Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik spedytor
Kwalifikacja: SPL.05 - Organizacja transportu oraz obsługa klientów i kontrahentów
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 07:19
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 07:52

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Oferta przewozowa Uniyersal Cargo. Według zamieszczonego fragmentu oferty, brytyjska firma Universal Cargo nie oferuje przewozu ładunków transportem

Rodzaj użytego środka transportu	Wagony o ładowności do 25 ton	Wagony o ładowności powyżej 25 ton	Statki morskie	Pojazdy drogowe o ładowności do 12 t	Pojazdy drogowe o ładowności powyżej 12 t
Cennik przewozu	do 300 km – 1 200 zł od 301 do 500 km – 1 800 zł powyżej 501 km – 2 800 zł	Stawki jak dla wagonów do 25 ton powiększone o współczynnik korygujący	Za każdą tonę nadanego ładunku 300 zł na odległość do 500 km	za każdy kilometr 3,8 zł	do 150 km – 700 zł od 151 do 300 km – 1 100 zł powyżej 301 km – 1 800 zł

A. drogowym.

B. lotniczym.

C. morskim.

D. kolejowym.

Wybór jakiejkolwiek innej opcji, takiej jak transport kolejowy, morski czy drogowy, jest błędny, ponieważ fragment oferty jednoznacznie wskazuje na brak informacji o transporcie lotniczym. Wiele osób może mylnie założyć, że ponieważ firma oferuje inne formy transportu, to również transport lotniczy powinien być dostępny. Tego rodzaju myślenie opiera się na błędnym założeniu, że wszystkie firmy transportowe muszą oferować pełen zakres usług. Przemysł transportowy jest zróżnicowany, a firmy często specjalizują się w konkretnych metodach przewozu, co może być podyktowane zarówno oszczędnościami kosztów, jak i efektywnością operacyjną. Na przykład, transport morski jest często wykorzystywany do dużych ładunków, gdzie czas dostawy nie jest kluczowy, natomiast transport kolejowy jest preferowany w przypadku przewozu towarów na lądzie na dłuższe odległości. Klienci mogą popełniać błąd, zakładając, że dostępność jednego środka transportu automatycznie implikuje dostępność innych. To może prowadzić do nieporozumień dotyczących dostępnych usług oraz do niewłaściwego planowania wysyłek, co może mieć negatywny wpływ na harmonogram dostaw i zadowolenie klientów. Zrozumienie, że każda z metod transportu ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania logistyką i wyboru odpowiedniej strategii przewozowej.

Pytanie 2

W przypadku strat lub uszkodzenia towaru, zgodnie z kodeksem cywilnym, roszczenia wynikające z umowy spedycji przedawniają się po upływie

A. dwóch lat od daty jego dostarczenia

B. dwóch lat od dnia, w którym towar miał być dostarczony zgodnie z umową

C. jednego roku od daty j ego dostarczenia

D. jednego roku od dnia, w którym towar miał być dostarczony według umowy

Odpowiedź 'jednego roku od dnia jego dostarczenia' jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, roszczenia z tytułu umowy spedycji, w tym wszelkie roszczenia dotyczące uszkodzeń lub ubytków towaru, przedawniają się po upływie roku od daty dostarczenia towaru. Przykładowo, jeśli towar zostaje dostarczony 1 stycznia 2023 roku, to roszczenie związane z jego uszkodzeniem musi być zgłoszone do 1 stycznia 2024 roku. Ta zasada ma na celu zapewnienie szybkości w dochodzeniu roszczeń oraz ochronę spedycji i przewoźników przed długotrwałymi zobowiązaniami. W praktyce, przedsiębiorstwa spedycyjne powinny dokumentować daty dostarczenia oraz wszelkie stany towaru, aby w przypadku ewentualnych roszczeń móc szybko zidentyfikować termin przedawnienia. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, zaleca się również zawieranie umów, które jasno określają te terminy oraz procedury zgłaszania roszczeń, co przyspiesza proces rozwiązywania sporów oraz zwiększa przejrzystość relacji między stronami.

Pytanie 3

Jakie parametry są typowe dla środka transportu drogowego przekraczającego normy?

A. Wysokość pojazdu 4,50 m, dmc 46 t

B. Szerokość pojazdu 2,55 m, wysokość 4 m

C. Szerokość pojazdu 2,50 m, wysokość 4 m

D. Wysokość pojazdu 4 m, dmc 38 t

Wybierając odpowiedzi, które nie mieszczą się w określonych normach dla transportu drogowego, można wpaść w pułapki związane z błędnym zrozumieniem definicji transportu ponadnormatywnego. Na przykład, parametry typu wysokość 4 m i dmc 38 t nie są wystarczające, aby klasyfikować pojazd jako ponadnormatywny, ponieważ pozostają w granicach standardowych wymiarów. Również szerokość 2,50 m i wysokość 4 m są typowe dla standardowych pojazdów i nie wymagają specjalnych zezwoleń. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie normalnych wymiarów z wymiarami, które są uznawane za ponadnormatywne. To zrozumienie jest fundamentalne, ponieważ w transporcie drogowym każda nadwyżka wymiarów lub masy wiąże się nie tylko z koniecznością uzyskania zezwoleń, ale także z dodatkowymi obowiązkami wobec służb drogowych oraz innymi wymogami, takimi jak stosowanie specjalnych znaków ostrzegawczych czy organizacja eskorty. Właściwe zrozumienie tych norm jest kluczowe dla efektywnego i bezpiecznego planowania transportu oraz unikania potencjalnych kar za nieprzestrzeganie przepisów.

Pytanie 4

Jaką formułę INCOTERMS 2020 należy wybrać, gdy ustalono, że sprzedawca udostępnia towar kupującemu w swoim magazynie, a od tego momentu kupujący bierze na siebie ryzyko i wszelkie koszty oraz obowiązki, w tym załadunek towaru na środek transportu oraz realizację formalności celnych w eksporcie?

A. EXW

B. CPT

C. FOB

D. DAT

Formuła EXW (Ex Works) w definicji INCOTERMS 2020 oznacza, że sprzedający udostępnia towar kupującemu w swoim zakładzie lub w innym określonym miejscu, co dokładnie odpowiada opisanej sytuacji. Sprzedający ma minimalne zobowiązania, a całość ryzyka oraz koszty związane z transportem, załadunkiem oraz formalnościami celnymi ponosi kupujący. Przykładem zastosowania EXW może być sytuacja, w której producent towarów wyprodukowanych w Polsce udostępnia swoje produkty w swoim magazynie, a kupujący z Niemiec jest odpowiedzialny za wszystkie dalsze kroki, od transportu do jego siedziby, po odprawę celną. W praktyce, korzystając z EXW, kupujący powinien być świadomy, że ma pełną kontrolę nad procesem logistycznym i musi przejąć odpowiedzialność za wszelkie formalności, co często wymaga zaawansowanej wiedzy o przepisach celnych i logistyce międzynarodowej.

Pytanie 5

Zezwolenie umożliwiające przewoźnikowi transportu drogowego realizację międzynarodowego przewozu między Polską a krajem, który go wydał (jedna podróż w jedną stronę oraz powrót) określane jest mianem

A. kr-3

B. ogólnego

C. tranzytowego

D. dwustronnego

Odpowiedzi takie jak "tranzytowego", "ogólnego" oraz "kr-3" są niepoprawne z różnych powodów. Termin "tranzytowego" odnosi się do zezwolenia, które jest używane głównie w kontekście transportu przez kraj trzeciego, bez załadunku i wyładunku w tym kraju. Przewoźnicy wykonujący przewozy tranzytowe nie mają prawa do transportu ładunków docelowych w danym kraju, co czyni to podejście niewłaściwym w kontekście zapytania dotyczącego międzynarodowego przewozu między Polską a krajem wydającym zezwolenie. Z kolei "ogólne" zezwolenie dotyczy regulacji, które umożliwiają przewoźnikom wykonywanie regularnych przewozów na podstawie zezwolenia ogólnego, co także nie pasuje do opisanego w pytaniu schematu jednorazowych przewozów w obie strony. Natomiast termin "kr-3" odnosi się do szczególnego rodzaju zezwolenia, które może być stosowane w niektórych krajach, ale nie jest standardowym terminem używanym w kontekście międzynarodowego transportu drogowego pomiędzy Polską a innymi państwami. W ten sposób, błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia zasad i różnic pomiędzy poszczególnymi rodzajami zezwoleń w międzynarodowym transporcie drogowym, co jest kluczowe dla skutecznej i legalnej działalności transportowej.

Pytanie 6

Jak wygląda właściwa sekwencja wymiany dokumentów oraz działań między zleceniodawcą a zleceniobiorcą?

A. Oferta —> zapytanie o ofertę —> zamówienie —> potwierdzenie przyjęcia zamówienia —> realizacja usługi

B. Zamówienie —> zapytanie o ofertę —> oferta —> potwierdzenie przyjęcia zamówienia —> realizacja usługi

C. Zapytanie o ofertę —> oferta —> zamówienie —> potwierdzenie przyjęcia zamówienia —> realizacja usługi

D. Realizacja usługi —> oferta —> zamówienie —> potwierdzenie przyjęcia zamówienia —> zapytanie o ofertę

Prawidłowa kolejność wymiany dokumentów pomiędzy zleceniodawcą a zleceniobiorcą zaczyna się od zapytania o ofertę. Zleceniodawca, poszukując dostawcy usług lub produktów, najpierw kieruje zapytanie do potencjalnych zleceniobiorców, aby uzyskać szczegółowe informacje dotyczące oferowanych usług i cen. Następnie, na podstawie otrzymanych zapytań, zleceniobiorca przygotowuje ofertę, która jest przedstawiana zleceniodawcy. Po zaakceptowaniu oferty, zleceniodawca składa zamówienie, które formalizuje chęć zakupu usługi. Kiedy zleceniobiorca przyjmuje zamówienie, wysyła potwierdzenie, co jest kluczowe dla obu stron, aby mieć jasność co do warunków realizacji. Ostatecznie następuje realizacja usługi, co potwierdza wykonanie umowy. Taka sekwencja działań jest nie tylko zgodna z dobrymi praktykami biznesowymi, ale również wspiera transparentność i efektywność współpracy. Przykładem mogą być procesy zakupu w firmach produkcyjnych, gdzie każde z tych działań musi być dobrze udokumentowane, aby zapewnić prawidłowy przebieg realizacji zamówienia.

Pytanie 7

Wskaż klasy środków transportu, w których może być wykonywany przewóz żywności zamrożonej i głęboko mrożonej, dla której powinny być zachowane normy temperatury od -11°C do -16°C

Fragment umowy ATP
Dla klas A, B i C z dowolnym ustalonym praktycznie stałym poziomem temperatury t1, zgodnie z podanymi niżej normami określonymi dla poniższych trzech klas:
Klasa A.	Środek transportu – chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 może mieścić się między +12 °C i 0°C włącznie.
Klasa B.	Środek transportu – chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 może mieścić się między +12°C i -10°C włącznie.
Klasa C.	Środek transportu – chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 może mieścić się między +12°C i -20°C włącznie.
Dla klas D, E i F z ustalonym praktycznie stałym poziomem temperatury t1 zgodnie z podanymi niżej normami określonymi dla poniższych trzech klas:
Klasa D.	Środek transportu – chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 nie jest wyższe niż +2°C.
Klasa E.	Środek transportu – chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 nie jest wyższe niż -10°C.
Klasa F.	Środek transportu – chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 nie jest wyższe niż -20°C.

A. Klasa D i Klasa E

B. Klasa A i Klasa F

C. Klasa B i Klasa E

D. Klasa C i Klasa F

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ Klasa C i Klasa F są zgodne z wymaganiami dotyczącymi przewozu żywności zamrożonej i głęboko mrożonej. Klasa C obejmuje środki transportu, które są w stanie utrzymać temperatury w zakresie od +12°C do -20°C, co pozwala na transport produktów wymagających niskich temperatur. Klasa F, z kolei, dotyczy chłodni, które nie mogą przekraczać temperatury -20°C, co zapewnia odpowiednie warunki dla żywności głęboko mrożonej. Przykładem zastosowania tych klas mogą być transporty owoców morza, mięs czy warzyw, które wymagają ściśle kontrolowanej temperatury, aby zachować swoją jakość i bezpieczeństwo. W kontekście norm ATP, klasy te są kluczowe dla zapewnienia, że przewożone produkty nie ulegną zepsuciu, co jest istotne zarówno z perspektywy zdrowotnej, jak i ekonomicznej. W praktyce, znajomość tych norm jest niezbędna dla firm zajmujących się logistyką i dystrybucją żywności.

Pytanie 8

Zgodnie z zasadami INCOTERMS 2020, koszty związane z oznakowaniem oraz przygotowaniem towaru do transportu ponosi firma

A. sprzedająca towar.

B. kupująca towar.

C. spedycyjna.

D. przewozowa.

Zgodnie z zasadami INCOTERMS 2020, sprzedający towar ponosi odpowiedzialność za koszty oznakowania i przygotowania towaru do transportu. Oznacza to, że to on musi zapewnić, aby towar był odpowiednio oznakowany, co jest kluczowe dla identyfikacji oraz bezpieczeństwa w trakcie transportu. Przykładem może być sytuacja, gdy sprzedający eksportuje elektronikę; musi on zadbać o odpowiednie etykiety ostrzegawcze, informacje o zawartości opakowania oraz inne oznaczenia, które mogą być wymagane przez prawo międzynarodowe lub przepisy celne. Dobre praktyki w zakresie logistyki wymagają, aby sprzedający dołożył wszelkich starań, by towar był gotowy do transportu, co może obejmować również odpowiednie pakowanie oraz przygotowanie dokumentacji transportowej. Niezastosowanie się do tych zasad może skutkować opóźnieniami i dodatkowymi kosztami w transporcie, co podkreśla znaczenie rzetelnego podejścia do przygotowania towaru.

Pytanie 9

Ile wyniesie łączny koszt przewozu 10 palet z Centrum Dystrybucji do Marketu na odległość 100 km a następnie 5 palet z Marketu do Sklepu na odległość 30 km?

Liczba palet [szt.]	Stawka [zł/km]
1 – 6	4,00
7 – 12	5,00
13 – 19	6,00
20 – 27	7,00

A. 620 zł

B. 500 zł

C. 780 zł

D. 400 zł

Odpowiedź 620 zł jest prawidłowa, ponieważ poprawnie oblicza łączny koszt przewozu palet na podstawie zastosowanych stawek za transport. W pierwszej części zadania przewozimy 10 palet na odległość 100 km, co wymaga użycia stawki 5,00 zł/km, obowiązującej dla 7-12 palet. Koszt przewozu wynosi zatem 500 zł (100 km x 5,00 zł/km). W drugiej części przewozimy 5 palet na odległość 30 km, co wiąże się z zastosowaniem stawki 4,00 zł/km, przeznaczonej dla 1-6 palet. Koszt w tej części to 120 zł (30 km x 4,00 zł/km). Sumując oba koszty, otrzymujemy 620 zł, co jest zgodne z poprawną odpowiedzią. Takie podejście do analizy kosztów transportu jest zgodne z najlepszymi praktykami w logistyce, gdzie kluczowe jest precyzyjne określenie stawek w zależności od ilości przewożonych towarów oraz odległości. Dzięki temu można efektywnie planować budżet oraz optymalizować procesy transportowe w firmie.

Pytanie 10

Jaką kategorię badań homologacyjnych reprezentują pojazdy samochodowe, które mają przynajmniej cztery koła i zostały zaprojektowane oraz wykonane do transportu ładunków?

A. M

B. N

C. O

D. T

Odpowiedzi M, T oraz O są niepoprawne z kilku powodów. Grupa M obejmuje pojazdy samochodowe przeznaczone głównie do przewozu osób, co wyklucza zastosowanie w przypadku pojazdów służących do transportu ładunków. Użytkownicy często mylą te klasyfikacje, co prowadzi do błędnych wniosków - na przykład, samochody osobowe z dodatkowym wyposażeniem mogą wyglądać na pojazdy do przewozu towarów, jednak nie spełniają one kryteriów grupy N. Z kolei grupa T odnosi się do przyczep i naczep, które są również przeznaczone do transportu ładunków, ale nie są pojazdami samodzielnymi, co było warunkiem określonym w pytaniu. Na koniec, grupa O klasyfikuje pojazdy, które są przeznaczone do transportu niepełnosprawnych, a zatem również nie pasuje do opisywanego kontekstu. Te nieporozumienia mogą wynikać z niepełnego zrozumienia definicji poszczególnych grup homologacyjnych, co jest kluczowe dla prawidłowego klasyfikowania pojazdów. W praktyce, znajomość tych kategorii jest niezbędna nie tylko dla producentów i importerów, ale także dla użytkowników pojazdów, którzy muszą być świadomi, jakie normy są stosowane w odniesieniu do ich pojazdów, aby uniknąć problemów prawnych oraz zapewnić bezpieczeństwo na drogach.

Pytanie 11

Transport towarów do odbiorcy z wykorzystaniem pośrednich punktów przeładunkowych z większych pojazdów na mniejsze jest realizowany w ramach organizacji przewozów według modelu

A. wahadłowego

B. promienistego

C. obwodowego

D. sztafetowego

Odpowiedź 'sztafetowego' jest prawidłowa, ponieważ model przewozu sztafetowego jest stosowany w sytuacjach, gdy ładunek jest transportowany z jednego punktu do drugiego przez pośrednie punkty przeładunkowe. W tym modelu większe pojazdy transportują ładunki do punktów przeładunkowych, gdzie następuje ich przekazanie do mniejszych pojazdów, które kontynuują transport do finalnego miejsca dostawy. Przykładem zastosowania modelu sztafetowego może być transport paliwa, gdzie cysterny dostarczają paliwo do regionalnych baz, a następnie mniejsze pojazdy dostarczają je do stacji benzynowych. Model ten jest szczególnie efektywny w zarządzaniu dużymi wolumenami ładunków, minimalizując koszty transportu i czas dostawy. W branży logistycznej stosuje się go zgodnie z najlepszymi praktykami, takimi jak zarządzanie łańcuchem dostaw i optymalizacja tras, co prowadzi do zwiększenia efektywności operacyjnej oraz zadowolenia klientów.

Pytanie 12

Do działań organizacyjnych realizowanych przed transportem należy

A. magazynowanie tymczasowe

B. wybór środka transportu

C. sprzedaż przesyłki

D. rozładunek

Wybór środka transportu jest kluczowym elementem procesu organizacji przewozu towarów. Decyzja ta ma znaczący wpływ na efektywność całej operacji logistycznej, a także na koszty, czas dostawy oraz bezpieczeństwo ładunku. Przykładowo, przy przewozie towarów lekkich i małych, takich jak elektronika, często wybiera się transport lotniczy ze względu na szybkość dostawy. Z kolei dla ciężkich ładunków, jak maszyny budowlane, bardziej odpowiednim rozwiązaniem może być transport drogowy lub kolejowy, który zapewnia większą ładowność oraz redukcję kosztów na jednostkę ładunku. Standardy branżowe, takie jak INCOTERMS, podkreślają znaczenie odpowiedniego wyboru środka transportu w kontekście podziału odpowiedzialności pomiędzy sprzedającym a kupującym, co dodatkowo wpływa na skuteczność całego procesu logistycznego. Właściwy dobór środka transportu nie tylko optymalizuje łańcuch dostaw, ale także może przyczynić się do zrównoważonego rozwoju poprzez ograniczenie emisji CO2, jeśli wybierzemy opcje bardziej ekologiczne.

Pytanie 13

Taryfa przewozowa (zł/km) typu progresywnego oznacza, że jednostkowa stawka za transport

A. maleje w miarę zwiększania się liczby ton przewożonego ładunku

B. stopniowo spada w miarę rosnącej liczby zawartych umów

C. wzrasta wraz z wydłużeniem odległości

D. jest niezmienna na całej trasie transportu

Taryfa przewozowa progresywna oznacza, że stawka za przewóz wzrasta w miarę zwiększania się odległości. Jest to istotny mechanizm w logistyce, ponieważ odzwierciedla zwiększone koszty operacyjne związane z dłuższym dystansem, takie jak zużycie paliwa, czas pracy kierowcy czy amortyzacja pojazdów. W praktyce oznacza to, że dla przewozów na krótszych dystansach, jednostkowa stawka może być niższa, co zachęca do korzystania z transportu na niewielkie odległości. Natomiast w miarę wydłużania się trasy, wzrastają koszty, a co za tym idzie, taryfa również wzrasta. Przykładowo, firmy transportowe często stosują ten model, aby dostosować się do zmieniających się warunków rynkowych oraz kosztów. Ważnym punktem jest również to, że taryfy progresywne mogą być uwarunkowane umowami z klientami, gdzie stawka może być negocjowana w zależności od długości przewozu, co jest zgodne z praktykami branżowymi.

Pytanie 14

Realizacja zarobkowego krajowego transportu towarów jest uzależniona od posiadania licencji, która przyznawana jest m.in. w oparciu o

A. złożenie wniosku o wpis do ewidencji ludności

B. legitymowanie się karnetem TIR

C. posiadanie certyfikatu ISO

D. posiadanie certyfikatu kompetencji zawodowych

Posiadanie certyfikatu kompetencji zawodowych jest kluczowym wymogiem przy ubieganiu się o licencję na wykonywanie zarobkowego krajowego przewozu rzeczy. Certyfikat ten potwierdza, że osoba prowadząca działalność transportową posiada odpowiednią wiedzę i umiejętności niezbędne do zarządzania przedsiębiorstwem transportowym. W praktyce oznacza to znajomość przepisów dotyczących transportu, prawa pracy, zasad bezpieczeństwa oraz zarządzania finansami. W Polsce certyfikat kompetencji zawodowych można zdobyć poprzez ukończenie odpowiednich kursów oraz zdanie egzaminu. Jego posiadanie jest nie tylko wymogiem formalnym, ale także wskazuje na profesjonalizm przedsiębiorcy, co może zwiększyć konkurencyjność na rynku. Dobre praktyki w branży transportowej sugerują, że przedsiębiorcy, którzy posiadają ten certyfikat, są lepiej przygotowani do radzenia sobie z wyzwaniami związanymi z prowadzeniem działalności transportowej, co przekłada się na efektywność operacyjną oraz satysfakcję klientów.

Pytanie 15

Na placu kontenerowym do czynności manipulacyjnych są stosowane 4 typy wozów podsiębiernych. Na podstawie danych zawartych w tabeli określ, który wóz uzyskał największą wydajność na godzinę?

Typy wozów podsiębiernich	Liczba godzin pracy wozu podsiębierniego [h]	Liczba przemieszczonych kontenerów [szt.]
A.	470	7 050
B.	120	1 200
C.	350	4 550
D.	630	7 560

A. Wóz podsiębierny C.

B. Wóz podsiębierny A.

C. Wóz podsiębierny B.

D. Wóz podsiębierny D.

Wóz podsiębierny A okazał się najlepszy, jeśli chodzi o wydajność. To wynika z analizy danych w tabeli, która pokazuje, jak wiele kontenerów różne wózki transportują w ciągu godziny. Wóz A przewozi 15 kontenerów na godzinę, co jest zdecydowanie najwyższą wartością. W praktyce, wysoka wydajność transportu kontenerów jest mega istotna w logistyce. W branży transportowej, używanie wozów o takiej wydajności pomaga ograniczyć koszty i zwiększyć zadowolenie klientów, bo szybko dostarczają towary. Przykładem tego może być optymalizacja floty, gdzie lepiej wybrać wóz A, żeby całość działała sprawniej. Warto pamiętać, żeby regularnie sprawdzać wydajność sprzętu, bo to pozwala ciągle poprawiać procesy logistyczne.

Pytanie 16

Gdzie w planie marketingowym przedstawione są kluczowe mocne i słabe strony przedsiębiorstwa oraz możliwości i ryzyka związane z jego działalnością?

A. Analizie długoterminowej

B. Celach strategicznych przedsiębiorstwa

C. Streszczeniu planu

D. Analizie SWOT

Analiza SWOT to kluczowy element planu marketingowego, który służy do identyfikacji i oceny najważniejszych silnych i słabych stron przedsiębiorstwa, jak również szans i zagrożeń, które mogą wpłynąć na jego działalność. Silne strony to atuty, które firma może wykorzystać, takie jak unikalne kompetencje, mocna marka czy innowacyjne produkty. Słabe strony natomiast to obszary wymagające poprawy, które mogą ograniczać efektywność działań firmy, na przykład niski poziom obsługi klienta czy ograniczone zasoby finansowe. Szanse to zewnętrzne czynniki, które mogą sprzyjać rozwojowi przedsiębiorstwa, takie jak zmiany w trendach rynkowych czy nowe technologie. Zagrożenia obejmują ryzyka, które mogą negatywnie wpłynąć na działalność, takie jak rosnąca konkurencja czy zmiany regulacyjne. Przykładowo, firma zajmująca się sprzedażą odzieży może w analizie SWOT zidentyfikować swoją silną stronę jako dobrze rozpoznawalną markę, a zagrożeniem jako intensyfikację konkurencji ze strony sklepów internetowych. Narzędzie to jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu strategicznym i jest powszechnie stosowane w różnych branżach.

Pytanie 17

Jakie są etapy procesu negocjacji w odpowiedniej kolejności?

A. Negocjacje główne, przygotowanie proceduralne, zbieranie informacji o konkurencji

B. Przygotowanie merytoryczne, przygotowanie proceduralne, negocjacje właściwe

C. Przygotowanie merytoryczne, obserwacja konkurencji, negocjacje główne

D. Przygotowanie niekorzystnych materiałów dotyczących konkurencji, ofensywna strategia negocjacyjna

Poprawna odpowiedź to "Przygotowanie merytoryczne, przygotowanie proceduralne, negocjacje właściwe". W procesie negocjacyjnym kluczowe jest odpowiednie przygotowanie, które powinno odbywać się na dwóch płaszczyznach: merytorycznej i proceduralnej. Przygotowanie merytoryczne obejmuje zbieranie informacji na temat przedmiotu negocjacji oraz zrozumienie potrzeb i oczekiwań wszystkich stron. Na tym etapie należy również analizować dane rynkowe, które mogą wpłynąć na wynik negocjacji. Następnie, przygotowanie proceduralne jest równie istotne, ponieważ obejmuje zaplanowanie strategii negocjacyjnej, ustalenie ram czasowych oraz zdefiniowanie ról dla członków zespołu negocjacyjnego. Ostatecznym etapem są same negocjacje, które powinny być prowadzone w sposób profesjonalny, wykorzystując umiejętności komunikacyjne oraz techniki perswazji. Przykładem może być sytuacja, w której firma negocjuje kontrakt z dostawcą, gdzie dokładne przygotowanie pozwala na zrozumienie oferty oraz na osiągnięcie lepszego porozumienia poprzez umiejętne przedstawienie argumentów opartych na analizie danych rynkowych.

Pytanie 18

Stawka podatku na usługi oferowane przez firmę transportową wynosi 23%. Jaki będzie całkowity koszt za usługi, które kosztują 1 900,00 zł, jeżeli marża stosowana przez firmę to 10%?

A. 2 337,00 zł

B. 2 103,30 zł

C. 2 570,70 zł

D. 2 090,00 zł

Aby obliczyć koszt brutto usług transportowych, należy najpierw uwzględnić marżę przedsiębiorstwa oraz stawkę podatku VAT. Koszt wytworzenia usług wynosi 1 900,00 zł. Przy marży 10% najpierw obliczamy wysokość marży: 1 900,00 zł * 10% = 190,00 zł. Dodając tę kwotę do kosztu wytworzenia, otrzymujemy cenę netto: 1 900,00 zł + 190,00 zł = 2 090,00 zł. Następnie, aby uzyskać cenę brutto, musimy doliczyć podatek VAT, który w przypadku usług transportowych wynosi 23%. Wartość VAT na poziomie 23% obliczamy jako: 2 090,00 zł * 23% = 479,70 zł. Zatem koszt brutto wynosi: 2 090,00 zł + 479,70 zł = 2 569,70 zł, co po zaokrągleniu daje 2 570,70 zł. Przy obliczeniach takich jak te, istotne jest stosowanie właściwych stawek podatkowych oraz uwzględnienie marży, co jest kluczowe w branży transportowej. Zrozumienie mechanizmów wyceny usług pozwala przedsiębiorstwom na efektywne planowanie finansowe i konkurencyjność na rynku.

Pytanie 19

Zgodnie z Ustawą o czasie pracy kierowców, do czasu pracy kierowcy nie wlicza się czasu

A. realizacji zadania służbowego lub zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu oraz mienia.

B. załadunku, rozładunku oraz nadzorowania tych czynności.

C. dobowego nieprzerwanego odpoczynku.

D. codziennej obsługi pojazdów i przyczep.

Zgodnie z Ustawą o czasie pracy kierowców, odpoczynek dobowy to czas, który nie wlicza się do godzin pracy. To znaczy, że jak kierowca odpoczywa, to nie liczy się to jako czas, kiedy pracuje. W praktyce, każdy kierowca musi mieć minimum 11 godzin odpoczynku, żeby miał siłę i mógł jeździć bezpiecznie. Weźmy na przykład taką sytuację, że po długim kursie kierowca zatrzymuje się na odpoczynek – ten czas nie wchodzi w jego obowiązkowe godziny pracy. Zrozumienie tego jest mega ważne, bo pomaga w planowaniu tras i rozkładów pracy kierowców, co z kolei wpływa na to, jak dobrze działa firma transportowa. Poza tym, trzeba przestrzegać przepisów dotyczących odpoczynku, żeby uniknąć kłopotów prawnych i zadbać o bezpieczeństwo na drodze.

Pytanie 20

Zgodnie z konwencją CMR (fragment powyżej) nadawca ma prawo żądać od przewoźnika sprawdzenia

Artykuł 8

1. Przy przyjęciu towaru przewoźnik jest obowiązany sprawdzić:

a) dokładność danych listu przewozowego dotyczących ilości sztuk, jak również ich cech i numerów;

b) widoczny stan towaru i jego opakowania.

2. Jeżeli przewoźnik nie ma możności sprawdzenia w wystarczający sposób ścisłości danych przewidzianych w ustępie 1 a) niniejszego artykułu, wpisuje do listu przewozowego zastrzeżenia, które powinny być uzasadnione. Powinien on także uzasadnić wszelkie zastrzeżenia, jakie uczynił w przedmiocie widocznego stanu towaru i jego opakowania. Zastrzeżenia te nie wiążą nadawcy, jeżeli nie przyjął on ich wyraźnie w liście przewozowym.

3. Nadawca ma prawo żądać sprawdzenia przez przewoźnika wagi brutto albo inaczej wyrażonej ilości towaru. Może on także żądać sprawdzenia zawartości sztuk przesyłki. Przewoźnik może domagać się zapłacenia kosztów sprawdzenia. Wynik sprawdzenia wpisuje się do listu przewozowego.

A. wagi brutto lub ilości sztuk przesyłki.

B. sposobu opakowania i zabezpieczenia ładunku na samochodzie.

C. stanu opakowania i zawartości przesyłki.

D. dokładność danych kontrahentów podanych w licie przewozowym.

Odpowiedź dotycząca wagi brutto lub ilości sztuk przesyłki jest poprawna, ponieważ Artykuł 8 Konwencji CMR wyraźnie przyznaje nadawcy prawo do żądania od przewoźnika weryfikacji tych danych. Jest to kluczowe dla zapewnienia, że towar jest odpowiednio dokumentowany oraz że jego transport odbywa się zgodnie z ustaleniami. Stosowanie się do tych przepisów ma na celu minimalizowanie ryzyka nieporozumień między stronami, co jest szczególnie istotne w przypadku ewentualnych roszczeń. Na przykład, jeśli nadawca nie ma pewności co do wagi przesyłki, może to prowadzić do problemów z naliczaniem kosztów transportu lub naruszeniem warunków umowy. Dobrą praktyką jest także podawanie dokładnych informacji dotyczących ilości sztuk, aby zapewnić zgodność z dokumentacją oraz pełną przejrzystość w procesie transportowym. Dlatego też, znajomość i stosowanie przepisów Konwencji CMR jest istotne dla każdego profesjonalisty w branży transportowej.

Pytanie 21

Ile elementów o wymiarach: długość 0,5 m, szerokość 0,4 m i wysokość 1,9 m można ustawić w jednej warstwie na palecie o wymiarach: długość 1100 x szerokość 900 x wysokość 150 mm?

A. 5 elementów

B. 3 elementy

C. 2 elementy

D. 4 elementy

Aby obliczyć, ile sztuk ładunku o wymiarach 0,5 m x 0,4 m x 1,9 m można umieścić na palecie o wymiarach 1100 mm x 900 mm, należy najpierw przeliczyć wszystkie wymiary na te same jednostki. Przekształcając wymiary palety na metry, otrzymujemy 1,1 m x 0,9 m. Następnie możemy obliczyć powierzchnię, jaką zajmuje jeden ładunek: 0,5 m x 0,4 m = 0,2 m². Powierzchnia palety wynosi 1,1 m x 0,9 m = 0,99 m². Dzieląc powierzchnię palety przez powierzchnię jednego ładunku, uzyskujemy 0,99 m² / 0,2 m² = 4,95, co zaokrąglamy do 4, ponieważ nie możemy umieścić części ładunku. W praktyce oznacza to, że na palecie możemy umieścić 4 pełne jednostki towaru w jednej warstwie. Zastosowanie tej wiedzy jest istotne w logistyce, gdzie maksymalne wykorzystanie przestrzeni paletowej przekłada się na efektywność transportu i magazynowania. Dobre praktyki obejmują także planowanie układów palet, co może przyczynić się do redukcji kosztów i optymalizacji procesów.

Pytanie 22

Która z przedstawionych firm oferuje najniższą stawkę za przewóz ładunku na odległość 1 km?

Oferty firm transportowych
Firma transportowa	Odległość przewozowa [km]	Opłata ogólna za przewóz ładunku [zł]
A.	600	1 320
B.	400	1 000
C.	1 200	1 440
D.	850	1 530

A. Firma transportowa D.

B. Firma transportowa C.

C. Firma transportowa B.

D. Firma transportowa A.

Poprawna odpowiedź to Firma transportowa C, ponieważ oferuje najniższą stawkę za przewóz ładunku na odległość 1 km, wynoszącą 1,20 zł/km. Aby obliczyć koszt przewozu, należy podzielić całkowity koszt przez pokonaną odległość, co jest standardową praktyką w branży transportowej. Przykładowo, jeśli Firma A pobiera 2,00 zł/km, a Firma B 1,50 zł/km, to widać, że stawka Firmy C jest konkurencyjna i korzystna dla klientów. Analizując oferty różnych firm transportowych, kluczowe jest porównanie nie tylko stawek, ale także jakości świadczonych usług, terminowości oraz bezpieczeństwa przewożonych ładunków. Warto również zwrócić uwagę na dodatkowe usługi, które mogą wpłynąć na całkowity koszt transportu, jak ubezpieczenie ładunku czy możliwość śledzenia przesyłki. Dobrze jest znać rynek, aby podejmować świadome decyzje, które pozwolą zaoszczędzić czas i pieniądze.

Pytanie 23

W minionym kwartale firma transportowa zrealizowała 180 zleceń przewozowych, z czego 36 z nich zostało zrealizowanych z opóźnieniem lub nie zrealizowano ich wcale. Jaki procent stanowią zlecenia, które zostały wykonane prawidłowo?

A. 60%

B. 80%

C. 20%

D. 40%

Aby obliczyć procent zleceń wykonanych prawidłowo, musimy najpierw ustalić, ile zleceń zostało zrealizowanych bez opóźnień. W tym przypadku, z 180 zleceń, 36 zleceń zostało wykonanych z opóźnieniem lub nie wykonano ich wcale, co oznacza, że zlecenia wykonane prawidłowo wynoszą 180 - 36 = 144. Następnie, aby obliczyć procent, dzielimy liczbę zleceń wykonanych prawidłowo przez całkowitą liczbę zleceń i mnożymy przez 100. To daje nam (144 / 180) * 100 = 80%. W praktyce, monitorowanie wskaźników wydajności, takich jak ten, jest kluczowe w zarządzaniu operacjami transportowymi, ponieważ pozwala to na identyfikację obszarów wymagających poprawy oraz na optymalizację procesów. Regularne analizowanie wyników i podejmowanie działań na podstawie danych jest zgodne z najlepszymi praktykami w logistyce, co przekłada się na wyższą jakość usług oraz satysfakcję klientów.

Pytanie 24

Kiedy zleceniodawca opłaca rzeczywistą lub obliczoną wagę towaru, a nie wynajmuje całego środka transportu do przewozu, i jego rozmiar nie wpływa na koszt przewozu, to taki transport określa się mianem

A. całopojazdowym

B. ponadgabarytowym

C. drobnicowym

D. kabotażowym

Przewóz drobnicowy to forma transportu, w której zleceniodawca płaci za rzeczywistą lub obliczeniową wagę towaru, a nie za cały środek transportu. W praktyce oznacza to, że towar jest rozdrobniony i transportowany razem z innymi ładunkami, co pozwala na optymalizację kosztów i zwiększenie efektywności transportu. W transporcie drobnicowym najczęściej korzysta się z pojazdów, które są przystosowane do przewozu różnych towarów, co pozwala na elastyczność w organizacji logistycznej. Jest to popularne rozwiązanie w branży spedycyjnej, gdyż umożliwia zachowanie konkurencyjności przez obniżenie stawek transportowych dla klientów, którzy nie posiadają wystarczającej ilości towaru, by wynająć cały pojazd. Standardy branżowe, takie jak te opracowane przez International Air Transport Association (IATA) dla transportu lotniczego lub European Agreement concerning the International Carriage of Dangerous Goods by Road (ADR) dla transportu drogowego, uwzględniają zasady dotyczące przewozu drobnicowego, co podkreśla jego znaczenie w międzynarodowej logistyce.

Pytanie 25

Umowa spedycji to umowa, która ma charakter konsensualny, co oznacza, że do jej zawarcia wystarczy, aby strony złożyły odpowiednie oświadczenia woli, zazwyczaj przez przyjęcie przez spedytora

A. zawiadomienia

B. faktury pro forma

C. zlecenia spedycyjnego

D. umowy przewozu

Faktura pro forma jest dokumentem handlowym, który nie jest umową spedycyjną, a jedynie ofertą, która nie wiąże stron jak umowa, dlatego nie można jej traktować jako podstawy do zawarcia umowy spedycji. Zawiadomienie, chociaż może być istotnym narzędziem komunikacyjnym, nie stanowi wystarczającego podstawy do powstania umowy, ponieważ nie zawiera wszystkich niezbędnych elementów, takich jak określenie przedmiotu usługi, warunków realizacji czy wynagrodzenia. Z kolei umowa przewozu reguluje inne aspekty związane z transportem towarów, ale nie jest tożsama z umową spedycyjną. W rzeczywistości umowa przewozu dotyczy bezpośrednio przewoźnika i nadawcy, a nie spedytora, który działa jako pośrednik. Typowym błędem myślowym jest mylenie roli spedytora z rolą przewoźnika, co prowadzi do nieporozumień w zakresie odpowiedzialności oraz obowiązków. Aby skutecznie zarządzać procesami logistycznymi, kluczowe jest zrozumienie specyfiki różnych dokumentów i umów oraz ich właściwego stosowania w praktyce.

Pytanie 26

Aby realizować przewozy pomiędzy państwami Unii Europejskiej, firma transportowa musi dysponować

A. wypisem z licencji wspólnotowej

B. zezwoleniem z urzędu miasta odpowiedniego dla siedziby firmy

C. wypisem z karnetu TIR

D. upoważnieniem

Wypis z licencji wspólnotowej to kluczowy dokument dla firm transportowych, które chcą działać w międzynarodowym przewozie w Europie. Taki dokument dostają od krajowych organów, co pokazuje, że firma spełnia różne normy, np. dotyczące bezpieczeństwa czy jakości usług. Bez tego wypisu nie da się legalnie przewozić towarów między krajami Unii, a to jest mega ważne dla biznesu. Dzięki licencji przedsiębiorcy mogą korzystać z różnych udogodnień przy przewozach między krajami, więc to z pewnością ułatwia życie. Trzeba też pamiętać, że jak nie będziesz miał tego dokumentu, to możesz się narazić na spore kary, a nawet zakaz prowadzenia przewozów międzynarodowych, co jest dość poważne.

Pytanie 27

Kto w Polsce wydaje karnet TIR?

A. Instytut Transportu Drogowego

B. Inspekcja Transportu Drogowego

C. Rada ds. Transportu

D. Zrzeszenie Międzynarodowych Przewoźników Drogowych

Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na nieporozumienia dotyczące instytucji odpowiedzialnych za wydawanie karnetów TIR w Polsce. Choć Inspekcja Transportu Drogowego odgrywa ważną rolę w monitorowaniu i kontrolowaniu transportu drogowego, nie jest instytucją uprawnioną do wydawania karnetów TIR. Ta instytucja zajmuje się zapewnieniem przestrzegania przepisów dotyczących transportu, ale nie jest odpowiedzialna za dokumentację celno-transportową. Instytut Transportu Drogowego, z kolei, skupia się na badaniach i rozwoju w obszarze transportu, a jego działalność nie obejmuje wydawania karnetów TIR. Zrzeszenie Międzynarodowych Przewoźników Drogowych (ZMPD) jest właściwą instytucją, ponieważ reprezentuje interesy przewoźników oraz organizuje wszelkie procedury związane z wydawaniem karnetów TIR, dzięki czemu zapewnia zgodność z międzynarodowymi standardami. Rada ds. Transportu, będąca ciałem doradczym, nie ma kompetencji do wydawania takich dokumentów, co pokazuje, jak istotne jest zrozumienie roli poszczególnych instytucji w systemie transportowym. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków mogą wynikać z mylenia kompetencji lub funkcji poszczególnych organów administracji w Polsce, co podkreśla znaczenie znajomości struktury systemu transportu drogowego, aby właściwie orientować się w procedurach celnych i dokumentacyjnych.

Pytanie 28

Do czasu pracy kierowcy nie wlicza się

A. załadunku i rozładunku oraz nadzoru nad tymi czynnościami

B. innych działań podejmowanych w celu zrealizowania zadań służbowych lub zapewnienia bezpieczeństwa

C. czasu dyżuru, jeżeli kierowca nie wykonywał pracy w tym czasie

D. nadzoru oraz asysty osobom wsiadającym i wysiadającym

Odpowiedź dotycząca czasu dyżuru, kiedy kierowca nie wykonuje pracy, jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami prawa pracy oraz regulacjami dotyczącymi czasu pracy kierowców, czas dyżuru, w którym pracownik nie świadczy usług, nie jest wliczany do czasu pracy. Oznacza to, że jeżeli kierowca jest dostępny do pracy, ale nie wykonuje żadnych czynności związanych z przewozem, to ten okres nie wpływa na jego całkowity czas pracy. Na przykład, jeżeli kierowca czeka na załadunek lub rozładunek, ale nie wykonuje żadnych czynności, to ten czas nie jest liczony jako czas pracy. Praktyczne zastosowanie tej zasady jest kluczowe w kontekście przestrzegania norm czasu pracy oraz regulacji dotyczących odpoczynku kierowców. Umożliwia to lepsze zarządzanie czasem pracy kierowców oraz zapewnia zgodność z obowiązującymi regulacjami prawnymi.

Pytanie 29

Firma zajmująca się spedycją i transportem wynajęła trzy wózki widłowe na 5 dni. Stawka za wynajem wynosi
40 zł netto za jeden dzień korzystania z jednego wózka. Usługa jest obciążona 23% stawką VAT. Jaką kwotę brutto trzeba zapłacić za wynajem?

A. 738 zł

B. 200 zł

C. 246 zł

D. 600 zł

Aby obliczyć całkowity koszt wynajmu trzech wózków widłowych na pięć dni, należy najpierw ustalić koszt wynajmu jednego wózka na jeden dzień. Stawka wynajmu wynosi 40 zł netto za dzień. Zatem, koszt wynajmu jednego wózka na pięć dni wyniesie 40 zł x 5 = 200 zł. Ponieważ wynajmowane są trzy wózki, całkowity koszt wynajmu bez podatku wynosi 200 zł x 3 = 600 zł. Następnie, aby uzyskać kwotę brutto, należy obliczyć podatek VAT. W Polsce standardowa stawka VAT wynosi 23%, co oznacza, że podatek wynosi 600 zł x 0,23 = 138 zł. Ostateczna kwota brutto wynajmu, po dodaniu podatku do kwoty netto, wynosi 600 zł + 138 zł = 738 zł. Przykład ten pokazuje, jak ważne jest uwzględnienie zarówno kosztów netto, jak i podatku przy podejmowaniu decyzji biznesowych. W praktyce, przedsiębiorstwa powinny dbać o dokładne obliczenia, aby uniknąć błędów w budżetowaniu oraz planowaniu finansowym.

Pytanie 30

Dokumentem stosowanym w krajowym transporcie drogowym jest

A. list CLM

B. zlecenie spedycyjno-transportowe

C. list przewozowy

D. zlecenie transportowe

List przewozowy jest kluczowym dokumentem w krajowym transporcie drogowym, który potwierdza zawarcie umowy przewozu oraz określa prawa i obowiązki stron. Dokument ten zawiera szczegóły dotyczące nadawcy, odbiorcy, przewoźnika, a także opis towaru, jego wagę oraz miejsce załadunku i rozładunku. Zgodnie z regulacjami prawnymi, list przewozowy może mieć formę papierową lub elektroniczną, co zwiększa elastyczność i efektywność w procesie transportowym. Jego stosowanie ułatwia identyfikację towarów oraz zapewnia transparentność w obrocie logistycznym. Przykładowo, w przypadku sporu między przewoźnikiem a nadawcą, list przewozowy stanowi podstawowy dowód w sprawie. Użycie listu przewozowego zgodnie z dobrymi praktykami transportowymi przyczynia się do minimalizacji ryzyka utraty lub uszkodzenia towarów, a także ułatwia ewentualne roszczenia ubezpieczeniowe. Dlatego znajomość oraz umiejętność prawidłowego wypełniania i stosowania listu przewozowego jest niezbędna w pracy każdego profesjonalisty z branży transportowej.

Pytanie 31

Która instytucja jest odpowiedzialna za ustalanie reguł kalkulacji opłat za transport w lotnictwie?

A. IATA

B. IMDGC

C. IMO

D. ICAO

IATA, czyli Międzynarodowe Stowarzyszenie Transportu Lotniczego, jest kluczową organizacją w branży lotniczej, odpowiedzialną za ustalanie standardów i zasad dotyczących przewozów lotniczych, w tym obliczania należności za przewozy. IATA opracowuje zasady, które ułatwiają współpracę pomiędzy przewoźnikami a agentami frachtowymi oraz innymi uczestnikami rynku. Przykładem zastosowania tych zasad jest system obliczania taryf, który uwzględnia różnorodne czynniki, takie jak odległość, rodzaj frachtu, a także zmieniające się przepisy regulacyjne. Dzięki standardom IATA, firmy transportowe mogą efektywniej zarządzać kosztami, co przekłada się na większą przejrzystość i konkurencyjność na rynku. IATA również promuje najlepsze praktyki, takie jak zapewnienie bezpieczeństwa w transporcie lotniczym oraz zrównoważony rozwój, co jest niezbędne w obliczu rosnących wymagań środowiskowych. Wiedza na temat zasad IATA jest niezbędna dla profesjonalistów w branży, aby skutecznie operować w skomplikowanym świecie transportu lotniczego.

Pytanie 32

Maksymalny dozwolony wydłużony czas jazdy pojazdem o masie przekraczającej 3,5 tony wynosi.

A. 9 godzin

B. 8 godzin

C. 10 godzin

D. 11 godzin

Wydłużony dzienny okres prowadzenia pojazdu o ładowności powyżej 3,5 tony może wynosić maksymalnie 10 godzin, co jest zgodne z regulacjami zawartymi w rozporządzeniach dotyczących czasu pracy kierowców. Ustalenia te są oparte na zasadach bezpieczeństwa drogowego oraz utrzymania odpowiedniej kondycji psychofizycznej kierowców. Przykładem praktycznym jest sytuacja, w której kierowca wykonuje transport międzynarodowy – w takich przypadkach planowanie długich tras często wymaga elastyczności w zarządzaniu czasem pracy, ale równocześnie musi mieścić się w ustalonych ramach. Warto zaznaczyć, że maksymalny czas prowadzenia pojazdu nie powinien przekraczać 10 godzin dziennie, co ma na celu zminimalizowanie ryzyka wypadków spowodowanych zmęczeniem. Każdy kierowca powinien być świadomy, że przestrzeganie tych norm jest kluczowe nie tylko dla jego zdrowia, ale i bezpieczeństwa wszystkich użytkowników dróg. Zgodność z tymi przepisami jest monitorowana przez organy kontrolne, co podkreśla ich znaczenie.

Pytanie 33

Jakie nadwozie należy wybrać do transportu zapakowanych produktów spożywczych, które nie wymagają mrożenia, ale muszą być przewożone w stałej temperaturze przez 6 godzin?

A. firanka

B. cysterna

C. izoterma

D. chłodnia

Izoterma to typ nadwozia, który jest zaprojektowany do transportu towarów wymagających utrzymania stałej temperatury w trakcie przewozu, co jest kluczowe dla opakowanych artykułów spożywczych. W przypadku przewozu takich produktów, jak wędliny, nabiał czy świeże owoce, które mogą ulec zepsuciu w wyniku wahań temperatury, izoterma zapewnia odpowiednią izolację termiczną, co pozwala na zachowanie ich świeżości przez cały czas transportu. Przykładem zastosowania izotermy mogą być dostawy produktów spożywczych do supermarketów, gdzie temperatura wewnętrzna naczepy musi być kontrolowana, aby spełnić normy sanitarno-epidemiologiczne. W branży transportowej, izotermy są powszechnie stosowane w logistyce, ponieważ zapewniają elastyczność w dostosowywaniu temperatury, co jest zgodne z wymaganiami HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), które określają zasady bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 34

W jakiej części zostały spełnione wymagania stawiane przewoźnikowi przez klienta, dotyczące możliwości śledzenia ładunku i czasu dostawy?

0 oznacza wymagania niespełnione, 1 oznacza wymagania spełnione

	możliwość śledzenia przewozu	czas dostawy
poniedziałek	0	1
wtorek	1	1
środa	0	0
czwartek	1	0
piątek	0	1

A. Możliwość śledzenia przewozu - 65%, czas dostawy - 40%

B. Możliwość śledzenia przewozu - 50%, czas dostawy - 75%

C. Możliwość śledzenia przewozu - 45%, czas dostawy - 80%

D. Możliwość śledzenia przewozu - 40%, czas dostawy - 60%

Analizując odpowiedzi, które nie wskazują na możliwość śledzenia przewozu na poziomie 40% oraz czasu dostawy na poziomie 60%, można zauważyć kilka typowych błędów myślowych. W przypadku pierwszej odpowiedzi, 65% śledzenia i 40% czasu dostawy sugeruje, że przewoźnik sprawnie zarządzał informacjami o przesyłkach, co nie jest zgodne z rzeczywistością przedstawionych danych. Prowadzi to do nieprawidłowych wniosków, ponieważ wysoka wartość śledzenia powinna być skorelowana z odpowiednio wysokim czasem dostawy, co w tym przypadku nie miało miejsca. Druga odpowiedź, z 45% śledzenia i 80% czasu dostawy, również nie spełnia wymogów, gdyż wysoka skuteczność w jednym obszarze nie może kompensować niskiej efektywności w drugim. Trzecia opcja, z 50% śledzenia i 75% czasu dostawy, również nie jest zgodna, ponieważ wyniki w obu obszarach są zbyt zbliżone do średnich wartości, co nie świadczy o solidnej procedurze operacyjnej. W każdej z tych przypadków brakuje zrozumienia, że oba elementy są kluczowe i wzajemnie się uzupełniają w ocenie wydajności przewoźnika. Dlatego istotne jest, aby w przyszłości dokładniej analizować dane i unikać wyciągania pochopnych wniosków.

Pytanie 35

Jakie regulacje dotyczą transportu materiałów niebezpiecznych drogą morską?

A. IATA-DGR

B. ADR

C. IMDG-Code

D. RID

IMDG-Code, czyli Międzynarodowy Kodeks o Przewozie Towarów Niebezpiecznych drogą Morską, jest kluczowym dokumentem regulującym transport materiałów niebezpiecznych na morzu. Jego celem jest zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa dla ludzi, statków oraz środowiska. Kod ten obejmuje szczegółowe przepisy dotyczące klasyfikacji, pakowania, oznakowania oraz dokumentacji towarów niebezpiecznych. Na przykład, substancje chemiczne takie jak kwasy czy materiały wybuchowe muszą być transportowane zgodnie z rygorystycznymi normami pakowania, aby zminimalizować ryzyko ich uwolnienia w trakcie transportu. Przy wdrażaniu IMDG-Code, armatorzy oraz przewoźnicy muszą również stosować się do wymogów dotyczących szkolenia personelu oraz odpowiedniego wyposażenia statków. Dobre praktyki obejmują regularne audyty wewnętrzne oraz ciągłe szkolenie pracowników, co zwiększa bezpieczeństwo operacji transportowych. IMDG-Code jest uznawany na całym świecie i stanowi fundament bezpieczeństwa w transporcie morskim, co czyni go kluczowym dokumentem dla branży logistycznej.

Pytanie 36

Do intermodalnych jednostek transportowych (UTI) nie wliczamy

A. siodłową naczepę

B. kontener

C. pojazd ciężarowy

D. wymienne nadwozie pojazdu osobowego

Samochód ciężarowy nie jest intermodalną jednostką transportową (UTI), ponieważ nie jest przeznaczony do transportu w różnych środkach transportu bez rozładunku jego zawartości. UTI to jednostki, które mogą być transportowane różnymi środkami transportu, takimi jak kontenery, naczepy czy nadwozia wymienne. Przykładem UTI są kontenery, które można bez problemu przewozić drogą, koleją oraz wodami śródlądowymi lub morskim. Naczepy siodłowe również są projektowane z myślą o łatwym załadunku i transportowaniu różnymi środkami transportu. Posiadanie samochodu ciężarowego oznacza, że ładunek jest transportowany w pojazdach, które nie są przystosowane do przemieszczenia w inny sposób, co czyni go nieodpowiednim jako intermodalną jednostkę transportową. Zgodnie z definicją UTI, istotną cechą jest ich zdolność do przemieszczenia się pomiędzy różnymi rodzajami transportu, co nie dotyczy samochodów ciężarowych.

Pytanie 37

Oblicz czas potrzebny na załadunek 20 palet na środki transportu drogowego, jeśli czas załadunku jednej palety to:
- podjęcie na placu: 0,10 min,
- umieszczenie na pojeździe: 0,20 min,
- przejazd w jedną stronę: 0,50 min
UWAGA: Wózek znajduje się w strefie składowania palet i musi wrócić tam po zakończeniu procesu ładunkowego.

A. 26 min 30 sek

B. 25 min 30 sek

C. 26 min

D. 16 min

Patrząc na odpowiedzi, które wybrałeś, widać, że niektóre mogą być efektem nie do końca precyzyjnych obliczeń albo niezrozumienia całego procesu załadunku. Na przykład, jeśli wybrałeś czas załadunku krótszy niż 26 minut, to pewnie nie wziąłeś pod uwagę, jak ważny jest czas przejazdu wózka. To, że wózek musi jeździć tam i z powrotem, jest kluczowe, bo załadunek każdej palety to nie tylko czas przy palecie, ale też transport. Dodatkowo po załadunku wózek wraca na plac, co wydłuża czas całej operacji. Typowo, można popełnić błąd myślowy, zapominając uwzględnić cały cykl działania wózka, co skutkuje zaniżeniem czasów. W logistyce ważne jest, by brać pod uwagę wszystkie aspekty operacyjne, wliczając czas transportu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu łańcuchami dostaw. Kiedy planujesz i obliczasz czasy operacyjne, możesz efektywniej zarządzać swoimi zasobami i optymalizować procesy.

Pytanie 38

Firma transportowa otrzymała zlecenie na przewóz towaru w transporcie międzynarodowym. W polu opis ładunku wpisano "frozen products". Jakim środkiem transportu należy dostarczyć ten ładunek?

A. Wywrotką

B. Kontenerem open top

C. Cysterną

D. Naczepą z agregatem chłodniczym

Odpowiedź 'Naczepą z agregatem chłodniczym' jest poprawna, ponieważ przewóz produktów mrożonych wymaga utrzymania ściśle określonej temperatury podczas transportu. Naczepa z agregatem chłodniczym, znana również jako naczepa chłodnicza, jest specjalistycznym środkiem transportu, który pozwala na kontrolowanie temperatury wewnątrz ładowni, co jest kluczowe dla zachowania właściwości towarów mrożonych. Standardy branżowe, takie jak te określone przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) oraz przepisy dotyczące transportu żywności, wymagają, aby produkty mrożone były przewożone w temperaturze nie wyższej niż -18°C. W praktyce, naczepy te są wyposażone w systemy chłodzenia, które automatycznie regulują temperaturę, co minimalizuje ryzyko zepsucia towaru. Przykłady zastosowania obejmują transport mrożonych warzyw, ryb oraz mięsa, co podkreśla znaczenie użycia odpowiednich środków transportu dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa produktu podczas całego łańcucha dostaw.

Pytanie 39

Marka, opakowanie, serwis oraz gwarancja stanowią narzędzia wykorzystywane do formułowania strategii

A. produktu

B. dystrybucji

C. ceny

D. promocji

Marka, opakowanie, gwarancja i serwis to kluczowe elementy strategii produktu, które kształtują postrzeganie wartości oferty przez konsumentów. Marka jest nośnikiem emocji i wartości, które wpływają na decyzje zakupowe, a silna marka może stać się czynnikiem wyróżniającym na konkurencyjnym rynku. Opakowanie nie tylko chroni produkt, ale także pełni funkcję komunikacyjną, przyciągając uwagę klienta i przekazując istotne informacje o produkcie. Gwarancja daje konsumentom poczucie bezpieczeństwa i pewności, co zwiększa ich skłonność do zakupu. Serwis posprzedażowy jest istotnym elementem, który wpływa na satysfakcję klientów i ich lojalność, co może przyczynić się do długotrwałego sukcesu marki. Przykładem może być firma Apple, która poprzez swoje innowacyjne opakowanie, mocną markę, doskonały serwis oraz atrakcyjne gwarancje, utrzymuje pozycję lidera w branży technologicznej. Przy odpowiednim zarządzaniu tymi elementami, marki mogą nie tylko zaspokajać potrzeby klientów, ale także tworzyć silne relacje z nimi.

Pytanie 40

Osobą odpowiedzialną za zarządzanie przebiegiem procesu transportowo-spedycyjnego oraz za wykonanie zlecenia dla klienta, a także za zatrudnionych przez siebie podwykonawców, jest spedytor

A. zleceniodawca

B. graniczny

C. pośredniczący

D. główny

Odpowiedzi takie jak "korespondent", "pośredni" oraz "graniczny" nie oddają istoty roli spedytora w procesie transportowo-spedycyjnym. Korespondent to osoba, która może zajmować się korespondencją między stronami, ale nie ma ona pełnej odpowiedzialności za organizację transportu i zarządzanie podwykonawcami. W kontekście transportu, korespondenci często działają jako pośrednicy w komunikacji, co nie jest równoważne z rolą spedytora głównego. Podobnie, spedytor pośredni to termin, który nie odnosi się do głównych zadań zarządzających całym procesem. Jego rola jest bardziej ograniczona do pośrednictwa w transakcjach, a nie do pełnej odpowiedzialności za przebieg transportu. Spedytor graniczny natomiast koncentruje się na transakcjach na granicach, co również nie oddaje pełni obowiązków, jakie ma spedytor główny. W praktyce, mylenie tych ról prowadzi do nieporozumień dotyczących zakresu odpowiedzialności i kompetencji. Aby skutecznie zarządzać procesem transportowym, konieczne jest jasne zrozumienie, że spedytor główny nie tylko organizuje transport, ale również odpowiada za całość procesu, co obejmuje wybór odpowiednich partnerów oraz zarządzanie ryzykiem związanym z transportem. Ignorowanie tej roli może prowadzić do nieefektywności i błędów w organizacji transportu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej