Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 20:32
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 20:51

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

U kotów z chorobami nerek zaleca się podawanie diety o obniżonej zawartości

A. .białka

B. włókien.

C. węglowodanów.

D. tłuszczu.

Karmienie kotów z schorzeniami nerek wymaga szczególnej uwagi, a kluczowym elementem diety jest ograniczenie białka. Przewlekła niewydolność nerek prowadzi do kumulacji toksycznych metabolitów, których usuwanie przez nerki staje się utrudnione. Wysokie spożycie białka może nadmiernie obciążać nerki, co może prowadzić do dalszego pogorszenia ich funkcjonowania. Dlatego, w przypadku kotów z takimi schorzeniami, zaleca się stosowanie karm o niskim poziomie białka, które jednocześnie dostarczają niezbędnych aminokwasów w odpowiednich proporcjach. Karmy te często zawierają także składniki wspierające funkcje nerek, takie jak kwasy tłuszczowe omega-3, które mają działanie przeciwzapalne. Przykładem są specjalistyczne diety weterynaryjne, które są często rekomendowane przez lekarzy weterynarii. Warto również podkreślić, że dostosowanie diety powinno być zawsze realizowane pod nadzorem specjalisty, aby zapewnić kotu optymalne wsparcie w walce z chorobą.

Pytanie 2

Klasyfikacja umięśnienia mięsa wołowego odbywa się w kategoriach

A. I,II,III,IV,V

B. E,U,R,O,P

C. 0,1,2,3

D. A,B,C,D,E

Wiesz co? Klasyfikacja umięśnienia tusz wołowych jest oparta na systemie E,U,R,O,P, co mówi nam o jakości tego mięsa, które trafia do przemysłu mięsnego. To jest dosyć istotne, bo klasy E to te najlepsze tusze, a klasa P to takie, które mają najniższą jakość. Jak tak sobie myślę, to klasa E to taka super jakość - tusze mają świetne umięśnienie i prawie żadnego tłuszczu, co jest na czołowej półce. Podczas oceniania tuszów bierze się pod uwagę różne rzeczy, jak na przykład ich kondycję i ewentualne uszkodzenia, bo to wpływa na to, ile można za nie zapłacić. Dzięki jednolitym standardom, zarówno konsumenci, jak i producenci mogą łatwiej zrozumieć, co kupują i sprzedają, a to jest ważne z punktu widzenia bezpieczeństwa żywności i jakości mięsa.

Pytanie 3

Modyfikację grupy wiekowej zwierzęcia z powodu jego wieku lub zmianę grupy użytkowej w wyniku zmiany metody użytkowania, w tabeli obrotu stada dokumentuje się jako

A. przeniesienie

B. przeznaczenie

C. przeklasowanie

D. przemieszczenie

Przeklasowanie to termin stosowany w zarządzaniu stadem, który odnosi się do zmiany grupy wiekowej zwierzęcia lub zmiany grupy użytkowej w wyniku zmiany sposobu użytkowania. W praktyce, przeklasowanie jest szczególnie istotne w kontekście rejestracji zwierząt hodowlanych, gdzie precyzyjne dokumentowanie zmian jest kluczowe dla ścisłego zarządzania stadem, a także dla celów analitycznych i raportowych. Na przykład, jeśli młode bydło przechodzi z grupy cieląt do grupy jałówek, taka zmiana powinna zostać odpowiednio udokumentowana jako przeklasowanie. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące hodowli zwierząt, podkreślają znaczenie dokładnych zapisów w tabelach obrotu stada, aby umożliwić przejrzystość i kontrolę w hodowli. Ponadto, przeklasowanie wpływa na zarządzanie wydajnością zwierząt, ich zdrowiem oraz na realizację celów hodowlanych, co czyni tę procedurę niezwykle istotną.

Pytanie 4

Jakie działania należy podjąć w przypadku ukąszenia psa przez węża?

A. założeniu opaski uciskowej powyżej miejsca ukąszenia i przykładaniu zimnych okładów

B. założeniu opaski uciskowej poniżej miejsca ukąszenia i przykładaniu zimnych okładów

C. założeniu opaski uciskowej poniżej miejsca ukąszenia i przykładaniu ciepłych okładów

D. założeniu opaski uciskowej powyżej miejsca ukąszenia i przykładaniu ciepłych okładów

Założenie opaski uciskowej powyżej miejsca ukąszenia oraz przykładanie zimnych okładów to sprawdzona procedura w przypadku ukąszenia przez węża. Opaska uciskowa ma na celu ograniczenie krążenia krwi w obszarze ukąszenia, co może spowolnić rozprzestrzenianie się toksyn w organizmie. Zimne okłady pomagają w redukcji obrzęku oraz bólu, co jest szczególnie istotne w sytuacji stresowej. Przykładanie zimnych kompresów powinno być krótkotrwałe, aby nie doprowadzić do odmrożeń, a także należy pamiętać, aby nie stosować zbyt mocnego ucisku, aby nie zablokować przepływu krwi całkowicie. W sytuacjach zagrożenia życia, takich jak ukąszenie węża, kluczowe jest jak najszybsze dostarczenie poszkodowanego do szpitala, gdzie lekarze mogą podjąć dalsze kroki, w tym podanie surowicy przeciwwężowej. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się medycyną ratunkową, odpowiednie postępowanie może zdecydować o dalszym przebiegu leczenia.

Pytanie 5

Selekcja zwierząt do hodowli, które posiadają pożądane cechy, przeprowadzona na podstawie oceny ich wartości użytkowej, to

A. brakowanie

B. eksterier

C. heterozja

D. selekcja

Selekcja to proces, który polega na wybieraniu osobników do rozrodu, które wykazują pożądane cechy w obrębie danej rasy lub gatunku. W kontekście hodowli zwierząt, selekcja opiera się na ocenie wartości użytkowej, co oznacza, że hodowcy podejmują decyzje na podstawie konkretnych kryteriów, takich jak wydajność produkcyjna, odporność na choroby, temperament czy cechy fizyczne. Dobrym przykładem jest hodowla bydła mlecznego, gdzie selekcjonuje się osobniki o wysokiej wydajności mlecznej, co ma na celu poprawę całej stada. W praktyce selekcja może przybierać różne formy, takie jak selekcja fenotypowa, genotypowa, czy molekularna, a jej celem jest maksymalizacja wartości genetycznej populacji. Standardy w hodowli zwierząt często zalecają stosowanie programów selekcyjnych, które uwzględniają zarówno aspekty genetyczne, jak i środowiskowe, aby zapewnić długoterminowy rozwój i zrównoważony postęp genetyczny.

Pytanie 6

Do pasz energetycznych zalicza się

A. mleko świeże

B. kiszonka z kukurydzy

C. siano łąkowe

D. śruta lniana

W kontekście żywienia zwierząt gospodarskich termin "pasze treściwe" odnosi się do pasz, które mają wysoką wartość energetyczną i białkową, a ich głównym celem jest wspieranie wzrostu i produkcji. Siano łąkowe, mimo że jest istotnym składnikiem diety zwierząt, kwalifikuje się jako pasza objętościowa, a nie treściwa. Zawiera głównie błonnik, który wspiera trawienie, ale nie dostarcza wystarczającej ilości energii i białka w porównaniu do pasz treściwych. Mleko świeże również nie zalicza się do pasz treściwych, ponieważ jest ono płynem, który ma inne zastosowanie w żywieniu, przede wszystkim jako źródło składników odżywczych dla młodych zwierząt. Kiszonka z kukurydzy, chociaż jest bardziej energetyczna niż siano, również nie jest klasyfikowana jako pasza treściwa, a raczej jako pasza objętościowa, która dostarcza energii, ale nie w wystarczających ilościach białka, które są kluczowe dla zdrowia i efektywności produkcyjnej zwierząt. Rozumienie klasyfikacji pasz jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnej diety i wydajności zwierząt, dlatego ważne jest, aby dokładnie różnicować pomiędzy różnymi typami pasz oraz ich właściwościami odżywczymi.

Pytanie 7

Jakie ma znaczenie witamina K w organizmach zwierzęcych?

A. wzrok

B. krzepliwość krwi

C. płodność

D. mineralizację kości

Witamina K jest bardzo ważna, jeśli chodzi o krzepliwość krwi. Bez niej organizm może mieć spore problemy, bo nie będzie mógł prawidłowo aktywować odpowiednich białek, które są niezbędne do krzepnięcia. Mówiąc prościej, jeśli nie ma wystarczającej ilości witaminy K, ryzyko krwawień wzrasta, a rany goją się wolniej. W medycynie weterynaryjnej na przykład, podawanie witaminy K jest kluczowe przy zatruciach rodentycydami, które potrafią zaburzać ten cykl. Oprócz tego, niektóre badania sugerują, że witamina K może mieć pozytywny wpływ na zdrowie kości, ale jej główna rola to właśnie wsparcie w krzepliwości. Dlatego ważne, aby zwierzęta miały w diecie źródła witaminy K, takie jak zielone warzywa liściaste czy dodatkowe suplementy. Niedobory mogą prowadzić do groźnych problemów zdrowotnych.

Pytanie 8

Najwięcej sutków występuje w gruczole mlekowym

A. owcy

B. kotków

C. świni

D. suk

Gruczoł mlekowy świni, znany również jako gruczoł sutkowy, charakteryzuje się największą liczbą sutków spośród wszystkich wymienionych gatunków. Świnie zazwyczaj mają od 10 do 14 sutków, co jest istotne z perspektywy hodowli, gdyż większa liczba sutków może zwiększać potencjał produkcji mleka. Przykładowo, u ras takich jak świnie rasy Landrace, hodowcy zwracają uwagę na liczbę sutków, ponieważ ma to bezpośrednie przełożenie na efektywność laktacji oraz wychowu prosiąt. Zgodnie z praktykami w hodowli zwierząt, zapewnienie odpowiedniej liczby sutków może wpłynąć na zdrowie i rozwój młodych, co jest kluczowe dla optymalizacji produkcji. Ponadto, wiedza o morfologii zwierząt hodowlanych jest ważna przy podejmowaniu decyzji o selekcji reproduktorów, co z kolei może wpłynąć na rentowność gospodarstwa. W związku z tym, właściwe zrozumienie anatomii gruczołu mlekowego i jego funkcji jest niezbędne w pracach związanych z zootechniką.

Pytanie 9

Eliminacja zwierząt z populacji bez ingerencji człowieka nazywana jest selekcją

A. naturalną

B. masową

C. sztuczną

D. rodzinną

Selekcja naturalna to proces, który zachodzi w przyrodzie, polegający na eliminacji osobników mniej przystosowanych do danego środowiska. W wyniku tego procesu, osobniki najlepiej przystosowane mają większą szansę na przeżycie i rozmnażanie się, co prowadzi do przekazywania korzystnych cech genetycznych potomstwu. Selekcja naturalna jest kluczowym mechanizmem ewolucji, który pozwala na adaptację gatunków do zmieniających się warunków środowiskowych. Przykładem mogą być populacje zwierząt w zmieniającym się klimacie, gdzie osobniki lepiej przystosowane do nowych warunków mają przewagę. Zrozumienie selekcji naturalnej jest fundamentalne dla biologów, ekologów oraz specjalistów zajmujących się ochroną przyrody, ponieważ pozwala na lepsze przewidywanie skutków zmian w ekosystemach oraz skuteczniejsze prowadzenie działań ochronnych. Standardy ochrony przyrody zalecają uwzględnianie procesów naturalnych w zarządzaniu populacjami, co potwierdza znaczenie selekcji naturalnej w biologii i ekologii.

Pytanie 10

Opis przedstawia rasę

Ciężki koń zimnokrwisty. Umaszczenie siwe i kare. Delikatna głowa. Prosty profil nosa. Długa, mocna szyja. Szeroka, głęboka klatka piersiowa. Krótki, prosty, grzbiet. Długi, lekko opadający, rozłupany zad. Mocne,

A. konik polski.

B. perszeron.

C. małopolską.

D. huculską.

Wybór odpowiedzi huculskiej, małopolskiej lub konika polskiego bazuje na błędnym zrozumieniu przedmiotowych cech ras koni. Huculskie konie charakteryzują się przede wszystkim swoją niewielką wysokością oraz zdolnością do przetrwania w trudnych warunkach górskich. Są to konie małej budowy, z typowym dla rasy umaszczeniem skarogniadym, co jest sprzeczne z opisem perszerona. Małopolski koń, z kolei, to rasa o bardziej eleganckiej sylwetce, znana z dobrego użytku pod siodłem oraz w zaprzęgu, ale nie ma tych samych cech morfologicznych co perszeron. Konik polski, znany z niewielkich rozmiarów i odporności, również nie pasuje do opisu konia ciężkiego, jakim jest perszeron. Typowym błędem w myśleniu podczas wyboru niewłaściwej odpowiedzi jest pomijanie kluczowych cech morfologicznych, które definiują rasy koni. Zrozumienie różnic między tymi rasami oraz ich zastosowaniem w praktyce jest kluczowe do dokonania właściwego wyboru. Dlatego istotne jest, aby zwracać uwagę na specyficzne cechy i przeznaczenie ras koni, co może znacznie wpłynąć na ich skuteczność w różnych działaniach oraz ich zdrowie.

Pytanie 11

Co to jest produkt uboczny uzyskany podczas ekstrakcji oleju z nasion roślin oleistych, który znajduje zastosowanie w karmieniu zwierząt?

A. wywar

B. młóto

C. otręby

D. makuchy

Makuchy to produkt uboczny, który powstaje w procesie tłoczenia oleju z nasion roślin oleistych, takich jak soja, rzepak czy słonecznik. Po wyciśnięciu oleju pozostają resztki nasion, które stanowią makuchy. Są one bogate w białko i błonnik, co czyni je wartościowym składnikiem pasz dla zwierząt, zwłaszcza dla bydła i drobiu. Wprowadzanie makuchów do diety zwierząt ma na celu zwiększenie wartości odżywczej paszy oraz poprawienie jej struktury. Dobre praktyki w żywieniu zwierząt zalecają stosowanie makuchów, jednak ważne jest, aby ich ilość była dostosowana do potrzeb żywieniowych danego gatunku i kategorii zwierząt. Warto również zwrócić uwagę na jakość makuchów, aby uniknąć spożycia pestycydów czy mykotoksyn. W kontekście standardów, makuchy powinny być zbadane pod kątem wartości odżywczej i bezpieczeństwa, co jest kluczowe dla zapewnienia zdrowia zwierząt oraz efektywności produkcji zwierzęcej.

Pytanie 12

W pokarmie dla zwierząt, ilość włókna surowego powinna być ograniczana dla

A. bydła

B. świń

C. koni

D. owiec

Włókno surowe to taki ważny składnik w paszy dla świń. Mimo to, za dużo go może zrobić niezłe zamieszanie ze zdrowiem tych zwierząt. Ponieważ świnie są monogastrykami, to nie mają aż takiej zdolności do trawienia celulozy i ligniny, co sprawia, że kiedy jest za dużo włókna, ich wydajność może spadać. Żeby świnie dobrze rosły i się rozwijały, potrzebują zbilansowanej diety. Włókno surowe powinno być w takiej ilości, żeby wspierać zdrowie jelit i trawienie. Dobrze jest dodawać do paszy składniki jak śruta sojowa czy zboża, bo to poprawia przyswajalność pokarmu. Na przykład w hodowli świń rzeźnych mówi się, że włókno surowe nie powinno przekraczać 5-6% w diecie, aby lepiej przekształcać paszę i zapewnić wyższe wyniki. To podejście jest zgodne z normami w branży i tym, co mówią eksperci od żywienia zwierząt.

Pytanie 13

Opisane w tabeli objawy sygnalizują u psa

postawa – sztywne łapy, lekko pochylony do przodu, grzbiet zjeżony.

głowa – czoło lekko zmarszczone, nos zmarszczony, oczy zmrużone lub patrzy wyzywająco.

uszy – pochylone ku przodowi.

pysk – otwarty, wargi podciągnięte, ukazuje zęby, nierzadko także i dziąsła.

ogon – odchodzi prosto od ciała, nastroszony, napręzony, zjeżony.

A. zadowolenie.

B. agresję.

C. podporządkowanie.

D. ospałość.

Opisana odpowiedź jako agresja jest rzeczywiście poprawna. Objawy wskazane w tabeli, takie jak sztywne łapy, lekko pochylony do przodu grzbiet, zjeżony ogon, pisk otwarty z uniesionymi wargami oraz pokazywanie zębów, są klasycznymi sygnałami, które jasno wskazują na stan lęku lub gotowości do ataku u psa. Zrozumienie tych objawów jest kluczowe w pracy z psami, szczególnie w kontekście behawioralnym, gdzie identyfikacja niepokojących zachowań pozwala na szybką interwencję. W takich sytuacjach warto zastosować techniki wzmacniania pozytywnego, aby zredukować stres zwierzęcia oraz uczyć je odpowiednich reakcji na bodźce zewnętrzne. W praktyce, badanie sygnałów ciała psa i ich interpretacja są fundamentalne dla zapewnienia bezpieczeństwa zarówno dla zwierzęcia, jak i dla ludzi oraz innych zwierząt wokół. Właściwe rozpoznanie agresji i zastosowanie odpowiednich metod szkoleniowych może prowadzić do znacznej poprawy w zachowaniu psa oraz lepszej harmonii w otoczeniu.

Pytanie 14

Aby zwiększyć jakość wołowiny pozyskiwanej z stad krów mlecznych, przeprowadza się krzyżowanie między tymi krowami a buhajami ras mięsnych. W tym procesie wykorzystuje się buhaja rasy

A. Hereford

B. Ayrshire

C. Jersey

D. Angler

Wybór buhaja rasy Hereford do krzyżowania z krów mlecznych jest uzasadniony ze względu na jego korzystne cechy jakościowe mięsa. Hereford to rasa, która charakteryzuje się dużą wydajnością mięsną oraz doskonałą jakością wołowiny. Krzyżowanie krów mlecznych z buhajami rasy Hereford prowadzi do poprawy cech jakościowych uzyskiwanego mięsa, w tym jego marmurkowatości i smaku, co jest szczególnie cenione na rynku. Rasa ta jest znana z wysokiej wydajności przyrostów masy ciała oraz dobrego wykorzystania paszy, co czyni ją idealnym partnerem w procesie krzyżowania. Przykładowo, w praktyce hodowlanej krzyżowanie krów rasy Holsztyńskiej z buhajami Hereford prowadzi do uzyskania cieląt, które łączą w sobie cechy mleczności matki oraz doskonałe cechy mięsne ojca. Tego rodzaju praktyki są zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju w hodowli bydła oraz przyczyniają się do zwiększenia opłacalności produkcji wołowiny w gospodarstwach rolnych.

Pytanie 15

Najlepszymi kozami do pozyskiwania mleka są osobniki rasy

A. saaneńskiej

B. angorskiej

C. anglonubijskiej

D. burskiej

Kozy rasy saaneńskiej są uznawane za jedne z najlepszych producentów mleka na świecie. Charakteryzują się one wysoką wydajnością mleczną, osiągając średnio od 800 do 1000 litrów mleka rocznie od jednej kozy. Mleko tych zwierząt ma doskonałe właściwości odżywcze i jest cenione za wysoką zawartość tłuszczu oraz białka. W hodowli komercyjnej, saaneńskie kozy często stosowane są w produkcji serów i innych przetworów mlecznych, gdzie ich mleko stanowi doskonałą bazę. Dodatkowo, saaneńskie kozy są znane ze swojego spokojnego temperamentu, co ułatwia pracę z nimi w gospodarstwie. Warto również podkreślić, że dobre praktyki w hodowli kozy tej rasy obejmują zapewnienie odpowiednich warunków życia, takich jak odpowiednia dieta, dostęp do świeżej wody oraz przestrzeni do poruszania się, co dodatkowo wpływa na jakość oraz ilość produkowanego mleka.

Pytanie 16

Na prawidłowy rozwój młodego organizmu oraz odpowiednią strukturę kości ma wpływ witamina

A. C

B. D

C. K

D. E

Witamina D jest mega ważna dla młodych ludzi, ponieważ wspiera wzrost i budowę kości. Dzięki niej, organizm może lepiej przyswajać wapń i fosfor z pożywienia, co jest kluczowe, żeby kości były mocne. Jak brakuje tej witaminy, to może to prowadzić do problemów, jak na przykład krzywica, co jest szczególnie niebezpieczne w dzieciństwie. Dzieci, które mają odpowiednią ilość witaminy D, łatwiej osiągają dobrą gęstość kości, co przydaje się nie tylko podczas wzrostu, ale także później w życiu. Warto jeść tłuste ryby, jak łosoś, a także korzystać z nabiału wzbogaconego w tę witaminę. Oczywiście, słońce też pomaga, bo skóra produkuje witaminę D pod wpływem promieni. Wiele krajów zaleca suplementację tej witaminy, zwłaszcza zimą, kiedy słońca jest mało. Dlatego trzeba pilnować poziomu witaminy D, żeby uniknąć różnych problemów z kośćmi w przyszłości.

Pytanie 17

Prawidłowe warunki rozmrażania słomki z nasieniem buhaja to

Odpowiedź	Temperatura wody [°C]	Czas rozmrażania [sekunda]
A.	15÷17	20
B.	25÷27	30
C.	35÷37	40
D.	45÷47	60

A. D.

B. C.

C. A.

D. B.

Odpowiedź C jest prawidłowa, ponieważ prawidłowe warunki rozmrażania słomki z nasieniem buhaja są kluczowe dla utrzymania wysokiej jakości nasienia, co bezpośrednio wpływa na skuteczność inseminacji. Temperatura wody w zakresie 35-37°C jest optymalna, ponieważ zbyt niska temperatura może prowadzić do niepełnego rozmrożenia komórek, a zbyt wysoka może je uszkodzić. Czas rozmrażania wynoszący 40 sekund to standard stosowany w praktyce, który pozwala na osiągnięcie najlepszego rezultatu. W przypadku nieprzestrzegania tych warunków, nasienie może stracić swoją zdolność do zapłodnienia, co z kolei wpływa na wyniki hodowlane. Warto również zaznaczyć, że przy rozmrażaniu nasienia zaleca się korzystanie z wody o stabilnej temperaturze, a nie z gorącego źródła, co może prowadzić do nagłych zmian temperatury i negatywnie wpływać na jakość nasienia. Dobrze przeprowadzony proces rozmrażania to kluczowy element w inseminacji buhajów, który wymaga uwagi i precyzji.

Pytanie 18

W żywieniu klaczy w trakcie laktacji używana jest mieszanka mineralna w ilości 200 g/szt./dzień. Ile dni wystarczy 15 kg opakowanie tej mieszanki mineralnej dla 5 klaczy przy tej samej dziennej dawce?

A. Na 30 dni

B. Na 25 dni

C. Na 20 dni

D. Na 15 dni

Odpowiedź "Na 15 dni" jest prawidłowa, ponieważ obliczenia związane z dawkowaniem mieszanki mineralnej dla klaczy w laktacji opierają się na prostych zasadach matematycznych. Klacze wymagają 200 g mieszanki mineralnej dziennie. Dla 5 klaczy dzienna dawka wynosi więc 5 klaczy x 200 g = 1000 g, co odpowiada 1 kg. Posiadając 15 kg mieszanki mineralnej, możemy obliczyć, na ile dni wystarczy ta ilość, dzieląc całkowitą ilość mieszanki przez dzienną dawkę: 15 kg / 1 kg/dzień = 15 dni. Warto pamiętać, że odpowiednie żywienie klaczy w okresie laktacji jest kluczowe dla zdrowia zarówno matki, jak i źrebaka, dlatego regularne monitorowanie spożycia suplementów mineralnych jest niezbędne. Utrzymanie zdrowej diety, bogatej w minerały, wspiera produkcję mleka oraz ogólny stan zdrowia klaczy. Standardy żywienia zwierząt gospodarskich, takie jak te opracowane przez amerykański Narodowy Komitet ds. Żywienia Zwierząt Gospodarskich, podkreślają znaczenie odpowiedniego bilansu składników odżywczych w diecie, co ma istotny wpływ na wydajność hodowli.

Pytanie 19

W rzepaku największa zawartość witaminy E występuje

A. w łodygach

B. w korzeniach

C. w liściach

D. w nasionach

Odpowiedzi sugerujące obecność witaminy E w łodygach, liściach czy korzeniach rzepaku nie są poprawne, gdyż witamina E w rzepaku koncentruje się głównie w nasionach. Łodygi rzepaku mają zastosowanie w paszach, ale nie są znane z wysokiej zawartości witamin, w tym witaminy E. Mogą one dostarczać błonnika, ale ich wartość odżywcza w kontekście witamin jest ograniczona. Liście rzepaku, chociaż zawierają pewne składniki odżywcze, takie jak witaminy A i K, również nie są znaczącym źródłem witaminy E. W przypadku korzeni, najczęściej ich rola ogranicza się do absorpcji wody i składników mineralnych z gleby, a nie do magazynowania witamin. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie części rośliny są równie bogate w składniki odżywcze; w rzeczywistości, to nasiona rzepaku są tym elementem, który dostarcza najwięcej witaminy E. Aby poprawić zrozumienie tematu, warto zwrócić uwagę na rolę poszczególnych części roślin w ich ogólnej wartości odżywczej oraz znać sposoby, w jakie można efektywnie wykorzystać nasiona rzepaku w diecie, co podkreśla znaczenie edukacji żywieniowej.

Pytanie 20

Przy wykonaniu trokarowania krowy z ostrym wzdęciem żwacza, jaki obszar należy przebić?

A. lewego dołu głodowego

B. prawego dołu głodowego

C. linii białej

D. linii grzbietu

Odpowiedzi, które wskazują na linię białą oraz prawy lub lewy dół głodowy, w kontekście ostrego wzdęcia żwacza, są błędne z kilku powodów. Przede wszystkim, linia biała to obszar anatomiczny, który nie jest odpowiedni do przeprowadzenia zabiegu trokarowania, ponieważ nie znajduje się w pobliżu żwacza i nie umożliwia efektywnego odprowadzenia gazów. Przebicie w tym miejscu może prowadzić do uszkodzenia innych struktur ciała, co stwarza dodatkowe ryzyko dla zdrowia zwierzęcia. Z kolei prawy dół głodowy, choć może wydawać się logicznym wyborem, jest obszarem, w którym ryzyko perforacji innych narządów wewnętrznych jest znaczne. Dodatkowo, gaz nagromadzony w żwaczu nie znajduje się w tej okolicy, co czyni ten wybór niewłaściwym. W przypadku lewego dołu głodowego, jego anatomia sprawia, że jest to najskuteczniejsze miejsce do interwencji. Niewłaściwe wybory mogą prowadzić do poważnych powikłań, w tym do zapalenia otrzewnej, co podkreśla znaczenie znajomości anatomii i fizjologii zwierząt. Wyciąganie błędnych wniosków najczęściej wynika z braku zrozumienia specyfiki zabiegu oraz anatomii krowy, co może prowadzić do nieefektywnych i niebezpiecznych praktyk weterynaryjnych.

Pytanie 21

Jakie rasy bydła należą do typu mlecznego?

A. charolaise oraz angler

B. jersey i ayrshire

C. polska czerwona oraz limousine

D. holsztyńsko-fryzyjska i hereford

Odpowiedź 'jersey i ayrshire' jest właściwa, ponieważ obie rasy bydła są typowymi przedstawicielami użytkowego typu mlecznego. Bydło rasy jersey charakteryzuje się wysoką wydajnością mleczną oraz dużą zawartością tłuszczu i białka w mleku, co czyni je idealnym wyborem dla producentów mleka nastawionych na jakość. Z kolei bydło ayrshire jest znane z dobrej adaptacji do różnych warunków środowiskowych oraz wysokiej odporności na choroby. Obie rasy są wykorzystywane w intensywnych systemach produkcji mleka, co potwierdza ich znaczenie w branży. W praktyce hodowcy często decydują się na krzyżowanie tych ras z innymi, aby uzyskać potomstwo o pożądanych cechach, takich jak zwiększona wydajność mleczna czy lepsza jakość surowca. W kontekście branżowych norm, rasy mleczne są klasyfikowane na podstawie wydajności mlecznej, co potwierdza znaczenie jersey i ayrshire jako kluczowych graczy w produkcji mleka na rynku.

Pytanie 22

Zastosowanie nasienia samca tej samej rasy do unasiennienia samicy stanowi przykład

A. kopulacji

B. bastardyzacji

C. kojarzenia

D. krzyżowania

Kojarzenie to proces, w którym dochodzi do zapłodnienia samicy przez samca tej samej rasy, co ma kluczowe znaczenie w hodowli zwierząt. Użycie nasienia od samca tej samej rasy zapewnia, że potomstwo będzie miało charakterystyki zgodne z określonymi standardami rasowymi. W praktyce, kojarzenie jest szeroko stosowane w hodowli zwierząt, aby utrzymać pożądane cechy genetyczne oraz podnieść jakość stada. Przykłady zastosowania kojarzenia obejmują programy hodowlane w rolnictwie, które skupiają się na poprawie wydajności mlecznej bydła, wzrostu tuszy u trzody chlewnej oraz zwiększeniu odporności na choroby. W standardach hodowlanych, kojarzenie powinno być przeprowadzane zgodnie z zasadami genetyki, aby uniknąć degeneracji genotypu i fenotypu zwierząt. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują przeprowadzanie analizy pokrewieństwa, co pozwala na lepsze planowanie kojarzeń i unikanie problemów związanych z inbreedingiem.

Pytanie 23

Pierwsza pomoc, jaką rolnik powinien udzielić psu po użądleniu przez pszczołę, polega na wyjęciu żądła

A. i nałożeniu zimnego okładu

B. i delikatnym wymasowaniu obszaru użądlenia

C. i przygotowaniu ciepłego okładu z octu lub kwasku cytrynowego

D. i nalaniu na miejsce użądlenia strumienia ciepłej wody

Podejście polegające na rozmasowaniu miejsca użądlenia jest niewłaściwe, ponieważ masaż może prowadzić do dalszego uwalniania toksycznych substancji, które zostały wprowadzone do organizmu przez żądło. Działanie to może spotęgować ból oraz opuchliznę, co jest sprzeczne z zasadami pierwszej pomocy. Zastosowanie ciepłego okładu z octu lub kwasku cytrynowego nie jest rekomendowane, gdyż ciepło zwiększa przepływ krwi do obszaru użądlenia, co może pogorszyć stan zapalny i prowadzić do większego dyskomfortu. Ponadto, kwas zawarty w tych substancjach może podrażnić skórę już uszkodzoną użądleniem. Polanie miejsca użądlenia strumieniem ciepłej wody również nie jest odpowiednią metodą. Ciepła woda może przyczynić się do rozprzestrzenienia się toksyn i spowodować nasilenie objawów. Prawidłowe podejście do pierwszej pomocy w przypadku użądlenia przez pszczołę opiera się na zasadzie minimalizacji reakcji organizmu na toksyny, a nie na ich dalszym wprowadzaniu do organizmu. Stosowanie zimnych okładów jest skuteczną metodą, która pomaga w łagodzeniu obrzęku i bólu, co jest kluczowe w pierwszej pomocy.

Pytanie 24

Schemat genetycznego ulepszania populacji zwierząt to

A. program hodowlany

B. ulepszanie genetyczne

C. postęp w hodowli

D. selekcja

Zrozumienie podstaw genetyki w kontekście hodowli zwierząt jest kluczowe dla skutecznego doskonalenia populacji. Wybór opcji takich jak postęp hodowlany, doskonalenie genetyczne czy selekcja może prowadzić do mylnych wniosków. Postęp hodowlany jest terminem ogólnym odnoszącym się do wszelkich działań mających na celu poprawę cech zwierząt, ale nie wskazuje na konkretny, systematyczny proces, jakim jest program hodowlany. Z kolei doskonalenie genetyczne to koncepcja, która nie uwzględnia specyfiki działania, jakie podejmowane są w ramach formalnych programów hodowlanych. Selekcja skupia się głównie na wyborze najlepszych osobników do dalszego rozmnażania, ale sama w sobie nie definiuje całościowego podejścia do hodowli. Przyjęcie tych terminów jako synonimów programu hodowlanego może prowadzić do nieporozumień, ponieważ nie oddają one złożoności i struktury procesu, jakim jest program hodowlany. W praktyce skuteczny program hodowlany łączy te elementy w spójną całość, mając na celu nie tylko wybór najlepszych osobników, ale także ich odpowiednie krzyżowanie oraz monitorowanie efektów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Ignorowanie tej struktury może skutkować nieefektywnymi lub wręcz szkodliwymi decyzjami hodowlanymi, które nie przyniosą oczekiwanych rezultatów.

Pytanie 25

W intensywnym chowie stosuje się przycinanie dziobów.

A. kur.

B. gęsi.

C. kaczek.

D. perliczek.

Gęsi, perliczki i kaczki, pomimo że mogą być hodowane w różnych systemach chowu, nie są przedmiotem praktyki przycinania dziobów w takim samym zakresie jak kury. Gęsi w naturalnym środowisku mają silnie rozwinięte umiejętności żerowania, a ich dzioby są przystosowane do skutecznego zbierania pokarmu. Przycinanie dziobów gęsi mogłoby znacznie ograniczyć ich zdolność do prawidłowego odżywiania się, co w dłuższej perspektywie mogłoby prowadzić do problemów zdrowotnych oraz obniżenia dobrostanu zwierząt. Z kolei perliczki, które również są nieco mniej agresywne w porównaniu do kur, zwykle nie wymagają przycinania dziobów, ponieważ ich zachowania społeczne są mniej skomplikowane, co ogranicza ryzyko kanibalizmu. Kaczki, będące ptakami wodnymi, z reguły mają inne struktury ułatwiające żerowanie w wodzie, a ich dzioby są bardziej przystosowane do zbierania pokarmu z wody. Praktyka przycinania dziobów tych gatunków jest rzadkością i nie jest zalecana, ponieważ może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych i zaszkodzić naturalnym instynktom zwierząt. Z tego względu, stosowanie zabiegu przycinania dziobów powinno być zawsze starannie przemyślane i oparte na rzetelnych podstawach teoretycznych oraz praktycznych, z uwzględnieniem specyfiki danego gatunku.

Pytanie 26

Żołądek jednokomorowy jest elementem układu pokarmowego

A. konia oraz świni

B. krowy oraz owcy

C. królika oraz kozy

D. kota oraz psa

Żołądek jednokomorowy nie występuje w przypadku krowy i owcy, ponieważ oba te gatunki mają żołądki o bardziej złożonej budowie, składające się z czterech komór. Taki typ żołądka, zwany żołądkiem przeżuwaczy, jest charakterystyczny dla zwierząt roślinożernych, które muszą przetwarzać trudne do strawienia materiały roślinne. Wymaga to odpowiedniego rozdzielenia procesu trawienia na kilka etapów, co poprawia efektywność wykorzystania pożywienia. Niezrozumienie, że krowy i owce są przeżuwaczami, prowadzi do błędnych wniosków na temat ich układu pokarmowego oraz sposobu, w jaki trawią pokarm. Podobnie niepoprawne jest przypisanie żołądka jednokomorowego do kota i psa, które są zwierzętami mięsożernymi, ale ich budowa układu pokarmowego również różni się od struktury typowej dla koni i świń. Koty i psy mają żołądki jednokomorowe, ale ich dieta oraz sposób trawienia są dostosowane do innego rodzaju pokarmu. Kluczowe jest zrozumienie, że rodzaj żołądka ma bezpośredni wpływ na dietę i strategię żywieniową tych zwierząt. Błędy w interpretacji tego zagadnienia mogą prowadzić do niewłaściwego żywienia, co z kolei wpływa na zdrowie i samopoczucie zwierząt.

Pytanie 27

Zwierzęta wymagają najwyższego poziomu oświetlenia w pomieszczeniach

A. opasane

B. rozrodcze

C. rosnące

D. chorujące

Odpowiedź "rosnące" to strzał w dziesiątkę! Zwierzęta w fazie wzrostu naprawdę potrzebują sporo światła, żeby prawidłowo się rozwijać. Dobre oświetlenie pomaga im w procesach metabolicznych i podkręca apetyt, co jest mega ważne dla ich zdrowia i wzrostu. Na przykład w hodowli drobiu są konkretne normy dotyczące natężenia światła, które mają na celu zapewnienie młodym ptakom jak najlepszych warunków, by rosły zdrowo i wydajnie. Zresztą, jak się spojrzy na rośliny, to też młode siewki muszą mieć odpowiednie światło, żeby efektywnie fotosyntezować. Także, zapewnienie dobrego oświetlenia dla rosnących zwierząt to klucz do ich zdrowia i dobrych wyników w hodowli.

Pytanie 28

Witamina, która bierze udział w procesie tworzenia krwi i zapobiega anemii u zwierząt, to witamina

A. E

B. H

C. B12

D. D

Witamina B12, którą często nazywa się kobalaminą, jest super ważna w naszym organizmie. Odgrywa kluczową rolę w produkcji krwi, a jak jej brakuje, to może nas doprowadzić do anemii. Jest niezbędna do tworzenia DNA i produkcji czerwonych krwinek, więc naprawdę warto zwracać na nią uwagę. Zwykle dostajemy ją z jedzenia, szczególnie z mięs, ryb, jajek i nabiału. Dlatego wegetarianie mogą potrzebować dodatkowych suplementów, bo nie dostają jej na talerzu tak jak inni. Jeśli chodzi o zdrowie, to witamina B12 pomaga zapobiegać anemii megaloblastycznej, gdzie czerwone krwinki są za duże i nienormalne. No i jeśli masz zwierzęta, ważne jest, żeby monitorować ich dietę, żeby nie miały problemów ze zdrowiem z powodu niedoboru tej witaminy.

Pytanie 29

Właściciel samicy otrzymuje dokument potwierdzający przeprowadzenie zabiegu sztucznego unasiennienia w postaci

A. dowolnej kopii

B. oryginału

C. I kopii

D. II kopii

Wybór odpowiedzi innej niż oryginał wskazuje na nieporozumienie w zakresie wymagań dotyczących dokumentacji związanej z zabiegiem sztucznego unasienniania. Odpowiedzi takie jak I kopii czy dowolnej kopii wprowadzają w błąd, sugerując, że wystarczy mieć jedynie kopię dokumentu, aby spełnić wymagania prawne. Praktyka pokazuje, że oryginał ma fundamentalne znaczenie, ponieważ kopie mogą być łatwo podrobione lub zmienione, co stwarza ryzyko dla zarówno hodowcy, jak i dla organów regulacyjnych. Przyjmuje się, że jedynie oryginał jest akceptowany przez instytucje odpowiedzialne za kontrolę jakości i bezpieczeństwa w hodowli zwierząt, a także jest wymagany w przypadku ewentualnych sporów dotyczących jakości genetycznej i zdrowotnej. Właściciele samic powinni być świadomi, że posiadanie jedynie kopii dokumentacji może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, gdyż nie zapewnia to pełnej transparentności i wiarygodności stosowanych praktyk w zakresie hodowli. Przykładem może być sytuacja, w której hodowca jest zobowiązany do przedstawienia dokumentacji w trakcie inspekcji, gdzie brak oryginału może skutkować nałożeniem sankcji lub utratą zezwoleń na prowadzenie działalności hodowlanej. Dlatego kluczowym jest, aby każdy hodowca miał pełną kontrolę nad oryginałami dokumentów potwierdzających wykonane zabiegi, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 30

Ile maksymalnie samic, każda z dwoma jagniętami ssącymi, może być wspólnie utrzymywanych w zagrodzie o powierzchni 30 m²?

"W myśl normy, minimalna powierzchnia dla owiec utrzymywanych grupowo, przypadająca na jedną sztukę, powinna wynosić dla samic z jagniętami – przynajmniej 1,5 m², a ponadto co najmniej 0,5 m² dla każdego jagnięcia ssącego."

A. 16 sztuk

B. 14 sztuk

C. 12 sztuk

D. 10 sztuk

Odpowiedź 12 sztuk jest poprawna, ponieważ aby obliczyć maksymalną liczbę matek z jagniętami, należy uwzględnić wymogi dotyczące powierzchni na jedną owcę oraz jagnięta. Zgodnie z normą, dla każdej matki wymagana jest powierzchnia 1,5 m², a dla każdego jagnięcia ssącego dodatkowe 0,5 m². W przypadku dwóch jagnięt, całkowita powierzchnia potrzebna na jedną matkę wynosi: 1,5 m² (matka) + 0,5 m² * 2 (jagnięta) = 2,5 m². W zagrodzie o powierzchni 30 m² możemy zatem obliczyć maksymalną liczbę matek, dzieląc całkowitą powierzchnię przez powierzchnię przypadającą na jedną matkę z jagniętami: 30 m² / 2,5 m² = 12. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w zarządzaniu hodowlą owiec, aby zapewnić odpowiednie warunki do ich dobrostanu oraz efektywności produkcji mleka i mięsa. Zastosowanie tych standardów wpływa na zdrowie zwierząt i jakość uzyskiwanych produktów.

Pytanie 31

Ile kilogramów preparatu zakwaszającego należy użyć do sporządzenia 500 kg mieszanki pełnoporcjowej dla warchlaków?

Preparat zakwaszający
Dawkowanie na 1 tonę paszy:
- prosięta, warchlaki: 2 kg
- lochy, tuczniki, knury: 1,5 kg

A. 3,0 kg

B. 0,5 kg

C. 1,0 kg

D. 5,0 kg

Aby ustalić, ile kilogramów preparatu zakwaszającego należy użyć do sporządzenia 500 kg mieszanki pełnoporcjowej dla warchlaków, kluczowe jest zrozumienie, jak przeliczyć dawkowanie preparatu z jednostki 1 tony na 500 kg. Standardowe dawkowanie zakwaszającego preparatu wynosi 2 kg na tonę paszy, co odpowiada 1000 kg. Dlatego, aby obliczyć potrzebną ilość dla 500 kg, wystarczy podzielić 2 kg przez 2, co daje nam 1 kg preparatu. Stosowanie odpowiednich dawek zakwaszających ma na celu poprawę trawienia, wspieranie mikroflory jelitowej oraz redukcję patogenów w paszy. Warto pamiętać, że odpowiednie dawki są kluczowe dla zdrowia i wzrostu warchlaków, a ich zbyt mała ilość może prowadzić do niedoborów żywieniowych, natomiast zbyt duża może wywołać nadmierne zakwaszenie organizmu. W praktyce, stosowanie zakwaszających preparatów jest częścią nowoczesnych strategii żywieniowych, które mają na celu optymalizację produkcji zwierzęcej.

Pytanie 32

Jakim typem połączenia łączy się łopatka z tułowiem?

A. chrząstkozrostem

B. mięśniozrostem

C. kościozrostem

D. więzozrostem

Łopatka, czyli scapula, łączy się z tułowiem poprzez mięśniozrost, co oznacza, że jej przyczep do klatki piersiowej jest realizowany za pomocą mięśni, a nie przez połączenia kostne. Mięśniozrost zapewnia dużą ruchomość w obrębie kończyny górnej, umożliwiając wykonywanie złożonych ruchów, takich jak podnoszenie rąk, obracanie czy przeciąganie. Kluczowe mięśnie, takie jak mięsień czworoboczny oraz mięsień zębaty przedni, odgrywają istotną rolę w stabilizacji i ruchomości obręczy barkowej. Dobrze rozwinięta musculatura w tym obszarze jest niezbędna w wielu dyscyplinach sportowych oraz w codziennych czynnościach, takich jak podnoszenie ciężarów czy wykonywanie precyzyjnych ruchów. Zrozumienie tego połączenia i znaczenia mięśniozrostu jest istotne nie tylko dla specjalistów z zakresu anatomii i fizjoterapii, ale także dla trenerów i sportowców, którzy dążą do poprawy wydolności i uniknięcia kontuzji.

Pytanie 33

Kości w obrębie nadgarstka to kości

A. krótkie

B. długie

C. płaskie

D. długie łukowate

Pojęcie kości długich odnosi się do kości, które mają wyraźnie wydłużony kształt, jak na przykład kość udowa czy kość ramienna. Te kości pełnią kluczowe funkcje w ciele, takie jak wsparcie i przenoszenie ciężarów. W przypadku kości nadgarstka, mylenie ich z kościami długimi może prowadzić do nieprawidłowego zrozumienia ich anatomicznej struktury oraz funkcji w kontekście ruchu i stabilności. Również klasyfikacja kości jako długich, bez zrozumienia ich rzeczywistego kształtu, może prowadzić do dezinformacji w diagnostyce urazów czy schorzeń tych struktur. Kości płaskie, takie jak łopatka czy mostek, mają z kolei na celu ochronę narządów wewnętrznych oraz służą jako powierzchnie zaczepowe dla mięśni. Z kolei kości łukowate, o ile w ogóle są klasyfikowane w anatomii, nie odnoszą się do znanej terminologii anatomicznej. Zrozumienie klasyfikacji kości jest kluczowe w anatomii oraz medycynie, aby właściwie ocenić funkcje, które te struktury pełnią w organizmie. Błędy w myśleniu o kościach nadgarstka mogą prowadzić do niewłaściwej oceny ich roli w biomechanice ręki, co ma istotne znaczenie w kontekście rehabilitacji ruchowej oraz ortopedii.

Pytanie 34

Jeżeli ruję u krowy zauważono o godzinie 7:00, to kiedy należy ją unasiennić?

A. 16. tego samego dnia

B. 19. tego samego dnia

C. 14. następnego dnia

D. 10. następnego dnia

Odpowiedź 19. tego samego dnia jest prawidłowa, ponieważ umasienienie krowy powinno odbywać się w odpowiednim oknie czasowym, aby zwiększyć szanse na zapłodnienie. Krowy wchodzą w ruję średnio co 21 dni i są płodne przez około 12 do 18 godzin. Kluczowe jest, aby unasiennienie odbyło się w szczytowym okresie rui, co zazwyczaj ma miejsce od 12 do 16 godzin po zauważeniu pierwszych objawów. W przypadku, gdy ruję zauważono o godzinie 7 rano, najlepszym czasem na unasiennienie będzie późniejsza część dnia, co oznacza, że godzina 19 tego samego dnia jest idealna. Praktyka ta jest zgodna z zaleceniami weterynaryjnymi i hodowlanymi, które podkreślają znaczenie precyzyjnego harmonogramu unasiennienia w celu optymalizacji wskaźników płodności. Dobrą praktyką jest również prowadzenie dziennika obserwacji, co ułatwia monitorowanie cykli rujowych i planowanie następnych działań hodowlanych.

Pytanie 35

Co pokrywa kość od strony zewnętrznej?

A. okostna

B. materiał zbity

C. omięsna

D. materiał gąbczasty

Okostna, znana również jako periosteum, to cienka warstwa tkanki łącznej pokrywająca zewnętrzną powierzchnię kości. Jej główną funkcją jest ochrona kości oraz zapewnienie miejsca przyczepu dla mięśni i ścięgien. Okostna odgrywa również kluczową rolę w procesie regeneracji tkanki kostnej, ponieważ zawiera komórki osteoprogenitorowe, które mogą różnicować się w osteoblasty odpowiedzialne za tworzenie nowej kości. Na przykład, podczas leczenia złamań, okostna jest niezwykle ważna, ponieważ wspomaga proces gojenia, a komórki osteogenne mogą przyczynić się do odbudowy uszkodzonej tkanki. Ponadto okostna jest bogato ukrwiona, co sprzyja dostarczaniu substancji odżywczych do kości oraz odgrywa rolę w odczuwaniu bólu. W praktyce medycznej i ortopedycznej, zrozumienie funkcji okostnej ma kluczowe znaczenie w kontekście chirurgii ortopedycznej, gdzie często zachodzi potrzeba rekonstrukcji lub naprawy kości, a także w rehabilitacji pacjentów po urazach.

Pytanie 36

Jakie są rasy bydła mlecznego?

A. szkocka rasa wyżynna i jersey

B. duńska czerwona i salers

C. guernsey i angler

D. holsztyńsko-fryzyjska i galloway

Wybierając inne rasy, jak duńska czerwona czy salers, lepiej zwrócić uwagę na to, że nie są one uznawane za rasy mleczne. Duńska czerwona, chociaż to bydło, hoduje się głównie dla mięsa, a jej wydajność mleczna jest dość niska w porównaniu do guernsey i angler. Salers to fajna rasa, ale znana bardziej z mięsa niż z mleka. Szkocka rasa wyżynna i galloway też są głównie mięsne, więc nie nadają się do produkcji mleka. Często ludzie mylą rasy bydła, myśląc, że wszystkie mogą dawać mleko, co prowadzi do błędnych wniosków. Dlatego ważne jest, aby dobrze znać różnice między tymi rasami, bo każda ma swoje unikalne cechy, które są istotne w hodowli. Zrozumienie tych spraw to podstawa skutecznego zarządzania i dobrego rozwoju gospodarstwa.

Pytanie 37

Aby otrzymać roztwór o stężeniu około 2% środka dezynfekcyjnego, do 1 litra wody należy dodać 20 ml substancji X. Oblicz, jaką ilość ml środka X musisz dodać do 5 litrów wody, żeby uzyskać roztwór o stężeniu około 5%?

A. 100 ml

B. 200 ml

C. 150 ml

D. 250 ml

W przypadku obliczania stężenia roztworu dezynfekcyjnego, kluczowe jest zrozumienie, co oznaczają różne stężenia i jak one wpływają na efektywność działania środka. Jednym z typowych błędów jest mylenie proporcji i nieprawidłowe przeliczanie objętości środka X w stosunku do objętości wody. Na przykład, dodanie 150 ml lub 100 ml środka X do 5 litrów wody, by uzyskać 5% roztwór, jest nieprawidłowe, ponieważ obliczenia nie zgadzają się z zasadami chemii. Przy 5 litrach wody, aby osiągnąć stężenie 5%, potrzebujemy 250 ml środka X. Każde inne podejście prowadzi do niewłaściwego stężenia, co w praktyce może skutkować nieefektywnym dezynfekowaniem. Często zdarza się, że osoby nie stosują się do zasad proporcji, myśląc, że wystarczy po prostu zmniejszyć lub zwiększyć ilość dodawanego środka bez odpowiedniego przeliczenia. Kluczowe w tej kwestii jest zrozumienie, że stężenie jest proporcjonalne do ilości substancji rozpuszczonej w danej objętości roztworu, a nie tylko do objętości dodawanego środka. Dlatego też precyzyjne obliczenia są niezbędne, aby uniknąć nieefektywności i zapewnić bezpieczeństwo podczas stosowania środków chemicznych.

Pytanie 38

Aby uniknąć wystąpienia tężyczki pastwiskowej, zwierzęta powinny otrzymać

A. żelazo

B. karoten

C. magnez

D. wapń

Odpowiedzi związane z żelazem, wapniem i karotenem nie są adekwatne w kontekście zapobiegania tężyczce pastwiskowej, ponieważ nie adresują one bezpośrednio problemu niedoboru magnezu. Żelazo jest pierwiastkiem niezbędnym do produkcji hemoglobiny i transportu tlenu w organizmie, ale jego niedobór prowadzi do anemii, a nie do tężyczki. W przypadku wapnia, chociaż jest on również istotny dla funkcji mięśni i układu nerwowego, to nadmiar wapnia może prowadzić do potencjalnych zaburzeń równowagi mineralnej, co może pogorszyć sytuację w kontekście wystąpienia objawów klinicznych podobnych do tych w tężyczce pastwiskowej. Karoten, czyli prowitaminy A, jest niezbędny dla zdrowia zwierząt, ale jego rola skupia się na procesach wzrostu i rozwoju oraz na zdrowiu oczu, a nie na regulacji skurczów mięśniowych. Typowe błędy myślowe prowadzące do błędnych wniosków obejmują mylenie objawów niedoboru różnych minerałów i witamin oraz ich funkcji w organizmie. Właściwe rozumienie roli magnezu w diecie zwierząt hodowlanych jest kluczowe dla skutecznego zarządzania ich zdrowiem i prewencji chorób związanych z niedoborami mineralnymi.

Pytanie 39

Zjawisko, w którym oko przystosowuje się do widzenia obiektów znajdujących się na różnych odległościach, to

A. adaptacja

B. akomodacja

C. aklimatyzacja

D. adhezja

Aklimatyzacja, adaptacja, czy adhezja, choć mają swoje znaczenia w różnych kontekstach biologicznych i fizycznych, nie odnoszą się do zjawiska regulacji ostrości widzenia przez oko. Aklimatyzacja opisuje proces przystosowywania się organizmu do zmieniających się warunków środowiskowych, co jest typowe dla warunków klimatycznych. Adaptacja to bardziej ogólny termin, który może odnosić się do wielu procesów przystosowawczych, ale w kontekście wzroku dotyczy przede wszystkim zmieniającej się czułości na światło, a nie zmiany kształtu soczewki. Adhezja z kolei dotyczy zjawiska przylegania cząsteczek i nie ma bezpośredniego związku z procesami optycznymi w oku. Pomieszanie tych terminów z pojęciem akomodacji wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji oka i jego mechanizmów. Ważne jest, aby poprawnie zrozumieć każdy z tych terminów, aby uniknąć błędnych interpretacji i nieporozumień w naukach przyrodniczych oraz w praktyce klinicznej.

Pytanie 40

W gospodarstwach ulokowanych na OSN konieczne jest magazynowanie nawozów naturalnych przez czas nie krótszy niż

A. 3 miesiące

B. 6 miesięcy

C. 5 miesięcy

D. 4 miesiące

Odpowiedź na pytanie wskazująca na krótszy okres przechowywania nawozów naturalnych jest niezgodna z praktykami zalecanymi w zarządzaniu nawozami. W przypadku nawozów naturalnych, ich efektywność oraz wpływ na środowisko są ściśle związane z odpowiednim czasem przechowywania. Odpowiedzi sugerujące okresy 3, 4 lub 5 miesięcy ignorują fundamentalne zasady dotyczące stabilizacji i degradacji tych substancji. Przykładowo, przechowywanie nawozów przez zbyt krótki czas może prowadzić do ich szybkiego rozkładu i utraty wartości odżywczej, co w konsekwencji zmniejsza ich przydatność w nawożeniu roślin. Dodatkowo, krótszy czas przechowywania zwiększa ryzyko ich wypłukiwania oraz zanieczyszczenia gleb i wód gruntowych, co jest sprzeczne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Nieprzestrzeganie odpowiednich norm może prowadzić nie tylko do obniżenia jakości upraw, ale także do poważnych konsekwencji ekologicznych, takich jak eutrofizacja wód. Warto zwrócić uwagę, że praktyki te są zgodne z regulacjami na poziomie krajowym i unijnym, które kładą duży nacisk na ochronę środowiska i zrównoważone zarządzanie zasobami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej