Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:23
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:40

Egzamin zdany!

Wynik: 36/40 punktów (90,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podczas wykonywania zdjęcia owoców na tle koszyka zachowując ostry pierwszy i drugi plan ustalono parametry ekspozycji: – czas naświetlania 1/30 s – przysłona f/8 W celu uzyskania rozmytego tła, przy zachowaniu takiej samej ilości światła padającego na matrycę, należy ustawić parametry:

A. 1/125 s, f/5,6

B. 1/250 s, f/2,8

C. 1/60 s, f/22

D. 1/250 s, f/5,6

Dobrze wybrana odpowiedź, bo właśnie takie parametry pozwolą uzyskać rozmyte tło, zachowując tę samą ekspozycję. Jeśli chcesz mieć rozmyte tło (czyli płytką głębię ostrości), musisz otworzyć przysłonę – czyli wybrać niższą liczbę f, w tym przypadku f/2,8. To jest standardowa praktyka w fotografii portretowej czy produktowej, kiedy chcesz, żeby główny motyw był ostry, a tło miękko się rozmywało. Ale, żeby zdjęcie nie wyszło prześwietlone (bo więcej światła wpada przez szeroko otwartą przysłonę), trzeba skrócić czas naświetlania – i właśnie stąd 1/250 s. W praktyce to jest typowy kompromis – balans światła między przysłoną i czasem ekspozycji zawsze musi się zgadzać, żeby nie „przepalić” lub nie „niedoświetlić” zdjęcia. Ustalając ekspozycję, korzysta się z tzw. zasady wzajemności – jeżeli otwierasz przysłonę o dwa stopnie (np. z f/8 na f/2,8), to czas skracasz o tyle samo stopni (w tym przypadku z 1/30 s do 1/250 s). Moim zdaniem to bardzo praktyczna umiejętność – szybko dobierać parametry zależnie od efektu, jaki chcesz osiągnąć. Fotografowie często automatycznie to wyliczają, ale dobrze jest zrozumieć, co się dzieje „pod maską”. W większości aparatów cyfrowych można to zrobić manualnie lub korzystać z trybu preselekcji przysłony, ale świadomość, jak te ustawienia wpływają na zdjęcie, daje dużo większą kontrolę i kreatywność.

Pytanie 2

W celu uzyskania efektu zmiany ogniskowej obiektywu należy zastosować

A. filtr konwersyjny

B. nasadkę zwielokrotniającą.

C. konwerter.

D. filtr korekcyjny.

Konwerter to specjalistyczne akcesorium optyczne, które faktycznie pozwala na zmianę ogniskowej obiektywu bez konieczności wymiany samego obiektywu. Najczęściej spotyka się dwa rodzaje konwerterów: telekonwertery (powiększające ogniskową, np. 1,4x czy 2x) oraz szerokokątne (zmniejszające ogniskową, czyli tzw. konwertery szerokokątne). Montuje się je bezpośrednio między korpusem aparatu a obiektywem lub – w przypadku niektórych kompaktów – przed obiektywem. To rozwiązanie jest bardzo praktyczne np. w fotografii przyrodniczej, sportowej czy nawet reporterskiej, gdzie liczy się zasięg i elastyczność sprzętu. Moim zdaniem stosowanie konwerterów to duża oszczędność – nie trzeba od razu inwestować w kolejne drogie obiektywy, a można znacząco rozszerzyć możliwości sprzętu. Warto pamiętać, że choć konwerter może delikatnie pogorszyć jakość obrazu czy zmniejszyć jasność, to jednak jest akceptowanym kompromisem w branży, zwłaszcza gdy nie mamy pod ręką dłuższego obiektywu. Jeśli ktoś myśli o pracy w terenie lub zdjęciach dynamicznych, gdzie nie można szybko wymienić szkła, to konwerter to według mnie must-have w plecaku każdego fotografa. Profesjonaliści chętnie korzystają z tej opcji, bo to po prostu praktyczne i zgodne z dobrymi obyczajami branżowymi.

Pytanie 3

W celu wykonania zdjęć reklamowych samochodu w studio z efektem braku perspektywy za obiektem na planie fotograficznym należy zorganizować platformę obrotową oraz

A. stół bezcieniowy.

B. cykloramę.

C. kolumnę reprodukcyjną.

D. system zawieszenia tła.

Cyklorama to taki specyficzny element scenografii w studiu fotograficznym, który pozwala uzyskać efekt „nieskończonego tła”, czyli po prostu nie widać krawędzi ani załamań powierzchni. Właśnie dlatego cyklorama jest wybierana przy fotografowaniu samochodów, zwłaszcza jeśli zależy nam na maksymalnym ograniczeniu widoczności perspektywy za autem. W połączeniu z platformą obrotową daje to ogromną swobodę kadrowania i prezentacji auta pod różnymi kątami bez potrzeby przesuwania pojazdu – wystarczy go obrócić. Cyklorama eliminuje cienie i linie, które mogłyby sugerować obecność ściany czy podłogi, przez co samochód wygląda jakby był zawieszony w przestrzeni. Moim zdaniem, w fotografii reklamowej aut to wręcz standardowa sprawa. W branży automotive używa się cykloram nawet przy dużych samochodach ciężarowych, co jest już wyzwaniem logistycznym. Dodatkowo, przy pracy z cykloramą łatwiej kontrolować światło i uzyskać ten efekt „studyjnej sterylności”, który jest pożądany w reklamach. Fajnie wiedzieć, że ten element wyposażenia jest często pomijany przez osoby początkujące, które próbują uzyskać podobny efekt na zwykłym tle – co niestety kończy się widocznymi granicami lub cieniami.

Pytanie 4

Pomiar odbitego światła wykonuje się, ustawiając światłomierz z miejsca aparatu na

A. aparat fotograficzny

B. źródło światła

C. tło

D. obiekt fotografowany

Pomiar światła odbitego z obiektów fotografowanych jest kluczowym aspektem pracy fotografa, ponieważ pozwala na uzyskanie właściwej ekspozycji i odwzorowania kolorów. Kierując światłomierz na obiekt fotografowany, uzyskujemy pomiar intensywności światła, które jest odbite od obiektu do obiektywu aparatu. Taki pomiar jest bardziej istotny, ponieważ różne obiekty mogą mieć różną zdolność do odbicia światła, co wpływa na finalny efekt fotografii. Na przykład, czarne przedmioty pochłaniają większą część światła, podczas gdy jasne refleksyjne powierzchnie mogą wprowadzać zniekształcenia w pomiarze, jeśli kierujemy światłomierz na źródło światła. Standardy branżowe zalecają używanie matrycowych światłomierzy, które dostosowują pomiar do różnych scenariuszy, co pozwala na precyzyjne dostosowanie parametrów ekspozycji. Działania te są zgodne z praktykami zalecanymi przez profesjonalistów, aby zapewnić najlepszą jakość zdjęć w różnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 5

Gdy liczba przewodnia lampy błyskowej LP=42 przy ISO 100, a wartość przesłony wynosi f/8, z jakiej odległości powinno się oświetlić fotografowany obiekt?

A. 1 m

B. 30 m

C. 15 m

D. 5 m

Poprawna odpowiedź wynika z zastosowania zasady dotyczącej liczby przewodniej lampy błyskowej, która określa, jak daleko możemy oświetlić obiekt przy danym ustawieniu ISO i wartości przysłony. Liczba przewodnia (LP) wynosząca 42 przy ISO 100 oznacza, że przy pełnym otwarciu przysłony (f/1.0) możemy uzyskać oświetlenie na odległość 42 metrów. Jednak przy ustawieniu przysłony f/8, musimy uwzględnić, że każda zmiana wartości przysłony wpływa na ilość światła docierającego do matrycy. Przysłona f/8 zmniejsza ilość światła o 3 stopnie (f/1, 1.4, 2, 2.8, 4, 5.6, 8). Aby obliczyć odległość, musimy podzielić liczbę przewodnią przez wartość przysłony: 42 / 8 = 5.25 m. Ponieważ zaokrąglamy do najbliższej dostępnej opcji, odpowiedzią jest 5 m. Tego typu obliczenia są kluczowe w praktyce fotograficznej i pozwalają na poprawne ustawienie parametrów oświetlenia, co jest istotne w różnych sytuacjach, zwłaszcza w fotografii portretowej oraz produktowej.

Pytanie 6

Najlepiej do zdjęć makro zastosować lampę

A. zewnętrzną dedykowaną

B. błyskową studyjną

C. wbudowaną

D. pierścieniową

Lampa pierścieniowa to jedno z najlepszych rozwiązań do fotografii makro, ponieważ zapewnia równomierne oświetlenie obiektu, eliminując cienie i refleksy. Jej konstrukcja pozwala na zachowanie odpowiedniej odległości od obiektu, co jest kluczowe w przypadku zdjęć makro, gdzie detale są niezwykle ważne. Pierścieniowe lampy LED mogą być regulowane pod względem intensywności i barwy światła, co pozwala na dostosowanie oświetlenia do różnych warunków i tematów. Dodatkowo, wykorzystanie lampy pierścieniowej w połączeniu z obiektywami makro pozwala na uzyskanie wyraźnych i szczegółowych zdjęć, co jest zgodne z dobrą praktyką w tej dziedzinie. Warto również zauważyć, że takie oświetlenie może być stosowane do różnych tematów, od fotografii przyrodniczej po produktową, co czyni je niezwykle uniwersalnym narzędziem w aparacie fotograficznym.

Pytanie 7

Na fotografii największe wrażenie kontrastu walorowego stworzy połączenie kolorów

A. niebieskiego i czerwonego.

B. białego i czarnego.

C. niebieskiego i żółtego.

D. białego i szarego.

Kontrast walorowy to w fotografii różnica pomiędzy najjaśniejszymi a najciemniejszymi partiami obrazu, czyli po prostu kontrast pomiędzy światłem a cieniem. Połączenie białego i czarnego daje absolutnie największy możliwy kontrast walorowy, bo to są dwa skrajne punkty na skali szarości. W praktyce, jeśli na czarno-białym zdjęciu zestawisz te dwa kolory, automatycznie przyciągasz wzrok widza, bo ludzkie oko wyłapuje takie mocne przeciwstawienia najszybciej. Takie podejście jest często wykorzystywane w fotografii portretowej, fotografii produktowej czy nawet w fotografii ulicznej, gdzie chcemy mocno zaakcentować postać lub przedmiot na tle tła. Fotografowie, szczególnie ci inspirujący się klasyką, celowo szukają takich sytuacji, bo kontrast bieli i czerni „czyści” kompozycję i pozwala skupić się na sednie kadru. Moim zdaniem, znajomość tego zjawiska przydaje się nie tylko w fotografii cyfrowej, ale też tradycyjnej, bo światło i cień zawsze będą fundamentem dobrego obrazu. Warto też wiedzieć, że w branży graficznej czy projektowej ten sam mechanizm wykorzystuje się np. w logotypach, kiedy zależy nam na czytelności nawet w minimalnych rozmiarach. Wielu znanych fotografów, jak choćby Ansel Adams, opierało całą swoją technikę na maksymalnym wykorzystaniu kontrastu tonalnego – to jest właśnie różnica pomiędzy bielą a czernią. W praktyce – jak chcesz, by coś „wyskoczyło” z fotografii, zestaw biel i czerń.

Pytanie 8

Podczas robienia zdjęcia w amerykańskim ujęciu, trzeba skadrować postać modela na wysokości jego

A. klatki piersiowej

B. kolan

C. ramion

D. stóp

Wybór kolan jako punktu kadrowania w planie amerykańskim jest zgodny z zasadami kompozycji w fotografii, które nakazują umieszczanie głównych elementów na linii, która jest naturalnie atrakcyjna dla oka. Plan amerykański, znany również jako plan do kolan, ma na celu ukazanie postaci modela w sposób, który zachowuje równowagę pomiędzy jego sylwetką a otoczeniem. Skadrowanie na wysokości kolan pozwala na uwypuklenie detali odzieży oraz dynamiki postawy, co jest kluczowe w modzie oraz portrecie. W praktyce, stosując ten kadr, możemy również lepiej uchwycić gesty i ruchy, co dodaje dynamiki do ujęcia. Przykładowo, w sesjach modowych, gdzie istotne są zarówno detale stylizacji, jak i naturalne zachowanie modela, plan amerykański umożliwia głębsze zaangażowanie widza w przedstawianą narrację wizualną. Takie podejście jest zgodne z szeroko akceptowanymi standardami w branży fotograficznej.

Pytanie 9

W celu uniknięcia na zdjęciu efektu poruszenia należy podczas rejestracji obrazu przy długim czasie ekspozycji użyć

A. lampy błyskowej.

B. statywu z głowicą.

C. adaptera.

D. konwertera.

Statyw z głowicą to absolutna podstawa, jeśli chodzi o fotografowanie przy dłuższych czasach ekspozycji. W praktyce chodzi o to, że im dłużej migawka pozostaje otwarta, tym większe ryzyko, że nawet minimalny ruch aparatu spowoduje nieostre zdjęcie, czyli tak zwane poruszenie. Statyw – najlepiej właśnie ze stabilną głowicą – eliminuje ten problem, bo utrzymuje aparat w absolutnym bezruchu przez cały okres naświetlania. To nie jest przypadkowe zalecenie, w zasadzie w każdej publikacji branżowej dotyczącej technik fotograficznych (czy to książki, czy poradniki internetowe) statyw uznawany jest za pierwsze i najważniejsze narzędzie w fotografii nocnej, krajobrazowej czy produktowej. Do tego dochodzą takie triki jak korzystanie z samowyzwalacza czy wężyka spustowego, żeby nawet dotyk palca nie wprowadził drgań. Często na planie zdjęciowym korzysta się z profesjonalnych statywów z głowicami kulowymi, bo pozwalają one bardzo precyzyjnie ustawić kadr, a sprzęt jest stabilny nawet w trudnych warunkach terenowych. Moim zdaniem, jeśli ktoś poważnie myśli o robieniu zdjęć przy słabym świetle czy z długim czasem, to bez porządnego statywu ani rusz. Warto o tym pamiętać, bo to taki fotograficzny fundament, bez którego ciężko osiągnąć dobre efekty.

Pytanie 10

Podczas wykonywania zdjęć przyrodniczych z użyciem teleobiektywu i obiektywu lustrzanego w celu stabilizacji pracy aparatu należy zastosować

A. kolumnę reprodukcyjną

B. telekonwerter.

C. statyw kolumnowy.

D. monopod z głowicą kulową.

Monopod z głowicą kulową to naprawdę praktyczne i bardzo często wybierane rozwiązanie przez fotografów przyrodniczych pracujących z długimi teleobiektywami lub obiektywami lustrzanymi. Jego główną zaletą jest wyraźne zwiększenie stabilności aparatu podczas fotografowania z dużą ogniskową – co, nie ukrywajmy, ma ogromny wpływ na ostrość zdjęć i ogranicza ryzyko poruszenia, zwłaszcza przy dłuższych czasach naświetlania. Monopod daje dużo większą mobilność niż statyw – łatwo się go przestawia, można się szybko przemieścić za zwierzęciem czy zmienić kadr, a przy tym zachować wsparcie dla ciężkiego sprzętu. Głowica kulowa umożliwia płynną zmianę kąta nachylenia aparatu, co jest wręcz nieocenione, gdy trzeba szybko zareagować na ruch sfotografowanego zwierzęcia. W praktyce wielu zawodowych fotografów dzikiej przyrody wręcz nie wyobraża sobie pracy bez monopodu – szczególnie w terenie, gdzie liczy się szybkość i możliwość szybkiego ustawienia sprzętu. Wybierając monopod, warto zwrócić uwagę na jego nośność i jakość głowicy, bo przy ciężkich obiektywach to naprawdę robi różnicę. Z mojego doświadczenia wynika, że taki zestaw faktycznie ułatwia życie i pozwala skupić się na kompozycji kadru, a nie na walce z ciężarem aparatu.

Pytanie 11

W celu uzyskania na zdjęciu efektu „zamrożenia ruchu” siatkarza w wyskoku należy przede wszystkim ustawić

A. dużą liczbę przysłony.

B. długi czas otwarcia migawki.

C. krótki czas otwarcia migawki.

D. małą liczbę przysłony.

Wybranie krótkiego czasu otwarcia migawki to zdecydowanie klucz do uzyskania efektu zamrożenia ruchu w fotografii sportowej, zwłaszcza przy dynamicznych dyscyplinach takich jak siatkówka. Krótki czas naświetlania, na przykład 1/1000 sekundy albo nawet szybciej, sprawia, że aparat rejestruje tylko bardzo krótki wycinek ruchu – to zatrzymuje siatkarza w powietrzu bez rozmycia. Takie ustawienie jest standardem w fotografii sportowej i reportażowej, gdzie często zależy nam na maksymalnej ostrości dynamicznego obiektu. Z mojego doświadczenia, szczególnie w halach sportowych, trzeba też pamiętać o odpowiedniej czułości ISO i jasności obiektywu, bo światła zazwyczaj jest mało, a przy krótkim czasie migawki łatwo o niedoświetlenie zdjęcia. Profesjonalni fotografowie często używają wtedy jasnych obiektywów (np. f/2.8 lub nawet jaśniejszych) oraz podnoszą ISO, żeby zachować dobrą ekspozycję. Warto też pamiętać, że takie ustawienia pozwalają uwidocznić detale, takie jak napięcie mięśni czy wyraz twarzy zawodnika, co daje zdjęciu dodatkową dynamikę i siłę przekazu. Efekt zamrożenia ruchu to nie tylko estetyka, ale i sposób na przekazanie emocji oraz momentów, których ludzkie oko nie potrafi wyłapać w rzeczywistości. Moim zdaniem, umiejętne korzystanie z krótkiego czasu migawki to jedna z podstawowych umiejętności każdego fotografa sportowego.

Pytanie 12

Mieszek pozwala na wykonywanie zdjęć w dużej skali odwzorowania?

A. budowli.

B. widoków.

C. ludzi.

D. owadów.

Wybór owadów jako obiektu fotografowania w dużej skali odwzorowania jest poprawny, ponieważ tego typu fotografia, znana jako makrofotografia, umożliwia uchwycenie detali, które są niedostrzegalne gołym okiem. Mieszek, w kontekście fotografii, odnosi się do obiektywu używanego w makrofotografii, który pozwala na bliskie zbliżenie i szczegółowe odwzorowanie małych obiektów, takich jak owady. Przykładowo, fotografowanie pszczół w ich naturalnym środowisku pozwala na uchwycenie nie tylko ich kolorów, ale także subtelnych detali, takich jak tekstura ciała, co jest niezwykle istotne w dokumentowaniu różnorodności biologicznej. Dobrą praktyką w makrofotografii jest użycie statywu i źródła światła, co poprawia jakość zdjęć oraz pozwala na dłuższe czasy naświetlania bez ryzyka poruszenia obrazu. Osobom zajmującym się nauką lub hobbystom, którzy chcą uwiecznić owady, zaleca się również korzystanie z obiektywów makro o dużej przysłonie, co pozwala na uzyskanie efektu bokeh, podkreślającego główny obiekt i redukującego niepożądane tło.

Pytanie 13

W jakim typie pomiaru światła czujnik pozyskuje od 60% do 90% danych ze środkowego obszaru kadru, a resztę z reszty jego fragmentów?

A. Wielopunktowym.

B. Centralnie ważonym.

C. Matrycowym.

D. Punktowym.

Odpowiedź 'Centralnie ważonym' jest poprawna, ponieważ w tym trybie pomiaru światła czujnik koncentruje się głównie na środkowej części kadru, zbierając od 60% do 90% informacji z tego obszaru. Pozostałe dane pochodzą z krawędzi kadru, co pozwala na uzyskanie równowagi między ekspozycją a szczegółowością obrazu. W praktyce, tryb centralnie ważony jest powszechnie stosowany w sytuacjach, gdzie główny obiekt znajduje się w centrum kadru, co umożliwia dokładniejsze odwzorowanie jego tonalności i jasności. Na przykład, w fotografii portretowej, gdy osoba stoi na tle, tryb ten zapewnia, że twarz będzie odpowiednio naświetlona, nawet jeśli tło jest znacznie jaśniejsze lub ciemniejsze. Standardy pomiaru ekspozycji w aparatach fotograficznych i kamerach, takie jak te opracowane przez producentów sprzętu, często podkreślają znaczenie trybu centralnie ważonego w kontekście uzyskiwania naturalnych i realistycznych kolorów w zdjęciach.

Pytanie 14

Jeśli na fotografii za osobą widoczny jest długi i wyrazisty cień, to jakie można wysnuć przypuszczenie co do momentu jego wykonania?

A. pochmurny dzień wieczorem

B. słoneczny dzień wczesnym rankiem

C. słoneczny dzień w godzinach południowych

D. pochmurny dzień w godzinach popołudniowych

Odpowiedzi, które wskazują na pochmurne dni, są błędne, ponieważ w takich warunkach zjawisko długiego i ostrego cienia nie występuje. Pochmurne niebo sprawia, że światło słoneczne jest rozproszone, co prowadzi do znacznie krótszych i mniej wyraźnych cieni. W przypadku odpowiedzi związanych z dniem pochmurnym, błędne jest również założenie, że cienie mogą być długie, co może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia, jak działa naturalne oświetlenie. Cień jest wynikiem blokady promieni słonecznych przez obiekt. W przypadku słonecznego dnia w południe, kąt padania światła jest prostopadły do ziemi, co prowadzi do znacznie krótszych cieni, a nie długich i ostrych. Ponadto, wybór pory dnia jest kluczowy, a nieodpowiednie oszacowanie czasu wykonania zdjęcia może skutkować niezamierzonymi efektami. W praktyce, aby zrozumieć dynamikę światła, warto znać podstawowe zasady fotografii, takie jak zasada trójpodziału oraz zasady związane z oświetleniem, które są fundamentem sztuki fotograficznej i pozwalają na lepsze uchwycenie zamierzonych efektów wizualnych.

Pytanie 15

W trybie priorytetu przysłony (A/Av) fotograf ustawia

A. czas naświetlania, a aparat dobiera wartość przysłony

B. wartość przysłony, a aparat dobiera czas naświetlania

C. czułość ISO, a aparat dobiera czas naświetlania i przysłonę

D. balans bieli, a aparat dobiera pozostałe parametry ekspozycji

W trybie priorytetu przysłony (A/Av) fotograf ma pełną kontrolę nad wartością przysłony, co pozwala mu na decydowanie o głębi ostrości w kadrze. Ustawiając przysłonę, fotograf wpływa na ilość światła wpadającego do aparatu oraz na to, jak bardzo tło będzie rozmyte lub ostre. Im mniejsza wartość przysłony (np. f/1.8), tym większa ilość światła wpada do obiektywu, a także mniejsza głębia ostrości, co jest idealne do portretów, gdzie chcemy, aby tło było rozmyte. Z kolei przy większej wartości przysłony (np. f/16) uzyskujemy większą głębię ostrości, co jest przydatne w fotografii krajobrazowej, gdzie chcemy, aby wszystko od pierwszego planu po horyzont było ostre. Warto również dodać, że aparat automatycznie dobiera czas naświetlania, aby zrównoważyć ekspozycję, co stanowi wygodę dla fotografa, który może skupić się na artystycznych aspektach fotografii. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami i standardami w fotografii, pozwalając na twórcze wyrażenie wizji bez zbędnej komplikacji związanej z ręcznym ustalaniem wszystkich parametrów.

Pytanie 16

W aparacie lustrzanym, podczas robienia zdjęcia, obraz w wizjerze staje się na chwilę niewidoczny, ponieważ

A. zamyka się migawka

B. otwiera się przesłona

C. ustawia się ostrość

D. zmienia się ustawienie lustra

W kontekście niewidoczności obrazu w wizjerze lustrzanki jednoobiektywowej ważne jest zrozumienie, że nie jest to spowodowane zamykaniem migawki, ustawianiem ostrości czy otwieraniem przesłony. Te procesy są istotne, ale odbywają się w innych momentach cyklu pracy aparatu. Zamknięcie migawki ma miejsce po zarejestrowaniu zdjęcia, co skutkuje chwilowym brakiem obrazu, jednak nie jest to bezpośrednia przyczyna niewidoczności w wizjerze w czasie, gdy zdjęcie jest robione. Ustawianie ostrości jest procesem, który zazwyczaj odbywa się przed wykonaniem zdjęcia i nie wpływa na widoczność obrazu w wizjerze w momencie naciśnięcia spustu. Podobnie otwieranie przesłony ma na celu kontrolę ilości światła padającego na matrycę, a nie powoduje zniknięcia obrazu w wizjerze. Typowym błędem myślowym w tej kwestii jest mylenie momentów działania poszczególnych mechanizmów aparatu i ich wpływu na widok w wizjerze. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla pełnego zrozumienia działania lustrzanek jednoobiektywowych oraz efektywnego korzystania z nich w praktyce fotograficznej.

Pytanie 17

Który typ obiektywu powinno się zastosować do uchwycenia dużej sceny na świeżym powietrzu z bliskiej odległości?

A. Teleobiektywu

B. Standardowego

C. Szerokokątnego

D. Makro

Szerokokątne obiektywy są idealnym wyborem do fotografowania obszernych scen, zwłaszcza w plenerze. Dzięki większemu kątowi widzenia, który często wynosi od 24 mm do 35 mm w przypadku obiektywów pełnoklatkowych, pozwalają one na uchwycenie większej ilości szczegółów w kadrze. Tego rodzaju obiektywy są szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy fotografujemy z bliskiej odległości, na przykład podczas uwieczniania architektury, krajobrazów czy wydarzeń na świeżym powietrzu. Użycie szerokokątnego obiektywu zwiększa głębię ostrości, co pozwala na uzyskanie wyraźnych zdjęć zarówno bliskich obiektów, jak i tych znajdujących się w tle. Dodatkowo, szerokokątne obiektywy często posiadają konstrukcję minimalizującą zniekształcenia, co sprawia, że zdjęcia są bardziej naturalne i estetyczne. Warto wspomnieć, że techniki kompozycyjne, takie jak zasada trójpodziału, w połączeniu z szerokokątnym obiektywem, mogą znacząco podnieść jakość uchwyconych kadrów, co czyni go standardem w profesjonalnej fotografii plenerowej.

Pytanie 18

W jakim typie pomiaru światła czujnik rejestruje od 60% do 90% danych z centralnej części kadru, a pozostałą część z innych obszarów?

A. W pomiarze matrycowym

B. W pomiarze wielopunktowym

C. W pomiarze centralnie ważonym

D. W pomiarze punktowym

Pomiar centralnie ważony jest techniką, która zbiera większość informacji świetlnych ze środkowej części kadru, skoncentrowując się na obszarze, gdzie najczęściej znajduje się główny obiekt fotografowany. Zwykle czujnik w tym trybie zbiera od 60% do 90% danych z centralnej części kadru, co oznacza, że obszar ten ma największe znaczenie w obliczeniach ekspozycji. Dzięki temu pomiar ten jest szczególnie efektywny w fotografii portretowej lub przy zdjęciach, gdzie kluczowym elementem jest postać znajdująca się w centrum kadru. W praktyce, użycie tego trybu pozwala na uzyskanie właściwej ekspozycji, eliminując wpływ intensywnego światła lub ciemnych obszarów na brzegach kadru. W aparatach cyfrowych, tryb centralnie ważony jest preferowany w sytuacjach, gdzie obiekt jest wyraźnie zdefiniowany, a otoczenie ma mniejsze znaczenie. Warto znać tę technikę, gdyż jej zastosowanie może znacznie podnieść jakość zdjęć w wielu rodzajach fotografii, zwłaszcza w warunkach, gdzie kontrasty są wyraźne.

Pytanie 19

Do wykonania profesjonalnego retuszu portretowego najważniejszą techniką jest

A. wyrównanie histogramu

B. separacja częstotliwości

C. filtr wyostrzający

D. konwersja do skali szarości

Separacja częstotliwości to technika, która odgrywa kluczową rolę w profesjonalnym retuszu portretowym. Umożliwia ona oddzielenie niskich częstotliwości (np. koloru i tonów skóry) od wysokich częstotliwości (detale, takie jak zmarszczki czy struktura skóry). Dzięki temu, retuszer może na przykład wygładzić skórę, minimalizując niedoskonałości, jednocześnie zachowując szczegóły, które nadają portretowi naturalny wygląd. Gdybyśmy użyli jedynie tradycyjnych metod, takich jak wyostrzanie czy wyrównanie histogramu, moglibyśmy uzyskać nienaturalny efekt, który zrujnowałby jakość obrazu. W branży fotograficznej separacja częstotliwości stała się standardem, a jej umiejętne stosowanie pozwala na tworzenie obrazów o wysokiej jakości, które spełniają oczekiwania zarówno fotografów, jak i ich klientów. Przykładowo, w przypadku portretów, gdzie kluczowa jest zarówno estetyka, jak i autentyczność, ta technika pozwala na lepszą kontrolę nad efektem końcowym i dostosowywanie detali w zależności od potrzeb projektu. Warto zaznaczyć, że separacja częstotliwości wymaga pewnej wprawy, ale jest to umiejętność, która znacznie poprawia finalny efekt retuszu.

Pytanie 20

Aby uzyskać kolorowe slajdy małych obiektów na materiale fotograficznym w skali 5:1, niezbędne jest przygotowanie analogowej lustrzanki

A. z obiektywem makro oraz filmem negatywowym kolorowym

B. z obiektywem o długiej ogniskowej oraz filmem negatywowym kolorowym

C. z obiektywem makro oraz filmem barwnym odwracalnym

D. z obiektywem o długiej ogniskowej oraz filmem barwnym odwracalnym

Wybór obiektywu makro oraz filmu odwracalnego barwnego jest super. Obiektywy makro są stworzone do robienia zdjęć małych rzeczy z bliska, a to jest mega ważne przy skali 5:1. Dzięki nim można uzyskać naprawdę ostre i szczegółowe zdjęcia, a to w makrofotografii ma ogromne znaczenie. Film odwracalny barwny, jaki znasz z slajdów, daje pełną gamę kolorów i wysoką jakość, więc świetnie nadaje się do uchwycenia detali. Jak już wiesz, połączenie tych dwóch rzeczy pozwala robić zachwycające slajdy, które pięknie pokazują kolory i szczegóły małych obiektów. No i używanie statywu to dobry pomysł, zwłaszcza przy dłuższych czasach naświetlania - daje to większą stabilność, co w makrofotografii ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 21

W której technice zostało wykonane zdjęcie morza?

A. Wysoki klucz.

B. Niski klucz.

C. Relief.

D. Izohalia.

Fotografia morza przedstawiona na zdjęciu została wykonana w technice wysokiego klucza. Wysoki klucz (high key) to sposób oświetlania i ekspozycji zdjęcia, który polega na uzyskaniu jasnej, pełnej światła sceny z minimalną ilością głębokich cieni. W tej technice najważniejsze jest równomierne oświetlenie, często z wykorzystaniem naturalnego światła lub mocnych lamp studyjnych. Dzięki temu zdjęcia wydają się lekkie, przejrzyste i pozytywne, co w praktyce znakomicie sprawdza się w fotografii krajobrazowej, zwłaszcza nadmorskiej, gdzie dominuje jasny piasek, błękitne niebo i rozświetlone fale. Moim zdaniem taki styl świetnie podkreśla letni klimat i świeżość zdjęć z plaży, ale wymaga też pewnego wyczucia – łatwo prześwietlić biel piasku lub nieba. Standardem branżowym jest pilnowanie, by nie utracić szczegółów w najjaśniejszych partiach, dlatego dobry fotograf korzysta z histogramu oraz kompensacji ekspozycji. Wysoki klucz daje również efekt czystości i lekkości, co bywa wykorzystywane w reklamach, katalogach turystycznych i wszędzie tam, gdzie chcemy pokazać pozytywną, jasną stronę pejzażu. W praktyce, gdy patrzę na to zdjęcie, widać, że zastosowano właśnie tę metodę – wszystko jest doświetlone, kontrasty są łagodne, a całość wygląda bardzo naturalnie i przyjemnie.

Pytanie 22

Technika focus stacking w fotografii makro służy do

A. zmniejszenia efektu drgań aparatu

B. redukcji zniekształceń optycznych obiektywu

C. zwiększenia głębi ostrości poprzez łączenie wielu zdjęć

D. uzyskania większego powiększenia obiektu

Technika focus stacking w fotografii makro jest niezwykle przydatna, gdyż pozwala na zwiększenie głębi ostrości poprzez łączenie wielu zdjęć wykonanych na różnych ustawieniach ostrości. W fotografii makro, gdzie obiekty są często bardzo małe i wymagają dużej precyzji, standardowa głębia ostrości może być niewystarczająca. Dzięki focus stacking możemy uzyskać obraz, w którym wszystkie detale są ostre, co jest kluczowe w tej dziedzinie. Proces polega na zrobieniu kilku zdjęć tej samej sceny, każde z ustawieniem ostrości na innym elemencie, a następnie połączeniu tych zdjęć w programie graficznym, takim jak Photoshop czy specjalistyczne oprogramowanie do obróbki zdjęć. W praktyce, technika ta jest szeroko stosowana przez fotografów przyrody oraz entuzjastów makrofotografii, którzy chcą uchwycić detale kwiatów, owadów czy innych małych obiektów w najlepszej jakości. Stosując focus stacking, warto pamiętać o stabilnym statywie i wykorzystaniu samowyzwalacza lub pilota, aby zminimalizować drgania aparatu podczas robienia zdjęć.

Pytanie 23

Aby zlokalizować zanieczyszczenia podczas samodzielnego czyszczenia matrycy aparatu fotograficznego, należy zrobić zdjęcie

A. mozaiki.

B. czarnej kartki.

C. jednolitej jasnej powierzchni.

D. przez filtr polaryzacyjny.

Wykonanie zdjęcia jednolitej jasnej powierzchni jest najskuteczniejszym sposobem na lokalizację zabrudzeń na matrycy aparatu fotograficznego. Dlatego, gdy fotografujemy jednolitą jasną powierzchnię, wszelkie zabrudzenia, kurz czy plamy stają się wyraźnie widoczne jako ciemniejsze punkty na zdjęciu. Ta metoda pozwala na łatwe zidentyfikowanie problematycznych obszarów, co jest kluczowe przed przystąpieniem do czyszczenia matrycy. Zgodnie z dobrymi praktykami w branży fotograficznej, zaleca się użycie jednolitego tła, takiego jak biały lub jasnoszary karton, aby uzyskać jak najbardziej jednolitą iluminację. Ważne jest także, aby zdjęcie wykonane było przy zamkniętej przysłonie (np. f/16 lub f/22), co zwiększa głębię ostrości i uwydatnia zabrudzenia. Praktyka ta nie tylko ułatwia zadanie, ale także minimalizuje ryzyko uszkodzenia matrycy, które może wystąpić w przypadku niewłaściwego czyszczenia. Warto pamiętać, że profesjonalni fotografowie często stosują tę technikę jako część regularnej konserwacji sprzętu.

Pytanie 24

Który modyfikator należy wybrać do wykonania zdjęcia studyjnego, aby uzyskać efekt rozproszonego światła?

A. Blendę dyfuzyjną.

B. Strumienicę.

C. Blendę srebrną.

D. Wrota.

Blenda dyfuzyjna to absolutny klasyk w pracy studyjnej, kiedy zależy nam na miękkim, rozproszonym świetle. W fotografii studyjnej najczęściej właśnie jej używa się po to, żeby światło padające na modela czy przedmiot nie było ostre, nie rzucało mocnych cieni ani nie dawało kontrastowych przejść. Z mojego doświadczenia, blenda dyfuzyjna świetnie sprawdza się zarówno przy portretach, jak i zdjęciach produktowych, bo pozwala uzyskać ten charakterystyczny, naturalny look. Działa trochę jak chmurka na niebie – rozprasza światło i sprawia, że wszystko wydaje się łagodniejsze. Branżowe standardy też to potwierdzają – praktycznie każdy profesjonalny fotograf ma blendę dyfuzyjną w swoim arsenale. Warto pamiętać, że blenda dyfuzyjna występuje w różnych rozmiarach, więc można ją dopasować do każdej sytuacji. Często nazywa się ją też translucentną, bo przepuszcza światło, ale je zmiękcza. Efekt? Skóra na zdjęciach wygląda delikatniej, zmarszczki czy niedoskonałości mniej rzucają się w oczy, a światło ładnie owija się wokół kształtów. To podstawowe narzędzie, jeśli chodzi o subtelność i profesjonalizm w studyjnej fotografii światłem ciągłym lub błyskowym.

Pytanie 25

Bracketing ekspozycji to technika polegająca na

A. naprzemiennym używaniu światła naturalnego i sztucznego

B. stosowaniu filtrów korekcyjnych do zmiany temperatury barwowej

C. wykorzystaniu kilku różnych obiektywów do tego samego ujęcia

D. wykonaniu serii zdjęć tego samego kadru z różnymi parametrami ekspozycji

Bracketing ekspozycji to technika, która polega na wykonaniu serii zdjęć tego samego kadru z różnymi ustawieniami ekspozycji. Dzięki temu fotograf ma możliwość uchwycenia idealnego momentu, gdy światło jest odpowiednio zbalansowane, co jest szczególnie przydatne w trudnych warunkach oświetleniowych. Przykładem zastosowania tej techniki może być fotografowanie krajobrazów, gdzie zmienne warunki atmosferyczne mogą wpłynąć na ekspozycję. Warto wiedzieć, że bracketing zdjęć można wykorzystać nie tylko do uzyskania lepszej ekspozycji, ale także do późniejszego łączenia zdjęć w postprodukcji, co jest podstawą techniki HDR (High Dynamic Range). W praktyce, fotograf ustawia aparat na statywie, wykonuje zdjęcia z różnymi czasami naświetlania (np. -1 EV, 0 EV, +1 EV), co pozwala na uchwycenie zarówno cieni, jak i jasnych partii obrazu. Ta metoda ma zastosowanie w wielu dziedzinach fotografii, w tym w fotografii produktowej oraz portretowej, gdzie precyzyjna kontrola nad światłem jest kluczowa.

Pytanie 26

Podaj temperaturę barwową światła słonecznego w godzinach południowych.

A. 2000 K

B. 5500 K

C. 2800 K

D. 3200 K

Wybierając inne wartości temperatury barwowej, można napotkać na różne nieporozumienia dotyczące charakterystyki światła. Odpowiedź 3200 K, na przykład, jest typowa dla światła żarowego, które ma bardziej ciepły, pomarańczowy odcień. Tego rodzaju oświetlenie nie oddaje naturalnych kolorów w sposób, który byłby porównywalny do światła dziennego. Z kolei wartość 2800 K, zbliżona do temperatury barwowej lamp halogenowych, również wprowadza do obrazów nieco ciepłotę, co może zniekształcać postrzeganie kolorów w kontekście naturalnego światła. Odpowiedź 2000 K odnosi się do światła świecowego, które emituje bardzo ciepłe, żółte światło. Takie światło jest zupełnie nieodpowiednie jako punkt odniesienia w kontekście analizy kolorów, ponieważ tworzy silne odcienie, które mogą wprowadzać w błąd przy ocenie rzeczywistych kolorów obiektów. Często błędne odpowiedzi wynikają z nieprzemyślanej analogii do codziennych źródeł światła, które różnią się znacznie od naturalnego światła słonecznego. To prowadzi do mylnego wniosku, że inne źródła światła mogą pełnić tę samą funkcję w kontekście kalibracji kolorów, co jest nieprawdziwe. Zrozumienie różnicy pomiędzy temperaturą barwową a percepcją kolorów jest kluczowe dla operatorów w dziedzinie fotografii, telewizji oraz przy projektowaniu oświetlenia profesjonalnego.

Pytanie 27

Właściwa ekspozycja podczas robienia zdjęcia pejzażu jest następująca: czas naświetlania 1/125 s, przysłona f/5,6. Aby zwiększyć głębię ostrości oraz zachować tę samą ilość światła docierającego do matrycy, jakie powinny być ustawienia ekspozycji?

A. 1/125 s; f/22

B. 1/125 s; f/16

C. 1/30 s; f/16

D. 1/30 s; f/11

Odpowiedzi, które sugerują inne kombinacje czasu naświetlania i przysłony, są niepoprawne z kilku istotnych powodów. Zmiana wartości przysłony na f/16 lub f/22 bez odpowiedniego dostosowania czasu naświetlania prowadzi do niedoświetlenia zdjęcia. Im mniejsza wartość przysłony, tym więcej światła wpada na matrycę, co wpłynie na ekspozycję. Przykładowo, przysłona f/22 znacznie ograniczy ilość światła, co w połączeniu z czasem 1/125 s spowoduje, że zdjęcie będzie zbyt ciemne. Ponadto, większa głębia ostrości przy f/16 jest osiągana kosztem ilości światła, co wymaga dłuższego czasu naświetlania, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję. Nasze błędne rozumienie zasad fotografii może prowadzić do mylnych decyzji; kluczowe jest zrozumienie, że każda zmiana w jednym parametrze wymaga odpowiedniej kompensacji w innych, aby zachować prawidłową ekspozycję. W praktyce, stosowanie zasady przysłony i czasu naświetlania wymaga precyzyjnego obliczenia, aby uniknąć artefaktów, takich jak ziarno czy prześwietlenie, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 28

Czasza beauty dish jest najczęściej stosowana w fotografii

A. krajobrazowej

B. portretowej

C. martwej natury

D. architektonicznej

Czasza beauty dish jest szczególnie cenna w fotografii portretowej dzięki swojej zdolności do tworzenia miękkiego, ale jednocześnie wyrazistego oświetlenia. Jej okrągły kształt i charakterystyczna konstrukcja pozwalają na skoncentrowanie światła na modelu, co skutkuje atrakcyjnym oświetleniem twarzy i podkreśleniem rysów. Beauty dish dostarcza światło, które jest bardziej kierunkowe niż w przypadku tradycyjnych softboxów, co pozwala na uzyskanie subtelnych cieni i wymodelowanie konturów twarzy. Przykładowo, podczas sesji zdjęciowej portretowej, fotograf może ustawić czaszę beauty dish pod kątem, aby uzyskać efekt świetlny, który akcentuje kości policzkowe. Dodatkowo, zastosowanie dyfuzora lub osłony na czaszę może jeszcze bardziej zmiękczyć światło, co jest popularnym podejściem w portretach beauty. Używanie beauty dish jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej, gdzie kluczowe jest zrozumienie, jak zarządzać światłem, aby uzyskać pożądany efekt estetyczny.

Pytanie 29

Który pomiar natężenia światła TTL opiera się na uśrednianiu jasności z całej fotografowanej sceny, z akcentem na centralny obszar kadru?

A. Matrycowy

B. Punktowy

C. Wielosegmentowy

D. Centralnie ważony

Odpowiedź 'Centralnie ważony' jest prawidłowa, ponieważ ten tryb pomiaru natężenia światła koncentruje się na uśrednieniu wartości jasności ze sceny, z uwzględnieniem przede wszystkim środkowego obszaru kadru. To podejście jest szczególnie użyteczne w sytuacjach, gdy główny obiekt fotografowany znajduje się w centrum kadru, co pozwala na uzyskanie odpowiedniej ekspozycji. W praktyce, stosując centralnie ważony pomiar, fotograf może lepiej kontrolować rezultaty w scenariuszach, gdzie kontrasty w oświetleniu są znaczące, a kluczowy element obrazu wymaga odpowiedniego naświetlenia. Warto również zauważyć, że centralnie ważony pomiar jest często preferowany w sytuacjach portretowych, gdzie twarz modela znajduje się zwykle w centrum, a pozostałe tło może być mniej istotne. Zgodnie z dobrymi praktykami, korzystanie z tego rodzaju pomiaru w odpowiednich warunkach znacząco zwiększa szansę na uzyskanie dobrze naświetlonego zdjęcia.

Pytanie 30

W przedstawionej fotografii katalogowej zastosowano oświetlenie

A. przednie.

B. dolne.

C. boczne.

D. górne.

Zastosowanie oświetlenia bocznego w fotografii katalogowej, takiej jak ta przedstawiająca młynek, to naprawdę bardzo skuteczny wybór. Wynika to z tego, że światło padające z boku pozwala mocniej podkreślić kształty, tekstury i wszelkie detale powierzchni fotografowanego przedmiotu. Dzięki temu widoczne są nie tylko kontury, ale także subtelne różnice w strukturze materiału – tutaj dobrze widać, jak światło uwypukla drewno i metaliczne elementy młynka. W branży fotograficznej takie ustawienie światła jest bardzo popularne, zwłaszcza tam, gdzie zależy nam na pokazaniu głębi, trójwymiarowości i faktury produktu. Boczne światło często stosuje się też w fotografii kulinarnej czy produktowej, żeby przedmiot nie wyglądał płasko. Z mojego doświadczenia wynika, że jeśli ktoś chce uzyskać bardziej artystyczny i profesjonalny efekt, boczne światło to zdecydowanie najlepszy wybór. Warto pamiętać, że zgodnie ze standardami branżowymi (np. wytyczne Packshot) oświetlenie boczne pozwala minimalizować odblaski i wydobywać detale, przez co zdjęcie wygląda atrakcyjniej i bardziej zachęca potencjalnego klienta do zakupu.

Pytanie 31

Dla uzyskania efektu prowadzonej rozmowy przy użyciu telefonów komórkowych w kompozycji fotografii zastosowano częściowe odejście od zasady

A. trójpodziału.

B. podziału ukośnego.

C. podziału diagonalnego.

D. złotego podziału.

Trójpodział to jedna z najpopularniejszych zasad kompozycji w fotografii, która pozwala na uzyskanie zrównoważonego i harmonijnego obrazu. Dzieląc kadr na dziewięć równych części przy pomocy dwóch linii poziomych i dwóch pionowych, uzyskujemy cztery punkty przecięcia, znane jako punkty mocne. Umieszczanie kluczowych elementów kompozycji w tych miejscach przyciąga wzrok i nadaje dynamikę zdjęciu. W przypadku prowadzonej rozmowy na telefonach komórkowych, zastosowanie trójpodziału mogłoby skutkować bardziej naturalnym i przyjemnym dla oka rozmieszczeniem osób na fotografii. Jednak w tym przypadku widoczny jest celowy wybór, by nie stosować się ściśle do tej zasady, co dodaje pewnej swobody i dynamiki rozmowie. Przykładem może być ustawienie postaci częściowo poza punktami mocnymi, co może symbolizować ich interakcję oraz zaangażowanie w rozmowę, co jest bardzo istotne w kontekście komunikacji wizualnej. Warto pamiętać, że choć zasady kompozycji są pomocne, ich elastyczne stosowanie może prowadzić do unikalnych efektów artystycznych.

Pytanie 32

Aby uwydatnić kontury obiektu na zdjęciu, należy użyć oświetlenia

A. przednio-bocznego

B. górno-bocznego

C. tylnego

D. dolnego

Oświetlenie tylne w fotografii to naprawdę istotna sprawa. Dzięki niemu możemy pięknie podkreślić kontury obiektów, co jest super widoczne w przypadku różnych przezroczystych rzeczy. Kiedy światło pada z tyłu, powstaje taki efekt halo, który nadaje zdjęciom głębię i sprawia, że wyglądają bardziej trójwymiarowo. Przykład? Fotografując szklane przedmioty, jak wazon czy butelkę, to tylne oświetlenie wydobywa wszystkie detale i strukturę szkła. W fotografii produktowej takie zdjęcia często przyciągają uwagę, bo świetnie uwypuklają cechy produktów. W sztuce i portrecie to tylne światło potrafi dodać dramatyzmu i atmosfery, co czyni sesje zdjęciowe dużo ciekawsze.

Pytanie 33

W celu wykonania zdjęć obiektywem standardowym podczas fotografowania aparatem średnioformatowym na materiale o formacie klatki 6 × 6 cm należy zastosować obiektyw o ogniskowej

A. 50 mm

B. 125 mm

C. 80 mm

D. 180 mm

Bardzo dobre podejście do tematu. Obiektyw o ogniskowej 80 mm to faktycznie standard dla aparatów średnioformatowych z klatką 6 × 6 cm, czyli tzw. 'średniego formatu'. Wynika to z proporcji pomiędzy wielkością klatki a ogniskową, by uzyskać pole widzenia zbliżone do tego, co widzi ludzkie oko. Dla małego obrazka (pełnej klatki 35 mm) tym odpowiednikiem jest 50 mm, co często powoduje nieporozumienia. Ale w średnim formacie, gdzie klatka jest znacznie większa, ogniskowa standardowa przesuwa się właśnie na 80 mm. To ważne, zwłaszcza gdy chodzi o dobór sprzętu do portretu lub fotografii reportażowej. Sam wielokrotnie używałem 80 mm w Hasselbladzie do zdjęć plenerowych i bardzo lubię, jak plastycznie oddaje perspektywę – nie za szeroko, nie za wąsko, taki złoty środek. W branży to ogniskowa, która daje naturalne proporcje i minimalne zniekształcenia, przez co jest wybierana do większości klasycznych zastosowań. Z mojego doświadczenia wynika, że jak ktoś zaczyna przygodę z średnim formatem, to właśnie 80 mm jest najczęściej polecane przez bardziej doświadczonych fotografów. Dla ciekawostki, w systemach innych producentów, np. Mamiya 6×7, standardowa ogniskowa wypada przy 100-110 mm, co też potwierdza, że zawsze trzeba patrzeć na rozmiar matrycy czy filmu. Tak czy inaczej, wybór 80 mm to wybór najbardziej uniwersalny dla 6×6 cm – i to jest ta dobra praktyka branżowa.

Pytanie 34

Który z filtrów fotograficznych najlepiej eliminuje refleksy świetlne na powierzchniach szklanych i wodnych?

A. Polaryzacyjny

B. UV

C. Szary neutralny

D. Połówkowy

Filtr polaryzacyjny jest kluczowym narzędziem w fotografii, zwłaszcza w sytuacjach, gdy istnieje ryzyko odbić na powierzchniach szklanych lub wodnych. Działa on na zasadzie eliminowania niepożądanych refleksów, które mogą zakłócać czytelność obrazu. Umożliwia to uzyskanie bardziej nasyconych kolorów oraz poprawę kontrastu, co jest szczególnie ważne w fotografii krajobrazowej oraz portretowej. Na przykład, gdy fotografujemy scenerię z odbiciem nieba w wodzie, filtr polaryzacyjny sprawia, że odbicie staje się mniej intensywne, co pozwala na lepsze uwydatnienie detali zarówno w wodzie, jak i w otaczającym krajobrazie. Ponadto, w fotografii architektury, filtry te pomagają w eliminacji refleksów na szklanych elewacjach budynków, co pozwala na uzyskanie czystszych i bardziej profesjonalnych zdjęć. Zastosowanie filtra polaryzacyjnego jest więc nie tylko praktycznym rozwiązaniem, ale również zgodnym z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie, co czyni go niezastąpionym narzędziem dla każdego fotografa. Warto pamiętać, że aby uzyskać optymalne rezultaty, filtr ten należy obracać w zależności od kąta padania światła, co daje trzy różne efekty w jednym ujęciu.

Pytanie 35

Ile kolorów może odwzorować głębia 8-bitowa?

A. 256 kolorów

B. 4 kolory

C. 16 kolorów

D. 16,8 miliona kolorów

Głębia 8-bitowa oznacza, że każdy kanał kolorów (czerwony, zielony, niebieski) w systemie RGB może przyjmować 256 różnych wartości (od 0 do 255). W rezultacie, kombinując te trzy kanały, otrzymujemy 256 x 256 x 256, co daje 16,7 miliona kolorów. Niemniej jednak, kolejne konwersje i operacje, takie jak dithering, mogą wpływać na postrzeganą liczbę kolorów, ale podstawowa głębia 8-bitowa daje 256 barw na każdy kanał. Takie odwzorowanie kolorów jest powszechnie stosowane w grafice komputerowej, fotografii cyfrowej oraz w tworzeniu multimediów, co pozwala na wierne przedstawienie rzeczywistych kolorów. Wiele standardów, takich jak sRGB, opiera się na tej koncepcji, co czyni ją kluczowym elementem w pracy z obrazami w różnych zastosowaniach, od web designu po profesjonalną edycję zdjęć.

Pytanie 36

W celu wyostrzenia szczegółów obrazu programu Adobe Photoshop należy zastosować polecenie

A. Błyszczące krawędzie.

B. Maska warstwy.

C. Maska wyostrzająca.

D. Posteryzacja krawędzi.

Maska wyostrzająca to jedno z najbardziej podstawowych i jednocześnie skutecznych narzędzi do poprawiania ostrości zdjęć w Adobe Photoshop. Generalnie polega to na analizie kontrastu sąsiednich pikseli i jego wzmocnieniu, dzięki czemu krawędzie na obrazie stają się bardziej wyraźne, a detale zaczynają się wyróżniać. W praktyce – jeśli robisz np. zdjęcie produktu do sklepu internetowego albo poprawiasz portret, to właśnie maska wyostrzająca pozwala podbić drobne szczegóły, takie jak fakturę skóry czy ostrość elementów tekstylnych, bez wprowadzania nienaturalnych artefaktów czy zniekształceń. Ja sam często korzystam z tej funkcji, bo jest szybka i daje przewidywalne efekty. Z mojego doświadczenia wynika, że najlepiej sprawdza się, gdy operujesz na kopii warstwy – masz wtedy większą kontrolę i możesz dobrać parametry siły wyostrzania, promienia i progu. Warto pamiętać, że przesada może prowadzić do powstawania „halo” wokół krawędzi, więc kluczowa jest umiejętność umiaru. W branży graficznej maska wyostrzająca jest już takim standardem, a jej działanie opiera się na matematycznych filtrach (tzw. Unsharp Mask), co daje przewidywalne, powtarzalne rezultaty. Tak czy inaczej, jeśli chcesz, żeby detale na zdjęciu były naprawdę ostre, to właśnie ta funkcja jest najczęściej polecana przez profesjonalistów.

Pytanie 37

Kiedy wykorzystuje się metodę wielokrotnego błysku w czasie fotografowania?

A. w nocy przy słabym oświetleniu budynków

B. z zastosowaniem efektu sztafażu

C. błyskawic podczas nocnych ujęć

D. na tle słońca

Metoda wielokrotnego błysku to naprawdę fajny sposób na robienie zdjęć w nocy, zwłaszcza gdy fotografujemy mało oświetlone budynki. Dzięki niej zdjęcia wychodzą dobrze naświetlone i widać też szczegóły w ciemnych miejscach. Cała idea polega na tym, że w krótkim czasie zrobimy kilka błysków, co zwiększa ilość światła, które dostaje się do aparatu. To znacznie zmniejsza ryzyko poruszenia zdjęcia, które może zdarzyć się, gdy czekamy na dłuższe naświetlenie. Przykład? Weźmy fotografowanie architektury, gdzie ważne jest uchwycenie detali, jak rzeźby czy ornamenty, nawet w słabym świetle. Fotografowie często sięgają po tę metodę, żeby uzyskać wyraźne zdjęcia, które w innym przypadku wymagałyby statywu czy sporych czasów naświetlania. Dobrze przemyślane ustawienia lamp błyskowych mogą też dodać kontrastu i głębi zdjęciu, co jest super ważne, jeśli chodzi o profesjonalną fotografię architektoniczną.

Pytanie 38

W jakim celu używa się siatki kadrowej (grid) w wizjerze aparatu?

A. Do zwiększenia precyzji w ocenie głębi ostrości

B. Do ułatwienia kompozycji kadru zgodnie z zasadą trójpodziału

C. Do poprawy dokładności ręcznego ustawiania ostrości

D. Do zmniejszenia refleksów świetlnych w wizjerze

Siatka kadrowa, znana również jako grid, jest narzędziem fotograficznym, które pomaga w poprawnym komponowaniu kadru. Jednym z najczęściej stosowanych standardów kompozycji jest zasada trójpodziału, według której obraz dzielimy na dziewięć równych części za pomocą dwóch poziomych i dwóch pionowych linii. Umiejscowienie kluczowych elementów kompozycji wzdłuż tych linii lub na ich przecięciach pomaga w stworzeniu wizualnie bardziej atrakcyjnych i zrównoważonych zdjęć. Taki układ jest zgodny z naturalnym sposobem, w jaki ludzkie oko skanuje obraz, co sprawia, że zdjęcie jest przyjemniejsze do oglądania. Zasada ta jest powszechnie stosowana nie tylko w fotografii, ale również w malarstwie i filmie. Użycie gridu w wizjerze aparatu ułatwia fotografowi szybkie i efektywne zastosowanie tej zasady bez konieczności późniejszego kadrowania podczas postprodukcji. Z mojego doświadczenia, stosowanie siatki kadrowej może znacząco poprawić jakość wizualną zdjęć, zwłaszcza dla osób początkujących, które dopiero uczą się zasad kompozycji.

Pytanie 39

Aby wykonać zbliżenia zdjęć kropli wody, należy użyć obiektywu

A. długoogniskowego

B. makro

C. lustrzanego

D. szerokokątnego

Obiektyw makro jest idealnym narzędziem do fotografowania kropel wody w zbliżeniu, ponieważ jest zaprojektowany specjalnie do rejestrowania detali w skali bliskiej rzeczywistości. Dzięki dużemu powiększeniu oraz krótkiej odległości ostrzenia, obiektywy makro pozwalają uchwycić subtelności, takie jak tekstura powierzchni kropel czy odbicie światła. Przykładowo, używając obiektywu makro, fotograf może zbliżyć się do kropli wody na liściu, by uchwycić nie tylko jej kształt, ale również szczegóły otoczenia odbijające się w wodzie. Dobre praktyki w fotografii makro obejmują również użycie statywu, co stabilizuje aparat i pozwala na precyzyjne kadrowanie oraz uniknięcie drgań. Warto również pamiętać o doświetlaniu sceny, ponieważ przy małych przysłonach, typowych dla obiektywów makro, światło może być ograniczone. Obiektywy makro są dostępne w różnych ogniskowych, co daje fotografowi możliwość wyboru odpowiedniego narzędzia w zależności od rodzaju ujęcia, które chce uzyskać.

Pytanie 40

Zamieszczony na fotografii portret wykonano, wykorzystując oświetlenie

A. boczne.

B. górne.

C. tylne.

D. dolne.

Oświetlenie boczne w portrecie to bardzo charakterystyczna technika, którą łatwo rozpoznać po mocnych kontrastach i wyraźnym modelowaniu twarzy. W tym przypadku światło pada z lewej strony modela, co sprawia, że jedna część twarzy jest dobrze oświetlona, a druga pozostaje w cieniu. Takie rozwiązanie często stosuje się w portretach studyjnych, bo pozwala wydobyć trójwymiarowość i strukturę twarzy. Moim zdaniem, właśnie boczne światło najlepiej podkreśla charakter osoby i nadaje zdjęciu głębię. W praktyce, fotografowie wybierają ten sposób oświetlenia, kiedy zależy im na pokazaniu detali skóry, tekstury ubrania czy nawet na wywołaniu konkretnego nastroju – czasem bardziej tajemniczego albo dramatycznego. Standardy branżowe, chociażby w fotografii portretowej, zalecają stosowanie światła bocznego do podkreślania rysów twarzy czy uzyskania efektu Rembrandta, który jest bardzo ceniony w profesjonalnych sesjach. Najczęściej ustawia się lampę studyjną albo okno pod kątem około 90 stopni względem fotografowanej osoby. Dzięki temu światło nie tylko rzeźbi twarz, ale pozwala uzyskać naturalistyczny efekt i sprawić, że portret nie jest płaski. Z mojego doświadczenia, dobrze ustawione oświetlenie boczne naprawdę robi robotę, szczególnie jeśli chcemy uwypuklić indywidualne cechy modela i pokazać coś więcej niż tylko zwykłe zdjęcie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej