Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 20:25
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 20:40

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Do prac zanikających oraz tych, które zostają zakryte i wymagają odbioru, zalicza się

A. układanie podłogi

B. malowanie

C. uzupełnianie tynku

D. przygotowanie podłoża

Ułożenie posadzki, uzupełnienie tynku oraz malowanie są to działania, które są istotne w procesie wykończenia budynków, jednak nie należą do robót zanikających i ulegających zakryciu, które podlegają odbiorowi. Ułożenie posadzki jest ostatnim etapem, który następuje po przygotowaniu podłoża, co oznacza, że jest to proces, którego efekty są widoczne i nie mogą być uznane za zanikające. Uzupełnienie tynku również nie kwalifikuje się jako praca zanikająca, ponieważ tynk jest elementem wykończeniowym, który pozostaje na widoku i pełni funkcje estetyczne oraz ochronne. Malowanie, z kolei, również jest procesem wykończeniowym, który ma na celu poprawę wyglądu wnętrza lub elewacji budynku, a jego efekty są zawsze widoczne. Typowy błąd myślowy w tym kontekście polega na utożsamieniu wszystkich działań budowlanych z procesem odbioru. Należy jednak pamiętać, że tylko te prace, które są realizowane na etapie przygotowania, a ich efekty są ukryte lub nie widoczne po zakończeniu budowy, mogą być uznane za roboty zanikające. W związku z tym, zrozumienie kategorii robót budowlanych i ich właściwe klasyfikowanie jest kluczowe dla skutecznego zarządzania projektem budowlanym.

Pytanie 2

Do produkcji tynków akrylowych wykorzystuje się jako spoiwo

A. wapno hydratyzowane

B. żywice syntetyczne

C. szkło wodne

D. cementy portlandzkie

Cementy portlandzkie są klasycznym materiałem budowlanym, jednak ich zastosowanie jako spoiwo w tynkach akrylowych jest niewłaściwe. Cement w tynkach ma tendencję do skurczania się podczas wiązania, co prowadzi do pojawiania się rys i pęknięć. Z tego powodu tynki na bazie cementu są bardziej odpowiednie dla zastosowań wewnętrznych lub w miejscach mniej narażonych na działanie zmiennych warunków atmosferycznych. Szkło wodne jest substancją o właściwościach klejących, ale nie jest odpowiednim spoiwem w tynkach akrylowych, ponieważ może powodować trudności w aplikacji oraz nie zapewnia odpowiedniej elastyczności i trwałości wymaganego w tynkach zewnętrznych. Wapień hydratyzowany, pomimo swoich zalet, takich jak naturalne połączenie i łatwość użycia, również nie nadaje się do tynków akrylowych, gdyż brakuje mu elastyczności i odporności na pogodę. Wiele osób może błędnie sądzić, że tynki akrylowe mogą być wykonane na bazie tradycyjnych materiałów budowlanych, lecz ważne jest zrozumienie, że specyfika akrylu wymaga nowoczesnych rozwiązań technologicznych, takich jak żywice syntetyczne, które zapewniają długowieczność i estetykę powierzchni. Zastosowanie niewłaściwych spoiw może prowadzić do poważnych problemów z konstrukcją i estetyką budynku.

Pytanie 3

W nadprożu Kleina o rozpiętości ponad 150 cm, którego fragment przedstawiono na rysunku, cegły układa się

A. na rąb stojący.

B. wozówkowo na płask.

C. na rąb leżący.

D. główkowo na płask.

Wybór opcji innej niż "na rąb stojący" w kontekście układania cegieł w nadprożu Kleina prowadzi do kilku istotnych nieporozumień. Układanie cegieł na rąb leżący lub główkowo na płask stwarza ryzyko osłabienia konstrukcji nadproża, zwłaszcza przy większych rozpiętościach. Cegły ułożone na rąb leżący mają mniejszą powierzchnię kontaktu z pozostałymi cegłami oraz podłożem, co może prowadzić do powstawania niekorzystnych naprężeń i w konsekwencji do pęknięć. Taki błąd w układzie może skutkować nieefektywnym przenoszeniem obciążeń, a także zwiększa ryzyko zjawiska zwanego rysowaniem nadproża, co jest szczególnie niebezpieczne w budynkach, w których nadproża pełnią kluczową rolę w rozkładzie obciążeń. Cegły układane na rąb stojący są bardziej odporne na siły działające w pionie, co jest fundamentalne przy większych otworach. Ponadto, nieprawidłowe układanie cegieł może być sprzeczne z przepisami budowlanymi i normami, takimi jak Eurokod 6, które jasno określają wymagania dotyczące konstrukcji murowanych. Dlatego też, ważne jest, aby projektanci i wykonawcy budowlani stosowali odpowiednie metody układania cegieł, aby zapewnić bezpieczeństwo i trwałość całej konstrukcji.

Pytanie 4

Który rodzaj wiązania dwuwarstwowego przedstawiony jest na rzutach dwóch warstw fragmentu narożnika muru?

A. Pospolite.

B. Krzyżykowe.

C. Pierścieniowe.

D. Gotyckie.

Wiązanie pospolite jest jednym z najczęściej stosowanych typów wiązań w budownictwie, szczególnie w murach dwuwarstwowych. W przypadku tego wiązania cegły są układane na przemian w poziomie i w pionie, co zapewnia odpowiednią stabilność oraz estetykę konstrukcji. Przykładowo, w praktyce murarskiej stosuje się ten typ wiązania, aby zminimalizować ryzyko pęknięć oraz zwiększyć wytrzymałość całej ściany. Dobrze wykonane wiązanie pospolite poprawia również efektywność cieplną budynku, ponieważ pozwala na lepsze zgrupowanie materiałów izolacyjnych pomiędzy warstwami. Zgodnie z zasadami sztuki budowlanej, odpowiednie ułożenie cegieł w tym systemie zapewnia, że siły działające na ścianę są równomiernie rozłożone. Stosując wiązanie pospolite, murarz powinien również zwrócić uwagę na zachowanie odpowiednich spoin, co wpłynie na trwałość i estetykę muru. W kontekście dobrych praktyk, warto zasięgnąć opinii specjalistów w zakresie budownictwa, aby mieć pewność, że wszelkie zastosowane techniki są zgodne z obowiązującymi normami budowlanymi.

Pytanie 5

Jaką minimalną grubość powinny mieć ścianki oddzielające kanały dymowe w kominach wykonanych z cegły?

A. 3/4 cegły

B. 1 cegła

C. 1/2 cegły

D. 1/4 cegły

Grubość przegródek między kanałami dymowymi w kominach murowanych z cegły, która wynosi 1/2 cegły, jest czymś, co naprawdę powinno być brane pod uwagę. Taka grubość to nie tylko wymóg norm budowlanych, ale także świetna praktyka, jeśli chodzi o budowę kominów. Dzięki temu mamy zapewnioną dobrą izolację termiczną, co jest ważne, żeby nie było problemów z przegrzewaniem się konstrukcji i niskim ryzykiem pożaru. Oprócz tego, taka grubość sprawia, że kanały dymowe działają efektywnie, co pozwala na odpowiedni ciąg kominowy i odprowadzanie spalin. Moim zdaniem, projektując kominy, zawsze warto trzymać się wymagań norm, na przykład PN-EN 1443, bo to pomaga w zapewnieniu bezpieczeństwa i funkcjonalności systemów kominowych. Generalnie rzecz biorąc, trzymając się tych wytycznych, można mieć pewność, że cały system będzie działał jak należy i nie będzie problemów w użytkowaniu.

Pytanie 6

Jakie wskazanie sygnalizuje odrywanie się tynku od podstawy?

A. Łatwość w zarysowaniu powierzchni tynku za pomocą ostrza

B. Głuchy dźwięk podczas stukania w tynk młotkiem

C. Dostrzegalne pęknięcie na powierzchni tynku

D. Widoczne zgrubienie na powierzchni tynku

Głuchy odgłos przy ostukiwaniu tynku młotkiem jest jednoznacznym wskaźnikiem odwarstwienia tynku od podłoża. Tego rodzaju dźwięk powstaje, gdy przestrzeń między tynkiem a jego podłożem jest pusta, co prowadzi do zmiany akustyki dźwięku. W praktyce, przy wykonywaniu prac remontowych, fachowcy często wykorzystują tę metodę jako szybką i efektywną technikę diagnostyczną. Zgodnie z normami budowlanymi, odwarstwienie powinno być usunięte przed dalszymi pracami, aby uniknąć problemów w przyszłości, takich jak pękanie tynku czy zagrzybienie. Działania naprawcze obejmują usunięcie luźnego tynku, przygotowanie podłoża oraz nałożenie nowego tynku zgodnie z zaleceniami producenta. Dobrą praktyką jest również kontrolowanie stanu tynku w regularnych odstępach czasu, co pozwoli na wczesne wykrywanie problemów i ich skuteczne rozwiązanie.

Pytanie 7

Tynk należący do kategorii IV jest tynkiem

A. 4-warstwowym

B. 3-warstwowym

C. 2-warstwowym

D. 1-warstwowym

Tynk kategorii IV, znany jak tynk trzywarstwowy, to sprawdzony sposób na solidne i estetyczne wykończenie budynku. Składa się z trzech warstw: podkładowej, właściwej i końcowej. Ta pierwsza, zazwyczaj z zaprawy cementowo-wapiennej, daje mocny fundament, co jest ważne, żeby następne warstwy dobrze się trzymały. Warstwa właściwa, często z dodatkami, jak włókna szklane czy polipropylenowe, dodaje tynkowi wytrzymałości i sprawia, że jest odporny na pęknięcia. Na końcu mamy warstwę końcową, która odpowiada za wygląd tynku i może mieć różne faktury i kolory. W praktyce tynki trzywarstwowe używa się często w budynkach, które muszą stawić czoła trudnym warunkom atmosferycznym, co jest zgodne z normami PN-EN 998-1. To rozwiązanie jest polecane zarówno w budynkach publicznych, jak i mieszkalnych, bo znacznie zwiększa trwałość budynku i obniża koszty konserwacji.

Pytanie 8

Na którym rysunku przedstawiono kielnię do kształtowania spoin?

A. D.

B. A.

C. C.

D. B.

Na rysunku A przedstawiono kielnię do kształtowania spoin, która jest kluczowym narzędziem w budownictwie, szczególnie w pracach murowych. Kielnia ta charakteryzuje się wąską, długą i płaską powierzchnią roboczą, co umożliwia precyzyjne formowanie spoin między cegłami. Przykładem zastosowania kielni do kształtowania spoin może być murowanie ścian, w których ważne jest, aby spoiny były estetyczne i miały odpowiednią głębokość. Przy jej użyciu można również wygładzać zaprawę, co zwiększa trwałość i estetykę konstrukcji. Standardy budowlane, takie jak PN-B-06265, podkreślają znaczenie odpowiedniego formowania spoin, co wpływa na jakość wykonania robót budowlanych. Dobrze uformowane spoiny wpływają nie tylko na wygląd, ale również na izolacyjność termiczną i akustyczną budynku, dlatego znajomość i umiejętność stosowania kielni do kształtowania spoin jest niezbędna dla każdego murarza.

Pytanie 9

Tynk klasy IV wykonuje się

A. dwuwarstwowo, wygładzając packą styropianową

B. trójwarstwowo, wygładzając packą na gładko

C. dwuwarstwowo, wygładzając packą na ostro

D. trójwarstwowo, wygładzając packą obłożoną filcem

Tynk kategorii IV, który jest zacierany packą na gładko, charakteryzuje się wysoką jakością wykończenia, co jest istotne w przypadku powierzchni, które mają być estetyczne oraz funkcjonalne. Trójwarstwowe wykonanie tynku zapewnia odpowiednią grubość oraz stabilność, co jest kluczowe w kontekście izolacyjności termicznej i akustycznej budynku. Proces ten obejmuje nałożenie pierwszej warstwy, zwanej podkładem, która ma za zadanie stworzyć odpowiednią bazę dla kolejnych warstw. Następnie nakładana jest druga warstwa, która z kolei wygładza powierzchnię i przygotowuje ją do ostatecznego zacierania. Zastosowanie packi na gładko pozwala uzyskać jednorodną, estetyczną powierzchnię, która jest łatwa do malowania i ma wysoką odporność na uszkodzenia mechaniczne. Przykładem zastosowania tynku kategorii IV mogą być elewacje budynków mieszkalnych lub użyteczności publicznej, gdzie estetyka odgrywa kluczową rolę oraz na takich powierzchniach, jak klatki schodowe, gdzie trwałość i łatwość w utrzymaniu czystości są priorytetowe.

Pytanie 10

Na podstawie fragmentu opisu technicznego określ, ile pojemników cementu i wapna należy zużyć do przygotowania zaprawy, jeżeli do jej sporządzenia zaplanowano 20 pojemników piasku?

Opis techniczny
(fragment)

(...) Do wykonania ścian zewnętrznych z pustaków Max należy zastosować zaprawę cementowo-wapienną odmiany E, o proporcji objętościowej składników 1 : 0,5 : 4. (...)

A. 5 pojemników cementu i 2,5 pojemnika wapna.

B. 4 pojemniki cementu i 2 pojemniki wapna.

C. 5 pojemników wapna i 2,5 pojemnika cementu.

D. 4 pojemniki wapna i 2 pojemniki cementu.

Odpowiedź, która wskazuje na zużycie 5 pojemników cementu i 2,5 pojemnika wapna jest właściwa, ponieważ opiera się na poprawnych proporcjach składników potrzebnych do przygotowania zaprawy. W opisie technicznym podano, że proporcje objętościowe składników wynoszą 1:0,5:4, co oznacza, że na każdy 1 pojemnik cementu przypada 0,5 pojemnika wapna i 4 pojemniki piasku. Zgodnie z planowanym użyciem 20 pojemników piasku, można obliczyć ilość pozostałych składników. 20 pojemników piasku podzielone przez 4 (czwartą część proporcji) daje 5 pojemników cementu, co odpowiada proporcji 1:4. Współczynnik dla wapna wynosi 0,5, więc 5 pojemników cementu pomnożone przez 0,5 daje 2,5 pojemnika wapna. Takie podejście nie tylko zapewnia zgodność z podanymi proporcjami, ale także wpisuje się w najlepsze praktyki budowlane, które gwarantują odpowiednią wytrzymałość i trwałość zaprawy. W praktyce, stosowanie się do tych proporcji pozwala uniknąć problemów związanych z niedostatecznym wiązaniem materiałów, co ma kluczowe znaczenie dla późniejszej jakości prac budowlanych.

Pytanie 11

Aby zbudować 1 m² jednowarstwowej ściany, potrzebnych jest 8 sztuk bloczków z betonu komórkowego. Jeśli koszt jednego bloczka wynosi 21 zł, to ile wyniesie całkowity koszt bloczków potrzebnych do budowy ściany o powierzchni 15 m²?

A. 2 520 zł

B. 3 860 zł

C. 2 860 zł

D. 3 520 zł

Aby obliczyć koszt bloczków z betonu komórkowego potrzebnych do wykonania ściany o powierzchni 15 m2, należy najpierw ustalić ilość bloczków potrzebnych na 1 m2. Z informacji wynika, że do wykonania 1 m2 jednowarstwowej ściany potrzeba 8 sztuk bloczków. Dla ściany o powierzchni 15 m2 potrzebujemy zatem 8 bloczków/m2 x 15 m2 = 120 bloczków. Koszt jednego bloczka wynosi 21 zł, więc całkowity koszt bloczków wynosi 120 bloczków x 21 zł/bloczek = 2 520 zł. Obliczenia te są zgodne z zasadami efektywnego planowania budowy i pozwalają na uwzględnienie wszystkich niezbędnych materiałów, co jest kluczowe w standardach budowlanych. Przykład ten ilustruje, jak ważne jest precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów budowlanych w celu uniknięcia nieprzewidzianych wydatków oraz sprawne zarządzanie budżetem projektu budowlanego.

Pytanie 12

Zaprawa murarska powstaje z połączenia wody, dodatków lub domieszek oraz spoiwa

A. nieorganicznym i kruszywa grubego

B. organicznym i kruszywa grubego

C. organicznym i kruszywa drobnego

D. nieorganicznego i kruszywa drobnego

Zrozumienie, z czego składa się zaprawa murarska, to naprawdę ważna sprawa, jeśli chcemy, żeby nasze konstrukcje były trwałe. Często ludzie się mylą i nie rozumieją, jak dobierać materiały. Jeśli ktoś myśli, że w zaprawie mogą być spoiwa organiczne, to się myli, bo w tradycyjnych zaprawach używa się spoiw nieorganicznych, a to one właściwie zapewniają wytrzymałość i odporność na różne czynniki zewnętrzne. Pamiętaj, że kruszywo drobne, a nie grube, jest kluczowe dla dobrej konsystencji zaprawy. Jak użyjesz kruszywa grubego, to może się okazać, że w strukturze będą ubytki, co jest kiepskie dla trwałości. Nieodpowiedni skład zaprawy to też szansa na osłabienie całej konstrukcji, co wynika z braku zrozumienia, jak działają te składniki. Standardy budowlane są jasno określone, więc lepiej stosować się do nich, żeby nie mieć problemów później.

Pytanie 13

Zaprawę tynkarską produkowaną w zakładzie, oznaczoną symbolem R, wykorzystuje się do realizacji tynków

A. renowacyjnych

B. izolujących cieplnie

C. szlachetnych

D. jednowarstwowych zewnętrznych

Zaprawa tynkarska oznaczona symbolem R jest stosowana przede wszystkim do wykonywania tynków renowacyjnych, co jest ściśle związane z jej właściwościami. Renowacyjne tynki mają na celu przywrócenie estetyki oraz funkcjonalności powierzchni, które mogą być uszkodzone lub w złym stanie. Zaprawy te charakteryzują się wysoką przyczepnością do podłoża, elastycznością oraz odpornością na czynniki atmosferyczne, co czyni je idealnym rozwiązaniem w przypadku starszych budynków, gdzie istnieje ryzyko pęknięć lub kruszenia się tynku. W praktyce, podczas renowacji zabytków, stosuje się zaprawy R, aby zapewnić odpowiednią ochronę i trwałość elewacji, a także aby zachować tradycyjne metody budowlane. W kontekście standardów, zaprawy te powinny spełniać normy PN-EN 998-1 dotyczące zapraw do tynkowania, co gwarantuje ich wysoką jakość i odpowiednie właściwości użytkowe.

Pytanie 14

Jakie wiązanie cegieł w murze przedstawiono na rysunku?

A. Wozówkowe.

B. Główkowe.

C. Krzyżykowe.

D. Kowadełkowe.

Odpowiedź 'wozówkowe' jest prawidłowa, ponieważ układ cegieł na przedstawionym rysunku odzwierciedla charakterystykę tego typu wiązania. W wiązaniu wozówkowym cegły są układane naprzemiennie: jedna cegła jest osadzona na swoim krótszym boku (wąsko), a kolejna na swoim dłuższym boku (szeroko). Takie ułożenie pozwala na lepsze rozłożenie obciążenia, co zwiększa stabilność i trwałość budowli. W praktyce, wiązanie wozówkowe jest często stosowane w budownictwie ścian zarówno murowanych, jak i w konstrukcjach z cegły, ponieważ zapewnia odpowiednią więź i zmniejsza ryzyko pękania. Warto również zauważyć, że wiązanie to jest zgodne z zasadami sztuki budowlanej, które zalecają stosowanie różnych rodzajów układów cegieł w celu uzyskania optymalnej wytrzymałości strukturalnej. Ponadto, wiązanie wozówkowe jest estetyczne i często stosowane w budynkach o tradycyjnym charakterze, co czyni go uniwersalnym rozwiązaniem w architekturze.

Pytanie 15

Na której ilustracji przedstawiono mieszadło przeznaczone do przygotowania zaprawy murarskiej?

A. Na ilustracji 3.

B. Na ilustracji 1.

C. Na ilustracji 2.

D. Na ilustracji 4.

Mieszadło przedstawione na ilustracji 4 jest klasycznym przykładem urządzenia przeznaczonego do przygotowania zaprawy murarskiej. Jego konstrukcja z dwiema spiralnymi łopatkami zapewnia efektywne mieszanie składników, co jest kluczowe w procesie tworzenia zaprawy o właściwej konsystencji i jednorodności. Zastosowanie mieszadła z spiralnymi łopatkami pozwala na dokładne wymieszanie cementu, piasku oraz wody, co przekłada się na optymalne parametry mechaniczne zaprawy. W praktyce, mieszadło to jest szeroko stosowane w budownictwie, zwłaszcza przy wznoszeniu murów czy tynków, gdzie jednorodność zaprawy ma kluczowe znaczenie dla trwałości konstrukcji. Warto zwrócić uwagę, że standardy budowlane zalecają użycie mieszadeł o odpowiedniej konstrukcji do różnorodnych aplikacji, co zapewnia nie tylko wydajność, ale również bezpieczeństwo pracy. Mieszadła o spiralnej budowie są uznawane za najlepszą praktykę w przygotowaniu zapraw murarskich, dlatego rozpoznanie ich na podstawie ilustracji jest istotnym elementem wiedzy praktycznej w branży budowlanej.

Pytanie 16

Bloczki silikatowe to wyroby poddawane autoklawizacji?

A. z betonu komórkowego

B. cementowo-piaskowe

C. z zaczynu gipsowego

D. wapienno-piaskowe

Choć odpowiedzi cementowo-piaskowe, z zaczynu gipsowego oraz z betonu komórkowego mogą budzić pewne skojarzenia z bloczkami silikatowymi, są to jednak zupełnie różne materiały, które nie mogą być traktowane jako ich substytuty. Cementowo-piaskowe wyroby są produkowane z cementu i piasku, co skutkuje różnymi właściwościami mechanicznymi i izolacyjnymi. Podczas gdy bloczki silikatowe charakteryzują się wysoką wytrzymałością na ściskanie i dobrą izolacyjnością, materiały cementowo-piaskowe z reguły nie osiągają tak dobrych wyników w tych parametrach, co może prowadzić do nieefektywności w budownictwie. Zaczyn gipsowy jest stosowany głównie do wykonywania tynków i nie nadaje się do produkcji bloczków, ponieważ nie zapewnia wymaganej trwałości i stabilności strukturalnej. Gips jest materiałem bardziej kruchym, co czyni go nieodpowiednim do zastosowań wymagających dużej wytrzymałości. Z kolei beton komórkowy, chociaż ma dobre właściwości izolacyjne, różni się od bloczków silikatowych zarówno pod względem składu, jak i procesu produkcji. Beton komórkowy wytwarzany jest na bazie cementu, wody, piasku oraz dodatków chemicznych, które wspomagają tworzenie porów, co prowadzi do odmiennych właściwości fizycznych. W efekcie te różnice mogą prowadzić do nieporozumień w zakresie zastosowania i wydajności materiałów budowlanych, dlatego ważne jest, aby dokładnie rozumieć, jakie właściwości i charakterystyki posiada każdy z tych materiałów.

Pytanie 17

Tynki, które nie są przeznaczone do malowania na całej powierzchni, powinny

A. posiadać jednolitą barwę bez smug i plam.

B. być wolne od smug i plam, dopuszczalne są niewielkie różnice w intensywności koloru.

C. posiadać jednolitą barwę, dopuszczalne są niewielkie plamy.

D. posiadać jednolitą barwę, dopuszczalne są niewielkie smugi.

Odpowiedź 'mieć barwę o jednakowym natężeniu bez smug i plam' jest prawidłowa, ponieważ tynki, które nie są przewidziane do malowania, powinny charakteryzować się równomierną barwą na całej powierzchni. W praktyce oznacza to, że wszelkie niedoskonałości, takie jak smugi czy plamy, mogą wskazywać na niewłaściwe nałożenie tynku, co może prowadzić do estetycznych defektów końcowego wykończenia. W standardach budowlanych oraz w dobrych praktykach związanych z wykończeniem wnętrz, zapewnienie jednolitego wykończenia powierzchni jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości estetycznej. W przypadku tynków, które mają być później malowane, konieczne jest, aby ich powierzchnia była idealnie gładka i jednolita, co pozwala na równomierne wchłanianie farby i zapobiega powstawaniu plam. Przykładem zastosowania tej zasady może być tynk dekoracyjny, który po nałożeniu powinien być dokładnie wygładzony, aby nie powodować różnic w odcieniach przy późniejszym malowaniu.

Pytanie 18

Główne składniki mieszanki betonowej stosowanej do produkcji betonu zwykłego to

A. cement, piasek, żwir i woda

B. cement, wapno, piasek i woda

C. cement, popiół, keramzyt i woda

D. cement, piasek, keramzyt i woda

Wiesz, podstawowe składniki, które są potrzebne do zrobienia betonu zwykłego, to cement, piasek, żwir i woda. Cement działa jak spoiwo, które łączy resztę składników. Piasek i żwir to te materiały, które nadają betonowi dobrą strukturę i wytrzymałość. Woda jest super ważna, bo to ona pozwala na reakcje chemiczne przy wiązaniu cementu. W praktyce, proporcje tych składników są mega istotne, żeby beton miał odpowiednią wytrzymałość i trwałość. Są normy budowlane, jak PN-EN 206, które mówią, jakie składniki i właściwości powinien mieć beton, żeby można go było używać w różnych warunkach. Beton zwykły, z tymi składnikami, jest naprawdę powszechnie stosowany w budownictwie, od fundamentów po różne konstrukcje nośne, bo jest uniwersalny i solidny.

Pytanie 19

Na rysunku przedstawiono szczegół oparcia stropu gęstożebrowego na ścianie zewnętrznej z betonu komórkowego. Całkowita wysokość tego stropu wynosi

A. 220 mm

B. 190 mm

C. 300 mm

D. 250 mm

Wybór odpowiedzi 190 mm, 300 mm lub 250 mm może wynikać z kilku powszechnych mylnych przekonań. Zbyt niski wymiar, jak w przypadku 190 mm, może pochodzić z niewłaściwego odczytu rysunku lub braku zrozumienia, że wysokość stropu gęstożebrowego jest mierzona w kontekście całkowitym, a nie tylko w odniesieniu do jednego z jego komponentów. Odpowiedź 300 mm może sugerować nadmierne przewidywanie, które nie znajduje odzwierciedlenia w rzeczywistości, ponieważ standardowe stropy gęstożebrowe rzadko przekraczają tę wartość w typowych zastosowaniach budowlanych. Wysokość 250 mm, z kolei, może wynikać z ogólnego błędnego założenia, że stropy muszą być zawsze szersze dla lepszej nośności, co jest niezgodne z zasadami projektowania zgodnymi z normami budowlanymi. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiednich wymiarów stropów powinien być oparty na dokładnych danych i analizach, a nie na subiektywnych osądach. Podczas projektowania konstrukcji powinno się zawsze polegać na precyzyjnych wymiarach i wytycznych branżowych, aby zapewnić bezpieczeństwo oraz funkcjonalność budowlanych rozwiązań.

Pytanie 20

Pomierzono 4 otwory drzwiowe o przewidzianych w dokumentacji wymiarach 90 x 200 cm. Na podstawie podanych w tabeli dopuszczalnych odchyleń wskaż wymiary otworu wykonanego nieprawidłowo.

Dopuszczalne odchylenia wymiarów otworów w świetle ościeży
Wymiary otworu [mm]	Dopuszczalne odchylenie [mm]
Wymiary otworu [mm]	szerokość	wysokość
do 1000	+6 -3	+15 -10
powyżej 1000	+10 -5	+15 -10

A. 896 x 2015 mm

B. 897 x 1991 mm

C. 903 x 1990 mm

D. 905 x 2012 mm

Wybór odpowiedzi 905 x 2012 mm, 897 x 1991 mm, czy 903 x 1990 mm może wydawać się na pierwszy rzut oka poprawny, jednak każda z tych opcji posiada wady związane z tolerancjami wymiarowymi. Odpowiedzi te nie spełniają określonych wymagań dotyczących dopuszczalnych odchyleń. Na przykład, szerokość 905 mm w pierwszej z wymienionych odpowiedzi przekracza maksymalne dopuszczalne odchylenie, które wynosi 903 mm. Otwory drzwiowe, jak widać, wymagają precyzyjnego pomiaru zarówno szerokości, jak i wysokości, aby były zgodne z wymaganiami technicznymi. Prawidłowe wymiary są kluczowe dla funkcjonalności drzwi oraz ich prawidłowego osadzenia w ramie, a nadmiarowe lub niewystarczające odchylenia mogą prowadzić do problemów z montażem, co z kolei wpływa na komfort i bezpieczeństwo użytkowników. Osoby przygotowujące otwory drzwiowe powinny zwracać szczególną uwagę na standardy budowlane i branżowe normy, aby unikać pomyłek. Zignorowanie tych zasad może prowadzić do kosztownych poprawek, które mogą negatywnie wpłynąć na harmonogram projektu oraz budżet. Dlatego, aby uniknąć takich nieporozumień, warto stosować się do ustalonych norm oraz przeprowadzać systematyczne kontrole jakości wykonanych otworów.

Pytanie 21

Przed nałożeniem tynku na ścianę murowaną z bloczków gazobetonowych konieczne jest

A. usunięcie grudek zaprawy oraz zwilżenie wodą

B. pokrycie stalową siatką i zwilżenie wodą

C. oczyszczenie wodą z detergentem i porysowanie

D. zagruntowanie oraz pokrycie stalową siatką

Pierwsza z niepoprawnych odpowiedzi, dotycząca okrycia stalową siatką i zwilżenia wodą, jest błędna, ponieważ stalowa siatka nie jest zalecana jako pierwszy krok przed tynkowaniem bloczków gazobetonowych. Jej zastosowanie jest właściwe w kontekście wzmacniania tynków w przypadku podłoży o niskiej przyczepności lub w miejscach narażonych na większe obciążenia mechaniczne. Jednak w przypadku idealnie przygotowanej powierzchni, jaką powinny być bloczki gazobetonowe, nie jest to konieczne. Druga odpowiedź, sugerująca zmywanie wodą z detergentem i porysowanie, jest niewłaściwa, ponieważ użycie detergentów może pozostawić na powierzchni resztki chemiczne, które negatywnie wpłyną na przyczepność tynku. Ostatnia z opcji, mówiąca o zagruntowaniu i okryciu stalową siatką, nie uwzględnia kluczowego etapu, jakim jest oczyszczenie podłoża. Zagruntowanie jest istotne, ale powinno mieć miejsce po dokładnym przygotowaniu ściany. Najczęstsze błędy w myśleniu związane z tymi odpowiedziami wynikają z niepełnego zrozumienia procesu przygotowania podłoża i roli, jaką odgrywają poszczególne etapy pracy budowlanej. Odpowiednia kolejność działań, w tym dokładne oczyszczenie, jest fundamentem trwałego i efektywnego tynkowania.

Pytanie 22

Jakie narzędzia wykorzystuje się do demontażu murowanych części konstrukcyjnych budynku?

A. wkrętarki

B. piły tarczowe

C. młoty udarowe

D. wiertarki obrotowe

Młoty udarowe są narzędziem, które doskonale nadaje się do rozbiórki murowych elementów konstrukcyjnych budynków. Charakteryzują się one dużą mocą udaru, co umożliwia skuteczne łamanie betonu i cegieł. Działanie młota udarowego polega na generowaniu szybkich uderzeń, które przekładają się na dużą energię uderzenia, co w efekcie pozwala na efektywne rozbijanie twardych materiałów. Przykłady zastosowania młotów udarowych obejmują prace rozbiórkowe w budownictwie, takie jak usuwanie starych ścian, fundamentów czy posadzek. W branży budowlanej rekomenduje się korzystanie z młotów udarowych zgodnie z normami BHP, co zapewnia nie tylko efektywność, ale również bezpieczeństwo pracy. Korzystanie z odpowiednich osłon, rękawic i okularów ochronnych jest kluczowe podczas pracy z tym narzędziem, co potwierdzają najlepsze praktyki w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy."

Pytanie 23

Jakim narzędziem należy oceniać konsystencję zapraw budowlanych?

A. aparatem Vicata

B. czerpakiem murarskim

C. stożkiem pomiarowym

D. młotkiem Szmidta

Stożek pomiarowy jest standardowym narzędziem używanym do oceny konsystencji zapraw budowlanych, takich jak zaprawy cementowe czy tynki. Metoda ta polega na wypełnieniu stożka zaprawą i następnie podniesieniu go, co powoduje, że materiał osiada. Głębokość osiadania zaprawy pozwala na ocenę jej płynności i konsystencji. Zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 1015-3, właściwa konsystencja zaprawy ma kluczowe znaczenie dla trwałości budowli oraz jakości wykonania. W praktyce, pomiar konsystencji wykonuje się przed aplikacją zaprawy, co umożliwia dostosowanie proporcji składników, jeśli okazuje się, że materiał jest zbyt suchy lub zbyt płynny. Przykładowo, w przypadku tynków zewnętrznych, odpowiednia konsystencja jest niezbędna, aby zapewnić ich przyczepność oraz odporność na warunki atmosferyczne.

Pytanie 24

Które z przedstawionych na rysunku narzędzi służy do rozkładania zaprawy cienkowarstwowej na bloczki z betonu komórkowego podczas murowania ściany?

A. C.

B. D.

C. B.

D. A.

Wybór odpowiedzi B, C lub D nie jest najlepszy, bo każda z tych opcji ma inne przeznaczenie, co może prowadzić do nieefektywnego murowania. Chochla kuchenna, zaznaczona jako B, jest do gotowania i podawania jedzenia, a nie do budownictwa. Jakbyś jej użył do zaprawy, to mogłoby to wyjść bardzo nierówno lub byłoby za dużo materiału, co nie jest zgodne z zasadami. Szpachelka malarska, oznaczona C, służy do farb, a nie do murowania. Ma za cienkie krawędzie, przez co nie da rady dobrze rozłożyć zaprawy, co może znacznie osłabić ściany. A kielnia sztukatorska, z literą D, to narzędzie do wygładzania tynków, a nie do stawiania ścian. Jej użycie w murowaniu to prosty przepis na błędy budowlane. Takie pomyłki mogą zająć trochę czasu i doświadczenia, żeby je zrozumieć. Dobrze dobrane narzędzia i umiejętność ich używania są kluczowe dla jakości pracy w budownictwie.

Pytanie 25

Element budowlany przedstawiony na rysunku służy do wykonania

A. żebra rozdzielczego.

B. belki stropowej.

C. podciągu.

D. nadproża.

Wybór odpowiedzi dotyczącej belki stropowej, podciągu lub żebra rozdzielczego wskazuje na nieporozumienie dotyczące funkcji i zastosowania poszczególnych elementów konstrukcyjnych. Belka stropowa, będąca poziomym elementem nośnym, ma za zadanie przenoszenie obciążeń ze stropu na podpory, natomiast podciąg jest zazwyczaj elementem poziomym, który wspiera inne konstrukcje, takie jak belki stropowe, a jego zadaniem jest przenoszenie obciążeń w kierunku pionowym. Żebra rozdzielcze natomiast, to elementy stosowane w płytach stropowych, które mają na celu wzmocnienie ich struktury, ale nie są przeznaczone do przenoszenia obciążeń w takim zakresie jak nadproża. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych elementów na podstawie ich wizualnego wyglądu, co prowadzi do nieprawidłowego przypisywania funkcji. Zrozumienie funkcji nadproża jako elementu przenoszącego obciążenia z murów nad otworami jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji rysunków budowlanych i zapewnienia stabilności konstrukcji. Elementy te są projektowane zgodnie z rygorystycznymi normami budowlanymi, a niewłaściwe zastosowanie belki stropowej czy podciągu w miejscu nadproża prowadziłoby do poważnych problemów strukturalnych, które mogłyby zagrażać bezpieczeństwu użytkowników budynku.

Pytanie 26

W celu przygotowania zapraw cementowo-wapiennych zimą, zaleca się wykorzystanie jako spoiwa

A. cementu hutniczego

B. cementu portlandzkiego

C. wapna hydraulicznego

D. wapna hydratyzowanego

Wapno hydratyzowane jest najlepszym wyborem do przygotowania zapraw cementowo-wapiennych w okresie zimowym ze względu na swoje właściwości fizykochemiczne. Dzięki procesowi hydratacji, wapno to ma zdolność do szybkiego wiązania oraz osiągania odpowiedniej wytrzymałości w niskich temperaturach. Wapno hydratyzowane, w przeciwieństwie do wapna hydraulicznego, nie reaguje z wodą w sposób, który mógłby prowadzić do osłabienia spoiwa w chłodniejszych warunkach. W praktyce, stosowanie wapna hydratyzowanego powinno odbywać się w połączeniu z dodatkami, które poprawiają jego właściwości, takimi jak przyspieszacze wiązania. Z tego powodu, w standardach budowlanych i dobrych praktykach zaleca się jego użycie w zimowych warunkach budowlanych, aby zapewnić odpowiednią jakość i trwałość zaprawy. Ponadto, stosowanie wapna hydratyzowanego ma również pozytywny wpływ na środowisko, jako że jest materiałem mniej szkodliwym, a jego produkcja generuje mniejsze emisje CO2 w porównaniu z innymi spoiwami.

Pytanie 27

Nałożenie tradycyjnego tynku na wyjątkowo gładką powierzchnię może prowadzić do

A. łamania się tynku zaraz po jego wyschnięciu

B. odczepiania się tynku od podłoża

C. występowania plam i wykwitów na powierzchni ściany

D. powstawania rys skurczowych na powierzchni

Jak się nałoży tradycyjny tynk na super gładką powierzchnię, to może się on odspajać. Dlaczego? Bo takie gładkie ściany, jak beton polerowany czy płyty gipsowo-kartonowe, mają mało szorstkości. A to utrudnia tynkowi dobrze się wgryźć. Dlatego przed tynkowaniem warto użyć gruntu albo jakiegoś specjalnego preparatu, żeby poprawić przyczepność. Poradziłbym też wybrać tynki, które są bardziej elastyczne i plastyczne, bo lepiej znoszą lekkie ruchy podłoża. To zmniejsza szanse na odspajanie się. No i ważne, żeby trzymać się standardów, jak normy PN-EN 998, bo to pomaga utrzymać jakość i trwałość efektu końcowego. Właściwe przygotowanie podłoża jest kluczowe, bo od tego wiele zależy.

Pytanie 28

Na rysunku przedstawiono

A. sklepienie półkoliste.

B. nadproże sklepione łukowo.

C. nadproże sklepione płasko.

D. sklepienie odcinkowe.

Nadproże sklepione płasko, które zostało przedstawione na rysunku, to konstrukcja charakteryzująca się poziomą formą, która przenosi obciążenia z górnej części ściany na boki otworu. Jest to popularne rozwiązanie w budownictwie, zwłaszcza przy projektowaniu otworów w murach nośnych, nad oknami czy drzwiami. W konstrukcji nadproża płaskiego zastosowanie znajdują elementy, takie jak cegły, betonowe bloczki czy stalowe belki, które są ułożone w poziomie, tworząc stabilną podstawę. Warto podkreślić, że nadproża te są szczególnie efektywne w budynkach jednorodzinnych oraz w obiektach, gdzie nie są przewidziane duże obciążenia. Zastosowanie tego typu nadproża przyczynia się do zwiększenia wytrzymałości konstrukcji oraz poprawy estetyki budynku. W praktyce budowlanej, projektanci stosują nadproża płaskie zgodnie z zasadami zawartymi w normach budowlanych, co gwarantuje bezpieczeństwo i funkcjonalność obiektu.

Pytanie 29

Oblicz całkowity koszt wykonania tynku mozaikowego na obu stronach ściany o wymiarach 8×4 m, jeśli jednostkowy koszt robocizny wynosi 21,00 zł/m², a koszt materiałów to 14,00 zł/m²?

A. 2 240,00 zł

B. 2 420,00 zł

C. 1 120,00 zł

D. 1 792,00 zł

Aby obliczyć całkowity koszt wykonania tynku mozaikowego, należy najpierw obliczyć powierzchnię ściany. Ściana ma wymiary 8 m x 4 m, co daje 32 m². Ponieważ tynk ma być wykonany po obu stronach ściany, całkowita powierzchnia wynosi 64 m². Koszt jednostkowy robocizny wynosi 21,00 zł/m², co daje koszt robocizny: 64 m² x 21,00 zł/m² = 1 344,00 zł. Koszt materiałów to 14,00 zł/m², co daje koszt materiałów: 64 m² x 14,00 zł/m² = 896,00 zł. Łączny koszt wykonania tynku to suma kosztu robocizny i materiałów: 1 344,00 zł + 896,00 zł = 2 240,00 zł. W praktyce, przy planowaniu budowy lub remontu, kluczowe jest dokładne oszacowanie kosztów, co pozwala na kontrolę budżetu oraz uniknięcie nieprzyjemnych niespodzianek finansowych. Dobrze jest również uwzględnić ewentualne dodatkowe koszty, takie jak transport materiałów czy wynajem sprzętu, co jest standardem w branży budowlanej.

Pytanie 30

Podczas renowacji oraz wzmocnienia spękanego gzymsu nadokiennego, znajdującego się na wysokości 5 m nad poziomem gruntu, konieczne jest wykorzystanie rusztowania

A. kozłowe

B. na wysuwnicach

C. na stojakach teleskopowych

D. stolikowe

Inne typy rusztowań, takie jak stolikowe, na stojakach teleskopowych czy kozłowe, nie są odpowiednie do zadań związanych z pracami na wysokości 5 m, szczególnie w kontekście wzmacniania gzymsów nadokiennych. Rusztowanie stolikowe, choć może być stosowane w niektórych zastosowaniach, jest zazwyczaj przeznaczone do pracy na niewielkich wysokościach i w ograniczonym zakresie. Jego konstrukcja nie zapewnia odpowiedniej stabilności i bezpieczeństwa przy większych wysokościach, co jest kluczowe w kontekście prac budowlanych. Z kolei rusztowania na stojakach teleskopowych, mimo że oferują możliwość regulacji wysokości, mogą być mniej stabilne w porównaniu do konstrukcji wysuwniczych, co zwiększa ryzyko wypadków. Kozłowe rusztowania, z drugiej strony, są przeznaczone głównie do prac wewnętrznych lub na niższych poziomach, a ich zastosowanie na wysokości 5 m nie spełnia wymogów bezpieczeństwa. Praktyka na budowach pokazuje, że niewłaściwy wybór rusztowania często prowadzi do niebezpiecznych sytuacji, wypadków oraz dodatkowych kosztów związanych z naprawą uszkodzeń mienia czy obrażeń pracowników. Dlatego kluczowe jest, aby przy doborze sprzętu kierować się nie tylko wymogami projektowymi, ale także zasadami bezpieczeństwa oraz normami branżowymi, które jednoznacznie wskazują na odpowiednie metody pracy na wyższych wysokościach.

Pytanie 31

Na której ilustracji przedstawiono chwytak do przenoszenia cegieł?

A. Na ilustracji 4.

B. Na ilustracji 3.

C. Na ilustracji 1.

D. Na ilustracji 2.

Ilustracja 2 przedstawia chwytak do przenoszenia cegieł, co czyni ją poprawną odpowiedzią w tym pytaniu. Chwytaki tego typu są niezwykle istotnym narzędziem w branży budowlanej, umożliwiającym szybki i efektywny transport cegieł z miejsca na miejsce. Ich konstrukcja opiera się na mechanizmie zaciskowym, który pozwala na pewne i bezpieczne uchwycenie cegły, co znacznie minimalizuje ryzyko uszkodzenia materiału oraz obrażeń pracowników. W praktyce, chwytaki do przenoszenia cegieł są często stosowane na placach budowy, gdzie zwiększają wydajność pracy, a także redukują czas potrzebny na transport ciężkich materiałów. Warto zaznaczyć, że zgodność z normami BHP oraz standardami pracy odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa podczas używania takich narzędzi. Właściwe techniki przenoszenia materiałów, jak również znajomość właściwości cegieł, to aspekty, które każdy pracownik budowlany powinien znać, aby efektywnie i bezpiecznie wykonywać swoje zadania.

Pytanie 32

Jaką minimalną grubość powinny mieć przegrody oddzielające przewody spalinowe od dymowych w ścianach murowanych z cegły?

A. ¼ cegły

B. 1 cegły

C. ½ cegły

D. 1½ cegły

Minimalna grubość przegród oddzielających przewody spalinowe od dymowych wynosząca ½ cegły jest zgodna z regulacjami dotyczącymi bezpieczeństwa budowlanego. Tego rodzaju przegrody są kluczowe w zapobieganiu rozprzestrzenieniu się dymu oraz szkodliwych substancji w budynkach, co ma istotne znaczenie dla ochrony zdrowia i życia ludzi. Przegrody te powinny być projektowane zgodnie z wytycznymi zawartymi w normach budowlanych, takich jak PN-EN 13501-2, które określają wymagania dla klasyfikacji ogniowej materiałów budowlanych. W praktyce, zapewnienie odpowiedniej grubości przegrody wpływa na skuteczność ochrony przed pożarem, a także na trwałość konstrukcji. W sytuacjach, gdy przewody są umieszczane w bliskiej odległości od siebie, grubość ½ cegły stanowi minimalny standard, który można zastosować, aby zachować właściwe warunki bezpieczeństwa. Na przykład w budynkach użyteczności publicznej, gdzie istnieje większe ryzyko wystąpienia pożaru, zastosowanie takich przegrody jest nie tylko zalecane, ale może być wymagane przez lokalne przepisy budowlane.

Pytanie 33

Jaką metodę stosujemy do badania konsystencji zaprawy?

A. objętości omierza

B. penetrometru

C. prasy hydraulicznej

D. stożka diamentowego

Wybór innej metody pomiaru konsystencji zaprawy, jak stożek diamentowy, prasa hydrauliczna czy objętość omierza, jest nieadekwatny do rzeczywistych potrzeb oceny właściwości świeżych zapraw. Stożek diamentowy, choć stosowany w innych kontekstach, nie jest narzędziem do pomiaru konsystencji zapraw budowlanych. Zamiast tego, jego zastosowanie bardziej odnosi się do testów dotyczących twardości materiałów, co może prowadzić do błędnych wniosków w przypadku zapraw, które wymagają oceny urabialności. Prasa hydrauliczna, choć skuteczna w ocenie wytrzymałości materiałów, nie mierzy bezpośrednio ich konsystencji. Tego rodzaju urządzenia służą do testowania wytrzymałości na ściskanie, a nie do oceny, jak łatwo materiał można rozprowadzić. Podobnie, objętość omierza to metoda, która nie daje informacji o konsystencji, lecz o objętości materiału, co jest zupełnie innym parametrem. W praktyce, błędne zrozumienie roli każdego z tych narzędzi może prowadzić do nieprawidłowych ocen jakości zapraw, co z kolei wpływa na bezpieczeństwo i trwałość konstrukcji. Znajomość standardów i zastosowań odpowiednich narzędzi pomiarowych jest kluczowa dla profesjonalistów w branży budowlanej, aby uniknąć takich nieporozumień.

Pytanie 34

Odczytaj z rysunku grubość ściany, w której umieszczony jest otwór drzwiowy

A. 81,0 mm

B. 25,0 cm

C. 14,5 cm

D. 80,0 mm

Odpowiedź 25,0 cm jest całkiem dobra, bo dokładnie pokazuje, jak gruba jest ta ściana przy otworze drzwiowym, według rysunku. W budownictwie grubość ścian, zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych, jest mega ważna, bo wpływa na stabilność i energooszczędność budynku. Oczywiście, grubości mogą się różnić w zależności od materiałów, ale 25 cm to naprawdę popularny wymiar w tradycyjnym budownictwie, zwłaszcza przy użyciu bloczków betonowych czy cegieł. Pamiętaj też, żeby nie zapominać o dobrze dobranych izolacjach, bo te też wpływają na ostateczną grubość ścian. W praktyce, określenie tej grubości jest kluczowe, bo ma duży wpływ na obliczenia statyczne, które są niezbędne dla bezpieczeństwa i trwałości budynków.

Pytanie 35

Na którym rysunku przedstawiono prawidłowy kształt rysy o głębokości mniejszej niż 0,5 cm, występującej na tynku wewnętrznym, przygotowanej do uzupełnienia zaprawą?

A. C.

B. D.

C. A.

D. B.

Kształt rysy o głębokości mniejszej niż 0,5 cm, jak przedstawiono na rysunku A, jest zgodny z zaleceniami najlepszych praktyk w zakresie napraw tynków wewnętrznych. Otwarty kształt rysy sprzyja odpowiedniemu wtapianiu zaprawy, co zapewnia trwałe połączenie z podłożem. W praktyce, przy uzupełnianiu rys, należy również pamiętać o odpowiednim przygotowaniu powierzchni, co może obejmować oczyszczenie rysy z luźnych fragmentów oraz zastosowanie środka gruntującego, co dodatkowo zwiększa przyczepność. Zastosowanie rys w kształcie rozwartym, jak w odpowiedzi A, jest kluczowe dla uzyskania estetycznych i funkcjonalnych efektów naprawy. Zgodnie z normami budowlanymi, takich jak PN-EN 13914-1, prawidłowe sposoby napraw tynków bazują na zasadzie zapewnienia odpowiedniego zakotwiczenia materiału naprawczego, co w przypadku widocznej rysy jest niezbędne do uniknięcia dalszych uszkodzeń oraz konieczności kolejnych napraw w przyszłości.

Pytanie 36

Aby przeprowadzać ocieplanie dachów z drewna, należy używać

A. płyty gipsowo-włóknowej

B. wełny mineralnej

C. włókna celulozowego

D. płyty wiórowo-cementowej

Wełna mineralna to materiał o doskonałych właściwościach izolacyjnych, który jest często stosowany do ociepleń dachów o konstrukcji drewnianej. Jej główne zalety to wysoka odporność na ogień, niska przewodność cieplna oraz dobra akustyka. Wełna mineralna jest również odporna na wilgoć, co czyni ją idealnym rozwiązaniem w przypadku dachów, gdzie może występować kondensacja pary wodnej. Zgodnie z normą PN-EN ISO 6946, wełna mineralna przyczynia się do zwiększenia efektywności energetycznej budynków, a jej użycie w konstrukcjach drewnianych jest zgodne z dobrymi praktykami w budownictwie. Przykładem zastosowania wełny mineralnej może być ocieplanie poddaszy, gdzie materiał ten jest umieszczany między krokwiami. Dodatkowo, wełna mineralna jest łatwa w obróbce, co ułatwia montaż oraz minimalizuje straty materiałowe, co jest istotne w kontekście zrównoważonego budownictwa. Jej chropowata struktura sprzyja również poprawie jakości powietrza wewnętrznego, co jest istotnym aspektem nowoczesnych standardów budowlanych.

Pytanie 37

Na którym rysunku pokazano urządzenie służące do usuwania gruzu z nadziemnych kondygnacji budynku?

A. B.

B. A.

C. D.

D. C.

Rysunek A przedstawia ruchome rusztowanie budowlane, które jest kluczowym narzędziem w procesie budowlanym, szczególnie przy usuwaniu gruzu z nadziemnych kondygnacji budynków. Ruchome rusztowanie pozwala na bezpieczne i efektywne transportowanie materiałów budowlanych oraz gruzu w pionie i poziomie. Zastosowanie rusztowania umożliwia robotnikom swobodne poruszanie się na wysokości, co jest niezbędne w celu utrzymania porządku na placu budowy i zapewnienia bezpieczeństwa. Zgodnie z normami BHP, użycie rusztowania zmniejsza ryzyko wypadków oraz ułatwia dostęp do oddalonych miejsc, gdzie może gromadzić się gruz. Dodatkowo, rusztowania są projektowane z uwzględnieniem obciążeń, co zapewnia ich stabilność. W praktyce, podczas demontażu lub przebudowy budynków, wykorzystuje się również ruchome rusztowania, aby zminimalizować czas potrzebny na usuwanie odpadów budowlanych, co jest zgodne z zasadami efektywności i zrównoważonego rozwoju w budownictwie.

Pytanie 38

Na którym rysunku przedstawiono rusztowanie kozłowe regulowane?

A. A.

B. B.

C. C.

D. D.

Wybierając inny rysunek niż ten z rusztowaniem kozłowym regulowanym, może być tak, że nie zrozumiałeś jego kluczowych cech. Wiele osób myli rusztowania stałe z regulowanymi, co prowadzi do błędów w wyborze. Na przykład, jeśli ktoś stawia na rysunek A, może uważać, że to rusztowanie, które można dopasować do różnych wysokości. Ale w rzeczywistości, rusztowania stałe – te z rysunków A lub D – nie mają opcji regulacji, co ogranicza ich użyteczność w zmiennych warunkach. Często zdarza się też, że ludzie oceniają rusztowania po wyglądzie, a nie po ich funkcjonalności. Jeśli nie zwracasz uwagi na mechanizmy regulacyjne, możesz łatwo pomylić rysunki, które wyglądają jak rusztowania koszowe, mimo że w rzeczywistości nie mają tej regulacji. Zrozumienie różnic pomiędzy rodzajami rusztowań i ich zastosowaniami jest naprawdę ważne dla bezpieczeństwa i efektywności w pracy. Pamiętaj, normy, takie jak EN 12810 czy EN 12811, są tu, by upewnić się, że wybrane rusztowanie spełnia wymagane standardy bezpieczeństwa i jakości. Dlatego każdy powinien wiedzieć, jakie cechy ma mieć rusztowanie, które planuje użyć.

Pytanie 39

Ile zaprawy do cienkowarstwowego murowania należy zastosować przy budowie ściany o wymiarach 3 m × 12 m z bloczków Silka Tempo o szerokości 24 cm, jeżeli zużycie zaprawy dla muru o tej grubości wynosi 1,2 kg na 1 m²?

A. 43,2 kg

B. 86,4 kg

C. 10,4 kg

D. 28,8 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany o wymiarach 3 m × 12 m, najpierw musimy obliczyć powierzchnię ściany. Powierzchnia ta wynosi 3 m × 12 m = 36 m². Znając zużycie zaprawy wynoszące 1,2 kg na 1 m², możemy obliczyć całkowitą ilość zaprawy: 36 m² × 1,2 kg/m² = 43,2 kg. To obliczenie opiera się na standardach budowlanych, które zalecają przestrzeganie określonych wartości zużycia materiałów w zależności od ich grubości i rodzaju. W praktyce, odpowiednie obliczenia pozwalają uniknąć niedoborów materiałów podczas budowy oraz zapewniają odpowiednią jakość muru. Warto również pamiętać, że różne rodzaje zaprawy mogą mieć różne właściwości, co wpływa na ich zużycie, dlatego zawsze warto posiłkować się danymi producenta. Wymagania te są szczególnie istotne w przypadku budowy obiektów, gdzie precyzyjne obliczenia mają kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i trwałości konstrukcji.

Pytanie 40

Do murowania elementów konstrukcyjnych budynków, które przenoszą znaczące obciążenia, takich jak nadproża, słupy czy filary, powinno się stosować zaprawy

A. gipsowo-wapienne

B. cementowe

C. wapienne

D. cementowo-wapienne

Odpowiedź "cementowe" jest prawidłowa, ponieważ zaprawy cementowe charakteryzują się wysoką wytrzymałością na ściskanie, co czyni je idealnym materiałem do murowania elementów konstrukcyjnych budynków, które przenoszą duże obciążenia, takich jak nadproża, słupy i filary. Zastosowanie zaprawy cementowej zapewnia odpowiednią nośność oraz stabilność konstrukcji, co jest kluczowe w budownictwie. Zaprawy te są również odporne na działanie wilgoci i mają korzystne właściwości związane z trwałością, co jest istotne w kontekście długoterminowego użytkowania budynków. Dobrą praktyką jest stosowanie zapraw cementowych zgodnie z normami PN-EN 197-1, co pozwala na wybór odpowiedniego typu cementu w zależności od warunków środowiskowych oraz wymagań konstrukcyjnych. Przykładem zastosowania zapraw cementowych mogą być budowy obiektów użyteczności publicznej, gdzie wymagana jest wysoka nośność i odporność na różne czynniki zewnętrzne. Przestrzeganie odpowiednich norm i wybór właściwych materiałów znacząco wpływa na bezpieczeństwo i trwałość budowli.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej