Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik budownictwa
- Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
- Data rozpoczęcia: 22 października 2025 22:36
- Data zakończenia: 22 października 2025 22:59
Egzamin zdany!
Wynik: 30/40 punktów (75,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 3
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 4
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 5
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 6
Podczas wykonywania wykopów pod fundamenty przy użyciu sprzętu mechanicznego, jaką głębokość należy osiągnąć?
A. posadowienia fundamentów, określone w dokumentacji
B. 200 cm, a następnie ręcznie uzupełnić lub pogłębić do wymaganej głębokości
C. około 15-20 cm mniej niż przewidziano, a następnie wykonać ręczne pogłębienie tuż przed rozpoczęciem prac fundamentowych
D. około 15-20 cm więcej niż wymagane, a potem uzupełnić pospółką do wymaganej głębokości
Odpowiedź, wskazująca na konieczność wykopu na głębokość około 15-20 cm mniejszą niż zadana, a następnie pogłębienie ręczne przed przystąpieniem do robót fundamentowych, jest zgodna z zasadami dobrych praktyk budowlanych. Takie podejście ma na celu zapewnienie dokładności w wykonaniu wykopu oraz minimalizację ryzyka uszkodzenia struktury ziemi. Wykopy mechaniczne mogą pozostawić nierówności, które mogą negatywnie wpłynąć na osiadanie fundamentów. Ręczne pogłębianie pozwala na precyzyjne osiągnięcie wymaganej głębokości, co jest niezbędne do stabilnego osadzenia fundamentów zgodnie z projektem. Dodatkowo, takie postępowanie umożliwia lepsze dostosowanie się do lokalnych warunków gruntowych, które mogą się różnić w obrębie jednego placu budowy. Warto również zwrócić uwagę na normy budowlane, które zalecają prowadzenie wszelkich prac pod nadzorem wykwalifikowanego specjalisty, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do późniejszych problemów z nośnością konstrukcji.
Pytanie 7
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 8
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 9
Sprawdzanie odchylenia powierzchni muru od płaszczyzny polega na
A. przyłożeniu do powierzchni muru kątownika murarskiego i zmierzeniu odchylenia od kąta prostego z dokładnością do 1°
B. przyłożeniu 2-metrowej łaty kontrolnej w dowolnym punkcie powierzchni muru oraz pomiarze z dokładnością do 1 mm prześwitu między łatą a powierzchnią muru
C. zmierzeniu grubości 5 spoin w dowolnym miejscu muru z dokładnością do 1 mm, uśrednieniu wyniku pomiaru oraz porównaniu z wartością nominalną
D. zmierzeniu długości oraz wysokości muru z dokładnością do 10 mm i zestawieniu wymiarów z dokumentacją projektową
Pomiar odchylenia powierzchni muru za pomocą 2-metrowej łaty kontrolnej jest standardową procedurą w budownictwie. Wykorzystanie takiej łaty pozwala na dokładne określenie, czy powierzchnia muru jest równa i zgodna z wymaganiami projektowymi. Prześwit między łatą a powierzchnią muru, mierzony z dokładnością do 1 mm, dostarcza informacji na temat jakości wykonania oraz ewentualnych nierówności, które mogą wpłynąć na dalsze prace budowlane. Praktyczne zastosowanie tego pomiaru znajduje się w wielu aspektach budownictwa, takich jak przygotowanie podłoża pod tynkowanie czy układanie płytek. Aby osiągnąć wysoką jakość wykonania, zaleca się przeprowadzanie takich kontroli na różnych etapach budowy, zgodnie z normami PN-EN 1996-1-1, które wskazują na konieczność przestrzegania tolerancji wymiarowych w konstrukcjach murowanych. W przypadku stwierdzenia odchyleń, należy podjąć odpowiednie kroki zaradcze przed kontynuowaniem prac, aby uniknąć problemów strukturalnych w przyszłości.
Pytanie 10
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 11
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 12
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 13
Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli, określ wymiary rynny oraz rury spustowej, które należy przyjąć do odwodnienia dachu jednospadowego o powierzchni efektywnej 162 m2.
| Zalecane wymiary rynien i rur spustowych | ||
|---|---|---|
| Efektywna powierzchnia dachu [m²] | Szerokość rynny [mm] | Średnica rury spustowej [mm] |
| poniżej 20 | 70 | 50 |
| 20 ÷ 57 | 100 lub 125 | 70 |
| 57 ÷ 97 | 125 | 100 |
| 97 ÷ 170 | 150 | 100 |
| 170 ÷ 243 | 180 | 125 |
A. Szerokość rynny: 150 mm, średnica rury spustowej: 70 mm
B. Szerokość rynny: 150 mm, średnica rury spustowej: 100 mm
C. Szerokość rynny: 180 mm, średnica rury spustowej: 100 mm
D. Szerokość rynny: 180 mm, średnica rury spustowej: 125 mm
Podejmując decyzję o doborze wymiarów rynny i rury spustowej, istotne jest, aby kierować się nie tylko intuicją, ale również danymi technicznymi oraz standardami branżowymi. Wiele osób może mieć tendencję do wyboru większych wymiarów, przekonując się, że większe rynny i rury spustowe będą bardziej efektywne w odprowadzaniu wody. Jednakże, zbyt duże wymiary mogą prowadzić do nieefektywnej pracy systemu odwodnienia, a nawet do zwiększonego ryzyka uszkodzenia. Na przykład, wybór szerokości rynny 180 mm oraz średnicy rury spustowej 125 mm może wydawać się odpowiedni w kontekście większych opadów, lecz w przypadku dachu o powierzchni 162 m² są nadmiarowe, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania materiałów, a także wyższych kosztów. Oprócz tego, większe rynny mogą tworzyć większe zastoje wody, co sprzyja ich zanieczyszczaniu oraz gromadzeniu się liści i innych zanieczyszczeń. Co więcej, niektóre z przedstawionych odpowiedzi mogą sugerować średnice rur spustowych, które są zbyt małe jak w przypadku 70 mm, co znacznie ogranicza zdolności przepływowe, szczególnie podczas intensywnych opadów deszczu. Należy pamiętać, że system odwodnienia powinien efektywnie odpowiadać na zapotrzebowanie wynikające z powierzchni dachu oraz lokalnych warunków atmosferycznych. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla uniknięcia problemów z wodą opadową oraz dla zminimalizowania ryzyka związanych z uszkodzeniami budynku.
Pytanie 14
Jakiego typu materiału należy użyć, aby obniżyć chłonność tynków gipsowych, które będą malowane farbą akrylową?
A. Mleka wapiennego
B. Gruntownika pokostowego
C. Zaczynu cementowego
D. Gruntownika dyspersyjnego
Gruntownik dyspersyjny to świetny wybór, jeśli chodzi o przygotowanie tynków gipsowych przed malowaniem farbą akrylową. Tynki gipsowe, jak wiadomo, mają dużą chłonność, co może być kłopotliwe, bo farba może się wchłaniać nierówno. To prowadzi do różnych plam i trudności w uzyskaniu ładnego efektu. Gruntownik tworzy na tynku pewną warstwę, która zmniejsza wchłanianie wody i barwników. Dzięki temu farba lepiej się trzyma i równiej pokrywa powierzchnię. Aplikacja jest prosta, można to robić pędzlem, wałkiem czy nawet natryskiem. Co więcej, niektóre gruntowniki mają dodatki, które poprawiają właściwości tynku, co z kolei zwiększa trwałość i estetykę malowanej powierzchni. Z mojego doświadczenia, przed malowaniem zawsze warto stosować gruntownik dyspersyjny, żeby efekt końcowy był naprawdę zadowalający.
Pytanie 15
Jaką wartość ma norma dziennej wydajności robotników zajmujących się demontażem ścianki z cegieł o grubości
½ cegły na zaprawie cementowo-wapiennej, jeżeli norma czasu pracy wynosząca 0,95 r-g/m2 została przyjęta z KNR?
Prace rozbiórkowe będą realizowane przez 8 godzin dziennie.
A. 7,60 m2
B. 8,42 r-g
C. 8,42 m2
D. 7,60 r-g
Niepoprawne odpowiedzi wynikają z błędnych interpretacji norm wydajności oraz zastosowania nieodpowiednich jednostek miary. Odpowiedzi takie jak 7,60 r-g czy 7,60 m² nie uwzględniają prawidłowego wyliczenia opartego na normie czasu pracy. Przy obliczeniach wydajności dziennej robotników, kluczowe jest zrozumienie, że norma czasu pracy odnosi się do metrów kwadratowych na jednostkę czasu, a nie do jednostek robotogodzin. Dlatego nie można po prostu mnożyć lub dzielić jednostek r-g bez odniesienia do powierzchni, co prowadzi do błędnych wniosków. W praktyce, podczas planowania robót budowlanych, istotne jest zachowanie precyzji w obliczeniach, aby uniknąć znaczących opóźnień i przeszacowań kosztów. Ustalone normy wydajności powinny być traktowane jako wytyczne pozwalające na realistyczne oszacowanie potrzebnych zasobów i czasu pracy. Niezrozumienie tego aspektu może prowadzić do nieefektywnego zarządzania projektem, co w konsekwencji wpływa na jego rentowność. Do typowych błędów należy także niewłaściwe przeliczenie czasu pracy na jednostki powierzchni, co jest szczególnie istotne w kontekście robót rozbiórkowych, gdzie precyzyjne oszacowanie wydajności bezpośrednio przekłada się na efektywność pracy całego zespołu.
Pytanie 16
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 17
Na podstawie fragmentu instrukcji montażu stropu Teriva określ minimalną liczbę podpór, którą należy zastosować przy rozpiętości modularnej stropu wynoszącej 6,0 m.
| Instrukcja montażu stropu Teriva (fragment) |
| Podpory montażowe |
| Przy układaniu belek stropowych na budowie należy stosować podpory montażowe rozmieszczone w rozstawie nie większym niż 2,0 m, tzn.: |
| – przy rozpiętości modularnej stropu l ≤ 4,0 m – 1 podpora, – przy rozpiętości modularnej stropu 4,0 m < l ≤ 6,0 m – 2 podpory, – przy rozpiętości modularnej stropu 6,0 m < l ≤ 8,0 m – 3 podpory, – przy rozpiętości modularnej stropu l > 8,0 m – 4 podpory. |
A. 3 podpory.
B. 4 podpory.
C. 2 podpory.
D. 1 podporę.
Odpowiedź wskazująca na 2 podpory jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z instrukcją montażu stropu Teriva, przy rozpiętości modularnej wynoszącej 6,0 m, działanie to jest zgodne z wymogami bezpieczeństwa i stabilności konstrukcji. Stropy Teriva, z uwagi na swoje właściwości nośne oraz zastosowanie w budownictwie jednorodzinnym i wielorodzinnym, wymagają odpowiedniego wsparcia. W przypadku rozpiętości 6,0 m, zastosowanie dwóch podpór zapewnia równomierne rozłożenie obciążeń na konstrukcję oraz zwiększa jej stabilność, co jest zgodne z ogólnymi zasadami projektowania konstrukcji. Przykładowo, w budynkach mieszkalnych, gdzie stropy pełnią funkcję nośną dla pięter, właściwe podparcie jest kluczowe dla zapobiegania pęknięciom i deformacjom. Dodatkowo, zgodnie z normami budowlanymi, każda rozpiętość powinna być projektowana z uwzględnieniem obciążeń użytkowych, co potwierdza, że 2 podpory są minimum w przypadku stropu o długości 6,0 m. Warto również zaznaczyć, że przestrzeganie tych zasad ma bezpośredni wpływ na trwałość oraz bezpieczeństwo budynku.
Pytanie 18
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 19
Najwyżej położona pozioma krawędź styku dwóch przeciwległych powierzchni dachowych, równoległa do okapu, nazywa się
A. połać
B. szczyt
C. kalenica
D. kosz
Kalenica jest najwyższą poziomą krawędzią dachu, która znajduje się na styku dwóch przeciwległych połaci dachowych. Jest to kluczowy element konstrukcji dachowej, często stanowiący miejsce, gdzie zbierają się wody opadowe, co ma znaczenie dla prawidłowego odprowadzania wody i wentylacji dachu. W praktyce, kalenica jest również istotna dla estetyki budynku i może być wykończona w różnorodny sposób, w tym zastosowaniem ozdobnych elementów, takich jak kalenice ceramiczne czy metalowe. W budownictwie, projektanci i architekci starają się wkomponować kalenicę w całościową koncepcję dachu, aby zapewnić nie tylko funkcjonalność, ale także harmonijny wygląd budynku. Zgodnie z obowiązującymi normami budowlanymi, poprawne wymiarowanie i zabezpieczanie kalenicy wpływa na trwałość konstrukcji i jej odporność na warunki atmosferyczne. Ważne jest, aby w trakcie budowy uwzględnić także odpowiednią wentylację w rejonie kalenicy, co zapobiega gromadzeniu się wilgoci i związanym z tym uszkodzeniom.
Pytanie 20
Na podstawie danych zawartych w tabeli określ dopuszczalne odchylenie powierzchni i krawędzi muru licowanego od kierunku pionowego.
| Warunki techniczne wykonywania i odbioru robót murarskich | ||
|---|---|---|
| Rodzaj pomiaru | Maksymalne dopuszczalne odchyłki | |
| Mury licowane (spoinowane) | Mury pozostałe | |
| Zwichrowanie i skrzywienie powierzchni | 3 mm/m i nie więcej niż 10 szt. na całej powierzchni | 6 mm/m i nie więcej niż 20 szt. na całej powierzchni |
| Odchylenie krawędzi od linii prostej | 2 mm/m i nie więcej niż 1 szt. na długości 2 m | 4 mm/m i nie więcej niż 2 szt. na długości 2 m |
| Odchylenie powierzchni i krawędzi muru od pionu | 3 mm/m i nie więcej niż 6 mm na wysokości kondygnacji oraz 20 mm na całej wysokości budynku | 6 mm/m i nie więcej niż 10 mm na wysokości kondygnacji oraz 30 mm na całej wysokości budynku |
A. 2 mm/m i nie więcej niż 20 mm na wysokości kondygnacji.
B. 3 mm/m i nie więcej niż 6 mm na wysokości kondygnacji.
C. 10 mm/m i nie więcej niż 30 mm na całej wysokości budynku.
D. 6 mm/m i nie więcej niż 10 mm na całej wysokości budynku.
Odpowiedź dotycząca maksymalnego dopuszczalnego odchylenia powierzchni i krawędzi muru licowanego od kierunku pionowego, wynosząca 3 mm/m i nie więcej niż 6 mm na wysokości kondygnacji, jest zgodna z obowiązującymi normami budowlanymi oraz dobrymi praktykami inżynieryjnymi. Takie odchylenie jest uzasadnione w kontekście zapewnienia estetyki i funkcjonalności konstrukcji. W przypadku murów licowanych, precyzyjne wykonanie jest kluczowe dla trwałości oraz stabilności budynku. Praktycznie oznacza to, że podczas realizacji inwestycji budowlanych, wykonawcy powinni stosować odpowiednie narzędzia pomiarowe, takie jak niwelatory i poziomice, aby kontrolować zgodność wykonania z wymaganiami normatywnymi. Warto również wspomnieć, że normy budowlane, takie jak PN-EN 1991, definiują te wartości w kontekście obciążeń i stabilności konstrukcji, co dodatkowo podkreśla znaczenie precyzyjnego wykonania. Rzetelne pomiary i kontrola jakości w procesie budowlanym są niezbędne, aby uniknąć problemów związanych z krzywiznami i deformacjami, co może prowadzić do kosztownych napraw w przyszłości.
Pytanie 21
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 22
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 23
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 24
Jedną z klasycznych metod usuwania ścian w budynkach przy użyciu sprzętu mechanicznego jest ich przewrócenie za pomocą liny stalowej ciągniętej przez
A. żuraw wieżowy
B. wózek widłowy
C. samochód skrzyniowy
D. ciągnik gąsienicowy
Wybór niewłaściwych odpowiedzi jako metod przewracania ścian budynków może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji oraz nieefektywnego wykonania prac. Wózek widłowy, mimo że jest maszyną używaną w budownictwie do transportu materiałów, nie jest przeznaczony do wyburzania. Jego konstrukcja i możliwości udźwigu ograniczają zdolność do przewracania dużych i ciężkich elementów budowlanych, a także nie zapewniają odpowiedniego rozkładu ciężaru w sytuacjach, które mogą być niebezpieczne. Samochód skrzyniowy, który również może być pensjonowany do transportu materiałów, nie ma wystarczającej mocy ani właściwości, by skutecznie uczestniczyć w procesie wyburzania. Żuraw wieżowy, będący doskonałym narzędziem do podnoszenia ciężkich materiałów na wysokości, nie jest odpowiedni do zadań związanych z przewracaniem ścian ze względu na swoją konstrukcję oraz ograniczenia w manewrowaniu w bliskim sąsiedztwie budynku. Właściwe podejście do wyburzeń, zgodne z zaleceniami branżowymi, wymaga zrozumienia właściwości maszyn i ich zastosowania w kontekście specyfiki zadania. Ignorowanie tego aspektu i wybór niewłaściwego sprzętu prowadzi do zwiększenia ryzyka wypadków, a także może opóźnić projekt z powodu konieczności dodatkowych interwencji. Zastosowanie ciągnika gąsienicowego, opartego na jego unikalnych cechach, jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie budownictwa i wyburzeń.
Pytanie 25
Jakie materiały stosuje się do wzmacniania uszkodzonych konstrukcji budowlanych z betonu i kamienia naturalnego?
A. zaprawę cementową
B. mieszaninę cementowo-wapienną
C. zaczyn cementowy
D. mieszaninę cementowo-wapienną
Wybór nieodpowiednich materiałów do wzmocnienia spękanych konstrukcji budowlanych może prowadzić do poważnych problemów z integralnością strukturalną. Zaprawa cementowa, będąca mieszanką cementu, piasku i wody, nie jest optymalnym rozwiązaniem w kontekście spękanych konstrukcji, gdyż jej zastosowanie nie dostarcza odpowiedniej elastyczności ani zdolności do przywracania pierwotnej wytrzymałości w przypadku poważniejszych uszkodzeń. Z kolei zaczyn cementowo-wapienny, mimo że ma swoje zalety, takich jak lepsza plastyczność i niższa skurczliwość, może nie zapewniać odpowiedniej twardości i wytrzymałości na ściskanie, co jest kluczowe w przypadku budowli betonowych. Zaprawa cementowo-wapienna, z kolei, łączy w sobie zalety wapna i cementu, jednak jej zastosowanie w przypadku spękanych konstrukcji powinno być ograniczone, gdyż nie uwzględnia specyficznych wymagań wytrzymałościowych, które są niezbędne. Niewłaściwy dobór materiałów może wynikać z braku wiedzy na temat ich właściwości i zastosowań, co prowadzi do mylnych wniosków i błędnych praktyk. Warto pamiętać, że każdy materiał budowlany ma swoje specyficzne właściwości, które powinny być uwzględniane na etapie projektowania i realizacji prac budowlanych, a także podczas dokonywania napraw. Zastosowanie odpowiednich standardów i dobrych praktyk branżowych, takich jak PN-EN 1504, jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej i bezpiecznej eksploatacji konstrukcji budowlanych.
Pytanie 26
Z jakiego materiału wykonuje się żebro rozdzielcze stropu Fert?
A. z pustaków ceramicznych
B. z betonu zbrojonego
C. z pustaków betonowych
D. z betonu lekkiego
Wybór materiałów do budowy żebra rozdzielczego stropu to mega ważna sprawa, bo to wpływa na wytrzymałość i trwałość całej konstrukcji. Pustaki betonowe są solidne, ale raczej stosuje się je do murowania, a nie jako nośne elementy stropów. Z kolei pustaki ceramiczne w tej roli się nie sprawdzą, bo nie mają odpowiednich parametrów wytrzymałościowych. A beton lekki, chociaż ma niską gęstość, to w stropach nie za bardzo się nadaje przez niższe parametry nośne w porównaniu do betonu zbrojonego. W budownictwie, złe materiały mogą prowadzić do różnych problemów, jak odkształcenia czy uszkodzenia konstrukcji. Musimy zrozumieć, że żebro rozdzielcze musi być wystarczająco mocne, żeby udźwignąć nie tylko swój ciężar, ale też obciążenia użytkowe. Właściwe wykorzystanie betonu zbrojonego w tych elementach to naprawdę dobra praktyka budowlana, co potwierdzają różne normy i regulacje w tej branży.
Pytanie 27
Jak należy łączyć płyty suchego tynku ze ścianą?
A. kotew stalowych
B. warstwy zaprawy cementowej
C. placków kleju gipsowego
D. kołków rozporowych
Placki kleju gipsowego to najczęściej stosowany sposób mocowania płyt suchego tynku do ścian. Przy użyciu kleju gipsowego, płyty są precyzyjnie umieszczane na ścianie, co pozwala na uzyskanie równych i stabilnych powierzchni do dalszego wykończenia. Klej gipsowy charakteryzuje się dobrą przyczepnością oraz łatwością w aplikacji, co czyni go idealnym rozwiązaniem w procesie montażu. W praktyce stosuje się go zwłaszcza w przypadku ścian wewnętrznych, gdzie nie występują ekstremalne warunki wilgotności. Warto również zwrócić uwagę na wymagania dotyczące przygotowania podłoża, które powinno być czyste i wolne od kurzu, aby zapewnić optymalne przyleganie kleju. Ponadto, zgodnie z normami budowlanymi, należy przestrzegać wskazówek producenta dotyczących proporcji mieszania i aplikacji. Dzięki temu uzyskujemy trwałe i estetyczne wykończenie, co jest niezwykle istotne w kontekście późniejszego malowania czy tapetowania. Właściwe zastosowanie kleju gipsowego przyczynia się również do izolacji akustycznej oraz termicznej pomieszczeń, co jest istotne dla komfortu użytkowania.
Pytanie 28
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 29
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 30
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 31
Ściany działowe o grubości 1/4 cegły oraz wysokości przekraczającej 2,5 m powinny być zbrojone bednarką umieszczaną w spoinach podczas murowania?
A. pionowych w odstępach około 1 m
B. pionowych w odstępach około 0,5 m
C. poziomych co 3-4 warstwie
D. poziomych w każdej warstwie
Odpowiedź dotycząca zbrojenia ścian działowych bednarką w poziomie w co 3-4 warstwie jest prawidłowa, ponieważ zapewnia to odpowiednią stabilność konstrukcji. W przypadku ścian działowych o grubości 1/4 cegły, które mają wysokość przekraczającą 2,5 m, ryzyko odkształceń i pęknięć wzrasta. Umieszczając bednarkę w poziomie, w co 3-4 warstwie, tworzymy poziome wzmocnienia, które rozkładają obciążenia na większą powierzchnię. Zgodnie z normą PN-EN 1996-1-1:2008, struktury murowane powinny być projektowane z uwzględnieniem takich wzmocnień, aby zapewnić ich trwałość i bezpieczeństwo. Przykładem zastosowania tego rozwiązania mogą być ściany działowe w budynkach mieszkalnych czy biurowych, gdzie zachowanie odpowiednich parametrów wytrzymałościowych jest kluczowe, aby uniknąć późniejszych uszkodzeń. Dodatkowo, poziome zbrojenie w warstwach pozwala na lepsze połączenie elementów murowych, co zwiększa integralność całej struktury. W praktyce, wykonanie tego typu zbrojenia powinno być zawsze konsultowane z projektantem, aby dostosować je do specyfiki danego obiektu.
Pytanie 32
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 33
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 34
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 35
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 36
Podczas kładzenia płytek ceramicznych, nadmiar zaprawy do spoinowania należy usunąć przy pomocy
A. pędzla płaskiego
B. pacy stalowej gładkiej
C. szpachelki stalowej
D. pacy gumowej
Użycie pacy gumowej do usuwania nadmiaru zaprawy spoinującej jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ zapewnia delikatność i precyzję, a jednocześnie minimalizuje ryzyko uszkodzenia płytek ceramicznych. Pacę gumową można z łatwością dostosować do kształtu i tekstury powierzchni, co pozwala na skuteczne usunięcie nadmiaru zaprawy, nie pozostawiając smug ani zarysowań. Przykładowo, podczas pracy na nierównych lub strukturalnych powierzchniach pacy gumowej można używać w sposób, który pozwoli na dokładne wypełnienie szczelin i jednocześnie usunięcie zbędnej zaprawy. W branży budowlanej paca gumowa jest standardowym narzędziem, które znajduje zastosowanie w wielu czynnościach, nie tylko przy układaniu płytek, ale również przy nakładaniu materiałów wykończeniowych i innych pracach glazurniczych, co czyni ją wszechstronnym narzędziem. Korzystanie z pacy gumowej jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie układania płytek, ponieważ umożliwia uzyskanie estetycznego wykończenia oraz dbałość o detale, co jest kluczowe dla każdego profesjonalnego glazurnika.
Pytanie 37
Gdzie można znaleźć informacje o lokalizacji składowania materiałów budowlanych na obszarze budowy?
A. w warunkach technicznych realizacji oraz odbioru robót budowlanych
B. w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego
C. w planie zagospodarowania terenu budowy
D. w decyzji o warunkach zabudowy oraz zagospodarowania przestrzeni
Plan zagospodarowania terenu budowy jest kluczowym dokumentem, który precyzyjnie określa lokalizację i sposób składowania materiałów budowlanych na danym terenie. W jego ramach uwzględnia się nie tylko wymagania dotyczące samego składowania, ale także aspekty związane z bezpieczeństwem, organizacją przestrzenną oraz ochroną środowiska. Na przykład, plan ten może określać strefy, w których można przechowywać materiały niebezpieczne, a także wytyczne dotyczące zabezpieczeń przed ich przypadkowym uwolnieniem. Dobre praktyki w zakresie zarządzania materiałami budowlanymi wskazują na konieczność ich składowania w sposób, który minimalizuje ryzyko uszkodzeń oraz zapewnia łatwy dostęp do potrzebnych surowców w trakcie realizacji robót. Warto również pamiętać, że zgodnie z obowiązującymi normami budowlanymi, przestrzeganie zasad zawartych w planie zagospodarowania terenu budowy ma kluczowe znaczenie dla uzyskania pozytywnej oceny inspekcji budowlanej oraz dla zgodności z przepisami prawa budowlanego.
Pytanie 38
Na podstawie przedstawionych wymagań określ minimalną liczbę miejsc do siedzenia w szatni wieszakowej pracowników stosujących własną odzież roboczą, jeżeli na każdej zmianie zatrudnionych jest od 80 do 120 pracowników.
| Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy Załącznik Nr 3 (fragment) | |
| Wymagania dla pomieszczeń i urządzeń higienicznosanitarnych | |
| Szatnie odzieży własnej pracowników | |
| § 11. Szatnia odzieży własnej 1. Szatnia odzieży własnej pracowników powinna być wyposażona w szafy przeznaczone do indywidualnego użytku każdego pracownika. 2. W pomieszczeniu szatni, o której mowa w ust. 1, powinno przypadać co najmniej 0,3 m² wolnej powierzchni podłogi na każdego pracownika korzystającego z tej szatni. | |
| § 12. Szatnia wieszakowa 1. Szatnia odzieży własnej pracowników może być urządzona w formie szatni wieszakowej, jeżeli nie ma do tego przeciwwskazań ze względu na rodzaj pracy, warunki jej wykonywania, rodzaje występujących zanieczyszczeń itp. oraz jeżeli jest zapewniona szybka obsługa. Szatnia taka powinna odpowiadać następującym wymaganiom: 1) powinna być urządzona osobna szatnia dla mężczyzn i osobna dla kobiet; w przypadku zatrudnienia mniej niż pięciu pracowników na jednej zmianie szatnie mogą być wspólne dla mężczyzn i kobiet z tym, że powinny być urządzone kabiny do przebierania się; 2) przyjmowanie odzieży do szatni i wydawanie odzieży powinno być wykonywane przez specjalnie do tego wyznaczony personel; 3) powinna być wyposażona w stojaki wieszakowe na odzież własną pracowników; odzież ta powinna być przechowywana, na indywidualnych wieszakach; 4) stojaki wieszakowe powinny być jednoramienne i mieć w dolnej części siatkowe półki na obuwie, w górnej zaś - półki na nakrycia głowy, teczki itp.; 5) szerokość przejścia dla obsługi szatni powinna wynosić co najmniej 1,1 m między rzędami wieszaków na dwóch sąsiednich stojakach, zaś co najmniej 0,95 m między ścianą a zewnętrznym rzędem wieszaków; 6) powinna w miarę możliwości być przebieralnia wyposażona w miejsca do siedzenia i wieszaki na odzież; liczba miejsc do siedzenia powinna wynosić co najmniej 30% liczby zatrudnionych na najliczniejszej zmianie. 2. Szatnie wieszakowe przeznaczone dla pracowników niemających obowiązku stosowania odzieży roboczej i ochronnej mogą nie spełniać wymagań określonych w ust. 1 pkt 1 i 6. |
A. 80
B. 36
C. 24
D. 120
Odpowiedź 36 miejsc do siedzenia jest poprawna, ponieważ zgodnie z wymaganiami w rozporządzeniu, minimalna liczba miejsc w szatni wieszakowej powinna wynosić co najmniej 30% liczby pracowników zatrudnionych na najliczniejszej zmianie. W tym przypadku, w największej grupie pracowników jest ich 120, więc obliczamy 30% z tej liczby: 0,3 * 120 = 36. Takie podejście zapewnia, że wszyscy pracownicy mają dostęp do odpowiedniej ilości miejsc do siedzenia, co jest kluczowe dla ich komfortu i bezpieczeństwa. W praktyce, zwłaszcza w dużych zakładach pracy, odpowiednia liczba miejsc w szatni wpływa na organizację czasu pracy oraz sprzyja utrzymaniu higieny. Warto również pamiętać, że zgodność z normami i przepisami prawnymi w zakresie ergonomii miejsca pracy oraz zdrowia i bezpieczeństwa jest istotnym elementem odpowiedzialności pracodawcy. Stosowanie się do tych zasad nie tylko minimalizuje ryzyko kontuzji, ale także zwiększa morale i zadowolenie pracowników.
Pytanie 39
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 40
Jakie informacje nie są wymagane w tablicy informacyjnej budowy?
A. Adresu oraz numeru telefonu odpowiedniego organu nadzoru budowlanego
B. Określenia rodzaju robót budowlanych oraz lokalizacji ich prowadzenia
C. Adresu i numeru telefonu wojewódzkiego inspektora sanitarnego
D. Nazwiska i imienia oraz numeru telefonu kierownika budowy
Odpowiedź wskazująca, że tablica informacyjna budowy nie musi zawierać adresu i numeru telefonu wojewódzkiego inspektora sanitarnego jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego, tablica ta powinna zawierać jedynie kluczowe informacje dotyczące samej budowy, a nie wszelkie dane kontaktowe instytucji nadzorujących. Standardy branżowe wskazują, że podstawowe dane, które muszą być umieszczone na tablicy, to imię i nazwisko kierownika budowy oraz jego numer telefonu, a także dane kontaktowe organu nadzoru budowlanego, co ma na celu zapewnienie odpowiedzialności i łatwego dostępu do informacji o realizacji inwestycji. Ważne jest, aby tablica informacyjna spełniała swoje funkcje informacyjne oraz ułatwiała komunikację w przypadku jakichkolwiek wątpliwości czy potrzeby zgłoszenia sytuacji kryzysowych. W praktyce, dostarczenie jedynie niezbędnych informacji pozwala skupić się na kluczowych aspektach prowadzenia budowy, a nadmierna ilość danych może prowadzić do dezinformacji lub ignorowania istotnych informacji.