Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik elektronik
Kwalifikacja: ELM.05 - Eksploatacja urządzeń elektronicznych
Data rozpoczęcia: 13 listopada 2025 12:24
Data zakończenia: 13 listopada 2025 12:40

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Tabela przedstawia ustawienia zworek czujki ruchu. W jakim położeniu należy ustawić zworki w celu włączenia wysokiej ochrony, diody LED i detekcji ruchu pojedynczym sygnałem?

J1	Opcja Digital Shield (ochrony przed zakłóceniami) Wył = wysoka ochrona Wł. = niska ochrona
J2	Ustawienia LED Wył = wyłączony Wł. = włączony
J3	Pojedyncze lub podwójne sygnały detekcji Wył = podwójne Wł. = pojedyncze

A. J1-włączona, J2-wyłączona, J3-wyłączona.

B. J1-wyłączona, J2-włączona, J3-włączona.

C. J1-wyłączona, J2-wyłączona, J3-wyłączona.

D. J1-wyłączona, J2-wyłączona, J3-włączona.

Wybór niewłaściwego ustawienia zworek często wynika z braku znajomości funkcji poszczególnych elementów systemu zabezpieczeń. Ustawienie J1 na włączoną oznacza, że czujka będzie działać w trybie niskiej ochrony, co w praktyce prowadzi do mniejszej czułości na ruch. To może być szczególnie niebezpieczne w miejscach wymagających zaawansowanej ochrony, ponieważ może prowadzić do nieautoryzowanego dostępu. W przypadku ustawienia J2 na wyłączoną, dioda LED nie będzie sygnalizować aktywności czujki, co może prowadzić do złego zarządzania systemem i braku świadomości użytkownika o stanie zabezpieczeń. Dodatkowo, ustawienie J3 na wyłączoną uniemożliwia efektywną detekcję ruchu w trybie pojedynczego sygnału, co jest kluczowe w sytuacjach wymagających natychmiastowej reakcji. Zrozumienie tego, jak poprawne ustawienia zworek wpływają na całość funkcjonowania systemu zabezpieczeń, jest niezbędne dla skutecznej ochrony. W praktyce, ignorowanie instrukcji dotyczących zworek może prowadzić do fałszywego poczucia bezpieczeństwa, a co gorsza, do sytuacji, w których alarm nie zareaguje na rzeczywiste zagrożenie. Dlatego tak ważne jest, aby zawsze stosować się do zaleceń producenta oraz standardów branżowych, do których zalicza się m.in. odpowiednie oznaczenie i zarządzanie ustawieniami zworek.

Pytanie 2

Proces polegający na wydobyciu z sygnału zmodulowanego wysokiej częstotliwości sygnału użytecznego o niskiej częstotliwości, to

A. demodulacji

B. filtrowaniu

C. modulacji

D. prostownie

Prostowanie to coś, co eliminuje zmienną składową w sygnale, ale głównie w sygnałach analogowych, żeby uzyskać tylko dodatnią wartość. Filtrowanie pozwala na wybór określonych częstotliwości z sygnału, ale nie robi tego samego, co demodulacja, bo nie przywraca oryginalnej informacji z sygnału zmodulowanego. A modulacja? To proces, gdzie nakładamy użyteczny sygnał, jak dźwięk, na nośnik o wysokiej częstotliwości, co pomaga w transmisji na dużą odległość. W kontekście tego pytania, często błędne odpowiedzi wynikają z pomylenia tych procesów w komunikacji. Wiele osób myśli, że modulacja to koniec transmisji, zapominając, że demodulacja jest kluczowa do odzyskania informacji po przesłaniu. To prowadzi do nieporozumień, bo odbiorniki radiowe i telewizyjne muszą odtworzyć oryginalne sygnały po modulacji. Dlatego zrozumienie tego wszystkiego to podstawa, zwłaszcza w inżynierii telekomunikacyjnej i przy projektowaniu systemów transmisyjnych.

Pytanie 3

Urządzenie, które pozwala na przesył sygnału telewizyjnego z kilku anten poprzez jeden kabel, to

A. konwerter

B. rozgałęźnik

C. zwrotnica

D. symetryzator

Konwertery, rozgałęźniki i symetryzatory to urządzenia, które pełnią różne funkcje w systemach telewizyjnych, jednak nie są one odpowiednie do przesyłania sygnału z kilku anten przez jedno łącze. Konwerter, często stosowany w systemach satelitarnych, ma za zadanie zmieniać sygnał satelitarny na formę, która może być odbierana przez dekoder. Nie jest on jednak w stanie efektywnie łączyć sygnałów z wielu anten, co eliminuje możliwość jego wykorzystania w opisanej sytuacji. Rozgałęźnik, z drugiej strony, dzieli sygnał z jednego źródła na wiele wyjść, ale nie potrafi efektywnie miksować sygnałów z różnych anten. Stosowanie rozgałęźników w przypadku sygnałów z różnych źródeł może prowadzić do znacznych strat sygnału oraz interferencji, co negatywnie wpływa na jakość obrazu i dźwięku. Symetryzator zaś służy do dopasowywania impedancji w układach antenowych, co jest istotne w kontekście eliminacji strat sygnałowych, jednak również nie rozwiązuje problemu łączenia sygnałów z wielu anten. Często błędne podejście polega na myleniu tych urządzeń i ich zastosowań, co prowadzi do nieefektywnego projektowania instalacji telewizyjnych, a także do niepotrzebnych kosztów związanych z poprawą jakości sygnału. Właściwe zrozumienie funkcji każdego z tych urządzeń jest kluczowe dla skutecznego planowania i realizacji instalacji telewizyjnych, które będą spełniały oczekiwania użytkowników w zakresie jakości odbioru sygnału.

Pytanie 4

Podczas pomiaru mocy żarówki w obwodzie prądu stałego watomierzem analogowym o podziałce 100 działek, ustawionym na zakresie UN=100 V, IN=0,5 A, wskazówka wskazuje 72 działki. Ile wynosi wartość mierzonej mocy?

A. 0,36 W

B. 36 W

C. 72 W

D. 144 W

Odpowiedzi, które nie są zgodne z faktycznym wynikiem, mogą wynikać z różnych błędów myślowych oraz nieprawidłowej interpretacji wskazań watomierza. Przykładowo, niektórzy mogą uznać, że 72 działki odpowiadają bezpośrednio mocy w watach, bez uwzględnienia, że każda działka ma konkretną wartość mocy, w tym przypadku 0,5 W. Taki sposób myślenia prowadzi do obliczeń opartych na błędnych założeniach, a na przykład obliczenie 144 W może wynikać z nieuwzględnienia proporcji, które stosuje się przy wskazaniach watomierzy. Ponadto, brak zrozumienia zasad działania urządzeń pomiarowych i ich zakresów może prowadzić do sytuacji, w których użytkownik błędnie interpretuje wskazania i przyjmuje je za maksymalne wartości, co jest niezgodne z rzeczywistością. W praktyce inżynieryjnej kluczowe jest zrozumienie, jak prawidłowo odczytywać wyniki pomiarów oraz jakie mają one implikacje dla efektywności energetycznej. Prawidłowe podejście do pomiarów wymaga znajomości podstawowych zasad fizyki oraz umiejętności analizy danych pomiarowych, co jest fundamentalne w wielu dziedzinach inżynieryjnych oraz w codziennej pracy z urządzeniami elektrycznymi.

Pytanie 5

Jakiego przyrządu pomiarowego powinno się użyć do zmierzenia wartości skutecznej napięcia prostokątnego o częstotliwości 100 Hz?

A. Galwanometru do pomiaru napięcia stałego

B. Woltomierza AC z opcją TRUE RMS

C. Woltomierza AC bez opcji TRUE RMS

D. Galwanometru do pomiaru napięcia zmiennego

Woltomierz AC z funkcją TRUE RMS jest odpowiednim narzędziem do pomiaru wartości skutecznej napięcia przebiegu prostokątnego, zwłaszcza przy częstotliwości 100 Hz. Funkcja TRUE RMS (Root Mean Square) pozwala na dokładne określenie wartości skutecznej napięcia, niezależnie od kształtu jego przebiegu. W przypadku przebiegów prostokątnych, które mają wyraźnie zdefiniowane wartości szczytowe, tradycyjne woltomierze AC bez funkcji TRUE RMS mogą dawać zafałszowane wyniki, ponieważ są zaprojektowane do pomiaru przebiegów sinusoidalnych. Użycie woltomierza z funkcją TRUE RMS jest zgodne z najlepszymi praktykami w pomiarach elektrycznych, co zapewnia rzetelność wyników. Przykładowo, w zastosowaniach przemysłowych, gdzie często spotyka się różnorodne kształty przebiegów napięcia, posługiwanie się woltomierzem TRUE RMS jest kluczowe dla precyzyjnej analizy parametrów elektrycznych urządzeń, takich jak silniki elektryczne czy generatory. Takie podejście zwiększa efektywność diagnostyki i pozwala na lepsze zarządzanie energią.

Pytanie 6

Rozpoczynając wymianę przekaźnika w obwodzie sterującym, pierwszym krokiem powinno być

A. odłączyć przewody podłączone do cewki przekaźnika

B. zdjąć przekaźnik z szyny TH-35

C. odłączyć przewody podłączone do styków przekaźnika

D. wyłączyć napięcie w obwodzie sterowania

Praca z obwodami elektrycznymi wymaga przestrzegania rygorystycznych zasad bezpieczeństwa, a w szczególności wyłączenia napięcia przed przystąpieniem do jakiejkolwiek interwencji. Przykłady błędnych podejść do wymiany przekaźnika, takie jak odłączenie przewodów cewki lub styków, pomijają kluczowy krok, jakim jest zapewnienie bezpieczeństwa. Odłączenie przewodów przymocowanych do cewki przekaźnika nie tylko nie rozwiązuje problemu bezpieczeństwa, ale może prowadzić do niezamierzonych zwarć, które są niebezpieczne dla operatora. Podobnie, demontaż przekaźnika z szyny TH-35 bez wyłączenia napięcia naraża na kontakt z elementami pod napięciem, co może prowadzić do poważnych wypadków. Wiele osób pomija ten krok, sądząc, że praca nad wyłączonymi przewodami jest wystarczająco bezpieczna, co jest niezgodne z podstawowymi zasadami pracy z urządzeniami elektrycznymi. Zgodnie z najlepszymi praktykami, każda praca w obszarze elektryki powinna zaczynać się od wyłączenia zasilania. Warto również zwracać uwagę na oznaczenia i procedury stosowane w danym środowisku pracy, które ułatwiają zachowanie odpowiednich standardów bezpieczeństwa.

Pytanie 7

W celu obserwacji na ekranie oscyloskopu składowej zmiennej napięcia z pominięciem składowej stałej zaznaczony na rysunku przełącznik powinien być ustawiony w pozycji

A. DC

B. DC i GND

C. AC

D. GND

Ustawienie przełącznika na "DC" to raczej nie najlepszy pomysł, bo to pozwala na przepuszczanie zarówno składowe stałej, jak i zmiennej. Jak chcesz zobaczyć tylko zmienną, to takie ustawienie po prostu zafałszuje sygnał, bo będzie ci przeszkadzać ta stała. Ustawienie "GND" też nie ma sensu, bo to uziemia oscyloskop i na ekranie nie zobaczysz nic, więc to jest kompletnie nieprzydatne, gdy mówimy o obserwacji sygnałów. A już wybór "DC i GND" to naprawdę kiepska opcja, bo to łączy coś, co nie ma sensu w kontekście zmiennej. Tak naprawdę, kluczowym problemem jest to, że nie zawsze rozumiemy, do czego służą te ustawienia w oscyloskopie. Trzeba znać różnice między składowymi napięcia, bo ich złe zrozumienie może prowadzić do błędnych wniosków w analizie sygnałów. Żeby skutecznie korzystać z oscyloskopu, warto mieć pojęcie o tym, jak różne tryby wpływają na obraz sygnału, co jest mega ważne w diagnostyce i analizie w elektronice.

Pytanie 8

Jakiej pamięci usunięcie danych wymaga wykorzystania źródła promieniowania UV?

A. PROM

B. EEPROM

C. EPROM

D. FLASH

Wybór FLASH, EEPROM lub PROM jako odpowiedzi na to pytanie wskazuje na niepełne zrozumienie różnic pomiędzy tymi typami pamięci. FLASH to pamięć, która jest programowalna i kasowalna elektrycznie, co oznacza, że do usunięcia danych nie potrzebuje ona promieniowania ultrafioletowego. FLASH zdobyła popularność dzięki swojej elastyczności i szybkości, a także dzięki możliwości wielokrotnego zapisu bez użycia skomplikowanego procesu kasowania, jak w przypadku EPROM. EEPROM (Electrically Erasable Programmable Read-Only Memory) również pozwala na kasowanie i programowanie elektryczne, co czyni ją bardziej praktyczną w wielu zastosowaniach, gdzie wymagane jest częste aktualizowanie danych. PROM (Programmable Read-Only Memory) to pamięć, która jest jednorazowo programowalna, a po zapisaniu danych nie można ich zmienić ani usunąć. Nieprawidłowy wybór tych opcji może wynikać z mylnego przekonania, że wszystkie typy pamięci wymagają podobnych metod kasowania. Kluczowym błędem jest pomylenie metod kasowania: EPROM wymaga naświetlania, podczas gdy pozostałe typy pamięci wykorzystują procesy elektryczne. Dla inżynierów oraz techników zrozumienie tych różnic jest kluczowe w kontekście projektowania systemów, które wymagają odpowiednich rozwiązań pamięciowych, zgodnych z potrzebami aplikacji.

Pytanie 9

Jakiego typu kabel wykorzystuje się do przesyłania cyfrowych sygnałów audio zgodnie ze standardem TOSLINK?

A. Kabel skrętkowy

B. Kabel symetryczny

C. Kabel koncentryczny

D. Kabel światłowodowy

Odpowiedź 'światłowodowy' jest poprawna, ponieważ TOSLINK (Toshiba Link) to standard technologii audio, który pozwala na przesyłanie cyfrowych sygnałów audio za pomocą światłowodów. Kabel światłowodowy jest w stanie przesyłać dane szybko i z minimalnymi stratami sygnału, co czyni go idealnym rozwiązaniem w przypadku przesyłania audio wysokiej jakości, takiego jak dźwięk przestrzenny czy sygnał bezstratny. Przykłady zastosowania kabla TOSLINK obejmują połączenia między odtwarzaczami Blu-ray, telewizorami i systemami audio, co zapewnia czysty dźwięk. Dobre praktyki branżowe zalecają korzystanie z kabli światłowodowych w zastosowaniach, gdzie istotna jest jakość dźwięku oraz minimalizacja zakłóceń elektromagnetycznych. Dodatkowo, kable światłowodowe są odporne na wpływ zakłóceń zewnętrznych, co jest istotne w środowiskach z dużą ilością urządzeń elektronicznych.

Pytanie 10

W dokumentacji urządzenia podano, że zakres napięcia zasilania wynosi od 10,8 V do 14,4 V. Wskaż odpowiednie ustawienie zasilacza w momencie uruchamiania tego układu.

A. 10,1 V

B. 13,8 V

C. 15,4 V

D. 18,7 V

Wybór napięcia zasilania 13,8 V jest właściwy, ponieważ mieści się w określonym zakresie napięcia zasilania urządzenia, wynoszącym od 10,8 V do 14,4 V. Ustalając napięcie na poziomie 13,8 V, zapewniamy stabilne zasilanie, które jest optymalne dla wielu urządzeń elektronicznych, w tym systemów telekomunikacyjnych i innych aplikacji wymagających precyzyjnego zasilania. Utrzymanie napięcia w tym zakresie nie tylko zapewnia prawidłową pracę układu, ale także minimalizuje ryzyko uszkodzenia komponentów. W praktyce, wiele zasilaczy ma możliwość precyzyjnego ustawienia napięcia, co pozwala na dostosowanie do specyficznych wymagań urządzenia. Zgodnie ze standardami branżowymi, takich jak IEC 60950, ważne jest, aby unikać zasilania urządzeń napięciem powyżej ich maksymalnych specyfikacji, co może prowadzić do uszkodzeń termicznych lub innych awarii. Dlatego też, wybór 13,8 V jako napięcia zasilania jest nie tylko poprawny, ale również praktycznie zalecany dla zapewnienia długotrwałej i niezawodnej pracy układu.

Pytanie 11

W terminologii związanej z sieciami komputerowymi termin 'sterownik urządzenia' odnosi się do

A. typ złącza

B. programu

C. małej płytki elektronicznej

D. rodzaju kabli w sieci LAN

W kontekście sieci komputerowych, zrozumienie roli sterowników urządzeń jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą IT. Zagadnienia związane z rodzajem złącza, niewielką płytką elektroniczną czy rodzajem okablowania LAN nie tylko nie pokrywają się z definicją sterownika, ale także wprowadzają w błąd na temat jego funkcji i znaczenia. Rodzaj złącza, takie jak RJ-45 czy USB, odnosi się do fizycznej struktury, za pomocą której urządzenia są ze sobą połączone, ale nie ma bezpośredniego związku z oprogramowaniem, które umożliwia ich współpracę. Podobnie, niewielka płytka elektroniczna, taka jak karta sieciowa, jest sprzętowym komponentem, który wymaga sterownika, aby działać poprawnie, ale nie jest funkcją samą w sobie. Jeżeli chodzi o okablowanie sieci LAN, jest to krytyczny element infrastruktury sieciowej, jednak nie pełni roli oprogramowania, które przetwarza dane i zapewnia ich transport pomiędzy różnymi komponentami systemu. Pojawienie się takich nieporozumień często wynika z braku znajomości podstawowych zasad funkcjonowania sprzętu i oprogramowania, co prowadzi do błędnych wniosków na temat ich wzajemnych relacji. Kluczowe jest zatem zrozumienie, że każdy komponent w sieci pełni unikalną funkcję, a ich współpraca opiera się na złożonym ekosystemie, w którym sterowniki odgrywają fundamentalną rolę pozwalającą na efektywną komunikację.

Pytanie 12

Aby ocenić efektywność energetyczną przetwornicy DC/DC, należy użyć

A. omomierza

B. amperomierza

C. dwóch woltomierzy

D. dwóch watomierzy

Pomiar sprawności energetycznej przetwornicy DC/DC wymaga zastosowania dwóch watomierzy, ponieważ efektywność tych urządzeń oblicza się na podstawie mocy wejściowej i wyjściowej. W praktyce, jeden z watomierzy jest używany do pomiaru mocy na wejściu, a drugi do pomiaru mocy na wyjściu. Sprawność obliczamy stosując wzór: sprawność = (moc wyjściowa / moc wejściowa) * 100%. Użycie watomierzy pozwala na jednoczesny pomiar napięcia i prądu, co jest kluczowe dla dokładnych obliczeń. W branży energetycznej i elektronicznej, zastosowanie takich urządzeń jest zgodne z wytycznymi IEC 62053, które definiują zasady pomiarów energii elektrycznej. Dzięki temu możemy jednoznacznie określić, jak efektywnie przetwornica przekształca energię, co ma wpływ na jej zastosowanie w różnych aplikacjach, takich jak zasilacze, systemy fotowoltaiczne czy elektryczne pojazdy.

Pytanie 13

Rysunek przedstawia zasilanie

A. trójfazowe.

B. nie symetryczne.

C. symetryczne.

D. jednofazowe.

Rysunek przedstawia zasilanie symetryczne, co oznacza, że mamy do czynienia z układem, w którym napięcia w poszczególnych fazach są równe i mają taki sam kąt przesunięcia. Zasilanie symetryczne jest kluczowe w systemach trójfazowych, gdzie zapewnia równomierne obciążenie wszystkich faz, co przekłada się na efektywność i stabilność systemu zasilania. Taki układ minimalizuje straty energii i eliminuje wibracje oraz zakłócenia w pracy silników elektrycznych. Przykładem zastosowania zasilania symetrycznego mogą być zasilacze w przemyśle, które wytwarzają moc potrzebną do zasilania urządzeń produkcyjnych. Standardy takie jak IEC 60038 definiują wartości nominalne napięć dla różnych systemów zasilania, co jest istotne dla zapewnienia spójności i bezpieczeństwa w instalacjach elektrycznych.

Pytanie 14

Jaką wartość ma impedancja wejściowa gniazda antenowego w odbiorniku telewizyjnym?

A. 75 Ω

B. 150 Ω

C. 50 Ω

D. 300 Ω

Odpowiedź 75 Ω jest poprawna, ponieważ gniazdo antenowe odbiornika telewizyjnego standardowo projektowane jest z impedancją 75 Ω. Taki wybór impedancji wynika z optymalizacji transmisji sygnałów telewizyjnych, które są przesyłane w większości systemów kablowych oraz satelitarnych. W przypadku zastosowania impedancji 75 Ω, mamy do czynienia z minimalizacją strat sygnałowych oraz refleksji, co jest kluczowe dla zachowania jakości odbioru. W praktyce, urządzenia, takie jak dekodery czy telewizory, powinny być podłączane do anten o tej samej impedancji, aby zapewnić maksymalną efektywność. Ponadto, w branży telekomunikacyjnej powszechnie stosowane są standardy, takie jak IEC 60169-2, które definiują parametry techniczne gniazd oraz przewodów antenowych. Zastosowanie impedancji 75 Ω przyczynia się także do lepszego dopasowania z systemami przesyłowymi, co jest istotne w kontekście nowoczesnej telewizji wysokiej rozdzielczości i transmisji cyfrowej.

Pytanie 15

W przedstawionym na rysunku stabilizatorze wystąpiło zwarcie jednego z elementów. Wskaż, który podzespół uległ uszkodzeniu. Woltomierz prądu stałego wskazuje około 5 V.

A. Kondensator C1

B. Dioda Dz

C. Układ μA7805

D. Kondensator C2

Analizując inne odpowiedzi, możemy zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące funkcji i zachowania elementów w przedstawionym stabilizatorze napięcia. W przypadku kondensatorów C1 i C2, ich głównym zadaniem jest filtrowanie, co oznacza, że nie są one odpowiedzialne za regulację napięcia. Kondensatory działają jako akumulatory energii, a ich awaria zazwyczaj prowadzi do spadku wydajności systemu lub zakłóceń, ale nie wpływa bezpośrednio na poziom napięcia wyjściowego w taki sposób, jak sugeruje pytanie. Z kolei układ μA7805 pełni rolę stabilizatora napięcia i, jeśli woltomierz wskazuje 5 V, oznacza to, że jego działanie jest prawidłowe. Sądzenie, że którykolwiek z wymienionych kondensatorów lub układ sam w sobie mógłby być przyczyną zwarcia, jest błędne, ponieważ ich uszkodzenie nie spowodowałoby stabilizacji napięcia na tym poziomie. Zdarza się, że użytkownicy mylnie przypisują winę za awarię komponentów na podstawie objawów, nie biorąc pod uwagę, jak poszczególne elementy współdziałają w układzie. Kluczowe jest zrozumienie, że przy diagnozowaniu usterek ważne jest dokładne przeanalizowanie roli każdego z elementów oraz ich interakcji w całym systemie. Takie podejście pozwala na skuteczniejsze rozwiązywanie problemów oraz lepsze projektowanie obwodów elektronicznych.

Pytanie 16

Którą klasę warunków środowiskowych powinno spełniać urządzenie przeznaczone do pracy na zewnątrz w miejscu nienarażonym na oddziaływanie warunków atmosferycznych w temperaturze od -25°C do 50°C?

Obowiązujące klasy środowiskowe:
Klasa środowiskowa I (wewnętrzna): stabilna praca w temperaturze z zakresu od 5 do 40 °C i maksymalnej wilgotności powietrza do 75%. Urządzenia do zastosowania wewnętrznego. Klasa środowiskowa II (zewnętrzna, ogólna): dopuszczalna temperatura otoczenia w zakresie od -10 do +40 °C, przy wilgotności powietrza do 75%. Urządzenia instalowane w pomieszczeniach, w których występują wahania temperatury. Klasa środowiskowa III (zewnętrzna osłonięta): dopuszczalna temperatura pracy od -25 do +50 °C, przy wilgotności powietrza z zakresu od 85% do 95%. Urządzenia instalowane w warunkach zewnętrznych, w miejscach nie narażonych na bezpośrednie oddziaływanie warunków atmosferycznych (np. deszczu, wiatru, śniegu, słońca). Klasa środowiskowa IV (zewnętrzna, ogólna): dedykowana dla urządzeń przeznaczonych do pracy w ekstremalnych warunkach pogodowych. Bezawaryjna i stabilna praca przy temperaturach z zakresu od -25 do +60 °C i maksymalnej wilgotności do 95%.

Obowiązujące klasy środowiskowe:

Klasa środowiskowa I (wewnętrzna): stabilna praca w temperaturze z zakresu od 5 do 40 °C i maksymalnej wilgotności powietrza do 75%. Urządzenia do zastosowania wewnętrznego.
Klasa środowiskowa II (zewnętrzna, ogólna): dopuszczalna temperatura otoczenia w zakresie od -10 do +40 °C, przy wilgotności powietrza do 75%. Urządzenia instalowane w pomieszczeniach, w których występują wahania temperatury.
Klasa środowiskowa III (zewnętrzna osłonięta): dopuszczalna temperatura pracy od -25 do +50 °C, przy wilgotności powietrza z zakresu od 85% do 95%. Urządzenia instalowane w warunkach zewnętrznych, w miejscach nie narażonych na bezpośrednie oddziaływanie warunków atmosferycznych (np. deszczu, wiatru, śniegu, słońca).
Klasa środowiskowa IV (zewnętrzna, ogólna): dedykowana dla urządzeń przeznaczonych do pracy w ekstremalnych warunkach pogodowych. Bezawaryjna i stabilna praca przy temperaturach z zakresu od -25 do +60 °C i maksymalnej wilgotności do 95%.

A. I

B. IV

C. III

D. II

Odpowiedź III jest poprawna, ponieważ klasa środowiskowa III obejmuje urządzenia zaprojektowane do pracy w warunkach zewnętrznych, które są osłonięte przed bezpośrednim działaniem warunków atmosferycznych. Urządzenia tej klasy mogą funkcjonować w temperaturach od -25°C do +50°C oraz w warunkach wysokiej wilgotności powietrza wynoszącej od 85% do 95%. W praktyce oznacza to, że urządzenia te mogą być wykorzystywane w różnych zastosowaniach, takich jak stacje meteorologiczne, czujniki monitorujące środowisko czy różnorodne systemy automatyki budynkowej. Ważne jest, aby w takich urządzeniach uwzględniać nie tylko zakres temperatury, ale także odporność na działanie wilgoci, co jest kluczowe dla ich długotrwałej pracy i niezawodności w zmieniających się warunkach atmosferycznych. Standardy dotyczące klas środowiskowych, takie jak IEC 60721-3-4, precyzują te wymagania, co pozwala na tworzenie bardziej odpornych i efektywnych technologii, które mogą być wykorzystywane na zewnątrz w różnorodnych aplikacjach.

Pytanie 17

Wartość pojemności kondensatora przedstawionego na rysunku wynosi

A. 100 μF

B. 250 μF

C. 1 μF

D. 100 nF

Na przedstawionym zdjęciu widoczny jest kondensator z oznaczeniem „μ1K 250V”. Symbol ten określa zarówno pojemność, jak i parametry pracy elementu. Litera „μ” oznacza mikro (10⁻⁶), natomiast zapis „μ1” należy odczytać jako 0,1 μF, czyli 100 nanofaradów (nF). Litera „K” informuje o tolerancji wartości pojemności, w tym przypadku ±10%. Z kolei „250V” wskazuje maksymalne napięcie, przy którym kondensator może bezpiecznie pracować. Tego typu kondensatory są powszechnie stosowane w obwodach filtrujących, sprzęgających i odsprzęgających, gdzie wymagana jest stabilna pojemność i niewielkie straty energii. Często wykorzystuje się je w układach zasilających i elektronicznych urządzeniach pomiarowych. Odczytanie wartości wymaga znajomości oznaczeń stosowanych przez producentów, ponieważ zapis nie zawsze jest jednoznaczny. Poprawna interpretacja pozwala dobrać właściwy element do danego obwodu. Dlatego prawidłowa wartość pojemności kondensatora to 0,1 μF (100 nF).

Pytanie 18

W trakcie konserwacji systemu antenowego wykryto błąd dokonany przez instalatora. Zamiast odpowiedniego przewodu o impedancji falowej 75 Ω podłączono przewód o impedancji falowej 300 Ω. W rezultacie tej pomyłki poziom sygnału odbieranego przez odbiornik

A. wynosił 0

B. uległ wzrostowi

C. uległ zmniejszeniu

D. pozostał bez zmian

Sformułowanie, że poziom sygnału nie uległ zmianie, jest błędne, ponieważ pomija kwestię fundamentalnej zasady dotyczącej dopasowania impedancji w systemach antenowych. Przewody o różnych impedancjach falowych, takich jak 75 Ω i 300 Ω, mają różne charakterystyki przenoszenia sygnału. Niedopasowanie impedancyjne prowadzi do odbicia sygnału, co skutkuje zmniejszeniem poziomu sygnału odbieranego przez odbiornik. W praktyce, jeżeli zastosujemy przewód o wyższej impedancji, część sygnału zostanie odbita, a to może prowadzić do zaniku sygnału lub jego poważnego osłabienia. Stwierdzenie, że sygnał wzrósł, jest również błędne, ponieważ nieodpowiedni przewód nie poprawi jakości sygnału, a wręcz przeciwnie - może spowodować straty, co jest sprzeczne z zasadami projektowania systemów telekomunikacyjnych. Typowym błędem myślowym jest założenie, że przewód o wyższej impedancji może w jakiś sposób "wzmocnić" sygnał, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości, dla uzyskania optymalnych warunków pracy systemu, kluczowe jest prawidłowe dopasowanie impedancji, aby zminimalizować straty sygnału oraz zapewnić jego efektywne przesyłanie do odbiornika. Dlatego ważne jest, aby inżynierowie i technicy zajmujący się instalacjami antenowymi kierowali się zasadami dobrych praktyk oraz standardami branżowymi, aby uniknąć takich pomyłek w przyszłości.

Pytanie 19

Sprzęt DVR w technologii 960H pozwala na rejestrację obrazu o maksymalnej rozdzielczości

A. 960 x 582 px

B. 360 x 240 px

C. 720 x 480 px

D. 1280 x 720 px

Wybór rozdzielczości 720 x 480 px nie jest najlepszy, bo to standard D1 i nie daje takiej jakości obrazu jak 960H. Jasne, że czasem może wystarczyć do podstawowych zastosowań, ale nie daje tego szerszego formatu, co prowadzi do gorszej jakości zapisu. A jak ktoś wybiera 1280 x 720 px, to może mylić standardy HD z tymi tradycyjnymi formatami monitoringu. Technologia 720p to typowa rozdzielczość dla HD, ale nie wchodzi w grę w kontekście 960H, więc to nie jest dobry wybór. Z kolei 360 x 240 px to za mało. W dzisiejszych systemach monitoringu jakość obrazu to podstawa, zwłaszcza gdy chodzi o identyfikację i analizę zdarzeń. Przy 960 x 582 px masz wyraźniejszy obraz, co jest niezbędne do monitoringu. Takie błędy w wyborze rozdzielczości często biorą się z braku zrozumienia technologii i jej praktycznego zastosowania, co w efekcie prowadzi do wyboru niewłaściwego sprzętu i gorszej efektywności systemu zabezpieczeń.

Pytanie 20

W trakcie profesjonalnej wymiany uszkodzonego układu scalonego SMD - kontrolera przetwornicy impulsowej w odbiorniku TV - powinno się zastosować

A. lutownicy transformatorowej

B. lutownicy gazowej

C. stacji lutowniczej grzałkowej

D. stacji na gorące powietrze

Użycie stacji lutowniczej grzałkowej do wymiany układów scalonych SMD niesie ze sobą wiele ryzyk i ograniczeń. Chociaż grzałkowe lutownice mogą być użyteczne do lutowania elementów przewlekanych, nie są one dostosowane do precyzyjnego podgrzewania małych komponentów SMD. W przypadku układów scalonych SMD, które często są montowane na tak zwanych 'padach' oraz mają bardzo małe wymiary, konieczne jest stosowanie narzędzi, które pozwalają na równomierne i kontrolowane rozprowadzenie ciepła. Stacje lutownicze grzałkowe mogą wytwarzać zbyt wysoką temperaturę w jednym miejscu, co prowadzi do deformacji płytki drukowanej lub uszkodzenia samych komponentów. Ponadto, lutownice gazowe, mimo swojej mobilności, nie oferują precyzyjnego podgrzewania, co jest niezbędne w przypadku wrażliwych komponentów SMD. Używanie lutownic transformatorowych również nie jest odpowiednie, ze względu na ich konstrukcję i sposób działania, które opiera się na dostarczaniu dużej ilości ciepła w krótkim czasie. Tego typu narzędzia mogą łatwo przegrzać elementy, co prowadzi do ich uszkodzenia oraz błędów w lutowaniu. W praktyce, podejście to jest niezgodne z nowoczesnymi standardami serwisowymi, które nakładają nacisk na precyzję, delikatność i bezpieczeństwo podczas naprawy układów elektronicznych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiednich narzędzi do wymiany komponentów SMD jest fundamentalnym krokiem w procesie naprawy, mającym na celu zapewnienie długotrwałej funkcjonalności urządzeń elektronicznych.

Pytanie 21

Jakie dwa rezystory połączone w sposób równoległy powinny zostać użyte, aby zastąpić uszkodzony rezystor o parametrach 200 Q / 0,5 W?

A. OMŁT 800 ? / 0,25 W i OMŁT 400 ? / 0,25 W

B. OMŁT 400 ? / 0,5 W i ML 300 ? / 0,5 W

C. OMŁT 600 ? / 0,25 W i ML 400 ? / 0,5 W

D. OMŁT 600 ? / 0,5 W i ML 300 ? / 0,5 W

Wybór innych par rezystorów może rzeczywiście prowadzić do problemów z działaniem układu. W pierwszej odpowiedzi wskazanie na OMŁT 600 ? / 0,25 W i ML 400 ? / 0,5 W to nie jest dobry wybór, bo całkowita rezystancja wyjdzie znacznie więcej niż 200 ?. Jak połączysz rezystory o wyższej rezystancji, to wynik nie będzie ten, co trzeba i obwód może nie zadziałać jak należy. Jeszcze ta moc 0,25 W przy 600 ? to może być za mało, co grozi uszkodzeniem. W drugiej opcji, pary OMŁT 400 ? i ML 300 ? też nie są jakieś super, bo całkowita rezystancja wyjdzie około 120 ?, co też nie spełnia wymagań. A ostatnia opcja z 800 ? i 400 ? prowadzi do całkowitej rezystancji poniżej 200 ?, więc układ też by nie działał prawidłowo. Myślę, że kluczowym błędem było niedokładne zrozumienie zasad połączeń równoległych i ich wpływu na rezystancję i moc. Takie podejście do doboru rezystorów wymaga, żeby wszystko dokładnie policzyć, bo to naprawdę jest ważne w projektowaniu układów elektronicznych.

Pytanie 22

Tabela przedstawia wybrane dane techniczne regulatora temperatury. Do jego wejścia można bezpośrednio podłączyć

Napięcie zasilające230 V AC; 50 Hz
Wejście pomiarowePt100/Pt500/Pt1000
Zakres pomiarowy-100 °C ÷ 600 °C
Rezystancja przewodów pomiarowychmaksymalnie 20 Ω w każdym przewodzie
Wyjścia przekaźnikowe2 styki zwierne; 2 A/250 V AC (cosφ=1)
Pamięć danychEEPROM
Stopień ochrony frontu urządzeniaIP65
Stopień ochrony zaciskówIP20

A. termistor.

B. czujnik rezystancyjny.

C. termoparę.

D. czujnik pirometryczny.

Czujniki rezystancyjne, takie jak Pt100, Pt500 czy Pt1000, to naprawdę ważne elementy w pomiarze temperatury. Działają na zasadzie zmiany rezystancji, gdy temperatura się zmienia. W praktyce, są super popularne w automatyce przemysłowej i systemach HVAC, bo potrzebujemy tam precyzyjnych i niezawodnych pomiarów. Ich stabilność i dokładność sprawiają, że są zgodne z normami, jak IEC 60751, które mówią o ich specyfikacjach. Używa się ich w wielu różnych aplikacjach, na przykład do kontrolowania procesów czy monitorowania warunków środowiskowych. Moim zdaniem, dla regulatorów temperatury te czujniki to strzał w dziesiątkę, bo są łatwe do integracji i dają wysoką dokładność.

Pytanie 23

Który element oznacza się symbolem pokazanym na rysunku?

A. Tyrystor.

B. Tranzystor.

C. Diak.

D. Diodę.

Wybór odpowiedzi wskazującej na tyrystor, diodę czy diak jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego funkcji i struktury tych elementów. Tyrystor, na przykład, jest półprzewodnikowym elementem przełączającym, który ma dwa stany: włączenia i wyłączenia. W odróżnieniu od tranzystora, tyrystor nie ma takiej samej struktury z trzema wyprowadzeniami i nie działa w trybie analogowym, co ogranicza jego zastosowanie do bardziej specyficznych aplikacji, takich jak sterowanie mocą w systemach przemysłowych. Dioda, będąca najprostszym elementem półprzewodnikowym, z kolei pozwala na przewodzenie prądu w jednym kierunku, co nie ma zastosowania w kontekście sygnałów analogowych czy cyfrowych, gdzie wymagane jest wzmocnienie czy przełączanie sygnałów. Diak, podobnie jak tyrystor, jest elementem przełączającym, który nie oferuje takiej samej funkcjonalności jak tranzystory, a jego użycie ogranicza się głównie do układów lampowych czy kontrolerów mocy. Powszechnym błędem jest mylenie tych elementów na podstawie ich podobieństw wizualnych, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o ich zastosowaniu i działaniu. Wiedza o różnicach między tymi elementami jest kluczowa, aby skutecznie projektować i analizować układy elektroniczne.

Pytanie 24

W trakcie serwisowania instalacji antenowej zauważono błąd popełniony przez instalatora. Zamiast właściwego przewodu o impedancji falowej 75 Ω, podłączono przewód o impedancji falowej 300 Ω. W efekcie tego błędu sygnał, który docierał do odbiornika,

A. był równy 0

B. był stłumiony

C. był wzmocniony

D. nie uległ zmianie

Odpowiedź, że sygnał był stłumiony, jest prawidłowa, ponieważ różnica w impedancji falowej pomiędzy przewodem o impedancji 75 Ω a przewodem o impedancji 300 Ω powoduje poważne straty sygnału. W przypadku, gdy impedancja źródła i obciążenia nie jest zgodna, część sygnału jest odbijana na złączu, co prowadzi do zmniejszenia jego amplitudy. Praktycznie oznacza to, że efektywność transmisji sygnału jest znacznie obniżona. W przypadku instalacji antenowych, stosowanie przewodów o właściwej impedancji jest kluczowe dla zapewnienia optymalnej jakości odbioru sygnału. Zgodnie z normami branżowymi, takie jak IEC 61169, zachowanie odpowiednich wartości impedancji jest kluczowe dla minimalizacji strat transmisyjnych. Zastosowanie przewodów o nieodpowiedniej impedancji, jak w tym przypadku, często skutkuje stłumieniem sygnału, co może prowadzić do problemów z jakością odbioru, takich jak zniekształcenia czy zrywanie sygnału. Dlatego w praktyce zawsze należy upewnić się, że używane komponenty w instalacjach są zgodne z wymaganiami technicznymi.

Pytanie 25

Włókno jednomodowe przenosi w swoim rdzeniu osiowo

A. cztery fale świetlne

B. jedną falę świetlną

C. trzy fale świetlne

D. dwie fale świetlne

Włókno jednomodowe, ze względu na swoją konstrukcję, przenosi jedną falę świetlną w osiowym rdzeniu. Ta cecha jest kluczowa dla jego zastosowania w telekomunikacji i systemach transmisji danych, gdzie wysoka jakość sygnału i minimalne straty są niezwykle istotne. Włókna jednomodowe mają bardzo małą średnicę rdzenia, zazwyczaj wynoszącą około 8–10 mikrometrów, co umożliwia propagację tylko jednej modełki świetlnej. Dzięki temu, włókna te charakteryzują się niskim współczynnikiem tłumienia, co pozwala na przesyłanie sygnałów na dużych odległościach bez znacznych strat. Przykładem zastosowania włókien jednomodowych są systemy światłowodowe w infrastrukturze telekomunikacyjnej, gdzie stosuje się je do łączenia stacji bazowych z centralami. Właściwe zastosowanie włókien jednomodowych, zgodnie z normami ITU-T G.652, pozwala na efektywne i niezawodne przesyłanie danych.

Pytanie 26

W skład linii światłowodowej o długości 50 km wchodzi wzmacniacz optyczny oraz 4 złącza optyczne i 4 spawy. W tabeli przedstawiono wyniki pomiarów linii światłowodowej. Ile wynosi całkowite tłumienie tej linii?

Tłumienie złącza	0,15 dB
Tłumienie spawu	0,15 dB
Tłumienie światłowodu	0,2 dB/km
Wzmocnienie wzmacniacza	10 dB

A. 0,5 dB

B. 1,2 dB

C. 21,2 dB

D. 11,2 dB

Całkowite tłumienie linii światłowodowej można obliczyć, sumując tłumienia poszczególnych elementów składowych. W przypadku długości 50 km linii światłowodowej, wzmacniacz optyczny oraz złącza i spawy mają swoje charakterystyczne tłumienia. Wartości tłumienia dla złączy i spawów są określane w dB i powinny być znane. Przyjęto, że typowe złącze optyczne ma tłumienie rzędu 0,5 dB, a spaw 0,1 dB. Przy czterech złączach i czterech spawach, tłumienie całkowite wynosi: Tłumienie złączy = 4 * 0,5 dB = 2 dB oraz Tłumienie spawów = 4 * 0,1 dB = 0,4 dB. Dodatkowo, uwzględniając tłumienie samego włókna (np. 0,2 dB/km), czyli 50 km * 0,2 dB/km = 10 dB, całkowite tłumienie wynosi: 10 dB + 2 dB + 0,4 dB = 12,4 dB. Przykłady zastosowania tej wiedzy obejmują projektowanie i diagnostykę sieci światłowodowych, gdzie kluczowe jest zrozumienie i minimalizacja strat sygnału dla zachowania jakości transmisji.

Pytanie 27

Jaką rolę pełni program debugger?

A. Umożliwia uruchomienie programu i identyfikację błędów w nim

B. Generuje kod maszynowy na podstawie kodu źródłowego

C. Konwertuje kod napisany w jednym języku na odpowiednik w innym języku

D. Przekształca funkcję logiczną w układ funkcjonalny

Debugger to narzędzie, które odgrywa kluczową rolę w procesie tworzenia oprogramowania, umożliwiając programistom uruchamianie ich kodu w kontrolowanych warunkach oraz wykrywanie błędów. Główne funkcje debuggera obejmują możliwość zatrzymywania wykonania programu w określonych punktach (tzw. breakpointy), co pozwala na analizę stanu zmiennych oraz śledzenie przepływu wykonywania programu. Dzięki temu programiści mogą zidentyfikować, dlaczego dany fragment kodu nie działa zgodnie z oczekiwaniami. Na przykład, jeśli program nie zwraca oczekiwanego wyniku, debugger umożliwia analizę wartości zmiennych w momencie przerywania działania program, co jest nieocenionym wsparciem w diagnozowaniu problemów. W praktyce, używanie debuggera jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynierii oprogramowania, które zalecają testowanie oraz poprawianie kodu w iteracyjnym cyklu życia projektu. Dodatkowo, nowoczesne IDE (Integrated Development Environment) często integrują funkcje debugowania, co ułatwia programistom efektywne usuwanie błędów na wczesnych etapach rozwoju oprogramowania.

Pytanie 28

W układzie prostownika pokazanym na rysunku przeprowadzono pomiary czasowych przebiegów napięcia u₁(t) oraz u₂(t). Na tej podstawie można stwierdzić uszkodzenie polegające na

A. rozwarciu diody Di

B. rozwarciu diody D3

C. zwarciu diody D2

D. zwarciu diody D3

Wybór odpowiedzi dotyczących zwarcia diody D2, zwarcia diody D3 lub rozwarcia diody D1 opiera się na błędnym zrozumieniu zasad działania prostowników oraz roli poszczególnych diod w układzie. W przypadku zwarcia diody D2, napięcie u2(t) nie byłoby w stanie przekroczyć wartości zera dla żadnego z półokresów napięcia u1(t). Natomiast w przypadku zwarcia diody D3, przewodzenie prądu byłoby kontynuowane w obu półokresach, a nie tylko w dodatnich, co stoi w sprzeczności z zaobserwowanym zachowaniem napięcia. Rozwarcie diody D1 również nie tłumaczy sytuacji, w której napięcie u2(t) jest obserwowane tylko w dodatnich półokresach, ponieważ D1 odpowiada za przewodzenie prądu w dodatnich półokresach napięcia. Zrozumienie, że diody w prostowniku mostkowym działają na zasadzie umożliwienia przepływu prądu w jednym kierunku i blokowania go w przeciwnym, jest kluczowe dla prawidłowej analizy stanu układu. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych wniosków, to pomylenie funkcji diod oraz ich roli w różnych fazach cyklu napięcia zmiennego. W praktyce ważne jest, aby przed podjęciem decyzji o wymianie lub naprawie, dokładnie przeanalizować wyniki pomiarów i zrozumieć, jakie są przyczyny zaobserwowanych anomalii.

Pytanie 29

Urządzenie, które automatycznie przerywa zasilanie, gdy prąd elektryczny wypływający z obwodu różni się od prądu wpływającego, to

A. wyłącznik nadmiarowoprądowy

B. wyłącznik różnicowoprądowy

C. bezpiecznik wymienny

D. ochronnik przeciwprzepięciowy

Ograniczniki przepięć, bezpieczniki topikowe oraz wyłączniki nadmiarowoprądowe pełnią różne funkcje w systemie elektrycznym, ale nie są zaprojektowane do monitorowania różnic w prądach wpływających i wypływających. Ogranicznik przepięć ma na celu ochronę instalacji przed nagłymi wzrostami napięcia, takimi jak te spowodowane wyładowaniami atmosferycznymi. Jego działanie polega na odprowadzaniu nadmiaru energii do ziemi, co nie ma nic wspólnego z różnicą prądów. Bezpiecznik topikowy to urządzenie zabezpieczające, które przerywa obwód w przypadku przekroczenia ustalonego prądu, ale nie zapewnia ochrony przed porażeniem prądem. Z kolei wyłącznik nadmiarowoprądowy reaguje na przeciążenia, czyli sytuacje, w których prąd przekracza normy, nie analizując różnicy między prądem wpływającym a wypływającym. Typowe błędy myślowe prowadzące do błędnych odpowiedzi obejmują mylenie różnych typów zabezpieczeń oraz niedostateczne zrozumienie ich specyfiki. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że odpowiedzialność za bezpieczeństwo elektryczne w instalacjach leży zarówno w odpowiednim doborze urządzeń, jak i ich prawidłowym zastosowaniu zgodnie z normami branżowymi.

Pytanie 30

Ostatnie dwa stopnie wzmacniacza trójstopniowego mają takie samo wzmocnienie napięciowe wynoszące 20 dB. Jakie powinno być wzmocnienie napięciowe pierwszego stopnia, aby całkowite wzmocnienie napięciowe wynosiło K_U = 60 dB?

A. 2 V/V

B. 10 V/V

C. 1 V/V

D. 5 V/V

Błędy w rozumieniu wzmacniaczy często wynikają z nieprawidłowego przeliczania wartości dB na współczynniki napięciowe. Na przykład, przy wzmocnieniu 60 dB, wiele osób może myśleć, że wystarczy dodać 60 wzmocnień 1 V/V, co jest błędnym podejściem. Wzmacniacze pracują w sposób logarytmiczny, a nie liniowy, co oznacza, że małe zmiany w dB prowadzą do dużych różnic w rzeczywistych wartościach napięcia. W przypadku opcji 2 V/V, ktoś mógłby błędnie założyć, że te wzmocnienie może być wystarczające, jednak przeliczenie na dB pokazuje, że to zaledwie 6 dB, co w kontekście wymaganego 60 dB jest znacznie niewystarczające. Podobnie, wzmocnienia 1 V/V i 5 V/V także są niewłaściwe ze względu na zbyt niskie wartości, które odpowiadają jeszcze mniejszym wzmocnieniom dB. Użytkownicy często zapominają, że sumowanie wzmocnień w dB wymaga dodawania wartości logarytmicznych, a nie liniowych, co prowadzi do błędnych wniosków o wymaganym wzmocnieniu pierwszego stopnia. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy stopień wzmacniacza powinien być projektowany z myślą o całkowitym wzmocnieniu w systemie, a nie tylko o pojedynczych wartościach.

Pytanie 31

Na podstawie danych technicznych zawartych w tabeli określ rodzaj czujki opisanej przez te parametry.

Typ czujki	NC
Maksymalne napięcie przełączalne kontaktronu	20 V
Maksymalny prąd przełączalny	20 mA
Oporność przejściowa	150 mΩ
Minimalna liczba przełączeń przy obciążeniu 20 V, 20 mA	360 000
Materiał stykowy	Ru (Ruten)
Odległość zamknięcia styków kontaktronu	18 mm
Odległość otwarcia styków kontaktronu	28 mm
Masa	10 g

A. Magnetyczna.

B. Wibracyjna.

C. Akustyczna.

D. Ruchu.

Czujki ruchu, akustyczne i wibracyjne mają swoje specyficzne właściwości, które odróżniają je od czujników magnetycznych. Czujki ruchu działają na zasadzie detekcji przemieszczających się obiektów w danym obszarze, co często wiąże się z użyciem technologii podczerwieni lub mikrofal. W związku z tym, ich zastosowanie jest ograniczone do warunków, gdzie obecność obiektów jest kluczowa, co różni się od pasywnej detekcji stosowanej w czujnikach magnetycznych. Czujki akustyczne natomiast, które reagują na dźwięki, mogą być wrażliwe na hałas otoczenia, co często prowadzi do fałszywych alarmów, eliminując ich użyteczność w wielu sytuacjach. Z kolei czujki wibracyjne, czułe na drgania, są stosowane głównie w aplikacjach zabezpieczeń, ale ich skuteczność może być ograniczona przez zmienność warunków otoczenia i rodzaj monitorowanego obiektu. Problematyka identyfikacji tych różnic często prowadzi do nieprawidłowych klasyfikacji, a ich niewłaściwe zastosowanie może skutkować nieefektywnością systemu zabezpieczeń. Brak zrozumienia różnic między tymi technologiami oraz ich odpowiednich zastosowań jest powszechnym błędem, który należy unikać, aby zapewnić skuteczność i niezawodność systemów detekcji.

Pytanie 32

Która z podanych liczb nie jest reprezentacją w kodzie BCD8421?

A. 10011001

B. 00000000

C. 11111111

D. 01100110

Zrozumienie kodu BCD8421 jest kluczowe dla właściwego przetwarzania cyfr dziesiętnych w systemach cyfrowych. Każda z niepoprawnych odpowiedzi wykorzystuje elementy reprezentacji binarnej, ale nie uwzględnia kluczowych zasad związanych z kodem BCD8421. Opcje takie jak 10011001 i 01100110 mogą wydawać się poprawne na pierwszy rzut oka, gdyż składają się z czterobitowych segmentów. Jednakże, ich interpretacja w kontekście BCD8421 jest nieprawidłowa. Liczba 10011001, składająca się z dwóch segmentów 1001 i 1001, odpowiada cyfrze 9 i 9 w systemie dziesiętnym, co teoretycznie mieści się w ramach BCD8421, ale nie jest bezpośrednio poprawnym zapisem dla jednego zapisu BCD. Z kolei 01100110, która dzieli się na 0110 i 0110, odpowiada cyfrze 6 i 6, co również nie jest dopuszczalne jako pojedynczy zapis w BCD8421. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków to mylenie koncepcji reprezentacji liczbowej w różnych systemach binarnych oraz brak zrozumienia ograniczeń jakie nakłada BCD8421. W codziennej praktyce, znajomość tych zasad jest niezbędna do efektywnego projektowania systemów cyfrowych, które muszą prawidłowo obsługiwać różnorodne dane liczbowe.

Pytanie 33

Jakie z podanych rodzajów sprzężeń między poszczególnymi stopniami wzmacniacza wielostopniowego gwarantuje separację galwaniczną?

A. Sprzężenia transformatorowe

B. Sprzężenia rezystancyjne

C. Sprzężenia bezpośrednie

D. Sprzężenia pojemnościowe

Separacja galwaniczna w wzmacniaczach wielostopniowych to coś, co czasem mylone jest z różnymi rodzajami sprzężeń. Pojemnościowe sprzężenie, mimo że może trochę wpływać na sygnał, nie daje nam prawdziwej separacji galwanicznej. W sumie, opiera się ono na pojemności między przewodami i przy wyższych częstotliwościach może to prowadzić do różnych problemów. Sprzężenie rezystancyjne, które to jest po prostu podłączenie rezystorów między stopniami wzmacniacza, w ogóle nie izoluje obwodów, więc nie może dać separacji galwanicznej. Bezpośrednie sprzężenie, które łączy stopnie bez jakiejkolwiek izolacji, też nie rozwiąże tego problemu. Używając tych metod, inżynierowie mogą nieświadomie zmieniać parametry sygnału, co niestety psuje jakość i stabilność wzmacniacza. Dobrze jest pamiętać, że skuteczna separacja galwaniczna wymaga zastosowania rozwiązań, które fizycznie oddzielają obwody, a w wzmacniaczach wielostopniowych najlepiej osiąga się to przez sprzężenie transformatorowe.

Pytanie 34

W regulatorze PID wystąpiła awaria, która powoduje, że uchyb ustalony nie zmierza do 0. Przyczyną problemu może być uszkodzenie w elemencie

A. inercyjnym

B. różniczkującym

C. proporcjonalnym

D. całkującym

Zgłoszone odpowiedzi dotyczące innych członów regulatora PID, tj. inercyjnego, proporcjonalnego i różniczkującego, wskazują na nieporozumienia w zrozumieniu funkcji tych elementów w kontekście regulacji. Człon proporcjonalny odpowiada za bieżącą reakcję na uchyb, co wpływa na szybkość reakcji regulatora, ale nie eliminuje uchybów ustalonych. W przypadku wystąpienia stałego uchyb, jego działanie nie wystarczy do skompensowania błędu, co może prowadzić do tzw. błędu ustalonego. Człon różniczkujący, z kolei, reaguje na szybkość zmiany uchybu, co jest istotne w redukcji oscylacji, ale także nie adresuje problemu długoterminowego uchybu ustalonego. W kontekście członu inercyjnego, należy podkreślić, że jest on odpowiedzialny za reakcję systemu na przeszłe wartości, co może wprowadzać dodatkowe opóźnienia, ale nie wpływa na eliminację stałego uchybu. Często błędy w analizie występują z braku zrozumienia, że każda część regulatora ma swoje unikalne funkcje i nie można ich mylić ani traktować jako zamienników. Aby uniknąć takich nieporozumień, ważne jest przeszkolenie w zakresie teorii regulacji oraz praktycznego zastosowania regulatorów PID, co pozwoli na skuteczniejsze zarządzanie procesami i systemami przemysłowymi.

Pytanie 35

Która metoda naprawy uszkodzonego kabla antenowego zapewni wysoką jakość odbioru sygnału?

A. Złączenie kabla przy pomocy tulejek zaciskowych

B. Zlutowanie oraz zaizolowanie przewodu w miejscu uszkodzenia

C. Zainstalowanie złączek typu F i łącznika w miejscu awarii

D. Połączenie kabla przy użyciu kostki do przewodów elektrycznych

Jak dla mnie, zamontowanie w miejscu uszkodzenia złączek typu F oraz łącznika to naprawde najlepszy sposób na fix przerwanego kabla antenowego. Te złączki dają świetne ekranowanie i mają minimalne straty sygnału, co jest bardzo ważne w instalkach antenowych. Złączki typu F są szeroko stosowane w telekomunikacji, zwłaszcza w telewizji i systemach satelitarnych. Ich konstrukcja zapewnia stabilne połączenie, które nie jest podatne na różne zakłócenia, czy to elektromagnetyczne, czy fizyczne uszkodzenia. W profesjonalnych instalacjach często używa się ich, żeby utrzymać jakość sygnału i trwałość połączeń. Z tego co wiem, zgodnie z normami branżowymi, takie połączenia powinny być robione w sposób, który spełnia określone standardy. To wszystko zwiększa niezawodność transmisji, więc ryzyko utraty sygnału jest znacznie mniejsze. Daje to pewność, że urządzenia antenowe będą działać bez zarzutów.

Pytanie 36

Aby dokonać naprawy przetwornicy zasilającej w telewizorze, należy wykorzystać instrukcję

A. serwisową

B. instalacji

C. programowania

D. użytkownika

W kontekście naprawy przetwornicy zasilającej w odbiorniku telewizyjnym nie można mylić różnych rodzajów instrukcji. Instrukcja użytkownika ma na celu przede wszystkim informowanie o podstawowych funkcjach urządzenia oraz jego obsłudze. Nie zawiera ona szczegółowych danych technicznych ani procedur naprawczych, które są niezbędne w przypadku awarii. Kolejnym błędnym podejściem jest korzystanie z instrukcji instalacji, które skupiają się na prawidłowym montażu urządzenia, a nie na jego naprawie. Mogą one być pomocne na etapie wdrażania urządzenia, ale w sytuacji awarii nie dostarczą niezbędnych informacji dotyczących diagnostyki czy wymiany komponentów. W przypadku instrukcji programowania, są one używane do dostosowywania oprogramowania sprzętowego, co również nie ma bezpośredniego związku z fizycznymi naprawami sprzętu. Błędne wnioski mogą wynikać z niepełnego zrozumienia celu poszczególnych dokumentów. W rzeczywistości, dla skutecznej naprawy kluczowe jest posiadanie dokładnych informacji technicznych, które znajdziemy tylko w instrukcji serwisowej. Ignorowanie tego faktu może prowadzić do dalszych uszkodzeń sprzętu oraz niebezpiecznych sytuacji, dlatego tak istotne jest korzystanie z odpowiednich źródeł informacji w procesie serwisowym.

Pytanie 37

Topologia fizyczna realizacji sieci komputerowej określa

A. geometriczną strukturę sieci, wizualnie ukazując jej formę i organizację

B. zasady komunikacji w sieci

C. sposób dzielenia się zasobami sieci

D. metodę układania okablowania

Topologia fizyczna sieci komputerowej odnosi się do rzeczywistego układu fizycznych elementów sieci, czyli sposobu, w jaki kable, urządzenia i inne komponenty są rozmieszczone w przestrzeni. Ta geometria organizacji ma fundamentalne znaczenie dla wydajności, skalowalności oraz zarządzania siecią. Na przykład, w topologii gwiazdy, wszystkie urządzenia są podłączone do centralnego punktu, co ułatwia diagnozowanie problemów i dodawanie nowych urządzeń. Z kolei w topologii magistrali, wszystkie urządzenia są podłączone do jednego kabla, co może stwarzać problemy z wydajnością przy zwiększonym ruchu. Znajomość i prawidłowe wdrożenie odpowiedniej topologii fizycznej zgodnej ze standardami, takimi jak IEEE 802.3 dla Ethernet, jest kluczowe dla zapewnienia niezawodności i efektywności działania sieci. Przykłady zastosowań obejmują biura, gdzie odpowiednie zaplanowanie topologii może znacząco wpłynąć na wydajność pracy zespołów.

Pytanie 38

Według standardu przesyłania sygnału telewizyjnego w Polsce (64QAM, FEC 3/4), minimalna wartość sygnału na wyjściu z gniazda antenowego powinna wynosić

A. 42 dBμV

B. 48 dBμV

C. 26 dBμV

D. 30 dBμV

Wybór jakiegokolwiek poziomu sygnału innego niż 48 dBμV może prowadzić do nieprawidłowego odbioru sygnału telewizyjnego, co jest szczególnie istotne w systemie opartym na 64QAM i FEC 3/4. Poziomy takie jak 30 dBμV, 42 dBμV czy 26 dBμV są niewystarczające, aby zapewnić stabilny i niezawodny odbiór. Poziom 30 dBμV, na przykład, jest zbyt niski, aby pokonać typowe straty sygnału związane z kablami antenowymi oraz zakłóceniami zewnętrznymi. W praktyce może to prowadzić do błędów w dekodowaniu, co skutkuje przerywanym lub całkowicie utraconym sygnałem. 42 dBμV, chociaż teoretycznie może wydawać się akceptowalnym poziomem, nie uwzględnia należycie wszelkich dodatkowych strat, które mogą wystąpić w rzeczywistych warunkach. Ponadto, poziom 26 dBμV jest zdecydowanie poniżej wymaganych wartości, co oznacza, że sygnał będzie zbyt słaby do jakiejkolwiek sensownej analizy i dekodowania, co prowadzi do złej jakości obrazu oraz dźwięku. Zrozumienie tych wartości jest kluczowe dla projektowania efektywnych systemów telewizyjnych. Zastosowanie niewłaściwych poziomów sygnału może wynikać z niepełnej wiedzy na temat norm oraz specyfikacji technicznych, co prowadzi do błędnych decyzji podczas planowania i budowy instalacji. Dlatego tak ważne jest, aby zawsze przestrzegać zalecanych norm i standardów, aby uniknąć problemów z jakością sygnału.

Pytanie 39

Sieć komputerowa, która rozciąga się poza granice miast, krajów lub kontynentów, jest siecią

A. LAN

B. WAN

C. PAN

D. MAN

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zakresu geograficznego różnych typów sieci komputerowych. Sieć PAN (Personal Area Network) jest zaprojektowana do komunikacji w bardzo bliskim zasięgu, zazwyczaj w obrębie jednego użytkownika, na przykład połączenie urządzeń takich jak smartfony, tablety czy laptopa przez Bluetooth. Z kolei MAN (Metropolitan Area Network) jest większa od PAN, ale ogranicza się do obszaru miasta lub dużej aglomeracji miejskiej, co sprawia, że nie obejmuje ona zasięgu krajowego czy międzynarodowego. LAN (Local Area Network) to sieć lokalna, która najczęściej znajduje zastosowanie w biurach lub domach, umożliwiając komunikację między urządzeniami w obrębie jednego budynku lub kampusu. Typową pomyłką jest mylenie lokalnych i metropolitalnych sieci z globalnymi, co prowadzi do błędnych wniosków na temat ich zastosowania. Ostatecznie, kluczowe różnice między WAN a innymi typami sieci dotyczą zasięgu geograficznego i funkcji, które pełnią w architekturze sieci komputerowych. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla skutecznego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową w różnych warunkach i dla różnych potrzeb użytkowników.

Pytanie 40

Określ maksymalny czas realizacji prac związanych z montażem uchwytu ściennego anteny, jeśli wiercenie
4 otworów w ścianie trwa 20 min ±15%, a zamocowanie uchwytu przy użyciu 4 kołków rozporowych
12 min ±10%.

A. 35,0 min

B. 33,2 min

C. 32,0 min

D. 36,2 min

Odpowiedź 36,2 min to wynik poprawnego obliczenia maksymalnego czasu trwania robót posadowienia uchwytu ściennego antenowego. W pierwszym kroku obliczamy czas wiercenia czterech otworów. Czas ten wynosi 20 minut z tolerancją ±15%, co oznacza, że maksymalny czas wiercenia wynosi 20 minut + 3 minut (15% z 20 minut), co daje 23 minuty. W drugim kroku obliczamy czas zamocowania uchwytu z użyciem czterech kołków rozporowych. Czas ten wynosi 12 minut z tolerancją ±10%, co oznacza, że maksymalny czas zamocowania to 12 minut + 1,2 minut (10% z 12 minut), co daje 13,2 minuty. Suma maksymalnego czasu wiercenia i maksymalnego czasu zamocowania wynosi 23 minuty + 13,2 minuty = 36,2 minuty. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w planowaniu czasu pracy oraz budżetów projektowych, a także pozwala na efektywne zarządzanie zasobami w projekcie budowlanym, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu projektami budowlanymi oraz normami branżowymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej