Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 10:31
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 10:45

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na podstawie wymiarów podanych na rysunku oblicz powierzchnię ściany przeznaczonej do wyburzenia, jeżeli wysokość pomieszczenia wynosi 270 cm.

A. 8,24 m2

B. 10,07 m2

C. 10,67 m2

D. 8,91 m2

Poprawna odpowiedź to 8,91 m², wynikająca z obliczenia powierzchni ściany do wyburzenia według standardowej formuły: powierzchnia = długość × wysokość. W tym przypadku, długość ściany wynosi 3,3 m, a wysokość pomieszczenia to 2,7 m. Po przemnożeniu: 3,3 m × 2,7 m = 8,91 m². To podejście jest zgodne z zasadami i standardami obliczania powierzchni w budownictwie. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe, szczególnie w kontekście planowania prac budowlanych i wyburzeniowych. Właściwe obliczenie powierzchni pozwala na określenie ilości materiałów potrzebnych do wykończenia lub naprawy, a także pomocne jest w planowaniu kosztów. Dobrą praktyką jest także uwzględnianie ewentualnych odstępstw od wymiarów, które mogą wynikać z błędów konstrukcyjnych. Warto również zaznaczyć, że znajomość zasad obliczania powierzchni jest istotna w kontekście przepisów budowlanych oraz norm dotyczących ochrony środowiska, które mogą regulować maksymalną powierzchnię do wyburzenia bez odpowiednich zezwoleń.

Pytanie 2

Jeśli czas pracy potrzebny do wykonania 1 m2 ścianki działowej wynosi 1,4 r-g, a stawka godzinowa murarza to 15 zł, to jakie wynagrodzenie powinien otrzymać murarz za zrealizowanie 120 m2 ścianek działowych?

A. 1 680 zł

B. 3 600 zł

C. 1 800 zł

D. 2 520 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie murarza za wykonanie 120 m2 ścianek działowych, najpierw musimy ustalić, ile roboczogodzin (r-g) jest potrzebnych do wykonania tej pracy. Ponieważ nakład robocizny na 1 m2 wynosi 1,4 r-g, to dla 120 m2 obliczamy: 120 m2 * 1,4 r-g/m2 = 168 r-g. Następnie, znając stawkę godzinową murarza wynoszącą 15 zł, obliczamy całkowite wynagrodzenie: 168 r-g * 15 zł/r-g = 2520 zł. Takie obliczenia są podstawą w branży budowlanej, gdzie precyzyjne planowanie robocizny oraz kosztów jest kluczowe dla efektywności projektów. Dobrą praktyką jest również stworzenie harmonogramu roboczego, który pozwoli na kontrolowanie postępów oraz kosztów, co minimalizuje ryzyko przekroczenia budżetu.

Pytanie 3

Gdy konstrukcja budynku opiera się na stalowych kształtownikach, to przed nałożeniem tynku na słup stalowy należy go

A. pomalować farbą

B. owinąć siatką

C. oszlifować

D. umyć wodą

Zmycie wodą, pomalowanie farbą lub oszlifowanie słupa stalowego przed otynkowaniem to praktyki, które nie adresują kluczowych wymagań dotyczących trwałości i przyczepności tynku do stali. Zmycie wodą może być przydatne w usuwaniu zanieczyszczeń, jednak nie zapewnia odpowiedniego przygotowania powierzchni. Stal, będąc materiałem gładkim, nie oferuje wystarczającej przyczepności dla tynków, co może prowadzić do ich odpryskiwania w przyszłości. Malowanie farbą, chociaż może stwarzać pozory zabezpieczenia, w rzeczywistości często tworzy zbyt gładką i nieprzyczepną powierzchnię, co jeszcze bardziej pogarsza sytuację. Ponadto, stosowanie farb, które nie są przeznaczone do kontaktu z tynkiem, może doprowadzić do chemicznych reakcji, które osłabią strukturę tynku. Oszlifowanie słupa stalowego, choć może zwiększyć przyczepność, nie jest wystarczające bez zastosowania siatki zbrojeniowej, która dostarcza dodatkowego wsparcia mechanicznego i stabilności. W budownictwie kluczowe jest stosowanie sprawdzonych procedur, zgodnych z aktualnymi normami i dobrą praktyką, co w przypadku przygotowania stalowych słupów do otynkowania jednoznacznie wskazuje na konieczność użycia siatki zbrojeniowej.

Pytanie 4

Reperacja pojedynczych uszkodzeń oraz niewielkich pęknięć na powierzchni tynku ściany nośnej polega na klinowym usunięciu tynku oraz

A. uzupełnieniu ubytków zaprawą cementową

B. wzmocnieniu konstrukcji klamrowo i ponownym otynkowaniu

C. wprowadzeniu zaczynu cementowego pod ciśnieniem

D. nasączeniu pękniętych miejsc wodą i uzupełnieniu ubytków zaprawą taką jak tynk

Odpowiedź dotycząca nasączenia miejsc spękań wodą i wypełnienia ubytków zaprawą tynkarską jest poprawna, ponieważ taka procedura pozwala na skuteczne zminimalizowanie ryzyka dalszych uszkodzeń oraz zapewnienie właściwej przyczepności materiału naprawczego. Przed przystąpieniem do naprawy, ważne jest, aby dokładnie oczyścić uszkodzoną powierzchnię z luźnych fragmentów tynku oraz zanieczyszczeń, co pozwoli na lepsze wnikanie wody do spękań. Następnie, nasączenie wodą umożliwia aktywację drobnych cząsteczek cementu w zaprawie, co w połączeniu z odpowiednim wypełnieniem ubytków zaprawą tynkarską przyczynia się do uzyskania trwałej i estetycznej naprawy. Zgodnie z normą PN-EN 998-1, właściwe przygotowanie powierzchni oraz użycie odpowiednich materiałów budowlanych jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej jakości wykończenia. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie budownictwa i renowacji, co potwierdza jego skuteczność w zakresie zachowania estetyki oraz integralności konstrukcyjnej ścian. Przykładowo, w budynkach zabytkowych, gdzie estetyka ma kluczowe znaczenie, podejście to jest szczególnie istotne, aby zachować autentyczność i charakter oryginalnych materiałów.

Pytanie 5

Zadaniem jest zbudowanie ścianki działowej z cegły pełnej o grubości ½ cegły. Jeśli zużycie zaprawy na 1 m² tej ścianki wynosi 0,030 m³, to ile zaprawy będzie potrzebne do zrealizowania 25 m²?

A. 0,375 m3

B. 0,625 m3

C. 0,75 m3

D. 0,50 m3

Aby obliczyć ilość zaprawy potrzebnej do wykonania 25 m² ściany działowej z cegły pełnej, należy pomnożyć zapotrzebowanie na zaprawę na 1 m² przez całkowitą powierzchnię ściany. W tym przypadku, zużycie zaprawy wynosi 0,030 m³ na 1 m². Zatem, dla 25 m² zaprawa wynosi: 0,030 m³/m² * 25 m² = 0,75 m³. W praktyce, znajomość takich obliczeń jest niezbędna dla odpowiedniego planowania materiałów budowlanych i kosztorysowania. Pozwala to na uniknięcie sytuacji, w której zabraknie materiału w trakcie budowy, co może prowadzić do opóźnień. W branży budowlanej obowiązują normy, które zalecają uwzględnianie nie tylko podstawowego zapotrzebowania, ale również ewentualnych strat podczas transportu i aplikacji materiałów. Dobrą praktyką jest również zawsze uwzględniać dodatkowy procent materiału na ewentualne poprawki lub błędy, co zwiększa efektywność wykorzystania surowców.

Pytanie 6

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz całkowity koszt wykonania 1 m² tynku mozaikowego drobnoziarnistego wraz z gruntowaniem podłoża.

Tynk mozaikowy drobnoziarnisty:
cena opakowania 25 kg:	187,50 zł
zużycie:	4 kg/m²
Preparat gruntujący:
cena opakowania 12 l:	90,00 zł
zużycie:	0,4 l/m²
Robocizna (wykonanie tynku wraz z gruntowaniem):	55,00 zł/m²

A. 85,00 zł

B. 58,00 zł

C. 82,00 zł

D. 88,00 zł

Wybór innych odpowiedzi, jak 82,00 zł, 58,00 zł czy 85,00 zł, często wynika z błędnego oszacowania kosztów materiałów i robocizny przy tynku mozaikowym. Możliwe, że w takich przypadkach pomijasz ważne elementy, jak przygotowanie podłoża, które ma duże znaczenie dla przyczepności tynku. Koszt gruntowania, które jest często konieczne przed nałożeniem tynku, mógł nie zostać wzięty pod uwagę w niektórych obliczeniach, co prowadzi do zaniżenia całości. Zdarza się też, że błędne wyniki wynikają z pomyłek w jednostkowych kosztach materiałów lub robocizny. Często nie uwzględnia się również dodatkowych wydatków na narzędzia, transport czy straty materiałów. Niedostateczna znajomość standardów i praktyk w branży też może przyczyniać się do błędnych oszacowań. Dlatego przed zaczęciem kalkulacji dobrze jest przemyśleć wszystkie składniki kosztów, żeby wyjść z rzetelnymi obliczeniami.

Pytanie 7

Który rodzaj wiązania dwuwarstwowego przedstawiony jest na rzutach dwóch warstw fragmentu narożnika muru?

A. Pospolite.

B. Pierścieniowe.

C. Gotyckie.

D. Krzyżykowe.

Wiązanie pospolite jest jednym z najczęściej stosowanych typów wiązań w budownictwie, szczególnie w murach dwuwarstwowych. W przypadku tego wiązania cegły są układane na przemian w poziomie i w pionie, co zapewnia odpowiednią stabilność oraz estetykę konstrukcji. Przykładowo, w praktyce murarskiej stosuje się ten typ wiązania, aby zminimalizować ryzyko pęknięć oraz zwiększyć wytrzymałość całej ściany. Dobrze wykonane wiązanie pospolite poprawia również efektywność cieplną budynku, ponieważ pozwala na lepsze zgrupowanie materiałów izolacyjnych pomiędzy warstwami. Zgodnie z zasadami sztuki budowlanej, odpowiednie ułożenie cegieł w tym systemie zapewnia, że siły działające na ścianę są równomiernie rozłożone. Stosując wiązanie pospolite, murarz powinien również zwrócić uwagę na zachowanie odpowiednich spoin, co wpłynie na trwałość i estetykę muru. W kontekście dobrych praktyk, warto zasięgnąć opinii specjalistów w zakresie budownictwa, aby mieć pewność, że wszelkie zastosowane techniki są zgodne z obowiązującymi normami budowlanymi.

Pytanie 8

Do tworzenia zapraw murarskich jako spoiwo powietrzne należy używać

A. wapna hydratyzowanego

B. cementu murarskiego

C. wapna hydraulicznego

D. cementu hutniczego

Wapno hydratyzowane, znane również jako wapno gaszone, jest materiałem stosowanym jako spoiwo powietrzne w zaprawach murarskich ze względu na swoją zdolność do wiązania i utwardzania w obecności wody oraz powietrza. W odróżnieniu od innych typów spoiw, takich jak cement hydrauliczny, wapno hydratyzowane charakteryzuje się mniejszą szybkością twardnienia, co pozwala na dłuższy czas obróbczy. To właściwość jest szczególnie cenna w pracach murarskich, gdzie precyzyjne ułożenie elementów jest kluczowe. Stosowanie wapna hydratyzowanego w zaprawach przyczynia się do zwiększenia elastyczności i paroprzepuszczalności konstrukcji, co z kolei wspiera zdrowy mikroklimat budynków. Zgodnie z wytycznymi wynikającymi z norm budowlanych, wapno hydratyzowane jest rekomendowane w tradycyjnych i renowacyjnych technikach budowlanych, szczególnie w zabytkowych obiektach, gdzie zachowanie historycznych właściwości materiałów ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 9

Jaką powierzchnię ściany przedstawionej na rysunku należy uwzględnić w przedmiarze robót murarskich, jeżeli od powierzchni projektowanej ściany należy odliczyć powierzchnie otworów większych od 0,5 m2?

A. 21,51 m2

B. 24,00 m2

C. 22,00 m2

D. 23,51 m2

Odpowiedź 22,00 m2 jest poprawna, ponieważ uwzględnia wszystkie istotne czynniki wpływające na obliczenie powierzchni ściany. W przedmiarze robót murarskich kluczowe jest odliczenie powierzchni otworów, które mają większą powierzchnię niż 0,5 m2. Zgodnie z dobrą praktyką w budownictwie, projektując ścianę, należy precyzyjnie obliczyć jej powierzchnię, aby uniknąć zbędnych kosztów materiałowych oraz zapewnić zgodność z dokumentacją projektową. W tym przypadku, jeśli całkowita powierzchnia ściany wynosiła 24,00 m2, a powierzchnia otworów większych od 0,5 m2 wynosi 2,00 m2, to otrzymujemy 24,00 m2 - 2,00 m2 = 22,00 m2. Takie podejście jest typowe w branży budowlanej, gdzie każdy meter kwadratowy ma znaczenie ekonomiczne. Warto również zaznaczyć, że stosowanie takich obliczeń jest zgodne z normami budowlanymi, które mówią o konieczności rzetelnego podejścia do określania potrzebnych materiałów.

Pytanie 10

Jak powinny wyglądać spoiny w murach z kanałami dymowymi?

A. kompletne i równo wykończone od wnętrza kanału

B. kompletne i nierówno wykończone od wnętrza kanału

C. niekompletne i równo wykończone od wnętrza kanału

D. niekompletne i nierówno wykończone od wnętrza kanału

Spoiny w murach z kanałami dymowymi powinny być pełne i gładko wyrównane od wnętrza kanału, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk budowlanych oraz normami technicznymi. Pełne spoiny zapewniają odpowiednią szczelność, co jest kluczowe w kontekście odprowadzania spalin i dymu. Gładkie wyrównanie spoin zapobiega osadzaniu się zanieczyszczeń oraz minimalizuje ryzyko tworzenia się miejsc, w których może dochodzić do gromadzenia się sadzy, co z kolei mogłoby prowadzić do zatorów w kominie. Przykładem zastosowania tych zasad jest budowa systemów kominowych w domach jednorodzinnych, gdzie odpowiednie wykonanie spoin wpływa na bezpieczeństwo użytkowania pieców oraz efektowność odprowadzania spalin. W kontekście norm, odpowiednie dokumenty, takie jak PN-EN 12056 dotyczące systemów kominowych, podkreślają znaczenie pełnych i gładkich połączeń w zachowaniu bezpieczeństwa i trwałości konstrukcji kominowych.

Pytanie 11

Na podstawie danych zawartych w tabeli, określ dopuszczalną odchyłkę od pionu muru spoinowanego, mierzoną na całej wysokości ściany budynku dwukondygnacyjnego.

Tabela. Dopuszczalne odchyłki wymiarów murów (fragment)
Rodzaj odchyłek	Dopuszczalne odchyłki [mm]
Rodzaj odchyłek	mury spoinowane	mury niespoinowane
Zwichrowania i skrzywienia − na 1 m długości − na całej powierzchni	3 10	6 20
Odchylenia od pionu − na wysokości 1 m − na wysokości kondygnacji − na całej wysokości ściany	3 6 20	6 10 30

A. 6 mm

B. 20 mm

C. 12 mm

D. 10 mm

Odpowiedź 20 mm to strzał w dziesiątkę! Zgodna jest z normami budowlanymi dotyczącymi murów spoinowanych. To odchylenie od pionu ma ogromne znaczenie dla stabilności konstrukcji, zwłaszcza w przypadku budynków piętrowych. Wysokość ścian i różne obciążenia mogą wpływać na ich wytrzymałość. W praktyce, ważne jest, żeby odchylenie nie przekraczało ustalonej wartości, bo mogą się pojawić problemy jak pęknięcia czy osuwiska. Mierzymy to podczas budowy, używając poziomicy albo teodolitu, żeby wszystko było w porządku. Dzięki temu trzymamy wysoki standard i minimalizujemy ryzyko awarii. Choć na pierwszy rzut oka mniejsze odchylenia, jak 6 mm czy 10 mm, mogą wydawać się w porządku, to jednak te 20 mm to bezpieczna granica, która naprawdę pozwala zadbać o jakość budynku. Dlatego dobrze znać te normy, bo są super ważne w naszej branży.

Pytanie 12

Czym jest spoiwo mineralne hydrauliczne?

A. wapno dolomitowe

B. wapno hydratyzowane

C. gips hydrauliczny

D. cement hutniczy

Wybór wapna dolomitowego jako spoiwa mineralnego hydraulicznego jest błędny, ponieważ jest to materiał, który twardnieje jedynie w obecności dwutlenku węgla, a nie pod wpływem wody. Wapno dolomitowe jest stosunkowo mało odporne na działanie wody, co ogranicza jego zastosowanie w konstrukcjach narażonych na wilgoć. Gips hydrauliczny, choć ma zdolność do twardnienia w wodzie, nie jest klasyfikowany jako spoiwo mineralne hydrauliczne w znaczeniu używanym w budownictwie, gdyż jego zastosowanie jest raczej ograniczone do tynków i wykończeń. Wapno hydratyzowane, podobnie jak wapno dolomitowe, również wymaga obecności CO2 do twardnienia, co czyni je nieodpowiednim w kontekście hydraulicznych spoiw mineralnych. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru tych materiałów, często wynikają z niepełnego zrozumienia różnic między spoiwami hydraulicznymi a tymi, które wymagają reakcji z atmosferycznym dwutlenkiem węgla. Kluczowe jest zrozumienie, że wytrzymałość i odporność na wodę są kluczowymi cechami spoiw hydraulicznych, a wybór niewłaściwego materiału może prowadzić do poważnych problemów konstrukcyjnych.

Pytanie 13

Jakie działania powinny być podjęte jako pierwsze przed nałożeniem suchego tynku na nierównomierne podłoże ściany z cegły kratówki?

A. Zastosować na ścianie warstwę gładzi gipsowej

B. Nałożyć zaprawę gipsową na płyty suchego tynku i mocno je przycisnąć do podłoża

C. Wykonać na ścianie placki "marki"

D. Uformować pasy kierunkowe z zaprawy cementowo-wapiennej

Wykonanie placków 'marki' na nierównym podłożu ściany z cegły kratówki to kluczowy krok przed montażem płyt suchego tynku. Placki te służą jako punkty odniesienia, które ułatwiają wyrównanie powierzchni oraz zapewniają odpowiednią przyczepność dla kolejnych warstw. Ustanowienie placków jest zgodne z zaleceniami zawartymi w normach budowlanych, które podkreślają znaczenie przygotowania podłoża pod każde prace wykończeniowe. Przykładowo, przygotowanie podłoża w ten sposób pozwala na zminimalizowanie ryzyka pęknięć i odspojenia tynku od ściany, co jest szczególnie istotne w przypadku materiałów porowatych, jak cegła. Zastosowanie placków 'marki' w praktyce jest często realizowane przy użyciu zaprawy cementowej, co zwiększa stabilność i trwałość wykończenia. Dobrą praktyką jest także weryfikacja pionu i poziomu placków przed nałożeniem kolejnych warstw, co zapewnia długotrwałe efekty wykończeniowe.

Pytanie 14

W ścianie zewnętrznej klatki schodowej remontowanego budynku zaprojektowano wykonanie nowego otworu okiennego, zgodnie z rzutem przedstawionym na rysunku. Szerokość tego otworu w świetle ościeży będzie wynosić

A. 146 cm

B. 95 cm

C. 144 cm

D. 63 cm

Poprawna odpowiedź to 146 cm, co jest wymiarem otworu okiennego w świetle ościeży, zgodnym z rysunkiem dołączonym do pytania. Wartość ta odzwierciedla standardowe wymiary stosowane w budownictwie, które powinny odpowiadać wymaganiom funkcjonalnym oraz estetycznym. W praktyce, przy projektowaniu otworów okiennych, szczególną uwagę należy zwrócić na ich szerokość, aby zapewnić odpowiednią ilość światła dziennego oraz wentylację pomieszczeń. Otwarte przestrzenie w budynkach mieszkalnych czy użyteczności publicznej muszą również spełniać normy budowlane, które określają minimalne wymiary dla otworów okiennych w zależności od przeznaczenia pomieszczenia. Przykładowo, w pomieszczeniach o wysokiej wilgotności, jak łazienki, szerokość otworów okiennych powinna być odpowiednio większa, aby umożliwić efektywne wentylowanie. Dlatego znajomość prawidłowych wymiarów otworów okiennych jest kluczowa przy realizacji projektów budowlanych, co wpływa na komfort użytkowania oraz bezpieczeństwo budynku.

Pytanie 15

Jakie materiały wykorzystuje się do realizacji izolacji przeciwwilgociowych?

A. pasty asfaltowe i płyty wiórowe

B. płyty pilśniowe i emulsje asfaltowe

C. folie izolacyjne i lepiki asfaltowe

D. roztwory asfaltowe oraz włókna celulozowe

Izolacja przeciwwilgociowa jest kluczowym aspektem w budownictwie, który ma na celu ochronę obiektów przed negatywnym wpływem wilgoci. Folie izolacyjne oraz lepiki asfaltowe to sprawdzone materiały, które skutecznie zapobiegają przenikaniu wilgoci do wnętrza budynków. Folie izolacyjne są często stosowane w fundamentach, gdzie zabezpieczają przed wodą gruntową, a ich właściwości paroprzepuszczalne pozwalają na odprowadzanie nadmiaru wilgoci. Lepiki asfaltowe, z kolei, służą do uszczelniania różnorodnych powierzchni budowlanych, takich jak dachy, tarasy czy fundamenty. Dzięki elastyczności i odporności na zmiany temperatury, lepiki te zachowują swoje właściwości w różnorodnych warunkach atmosferycznych. W branży budowlanej standardami stosowanymi przy izolacji przeciwwilgociowej są normy PN-B-03020 oraz PN-EN 15814, które określają wymagania oraz metody badań dla materiałów izolacyjnych. Przykładem praktycznego zastosowania tych materiałów może być budowa piwnic, gdzie odpowiednia izolacja przeciwwilgociowa jest kluczowa dla zapewnienia komfortu i trwałości budynku.

Pytanie 16

Jaki typ spoiwa wykorzystuje się do przygotowania zaprawy do murowania ścian fundamentowych?

A. Cement portlandzki

B. Gips budowlany

C. Wapno hydratyzowane

D. Wapno gaszone

Cement portlandzki to najczęściej stosowane spoiwo w budownictwie, szczególnie w kontekście murowania ścian fundamentowych. Charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na ściskanie, co jest kluczowe w aplikacjach wymagających nośności, jak fundamenty budynków. W procesie murowania cement portlandzki łączy się z wodą, tworząc zaprawę, która wiąże i twardnieje, zapewniając trwałość oraz stabilność konstrukcji. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 197-1, cement portlandzki jest klasyfikowany jako spoiwo hydrauliczne, co oznacza, że wiąże pod wpływem wody. Dodatkowo, cement ten jest odporny na działanie wody, co jest niezwykle istotne w kontekście fundamentów, gdzie kontakt z wilgocią jest nieunikniony. Przykłady zastosowania obejmują nie tylko murowanie ścian fundamentowych, ale także ich wzmocnienie poprzez zastosowanie stropów i płyt betonowych, co pozwala na tworzenie stabilnych i bezpiecznych konstrukcji budowlanych.

Pytanie 17

Jaką wytrzymałość ma klasa zaprawy na

A. ugięcie

B. ściśnięcie

C. przesuwanie

D. rozciąganie

Klasa zaprawy rzeczywiście odnosi się do jej wytrzymałości na ściskanie. Wytrzymałość na ściskanie jest kluczowym parametrem, który określa zdolność materiału do przenoszenia obciążeń działających w kierunku osiowym, co jest szczególnie istotne w budownictwie i inżynierii lądowej. W praktyce, zaprawy murarskie są stosowane do łączenia elementów budowlanych, takich jak cegły czy bloczki, a ich wytrzymałość na ściskanie wpływa na trwałość całej konstrukcji. Zgodnie z normami PN-EN 1015-11, wytrzymałość na ściskanie zaprawy może być klasyfikowana według różnych klas, co pozwala inżynierom na dobór odpowiedniego materiału do danego zastosowania, np. w budynkach mieszkalnych czy obiektach użyteczności publicznej. Wytrzymałość na ściskanie zaprawy jest zatem kluczowym wskaźnikiem jakości, którego pomiar przeprowadza się w warunkach laboratoryjnych, a jej znajomość pozwala na optymalizację kosztów oraz zapewnienie bezpieczeństwa konstrukcji.

Pytanie 18

Abyzbudować ścianę o powierzchni 1 m² zgodnie z KNR 2-02, wymaganych jest 8,20 szt. bloczków z betonu komórkowego. Na jednej palecie znajduje się 48 bloczków. Ile palet bloczków należy zamówić do zbudowania 75 m² ścian?

A. 13

B. 75

C. 9

D. 48

Aby obliczyć liczbę palet bloczków potrzebnych do wymurowania 75 m² ścian, należy najpierw ustalić, ile bloczków potrzebujemy. Zgodnie z KNR 2-02, do wymurowania 1 m² ściany potrzeba 8,20 bloczków. Dlatego, dla 75 m², zapotrzebowanie wynosi 75 m² * 8,20 bloczków/m² = 615 bloczków. Skoro na jednej palecie mieści się 48 bloczków, to aby obliczyć liczbę palet, dzielimy 615 bloczków przez 48 bloczków/paleta, co daje nam 12,8125. Ponieważ nie możemy zamówić ułamkowej części palety, zaokrąglamy w górę do najbliższej całkowitej liczby, co daje 13 palet. Praktycznie, w takich obliczeniach zawsze zaokrąglamy w górę, aby zapewnić wystarczającą liczbę materiałów budowlanych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży budowlanej oraz zarządzaniu projektami.

Pytanie 19

Która z metod osuszania mokrych ścian nie wymaga ingerencji w ich strukturę?

A. Umieszczanie blachy falistej lub fałdowej w spoinie, pod kątem do lica ściany

B. Iniekcja krystaliczna w nawiercone w murze otwory

C. Podcinanie muru strugą mieszanki cieczy z piaskiem kwarcowym

D. Wykonanie tynku renowacyjnego po usunięciu starego tynku

Wykonanie tynku renowacyjnego po usunięciu tynku istniejącego jest metodą, która nie wymaga naruszania konstrukcji ściany. Tynk renowacyjny ma na celu odbudowę warstwy ochronnej muru oraz poprawę jego właściwości higroskopijnych. Dzięki temu procesowi, wilgoć zgromadzona w murze może być efektywnie odprowadzana na zewnątrz. Tynki renowacyjne są specjalnie zaprojektowane, aby współpracować z materiałem, z którego wykonane są ściany, zapewniając jednocześnie ich wentylację. Przykładowo, w przypadku murów historicznych, zastosowanie tynku wapiennego, który ma zdolność do 'oddychania', pozwala zachować integralność strukturalną budowli. Dodatkowo, stosowanie tynków renowacyjnych jest zgodne z normami konserwatorskimi, co jest niezwykle ważne w przypadku obiektów zabytkowych.

Pytanie 20

Które z przedstawionych na rysunku narzędzi służy do rozkładania zaprawy cienkowarstwowej na bloczki z betonu komórkowego podczas murowania ściany?

A. D.

B. B.

C. C.

D. A.

Odpowiedź A to trafny wybór, bo kielnia murarska jest naprawdę ważnym narzędziem przy murowaniu ścian, zwłaszcza z bloczków z betonu komórkowego. Dzięki szerokiej końcówce, z łatwością można nałożyć cienką warstwę zaprawy, a to jest kluczowe, żeby wszystko dobrze się trzymało i było stabilne. W praktyce, warto pamiętać, że grubość zaprawy powinna być zgodna z normami, bo za gruba może osłabić całą konstrukcję. Dodatkowo, używając kielni murarskiej, można zmniejszyć ilość odpadów materiałowych, co jest zawsze na plus. Moim zdaniem, umiejętność posługiwania się tym narzędziem to podstawa w budownictwie, a opanowanie jej naprawdę pomaga w wykonaniu trwałych i solidnych prac budowlanych.

Pytanie 21

W jakim wiązaniu wykonany jest fragment muru przedstawiony na rysunku?

A. Pierścieniowym.

B. Krzyżykowym.

C. Polskim.

D. Pospolitym.

To wiązanie polskie, które zastosowano w tym fragmencie muru, jest naprawdę ciekawe. Łączy w sobie zarówno ładny wygląd, jak i praktyczność. Układanie na przemian długich i krótkich cegieł wzmacnia strukturę, ale też sprawia, że mur wygląda elegancko. Widziałem to często w budynkach historycznych, gdzie używano cegieł w różnych rozmiarach, żeby uzyskać różne efekty wizualne i przy tym nie zapomnieć o trwałości. Muszę przyznać, że ten sposób budowania to naprawdę dobra praktyka architektoniczna, bo poprawia rozłożenie obciążeń, co ma znaczenie szczególnie w wyższych obiektach. Dodatkowo takie układanie cegieł pomaga w odprowadzaniu wilgoci, co jest kluczowe, żeby budowle nie niszczały. Dobry wybór! Trzymam kciuki za dalszą naukę!

Pytanie 22

Na podstawie fragmentu instrukcji określ, jakiej długości pręty zbrojeniowe należy umieścić pod otworem okiennym o szerokości 150 cm?

Instrukcja wykonywania ścian zewnętrznych
w systemie Ytong
(fragment)

„ (...) W strefach podokiennych należy umieszczać zbrojenie poziome (firmowe do spoin wspornych lub dwa pręty ze stali żebrowanej o średnicy 8 mm). Należy pamiętać, aby zbrojenie przedłużyć co najmniej 0,5 metra poza krawędzie otworów."(...)

A. 150 cm

B. 250 cm

C. 225 cm

D. 200 cm

Odpowiedź 250 cm jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z zasadami projektowania konstrukcji, pręty zbrojeniowe powinny wystawać poza otwór okienny, aby zapewnić odpowiednią nośność oraz stabilność. W tym przypadku, otwór o szerokości 150 cm wymaga, aby pręty zbrojeniowe były dłuższe o 0,5 metra z każdej strony, co daje dodatkowe 100 cm. Suma długości otworu i wystających prętów zbrojeniowych wynosi więc 250 cm. W praktyce, właściwe zbrojenie jest kluczowe dla zapobiegania pękaniu betonu oraz zwiększenia trwałości konstrukcji. Dobre praktyki w budownictwie zalecają stosowanie prętów zbrojeniowych zgodnie z normami Eurokod, które definiują szczegółowe wymagania dotyczące ich długości i umiejscowienia. Ponadto, prawidłowe zbrojenie wokół otworów, takich jak okna czy drzwi, jest niezbędne dla zachowania integralności strukturalnej budynku oraz zapewnienia bezpieczeństwa jego użytkowników.

Pytanie 23

Do realizacji tynków zewnętrznych na elewacji budynku pięciokondygnacyjnego należy zastosować rusztowanie

A. kozłowego

B. warszawskiego

C. stojakowego

D. stolikowego

Rusztowanie stojakowe jest odpowiednim rozwiązaniem do wykonywania tynków zewnętrznych na elewacji 5-kondygnacyjnego budynku, ponieważ zapewnia stabilne i bezpieczne wsparcie dla pracowników i materiałów budowlanych. Tego rodzaju rusztowanie jest projektowane z myślą o dużych wysokościach, co czyni je idealnym dla obiektów wielokondygnacyjnych. W odróżnieniu od innych typów rusztowań, jak kozłowe, które są przeznaczone do zadań na niższych wysokościach, rusztowanie stojakowe umożliwia łatwe poruszanie się po elewacji, a jego konstrukcja pozwala na szybkie dostosowanie do zmieniających się warunków budowlanych. Przykładowo, podczas tynkowania elewacji, rusztowanie stojakowe może być łatwo rozbudowywane w górę, co daje dostęp do wyższych kondygnacji bez ryzyka utraty stabilności. Zastosowanie rusztowania spełniającego normy bezpieczeństwa, takie jak PN-EN 12810 i PN-EN 12811, jest kluczowe dla zminimalizowania ryzyka wypadków przy pracy oraz zwiększenia efektywności realizacji projektu.

Pytanie 24

Na podstawie danych zawartych w tabeli podaj, ile wynosi koszt zakupu 1 m3 zaprawy wapiennej M1 do wykonania tynków zewnętrznych zgodnie z drugą pozycją kosztorysu?

KOSZTORYS

L p.	Podstawa	Opis	jm	Nakłady	Koszt jedn.	R	M	S
1	KNR 2-02 0103-06	Ściany budynków jednokond.o wys.do 4.5m z cegieł pełnych lub dziurawek na zapr.cement.gr.2ceg. obmiar = 125m²	m²
1*		-- R -- robocizna 3.91r-g/m² * 35.00zł/r-g	r-g	488.7500	136.850	17106.25
2*		-- M -- cegła budowlana pełna 200.6szt/m² * 0.59zł/szt	szt	25075.0000	118.354		14794.25
3*		zaprawa cementowa 0.143m³/m² * 174.64zł/m³	m³	17.8750	24.974		3121.69
4*		materiały pomocnicze 1.5% * 17915.94zł	%	1.5000	2.150		268.74
Razem koszty bezpośrednie: 35291.00 Ceny jednostkowe					282.328	17106.25 136.850	18184.68 145.478	0.000
2	KNR 2-02 0903-02	Tynki zewn.zwykłe doborowe kat.IV na ścia- nach płaskich i pow.poziom.(balkony i loggie) wyk.mech. obmiar = 125m²	m²
1*		-- R -- robocizna 0.7567r-g/m² * 35.00zł/r-g	r-g	94.5875	26.485	3310.56
2*		-- M -- zaprawa wapienna M1 0.0028m³/m² * 148.68zł/m³	m³	0.3500	0.416		52.04
3*		zaprawa cementowo wapienna M15 0.0217m³/m² * 233.64zł/m³	m³	2.7125	5.070		633.75
4*		zaprawa cementowo-wapienna M5 0.0007m³/m² * 318.60zł/m³	m³	0.0875	0.223		27.88
5*		materiały pomocnicze 1.5% * 713.67zł	%	1.5000	0.086		10.71
6*		-- S -- agregat tynkarski 1.1-3 m3/h 0.1225m-g/m² * 40.00zł/m-g	m-g	15.3125	4.900			612.50
Razem koszty bezpośrednie: 4647.50 Ceny jednostkowe					37.180	3310.56 26.485	724.38 5.795	612.50 4.900

A. 233,64 zł

B. 148,68 zł

C. 174,64 zł

D. 318,60 zł

Koszt zakupu 1 m³ zaprawy wapiennej M1 do wykonania tynków zewnętrznych wynosi 148,68 zł, co można znaleźć w drugiej pozycji kosztorysu. Ta suma pozostaje zgodna z aktualnymi standardami w branży budowlanej, gdzie cena materiałów jest kluczowym elementem planowania budżetu. Wybór odpowiednich materiałów, takich jak zaprawa wapienna M1, jest istotny nie tylko ze względu na koszty, ale również na właściwości techniczne, jakie one oferują. Zaprawa wapienna charakteryzuje się dobrą paroprzepuszczalnością, co jest kluczowe w przypadku tynków zewnętrznych, gdzie możliwość odparowania wilgoci jest niezbędna dla zachowania trwałości i estetyki wykończenia. W kontekście kosztorysowania, zrozumienie, jak oblicza się koszty jednostkowe oraz ich wpływ na całkowity budżet projektu, jest niezbędne dla każdego specjalisty w branży budowlanej. Przykładowo, przy dużych projektach budowlanych, różnice w cenach materiałów mogą znacznie wpłynąć na końcowy koszt budowy, dlatego tak ważne jest, aby dokładnie analizować każdy wpis w kosztorysie.

Pytanie 25

Jakie wskazanie sygnalizuje odrywanie się tynku od podstawy?

A. Widoczne zgrubienie na powierzchni tynku

B. Dostrzegalne pęknięcie na powierzchni tynku

C. Głuchy dźwięk podczas stukania w tynk młotkiem

D. Łatwość w zarysowaniu powierzchni tynku za pomocą ostrza

Głuchy odgłos przy ostukiwaniu tynku młotkiem jest jednoznacznym wskaźnikiem odwarstwienia tynku od podłoża. Tego rodzaju dźwięk powstaje, gdy przestrzeń między tynkiem a jego podłożem jest pusta, co prowadzi do zmiany akustyki dźwięku. W praktyce, przy wykonywaniu prac remontowych, fachowcy często wykorzystują tę metodę jako szybką i efektywną technikę diagnostyczną. Zgodnie z normami budowlanymi, odwarstwienie powinno być usunięte przed dalszymi pracami, aby uniknąć problemów w przyszłości, takich jak pękanie tynku czy zagrzybienie. Działania naprawcze obejmują usunięcie luźnego tynku, przygotowanie podłoża oraz nałożenie nowego tynku zgodnie z zaleceniami producenta. Dobrą praktyką jest również kontrolowanie stanu tynku w regularnych odstępach czasu, co pozwoli na wczesne wykrywanie problemów i ich skuteczne rozwiązanie.

Pytanie 26

Do murowania elementów konstrukcyjnych budynków, które przenoszą znaczące obciążenia, takich jak nadproża, słupy czy filary, powinno się stosować zaprawy

A. gipsowo-wapienne

B. cementowe

C. cementowo-wapienne

D. wapienne

Odpowiedź "cementowe" jest prawidłowa, ponieważ zaprawy cementowe charakteryzują się wysoką wytrzymałością na ściskanie, co czyni je idealnym materiałem do murowania elementów konstrukcyjnych budynków, które przenoszą duże obciążenia, takich jak nadproża, słupy i filary. Zastosowanie zaprawy cementowej zapewnia odpowiednią nośność oraz stabilność konstrukcji, co jest kluczowe w budownictwie. Zaprawy te są również odporne na działanie wilgoci i mają korzystne właściwości związane z trwałością, co jest istotne w kontekście długoterminowego użytkowania budynków. Dobrą praktyką jest stosowanie zapraw cementowych zgodnie z normami PN-EN 197-1, co pozwala na wybór odpowiedniego typu cementu w zależności od warunków środowiskowych oraz wymagań konstrukcyjnych. Przykładem zastosowania zapraw cementowych mogą być budowy obiektów użyteczności publicznej, gdzie wymagana jest wysoka nośność i odporność na różne czynniki zewnętrzne. Przestrzeganie odpowiednich norm i wybór właściwych materiałów znacząco wpływa na bezpieczeństwo i trwałość budowli.

Pytanie 27

Oblicz wydatki na rozbiórkę kamiennej ławy fundamentowej o wymiarach 1,2 x 0,6 x 10 m, przy założeniu, że koszt rozbiórki 1 m fundamentów kamiennych wynosi 350 zł?

A. 420 zł

B. 2100 zł

C. 210 zł

D. 2520 zł

Aby obliczyć koszt rozbiórki kamiennej ławy fundamentowej, musimy najpierw określić objętość rozbieranego materiału. Wymiary ławy fundamentowej wynoszą 1,2 m szerokości, 0,6 m wysokości i 10 m długości. Obliczamy objętość, stosując wzór: V = długość x szerokość x wysokość. W naszym przypadku będzie to: V = 10 m x 1,2 m x 0,6 m = 7,2 m³. Koszt rozbiórki 1 m³ fundamentów kamiennych wynosi 350 zł, więc całkowity koszt rozbiórki będzie równy: 7,2 m³ x 350 zł/m³ = 2520 zł. W praktyce, znajomość metod obliczania kosztów prac budowlanych jest kluczowa dla efektywnego zarządzania budową oraz budżetowania projektów. Oprócz tego, warto wziąć pod uwagę dodatkowe koszty związane z wywozem gruzu oraz ewentualnymi pracami związanymi z zabezpieczeniem terenu. Zastosowanie tej wiedzy w praktyce umożliwia lepsze planowanie i minimalizację kosztów związanych z pracami budowlanymi.

Pytanie 28

Który etap wykonania ocieplenia ścian budynku metodą lekką mokrą przedstawiono na ilustracji?

A. Wyrównanie powierzchni płyt styropianowych.

B. Wtapianie siatki zbrojącej.

C. Nakładanie zaprawy klejowej.

D. Nakładanie tynku cienkowarstwowego.

Nakładanie tynku cienkowarstwowego to kluczowy etap w procesie ocieplania ścian budynku metodą lekką mokrą. W tej fazie, po uprzednim przygotowaniu powierzchni, na którą nałożono warstwę styropianu i siatkę zbrojącą, aplikowany jest tynk o jednolitej, gładkiej konsystencji. Tynk cienkowarstwowy ma na celu nie tylko estetyczne wykończenie, ale również ochronę przed warunkami atmosferycznymi. Właściwe nałożenie tynku pozwala na uzyskanie odpowiedniej paroprzepuszczalności oraz odporności na czynniki zewnętrzne. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 998-1, tynki powinny spełniać określone wymagania dotyczące wytrzymałości i trwałości. Zastosowanie tynku cienkowarstwowego jest szczególnie zalecane w budownictwie energooszczędnym, gdzie istotne jest ograniczenie strat ciepła oraz poprawa komfortu termicznego. Dobrą praktyką jest stosowanie tynków w harmonii z systemem ociepleniowym, co zapewnia długotrwałe efekty izolacyjne.

Pytanie 29

Fabrycznie przygotowane tynki akrylowe w pojemnikach wymagają przed zastosowaniem

A. wymieszania bez dodatków

B. dodania utwardzacza

C. wymieszania z wodą

D. dodania pigmentu

Tynki akrylowe, które są dostępne w pojemnikach i przygotowywane fabrycznie, są zaprojektowane w taki sposób, że po otwarciu wymagają jedynie wymieszania, aby uzyskać jednolitą konsystencję. Wymieszanie bez dodatków pozwala na zachowanie właściwości chemicznych i fizycznych materiału, co jest kluczowe dla uzyskania optymalnej przyczepności oraz wytrzymałości na różne czynniki atmosferyczne. Dobre praktyki zalecają, aby przed aplikacją tynków akrylowych stosować mikser mechaniczny, co umożliwia dokładne wymieszanie produktu, eliminując ryzyko pojawienia się grudek lub nierówności. W przypadku dodawania utwardzacza, pigmentu lub wody, mogłoby to prowadzić do zmiany właściwości tynku, co w konsekwencji mogłoby wpłynąć na trwałość i estetykę powłoki. Właściwe przygotowanie tynku akrylowego jest kluczowe, by zapewnić długotrwały efekt estetyczny oraz efektywność krycia, co jest zgodne z normami obowiązującymi w branży budowlanej i malarskiej.

Pytanie 30

Cena jednego 25-kilogramowego worka suchej zaprawy tynkarskiej wynosi 9 zł. Jaka będzie suma wydatków na zaprawę potrzebną do otynkowania 52 m²ściany, jeśli jeden worek wystarcza na wykonanie tynku na powierzchni 1,3 m²ściany?

A. 468 zł

B. 625 zł

C. 225 zł

D. 360 zł

Koszt zaprawy tynkarskiej obliczamy na podstawie powierzchni ściany, którą chcemy otynkować, oraz wydajności jednego worka. W tym przypadku mamy 52 m² do otynkowania, a jeden worek wystarcza na 1,3 m². Aby obliczyć liczbę worków potrzebnych do pokrycia całej powierzchni, dzielimy 52 m² przez 1,3 m²: 52 / 1,3 ≈ 40 worków. Koszt jednego worka wynosi 9 zł, więc całkowity koszt uzyskujemy mnożąc liczbę worków przez cenę jednego worka: 40 * 9 zł = 360 zł. W praktyce, przy zakupach materiałów budowlanych, zazwyczaj warto uwzględnić dodatkową ilość materiału na ewentualne straty, co również potwierdza, że dobrze jest mieć zapas. Warto także zwrócić uwagę na to, że ceny materiałów budowlanych mogą się różnić w zależności od dostawcy i lokalizacji, dlatego zawsze warto porównać oferty przed zakupem. Standardy budowlane wskazują na konieczność przemyślanej kalkulacji kosztów, co jest kluczowym elementem zarządzania projektem budowlanym.

Pytanie 31

Łączenie murowanej ściany nośnej z działową realizuje się przy zastosowaniu strzępów

A. zazębionych końcowych

B. zazębionych bocznych

C. schodkowych

D. uciekających

Odpowiedź 'zazębione boczne' jest prawidłowa, ponieważ w procesie łączenia murowanej ściany nośnej ze ścianą działową kluczowe jest zapewnienie odpowiedniej stabilności i wytrzymałości konstrukcji. Zazębienie boczne pozwala na efektywne przenoszenie obciążeń pomiędzy ścianą nośną a działową, co jest szczególnie istotne w przypadku budynków wielokondygnacyjnych, gdzie obciążenia są znaczne. Tego rodzaju połączenie pozwala na minimalizację punktów krytycznych, co z kolei redukuje ryzyko pojawienia się pęknięć. W praktyce, zazębienie boczne stosuje się, gdy wymagane jest zachowanie ciągłości materiału oraz zmniejszenie wpływu ruchów konstrukcyjnych na poszczególne elementy. Warto zauważyć, że zgodnie z normami budowlanymi, takie połączenia powinny być projektowane z uwzględnieniem obciążeń statycznych i dynamicznych, a także warunków lokalnych, co zapewnia optymalne ich funkcjonowanie. Wykorzystanie zazębienia bocznego jest również zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie budownictwa, co czyni tę odpowiedź odpowiednią.

Pytanie 32

Izolacja przeciwwilgociowa podłogi na parterze budynku bez piwnicy jest układana

A. na warstwie chudego betonu

B. bezpośrednio na ziemi

C. bezpośrednio na podsypce z piasku

D. na warstwie izolacji cieplnej

Układanie poziomej izolacji przeciwwilgociowej podłogi parteru bezpośrednio na gruncie jest praktyką, która niesie za sobą wiele ryzyk. Bezpośredni kontakt z gruntem naraża izolację na działanie wilgoci gruntowej, co może prowadzić do jej degradacji oraz obniżenia efektywności ochrony budynku przed wilgocią. Z kolei układanie izolacji na warstwie izolacji termicznej, mimo że teoretycznie może wydawać się sensowne, w praktyce stwarza problemy z utrzymaniem odpowiedniej ciągłości izolacji przeciwwilgociowej. Izolacja termiczna, jak styropian czy wełna mineralna, nie jest zaprojektowana do absorbowania wody i może ulegać uszkodzeniu w warunkach nieodpowiedniej izolacji przeciwwilgociowej, co prowadzi do strat energetycznych oraz problemów z wilgocią w budynku. Co więcej, stosowanie podsypki z piasku jako bazy dla izolacji również budzi wątpliwości. Mimo że piasek może wydawać się stabilny, jego właściwości absorpcyjne mogą powodować, że wilgoć z gruntu przenika do konstrukcji. W każdym z przypadków, brak odpowiedniej warstwy chudego betonu prowadzi do sytuacji, w której skuteczność izolacji przeciwwilgociowej jest znacznie obniżona, co może skutkować kosztownymi naprawami i rewitalizacją budynku w przyszłości. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla właściwego projektowania i budowy budynków, co potwierdzają odpowiednie normy budowlane oraz wytyczne branżowe.

Pytanie 33

Tynk klasy II to tynk

A. pospolity o powierzchni równej i szorstkiej

B. doborowy o powierzchni równej i gładkiej

C. doborowy o powierzchni równej i szorstkiej

D. pospolity o powierzchni równej i gładkiej

Odpowiedzi wskazujące na tynki doborowe o powierzchni gładkiej nie są właściwe, ponieważ tynki tej kategorii są zdefiniowane przez swoje cechy mechaniczne i estetyczne, które różnią się od tynków pospolitych. Tynki doborowe zazwyczaj charakteryzują się wyższą jakością oraz określonymi właściwościami, które nie są typowe dla tynków pospolitych. Odpowiedzi sugerujące gładką powierzchnię nie uwzględniają, że tynki doborowe są projektowane głównie do zastosowań wewnętrznych oraz wymagają precyzyjnego wykonania, co sprawia, że nie są one odpowiednie w kontekście tynków kategorii II. Ponadto tynki pospolite, ze względu na swoje cechy, są bardziej uniwersalne i mogą być stosowane w różnych warunkach. Wybór tynku o powierzchni gładkiej w kontekście tynku kategorii II jest błędny, ponieważ to prowadzi do mylnych wniosków na temat jego zastosowania oraz właściwości. Tynki o powierzchni gładkiej mają swoje miejsce w budownictwie, ale są często klasyfikowane inaczej, co może prowadzić do dezorientacji wśród osób pracujących w branży budowlanej. Dlatego tak istotne jest zrozumienie różnic pomiędzy poszczególnymi rodzajami tynków oraz ich zastosowania w praktyce.

Pytanie 34

Przed przystąpieniem do nakładania tynku kategorii III na ścianę należy

A. oczyścić i nawilżyć podłoże

B. oczyścić i nawilżyć obrzutkę

C. wyrównać podłoże oraz pokryć je preparatem gruntującym

D. zastosować preparat gruntujący na obrzutkę

Wybór odpowiedzi, który sugeruje oczyszczenie i zwilżenie podłoża, jest nieadekwatny, ponieważ podłoże nie jest tym samym co obrzutka. Obrzutka, jako pierwsza warstwa tynku, wymaga szczególnej uwagi, a jej przygotowanie przed nałożeniem kolejnej warstwy jest kluczowe. Zastosowanie odpowiednich procedur przygotowawczych, takich jak oczyszczenie i zwilżenie obrzutki, jest fundamentem dla uzyskania prawidłowych właściwości tynku. Również pokrycie obrzutki preparatem gruntującym jest niewłaściwe, gdyż gruntowanie powinno być stosowane na odpowiednio przygotowane podłoże, a nie bezpośrednio na obrzutkę. Tego rodzaju działania mogą prowadzić do obniżenia przyczepności oraz jakości wykonania tynku. W przypadku wyrównania podłoża, należy pamiętać, że tego rodzaju prace powinny być przeprowadzone przed nałożeniem obrzutki, a nie po jej wykonaniu. Typowe błędy obejmują mylne rozumienie kolejności prac tynkarskich oraz niewłaściwe podejście do przygotowania powierzchni, co może skutkować poważnymi problemami w późniejszym etapie, takimi jak odspajanie się tynku czy pojawianie się pęknięć. Dlatego tak istotne jest, aby przed przystąpieniem do tynkowania mieć pełne zrozumienie procesu oraz stosować się do najlepszych praktyk w budownictwie.

Pytanie 35

Który z elementów budynku przedstawiono na rysunku?

A. Attykę.

B. Cokół.

C. Ryzalit.

D. Gzyms.

Wybór innych elementów budynku, takich jak gzyms, attyka, czy ryzalit, oparty jest na pewnych uproszczeniach i nieporozumieniach dotyczących ich funkcji i lokalizacji. Gzyms, będący wystającą częścią nad oknami lub drzwiami, pełni rolę ochronną, jednak usytuowany jest na górnej części budynku, a nie na jego dolnej części, gdzie znajduje się cokół. Attyka to natomiast konstrukcja znajdująca się na dachu, która ma na celu zamykanie elewacji oraz często pełni funkcję dekoracyjną. Jej umiejscowienie oraz funkcja są zupełnie inne niż cokół. Ryzalit to wybrzuszenie w elewacji budynku, które wystaje w stosunku do reszty ściany, tworząc efekt przestrzenny; jednak także nie jest elementem dolnym budynku. Wybierając te odpowiedzi, można wpaść w pułapkę koncentrowania się na ornamentyce i formach architektonicznych, zamiast zrozumieć podstawowe zasady budowy i rozmieszczenia elementów, co prowadzi do zniekształcenia rzeczywistej funkcji cokołu jako elementu podstawowego. Zrozumienie roli cokołu w budownictwie jest kluczowe, ponieważ każdy błąd w jego konstrukcji może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak wilgoć w ścianach budynku czy uszkodzenia jego fundamentów, co w efekcie może wymagać kosztownych napraw lub renowacji.

Pytanie 36

Jak należy przeprowadzać wewnętrzne tynki gipsowe jednowarstwowe z gipsu tynkarskiego GTM?

A. Ręcznie poprzez rozkładanie zaprawy gęstoplastycznej pacą

B. Ręcznie poprzez nakładanie rzadkiej zaprawy czerpakiem

C. Mechanicznie przy użyciu agregatu tynkarskiego

D. Mechanicznie przy pomocy działka natryskowego

Wybór mechanicznego wykonywania wewnętrznych tynków gipsowych jednowarstwowych przy użyciu agregatu tynkarskiego jest zgodny z obowiązującymi standardami w branży budowlanej. Agregaty tynkarskie umożliwiają szybkie i efektywne nakładanie tynku, co jest istotne w kontekście oszczędności czasu oraz uzyskiwania jednolitej grubości warstwy tynkarskiej. Dzięki temu proces tynkowania staje się bardziej przewidywalny, co redukuje ryzyko błędów związanych z ręcznym aplikowaniem materiału. Przykładem zastosowania tego rozwiązania mogą być prace w dużych obiektach budowlanych, gdzie wymagana jest stosunkowo duża powierzchnia do pokrycia tynkiem w krótkim czasie. Agregaty tynkarskie zapewniają również lepszą jakość wykończenia, eliminując niejednorodności, które mogą wystąpić przy ręcznym natryskiwaniu. Warto także zauważyć, że korzystanie z tego typu sprzętu wiąże się z mniejszym zmęczeniem fizycznym pracowników, co przekłada się na ich wydajność oraz bezpieczeństwo pracy.

Pytanie 37

Na ilustracji przedstawiono urządzenie przeznaczone do

A. zagęszczania mieszanki betonowej.

B. transportu mieszanki betonowej.

C. mieszania składników zaprawy budowlanej.

D. dozowania składników zaprawy budowlanej.

Betoniarka, przedstawiona na ilustracji, to kluczowe urządzenie w procesie budowlanym, służące do mieszania składników zaprawy budowlanej. Jej konstrukcja, z wirującym bębnem oraz łopatkami wewnątrz, umożliwia efektywne łączenie cementu, piasku, kruszywa oraz wody, co jest niezbędne do uzyskania jednorodnej mieszanki betonowej. Właściwe wymieszanie składników wpływa na jakość końcowego produktu, co jest zgodne z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 206 dotycząca betonu. W praktyce betoniarki są wykorzystywane na placach budowy do produkcji betonowych fundamentów, elementów prefabrykowanych oraz innych konstrukcji. Ich wydajność oraz zdolność do szybkiego przygotowania mieszanki sprawiają, że są niezastąpione w branży budowlanej, szczególnie w dużych projektach, gdzie czas oraz jakość materiałów są kluczowe.

Pytanie 38

Na podstawie receptury oblicz, ile piasku potrzeba do sporządzenia jednego zarobu mieszanki betonowej w betoniarce o pojemności roboczej 200 litrów.

Receptura na 1 m³ mieszanki betonowej
Beton - klasa C12/15
cement CEM I 32,5	70 kg
piasek 0-2 mm	780 kg
żwir 2-16 mm	1380 kg
woda	165 l

A. 1560 kg

B. 390 kg

C. 156 kg

D. 3900 kg

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może być wynikiem kilku typowych błędów w obliczeniach związanych z przygotowaniem mieszanki betonowej. Często występujące nieporozumienia dotyczą przeliczeń jednostek oraz proporcji składników. Na przykład, odpowiadając 390 kg, można myśleć, że zwiększona ilość piasku poprawi jakość betonu. Jednak nadmiar piasku może negatywnie wpłynąć na stosunek cementu do wody, co może prowadzić do osłabienia struktury betonu. Inna z niepoprawnych odpowiedzi, 1560 kg, może wynikać z błędnego przeliczenia objętości lub mylnego założenia, że potrzebna ilość piasku powinna być proporcjonalnie większa do objętości. Ostatecznie, odpowiedź 3900 kg jest całkowicie nieuzasadniona, ponieważ wskazuje na niepoprawne zrozumienie podstawowych zasad mieszania składników. W praktyce budowlanej kluczowe jest zachowanie właściwych proporcji dla uzyskania mieszanki o optymalnych parametrach wytrzymałościowych. Dlatego tak ważne jest, aby kierować się standardami branżowymi oraz dokładnymi recepturami, co pozwala uniknąć błędów, które mogą prowadzić do poważnych problemów w przyszłości.

Pytanie 39

Podczas modernizacji i naprawy murów, przy eliminacji wykwitów nie należy używać

A. wody

B. papieru ściernego.

C. szczotki.

D. specjalnych środków czyszczących.

W odpowiedzi na pytanie, dlaczego podczas usuwania wykwitów z murów nie stosuje się wody, warto zauważyć, że woda może sprzyjać rozwojowi pleśni oraz innych mikroorganizmów, co w efekcie może pogorszyć stan powierzchni. W praktyce, usuwanie wykwitów powinno odbywać się z zachowaniem odpowiednich procedur, które minimalizują ryzyko wprowadzenia nadmiernej wilgoci. Najczęściej zaleca się stosowanie szczotek o twardym włosiu lub specjalnych narzędzi mechanicznych, które pozwalają na skuteczne usunięcie osadów bez wprowadzania wody. Przykładem może być użycie narzędzi pneumatycznych lub szczotek rotacyjnych. Warto również zwrócić uwagę na dobre praktyki branżowe, które obejmują stosowanie preparatów chemicznych przeznaczonych do usuwania wykwitów, co zapewnia bardziej kontrolowany proces oczyszczania bez ryzyka uszkodzenia struktury muru. Zgodność z normami budowlanymi oraz zarządzaniem jakością prac budowlanych jest kluczowa w tego rodzaju operacjach.

Pytanie 40

Jakie właściwości techniczne wyróżniają stwardniałą zaprawę murarską?

A. Wytrzymałość na ściskanie i proporcje

B. Wytrzymałość na ściskanie i nasiąkliwość

C. Nasiąkliwość oraz urabialność

D. Proporcje oraz urabialność

Analiza cech technicznych zaprawy murarskiej daje jasny obraz ich funkcji i znaczenia w budownictwie. W kontekście nasiąkliwości i urabialności, choć oba te elementy są istotne, nie są one kluczowe dla stwardniałej zaprawy. Nasiąkliwość sama w sobie odnosi się do zdolności materiału do wchłaniania wody, co jest ważne w kontekście wpływu wilgoci na trwałość konstrukcji, jednak urabialność, odnosząca się do łatwości, z jaką zaprawa może być formowana i aplikowana, ma mniejsze znaczenie dla stabilności gotowego produktu. Również konsystencja, będąca miarą plastyczności i jednorodności mieszanki, nie jest kluczowym czynnikiem w kontekście stwardniałej zaprawy murarskiej. Istotność wytrzymałości na ściskanie jest niezaprzeczalna, gdyż odpowiednia wartość tej cechy pozwala na tworzenie solidnych i długoterminowych struktur. Przy ocenie zapraw murarskich, powinno się zwracać głównie uwagę na parametry, które mają bezpośredni wpływ na ich funkcjonalność w warunkach eksploatacyjnych. W praktyce, zaprawa o niskiej wytrzymałości na ściskanie może prowadzić do katastrofalnych skutków, takich jak osuwanie się ścian, co podkreśla, jak kluczowe jest wybieranie zaprawy, która spełnia określone normy wytrzymałościowe, takie jak PN-EN 998-2. Dlatego zrozumienie znaczenia wytrzymałości na ściskanie i nasiąkliwości jest kluczowe dla prawidłowego wyboru materiałów budowlanych oraz zapewnienia ich długotrwałej funkcjonalności.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej