Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 01:18
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 01:24

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które wydawnictwo publikowane jest z numeracją ciągłą, pod tą samą nazwą, co tydzień lub rzadziej?

A. Czasopismo

B. Książka

C. Akcydens

D. Broszura

Czasopismo to publikacja, która ukazuje się w regularnych odstępach czasu, zazwyczaj raz w tygodniu lub rzadziej, co jest zgodne z definicją podaną w pytaniu. Czasopisma charakteryzują się ponadto numeracją bieżącą, co oznacza, że każda nowa publikacja jest oznaczana numerem, na przykład "Tom 5, Nr 3". Dzięki tej regularności i numeracji, czasopisma są często wykorzystywane w nauce i edukacji, jako źródło aktualnych informacji z różnych dziedzin, takich jak nauka, kultura, polityka czy sport. Warto zauważyć, że czasopisma mogą być naukowe, profesjonalne lub popularnonaukowe, co wpływa na ich treść oraz grupę docelową. W kontekście standardów branżowych, czasopisma są odpowiednio indeksowane w bazach danych, co sprzyja ich odnajdywaniu i cytowaniu. Przykładem czasopisma może być „Nature”, które ukazuje się co tydzień i jest uznawane za jedno z najważniejszych czasopism naukowych na świecie.

Pytanie 2

Jak długo potrwa oraz ile będzie kosztować wykonanie 5 banerów o wymiarach 6 x 15 m, jeśli ploter drukuje z prędkością 30 m²/h, a cena druku 1 m² wynosi 12 zł?

A. 15 h, 1 080 zł

B. 15 h, 5 400 zł

C. 3 h, 1 080 zł

D. 3 h, 5 400 zł

Rozważając błędne odpowiedzi, można zauważyć, że nieprawidłowe obliczenia dotyczą zarówno czasu, jak i kosztów. W przypadku wskazania 3 godzin na zrealizowanie wydruku, może to wynikać z nieprawidłowego pomnożenia powierzchni banerów lub pomylenia jednostek. Przyzwyczajenie do błędnych koncepcji może wprowadzać w błąd, szczególnie gdy nie uwzględnia się całkowitej powierzchni, jaka jest potrzebna do wydruku. Kolejnym typowym błędem jest niewłaściwe oszacowanie kosztu na podstawie niepoprawnych danych o cenie za metr kwadratowy lub całkowitym metrze kwadratowym. Użytkownicy mogą mylić jednostki, co prowadzi do zaniżonych lub zawyżonych kosztów. Niezrozumienie, że koszt zależy nie tylko od ceny jednostkowej, ale i od wymiarów i ilości wydruków, może prowadzić do niepoprawnych wniosków. Warto również zwrócić uwagę na praktyki w branży, które wymagają szczegółowego przeliczenia wszystkich parametrów przed przystąpieniem do realizacji zlecenia. Używanie szablonów obliczeniowych oraz sprawdzanie wprowadzenia danych przez zespół produkcyjny jest kluczowe dla unikania takich pomyłek.

Pytanie 3

Na którym rysunku zilustrowano impozycję 8-stronnicowej składki drukowanej z odwracaniem przez margines boczny?

A. B.

B. D.

C. C.

D. A.

Nieprawidłowe odpowiedzi na to pytanie mogą wynikać z niepełnego zrozumienia zasad impozycji w druku. W przypadku rysunków B, C i D występują błędy w układzie stron, które uniemożliwiają utworzenie prawidłowej składki. Impozycja polega na odpowiednim rozmieszczeniu stron na arkuszu, tak aby po złożeniu i przecięciu powstała logiczna sekwencja, która jest zgodna z numeracją stron. Błędne podejście polega najczęściej na ignorowaniu zasady, że strony muszą być ułożone parami na arkuszu, co jest niezbędne do uzyskania prawidłowego efektu końcowego. W praktyce, brak zrozumienia dla tych zasad może prowadzić do produkcji materiałów, gdzie strony są pomieszane, co nie tylko obniża estetykę publikacji, ale również wpływa na jej funkcjonalność. Użytkownicy mogą popełniać typowe błędy myślowe, takie jak mylenie numeracji stron z ich układem na arkuszu, co jest częstym problemem wśród osób nowicjuszy w branży. Dlatego ważne jest, aby dobrze zrozumieć zasady impozycji, co pozwoli uniknąć negatywnych konsekwencji w przyszłych projektach drukarskich.

Pytanie 4

Jaki symbol odpowiada rozmiarowi gazety o wymiarach 353 × 500 mm?

A. A5

B. B4

C. A4

D. B3

Wybór formatu A5, A4 lub B4 nie jest poprawny w kontekście wymiarów 353 × 500 mm, co prowadzi do nieporozumień dotyczących standardów formatów papieru. Format A5, który ma wymiary 148 × 210 mm, odpowiada małym notatnikom i ulotkom, a jego zastosowanie w kontekście dużych publikacji, jak gazety, jest niewłaściwe. Z kolei format A4, o wymiarach 210 × 297 mm, jest najczęściej wykorzystywany w biurach do dokumentów i pism, lecz również nie spełnia wymogów dla przeciętnej gazety, która potrzebuje większej powierzchni do druku. Natomiast format B4, mający wymiary 250 × 353 mm, może być użyty w większych publikacjach, lecz nadal nie osiąga wymaganej szerokości dla gazety w formacie B3. Kluczowym błędem myślowym jest brak zrozumienia różnicy między formatami A i B, które są zdefiniowane przez międzynarodowe standardy ISO 216. Format B3 jest optymalny dla wydawnictw, które wymagają większej powierzchni druku, co ułatwia umieszczanie tekstów i grafik w sposób estetyczny i funkcjonalny. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego stosowania formatów w praktyce poligraficznej, co przekłada się na efektywność produkcji oraz jakość finalnego produktu.

Pytanie 5

Ile offsetowych form drukarskich CtP trzeba przygotować, aby zadrukować arkusz w kolorystyce 2 + 2 metodą odwracania arkusza przez margines boczny?

A. 1 formę

B. 2 formy

C. 4 formy

D. 3 formy

Aby zadrukować arkusz w kolorystyce 2 + 2 metodą odwracania arkusza przez margines boczny, należy przygotować 2 formy drukowe. W technice CtP (Computer-to-Plate) każdy kolor wymaga osobnej formy, co oznacza, że dla pełnokolorowego druku z dwoma kolorami na awersie i dwoma na rewersie potrzeba dwóch form dla awersu oraz dwóch form dla rewersu. W przypadku druku offsetowego standardem jest wykorzystanie oddzielnych form dla każdego koloru, co jest zgodne z praktykami branżowymi. Dobrą praktyką jest również kontrolowanie jakości form przed ich użyciem, aby zapewnić wysoką jakość druku. W sytuacjach, gdzie wykorzystuje się odwracanie arkusza, ważne jest, aby zrozumieć, że każdy z kolorów musi być naniesiony na formę indywidualnie, co pozwala na precyzyjne odwzorowanie kolorystyki. Przykładowo, jeśli projekt wymaga intensywnego koloru na obu stronach, jego uzyskanie będzie możliwe jedynie przy użyciu odpowiednich form, co podkreśla znaczenie staranności w przygotowaniu form drukowych.

Pytanie 6

Ile arkuszy papieru powinno zostać przygotowanych jako technologiczny naddatek w wysokości 10 procent, zakładając, że całkowity nakład wynosi 20 000 arkuszy?

A. 2 000 szt.

B. 100 szt.

C. 1 000 szt.

D. 200 szt.

Odpowiedź to 2 000 arkuszy papieru, co oznacza, że mamy 10-procentowy naddatek technologiczny przy nakładzie 20 000 arkuszy. Żeby to policzyć, wystarczy pomnożyć 20 000 przez 0,10, co daje nam właśnie 2 000 arkuszy. Ten naddatek jest super istotny w produkcji, szczególnie w drukarstwie, bo uwzględnia różne straty, które mogą się zdarzyć podczas realizacji zlecenia. Często zdarzają się błędy w druku, czy uszkodzenia papieru, albo obcięcia, które nie wyjdą idealnie. Dlatego właśnie naddatek pozwala lepiej zarządzać zasobami i mieć pewność, że na końcu nie zabraknie nam materiałów, żeby dokończyć projekt. W druku standardowo naddatek wynosi od 5% do 15%, w zależności od tego, co się produkuje. Jak mamy większe nakłady, powyżej 10 000 arkuszy, to warto pomyśleć o wyższych naddatkach, żeby uniknąć przestojów.

Pytanie 7

Wskaż najodpowiedniejsze materiały do druku dwustronnej, kolorowej ulotki reklamowej?

A. Karton jednostronnie powlekany o gramaturze 300-315 g/m2

B. Papier offsetowy o gramaturze 70 g/m2

C. Tektura introligatorska o gramaturze 1200 g/m2

D. Papier dwustronnie powlekany o gramaturze 135-170 g/m2

Wybór nieodpowiedniego podłoża do druku ulotek reklamowych może znacznie wpłynąć na ich efektywność oraz postrzeganą jakość. Karton jednostronnie powlekany o gramaturze 300-315 g/m2, mimo że jest to materiał o dużej gramaturze, nie jest najlepszym wyborem do druku dwustronnego. Jednostronne powlekanie oznacza, że tylko jedna strona papieru jest pokryta warstwą, co skutkuje gorszym odwzorowaniem kolorów na stronie niepowlekanej. Tektura introligatorska o gramaturze 1200 g/m2, chociaż bardzo mocna, jest zbyt ciężka i sztywna do ulotek, co sprawia, że nie są one praktyczne w dystrybucji, a ich wizualna atrakcyjność może zostać ograniczona. Papier offsetowy o gramaturze 70 g/m2 jest zdecydowanie zbyt cienki do zastosowań reklamowych, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej sztywności ani jakości druku, co może negatywnie wpłynąć na odbiór materiału przez potencjalnych klientów. W marketingu wizualnym ważne jest, aby materiały reklamowe były nie tylko estetyczne, ale także funkcjonalne. Dlatego kluczowe jest wybieranie podłoży, które wspierają wysoki standard druku i zapewniają skuteczną komunikację wizualną. Zrozumienie właściwości różnych typów papierów oraz ich wpływu na finalny produkt jest niezbędne do osiągnięcia sukcesu w dziedzinie druku reklamowego.

Pytanie 8

"Łamanie" w kontekście technologii druku odnosi się do

A. cięcia stosów papieru o wysokości większej niż 1 cal

B. dzielenia arkusza lub wstęgi od 2 do 4 razy

C. formatowania tekstu w kolumnach oraz jego integracji z grafiką

D. mieszania farby Pantone z farbami procesowymi

W kontekście technologii poligraficznej odpowiedzi, które dotyczą złamywania arkusza, dodawania farby Pantone lub krojenia stosów papieru, nie odnoszą się do pojęcia 'łamanie' w jego właściwym znaczeniu. Złamywanie arkusza lub wstęgi odnosi się do procesu cięcia materiału w celu uzyskania pożądanych wymiarów, co ma na celu przygotowanie go do dalszej obróbki lub druku. Jednak nie ma to związku z formatowaniem tekstu i jego integracją z grafiką, co jest kluczowym aspektem, o którym mowa w pytaniu. Dodawanie domieszki farby Pantone do farb procesowych dotyczy kolorymetrii i mieszania kolorów, a nie łamania tekstu, co sugeruje zrozumienie błędnego kontekstu. Krojenie stosów papieru odnosi się do obróbki materiałów papierniczych na etapie produkcji, ale również nie dotyczy samego procesu łamania tekstu. Te nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z mylnego skojarzenia z różnymi aspektami produkcji poligraficznej, co prowadzi do zamieszania w terminologii. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że łamanie to proces typograficzny, który koncentruje się na układzie tekstu w druku, a wszelkie inne procesy związane z obróbką papieru czy kolorystyką stanowią odrębne dziedziny w technologii poligraficznej.

Pytanie 9

Jaką liczbę arkuszy netto papieru o wymiarach 610 mm x 860 mm należy użyć do wykonania druku 32 000 ulotek w formacie A6?

A. 1000

B. 500

C. 2000

D. 900

Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów myślowych, które często występują podczas obliczeń związanych z drukiem. Kluczowym błędem jest pominięcie analizy przestrzennej arkusza papieru. Użytkownicy mogą nie zrozumieć, jak obliczyć, ile ulotek formatu A6 zmieści się na arkuszu papieru 610 mm x 860 mm. Warto zwrócić uwagę, że bez dokładnego obliczenia, jak ulotki łączą się w ramach pełnego arkusza, łatwo jest przeoczyć istotne szczegóły, takie jak wymagania dla marginesów, które mogą ograniczyć liczbę ulotek. Ponadto, nie uwzględnianie strat materiałowych, które mogą wystąpić w procesie druku, jest błędem, który prowadzi do błędnych wniosków dotyczących potrzebnej liczby arkuszy. Straty mogą być spowodowane różnymi czynnikami, w tym błędami w druku, uszkodzeniami arkuszy, czy wymaganiami dotyczącymi cięcia. W praktyce, branża drukarska często przyjmuje współczynniki strat, aby zapewnić, że zamówienie będzie odpowiadało rzeczywistym potrzebom. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla efektywnego planowania produkcji i zminimalizowania kosztów oraz marnotrawstwa materiałów. Właściwe podejście wymaga także znajomości standardów branżowych i umiejętności przeliczania wymagań produkcyjnych na konkretne zapotrzebowanie materiałowe.

Pytanie 10

Do kosztów produkcji wyrobów poligraficznych nie wlicza się

A. amortyzacji

B. wynagrodzeń

C. surowców

D. marży

Wynagrodzenie, materiały i amortyzacja to kluczowe składniki kosztów wytworzenia produktu poligraficznego. Wynagrodzenie odnosi się do pensji pracowników, którzy uczestniczą w procesie produkcyjnym i jest bezpośrednio związane z wytwarzaniem produktów. Koszty materiałów obejmują wszystkie surowce wykorzystywane do produkcji, takie jak papier, tusz czy inne komponenty. Amortyzacja odnosi się do rozłożenia kosztów zakupu maszyn i urządzeń na ich przewidywaną żywotność, co również jest istotnym elementem kalkulacji kosztów produkcji. Błędne zrozumienie tych pojęć może prowadzić do nieprawidłowych decyzji finansowych, takich jak nadmierne zwiększenie ceny sprzedaży w celu pokrycia kosztów, które w rzeczywistości nie powinny być wliczane do kosztów wytworzenia. Kluczowe jest zrozumienie, że marża to zysk po odliczeniu kosztów, a nie ich część składowa. Zwracając uwagę na te różnice, można uniknąć typowych błędów, które mogą zagrażać rentowności firmy. W praktyce, stosowanie precyzyjnych definicji i standardów dotyczących kosztów produkcji jest niezbędne dla efektywnego zarządzania finansami w branży poligraficznej.

Pytanie 11

Ile godzin będzie trwało wydrukowanie 10 000 folderów formatu A3, w kolorystyce 4 + 4 na półformatowej 4-kolorowej maszynie arkuszowej, drukującej z prędkością 10 000 arkuszy na godzinę?

A. 2 godziny.

B. 1 godzinę.

C. 4 godziny.

D. 3 godziny.

Wydaje się, że najczęstszą pułapką przy takich zadaniach jest założenie, że drukowanie dwustronne (4+4) automatycznie wydłuża czas dwukrotnie, albo nawet bardziej. Jednak w profesjonalnych realiach poligraficznych, zwłaszcza na półformatowych maszynach arkuszowych wyposażonych w zespoły perfector, druk dwustronny odbywa się w jednym przebiegu. Często osoby nieuwikłane praktycznie w proces produkcji wyobrażają sobie, że trzeba każdą stronę drukować osobno, co prowadzi do szacowania typu: „to będzie dwa razy dłużej, bo 4+4 kolory” albo dzielenia nakładu na jakąś rzekomą ilość odbić. Jednak tu liczymy jasno – maszyna ma wydajność 10 000 arkuszy na godzinę i każdy arkusz to jeden folder. Nie ma potrzeby dzielić tej wartości przez ilość stron czy kolorów, bo maszyna robi je w jednym cyklu. Odpowiedzi sugerujące 2, 3 czy 4 godziny zwykle biorą się z mylnego rozumienia procesu, że druk 4+4 wymaga dwóch oddzielnych przejść przez maszynę, co nie jest prawdą dla nowoczesnych czterokolorówek półformatowych. Często jeszcze myli się pojęcia: liczba arkuszy a liczba folderów – tutaj to jest to samo, bo format A3 to standardowy rozmiar obsługiwany bez impozycji. Z mojego doświadczenia na produkcji wynika też, że spotyka się mylne szacowania przez nieuwzględnienie automatyzacji procesu – obecne maszyny minimalizują czasy przestojów, a druk 4+4 jest normą robioną w jednym przebiegu. Te błędne założenia prowadzą do zawyżonego czasu produkcji, co z kolei w realnej drukarni skutkowałoby niepotrzebnym blokowaniem maszyn albo nietrafioną wyceną. Warto pamiętać, że zawsze czytamy parametry maszyny i rozumiemy typ pracy: skoro maszyna deklaruje 10 000 arkuszy na godzinę, drukując dwustronnie w pełnym kolorze, to dokładnie tyle trwa wydrukowanie 10 000 folderów A3 – jedna godzina. Inaczej można się mocno zdziwić, planując produkcję lub terminy dla klientów.

Pytanie 12

Jakie są wymiary arkusza A5?

A. 105 mm x 148 mm

B. 148 mm x 210 mm

C. 175 mm x 250 mm

D. 350 mm x 500 mm

Odpowiedzi 105 mm x 148 mm, 175 mm x 250 mm oraz 350 mm x 500 mm są błędne z kilku powodów, wynikających z niewłaściwego zrozumienia standardów wymiarów papieru. Rozmiar 105 mm x 148 mm odpowiada formatowi A6, który jest mniejszy niż A5 i często wykorzystywany do postaci pocztowych oraz niewielkich broszur. Z kolei 175 mm x 250 mm oraz 350 mm x 500 mm to wymiary, które nie są zgodne z żadnym standardowym formatem ISO 216, co może prowadzić do nieporozumień w procesach drukowania i projektowania. W branży graficznej i poligraficznej stosowanie standardowych wymiarów papieru jest kluczowe dla efektywnej produkcji, ponieważ pozwala na optymalne wykorzystanie materiałów i minimalizację odpadów. Wiele osób błędnie przyjmuje, że wszystkie wymiary mogą być stosowane zamiennie, nie zdając sobie sprawy, że różne formaty mają różne zastosowania i ograniczenia. Na przykład, podczas projektowania ulotki, która ma być składana, konieczne jest uwzględnienie standardowych wymiarów, aby zapewnić łatwe składanie i dopasowanie do standardowych okładek lub teczek. Takie pomyłki nie tylko wpływają na efektywność produkcji, ale także mogą prowadzić do zwiększenia kosztów oraz obniżenia jakości końcowego produktu.

Pytanie 13

Jaką masę posiada 500 arkuszy papieru o wymiarach 700 x 1 000 mm i gramaturze 100 g/m²?

A. 35 kg

B. 42 kg

C. 25 kg

D. 19 kg

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów logicznych związanych z obliczaniem masy papieru. Na przykład, odpowiedź 25 kg wydaje się być zbyt niska, co sugeruje, że nie uwzględniono wystarczającej gramatury dla podanej powierzchni. Osoby wybierające 19 kg mogą myśleć o gramaturze tylko w kontekście liczby arkuszy, a nie biorąc pod uwagę całkowitej masy. Natomiast 42 kg to odpowiedź, która może powstać w wyniku błędnego pomnożenia masy jednego arkusza przez zbyt dużą liczbę arkuszy lub mylenia jednostek miary. Aby poprawnie obliczyć masę papieru, kluczowe jest zrozumienie, że gramatura odnosi się do masy jednego metra kwadratowego papieru. W przypadku papieru o gramaturze 100 g/m² masa jednego arkusza o wymiarach 700 x 1000 mm wynosi 70 g i należy to pomnożyć przez liczbę arkuszy. Niezrozumienie tej zasady prowadzi do błędnych wyliczeń. Warto również zauważyć, że w praktyce branżowej takie obliczenia są niezwykle istotne, gdyż niepoprawna ocena masy materiałów może prowadzić do problemów w procesie produkcji, w tym do nieodpowiedniego doboru materiałów, co skutkuje stratami finansowymi oraz czasowymi.

Pytanie 14

Którego symbolu używa się do oznaczenia ilustracji lub rysunków na szkicu wydawniczym?

A. III

B. II

C. IV

D. I

Wybór symboli "II", "III" czy "IV" do oznaczania ilustracji jest trochę mylący, bo nie są one uznawane za właściwe w dokumentacji wizualnej. Używanie błędnych symboli może prowadzić do zamieszania i trudności w odnalezieniu ilustracji, co na pewno wpływa negatywnie na czytelność. Wydawcy powinni trzymać się sprawdzonych zasad, a nie wymyślać własnych, bo to może być nieczytelne dla odbiorców. Zdarza się, że ludzie myślą, że wszystkie symbole można używać zamiennie, co jest nieprawda. Dlatego lepiej stosować symbol "I", bo to zmniejsza ryzyko błędów i poprawia przejrzystość dokumentu. Ważne jest, aby zrozumieć konwencje i standardy w branży, żeby tworzyć materiały, które są zarówno ładne, jak i funkcjonalne.

Pytanie 15

W programie Adobe Illustrator, aby dostosować oświetlenie pomiędzy dwiema sąsiadującymi literami w tekście, należy skorzystać z funkcji dostępnej w panelu

A. akapit

B. tabulatory

C. symbole

D. typografia

Wybór opcji 'typografia' jest prawidłowy, ponieważ w programie Adobe Illustrator to właśnie w panelu typografii można dostosować różne parametry tekstu, w tym ustawienia światła oraz cień dla sąsiadujących znaków. Umożliwia to uzyskanie efektów wizualnych, które nadają głębi i dynamiki tekstowi, co jest szczególnie istotne w projektowaniu graficznym. Przykładowo, wykorzystując efekty światła, można podkreślić ważne słowa lub frazy w kampaniach reklamowych, co przyciąga uwagę odbiorcy. Dodatkowo, panel typografii oferuje możliwość zastosowania zaawansowanych opcji, takich jak kerning i prowadzenie, które również wpływają na odbiór tekstu. Warto zwrócić uwagę, że umiejętne korzystanie z tych ustawień to nie tylko kwestia estetyki, ale także zgodności z zasadami typografii, które mówią o tym, jak poprawnie i efektywnie prezentować tekst. Zastosowanie odpowiednich efektów w typografii pozwala na tworzenie bardziej profesjonalnych projektów graficznych oraz lepsze komunikowanie treści.

Pytanie 16

Dostosowywanie przestrzeni między wybranymi parami liter w danym kroju pisma lub jego wersji to

A. kerning

B. interlinia

C. tracking

D. justowanie

Kerning to taka technika w typografii, która służy do dostosowywania odległości pomiędzy literami. Chodzi o to, żeby tekst był łatwiejszy do przeczytania i ładniej wyglądał. Czasem między literami jest za mało miejsca, a czasem za dużo, co może psuć całą estetykę. Przykład? No chociażby przy projektowaniu logo, gdzie bliskość liter naprawdę robi różnicę w odbiorze wizualnym marki. Warto jednak pamiętać, żeby z kerningiem nie przesadzać, bo zbyt ciasno albo zbyt luźno ułożony tekst może odciągać uwagę czytelnika. Dużo programów graficznych ma automatyczne ustawienia do kerningu, ale jak samodzielnie trochę podrasujesz te wartości, to możesz osiągnąć lepszy efekt. W sumie dobrze wykonany kerning to klucz do profesjonalnie wyglądających dokumentów i materiałów. Trzeba tylko umieć to robić z głową.

Pytanie 17

Do przybliżonego przeliczania miar typograficznych na metryczne stosuje się zależność

A. liczba punktów = 3/9 x ilość milimetrów.

B. liczba punktów = 3/8 x ilość milimetrów.

C. liczba punktów = 8/3 x ilość milimetrów.

D. liczba punktów = 9/3 x ilość milimetrów.

Wydaje mi się, że gdy mowa o przeliczaniu miar typograficznych na metryczne, bardzo łatwo się pomylić, zwłaszcza jeśli ktoś używa na co dzień milimetrów i centymetrów, a temat punktów typograficznych wydaje się trochę abstrakcyjny. Przeglądając różne przeliczniki, często można natknąć się na liczby takie jak 8/3, 3/9 czy 9/3, ale żadna z nich nie odpowiada faktycznemu powiązaniu pomiędzy punktami a milimetrami przyjętemu w branży poligraficznej. Przykładowo, użycie przelicznika 8/3 sugeruje, że za każdy milimetr powierzchni przypada aż 2,67 punktu, co prowadzi do zbyt dużych wartości i wynika raczej z odwrócenia właściwej proporcji – w praktyce to raczej 1 mm to 2,67 pkt, a nie odwrotnie. Podobnie przelicznik 9/3, czyli 3 punkty na milimetr, znacznie zawyża rzeczywistą relację i nie jest zgodny z żadnym standardem używanym w typografii. Z kolei 3/9 to zaledwie 1/3 punktu na milimetr, co daje za małą wartość i rozmija się z rzeczywistością. Najczęstszym błędem jest nieuwzględnienie, że punkt typograficzny to około 0,375 mm i właśnie to powiązanie leży u podstaw wzoru 3/8. Spotkałem się z sytuacjami, gdzie ludzie – zwłaszcza początkujący graficy – przeliczali punkty z użyciem zupełnie dowolnych proporcji albo próbowali te jednostki traktować zamiennie z milimetrami. Skutkuje to nieczytelnym tekstem, błędami przy zamawianiu druku i kłopotami z formatowaniem projektu. Moim zdaniem warto zapamiętać jeden sprawdzony przelicznik, bo typografia rządzi się swoimi prawami i nie ma tu miejsca na dowolność – dokładność i konsekwencja robią różnicę nie tylko w teorii, ale i w praktyce każdego projektu graficznego.

Pytanie 18

Jakie powinny być wymiary obwoluty do książki, jeśli książka ma format A5, grzbiet o szerokości 30 mm oraz skrzydełka o szerokości 35 mm? Obwoluta nie zawiera marginesów drukarskich.

A. 402 x 216 mm

B. 148 x 210 mm

C. 396 x 210 mm

D. 248 x 297 mm

Obwoluta dla książki A5 z grzbietem 30 mm i skrzydełkami 35 mm powinna mieć wymiary 396 x 210 mm. Można to policzyć, biorąc pod uwagę, że A5 to 148 x 210 mm. Żeby znaleźć szerokość obwoluty, dorzucamy do szerokości książki (148 mm) grzbiet (30 mm) oraz skrzydełka (35 mm z każdej strony). Czyli wychodzi: 148 mm + 30 mm + 35 mm + 35 mm = 396 mm. Co do wysokości, zostaje ta sama co książka, czyli 210 mm. Z mojego doświadczenia, precyzyjne wymiarowanie jest mega ważne, żeby wszystko ładnie pasowało, a nie było problemów z dopasowaniem. W branży wydawniczej dobrze jest zawsze sprawdzić wymiary obwoluty, bo to wpływa na końcowy efekt i jakość.

Pytanie 19

Jakie będą koszty wykonania druku folderu w formacie A3 w technologii 4 + 4 z użyciem czterokolorowej maszyny drukarskiej, stosując metodę odwracania przez margines, w zestawieniu z maszyną posiadającą osiem zespołów drukujących?

A. wzrośnie z powodu większej liczby arkuszy do druku

B. spadnie z powodu mniejszej liczby arkuszy do druku

C. wzrośnie z powodu większej liczby form drukowych

D. spadnie z powodu mniejszej liczby form drukowych

Wybór odpowiedzi sugerujących wzrost kosztów druku z powodu zwiększonej liczby form lub arkuszy do drukowania nie uwzględnia zasadniczej różnicy w technologii druku oraz procesie produkcyjnym. Zwiększona liczba form drukowych prowadziłaby do wyższych kosztów przygotowawczych, co jest sprzeczne z praktyką druku cyfrowego oraz offsetowego, które dążą do minimalizacji tego aspektu. Drukowanie w kolorze 4 + 4 na maszynach z ośmioma zespołami drukującymi efektywnie redukuje liczbę wymaganych form do zaledwie dwóch, co jest argumentem na rzecz obniżenia kosztów. Ponadto, nie uwzględnienie metody odwracania przez margines, która pozwala na jednoczesne drukowanie obu stron arkusza, może prowadzić do nieprawidłowych wniosków o konieczności zwiększenia liczby arkuszy. W rzeczywistości, odpowiednia organizacja pracy na maszynach drukarskich pod względem efektywności oraz skrócenia czasu realizacji zleceń, prowadzi do optymalizacji całego procesu, co jest kluczowe w konkurencyjnej branży poligraficznej. Typowe błędy myślowe obejmują także nieprawidłowe porównania kosztów drukowania bez uwzględnienia wszystkich istotnych czynników, takich jak rodzaj zastosowanej technologii, proces przygotowania oraz potencjalne oszczędności wynikające z automatyzacji.

Pytanie 20

Która liniatura rastra jest prawidłowa do druku wielobarwnych czasopism o najwyższych wymaganiach jakościowych?

A. 500 lpi

B. 200 lpi

C. 1200 lpi

D. 60 lpi

Bardzo łatwo o pomyłkę, bo temat liniatury rastra bywa mylący – wiele osób zakłada, że im wyższa wartość, tym lepiej, a to nie zawsze jest prawdą. Liniatura 60 lpi jest stosowana głównie w przypadku druku gazetowego, gdzie papier jest chropowaty, a jakość nie jest priorytetem. Tak niska liniatura powoduje widoczne ziarno rastra i brak szczegółowości, więc zupełnie nie nadaje się do czasopism klasy premium. Z kolei ekstremalnie wysokie liniatury, jak 500 lpi czy nawet 1200 lpi, to już raczej domena prób laboratoryjnych lub specjalistycznych zastosowań, np. w druku security albo bardzo ekskluzywnych albumach, gdzie używa się niestandardowych podłoży i technologii. W praktyce – prawie nigdy nie spotkałem się, żeby klasyczne czasopismo fullcolor, nawet na superkredzie, było drukowane z rastrem 500 czy 1200 lpi. Prawdę mówiąc, powyżej 300 lpi pojawia się masa trudności: farba "zalewa" raster, tracimy kontrast, a w druku offsetowym typowe maszyny i płyty nie są zoptymalizowane pod tak drobną strukturę. To już moment, gdzie technologia jest ograniczeniem. Typowym błędem myślowym jest dążenie do przesadnie wysokiej liniatury bez uwzględnienia właściwości papieru, parametrów maszyny i oczekiwań odbiorcy. Często też zapomina się, że ekran komputera potrafi wyświetlić nieskończenie wyższą rozdzielczość, ale druk rządzi się swoimi prawami. Właściwy wybór to zawsze kompromis między możliwą jakością a stabilnością procesu. 200 lpi to taki złoty środek, zalecany przez większość drukarń i zgodny z normami ISO dla wysokiej klasy wydawnictw. Jeżeli wybierzemy za niską liniaturę – stracimy szczegóły, za wysoką – narazimy się na błędy, koszty i odrzuty. Właśnie dlatego w codziennej pracy drukarskiej 200 lpi jest powszechnie stosowane do czasopism o wysokich wymaganiach estetycznych.

Pytanie 21

Broszura to publikacja nieperiodyczna, która zawiera ilość stron

A. od 2 do 128

B. od 8 do 68

C. od 4 do 64

D. od 4 do 48

Odpowiedzi odwołujące się do liczby stron powyżej 48 nie są zgodne z definicją broszury, która kategorycznie określa zakres stron. Przykłady z odpowiedziami, które sugerują, że broszura może mieć do 128, 68 lub 64 stron, wskazują na istotne nieporozumienia w zakresie klasyfikacji wydawnictw. Użytkownicy mogą myśleć, że broszury są podobne do książek czy czasopism, które mogą mieć większą objętość. Należy jednak zauważyć, że broszury są z założenia krótkimi publikacjami, często skondensowanymi do najważniejszych informacji. Przekroczenie limitu 48 stron wskazywałoby na potrzeby publikacji o charakterze bardziej rozbudowanym, co czyniłoby je bliższymi książkom niż broszurom. W praktyce, liczba stron w broszurze jest krytyczna dla jej efektywności, ponieważ zbyt obszerna broszura może zniechęcać czytelników i nie spełniać swojego celu, jakim jest szybkie przekazanie kluczowych informacji. Wydawnictwa powinny również kierować się standardami branżowymi, które definiują nie tylko objętość, ale także format, układ i treść broszur, aby były one skuteczne i przyciągające uwagę odbiorców.

Pytanie 22

Termin opisujący rozmieszczenie materiałów na arkuszu drukarskim w poligrafii to

A. pozycjonowanie

B. pasowanie

C. impozycja

D. rasteryzacja

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia terminologicznego, które jest powszechne w branży poligraficznej. Pozycjonowanie odnosi się do umiejscowienia elementów na stronie lub arkuszu, ale nie obejmuje całościowego planowania rozmieszczenia użytków na arkuszu drukarskim. Pasowanie to proces związany z dopasowaniem różnych elementów, na przykład kolorów w druku, ale nie odnosi się bezpośrednio do rozmieszczenia użytków. Rasteryzacja to technika konwersji obrazów wektorowych na bitmapy, co również nie ma związku z impozycją. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych terminów z impozycją, co prowadzi do nieporozumień w zakresie procesów poligraficznych. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi pojęciami jest kluczowe dla efektywnego planowania i realizacji projektów drukarskich. Impozycja nie tylko zwiększa efektywność produkcji, ale także wpływa na jakość i estetykę finalnego produktu, co czyni ją fundamentalnym etapem w procesie druku.

Pytanie 23

W projekcie graficznym etykiety, siatka wykrojnika, grafika oraz oznaczenia drukarskie powinny być rozmieszczone

A. na oddzielnych warstwach

B. posortowane kolejno od elementów najbardziej zauważalnych

C. połączone w jedną warstwę

D. zapisane w pliku wyłącznie zamkniętym

Umieszczanie siatki wykrojnika, grafiki i znaczników drukarskich na osobnych warstwach jest najlepszą praktyką w projektowaniu graficznym opakowań. Takie podejście umożliwia większą elastyczność podczas edycji pliku, ponieważ każdy element może być łatwo modyfikowany bez wpływu na pozostałe. Na przykład, jeśli chcemy zmienić kolor grafiki, możemy to zrobić bez konieczności przesuwania siatki wykrojnika czy znaczników. Ponadto, korzystanie z osobnych warstw ułatwia przygotowanie pliku do druku, gdyż drukarnie często wymagają, aby różne elementy były wyraźnie zdefiniowane. Standardy branżowe, takie jak PDF/X, zalecają, aby różne warstwy były używane w celu zminimalizowania błędów produkcyjnych. Warto również zauważyć, że dobrze zorganizowany plik graficzny z osobnymi warstwami ułatwia współpracę między projektantami a klientami oraz innymi interesariuszami, co jest kluczowe w procesie tworzenia opakowań. Dodatkowo, w sytuacji, gdy projekt wymaga dalszych modyfikacji, archiwizacja projektu z wyraźnie zdefiniowanymi warstwami staje się znacznie bardziej efektywna.

Pytanie 24

Jaki typ formatu dotyczy pracy z grafiką rastrową?

A. CDR

B. EPS

C. PSD

D. SVG

Odpowiedzi SVG, EPS i CDR dotyczą różnych typów grafiki, które nie są związane z formatami bitmapowymi. SVG (Scalable Vector Graphics) jest formatem opartym na wektorach, co oznacza, że obrazy są tworzone z matematycznych równań, a nie z siatki pikseli. Dzięki temu grafika SVG jest skalowalna bez straty jakości, co czyni ją idealnym wyborem dla grafiki internetowej i ikon. EPS (Encapsulated PostScript) to również format oparty na wektorach, często używany do przechowywania grafiki wektorowej oraz tekstu, co sprawia, że jest popularny w druku i publikacjach. CDR to format plików używany przez CorelDRAW, również związany z grafiką wektorową. Wszelkie próby zastosowania tych formatów do obróbki grafiki bitmapowej prowadzą do nieefektywnej pracy z obrazami. Użytkownicy często mylą te formaty, myśląc, że mogą je stosować zamiennie z bitmapowymi, co jest błędem, ponieważ techniki obróbki i narzędzia dedykowane dla grafiki wektorowej różnią się znacznie od tych stosowanych dla grafiki bitmapowej. Kluczową różnicą jest to, że grafika bitmapowa jest złożona z pikseli, co wpływa na jakość obrazu w zależności od rozdzielczości, podczas gdy grafika wektorowa pozostaje niezmiennie ostra bez względu na rozmiar. To zrozumienie jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania różnych narzędzi i formatów w grafice komputerowej.

Pytanie 25

W pokazanym na rysunku okienku poleceń dostępnym w programie do składu i łamania tekstu można określić

A. krój pisma i interlinie oraz kerning.

B. wyłącznie krój pisma.

C. krój pisma i orientację oraz rozmiar strony.

D. krój pisma i oblewanie tekstu.

Wybrana odpowiedź jest poprawna, ponieważ okienko poleceń 'Typografia' w programie do składu i łamania tekstu rzeczywiście umożliwia użytkownikowi wybór kroju pisma, regulację interlinii oraz kerningu. Krój pisma to podstawowy element typografii, który wpływa na estetykę oraz czytelność tekstu. Przykładowo, różne kroje pisma mogą być używane w projektach graficznych, aby nadać im określony charakter lub styl. Regulacja interlinii, czyli odstępu między wierszami, jest kluczowa dla przejrzystości tekstu; zbyt mały odstęp może prowadzić do trudności w czytaniu. Kerning, czyli dostosowanie odstępów między poszczególnymi literami, jest istotny dla estetyki tekstu, wpływając na jego ogólną kompozycję. Standardy typograficzne, takie jak te opracowane przez American Institute of Graphic Arts (AIGA), zalecają dbałość o te elementy, aby zapewnić wysoką jakość projektów graficznych oraz komunikację wizualną.

Pytanie 26

Aby katalogować i archiwizować duże pliki graficzne, należy użyć programu

A. WinRar

B. Eset Nod32

C. Audacity

D. ArtiosCad

WinRar to program do kompresji i archiwizacji, który jest szeroko stosowany do zarządzania plikami graficznymi, szczególnie gdy mają one dużą wielkość. Kompresja plików graficznych pozwala na zredukowanie ich rozmiaru, co ułatwia przechowywanie oraz transfer danych. Dzięki WinRar można tworzyć archiwa w formatach RAR i ZIP, które są powszechnie akceptowane i efektywne w przechowywaniu dużych zbiorów danych. Na przykład, jeśli posiadasz folder z setkami zdjęć w wysokiej rozdzielczości, używając WinRar, możesz skompresować te pliki do jednego archiwum, co znacznie uprości ich przesyłanie przez e-mail lub na serwery chmurowe. Program oferuje również funkcje, takie jak szyfrowanie archiwów, co zabezpiecza dane przed nieautoryzowanym dostępem, oraz możliwość podziału dużych archiwów na mniejsze części, co jest przydatne przy ograniczeniach dotyczących rozmiaru plików na niektórych platformach. W kontekście standardów branżowych, WinRar spełnia wymagania dotyczące efektywności i bezpieczeństwa przesyłania danych, co czyni go odpowiednim narzędziem do katalogowania i archiwizacji plików graficznych.

Pytanie 27

Czwarta strona 'czwórki tytułowej', określana jako redakcyjna, może zawierać:

A. informację o podstawie tłumaczenia, nazwiska współautorów dzieła, podtytuł utworu

B. nazwę wydawcy, informację o prawach autorskich, dane dotyczące materiałów ilustracyjnych

C. ostrzeżenie o prawach autorskich, dane o serii książkowej, tytuł utworu

D. nazwiska tłumaczy, symbol serii wydawniczej, opis bibliograficzny CIP

Czwarta strona 'czwórki tytułowej' jest kluczowym elementem publikacji, na której znajdują się istotne informacje dla czytelników oraz instytucji zajmujących się dystrybucją książek. Zawiera ona nazwę wydawcy, co jest istotne dla identyfikacji źródła publikacji oraz dla budowania zaufania wśród odbiorców. Nota copyright stanowi ochronę prawną dla autora i wydawcy, informując o prawie do reprodukcji i dystrybucji dzieła. Informacja o materiałach ikonograficznych jest istotna dla użytkowników, którzy mogą potrzebować wiedzieć, z jakich źródeł korzystano przy tworzeniu ilustracji lub grafik w książce. Przykładem zastosowania tych informacji jest sytuacja, w której bibliotekarz może potrzebować skontaktować się z wydawcą w celu uzyskania dodatkowych kopii lub informacji o prawach autorskich. Wszystkie te elementy są zgodne z normami branżowymi, takimi jak standardy ISBN, które regulują kwestie związane z identyfikacją książek oraz ich prawami autorskimi, co wpływa na transparentność i profesjonalizm w obiegu wydawniczym.

Pytanie 28

Do znakowania odzieży grafiką zawierającą drobne szczegóły jak na pokazanej ilustracji fragmentu T – shirta stosuje się drukarkę

A. 3D.

B. ink-jet wodną.

C. tamponową.

D. DTG.

Wybór druku tamponowego, 3D czy ink-jet wodnego w kontekście znakowania odzieży z drobnymi szczegółami jest nieodpowiedni z kilku powodów. Druk tamponowy, choć skuteczny w naniesieniu prostszych grafik na przedmioty płaskie, nie radzi sobie dobrze z bardzo szczegółowymi wzorami na tkaninach, zwłaszcza jeśli chodzi o subtelne przejścia kolorów i detale. Metoda ta opiera się na użyciu matrycy, co ogranicza jej precyzję w porównaniu do DTG. Z kolei druk 3D, mimo że może być fascynującą technologią, po prostu nie jest stosowany do druku na tekstyliach, lecz do tworzenia obiektów przestrzennych. Ink-jet wodny, chociaż jest metodą druku cyfrowego, często nie zapewnia wymaganej trwałości i jakości druku na odzieży, co prowadzi do blaknięcia kolorów i złej przyczepności atramentu do materiału. W praktyce, wybór odpowiedniej technologii druku ma kluczowe znaczenie dla uzyskania wysokiej jakości końcowego produktu. Użytkownicy mogą nie zdawać sobie sprawy z różnic między tymi technologiami, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że DTG, jako technika dedykowana do druku na tkaninach, oferuje najlepsze wyniki w przypadku skomplikowanych i kolorowych projektów, co potwierdzają standardy branżowe związane z jakością druku i trwałością grafik na odzieży.

Pytanie 29

W obliczeniach kosztów produkcji artykułu poligraficznego nie bierze się pod uwagę wydatku

A. marketingu produktu

B. zaopatrzenia materiałowego

C. projektu graficznego oraz wykonania przygotowalni

D. drukowania

Koszt marketingu produktu nie jest uwzględniany w kalkulacji kosztów wytworzenia, ponieważ dotyczy działań podejmowanych w celu promocji i sprzedaży gotowego produktu, a nie jego procesu produkcji. W kontekście branży poligraficznej, kalkulacja kosztów wytworzenia koncentruje się na wydatkach związanych bezpośrednio z produkcją, takich jak materiały, robocizna i procesy technologiczne. Na przykład, w trakcie kalkulacji kosztów druku należy wziąć pod uwagę koszt papieru, farb, maszyn, a także wynagrodzenia pracowników zaangażowanych w produkcję. Zgodnie z dobrą praktyką, warto oddzielić koszty produkcji od kosztów działalności marketingowej, aby precyzyjnie określić rentowność produktu. Dzięki temu można lepiej ocenić, które elementy produkcji można zoptymalizować, by zwiększyć efektywność oraz zyski.

Pytanie 30

Czerwone przecinające się linie na zdjęciu pokazują sposób kadrowania obrazu cyfrowego z zastosowaniem reguły

A. trójpodziału.

B. przekątnej.

C. trójkąta.

D. złotej spirali.

Reguła trójpodziału jest jedną z fundamentalnych zasad kompozycji w fotografii i sztukach wizualnych. Przecinające się czerwone linie na zdjęciu pokazują, jak obraz jest podzielony na trzy równe części zarówno w poziomie, jak i w pionie. To podejście pomaga w tworzeniu harmonijnych i zrównoważonych kompozycji, ponieważ kluczowe elementy obrazu powinny być umieszczane wzdłuż tych linii lub w ich przecięciach. Użycie reguły trójpodziału przyczynia się do wzrostu dynamiki wizualnej i przyciągania uwagi widza, co jest szczególnie ważne w fotografii portretowej, krajobrazowej i reklamowej. Przykład wykorzystania tej zasady można zaobserwować w wielu klasycznych dziełach sztuki oraz w nowoczesnych projektach fotograficznych, gdzie umieszczenie postaci lub istotnych elementów w odpowiednich miejscach prowadzi do bardziej efektywnego wyrażenia zamierzonego przekazu. Warto również zauważyć, że reguła ta jest szeroko stosowana w grafice komputerowej, projektowaniu stron internetowych oraz w reklamie, co czyni ją uniwersalnym narzędziem dla każdego, kto pracuje z obrazem.

Pytanie 31

Który z poniższych materiałów graficznych nie jest poddawany digitalizacji?

A. Obraz negatywowy

B. Obwoluta książki

C. Fotografia cyfrowa

D. Odbitka fotograficzna

Fotografia cyfrowa to materiał graficzny, który został stworzony w formacie cyfrowym, co oznacza, że jest już w postaci, która nadaje się do dalszego przetwarzania i udostępniania w formie elektronicznej. Digitalizacja odnosi się do procesu przekształcania analogowych obrazów, takich jak negatywy czy odbitki, na format cyfrowy. W przypadku fotografii cyfrowej proces ten nie jest potrzebny, ponieważ obraz jest już zapisywany jako ciąg danych cyfrowych. Przykładem zastosowania fotografii cyfrowej może być publikacja zdjęć w mediach społecznościowych czy tworzenie cyfrowych archiwów zdjęć, które są zgodne z standardami takimi jak JPEG czy TIFF. Praktyki te są szeroko stosowane w branżach takich jak fotografia, marketing czy sztuka, gdzie ważne jest utrzymanie wysokiej jakości obrazu oraz łatwości w dostępie i udostępnianiu treści graficznych. Standardy te podkreślają znaczenie fotografii cyfrowej jako kluczowego elementu współczesnej komunikacji wizualnej.

Pytanie 32

Tracking to

A. globalna regulacja odległości pomiędzy znakami w całym tekście.

B. ustalanie odległości pomiędzy sąsiednimi wierszami tekstu.

C. regulowanie odległości pomiędzy parami znaków w danym kroju pisma.

D. wyróżnienie tekstu poprzez wstawienie pomiędzy litery dodatkowych odstępów.

Tracking to termin typowo używany w typografii i projektowaniu graficznym. Chodzi tutaj o globalną regulację odległości między wszystkimi znakami w danym fragmencie tekstu, a nie tylko pojedynczymi parami liter. Przykładowo, jeśli w programie graficznym ustawisz tracking na +20, to każda litera w całym zaznaczonym akapicie będzie oddalona od sąsiadującej o tę samą wartość. To przydatne zwłaszcza przy składzie tekstów nagłówków, cytatów czy logotypów, gdzie odległości muszą być równomierne i czytelne. Duży tracking może sprawić, że tekst będzie wyglądał nowocześnie, minimalistycznie, czasem nawet bardziej elegancko, ale przesada tutaj bywa zgubna – zbyt duże odstępy rozbijają tekst i utrudniają czytanie. Według zasad projektowania, tracking stosuje się do całych bloków tekstu, w przeciwieństwie do kerningu, który dotyczy tylko konkretnych par znaków (np. litery A i V lub T i o). W praktyce, szczególnie w DTP czy podczas przygotowywania materiałów do druku, kontrola trackingu umożliwia zachowanie spójności wizualnej i poprawę czytelności. Moim zdaniem, znajomość tej funkcji zdecydowanie wyróżnia profesjonalistów, bo źle ustawione odstępy od razu rzucają się w oczy. Warto jeszcze pamiętać, że różne kroje pisma potrzebują innego podejścia do trackingu – nie ma jednego „złotego” ustawienia. Przy pracy na dużych formatach, jak plakaty, czasem leciutkie rozciągnięcie tekstu przez tracking poprawia efekt końcowy. To taka trochę sztuczka stara jak świat, ale wciąż działa.

Pytanie 33

Jaką długość drutu introligatorskiego należy przygotować do produkcji 6 000 broszur zszywanych przy użyciu trzech zszywek o długości 20 mm?

A. 120 m

B. 600 m

C. 360 m

D. 240 m

Żeby policzyć, ile drutu introligatorskiego potrzebujemy na 6000 broszur zszywanych trzema zszywkami po 20 mm, najpierw musimy wiedzieć, ile drutu idzie na jedną broszurę. Każda wymaga 3 zszywek, więc mamy 60 mm drutu na jedną broszurę. Jak to pomnożymy przez 6000, dostajemy 360000 mm, co daje 360 metrów. W praktyce musimy pamiętać, żeby ogólnie mieć trochę zapasu drutu. Czasami w produkcji zdarzają się różne nieprzewidziane sytuacje, jak błędy w cięciu czy jakieś problemy z zszywkami. Wiedza o tym, jak to wszystko policzyć, naprawdę może pomóc w poprawie jakości broszur oraz w obniżeniu kosztów. Takie coś jest ważne, bo przy dużych zamówieniach każdy metr ma znaczenie.

Pytanie 34

Na co wpływa wielkość wcięcia akapitowego?

A. na ilość kolumn w układzie.

B. na typ pisma oraz wysokość łamu.

C. na stopień pisma oraz szerokość łamu.

D. na liczbę akapitów w dokumencie.

Właściwy wybór odpowiedzi dotyczącej wielkości wcięcia akapitowego jako zależnej od stopnia pisma i szerokości łamu opiera się na fundamentalnych zasadach typografii. Stopień pisma, czyli jego wielkość wyrażona w punktach, wpływa na to, jak tekst jest postrzegany przez czytelnika. Większe czcionki wymagają często większych wcięć, aby zachować estetykę i czytelność. Szerokość łamu, czyli szerokość kolumny tekstu, ma również kluczowe znaczenie. W szerszych łamach wcięcia mogą być większe, aby zrównoważyć przestrzeń białą, co sprawia, że tekst jest bardziej przejrzysty i nie przytłacza czytelnika. Praktyczne zastosowanie tej zasady można zaobserwować w publikacjach drukowanych oraz online, gdzie projektanci i redaktorzy muszą dbać o harmonijną kompozycję tekstu. W dobrych praktykach typograficznych stosuje się również zasady dotyczące proporcji wcięć w kontekście ogólnej estetyki strony oraz interakcji z innymi elementami layoutu, co zwiększa komfort czytania i pozwala zachować spójność wizualną.

Pytanie 35

Czynnikami pozwalającymi na bezpośrednią modyfikację kształtu obiektów wektorowych są

A. punkty kontrolne i ścieżki

B. warstwy oraz grupy ścieżek

C. wypełnienia oraz grupy ścieżek

D. kontur i ścieżki przycinania

Punkty kontrolne i ścieżki są kluczowymi elementami umożliwiającymi bezpośrednią edycję kształtu obiektów wektorowych. Punkty kontrolne, znane również jako węzły, są specyficznymi punktami na ścieżce, które definiują jej kształt. Użytkownicy mogą przesuwać te punkty, aby zmieniać kontur obiektu, co jest niezwykle przydatne w grafice wektorowej, gdzie precyzyjne dostosowanie kształtów jest kluczowe. Ścieżki, z kolei, to linie łączące te punkty, które mogą być prostymi odcinkami lub krzywymi. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży graficznej, które rekomendują korzystanie z narzędzi wektorowych dla ich elastyczności i możliwości edycyjnych. Na przykład, w programach takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW, umiejętność manipulacji punktami kontrolnymi i ścieżkami pozwala na tworzenie złożonych ilustracji oraz precyzyjne odwzorowywanie zamierzonych kształtów. Zrozumienie, jak działają te elementy, jest podstawą efektywnej pracy z grafiką wektorową, a ich zastosowanie jest niezbędne w projektowaniu logo, ikon czy wszelkiego rodzaju ilustracji, które wymagają wysokiej jakości i skalowalności bez utraty detali.

Pytanie 36

Zgodnie z rysunkiem układ typograficzny ma

A. dwie kolumny, jeden łam.

B. jedną kolumnę, cztery łamy.

C. dwie kolumny, dwa łamy.

D. jeden łam, cztery kolumny.

Zrozumienie układu typograficznego jest kluczowe dla efektywnego projektowania. Wybór odpowiedzi, które wskazują na dwie kolumny z jednym lub dwoma łamami, jest błędny, ponieważ zakłada, że na stronie można umieścić więcej niż jedną kolumnę, co nie odpowiada przedstawionemu rysunkowi. Przykłady takich błędnych odpowiedzi mogą wynikać z typowych nieporozumień dotyczących podziału treści. W praktycznej typografii, tworzenie dwóch kolumn wiąże się z odmiennym podejściem do organizacji treści, co może utrudniać czytelność i spójność wizualną. Ponadto, sugestia dotycząca czterech kolumn z jednym łamem wprowadza dodatkowe zawirowania w projektowaniu, ponieważ zbyt wiele kolumn może prowadzić do chaosu wizualnego, a odbiorcy mogą mieć trudności w przyswajaniu informacji. Również, przyjmowanie założenia o posiadaniu jednego łamu w czterech kolumnach zniekształca podstawowe zasady typografii, gdzie łamy mają służyć do podziału treści w obrębie kolumny, a nie w ich ramach. Właściwe podejście do typografii oznacza umiejętność dostosowania się do formatu i struktury, co w tym przypadku powinno prowadzić nas do wniosku, że układ z jedną kolumną i czterema łamami jest najbardziej funkcjonalny i estetyczny.

Pytanie 37

Interlinia odnosi się do odstępu pomiędzy

A. znakami

B. stronicami

C. wyrazami

D. wierszami

Interlinia odnosi się do odstępu pomiędzy wierszami tekstu, co jest kluczowym elementem w typografii i projektowaniu dokumentów. Ustalanie odpowiedniej interlinii wpływa na czytelność i estetykę tekstu. Standardowo, interlinia może wynosić od 1.0 do 1.5, w zależności od zastosowania. Na przykład, w dokumentach formalnych, takich jak raporty czy artykuły naukowe, często stosuje się 1.5, aby zapewnić lepszą czytelność. W kontekście edytorów tekstu, takich jak Microsoft Word czy Google Docs, użytkownicy mają możliwość dostosowania interlinii za pomocą opcji formatowania, co umożliwia dostosowanie dokumentów do specyficznych wymogów. Dobrą praktyką jest również dostosowanie interlinii w zależności od czcionki i jej rozmiaru, ponieważ różne czcionki zachowują się inaczej w kontekście czytelności. Stosowanie odpowiedniej interlinii nie tylko wspomaga odbiór treści przez czytelników, ale również wpływa na ogólny wygląd dokumentu, co jest istotne w kontekście profesjonalnych prezentacji oraz publikacji. Z tego powodu, znajomość zasad interlinii jest niezbędna dla każdej osoby zajmującej się tworzeniem treści pisemnych.

Pytanie 38

Ile arkuszy SRA3 netto jest koniecznych do wydrukowania 60 ulotek o wymiarach 95 x 200 mm?

A. 10 arkuszy

B. 14 arkuszy

C. 12 arkuszy

D. 16 arkuszy

Wybór 12, 16 czy 14 arkuszy to często efekt błędnego myślenia o tym, jak efektywnie wykorzystać powierzchnię drukarską. Ludzie często zakładają, że można na arkuszu umieścić więcej ulotek, niż jest to możliwe według jego wymiarów. Na przykład, można myśleć, że na 60 ulotek potrzeba 12 arkuszy, ale to błędne podejście, bo zmiana układu nie zawsze pozwala na zwiększenie liczby ulotek na arkuszu. Wybierając 16 albo 14 arkuszy, jeszcze bardziej odbiegamy od rzeczywistego zużycia materiału, co prowadzi do dodatkowych kosztów i marnotrawstwa, co nie jest dobrym pomysłem w nowoczesnej produkcji. Dlatego w poligrafii tak ważna jest optymalizacja i efektywność. Prawidłowe obliczenie ilości arkuszy do spełnienia wymagań klienta jest kluczowe, żeby nie stracić na jakości druku i jednocześnie dobrze zarządzać kosztami.

Pytanie 39

Który rysunek przedstawia impozycję 8-stronnicowej składki drukowanej z odwracaniem przez margines boczny?

A. B.

B. D.

C. A.

D. C.

Wybór niewłaściwej impozycji w kontekście 8-stronnicowej składki drukowanej z odwracaniem przez margines boczny prowadzi do błędów w układzie stron, które mogą znacząco wpłynąć na jakość finalnego produktu. W przypadku odpowiedzi, które nie są zgodne z poprawną impozycją, istnieje ryzyko, że strony będą rozmieszczone w sposób, który nie pozwoli na ich prawidłowe kształtowanie po złożeniu. Na przykład, błędne umiejscowienie stron może skutkować sytuacją, w której czytelnik będzie musiał odwracać strony w sposób chaotyczny, co jest sprzeczne z zasadą chronologii i porządku logicznego. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich nieprawidłowych decyzji, to brak zrozumienia zasadności odwracania przez margines boczny oraz zamieszanie w kolejności stron. Właściwa impozycja jest kluczowa, ponieważ zapewnia nie tylko estetykę, ale także funkcjonalność publikacji. W standardach branżowych, jak ISO 12647, kładzie się duży nacisk na odpowiednie przygotowanie materiałów przed drukiem, co pozwala uniknąć późniejszych błędów oraz kosztownych poprawek. W związku z tym, zrozumienie i wdrażanie odpowiednich zasad impozycji jest niezbędne dla każdego profesjonalisty w branży poligraficznej.

Pytanie 40

Na zamieszczonym projekcie siatki opakowania linią przerywaną przedstawiono

A. kształt wykrojnika.

B. miejsce perforowania.

C. kształt przekroju.

D. linie bigowania.

Wybór odpowiedzi związanych z miejscem perforowania, kształtem przekroju oraz kształtem wykrojnika może prowadzić do nieporozumień związanych z funkcjami i zastosowaniem tych elementów w projektowaniu opakowań. Miejsce perforowania, zazwyczaj oznaczone jako linie ciągłe, jest związane z tworzeniem punktów, w których materiał może być łatwo rozerwany czy przerywany, co ma na celu ułatwienie otwierania opakowania. Jednak nie jest to tożsame z liniami bigowania, które mają na celu ułatwienie zginania materiału. Kształt przekroju odnosi się do geometrii elementów opakowania, które mogą wpływać na ich wytrzymałość oraz estetykę, ale znowu nie ma bezpośredniego związku z liniami bigowania. Kształt wykrojnika określa strukturę narzędzia używanego do wycinania opakowań, co jest zupełnie innym aspektem produkcji. W kontekście projektowania opakowań, nieprawidłowe przypisanie funkcji linii przerywanej do tych elementów może prowadzić do błędów w produkcji, co skutkuje marnotrawstwem materiałów i czasu. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć różnice między tymi pojęciami oraz ich praktyczne zastosowanie w branży opakowaniowej, aby unikać typowych błędów myślowych i poprawnie identyfikować rolę poszczególnych elementów w projektach opakowań.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej