WPA-PSK wykorzystuje silne algorytmy szyfrujące, co znacznie utrudnia potencjalnym intruzom przechwycenie i odszyfrowanie przesyłanych danych. W praktyce, aby wdrożyć WPA-PSK, użytkownik musi ustawić mocne hasło, które jest kluczem do szyfrowania. Im dłuższe i bardziej skomplikowane jest hasło, tym trudniej jest złamać zabezpieczenia. Warto także pamiętać, że WPA2, które jest nowszą wersją, wprowadza dodatkowe ulepszenia, takie jak lepsze mechanizmy autoryzacji i szyfrowania, co czyni sieć jeszcze bardziej odporną na ataki. Stosowanie WPA-PSK jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, a także jest zalecane przez ekspertów ds. bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 18

W pierwszym oktecie adresów IPv4 klasy B znajdują się liczby mieszczące się w przedziale

A. od 64 do 127

B. od 192 do 223

C. od 32 do 63

D. od 128 do 191

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji adresów IPv4. Adresy klasy A mają pierwszy oktet w zakresie od 1 do 126, co oznacza, że odpowiedzi dotyczące wartości od 32 do 63 oraz od 64 do 127 są błędne, ponieważ mieszczą się one w zasięgu adresów klasy A. Podobnie, zakres od 192 do 223 dotyczy klasy C, a nie B. Klasa C jest z reguły używana w mniejszych sieciach, gdzie potrzebne są mniejsze pule adresowe, podczas gdy klasa B jest przeznaczona dla średnich do dużych sieci. Typowe błędy myślowe mogą obejmować mylenie różnych klas adresów oraz nieuwzględnienie ich przeznaczenia. Ważne jest, aby zrozumieć, że klasy adresów IP są zdefiniowane na podstawie specyficznych wartości w pierwszym oktetcie, a nie tylko ich liczbowych zakresów. W kontekście nowoczesnych praktyk sieciowych, znajomość i umiejętność rozróżniania klas adresów IP jest kluczowa dla odpowiedniego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową.

Pytanie 19

Jaki zakres grupy jest automatycznie przypisywany dla nowo stworzonej grupy w kontrolerze domeny systemu Windows Serwer?

A. Uniwersalny

B. Globalny

C. Dystrybucyjny

D. Lokalny w domenie

Wybór odpowiedzi innej niż 'Globalny' może wynikać z niepełnego zrozumienia koncepcji grup w systemie Windows Serwer. Grupy uniwersalne są używane do przypisywania uprawnień i dostępu w wielu domenach, co czyni je bardziej złożonymi w kontekście zarządzania, ale nie są ustawiane jako domyślne. Grupa dystrybucyjna, z kolei, jest używana tylko do celów dostarczania wiadomości e-mail i nie ma związku z uprawnieniami dostępu do zasobów systemowych, co ogranicza jej zastosowanie w kontekście zarządzania dostępem. Grupa lokalna w domenie z kolei jest używana do przypisywania uprawnień do zasobów w danej domenie, jednak nie jest to domyślny zakres dla nowo utworzonych grup, co może powodować zamieszanie. Typowym błędem jest mylenie zastosowania grup lokalnych i globalnych w obrębie polityki zarządzania dostępem w Active Directory, co prowadzi do podejmowania niewłaściwych decyzji dotyczących przypisywania ról i uprawnień. Aby lepiej zrozumieć te koncepcje, ważne jest zapoznanie się z dokumentacją Microsoftu oraz najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania Active Directory.

Pytanie 20

Jakie liczby należy wprowadzić na klawiaturze telefonu podłączonego do bramki VoIP po wcześniejszym wpisaniu *** w celu ustawienia adresu bramy domyślnej sieci?

A. 02

B. 03

C. 04

D. 01

Wybór błędnych opcji, takich jak 01, 02 lub 03, prowadzi do nieprawidłowej konfiguracji bramki VoIP, ponieważ każda z tych opcji dotyczy innych parametrów. Opcja 01 odnosi się do ustawienia DHCP lub statycznego adresu IP, co jest ważne, ale nie bezpośrednio związane z ustawieniem bramy domyślnej. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że wybór tej opcji zaspokoi ich potrzeby związane z komunikacją sieciową, jednak bez skonfigurowanej bramy domyślnej, urządzenie nie będzie mogło skutecznie komunikować się z zewnętrznymi sieciami. Opcja 02 do 05 koncentruje się na różnych aspektach adresacji IP, takich jak statyczny adres IP, maska podsieci, adres bramy i adres serwera DNS, co są istotne, jednak nie są one odpowiednie w kontekście pytania, które dotyczyło bezpośrednio adresu bramy domyślnej. Wybór tych opcji mógłby zmylić użytkowników, którzy nie mają jasnego zrozumienia, że brama domyślna jest osobnym parametrem, który należy ustawić w ramach opcji 04. Tego rodzaju pomyłki mogą skutkować problemami w nawiązywaniu połączenia, dlatego kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednia konfiguracja bramy domyślnej jest fundamentem dla poprawnego działania sieci lokalnej i dostępu do Internetu.

Pytanie 21

Administrator dostrzegł, że w sieci LAN występuje znaczna ilość kolizji. Jakie urządzenie powinien zainstalować, aby podzielić sieć lokalną na mniejsze domeny kolizji?

A. Router.

B. Przełącznik.

C. Koncentrator.

D. Modem.

Router, modem i koncentrator to urządzenia, które nie są odpowiednie do dzielenia sieci lokalnej na mniejsze domeny kolizji. Router jest zaawansowanym urządzeniem, które działa głównie na warstwie trzeciej modelu OSI i ma na celu kierowanie pakietów między różnymi sieciami, a nie zarządzanie wewnętrznym ruchem w jednej sieci LAN. Modem z kolei przekształca sygnały cyfrowe na analogowe i odwrotnie, umożliwiając komunikację przez linie telefoniczne lub kablowe, a jego rola nie obejmuje zarządzania kolizjami w sieci lokalnej. Koncentrator, działający na poziomie fizycznym, jest urządzeniem, które transmituje dane do wszystkich podłączonych urządzeń, co prowadzi do zwiększonej liczby kolizji, ponieważ wszystkie urządzenia muszą konkurować o dostęp do medium transmisyjnego. Użytkownicy często mylnie uważają, że koncentrator jest wystarczającym rozwiązaniem do budowy sieci, jednak w praktyce, ze względu na prostotę jego działania i brak inteligencji w zarządzaniu ruchem, prowadzi to do znacznych problemów z wydajnością sieci. W związku z tym, wybór odpowiedniego urządzenia do zarządzania transmisją danych w sieci LAN ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia jej stabilności i efektywności.

Pytanie 22

Nawiązywanie szyfrowanych połączeń pomiędzy hostami w sieci publicznej Internet, wykorzystywane w kontekście VPN (Virtual Private Network), to

A. mostkowanie

B. tunelowanie

C. mapowanie

D. trasowanie

Tunelowanie to kluczowa technika stosowana w tworzeniu zaszyfrowanych połączeń w architekturze VPN (Virtual Private Network). Proces ten polega na tworzeniu bezpiecznego 'tunelu' przez publiczną sieć, co pozwala na przesyłanie danych w sposób zaszyfrowany i prywatny. W praktyce, tunelowanie angażuje różne protokoły, takie jak IPsec, L2TP czy SSTP, które zapewniają ochronę danych przed podsłuchiwaniem oraz integralność przesyłanych informacji. Na przykład, w organizacjach, które umożliwiają pracownikom zdalny dostęp do wewnętrznych zasobów, tunelowanie odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa tych połączeń. Dzięki tunelowaniu, każdy pakiet danych podróżujący przez Internet jest chroniony, co stosuje się w dobrych praktykach bezpieczeństwa sieci. Dodatkowo, standardy takie jak IETF RFC 4301 definiują zasady dotyczące bezpieczeństwa tuneli, co czyni tę technikę nie tylko efektywną, ale również zgodną z uznawanymi normami branżowymi.

Pytanie 23

Jakie urządzenie należy wykorzystać do zestawienia komputerów w sieci przewodowej o strukturze gwiazdy?

A. router

B. przełącznik (switch)

C. punkt dostępowy

D. regenerator

Przełącznik (switch) jest urządzeniem sieciowym, które działa na poziomie warstwy drugiej modelu OSI, czyli warstwy łącza danych. Jego głównym zadaniem jest przekazywanie ramek danych pomiędzy urządzeniami znajdującymi się w tej samej sieci lokalnej. W topologii gwiazdy wszystkie komputery są połączone z centralnym urządzeniem, którym najczęściej jest właśnie przełącznik. W tej konfiguracji, gdy jeden komputer wysyła dane, przełącznik odbiera te dane i przesyła je tylko do odpowiedniego odbiorcy, co minimalizuje obciążenie sieci. Przełączniki są szeroko stosowane w nowoczesnych środowiskach biurowych, gdzie wielu użytkowników wymaga dostępu do zasobów sieciowych. Ich zastosowanie pozwala na łatwe rozbudowywanie sieci, gdyż wystarczy dodać nowe urządzenia do przełącznika, a nie do każdego z komputerów. Przełączniki wspierają także technologie VLAN (Virtual Local Area Network), co umożliwia segmentację sieci w celu zwiększenia bezpieczeństwa i wydajności. W praktyce stosowanie przełączników jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania sieci, co pozwala na osiągnięcie wysokiej wydajności i niezawodności całej infrastruktury.

Pytanie 24

Jak w systemie Windows zmienić port drukarki, która została zainstalowana?

A. Ustawienia drukowania

B. Ostatnia znana dobra konfiguracja

C. Menedżer zadań

D. Właściwości drukarki

Wybór opcji do zmiany portu drukarki w systemie Windows wymaga znajomości funkcji, które są rzeczywiście przeznaczone do zarządzania ustawieniami drukarek. Ostatnia znana dobra konfiguracja jest funkcją zapewniającą możliwość przywrócenia poprzednich ustawień systemowych w przypadku problemów z uruchomieniem systemu, a nie narzędziem do konfiguracji drukarki. Preferencje drukowania to miejsce, w którym użytkownik może zmieniać ustawienia związane z jakością druku, układem strony czy formatem papieru, lecz nie ma tam opcji związanej z portami. Menedżer zadań służy do monitorowania i zarządzania uruchomionymi procesami oraz aplikacjami, a nie do zarządzania ustawieniami sprzętowymi drukarek. Typowym błędem jest mylenie funkcji systemowych, co prowadzi do niepoprawnych decyzji przy konfiguracji sprzętu. Użytkownicy powinni zdawać sobie sprawę, że każdy element systemu operacyjnego ma swoje określone zastosowanie i funkcje. Aby skutecznie zarządzać drukarkami, kluczowe jest korzystanie z odpowiednich narzędzi dostępnych w systemie, takich jak Właściwości drukarki, które zapewniają pełną kontrolę nad ustawieniami sprzętu. Efektywne wykorzystywanie tych narzędzi pozwala uniknąć frustracji i błędów w codziennej pracy z drukarkami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą IT.

Pytanie 25

Obrazek ilustruje rezultat działania programu

A. tree

B. sort

C. vol

D. dir

Dir jest poleceniem wyświetlającym listę plików w bieżącym katalogu w systemach Windows. Nie pokazuje struktury podkatalogów jak tree, co czyni je mniej użyteczne w kontekście wizualizacji całej struktury katalogów. Vol z kolei wyświetla etykietę i numer seryjny woluminu dysku, co jest zupełnie niepowiązane z prezentacją struktury plików. Użytkownicy mogą mylnie interpretować jego zastosowanie jako narzędzie do przeglądania plików, jednak jego funkcja ogranicza się do dostarczania szczegółów o fizycznym dysku. Sort to polecenie służące do sortowania danych tekstowych, stosowane w przetwarzaniu strumieni danych lub plików tekstowych. Sortowanie list plików jest możliwe w połączeniu z innymi poleceniami, lecz samo w sobie nie oferuje funkcji wizualizacji struktury katalogów. Zrozumienie tych poleceń jest ważne dla efektywnego zarządzania danymi i systemami, ponieważ pozwala na prawidłowe i zgodne z przeznaczeniem użycie narzędzi systemowych. Poznanie ich właściwego kontekstu aplikacyjnego zapobiega błędnym założeniom i umożliwia bardziej wydajne operacje w administracji systemowej, gdzie precyzja i odpowiedni dobór narzędzi są kluczowe dla sukcesu operacyjnego i wydajnościowych celów organizacji informatycznej.

Pytanie 26

Aby zweryfikować indeks stabilności systemu Windows Server, należy zastosować narzędzie

A. Dziennik zdarzeń

B. Zasady grupy

C. Monitor niezawodności

D. Menedżer zadań

Monitor niezawodności to naprawdę fajne narzędzie w Windows Server. Pomaga sprawdzić, jak dobrze działa system, zbierając różne dane o wydajności i awariach aplikacji. Dzięki temu można zobaczyć, czy coś się powtarza, co ma wpływ na stabilność całej infrastruktury. Na przykład, analizując raporty o błędach aplikacji, można wcześniej zareagować, zanim wystąpią poważniejsze problemy. Monitor działa w czasie rzeczywistym, co jest super podejściem do zarządzania systemami IT. Jak często z niego korzystasz, to bez wątpienia pomoże w utrzymaniu dobrego poziomu dostępności usług oraz poprawi działanie serwerów. W branży to narzędzie wspiera standardy dotyczące ciągłego monitorowania i analizy, więc jest kluczowe dla stabilności IT.

Pytanie 27

Aby zintegrować komputer z siecią LAN, należy użyć interfejsu

A. D-SUB

B. LPT

C. RJ-45

D. S/PDIF

Interfejs RJ-45 jest standardem używanym w sieciach Ethernet oraz LAN, który pozwala na fizyczne połączenie komputerów i innych urządzeń sieciowych. Zastosowanie tego interfejsu umożliwia przesyłanie danych z prędkościami typowymi dla sieci lokalnych, wynoszącymi od 10 Mbps do nawet 10 Gbps w przypadku nowoczesnych technologii. Złącze RJ-45 jest odpowiedzialne za łączenie kabli miedzianych typu twisted pair, które są powszechnie stosowane w budowie infrastruktury sieciowej. W codziennych zastosowaniach, RJ-45 znajduje zastosowanie w podłączaniu komputerów do routerów, przełączników oraz punktów dostępowych. W standardzie ANSI/TIA-568 określono kolory przewodów w kablu Ethernet, co zapewnia spójność w instalacjach sieciowych. Warto również zwrócić uwagę na właściwości kabli, takie jak kategorie (np. Cat5e, Cat6), które wpływają na wydajność i przepustowość sieci. Przykładem zastosowania RJ-45 jest sieć biurowa, gdzie wiele komputerów jest podłączonych do switcha, umożliwiając współdzielenie zasobów i dostęp do internetu.

Pytanie 28

Switch jako kluczowy komponent występuje w sieci o strukturze

A. pełnej siatki

B. gwiazdy

C. pierścienia

D. magistrali

W topologii gwiazdy, switch pełni kluczową rolę jako centralny element, do którego podłączone są wszystkie urządzenia w sieci. Ta struktura pozwala na efektywne zarządzanie ruchem danych, ponieważ każde połączenie jest indywidualne, co minimalizuje kolizje. W praktyce, zastosowanie switcha w topologii gwiazdy umożliwia przesyłanie danych między urządzeniami w sposób bardziej wydajny i zorganizowany. Każde urządzenie komunikuje się z innymi za pośrednictwem switcha, który kieruje ruch do odpowiednich portów na podstawie adresów MAC. Standardy takie jak IEEE 802.3 definiują funkcjonalność switchy, a ich wykorzystanie w sieciach lokalnych (LAN) jest powszechne. Dzięki topologii gwiazdy, sieci stają się bardziej elastyczne i łatwiejsze w diagnostyce, ponieważ awaria jednego z urządzeń nie wpływa na całą sieć. Przykładem zastosowania mogą być małe biura lub domowe sieci komputerowe, gdzie switch zarządza połączeniem kilku komputerów, drukarek i innych urządzeń, zapewniając jednocześnie stabilność i wydajność operacyjną.

Pytanie 29

Jak nazywa się protokół bazujący na architekturze klient-serwer oraz na modelu żądanie-odpowiedź, który jest używany do transferu plików?

A. SSH

B. SSL

C. ARP

D. FTP

Protokół FTP (File Transfer Protocol) jest standardowym rozwiązaniem stosowanym do przesyłania plików w architekturze klient-serwer. Umożliwia on transfer danych pomiędzy komputerami w sieci, co czyni go jednym z najpopularniejszych protokołów do udostępniania plików. FTP działa na zasadzie żądania-odpowiedzi, gdzie klient wysyła żądania do serwera, a serwer odpowiada na te żądania, wysyłając pliki lub informacje na temat dostępnych zasobów. Przykładem praktycznego zastosowania FTP jest użycie go przez webmasterów do przesyłania plików na serwery hostingowe. Umożliwia to łatwe zarządzanie plikami strony internetowej. Dodatkowo, w kontekście bezpieczeństwa, często używa się jego rozszerzonej wersji - FTPS lub SFTP, które oferują szyfrowanie danych w trakcie transferu, zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Zastosowanie protokołu FTP jest kluczowe w wielu dziedzinach, w tym w zarządzaniu danymi w chmurze oraz w integracji systemów informatycznych."

Pytanie 30

Który z komponentów komputera można wymienić bez konieczności wyłączania zasilania?

A. płyty głównej

B. zasilacza

C. urządzenia typu hot-swap

D. pamięci RAM

Twoja odpowiedź dotycząca hot-swap jest całkiem trafna. Te urządzenia są faktycznie stworzone tak, żeby można je było wymieniać bez wyłączania całego systemu. To dość przydatna technologia, zwłaszcza w miejscach, gdzie ciągłość działania jest bardzo ważna, jak na przykład serwerownie. Przykłady takich komponentów to dyski w macierzach RAID, zasilacze czy niektóre karty rozszerzeń. Dzięki temu administratorzy mogą szybko reagować w razie awarii albo w razie potrzeby rozbudowy, nie przerywając przy tym działania systemu. Wiele nowoczesnych serwerów, takich jak te od Della czy HP, dość często korzysta z tej technologii i staje się to standardem w projektowaniu systemów. Dobrze jest też pamiętać, żeby każdy komponent hot-swap był wyraźnie oznaczony, a w systemie miały miejsce odpowiednie zabezpieczenia, żeby przypadkiem nie wyciągnąć czegoś ważnego.

Pytanie 31

Jakie jest maksymalne dozwolone promień gięcia przy układaniu kabla U/UTP kat.5E?

A. sześć średnic kabla

B. cztery średnice kabla

C. osiem średnic kabla

D. dwie średnice kabla

Dopuszczalny promień zgięcia kabli jest kluczowym zagadnieniem w kontekście instalacji sieciowych, a wybór niewłaściwych wartości może prowadzić do poważnych problemów. Odpowiedzi wskazujące na cztery, sześć lub dwie średnice kabla opierają się na błędnych założeniach dotyczących wytrzymałości i wydajności kabli. Na przykład, zgięcie kabla w promieniu czterech średnic może powodować znaczne obciążenia, które mogą prowadzić do uszkodzenia żył miedzianych oraz zwiększenia tłumienia sygnału. Podobnie, sześć średnic jako wartość graniczna również nie zapewnia wystarczającego marginesu bezpieczeństwa, co w praktyce może skutkować problemami z transmisją danych w dłuższej perspektywie. Zgięcie o promieniu dwóch średnic jest zdecydowanie niewystarczające i stwarza ryzyko poważnych uszkodzeń kabla, co może prowadzić do jego całkowitego usunięcia. Właściwe podejście do instalacji kabla, zgodne z zaleceniami stawiającymi na osiem średnic, jest nie tylko dobrym praktyką, ale również wymogiem, aby zapewnić długotrwałą funkcjonalność i niezawodność sieci. Dlatego ważne jest, aby w trakcie planowania i przeprowadzania instalacji kabli, nie lekceważyć tych zasad, aby uniknąć kosztownych napraw i zminimalizować ryzyko przerw w działaniu sieci.

Pytanie 32

Który aplet w panelu sterowania systemu Windows 7 pozwala na ograniczenie czasu korzystania z komputera przez użytkownika?

A. Użytkownicy

B. Windows Defender

C. Centrum powiadomień

D. Kontrola rodzicielska

Kontrola rodzicielska w systemie Windows 7 to narzędzie, które umożliwia rodzicom zarządzanie czasem, jaki ich dzieci mogą spędzać na komputerze. Dzięki temu apletowi można ustawić konkretne godziny pracy, ograniczać czas korzystania z określonych aplikacji oraz monitorować aktywności użytkowników. Przykładowo, rodzice mogą skonfigurować system tak, aby dzieci mogły korzystać z komputera tylko w wyznaczonych porach dnia, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa cyfrowego. Umożliwia to nie tylko ochronę dzieci przed nadmiernym czasem spędzanym przed ekranem, ale także zapewnia, że będą one miały czas na inne aktywności, takie jak nauka czy zabawa na świeżym powietrzu. Kontrola rodzicielska wspiera także edukację w zakresie odpowiedzialnego korzystania z technologii, co jest kluczowe w dobie cyfryzacji. Narzędzie to jest zgodne z najlepszymi standardami ochrony, które pozwalają na stworzenie bezpieczniejszego środowiska do nauki i zabawy.

Pytanie 33

Koprocesor (Floating Point Unit) w systemie komputerowym jest odpowiedzialny za realizację

A. operacji zmiennoprzecinkowych

B. operacji na liczbach naturalnych

C. operacji na liczbach całkowitych

D. podprogramów

Wybierając odpowiedzi, które nie odnoszą się do operacji zmiennoprzecinkowych, można napotkać kilka nieporozumień dotyczących roli koprocesora. Przykład pierwszej z błędnych odpowiedzi obejmuje podprogramy, które są fragmentami kodu wykonywanymi w ramach programów głównych. W rzeczywistości, koprocesor nie zajmuje się zarządzaniem podprogramami; jego głównym zadaniem jest przyspieszanie obliczeń matematycznych, zwłaszcza związanych z operacjami na liczbach zmiennoprzecinkowych. Kolejna odpowiedź dotycząca operacji na liczbach naturalnych jest również myląca. Liczby naturalne są zwykle reprezentowane jako liczby całkowite i nie wymagają skomplikowanej obliczeniowej logiki, jak ma to miejsce w przypadku operacji zmiennoprzecinkowych. W związku z tym, funkcjonalności koprocesora nie wykorzystuje się do efektywnego przetwarzania tych prostych obliczeń. Ostatni błąd dotyczy operacji na liczbach całkowitych. Choć niektóre procesory również obsługują te operacje, są one realizowane głównie przez jednostkę arytmetyczno-logiczną (ALU), a nie przez FPU. To prowadzi do mylnego przekonania, że koprocesor powinien być wykorzystywany do wszystkich form obliczeń matematycznych, podczas gdy jego właściwe zastosowanie ogranicza się do skomplikowanych operacji wymagających precyzyjnych obliczeń zmiennoprzecinkowych.

Pytanie 34

Bez uzyskania zgody właściciela praw autorskich do oprogramowania, jego legalny użytkownik, zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych, co może uczynić?

A. może stworzyć dowolną ilość kopii programu na własny użytek

B. nie ma możliwości wykonania jakiejkolwiek kopii programu

C. może wykonać jedną kopię, jeśli jest to konieczne do korzystania z programu

D. ma prawo do rozpowszechniania programu

Wybór odpowiedzi sugerującej, że użytkownik nie może wykonać żadnej kopii programu, jest błędny, ponieważ nie uwzględnia on możliwości, które daje prawo autorskie w kontekście legalnego użytkowania oprogramowania. Użytkownik, który nabył program, ma prawo do jego użytkowania, a wykonanie kopii jest często niezbędne, aby można było z niego korzystać w różnych warunkach, na przykład w przypadku awarii sprzętu. Twierdzenie, że użytkownik może rozpowszechniać program, jest całkowicie sprzeczne z zasadami licencji, które zazwyczaj zastrzegają, że jedynie posiadacz praw autorskich ma prawo do dystrybucji. Rozpowszechnianie programu bez zgody posiadacza praw naruszałoby prawo autorskie. Użytkownicy często mylą prawo do tworzenia kopii na własny użytek z prawem do ich rozpowszechniania, co jest błędnym wnioskiem. Ponadto, odpowiedź sugerująca, że użytkownik może wykonać dowolną liczbę kopii na własny użytek, ignoruje ograniczenia licencyjne, które wprowadza prawo autorskie. W rzeczywistości, wykonanie kopii powinno być ograniczone do sytuacji, gdy jest to absolutnie niezbędne do korzystania z programu, a nie do swobodnego kopiowania go w dowolnych ilościach. Kluczowe jest, aby użytkownicy zrozumieli, że każde oprogramowanie posiada określone zasady licencyjne, które muszą być przestrzegane, a ich naruszenie może prowadzić do konsekwencji prawnych.

Pytanie 35

Relacja między ładunkiem zmagazynowanym na przewodniku a potencjałem tego przewodnika wskazuje na jego

A. rezystancję

B. pojemność elektryczną

C. moc

D. indukcyjność

Wybór rezystancji, mocy czy indukcyjności jako odpowiedzi na pytanie o stosunek ładunku zgromadzonego na przewodniku do jego potencjału świadczy o niezrozumieniu podstawowych pojęć z zakresu elektryczności. Rezystancja, definiowana jako opór, jaki przewodnik stawia przepływowi prądu elektrycznego, nie ma bezpośredniego związku z ładunkiem zgromadzonym na przewodniku. Jest to zjawisko statyczne, podczas gdy rezystancja odnosi się do przepływu prądu w obwodach. Moc, definiowana jako iloczyn napięcia i natężenia prądu, także nie dotyczy bezpośrednio zgromadzonego ładunku, lecz energii wydobywanej lub zużywanej w danym czasie. Indukcyjność, z drugiej strony, jest miarą zdolności elementu do generowania siły elektromotorycznej w wyniku zmiany prądu, co również nie ma związku z ładunkiem czy potencjałem. Często błędne wybory wynikają z mylenia tych pojęć, co prowadzi do nieporozumień w analizie obwodów i ich zachowania. Zrozumienie pojemności elektrycznej i jej zastosowań, takich jak kondensatory, jest kluczowe dla prawidłowego projektowania systemów elektrycznych i elektronicznych, dlatego ważne jest, aby rozróżniać te podstawowe koncepcje, by uniknąć takich nieporozumień w przyszłości.

Pytanie 36

Adres MAC (Medium Access Control Address) stanowi fizyczny identyfikator interfejsu sieciowego Ethernet w obrębie modelu OSI

A. trzeciej o długości 48 bitów

B. drugiej o długości 48 bitów

C. drugiej o długości 32 bitów

D. trzeciej o długości 32 bitów

Wszystkie podane odpowiedzi, które wskazują na długość 32 bitów, są niepoprawne, ponieważ adres MAC zawsze ma długość 48 bitów, co odpowiada 6 bajtom. Wartość 32 bitów jest typowa dla adresów IPv4, które są używane w warstwie trzeciej modelu OSI, natomiast adresy MAC funkcjonują w warstwie drugiej. To fundamentalne rozróżnienie jest kluczowe dla zrozumienia architektury sieciowej. Adresy w warstwie drugiej służą do lokalizacji urządzeń w sieci lokalnej, zaś adresy w warstwie trzeciej są używane do komunikacji między różnymi sieciami. Często myli się te dwie warstwy, co prowadzi do błędnych wniosków. Adres MAC nie jest przypisywany na poziomie routingu, a raczej jest on używany w kontekście ramki danych w sieci Ethernet. Ponadto, wskazywanie na 'trzecią warstwę' w kontekście adresu MAC może wskazywać na nieporozumienie dotyczące modelu OSI. Adresy MAC są kluczowe w protokołach takich jak ARP (Address Resolution Protocol), który działa na poziomie warstwy drugiej, umożliwiając mapowanie adresów IP na adresy MAC. W praktyce, zrozumienie adresacji MAC jest niezbędne do efektywnego projektowania i zarządzania nowoczesnymi sieciami komputerowymi.

Pytanie 37

Jakie urządzenie jest kluczowe do połączenia pięciu komputerów w sieci o topologii gwiazdy?

A. modem.

B. ruter.

C. most.

D. przełącznik.

Wybór błędnych urządzeń do połączenia komputerów w sieci gwiazdowej może być wynikiem niepełnego zrozumienia ich funkcji. Most, choć użyteczny w łączeniu różnych segmentów sieci, nie jest odpowiedni do centralnego zarządzania komunikacją między wieloma urządzeniami w sieci lokalnej. Jego głównym zadaniem jest łączenie dwóch segmentów sieci, co może prowadzić do nieefektywności w sytuacji, gdy jest wiele urządzeń do obsługi. Z kolei ruter, który łączy różne sieci i kieruje ruch między nimi, nie jest przeznaczony do pracy w obrębie jednej, lokalnej sieci. Jego funkcja polega na przesyłaniu danych między różnymi sieciami, a nie na bezpośrednim zarządzaniu lokalnym ruchem w obrębie jednego segmentu, co czyni go niewłaściwym wyborem w przypadku połączenia pięciu komputerów w topologii gwiazdy. Modem, z drugiej strony, jest urządzeniem, które służy do łączenia sieci lokalnej z Internetem poprzez konwersję sygnałów cyfrowych na analogowe i vice versa. Jego rola nie obejmuje zarządzania połączeniami wewnętrznymi w sieci, co dodatkowo wyklucza go z tej sytuacji. Wybierając niewłaściwe urządzenia, można napotkać na problemy z wydajnością, bezpieczeństwem oraz niezawodnością sieci, co podkreśla znaczenie zrozumienia funkcji każdego elementu w infrastrukturze sieciowej.

Pytanie 38

Jakim protokołem komunikacyjnym w warstwie transportowej, który zapewnia niezawodność przesyłania pakietów, jest protokół

A. UDP (User Datagram Protocol)

B. TCP (Transmission Control Protocol)

C. IP (Internet Protocol)

D. ARP (Address Resolution Protocol)

TCP (Transmission Control Protocol) jest protokołem warstwy transportowej, który zapewnia niezawodność w dostarczaniu danych poprzez zastosowanie mechanizmów potwierdzania odbioru, retransmisji pakietów oraz kontrolowania przepływu. Dzięki temu, TCP jest szeroko stosowany w aplikacjach wymagających wysokiej niezawodności, takich jak przeglądarki internetowe, poczta elektroniczna czy protokoły transferu plików (FTP). W odróżnieniu od UDP (User Datagram Protocol), który jest protokołem bezpołączeniowym i nie zapewnia gwarancji dostarczenia pakietów, TCP wykorzystuje połączenia oparte na sesji, co umożliwia osiągnięcie pełnej integralności danych. Mechanizmy takie jak 3-way handshake oraz numeracja sekwencyjna gwarantują, że dane są przesyłane w odpowiedniej kolejności i bez utraty. Dobrze zaprojektowane aplikacje sieciowe powinny wybierać TCP w sytuacjach, gdzie niezawodność i kolejność dostarczania informacji są kluczowe, co czyni go standardem w wielu rozwiązaniach stosowanych w Internecie.

Pytanie 39

Liczba BACA zapisana w systemie heksadecymalnym odpowiada liczbie

A. 110010101111010(2)

B. 135316(8)

C. 101110101001010(2)

D. 47821(10)

Często spotykanym problemem jest mylenie systemów liczbowych podczas konwersji, co prowadzi do błędnych odpowiedzi, szczególnie gdy w grę wchodzą liczby zapisane w formacie heksadecymalnym, ósemkowym lub binarnym. W tym pytaniu można było łatwo się pomylić, uznając którąś z odpowiedzi dziesiętnych lub ósemkowych za poprawną, co wynika najczęściej z niedokładnego rozumienia, jak konkretne cyfry heksadecymalne przekładają się na bity. Część osób automatycznie przelicza liczbę BACA na system dziesiętny, wybierając pierwszą z brzegu odpowiedź z zapisem dziesiętnym, ale to nie odzwierciedla faktycznej wartości binarnej tej liczby. Zdarza się też, że ktoś próbuje przekształcić liczbę heksadecymalną na ósemkową, co jest dodatkowym źródłem pomyłek, bo te systemy mają inną podstawę i nie ma między nimi prostego, bezpośredniego przełożenia bez konwersji przez system dziesiętny lub binarny pośrednio. Problem pojawia się także przy zamianie na zapis binarny – czasami zamieniane są pojedyncze cyfry poprawnie, ale gubi się ich kolejność lub liczba bitów, przez co powstaje inny ciąg (np. 110010101111010), który nie odpowiada wartości BACA16. Typowym błędem jest także nieuwzględnienie, że każda cyfra szesnastkowa to dokładnie cztery bity (zgodnie z międzynarodowymi standardami zapisu liczb w systemach pozycyjnych). Zamiast zgadywać, warto rozłożyć każdą cyfrę heksadecymalną na jej równoważnik binarny, a dopiero potem łączyć je w całość. Odpowiedzi niebinarne lub błędne warianty binarne często wynikają z automatycznego lub powierzchownego podejścia, a nie dokładnego przeliczenia. Ten temat przewija się stale w praktyce, szczególnie podczas pracy z kodem niskopoziomowym, rejestrami czy adresami sprzętowymi, więc warto zainwestować chwilę i wyrobić sobie nawyk dokładnego przeliczania, żeby nie popełniać takich błędów w przyszłości.

Pytanie 40

Drukarka została zainstalowana w systemie Windows. Aby ustawić między innymi domyślną orientację wydruku, liczbę stron na arkusz oraz kolorystykę, podczas jej konfiguracji należy skorzystać z opcji

A. udostępniania drukarki

B. preferencji drukowania

C. prawa drukowania

D. zabezpieczenia drukarki

Preferencje drukowania to istotna opcja w systemach operacyjnych rodziny Windows, która pozwala na dostosowanie ustawień dotyczących procesu wydruku. W ramach tej opcji można skonfigurować takie parametry jak domyślna orientacja wydruku (pionowa lub pozioma), liczba stron na arkusz, format papieru, a także tryb kolorów (kolorowy lub czarno-biały). Na przykład, jeśli często drukujesz dokumenty w formacie PDF, możesz ustawić orientację na poziomą, co ułatwi czytelność zawartości. Dodatkowo, ludzie często wykorzystują możliwość drukowania kilku stron na jednym arkuszu, co jest przydatne w przypadku oszczędności papieru i kosztów druku. Dobrą praktyką jest także dostosowanie kolorów w zależności od rodzaju dokumentów – do dokumentów roboczych lepiej sprawdza się wydruk czarno-biały, natomiast do projektów graficznych warto korzystać z trybu kolorowego. Zrozumienie i umiejętne korzystanie z preferencji drukowania może znacząco poprawić efektywność i jakość wydruku, co jest zgodne z zaleceniami dobrych praktyk w zarządzaniu dokumentami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej