Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 16:25
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 16:38

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Najnowszym trendem w dziedzinie nośników pamięci do profesjonalnych aparatów fotograficznych jest

A. wykorzystanie pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym

B. zapis bezpośrednio na dyski SSD za pomocą interfejsu PCIe

C. powrót do kart SD ze względu na ich niską cenę i powszechność

D. transmisja bezprzewodowa obrazów bezpośrednio do chmury

Wybór powrotu do kart SD ze względu na ich niską cenę i powszechność, a także pomysły na wykorzystanie pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym lub transmisję bezprzewodową obrazów do chmury, są nieaktualne w kontekście profesjonalnych zastosowań fotograficznych. Karty SD, mimo że są szeroko stosowane i tańsze, mają ograniczenia prędkości zapisu, które mogą być niewystarczające dla profesjonalistów pracujących z wysokiej jakości materiałem. W praktyce, przy pracy z plikami RAW, ich transfer może być zbyt wolny, co prowadzi do frustracji w trakcie sesji zdjęciowych. W przypadku pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym, choć teoretycznie mogłoby to poprawić prędkość, to w rzeczywistości takie rozwiązanie jest zbyt skomplikowane i kosztowne, aby stać się powszechne. Co więcej, pamięć RAM nie jest projektowana do długoterminowego przechowywania danych, co czyni ją nieodpowiednią do użycia w fotografii. Z kolei transmisja bezprzewodowa obrazów do chmury, choć wygodna, wiąże się z problemami z opóźnieniami, prędkością transferu i wymaga stałego dostępu do internetu, co jest kluczowe w sytuacjach, gdy liczy się każda sekunda. Te wszystkie aspekty wskazują, że trendy są ukierunkowane na zwiększenie wydajności i niezawodności, co najlepiej realizuje zapis na dyskach SSD za pomocą PCIe.

Pytanie 2

Stała ogniskowa obiektywu standardowego dla aparatu pełnoklatkowego wynosi

A. 35 mm

B. 24 mm

C. 50 mm

D. 80 mm

Wybór ogniskowej w fotografii ma ogromne znaczenie dla efektu wizualnego i jakości zdjęć. W przypadku długości ogniskowej 35 mm, często uważa się go za szerokokątny obiektyw. Jest on stosowany do fotografii krajobrazowej czy architektonicznej, jednak nie oddaje perspektywy podobnej do ludzkiego oka tak jak 50 mm. Przy takim obiektywie widoczna jest tendencja do zniekształcania proporcji obiektów, zwłaszcza w krawędziach kadru, co może być problematyczne w portretach. Z kolei długość ogniskowa 80 mm często używana jest w fotografii portretowej, lecz również nie jest standardem dla pełnoklatkowych aparatów, gdyż w efekcie daje bardziej ciasną kompozycję, odbiegającą od naturalnego widzenia. Ogniskowa 24 mm to z kolei bardzo szeroki kąt, co sprawia, że obraz obejmuje znacznie szerszy widok, ale może generować zniekształcenia w obrębie krawędzi kadru. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru tych nieodpowiednich ogniskowych, obejmują niepełne zrozumienie wpływu długości ogniskowej na perspektywę oraz głębię ostrości, co jest kluczowe w tworzeniu estetycznych kompozycji. Wybierając ogniskową, zawsze warto kierować się nie tylko jej długością, ale także zamierzonymi efektami i stylem fotografii, co w przypadku obiektywu 50 mm w pełnoklatkowym aparacie daje najbardziej uniwersalne rezultaty.

Pytanie 3

Które z przedstawionych zdjęć nie zostało wykonane aparatem fotograficznym z teleobiektywem?

A. D.

B. B.

C. C.

D. A.

Zdjęcie A zostało poprawnie zidentyfikowane jako niepochodzące z teleobiektywu, co jest zgodne z właściwym zrozumieniem charakterystyki obiektywów. Obiektywy szerokokątne, takie jak ten, który mógł zostać użyty do wykonania tego zdjęcia, charakteryzują się dużym polem widzenia, co jest idealne do uchwycenia rozległych krajobrazów, architektury czy też dynamicznych scen. W przypadku teleobiektywów, sytuacja wygląda inaczej; są one zaprojektowane do fotografowania obiektów znajdujących się w dużej odległości, co skutkuje węższym polem widzenia i powiększeniem detali. Przykładem może być fotografowanie dzikiej przyrody, gdzie teleobiektyw pozwala na uchwycenie zwierząt z minimalną ingerencją w ich naturalne środowisko. Dobra praktyka w fotografii sugeruje, aby zawsze dobierać obiektyw do rodzaju fotografowanej sceny, co znacząco wpłynie na jakość i przekaz zdjęcia. Zrozumienie różnic między tymi obiektywami jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych efektów w fotografii.

Pytanie 4

Na której ilustracji przedstawiono modyfikator oświetlenia dający ukierunkowany, wąski strumień światła?

A. Na ilustracji 3.

B. Na ilustracji 1.

C. Na ilustracji 2.

D. Na ilustracji 4.

Ilustracja 4 przedstawia snoot, który jest specjalistycznym modyfikatorem oświetlenia wykorzystywanym w fotografii i filmowaniu do tworzenia skoncentrowanego, wąskiego strumienia światła. Snooty są często stosowane w portretach i do oświetlania detali, ponieważ ich konstrukcja pozwala na precyzyjne kierowanie światła na wybrane elementy sceny, co może tworzyć interesujące efekty wizualne i dramatyczne cienie. W przeciwieństwie do innych modyfikatorów, takich jak parasole czy softboxy, które rozpraszają światło, snoot skupia je w wąski promień. W praktyce oznacza to, że fotograf może na przykład podświetlić atrybuty modela lub wyodrębnić jeden element ze sceny, nadając tym samym całości bardziej złożoną kompozycję. Użycie snoota jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii studyjnej, gdzie precyzyjne kierowanie światła odgrywa kluczową rolę w uzyskaniu pożądanych efektów estetycznych.

Pytanie 5

Podczas dłuższego przechowywania aparatu fotograficznego należy przede wszystkim pamiętać o

A. pozostawieniu aparatu w chłodnym miejscu.

B. sformatowaniu karty pamięci.

C. wyjęciu z aparatu baterii i karty pamięci.

D. oddzieleniu obiektywu od korpusu aparatu.

Bardzo istotne jest, żeby podczas dłuższego przechowywania aparatu fotograficznego wyjąć z niego baterię oraz kartę pamięci. Akumulatory, szczególnie te typu Li-ion, mogą się rozładować do poziomu krytycznego, jeśli zostaną pozostawione w urządzeniu na dłużej, co może prowadzić nawet do ich trwałego uszkodzenia. Czasem zdarza się, że sprzęt pobiera minimalny prąd nawet, gdy jest wyłączony – po kilku tygodniach lub miesiącach bateria potrafi paść tak, że już jej nie da się uratować. Dodatkowo, wyciek elektrolitu z baterii może spowodować poważne uszkodzenia elektroniki aparatu, zalanie styków czy nawet korozję na płytce drukowanej. Zresztą, wyjęcie karty pamięci to też dobry nawyk – po pierwsze ogranicza ryzyko przypadkowego uszkodzenia karty podczas różnych manipulacji sprzętem (np. przy czyszczeniu), a po drugie zabezpiecza dane przed ewentualną utratą. To jest jedna z tych prostych czynności, które mogą zaoszczędzić naprawdę dużo nerwów i pieniędzy na serwis czy wymianę części. Wielu profesjonalistów stosuje jeszcze dodatkowe zabezpieczenia jak przechowywanie aparatu w suchym pudełku z pochłaniaczem wilgoci, ale wyjęcie baterii i karty to takie absolutne minimum, bez którego naprawdę nie warto ryzykować. Zresztą, w instrukcjach praktycznie każdego producenta można znaleźć podobne zalecenie – polecam się z nimi zapoznać, bo potem w serwisie nikt nie uzna reklamacji, jak znajdą ślady wycieku z baterii.

Pytanie 6

Pentagonalny pryzmat stanowi element konstrukcji

A. obiektywu fotograficznego

B. korpusu aparatu fotograficznego

C. skanera bębnowego

D. powiększalnika w ciemni

Pryzmat pentagonalny jest kluczowym elementem konstrukcji korpusu aparatu fotograficznego, ponieważ pełni funkcję zmiany kierunku światła, co umożliwia prawidłowe kadrowanie obrazu. W aparatach lustrzankowych pryzmat ten pozwala na odwrócenie obrazu oraz jego skierowanie do wizjera, co jest niezwykle istotne dla fotografa. Dzięki zastosowaniu pryzmatu pentagonalnego, użytkownik widzi dokładny obraz, jaki będzie rejestrowany przez matrycę aparatu. To rozwiązanie jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, zapewniającym wysoką jakość obrazu oraz wygodę w użytkowaniu. Praktycznym przykładem zastosowania pryzmatu pentagonalnego są aparaty Canon i Nikon, które wykorzystują tę konstrukcję w swoich lustrzankach cyfrowych. Umożliwia to fotografom precyzyjne ustawienie kadru przed wykonaniem zdjęcia, co jest kluczowe w procesie twórczym. Ponadto, pryzmaty stosowane w nowoczesnych aparatach wykonane są z wysokiej jakości szkła optycznego, co minimalizuje zniekształcenia optyczne i poprawia ostrość obrazu. Zrozumienie roli pryzmatu w konstrukcji aparatu fotograficznego jest kluczowe dla każdego, kto pragnie zgłębić tajniki fotografii.

Pytanie 7

Wskaż typ aparatów, które nie posiadają trybu rejestracji wideo.

A. Wielkoformatowe.

B. Wodoodporne kompaktowe.

C. Kompaktowe.

D. Bezlusterkowe.

Wielkoformatowe aparaty to sprzęt raczej z innej epoki, kojarzony głównie z fotografią analogową, choć są też wersje cyfrowe, ale te wciąż nastawione są na ultra-wysoką jakość statycznych zdjęć. Takie aparaty praktycznie nie mają funkcji rejestracji wideo, bo ich konstrukcja i przeznaczenie zupełnie tego nie wymagają. Te aparaty spotkasz głównie w profesjonalnych studiach fotograficznych, muzeach czy podczas cyfrowej archiwizacji dzieł sztuki i dokumentów. Rejestracja obrazu odbywa się tu na pojedynczych klatkach, zwykle na dużych płytach światłoczułych lub bardzo specjalistycznych matrycach, gdzie liczy się przede wszystkim jakość jednego zdjęcia, nie szybkość rejestrowania serii. Moim zdaniem taki aparat zupełnie nie nadaje się do filmowania – nawet nie ma w nim mechaniki do płynnej rejestracji klatek na sekundę, brak autofocusa, podglądu na żywo, a cała obsługa to ręczne manipulowanie mieszkiem i kasetami. W branży standardem jest, że każde urządzenie fotograficzne mające tryb wideo to raczej sprzęt kompaktowy, bezlusterkowy albo lustrzanka, a wielkoformaty to osobna kategoria, dedykowana tylko najwyższej jakości zdjęciom studyjnym. Nawet jeśli ktoś by się uparł, to nie uzyska z nich płynnego obrazu ruchomego, bo po prostu nie są do tego przystosowane. W zasadzie, jeśli komuś zależy na wideo, to wielkoformatowy aparat jest ostatnim wyborem z możliwych.

Pytanie 8

W profesjonalnej fotografii zbliżeń term Diffraction Limited Aperture (DLA) oznacza

A. specjalną przysłonę eliminującą aberracje chromatyczne

B. wartość przysłony, powyżej której dyfrakcja zaczyna znacząco wpływać na ostrość obrazu

C. minimalną wartość przysłony umożliwiającą uzyskanie maksymalnej głębi ostrości

D. wartość przysłony skorygowaną o współczynnik crop matrycy

Odpowiedź wskazująca, że Diffraction Limited Aperture (DLA) to wartość przysłony, powyżej której dyfrakcja zaczyna znacząco wpływać na ostrość obrazu, jest jak najbardziej trafna. DLA odnosi się do granicy, w której efekty fizyczne związane z dyfrakcją światła zaczynają dominować nad innymi czynnikami, takimi jak aberracje optyczne. W praktyce oznacza to, że przy przesłonie szerszej, uzyskujemy lepszą ostrość i kontrast. Dla różnych obiektywów wartość DLA zmienia się, w zależności od ich konstrukcji i jakości optycznej. Z reguły, dla obiektywów z dużą średnicą soczewek DLA jest większa, co oznacza, że można stosować szersze przysłony bez obawy o utratę ostrości. Dla fotografów uwzględnienie DLA jest kluczowe, zwłaszcza przy pracy w warunkach wymagających dużej precyzji obrazu, na przykład w makrofotografii, gdzie każdy detal ma znaczenie. Przykładowo, używając obiektywu makro, warto znać jego DLA, aby móc w pełni wykorzystać możliwości sprzętu i uzyskać zdjęcia o znakomitej ostrości.

Pytanie 9

Proces kalibracji monitora ma na celu

A. zwiększenie częstotliwości odświeżania

B. zmniejszenie zużycia energii

C. zwiększenie jasności wyświetlacza

D. zapewnienie wiernego odwzorowania kolorów

Kalibracja monitora to proces, który ma na celu zapewnienie wiernego odwzorowania kolorów. W praktyce oznacza to, że barwy wyświetlane na ekranie są zgodne z rzeczywistością, co jest szczególnie istotne w pracy z grafiką, fotografią czy w druku. Istnieją różne metody kalibracji, w tym korzystanie z profesjonalnych narzędzi, takich jak kolorimetry czy spektrofotometry, które umożliwiają precyzyjne dostosowanie ustawień monitora. Dzięki kalibracji można uzyskać zgodność z uznawanymi standardami branżowymi, takimi jak sRGB czy Adobe RGB. Regularne kalibrowanie monitora jest zalecane, ponieważ z upływem czasu parametry techniczne wyświetlacza mogą się zmieniać, co prowadzi do odchyleń w odwzorowaniu kolorów. Z własnego doświadczenia wiem, że kalibrowany monitor znacznie ułatwia pracę, gdyż eliminuje ryzyko nieprawidłowości w finalnych produktach, co może zaoszczędzić wiele czasu i kosztów związanych z poprawkami.

Pytanie 10

Technika uchwytywania obrazów, których zakres tonalny przekracza możliwości matrycy cyfrowego aparatu, to

A. DSLR

B. Ultra HD

C. HD

D. HDR

HDR (High Dynamic Range) to technika rejestrowania obrazów, która pozwala na uchwycenie szerszej rozpiętości tonalnej, niż jest to możliwe za pomocą standardowych aparatów. Dzięki HDR możliwe jest łączenie kilku zdjęć o różnych ekspozycjach, co pozwala na uchwycenie detali zarówno w jasnych, jak i ciemnych partiach obrazu. Przykładem zastosowania tej metody jest fotografia krajobrazów, gdzie oświetlenie może bardzo różnić się w różnych częściach kadru. W praktyce, aby uzyskać efekt HDR, fotografuje się ten sam obiekt z różnymi ustawieniami ekspozycji, a następnie łączy się te zdjęcia w programie graficznym. Technika ta jest szczególnie popularna wśród profesjonalnych fotografów oraz twórców treści wizualnych, którzy chcą uzyskać bardziej realistyczne i atrakcyjne zdjęcia. Warto dodać, że stosowanie HDR wymaga odpowiedniego sprzętu oraz znajomości programów do obróbki zdjęć, takich jak Adobe Photoshop czy Lightroom, które oferują zaawansowane narzędzia do tworzenia obrazów HDR, zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 11

Największy stopień rozmycia tła uzyska się dla obiektywu o ogniskowej

A. 20 mm, ustawiając przysłonę na wartość f/8

B. 105 mm, ustawiając przysłonę na wartość f/2

C. 35 mm, ustawiając przysłonę na wartość f/5,6

D. 50 mm, ustawiając przysłonę na wartość f/4

Odpowiedź z ogniskową 105 mm i przysłoną f/2 zdecydowanie daje największe rozmycie tła, czyli tzw. efekt bokeh. To się bierze z kilku czynników, ale najważniejsze są właśnie: długa ogniskowa i szeroko otwarta przysłona. Im dłuższa ogniskowa, tym bardziej spłaszcza się perspektywa i odseparowuje fotografowany obiekt od tła. Szerokie otwarcie przysłony (niskie f/, czyli f/2) powoduje, że głębia ostrości jest bardzo płytka – ostre będzie tylko to, co jest na zdefiniowanej płaszczyźnie ostrości, a reszta kadru staje się ładnie rozmyta. Takie ustawienie jest bardzo popularne w portretach, produktowych zdjęciach czy nawet w kreatywnej fotografii ulicznej. W branży fotograficznej to wręcz standardowa praktyka – profesjonaliści często sięgają po jasne obiektywy o długiej ogniskowej do uzyskiwania tzw. miękkiego tła. Warto pamiętać, że im bliżej obiektu ustawi się aparat, tym efekt ten się nasili, ale sama kombinacja 105 mm i f/2 już zapewnia bardzo mocne rozdzielenie obiektu od tła. W praktyce, nawet na popularnych forach fotograficznych często poleca się takie zestawienia do robienia portretów na ślubach czy plenerach. Moim zdaniem to najprostszy i najbardziej skuteczny sposób na uzyskanie profesjonalnie wyglądającego rozmycia – nawet jeśli nie ma się jakiegoś super aparatu, to sama optyka robi tu robotę.

Pytanie 12

Widoczny na zdjęciu sprzęt fotograficzny należy do grupy aparatów

A. typu bezlusterkowiec.

B. typu lustrzanka.

C. średnioformatowych.

D. wielkoformatowych.

Patrząc na ten sprzęt, można się łatwo pomylić, bo na pierwszy rzut oka niektóre elementy przypominają zaawansowane aparaty studyjne czy nawet konstrukcje typu lustrzanka. Jednak kluczowa różnica to właśnie budowa i możliwości. Lustrzanki, mimo że bywają spore i dają dobre możliwości manualnej kontroli, są przede wszystkim aparatami kompaktowymi w porównaniu do wielkoformatowców. Ich matryce (lub klisze) są znacznie mniejsze, a konstrukcja nie pozwala na niezależne ruchy płaszczyzn – to w wielkoformacie jest kluczowe, jeśli chodzi o korekcję perspektywy i planowanie ostrości. Bezlusterkowce również nie mają takich opcji – są może lżejsze, bardziej nowoczesne i często używane przez profesjonalistów, ale z punktu widzenia konstrukcji odbiegają od tego, co widać na zdjęciu. Z kolei średni format, chociaż już daje większą powierzchnię obrazu niż lustrzanki, wciąż nie dorównuje rozmiarom kliszy czy matrycy wielkoformatowej. Typowym błędem jest mylenie średniego formatu z wielkim, bo oba te segmenty są często używane w profesjonalnej fotografii – różni je jednak przede wszystkim wielkość nośnika światłoczułego oraz konstrukcja aparatu. Wielkoformatowy aparat rozpoznasz zawsze po tych charakterystycznych mieszkach i solidnej, złamanej konstrukcji umożliwiającej precyzyjne ruchy. Moim zdaniem, żeby dobrze rozróżniać te grupy, trzeba patrzeć nie tylko na wielkość, ale też na możliwości manewrowania płaszczyznami i ogólną budowę. Błędne podejście bierze się z tego, że w codziennej fotografii dominuje lustrzanka i bezlusterkowiec, a wielkoformatowy sprzęt pojawia się raczej w specjalistycznych zastosowaniach, co potrafi zmylić nawet kogoś ze sporą praktyką.

Pytanie 13

W aparatach fotograficznych symbol S (Tv) oznacza tryb

A. automatyki z preselekcją czasu.

B. automatyki programowej.

C. manualny.

D. automatyki z preselekcją przysłony.

Symbol S (albo Tv, co pochodzi od „Time value” w aparatach Canona) oznacza w aparatach fotograficznych tryb automatyki z preselekcją czasu naświetlania. Fotograf samodzielnie wybiera czas otwarcia migawki, a aparat automatycznie dobiera wartość przysłony, żeby zdjęcie było poprawnie naświetlone. To się sprawdza zwłaszcza w sytuacjach, gdzie kluczowa jest kontrola nad ruchem – na przykład kiedy chcesz „zamrozić” dynamiczną akcję podczas meczu piłkarskiego albo świadomie rozmyć ruch wody na wodospadzie. Z mojego doświadczenia, tryb S/Tv to super narzędzie dla osób, które nie chcą bawić się manualnie dwiema wartościami naraz, a jednocześnie zależy im, żeby konkretne efekty ruchu były pod kontrolą. To często wykorzystywany tryb przez fotografów sportowych czy tych, którzy polują na ciekawe efekty wizualne z ruchem. W branży fotograficznej uznaje się takie podejście za profesjonalny kompromis między pełnym manualem a automatyką – pozwala zachować kreatywność, a jednocześnie nie zaprzątać sobie głowy wszystkimi ustawieniami. Jeszcze taka ciekawostka: niektóre aparaty mogą mieć różne oznaczenia dla tego trybu, ale filozofia działania zostaje ta sama – chodzi o świadome ustawienie czasu migawki i resztę zostawienie elektronice. Warto poeksperymentować z tym trybem, bo daje naprawdę sporo swobody, zwłaszcza wtedy, kiedy nie ma zbyt wiele czasu na ustawienia.

Pytanie 14

W trakcie realizacji reprodukcji obrazu, aparat fotograficzny powinien być ustawiony w taki sposób, aby oś optyczna obiektywu była

A. prostopadła do płaszczyzny oryginału i pokrywała się z jego środkiem

B. równoległa do płaszczyzny oryginału

C. skośna do płaszczyzny oryginału

D. równoległa do kierunku promieni światła w oświetleniu bocznym

Ustalenie osi optycznej obiektywu aparatu fotograficznego w pozycji prostopadłej do płaszczyzny oryginału, a jednocześnie pokrywającej się z jego środkiem, jest kluczowe dla uzyskania wiernej reprodukcji obrazu. Taki układ minimalizuje zniekształcenia perspektywiczne oraz asymetrię, które mogłyby pojawić się w przypadku innych ustawień. Przykładem zastosowania tej zasady może być reprodukcja dzieła sztuki w muzeum, gdzie ważne jest, aby odwzorować szczegóły kolorystyczne i teksturalne. W praktyce, fotografowie profesjonalni stosują statywy z poziomicą, aby precyzyjnie ustawić aparat, unikając jakichkolwiek błędów, które mogłyby wpłynąć na jakość końcowego obrazu. Dobrą praktyką jest także wykonywanie próbnych zdjęć oraz ich analizy pod kątem odległości, oświetlenia i kąta, co pozwala na optymalizację ustawień przed finalnym ujęciem. Współczesne standardy w fotografii reprodukcyjnej opierają się na takich zasadach, co zapewnia wysoką jakość i zadowolenie klientów.

Pytanie 15

Który format umożliwia bezpośredni zapis obrazu z matrycy aparatu fotograficznego bez interpolacji danych?

A. TIFF

B. JPEG

C. PNG

D. NEF

W fotografii cyfrowej bardzo często spotykamy się z kilkoma popularnymi formatami graficznymi i przez to łatwo można się pomylić, który z nich pozwala na najbardziej surowy zapis obrazu. PNG to format plików stosowany głównie do grafiki komputerowej i internetu, słynący z bezstratnej kompresji i obsługi przezroczystości – niestety, nie nadaje się do przechowywania danych z matrycy aparatu, bo nie zapisuje surowych informacji światłoczułych, tylko już przetworzone piksele. TIFF, choć często używany w profesjonalnym druku i archiwizacji zdjęć, to plik, który może być bezstratny i wysokiej jakości, ale wciąż zapisuje dane już po interpretacji przez procesor aparatu – to nie jest RAW. JPEG z kolei, moim zdaniem, jest najbardziej mylący – to format powszechny, lekki, bardzo wygodny do szybkiego dzielenia się zdjęciami, ale stosuje stratną kompresję i mocno ingeruje w dane zdjęcia: kolory, kontrast, ostrość, a nawet odszumianie. Największy błąd myślowy polega na utożsamianiu dużych plików lub tzw. formatów „profesjonalnych” z formatami RAW. To nie jest takie proste – prawdziwy RAW jak NEF nie poddaje obrazu żadnej interpolacji i pozwala na maksymalnie elastyczną edycję w programach graficznych. W praktyce, jeśli komuś zależy na wyciągnięciu maksimum z matrycy aparatu, zawsze powinien używać natywnego formatu RAW danego producenta, zamiast polegać na PNG, TIFF czy JPEG. Nawet najwyższej jakości TIFF nie dorówna zawartością informacyjną oryginalnemu NEF-owi czy innemu RAW-owi.

Pytanie 16

W analogowej fotografii na materiale światłoczułym typu 135 obiektyw uznawany za portretowy charakteryzuje się ogniskową

A. 18 mm

B. 135 mm

C. 50 mm

D. 24 mm

Wybór innych ogniskowych, takich jak 24 mm, 50 mm czy 18 mm, nie oddaje charakterystyki portretowego obiektywu w kontekście fotografii analogowej. Ogniskowa 24 mm jest obiektywem szerokokątnym, który zazwyczaj stosuje się do fotografowania krajobrazów lub architektury. Przy wykorzystaniu takiego obiektywu do portretów dochodzi do zniekształcenia rysów twarzy, co może prowadzić do niepożądanych efektów wizualnych. Używanie 50 mm może być bardziej akceptowalne w niektórych sytuacjach, jednak ogniskowa ta nie zapewnia tak silnego efektu kompresji obrazu jak 135 mm, co sprawia, że tło nie zostanie tak pięknie rozmyte. Z kolei 18 mm to jeszcze szerszy obiektyw, który w przypadku portretów wprowadza znaczną deformację proporcji, co jest niewskazane, gdy celem jest uzyskanie estetycznego efektu. W praktyce, stosowanie nieodpowiednich ogniskowych w portretowaniu może prowadzić do niezadowalających wyników, które nie oddają prawdziwego charakteru ani detali postaci. Dlatego tak ważne jest, aby dobierać odpowiednie ogniskowe do rodzaju fotografii, a w przypadku portretów zaleca się korzystanie z obiektywów o dłuższych ogniskowych, takich jak 135 mm.

Pytanie 17

Subtelne ocieplenie kolorów rejestrowanej sceny uzyskuje się dzięki filtrowi

A. skylight

B. IR

C. połówkowy

D. polaryzacyjny

Filtr połówkowy jest stosowany głównie do kontrolowania ekspozycji w sytuacjach, gdy scena ma duże różnice w jasności, jak w przypadku zachodów słońca. Jego rola polega na redukcji jasności części kadru, co nie wpłynie na ocieplenie barw sceny, a wręcz przeciwnie, może powodować problemy z naturalnym odwzorowaniem kolorów. Z kolei filtr IR, czyli filtr podczerwony, służy do rejestrowania promieniowania podczerwonego, co skutkuje nietypowymi efektami kolorystycznymi, które w większości przypadków nie mają nic wspólnego z ociepleniem barw. Filtr polaryzacyjny, choć bardzo użyteczny do eliminacji refleksów i zwiększania nasycenia kolorów, nie jest narzędziem, które zapewnia delikatne ocieplenie barw. Może wręcz prowadzić do zbyt intensywnego efektu, co w niektórych sytuacjach będzie niepożądane. W fotografii kluczowe jest zrozumienie, jaki efekt chcemy osiągnąć i odpowiednio dobierać filtry do danego zadania. Błędne interpretacje funkcji filtrów mogą prowadzić do niezamierzonych rezultatów w końcowej postprodukcji, dlatego niezbędne jest zapoznanie się z podstawowymi zasadami ich działania oraz zastosowaniem w praktyce.

Pytanie 18

Podczas fotografowania górskiego krajobrazu przyjęto następujące ustawienia ekspozycji: czas naświetlania 1/125 s oraz przysłona f/11. Jakie parametry ekspozycji powinny zostać użyte po umieszczeniu filtru o współczynniku krotności 2 na obiektywie?

A. 1/125 s, f/16

B. 1/60 s, f/8

C. 1/60 s, f/11

D. 1/125 s, f/5,6

W tych niepoprawnych odpowiedziach pojawiają się typowe błędy w zrozumieniu działania filtrów w kontekście ekspozycji. Zdjęcie z czasem naświetlania 1/125 s i przysłoną f/16 nie uwzględnia faktu, że zwiększenie liczby przesłony (f-stop) o jedną pełną wartość (z f/11 do f/16) ogranicza ilość wpuszczanego światła. To oznacza, że zmniejszamy światło o kolejne jedno EV, co w połączeniu z użyciem filtru o współczynniku 2 prowadzi do znacznego niedoświetlenia obrazu. Odpowiedź z czasem 1/60 s i przysłoną f/8 nie zaspokaja wymagań, ponieważ otwarcie przysłony do f/8 w połączeniu z czasem 1/60 s nie rekompensuje zmiany ekspozycji na skutek zastosowania filtru. Przysłona f/8 wpuszcza więcej światła niż f/11, ale ponownie czas 1/60 s nie jest wystarczający, aby odpowiednio zrekompensować redukcję światła przez filtr. Odpowiedzi z czasem 1/125 s i f/5,6 również są niepoprawne, ponieważ zbyt szeroka przysłona f/5,6 pozwala na nadmiar światła, co skutkuje prześwietleniem zdjęcia. Kluczowym błędem przy wyborze parametrów eksponującego jest brak uwzględnienia wpływu zastosowanego filtru na ogólną konfigurację ekspozycji, co jest niezbędne dla osiągnięcia właściwego balansu jasności i detali w fotografii.

Pytanie 19

Który filtr oświetleniowy należy zastosować na planie zdjęciowym, aby fotografowany żółty obiekt został zarejestrowany jako zielony?

A. Niebieski.

B. Niebieskozielony.

C. Purpurowy.

D. Czerwony.

Akurat wybór filtra niebieskozielonego do takiego zadania jest bardzo praktycznym i – moim zdaniem – najczęściej stosowanym rozwiązaniem w fotografii studyjnej, szczególnie jeśli chodzi o manipulowanie barwą obiektów na zdjęciu czarno-białym lub podczas pracy z efektami kolorystycznymi. Filtry niebieskozielone (czasem nazywane cyjanowymi) przepuszczają światło o barwie niebieskiej i zielonej, jednocześnie tłumiąc światło żółte i czerwone. W praktyce, gdy oświetlisz żółty obiekt światłem, które przechodzi przez filtr niebieskozielony, barwa tego obiektu na zdjęciu przesunie się właśnie w kierunku zieleni, bo żółty to miks czerwieni i zieleni – a filtr „wycina” czerwień. Fotografowie używają tej techniki na planach zdjęciowych, żeby kreatywnie zmieniać odczuwalną temperaturę barwową obiektów albo dopasowywać kolorystykę do zamysłu artystycznego. To rozwiązanie nie tylko zgodne z fizyką światła, ale także z klasycznymi zasadami korekcji barwnej. Warto pamiętać, że filtry barwne to narzędzia, które zmieniają sposób postrzegania koloru przez aparat lub film – to nie jest tylko zabawa, ale bardzo konkretna technika stosowana np. przy fotografii produktowej czy reklamowej, gdzie ważne jest, jak kolor będzie się prezentował na końcowym materiale. Jeżeli więc chcesz, żeby żółty obiekt wyglądał na zielony, zdecydowanie filtr niebieskozielony zadziała najlepiej – to wręcz podręcznikowy przykład zastosowania tego filtra.

Pytanie 20

W celu wykonania zdjęcia przedmiotu z efektem delikatnego, rozświetlonego lustrzanego odbicia należy zastosować

A. stolik bezcieniowy i szarą kartę.

B. namiot bezcieniowy i białą kartę.

C. namiot bezcieniowy i czarną plexi.

D. stolik bezcieniowy i przezroczystą plexi.

Wykorzystanie stolika bezcieniowego w połączeniu z przezroczystą plexi to naprawdę sprawdzony patent w fotografii produktowej, kiedy zależy nam na osiągnięciu subtelnego, lustrzanego odbicia przedmiotu. Taki efekt – rozświetlony, miękki, bez twardych cieni – jest bardzo pożądany zwłaszcza przy zdjęciach biżuterii, elektroniki czy kosmetyków. Stolik bezcieniowy zapewnia równomierne rozproszenie światła, eliminując praktycznie wszystkie nieestetyczne cienie pod przedmiotem. Natomiast przezroczysta plexi, umieszczona na powierzchni stolika, pozwala uzyskać charakterystyczny, lekko rozmyty refleks, który wygląda elegancko i nowocześnie. Ten trik stosują nawet profesjonaliści w fotografii reklamowej – wystarczy spojrzeć na katalogi znanych marek. Moim zdaniem to bardzo uniwersalne rozwiązanie, bo pozwala kontrolować intensywność odbicia przez zmianę odległości światła czy kąta aparatu. W praktyce dobrze jest jeszcze zadbać o czystość plexi, bo każdy pyłek czy odcisk palca będzie widoczny na zdjęciu. W branży przyjęło się, że to właśnie takie ustawienie daje najbardziej „premium” efekt bez potrzeby skomplikowanej postprodukcji. Dobrą praktyką jest też doświetlenie tła oddzielnie, żeby uniknąć szarych przebarwień. Generalnie, jeśli chcesz uzyskać profesjonalne, katalogowe zdjęcie z delikatnym odbiciem, stolik bezcieniowy i przezroczysta plexi to strzał w dziesiątkę.

Pytanie 21

W celu oczyszczenia obiektywu z kurzu i mikroskopijnych drobin należy w pierwszej kolejności

A. przedmuchać powierzchnię obiektywu za pomocą gruszki.

B. przetrzeć obiektyw szmatką z mikrofibry.

C. usunąć zabrudzenia przy pomocy pędzelka.

D. zwilżyć soczewki płynem i usunąć zabrudzenia.

Najlepszym i zarazem najbezpieczniejszym sposobem na usuwanie kurzu i drobin z powierzchni obiektywu jest właśnie użycie gruszki fotograficznej. To jest taki klasyczny standard w branży — najpierw delikatnie przedmuchujesz soczewkę, dzięki temu minimalizujesz ryzyko porysowania delikatnych powłok. Kurz czy piasek, jeśli pocierasz je szmatką czy pędzelkiem bez wcześniejszego zdmuchnięcia, mogą działać jak papier ścierny i uszkodzić optykę. Zresztą, nawet w instrukcjach producentów sprzętu często piszą, żeby przed dotknięciem czegokolwiek najpierw użyć powietrza. Ja zawsze zaczynam od gruszki, bo to po prostu mega proste narzędzie, nie wymaga żadnych specjalnych umiejętności i nie zostawia śladów. W praktyce, w fotografii profesjonalnej i amatorskiej, to taki absolutny must-have — gruszka powinna być w torbie każdego fotografa. Warto pamiętać, żeby nie używać sprężonego powietrza w puszce, bo wtedy łatwo o krople płynu, które mogą zostać na szkle. Gruszka daje kontrolowane, miękkie podmuchy i pozwala pozbyć się nawet większego brudu, zanim zaczniemy jakiekolwiek dalsze czyszczenie. To naprawdę klucz, żeby nie zniszczyć powłok antyrefleksyjnych, których naprawa czy wymiana bywa kosmicznie droga. Dobrą praktyką jest też trzymać obiektyw skierowany w dół podczas dmuchania, żeby grawitacja pomogła usunąć zanieczyszczenia.

Pytanie 22

Wskaż typ aparatów, które nie posiadają trybu rejestracji wideo.

A. Kompaktowe.

B. Bezlusterkowe.

C. Wodoodporne kompaktowe.

D. Wielkoformatowe.

Wybrałeś aparaty wielkoformatowe i to jest bardzo trafna odpowiedź. Te konstrukcje to już raczej sprzęt dla zaawansowanych fotografów, często profesjonalistów lub pasjonatów pracujących z fotografią analogową na kliszach o dużych rozmiarach, np. 4x5 cala czy nawet większych. Dzięki temu takie aparaty pozwalają osiągnąć niesamowitą jakość obrazu i bardzo precyzyjną kontrolę nad perspektywą czy płaszczyzną ostrości, ale są całkowicie pozbawione elektroniki do zapisu obrazu cyfrowego. Nie mają zatem żadnych trybów rejestracji wideo – to po prostu niemożliwe z ich budową. W praktyce, używa się ich do fotografii studyjnej, architektury czy krajobrazu, gdzie liczy się maksymalna szczegółowość i pełna kontrola nad ekspozycją, a nie szybkie rejestrowanie ruchu. W dzisiejszych czasach praktycznie każdy aparat kompaktowy, bezlusterkowiec czy nawet wodoodporny kompakt posiada już opcję kręcenia filmów, bo wymaga tego rynek i oczekiwania użytkowników. Wielkoformaty są jednak wyjątkiem – to taki powrót do klasyki, gdzie liczy się jedna, dopracowana klatka. Moim zdaniem praca z nimi wymaga zupełnie innego podejścia niż z dowolnym cyfrowym aparatem – daje to sporo satysfakcji, ale wymaga też pracy manualnej i wiedzy, którą trudno zdobyć na co dzień. W branży raczej się nie spotyka wielkoformatów z funkcją wideo, bo to po prostu nie ta technologia i nie to zastosowanie. Zresztą, nawet nie widziałem, żeby ktoś próbował do nich dobudować moduł do filmowania – to chyba byłoby trochę bez sensu i wbrew koncepcji tych aparatów.

Pytanie 23

Aby zrealizować zdjęcia w plenerze w zakresie podczerwieni, konieczne jest posiadanie aparatu małoobrazkowego z zestawem obiektywów, statywem oraz odpowiednim filtrem

A. IR i film czuły na promieniowanie długofalowe

B. jasnoczerwony oraz film ortochromatyczny

C. UV i film czuły na promieniowanie długofalowe

D. IR i film ortochromatyczny

Poprawna odpowiedź to wykorzystanie filtru IR oraz filmu czułego na promieniowanie długofalowe, co jest kluczowe w fotografii podczerwonej. Filtr IR blokuje widzialne światło, pozwalając jedynie na przenikanie promieniowania podczerwonego, które jest niewidoczne dla ludzkiego oka, ale rejestrowane przez odpowiednie urządzenia. Filmy czułe na promieniowanie długofalowe są zaprojektowane specjalnie, aby reagować na długości fal, które są odzwierciedlane w fotografii podczerwonej, co pozwala na uchwycenie unikalnych detali i kontrastów w plenerze. Użycie takiego sprzętu w fotografii przyrodniczej czy krajobrazowej może prowadzić do niezwykle interesujących efektów wizualnych, takich jak jasne, niemal fluorescencyjne liście na ciemnym tle nieba, co wynika z różnicy w odbiciu promieniowania podczerwonego przez różne materiały. Praktyczne przykłady zastosowania obejmują badania ekologiczne, monitorowanie stanu roślinności czy tworzenie artystycznych zdjęć, które podkreślają wyjątkowe cechy natury. Odpowiednia technika i zastosowanie filtrów oraz specjalnych filmów są zgodne z zaleceniami branżowymi dotyczącymi fotografii eksperymentalnej.

Pytanie 24

Najnowsze techniki fotogrametryczne do tworzenia trójwymiarowych modeli obiektów wymagają

A. zastosowania minimum trzech aparatów fotograficznych zsynchronizowanych czasowo

B. fotografowania wyłącznie w formacie RAW z pełną głębią kolorów

C. wykonania serii zdjęć wokół obiektu z zachowaniem 60-80% nakładania się kadrów

D. użycia specjalnego obiektywu makro z funkcją skanowania laserowego

Wykonanie serii zdjęć wokół obiektu z zachowaniem 60-80% nakładania się kadrów jest kluczowym krokiem w procesie fotogrametrii. Technika ta umożliwia dokładne zrekonstruowanie trójwymiarowego modelu obiektu poprzez analizę punktów wspólnych na poszczególnych zdjęciach. Przy odpowiednim nakładaniu kadrów, systemy algorytmiczne mogą skutecznie identyfikować te punkty i generować model 3D z dużą dokładnością. W praktyce, fotografując obiekt, ważne jest, aby nie tylko uchwycić jego różne perspektywy, ale również zapewnić wystarczającą ilość informacji o detalach. Na przykład, w przypadku modelowania skomplikowanych obiektów, takich jak rzeźby czy architektura, zachowanie takiego nakładania jest niezbędne, aby uzyskać pełny obraz. Warto również wspomnieć, że najlepsze rezultaty uzyskuje się przy użyciu statywu i odpowiednich ustawień aparatu, takich jak przysłona czy czas naświetlania, co wpływa na jakość obrazów. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotogrametrii.

Pytanie 25

W celu zrównoważenia ekspozycji pomiędzy jasnym niebem a ciemnym pierwszym planem najlepiej zastosować

A. filtr ciepły

B. filtr połówkowy szary (ND Grad)

C. filtr UV

D. filtr polaryzacyjny

Filtr połówkowy szary (ND Grad) to niezwykle przydatne narzędzie w fotografii, szczególnie w sytuacjach, gdy chcemy zrównoważyć różnice w jasności między niebem a pierwszym planem. Jego struktura polega na tym, że jedna część filtra jest przeszklona, co pozwala na przepuszczenie większej ilości światła, a druga część jest ciemniejsza, redukując ekspozycję w jaśniejszych obszarach, takich jak niebo. Dzięki temu, gdy robimy zdjęcia krajobrazów, możemy uniknąć przepaleń w jasnych partiach nieba, jednocześnie zachowując szczegóły w ciemniejszym pierwszym planie. Na przykład, podczas fotografowania zachodu słońca, filtr ten pozwala uchwycić intensywne kolory nieba, jednocześnie dbając o to, by detale w terenie nie były zbyt ciemne. Użycie filtra połówkowego szarego jest uznawane za jedną z najlepszych praktyk w fotografii krajobrazowej i jest szeroko stosowane przez profesjonalnych fotografów. Takie filtry są dostępne w różnych odmianach, w zależności od stopnia zaciemnienia, co pozwala na dostosowanie ich do specyficznych warunków oświetleniowych.

Pytanie 26

Sekwencja z rosnącymi wartościami numerycznymi dla każdego korpusu obiektywu wskazuje na liczbę

A. powłok przeciwodblaskowych na soczewkach

B. przysłony

C. soczewek w obiektywie

D. soczewek asferycznych

Ciąg o wzrastających wartościach liczbowych na każdym korpusie obiektywu odnosi się do przysłony, która jest kluczowym elementem wpływającym na ilość światła wpadającego do aparatu. Przysłona jest regulowana w wartościach f-stop (np. f/2.8, f/4, f/5.6), gdzie niższe wartości oznaczają większe otwarcie przysłony i więcej światła, co jest szczególnie przydatne w trudnych warunkach oświetleniowych. Wzrost wartości f-stop oznacza mniejsze otwarcie przysłony, co pozwala na większą głębię ostrości, co jest istotne w fotografii krajobrazowej lub portretowej. Użycie przysłony w odpowiednich wartościach jest fundamentalne dla uzyskania pożądanych efektów wizualnych, takich jak bokeh czy kontrola nad ostrością tła. Zrozumienie funkcji przysłony i jej wpływu na ekspozycję oraz głębię ostrości jest podstawą dla każdego fotografa. Warto również zaznaczyć, że dobór przysłony jest istotnym zagadnieniem w kontekście ekspozycji, które powinno być zgodne z zasadami triady ekspozycji, gdzie przysłona, czas naświetlania i czułość ISO współdziałają w celu uzyskania optymalnego rezultatu.

Pytanie 27

Liczba podana po symbolu LP przy lampach błyskowych określa

A. temperaturę barwową światła lampy w Kelwinach

B. zasięg efektywnego działania lampy przy danej wartości ISO

C. minimalny czas synchronizacji z migawką aparatu

D. maksymalną liczbę błysków na jednym ładowaniu akumulatora

Liczba podana po symbolu LP przy lampach błyskowych rzeczywiście odnosi się do zasięgu efektywnego działania lampy przy danej wartości ISO. W praktyce oznacza to, że im wyższa jest wartość LP, tym dalsze odległości lampy mogą być skutecznie oświetlane w danym scenariuszu fotograficznym. Dla przykładu, jeśli lampę błyskową ustawimy w trybie z większą wartością LP, możemy uzyskać lepsze efekty przy fotografowaniu obiektów w większej odległości, co jest szczególnie istotne w przypadku reportażu czy fotografii portretowej. Zastosowanie tej wartości w praktyce jest kluczowe, ponieważ pozwala na optymalizację parametrów naświetlania, co z kolei wpływa na jakość finalnych zdjęć. Przykładowo, podczas sesji w słabym oświetleniu, można zwiększyć wartość ISO, co w połączeniu z lampą o wyższej wartości LP zapewni odpowiednie naświetlenie obrazu. Warto znać te zależności, aby móc swobodnie manewrować ustawieniami aparatu i lampy oraz uzyskać zamierzony efekt wizualny.

Pytanie 28

W aparatach fotograficznych oznaczenie "A (Av)" odnosi się do

A. trybu ręcznego

B. automatyki z wyborem czasu

C. automatyki sterowanej programowo

D. automatyki z wyborem przysłony

Symbol 'A (Av)' w aparatach cyfrowych odnosi się do trybu automatyki z preselekcją przysłony, co oznacza, że fotograf może samodzielnie ustawić wartość przysłony, a aparat automatycznie dobierze odpowiedni czas naświetlania, aby uzyskać prawidłową ekspozycję. Ten tryb jest szczególnie przydatny w sytuacjach, gdy ważne jest kontrolowanie głębi ostrości, na przykład w portretach, gdzie większa przysłona (niższa liczba f) pozwala na uzyskanie rozmytego tła, co podkreśla temat zdjęcia. W ten sposób fotograf ma możliwość wpływania na estetykę obrazu, a jednocześnie nie musi martwić się o odpowiednie dobranie czasu naświetlania, co jest szczególnie pomocne w dynamicznych warunkach. W praktyce, korzystanie z tego trybu jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, ponieważ pozwala na większą kreatywność i kontrolę nad finalnym efektem. Zrozumienie działania tego trybu oraz umiejętne korzystanie z niego to klucz do uzyskania wysokiej jakości zdjęć, a także do rozwijania umiejętności fotografii.

Pytanie 29

Aby osiągnąć efekt modyfikacji odległości ogniskowej, konieczne jest zastosowanie

A. konwentera

B. nasadki zwielokrotniającej

C. monopodu

D. filtra konwersyjnego

Nasadka zwielokrotniająca, mimo że jej nazwa sugeruje możliwość zwiększenia ogniskowej, w rzeczywistości nie jest odpowiednim narzędziem do takich celów. Działa ona na zasadzie przekształcania obrazu, co może prowadzić do deformacji oraz znacznego spadku jakości zdjęć. Monopod, będący stabilizatorem do aparatu, nie zmienia ogniskowej i jego zastosowanie koncentruje się na poprawie stabilności zdjęć, a nie na manipulacji parametrami optycznymi. Filtr konwersyjny również nie służy do zmiany ogniskowej; jego zastosowanie dotyczy korygowania barw obrazu oraz modyfikacji kontrastu i nasycenia kolorów. Powszechnym błędem jest mylenie filtrów z narzędziami optycznymi, które rzeczywiście zmieniają ogniskową. Użytkownicy często zakładają, że dodanie sprzętu do aparatu przyniesie pożądane efekty bez wiedzy o ich specyfice. Warto zwrócić uwagę na fundamentalne różnice między tymi akcesoriami oraz ich przeznaczeniem, aby unikać rozczarowań związanych z oczekiwaniami na rezultaty, które są niemożliwe do osiągnięcia z użyciem niewłaściwych narzędzi. Kluczowe jest zrozumienie funkcji poszczególnych akcesoriów, co pozwala na ich świadome i efektywne wykorzystanie w praktyce fotograficznej.

Pytanie 30

Do wykonania fotografii anamorficznej (z charakterystycznymi poziomymi flarami) potrzebny jest

A. specjalny filtr dyfuzyjny

B. aparat z trybem podwójnej ekspozycji

C. matryca o zwiększonej rozdzielczości poziomej

D. obiektyw anamorficzny lub nasadka anamorficzna

Wybór odpowiedzi sugerujących użycie specjalnego filtru dyfuzyjnego, matrycy o zwiększonej rozdzielczości poziomej lub aparatu z trybem podwójnej ekspozycji nie odpowiada rzeczywistości technicznej związanej z fotografią anamorficzną. Filtr dyfuzyjny może wpływać na miękkość obrazu, ale nie ma wpływu na charakterystyczne efekty anamorficzne, jak poziome flary czy rozszerzenie kadru w poziomie. Matryca o zwiększonej rozdzielczości poziomej w teorii mogłaby pomóc w rejestrowaniu większej ilości detali, ale sama w sobie nie jest wystarczająca do uzyskania efektów anamorficznych. Kluczowe w fotografii anamorficznej jest zachowanie odpowiedniej geometrii obrazu, co jest realizowane za pomocą specjalnych obiektywów. Z kolei aparat z trybem podwójnej ekspozycji oferuje ciekawe możliwości artystyczne, ale nie jest on związany z techniką anamorficzną, która polega na specyficznym przetwarzaniu obrazu w czasie rzeczywistym. Takie błędne podejścia mogą prowadzić do nieporozumień i ograniczenia kreatywności, gdyż nie opierają się na solidnych fundamentach technicznych, które są kluczowe w fotografii. Zrozumienie właściwego sprzętu i jego zastosowania jest niezwykle istotne w dążeniu do uzyskania pożądanych efektów wizualnych.

Pytanie 31

Z jakiego kąta matrycy aparatu cyfrowego należy usunąć zanieczyszczenia, jeśli na wyświetlaczu LCD są one widoczne w lewym górnym rogu?

A. Z prawego dolnego.

B. Z prawego górnego.

C. Z lewego dolnego.

D. Z lewego górnego.

Pytanie dotyczy zrozumienia zasady działania matrycy aparatu cyfrowego oraz sposobu, w jaki zabrudzenia wpływają na jakość obrazu. Odpowiedzi wskazujące na inne narożniki nie uwzględniają kluczowej zasady optyki, która mówi, że każde zanieczyszczenie widoczne na wyświetlaczu jest najczęściej związane z jego położeniem w przestrzeni optycznej. Na przykład, jeśli zabrudzenie jest widoczne w lewym górnym rogu ekranu, to naturalne jest, że jego rzeczywista lokalizacja na obiektywie musi być w przeciwnym rogu, co w tym przypadku jest prawym dolnym. Wybór narożnika, takiego jak lewy dolny lub prawy górny, ignoruje tę zasadę, prowadząc do błędnego wniosku. Warto również zauważyć, że zanieczyszczenia mogą być efektem działań użytkownika, np. nieprawidłowego przechowywania aparatu czy używania go w trudnych warunkach. Aby uniknąć takich problemów, profesjonaliści zalecają stosowanie osłon na obiektyw oraz systematyczne czyszczenie sprzętu. Ignorowanie tych praktyk prowadzi do niepotrzebnych trudności i frustracji w pracy fotografa, a także do obniżenia jakości uzyskiwanych zdjęć.

Pytanie 32

Który z podanych czynników wpływa na zakres głębi ostrości?

A. Czas ekspozycji matrycy

B. Wartość przysłony

C. Obiekt, który jest fotografowany

D. Typ aparatu

Liczba przysłony to kluczowy parametr wpływający na głębię ostrości w fotografii. W miarę jak zmniejszamy wartość f (np. f/2.8 do f/22), zmienia się ilość światła wpadającego do obiektywu, a także zakres głębi ostrości. Mniejsza liczba przysłony (większa apertura) skutkuje mniejszym zakresem głębi ostrości, co pozwala na uzyskanie efektu rozmycia tła i wyeksponowanie głównego obiektu. Przykładowo, w portretach często używa się szerokiej przysłony, aby skupić uwagę widza na osobie, a tło staje się mniej wyraźne. Z kolei większa liczba przysłony (np. f/16) zwiększa głębię ostrości, co jest pożądane w fotografii krajobrazowej, gdzie ważne jest, aby zarówno pierwszy plan, jak i tło były ostre. Umiejętne korzystanie z przysłony jest jednym z fundamentalnych aspektów techniki fotografii, a jej zrozumienie pozwala na kreatywne podejście do komponowania zdjęć oraz osiąganie zamierzonych efektów artystycznych.

Pytanie 33

Jakie promieniowanie o kolorze jest przepuszczane przez filtr purpurowy?

A. zielonej i czerwonej

B. zielonej i niebieskiej

C. niebieskiej i czerwonej

D. zielonej

Rozważając błędne odpowiedzi, należy zrozumieć, że każde z podejść do wyboru kolorów niezgodnych z filtrami nie opiera się na dobrze ugruntowanej wiedzy dotyczącej spektrum świetlnego. Filtr purpurowy, z definicji, nie przepuszcza zielonego światła, co jest kluczowym aspektem jego działania. Odpowiedzi sugerujące, że filtr ten przepuszcza zieleń, są oparte na mylnym założeniu, że wszystkie kolory są w równym stopniu dostępne przez filtr, co jest nieprawdziwe. Przykładem pomyłki może być wyobrażenie sobie, że filtr purpurowy, działający w zakresie długości fal czerwonych i niebieskich, może też pozwolić na przechodzenie innych barw, mimo że w rzeczywistości jest to technicznie niemożliwe. Ponadto, w kontekście praktycznym, wiele osób myli się, zakładając, że filtry działają na zasadzie ogólnego przepuszczania światła, nie dostrzegając, że każdy filtr ma swoje specyficzne właściwości optyczne. Właściwe zrozumienie działania filtrów jest kluczowe w wielu dziedzinach, takich jak optyka, fotografia czy grafika komputerowa. Prawidłowe użycie filtrów w praktyce wymaga także zrozumienia, które kolory są potrzebne do uzyskania pożądanego efektu, co jest niezbędne w profesjonalnym przetwarzaniu obrazu oraz w standardach jakości w branży kreatywnej.

Pytanie 34

Podczas robienia zdjęć z użyciem lampy błyskowej najkrótszy czas synchronizacji migawki szczelinowej to czas

A. w którym następuje równoczesne aktywowanie błysku wszystkich lamp błyskowych

B. naświetlania umożliwiający naładowanie lampy błyskowej

C. naświetlania trwający tyle, ile czas trwania błysku

D. otwarcia migawki, w którym można oświetlić całą powierzchnię klatki

Odpowiedź wskazująca na otwarcie migawki, przy którym jest możliwe oświetlenie całej powierzchni klatki, jest prawidłowa w kontekście działania migawki szczelinowej i synchronizacji z lampą błyskową. Czas synchronizacji to najkrótszy moment, w którym migawka jest całkowicie otwarta, co pozwala na równoczesne naświetlenie całej powierzchni klatki przez błysk lampy. W przypadku migawki szczelinowej, która otwiera się w formie szczeliny przesuwającej się przez pole widzenia, kluczowe jest, aby błysk lampy zakończył się przed zamknięciem szczeliny. Praktyczne zastosowanie tego zjawiska można zaobserwować podczas fotografowania obiektów w ruchu, gdzie istotne jest uchwycenie całej sceny w jednym błysku. Standardy w fotografii zalecają używanie lamp błyskowych w połączeniu z czasami synchronizacji wynoszącymi od 1/200 do 1/250 sekundy, co zapewnia optymalne warunki do uzyskania dobrze naświetlonych zdjęć. Praktyka ta jest szczególnie ważna w fotografii sportowej oraz przy pracy z szybko poruszającymi się obiektami.

Pytanie 35

Przy wykonywaniu zdjęcia plenerowego ustalono parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/125 s, przysłona f/11. Określ parametry ekspozycji, które należy zastosować po założeniu na obiektyw filtra o współczynniku krotności 2?

A. 1/60 s, f/8

B. 1/60 s, f/16

C. 1/125 s, f/4

D. 1/125 s, f/8

Wiele nieporozumień w tym pytaniu wynika z niezrozumienia, jak działają filtry o określonej krotności i jak powinno się je kompensować w ustawieniach ekspozycji. Założenie filtra o krotności 2, czyli tzw. ND2, sprawia, że do matrycy dociera tylko połowa światła – czyli jeden stopień przysłony mniej. Powszechnym błędem jest próba kompensacji tej straty przez jednoczesną zmianę zarówno czasu naświetlania, jak i przysłony, co prowadzi do zbyt dużej korekty lub zaburza zamierzony efekt fotograficzny. Przykładowo, wydłużenie czasu z 1/125 s na 1/60 s razem z otwarciem przysłony do f/8 to dwie korekty, każda o jeden stopień – razem dają dwa stopnie kompensacji, co oznacza prześwietlenie zdjęcia. Z kolei zmiana tylko czasu naświetlania z 1/125 s na 1/60 s bez zmiany przysłony również kompensuje stratę światła, ale wpływa na ewentualne poruszenie zdjęcia, co może być niepożądane w plenerze, szczególnie przy dynamicznych scenach. Opcja przysłony f/4 przy niezmienionym czasie zdecydowanie przesadza z kompensacją i prowadzi do prześwietlenia: f/4 względem f/11 to aż trzy pełne stopnie różnicy. Takie błędy są dość powszechne, szczególnie na początku przygody z fotografią, bo łatwo pomylić stopnie przysłony i czasów. Z mojego punktu widzenia warto na spokojnie przećwiczyć kompensacje w praktyce, żeby nie gubić się w zawiłościach ustawień. Kluczem jest: przy NDx2 zmieniamy tylko o jeden stopień i tylko jedną z wartości – czas lub przysłonę, a nie obie na raz. Takie podejście jest nie tylko logiczne, ale i zgodne z dobrymi praktykami pracy w plenerze.

Pytanie 36

Elektronika w rejestracji obrazu obejmuje:

A. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, kopiowanie negatywu, przetwarzanie chemiczne materiału pozytywowego

B. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu, wydruk obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego

C. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, drukowanie obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego, obróbkę chemiczną materiału pozytywowego

D. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, skanowanie negatywu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, prezentację multimedialną

Poprawna odpowiedź odnosi się do kluczowych etapów elektronicznej techniki rejestracji obrazu, które obejmują naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu oraz wydruk na papierze fotograficznym z pliku graficznego. W ramach tego procesu, detektor obrazu, zazwyczaj matryca CCD lub CMOS, przekształca światło padające na sensor w sygnały elektroniczne. Następnie te sygnały są przetwarzane i przesyłane do komputera, gdzie następuje obróbka cyfrowa, która może obejmować korekcję kolorów, redukcję szumów oraz inne techniki poprawiające jakość obrazu. Na końcu możliwe jest wydrukowanie tak przetworzonego obrazu na papierze fotograficznym, co jest kluczowym etapem w wielu aplikacjach, od fotografii po medycynę. Taki proces jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu przy jednoczesnej efektywności operacyjnej.

Pytanie 37

Aby wyeliminować odblaski pojawiające się na uwiecznianym obiekcie, należy w trakcie rejestrowania obrazu zastosować

A. filtr kolorowy

B. blendę

C. filtr polaryzacyjny

D. strumienicę

Filtr polaryzacyjny to zaawansowane narzędzie stosowane w fotografii, które skutecznie redukuje refleksy i odblaski na powierzchniach takich jak woda, szkło czy błyszczące metale. Działa poprzez blokowanie światła spolaryzowanego, co pozwala na uchwycenie bardziej wyrazistych i nasyconych kolorów. Przykładowo, w fotografii krajobrazowej użycie filtru polaryzacyjnego może znacznie poprawić kontrast nieba, eliminując refleksy świetlne od wilgotnej ziemi lub wody. Ponadto, filtr ten przyczynia się do zwiększenia przejrzystości i detali w scenach, co jest szczególnie istotne w przypadku zdjęć wykonanych w trudnych warunkach oświetleniowych. Dobrym praktykom w fotografii zaleca się stosowanie filtru polaryzacyjnego także w fotografii portretowej, gdzie może on zredukować niepożądane odblaski na skórze modela. Ważne jest, aby pamiętać, że filtr polaryzacyjny wpływa również na ekspozycję, dlatego należy dostosować ustawienia aparatu w celu uzyskania optymalnych rezultatów.

Pytanie 38

Tryb pracy ciągłego autofokusa (AI Servo/AF-C) jest najbardziej przydatny przy fotografowaniu

A. statycznych martwych natur

B. krajobrazów przy świetle naturalnym

C. portretów w studio

D. szybko poruszających się obiektów sportowych

Tryb pracy ciągłego autofokusa, znany jako AI Servo lub AF-C, jest kluczowy w sytuacjach, gdy fotografujemy obiekty w ruchu, takie jak zawodnicy w trakcie rozgrywek sportowych. W tym trybie aparat nieustannie monitoruje i dostosowuje ostrość, co pozwala na uchwycenie dynamicznych momentów. Na przykład, podczas meczu piłkarskiego, sportowcy często zmieniają kierunek, a ich prędkość może być trudna do przewidzenia. Użycie AF-C pozwala na zachowanie ostrości na obiekcie nawet w przypadku nagłych zmian jego położenia. Warto zaznaczyć, że w tym trybie aparat wykonuje wiele zdjęć w krótkim czasie, co zwiększa szansę na uchwycenie idealnej chwili. W przypadku fotografii sportowej, gdzie precyzja i szybkość są kluczowe, tryb ten jest absolutnie niezbędny, co potwierdzają doświadczenia wielu profesjonalnych fotografów sportowych. Dobry aparat w trybie AF-C potrafi śledzić obiekty z dużą dokładnością, co jest standardem w profesjonalnej fotografii. Warto więc korzystać z tego trybu, aby poprawić jakość swoich zdjęć w dynamicznych sytuacjach.

Pytanie 39

Jakie prace konserwacyjne powinien przeprowadzać aparat fotograficzny?

A. zamiana obiektywu

B. systematyczne czyszczenie torby fotograficznej

C. wymiana akcesoriów

D. regularne czyszczenie korpusu i obiektywu

Czyszczenie korpusu i obiektywu aparatu to mega ważna sprawa, jeśli chcemy, żeby nasz sprzęt działał jak najlepiej. Obiektyw to przecież serce całej zabawy, więc warto się z nim obchodzić szczególnie ostrożnie. Najlepiej używać do tego specjalnych ściereczek z mikrofibry i płynów do czyszczenia optyki. Jeśli zostawimy na obiektywie kurz czy odciski palców, to zdjęcia mogą wyjść słabe, a nawet pojawią się błędy optyczne. Korpus aparatu też nie może być zaniedbany, bo różne warunki pogodowe mogą mu zaszkodzić. Dlatego fajnie jest czyścić sprzęt po każdej sesji – to przedłuża jego żywotność i ułatwia pracę. I nie zapominajmy o tym, żeby raz na jakiś czas oddać aparat do serwisu, bo to też ma duże znaczenie dla jakości i niezawodności sprzętu.

Pytanie 40

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do równomiernego oświetlania dużego obiektu światłem rozproszonym?

A. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i tubusem

B. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i reflektorem

C. Lampa studyjna błyskowa z softboksem

D. Lampa studyjna błyskowa z wrotami

Studyjna lampa błyskowa z softboksem jest idealnym wyborem do równomiernego oświetlenia dużego obiektu, ponieważ softboks pozwala na rozproszenie światła, co eliminuję ostre cienie i tworzy bardziej naturalny wygląd. Softboksy są zaprojektowane tak, aby zmniejszać intensywność światła, jednocześnie zwiększając jego powierzchnię, co prowadzi do delikatniejszego, bardziej jednolitego oświetlenia. W praktyce oznacza to, że fotografując duży obiekt, jak na przykład modela czy produkt, otrzymujemy oświetlenie, które równomiernie obejmuje całą scenę. Dobre praktyki w fotografii studyjnej sugerują wykorzystanie źródeł światła, które są w stanie zapewnić taką dyfuzję, a softboksy są powszechnie stosowane w branży. Dodatkowo, lampa błyskowa daje możliwość pracy w różnych warunkach oświetleniowych, co dostosowuje się do potrzeb sesji zdjęciowej, zapewniając kontrolę nad ekspozycją i głębią ostrości. W związku z tym, dla uzyskania profesjonalnych efektów w fotografii, stosowanie lamp błyskowych z softboksami jest zgodne z uznawanymi standardami branżowymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej