Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 11:48
  • Data zakończenia: 7 grudnia 2025 12:01

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Podczas wykonywania zdjęć przyrodniczych z użyciem teleobiektywu i obiektywu lustrzanego w celu stabilizacji pracy aparatu należy zastosować

A. monopod z głowicą kulową.
B. telekonwerter.
C. statyw kolumnowy.
D. kolumnę reprodukcyjną
W tej sytuacji kilka odpowiedzi może wydawać się na pierwszy rzut oka sensownych, ale tylko jedna faktycznie sprawdza się w praktyce przy fotografowaniu przyrody z użyciem teleobiektywu. Kolumna reprodukcyjna, mimo swojej stabilności i precyzji regulacji, zupełnie nie nadaje się do pracy w terenie – jest ciężka, nieporęczna i stosowana głównie w fotografii studyjnej, na przykład do kopiowania dokumentów czy zdjęć produktowych. Statyw kolumnowy, chociaż znacznie lepiej radzi sobie w plenerze, często ogranicza mobilność i szybkość działania, co jest kluczowe w fotografii przyrodniczej. Fotografowanie dzikich zwierząt czy ptaków wymaga błyskawicznego reagowania, a rozkładanie i przenoszenie statywu może skutecznie utrudnić uchwycenie dobrego momentu. Z kolei telekonwerter to zupełnie inny rodzaj akcesorium – to optyczna nakładka zwiększająca ogniskową obiektywu, nie mająca żadnego wpływu na stabilizację czy wsparcie sprzętu. Często spotykanym błędem jest utożsamianie telekonwertera z akcesoriami stabilizującymi, bo oba mają coś wspólnego z teleobiektywem, ale ich funkcje są całkowicie odmienne. Z mojego doświadczenia wynika, że wybór nieodpowiedniego wsparcia dla sprzętu skutkuje nie tylko niewygodą, ale i wieloma nieudanymi zdjęciami. W fotografii przyrodniczej liczy się mobilność, szybkość i odpowiednie podparcie, a żadne z wymienionych tu rozwiązań poza monopodem z głowicą kulową nie spełnia tych wszystkich warunków. Właśnie dlatego branżowe standardy i doświadczenie pokazują, że monopod jest najbardziej praktyczny w takich sytuacjach.
Pytanie 2

Do oświetlonego zdjęcia pejzażu wykorzystano czas naświetlania – 1/60 s oraz przysłonę – f/8. Jakie parametry ekspozycji należy ustawić w aparacie fotograficznym, aby uzyskać tę samą ilość światła padającego na matrycę?

A. 1/250 s, f/2,8
B. 1/15 s, f/2,8
C. 1/30 s, f/1,4
D. 1/125 s, f/5,6
Odpowiedź 1/125 s, f/5,6 jest poprawna, ponieważ zachowuje tę samą ilość światła padającego na matrycę aparatu, jak w przypadku oryginalnych ustawień 1/60 s i f/8. Zmiana czasu naświetlania na 1/125 s oznacza, że matryca będzie naświetlana krócej, co zmniejsza ilość światła docierającego do sensora. Aby zrekompensować tę stratę światła, musimy otworzyć przysłonę. Przysłona f/5,6 jest szersza w porównaniu do f/8, co pozwala na wpuszczenie większej ilości światła na matrycę. W praktyce, zrozumienie związku między czasem naświetlania a przysłoną jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej ekspozycji, a także dla kontrolowania głębi ostrości w zdjęciach. W fotografii, standardem jest dążenie do zrównoważenia tych parametrów, aby uzyskać pożądany efekt. Warto również pamiętać, że niektóre scenariusze mogą wymagać dodatkowej korekty ekspozycji, np. w warunkach silnego oświetlenia lub w cieniu, co wymaga umiejętności dostosowywania tych wartości w praktyce.
Pytanie 3

W jakim formacie powinien być zapisany obraz fotograficzny z głębią koloru 24 bity, jeśli ma być umieszczony w sieci?

A. GIF
B. TIFF
C. JPEG
D. RAW
Wybór formatu RAW, choć powszechnie uznawany za najlepszy dla profesjonalnych fotografów, nie jest odpowiedni do publikacji w internecie. Pliki RAW są nieprzetworzonymi danymi z matrycy aparatu, co oznacza, że zachowują pełną jakość i wszystkie informacje o obrazie, ale ich rozmiar jest znacznie większy. Taki format nie jest zoptymalizowany do przesyłania w sieci, ponieważ ładowanie stron z dużymi plikami RAW byłoby nieefektywne i czasochłonne. Z kolei format TIFF, który również obsługuje 24-bitową głębię koloru, jest idealny do archiwizacji i edycji obrazów w wysokiej jakości, ale jego rozmiar pliku jest znacznie większy niż w przypadku JPEG. TIFF nie jest powszechnie używany w internecie, ponieważ większość przeglądarek i urządzeń mobilnych nie obsługuje tego formatu bezpośrednio, co ogranicza jego użyteczność. GIF, z drugiej strony, obsługuje tylko 256 kolorów i jest stosowany głównie do prostych grafik, animacji oraz ikon. Wybór GIF jako formatu dla zdjęć o 24-bitowej głębi koloru prowadzi do znacznej utraty jakości obrazu, co jest nieakceptowalne w przypadku fotografii. Zrozumienie różnic między tymi formatami i ich zastosowaniami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami multimedialnymi w internecie.
Pytanie 4

Do oczyszczenia przedniej soczewki obiektywu zabrudzonej kroplą smaru należy użyć

A. roztworu soli kuchennej.
B. pędzelka.
C. sprężonego powietrza.
D. roztworu alkoholu izopropylowego.
Roztwór alkoholu izopropylowego to tak naprawdę najbezpieczniejszy i najczęściej rekomendowany środek do czyszczenia delikatnych powierzchni optycznych, takich jak soczewki obiektywów. Optyka jest bardzo wrażliwa na zabrudzenia, zwłaszcza tłuste plamy czy smary – i tu zwykłe metody mogą bardziej zaszkodzić niż pomóc. Alkohol izopropylowy (IPA) ma tę przewagę, że doskonale rozpuszcza tłuszcze, a przy tym szybko odparowuje, nie zostawiając smug czy osadów. Z mojego doświadczenia, nawet w serwisach sprzętu fotograficznego, używa się specjalnych preparatów opartych właśnie o izopropanol, czasem z domieszkami innych substancji, ale główny składnik to zawsze IPA. Co ważne, nie oddziałuje on negatywnie na powłoki antyrefleksyjne, które pokrywają nowoczesne obiektywy – o ile oczywiście nie stosujemy zbyt dużego nacisku i korzystamy z odpowiednich miękkich ściereczek, najlepiej z mikrofibry. Warto pamiętać, żeby nie rozmazywać smaru po całej powierzchni, tylko delikatnie zebrać go przy pomocy zwilżonego roztworem alkoholu fragmentu szmatki. Tak czy siak, to jest najlepsza praktyka, nawet jeśli czasem wydaje się, że "byle co" dałoby radę – naprawdę, soczewki są drogie i wymagają takiego profesjonalnego podejścia.
Pytanie 5

Największy kontrast barw uzyskuje się fotografując czerwoną sukienkę na tle

A. niebieskim.
B. purpurowym.
C. szarym.
D. zielonym.
Najmocniejszy kontrast barw osiąga się, gdy zestawiamy kolory dopełniające, czyli takie, które na kole barw leżą naprzeciwko siebie. Właśnie czerwień i zieleń tworzą parę kontrastującą najmocniej, bo to tzw. kontrast komplementarny – typowa zasada wykorzystywana w fotografii, malarstwie i projektowaniu graficznym. Jeśli postawisz czerwoną sukienkę na tle zielonym, to sukienka natychmiast "wyskoczy" z kadru, stanie się wyrazista, nawet jeśli światło nie jest idealne. Bardzo często w reklamach, katalogach mody czy nawet na scenie teatralnej stosuje się ten trik, żeby ubranie od razu rzucało się w oczy. Moim zdaniem, na początku nauki fotografii warto pograć sobie z kołem barw, bo wtedy rozumiesz, że czasami o sile zdjęcia decyduje nie tylko światło, ale właśnie umiejętny dobór tła. Dobrą praktyką jest też unikać połączenia zbyt podobnych odcieni, bo wtedy wszystko "zlewa się" wizualnie. W branży fotograficznej często mówi się, że kontrast komplementarny to najprostszy sposób na przyciągnięcie uwagi widza bez żadnych dodatkowych zabiegów. Warto eksperymentować, ale ta zasada chyba naprawdę się nie starzeje.
Pytanie 6

Jak wpłynie podwojenie rozdzielczości skanowania na rozmiar pliku?

A. Zwiększy się czterokrotnie
B. Zwiększy się dwukrotnie
C. Nie ulegnie zauważalnej zmianie
D. Zwiększy się ośmiokrotnie
Zwiększenie rozdzielczości skanowania o dwukrotność wcale nie implikuje, że rozmiar pliku wzrośnie jedynie dwukrotnie. Błędne założenie, że zmiana rozdzielczości wpływa na rozmiar pliku w sposób liniowy, ignoruje podstawowe zasady dotyczące pikseli i ich odpowiedników w wymiarach obrazu. Zwiększenie rozdzielczości skanowania z 100 dpi do 200 dpi oznacza, że każdy wymiar obrazu zostaje pomnożony przez dwa. Z matematycznego punktu widzenia, jeżeli zwiększamy zarówno szerokość, jak i wysokość obrazu, to całkowita liczba pikseli rośnie proporcjonalnie do kwadratu zmiany. To prowadzi do czterokrotnego wzrostu liczby pikseli, a tym samym do czterokrotnego wzrostu wielkości pliku, co jest często mylnie interpretowane. W kontekście standardów jakości skanowania, istotne jest, aby zrozumieć, że wyższa rozdzielczość nie tylko zwiększa rozmiar pliku, ale także poprawia jakość obrazu, co jest kluczowe w zastosowaniach takich jak archiwizacja dokumentów czy digitalizacja dzieł sztuki. Błąd myślowy, polegający na przypisaniu liniowego wzrostu do rozmiaru pliku, może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami i przestrzenią dyskową, dlatego ważne jest, aby dobrze zrozumieć zasady dotyczące przetwarzania obrazów cyfrowych.
Pytanie 7

Aby zapobiec odblaskom podczas robienia zdjęć obiektów ze szkłem, powinno się użyć filtru

A. połówkowego
B. szarego
C. neutralnego
D. polaryzacyjnego
Filtr polaryzacyjny jest kluczowym narzędziem w fotografii, szczególnie przy pracy z obiektami wykonanymi ze szkła, ponieważ efektywnie redukuje odblaski i poprawia kontrast obrazu. Działa na zasadzie blokowania niektórych kierunków światła, co pozwala na wyeliminowanie refleksów, które mogą zakłócać percepcję detali w fotografowanym obiekcie. Przykładem zastosowania filtra polaryzacyjnego jest fotografowanie szklanych butelek lub okien, gdzie odblaski mogą całkowicie zrujnować ujęcie. Używanie takiego filtra może również przyczynić się do intensyfikacji kolorów, co jest szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej. Zgodnie z branżowymi standardami, filtry polaryzacyjne są zalecane do użycia w sytuacjach, gdy światło pada pod kątem prostym do powierzchni szklanych, co maksymalizuje ich efektywność. Dobrą praktyką jest również stosowanie filtrów o wysokiej jakości optycznej, aby uniknąć pogorszenia jakości obrazu. Warto zainwestować w filtr polaryzacyjny, który można obracać, co umożliwia precyzyjne dostosowanie jego działania do konkretnej sceny fotograficznej.
Pytanie 8

Na której fotografii zastosowano perspektywę ptasią?

A. Fotografia 1
Ilustracja do odpowiedzi A
B. Fotografia 3
Ilustracja do odpowiedzi B
C. Fotografia 2
Ilustracja do odpowiedzi C
D. Fotografia 4
Ilustracja do odpowiedzi D
Częstą pułapką przy rozpoznawaniu perspektywy ptasiej jest utożsamianie jej z każdym kadrem, w którym widać dużo przestrzeni lub szeroką scenę. Jednak to nie jest takie proste. Perspektywa ptasia to ujęcie wykonane z góry, jakby spod sufitu albo z podwyższenia, przez co patrzymy na fotografowany obiekt z wyraźnym nachyleniem w dół. Na zdjęciach 1, 2 i 3 dominuje raczej perspektywa tradycyjna lub tzw. żabia, czyli z poziomu wzroku lub lekko poniżej. Ujęcie przez okno na morze (fot. 1) to klasyczny przykład spojrzenia w linii wzroku – nie ma tu nachylenia w dół, a horyzont jest równy, co sugeruje bardzo standardowe ustawienie aparatu. Zdjęcie z górskim krajobrazem (fot. 2) znów prezentuje widok z poziomu trawy, raczej z pozycji stojącej osoby, więc nie ma tu typowej dominacji kadru z góry. Wnętrze pałacu (fot. 3) także ukazuje przestrzeń w sposób bardzo konwencjonalny – patrzymy na pomieszczenie z perspektywy człowieka, który wszedł do środka. W mojej opinii wybieranie którejkolwiek z tych odpowiedzi wynika najczęściej z przyzwyczajenia do kojarzenia szerokiego kadru z ptasim spojrzeniem, co niestety nie odzwierciedla rzeczywistości fotograficznej. Według zasad kompozycji i nomenklatury branżowej, perspektywa ptasia jest wtedy, gdy wyraźnie patrzymy na scenę z góry, a nie tylko z boku czy poziomu. Warto ćwiczyć rozpoznawanie tych różnic, bo poprawne zrozumienie perspektywy ułatwia potem samodzielne planowanie zdjęć i stosowanie różnych technik kreatywnych. Z mojego doświadczenia wiele osób myli szeroki plan z perspektywą ptasią, ale prawdziwy klucz tkwi w kącie patrzenia i pozycji aparatu względem fotografowanego obiektu.
Pytanie 9

Aby uzyskać ciepły ton kolorystyczny podczas fotografowania przy użyciu lamp błyskowych, należy

A. zwiększyć moc błysku
B. użyć filtru zmniejszającego temperaturę barwową
C. zredukować moc błysku
D. użyć filtru podnoszącego temperaturę barwową
Idea zmniejszenia energii błysku w celu ocieplenia barw jest mylnym podejściem do problematyki fotografowania z użyciem lamp błyskowych. Zmniejszając energię błysku, osiągniemy efekt słabszego naświetlenia, co może prowadzić do zbyt niskiej ekspozycji zdjęcia, a nie do ocieplenia tonacji kolorystycznej. Również pomysł na zastosowanie filtru obniżającego temperaturę barwową jest sprzeczny z założeniem, ponieważ takie filtry są używane do zmniejszenia ciepłoty kolorów, a nie ich ocieplenia. Odnośnie zwiększenia energii błysku, może to prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak prześwietlenie obrazu, co w efekcie pogorszy jakość zdjęcia. Z kolei filtr podnoszący temperaturę barwową, choć na pierwszy rzut oka wydaje się być właściwym rozwiązaniem, w rzeczywistości nie jest efektywnym sposobem na ocieplenie sceny w kontekście fotografii z lampą błyskową. Filtry ciepłe są zazwyczaj stosowane w sytuacjach, gdzie źródło światła jest zimne, a celem jest zbliżenie się do naturalnego ciepła. Wniosek, że zmniejszenie energii błysku lub zwiększenie jej bez odpowiedniej analizy sytuacji oświetleniowej to często wynik braku zrozumienia podstawowych zasad działania światła i jego wpływu na kolorystykę zdjęć. Kluczowe jest zrozumienie, jak różne temperatury barwowe wpływają na efekt końcowy oraz jak stosowanie filtrów powinno być dostosowane do konkretnej sytuacji oświetleniowej.
Pytanie 10

Aby uzyskać efekt oświetlenia konturowego, należy oświetlić fotografowany obiekt z jakiego kierunku?

A. górne
B. górno-boczne
C. tylne
D. przednie
Oświetlenie konturowe jest techniką, która ma na celu podkreślenie kształtu i tekstury obiektu poprzez kontrast między światłem a cieniem. Zastosowanie oświetlenia tylnego pozwala na uzyskanie efektu halo, który nie tylko definiuje kontury, ale również dodaje głębi i trójwymiarowości. W praktyce, jeśli fotografujesz portret, światło umieszczone za obiektem tworzy delikatną poświatę wokół krawędzi, co może efektywnie oddzielić osobę od tła. Ta technika jest powszechnie stosowana w fotografii mody oraz produktowej, gdzie ważne jest, aby obiekt wyglądał atrakcyjnie i wyróżniał się na tle. Dobrym przykładem zastosowania oświetlenia tylnego jest sesja zdjęciowa w plenerze podczas zachodu słońca, gdzie naturalne światło wprowadza ciepłe odcienie, podkreślając kontury postaci. Warto pamiętać, że umiejętne wykorzystanie różnych źródeł światła, zgodnie z zasadami kompozycji i estetyki, może znacząco wpłynąć na jakość finalnego obrazu. Zastosowanie tej techniki powinno być zgodne z zasadami sztuki fotograficznej i uwzględniać właściwe ustawienie parametrów aparatu, takich jak czas naświetlania i przysłona, co pozwoli na uzyskanie pożądanych efektów.
Pytanie 11

W programie Adobe Photoshop korygowanie błędów perspektywy spowodowanych pochyleniem aparatu umożliwia zastosowanie filtra

A. rozmycie radialne.
B. szukanie krawędzi.
C. redukcja szumu.
D. korekcja obiektywu.
Filtr „korekcja obiektywu” w Photoshopie to naprawdę podstawowe i jednocześnie bardzo praktyczne narzędzie stosowane przez fotografów czy grafików, którzy pracują z fotografiami architektury, wnętrz lub po prostu zdjęciami wykonanymi z przesunięciem osi aparatu. To właśnie dzięki temu filtrowi można skutecznie zniwelować błędy perspektywy powstałe na zdjęciach, gdy aparat nie był ustawiony idealnie prosto — na przykład, kiedy linie budynków stają się pochylone lub zniekształcone. Co ciekawe, filtr ten pozwala nie tylko prostować linie pionowe i poziome, ale umożliwia też korekcję zniekształceń beczkowatych, poduszkowych czy winietowania, które często pojawiają się w obiektywach szerokokątnych. Z mojego doświadczenia, korzystanie z tej funkcji to prawdziwy ratunek przy przygotowywaniu zdjęć na prezentacje, do katalogów czy materiałów reklamowych, bo bardzo szybko można nadać fotografii bardziej profesjonalny, „prosty” wygląd. Warto też dodać, że dobre praktyki branżowe mówią, by korekcję perspektywy robić na kopii warstwy, by zawsze móc wrócić do oryginału. Często też używam opcji automatycznego rozpoznawania obiektywu, bo Photoshop sam dopasowuje ustawienia filtrów do konkretnego modelu aparatu i obiektywu, co naprawdę ułatwia życie. Takie podejście — czyli korekta perspektywy właśnie tym filtrem — jest branżowym standardem i pozwala osiągnąć naturalny efekt bez siłowego „prostowania” zdjęcia innymi, mniej precyzyjnymi narzędziami.
Pytanie 12

Rozpowszechnianie zdjęcia na licencji All rights reserved oznacza, że

A. zdjęcie można kopiować i przetwarzać bez zgody autora.
B. zdjęcie można kopiować, rozprowadzać i na jego podstawie tworzyć projekty zależne.
C. zdjęcie można kopiować, rozprowadzać tylko w oryginalnej postaci.
D. nie można wykorzystywać zdjęcia bez zgody autora.
Licencja typu All rights reserved to najbardziej restrykcyjna forma ochrony praw autorskich. Oznacza to, że autor zdjęcia zachowuje pełnię praw do swojego utworu – nie wolno go kopiować, modyfikować, udostępniać, publikować ani wykorzystywać w żadnej formie bez wyraźnej zgody twórcy. W praktyce, jeśli znajdziesz gdzieś zdjęcie oznaczone w ten sposób, nie masz prawa nawet wrzucić go na swojego bloga czy użyć w prezentacji – nawet jeżeli podasz źródło lub imię autora. Branżowe standardy w tym zakresie są bardzo jasne i wynikają bezpośrednio z międzynarodowych konwencji, takich jak Konwencja Berneńska czy polska ustawa o prawie autorskim. Z mojego doświadczenia wynika, że ignorowanie oznaczenia All rights reserved często prowadzi do poważnych konsekwencji, np. roszczeń odszkodowawczych albo zablokowania konta na popularnych platformach. Warto wiedzieć, że niektóre zdjęcia – nawet jeśli są ogólnodostępne w sieci – nadal są objęte tą licencją. Dlatego zawsze lepiej jest poświęcić chwilę na weryfikację praw do zdjęcia, niż potem tłumaczyć się z naruszenia prawa. Profesjonalni fotografowie bardzo pilnują swoich praw, a w środowisku kreatywnym licencjonowanie treści jest absolutną podstawą etyki zawodowej.
Pytanie 13

Pomiaru światła padającego dokonuje się światłomierzem skierowanym

A. w stronę aparatu.
B. w stronę źródła światła.
C. na tło.
D. w stronę fotografowanego obiektu.
Pomiar światła padającego światłomierzem polega na ustawieniu go w miejscu fotografowanego obiektu i skierowaniu w stronę aparatu, czyli dokładnie tam, gdzie znajduje się obiektyw. To pozwala uzyskać bardzo precyzyjny pomiar ilości światła, które faktycznie oświetla fotografowaną scenę. Tak się po prostu robi w profesjonalnej fotografii studyjnej, portretowej czy nawet reklamowej – bo zależy nam na tym, by ekspozycja była perfekcyjnie dobrana do warunków oświetleniowych, a nie do tego, co odbija się od tła czy samego obiektu. Moim zdaniem, wielu początkujących fotografów trochę myli pomiar światła padającego z odbitym, stąd te wszystkie pomyłki. Jeśli korzystasz z klasycznego światłomierza ręcznego, zawsze pamiętaj, żeby ustawić go w miejscu, gdzie będzie stał model czy przedmiot i celować kopułką dyfuzyjną prosto w aparat – to jest ta dobra praktyka, którą stosują fachowcy od lat. No i warto dodać, że według standardów branżowych, np. wytycznych Sekonic czy Gossen, właśnie ten sposób uznaje się za najbardziej wiarygodny (lepiej eliminuje wpływ koloru i jasności powierzchni niż pomiar światła odbitego). W praktyce, dzięki temu unikniesz prześwietleń albo niedoświetleń, szczególnie gdy scena jest bardzo kontrastowa. Z mojego doświadczenia, to oszczędza mnóstwo kombinacji w postprodukcji. Dobrze wiedzieć też, że światłomierze mają często tryby pomiaru światła odbitego i padającego, ale to właśnie ten drugi tryb najczęściej daje powtarzalne, niezawodne wyniki.
Pytanie 14

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na eliminację zniekształceń perspektywy, które występują na zdjęciu budowli wykonanym z niewielkiej odległości?

A. Korekcja obiektywu
B. Pociągnięcie pędzlem
C. Skalowanie
D. Skraplanie
Wybór niewłaściwego narzędzia do usuwania zniekształceń perspektywicznych w Adobe Photoshop jest częstym błędem, który może wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji dostępnych w tym programie. Na przykład, Skalowanie jest techniką, która zmienia rozmiar obrazu, jednak nie wpływa na jego perspektywę ani na zniekształcenia spowodowane kątami widzenia. Użytkownicy mogą pomylić te dwie operacje, zakładając, że przeskalowanie obrazu naprawi błędy perspektywiczne, co jest fałszywe. Z kolei Pociągnięcie pędzlem jest narzędziem do edycji lokalnej, które umożliwia malowanie po obrazie, ale nie dokonuje globalnych korekcji, które dotyczą perspektywy. Zastosowanie pędzla w tym kontekście nie tylko nie poprawi sytuacji, ale może prowadzić do dalszego zniekształcenia obrazu. Skraplanie, będące techniką związana z efektem wody lub rozmycia, również nie ma zastosowania w kontekście korekcji perspektywy. Ta koncepcja może wynikać z mylenia różnych technik edytorskich, co jest typowe dla początkujących użytkowników. Kluczowym błędem jest przeświadczenie, że narzędzia edycyjne skupiają się na elementach estetycznych, podczas gdy korekcja obiektywu wymaga szczególnej dbałości o techniczne aspekty obrazu, takie jak kąt widzenia czy geometria obiektu. Właściwe zrozumienie funkcji każdej opcji w Photoshopie i ich zastosowania w kontekście perspektywy jest kluczowe dla uzyskania profesjonalnych efektów w fotografii architektonicznej.
Pytanie 15

W aparatach kompaktowych stosowanie konwertera szerokokątnego umożliwia

A. skrócenie ogniskowej i zawężenie pola widzenia obrazu.
B. wydłużenie ogniskowej i poszerzenie pola widzenia obrazu.
C. wydłużenie ogniskowej i zawężenie pola widzenia obrazu.
D. skrócenie ogniskowej i poszerzenie pola widzenia obrazu.
Konwerter szerokokątny to naprawdę ciekawy dodatek do aparatów kompaktowych – szczególnie tych, gdzie nie ma możliwości wymiany obiektywu. Jego główną funkcją jest skracanie ogniskowej, co w praktyce oznacza, że obraz obejmuje szerszy kąt. To trochę jakbyś patrzył na scenę przez szerokie okno zamiast przez wąską szczelinę. Dzięki temu można uchwycić więcej przestrzeni w kadrze – idealne, gdy robisz zdjęcia w ciasnych pomieszczeniach, podczas fotografowania dużych grup ludzi czy krajobrazów. Standardem w branży jest wykorzystywanie konwerterów szerokokątnych właśnie do zdjęć architektury albo wnętrz, bo pozwalają objąć cały pokój jednym zdjęciem. Warto pamiętać, że ten zabieg zmniejsza ogniskową wyjściową obiektywu i to bez poważnych strat jakości, jeśli korzysta się z dobrego konwertera. Z mojego doświadczenia osoby fotografujące na wyjazdach bardzo chwalą sobie to rozwiązanie, bo nie muszą się cofać, żeby zmieścić wszystko w kadrze. Oczywiście, dobrym zwyczajem jest zawsze sprawdzić, czy po zamontowaniu konwertera nie pojawiają się zniekształcenia obrazu (np. beczkowatość), ale większość nowych modeli daje radę. To rozwiązanie zgodne z praktykami zawodowych fotografów do szybkiego poszerzania możliwości tanich, kompaktowych aparatów.
Pytanie 16

Aby uzyskać zdjęcie o wysokiej jakości przed rozpoczęciem skanowania materiału analogowego w trybie refleksyjnym, należy

A. ustawić minimalną rozdzielczość interpolowaną oraz zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0
B. ustawić maksymalną rozdzielczość optyczną oraz zakres dynamiki skanowania w przedziale od 0 do 2,0
C. ustawić minimalną rozdzielczość optyczną oraz zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5
D. ustawić maksymalną rozdzielczość interpolowaną oraz zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5
Ustawienie maksymalnej rozdzielczości optycznej oraz zakresu dynamiki skanowania od 0 do 2,0 jest kluczowe dla uzyskania zdjęcia o wysokiej jakości podczas skanowania refleksyjnego materiału analogowego. Maksymalna rozdzielczość optyczna pozwala na uchwycenie najdrobniejszych szczegółów w obrazie, co jest istotne w kontekście zachowania jakości oryginału. Wysoka rozdzielczość jest niezbędna w przypadku skanowania zdjęć, które wymagają późniejszego powiększenia lub druku w dużych formatach. Zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0 umożliwia uchwycenie szerszego zakresu tonalnego, co przekłada się na lepszą reprodukcję kolorów oraz detali w jasnych i ciemnych obszarach obrazu. Przykładowo, profesjonalne skanery filmowe często oferują rozdzielczość optyczną wyższą niż 4000 dpi oraz dynamiczne zakresy na poziomie 4-5 stopni, co pozwala na uzyskanie zdjęć o zaskakującej szczegółowości i głębi kolorów. Tego rodzaju praktyki są zgodne z przyjętymi standardami w branży fotograficznej i skanerskiej, co czyni uzyskiwanie wysokiej jakości obrazów bardziej efektywnym.
Pytanie 17

Techniką mocowania obiektywów nie jest system mocowania

A. adapterowe
B. bagnetowe
C. gwintowe
D. zatrzaskowe
Mocowania gwintowe, bagnetowe oraz adapterowe to popularne metody mocowania obiektywów stosowane w fotografii. Mocowanie gwintowe polega na wkręceniu obiektywu w gniazdo aparatu, co zapewnia stabilne połączenie, ale wymaga więcej czasu na montaż i demontaż. W przypadku mocowania bagnetowego, obiektywy są wyposażone w specjalne zaczepy, które umożliwiają szybkie zatrzaskowanie obiektywu na aparacie, co jest niezwykle praktyczne w dynamicznych warunkach fotografowania. Adaptery natomiast umożliwiają korzystanie z obiektywów zaprojektowanych dla różnych systemów mocowania, co daje fotografom większą elastyczność i możliwość eksperymentowania z różnymi rodzajami obiektywów. Wybór odpowiedniego systemu mocowania powinien być dostosowany do stylu pracy fotografa oraz specyfiki jego sprzętu. Często zdarza się, że nowi użytkownicy nie mają świadomości, że niektóre mocowania, jak zatrzaskowe, nie są standardowo stosowane w kontekście obiektywów, co prowadzi do błędnych założeń. Kluczowe jest zrozumienie różnorodności systemów mocowania obiektywów oraz ich właściwego zastosowania, co ma istotne znaczenie w codziennej pracy fotografa.
Pytanie 18

Który filtr umożliwia podczas fotografowania wyeliminowanie widocznych na fotografii refleksów?

Ilustracja do pytania
A. Ultrafioletowy.
B. Oliwkowy.
C. Niebieskozielony.
D. Polaryzacyjny.
Filtr ultrafioletowy, mimo że ma swoje zastosowanie w fotografii, nie jest skutecznym narzędziem do eliminacji refleksów. Jego głównym celem jest ochrona obiektywu oraz blokada promieniowania UV, które w przeszłości mogło wpływać na jakość zdjęć, zwłaszcza w trudnych warunkach, takich jak wysokie góry czy nadmorskie tereny. Warto zaznaczyć, że współczesne matryce cyfrowe są znacznie mniej wrażliwe na promieniowanie UV, co czyni filtr ultrafioletowy mniej istotnym w kontekście współczesnej fotografii. Użycie filtrów oliwkowych i niebieskozielonych, które są filtrami kolorowymi, może wprowadzać pewne zmiany w balansie kolorów na zdjęciach, ale nie wpływa na eliminację refleksów. Te filtry mogą być użyteczne w specyficznych sytuacjach artystycznych, kiedy chcemy nadać zdjęciom określony nastrój czy kolorystykę, jednak nie są one zaprojektowane do usuwania odblasków. Często, błędne przekonanie o skuteczności tych filtrów wynika z braku zrozumienia ich funkcji oraz rzeczywistych warunków, w jakich są stosowane. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniego filtra do danej sytuacji fotograficznej ma istotny wpływ na ostateczny efekt pracy twórczej.
Pytanie 19

Do czynności konserwacyjnych zabezpieczających prawidłową pracę akumulatora w aparacie fotograficznym należy

A. wystawianie akumulatora na działanie wysokiej temperatury.
B. utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora.
C. utrzymywanie zmiennej temperatury w komorze akumulatora.
D. wystawianie akumulatora na działanie promieni słonecznych.
Utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora to jedna z tych rzeczy, które w praktyce naprawdę mają spore znaczenie dla niezawodności sprzętu fotograficznego. Styki, szczególnie te wykonane z metali przewodzących, łatwo łapią kurz, tłuszcz z palców czy nawet drobne utlenienia. Zanieczyszczone styki powodują większy opór elektryczny, a to może prowadzić do trudności z uruchomieniem aparatu, przerw w zasilaniu czy nawet uszkodzenia elektroniki poprzez skoki napięcia. Moim zdaniem jest to jedna z czynności, którą warto wykonywać regularnie, najlepiej za pomocą specjalnych środków czyszczących lub po prostu miękkiej, suchej szmatki. Takie konserwacyjne podejście jest zgodne z wytycznymi większości producentów aparatów, np. Canon czy Nikon w swoich instrukcjach często podkreślają wagę czystości styków. Mało kto o tym pamięta, a to naprawdę pomaga wydłużyć żywotność akumulatora oraz całego sprzętu. Co więcej, lepszy kontakt to także stabilniejsze ładowanie, więc nawet szybkość i skuteczność ładowania mogą na tym zyskać. Z mojego doświadczenia, jeśli aparat często 'gubi' zasilanie lub nie widzi baterii, to w 90% przypadków wystarczyło przetrzeć styki i wszystko wracało do normy. Warto więc tę prostą czynność wprowadzić do rutynowej obsługi sprzętu – to taki mały, a bardzo skuteczny nawyk każdego fotografa.
Pytanie 20

Powiększalnik pozwalający na uzyskiwanie kolorowych kopii w technice subtraktywnej dysponuje głowicą filtracyjną z filtrami korekcyjnymi w kolorach:

A. czerwona, żółta, niebieska
B. czerwona, zielona, niebieska
C. purpurowa, żółta, niebieskozielona
D. purpurowa, zielona, niebieska
Wybór filtrów w niepoprawnych odpowiedziach wskazuje na błędne zrozumienie zasad działania druku subtraktywnego. Na przykład, filtr czerwoną nie może skutecznie współpracować z filtrem zielonym, ponieważ oba te kolory znajdują się na przeciwnych końcach spektrum kolorów, co skutkuje nieskuteczną absorpcją światła. Z tego powodu, użycie tych filtrów jednocześnie prowadzi do niewłaściwego odwzorowania kolorów i pogorszenia jakości wydruków. Ponadto, w przypadku filtrów purpurowych i niebieskich, ich współdziałanie z innymi kolorami również nie przynosi oczekiwanych rezultatów, gdyż mogą one eliminować zbyt wiele długości fal, co ogranicza paletę kolorów. Kluczowe jest zrozumienie, że w druku subtraktywnym każdy filtr powinien współpracować z innymi w sposób, który umożliwia uzyskanie pełnego spektrum kolorów. Metaliczne i jaskrawe kolory, takie jak np. ciemnozielony czy purpurowy, mogą również prowadzić do mylnych wniosków o ich przydatności jako filtrów w kontekście odwzorowania barw. Dlatego fundamentalne jest, aby podczas wyboru filtrów kierować się nie tylko ich nazwami, ale przede wszystkim ich właściwościami optycznymi oraz ich zdolnością do absorbowania odpowiednich długości fal świetlnych.
Pytanie 21

Umieszczenie fotografii dziecka z ceremonii inauguracji roku szkolnego w przedszkolu na witrynie internetowej placówki wymaga zgody

A. opiekuna prawnego dziecka
B. dziecka
C. dyrektora przedszkola
D. koleżanek
Jeśli chodzi o publikację zdjęć dzieci, to ważne, żeby mieć zgodę ich opiekunów. To jest zgodne z przepisami o ochronie danych osobowych, takimi jak RODO. No bo pamiętaj, że dziecko nie ma jeszcze pełnych praw do podejmowania decyzji. Dlatego rodzice muszą dbać o to, aby wizerunek ich pociech był bezpieczny. Zazwyczaj trzeba mieć pisemną zgodę od opiekuna, w której dokładnie opisane jest, jakie zdjęcia będą udostępniane i do czego. Na przykład, na początku roku szkolnego rodzice mogą wypełnić formularz, w którym wyrażają zgodę na publikację zdjęć w materiałach przedszkola. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami, bo pozwala na zachowanie prywatności dzieci i buduje zaufanie w instytucjach edukacyjnych.
Pytanie 22

Co określa liczba przewodnia lampy błyskowej?

A. maksymalny zasięg oświetlenia obiektu fotografowanego, zapewniający uzyskanie poprawnej ekspozycji
B. minimalny zasięg oświetlenia obiektu fotografowanego, zapewniający uzyskanie poprawnej ekspozycji
C. maksymalną ilość błysków w ciągu 1s
D. minimalną ilość błysków w ciągu 1s
Liczba przewodnia lampy błyskowej, często oznaczana jako GN (Guide Number), jest kluczowym parametrem określającym maksymalny zasięg oświetlenia, jakiego lampa jest w stanie dostarczyć w celu uzyskania prawidłowej ekspozycji fotografowanego obiektu. W praktyce oznacza to, że im wyższa wartość liczby przewodniej, tym dalej lampa może skutecznie oświetlić obiekt przy określonym ustawieniu przysłony i czułości ISO. Na przykład, lampa o liczbie przewodniej wynoszącej 60, przy ustawieniu ISO 100 i przysłony f/4, może oświetlić obiekt znajdujący się w odległości do 15 metrów (60 podzielone przez 4). Znajomość liczby przewodniej jest szczególnie istotna w sytuacjach, gdy fotografujemy w warunkach słabego oświetlenia lub gdy potrzebne jest zamrożenie ruchu. Umożliwia to precyzyjne dostosowanie parametrów aparatu do warunków oświetleniowych, co w praktyce przekłada się na lepsze wyniki fotograficzne oraz kreatywne możliwości twórcze.
Pytanie 23

W jakiej jednostce mierzy się rozdzielczość obrazu cyfrowego?

A. ppi (pixels per inch)
B. cd (kandela)
C. Hz (herce)
D. lm (lumeny)
Rozdzielczość obrazu cyfrowego mierzona jest w 'ppi', czyli 'pixels per inch', co oznacza liczbę pikseli przypadających na cal. To kluczowy parametr w grafice cyfrowej i druku, ponieważ bezpośrednio wpływa na jakość wyświetlanych obrazów. Wyższa wartość ppi oznacza większą liczbę pikseli na jednostkę długości, co przekłada się na ostrzejszy i bardziej szczegółowy obraz. Z punktu widzenia standardów branżowych, w druku komercyjnym często używa się wartości 300 ppi dla uzyskania wysokiej jakości wydruków. W przypadku ekranów komputerowych, typowe wartości to 72-96 ppi. Rozdzielczość w ppi ma znaczenie również w kontekście projektowania interfejsów użytkownika oraz tworzenia materiałów marketingowych, gdzie dbałość o detale i klarowność grafiki są kluczowe. Dlatego umiejętność pracy z rozdzielczością jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się projektowaniem graficznym, fotografią cyfrową czy publikacją elektroniczną.
Pytanie 24

Podaj temperaturę barwową światła słonecznego w godzinach południowych.

A. 2800 K
B. 3200 K
C. 2000 K
D. 5500 K
Temperatura barwowa źródeł światła słonecznego w południe wynosi około 5500 K, co oznacza, że światło to ma neutralną biel z lekkim odcieniem niebieskim. Jest to istotne w kontekście fotografii i projektowania, gdzie właściwe odwzorowanie kolorów jest kluczowe. Przy temperaturze 5500 K, światło dzienne jest postrzegane jako najbardziej naturalne, co jest podstawą dla kalibracji monitorów oraz aparatów fotograficznych. Użycie tego parametru pozwala uzyskać prawidłowe odwzorowanie kolorów w różnych aplikacjach graficznych oraz w druku. Standardy takie jak D65, które jest uznawane za standardowe źródło światła w wielu zastosowaniach, również opierają się na wartości zbliżonej do 5500 K. W praktyce, zrozumienie temperatury barwowej jest kluczowe dla artystów, projektantów i techników, którzy dążą do uzyskania spójnych efektów wizualnych w swoich pracach.
Pytanie 25

Fotografia jest przedmiotem prawa autorskiego kiedy

A. jest kopiowana i rozpowszechniana w nieograniczony sposób.
B. jest oryginalna i przejawia własną intelektualną twórczość autora.
C. jest uznana za prostą informację prasową.
D. jest formą komunikatu bez oznak indywidualnego charakteru.
Prawo autorskie chroni tylko te fotografie, które są oryginalne i noszą ślady indywidualnej twórczości autora. W praktyce oznacza to, że zdjęcie musi prezentować jakiś własny pomysł autora – to może być nietypowa kompozycja, ciekawe światło, niebanalny temat albo nawet sposób kadrowania. Bez tej „iskry” twórczości, zdjęcie traktowane jest jak zwykłe odwzorowanie rzeczywistości i wtedy nie podlega ochronie prawnoautorskiej. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu początkujących fotografów często nie zdaje sobie sprawy, jak ważna jest ta oryginalność. W branży panuje przekonanie, że automatyczna ochrona dotyczy tylko tych zdjęć, które wnoszą coś od siebie – nie wystarczy kliknąć spust migawki i mieć przypadkowe ujęcie. Przykład z życia: zdjęcia legitymacyjne wykonane według ścisłych wytycznych raczej nie będą chronione jako utwory, bo brakuje im indywidualnego wkładu. Za to kreatywny portret czy reportaż z imprezy, gdzie autor sam decyduje o wszystkim, już podlega ochronie. Warto pamiętać, że w orzecznictwie i doktrynie często podkreśla się, że nawet drobna, ale zauważalna ingerencja twórcza wystarczy, by zdjęcie uznać za utwór. To zabezpiecza interesy autora, pozwala mu np. żądać wynagrodzenia za wykorzystanie zdjęcia lub domagać się usunięcia naruszeń. W skrócie – jeśli widać, że fotograf coś od siebie dodał, to już mamy do czynienia z przedmiotem prawa autorskiego.
Pytanie 26

Technika fotograficzna called ETTR (Expose To The Right) ma na celu

A. zrównoważenie ekspozycji poprzez punktowy pomiar światła
B. redukcję szumów poprzez niedoświetlenie zdjęcia o 1EV
C. zwiększenie kontrastu poprzez redukcję tonów średnich
D. maksymalizację ilości zarejestrowanych informacji poprzez ekspozycję na granicy prześwietlenia
Technika ETTR, czyli Expose To The Right, polega na maksymalizowaniu ilości zarejestrowanych informacji w obrazie poprzez umieszczanie histogramu ekspozycji jak najbliżej prawej krawędzi. Oznacza to, że dąży się do uzyskania optymalnej ekspozycji, która jest bliska prześwietlenia, ale nie dopuszcza do utraty detali w najjaśniejszych partiach obrazu. Przykładowo, fotografując sceny o dużym kontraście, warto skorzystać z tej techniki, aby uzyskać pełniejszą gamę tonów w postprodukcji. W praktyce oznacza to, że podczas fotografowania można świadomie celować w nieco jaśniejszą ekspozycję, a następnie w programie graficznym zastosować korekcje, aby wydobyć szczegóły z cieni i średnich tonów. Zgodnie z dobrymi praktykami fotograficznymi, korzystanie z ETTR jest szczególnie zalecane w sytuacjach, gdy istotne jest uchwycenie detali w jasnych i ciemnych obszarach, co jest kluczowe w krajobrazowej fotografii oraz przy zdjęciach w trudnych warunkach oświetleniowych.
Pytanie 27

Oblicz minimalną rozdzielczość obrazu formatu 10x15 cm przeznaczonego do wydruku w formacie 20x30 cm i rozdzielczości 300 dpi bez konieczności interpolacji danych.

A. 150 dpi
B. 600 dpi
C. 300 dpi
D. 1200 dpi
Często można spotkać się z przekonaniem, że wystarczy przygotować zdjęcie w tej samej rozdzielczości, w jakiej planujesz drukować docelowo, czyli 300 dpi. Wydaje się to logiczne, bo przecież 300 dpi to taki branżowy standard dla druku wysokiej jakości. Jednak tu kluczowe jest zrozumienie, że powiększając obraz – z 10x15 cm do 20x30 cm – rozciągamy go dwukrotnie w każdym wymiarze. Jeżeli obraz źródłowy miał 300 dpi, to po powiększeniu jego fizyczna rozdzielczość spadnie do 150 dpi. To już zdecydowanie za mało na ostry wydruk fotograficzny, bo standardowe maszyny drukujące wymagają właśnie tych magicznych 300 dpi minimum. Z drugiej strony, wybranie rozdzielczości 1200 dpi czy nawet 600 dpi w kontekście docelowego druku 20x30 cm wydaje się przesadą, ale tylko z pozoru – bo właśnie 600 dpi na wejściu daje Ci optymalny rezultat. Wybierając 1200 dpi, generujesz niewspółmiernie duże pliki, co na ogół nie ma sensu, bo i tak nie uzyskasz lepszej jakości na wydruku – drukarka tego nie przetworzy. Z kolei 150 dpi to typowy błąd – taka rozdzielczość jest po prostu zbyt niska do wydruków fotograficznych, chyba że drukujesz jakieś plakaty do oglądania z kilku metrów. Moim zdaniem, najczęstszym błędem jest nieuwzględnianie, jak zmienia się rozdzielczość przy powiększaniu obrazu – ludzie myślą, że dpi to jakaś magiczna stała, a to przecież tylko stosunek liczby pikseli do rozmiaru wydruku. W praktyce, gdy przygotowujesz zdjęcia do druku, musisz zawsze pomyśleć o finalnym formacie i ewentualnym powiększaniu – wtedy łatwo dojść do wniosku, że konieczne jest przygotowanie pliku w jakości 600 dpi, żeby po powiększeniu było te potrzebne 300 dpi. Bez tego drukarnia będzie musiała sztucznie dorabiać piksele, co rzadko kończy się dobrze. To taka podstawowa zasada w branży poligraficznej, którą dobrze mieć z tyłu głowy.
Pytanie 28

Ile odcieni można uzyskać, zapisując obraz w 8-bitowej palecie kolorów?

A. 256
B. 156
C. 16
D. 18
Odpowiedź 256 jest jak najbardziej prawidłowa. W 8-bitowej palecie barw każdy piksel może mieć jeden z 256 kolorów. To dosyć niesamowite, bo te kolory są reprezentowane przez 8 bitów, co daje nam 2 do potęgi 8, czyli właśnie 256. Taki system świetnie sprawdza się w grafice komputerowej, zwłaszcza przy prostych obrazkach, jak ikony albo małe animacje. Na przykład, weźmy obrazy GIF – one właśnie korzystają z ograniczonej palety 256 kolorów. Oczywiście, dzisiaj mamy bardziej zaawansowane standardy, jak RGB czy CMYK, które dają miliony barw, ale znajomość 8-bitowych palet to mega ważna podstawowa wiedza dla programistów i grafików, żeby tworzyć fajne wizualizacje.
Pytanie 29

Jaką przestrzeń kolorystyczną należy wybrać w oprogramowaniu do edycji projektu graficznego, który ma być publikowany w internecie?

A. LAB
B. RGB
C. PANTONE
D. CMYK
Odpowiedź RGB jest poprawna, ponieważ przestrzeń barwna RGB (Red, Green, Blue) jest standardem używanym w projektach przeznaczonych do wyświetlania na ekranach. Każdy piksel w obrazie RGB jest tworzony poprzez mieszanie trzech podstawowych kolorów: czerwonego, zielonego i niebieskiego. W kontekście publikacji internetowych, gdzie dominującym medium są monitory i wyświetlacze, RGB jest najodpowiedniejszym wyborem, ponieważ odwzorowuje sposób, w jaki kolory są emitowane przez ekrany. Przykłady zastosowania RGB obejmują tworzenie grafik na strony internetowe, banery reklamowe oraz interfejsy użytkownika. Dobrą praktyką jest również monitorowanie przestrzeni barwnej w programach graficznych, aby uniknąć problemów z odwzorowaniem kolorów. Warto zauważyć, że wiele platform internetowych, takich jak media społecznościowe, rekomenduje wykorzystanie RGB dla uzyskania najlepszej jakości wyświetlania i zgodności kolorystycznej. Dodatkowo, RGB pozwala na szerszą gamę kolorów niż inne przestrzenie, co czyni go idealnym wyborem dla grafik przeznaczonych do użytku w sieci.
Pytanie 30

Obraz, który charakteryzuje się dużymi zniekształceniami spowodowanymi przez dystorsję, powstaje przy wykorzystaniu obiektywu

A. rybie oko
B. portretowego
C. standardowego
D. długoogniskowego
Obiektyw typu rybie oko to specjalny rodzaj obiektywu szerokokątnego, który charakteryzuje się ekstremalnym kątem widzenia, zwykle wynoszącym od 180 do 220 stopni. Dzięki swojej konstrukcji, obiektywy te wprowadzają znaczące zniekształcenia, które są zamierzone i wykorzystywane w kreatywnej fotografii. Zniekształcenia te polegają na silnym zgięciu linii prostych oraz na powstawaniu efektu kulistego obrazu. Fotografia wykonana obiektywem rybie oko może być używana w różnych dziedzinach, w tym w architekturze, gdzie efekt ten może podkreślić przestronność wnętrz, a także w fotografii przyrodniczej i sportowej, gdzie uwydatnia dynamikę i ruch. Warto zwrócić uwagę, że obiektywy te są powszechnie stosowane w fotografii artystycznej, gdzie zniekształcenia są elementem wyrazu artystycznego, a także w filmach, gdzie dodają unikalnych efektów wizualnych. W przypadku pracy ze zdjęciami wykonanymi obiektywem rybie oko, ważne jest, aby mieć świadomość zasad postprodukcji, aby maksymalnie wykorzystać potencjał zniekształceń.
Pytanie 31

Dobór prawidłowych parametrów ekspozycji materiału zdjęciowego o określonej czułości możliwy jest przy zastosowaniu

A. światłomierza.
B. kolorymetru.
C. pehametru.
D. spektrometru.
Przy doborze parametrów ekspozycji do materiału światłoczułego najczęściej pojawia się pokusa, żeby myśleć o innych narzędziach pomiarowych, bo w laboratoriach czy studiach fotograficznych spotyka się całą masę różnych urządzeń. Pehametry najczęściej kojarzą się z chemią fotograficzną, bo służą do pomiaru pH roztworów, a więc są niezbędne przy przygotowywaniu kąpieli wywołujących, utrwalaczy czy innych chemikaliów. Niemniej, absolutnie nie mają żadnego wpływu na określenie parametrów ekspozycji – można mieć idealnie przygotowaną chemię, ale jeśli źle ustawi się czas i przysłonę, materiał i tak będzie prześwietlony albo niedoświetlony. Kolorymetr natomiast to urządzenie do pomiaru barwy światła lub powierzchni. Owszem, używa się go w profesjonalnej fotografii, głównie do kalibracji monitorów lub do oceny temperatury barwowej źródeł światła, ale z mojego doświadczenia nie ma on bezpośredniego zastosowania przy wyznaczaniu ekspozycji materiału światłoczułego. Z kolei spektrometr służy do bardzo zaawansowanych analiz spektralnych – rozkłada światło na widmo i pozwala ocenić, jakie długości fal są obecne. To narzędzie raczej dla naukowców czy inżynierów niż dla fotografa. Moim zdaniem często wynika to z nieporozumienia, że precyzyjny sprzęt oznacza uniwersalność, a tak nie jest – każde z tych narzędzi ma swoją ściśle określoną funkcję. Typowym błędem myślowym jest założenie, że skoro coś mierzy światło lub ma związek z fotografią, to może zastąpić światłomierz. W praktyce jednak tylko światłomierz pozwala konkretnie dobrać parametry ekspozycji dla danego ustawienia ISO materiału światłoczułego, a cała reszta urządzeń jest uzupełnieniem, nie zamiennikiem. Warto wyrobić sobie nawyk korzystania z urządzeń zgodnie z ich przeznaczeniem, bo to naprawdę przekłada się na jakość i powtarzalność efektów.
Pytanie 32

Wskaź parametry cyfrowego obrazu, które należy ustalić, przygotowując zdjęcia cyfrowe do druku w folderze promocyjnym?

A. Rozdzielczość 72 dpi, tryb kolorów CMYK
B. Rozdzielczość 300 dpi, tryb kolorów CMYK
C. Rozdzielczość 72 ppi, tryb kolorów RGB
D. Rozdzielczość 300 ppi, tryb kolorów RGB
Rozdzielczość 300 dpi oraz tryb barwny CMYK są standardami branżowymi stosowanymi w druku wysokiej jakości, szczególnie w przypadku materiałów reklamowych takich jak foldery. Rozdzielczość 300 dpi (punktów na cal) zapewnia wystarczającą szczegółowość, aby obrazy były ostre i wyraźne w druku. Wydruki z niższą rozdzielczością, np. 72 dpi, mogą wyglądać rozmyte lub pikselowane, co jest nieakceptowalne w profesjonalnych materiałach marketingowych. Tryb CMYK (cyjan, magenta, żółty, czarny) jest kluczowy w procesie druku, ponieważ odpowiada za kolory, które faktycznie zostaną użyte przez drukarki. W przeciwieństwie do trybu RGB, który jest optymalny dla ekranów i wyświetlaczy, CMYK jest dostosowany do fizycznego odwzorowania kolorów na papierze. Przygotowując fotografie do druku, należy również uwzględnić przestrzeń barwną i profil ICC, aby uzyskać jak najlepsze odwzorowanie kolorów. Przykładowo, przy tworzeniu folderów reklamowych, które mają przyciągnąć uwagę klientów, wysokiej jakości obrazy w odpowiednich parametrach są niezbędne dla efektywności kampanii reklamowej.
Pytanie 33

Którą czynność diagnostyczno-konserwacyjną drukarki atramentowej należy wykonać w pierwszej kolejności, jeżeli uzyskano wydruk w postaci liniowych nieciągłości zdjęcia?

A. Wymianę tuszy.
B. Wydrukowanie testu i oczyszczenie głowic drukujących.
C. Wymianę tuszy i wydrukowanie testu głowic.
D. Przeinstalowanie sterownika drukarki.
Kiedy na wydruku z drukarki atramentowej pojawiają się liniowe nieciągłości zdjęcia, bardzo łatwo wpaść w pułapkę zbyt pochopnych działań, które wcale nie muszą rozwiązać problemu. Wymiana tuszów brzmi kusząco, bo wydaje się, że jak coś nie drukuje, to pewnie tusz się skończył – ale moim zdaniem to spory błąd myślowy. Bardzo często nieciągłości wynikają z zasychania lub zapchania dysz głowicy, a nie z braku atramentu. Nawet jeśli tusz jest nowy, to i tak może dojść do zatkania głowic, szczególnie jeśli drukarka stała przez kilka dni nieużywana. Drukowanie testu głowic po wymianie tuszy może pomóc, ale to już jest krok wykraczający poza pierwszą, najbardziej logiczną czynność diagnostyczną. Przeinstalowanie sterownika to kolejny pomysł, który czasem pojawia się w głowie, gdy drukarka zaczyna szwankować. W praktyce jednak sterownik nie ma wpływu na fizyczny stan głowic drukujących, a instalowanie go ponownie jest zwykle stratą czasu, jeśli problem objawia się liniowymi brakami na wydruku. Często spotykam się z tym, że ludzie od razu sięgają po rozwiązania programowe, nie sprawdzając sprzętu – a to nie jest zgodne z dobrą praktyką diagnostyczną. Najważniejsze to zacząć od najprostszych i najbardziej typowych czynności, które pozwalają szybko wyeliminować najczęstsze przyczyny. Moim zdaniem, skupienie się na głowicach i ich czyszczeniu wynika nie tylko z doświadczenia, ale też z wytycznych branżowych i dokumentacji większości producentów. Pomijanie tego kroku prowadzi do niepotrzebnych wydatków i frustracji, a problem wciąż pozostaje nierozwiązany. Warto więc pamiętać, że właściwa kolejność działań to podstawa efektywnej obsługi sprzętu drukującego.
Pytanie 34

Jakiego koloru tusz jest niezbędny do wykonania druku zdjęcia o parametrach C0 M150 Y0 K0?

A. Żółty
B. Czarny
C. Purpurowy
D. Turkusowy
Odpowiedź purpurowy jest prawidłowa, ponieważ w systemie kolorów CMYK (Cyjan, Magenta, Żółty, Czarny) wartości C0 M150 Y0 K0 oznaczają brak cyjanu, maksymalną wartość magenty, brak żółtego oraz brak czarnego. W praktyce do uzyskania intensywnego purpurowego koloru, które występuje przy tej kombinacji, wykorzystuje się przede wszystkim tonację magenty, przy jednoczesnym wyeliminowaniu cyjanu oraz pozostałych barw. Wydruk w kolorze purpurowym jest powszechnie stosowany w różnych dziedzinach, począwszy od druku reklamowego, przez projektowanie graficzne, aż po produkcję materiałów promocyjnych. Przykładowo, firmy zajmujące się drukiem offsetowym często wykorzystują określone składy tuszy, aby uzyskać pożądane odcienie na podstawie zdefiniowanych przez klientów specyfikacji kolorystycznych. Warto również pamiętać, że zachowanie odpowiednich wartości kolorów w procesie druku jest kluczowe dla uzyskania spójności i jakości wizualnej, co jest zgodne z zaleceniami standardów branżowych, takich jak ISO 12647, które definiują wymagania dotyczące kolorystyki w druku.
Pytanie 35

Który z podanych czynników wpływa na zakres głębi ostrości?

A. Typ aparatu
B. Czas ekspozycji matrycy
C. Obiekt, który jest fotografowany
D. Wartość przysłony
Liczba przysłony to kluczowy parametr wpływający na głębię ostrości w fotografii. W miarę jak zmniejszamy wartość f (np. f/2.8 do f/22), zmienia się ilość światła wpadającego do obiektywu, a także zakres głębi ostrości. Mniejsza liczba przysłony (większa apertura) skutkuje mniejszym zakresem głębi ostrości, co pozwala na uzyskanie efektu rozmycia tła i wyeksponowanie głównego obiektu. Przykładowo, w portretach często używa się szerokiej przysłony, aby skupić uwagę widza na osobie, a tło staje się mniej wyraźne. Z kolei większa liczba przysłony (np. f/16) zwiększa głębię ostrości, co jest pożądane w fotografii krajobrazowej, gdzie ważne jest, aby zarówno pierwszy plan, jak i tło były ostre. Umiejętne korzystanie z przysłony jest jednym z fundamentalnych aspektów techniki fotografii, a jej zrozumienie pozwala na kreatywne podejście do komponowania zdjęć oraz osiąganie zamierzonych efektów artystycznych.
Pytanie 36

Wybielanie zębów w programie Adobe Photoshop realizuje się z użyciem opcji

A. jasność, mieszanie kanałów.
B. kontrast, posteryzacja.
C. lasso, barwy/nasycenie.
D. lasso, gradient.
Temat wybielania zębów w Photoshopie bywa mylący, bo wiele osób zakłada, że wystarczy podnieść jasność albo pobawić się kontrastem i efekt będzie gotowy. W rzeczywistości jednak takie podejście rzadko się sprawdza. Przykładowo, użycie narzędzia gradient nie daje kontroli nad konkretnym obszarem zębów – gradient nakłada przejście tonalne, co bardziej nadaje się do tła lub efektów specjalnych niż do precyzyjnego wybielania. Podobnie z kontrastem czy jasnością – one wpływają na cały obraz lub wybrany fragment, ale nie eliminują żółtych odcieni, które są głównym problemem w naturalnych ujęciach zębów. Posteryzacja to już zupełnie inna bajka – ten efekt upraszcza kolory do kilku poziomów, przez co zęby mogłyby wyglądać nienaturalnie, jakby były z komiksu. Z kolei mieszanie kanałów (Channel Mixer) to narzędzie potężne, ale używane raczej do efektów specjalnych, konwersji do czerni i bieli lub stylizacji zdjęcia, a nie subtelnego wybielania zębów. Bardzo częstym błędem jest też myślenie, że wystarczy podnieść jasność na całym zdjęciu – wtedy nie tylko zęby staną się jaśniejsze, ale też usta, dziąsła i skóra, co kompletnie psuje efekt. Z mojego doświadczenia wynika, że wybielanie powinno być selektywne, dobrze kontrolowane i subtelne – tylko wtedy wygląda naturalnie. Lasso + barwy/nasycenie dają tę kontrolę i właśnie dlatego są standardem w branży. Warto zawsze pamiętać, że kluczowe jest zachowanie naturalnej faktury i nieprzesadzanie z efektem – perfekcja nie istnieje, ale dobry retusz polega na tym, żeby efekt był niewidoczny dla osoby postronnej.
Pytanie 37

Zrealizowano fotografie aparatami z matrycami FF oraz APS-C, wykorzystując identyczny obiektyw o stałej jasności 2.8 i ogniskowej 50 mm. W jakich okolicznościach osiągnięto najmniejszą głębię ostrości, jeśli kadr pozostawał niezmienny podczas robienia zdjęć?

A. Przysłona 2.8 i matryca FF
B. Przysłona 4.0 i matryca APS-C
C. Przysłona 2.8 i matryca APS-C
D. Przysłona 4.0 i matryca FF
Wybór przysłony 2.8 i matrycy APS-C nie prowadzi do najmniejszej głębi ostrości, ponieważ matryca APS-C, będąca mniejszą w porównaniu do FF, posiada większą głębię ostrości przy tych samych parametrach ekspozycji. Użytkownicy, którzy sądzą, że przysłona jest jedynym czynnikiem wpływającym na głębię ostrości, często pomijają znaczenie formatu matrycy. Przy tej samej ogniskowej i przysłonie, mniejszy sensor w APS-C zamieszcza większą ilość obszaru w ostrości, co jest niekorzystne, jeśli celem jest uzyskanie efektu „rozmytego tła”. Z kolei przysłona 4.0, niezależnie od użytej matrycy, zawsze zwiększy głębię ostrości w porównaniu do f/2.8, co jest przeciwieństwem zamierzonego efektu. W praktyce często dochodzi do nieporozumień dotyczących wpływu ogniskowej na głębię ostrości; użytkownicy mogą błędnie zakładać, że obiektywy o krótszej ogniskowej będą generować mniejsze wartości głębi ostrości, co jest nieprawdą, ponieważ to nie tylko ogniskowa, ale również wielkość matrycy oraz przysłona mają kluczowe znaczenie. Warto zwrócić uwagę, że dobór odpowiednich ustawień aparatu oraz zrozumienie zasad działania głębi ostrości są fundamentalne dla każdego fotografa, aby skutecznie realizować zamierzone efekty wizualne.
Pytanie 38

Która z poniższych par barw stanowi największy kontrast kolorystyczny?

A. czerwony i zielony
B. żółty i pomarańczowy
C. czerwony i pomarańczowy
D. niebieski i granatowy
Czerwony i zielony to idealny przykład kolorów, które tworzą najwyższy kontrast kolorystyczny. Wynika to z ich położenia na kole barw: są one kolorami komplementarnymi, co oznacza, że znajdują się naprzeciwko siebie. Ta komplementarność powoduje, że zestawienie tych dwóch barw jest wyjątkowo wyraziste i przyciąga uwagę. W praktyce wykorzystuje się to w designie, reklamie oraz sztuce, gdzie celem jest zwrócenie uwagi na konkretne elementy. W kontekście kolorów RGB, czerwony ma wartość (255, 0, 0), a zielony (0, 255, 0). Różnica w ich wartościach składowych jest znaczna, co potęguje wrażenie kontrastu. Warto zauważyć, że w wielu projektach graficznych, od logo po strony internetowe, stosowanie takich zestawień może zwiększyć czytelność i atrakcyjność wizualną. W przypadku zastosowań w sztuce, kontrast ten potrafi wywołać silne emocje oraz stworzyć wyraziste kompozycje, co jest często wykorzystywane przez malarzy i projektantów.
Pytanie 39

Kompozycja w kształcie trójkąta jest kompozycją

A. diagonalną
B. skośną
C. otwartą
D. zamkniętą
Skośna kompozycja, mimo że może wydawać się atrakcyjna, nie spełnia wymogów kompozycji zamkniętej. Charakteryzuje się ona brakiem wyraźnych granic i może prowadzić do rozproszenia uwagi obserwatora. W przypadku kompozycji otwartej, która pozornie może wyglądać na innowacyjną, również nie tworzy spójnej struktury, gdyż elementy kompozycji są rozmieszczone w sposób, który nie tworzy zamkniętej formy. To podejście może skutkować chaotycznym odbiorem wizualnym. Z kolei kompozycja diagonalna, choć może wprowadzać dynamikę, nie zapewnia stabilności i spójności, które są kluczowe w kontekście kompozycji zamkniętej. Tworząc kompozycje, istotne jest unikanie błędów związanych z interpretacją kształtów i ich funkcji. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do projektów, które są trudne w odbiorze, a ich przesłanie zostaje rozmyte. Dlatego ważne jest, aby projektanci stawiali na kompozycje zamknięte, które nie tylko przyciągają uwagę, ale również jasno komunikują cel i intencje twórcy. Warto również zwrócić uwagę, że w wielu dziedzinach sztuki, takich jak malarstwo czy fotografia, kompozycje zamknięte są stosowane, aby wzmocnić przekaz i wywołać pożądane emocje u odbiorcy.
Pytanie 40

Który filtr oświetleniowy należy zastosować na planie zdjęciowym, aby fotografowany żółty obiekt został zarejestrowany jako zielony?

A. Niebieskozielony.
B. Purpurowy.
C. Szary.
D. Czerwony.
Dobór filtra oświetleniowego to jedna z najważniejszych czynności przy pracy na planie zdjęciowym – szczególnie, gdy zależy nam na celowej zmianie rejestracji kolorów przez aparat fotograficzny czy kamerę. Niebieskozielony filtr działa w taki sposób, że przepuszcza światło z zakresu niebieskiego i zielonego, a jednocześnie blokuje długości fal odpowiadające za kolor żółty. Dzięki temu żółty obiekt, który normalnie jest postrzegany jako jasny i ciepły, zostaje „przefiltrowany” i aparat rejestruje go jako zdominowany przez barwę zieloną właśnie. To jest bardzo użyteczna technika, szczególnie w fotografii czarno-białej i w studiu, gdy zależy nam na zmianie kontrastu pomiędzy różnymi obiektami. Z mojego doświadczenia, w pracy reklamowej czy modowej bardzo często stosuje się tego typu filtry, żeby podkreślić albo zupełnie zmienić charakter produktu na zdjęciu. Branżowo to klasyka – na przykład żółty banan z niebieskozielonym filtrem na światle będzie wyglądał na znacznie bardziej zielony niż w rzeczywistości. Moim zdaniem takie zabiegi pokazują, jak bardzo fizyka światła i wiedza z zakresu barw jest kluczowa w zawodzie fotografa i operatora. No i jeszcze taka ciekawostka – w fotografii analogowej filtry barwne są nieodłącznym elementem kreatywnej pracy z czarno-białym materiałem światłoczułym, a obecnie podobne efekty uzyskuje się też cyfrowo, ale zrozumienie tej techniki zawsze się przydaje.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej