Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystentka stomatologiczna
Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 11:50
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 12:18

Egzamin zdany!

Wynik: 38/40 punktów (95,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wczesna utrata zębów siecznych w szczęce może skutkować

A. przodozgryzem częściowym

B. przodozgryzem rzekomym

C. tyłozgryzem częściowym

D. tyłozgryzem rzekomym

Przodozgryz rzekomy to stan, w którym zęby sieczne w szczęce są przesunięte do przodu w stosunku do zębów dolnych, jednak nie jest to wynik prawdziwego przodozgryzu, który wiąże się z nieprawidłowym funkcjonowaniem stawów skroniowo-żuchwowych. Przedwczesna utrata zębów siecznych w szczęce prowadzi do zmiany w ustawieniu zębów, co może spowodować iluzję przodozgryzu. Ważne jest, aby zrozumieć, że zęby sieczne pełnią kluczową rolę w prawidłowym ułożeniu zgryzu i funkcjonowaniu narządu żucia. Kiedy zęby te są utracone, może wystąpić kompensacyjne przesunięcie innych zębów, co prowadzi do nieprawidłowego ułożenia zgryzu. W praktyce stomatologicznej istotne jest monitorowanie pacjentów po utracie zębów oraz wdrażanie odpowiednich interwencji, takich jak protetyka, aby przywrócić prawidłowe ustawienie zgryzu. Dobre praktyki stomatologiczne sugerują, że wczesna interwencja oraz zastosowanie aparatów ortodontycznych mogą pomóc w zapobieganiu rozwojowi przodozgryzu rzekomego w takich przypadkach. Takie podejście nie tylko poprawia estetykę uśmiechu, ale także funkcję narządu żucia, co jest kluczowe dla zdrowia pacjenta.

Pytanie 2

Gdzie znajduje się dokumentacja indywidualna zewnętrzna?

A. W miejscu, które zrealizowało zlecenie

B. W miejscu zatrudnienia pacjenta

C. W miejscu z archiwalnym zbiorem dokumentów

D. W miejscu, w którym została stworzona

Dokumentacja indywidualna zewnętrzna jest przechowywana w zakładzie, który zrealizował zlecenie, ponieważ to właśnie ten zakład ma obowiązek zarządzania i archiwizowania dokumentów związanych z wykonaną usługą. W praktyce oznacza to, że informacje dotyczące pacjenta, jego historii medycznej oraz wszelkie istotne dane są tworzone i przechowywane w miejscu, gdzie odbywa się konkretna procedura. Zgodnie z obowiązującymi normami prawnymi, w tym ustawą o ochronie danych osobowych oraz regulacjami dotyczącymi ochrony zdrowia, odpowiednie przechowywanie dokumentacji jest kluczowe dla zapewnienia ciągłości opieki oraz bezpieczeństwa danych pacjentów. Przykładem może być sytuacja, gdy pacjent korzysta z usług rehabilitacyjnych; dokumentacja dotycząca tego procesu będzie gromadzona w ośrodku rehabilitacyjnym, który go obsługiwał. Dobrą praktyką jest również zapewnienie, że dostęp do tych dokumentów mają wyłącznie uprawnione osoby, co podnosi standardy ochrony danych oraz zgodności z przepisami prawa.

Pytanie 3

Recepta wydana przez doktora stomatologii stanowi część dokumentacji medycznej

A. indywidualnej wewnętrznej

B. indywidualnej zewnętrznej

C. zbiorczej zewnętrznej

D. zbiorczej wewnętrznej

Recepta od stomatologa to taki dokument, który jest przypisany do konkretnego pacjenta. Można go przekazać dalej, na przykład do apteki, żeby kupić leki. Każdy pacjent ma swoją własną dokumentację medyczną, w której znajdują się różne rzeczy, jak recepty, diagnozy czy inne dokumenty dotyczące zdrowia. Kiedy idziesz do stomatologa, dostajesz receptę na leki przeciwbólowe, które potem możesz zrealizować w aptece. Ważne jest, że każda recepta jest zapisywana w systemie, który dba o bezpieczeństwo danych pacjenta. Zgodnie z RODO, lekarz musi chronić te informacje, a Ty jako pacjent masz prawo do swojego dokumentu i możesz go pokazać innym specjalistom, jeśli zajdzie taka potrzeba.

Pytanie 4

Która litera oznacza powierzchnię językową zęba w dokumentacji stomatologicznej?

A. V

B. B

C. L

D. O

Odpowiedź 'L' odnosi się do oznaczenia powierzchni językowej zęba, co jest istotne w kontekście dokumentacji stomatologicznej. W stomatologii każdy ząb ma przypisaną specyficzną literę, która oznacza jego powierzchnię: 'L' oznacza powierzchnię językową, czyli tę, która jest zwrócona ku językowi pacjenta. Wiedza ta jest kluczowa w diagnostyce oraz planowaniu leczenia, ponieważ różne powierzchnie zębów mogą być narażone na różne rodzaje uszkodzeń i próchnicy. Na przykład, w przypadku zębów trzonowych, powierzchnie językowe mogą być trudniej dostępne dla narzędzi higienicznych, co zwiększa ryzyko powstawania osadów i próchnicy. Dlatego też, w przypadku stomatologów, ważne jest precyzyjne określenie lokalizacji problemu, aby wdrożyć skuteczne leczenie. Ponadto, znajomość oznaczeń powierzchni zębów jest istotna w komunikacji między specjalistami, co wpływa na jakość opieki dentystycznej. W praktyce, oznaczenia te są wykorzystywane w kartach stomatologicznych, gdzie stomatolog zaznacza konkretne obszary wymagające interwencji, co ułatwia późniejsze monitorowanie stanu zdrowia zębów pacjenta.

Pytanie 5

W celu wykonania wycisku indywidualnego stosuje się masy wyciskowe

A. masy alginatowe

B. masy silikonowe

C. masy agarowe

D. masy hydrokoloidalne

Masy silikonowe są uznawane za jedne z najlepszych materiałów wyciskowych, szczególnie w stomatologii. Charakteryzują się doskonałą stabilnością wymiarową, co oznacza, że po utwardzeniu zachowują swoje właściwości przez długi czas, co jest kluczowe w precyzyjnych procesach takich jak protetyka. Silikonowe masy wyciskowe stosuje się w różnych technikach, w tym w technice wycisków pojedynczych i wieloetapowych. Dzięki swojej elastyczności i odporności na deformacje, mogą być używane do tworzenia wycisków dla koron, mostów oraz protez, co pozwala na osiągnięcie idealnego dopasowania i komfortu dla pacjenta. Dodatkowo, masy silikonowe są odporne na wilgoć oraz chemikalia, co zapewnia im długotrwałą jakość. W praktyce, ich aplikacja jest wspierana przez standardy ISO, które gwarantują ich bezpieczeństwo i efektywność w zastosowaniach stomatologicznych.

Pytanie 6

Cement cynkowo-siarczanowy, który służy do tymczasowego osadzenia korony, powinien być przygotowany do konsystencji

A. gęstej śmietany

B. sypkiej

C. plasteliny

D. kitu

Cement cynkowo-siarczanowy do czasowego osadzenia korony powinien być zarobiony do konsystencji gęstej śmietany, ponieważ taka forma zapewnia odpowiednią plastyczność i łatwość aplikacji. Konsystencja gęstej śmietany umożliwia swobodne wypełnienie przestrzeni między koronką a zębem, co jest kluczowe dla stabilności i ochrony struktury zęba. W praktyce, ta konsystencja pozwala również na precyzyjne modelowanie materiału, co jest istotne, gdyż zbyt gęsty lub zbyt rzadki materiał może prowadzić do nieprawidłowego osadzenia korony. Warto również zauważyć, że standardy branżowe zalecają przygotowanie cementów w sposób, który zapewnia ich optymalne właściwości fizyczne. Utrzymywanie odpowiedniej konsystencji cementu pomaga uniknąć problemów, takich jak szczeliny czy niewłaściwe przyleganie, co może skutkować dalszymi komplikacjami w leczeniu stomatologicznym.

Pytanie 7

Wskaźniki oceny chemicznej procesu sterylizacji informują

A. o zniszczeniu mikroorganizmów

B. o poziomie dezynfekcji

C. o czasie trwania ekspozycji

D. o naświetleniu pakietu na czynniki fizyczne

Wskaźniki kontroli chemicznej procesu sterylizacji są kluczowe w zapewnieniu skuteczności procedur dezynfekcji i sterylizacji. Odpowiedź, która odnosi się do ekspozycji pakietu na czynniki fizyczne, jest prawidłowa, ponieważ te wskaźniki mają na celu ocenę, czy proces sterylizacji przebiegł prawidłowo, gwarantując, że materiały medyczne były wystawione na odpowiednie warunki, takie jak temperatura, czas i ciśnienie. Wskaźniki te zmieniają kolor lub w inny sposób sygnalizują, że pakiety były narażone na działanie czynnika sterylizującego, co jest zgodne z normami ISO 11140, które opisują klasyfikację wskaźników stosowanych w sterylizacji. Przykładem zastosowania mogą być wskaźniki w formie taśmy lub etykiety, które umieszczane są na opakowaniach narzędzi chirurgicznych, które po pomyślnym procesie sterylizacji zmieniają kolor, co potwierdza efektywność sterylizacji oraz bezpieczeństwo dalszego używania tych narzędzi w praktyce medycznej.

Pytanie 8

Przesunięcie zębów górnych przednich w stronę przedsionka jamy ustnej to

A. retencja

B. hipoplazja

C. retruzja

D. protruzja

Protruzja to w sumie temat, który można usłyszeć w ortodoncji. Chodzi tu o to, że zęby wychylają się do przodu w kierunku jamy ustnej. Ma to spore znaczenie, jeśli chodzi o estetykę uśmiechu i to, jak wygląda nasz zgryz. Gdy mówimy o protruzji, to zęby górne mogą wyglądać na bardziej widoczne, co czasem bywa ok, zwłaszcza jak ktoś chce mieć ładniejszy uśmiech. W praktyce używa się tego terminu przy planowaniu leczenia ortodontycznego, które często wiąże się z noszeniem aparatów ortodontycznych, żeby zęby były w odpowiedniej pozycji. Fajnie jest też zauważyć, że protruzja bywa celem, gdy zęby są ustawione dziwnie lub są w niewłaściwej pozycji, co wpływa na to jak funkcjonujemy i jak się prezentujemy. Kwestia protruzji zębów górnych to też ważny temat w ortodoncji, bo czasem trzeba poprawić zgryz i zrobić tak, żeby stawy skroniowo-żuchwowe działały prawidłowo.

Pytanie 9

Skutkiem nieleczonej głębokiej próchnicy jest

A. dysplazja zębiny

B. zapalenie miazgi

C. ubytek abfrakcyjny

D. hipoplazja szkliwa

Zapalenie miazgi, będące następstwem nieleczonej próchnicy głębokiej, jest poważnym stanem zapalnym, który może prowadzić do bólu, obrzęku oraz potencjalnych powikłań, takich jak ropnie. Próchnica głęboka to proces demineralizacji tkanek zęba, który osiąga miazgę, powodując jej stan zapalny. W przypadku braku interwencji, bakterie mogą przedostać się do miazgi, co skutkuje zapaleniem. Leczenie zapalenia miazgi może obejmować leczenie kanałowe lub ekstrakcję zęba, co podkreśla znaczenie wczesnej diagnostyki i interwencji. Kluczowe jest regularne monitorowanie stanu zdrowia jamy ustnej oraz wdrażanie praktyk profilaktycznych, takich jak kontrolne wizyty u stomatologa i higiena jamy ustnej zgodna z zaleceniami. W dobie rosnącej liczby przypadków chorób jamy ustnej, znajomość konsekwencji próchnicy oraz ich skutków zdrowotnych staje się niezbędna dla każdego specjalisty w dziedzinie stomatologii.

Pytanie 10

Metoda Berggrena i Welandera polega na

A. płukaniu jamy ustnej 0,2% roztworem fluorku sodu

B. szczotkowaniu zębów 0,5-1% roztworem fluorku sodu

C. szczotkowaniu zębów 2% roztworem fluorku sodu

D. wcieraniu 2% roztworu fluorku sodu

Metoda Berggrena i Welandera opiera się na wykorzystaniu 0,5-1% roztworu fluorku sodu do szczotkowania zębów, co jest uznawane za skuteczną procedurę w profilaktyce próchnicy. Fluorki, w tym fluorek sodu, mają udowodnione właściwości remineralizacyjne, wspomagające odbudowę zębiny i szkliwa. Stężenie 0,5-1% jest optymalne, gdyż zapewnia skuteczność w zapobieganiu próchnicy, jednocześnie minimalizując ryzyko fluorozy. Praktyka ta jest zgodna z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz innych instytucji zajmujących się zdrowiem jamy ustnej, które zalecają regularne stosowanie fluorków w codziennej higienie jamy ustnej. Warto również zauważyć, że szczotkowanie zębów z użyciem fluorku powinno być częścią szerszego programu zdrowotnego, który obejmuje odpowiednią dietę oraz regularne wizyty u stomatologa, co prowadzi do kompleksowej ochrony zdrowia zębów. Tego typu działania profilaktyczne są kluczowe w walce z chorobami jamy ustnej, a ich stosowanie w praktyce stomatologicznej jest niezbędne.

Pytanie 11

Co jest przyczyną występowania wrodzonych nieprawidłowości w zgryzie?

A. parafunkcja aparatu żucia

B. dysfunkcja aparatu żucia

C. uraz twarzoczaszki dziecka wskutek poważnego wypadku drogowego

D. rubeola przebyta przez matkę w trakcie pierwszego trymestru ciąży

Różyczka przebyta przez matkę w pierwszym trymestrze ciąży jest jednym z istotnych czynników teratogennych, które mogą prowadzić do wad wrodzonych, w tym wad zgryzu. W tym okresie ciąży rozwijają się kluczowe struktury anatomiczne, a wirus różyczki może powodować poważne uszkodzenia tkanek. Mechanizmy działania wirusa obejmują uszkodzenie komórek oraz zaburzenie procesu namnażania się komórek w rozwijającym się organizmie, co może prowadzić do nieprawidłowego kształtowania się szczęk i zębów. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce klinicznej jest istotność wczesnego diagnozowania i monitorowania kobiet w ciąży, które miały kontakt z wirusem, oraz wdrażanie odpowiednich strategii prewencyjnych. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowymi programami zdrowotnymi, szczepienia przeciwko różyczce dla kobiet w wieku rozrodczym są kluczowym elementem profilaktyki, co może znacznie zredukować ryzyko powstawania wad wrodzonych u noworodków.

Pytanie 12

Metryczka dla pojemnika na odpady medyczne powinna zawierać:

A. kod odpadu, nazwę gabinetu, datę otwarcia pojemnika na odpady medyczne

B. kod odpadu, adres miejsca wytwarzania odpadu, datę otwarcia pojemnika na odpady medyczne

C. kod odpadu, adres miejsca wytwarzania odpadu, datę otwarcia oraz zamknięcia pojemnika na odpady medyczne

D. nazwę odpadu, adres miejsca wytwarzania odpadu, datę zamknięcia pojemnika na odpady medyczne

Metryczka na pojemniku z odpadami medycznymi powinna zawierać kod odpadu, adres wytwórcy odpadu oraz datę otwarcia i zamknięcia pojemnika. Kod odpadu jest istotny, ponieważ pozwala na klasyfikację i identyfikację rodzaju odpadów zgodnie z obowiązującymi przepisami, w tym z Rozporządzeniem Ministra Klimatu w sprawie listy odpadów. Adres wytwórcy odpadu jest niezbędny w kontekście odpowiedzialności za zarządzanie odpadami oraz ich transport. Daty otwarcia i zamknięcia pojemnika umożliwiają ścisłe monitorowanie czasu przechowywania odpadów, co jest kluczowe dla zachowania wysokich standardów bezpieczeństwa i higieny. Przykładowo, w placówkach medycznych, takich jak szpitale czy kliniki, regularne kontrole i audyty mogą wymagać dostępu do tych informacji w celu zapewnienia zgodności z przepisami prawa oraz normami ochrony środowiska. Właściwe oznakowanie pojemników z odpadami medycznymi jest zatem nie tylko kwestią zgodności z przepisami, ale także elementem skutecznego zarządzania ryzykiem związanym z odpadami niebezpiecznymi.

Pytanie 13

Jaki chwyt jest najczęściej stosowany w II klasie ruchu?

A. Dwupalcowy

B. Piórowy zmodyfikowany

C. Trójpalcowy

D. Dłoniowy

Chwyt trójpalcowy jest najczęściej stosowany w II klasie ruchu ze względu na swoje zalety w zakresie precyzji i kontroli. W tej klasie ruchu, która obejmuje dzieci w wieku przedszkolnym oraz wczesnoszkolnym, rozwijanie umiejętności manualnych oraz koordynacji ruchowej jest kluczowe. Chwyt trójpalcowy angażuje kciuk, palec wskazujący oraz palec środkowy, co pozwala na stabilne i ergonomiczne uchwycenie narzędzi pisarskich, takich jak ołówki czy długopisy. Dzięki takiemu uchwytowi dzieci mogą lepiej kontrolować ruchy ręki, co przekłada się na wyższy poziom dokładności podczas pisania czy rysowania. Ponadto, chwyt ten wpisuje się w standardy rozwoju psychomotorycznego, zalecane przez specjalistów zajmujących się pedagogiką oraz terapią zajęciową. Praktycznym przykładem może być zachęcanie dzieci do rysowania figur geometrycznych, co pozwala nie tylko ćwiczyć chwyt, ale również rozwijać wyobraźnię i umiejętności przestrzenne.

Pytanie 14

Jakie rodzaje cementów zawierają fluor, który może uwalniać się z materiału wiążącego?

A. Cementy fosforanowe

B. Cementy glassjonomerowe

C. Cementy polikarboksylowe

D. Cementy cynkowo-siarczanowe

Cementy glassjonomerowe, znane również jako cementy szkło-jonomerowe, zawierają fluorki, które są w stanie uwalniać się z materiału związanego. Jednym z kluczowych atutów tych cementów jest ich zdolność do wymiany jonów z otoczeniem, co pozwala na uwalnianie fluoru, który działa ochronnie na zęby, zmniejszając ryzyko próchnicy. W praktyce oznacza to, że cementy te są szczególnie polecane w stomatologii dziecięcej oraz w przypadku pacjentów z wysokim ryzykiem wystąpienia ubytków. Dodatkowo, ich właściwości bioaktywne sprawiają, że są stosowane jako materiał do wypełnień oraz cementów do mocowania uzupełnień protetycznych. Zgodnie z normami ISO, cementy glassjonomerowe charakteryzują się wysoką biokompatybilnością i są uznawane za materiał preferowany w leczeniu zębów mlecznych. Warto również zauważyć, że cementy te mają zdolność do wchłaniania minerałów z śliny, co dodatkowo wspiera remineralizację szkliwa.

Pytanie 15

W poczekalni gabinetu znajduje się zdenerwowany pacjent o bladych rysach, który czeka na skomplikowany zabieg stomatologiczny. Jakie metody można zastosować, aby go uspokoić?

A. Zaoferować czasopismo do przestudiowania

B. Dostarczyć dokładnych, wiarygodnych informacji na temat zabiegu

C. Rozpocząć rozmowę na neutralny temat

D. Uprzedzić go, że zabieg nie będzie sprawiał bólu

Przekonywanie pacjenta, że zabieg będzie bezbolesny, może wydawać się na pierwszy rzut oka odpowiednim podejściem, jednak jest to podejście, które może prowadzić do rozczarowania i utraty zaufania. W przypadku, gdy rzeczywistość nie odpowiada obietnicom, pacjent może poczuć się oszukany, co tylko zwiększa jego lęk w przyszłości. Podjęcie rozmowy na obojętny temat może być sposobem na odwrócenie uwagi pacjenta, ale nie rozwiązuje problemu lęku i nie informuje go o tym, co go czeka. Tego rodzaju rozmowa może być korzystna w niektórych sytuacjach, ale nie jest to wystarczająca strategia na uspokojenie pacjenta przed zabiegiem, gdyż nie adresuje jego obaw ani nie dostarcza mu istotnych informacji. Z kolei podanie czasopisma do przeczytania, mimo że może zająć pacjentowi czas, nie wprowadza go w stan spokoju ani nie rozwiązuje jego niepokoju. Często pacjenci w takich sytuacjach potrzebują wsparcia emocjonalnego oraz praktycznych informacji, które zminimalizują ich strach. Zgodnie z zasadami komunikacji w medycynie, lepiej jest dostarczać pacjentowi pełne i dokładne informacje, aby mógł być świadomy swojego leczenia i mógł w nim aktywnie uczestniczyć. Przy takim podejściu, pacjent czuje się bardziej zaangażowany i może lepiej radzić sobie z emocjami związanymi z nadchodzącym zabiegiem.

Pytanie 16

Matowienie wypełnienia z amalgamatu następuje na skutek powstawania na jego powierzchni

A. tlenków i dwutlenków

B. tlenków i siarczków

C. siarczków i dwutlenków

D. siarczków i chlorków

Odpowiedź, w której wskazano na tlenki i siarczki, jest poprawna, ponieważ matowienie wypełnień z amalgamatu wiąże się z reakcjami chemicznymi zachodzącymi na ich powierzchni. Wypełnienia amalgamatowe, które składają się głównie z rtęci, srebra, cyny i miedzi, mogą reagować z tlenem oraz innymi substancjami chemicznymi obecnymi w jamie ustnej. Tworzenie tlenków, takich jak tlenek srebra, jest naturalnym procesem utleniania, który wpływa na estetykę oraz trwałość wypełnienia. Siarczki natomiast mogą powstawać w wyniku reakcji z siarkowodorem produkowanym przez bakterie i inne czynniki. Matowienie wpływa nie tylko na wygląd wypełnienia, ale też może mieć konsekwencje funkcjonalne, dlatego ważne jest, aby dążyć do ich minimalizacji poprzez odpowiednią higienę jamy ustnej oraz kontrolę jakości materiałów używanych do wypełnień. Dobre praktyki stomatologiczne zalecają regularne kontrole i ewentualną wymianę wypełnień, które wykazują oznaki matowienia lub degradacji.

Pytanie 17

Aby właściwie dopasować zdejmowany aparat ortodontyczny czynny, lekarz powinien przygotować

A. frezy protetyczne i kleszcze kramponowe

B. łuk podniebienny oraz kleszcze do cięcia drutu

C. wosk modelowy, palnik gazowy oraz duże lusterko

D. śrubę do rotowania zębów i kalkę okluzyjną

Frezy protetyczne i kleszcze kramponowe to kluczowe narzędzia w procesie przygotowania ortodontycznego aparatu czynnego zdejmowanego. Frezy protetyczne pozwalają na precyzyjne modelowanie materiałów, z których wykonuje się aparaty, zapewniając odpowiedni kształt oraz gładkość powierzchni. Kleszcze kramponowe natomiast są niezbędne do manipulacji z drutami i elementami konstrukcyjnymi aparatu. W praktyce, odpowiednie przygotowanie i dobór narzędzi do wykonania aparatu ortodontycznego jest istotne dla uzyskania skutecznych i komfortowych rozwiązań dla pacjentów. Zgodnie z zaleceniami branżowymi, każdy element aparatu powinien być starannie dopasowany do indywidualnych potrzeb pacjenta, a użycie właściwych narzędzi wpływa na precyzję wykonania oraz trwałość aparatu. W kontekście ortodoncji, wprowadzenie nowoczesnych technologii, takich jak skanowanie 3D, również podkreśla znaczenie właściwego wyposażenia, co pozwala na jeszcze dokładniejsze przygotowanie aparatu czynnego.

Pytanie 18

Dezynfekcja prac protetycznych po ich przybyciu z laboratorium

A. jest realizowana przez asystentkę poprzez przepłukanie pod bieżącą, ciepłą wodą

B. nie jest potrzebna, ponieważ prace są przechowywane w pojemnikach transportowych

C. jest przeprowadzana przez asystentkę przy użyciu odpowiedniego preparatu

D. nie jest potrzebna, ponieważ technik ją wykonał w laboratorium

Właściwa odpowiedź wskazuje, że dezynfekcja prac protetycznych jest kluczowym elementem procedur higienicznych w gabinetach stomatologicznych. Po powrocie z pracowni, prace protetyczne mogą być narażone na różnorodne drobnoustroje, które mogły dostać się na ich powierzchnię podczas transportu. Dlatego asystentka powinna przeprowadzić dezynfekcję przy użyciu specjalistycznego preparatu dezynfekcyjnego, który jest skuteczny przeciwdrobnoustrojowo i bezpieczny dla materiałów protetycznych. Stosowanie takich środków jest zgodne z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego oraz Zespołu ds. Zakażeń Szpitalnych, które zalecają regularne dezynfekowanie wszelkich materiałów mających kontakt z jamą ustną pacjenta. Przykładem zastosowania może być użycie preparatu na bazie alkoholu lub chlorheksydyny, który nie tylko eliminuje bakterie, wirusy i grzyby, ale również nie uszkadza struktury materiałów używanych w protetyce. Regularna dezynfekcja jest kluczowym krokiem w zapewnieniu bezpieczeństwa pacjentów i utrzymaniu wysokich standardów higieny w gabinetach stomatologicznych.

Pytanie 19

W systemie Viohla ząb stały oznaczony jest numerem 47

A. górny drugi trzonowiec lewy

B. górny drugi przedtrzonowiec prawy

C. dolny drugi trzonowiec prawy

D. dolny drugi przedtrzonowiec prawy

Odpowiedź 'dolny drugi trzonowiec prawy' jest poprawna, ponieważ w systemie Viohla numer 47 odnosi się konkretnie do tego zęba. W klasyfikacji Viohla, która jest powszechnie używana w stomatologii, zęby są oznaczane na podstawie ich lokalizacji w jamie ustnej oraz ich rodzaju. Dolny drugi trzonowiec prawy znajduje się w dolnej łuku zębowym po prawej stronie. Zęby trzonowe pełnią kluczową rolę w procesie żucia, a ich poprawne zidentyfikowanie jest istotne dla diagnozowania problemów stomatologicznych oraz planowania leczenia. Przykładowo, wiedza na temat numeracji zębów jest niezbędna podczas wykonywania zdjęć rentgenowskich czy planowania zabiegów protetycznych. Stosowanie systemu Viohla zapewnia uniwersalność i przejrzystość komunikacji wśród specjalistów, co przekłada się na lepszą jakość usług stomatologicznych. Dlatego znajomość numeracji zębów oraz ich lokalizacji w jamie ustnej jest fundamentem zarówno dla praktyków, jak i dla studentów stomatologii.

Pytanie 20

Aby określić zwarcie centralne przy użyciu wzorników zwarciowych, asystentka powinna zgromadzić:

A. nożyk, palnik, wosk

B. kleszcze kramponowe, palnik, wosk

C. palnik, wosk, ligaturę

D. prostnicę, frez do akrylu

Wybór nożyka, palnika i wosku do ustalania zwarcia centralnego jest zgodny z najlepszymi praktykami w dziedzinie ortodoncji i protetyki. Nożyk jest niezbędny do precyzyjnego cięcia i formowania materiałów, takich jak wosk, który służy do tworzenia wzorników zwarciowych. Palnik, z kolei, jest kluczowy w procesie podgrzewania wosku, co pozwala na jego łatwiejsze formowanie i dopasowywanie do zgryzu pacjenta. Zastosowanie tych narzędzi w praktyce umożliwia uzyskanie dokładnych wzorów, które są niezbędne do dalszej obróbki protez czy aparatów ortodontycznych. Dobrą praktyką jest również zapewnienie, że wszystkie narzędzia są sterylne i odpowiednio przygotowane przed przystąpieniem do pracy, co wpływa na jakość wykonanych wzorników oraz komfort pacjenta. Warto pamiętać, że prawidłowe ustalanie zwarcia centralnego jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania aparatu ortodontycznego oraz zachowania zdrowia jamy ustnej pacjenta.

Pytanie 21

Do przygotowania materiału kompozytowego chemoutwardzalnego należy użyć szpatułki

A. metalowej na płytce szklanej

B. plastycznej na bloczku papierowym

C. plastycznej na płytce szklanej

D. metalowej na bloczku papierowym

Materiał kompozytowy chemoutwardzalny, znany również jako kompozyt na bazie żywicy, wymaga starannego przygotowania przed jego użyciem. Właściwe mieszanie tych materiałów jest kluczowe dla uzyskania pożądanych właściwości mechanicznych i chemicznych. Użycie plastikowej szpatułki na bloczku papierowym zapewnia idealne warunki do dokładnego wymieszania składników. Papierowy bloczek działa jako jednorazowa powierzchnia, która minimalizuje ryzyko zanieczyszczenia materiału, a także pozwala na łatwe zbieranie resztek żywicy. Użycie plastikowej szpatułki zapobiega korozji i reagowaniu materiału ze szpatułką metalową, co mogłoby prowadzić do niepożądanych efektów. Dobrą praktyką w preparacji materiałów kompozytowych jest również unikanie użycia materiałów, które mogą wprowadzać zanieczyszczenia chemiczne lub zmieniać właściwości zachowania się materiału po utwardzeniu. Warto również pamiętać, że właściwe proporcje składników oraz czas mieszania mają kluczowe znaczenie dla uzyskania optymalnych rezultatów, które są zgodne z normami jakości w branży.

Pytanie 22

Środek dezynfekcyjny działający grzybobójczo nosi oznaczenie

A. F

B. V

C. Tbc

D. B

Preparat dezynfekcyjny o działaniu grzybobójczym jest oznaczany literą F, co jest zgodne z normami i standardami w branży dezynfekcji. Oznaczenie to wskazuje, że dany środek chemiczny skutecznie zwalcza grzyby, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony zdrowia publicznego oraz w środowiskach, w których występuje ryzyko zakażeń grzybiczych. Przykładowo, w szpitalach i placówkach medycznych stosowanie preparatów o działaniu grzybobójczym jest kluczowe w zapobieganiu infekcjom u pacjentów, zwłaszcza u tych z obniżoną odpornością. W praktyce oznaczenie F jest istotne dla użytkowników, ponieważ umożliwia im dokonanie właściwego wyboru środka dezynfekcyjnego na podstawie jego działania. Używane preparaty powinny być również zgodne z wytycznymi WHO i lokalnymi regulacjami, co zapewnia ich skuteczność i bezpieczeństwo w zastosowaniach praktycznych.

Pytanie 23

Najdłuższy okres, przez jaki można przechowywać wysterylizowane narzędzia, które są szczelnie zapakowane w podwójną warstwę papieru, wynosi

A. jeden tydzień

B. trzy miesiące

C. sześć miesięcy

D. dwa tygodnie

Odpowiedź 'dwa tygodnie' jest poprawna, ponieważ zgodnie z ogólnymi standardami przechowywania wysterylizowanych narzędzi chirurgicznych, czas ich przechowywania w odpowiednich warunkach wynosi do dwóch tygodni. Narzędzia powinny być przechowywane w czystym, suchym i nieprzesyconym powietrzem środowisku, aby zapobiec ich kontaminacji. Użycie podwójnej warstwy papieru jako opakowania zapewnia odpowiednią barierę przed zanieczyszczeniami oraz umożliwia kontrolowanie stanu narzędzi. Przechowywanie narzędzi przez dłuższy czas, na przykład do trzech miesięcy lub sześciu miesięcy, może prowadzić do zwiększonego ryzyka ich zakażenia, co jest nieakceptowalne w praktyce medycznej. W praktyce, odpowiednie oznakowanie daty sterylizacji oraz daty ważności jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów. Rekomendacje te są zgodne z regulacjami zawartymi w normach ISO oraz wytycznych CDC dotyczących kontroli zakażeń w placówkach medycznych.

Pytanie 24

W trakcie przeprowadzania procedury wszczepiania implantu w technice z sześcioma rękami strefa aktywności drugiego asystenta mieści się pomiędzy godzinami

A. 12:00 a 13:00

B. 2:00 a 4:00

C. 9:00 a 10:00

D. 10:30 a 12:00

Podczas wszczepiania implantu w metodzie na sześć rąk, kluczowe jest zrozumienie układu stref pracy w zespole chirurgicznym. Odpowiedź 9:00 a 10:00 wskazuje na właściwe zrozumienie, że druga asysta znajduje się w strefie roboczej, która obejmuje obszar wokół operowanego miejsca. W tej metodzie, każda z rąk ma przypisaną określoną rolę, co pozwala na płynne przeprowadzenie zabiegu. Przykładem może być asysta przy podawaniu narzędzi czy materiałów podczas operacji, co wymaga precyzyjnego wyczucia i doskonałej synchronizacji. Warto pamiętać, że w procedurach chirurgicznych, odpowiednie rozmieszczenie asystentów w czasie rzeczywistym jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi ergonomii i efektywności pracy, co znacznie wpływa na bezpieczeństwo zabiegu oraz komfort pacjenta. Dobrym przykładem zastosowania tej wiedzy jest zorganizowanie próbnych operacji, które pozwalają zespołowi chirurgicznemu na doskonalenie współpracy oraz minimalizowanie ryzyka błędów w trakcie rzeczywistego zabiegu.

Pytanie 25

Kompomer stanowi połączenie

A. cementu fosforanowego oraz cementu polikarboksylowego

B. cementu glassjonomerowego i kompozytu

C. kompozytu oraz cementu polikarboksylowego

D. hydroksyapatytu i kompozytu

Kompomer to taki ciekawy materiał, który łączy w sobie cechy cementu glassjonomerowego i kompozytu. Dzięki temu ma naprawdę fajne właściwości, które sprawiają, że świetnie nadaje się do stomatologii. Cement glassjonomerowy trzyma się zęba super mocno i jeszcze uwalnia fluor, co pomaga w remineralizacji szkliwa oraz chroni przed próchnicą. A kompozyt dodaje tego estetycznego wyglądu i wytrzymałości, co jest mega ważne, szczególnie przy wypełnieniach w zębach przednich. Kompomery są używane tam, gdzie estetyka i funkcjonalność muszą iść w parze. Co do standardów stomatologicznych, to takie materiały powinny być łatwe do obróbki, mieć dobre właściwości mechaniczne i być w miarę przyjazne dla organizmu. Na przykład w pediatrycznej stomatologii kompomery są szczególnie fajne, bo ich remineralizacyjne właściwości i estetyka są bardzo cenione. W praktyce stomatologicznej korzystanie z tych materiałów pokazuje, jak nowoczesne podejście łączy zdrowie z estetyką.

Pytanie 26

Aby usunąć ząb 16, asystentka powinna przygotować kleszcze esowate

A. zagięte w zamku bez trzpieni

B. z trzpieniem od strony lewego policzka pacjenta

C. z dwoma trzpieniami

D. z trzpieniem od strony prawego policzka pacjenta

Wybór kleszczy esowatych z trzpieniem od strony policzka prawego pacjenta jest kluczowy dla prawidłowego i bezpiecznego usunięcia zęba 16, czyli górnego zęba trzonowego po prawej stronie. Kleszcze esowate są narzędziem, które pozwala na efektywne uchwycenie zęba i jego stabilizację podczas ekstrakcji. Trzpienie umieszczone w odpowiedniej pozycji zapewniają lepszą dźwignię i kontrolę nad zębem, co jest szczególnie istotne w przypadku zębów o mocnych korzeniach. W sytuacji usuwania zęba 16, zaleca się pracować od strony policzka prawego, aby minimalizować ryzyko uszkodzenia sąsiednich struktur anatomicznych oraz zapewnić komfort pacjentowi. Rekomendacje zawarte w standardach praktyki stomatologicznej podkreślają, że odpowiednio dobrane narzędzia do ekstrakcji przekładają się na większą skuteczność zabiegu oraz bezpieczeństwo. Warto również pamiętać o technice nachylenia kleszczy, aby uniknąć złamań korzeniowych. Przykładem dobrych praktyk jest utrzymywanie maksymalnej stabilności zęba podczas całego procesu usuwania, co znacznie zmniejsza ból i czas rekonwalescencji pacjenta.

Pytanie 27

Aby przeprowadzić zabieg lapisowania, lekarz powinien przygotować

A. wytrawiacz oraz Helioseal F

B. primer i kondycjoner

C. pasta czyszcząca oraz Fluor Protector

D. azotan srebra oraz płyn Lugola

Azotan srebra i płyn Lugola są kluczowymi składnikami w zabiegu lapisowania, stosowanym w stomatologii do leczenia ubytków próchnicowych oraz w terapii nadwrażliwości zębów. Azotan srebra, znany ze swoich właściwości antybakteryjnych, działa na powierzchni zęba, tworząc warstwę, która zapobiega dalszemu rozwojowi bakterii. Płyn Lugola, zawierający jod, pomaga w dezynfekcji oraz wspiera proces mineralizacji tkanek, co jest istotne w kontekście regeneracji zębów. W praktyce, lekarze stomatolodzy przygotowują te substancje w odpowiednich proporcjach, aby skutecznie zminimalizować ryzyko infekcji oraz poprawić trwałość leczenia. Ważne jest, aby stosować te środki zgodnie z zaleceniami, aby osiągnąć optymalne rezultaty, a także przestrzegać zaleceń dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.

Pytanie 28

Jak głównie powinno się zachować w sytuacji, gdy pacjent ma krwawienie z nosa?

A. Mocno przechylić głowę pacjenta do tyłu i ucisnąć nozdrza.

B. Przechylić głowę pacjenta do tyłu i umieścić mu zimny kompres na czole.

C. Położyć poszkodowanego na plecach z zimnym kompresem na czoło.

D. Lekko pochylić głowę pacjenta do przodu, nałożyć zimny kompres na kark.

W przypadku krwawienia z nosa kluczowe jest, aby pacjent delikatnie pochylił głowę do przodu. Taka pozycja pozwala ograniczyć odpływ krwi do gardła, co jest istotne, aby uniknąć ryzyka aspiracji krwi, co może prowadzić do powikłań, takich jak kaszel lub duszność. Położenie zimnego okładu na kark może pomóc w złagodzeniu bólu i zmniejszeniu obrzęku poprzez działanie chłodzące. Dodatkowo, stosowanie zimnego okładu może działać na naczynia krwionośne, powodując ich zwężenie, co przyczynia się do zwolnienia krwawienia. Zgodnie z wytycznymi dotyczących pierwszej pomocy i postępowania w przypadku krwawień, ważne jest także, aby unikać odchylania głowy do tyłu, ponieważ to może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Zrozumienie i umiejętność stosowania tych zasad jest kluczowe w sytuacjach nagłych, a ich praktyczne zastosowanie może znacznie wpłynąć na bezpieczeństwo pacjenta.

Pytanie 29

W trakcie pracy w systemie czterech rąk asystentka stomatologiczna powinna podać lekarzowi dentyście cement cynkowo-siarczanowy na płaskim nakładaczu w obszarze

A. pracy asysty

B. operacyjnej

C. transferowej

D. statycznej

Odpowiedź transferowa jest właściwa, ponieważ w kontekście pracy na cztery ręce asystentka stomatologiczna powinna przekazać materiał dentystyczny, taki jak cement cynkowo-siarczanowy, w strefie transferowej, co oznacza obszar, gdzie odbywa się wymiana narzędzi i materiałów pomiędzy asystentem a lekarzem dentystą. W praktyce, strefa transferowa jest zorganizowanym miejscem, które ma na celu zwiększenie efektywności i bezpieczeństwa pracy. W standardowych procedurach stomatologicznych, asystentka musi być dobrze zorganizowana i przygotowana do szybkiego przekazywania odpowiednich narzędzi, co jest kluczowe w sytuacjach klinicznych wymagających dużej precyzji i szybkości działania. Przykładem może być sytuacja, w której lekarz dentysta potrzebuje cementu do wykonania wypełnienia. Asystentka, mając odpowiednio zorganizowaną przestrzeń roboczą, może z łatwością przekazać materiał, co pozwala lekarzowi na płynne kontynuowanie procedury. Takie podejście jest zgodne z zasadami ergonomii i organizacji pracy w gabinetach stomatologicznych, co przekłada się na wyższy poziom bezpieczeństwa zarówno dla pacjenta, jak i dla personelu medycznego.

Pytanie 30

W której strefie roboczej asysty powinno znajdować się umywalka?

A. W IV.

B. W I.

C. W III.

D. W II.

Zlew powinien znajdować się w III podstrefie pracy asysty, ponieważ ta przestrzeń jest dedykowana do wykonywania czynności związanych z higieną oraz przygotowaniem narzędzi i materiałów do pracy. W ramach III podstrefy, która jest zaprojektowana z myślą o ergonomii i efektywności, zlew umożliwia łatwy dostęp do wody, co jest kluczowe w kontekście zachowania standardów sanitarnych i higienicznych. Dobrze zorganizowana III podstrefa pracy sprzyja szybkiemu i bezpiecznemu wykonywaniu czynności, takich jak mycie narzędzi, dezynfekcja oraz przygotowanie materiałów do zabiegów. Przykładowo, w gabinetach stomatologicznych istotne jest, aby zlew był łatwo dostępny dla asystentek, które muszą regularnie czyścić oraz dezynfekować sprzęt. Dodatkowo, umiejscowienie zlewu w tej podstrefie pozwala na zachowanie porządku i efektywnego przepływu pracy, co przekłada się na zwiększenie komfortu zarówno personelu, jak i pacjentów. Warto również zwrócić uwagę na normy sanitarno-epidemiologiczne, które nakładają obowiązek posiadania odpowiednich warunków do mycia i dezynfekcji, co potwierdza zasadność lokalizacji zlewu w III podstrefie.

Pytanie 31

Iniekcje są inaczej nazywane

A. wstrzyknięciami

B. uzupełnieniami protetycznymi

C. stymulantami dziąseł

D. inhalacjami

Iniekcje to termin odnoszący się do procedury wstrzykiwania substancji do organizmu, co jest powszechnie stosowane w medycynie oraz stomatologii. Wstrzyknięcia mogą obejmować podawanie leków, szczepionek, czy znieczuleń. Stosowanie tej techniki jest szczególnie ważne w przypadku pacjentów wymagających szybkiego działania farmakologicznego, jak na przykład w leczeniu bólu czy w sytuacjach nagłych. W kontekście stomatologicznym, iniekcje są niezbędne do znieczulenia miejscowego przed przeprowadzeniem zabiegów, takich jak ekstrakcje zębów czy leczenie kanałowe. W praktyce, zastosowanie iniekcji zgodnie z wytycznymi i standardami, jak np. technika asceptyczna, jest kluczowe dla zminimalizowania ryzyka infekcji oraz zapewnienia bezpieczeństwa pacjenta. Dodatkowo, znajomość różnych rodzajów iniekcji, takich jak iniekcje domięśniowe czy podskórne, oraz ich odpowiednie zastosowanie ma fundamentalne znaczenie w zapewnieniu skuteczności terapii.

Pytanie 32

Jakie narzędzie jest używane do identyfikacji ubytków próchnicowych na stycznych powierzchniach zębów?

A. fototerapia

B. endoskopia

C. elektroanestezja

D. endometria

Endometria, fototerapia oraz elektroanestezja to terminy, które nie mają zastosowania w kontekście wykrywania ubytków próchnicowych na powierzchniach stycznych zębów. Endometria odnosi się do błony śluzowej macicy i nie ma nic wspólnego z diagnostyką stomatologiczną. Użytkownicy mogą mylić tę nazwę z innymi terminami medycznymi, co prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ nie jest to narzędzie ani metoda stosowana w ocenie stanu zębów. Fototerapia to technika wykorzystująca światło do leczenia różnorodnych schorzeń, ale nie jest standardowo stosowana w diagnostyce ubytków próchnicowych. Może być stosowana w dermatologii lub w terapii bólu, ale nie ma zastosowania w ocenie zdrowia zębów. Z kolei elektroanestezja jest metodą znieczulenia, która polega na zastosowaniu prądu elektrycznego w celu znieczulenia tkanek. Choć może być użyteczna w stomatologii do kontrolowania bólu, nie dostarcza informacji diagnostycznych o stanie zębów. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że jedynie nowoczesne technologie są odpowiednie do oceny stanu zdrowia zębów, podczas gdy klasyczne metody, takie jak endoskopia, są nie tylko skuteczne, ale również zalecane w najlepszych praktykach dentystycznych. Właściwy dobór narzędzi diagnostycznych jest kluczowy dla skuteczności leczenia i zrozumienia stanu zdrowia jamy ustnej pacjenta.

Pytanie 33

Jakie są cechy makrognacji?

A. Nadmiernym rozwojem żuchwy w trzech wymiarach

B. Niedostatecznym rozwojem żuchwy w trzech wymiarach

C. Niedostatecznym rozwojem szczęki w trzech wymiarach

D. Nadmiernym rozwojem szczęki w trzech wymiarach

Makrognacja to termin medyczny opisujący stan, w którym występuje nadmierny wzrost szczęki w trzech wymiarach. Jest to schorzenie ortodontyczne oraz anatomiczne, które może prowadzić do różnych problemów funkcjonalnych, estetycznych i zdrowotnych. W praktyce, makrognacja może powodować trudności w mówieniu, jedzeniu oraz może wpływać na ogólną postawę ciała. Ważne jest, aby lekarze zajmujący się ortodoncją i chirurgią szczękowo-twarzową potrafili zidentyfikować ten stan i zaplanować odpowiednie leczenie, które może obejmować aparaty ortodontyczne, chirurgię lub inne interwencje. Dobry przykład zastosowania tej wiedzy można znaleźć w przypadku pacjentów przygotowujących się do operacji ortognatycznej, gdzie makrognacja jest jednym z kluczowych czynników do rozważenia. Zrozumienie makrognacji według standardów leczenia ortodontycznego i chirurgicznego jest istotne dla zapewnienia pacjentowi skutecznego i estetycznego rezultatu końcowego.

Pytanie 34

Ultradźwięki powinny być wykorzystane podczas procedury eliminacji

A. przebarwień szkliwa

B. korzeni złamanych zębów

C. twardych złogów nazębnych

D. miękkich nalotów

Ultradźwięki są stosowane w stomatologii głównie do usuwania twardych złogów nazębnych, takich jak kamień nazębny. Technika ta opiera się na wykorzystaniu wysokoczęstotliwościowych fal dźwiękowych, które powodują drgania narzędzia ultradźwiękowego, co skutkuje efektywnym rozbijaniem i usuwaniem twardych osadów. W przeciwieństwie do tradycyjnych metod, ultradźwięki minimalizują uszkodzenia otaczających tkanek miękkich, co czyni je bezpieczniejszym i bardziej komfortowym rozwiązaniem dla pacjentów. W praktyce, podczas zabiegu, stomatolog może precyzyjnie skierować końcówkę ultradźwiękową na złogi, co pozwala na skuteczne ich usunięcie bez nadmiernego nacisku. Ponadto, technologia ultradźwiękowa jest również wykorzystywana do dezynfekcji oraz wstępnego preparowania powierzchni zębów przed nałożeniem materiałów stomatologicznych. Standardy branżowe zalecają użycie ultradźwięków w celu zwiększenia efektywności zabiegów higienizacji jamy ustnej oraz poprawy komfortu pacjentów.

Pytanie 35

Lampa Microlux jest wykorzystywana m.in. do

A. polimeryzacji wypełnień utwardzanych światłem

B. oświetlania obszaru zabiegowego

C. łagodzenia bólu

D. badania na obecność zmian przedrakowych i nowotworowych w błonie śluzowej

Lampa Microlux jest wykorzystywana przede wszystkim w diagnostyce medycznej, szczególnie do badania na obecność stanów przedrakowych i raka błony śluzowej. Jej działanie opiera się na zastosowaniu światła, które umożliwia wizualizację zmian patologicznych w tkankach. Poprzez zastosowanie odpowiednich filtrów i długości fal świetlnych, lampa pozwala na wykrywanie nieprawidłowości, które mogą być niewidoczne gołym okiem. W praktyce klinicznej, lekarze wykorzystują tę lampę podczas badań endoskopowych, co zwiększa szanse na wczesne wykrycie chorób nowotworowych. Takie podejście jest zgodne z aktualnymi standardami w diagnostyce onkologicznej, które podkreślają znaczenie wczesnej interwencji w przypadkach podejrzenia nowotworów. Wykorzystanie lampy Microlux wspiera również proces szkolenia studentów medycyny oraz specjalistów, którzy uczą się oceny stanu zdrowia błon śluzowych. Przykładem zastosowania może być endoskopia górnego odcinka przewodu pokarmowego, gdzie lampa ułatwia identyfikację nieprawidłowych zmian, które mogą świadczyć o rozwoju raka.

Pytanie 36

Po usunięciu zęba gazik powinien być zutylizowany według kodu

A. 18 01 04

B. 18 01 01

C. 18 01 02

D. 18 01 03

Odpowiedź 18 01 03 jest poprawna, ponieważ odnosi się do odpadów medycznych, które zawierają zakaźne materiały. Po ekstrakcji zęba, gazik, na którym mogą znajdować się krew lub inne substancje biologiczne, powinien być traktowany jako odpad medyczny, co jest zgodne z obowiązującymi normami w zakresie gospodarki odpadami. Zgodnie z klasyfikacją odpadów, kody odpadowe są przypisane do różnych typów materiałów, a 18 01 03 dotyczy odpadów z zabiegów medycznych, które mogą być zakaźne. Ważne jest, aby odpady medyczne były segregowane i utylizowane w odpowiedni sposób, aby zminimalizować ryzyko zakażeń i kontaminacji środowiska. Przykładem zastosowania tego kodu w praktyce jest postępowanie w klinikach dentystycznych, gdzie każdy materiał mający kontakt z krwią pacjenta musi być traktowany jako potencjalnie niebezpieczny. Dlatego istotne jest przestrzeganie standardów, takich jak te zawarte w Dyrektywie Unijnej w sprawie odpadów oraz krajowych przepisów o ochronie zdrowia publicznego.

Pytanie 37

Jaką czynność należy zrealizować po wytrawieniu bruzd, tuż przed nałożeniem laku w trakcie zabiegu lakowania przeprowadzanego przez lekarza dentystę?

A. Nałożyć primer

B. Osuszyć lakowany ząb

C. Założyć koferdam

D. Zwilżyć ząb wodą

Osuszenie lakowanego zęba po wytrawieniu bruzd jest kluczowym krokiem w procesie lakowania. Wytrawienie bruzd ma na celu usunięcie zanieczyszczeń i przygotowanie powierzchni zęba do nałożenia lakieru, który ma za zadanie zabezpieczyć ząb przed próchnicą. Po wytrawieniu, ząb powinien być dokładnie osuszony, aby zapewnić optymalne warunki do adhezji laku. Wilgotna powierzchnia może prowadzić do osłabienia połączenia między lakierem a zębem, co może skutkować gorszą ochroną przed demineralizacją oraz zwiększać ryzyko wystąpienia próchnicy. W praktyce, po wytrawieniu bądź płukaniu bruzd należy użyć suchych wacików lub strumienia powietrza z urządzenia stomatologicznego, aby dokładnie osuszyć ząb. Takie postępowanie jest zgodne z zaleceniami zawartymi w standardach stomatologicznych, które podkreślają znaczenie odpowiedniego przygotowania zęba przed aplikacją materiałów stomatologicznych. Dbanie o te szczegóły nie tylko podnosi efektywność leczenia, ale także przyczynia się do długotrwałych efektów terapeutycznych.

Pytanie 38

Po ustaleniu średniej głębokości ubytku w zębie 16, lekarz zwrócił się z prośbą o dostarczenie kompozytu światłoutwardzalnego. Realizując prośbę lekarza, asystentka stomatologiczna powinna

A. podać pierwszą dawkę kompozytu na nakładaczu kulkowym

B. przekazać lekarzowi tubkę kompozytu oraz lampę polimeryzacyjną

C. umieścić kompozyt w ubytku za pomocą nakładacza i szybko użyć lampy polimeryzacyjnej

D. przekazać na nakładaczu płaskim porcję kompozytu wystarczającą do wypełnienia całego ubytku

Podanie pierwszej porcji kompozytu na nakładaczu kulkowym jest najbardziej właściwe w kontekście wypełniania ubytku w zębie. Nakładacz kulkowy pozwala na precyzyjne umiejscowienie materiału w ubytku, co jest kluczowe dla uzyskania estetycznego i funkcjonalnego wypełnienia. Dzięki kształtowi kulkowemu można łatwiej dotrzeć do trudnych miejsc i równomiernie rozprowadzić kompozyt w obrębie ubytku. Dodatkowo, stosowanie nakładacza kulkowego przyczynia się do mniejszego ryzyka powstawania pęcherzyków powietrza, co mogłoby osłabić wiązanie materiału. W praktyce stomatologicznej, przestrzeganie zasad stosowania kompozytów światłoutwardzalnych, takich jak odpowiednia technika nakładania oraz szybkość w używaniu lampy polimeryzacyjnej, jest niezbędne do uzyskania optymalnych efektów leczenia, co podkreślają standardy kliniczne.

Pytanie 39

Metalowy pasek przeznaczony do rekonstrukcji punktów stycznych powinien być umieszczony w

A. czerwonym pojemniku twardościennym.

B. niebieskim pojemniku twardościennym.

C. czerwonym worku.

D. niebieskim worku.

Czerwony pojemnik twardościenny jest odpowiednim miejscem do umieszczania metalowych pasków tłoczonych po zabiegach medycznych, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi odpadów medycznych, powinny być one skatalogowane jako odpady niebezpieczne. Metalowe elementy, które mogą zadać obrażenia, muszą być umieszczane w pojemnikach oznaczonych kolorem czerwonym, które zapewniają ich bezpieczne przechowywanie oraz transport. Pojemniki twardościenne są projektowane tak, aby były solidne i odporne na uszkodzenia, co minimalizuje ryzyko przypadkowego przebicia lub uszkodzenia. W kontekście praktycznym, umieszczając metalowe paski w czerwonym pojemniku, pracownicy służby zdrowia zapewniają, że odpady są w odpowiedni sposób segregowane i później przetwarzane zgodnie z regulacjami prawnymi. Dodatkowo, stosowanie odpowiednich pojemników do segregacji odpadów medycznych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i pacjentów, a także dla ochrony środowiska.

Pytanie 40

W technice oburęcznej przekazywania narzędzi

A. lewa dłoń pełni rolę podającą i odbierającą

B. lewa dłoń przekazuje narzędzia, prawa dłoń je przyjmuje

C. prawa dłoń podaje narzędzia, lewa dłoń je przyjmuje

D. prawa dłoń jest zarówno podającą, jak i odbierającą

W metodzie oburęcznej przekazywania instrumentów kluczowe jest zrozumienie roli obu rąk w procesie. Prawa ręka pełni funkcję podającą, co oznacza, że to ona przekazuje narzędzia osobie, która ich potrzebuje, podczas gdy lewa ręka odbiera te narzędzia, co pozwala na szybsze i bardziej precyzyjne operowanie nimi. Taka organizacja pracy jest zgodna z zasadami ergonomii i efektywności, co ma ogromne znaczenie w kontekście chirurgii i innych dziedzin wymagających precyzyjnych ruchów. Przykładem zastosowania tej metody może być sytuacja w trakcie operacji, gdzie chirurg potrzebuje stałego dostępu do narzędzi. Dzięki zastosowaniu oburęcznej metody, asystent może szybko podać wymagane instrumenty, co znacząco przyspiesza cały proces i ogranicza ryzyko błędów oraz zmęczenia. Dobrą praktyką jest również regularne ćwiczenie tej umiejętności przez cały zespół, aby zwiększyć płynność przekazywania narzędzi, co ma bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo oraz skuteczność przeprowadzanych procedur.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej