Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik spedytor
- Kwalifikacja: SPL.05 - Organizacja transportu oraz obsługa klientów i kontrahentów
- Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 14:37
- Data zakończenia: 8 grudnia 2025 14:59
Egzamin niezdany
Wynik: 18/40 punktów (45,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Wskaż akty prawne, które określają wymagania dotyczące pojazdów przeznaczonych do międzynarodowego transportu artykułów mrożonych i głęboko mrożonych?
A. ADR
B. ADN
C. ATP
D. AETR
Wybór ADR, ADN lub AETR jako regulacji dotyczących transportu artykułów mrożonych jest błędny, ponieważ każda z tych konwencji dotyczy zupełnie innych aspektów transportu. ADR, czyli Umowa europejska dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych, koncentruje się na bezpieczeństwie w transporcie materiałów, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi i środowiska. Reguluje przewóz substancji chemicznych, paliw, materiałów wybuchowych i innych niebezpieczeństw, a nie wymogi dotyczące temperatury czy warunków przechowywania artykułów mrożonych. ADN, z kolei, dotyczy międzynarodowego transportu towarów niebezpiecznych drogą wodną, a więc nie ma zastosowania w kontekście przewozu mrożonek. AETR odnosi się do czasu pracy kierowców w transporcie międzynarodowym, co również nie ma związku z wymaganiami dotyczącymi temperatury transportu mrożonych produktów. Wybór tych konwencji może wynikać z mylnego przekonania, że regulacje dotyczące transportu niebezpiecznych towarów lub organizacji pracy kierowców obejmują również przepisy dotyczące transportu produktów wymagających chłodzenia. W rzeczywistości, aby zrozumieć wymagania dla transportu artykułów mrożonych, należy skupić się na normach ATP, które są specjalnie zaprojektowane w kontekście tych produktów. Zrozumienie różnicy między tymi regulacjami jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania łańcuchem dostaw oraz zapewnienia jakości i bezpieczeństwa żywności.
Pytanie 3
Jakiego rodzaju negocjacje umożliwiają obu uczestnikom poczucie subiektywnego sukcesu, zakładając jednocześnie, że druga strona nie jest przeciwnikiem, lecz partnerem z podobnymi celami?
A. Przegrana-wygrana
B. Wygrana-wygrana
C. Wygrana-przegrana
D. Przegrana-przegrana
Negocjacje typu wygrana-wygrana są podejściem, które umożliwia obydwóm stronom osiągnięcie satysfakcjonujących rezultatów, zakładając, że celem jest współpraca, a nie rywalizacja. Kluczowym aspektem tego podejścia jest zrozumienie, że obie strony mają wspólne cele i interesy, co prowadzi do większej efektywności w rozwiązaniu problemów i podejmowaniu decyzji. W praktyce, negocjacje wygrana-wygrana mogą być zastosowane w sytuacjach takich jak ustalanie warunków współpracy między firmami, gdzie obie strony dążą do osiągnięcia korzyści. Przykładem może być negocjowanie kontraktu, gdzie każda ze stron ma swoje potrzeby, ale jednocześnie obie chcą zbudować długotrwałą relację. W tym kontekście kluczowe jest zastosowanie technik komunikacyjnych i empatycznego słuchania, co sprzyja lepszemu zrozumieniu intencji i ograniczeń drugiej strony. Dobre praktyki w zakresie negocjacji wygrana-wygrana obejmują również wspólne poszukiwanie rozwiązań, które przynoszą korzyści dla obu stron oraz tworzenie atmosfery zaufania, co jest niezbędne do efektywnej współpracy.
Pytanie 4
Zgodnie z przedstawionym fragmentem OPWS zlecenie spedycyjne
| Fragment Ogólnych Polskich Warunków Spedycyjnych (OPWS) |
|---|
| Zlecenie spedycyjne |
| § 8 |
| 8.1. Spedytor wykonuje czynności na podstawie zlecenia. |
| 8.2. Zlecenie dla jego ważności nie wymaga formy pisemnej, jednakże dla uniknięcia nieporozumień i nieprawidłowości w jego realizacji zaleca się, by wystawione zostało lub potwierdzone w formie pisemnej. |
| 8.2.1. Spedytor nie jest odpowiedzialny za następstwa błędów i nieporozumień wynikłych w związku z otrzymaniem zlecenia ustnie lub telefonicznie. |
| 8.2.2. Spedytor nie jest odpowiedzialny za skutki dodatkowych instrukcji udzielanych przez zleceniodawcę bezpośrednio innym stronom uczestniczącym w realizacji spedycji. |
A. musi być potwierdzone w formie pisemnej.
B. musi być zawarte w formie pisemnej.
C. musi być zawarte w formie aktu notarialnego.
D. może być zawarte w formie ustnej.
Odpowiedź "może być zawarte w formie ustnej" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z Ogólnymi Polskimi Warunkami Spedycyjnymi (OPWS), zlecenie spedycyjne można złożyć w dowolnej formie, w tym ustnej. Ważne jest jednak, aby pamiętać, że chociaż forma ustna jest akceptowalna, zaleca się jej potwierdzenie w formie pisemnej dla uniknięcia ewentualnych nieporozumień. Użycie formy ustnej może być wygodne w sytuacjach, gdzie czas reakcji jest kluczowy, na przykład w sytuacjach kryzysowych lub gdy szybkość działania jest priorytetem. Mimo to, profesjonalne praktyki w branży logistycznej zalecają dokumentowanie takich ustnych zleceń, co może obejmować przesłanie e-maila potwierdzającego lub sporządzenie notatki służbowej. Takie podejście zabezpiecza interesy obu stron i umożliwia późniejsze odwołanie się do ustnych ustaleń w przypadku sporów.
Pytanie 5
Firma musi załadować 64 pjł przy użyciu wózka widłowego czołowego. Średni czas realizacji jednego cyklu pracy wózka wynosi 2,5 min. Liczba obsługiwanych równocześnie paletowych jednostek ładunkowych wynosi 1. Jak długo operator będzie potrzebował na załadunek wszystkich pjł?
A. 160 min
B. 120 min
C. 240 min
D. 64 min
Aby obliczyć czas potrzebny na załadunek wszystkich 64 paletowych jednostek ładunkowych (pjł) przy pomocy wózka widłowego czołowego, musimy pomnożyć liczbę pjł przez średni czas jednego cyklu pracy wózka. Średni czas jednego cyklu wynosi 2,5 minuty. Zatem 64 pjł * 2,5 min = 160 minut. Taki proces obliczania czasu pracy jest kluczowy w logistyce oraz zarządzaniu łańcuchem dostaw, gdzie efektywność operacji załadunkowych może znacząco wpłynąć na całkowity czas realizacji zamówień. W praktyce, stosowanie takich obliczeń pozwala na optymalizację procesów oraz lepsze planowanie zasobów, co może prowadzić do zwiększenia wydajności i redukcji kosztów operacyjnych. Warto również zauważyć, że w rzeczywistych warunkach mogą wystąpić dodatkowe czynniki, takie jak przerwy w pracy, zmiany operatorów czy problemy techniczne, które mogą wpływać na całkowity czas załadunku. Niemniej jednak, prawidłowe obliczenia stanowią podstawę dla skutecznych strategii zarządzania.
Pytanie 6
Formuła EXW-Ex Works, która może być zawarta w zleceniu spedycyjnym, jest stosowana według
A. systemów transportu drogowego
B. rodzajów rozliczeń
C. reguł Incoterms
D. Ogólnych Polskich Warunków Spedycji
Odpowiedź "regułami Incoterms" jest jak najbardziej trafna. EXW, czyli Ex Works, to jedna z tych międzynarodowych reguł handlowych, które są ustalane przez Międzynarodową Izbę Handlową. Takie zasady są naprawdę pomocne, bo ułatwiają sprzedaż międzynarodową i jasno określają, kto jest odpowiedzialny za co. Przykładowo, przy EXW sprzedający daje towar w swoim zakładzie, a kupujący musi sam ogarnąć transport i wszystkie formalności, co czasem może być sporym wyzwaniem. Wyobraź sobie producenta w Polsce, który sprzedaje maszyny niemieckiemu kontrahentowi. W takiej sytuacji to Niemiec musi zorganizować transport i wszystko, co z tym związane. Znajomość zasad Incoterms, jak EXW, to klucz do efektywnego zarządzania w łańcuchu dostaw, moim zdaniem.
Pytanie 7
Dokumenty, z uwagi na możliwość dostępu do informacji w nich zawartych, klasyfikuje się na
A. wewnętrzne i zewnętrzne
B. prywatne, sądowe i urzędowe
C. jawne, tajne i poufne
D. pierwotne i wtórne
Dokumenty można klasyfikować według różnych kryteriów, jednym z najważniejszych jest ich dostępność dla osób trzecich. Klasyfikacja dokumentów na jawne, tajne i poufne odnosi się do poziomu ochrony informacji w nich zawartych. Dokumenty jawne są dostępne dla każdego, nie wymagają żadnych szczególnych uprawnień do wglądu, co czyni je istotnymi w kontekście przejrzystości działania instytucji publicznych. Przykładem mogą być akty prawne, dokumenty finansowe jednostek budżetowych czy publiczne rejestry. Dokumenty tajne zawierają informacje, których ujawnienie mogłoby narazić na szwank bezpieczeństwo państwa, np. w kontekście obronności lub polityki zagranicznej. Ostatnia kategoria, dokumenty poufne, dotyczy informacji, które mają znaczenie dla ochrony prywatności osób fizycznych lub działalności gospodarczej, np. dane osobowe klientów. Taka klasyfikacja jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania informacją, w tym standardami ISO 27001, które podkreślają znaczenie ochrony informacji i zarządzania ryzykiem związanym z ich dostępnością.
Pytanie 8
Którego rodzaju ładunek jest objęty konwencją ATP?
A. Środków kosmetycznych
B. Owoców
C. Farby i lakiery
D. Zwierząt żywych
Wybór odpowiedzi dotyczących żywych zwierząt, kosmetyków lub farb i lakierów wskazuje na nieporozumienie dotyczące zakresu stosowania konwencji ATP. Przewóz żywych zwierząt reguluje zupełnie inna konwencja, mianowicie Konwencja o Ochronie Zwierząt w Transporcie, która skupia się na dobrostanie zwierząt podczas transportu, a nie na kontrolowaniu temperatury. Kosmetyki, z kolei, są regulowane przez przepisy dotyczące bezpieczeństwa produktów kosmetycznych, które nie wymagają takich rygorystycznych warunków transportu jak ATP. Farby i lakiery, mimo iż mogą wymagać odpowiednich warunków przechowywania, nie są objęte konwencją ATP, która dotyczy jedynie produktów spożywczych oraz towarów wymagających utrzymania konkretnej temperatury. Wybór tych odpowiedzi może wynikać z ogólnej nieznajomości specyfiki przepisów dotyczących transportu towarów, co jest istotne dla każdej osoby pracującej w logistyce czy transporcie. Kluczowe jest zrozumienie, że ATP ma na celu ochronę jakości towarów spożywczych, a nie innych kategorii produktów, co jest podstawowym wymaganiem branżowym w kontekście międzynarodowego handlu towarami wymagającymi szczególnego traktowania.
Pytanie 9
Firma spedycyjna uzyskała miesięczny przychód na poziomie 250 000 zł. W pierwszym tygodniu zrealizowano 79 zleceń, w drugim tygodniu 88 zleceń, w trzecim tygodniu 60 zleceń, a w czwartym tygodniu 75 zleceń. Jaka jest średnia wartość zlecenia w skali miesiąca?
A. 3 311,26 zł
B. 3 164,56 zł
C. 827,81 zł
D. 4 166,67 zł
Żeby policzyć średnią miesięczną wartość zlecenia, na początek najlepiej jest zsumować wszystkie zlecenia, które zrobiłeś w ciągu miesiąca. W tym przypadku wyszło ci: 79, 88, 60 i 75. Jak to zliczysz, to będzie 302 zlecenia razem. Następnie, żeby obliczyć średnią wartość zlecenia, dzielisz całkowity przychód za miesiąc, który wynosi 250 000 zł, przez liczbę zleceń: 250 000 zł / 302 = 827,81 zł. Takie obliczenia są zgodne z tym, co się robi w branży i pomagają ocenić, jak firma radzi sobie finansowo, analizując przychody w kontekście zrealizowanych zleceń. Zrozumienie tego procesu jest naprawdę ważne dla firm spedycyjnych, bo umożliwia lepsze planowanie i podejmowanie decyzji, które mogą pomóc w obniżeniu kosztów i poprawie jakości usług.
Pytanie 10
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 11
Jaką przeciętną prędkość miał pociąg, który przejechał 525 km w ciągu 5 godzin?
A. 100 km/h
B. 85 km/h
C. 105 km/h
D. 102 km/h
Aby obliczyć średnią prędkość pociągu, należy skorzystać z wzoru: prędkość = odległość / czas. W tym przypadku odległość wynosi 525 km, a czas to 5 godzin. Zatem obliczamy średnią prędkość: 525 km / 5 h = 105 km/h. Taki wzór jest powszechnie stosowany w fizyce oraz inżynierii transportu, aby ocenić efektywność środków transportu. Zrozumienie obliczeń średniej prędkości jest kluczowe w logistyce i planowaniu transportu, gdzie precyzyjne przewidywanie czasów przejazdu ma istotne znaczenie dla optymalizacji procesów. Na przykład, w branży kolejowej, znajomość średnich prędkości pociągów pozwala na lepsze zarządzanie rozkładami jazdy, co z kolei wpływa na efektywność całego systemu transportowego. Wiedza na temat obliczeń średniej prędkości ma również zastosowanie w codziennym życiu, na przykład podczas wyboru najlepszego środka transportu na danej trasie.
Pytanie 12
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 13
Firma spedycyjna rozlicza się za usługę transportową z niemieckim przewoźnikiem. Wartość netto tej usługi wynosi 3 600 euro. Przyjmując średni kurs euro w dniu wystawienia dokumentów finansowych na poziomie 4,30 PLN/euro, oblicz wartość netto faktury VAT?
A. 18 480,00 zł
B. 15 480,00 zł
C. 20 380,00 zł
D. 16 380,00 zł
Poprawna odpowiedź wynika z prawidłowego przeliczenia wartości netto usługi transportowej przy zastosowaniu średniego kursu euro. Aby obliczyć wartość netto faktury VAT, należy pomnożyć wartość netto usługi 3 600 euro przez kurs 4,30 PLN/euro. Wzór wygląda następująco: 3 600 euro * 4,30 PLN/euro = 15 480 PLN. To przeliczenie jest zgodne z zasadami rachunkowości i standardami podatkowymi, które wymagają przeliczenia wartości transakcji zagranicznych na walutę krajową w dniu ich wystawienia. Przykład praktyczny zastosowania tego przeliczenia to sytuacje, gdy przedsiębiorstwo spedycyjne musi przygotować faktury dla klientów lub rozliczenia z kontrahentami zagranicznymi, co jest istotne dla prawidłowego zarządzania finansami oraz planowania budżetu. Dobrą praktyką jest również dokumentowanie kursów walutowych w celu uniknięcia ewentualnych nieporozumień w przyszłości, co może mieć znaczenie w kontekście audytów finansowych.
Pytanie 14
Przygotowanie towaru do transportu, sporządzenie wymaganej dokumentacji oraz ubezpieczenie przesyłki to zadania spedytora realizowane w ramach
A. czynności przemieszczenia
B. spedycji właściwej
C. czynności manipulacyjnych
D. czynności dodatkowych
Odpowiedzi takie jak czynności dodatkowe, czynności przemieszczenia czy czynności manipulacyjne odnoszą się do różnych aspektów procesu logistycznego, ale nie obejmują pełnego zakresu działań spedytora, które są kluczowe dla spedycji właściwej. Czynności dodatkowe mogą dotyczyć działań, które nie są bezpośrednio związane z transportem, takich jak magazynowanie czy inne usługi wspierające, ale nie obejmują one przygotowania przesyłki do transportu w sensie formalnym i prawnym. Czynności przemieszczenia odnoszą się raczej do samego transportu towaru z jednego miejsca do drugiego, co nie uwzględnia aspektów związanych z dokumentacją i ubezpieczeniem, które są kluczowe w spedycji. Z kolei czynności manipulacyjne skupiają się głównie na fizycznym załadunku i rozładunku towarów, co również nie obejmuje szerszego kontekstu przygotowania przesyłki do transportu. Typowym błędem myślowym przy wyborze tych odpowiedzi jest pomijanie znaczenia formalności i zabezpieczeń związanych z transportem, co prowadzi do niepełnego zrozumienia roli spedytora. W praktyce, zrozumienie i realizacja spedycji właściwej są niezbędne dla skutecznego zarządzania łańcuchem dostaw, dlatego kluczowe jest uwzględnienie wszystkich aspektów tego procesu.
Pytanie 15
W tabeli przedstawiono zebrane przez przedsiębiorstwo informacje dotyczące wykonywanych zleceń.
Ile wynosi jego współczynnik terminowości realizacji zleceń?
| Zlecenie (numer) | Uzgodniony termin realizacji zlecenia | Rzeczywisty termin wykonania zlecenia |
|---|---|---|
| 1 | 03.06.2020 | 03.06.2020 |
| 2 | 10.06.2020 | 10.06.2020 |
| 3 | 12.06.2020 | 13.06.2020 |
| 4 | 13.06.2020 | 14.06.2020 |
| 5 | 15.06.2020 | 15.06.2020 |
A. 1,00
B. 0,40
C. 0,67
D. 0,60
Zrozumienie współczynnika terminowości realizacji zleceń i jego obliczania jest kluczowe w kontekście skutecznego zarządzania projektami. Niepoprawne odpowiedzi, takie jak 0,40, 1,00 i 0,67, mogą wynikać z błędnej interpretacji danych lub niepełnego zrozumienia zasad obliczania tego wskaźnika. W przypadku odpowiedzi 0,40, możliwe jest, że ktoś uznał, że tylko 2 z 5 zleceń zostało wykonanych terminowo, co nie jest zgodne z danymi, które wskazują na 3 terminowo wykonane zlecenia. Odpowiedź 1,00 sugeruje, że wszystkie zlecenia były wykonane w terminie, co również jest błędem w obliczeniach. Z kolei wybór 0,67 wskazuje na wyliczenie, które pomija rzeczywistą liczbę zleceń zrealizowanych w wymaganym czasie. Kluczowe jest, aby prawidłowo identyfikować liczbę zleceń zrealizowanych terminowo i dzielić ją przez łączną ich liczbę. Dobre praktyki w zarządzaniu efektywnością operacyjną wymagają regularnego monitorowania takich wskaźników, aby nie tylko ocenić wydajność, ale także dostosować procesy w celu ich poprawy. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do poważnych niedociągnięć w zarządzaniu, w tym do nieefektywnego wykorzystania zasobów, niezadowolenia klientów oraz obniżenia ogólnej rentowności organizacji.
Pytanie 16
Która z formuł INCOTERMS 2010 nakłada na sprzedającego obowiązek dostarczenia towaru na pokład statku, zawarcia umowy przewozu drogą morską oraz pokrycia kosztów związanych z transportem do miejsca przeznaczenia, podczas gdy kupujący ma obowiązek przejęcia odpowiedzialności za przesyłkę od chwili, gdy znajdzie się ona na statku?
A. DAP
B. CIP
C. FCA
D. CFR
Wybór odpowiedzi FCA (Free Carrier) jest błędny, ponieważ w tej formule sprzedający dostarcza towar do wskazanego przewoźnika w określonym miejscu, za co nie ponosi kosztów transportu do portu przeznaczenia. Z kolei DAP (Delivered at Place) oznacza, że sprzedający ponosi odpowiedzialność za wszystkie koszty i ryzyko aż do miejsca przeznaczenia, co jest inne niż w przypadku CFR. Odpowiedź CIP (Carriage and Insurance Paid to) również nie jest odpowiednia, ponieważ sprzedający ponosi koszty transportu oraz ubezpieczenia do ustalonego miejsca w kraju kupującego, co nie odpowiada warunkom CFR. Typowym błędem myślowym jest mylenie zasad odpowiedzialności sprzedającego i kupującego w różnych formułach INCOTERMS, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie kosztów i ryzyka. Ważne jest, aby przed podjęciem decyzji o wyborze formuły dostawy, dokładnie zrozumieć, jakie obowiązki i prawa ciążą na każdej ze stron, aby móc zrealizować transakcję zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi i uniknąć nieprzewidzianych wydatków czy sporów między kontrahentami.
Pytanie 17
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 18
Jaką maksymalną długość może mieć zestaw drogowy w Polsce oraz w wielu krajach europejskich?
A. 25,00 m
B. 18,75 m
C. 16,50 m
D. 13,60 m
Wybór długości 13,60 m, 16,50 m lub 25,00 m jako dopuszczalnej długości zestawu drogowego w Polsce oraz Europie jest błędny z kilku powodów, które warto szczegółowo omówić. Pierwsza z wymienionych wartości, 13,60 m, dotyczy maksymalnej długości naczep, które mogą być używane w transporcie drogowym, jednak w kontekście zestawów drogowych, które składają się z ciągnika siodłowego i naczepy, nie jest to wartość całkowita. W przypadku zestawu drogowego, suma długości naczepy i ciągnika musi być zgodna z regulacjami, które jasno określają, że maksymalna długość nie może przekraczać 18,75 m. Wybór 16,50 m jest również mylny, ponieważ ta długość nie jest powszechnie stosowana w ramach jednolitych norm europejskich. Chociaż w niektórych sytuacjach mogą funkcjonować pojazdy o długości 16,50 m, to zazwyczaj dotyczą one specyficznych klas transportowych, które nie są reprezentatywne dla ogólnego transportu drogowego. Natomiast długość 25,00 m, znacznie przekraczająca dopuszczalne normy, może być mylona z pojazdami występującymi w transporcie multimodalnym lub z innymi regulacjami, które nie mają zastosowania w standardowym ruchu drogowym w Europie. Warto również podkreślić, że nieprzestrzeganie tych norm może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz zwiększonego ryzyka wypadków na drogach, dlatego kierowcy oraz menedżerowie flot powinni znać i stosować się do obowiązujących przepisów, co przyczyni się do bezpieczeństwa na drogach.
Pytanie 19
Gdy kierowca decyduje się na skrócony dobowy wypoczynek, jego czas trwania powinien wynosić co najmniej
A. 11 godzin
B. 8 godzin
C. 9 godzin
D. 7 godzin
Zgodnie z regulacjami dotyczącymi czasu pracy kierowców, skrócony dobowy odpoczynek musi trwać minimum 9 godzin. To oznacza, że kierowca, który korzysta z tej formy odpoczynku, nie może zredukować swojego czasu odpoczynku poniżej tego limitu. Przykładowo, jeśli kierowca prowadzi pojazd przez dłuższy czas w ciągu dnia, a następnie decyduje się na skrócony odpoczynek, musi zadbać o to, aby ten odpoczynek trwał co najmniej 9 godzin, aby zapewnić sobie wystarczającą regenerację. W praktyce, przestrzeganie tego wymogu jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa na drogach, ponieważ odpowiednia ilość snu wpływa na zdolności psychomotoryczne kierowcy. Warto również dodać, że skrócony dobowy odpoczynek może być stosowany w określonych warunkach, takich jak przewozy krajowe lub w sytuacjach awaryjnych, co podkreśla elastyczność przepisów, jednak zawsze z zastrzeżeniem, że odpoczynek musi trwań minimum 9 godzin.
Pytanie 20
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 21
Jakie wydatki są bezpośrednio związane z ilością kilometrów pokonywanych przez środki transportu drogowego?
A. Obsługi bankowej
B. Biurowe
C. Amortyzacji obiektów
D. Ogumienia
Koszty ogumienia są bezpośrednio związane z kilometrówką, ponieważ zużycie opon następuje w miarę przejeżdżania kolejnych kilometrów. W transporcie drogowym opony stanowią kluczowy element wpływający na bezpieczeństwo i efektywność ekonomiczną pojazdu. Regularne monitorowanie stanu ogumienia oraz jego wymiana w zależności od przebiegu jest standardem w branży transportowej, co pozwala na optymalizację kosztów eksploatacyjnych. Dobre praktyki obejmują prowadzenie rejestru przejechanych kilometrów oraz oceny stanu opon, co pozwala na zaplanowanie wymiany w odpowiednich momentach, unikając nieplanowanych przestojów. Warto również zwrócić uwagę na rodzaj opon, które mogą mieć różną trwałość oraz wydajność paliwową, co również wpływa na koszty ogumienia. W kontekście zrównoważonego rozwoju, wybór opon o niskim oporze toczenia może przyczynić się do oszczędności paliwa i zmniejszenia emisji CO2, co jest coraz bardziej istotne w branży transportowej.
Pytanie 22
Która z opłat, które są uiszczane w portach morskich za użytkowanie infrastruktury, stanowi opłatę za przystań?
A. Tymczasowe składowanie ładunku w portowych magazynach
B. Wejście lub wyjście statku z portu
C. Przejazd statku tranzytem przez teren portu
D. Zajęcie nabrzeża w czasie działań przeładunkowych
Odpowiedzi, które nie odnoszą się do opłaty przystaniowej, często koncentrują się na innych aspektach funkcjonowania portów, które są równie istotne, ale nie są bezpośrednio związane z opłatą przystaniową. Przejście statku tranzytem przez obszar portu nie generuje opłaty przystaniowej, ponieważ nie wiąże się z wykorzystaniem infrastruktury portowej do załadunku lub rozładunku towarów. W tym przypadku statek nie korzysta z nabrzeża, a jego obecność w porcie jest jedynie przejazdem. Wejście i wyjście statku z portu również nie jest opłatą przystaniową, lecz może być związane z innymi opłatami, takimi jak opłaty pilotowe czy opłaty za cumowanie, które są bardziej związane z ruchem statków niż ich działalnością przeładunkową. Tymczasowe przechowanie ładunku w magazynach portowych stanowi osobny element operacji portowych i zazwyczaj wiąże się z innymi kosztami logistycznymi, które nie dotyczą bezpośrednio infrastruktury nabrzeżowej. Warto zauważyć, że mylenie tych pojęć często wynika z braku zrozumienia różnych rodzajów opłat w portach oraz ich specyfiki, co może prowadzić do nieprawidłowych wniosków w kontekście zarządzania operacjami portowymi.
Pytanie 23
Do przewozu ładunku w transporcie lotniczym stosowany jest kontener przedstawiony na rysunku
A. C.
B. D.
C. B.
D. A.
Kontener oznaczony literą A, znany jako 'air cargo container' lub 'Unit Load Device' (ULD), jest kluczowym elementem w transporcie lotniczym, ponieważ zapewnia efektywne i bezpieczne przewożenie ładunków. Jego konstrukcja jest dostosowana do specyfikacji samolotów, co umożliwia maksymalne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej. Kontenery te są wykonane z lekkich, ale wytrzymałych materiałów, co zmniejsza wagę całkowitą transportu, a jednocześnie zapewniają odpowiednią ochronę ładunku przed uszkodzeniami oraz warunkami atmosferycznymi. ULD są projektowane zgodnie z międzynarodowymi standardami, co gwarantuje ich kompatybilność z różnymi typami samolotów. Dodatkowo, kontenery te często wyposażone są w systemy zabezpieczeń, takie jak pasy mocujące, co zapewnia stabilność ładunku w trakcie lotu. Dlatego użycie kontenerów typu A w transporcie lotniczym jest nie tylko praktyką, ale i standardem branżowym, który przekłada się na bezpieczeństwo i efektywność operacji lotniczych.
Pytanie 24
Do jakiej kategorii należy zaliczyć znaki, które określają sposób postępowania z ładunkiem w trakcie jego przechowywania, transportu i przemieszczenia?
A. Informacyjnych
B. Niebezpieczeństwa
C. Reklamowych
D. Manipulacyjnych
Znakami manipulacyjnymi określa się te symbole i instrukcje, które mają na celu zapewnienie prawidłowego postępowania z ładunkiem podczas jego składowania, transportu oraz przemieszczania. Ich obecność jest kluczowa dla bezpieczeństwa zarówno osób zajmujących się transportem, jak i dla samego ładunku. Przykłady znaków manipulacyjnych obejmują instrukcje dotyczące kierunku podnoszenia paczek, oznaczenia dotyczące delikatności przedmiotów, czy też instrukcje dotyczące sposobu składowania. Przykładowo, symbol przedstawiający strzałkę wskazującą górę paczki informuje, że ładunek powinien być umieszczony w określonej orientacji, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia. W branży logistycznej ich stosowanie jest zgodne z wytycznymi organizacji takich jak International Organization for Standardization (ISO) oraz normami GHS (Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals), co dodatkowo podkreśla ich znaczenie w kontekście globalnych standardów bezpieczeństwa.
Pytanie 25
Przedstawiony znak informuje o przewozie
A. gazów toksycznych.
B. materiałów podatnych na utlenianie.
C. cieczy palnych.
D. materiałów żrących w kontakcie z wodą.
Odpowiedź "cieczy palnych" jest prawidłowa, ponieważ znak przedstawiony na zdjęciu rzeczywiście odnosi się do przewozu materiałów zaliczanych do kategorii cieczy palnych. Według systemu klasyfikacji materiałów niebezpiecznych, międzynarodowe oznaczenia takie jak te określone w przepisach ADR (European Agreement concerning the International Carriage of Dangerous Goods by Road) wskazują na różne klasy zagrożenia. W przypadku cieczy palnych, symbol ognia umieszczony na znaku oznacza, że substancje te mogą łatwo ulegać zapłonowi, co stwarza poważne ryzyko w transporcie. Przykłady cieczy palnych obejmują benzynę, alkohole i rozpuszczalniki organiczne. W praktyce, znajomość i umiejętność interpretacji takich znaków jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa podczas transportu i przechowywania substancji niebezpiecznych. Właściwe oznakowanie to nie tylko wymóg prawny, ale także dobra praktyka inżynieryjna, która pomaga w minimalizacji ryzyka wypadków i awarii.
Pytanie 26
Kto stworzył reguły INCOTERMS?
A. Międzynarodowa Izba Handlowa
B. Zrzeszenie Międzynarodowych Przewoźników Drogowych
C. Polska Izba Spedycji i Logistyki
D. Międzynarodowa Unia Transportu Drogowego
Odpowiedzi sugerujące, że reguły INCOTERMS zostały stworzone przez Polską Izbę Spedycji i Logistyki, Zrzeszenie Międzynarodowych Przewoźników Drogowych lub Międzynarodową Unię Transportu Drogowego, są błędne i opierają się na nieporozumieniach dotyczących roli tych instytucji. Polska Izba Spedycji i Logistyki, jako krajowa organizacja, koncentruje się na wspieraniu polskich przedsiębiorców w obszarze spedycji i logistyki, ale nie ma wpływu na międzynarodowe standardy, takie jak INCOTERMS. Zrzeszenie Międzynarodowych Przewoźników Drogowych i Międzynarodowa Unia Transportu Drogowego są organizacjami, które reprezentują interesy przewoźników oraz wspierają rozwój branży transportowej, jednak ich działalność nie obejmuje tworzenia reguł handlowych na poziomie międzynarodowym. Błędne przekonanie o roli tych instytucji może wynikać z nieznajomości ich zadań, które są bardziej związane z promocją i ochroną interesów firm transportowych, a nie z formułowaniem zasad handlowych. INCOTERMS są ogólnoświatowym standardem, uznawanym przez wiele krajów i organizacji, co podkreśla ich znaczenie w globalnym handlu. Zrozumienie różnic między tymi organizacjami a ICC jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesami logistycznymi oraz minimalizowania ryzyk związanych z operacjami międzynarodowymi.
Pytanie 27
Wskaż, które opakowanie nie zostało prawidłowo napełnione jeśli przepisy o przewozie materiałów niebezpiecznych określają dla przewożonej substancji maksymalny stopień napełnienia opakowania 96%.
| Opakowanie | Pojemność opakowania [l] | Objętość substancji umieszczonej w opakowaniu [l] |
|---|---|---|
| A. | 650 | 615 |
| B. | 800 | 750 |
| C. | 950 | 910 |
| D. | 1 100 | 1 070 |
A. Opakowanie A.
B. Opakowanie C.
C. Opakowanie D.
D. Opakowanie B.
Wybór opakowania, które zostało uznane za nieprawidłowo napełnione, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego przepisów dotyczących maksymalnych stopni napełnienia. Należy zaznaczyć, że oprócz Opakowania D, inne opakowania również mogły być postrzegane jako niewłaściwe z różnych powodów, w tym błędnej analizy ich stopnia napełnienia. Często zdarza się, że osoby nie zwracają uwagi na dokładne wartości procentowe, co prowadzi do fałszywego przekonania, że dane opakowanie mieści się w dozwolonych ramach. Na przykład, jeśli niektóre opakowania były napełnione blisko, ale poniżej 96%, to nadal nie spełniają norm, jednak nie są one uważane za przekraczające limit, co może prowadzić do mylnego wniosku o ich bezpieczeństwie. Przykładowo, zawyżenie oceny napełnienia, nawet w sytuacjach, gdzie wartość procentowa jest bliska limitu, może dać fałszywe poczucie bezpieczeństwa. W praktyce warto również pamiętać, że każdy błąd w napełnianiu opakowań może prowadzić do poważnych konsekwencji, dlatego należy przeprowadzać regularne audyty i kontrole jakości. Ignorowanie standardów i dobrych praktyk może skutkować nie tylko naruszeniem przepisów, ale również stwarzać zagrożenie dla bezpieczeństwa osób i środowiska.
Pytanie 28
Aby przekazać spedytorowi szczegółowe terminy oraz ilości towarów w ramach umowy spedycji, lub w przypadku jej braku, należy wykorzystać
A. list polecający
B. list przewozowy
C. zlecenie spedycyjne
D. zaświadczenie spedytora
Wybór niewłaściwych dokumentów, takich jak zaświadczenie spedytora, list przewozowy czy list polecający, świadczy o niepełnym zrozumieniu roli, jaką zlecenie spedycyjne pełni w logistyce i transporcie. Zaświadczenie spedytora jest dokumentem potwierdzającym jego status i uprawnienia do wykonywania działalności spedycyjnej, ale nie zawiera specyfikacji dotyczących konkretnego transportu czy towaru. List przewozowy, choć istotny, jest dokumentem transportowym, który towarzyszy przesyłce i opisuje jej szczegóły po załadunku, a jego celem jest potwierdzenie odbioru towaru przez przewoźnika oraz nadawcę. Stosowanie listu polecającego w kontekście spedycji jest błędne, ponieważ ten dokument nie ma zastosowania w przewozie towarów. Zwykle służy jako forma rekomendacji, co nie ma związku z formalizowaniem umowy spedycyjnej. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie dokumentów związanych z logistyką i transportem, a także nieznajomość ich funkcji. Właściwe zrozumienie różnic między zleceniem spedycyjnym a innymi dokumentami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesem transportowym, co bezpośrednio wpływa na terminowość i jakość usług spedycyjnych.
Pytanie 29
Zawiadomienie, które zawiera dane o: nadawcy, miejscu nadania oraz załadunku, nazwie ładunku, masie przesyłki, dacie załadunku, odbiorcy, miejscu przeznaczenia oraz rysunek techniczny przesyłki w trzech kopiach, jest wysyłane do zarządcy transportu kolejowego w związku z planowanym transportem ładunku?
A. ponadgabarytowego
B. niebezpiecznego
C. wartościowego
D. masowego
Odpowiedzi "wartościowego", "masowego" oraz "niebezpiecznego" są błędne, gdyż nie odnoszą się do specyficznych wymagań związanych z transportem ładunków przekraczających standardowe wymiary. Przesyłki wartościowe, chociaż ważne, dotyczą przede wszystkim towarów, których wartość materialna wymaga szczególnej ochrony i zabezpieczeń, co nie jest bezpośrednio związane z ich gabarytami. Wyzwania związane z transportem wartościowych towarów koncentrują się na aspekcie bezpieczeństwa, a nie wymagań dotyczących ich rozmiaru. Z kolei ładunki masowe, takie jak węgiel czy zboże, zajmują dużą objętość, ale ich transport nie wiąże się z dodatkowymi procedurami dotyczącymi wymiarów. Takie ładunki są transportowane w standardowych wagonach towarowych. Natomiast przesyłki niebezpieczne dotyczą materiałów, które mogą stwarzać zagrożenie dla zdrowia lub środowiska, a więc również nie są związane z ich wymiarami. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych wniosków mogą wynikać z niepełnego zrozumienia definicji oraz procedur transportowych. Właściwe klasyfikowanie ładunków jest kluczowe dla zapewnienia ich odpowiedniego traktowania podczas przewozu, dlatego tak ważne jest, aby specjaliści w branży transportowej posiadali dokładną wiedzę na temat różnych kategorii ładunków oraz ich wymagań dotyczących transportu.
Pytanie 30
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 31
Dokumentem potwierdzającym zawarcie umowy przewozu między przewoźnikiem a dostawcą towaru jest
A. dowód WZ
B. faktura
C. list przewozowy
D. dokument wysyłkowy
Wybór innych dokumentów jako dowodu zawarcia umowy przewozu jest błędny z kilku powodów. Instrukcja wysyłkowa, choć istotna w procesie transportowym, ma charakter wewnętrznego dokumentu używanego przez nadawcę do zlecenia transportu. Nie jest to jednak formalny dowód umowy przewozu, a raczej wskazówka dla przewoźnika. Dowód WZ, z kolei, jest dokumentem potwierdzającym wydanie towaru z magazynu, ale nie odnosi się bezpośrednio do umowy przewozu, co czyni go niewłaściwym do tego celu. Faktura, mimo że jest ważnym dokumentem w transakcjach handlowych, również nie pełni funkcji dowodu umowy przewozu. Faktura dokumentuje transakcję sprzedaży, a nie sam proces transportu. Użytkownicy często mylą te dokumenty, co prowadzi do nieporozumień w zakresie odpowiedzialności prawnej podczas przewozu towarów. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że list przewozowy jest jedynym dokumentem, który formalizuje umowę między przewoźnikiem a nadawcą, definiując prawa i obowiązki obu stron, a także określając szczegóły dotyczące przewozu.
Pytanie 32
Jaką największą objętość kruszywa o gęstości 1,6 t/m3 można załadować do wagonu dysponującego pojemnością 75 m3 i ładownością wynoszącą 60 t?
A. 37,500 m3
B. 75,000 m3
C. 60,000 m3
D. 46,875 m3
Wybór odpowiedzi, która wskazuje na większe objętości, takich jak 75,000 m³, 46,875 m³ czy 60,000 m³, jest błędny z kilku powodów. Po pierwsze, odpowiedź 75,000 m³ sugeruje, że wagon jest w stanie pomieścić tę ilość materiału bez uwzględnienia gęstości kruszywa, co jest nieprawidłowe. Pojemność wagonu określa jedynie maksymalną objętość, nie biorąc pod uwagę, że różne materiały mają różne gęstości. Dlatego kluczowe jest, aby przy obliczeniach uwzględniać gęstość kruszywa, co prowadzi do sytuacji, w której, jeśli odpowiedzią byłaby objętość kruszywa w t/m³, to należałoby użyć odpowiednich przeliczeń opartych na gęstości. Przy gęstości 1,6 t/m³ maksymalna ładowność wagonu wynosząca 60 t oznacza, że możemy załadować tylko 37,5 m³ kruszywa, co jest zgodne z normami transportu. Odpowiedzi takie jak 46,875 m³ wynikają z niewłaściwego obliczenia, gdzie nie zrozumiano, że maksymalna ładowność ma bezpośredni wpływ na ładunek, który można załadować w zależności od gęstości. Właściwe podejście do obliczeń ładowności materiałów sypkich opiera się na dokładnym zrozumieniu relacji między objętością, masą a gęstością, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności operacyjnej w branży transportowej.
Pytanie 33
Podstawowym celem prowadzenia rozmów handlowych jest
A. zrozumienie konkurencji
B. uzyskanie porozumienia między stronami
C. obrażenie drugiego negocjatora
D. wsparcie konkurencji
Wybór odpowiedzi, który sugeruje pomoc konkurencji, jest mylny, ponieważ negocjacje handlowe mają na celu zaspokojenie interesów stron uczestniczących w danym procesie, a nie wspieranie konkurencji. W rzeczywistości, skuteczne negocjacje obejmują dążenie do uzyskania najlepszych warunków w danej transakcji, co może oznaczać, że interesy własnej firmy są priorytetem. Ponadto, odpowiedź wskazująca na poznanie konkurencji, choć może być aspektem strategii ogólnej, nie stanowi głównego celu negocjacji samych w sobie. Negocjacje są przede wszystkim procesem osiągania porozumienia, a nie analizą konkurencji. Co więcej, podejście polegające na obrażeniu negocjatora jest sprzeczne z podstawowymi zasadami etyki w biznesie. Takie zachowanie prowadzi do konfliktów i psuje relacje, co jest niewłaściwe w kontekście profesjonalnych negocjacji. Kluczowe jest zrozumienie, że efektywne negocjacje opierają się na zaufaniu, komunikacji i dążeniu do wspólnego celu, a nie na tworzeniu antagonizmu czy rywalizacji. W praktyce warto stosować techniki win-win, które koncentrują się na osiąganiu rezultatów korzystnych dla obu stron, co sprzyja budowaniu pozytywnych relacji i długofalowej współpracy.
Pytanie 34
Środek transportu chłodniczego, który pozwala na przewóz towarów w zakresie temperatur od -20°C do +12°C, to nadwozie oznaczone
A. RNA
B. CRB
C. FRC
D. CTA
Odpowiedzi CTA, RNA oraz CRB są nieprawidłowe z kilku powodów. CTA, czyli Controlled Temperature Area, wskazuje na obszar, w którym temperatura jest kontrolowana, ale nie odnosi się bezpośrednio do specyfikacji nadwozia chłodniczego, co czyni tę odpowiedź niewłaściwą w kontekście zadania. RNA, czyli Refrigerated Non-Attended, odnosi się do jednostek transportowych, które nie są monitorowane w czasie rzeczywistym, co może prowadzić do ryzyka nieprzestrzegania wymagań temperaturowych, ale nie pasuje do opisanego zakresu temperatur. CRB, czyli Chłodnicze Ruchome Bloki, to termin, który nie jest powszechnie stosowany w branży i oznacza w rzeczywistości systemy chłodzenia, a nie konkretne nadwozie transportowe. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi często wynikają z nieporozumienia dotyczącego terminologii stosowanej w logistyce i transporcie. Właściwe zrozumienie standardów i klasyfikacji chłodniczych środków transportu jest kluczowe dla zapewnienia, że towary wymagające kontroli temperatury są transportowane w odpowiednich warunkach, co jest kluczowe dla utrzymania ich jakości i bezpieczeństwa. Użycie niepoprawnych terminów i klasyfikacji może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych oraz finansowych, dlatego zrozumienie tych kwestii jest fundamentalne w zarządzaniu łańcuchem dostaw.
Pytanie 35
Materiały, które nie są odporne na warunki atmosferyczne oraz potrzebują określonych wartości temperatury i wilgotności podczas przechowywania, powinny być przechowywane w magazynach
A. otwartych
B. zamkniętych
C. półotwartych
D. półzamkniętych
Wybór magazynów otwartych, półzamkniętych lub półotwartych dla materiałów wrażliwych na warunki atmosferyczne jest niewłaściwy, gdyż te typy składowania nie zapewniają odpowiedniego poziomu ochrony przed wpływem czynników zewnętrznych. Magazyny otwarte są narażone na bezpośredni wpływ warunków atmosferycznych, co może prowadzić do uszkodzenia materiałów, ich kontaminacji lub nieodwracalnej degradacji. Półzamknięte i półotwarte konstrukcje, mimo że oferują pewien stopień ochrony, nie są wystarczające dla materiałów wymagających szczególnej troski. Często myli się je z opcjami, które mogą wydawać się ekonomiczne, jednak oszczędności te mogą prowadzić do znacznie większych strat w przypadku zniszczenia materiałów. Z punktu widzenia zasad zarządzania jakością, takie podejście zaprzecza podstawowym zasadom ochrony środowiska, które przewidują konieczność zabezpieczenia wrażliwych materiałów przed szkodliwym wpływem. W praktyce, odpowiednie przechowywanie powinno być zgodne z wytycznymi wynikającymi z normy ISO 9001, która nakłada obowiązek na organizacje dbania o jakość i bezpieczeństwo przechowywanych materiałów. Niewłaściwy wybór typu magazynu może wynikać z niedostatecznej wiedzy na temat właściwych praktyk składowania oraz możliwych konsekwencji niewłaściwego zarządzania materiałami. Ostatecznie, błędne przekonania dotyczące bezpieczeństwa materiałów w takich warunkach mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, środowiskowych oraz finansowych, które są trudne do naprawienia.
Pytanie 36
Spedytor otrzymuje prowizję w wysokości 12% od każdego zrealizowanego zlecenia. Jaką kwotę zarobi spedytor, jeśli wartość zlecenia, które zrealizował, wynosiła 3 120,00 zł?
A. 122,20 zł
B. 374,40 zł
C. 280,85 zł
D. 317,30 zł
W przypadku obliczenia wynagrodzenia spedytora, zastosowane błędne podejście często prowadzi do mylnych wniosków. Na przykład, jeśli ktoś obliczyłby wynagrodzenie na podstawie nieprawidłowego procentu, mógłby uzyskać kwoty znacznie odbiegające od rzeczywistości, jak 280,85 zł, 317,30 zł czy 122,20 zł. Takie błędy mogą wynikać z nieprawidłowego przeliczenia wartości zlecenia lub z zastosowania niewłaściwego wskaźnika prowizji, np. myląc procent z wartością całkowitą. Ponadto, przy obliczeniach należy pamiętać, że prowizja powinna być obliczana na podstawie wartości brutto zlecenia, co często bywa źródłem nieporozumień. Prowizja na poziomie 12% jest powszechnie stosowana w branży spedycyjnej, a jej dokładne obliczenie stanowi podstawę transparentnych relacji biznesowych. Nieprawidłowe rozumienie pojęcia procentu oraz błędne operacje matematyczne mogą prowadzić do znacznych różnic w wynagrodzeniu, co z kolei wpływa na morale i satysfakcję spedytorów, a w dalszej perspektywie na całkowity wynik finansowy firmy. Dlatego tak istotne jest, aby zrozumieć zasady obliczania prowizji i stosować je zgodnie z przyjętymi w branży normami.
Pytanie 37
Firma transportowa otrzymała zlecenie na przetransportowanie kontenera na dystansie 400 km. Średnia prędkość pojazdu wynosi 60 km/h. Jaki będzie minimalny czas realizacji zlecenia, biorąc pod uwagę obowiązkowe przerwy określone w przepisach dotyczących czasu pracy kierowców?
A. 7 godzin 25 minut
B. 6 godzin 40 minut
C. 7 godzin 40 minut
D. 7 godzin 10 minut
Czas realizacji usługi transportowej oblicza się, dzieląc całkowitą odległość przez średnią prędkość pojazdu. W przypadku podanego przykładu, prawidłowe obliczenie bez uwzględnienia przerw prowadzi do błędnych wniosków. Należy pamiętać, że nie można ignorować przepisów dotyczących czasu pracy kierowców, które są ustalane w celu zapewnienia bezpieczeństwa na drodze oraz dobrostanu kierowców. Zjawiskiem powszechnym jest pomijanie konieczności planowania przerw. Osoby, które obliczają czas jazdy bez przerwy, mogą sądzić, że cała podróż zajmie tylko 6 godzin 40 minut, co jest błędne. W rzeczywistości, po 4,5 godzinach jazdy kierowca musi zrobić przynajmniej 45-minutową przerwę, co znacząco wydłuża czas podróży. Ignorowanie takich wymogów może prowadzić do przekroczenia limitów czasowych, co nie tylko narusza przepisy prawa, ale również może stwarzać ryzyko dla bezpieczeństwa na drodze. Ponadto, niektórzy mogą mylnie sądzić, że czas jazdy można zwiększyć poprzez przyspieszenie prędkości pojazdu, co również jest niewłaściwe, ponieważ takie działania naruszają przepisy o czasie pracy oraz mogą prowadzić do potencjalnych wypadków. Kluczowym elementem w branży transportowej jest przestrzeganie norm dotyczących czasu pracy kierowców, co ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa zarówno kierowcy, jak i innych uczestników ruchu drogowego.
Pytanie 38
Który typ magazynu znajduje się w miejscu produkcji danych zapasów?
A. Regionalny
B. Zakładowy
C. Centralny
D. Wysyłkowy
Odpowiedź "Zakładowy" jest prawidłowa, ponieważ magazyn zakładowy jest miejscem, w którym przechowywane są zapasy produkcyjne bezpośrednio związane z działalnością danego zakładu. W praktyce oznacza to, że wszelkie surowce, półprodukty oraz gotowe wyroby są składowane w przestrzeni, która umożliwia efektywne zarządzanie ich obiegiem. Magazyny zakładowe często stosują różne systemy zarządzania zapasami, takie jak FIFO (First In, First Out) czy LIFO (Last In, First Out), które pomagają w utrzymaniu porządku i optymalizacji procesów logistycznych. Przykładowo, w branży produkcyjnej, gdzie czasami zachodzi konieczność szybkiego wprowadzenia towarów do obrotu, magazyn zakładowy jest kluczowym punktem, który umożliwia sprawne skompletowanie zamówień. Dobre praktyki w zarządzaniu magazynem zakładowym obejmują także wdrażanie systemów ERP (Enterprise Resource Planning), które integrują procesy zarządzania zapasami z innymi obszarami działalności przedsiębiorstwa, co prowadzi do poprawy efektywności operacyjnej.
Pytanie 39
Termin "Bag in box" odnosi się do
A. "worka w pudełku"
B. "szkła w worku"
C. "worka w szkle"
D. "szkła w pudełku"
Opakowanie 'Bag in box' to naprawdę ciekawe rozwiązanie. Wygląda to tak, że mamy worek z elastycznego materiału, a to wszystko schowane w sztywnym pudełku. Dzięki temu napoje, jak wina czy soki, długo zachowują świeżość. Worek zmniejsza się, gdy używamy jego zawartości, więc powietrze nie ma szans na kontakt z produktem, co ogranicza psucie się. Myślę, że to świetna opcja dla wszystkich, którzy chcą dbać o jakość swoich napojów. Co więcej, 'Bag in box' jest ekologiczne – mniej odpadów niż tradycyjne butelki, co się teraz liczy. A transport i przechowywanie też są łatwiejsze, więc można zaoszczędzić pieniądze na logistyce.
Pytanie 40
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.