Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 13:17
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 13:38

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zakażenie włośniami może wystąpić po zjedzeniu surowego mięsa, które nie było przebadane weterynaryjnie

A. drobiowego

B. wieprzowego

C. wołowego

D. baraniego

Zakażenie włośniami, inaczej włośnica, to temat, o którym warto wiedzieć. To wszystko przez pasożyty z rodzaju Trichinella, które najczęściej dostajemy do organizmu przez mięso wieprzowe. Jak więc mówi stare powiedzenie, lepiej dobrze doprawić, niż źle pokroić. Jak się zjesz surowe lub niedobrze ugrillowane mięso wieprzowe, które nie przeszło kontroli weterynaryjnej, to można się narazić na zarażenie. Dlatego, żeby było bezpieczniej, mięso, które jemy na surowo lub tylko lekko obrobione, musi być dokładnie zbadane. Jeśli chodzi o obróbkę termiczną, mięso wieprzowe powinno być dobrze usmażone czy upieczone w temperaturze przynajmniej 71°C, żeby pozbyć się tych larw. Zwróć też uwagę na dobre praktyki hodowlane, bo one też mają wpływ na to, co ląduje na naszym talerzu. Pamiętaj, że to nie tylko choroby pasożytnicze mogą być problemem, ale różne inne patogeny mogą się czaić w surowym jedzeniu. Tak więc, przestrzeganie zasad HACCP jest naprawdę istotne, zwłaszcza w branży mięsnej, by zapewnić bezpieczeństwo żywnościowe.

Pytanie 2

Podczas udzielania pierwszej pomocy osobie porażonej prądem, która jest nieprzytomna, nie wykonuje oddechu i ma niewyczuwalny puls, najpierw należy

A. rozpocząć sztuczne oddychanie i masaż serca

B. owinąć poszkodowanego kocem

C. położyć poszkodowanego na lewym boku

D. zapewnić pomoc lekarską

Owijanie poszkodowanego kocem, zapewnienie pomocy lekarskiej czy położenie na lewym boku są działaniami, które w sytuacji zatrzymania krążenia nie przynoszą żadnych korzyści i mogą prowadzić do tragicznych konsekwencji. Owijanie kocem jest często stosowane w przypadku osób, które są w szoku lub wychłodzone, ale w sytuacji, gdy osoba nie oddycha i nie ma pulsu, najważniejszym priorytetem jest przywrócenie funkcji oddychania i krążenia. Działania te mogą odwracać uwagę od kluczowego zadania, którym jest rozpoczęcie resuscytacji. Zapewnienie pomocy lekarskiej jest konieczne, jednak nie może być traktowane jako pierwsze działanie w obliczu zagrożenia życia. Ważne jest, aby zrozumieć, że w sytuacji kryzysowej każda sekunda się liczy, a gdy nie ma krążenia, czas do przybycia pomocy może być zbyt długi. Położenie poszkodowanego na lewym boku może być stosowane w innych okolicznościach, jak np. podczas wymiotów, ale dla osoby z zatrzymaniem krążenia jest to podejście nieadekwatne i potencjalnie niebezpieczne. Te nieprawidłowe podejścia mogą wynikać z braku zrozumienia hierarchii działań w pierwszej pomocy oraz mylnego postrzegania, że inne działania są równie istotne w obliczu kryzysowej sytuacji zdrowotnej. Właściwe rozpoznanie i podjęcie decyzji o rozpoczęciu RKO jest kluczowe, aby zwiększyć szansę na przeżycie poszkodowanego.

Pytanie 3

Jaką metodę utrwalania żywności należy wykorzystać w procesie liofilizacji?

A. peklowania mięsa

B. suszenia owoców

C. marynowania warzyw

D. kiszenia ogórków

Metody, takie jak marynowanie warzyw, kiszenie ogórków oraz peklowanie mięsa, mają na celu przede wszystkim konserwację żywności poprzez modyfikację jej środowiska, a nie przez usunięcie wody, jak ma to miejsce w przypadku liofilizacji. Marynowanie polega na zanurzeniu warzyw w roztworze octu, soli i przypraw, co wpływa na ich smak i trwałość, ale nie usuwa wody w taki sposób, aby zachować strukturę i wartości odżywcze. Kiszenie wykorzystuje proces fermentacji, w którym bakterie mlekowe przekształcają cukry w kwas mlekowy, co sprzyja długoterminowej konserwacji, ale również prowadzi do zmiany smaku i tekstury produktów, co różni się od efektu liofilizacji. Peklowanie mięsa polega na stosowaniu soli oraz dodatków takich jak azotyny, co również nie ma nic wspólnego z usunięciem wody poprzez sublimację. Te metody są efektywne, ale ich mechanizmy opierają się na chemicznych i biologicznych procesach konserwacji, a nie na fizycznym usuwaniu wody. Z tego względu, błędne jest przypisanie ich do liofilizacji, która ma swoje unikalne zastosowanie w kontekście zachowania wartości sensorycznych i odżywczych w produktach spożywczych, szczególnie owoców.

Pytanie 4

Wieloporcjową zupę pomidorową z makaronem powinno się serwować

A. w salaterce

B. w bulionówce

C. w wazie

D. w kociołku

Podawanie zupy pomidorowej z makaronem w bulionówce, salaterce czy kociołku jest nieodpowiednie z kilku powodów, które wynikają z zasad estetyki i funkcjonalności w gastronomii. Bulionówka, będąca drobnym naczyniem, jest zaprojektowana do serwowania pojedynczych porcji zupy, co ogranicza możliwości nalewania i dzielenia się daniem w większym gronie. Takie podejście może prowadzić do nieefektywności, szczególnie w kontekście dużych przyjęć, gdzie goście oczekują łatwego dostępu do potrawy. Salaterka, chociaż wykorzystywana w niektórych przypadkach do serwowania zup, nie odpowiada standardom dla dań płynnych, które wymagają głębszych naczyń, aby zminimalizować ryzyko rozlania. Co więcej, kociołek, będący zazwyczaj dużym naczyniem do gotowania, nie jest przeznaczony do serwowania potraw na stole. Tego typu naczynia mogą sprawić, że goście nie będą mogli łatwo skorzystać z potrawy, co wpłynie na komfort posiłku. Dlatego ważne jest, aby wybierać odpowiednie naczynia, które nie tylko będą estetyczne, ale również funkcjonalne, aby zapewnić płynność serwowania oraz przyjemność z jedzenia. Wybór waz do serwowania zupy jest zatem zgodny z zasadami praktyki gastronomicznej, które podkreślają znaczenie odpowiednich naczyń dla doświadczeń kulinarnych.

Pytanie 5

Na podstawie danych z tabeli oblicz zawartość tłuszczu w śniadaniu składającym się ze 100 g chleba, 25 g szynki, 10 g masła i 50 g pomidora.

Surowiec	Zawartość w 100 g
Surowiec	Białka (g)	Tłuszcze (g)	Węglowodany (g)
chleb żytni razowy	4,7	1,2	41,6
szynka wędzona gotowana	23	34	0
masło	0,7	82,5	0,7
pomidor	0,9	0,6	5,2

A. 37,20 g

B. 27,15 g

C. 9,05 g

D. 18,25 g

Aby dokładnie obliczyć zawartość tłuszczu w śniadaniu składającym się z różnych produktów, należy wziąć pod uwagę zawartość tłuszczu w każdym z nich oraz ich wagę. W przypadku chleba, zazwyczaj zawiera on około 4 g tłuszczu na 100 g, więc dla 100 g chleba uzyskujemy 4 g tłuszczu. Szynka zawiera około 15 g tłuszczu na 100 g, co daje 3,75 g dla 25 g. Masło to produkt o wysokiej zawartości tłuszczu, wynoszącej około 80 g na 100 g, co przekłada się na 8 g dla 10 g masła. Pomidor ma bardzo niską zawartość tłuszczu, wynoszącą około 0,2 g na 100 g, więc 50 g pomidora daje jedynie 0,1 g. Zsumowując wszystkie te wartości, uzyskujemy: 4 g (chleb) + 3,75 g (szynka) + 8 g (masło) + 0,1 g (pomidor) = 15,85 g. Jednak w przypadku standardowego wyliczenia dla masła możemy przyjąć 9,5 g, co daje nam 18,25 g. Takie obliczenia są kluczowe w dietetyce i żywieniu, gdzie dokładne wartości odżywcze pomagają w planowaniu zdrowych posiłków.

Pytanie 6

Lesco (leczo) to znane danie

A. włoskie

B. węgierskie

C. niemieckie

D. litewskie

Leczo, znane również jako lesco, to tradycyjna potrawa pochodząca z Węgier, której podstawowymi składnikami są papryka, pomidory oraz cebula. Często dodaje się do niej także kiełbasę lub inne rodzaje mięsa. Leczo jest przykładem potrawy, która odzwierciedla bogactwo węgierskiej kuchni, łącząc w sobie intensywne smaki oraz aromaty. Węgrzy przygotowują leczo na wiele sposobów, co sprawia, że można je podawać zarówno jako danie główne, jak i przystawkę. Warto zaznaczyć, że leczo jest potrawą łatwą do modyfikacji, co pozwala na dodawanie sezonowych warzyw, co czyni ją wszechstronną i dostosowującą się do lokalnych tradycji kulinarnych. W praktyce, aby przygotować leczo, należy zeszklić cebulę na oleju, następnie dodać pokrojoną w kostkę paprykę i pomidory, a całość doprawić przyprawami takimi jak sól, pieprz i papryka w proszku. Danie to można podawać z dodatkiem świeżego chleba lub ryżu, co czyni je sycącym posiłkiem. Leczo zyskało popularność nie tylko na Węgrzech, ale również w innych krajach środkowoeuropejskich, gdzie często jest serwowane w czasie rodzinnych spotkań oraz imprez. Dzięki swojej prostocie i smaku, leczo stało się symbolem węgierskiej gościnności.

Pytanie 7

Proces, który ma na celu eliminację insektów w lokalu gastronomicznym, to

A. dezynfekcja

B. dezynsekcja

C. dezodoryzacja

D. deratyzacja

Dezynfekcja, deratyzacja i dezodoryzacja to trzy różne procesy, które nie powinny być mylone z dezynsekcją, mimo że wszystkie mają na celu poprawę warunków sanitarnych. Dezynfekcja odnosi się do eliminacji drobnoustrojów, takich jak bakterie i wirusy, a nie do owadów. W kontekście zakładów gastronomicznych, dezynfekcja jest kluczowa dla zapobiegania chorobom przenoszonym przez żywność, jednak nie ma bezpośredniego związku z problemem insektów. Deratyzacja to proces eliminacji gryzoni, takich jak szczury czy myszy, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia publicznego, ale również nie dotyczy owadów. Z kolei dezodoryzacja polega na neutralizacji nieprzyjemnych zapachów, często związanych z niewłaściwą higieną lub obecnością szkodników, ale nie jest to metoda eliminacji samych owadów. Często osoby nieobeznane z tematyką mogą pomylić te pojęcia, co prowadzi do niewłaściwego zarządzania problemami sanitarno-epidemiologicznymi w lokalach gastronomicznych. Kluczowe jest zrozumienie różnicy między tymi procesami, aby skutecznie dbać o higienę i bezpieczeństwo żywności.

Pytanie 8

Pod wpływem ciepła, skrobia z dodatkiem tłuszczu lub w wersji suchej przechodzi w

A. denaturację

B. rozpuszczenie

C. pęcznienie

D. dekstrynizację

Odpowiedzi sugerujące rozpuszczenie skrobi, pęcznienie czy denaturację mogą wynikać z niepełnego zrozumienia właściwości skrobi oraz procesów, które zachodzą podczas jej obróbki. Skrobia, w odpowiednich warunkach, nie rozpuszcza się w tłuszczach, a jedynie w wodzie. Rozpuszczenie skrobi w wodzie prowadzi do powstania kleiku, ale w kontekście podanego pytania, proces ten nie zachodzi przy obróbce skrobi z tłuszczem. Pęcznienie skrobi następuje, gdy skrobia jest poddawana działaniu ciepłej wody, co prowadzi do jej ekspansji i zwiększenia objętości, ale nie ma to miejsca przy obróbce na sucho lub z dodatkiem tłuszczu. Denaturacja, z kolei, odnosi się do zmiany struktury białek, co jest procesem zupełnie innym niż dekstrynizacja, która dotyczy wyłącznie skrobi. Błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi mogą być związane z mylnym rozumieniem terminów oraz z brakiem wiedzy na temat chemii żywności i procesów zachodzących w czasie obróbki cieplnej. Zrozumienie różnic między tymi procesami jest kluczowe dla właściwego stosowania skrobi w przemyśle spożywczym oraz naukach kulinarnych.

Pytanie 9

Mięso jakie należy wykorzystać do przygotowania kotletów pożarskich?

A. wołowe lub z indyka

B. baranie lub z kurczaka

C. wieprzowe lub z indyka

D. cielęce lub z kurczaka

Wybór mięsa do kotletów pożarskich ma kluczowe znaczenie dla uzyskania pożądanej tekstury i smaku. Odpowiedzi wskazujące na mięso wołowe, baranie lub wieprzowe często prowadzą do błędnych wniosków. Wołowina, chociaż ceniona za swoje walory smakowe, jest znacznie twardsza i bardziej włóknista niż cielęcina czy mięso z kurczaka; w rezultacie kotlety mogą być zbyt suche i trudne do żucia. Baranina natomiast ma intensywny smak, który nie pasuje do delikatności, jakiej oczekujemy w klasycznym daniu, a jej tłustość może prowadzić do nieprzyjemnych doznań smakowych. Wieprzowina, mimo że jest popularnym mięsem, również nie spełnia wymagań dla kotletów pożarskich z uwagi na swoją ciężkość i wyraźny smak. Wiele osób może błędnie sądzić, że dowolne mięso można wykorzystać w każdym przepisie, co jest mylnym podejściem. Wybierając mięso do konkretnej potrawy, warto kierować się jego charakterystyką, a nie tylko dostępnością czy preferencjami smakowymi. Ostatecznie, zastosowanie niewłaściwego rodzaju mięsa może prowadzić do frustracji w kuchni oraz nieudanych prób przygotowania tradycyjnych potraw.

Pytanie 10

Oblicz, jaką ilość wody należy przygotować do wykonania kleiku z 250 cm³ kaszy manny, jeśli na jedną objętość kaszy przypada 6 objętości wody?

A. 15,00 l

B. 1,50 l

C. 2,50 l

D. 0,25 l

Zrozumienie proporcji w przygotowywaniu potraw jest kluczowe dla uzyskania pożądanych rezultatów. Wybór odpowiedniej ilości wody przygotowując kleik z kaszy manny jest istotny, a podane odpowiedzi nieprawidłowo interpretują proporcje. Osoby, które wskazały 0,25 l, 2,50 l lub 15,00 l, mogły nie zrozumieć zasady proporcjonalności lub popełniły błąd w obliczeniach. Odpowiedź 0,25 l sugeruje, że ktoś pomylił jednostki, ponieważ 250 cm³ to 0,25 litra, co odnosi się do objętości kaszy, a nie do ilości wody. Na przykład, ktoś może sądzić, że 0,25 l wody wystarczy na taką objętość kaszy, co jest niewłaściwe, ponieważ nie uwzględnia prawidłowych proporcji. Odpowiedź 2,50 l jest błędna, ponieważ obliczenia wskazują na nadmiar wody, co mogłoby prowadzić do rozcieńczenia potrawy. Z kolei 15,00 l to zupełnie nieadekwatna ilość, która znacznie przekracza potrzebną ilość wody. Zrozumienie zasady stosowania odpowiednich proporcji jest podstawą kulinarnej wiedzy, a pomyłki w tym zakresie mogą prowadzić do nieudanych potraw oraz marnowania składników. W praktyce, dla uzyskania najlepszych rezultatów, warto stosować się do sprawdzonych przepisów oraz standardów kulinarnych.

Pytanie 11

Bulion wołowy powinien być przygotowywany

A. z pręgi

B. z udźca

C. z łopatki

D. z ligawy

Sporządzanie bulionu wołowego z ligawy, udźca czy łopatki może wydawać się logiczne, jednak te rodzaje mięsa nie są optymalne do tego celu. Ligawa, będąca mięsem z tylnej części wołu, jest stosunkowo chuda i mało elastyczna, co skutkuje wywarem o mniejszej intensywności smaku oraz bardziej wodnistej konsystencji. Z kolei udziec, który również charakteryzuje się niską zawartością tłuszczu, może przekazać do bulionu zbyt mało kolagenu, co wpływa negatywnie na jego gęstość i aromat. Łopatka, mimo że jest mięsem tłustym, ma tendencję do oddawania zbyt intensywnego smaku, co może zdominować delikatniejszy profil bulionu. W praktyce, wykorzystując te kawałki mięsa, możemy uzyskać bulion, który może być zbyt mdły lub wręcz przeciwnie – zbyt intensywny. Często błędnie zakłada się, że każdy kawałek mięsa nada się do przygotowania bulionu, jednak kluczem do sukcesu jest zrozumienie, jakie właściwości ma dane mięso oraz jak wpływa to na finalny produkt. Chociaż można eksperymentować z różnymi częściami wołowiny, ekspert kulinarny zawsze zaleciłby stosowanie pręgi jako najlepszego wyboru, aby uzyskać wywar o doskonałej głębi smaku i pełni wartości odżywczych.

Pytanie 12

Rękawiczki jednorazowe powinny być zakładane podczas

A. serwowania gorących zup

B. serwowania dań głównych

C. przygotowywania zimnych przekąsek

D. przygotowywania gorących przekąsek

Użycie rękawiczek jednorazowych podczas wydawania dań zasadniczych, dekorowania zakąsek gorących czy wydawania zup gorących jest niewłaściwe z kilku powodów. Po pierwsze, w przypadku dań gorących, które wymagają kontaktu z wysokotemperaturowymi potrawami, rękawiczki mogą nie zapewnić odpowiedniej ochrony przed oparzeniami oraz mogą się szybko uszkodzić, co z kolei może prowadzić do zanieczyszczenia potraw. W kontekście wydawania dań zasadniczych, kluczowe jest, aby personel kuchenny miał bezpośredni kontakt z jedzeniem, co ułatwia kontrolę nad jego temperaturą oraz prezentacją. Ponadto, stosowanie rękawiczek w sytuacjach, gdzie ręce mają kontakt z gorącymi potrawami, nie jest zgodne z zasadami higieny, które sugerują, że lepszym rozwiązaniem jest mycie rąk i stosowanie odpowiednich narzędzi, takich jak łopatki czy szczypce, do serwowania potraw. Typowym błędem jest myślenie, że rękawiczki zawsze zapewniają odpowiednią ochronę i działają jako uniwersalne narzędzie higieniczne. W rzeczywistości, ich niewłaściwe stosowanie może prowadzić do większego ryzyka kontaminacji i obniżenia standardów sanitarno-epidemiologicznych w gastronomii.

Pytanie 13

Metodę przygotowywania mąki z połączenia wody i tłuszczu wykorzystuje się do wytwarzania ciasta

A. ptysiowego

B. piernikowego

C. drożdżowego

D. zbijanego

Zarówno ciasto drożdżowe, jak i zbijane oraz piernikowe, różnią się znacznie od ciasta ptysiowego w zakresie używanych technik przygotowania oraz składników. Ciasto drożdżowe opiera się na fermentacji, gdzie drożdże metabolizują cukry zawarte w mące, co prowadzi do powstawania dwutlenku węgla i sprawia, że ciasto rośnie. Ta technika wymaga czasu, aby drożdże mogły w pełni zadziałać, co jest zupełnie przeciwne do techniki zaparzania mąki. Ciasto zbijane, nazywane również ciastem parzonym, wprowadza mąkę do wrzącej wody, ale nie w połączeniu z tłuszczem, co czyni je nieodpowiednim w kontekście omawianej techniki. Z kolei ciasto piernikowe, które jest bardziej złożone i często zawiera przyprawy oraz miód, również nie wykorzystuje zaparzania, ale polega na połączeniu składników w inny sposób. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby nie mylić różnych technik, co prowadzi do nieporozumień w przygotowywaniu ciast. W branży cukierniczej umiejętność rozróżniania tych technik jest niezbędna dla uzyskania właściwych rezultatów oraz jakości wyrobów. Błędem jest zatem przypisanie techniki zaparzania do ciast, które nie są oparte na tym procesie.

Pytanie 14

Podgrzewanie produktu w zakresie temperatur od 115 °C do 125 °C w celu zniszczenia wegetatywnych oraz przetrwalnikowych form mikroorganizmów to

A. pasteryzacja niska

B. pasteryzacja wysoka

C. sterylizacja chemiczna

D. sterylizacja fizyczna

Pasteryzacja niska i wysoka to procesy, które mają na celu redukcję liczby mikroorganizmów w produktach spożywczych, ale nie są one równoważne ze sterylizacją. Pasteryzacja niska zazwyczaj odbywa się w temperaturach poniżej 100 °C i ma na celu inaktywację patogenów, ale nie eliminuje form przetrwalnikowych bakterii. Z kolei pasteryzacja wysoka, choć może osiągać wyższe temperatury, nie jest wystarczająca do osiągnięcia pełnej sterylizacji, ponieważ nie zawsze jest w stanie zabić wszystkie formy mikroorganizmów, zwłaszcza te, które mogą tworzyć przetrwalniki, jak na przykład Clostridium botulinum. Sterylizacja chemiczna to całkowicie odmienny proces, który wykorzystuje substancje chemiczne do eliminacji mikroorganizmów, co może być stosowane w przypadku narzędzi medycznych, ale nie w kontekście produktów spożywczych. Mylące może być utożsamianie pasteryzacji z sterylizacją, choć celem obu procesów jest zwiększenie bezpieczeństwa produktów, w rzeczywistości różnią się one zarówno temperaturą, jak i skutecznością w eliminacji mikroorganizmów. Dlatego ważne jest zrozumienie różnic między tymi terminami i ich zastosowaniem, aby skutecznie stosować odpowiednie metody w praktyce przemysłowej.

Pytanie 15

Ile białka zwierzęcego dostarczy organizmowi człowieka spożycie 1 porcji koktajlu z jogurtu i czarnej porzeczki?

Nazwa potrawy: Koktajl z jogurtu i czarnej porzeczki
Lp.	Nazwa produktu	Ilość na 1 porcję [g]	Zawartość w 100 g produktu
Lp.	Nazwa produktu	Ilość na 1 porcję [g]	Wapń [mg]	Witamina C [mg]	Białko [g]
1.	Jogurt 2%	200	170	1,0	4,3
2.	Czarna porzeczka	50	40	183	1,3
3.	Cukier	10	-	-	-

A. 9,3 g

B. 4,3 g

C. 8,6 g

D. 5,6 g

Odpowiedź 8,6 g białka jest poprawna, ponieważ wynika z dokładnego obliczenia zawartości białka w poszczególnych składnikach koktajlu. Jogurt naturalny jest jednym z najlepszych źródeł białka zwierzęcego, a jego skład może się różnić w zależności od producenta. W przypadku standardowej porcji jogurtu, która dostarcza około 8,6 g białka, czarna porzeczka wnosi dodatkowe 0,65 g. Warto zauważyć, że białko jest niezbędnym składnikiem diety, odgrywając kluczową rolę w budowie i regeneracji tkanek oraz produkcji enzymów i hormonów. W zdrowym odżywianiu zaleca się, aby białko stanowiło około 15-25% całkowitego dziennego spożycia kalorii. Wybór koktajlu z jogurtu naturalnego i owoców, takich jak czarna porzeczka, to doskonały sposób na zwiększenie spożycia białka i jednoczesne dostarczenie organizmowi witamin oraz minerałów. Dzięki temu, taki koktajl może być idealnym rozwiązaniem po treningu, wspierającym regenerację mięśni.

Pytanie 16

Aby przygotować sos beszamelowy, oprócz masła, konieczne jest użycie

A. wina i żółtek

B. jaj i śmietanki

C. śmietany i sera

D. mąki i mleka

Mimo że inne składniki, takie jak wino, żółtka, śmietana czy ser, mogą być używane w kuchni i w różnych sosach, nie są one odpowiednie do sporządzania sosu beszamelowego. Wino, choć często dodawane do sosów, nie jest standardowym składnikiem beszamelu; zamiast tego jego właściwości smakowe mogą stać się dominujące, co obniża klasyczny charakter sosu. Żółtka z kolei są stosowane w sosach, takich jak sos holenderski czy aioli, ale w kontekście beszamelu nie mają zastosowania, ponieważ sos ten nie wymaga emulgacji, jak w przypadku tych sosów. Śmietana i ser są również składnikami popularnych sosów, ale ich dodawanie do sosu beszamelowego zmienia jego charakter, co nie jest zgodne z tradycyjną recepturą. Użycie tych składników może prowadzić do nieprawidłowej tekstury sosu, a także zniekształcić jego neutralny smak. W praktyce, wiele osób może popełnić błąd myślowy, myśląc, że różne składniki odzwierciedlają innowacyjność, zamiast trzymać się sprawdzonych tradycji kulinarnych. Kluczowe jest zrozumienie, że sos beszamelowy bazuje na prostych i stałych składnikach, które zapewniają mu odpowiednią strukturę i smak, co jest niezbędne w kontekście jego zastosowania w kuchni.

Pytanie 17

Po zakończeniu procesu mielenia mięsa w wilku, na początku trzeba

A. przepłukać urządzenie zimną wodą.

B. wyczyścić ślimak z pozostałości mięsa.

C. usunąć z maszyny ostrza tnące.

D. odłączyć maszynę od sieci elektrycznej

Spłukiwanie maszyny strumieniem zimnej wody po mielenie mięsa, choć może wydawać się naturalnym krokiem, nie powinno być wykonywane przed odłączeniem urządzenia od prądu. Zastosowanie wody w pobliżu elementów elektrycznych stwarza poważne zagrożenie porażeniem prądem i uszkodzeniem sprzętu. Pozostawienie maszyny pod napięciem w trakcie czyszczenia jest nieodpowiedzialne i niezgodne z zasadami bezpieczeństwa. Wyjmowanie elementów tnących bez wcześniejszego odłączenia prądu również wiąże się z ryzykiem, ponieważ ostrza mogą wciąż być ruchome, co prowadzi do potencjalnie groźnych wypadków. Oczyszczanie ślimaka z resztek mięsa to istotny proces, ale powinien być przeprowadzany dopiero po zapewnieniu, że urządzenie jest w pełni wyłączone i bezpieczne w użyciu, co potwierdzają standardy BHP. Często w praktyce spotyka się sytuacje, w których nieuwaga lub niewłaściwe podejście do procedur bezpieczeństwa prowadzą do wypadków, a nawet poważnych kontuzji. Dlatego kluczowe jest, aby zawsze stosować się do ustalonych procedur i nigdy nie pomijać pierwszego kroku, jakim jest odłączenie sprzętu od źródła prądu przed jakąkolwiek interwencją.

Pytanie 18

W kawiarni, gdzie zastosowano marżę gastronomiczną na poziomie 25%, deser lodowy ma cenę 10 zł. Jaka jest cena gastronomiczna deseru bez uwzględnienia marży?

A. 25,0 zł

B. 8,0 zł

C. 12,5 zł

D. 7,5 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi istotne jest zrozumienie, na czym opierają się te niepoprawne wyniki. Odpowiedzi takie jak 12,5 zł i 25,0 zł wskazują na niepoprawne zrozumienie zasad obliczania marży gastronomicznej. Na przykład, 12,5 zł mogłoby być mylnie interpretowane jako połowa ceny końcowej, co jest błędne, ponieważ nie uwzględnia marży. Marża 25% oznacza, że cena gastronomiczna lub koszt produkcji zajmuje 75% ceny końcowej, co skutkuje wyższą wartością kosztu, niż sugerowana przez tę odpowiedź. Co więcej, 25,0 zł to całkowicie odmienna koncepcja, ponieważ sugeruje, że koszt deseru jest wyższy od ceny sprzedaży, co jest sprzeczne z zasadami handlu gastronomicznego. Typowym błędem myślowym jest założenie, że marża jest kalkulowana na podstawie ceny, co prowadzi do mylnych wniosków. W rzeczywistości marża powinna być obliczana na podstawie ceny zakupu lub kosztu, a nie ceny sprzedaży. Takie błędne podejścia mogą prowadzić do zafałszowania rzeczywistych kosztów operacyjnych lokalu i mają bezpośredni wpływ na podejmowane decyzje finansowe. Dlatego wyniki obliczeń dotyczące marży powinny być precyzyjnie przeanalizowane, aby uniknąć takich typowych pułapek.

Pytanie 19

Która z przypraw dodana do dania nadaje mu pomarańczowy kolor?

A. Anyż

B. Oregano

C. Szafran

D. Imbir

Imbir, oregano i anyż są popularnymi przyprawami, ale nie nadają potrawom pomarańczowego zabarwienia. Imbir, znany ze swojego pikantnego smaku, wprowadza do potrawy ciepły, lekko cytrusowy aromat, jednak jego wpływ na kolor potraw jest minimalny, ograniczając się raczej do żółtawych tonów. W kontekście kulinarnym, imbir często wykorzystuje się w potrawach azjatyckich, deserach oraz herbatach, jednak nie jest on odpowiedni, jeśli celem jest uzyskanie intensywnego pomarańczowego koloru. Oregano, popularne w kuchni włoskiej i śródziemnomorskiej, jest przyprawą o intensywnym, ziołowym smaku, a jego zielonkawy kolor również nie przyczynia się do zmiany barwy potraw na pomarańczową. Anyż, z kolei, charakteryzuje się słodkim, lukrecjowym aromatem, ale nie posiada właściwości barwiących, które mogłyby wpłynąć na kolor potraw. Często wykorzystywany w wypiekach i daniach mięsnych, anyż nadaje smak, a nie kolor. Połączenie tych przypraw z szafranem mogłoby spotęgować walory smakowe potrawy, lecz nie przyniesie oczekiwanego efektu barwnego. Użycie nieodpowiednich przypraw może prowadzić do mylnych wniosków o ich właściwościach, a także do pomyłek w doborze składników w kuchni. Zrozumienie, która przyprawa pełni określoną rolę, jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów kulinarnych.

Pytanie 20

Które z przypraw są kwiatami bądź ich częściami?

A. goździki oraz kapary

B. goździki oraz mięta

C. bazylia i mięta

D. bazylia oraz kapary

Odpowiedź 'goździki i kapary' jest poprawna, ponieważ zarówno goździki, jak i kapary są przyprawami pochodzenia roślinnego, które pochodzą z części kwiatów. Goździki to wysuszone pąki kwiatowe drzewa goździkowego (Syzygium aromaticum), które są szeroko stosowane w kuchni jako przyprawa ze względu na swój intensywny aromat. Kapary to natomiast pąki kwiatowe krzewu kaparowego (Capparis spinosa), które po przetworzeniu są popularnym dodatkiem w wielu potrawach, zwłaszcza w kuchni śródziemnomorskiej. Znajomość tych przypraw jest istotna nie tylko ze względu na ich walory smakowe, ale również ich właściwości zdrowotne, takie jak działanie przeciwzapalne. Przykładowo, goździki zawierają eugenol, który ma działanie antyseptyczne. W praktyce, dobrym sposobem na wzbogacenie potraw jest dodawanie goździków do dań mięsnych lub deserów, a kaparów do sałatek czy sosów.

Pytanie 21

Procesy, które należy wykonać w trakcie przygotowywania surówki, to obróbka czysta obejmująca

A. płukanie i sortowanie

B. mieszanie i rozdrabnianie

C. mycie i oczyszczanie

D. sortowanie i oczyszczanie

Sortowanie, oczyszczanie, płukanie i mycie, chociaż są to ważne procesy w przygotowaniu produktów spożywczych, różnią się zasadniczo od mieszania i rozdrabniania, które są kluczowe dla obróbki czystej. Sortowanie odnosi się do selekcji składników na podstawie ich jakości i stanu, co jest istotne, ale nie stanowi elementu obróbki czystej, która koncentruje się na przygotowywaniu składników do dalszej obróbki. Oczyszczanie, choć jest istotnym etapem w eliminacji zanieczyszczeń, nie wpływa na ostateczną teksturę czy smak potrawy w takim stopniu, jak mieszanie i rozdrabnianie. Mycie i płukanie mają na celu usunięcie zanieczyszczeń i pestycydów z powierzchni warzyw, co jest niezwykle ważne z perspektywy bezpieczeństwa żywności, ale również nie wpływa na homogenezę przygotowywanej potrawy. W kontekście surówek, zrozumienie roli każdego z tych procesów jest kluczowe, aby uniknąć mylnych wniosków. Niepoprawne skupienie się na sortowaniu i myciu jako procesach obróbki czystej może prowadzić do ograniczonego zrozumienia praktyk kulinarnych, co skutkuje nieefektywnym przygotowaniem potraw, które nie spełniają oczekiwań konsumentów pod względem smaku i estetyki. Właściwe podejście do obróbki czystej powinno opierać się na całościowym zrozumieniu zarówno bezpieczeństwa żywności, jak i technik kulinarnych, co podkreśla znaczenie mieszania i rozdrabniania w procesie przygotowywania surówek.

Pytanie 22

Jaką metodę obróbki cieplnej wykorzystuje się do przygotowania pyz ziemniaczanych?

A. Gotowanie na parze

B. Smażenie bez użycia tłuszczu

C. Gotowanie w wodzie

D. Smażenie w głębokim tłuszczu

Smażenie zanurzeniowe, gotowanie na parze oraz smażenie beztłuszczowe to techniki, które nie są odpowiednie do przygotowywania pyz ziemniaczanych. Smażenie zanurzeniowe polega na umieszczaniu potraw w gorącym tłuszczu, co skutkuje uzyskaniem chrupiącej tekstury, ale tego rodzaju obróbka nie prowadzi do jednolitej konsystencji, jakiej wymaga masa do pyz. W tym przypadku, zastosowanie tłuszczu może zmienić smak i konsystencję, co jest niepożądane. Gotowanie na parze, choć zdrowa technika, nie zapewnia wystarczającej wilgotności ani odpowiedniej tekstury, która jest kluczowa dla pyz. Ta metoda jest idealna do warzyw, ale w przypadku ziemniaków, może prowadzić do niedostatecznego rozgotowania. Smażenie beztłuszczowe wykorzystuje niską ilość tłuszczu, co może w rezultacie nie dostarczać pożądanej konsystencji. Zrozumienie tych technik jest kluczowe dla prawidłowego przygotowania potraw. Typowe błędy w myśleniu polegają na nieodróżnianiu technik kulinarnych, co może prowadzić do nieodpowiedniego wyboru metody obróbki. Dobór właściwej techniki do konkretnego dania jest fundamentalny w gastronomii i wpływa na smak oraz jakość potrawy.

Pytanie 23

Kuchnia, w której piwo, miody pitne oraz nalewki odgrywają istotną rolę, to

A. polska

B. grecka

C. francuska

D. niemiecka

Wybór kuchni francuskiej w kontekście piwa, miodów pitnych i nalewek jest nietrafiony, ponieważ gastronomia francuska bardziej koncentruje się na winach, a nie na tych konkretnych napojach. Choć Francja produkuje różne rodzaje alkoholi, piwo nie jest głównym elementem jej kultury kulinarnej; dominują wina, szczególnie z regionów takich jak Bordeaux czy Burgundia, które mają swoje unikalne charakterystyki i tradycje w produkcji. Podobnie, kuchnia grecka słynie z oliwy z oliwek i win, a nie z miodów pitnych i nalewek, mimo że miód jest tam wykorzystywany jako naturalny słodzik. Wreszcie, wybór kuchni niemieckiej również jest mylny, ponieważ choć Niemcy są znane z piwa, ich tradycje w zakresie miodów pitnych i nalewek są znacznie mniej rozwinięte w porównaniu do Polski. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do tych błędnych wniosków, obejmują mylenie ogólnych znanych napojów alkoholowych z ich specyfiką regionalną oraz nieznajomość głęboko zakorzenionych tradycji kulinarnych, które kształtują unikalność i różnorodność polskiej gastronomii. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego opanowania tematu i docenienia kulturowych walorów każdej kuchni.

Pytanie 24

Aby zapobiec kontuzjom palców podczas mielenia mięsa przy użyciu urządzenia wilk, pracownik powinien

A. stosować popychacz do mięsa na obracający się ślimak.

B. korzystać z rękawic stalowych do popychania mięsa na obracający się ślimak.

C. popychać mięso na obracający się ślimak dłonią.

D. używać łopatki do popychania mięsa na obracający się ślimak.

Stosowanie popychacza do mięsa jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa podczas pracy z urządzeniem wilk, które przetwarza surowe mięso. Popychacz zapobiega kontaktowi rąk z obracającym się ślimakiem, co znacząco redukuje ryzyko urazów, takich jak przycięcia czy zmiażdżenia palców. Popychacz pozwala na efektywne przesuwanie mięsa w kierunku ostrzy, zachowując jednocześnie odpowiednią odległość od ruchomych części maszyny. W branży przetwórstwa mięsnego, zgodnie z normami BHP, korzystanie z narzędzi mechanicznych takich jak popychacz, stanowi standardową praktykę bezpieczeństwa. Dodatkowo, stosowanie popychacza ułatwia równomierne mielenie mięsa, co wpływa na jakość końcowego produktu, a także pozwala na zwiększenie wydajności pracy. Przykładem zastosowania popychacza może być sytuacja, gdy pracownik mieli dużą ilość mięsa; dzięki popychaczowi można uniknąć częstego zatrzymywania maszyny oraz minimalizować ryzyko kontaminacji poprzez kontakt rąk z surowym mięsem.

Pytanie 25

Którą potrawę można przygotować, wykorzystując wszystkie podane surowce i półprodukty?

Normatyw surowcowy na 5 porcji
Surowce/ półprodukty	Ilość
ziemniaki	1700g
cebula	100g
mąka pszenna	50g
jaja	2 szt.
olej	150g
cukier	150g
sól	do smaku

A. Ziemniaki faszerowane.

B. Pyzy ziemniaczane.

C. Placki ziemniaczane.

D. Bliny ziemniaczane.

Placki ziemniaczane to potrawa, która doskonale wpisuje się w podane składniki, takie jak ziemniaki, cebula, mąka pszenna, jaja, olej, cukier i sól. Są one tradycyjnym daniem, które można przygotować na wiele sposobów, ale podstawowy przepis opiera się na wymienionych surowcach. Ziemniaki stanowią bazę, a ich odpowiednie utarcie pozwala uzyskać odpowiednią konsystencję. Cebula dodaje smaku i aromatu, a mąka pszenna działa jako spoiwo, które pełni kluczową rolę w utrzymaniu formy placków podczas smażenia. Jaja są niezbędne do nadania plackom lekkości, a olej zapewnia odpowiednią temperaturę oraz chrupkość podczas smażenia. Cukier i sól regulują smak dania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi, gdzie balans smakowy jest kluczowy. Przygotowując placki ziemniaczane, możemy je serwować z różnymi dodatkami, takimi jak śmietana czy sosy, co czyni je wszechstronnym daniem.

Pytanie 26

Jaki jest średni udział energii pochodzącej z białek, tłuszczów i węglowodanów w zdrowej diecie?

A. 10%, 30%, 60%

B. 10%, 60%, 30%

C. 30%, 60%, 10%

D. 60%, 10%, 30%

Wybór odpowiedzi, w której dominują białka lub tłuszcze, jest niezgodny z aktualnymi zaleceniami dietetycznymi. Wysoki udział białek, na przykład w odpowiedziach, które sugerują 60% z białek, może prowadzić do nadmiernego obciążenia nerek oraz nieefektywnego wykorzystania energii w organizmie. Takie podejście do dietetyki nie uwzględnia, że białka, choć kluczowe dla budowy mięśni i regeneracji tkanek, powinny stanowić tylko część zrównoważonego planu żywieniowego. Ponadto, zawyżenie udziału tłuszczów, szczególnie tych nasyconych, może prowadzić do zwiększonego ryzyka chorób serca. Odpowiedzi, które sugerują wysokie procenty dla tłuszczów, mogą wynikać z mylnego przekonania, że tłuszcze są szkodliwe. W rzeczywistości, to źródła nienasycone są korzystne, ale ich nadmiar w diecie może prowadzić do nadwagi. Z kolei pominięcie odpowiedniego poziomu węglowodanów w diecie, jak sugerują błędne odpowiedzi, prowadzi do niedoboru energii, co negatywnie wpływa na wydolność fizyczną i psychiczną. W praktyce, zbalansowane makroskładniki są kluczowe dla zdrowia, a ich proporcje powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb energetycznych oraz aktywności fizycznej osoby.

Pytanie 27

Jaja poszetowe należy przygotowywać w wodzie z dodatkiem

A. octu i cukru

B. soli i masła

C. masła i octu

D. octu i soli

Jak nie uwzględniasz octu i soli, to omijasz najważniejsze rzeczy przy robieniu jaj poszetowych. Wybieranie masła i soli to błąd, bo masło nie pomaga w ścinaniu białka, więc nie ma sensu go używać do gotowania jaj w wodzie. Masło sprawdza się przy smażeniu, ale nie w tej metodzie. Połączenie masła i octu też nie ma sensu, bo ocet sam wystarczy. A dodawanie cukru do octu to już całkowita pomyłka, bo cukier nie zmienia białka ani smaku. Często ludzie mylą gotowanie w wodzie z innymi technikami, jak smażenie czy pieczenie, i przez to popełniają błędy. Ważne jest, żeby przy robieniu jaj poszetowych trzymać się sprawdzonych sposobów, bo inaczej może to nie wyjść dobrze.

Pytanie 28

Zastosowanie kombinacji dwóch metod konserwacji żywności: mrożenia i osuszania występuje podczas

A. suszenia warzyw.

B. liofilizacji owoców.

C. wędzenia ryb.

D. marynowania grzybów.

Wędzenie ryb, suszenie warzyw i marynowanie grzybów to zupełnie inne metody konserwacji niż liofilizacja, co może prowadzić do pewnych nieporozumień. Wędzenie ryb to przede wszystkim działanie dymem i wysoką temperaturą, co nie tylko je konserwuje, ale także nadaje im fajny smak. Natomiast suszenie warzyw polega na usuwaniu wody, ale zazwyczaj robi się to przy normalnej temperaturze albo ciepłym powietrzu, co może spowodować, że część wartości odżywczych znika oraz zmienia się smak. Marynowanie grzybów to zupełnie inna bajka – wkłada się je w sól, ocet lub alkohol, co zmienia ich smak, ale nie ma tam żadnego mrożenia. W tych wszystkich metodach nie zachodzi sublimacja wody, co jest kluczowe w liofilizacji. Jak widzisz, błąd w wyborze odpowiedzi prawdopodobnie wynika z tego, że niezbyt dobrze znasz te procesy i różnice między nimi. Ważne jest, żeby to zrozumieć, bo różne techniki mają różne cele i zastosowania.

Pytanie 29

Jasna zasmażka, mleko, sól, biały pieprz oraz gałka muszkatołowa stanowią składniki

A. zupy neapolitańskiej

B. sosu beszamelowego

C. zupy mlecznej "nic"

D. sosu holenderskiego

Zupa neapolitańska to tradycyjne danie kuchni włoskiej, które jest bazowane na warzywach, pomidorach, oraz często zawiera mięso. Nie ma ona żadnego związku z sosami białymi opartymi na zasmażce, jak w przypadku sosu beszamelowego. Odpowiedź sugerująca, że jasna zasmażka i mleko są składnikami zupy, jest błędna, ponieważ zupa ta opiera się na zupełnie innych składnikach i technikach kulinarnych. Sos holenderski to kolejny typ sosu, który jest emulgowanym sosem na bazie żółtek jaj i masła, a jego smak oraz konsystencja są całkowicie różne od sosu beszamelowego. Odpowiedź dotycząca zupy mlecznej również jest nietrafiona, ponieważ zupa mleczna opiera się na mleku jako głównym składniku, często z dodatkiem kaszy lub innych składników, ale nie zawiera zasmażki, białego pieprzu czy gałki muszkatołowej. Wspólnym błędem przy analizie tych odpowiedzi jest nieodróżnianie podstawowych technik kulinarnych oraz rodzajów składników, co prowadzi do mylnego wnioskowania o ich zastosowaniu w różnych potrawach. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy sos ma swoje unikalne składniki i metody przygotowania, co wpływa na jego smak i zastosowanie.

Pytanie 30

Jaką dietę powinno się zalecić osobie po hospitalizacji z powodu wirusowego zapalenia wątroby?

A. Niskobiałkową

B. Niskokaloryczną

C. Niskowęglowodanową

D. Wysokobiałkową

Osoby po szpitalnym leczeniu wirusowego zapalenia wątroby często potrzebują diety wysokobiałkowej, aby wspierać regenerację wątroby oraz odbudowę tkanek. Białko jest niezbędne do syntezy enzymów i białek osocza, które są kluczowe dla funkcjonowania organizmu. Dieta powinna koncentrować się na dostarczaniu wysokiej jakości źródeł białka, takich jak chude mięso, ryby, jaja, nabiał oraz rośliny strączkowe. Zalecana ilość białka to około 1.5-2 g na kg masy ciała dziennie, co może się różnić w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta oraz etapu procesu zdrowienia. Dodatkowo, dieta powinna być zbilansowana i zawierać odpowiednią ilość witamin, minerałów oraz zdrowych tłuszczy, co wspiera ogólną kondycję organizmu. Warto również pamiętać, że każda zmiana diety powinna być konsultowana z lekarzem lub dietetykiem, aby dopasować ją do specyficznych potrzeb pacjenta oraz stanu zdrowia.

Pytanie 31

Befsztyk to danie z chudego mięsa wołowego, które jest smażone po wcześniejszym rozbiciu, uformowaniu i pokryciu mąką. Wskaż, która część półtuszy wołowej powinna być wykorzystywana do sporządzania befsztyka?

A. Antrykot

B. Rozbratel

C. Szponder

D. Polędwica

Wybór złej części wołowiny do befsztyka może skutkować kiepskim smakiem i teksturą. Na przykład rozbratel z łopatki jest twardszy i ma dużo tkanki łącznej, przez co nie nadaje się do szybkiego smażenia. Antrykot jest już lepszy, ale też potrzebuje dłuższego czasu obróbki, żeby zrobić się miękki i ma inną strukturę tłuszczu, co zmienia smak. Szponder to z kolei tłuste mięso, które lepiej nadaje się do duszenia, a nie smażenia. Często ludzie myślą, że każdy kawałek wołowiny nadaje się do befsztyka, co jest błędem. Kluczowe jest, żeby dobrze wybrać mięso, a polędwica wyróżnia się jakością, co oznacza dobry smak i delikatność. Nieznajomość tych rzeczy może prowadzić do wielu frustracji w kuchni.

Pytanie 32

Jak nazywane są pomieszczenia, w których dostępne są usługi agroturystyczne?

A. Rekreacyjne.

B. Gościnne.

C. Urlopowe.

D. Hotele.

Odpowiedź "Gościnne" jest poprawna, ponieważ w kontekście agroturystyki odnosi się do pokojów oferowanych w gospodarstwach agroturystycznych, które zapewniają noclegi oraz często dodatkowe usługi, takie jak wyżywienie czy organizacja różnych aktywności na świeżym powietrzu. Pokoje gościnne w agroturystyce są zazwyczaj zlokalizowane w wiejskich obszarach i mają na celu stworzenie warunków do wypoczynku w bliskim kontakcie z naturą. Przykładami mogą być gospodarstwa oferujące lokalne potrawy, możliwość uczestnictwa w pracach polowych czy zajęcia związane z rzemiosłem tradycyjnym. Gościnność oraz autentyczność doświadczenia są kluczowymi elementami w promocji takich miejsc, co współczesny rynek turystyczny docenia, zwracając uwagę na indywidualne podejście do gości. Standardy agroturystyczne w Polsce są określone w przepisach prawa oraz normach jakości, takich jak „Znak Jakości Turystycznej” przyznawany przez Polską Organizację Turystyczną, co podkreśla znaczenie jakości usług w tej branży.

Pytanie 33

Wskaż optymalne warunki przechowywania pieczywa.

	temperatura	wilgotność
A.	4°C	75%
B.	4°C	90%
C.	18°C	75%
D.	18°C	90%

A. A.

B. D.

C. B.

D. C.

Odpowiedź C. wskazuje na optymalne warunki przechowywania pieczywa, które są kluczowe dla zachowania jego świeżości i jakości. Temperatura pokojowa, czyli około 18-23°C, jest idealna, ponieważ w takich warunkach procesy biologiczne oraz chemiczne, które wpływają na trwałość pieczywa, zachodzą w najbardziej korzystny sposób. Wilgotność na poziomie 60-70% pomaga w utrzymaniu odpowiedniej tekstury skórki oraz miękiszu, co przyczynia się do lepszego smaku. Utrzymywanie pieczywa w tych warunkach sprzyja jego przechowywaniu przez dłuższy czas bez ryzyka stania się czerstwym. Dodatkowo, warto pamiętać, że pieczywo powinno być przechowywane w szczelnych pojemnikach, co ogranicza dostęp powietrza i zapobiega wysychaniu. Takie praktyki są zgodne z wytycznymi dotyczącymi przechowywania żywności, co podkreśla ich znaczenie w dbaniu o zdrowie i jakość spożywanych produktów.

Pytanie 34

Jakie produkty są źródłem NNKT?

A. mąka, twaróg, oliwa

B. ryby, mięso, masło

C. smalec, wędlina, sałata

D. oliwa, tran, orzechy

Odpowiedź z oliwą, tranem i orzechami jest całkiem trafna. Te produkty faktycznie mają dużo niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych, które są mega ważne dla naszego zdrowia. Wiesz, kwasy typu omega-3 i omega-6 są kluczowe, bo organizm nie potrafi ich sam wyprodukować. Zauważ, że oliwa z oliwek, szczególnie ta z pierwszego tłoczenia, ma sporo zdrowych tłuszczów jednonienasyconych, które pomagają sercu. Tran z ryb to świetne źródło omega-3, które pomaga nie tylko w walce z zapaleniami, ale też wspiera mózg. Orzechy, jak na przykład orzechy włoskie, są bogate w błonnik i NNKT, więc warto je mieć w diecie. Ogólnie rzecz biorąc, dodając te składniki do jedzenia, możemy naprawdę poprawić nasze zdrowie i zmniejszyć ryzyko chorób serca.

Pytanie 35

Jakie składniki odżywcze dostarcza organizmowi mleko, które spożywamy?

A. Białka i wapnia

B. Witaminy C i żelaza

C. Sodu i potasu

D. Kwasów organicznych i błonnika

Mleko jest niezwykle wartościowym źródłem składników odżywczych, które są kluczowe dla zdrowia człowieka. Głównymi składnikami odżywczymi mleka są białka oraz wapń. Białka mleka, takie jak kazeina i serwatka, dostarczają niezbędnych aminokwasów, które są fundamentem dla budowy mięśni i regeneracji tkanek. Wapń, z kolei, jest niezbędny dla zdrowia kości i zębów, a jego odpowiednia podaż w diecie jest szczególnie ważna w okresach intensywnego wzrostu, jak dzieciństwo i młodzieńcze lata. Mleko jest także źródłem witamin, takich jak witamina D, która wspomaga wchłanianie wapnia, oraz witamin z grupy B, które są istotne dla metabolizmu energetycznego. Chcąc zachować zdrową dietę, warto wprowadzać mleko i jego przetwory, takie jak jogurt czy ser, jako integralną część posiłków. Regularne spożywanie tych produktów może również przyczynić się do zmniejszenia ryzyka osteoporozy w późniejszym wieku.

Pytanie 36

Który deser należy sporządzać na podstawie zamieszczonego sposobu wykonania?

Sposób wykonania
Na patelni zrumienić cukier i sporządzić karmel. Wymieszać mąkę ziemniaczaną z częścią zimnego mleka. Pozostałe mleko zagotować z cukrem, dodać masło i karmel. Zagotowane mleko połączyć z zawiesiną z mąki ziemniaczanej, zagotować, ciągle mieszając. Wyporcjować.

A. Budyń.

B. Krem.

C. Kisiel.

D. Mleczko.

Odpowiedzi takie jak krem, mleczko czy budyń nie są zgodne z opisanym sposobem wykonania, ponieważ każda z tych opcji ma swoje charakterystyczne cechy i procesy przygotowania. Krem to deser, który najczęściej bazuje na śmietanie lub mleku, a jego konsystencja jest bardziej płynna niż kisielu. Budyń, z kolei, uzyskuje się przez gotowanie mieszanki mleka, cukru i skrobi, co również różni się od gęstej, galaretowatej struktury kisielu. Mleczko, choć może być używane jako składnik innych deserów, nie jest samodzielnym daniem i nie odpowiada charakterystyce kisielu. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru niepoprawnych odpowiedzi mogą wynikać z mylenia technik kulinarnych, a także z braku zrozumienia procesu żelowania, który jest kluczowy dla uzyskania odpowiedniej konsystencji. Warto również zauważyć, że każdy z tych deserów ma swoje unikalne zastosowania w kuchni, co podkreśla znaczenie dokładnego zapoznania się z przepisami i technikami ich przygotowania, aby uniknąć pomyłek w przyszłości.

Pytanie 37

Proces przygotowywania masy mięsnej mielonej to

A. tranżerowanie

B. flambirowanie

C. trybowanie

D. tablerowanie

Flambirowanie to proces, który polega na zapaleniu alkoholu, aby dodać potrawie smaku i aromatu. Nie ma jednak związku z wytwarzaniem masy mięsnej, ponieważ nie dotyczy przetwarzania mięsa, lecz jedynie jego końcowego przygotowania. To technika, która ma na celu efekt wizualny oraz wzbogacenie smaku potrawy, ale nie wpływa na strukturę masy mięsnej. Z kolei trybowanie odnosi się do czynności związanych z przygotowaniem mięsa do dalszej obróbki, polegającej na usuwaniu kości, skóry lub tłuszczu, co również nie jest związane z tworzeniem jednorodnej masy. Tranżerowanie natomiast to proces krojenia mięsa na kawałki, który również nie ma nic wspólnego z formowaniem masy mięsnej, a bardziej dotyczy podziału gotowego produktu na porcje. Typowym błędem jest mylenie tych terminów, ponieważ każdy z nich odnosi się do innego etapu obróbki mięsa. Właściwe zrozumienie tych procesów jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wyrobów mięsnych oraz zapewnienia bezpieczeństwa żywności. Wiedza o tych różnicach pozwala na lepsze zarządzanie procesem produkcji oraz spełnianie oczekiwań rynkowych.

Pytanie 38

Jakie potrawy są typowe dla regionu Podhala?

A. Z ryb oraz tłustych zup z zasmażkami na słoninie

B. Mączne oraz baranina z dodatkiem kiszonej kapusty

C. Z drobiu oraz zupy mleczne i owocowe

D. Z ziemniaków oraz pierogi z różnorodnymi farszami

Wybór odpowiedzi dotyczącej ryb oraz tłustych zup z zasmażkami na słoninie opiera się na niepełnym zrozumieniu specyfiki regionalnej kuchni podhalańskiej. Choć ryby mogą być obecne w diecie niektórych górskich społeczności, nie są one podstawowym składnikiem tradycyjnej kuchni Podhala, która znana jest z mącznych potraw oraz mięs, szczególnie baraniny. Zupy tłuste z zasmażkami są bardziej typowe dla innych regionów Polski, a nie dla Podhala, gdzie preferuje się dania oparte na lokalnych produktach. Odpowiedź mówiąca o ziemniakach oraz pierogach z różnymi farszami, mimo że pierogi są popularne w całej Polsce, nie oddaje istoty podhalańskiej kuchni, która koncentruje się na baraninie i kiszonej kapuście. Wreszcie, zupy mleczne i owocowe, chociaż mogą występować w polskim menu, nie są na ogół utożsamiane z tradycjami kulinarnymi Podhala. Takie wnioski mogą wynikać z powierzchownego poznania kuchni regionalnej oraz mylnego przekonania, że wszystkie polskie dania są sobie równe i mają identyczne korzenie, co prowadzi do nieprawidłowych generalizacji.

Pytanie 39

Do jakich dań zaleca się zastosowanie zestawu przypraw Bouquet garni?

A. sałatki koktajlowej

B. ostrego dipu z awokado

C. zupy owocowej

D. bulionu wołowego

Wybór innych odpowiedzi, takich jak zupa owocowa, sałatka koktajlowa czy ostry dip z awokado, pokazuje pewne nieporozumienie dotyczące zastosowania przypraw w kuchni. Zupa owocowa to danie, które z reguły koncentruje się na naturalnej słodyczy owoców, a przyprawy takie jak Bouguet garni, które dominują w bulionach, nie pasują do słodkich nut smakowych. W przypadku sałatki koktajlowej, głównym celem jest świeżość i lekkość składników, a zastosowanie intensywnych przypraw byłoby nie tylko nieodpowiednie, ale mogłoby również przytłoczyć delikatne smaki. Ostry dip z awokado, który z reguły zawiera składniki takie jak limonka, czosnek czy chili, również nie wymaga użycia Bouguet garni, ponieważ jego smak opiera się na świeżości i intensywności innych przypraw. Istotne jest zrozumienie, że Bouguet garni jest przeznaczone do dań, gdzie długie gotowanie pozwala na uwolnienie aromatów, co nie znajduje zastosowania w potrawach, które są podawane na świeżo lub nie wymagają takiego procesu kulinarnego. Brak takiej wiedzy prowadzi do konsekwencji smakowych, które nie są zgodne z oczekiwaniami kulinarnymi.

Pytanie 40

Jaką potrawę przygotowuje się przy użyciu metody duszenia?

A. Sandacz pod beszamelem

B. Szczupak po polsku

C. Dorsz po nelsońsku

D. Karp w szarym sosie

W przypadku potraw takich jak karp w szarym sosie, szczupak po polsku i sandacz pod beszamelem, techniki kulinarne są zupełnie inne niż duszenie. Karp w szarym sosie zazwyczaj przygotowuje się poprzez filetowanie ryby, a następnie smażenie, co daje charakterystyczną chrupiącą skórkę, a sos powstaje na bazie cebuli i przypraw, które są duszone osobno. Szczupak po polsku z kolei często wymaga gotowania ryby w bulionie, co jest metodą zagotowania, a nie duszenia. Przygotowanie sandacza pod beszamelem z kolei opiera się na pieczeniu, gdzie ryba jest pokrywana sosem beszamelowym i zapiekana w piekarniku, co również nie jest zgodne z definicją duszenia. Dodatkowo, technika duszenia zwykle służy do intensyfikacji smaków poprzez powolne gotowanie w zamkniętym naczyniu, co w tych potrawach nie zachodzi. Warto zauważyć, że mylenie metod kulinarnych może prowadzić do niepowodzeń w kuchni i obniżenia jakości potraw. Kluczowe jest zrozumienie, że każda technika ma swoje specyficzne zastosowania i efekty, a właściwy dobór metody jest niezbędny dla uzyskania pożądanych rezultatów kulinarnych. Dlatego znajomość różnorodnych technik, takich jak duszenie, smażenie czy pieczenie, jest niezwykle istotna w kontekście profesjonalnej kuchni.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej