Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Terapeuta zajęciowy
Kwalifikacja: MED.13 - Świadczenie usług w zakresie terapii zajęciowej
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 20:59
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 21:30

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W kontekście etapów diagnozy terapeutycznej, ostateczne określenie problemów oraz potrzeb powinno być bezpośrednio poprzedzone

A. analizowaniem i interpretacją uzyskanych danych diagnostycznych

B. gromadzeniem oraz pozyskiwaniem danych diagnostycznych

C. doborem metod i technik badawczych

D. projektowaniem narzędzi badawczych

Analizowanie i interpretacja uzyskanych danych diagnostycznych to kluczowy etap w procesie diagnozy terapeutycznej. Na tym etapie terapeuta ma za zadanie zebrać wszystkie dane, które wcześniej zostały pozyskane, i poddać je szczegółowej analizie w celu zrozumienia, jakie są konkretne problemy i potrzeby klienta. Wykorzystuje się różne metody analizy, takie jak analiza statystyczna, analiza treści lub metody jakościowe, co pozwala na głębsze zrozumienie kontekstu i przyczyn problemów. Przykładowo, w przypadku terapii psychologicznej, terapeuta może analizować wyniki kwestionariuszy, obserwacje zachowań oraz wywiady, aby zidentyfikować źródła problemów emocjonalnych klienta. W praktyce klinicznej stosuje się standardy takie jak DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) do interpretacji danych oraz określenia dalszego planu terapeutycznego. Zrozumienie wyników analizy pozwala na precyzyjne sformułowanie problemu i dostosowanie terapii do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Pytanie 2

Planując treningi dotyczące codziennych czynności dla osoby z reumatoidalnym zapaleniem stawów, terapeuta powinien mieć na uwadze, że jego rolą jest przede wszystkim nauczenie pacjenta

A. utrzymywania prawidłowej wagi ciała

B. modyfikacji chwytów

C. nowych umiejętności zawodowych

D. alternatywnych form komunikacji

Modyfikacja chwytów to kluczowy element rehabilitacji osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów, ponieważ choroba ta prowadzi do bólu, sztywności oraz ograniczenia ruchomości stawów, co negatywnie wpływa na codzienne życie pacjentów. Terapeuta powinien nauczyć pacjenta technik dostosowania chwytów, aby zminimalizować dyskomfort oraz ryzyko uszkodzenia stawów. Przykładem może być nauka chwytania przedmiotów dużymi stawami (np. łokciem) lub stosowanie narzędzi ergonomicznych, co pozwala zredukować obciążenie rąk. Zastosowanie technik takich jak adaptacja chwytów w codziennych czynnościach, jak pisanie czy gotowanie, może znacząco poprawić jakość życia pacjenta. Zgodnie z aktualnymi standardami w terapii zajęciowej, ważne jest, aby podejścia były oparte na indywidualnych potrzebach pacjenta, co podkreśla znaczenie modyfikacji chwytów w kontekście reumatoidalnego zapalenia stawów.

Pytanie 3

Specjalista, który zamierza zaprezentować uczestnikom nowo powstałej pracowni ich prawa i obowiązki oraz obowiązujące zasady bhp, powinien w tym celu skorzystać z

A. harmonogramu

B. regulaminu

C. kodeksu

D. statutu

Regulamin jest dokumentem, który precyzyjnie określa zasady funkcjonowania instytucji, w tym prawa i obowiązki jej uczestników oraz szczegółowe przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy (bhp). Jako narzędzie zarządzania, regulamin powinien być dostępny dla wszystkich pracowników oraz uczestników, co zapewnia przejrzystość i zgodność z obowiązującymi przepisami prawa. Przykładowo, w regulaminie mogą być zawarte informacje dotyczące organizacji pracy, zasad postępowania w sytuacjach awaryjnych czy wymagania dotyczące używania odzieży ochronnej. W kontekście nowo otwartej pracowni, dobrze sformułowany regulamin stanowi fundament dla budowania kultury bezpieczeństwa oraz odpowiedzialności w miejscu pracy. Warto również podkreślić, że regulamin powinien być zgodny z wewnętrznymi standardami oraz regulacjami krajowymi, co podnosi jego wiarygodność i skuteczność jako narzędzia komunikacji z pracownikami.

Pytanie 4

Terapeuta, pragnąc zachęcić podopiecznego do dokładnego wykonania pracy rękodzielniczej, powinien

A. ciągle porównywać pracę podopiecznego z dziełami rówieśników

B. zaproponować podopiecznemu, aby przedstawił swoje prace na wystawie

C. regularnie przypominać podopiecznemu o mijającym czasie zajęć

D. nagradzać podopiecznego słodyczami w trakcie zajęć

Propozycja zaprezentowania prac podopiecznego na wystawie jest skutecznym sposobem na zmotywowanie go do starannego wykonania rękodzieła. Takie przedsięwzięcie nie tylko daje podopiecznemu poczucie wartości i uznania, ale także stwarza okazję do osobistego rozwoju oraz refleksji nad własnymi umiejętnościami. W kontekście terapii zajęciowej, umiejętność prezentacji swoich osiągnięć sprzyja poprawie samooceny i zachęca do dążenia do coraz wyższych standardów jakości. Organizacja wystawy może być również doskonałą okazją do integracji społecznej, co jest kluczowe w kontekście terapeutycznym. Przykłady dobrych praktyk w tym zakresie obejmują arteterapię, gdzie prezentacje prac artystycznych są integralną częścią procesu terapeutycznego. Takie działania są zgodne z uznawanymi standardami w dziedzinie terapii zajęciowej, które podkreślają znaczenie stawiania przed podopiecznym wyzwań oraz kreowania pozytywnych doświadczeń, co z kolei sprzyja ich dalszemu rozwojowi.

Pytanie 5

Jakiego rodzaju barierą komunikacyjną jest stwierdzenie: "Jest Pani niegrzeczna w stosunku do innych i nawet nie stara się Pani, żeby inni Panią polubili"?

A. Ocenianie

B. Aprobowanie

C. Ignorowanie

D. Rozkazywanie

Odpowiedź "Ocenianie" jest prawidłowa, ponieważ wypowiedź: "Jest Pani niegrzeczna w stosunku do innych i nawet nie stara się Pani, żeby inni Panią polubili" wyraża subiektywną ocenę zachowania drugiej osoby. W kontekście komunikacji interpersonalnej, ocenianie to forma wydawania sądów na temat innych, co może prowadzić do defensywności oraz konfliktów w relacjach. Warto zauważyć, że konstruktywna komunikacja powinna opierać się na obiektywnej obserwacji zachowań zamiast wartościowania ich. Przykładem bardziej konstruktywnego podejścia byłoby stwierdzenie: "Zauważyłem, że w ostatnim czasie nie nawiązujesz kontaktu z innymi". Tego rodzaju sformułowanie unika oskarżeń i pozwala skupić się na konkretnej sytuacji, co jest kluczową strategią w budowaniu efektywnej komunikacji. W praktyce, świadomość tych barier i ich unikanie jest istotna w kontekście budowania trwałych i zdrowych relacji interpersonalnych, co jest zgodne z zasadami efektywnej komunikacji w środowisku zawodowym i prywatnym.

Pytanie 6

Głównym celem terapii zajęciowej dla osoby z niepełnosprawnością sprzężoną, w tym mózgowym porażeniem dziecięcym oraz znaczną niepełnosprawnością intelektualną i niedosłuchem, jest

A. nabycie umiejętności wykonywania podstawowych czynności życiowych, takich jak jedzenie

B. rozwijanie umiejętności organizacji czasu wolnego w sposób aktywny

C. zwiększenie wydolności oddechowej oraz poprawa kondycji fizycznej

D. przygotowanie do pracy w warunkach chronionych

Terapia zajęciowa dla podopiecznych z niepełnosprawnością sprzężoną, w tym mózgowym porażeniem dziecięcym oraz niepełnosprawnością intelektualną w stopniu znacznym, koncentruje się głównie na opanowaniu podstawowych czynności życia codziennego. Umiejętności takie jak jedzenie, ubieranie się czy higiena osobista są kluczowe dla samodzielności i jakości życia tych osób. Terapeuci zajęciowi wykorzystują różnorodne metody, takie jak zadania oparte na codziennych czynnościach, w celu wspierania pacjentów w nabywaniu umiejętności niezbędnych do prowadzenia niezależnego życia. Na przykład, dzięki zastosowaniu technik adaptacyjnych i pomocy ortopedycznych, terapeuta może pomóc osobie z mózgowym porażeniem dziecięcym w nauce samodzielnego jedzenia przy użyciu specjalnie przystosowanych narzędzi. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii zajęciowej, które kładą nacisk na zwiększanie samodzielności pacjentów oraz poprawę ich jakości życia. Celem jest nie tylko nauka umiejętności, ale także budowanie pewności siebie i poczucia własnej wartości.

Pytanie 7

W trakcie interakcji międzyludzkiej stosowane są elementy paralingwistyczne, do których zalicza się

A. cechy temperamentu

B. zapach, rumieńce, łzawienie oczu

C. ton głosu, tempo mowy, chrząknięcia

D. wyraz twarzy

W komunikacji międzyludzkiej czynniki paralingwistyczne są naprawdę ważne, bo mówią nam sporo o tym, co czuje i myśli osoba, z którą rozmawiamy. Odpowiedź "ton głosu, tempo mowy, chrząknięcia" jest na miejscu, bo to właśnie te rzeczy wchodzą w skład paralingwistyki. Przykładowo, ton głosu może pokazywać różne emocje - od radości po złość, a jego modulacja wpływa na to, jak my odbieramy daną wiadomość. Tempo mowy też ma znaczenie; jeśli ktoś mówi szybko, to może być podekscytowany albo zdenerwowany, natomiast wolniejsze tempo może sugerować, że się nad czymś zastanawia lub nie jest pewny. Te chrząknięcia czy inne dźwięki, które wydajemy podczas mówienia, mogą też oznaczać, że ktoś się zastanawia nad tym, co mówi, albo nie jest do końca przygotowany. Z mojego doświadczenia mogę powiedzieć, że umiejętność zauważania i rozumienia tych sygnałów może naprawdę pomóc w lepszej komunikacji, szczególnie w pracy, gdzie zrozumienie emocji innych jest kluczowe do budowania dobrych relacji i rozwiązywania problemów. Dlatego warto zwracać uwagę na te szczegóły, żeby być bardziej empatycznym w kontaktach z innymi.

Pytanie 8

Jakie jest zadanie ergoterapii w kontekście niewydolności oraz zaburzeń układu krążenia w odniesieniu do przystosowania pacjenta do

A. zaakceptowania własnej niepełnosprawności

B. nawiązywania relacji społecznych

C. wykonywania codziennych czynności

D. alternatywnych metod komunikacji

Ergoterapia w przypadku niewydolności i schorzeń układu krążenia koncentruje się na przystosowywaniu pacjentów do wykonywania czynności codziennych, co jest kluczowe dla ich samodzielności i jakości życia. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje różnorodne interwencje, takie jak nauka technik oszczędzania energii, dostosowywanie przestrzeni życiowej czy wprowadzanie systemów wsparcia, które umożliwiają pacjentom bezpieczne i efektywne wykonywanie podstawowych czynności, takich jak ubieranie się, jedzenie czy higiena osobista. Standardy i dobre praktyki w ergoterapii podkreślają znaczenie zindywidualizowanego podejścia do pacjenta, co pozwala na maksymalne wykorzystanie ich potencjału oraz adaptację do codziennych wyzwań. Wykorzystując różne narzędzia i techniki, ergoterapeuci mogą wspierać pacjentów w osiąganiu ich celów, co prowadzi do zwiększenia ich niezależności i poprawy ogólnego stanu zdrowia. Takie podejście jest zgodne z międzynarodowymi standardami, które kładą nacisk na holistyczne rozumienie zdrowia oraz na wspieranie osób z niepełnosprawnościami w pełnoprawnym uczestnictwie w życiu społecznym.

Pytanie 9

Osoba, która doznała urazu w wyniku wypadku drogowego, uczy się poruszać na wózku inwalidzkim. Jaką grupę przeszkód powinno się najpierw usunąć z jej otoczenia, aby zapewnić jej niezależność w działaniach związanych z samoobsługą?

A. Architektonicznych

B. Kulturowych

C. Edukacyjnych

D. Społecznych

Wybór grupy barier architektonicznych jako pierwszej do usunięcia jest kluczowy dla zapewnienia osobom poruszającym się na wózkach inwalidzkich samodzielności w codziennych czynnościach. Barierami architektonicznymi są wszelkie przeszkody w budynkach i przestrzeniach publicznych, które utrudniają lub uniemożliwiają dostęp do tych miejsc. Przykłady obejmują schody, wąskie drzwi, brak podjazdów czy niewłaściwe oznakowanie przestrzeni. Usunięcie tych barier jest zgodne z zasadami projektowania uniwersalnego, które promuje dostępność dla wszystkich użytkowników, niezależnie od ich potrzeb. W praktyce, wprowadzenie takich udogodnień jak rampy, windy i odpowiednio szerokie przejścia znacząco poprawia komfort życia osób z niepełnosprawnościami. Standardy budowlane w wielu krajach, w tym normy dostępności, wskazują na konieczność eliminacji barier architektonicznych, co jest nie tylko wymogiem prawnym, ale także moralnym, aby zapewnić równość w dostępie do przestrzeni publicznych. W związku z tym, koncentrując się na usuwaniu barier architektonicznych, możemy znacznie przyczynić się do poprawy jakości życia osób z ograniczeniami mobilności.

Pytanie 10

Zgodnie z regulacją Ministra Gospodarki, Pracy oraz Polityki Społecznej dotyczącą warsztatów terapii zajęciowej, dokumentacja odnosząca się do uczestnika warsztatu powinna zawierać dane dotyczące

A. współpracy z rodziną uczestnika

B. osiągniętego wykształcenia

C. współpracy z pracownikiem socjalnym

D. historii leczenia psychiatrycznego

W odpowiedzi na pytanie dotyczące dokumentacji uczestnika warsztatów terapii zajęciowej, prawidłowym wyborem jest współpraca z rodziną uczestnika. Ta kwestia jest kluczowa, ponieważ rodzina odgrywa istotną rolę w procesie terapii i rehabilitacji. Współpraca z rodziną umożliwia lepsze zrozumienie potrzeb uczestnika, jego historii oraz specyfiki problemów, z którymi się zmaga. Praktyczne zastosowanie tego podejścia można dostrzec w organizowaniu spotkań między terapeutami a członkami rodziny, co sprzyja wymianie informacji i budowaniu wsparcia emocjonalnego. W dobrych praktykach branżowych, takich jak te określone przez Polskie Towarzystwo Terapii Zajęciowej, kładzie się duży nacisk na uwzględnienie perspektywy rodziny w planowaniu i przeprowadzaniu terapii. Dzięki temu można stworzyć spersonalizowane programy wsparcia, które odpowiadają na konkretne potrzeby uczestników. Dodatkowo, dokumentacja powinna uwzględniać informacje o sposobach angażowania rodziny w proces terapeutyczny, co ma na celu zwiększenie efektywności wsparcia oraz poprawę jakości życia uczestników.

Pytanie 11

Terapeuta zajęciowy, kalkulując wydatki na trening ekonomiczny dla swojego podopiecznego w ciągu miesiąca, powinien użyć programu

A. Publisher

B. Excel

C. Word

D. Power Point

Microsoft Excel to zaawansowane narzędzie do obliczeń i analizy danych, które doskonale sprawdza się w zarządzaniu kosztami. Jako terapeuta zajęciowy, korzystając z Excela, można precyzyjnie obliczyć koszty treningu ekonomicznego, tworząc arkusze kalkulacyjne, które umożliwiają łatwe sumowanie wydatków, porównywanie cen oraz prognozowanie przyszłych kosztów. Excel oferuje funkcje takie jak SUMA, ŚREDNIA, czy bardziej zaawansowane narzędzia analityczne, które pozwalają na efektywne zarządzanie budżetem. Dzięki możliwości tworzenia wykresów i tabel przestawnych, można wizualizować wydatki i lepiej zrozumieć, na co są wydawane fundusze. Dobre praktyki w branży wskazują na wykorzystanie Excela do tworzenia zautomatyzowanych raportów, co oszczędza czas i zwiększa dokładność obliczeń. Warto również pamiętać o szablonach budżetowych, które mogą być dostępne w Excelu, co ułatwia pracę terapeuty zajęciowego oraz przyspiesza proces kalkulacji.

Pytanie 12

Zarówno osądzanie, jak i podejmowanie decyzji w imieniu innych stanowią przeszkody w komunikacji o charakterze

A. wewnętrznym

B. zewnętrznym

C. kulturowym

D. percepcyjnym

Osądzanie i decydowanie za innych mogą być mylnie klasyfikowane jako bariery zewnętrzne, kulturowe bądź percepcyjne. Zewnętrzne bariery dotyczą zazwyczaj przeszkód fizycznych lub środowiskowych, takich jak hałas czy różnice w dostępności technologii. W kontekście komunikacji, osądzanie innych na podstawie ich wyglądu czy stylu życia może wydawać się związane z kulturą, ale nie odnosi się bezpośrednio do samego procesu wymiany informacji. Barierami kulturowymi są różnice w normach, wartościach i zachowaniach między różnymi grupami, co powoduje trudności w porozumieniu, jednak osądzanie innych nie jest ich bezpośrednią przyczyną. W odniesieniu do percepcji, choć percepcyjne zniekształcenia mogą wpływać na naszą interpretację komunikatów, to osądzanie i decydowanie za innych jest bardziej związane z naszymi wewnętrznymi emocjami i przekonaniami, które filtrują sposób, w jaki postrzegamy rzeczywistość. Te nieporozumienia wskazują na typowe błędy myślowe, takie jak tendencja do generalizacji czy personalizacji, które prowadzą do nieprawidłowych wniosków na temat sposobu, w jaki komunikujemy się z innymi.

Pytanie 13

Które materiały są potrzebne w technice makramy?

A. Klej, drut, bejca

B. Sznurki, nici, mulina, koraliki

C. Puszki szmerowe, dzwonki melodyczne

D. Arkusze szarego papieru, flamastry, kolorowa kreda

W technice makramy kluczowymi elementami są sznurki, nici, mulina oraz koraliki, które służą do tworzenia różnorodnych wzorów i projektów. Sznurki, najczęściej bawełniane lub syntetyczne, stanowią podstawowy materiał, z którego powstają różnorodne sploty i węzły. Nici i mulina mogą być używane do bardziej skomplikowanych detali i wykończeń, dodając estetyczne akcenty do projektów. Koraliki z kolei są wykorzystywane do ozdabiania, co pozwala na stworzenie unikalnych i efektownych prac. Makrama, jako technika rękodzielnicza, ma długą historię i jest stosowana do tworzenia ozdób do wnętrz, biżuterii oraz akcesoriów. Zastosowanie właściwych materiałów jest kluczowe dla trwałości i estetyki końcowego produktu. Warto również przestrzegać dobrych praktyk, takich jak dobór odpowiedniej grubości sznurków do planowanego projektu oraz testowanie różnych węzłów w celu osiągnięcia zamierzonego efektu wizualnego.

Pytanie 14

Przygotowując formularz karty informacyjnej dla osób ubiegających się o uczestnictwo w zajęciach ośrodka wsparcia, należy koniecznie uwzględnić w nim

A. informację o historii hospitalizacji z ostatnich lat oraz dawkowanie stosowanych leków

B. szczegółowe dane na temat struktury rodziny uczestnika

C. klauzulę wyrażającą zgodę na przetwarzanie danych osobowych zawartych w formularzu

D. wskazania do terapii zgodnie z orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności

Klauzula zgody na przetwarzanie danych osobowych jest kluczowym elementem kwestionariusza karty informacyjnej dla kandydatów do uczestnictwa w zajęciach ośrodka wsparcia. Zgodnie z Rozporządzeniem o Ochronie Danych Osobowych (RODO), przetwarzanie danych osobowych wymaga uzyskania wyraźnej zgody osoby, której dane dotyczą. Bez tej klauzuli, wszelkie informacje zawarte w kwestionariuszu nie mogą być legalnie przetwarzane ani przechowywane, co może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych dla ośrodka. Przykładowo, w sytuacji, gdy osoba przekaże swoje dane w celu skorzystania z terapii, a ośrodek nie uzyska zgody na ich przetwarzanie, może to skutkować naruszeniem jej prywatności. Oprócz samej zgody, klauzula powinna zawierać informacje o celu przetwarzania danych, sposobie ich wykorzystania oraz prawie dostępu do danych osobowych. Taka praktyka jest również zgodna z najlepszymi standardami w zakresie ochrony danych, co sprzyja budowaniu zaufania między ośrodkiem a jego uczestnikami.

Pytanie 15

Jakie z wymienionych czynności terapeutycznych są realizowane w ramach dramaterapii?

A. Odgrywanie wydarzeń, sytuacji, emocji

B. Ćwiczenia rytmiczne przy muzyce

C. Zabawy ruchowe z użyciem przyborów

D. Gry i zabawy sprawnościowe

No więc, odgrywanie różnych sytuacji i emocji to naprawdę kluczowy element dramaterapii. Chodzi o to, żeby uczestnicy mogli lepiej poznać swoje uczucia w bezpiecznym miejscu. W dramaterapii mamy różne techniki, jak improwizacja, scenki czy dialogi, które pomagają zrozumieć siebie i relacje z innymi ludźmi. Przykładowo, można pracować z dziećmi, które przez odgrywanie ról uczą się, jak radzić sobie z emocjami, na przykład ze złością czy smutkiem. Takie podejście jest też przydatne w rehabilitacji osób z problemami psychicznymi, gdzie odgrywanie ról może pomóc w radzeniu sobie z trudnymi wspomnieniami. Cała ta idea jest zgodna z wytycznymi różnych organizacji, na przykład The National Association for Drama Therapy, które podkreślają, jak ważna jest ekspresja emocjonalna w terapii.

Pytanie 16

Która z wypowiedzi terapeuty stanowi przykład konstruktywnej informacji zwrotnej w odniesieniu do podopiecznego, który używa wulgaryzmów wobec innych?

A. Obraża Pan innych ludzi, uważam, że to negatywnie wpływa na atmosferę zajęć. Proszę zaprzestać używania wulgarnych wyrażeń.

B. Jest Pan niegrzeczny wobec innych i przeszkadza Pan w prowadzeniu zajęć. Proszę więcej nie przychodzić.

C. Pan ciągle przeklina, co denerwuje pozostałych uczestników zajęć. Dlaczego Pan tak się zachowuje?

D. Proszę nie używać brzydkich słów. Jeśli nie zmieni Pan swojego zachowania, nie zapraszam na kolejne zajęcia.

Wypowiedź "Obraża Pan inne osoby, uważam, że to psuje atmosferę na zajęciach. Proszę przestać używać wulgarnych słów." spełnia warunki konstruktywnej informacji zwrotnej, ponieważ jasno wskazuje na problem, którym jest używanie wulgarnych słów, oraz jego negatywne konsekwencje dla grupy. Zastosowanie zwrotu "uważam, że to psuje atmosferę" dodaje osobistego wymiaru do feedbacku, co może zwiększyć empatię i zrozumienie sytuacji przez podopiecznego. Ważne jest, aby terapeuta nie tylko wskazywał na negatywne zachowania, ale także opisywał ich wpływ na innych, co jest kluczowym elementem budowania samoświadomości u osoby z problemami behawioralnymi. Przykładem zastosowania dobrych praktyk w interwencjach terapeutycznych jest technika „ja” komunikacji, która polega na formułowaniu zdań zaczynających się od „ja”, co minimalizuje defensywność odbiorcy i zachęca do refleksji nad własnym zachowaniem. Tego typu konstruktywna informacja zwrotna jest kluczowa w pracy z osobami, które mogą mieć trudności w rozumieniu społecznych norm i oczekiwań.

Pytanie 17

Z jakim specjalistą powinien współpracować terapeuta zajęciowy, gdy jego podopieczny w trudnych sytuacjach doświadcza jąkania?

A. Fizjoterapeutą

B. Logopedą

C. Otolaryngologiem

D. Neurologiem

Logopeda jest specjalistą, który zajmuje się diagnozowaniem oraz terapią zaburzeń mowy i komunikacji, w tym jąkania. W sytuacjach stresowych, które mogą potęgować problemy z płynnością mowy, terapeuta zajęciowy powinien współpracować z logopedą, aby zapewnić wszechstronną pomoc swojemu podopiecznemu. Logopeda może wprowadzić techniki, które pomogą zmniejszyć objawy jąkania, takie jak ćwiczenia oddechowe, techniki relaksacyjne oraz strategie radzenia sobie w trudnych sytuacjach komunikacyjnych. Przykładem może być zastosowanie metody Fluent Speech, która koncentruje się na płynności mowy poprzez naukę rytmu i intonacji. Dobre praktyki terapeutyczne zalecają współpracę interdyscyplinarną, gdzie terapeuta zajęciowy i logopeda łączą swoje kompetencje, aby stworzyć spersonalizowany program terapeutyczny, co w konsekwencji może znacząco poprawić jakość życia podopiecznego. Warto również zwrócić uwagę na aspekty emocjonalne związane z jąkaniem oraz włączyć elementy wsparcia psychologicznego, co może być realizowane przez psychologa w ramach zespołu terapeutycznego.

Pytanie 18

Główny cel terapii zajęciowej to

A. zwiększenie liczby sesji terapeutycznych

B. minimalizacja kosztów terapii

C. osiągnięcie maksymalnej liczby uczestników zajęć

D. poprawa jakości życia pacjenta

Terapia zajęciowa jest kluczowym elementem procesu rehabilitacji, której głównym celem jest poprawa jakości życia pacjenta. Dzięki terapii zajęciowej pacjenci mogą lepiej radzić sobie z codziennymi wyzwaniami, które wynikają z ich ograniczeń zdrowotnych. Poprawa jakości życia jest osiągana poprzez rozwijanie umiejętności niezbędnych do samodzielnego funkcjonowania, zwiększanie zdolności do uczestnictwa w życiu społecznym oraz wspieranie pacjentów w osiąganiu ich osobistych celów. Terapia zajęciowa obejmuje różnorodne działania i techniki, które są dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, co może obejmować zarówno działania artystyczne, jak i ćwiczenia fizyczne. Standardy profesjonalne w tej dziedzinie koncentrują się na holistycznym podejściu do pacjenta, uwzględniając jego potrzeby fizyczne, emocjonalne i społeczne. W praktyce oznacza to, że terapeuci zajęciowi starają się nie tylko poprawić zdolności fizyczne pacjenta, ale także wspierać jego rozwój emocjonalny i społeczny, co w konsekwencji prowadzi do ogólnej poprawy jakości życia.

Pytanie 19

W ramach komunikacji interpersonalnej, reakcja odbiorcy na przyjęty komunikat określana jest jako

A. szumem komunikacyjnym

B. dekodowaniem

C. sprzężeniem zwrotnym

D. kodowaniem

W procesie komunikacji interpersonalnej istnieje wiele terminów, które mogą mylnie sugerować różne aspekty wymiany informacji. Szum komunikacyjny odnosi się do zakłóceń, które wpływają na jakość przekazu, a nie do reakcji odbiorcy. W kontekście komunikacji, szum może wynikać z hałasu otoczenia, różnic w języku lub kontekście kulturowym, co wprowadza nieporozumienia i dezorientację. Dekodowanie to proces, w którym odbiorca interpretuje i rozumie przekaz, ale nie odnosi się bezpośrednio do reakcji na ten przekaz. Kodowanie, z drugiej strony, to działania nadawcy, polegające na przekształceniu myśli w wiadomość, która może być przekazana innym. Obydwa procesy są niezbędne do skutecznej wymiany informacji, ale nie obejmują one aspektu reakcji, który jest kluczowy dla zrozumienia sprzężenia zwrotnego. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do pomyłek w identyfikacji sprzężenia zwrotnego, obejmują mylenie reakcji z interpretacją lub zakładanie, że każdy przekaz kończy się na etapie dekodowania. Bez zrozumienia, że sprzężenie zwrotne jest aktywnym procesem interakcji, może być trudno efektywnie komunikować się w środowisku zespołowym, co wpływa negatywnie na współpracę oraz zrozumienie między członkami zespołu.

Pytanie 20

Jak nazywa się metoda angażująca osoby poprzez interakcję z morzem?

A. ludoterapia

B. silwoterapia

C. hortikuloterapia

D. talasoterapia

Talasoterapia to metoda terapeutyczna, która wykorzystuje właściwości wody morskiej oraz elementy środowiska nadmorskiego w celu poprawy zdrowia i samopoczucia pacjentów. Ta metoda aktywizująca podopiecznych polega na stosowaniu kąpieli solankowych, aplikacji błota morskiego oraz korzystaniu z różnych form terapii związanych z morzem, co wpływa pozytywnie na organizm i psychikę. Talasoterapia jest szeroko stosowana w rehabilitacji osób z problemami ortopedycznymi, reumatycznymi, a także w terapii stresu i zmęczenia. Przykładem może być terapia morskimi minerałami, która nie tylko łagodzi bóle mięśniowe, ale także poprawia krążenie krwi i elastyczność skóry. W praktyce, ośrodki specjalizujące się w talasoterapii często oferują kompleksowe programy, które łączą zabiegi wodne z fizjoterapią, co pozwala na osiągnięcie lepszych efektów terapeutycznych. Metoda ta opiera się na standardach medycyny naturalnej i jest rekomendowana przez wiele organizacji zdrowotnych, które promują holistyczne podejście do zdrowia.

Pytanie 21

Osoba przebywająca w środowiskowym domu samopomocy dla osób z przewlekłymi zaburzeniami psychicznymi ma trudności z zarządzaniem swoim gospodarstwem domowym. Aby lepiej zrozumieć jej sytuację społeczną, należy zasięgnąć porady

A. z pielęgniarką

B. z pracownikiem socjalnym

C. z trenerem personalnym

D. z psychiatrą

Wybór pracownika socjalnego jako osoby do konsultacji w sytuacji podopiecznego środowiskowego domu samopomocy jest jak najbardziej uzasadniony. Pracownicy socjalni są wyspecjalizowani w ocenie i wsparciu osób znajdujących się w trudnych sytuacjach życiowych, w tym osób z przewlekłymi problemami psychicznymi. Ich zadaniem jest analiza sytuacji społecznej, pomoc w dostępie do różnych form wsparcia oraz koordynacja działań podejmowanych na rzecz klienta. W praktyce, pracownik socjalny może zidentyfikować konkretne potrzeby podopiecznego, takie jak konieczność uzyskania pomocy w zarządzaniu gospodarstwem domowym, czy też skierowanie na dodatkowe terapie. Współpraca z pracownikiem socjalnym jest zgodna z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Pracowników Socjalnych, które zaleca holistyczne podejście do opieki nad osobami w kryzysie. Pracownik socjalny jest również kluczowym ogniwem w nawiązywaniu współpracy z innymi instytucjami, co może prowadzić do kompleksowego wsparcia podopiecznego.

Pytanie 22

Głównym narzędziem wykorzystywanym w ludoterapii jest

A. zabawa

B. film

C. działalność artystyczna

D. kontakt z przyrodą

Podstawowym środkiem oddziaływania ludoterapii jest zabawa, która ma fundamentalne znaczenie w procesie terapeutycznym. Zabawa jest naturalnym sposobem wyrażania siebie, eksploracji emocji oraz rozwijania umiejętności społecznych i komunikacyjnych. W kontekście ludoterapii, terapia poprzez zabawę wykorzystuje różnorodne techniki, takie jak gry, zabawy ruchowe czy twórcze działania, które angażują uczestników i pozwalają im na przeżywanie i przetwarzanie swoich emocji w bezpiecznym środowisku. Przykłady zastosowania obejmują zajęcia w grupach dziecięcych, gdzie poprzez zabawę dzieci uczą się współpracy, rozwiązywania konfliktów oraz wyrażania swoich potrzeb. Zgodnie z wytycznymi terapeutycznymi, zabawa sprzyja także rozwojowi umiejętności poznawczych, motorycznych oraz emocjonalnych. W literaturze przedmiotu, zabawa uznawana jest za kluczowy element w modelach terapeutycznych, takich jak model zabawy w psychoterapii dziecięcej. Warto również zauważyć, że zabawa jest nie tylko istotna dla dzieci, ale także dla dorosłych, jako forma relaksu i redukcji stresu.

Pytanie 23

Kinezyterapia jest metodą rehabilitacji, zalecaną w szczególności u chorych

A. z afazją sensoryczną

B. z agnozją

C. z padaczką

D. po udarze mózgu

Kinezyterapia, czyli terapia ruchem, jest jedną z kluczowych metod rehabilitacyjnych stosowanych w przypadku pacjentów po udarze mózgu. Udar mózgu często prowadzi do uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, co objawia się ograniczeniem ruchomości, osłabieniem mięśniowym oraz problemami z koordynacją. Kinezyterapia, poprzez różnorodne ćwiczenia i techniki, ma na celu poprawę funkcji motorycznych, zwiększenie siły mięśniowej oraz przywrócenie jak największej samodzielności pacjentów. Przykładowo, pacjenci mogą wykonywać ćwiczenia mające na celu poprawę równowagi oraz koordynacji, co jest niezbędne do powrotu do codziennych aktywności. W praktyce terapeuci korzystają z zaawansowanych metod oceny funkcjonalnej pacjentów, a następnie dostosowują program rehabilitacji do indywidualnych potrzeb. Standardy rehabilitacji neurologicznej podkreślają znaczenie wczesnej interwencji oraz wielodyscyplinarnego podejścia, które obejmuje nie tylko kinezyterapię, ale także terapię zajęciową oraz mową. Ponadto, kinezyterapia może być wspierana przez nowoczesne technologie, takie jak wirtualna rzeczywistość, co dodatkowo zwiększa efektywność rehabilitacji.

Pytanie 24

Terapeuta zajęciowy zastosował zmysł węchu oraz zapach olejku eterycznego z lawendy, aby uspokoić uczestników po intensywnym wysiłku fizycznym i emocjonalnym w czasie zajęć dramowych. Zaproponował im udział

A. w chromoterapii

B. w silwoterapii

C. w talasoterapii

D. w aromaterapii

Aromaterapia to metoda terapeutyczna, która wykorzystuje naturalne olejki eteryczne w celu poprawy zdrowia fizycznego i psychicznego. W przypadku wykorzystania lawendowego olejku eterycznego, jego działanie relaksacyjne jest dobrze udokumentowane, co czyni go idealnym narzędziem do wyciszenia uczestników po intensywnym wysiłku. Lawenda ma właściwości łagodzące napięcie, redukujące stres oraz wspomagające zasypianie, co jest niezwykle istotne w kontekście terapii zajęciowej. Przykłady zastosowania aromaterapii obejmują sesje, w których uczestnicy są zachęcani do głębokiego oddychania, co pozwala na lepsze wchłanianie aromatów olejków eterycznych. Warto również wspomnieć o standardach praktyki aromaterapeutycznej, które podkreślają znaczenie dobrego jakościowo olejku oraz odpowiednich technik aplikacji, co zapewnia bezpieczeństwo i skuteczność terapii.

Pytanie 25

Muzykoterapię stosuje się u pacjentów cierpiących na schizofrenię w trakcie leczenia w szpitalu?

A. z chwilą rozpoczęcia terapii

B. wyłącznie przed rozpoczęciem całościowego leczenia

C. po farmakologicznym ustąpieniu objawów psychotycznych

D. standardowo przed wypisaniem z oddziału

Muzykoterapia jest formą psychoterapii, która wykorzystuje muzykę jako narzędzie terapeutyczne w leczeniu różnych zaburzeń psychicznych, w tym schizofrenii. Wprowadzenie muzykoterapii po farmakologicznym usunięciu objawów psychotycznych jest zgodne z najlepszymi praktykami w psychiatrii. Głównym celem tego podejścia jest stabilizacja stanu pacjenta, co pozwala na bardziej efektywne wprowadzenie terapii muzycznej. Objawy psychotyczne, takie jak halucynacje czy urojenia, mogą znacznie utrudniać uczestnictwo w terapii i obniżać jej skuteczność. Przykładowo, pacjenci, którzy przeszli farmakologiczne leczenie i doświadczyli znacznej redukcji objawów, mogą lepiej skupić się na procesie terapeutycznym, co zwiększa szanse na pozytywne rezultaty. Muzykoterapia może wspomagać pacjentów w poprawie zdolności komunikacyjnych, wyrażania emocji oraz budowaniu relacji interpersonalnych, co jest szczególnie istotne w rehabilitacji osób z zaburzeniami psychicznymi. Integracja muzykoterapii w leczenie po ustabilizowaniu stanu pacjenta jest uznawana za podejście holistyczne, które uwzględnia zarówno aspekty biologiczne, jak i psychospołeczne.

Pytanie 26

Na zamieszczonych rysunkach przedstawiono

A. gesty i symbole w programie MAKATON.

B. piktogramy w graficznym systemie komunikacji.

C. symbole w systemie Blissa.

D. znaki w alfabecie Braille’a.

Prawidłowa odpowiedź to piktogramy w graficznym systemie komunikacji, które są kluczowym narzędziem w ułatwianiu komunikacji osób z trudnościami w porozumiewaniu się. Piktogramy są projektowane w sposób maksymalnie uproszczony, aby umożliwić szybką i czytelną interpretację przez użytkowników. W przedstawionym obrazie widzimy piktogramy ilustrujące czynności związane z czytaniem, pisaniem i rysowaniem, co jest typowe dla graficznych systemów komunikacji, takich jak PCS (Picture Communication Symbols) lub Widgit. Przykładowo, w pracy z dziećmi z autyzmem piktogramy te są wykorzystywane do tworzenia scenariuszy aktywności, które pomagają w zrozumieniu codziennych zadań. Zastosowanie piktogramów w edukacji i terapii ma pozytywny wpływ na rozwój umiejętności komunikacyjnych i społecznych, a wiele instytucji edukacyjnych i terapeutycznych wdraża je zgodnie z dobrymi praktykami w pracy z osobami wymagającymi wsparcia w komunikacji.

Pytanie 27

Czym jest chromoterapia?

A. kontaktem osoby uczestniczącej w terapii z kotem

B. tańcem oraz ekspresyjnym ruchem przy muzyce

C. ekspozycją zmysłu wzroku na odpowiednie barwy

D. świadomymi i nieświadomymi oddziaływaniami opartymi na śmiechu

Chromoterapia, znana również jako terapia kolorami, polega na wykorzystaniu zmysłu wzroku poprzez eksponowanie pacjenta na różne kolory, co ma na celu wspieranie leczenia różnych schorzeń fizycznych i psychicznych. Kolory mają różne właściwości i mogą wpływać na nastrój oraz samopoczucie osoby. Na przykład, kolor niebieski jest często kojarzony z uspokojeniem i relaksem, podczas gdy czerwony może być stymulujący i energizujący. W praktyce chromoterapia może być stosowana w różnych formach, takich jak oświetlenie w pomieszczeniach terapeutycznych, stosowanie kolorowych filtrów czy barwne kąpiele. Współczesne podejście do terapii kolorami często łączy się z psychologią oraz terapią sztuką, co daje terapeucie dodatkowe narzędzie do pracy z pacjentem. Badania naukowe sugerują, że chromoterapia może mieć pozytywny wpływ na redukcję stresu i poprawę samopoczucia, co czyni ją wartościowym uzupełnieniem terapii konwencjonalnych w różnych dziedzinach zdrowia. Warto zaznaczyć, że chromoterapia powinna być stosowana jako wspomagająca metoda w terapii, a nie jako jedyne rozwiązanie w leczeniu chorób.

Pytanie 28

Metody angażujące uczestników zajęć, które polegają na naśladowaniu, przyjmowaniu określonych ról, improwizacji oraz tworzeniu rzeczywistości, określamy jako gry

A. dramowe

B. symulacyjne

C. towarzyskie

D. planszowe

Odpowiedź "dramowe" jest właściwa, ponieważ metody aktywizujące, o których mowa, są fundamentem dramy jako formy edukacyjnej i terapeutycznej. Gry dramowe wykorzystują naśladowanie, wchodzenie w różne role oraz improwizację, co pozwala uczestnikom na eksplorację emocji, sytuacji społecznych oraz rozwijanie umiejętności interpersonalnych. Te techniki są szeroko stosowane w edukacji, terapii, a także w treningach biznesowych, gdzie pomocne jest zrozumienie dynamiki grupowej i komunikacji. Przykłady zastosowania to scenki dramowe w klasach, które pomagają uczniom wyrażać siebie oraz rozwijać empatię poprzez odgrywanie ról. Standardy pracy z grupami w edukacji podkreślają znaczenie angażowania uczestników w aktywności, które rozwijają ich zdolności analityczne oraz kreatywne myślenie, co czyni metody dramowe niezwykle efektywnymi w rozwijaniu kompetencji uczniów.

Pytanie 29

Komunikat niewerbalny, który jest zgodny z komunikatem werbalnym, jest przekazywany, gdy ton głosu jest zgodny z

A. treścią słów

B. mimiką twarzy

C. postawą ciała

D. gestykulacją

Wybór odpowiedzi związanych z gestykulacją, postawą ciała czy mimiką twarzy wskazuje na pewne nieporozumienie dotyczące natury komunikacji niewerbalnej. Gestykulacja, jako forma niewerbalnego wyrażania myśli, może wspierać komunikat werbalny, ale sama w sobie nie jest bezpośrednio związana z treścią słów. Na przykład, intensywne gesty mogą przyciągnąć uwagę, ale jeśli nie korespondują z tym, co mówimy, mogą wprowadzać w błąd. Postawa ciała również pełni istotną rolę w komunikacji, jednak jej związek z treścią komunikatu nie jest bezpośredni. Postawa może sugerować pewność siebie, ale jeśli treść wypowiedzi jest sprzeczna z postawą, odbiorcy mogą być zdezorientowani. Mimika twarzy z kolei jest kluczowym elementem w odbieraniu emocji, ale nie zastępuje treści słów. Ostatecznie, niewłaściwe zrozumienie tych aspektów może prowadzić do nieporozumień w komunikacji. W komunikacji interpersonalnej istotne jest, aby być świadomym, jak te różne elementy współdziałają, jednak zawsze najważniejsza jest jasność i spójność treści werbalnej. W praktyce, gdy komunikat słowny jest wzmacniany lub osłabiany przez inne formy niewerbalne, może to wpływać na interpretację komunikatu przez odbiorcę, co jest kluczowe w kontekstach, takich jak negocjacje, zarządzanie konfliktami czy budowanie relacji w miejscu pracy.

Pytanie 30

Uczestnik przyjęty do placówki dziennej ma trudności z zapamiętywaniem imion nowych znajomych. W indywidualnym planie pracy terapeutycznej należy uwzględnić

A. wspólne oglądanie filmu wybranego w dyskusji

B. gry integracyjne z elementami mnemotechniki

C. zajęcia teatralne z elementami choreoterapii

D. grupowe muzykowanie okolicznościowe

Gry integracyjne z elementami mnemotechniki to skuteczna metoda, która łączy naukę z zabawą, co jest szczególnie ważne w pracy z osobami mającymi trudności z zapamiętywaniem informacji. Mnemotechnika to zbiór technik pamięciowych, które pomagają w łatwiejszym przyswajaniu i przypominaniu sobie informacji, takich jak imiona nowych znajomych. Przykładem takiej gry może być 'Imiona i gesty', gdzie każdy uczestnik przedstawia się, a reszta grupy powtarza imię, wykonując przypisany gest – to nie tylko sprzyja zapamiętywaniu, ale także integruje grupę, tworząc atmosferę wsparcia. Tego typu podejście jest zgodne z zasadami terapii zajęciowej i integracji sensorycznej, które podkreślają znaczenie aktywnego zaangażowania uczestników w procesie nauki. W praktyce, wprowadzanie gier mnemotechnicznych pozwala na stworzenie środowiska sprzyjającego nie tylko nauce imion, ale także budowaniu relacji interpersonalnych, co jest kluczowe dla rozwoju społecznego podopiecznych w ośrodkach dziennego wsparcia.

Pytanie 31

W trakcie terapii, wskazanie metod i technik terapeutycznych, które mają na celu realizację ustalonych zadań, zgodnych z potrzebami i umiejętnościami pacjenta, dokonuje się na etapie

A. realizacji zaplanowanych zajęć

B. planowania działań terapeutycznych

C. diagnozy terapeutycznej

D. ustalania celów terapii

Wybranie odpowiedzi dotyczącej określenia celów terapii może prowadzić do nieporozumień dotyczących struktury procesu terapeutycznego. Określenie celów jest kluczowym, ale wczesnym etapem, gdzie terapeuta i pacjent wspólnie identyfikują, co chcą osiągnąć. Cele te są jedynie ogólnym kierunkiem działania i nie precyzują metod ani technik, które zostaną użyte w terapii. Prowadzenie planowych zajęć to kolejny ważny aspekt, jednak koncentruje się na realizacji ustalonego już planu, a nie na jego tworzeniu. Z kolei diagnoza terapeutyczna jest istotna w kontekście ustalenia stanu pacjenta oraz zrozumienia jego problemów, ale nie jest momentem, w którym dobierane są konkretne metody działania. Wspomaganie pacjenta nie polega jedynie na diagnozie czy określeniu celów, ale na tworzeniu dostosowanego planu działań, który może ewoluować w odpowiedzi na zmiany w terapii. W praktyce, nieprawidłowe zrozumienie tych etapów może skutkować niewłaściwym doborem technik, co prowadzi do ograniczonej efektywności terapeutycznej i frustracji zarówno ze strony pacjenta, jak i terapeuty. Właściwe zrozumienie etapów terapii jest kluczowe dla osiągnięcia sukcesu terapeutycznego i wymaga od terapeutów ciągłej edukacji oraz refleksji nad własną praktyką.

Pytanie 32

Terapeuta powinien zastosować kartę ewaluacji z poleceniem: podkreśl, z jakim wyrazem twarzy kończysz dzisiejsze zajęcia, w celu

A. określenia poziomu zadowolenia z zajęć u podopiecznych

B. uwolnienia napięcia emocjonalnego u podopiecznych

C. usprawnienia manualnej sprawności rąk u podopiecznych

D. zrealizowania planu przebiegu zajęć

Wybór opcji dotyczącej określenia poziomu zadowolenia z zajęć u podopiecznych jest jak najbardziej trafny, ponieważ karta ewaluacji z poleceniem "podkreśl z jaką miną kończysz dzisiejsze zajęcia" ma na celu ocenę subiektywnych odczuć uczestników zajęć. Zadowolenie z zajęć jest kluczowym wskaźnikiem efektywności działań terapeutycznych, ponieważ wpływa na motywację i zaangażowanie podopiecznych. Przykładowo, jeśli terapeuta zauważy, że większość uczestników kończy zajęcia z pozytywnymi emocjami, może to wskazywać na skuteczność zastosowanych metod oraz zrozumienie przez podopiecznych celów zajęć. Ponadto, regularne zbieranie feedbacku od uczestników pozwala na bieżąco modyfikować program zajęć, dostosowując go do ich potrzeb, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w terapii. Praktycznie, terapeuta może tworzyć zestawienie wyników ewaluacji, co umożliwi identyfikację trendów i obszarów wymagających poprawy w przyszłości, co w rezultacie może prowadzić do lepszych wyników terapeutycznych oraz większej satysfakcji uczestników.

Pytanie 33

Kobieta hospitalizowana na oddziale neurologicznym doświadcza trudności w identyfikacji obiektów oraz w opisywaniu ich z pamięci. Jaki rodzaj zaburzeń to wskazuje?

A. agnozja

B. afonia

C. agrafia

D. apraksja

Agnozja jest zaburzeniem poznawczym, które polega na trudności w rozpoznawaniu i identyfikacji przedmiotów, pomimo zachowanej sprawności zmysłowej. W przypadku pacjentki przebywającej na oddziale neurologicznym, trudności w rozpoznawaniu i opisywaniu przedmiotów mogą wynikać z uszkodzenia określonych obszarów mózgu, najczęściej w okolicy potylicznej lub skroniowej. Praktycznym przykładem agnozji może być sytuacja, w której pacjentka nie jest w stanie rozpoznać znanego jej przedmiotu, na przykład kluczy, mimo że może je dotykać i widzieć. W neurologii ważne jest, aby zrozumieć różne typy agnozji, takie jak agnozja wzrokowa, dotykowa czy słuchowa, co ma istotne znaczenie w diagnostyce i terapii. Rekomenduje się stosowanie testów neuropsychologicznych oraz terapię rehabilitacyjną, która może pomóc pacjentom w przezwyciężaniu trudności związanych z agnozją. Współpraca z terapeutami zajęciowymi i neurologami jest kluczowa w opracowywaniu indywidualnych planów leczenia, które uwzględniają specyfikę zaburzeń każdej osoby.

Pytanie 34

Wykonywanie koszyka z wikliny jako sposób na wzmocnienie siły mięśni dłoni i palców jest niewskazane dla osób

A. niewidomych od narodzin

B. z achromatopsją

C. ze schorzeniami reumatycznymi

D. z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną

Odpowiedzi dotyczące osób niewidomych od urodzenia, z lekką niepełnosprawnością intelektualną oraz z achromatopsją są nieprawidłowe w kontekście przeciwwskazań do wyplatania koszyków. Niewidomi od urodzenia mogą być w stanie wykonywać różne czynności manualne, wykorzystując inne zmysły, takie jak dotyk i słuch. Oprócz tego, istnieją metody i techniki, które mogą ułatwić im naukę takich umiejętności, co może być korzystne dla ich rozwoju i pewności siebie. Po drugie, osoby z lekką niepełnosprawnością intelektualną mogą uczestniczyć w takich zajęciach, o ile zadania są dostosowane do ich umiejętności i możliwości, co jest zgodne z zasadami integracji społecznej i terapii zajęciowej. Wreszcie, achromatopsja, jako zaburzenie widzenia barw, nie ogranicza zdolności manualnych i nie wpływa na siłę mięśni dłoni i palców. Te błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumienia dotyczącego specyficznych potrzeb i ograniczeń osób z różnymi schorzeniami, a także ich zdolności do uczestniczenia w aktywnościach manualnych. Kluczowe jest zrozumienie, że przeciwwskazania do określonych aktywności fizycznych powinny być oparte na rzeczywistym stanie zdrowia i funkcjonowaniu konkretnego pacjenta, a nie na ogólnych założeniach dotyczących jego niepełnosprawności.

Pytanie 35

Przekazywanie negatywnej informacji zwrotnej, które polega na formułowaniu wypowiedzi składającej się z trzech elementów, a mianowicie: pozytywnego, negatywnego i pozytywnego, jest typowe dla

A. metody zacznij, przestań, kontynuuj

B. metody kanapki

C. zasady jestem słoniem

D. modelu Pendeltona

Metoda kanapki to technika udzielania informacji zwrotnej, która polega na formułowaniu wypowiedzi w trzech częściach: pozytywnej, negatywnej oraz ponownie pozytywnej. To podejście jest cenione w kontekście zarządzania zasobami ludzkimi oraz efektywnej komunikacji w zespołach. Dzięki zastosowaniu metody kanapki, pracownicy są bardziej skłonni przyjąć krytykę, gdyż jest ona otoczona konstruktywnym akcentem pozytywnym. Na przykład, lider zespołu może zacząć od pochwały dotyczącej osiągnięć pracownika, następnie przejść do obszaru, który wymaga poprawy, a na koniec ponownie podkreślić mocne strony, co wzmocni motywację i zaangażowanie. Zgodnie z dobrymi praktykami w zarządzaniu, takie podejście zmniejsza opór przed przyjmowaniem negatywnej informacji zwrotnej i sprzyja tworzeniu kultury otwartości w organizacji. Warto również zaznaczyć, że metoda ta znajduje zastosowanie nie tylko w sytuacjach formalnych, ale także w codziennych interakcjach, co czyni ją uniwersalnym narzędziem w komunikacji.

Pytanie 36

Aby przeprowadzić zajęcia plastyczne z wykorzystaniem techniki dekupażu, konieczne jest przygotowanie między innymi

A. folia spożywcza

B. tektura karbowana

C. serwetki papierowe

D. szare mydło

Serwetki papierowe są podstawowym materiałem wykorzystywanym w technice dekupażu, ponieważ ich cienka struktura pozwala na łatwe przenoszenie wzorów na różnorodne powierzchnie. Technika ta polega na naklejaniu wyciętych fragmentów serwetek na przedmioty, a następnie ich zabezpieczaniu poprzez nałożenie odpowiednich warstw lakieru. Wybór serwetek papierowych jest kluczowy, ponieważ oferują one bogaty wachlarz wzorów i kolorów, co pozwala na tworzenie unikalnych i estetycznych projektów. Przykłady zastosowania serwetek w dekupażu obejmują dekorację mebli, tworzenie biżuterii, czy ozdabianie przedmiotów codziennego użytku, takich jak doniczki czy pudełka. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, ważnym jest, aby przed przystąpieniem do pracy zapoznać się z instrukcjami i technikami aplikacji, co pozwala na osiągnięcie optymalnego efektu końcowego i trwałości wykonanych prac. Ponadto, korzystanie z serwetek papierowych jest zgodne z zasadami ekologii, gdyż można wykorzystać do tworzenia dekoracji materiały z recyklingu.

Pytanie 37

Który z programów komputerowych będzie użyty przez terapeutę do sporządzenia pisemnego podsumowania półrocznej oceny postępów podopiecznego?

A. Word

B. Movie Maker

C. Excel

D. Power Point

Wybór Excel, Movie Maker oraz Power Point jako narzędzi do pisemnego opracowania półrocznego sprawozdania jest nietrafiony z kilku kluczowych powodów. Excel, będąc arkuszem kalkulacyjnym, jest narzędziem głównie przeznaczonym do analizy danych, tworzenia obliczeń oraz wizualizacji informacji w formie wykresów. Choć można tam sporządzić prosty tekst, nie jest to jego główne zastosowanie. W kontekście terapeutycznym, gdzie priorytetem jest klarowność i struktura dokumentu, Excel nie spełnia tych wymagań. Movie Maker z kolei jest programem do edycji wideo, co sprawia, że nie nadaje się do pisemnego sprawozdania z postępów. Jego funkcje skupiają się na montażu filmów i dodawaniu efektów wizualnych, co jest dalekie od potrzeb formalnej dokumentacji. Power Point, mimo że jest aplikacją do tworzenia prezentacji, również nie jest najlepszym wyborem do pisemnych raportów. Chociaż umożliwia tworzenie slajdów z tekstem i grafiką, nie oferuje zaawansowanych narzędzi formatowania dokumentów, jak ma to miejsce w Wordzie. Użytkownicy często popełniają błąd, myśląc, że wszystkie te programy są równoważne w kontekście pisania dokumentów. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każde z tych narzędzi ma swoje specyficzne przeznaczenie i wybór niewłaściwego programu może prowadzić do nieefektywności oraz trudności w prezentacji wyników pracy terapeutycznej.

Pytanie 38

Oceniając wyniki badań, które zostały przeprowadzone u mieszkańca domu pomocy społecznej w ramach całościowej oceny geriatrycznej, należy to zrobić na etapie

A. ustalania celów terapeutycznych dla podopiecznego

B. zbierania informacji o podopiecznym poprzez wywiady, obserwacje oraz dostępną dokumentację

C. określenia problemów, potrzeb i możliwości podopiecznego

D. nawiązania relacji terapeutycznej z podopiecznym

Analiza wyników badań w kontekście całościowej oceny geriatrycznej jest kluczowym etapem, który pozwala na zrozumienie indywidualnych potrzeb i możliwości podopiecznego. Na etapie określenia problemów, potrzeb i możliwości podopiecznego, terapeuta ma za zadanie zintegrować dane z różnych źródeł, takich jak wywiady, obserwacje, oraz dostępna dokumentacja medyczna. Dokładne zdefiniowanie tych aspektów jest fundamentalne dla skutecznego zaplanowania interwencji terapeutycznych. Dobrą praktyką jest wykorzystanie narzędzi oceny geriatrystycznej, takich jak skale oceny funkcjonalnej czy narzędzia do oceny jakości życia, co umożliwia dokładniejsze zrozumienie stanu zdrowia podopiecznego. Przykładowo, analiza wyników testów oceny funkcjonalnej może ujawnić ograniczenia w codziennych aktywnościach, co z kolei pozwala na dostosowanie celów terapeutycznych do rzeczywistych potrzeb podopiecznego, a tym samym na lepsze zaplanowanie rehabilitacji oraz wsparcia społecznego. Takie podejście jest zgodne z zasadami zintegrowanej opieki geriatrycznej, która koncentruje się na holistycznym podejściu do zdrowia.

Pytanie 39

Jaką metodę pracy zastosował terapeuta, sugerując seniorom z dziennego domu pomocy społecznej formowanie kształtów przedmiotów stworzonych z papieru poprzez nacinanie podczas ich składania?

A. Sutasz

B. Frotaż

C. Kirigami

D. Quilling

Kirigami to technika wycinania papieru, która pozwala na tworzenie trójwymiarowych form i kształtów poprzez nacinanie i składanie papieru. W kontekście pracy z seniorami w dziennym domu pomocy społecznej, kirigami jest szczególnie wartościowe, ponieważ nie tylko rozwija zdolności manualne, ale także stymuluje kreatywność, co jest istotne w procesie rehabilitacji i aktywizacji osób starszych. Umożliwia tworzenie efektownych dekoracji, które mogą być wykorzystywane w różnych kontekstach, od ozdób świątecznych po elementy wystroju wnętrz. Dzięki kirigami, seniorzy mogą także doskonalić swoje umiejętności motoryczne, co jest kluczowe dla ich codziennej samodzielności. Technika ta jest zgodna z rekomendacjami terapeutycznymi, które podkreślają znaczenie zajęć plastycznych w pracy z osobami starszymi, a także z metodą arteterapii, która promuje zdrowie psychiczne i emocjonalne poprzez twórczość. Dodatkowo, kirigami może być łatwo dostosowane do różnych poziomów umiejętności, co sprawia, że jest dostępne dla szerokiego grona odbiorców.

Pytanie 40

Jaką metodę komunikacji alternatywnej może wykorzystać terapeuta zajęciowy, aby porozumieć się z dzieckiem, które nie mówi i ma zdiagnozowany autyzm wczesnodziecięcy?

A. Fonogesty

B. Znaki daktylograficzne

C. Alfabet Lorma

D. Piktogramy

Piktogramy to graficzne przedstawienia obiektów, działań lub idei, które mogą być używane do wspierania komunikacji w przypadku dzieci z trudnościami w mówieniu, takich jak te zdiagnozowane z autyzmem wczesnodziecięcym. Użycie piktogramów w terapii zajęciowej ma na celu ułatwienie dziecku wyrażania potrzeb, emocji i myśli w sposób, który jest dla niego bardziej przystępny. Przykładowo, dziecko może użyć piktogramu przedstawiającego jedzenie, aby zakomunikować pragnienie posiłku. Takie podejście zmniejsza frustrację, która może wystąpić, gdy dziecko nie może się porozumieć werbalnie. Piktogramy są również zgodne z teorią komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC), która zaleca stosowanie obrazów, symboli i innych narzędzi wizualnych dla osób, które mają trudności w komunikacji mówionej. Standardy i dobre praktyki w terapii zajęciowej często wskazują na wykorzystanie wizualnych form komunikacji, co czyni piktogramy skutecznym narzędziem w pracy z dziećmi z autyzmem.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej