Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik programista
  • Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:22
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 10:31

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Zademonstrowana pętla wykorzystuje obiekt random do:

var random = new Random();
String pulaZnakow = "abcdefghijklmnopqrstuwxyzABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUWXYZ";
int dlPuli = pulaZnakow.Length - 1;
char znak;
string wynik = "";

for (int i = 0; i < 8; i++) {
    znak = pulaZnakow[random.Next(0, dlPuli)];
    wynik += znak;
}
A. jednorazowego wylosowania znaku z określonego zestawu znaków
B. wielokrotnego generowania liczby, aby stworzyć ciąg z liczb pseudolosowych
C. stworzenia losowego napisu o długości 8 znaków składającego się z liter
D. uzupełniania tablicy danymi w postaci liczb pseudolosowych
Wiele osób, widząc fragmenty z random i pętlą, instynktownie myśli o generowaniu ciągów liczb pseudolosowych lub o uzupełnianiu tablic danymi liczbowymi – i to jest bardzo częsty błąd w interpretacji tego typu kodu. Problem polega na tym, że tutaj nie chodzi o liczby, tylko o znaki, a dokładniej: losowe litery z określonego zbioru. Kod nie tworzy tablicy liczb, nie używa random raz na całą pętlę ani nie generuje pojedynczego znaku. Pętla for jasno pokazuje, że proces losowania zachodzi kilka razy (osiem), a każdorazowo wybierany jest indeks, który służy do pobrania znaku z puli znaków. Moim zdaniem, spora część nieporozumień bierze się z niedoczytania, że random.Next nie zwraca znaku, tylko liczbę, którą następnie wykorzystuje się jako indeks do stringa – to takie klasyczne pomylenie poziomów abstrakcji. Także nie jest to uzupełnianie tablicy, bo 'wynik' to po prostu string, nie tablica czy lista. Kolejną pułapką jest założenie, że losujemy tylko jeden znak, a przecież pętla jest powtarzana 8 razy – to podkreśla, że końcowym efektem jest cały napis, nie pojedynczy znak. Warto mieć na uwadze, że w praktyce takie rozwiązanie stosuje się właśnie wtedy, gdy chcemy złożyć nowy losowy string o określonej długości, a nie pojedynczą wartość czy zestaw liczb. Wreszcie, ograniczenie się w odpowiedzi do liczby pseudolosowej czy tablicy to typowy przykład nadinterpretacji funkcji random lub nieuwzględnienia pełnego zakresu operacji na stringach, które są coraz częstsze w nowoczesnych aplikacjach. Po prostu – sednem tego kodu jest generowanie konkretnego losowego napisu, a nie robienie operacji liczbowych.

Pytanie 2

Jaką strukturę danych stosuje się w algorytmie BFS (przeszukiwanie wszerz)?

A. Graf
B. Kolejka
C. Tablica
D. Zbiór
Stos jest używany w algorytmie DFS (przeszukiwanie w głąb), a nie w BFS, ponieważ DFS eksploruje możliwie najgłębiej dany graf, zanim wróci do poprzedniego poziomu. Lista jest używana jako struktura ogólnego przeznaczenia, ale nie jest podstawowym narzędziem w algorytmie BFS. Drzewa są strukturą danych, którą BFS może przeszukiwać, ale sama struktura drzewa nie jest narzędziem używanym w algorytmie BFS – to kolejka pełni tę funkcję, przechowując wierzchołki do odwiedzenia.

Pytanie 3

Jakie jest podstawowe działanie w ochronie miejsca zdarzenia?

A. Zagwarantowanie stabilności ciała rannego
B. Zastosowanie sterylnych materiałów opatrunkowych
C. Usunięcie niebezpiecznych przedmiotów z otoczenia
D. Zagwarantowanie odpowiedniego oświetlenia
Z mojego doświadczenia, usunięcie niebezpiecznych rzeczy z miejsca, gdzie doszło do wypadku, to naprawdę kluczowa sprawa. Dzięki temu zmniejszamy szanse na dodatkowe obrażenia i możemy lepiej pomóc poszkodowanemu, nie narażając siebie na ryzyko. Na przykład, warto odsunąć ostre narzędzia, wyłączyć działające maszyny czy podnieść ciężkie przedmioty, które mogłyby kogoś zranić. Takie działania są istotne w każdej sytuacji, czy to wypadek na drodze, czy w pracy.

Pytanie 4

Tworząc aplikację opartą na obiektach, należy założyć, że program będzie zarządzany przez

A. zbiór instancji klas współpracujących ze sobą
B. pętlę dyspozytora, która w zależności od zdarzenia wywoła właściwą funkcję
C. definicję warunków końcowego rozwiązania
D. moduły zawierające funkcje oraz zmienne globalne
W programowaniu obiektowym najważniejsze jest właśnie to, że wszystko opiera się na współpracujących ze sobą instancjach klas, czyli obiektach. To one przechowują dane (atrybuty) i zachowania (metody), a cała logika programu kręci się wokół ich interakcji. W praktyce oznacza to, że projektując aplikację, skupiasz się na tym, jakie obiekty będą potrzebne (np. Użytkownik, Zamówienie, Produkt), jakie mają cechy i jak ze sobą współpracują. Takie podejście pozwala na łatwiejsze zarządzanie złożonymi programami – moim zdaniem dużo prościej utrzymać i rozwijać kod, gdy jest podzielony na logiczne byty. To też zgodne ze standardami jak SOLID czy wzorce projektowe typu MVC, gdzie każda część aplikacji odpowiada za coś konkretnego, a komunikacja odbywa się przez wywołania metod. Przykład? W sklepie internetowym klasy takie jak Koszyk i Produkt "rozmawiają" ze sobą: koszyk dodaje produkt, sprawdza jego stan itd. Co ciekawe, takie ułożenie bardzo ułatwia testowanie jednostkowe – testujesz zachowanie pojedynczych obiektów, zamiast całych skomplikowanych funkcji rozsianych po programie. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że praca z kodem opartym o obiekty jest po prostu przyjemniejsza, mniej chaotyczna i zdecydowanie bardziej odporna na błędy przy rozwoju projektu.

Pytanie 5

Który z wymienionych algorytmów pracujących na tablicy jednowymiarowej ma złożoność obliczeniową O(n2)?

A. Sortowanie szybkie
B. Wyszukiwanie metodą binarną
C. Wyświetlenie elementów
D. Sortowanie bąbelkowe
Sortowanie bąbelkowe to taki klasyczny algorytm, który ma złożoność O(n^2). Chociaż jest dość prosty w zrozumieniu, to nie za bardzo sprawdza się w większych zbiorach danych. Działa tak, że porównuje sąsiadujące ze sobą elementy i zamienia je miejscami, jeśli są w złej kolejności. Trochę to czasochłonne, ale warto znać ten algorytm, bo pokazuje podstawy sortowania.

Pytanie 6

Który z wymienionych aktów prawnych odnosi się do ochrony danych osobowych w krajach Unii Europejskiej?

A. DMCA
B. GDPR (RODO)
C. Open Source Initiative
D. Creative Commons
GDPR (RODO) to akt prawny dotyczący ochrony danych osobowych w Unii Europejskiej. Wprowadza on jednolite zasady przetwarzania danych, zwiększając ochronę prywatności obywateli. RODO daje użytkownikom prawo do dostępu do swoich danych, ich poprawiania, a także żądania ich usunięcia (prawo do bycia zapomnianym). Firmy muszą transparentnie informować o celach przetwarzania danych oraz zapewniać odpowiedni poziom zabezpieczeń. Niezastosowanie się do przepisów RODO skutkuje wysokimi karami finansowymi.

Pytanie 7

Jakie jest zastosowanie języka XAML przy tworzeniu aplikacji desktopowych?

A. Do zarządzania bazami danych
B. Do optymalizacji działania aplikacji
C. Do obsługi zdarzeń klawiatury
D. Do projektowania graficznego interfejsu użytkownika
XAML (Extensible Application Markup Language) to język znaczników wykorzystywany w technologii WPF (Windows Presentation Foundation) oraz UWP (Universal Windows Platform) do projektowania graficznego interfejsu użytkownika (GUI). XAML pozwala na definiowanie układów, przycisków, etykiet oraz innych elementów interaktywnych w aplikacjach desktopowych. Dzięki XAML, projektowanie interfejsu jest intuicyjne, a kod interfejsu jest oddzielony od logiki aplikacji, co sprzyja przejrzystości projektu. XAML wspiera animacje, style i szablony, co umożliwia budowę nowoczesnych, dynamicznych aplikacji. Jego elastyczność i możliwość współpracy z C# sprawiają, że XAML jest niezastąpiony w środowisku Windows.

Pytanie 8

Jaki jest zasadniczy cel ataku phishingowego?

A. Zakłócanie pracy sieci przez nadmiarowe zapytania
B. Uniemożliwienie dostępu do usług internetowych
C. Zbieranie danych osobowych za pomocą podszywających się stron lub wiadomości
D. Kradzież haseł z pamięci operacyjnej urządzenia
Głównym celem ataku phishingowego jest przejęcie danych osobowych ofiary, co realizowane jest poprzez wykorzystanie fałszywych stron internetowych lub wiadomości. Atakujący tworzą atrakcyjne i wiarygodne kopie legalnych stron, często podszywając się pod znane instytucje bankowe, portale społecznościowe czy serwisy e-commerce. Użytkownik, nieświadomy zagrożenia, wprowadza swoje dane logowania, numery kart kredytowych lub inne wrażliwe informacje, które trafiają w ręce cyberprzestępców. Aby ułatwić ten proces, phisherzy często wykorzystują techniki inżynierii społecznej, takie jak fałszywe powiadomienia o konieczności weryfikacji konta. Przykłady skutecznych ataków phishingowych obejmują kampanie wysyłania e-maili, które informują użytkowników o rzekomych problemach z kontem, kierując ich na podszyte strony. Standardy bezpieczeństwa, takie jak DMARC, SPF i DKIM, są kluczowe dla ochrony przed tego rodzaju atakami, jednak ich brak lub niewłaściwe wdrożenie zwiększa podatność na phishing.

Pytanie 9

Jakie jest zastosowanie iteratora w zbiorach?

A. Do generowania kopii zbiorów
B. Do zmiany rodzaju zbioru w trakcie działania aplikacji
C. Do iterowania po elementach zbioru
D. Do usuwania elementów ze zbioru
Iterator w kolekcjach umożliwia przechodzenie przez elementy kolekcji w określonym porządku. Jest to abstrakcyjny obiekt, który pozwala na iterowanie po różnych strukturach danych, takich jak listy, wektory czy zbiory, bez konieczności znajomości ich wewnętrznej implementacji. Iteratory umożliwiają wykonywanie operacji na elementach kolekcji, takich jak odczyt, modyfikacja lub usuwanie, co czyni je niezwykle użytecznymi w programowaniu obiektowym. Dzięki iteratorom kod staje się bardziej czytelny i mniej podatny na błędy.

Pytanie 10

Jaki jest główny cel normalizacji baz danych?

A. Zwiększenie liczby tabel w celu lepszej organizacji danych
B. Zmniejszenie rozmiaru bazy danych kosztem integralności
C. Przyśpieszenie zapytań kosztem zwiększenia redundancji
D. Eliminacja redundancji danych i zapewnienie integralności danych
Głównym celem normalizacji baz danych jest eliminacja redundancji danych oraz zapewnienie ich integralności. Proces ten polega na przekształceniu danych w taki sposób, aby zminimalizować powielanie informacji, co przekłada się na oszczędność miejsca oraz poprawę wydajności bazy. Normalizacja wyodrębnia dane w sposób, który pozwala na ich logiczne i spójne uporządkowanie, co ułatwia aktualizację oraz usuwanie danych bez ryzyka wprowadzenia niezgodności. Przykładem praktycznego zastosowania normalizacji jest system zarządzania danymi klientów, gdzie informacje o klientach, zamówieniach i produktach są przechowywane w odrębnych tabelach. Dzięki temu można łatwo wprowadzać zmiany w danych klientów, bez wpływu na dane zamówień czy produktów. W branży baz danych, standardy takie jak ACID (Atomicity, Consistency, Isolation, Durability) i zasady dotyczące normalizacji, jak pierwsza, druga czy trzecia forma normalna, stanowią fundamenty dobrych praktyk projektowania baz danych. Zastosowanie tych zasad wpływa na zwiększenie efektywności operacji CRUD (Create, Read, Update, Delete) i zapewnia integralność danych w dłuższym okresie.

Pytanie 11

Jakie jest oznaczenie normy międzynarodowej?

A. PN
B. ISO
C. EN
D. CE
ISO (International Organization for Standardization) to międzynarodowa organizacja zajmująca się opracowywaniem i wdrażaniem standardów technicznych. Oznaczenie ISO wskazuje, że produkt lub usługa spełnia międzynarodowe normy jakości i bezpieczeństwa, co ułatwia handel oraz współpracę na arenie międzynarodowej. Normy ISO obejmują szeroki zakres dziedzin, takich jak zarządzanie jakością (ISO 9001), zarządzanie środowiskowe (ISO 14001) czy bezpieczeństwo informacji (ISO 27001). Certyfikacja ISO buduje zaufanie klientów i zwiększa konkurencyjność firmy na rynku globalnym.

Pytanie 12

Jakie stwierdzenie najlepiej tłumaczy cel podziału programu na funkcje (metody)?

A. Umożliwia skrócenie kodu przez eliminację wszelkich komentarzy
B. Ułatwia proces debugowania oraz ponowne wykorzystanie fragmentów kodu
C. Gwarantuje automatyczną kompilację programu
D. Eliminuje potrzebę korzystania ze zmiennych globalnych
Dzielenie programu na funkcje (lub metody) jest jedną z kluczowych zasad programowania strukturalnego i obiektowego. Funkcje pozwalają na podzielenie dużych bloków kodu na mniejsze, łatwiejsze do zarządzania i ponownego wykorzystania fragmenty. Dzięki temu kod jest bardziej czytelny, zrozumiały i łatwiejszy do testowania. Ułatwia to także proces debugowania, ponieważ błędy można izolować w konkretnych funkcjach, zamiast przeszukiwać cały program. Ponadto funkcje umożliwiają wielokrotne używanie tego samego fragmentu kodu, co zwiększa efektywność i eliminuje konieczność powielania kodu, zmniejszając ryzyko błędów.

Pytanie 13

Który z wymienionych elementów można zdefiniować jako psychofizyczny?

A. Promieniowanie elektromagnetyczne
B. Stres i monotonia pracy
C. Zanieczyszczenie powietrza
D. Nadmiar światła w miejscu pracy
Czynniki psychofizyczne w środowisku pracy obejmują takie elementy jak stres, monotonia pracy oraz nadmierne obciążenie organizmu. Są to zagrożenia, które mogą prowadzić do wypalenia zawodowego, depresji, spadku koncentracji i zwiększonego ryzyka popełniania błędów. Stres i monotonia pracy to jedne z najczęstszych psychofizycznych zagrożeń, które mogą wpływać nie tylko na zdrowie psychiczne, ale również na fizyczne samopoczucie pracownika. W celu ich minimalizacji organizacje wdrażają programy wsparcia psychologicznego, zapewniają przerwy, rotację obowiązków i dbają o dobrą atmosferę w pracy. Kluczowe jest także odpowiednie zarządzanie czasem pracy i eliminowanie monotonnych zadań na rzecz bardziej zróżnicowanych obowiązków.

Pytanie 14

Który z warunków logicznych weryfikuje, czy zmienna całkowita x jest dodatnią liczbą składającą się z dwóch cyfr i jest podzielna przez 4?

A. (x > 9 && x < 100) || (x % 4 == 0)
B. (x > 0 && x < 100) || (x / 4 == 0)
C. (x > 9 || x < 100) && (x / 4 == 0)
D. (x > 9 && x < 100) && (x % 4 == 0)
Ten warunek jest skonstruowany bardzo poprawnie, zarówno od strony logicznej, jak i praktycznej. Spójrz, jak działa: (x > 9 && x < 100) gwarantuje, że x musi być liczbą całkowitą większą od 9 i jednocześnie mniejszą od 100, a to oznacza, że jest to liczba dwucyfrowa (od 10 do 99). To się zgadza z typową definicją liczby dwucyfrowej w większości języków programowania, gdzie liczby są całkowite i nie mają zer wiodących. Druga część, czyli (x % 4 == 0), sprawdza podzielność przez 4 – operator modulo zwraca resztę z dzielenia, więc jeśli jest zero, to liczba jest faktycznie podzielna przez 4. Razem, połączenie tych dwóch warunków operatorem logicznym „i” (czyli &&) sprawia, że obie rzeczy muszą być spełnione jednocześnie – liczba jest dwucyfrowa i podzielna przez 4. To bardzo praktyczny sposób weryfikacji np. podczas walidacji danych wejściowych, generowania zadania dla użytkownika czy szybkiego filtrowania liczb. Spotyka się podobne zapisy w zadaniach rekrutacyjnych czy testach jednostkowych. Co ciekawe, taka konstrukcja jest bardzo czytelna dla innych programistów, co wpisuje się w dobre praktyki branżowe – kod łatwo się czyta i nie trzeba się długo zastanawiać, co autor miał na myśli. Moim zdaniem warto pamiętać, żeby właśnie takie warunki pisać w sposób przejrzysty i jednoznaczny. No i nie zapomnij – zawsze testuj swój warunek dla wartości brzegowych (np. 9, 10, 99, 100), żeby mieć pewność, że rzeczywiście działa tak, jak chcesz!

Pytanie 15

Po wykonaniu poniższego kodu na konsoli zostanie wyświetlona liczba:

int a = 0x73;
cout << a;
A. 0
B. 115
C. 73
D. 108
Wartość 0x73 w kodzie oznacza liczbę zapisaną w systemie szesnastkowym (heksadecymalnym). To bardzo często wykorzystywana notacja w programowaniu, szczególnie gdy pracuje się z pamięcią, kodowaniem kolorów lub niskopoziomową obsługą sprzętu. 0x73 to po prostu 7 * 16 + 3, co daje 115 w systemie dziesiętnym. Gdy taki zapis przekażesz do cout, kompilator automatycznie prezentuje tę wartość jako liczbę w systemie dziesiętnym, czyli właśnie 115. Szczerze mówiąc, moim zdaniem warto jak najczęściej ćwiczyć odczytywanie i zamianę wartości pomiędzy systemami liczbowymi, bo to się naprawdę przydaje przy analizie kodu, debugowaniu czy choćby rozumieniu dokumentacji technicznej. Taka umiejętność jest praktycznie niezbędna w embedded, ale i w zwykłym C++ można czasem natknąć się na takie zapisy – szczególnie w kodzie legacy. Osobiście uważam, że dobrze od razu rozpoznawać takie zapisy i nie tracić czasu na kalkulatory. Warto też pamiętać, że podobnie działają inne systemy: np. 0b1101 to binarny, a 0x to zawsze heksadecymalny. W standardzie C++ zapis z prefiksem 0x jest w pełni poprawny i zalecany przy pracy z wartościami bitowymi. Fajnie, jak ktoś łapie takie rzeczy od razu, bo później w pracy nad większymi projektami to ogromne ułatwienie.

Pytanie 16

W metodach klasy GoldCustomer dostępne są tylko pola

public class Customer {
    public string Name;
    protected int Id;
    private int Age;
}
public class GoldCustomer: Customer {
    private GoldPoints: int;
}
A. GoldPoints, Name, Id, Age
B. GoldPoints, Name, Id
C. GoldPoints, Name
D. GoldPoints
Ta odpowiedź dobrze pokazuje, jak działa dziedziczenie i modyfikatory dostępu w C#. W klasie GoldCustomer masz dostęp do własnych pól, czyli GoldPoints, oraz do pól odziedziczonych po klasie bazowej Customer. Tutaj kluczowe jest rozumienie, które pola są faktycznie dostępne. Skoro Name jest publiczne, to bez żadnych kombinacji można się do niego dobrać z dowolnego miejsca – nawet spoza klasy. Id jest chronione (protected), więc według zasad OOP dostępne jest w klasie bazowej oraz wszystkich pochodnych – czyli właśnie w GoldCustomer. To bardzo praktyczne, bo często się zdarza, że potrzebujemy pracować na polach z klasy bazowej, ale nie chcemy, żeby były one widoczne na zewnątrz klasy (np. przez innych programistów korzystających z API). Age jest prywatne i tu już nie da się go bezpośrednio użyć w klasie pochodnej. Z mojego doświadczenia korzystanie z protected dla rzeczy, które mają być dostępne tylko w hierarchii dziedziczenia, to codzienność – pozwala zachować elastyczność, ale i bezpieczeństwo enkapsulacji. Praktycznie rzecz biorąc, jak piszesz klasy dziedziczące po innych, zawsze warto zerknąć na poziomy dostępu, bo od nich zależy, do czego masz dostęp i co możesz odziedziczyć. Wzorce projektowe, jak np. Template Method, mocno polegają na mechanizmach dziedziczenia i odpowiedniego ustawienia widoczności pól czy metod. Przemyślany dobór public, protected, private ułatwia utrzymanie kodu oraz chroni przed przypadkowym wykorzystaniem nieodpowiednich elementów klasy, co w większych projektach bywa naprawdę kluczowe.

Pytanie 17

Które słowo kluczowe w C++ służy do definiowania klasy nadrzędnej?

A. class
B. base
C. virtual
D. public
Słowo kluczowe 'public' nie definiuje klasy – określa jedynie modyfikator dostępu, umożliwiający dostęp do pól i metod z zewnątrz klasy. 'Virtual' służy do deklarowania metod wirtualnych i wskazuje, że dana metoda może być przesłonięta w klasie pochodnej. 'Base' nie jest słowem kluczowym w C++ – w niektórych językach programowania oznacza klasę bazową, ale nie jest używane do definiowania klasy w C++.

Pytanie 18

Która z metodologii w zarządzaniu projektami umożliwia łatwe dostosowywanie się do zmieniających się potrzeb klienta?

A. Kanban
B. Scrum
C. Model Waterfall
D. Model spiralny
Waterfall to model sekwencyjny, który nie zakłada elastyczności – raz określone wymagania muszą być zrealizowane zgodnie z pierwotnym planem, co utrudnia adaptację do zmian. Kanban umożliwia optymalizację przepływu pracy, ale nie kładzie tak dużego nacisku na iteracyjne dostarczanie funkcjonalności jak Scrum. Model spiralny łączy prototypowanie i iteracje, ale jego struktura nie jest tak elastyczna jak w przypadku Scruma, gdzie zmiany mogą być wprowadzane niemal na każdym etapie sprintu.

Pytanie 19

Które z poniższych stwierdzeń najlepiej charakteryzuje tablicę asocjacyjną?

A. Tablica, która zmienia swoje wymiary w trakcie działania programu
B. Tablica przechowująca dane w formie par klucz-wartość
C. Tablica, która przechowuje wartości, do których można uzyskać dostęp tylko za pomocą indeksów numerycznych
D. Tablica, która przechowuje wyłącznie dane tekstowe
Tablica asocjacyjna to fajna rzecz, bo przechowuje dane w formie par klucz-wartość. W przeciwieństwie do zwykłych tablic, gdzie używasz numerów do indeksowania, tutaj możesz mieć różne unikalne klucze, na przykład teksty czy liczby. To naprawdę ułatwia wyszukiwanie informacji i organizowanie danych. W Pythonie nazywa się to 'słownikami', a w C++ używa się 'map'. Moim zdaniem, to świetne narzędzie do pracy z większymi zbiorami danych.

Pytanie 20

Jakie z wymienionych narzędzi służy do emulacji mobilnych urządzeń podczas developowania aplikacji?

A. Genymotion
B. Postman
C. Numpy
D. TensorFlow

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Genymotion to jedno z najbardziej zaawansowanych narzędzi do emulacji urządzeń mobilnych podczas tworzenia aplikacji na system Android. Umożliwia symulowanie działania aplikacji na różnych urządzeniach i wersjach systemu Android, co pozwala programistom na testowanie kompatybilności i wydajności aplikacji w różnych warunkach. Genymotion oferuje szybkie emulowanie, obsługę GPS, kamery oraz czujników, co czyni go niezwykle przydatnym narzędziem w procesie rozwoju aplikacji mobilnych. Dzięki wsparciu dla integracji z Android Studio, Genymotion jest popularnym wyborem wśród deweloperów tworzących aplikacje na platformę Android.

Pytanie 21

Który z wymienionych programów jest przeznaczony do zarządzania projektami przy pomocy tablic kanban?

A. Word
B. Photoshop
C. Jira
D. Trello

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Trello to narzędzie do zarządzania projektami, które wykorzystuje tablice kanban do organizacji i monitorowania zadań. Użytkownicy mogą tworzyć karty reprezentujące poszczególne zadania, które następnie są przenoszone między kolumnami odzwierciedlającymi etapy realizacji. Dzięki swojej prostocie i intuicyjności Trello jest szeroko stosowane zarówno w małych zespołach, jak i dużych organizacjach. Umożliwia efektywne zarządzanie projektami, planowanie sprintów oraz monitorowanie bieżącego statusu prac. Tablice kanban pomagają wizualizować przepływ pracy, co ułatwia identyfikację wąskich gardeł i zarządzanie priorytetami.

Pytanie 22

Jakie jest podstawowe zadanie konstruktora w klasie?

A. Usuwanie instancji obiektów
B. Wprowadzenie nowej metody do już istniejącej klasy
C. Inicjalizacja obiektu w momencie jego tworzenia
D. Nadanie wartości polom obiektu po jego zniszczeniu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Konstruktor to specjalna metoda klasy, która jest automatycznie wywoływana podczas tworzenia nowego obiektu. Jego głównym zadaniem jest inicjalizacja pól obiektu oraz przygotowanie go do użytku. Konstruktor ma tę samą nazwę co klasa i nie zwraca żadnej wartości. Przykład w C++: `class Samochod { public: Samochod() { marka = "Nieznana"; } }`. W tym przypadku konstruktor ustawia domyślną wartość dla pola `marka`. Dzięki konstruktorom programista może automatycznie ustawić początkowe wartości, co zwiększa czytelność kodu i eliminuje potrzebę ręcznego przypisywania wartości każdemu nowemu obiektowi.

Pytanie 23

Które z wymienionych stwierdzeń najtrafniej charakteryzuje klasę bazową?

A. Klasa, która dziedziczy z klasy pochodnej
B. Klasa, która zawsze zawiera metody wirtualne
C. Klasa, która nie może być dziedziczona
D. Klasa, która zapewnia wspólne atrybuty i metody dla klas pochodnych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Klasa bazowa to klasa, która dostarcza wspólne pola i metody dla klas pochodnych. Definiuje ogólną funkcjonalność, która może być rozszerzana lub modyfikowana przez klasy dziedziczące. Dzięki temu programowanie obiektowe umożliwia wielokrotne wykorzystanie kodu, co prowadzi do jego większej modularności i czytelności. Klasa bazowa często zawiera metody wirtualne, które mogą być nadpisywane przez klasy pochodne, co pozwala na dostosowanie funkcjonalności do konkretnych potrzeb. Przykładem jest klasa 'Pojazd', która posiada metody takie jak 'Jedz()' czy 'Zatrzymaj()', a klasy pochodne, np. 'Samochód' lub 'Rower', rozszerzają tę funkcjonalność.

Pytanie 24

Jednym z kroków przy publikacji aplikacji mobilnej w sklepie Google Play są testy Beta, które charakteryzują się tym, że są one

A. przeprowadzane na podstawie dokumentu zawierającego przypadki testowe
B. przeprowadzane przez grupę docelowych użytkowników aplikacji
C. podzielone na testy funkcjonalne, wydajnościowe oraz skalowalności
D. realizowane przez zespół testerów zatrudnionych przez firmę Google

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Testy Beta są kluczowym etapem w procesie publikacji aplikacji mobilnej w sklepie Google Play, ponieważ pozwalają na uzyskanie cennych informacji zwrotnych od rzeczywistych użytkowników aplikacji. W tej fazie aplikacja jest udostępniana ograniczonej grupie docelowych użytkowników, którzy są zainteresowani testowaniem oprogramowania przed jego oficjalnym wydaniem. Użytkownicy ci mają możliwość zgłaszania błędów, proponowania ulepszeń oraz oceny funkcjonalności, co jest niezwykle ważne, aby zapewnić, że produkt spełnia wymagania rynku. Przykładem zastosowania testów Beta może być aplikacja społecznościowa, która w pierwszej fazie testowania pozwala wybranej grupie użytkowników na dzielenie się swoimi doświadczeniami. Otrzymane dane są następnie analizowane w celu wprowadzenia niezbędnych poprawek przed pełnym wprowadzeniem aplikacji na rynek. Ponadto, przeprowadzanie testów Beta jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży oprogramowania, zgodnie z metodykami Agile, które podkreślają znaczenie interakcji z użytkownikami oraz ich wkładu w rozwój produktów.

Pytanie 25

Co to jest serverless computing?

A. Technika projektowania baz danych bez użycia serwera SQL
B. Proces kompilacji kodu bezpośrednio w przeglądarce użytkownika
C. Model wykonywania kodu w chmurze bez konieczności zarządzania infrastrukturą serwerową
D. Metoda tworzenia aplikacji bez użycia back-endu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Serverless computing to model dostarczania usług obliczeniowych, który pozwala programistom skupić się na pisaniu kodu, bez konieczności zarządzania serwerami czy infrastrukturą. W tym modelu, dostawcy usług chmurowych automatycznie przydzielają zasoby obliczeniowe w odpowiedzi na zdarzenia, co oznacza, że użytkownicy płacą jedynie za rzeczywistą moc obliczeniową, której używają, a nie za z góry ustalone zasoby. Przykładem zastosowania serverless computing może być wykorzystanie funkcji AWS Lambda, która uruchamia kod w odpowiedzi na zdarzenia, takie jak zmiany w bazie danych, przesyłanie plików do chmury czy wywołania API. Ten model jest zgodny z zasadami DevOps oraz architekturą mikroserwisów, które promują elastyczność i szybkość w dostarczaniu aplikacji. Dobrą praktyką jest również integrowanie serverless computing z systemami CI/CD, co pozwala na automatyczne wdrażanie i zarządzanie kodem w sposób efektywny.

Pytanie 26

Co następuje, gdy błąd nie zostanie uchwycony przez blok catch?

A. Instrukcja throw zostanie automatycznie wykreślona
B. Błąd zostanie zignorowany przez kompilator
C. Program kontynuuje działanie, pomijając błąd
D. Program zakończy działanie z błędem

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Jeśli wyjątek nie zostanie przechwycony przez blok 'catch', program zakończy działanie z błędem i wygeneruje komunikat o nieobsłużonym wyjątku. Jest to domyślne zachowanie w C++ i innych językach obsługujących wyjątki, co ma na celu zapobieganie dalszemu wykonywaniu kodu, który mógłby prowadzić do nieprzewidywalnych rezultatów. Obsługa wyjątków jest kluczowym elementem zapewniania stabilności i bezpieczeństwa aplikacji – brak jej implementacji może prowadzić do awarii programu. Dlatego zaleca się, aby zawsze stosować odpowiednie bloki 'try-catch' wokół kodu, który może generować wyjątki.

Pytanie 27

Jakie ma znaczenie operator "==" w języku C++?

A. Porównanie dwóch wartości
B. Zwiększenie wartości zmiennej o 1
C. Negacja logiczna
D. Przypisanie wartości do zmiennej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Operator `==` w języku C++ oraz w wielu innych językach programowania, takich jak Java, Python czy JavaScript, jest używany do porównywania dwóch wartości. Jeśli wartości są równe, zwracana jest wartość logiczna `true`, w przeciwnym razie `false`. Operator ten jest niezbędny w instrukcjach warunkowych i pętlach, umożliwiając programowi podejmowanie decyzji na podstawie porównań. Przykładem użycia jest `if (a == b)`, co oznacza: jeśli zmienna `a` jest równa zmiennej `b`, wykonaj określony blok kodu.

Pytanie 28

Który z poniższych opisów najlepiej charakteryzuje system informatyczny?

A. Zespół ludzi, procedur, oprogramowania i sprzętu służący do przetwarzania danych
B. Zbiór urządzeń technicznych używanych w pracy biurowej
C. Oprogramowanie wspierające jedynie zarządzanie danymi osobowymi
D. Sieć komputerowa, która umożliwia komunikację pomiędzy użytkownikami

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
System informatyczny to kompleksowy zbiór elementów, który obejmuje ludzi, procedury, oprogramowanie oraz sprzęt, mający na celu przetwarzanie danych w sposób efektywny i zorganizowany. Kluczowym aspektem systemu informatycznego jest jego zdolność do integracji różnych komponentów w celu realizacji określonych zadań i osiągania wyznaczonych celów. Przykładem może być system ERP (Enterprise Resource Planning), który integruje finanse, produkcję, sprzedaż oraz zarządzanie zasobami ludzkimi w jednym środowisku. Takie zintegrowane podejście umożliwia nie tylko efektywne zarządzanie danymi, ale również generowanie raportów, analizę trendów oraz podejmowanie informowanych decyzji. Standardy, takie jak ITIL (Information Technology Infrastructure Library) czy CMMI (Capability Maturity Model Integration), podkreślają znaczenie procedur i zarządzania w kontekście systemów informatycznych, co wpływa na jakość usług i zadowolenie użytkowników. Systemy informatyczne są wykorzystywane w różnych branżach, od finansów po opiekę zdrowotną, gdzie przetwarzanie i zarządzanie danymi jest kluczowe dla efektywności operacyjnej.

Pytanie 29

Jakie jest główne zadanie portali społecznościowych?

A. Tworzenie kopii zapasowych plików
B. Udostępnianie informacji i interakcja między użytkownikami
C. Zarządzanie handlem produktami i usługami
D. Analiza rezultatów działalności gospodarczej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Główna funkcja portali społecznościowych polega na umożliwieniu użytkownikom tworzenia, udostępniania oraz wymiany treści, a także komunikacji w czasie rzeczywistym. Portale takie jak Facebook, Twitter czy Instagram pozwalają na interakcję poprzez posty, komentarze, polubienia oraz wiadomości prywatne. Użytkownicy mogą dzielić się zdjęciami, filmami, artykułami lub osobistymi przemyśleniami, co sprzyja budowaniu społeczności i nawiązywaniu relacji. Funkcjonalności te są zgodne z najlepszymi praktykami UX/UI, które kładą nacisk na intuicyjność i łatwość obsługi. W kontekście SEO, portale społecznościowe są także ważne ze względu na możliwość generowania ruchu na zewnętrzne strony internetowe poprzez linki i udostępnienia. Przykładem może być wykorzystanie platformy Instagram do promocji produktów, gdzie użytkownicy mogą kliknąć w linki do sklepu. Takie działania zwiększają widoczność marki w Internecie oraz angażują odbiorców, co jest kluczowe dla efektywnej strategii marketingowej.

Pytanie 30

Która z poniższych metod HTTP służy do aktualizacji zasobu?

A. DELETE
B. POST
C. GET
D. PUT

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Metoda HTTP PUT jest używana do aktualizacji zasobów na serwerze. Zgodnie z zasadami protokołu HTTP, PUT wysyła zaktualizowane dane do określonego zasobu, co pozwala na jego modyfikację lub utworzenie nowego, jeśli zasób nie istnieje. Przykładem zastosowania PUT może być aktualizacja informacji o użytkowniku w systemie, gdzie wysyłane są dane użytkownika w formacie JSON do odpowiedniego endpointu API, przykładowo: PUT /api/users/123 z danymi {"name": "Jan", "email": "[email protected]"}. W praktyce, korzystanie z metody PUT jest zgodne z zasadami RESTful API, które zaleca używanie tej metody do operacji aktualizacji. PUT jest idempotentne, co oznacza, że niezależnie od liczby razy, jakie zostanie wykonane, wynik operacji pozostaje taki sam. To różni się od POST, które służy do tworzenia nowych zasobów. Zrozumienie zastosowania metod HTTP jest kluczowe w projektowaniu i implementacji efektywnych interfejsów API.

Pytanie 31

W jakiej metodzie zarządzania projektami nacisk kładzie się na ograniczenie marnotrawstwa?

A. Kanban
B. Scrum
C. Prototypowy
D. Waterfall

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kanban to metodologia zarządzania projektem, która koncentruje się na minimalizacji marnotrawstwa i optymalizacji przepływu pracy. Kluczowym elementem Kanbanu jest wizualizacja procesu za pomocą tablicy, na której znajdują się zadania w różnych fazach realizacji. Dzięki temu zespół może łatwo identyfikować wąskie gardła i eliminować zbędne procesy. Kanban promuje ciągłe doskonalenie (kaizen) i pozwala na dostosowywanie się do zmieniających się priorytetów bez konieczności reorganizacji całego projektu. Ta metodologia jest szeroko stosowana w branży IT, produkcji oraz w zespołach operacyjnych, które wymagają dużej elastyczności.

Pytanie 32

Jaki tekst zostanie wyświetlony po uruchomieniu jednego z poniższych fragmentów kodu?
Kod w React:

<h2>{2+2}</h2>
Kod w Angular:
<h2>{{2+2}}</h2>
A. {4}
B. {{2+2}}
C. 4
D. {2+2}

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
To pytanie jest świetną okazją, żeby zobaczyć, jak działają wyrażenia w szablonach Reacta i Angulara. Odpowiedź „4” jest prawidłowa, bo zarówno w React, jak i w Angularze, zawarte w nawiasach klamrowych wyrażenie matematyczne 2+2 jest oceniane przez silnik JavaScript podczas renderowania komponentu. Nie jest to zwykły tekst, tylko dynamiczne wyliczenie. Dzięki temu React (w JSX) oraz Angular (w interpolacji {{}}) najpierw obliczają sumę, a potem podstawiają wynik w miejsce wyrażenia – czyli na ekranie pojawia się zwykły tekst „4”. Moim zdaniem to jedna z największych zalet tych frameworków, bo pozwala na bardzo elastyczne budowanie UI, gdzie dynamiczne dane mogą być wstawiane praktycznie wszędzie, bez potrzeby ręcznego tworzenia dodatkowych zmiennych czy długich instrukcji warunkowych. W praktyce często stosuje się takie podejście chociażby do wyświetlania wyników obliczeń, liczników, czy dynamicznych podsumowań. Z mojego doświadczenia, warto pamiętać, że każde wyrażenie w takich miejscach powinno być możliwie proste — złożone logiki lepiej wynieść do funkcji, bo wtedy szablon pozostaje czytelny. Warto też mieć świadomość, że React i Angular automatycznie konwertują wynik na tekst, więc nie trzeba się martwić o jawne rzutowanie. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi – prosty, czytelny kod to podstawa w nowoczesnych aplikacjach webowych.

Pytanie 33

Jakie jest podstawowe założenie normalizacji krajowej?

A. Ujednolicenie wymagań technicznych i poprawa bezpieczeństwa
B. Utrudnienie handlu międzynarodowego
C. Zwiększenie ilości regulacji prawnych
D. Wzrost kosztów produkcji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ujednolicenie wymagań technicznych i poprawa bezpieczeństwa to główne cele normalizacji krajowej. Normalizacja polega na opracowywaniu standardów, które są stosowane w różnych branżach w celu zapewnienia jakości, bezpieczeństwa i kompatybilności produktów oraz usług. Dzięki normalizacji producenci tworzą wyroby zgodne z określonymi normami, co zwiększa ich konkurencyjność na rynku krajowym i międzynarodowym. Wdrożenie jednolitych standardów wpływa także na bezpieczeństwo użytkowników, minimalizując ryzyko awarii lub niezgodności produktów.

Pytanie 34

Jakie znaczenie ma krajowa normalizacja dla produktów i usług?

A. Restrukcjonuje innowacje technologiczne
B. Gwarantuje lepszą zgodność oraz jakość
C. Ogranicza liczbę dostępnych towarów
D. Usuwa konieczność przeprowadzania kontroli jakości

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Normalizacja krajowa to świetny sposób na to, żeby produkty i usługi były bardziej spójne i lepszej jakości. Kiedy mamy standardy, to producenci mogą robić rzeczy, które są zgodne z wymaganiami technicznymi. To z kolei sprawia, że konsumenci mogą bardziej ufać produktom, a ryzyko, że coś będzie wadliwe, spada. Dzięki normalizacji zwiększa się bezpieczeństwo, poprawia interoperacyjność, a to wszystko wspiera rozwój technologiczny. No i jest jeszcze to, że łatwiej jest wymieniać produkty między różnymi rynkami, co ma pozytywny wpływ na całą gospodarkę.

Pytanie 35

Jaką strukturę danych można zrealizować, korzystając jedynie z wymienionych poniżej metod:

push(arg) – dodaje element
pop() – usuwa ostatnio dodany element
peek() – zwraca ostatnio dodany element bez usuwania
isEmpty() – sprawdza czy istnieją dane w strukturze
A. stos
B. tablica
C. kolejka
D. drzewo binarne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Stos to jedna z najbardziej podstawowych i jednocześnie użytecznych struktur danych. Wszystkie wymienione metody - push, pop, peek oraz isEmpty - są klasycznymi operacjami definiującymi właśnie stos (czyli tzw. LIFO, czyli Last-In-First-Out). Oznacza to, że ostatni element, który został dodany do stosu, będzie pierwszym usuniętym. Z mojego doświadczenia wynika, że stosy są bardzo często wykorzystywane w praktyce, na przykład przy realizacji algorytmów rekurencyjnych (zarówno w kodzie, jak i na niższym poziomie, jak stos wywołań funkcji w pamięci programu), co jest zgodne ze standardami języków programowania, takich jak C, Java czy Python. W praktycznych zastosowaniach stosów używa się m.in. przy sprawdzaniu poprawności nawiasów w wyrażeniach matematycznych, przy parsowaniu kodu, cofnięciach operacji w edytorach tekstu czy realizacji algorytmu przeszukiwania w głąb (DFS). Co ciekawe, stos można łatwo zaimplementować zarówno na tablicach dynamicznych, jak i na listach jednokierunkowych. Dobre praktyki branżowe zalecają, aby stos wykorzystywać zawsze tam, gdzie potrzebny jest szybki dostęp do ostatnio dodanego elementu i nie zachodzi potrzeba dostępu w inny sposób. Moim zdaniem, zrozumienie działania stosu to fundament dla każdego, kto serio podchodzi do programowania i algorytmiki.

Pytanie 36

Jakie będą skutki wykonania podanego fragmentu kodu w języku C++?

vector <int> liczby;
for(int i=0; i<10; i++) {
    liczby.push_back(2*i);
}
A. Z tablicy liczby usuwane są elementy, z każdym obiegiem pętli eliminowany jest element z jej końca.
B. Do tablicy liczby, na jej początku, dodawane są nowe wartości.
C. Z tablicy liczby usuwane są elementy, z każdym obiegiem pętli eliminowany jest element z jej początku.
D. Do tablicy liczby, na jej końcu, dodawane są nowe wartości.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kod, który został przedstawiony, pokazuje bardzo typowe zastosowanie kontenera std::vector w C++. Metoda push_back() dodaje nowy element zawsze na końcu wektora, co oznacza, że kolejne wywołania tej funkcji będą rozszerzać tablicę o nowe wartości w porządku dodawania. W tym konkretnym przykładzie do pustego wektora liczby, w każdej iteracji pętli for dodawana jest liczba będąca podwojeniem indeksu – czyli 0, 2, 4, 6, 8, aż do 18 włącznie (bo i przyjmuje wartości od 0 do 9). To bardzo przyjazny i intuicyjny sposób na dynamiczne rozbudowywanie zbioru danych bez konieczności martwienia się o ręczne zarządzanie rozmiarem tablicy, co w języku C++ jest częstym źródłem błędów w przypadku zwykłych tablic. Z mojego doświadczenia korzystanie z push_back() jest czymś absolutnie podstawowym w codziennej pracy programisty, zwłaszcza jeśli chodzi o szybkie prototypowanie czy operacje na listach wynikowych. Warto zwrócić uwagę, że vector zapewnia też wydajne zarządzanie pamięcią - automatycznie rezerwuje przestrzeń, a w razie potrzeby powiększa ją. Standard C++ promuje stosowanie kontenerów STL właśnie z uwagi na bezpieczeństwo i wygodę użytkowania, więc to rozwiązanie jest nie tylko poprawne, ale też zgodne z dobrymi praktykami. Często w praktyce spotyka się właśnie takie sekwencyjne dodawanie elementów do końca wektora, chociażby przy wczytywaniu danych z plików czy budowaniu dynamicznych struktur.

Pytanie 37

Jakiego kodu dotyczy treść wygenerowana w trakcie działania programu Java?

Ilustracja do pytania
A. Kodu 2
B. Kodu 4
C. Kodu 3
D. Kodu 1

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W przypadku kodu 4 mamy do czynienia z operatorem modulo zastosowanym na zmiennych x i y. Wiąże się to z próbą podziału przez zero co w języku Java skutkuje wygenerowaniem wyjątku java.lang.ArithmeticException. Przykładowo jeśli y wynosi zero to operacja x % y jest niedozwolona i spowoduje wyjątek. Rozumienie jak bezpiecznie wykonywać operacje arytmetyczne w Javie jest kluczowe dla unikania takich błędów. Zgodnie z dobrymi praktykami należy zawsze sprawdzać wartości zmiennych przed wykonaniem operacji matematycznych które mogą prowadzić do błędów wykonania programu. Ważne jest aby stosować techniki obsługi wyjątków try-catch które pozwalają na przechwycenie i odpowiednie zarządzanie błędami. Używanie odpowiednich testów jednostkowych może pomóc w wcześniejszym wykryciu takich problemów co jest standardem w branży programistycznej. Zrozumienie obsługi błędów w programowaniu pozwala na tworzenie bardziej niezawodnych i odpornych na błędy aplikacji co jest istotnym aspektem pracy profesjonalnego programisty.

Pytanie 38

W jakim przypadku algorytm sortowania bąbelkowego osiąga najlepszą wydajność?

A. Dla tablicy uporządkowanej rosnąco
B. Dla tablicy z dużą liczbą powtórzeń
C. Dla tablicy losowej
D. Dla tablicy uporządkowanej malejąco

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Algorytm sortowania bąbelkowego działa z optymalną wydajnością w przypadku, gdy tablica jest już posortowana rosnąco. W takiej sytuacji algorytm wykona jedynie jedno przejście przez tablicę, bez konieczności dokonywania zamian, co sprawia, że jego złożoność wynosi O(n). To znacząco zwiększa jego efektywność w przypadku niemal posortowanych danych, choć nadal pozostaje mniej wydajny niż algorytmy takie jak QuickSort czy MergeSort dla dużych zbiorów. Sortowanie bąbelkowe jest jednak łatwe do zrozumienia i implementacji, co czyni je popularnym narzędziem edukacyjnym.

Pytanie 39

Które z wymienionych sformułowań najlepiej definiuje oprogramowanie typu ransomware?

A. Złośliwe aplikacje wyświetlające reklamy
B. Programy zbierające prywatne dane bez zgody użytkownika
C. Oprogramowanie uniemożliwiające dostęp do danych w celu wymuszenia zapłaty
D. Oprogramowanie stosowane do realizacji ataków DDoS

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Oprogramowanie typu ransomware to rodzaj złośliwego oprogramowania, które ma na celu zablokowanie dostępu do danych użytkownika, a następnie wymuszenie okupu w zamian za ich przywrócenie. Ransomware działa na zasadzie szyfrowania plików na zainfekowanym urządzeniu, co uniemożliwia użytkownikowi korzystanie z danych. Po dokonaniu szyfrowania, ofiara otrzymuje wiadomość z żądaniem okupu, zazwyczaj w kryptowalutach, które mają na celu anonimowość transakcji. Przykłady ransomware to oprogramowanie takie jak WannaCry oraz Petya, które spowodowały globalne ataki, skutkując znacznymi stratami finansowymi dla wielu organizacji. Zgodnie z definicjami i standardami, takimi jak NIST (National Institute of Standards and Technology), ransomware jest klasyfikowane jako jedno z najpoważniejszych zagrożeń dla bezpieczeństwa informacji. Warto również zauważyć, że ransomware rozwija się, a jego twórcy stosują różne techniki, aby zwiększyć skuteczność ataków, takie jak wykorzystywanie luk w oprogramowaniu oraz phishing, aby zainfekować systemy użytkowników.

Pytanie 40

Po uruchomieniu poniższego kodu w języku C++ na konsoli zobaczymy następujący tekst:

#include <stdio.h>
int main() {
    int a = 5;
    float b = 5.12345;
    double w;
    w = a + b;
    printf("%s dodawania: %d + %.2f = %f", "Wynik", a, b, w);
    return 0;
}
A. "%s dodawania: %d + %.2f = %f", "Wynik", 5, 5.12345, 10.123450
B. Wynik dodawania: 5+5.12=10.123450
C. dodawania: 5+5.12345=10.123450 Wynik
D. "%s dodawania: %d + %.2f=%f", "Wynik", a, b, w

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
To właśnie taka odpowiedź najlepiej oddaje działanie kodu. Użycie printf z formatami %d dla liczby całkowitej, %.2f dla liczby zmiennoprzecinkowej typu float z dwoma miejscami po przecinku oraz %f dla liczby typu double daje taki właśnie efekt na ekranie: "Wynik dodawania: 5+5.12=10.123450". Kluczowe jest zrozumienie, jak printf zaokrągla i prezentuje wartości float – %.2f ucina do dwóch miejsc po przecinku, nawet jeśli w pamięci zmienna b ma więcej cyfr. To bardzo praktyczna sprawa, bo często chcemy sformatować wyjście tak, by było czytelne dla użytkownika, np. w raportach czy interfejsach tekstowych. Kod pokazuje też bezpośrednią konwersję typu int na double, kiedy dodajemy a i b – kompilator sam wie, że w wyniku będzie double i nie ma potrzeby ręcznie rzutować typu. Takie formatowanie to codzienność w profesjonalnym programowaniu, zwłaszcza gdy zależy nam na przejrzystym, przewidywalnym wyjściu. Moim zdaniem warto też pamiętać o dobrych praktykach – warto zawsze jasno określać liczbę miejsc po przecinku, żeby uniknąć przypadkowych zaokrągleń czy dziwnych formatów na ekranie. Sam printf to klasyk, używany od lat w C i C++, i nawet w nowych projektach, gdzie liczy się wydajność, to jedno z najprostszych narzędzi do szybkiego debugowania czy prezentowania danych liczbowych.