Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 10:07
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 10:28

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie polecenie w programie Adobe Photoshop pozwala na wydobycie koloru w obszarach zdjęcia o niższym nasyceniu?

A. Przejrzystość

B. Odwróć

C. Ekspozycja

D. Jaskrawość

Jaskrawość to narzędzie w Adobe Photoshop, które umożliwia modyfikację nasycenia kolorów w obrazie, co jest szczególnie przydatne w przypadku zdjęć, które wymagają subtelnych korekt. Jaskrawość pozwala na zbalansowanie intensywności kolorów bez wprowadzania nadmiernych zmian w obszarach nasyconych. Używając tego polecenia, można poprawić wygląd zdjęć, w których niektóre kolory są stłumione lub mało widoczne, co jest typowe w przypadku zdjęć robionych w złych warunkach oświetleniowych. Przykładowo, w zdjęciach krajobrazowych, jaskrawość może pomóc w wydobyciu detali w chmurach lub w zieleni, które inaczej mogłyby wydawać się blady. W praktyce, należy zwrócić uwagę na umiar przy stosowaniu tego narzędzia, aby uniknąć nienaturalnych efektów. Używanie jaskrawości w połączeniu z innymi technikami, takimi jak krzywe czy poziomy, może znacznie podnieść jakość końcowego obrazu, zgodnie z najlepszymi praktykami w edytowaniu zdjęć.

Pytanie 2

Prawidłowa ekspozycja podczas wykonywania zdjęcia krajobrazu określona jest następująco: czas naświetlania 1/125 s, liczba przysłony f/5,6. Dla zwiększenia głębi ostrości i zachowania takiej samej ilości światła padającego na matrycę należy ustawić parametry naświetlania:

A. 1/125 s; f/16

B. 1/30 s; f/16

C. 1/30 s; f/11

D. 1/125 s; f/22

To jest bardzo dobrze dobrana odpowiedź. Wybierając ustawienie 1/30 s i f/11, robisz klasyczną korektę ekspozycji przy zachowaniu równowagi światła i zwiększeniu głębi ostrości, co w krajobrazie jest szalenie ważne. Zmiana przysłony z f/5,6 na f/11 to dwie pełne działki w stronę większego domknięcia, więc do zachowania tej samej ekspozycji musisz proporcjonalnie wydłużyć czas naświetlania. Z 1/125 s na 1/60 s to jedna działka, z 1/60 s na 1/30 s – druga. W praktyce bardzo często podczas fotografowania krajobrazu zależy nam, by zarówno pierwszy plan, jak i tło były ostre, a to wymusza stosowanie wyższej liczby przysłony. Jeśli nie mamy możliwości podnieść wartości ISO (np. żeby nie pogorszyć jakości zdjęcia szumem), musimy wydłużyć czas naświetlania. Używanie statywu robi się wtedy wręcz obowiązkowe, bo przy 1/30 s ciężko utrzymać aparat bez poruszenia obrazu. Takie podejście to podstawa w pracy każdego fotografa krajobrazu, bo pozwala kontrolować ekspozycję i głębię ostrości równocześnie. Moim zdaniem warto pamiętać też, że dla zwiększenia głębi stosujemy raczej domkniętą przysłonę, ale nie zawsze na maksa – f/11 to optymalne rozwiązanie, bo powyżej tej wartości może już występować dyfrakcja i spadek ostrości obrazu. Takie ustawienie jest więc nieprzypadkowe i wynika z praktyki fotograficznej.

Pytanie 3

Zastosowanie metody wielokrotnego błysku ma miejsce w przypadku fotografii

A. pod słońcem

B. w nocy słabo oświetlonych budowli

C. z efektem sztafażu

D. błyskawic w nocy

Metoda wielokrotnego błysku jest techniką stosowaną przede wszystkim w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak nocne zdjęcia słabo oświetlonych budowli. W takiej sytuacji, wielokrotne błyski lampy błyskowej pozwalają na uchwycenie różnych detali obiektu oraz zredukowanie problemów związanych z ruchem. Dzięki zastosowaniu tej metody, fotograf może uzyskać efekt 'zamrożenia' ruchu oraz poprawić równowagę między światłem naturalnym a sztucznym, co jest kluczowe przy fotografowaniu architektury nocą. Przykładowo, podczas fotografowania zabytkowego budynku w nocy, wielokrotny błysk umożliwia naświetlenie detali fasady, które mogłyby być w cieniu lub niedostatecznie oświetlone. W praktyce, zaleca się ustawienie lampy błyskowej w trybie synchronizacji z długim czasem naświetlania, co pozwala na połączenie efektów błysku z naturalnym światłem otoczenia, tworząc harmonijną kompozycję. Metoda ta jest szczególnie ceniona w fotografii architektury oraz reportażowej, gdzie kluczowe jest uchwycenie detali i atmosfery otoczenia.

Pytanie 4

Do rozświetlenia głębokiego, ostrego cienia padającego od słońca na twarz modela pozującego w kapeluszu z dużym rondem, należy zastosować

A. statyw z głowicą kulkową.

B. torbę reporterską z filtrami.

C. lampę błyskową z dyfuzorem.

D. kalibrator kolorów.

Lampę błyskową z dyfuzorem stosuje się wtedy, kiedy chcemy zniwelować głęboki, twardy cień na twarzy – szczególnie w sytuacji takiej, jak przy ostrym słońcu i kapeluszu z dużym rondem. Dyfuzor rozprasza światło błysku, dzięki czemu staje się ono miękkie i wygląda bardzo naturalnie, nie tworząc ostrych krawędzi światłocienia na skórze. To jest taki klasyk w plenerowej fotografii portretowej czy nawet reporterskiej. Moim zdaniem, bez lampy błyskowej z dyfuzorem ciężko jest uzyskać równomierne, przyjemne światło na twarzy modela w trudnych warunkach oświetleniowych, jakie daje pełne słońce. W praktyce, zawodowi fotografowie często korzystają z lampy wycelowanej w stronę cienia pod kapeluszem, starając się wyrównać ekspozycję między jasnym tłem a zacienioną twarzą. To podstawa tzw. doświetlania fill-in, opisanej w wielu podręcznikach oświetlenia portretowego. Sam dyfuzor można stosować w różnych wariantach – softbox, beauty dish, czy nawet zwykła nakładka rozpraszająca. W każdym przypadku efekt jest taki sam: światło staje się łagodne, nie powoduje nieestetycznych, ostrych cieni na twarzy. Z mojego doświadczenia, to jeden z najbardziej niezawodnych trików podczas sesji w ostrym, południowym słońcu.

Pytanie 5

Które tło zastosowane podczas fotografowania obiektu umożliwia szybką manipulację obrazem w celu wprowadzenia dowolnej scenerii?

A. Białe.

B. Szare.

C. Zielone.

D. Czarne.

Zastosowanie zielonego tła, czyli tzw. green screen, to jedna z najpopularniejszych technik stosowanych w fotografii i filmie, gdy zależy nam na łatwym i szybkim wycięciu obiektu z pierwotnego otoczenia. Działa to na zasadzie kluczowania koloru, gdzie specjalne oprogramowanie automatycznie rozpoznaje jednolity, łatwo odseparowany odcinek zieleni i zastępuje go dowolnym innym obrazem czy scenerią. Zielony kolor jest wybierany nieprzypadkowo – większość ludzi i przedmiotów rzadko występuje w tym odcieniu, więc minimalizuje się ryzyko przypadkowego usunięcia fragmentu obiektu. Moim zdaniem, to właśnie prostota późniejszej edycji jest największą zaletą tej techniki. Widać to szczególnie w branży reklamowej czy nawet na YouTube, gdzie każda osoba może bardzo szybko wstawić się na dowolne tło bez zaawansowanej wiedzy. Warto pamiętać, że równie często stosuje się niebieskie tło, ale jednak to właśnie zieleń dominuje ze względu na mniejszy szum cyfrowy przy rejestracji przez czujniki aparatów. Z mojego doświadczenia wynika, że dobre oświetlenie tła też bardzo pomaga w uzyskaniu idealnego efektu i naprawdę potrafi usprawnić dalszą pracę w postprodukcji.

Pytanie 6

„Trójkąt ekspozycji” w fotografii to pojęcie opisujące zależność między

A. czasem naświetlania, liczbą przysłony, natężeniem oświetlenia.

B. czasem naświetlania, obiektywem, czułością detektora obrazu.

C. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu.

D. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu.

Trójkąt ekspozycji w fotografii to taka podstawa, na której w zasadzie opiera się całe sterowanie światłem w aparacie. Chodzi tutaj o powiązanie trzech najważniejszych parametrów: czasu naświetlania (czyli jak długo światło pada na matrycę lub film), liczby przysłony (która reguluje ilość światła wpadającego przez obiektyw, coś jak irys w oku) oraz czułości detektora obrazu, czyli ISO. Każda z tych wartości wpływa bezpośrednio na ekspozycję zdjęcia, ale też każda ma inny wpływ na efekt końcowy. Na przykład – skracasz czas naświetlania, żeby nie poruszyć zdjęcia? Musisz albo zwiększyć ISO, albo szerzej otworzyć przysłonę, żeby fotka nie wyszła za ciemna. W praktyce np. przy słabym świetle często trzeba balansować między podniesieniem ISO a otwarciem przysłony, żeby złapać odpowiednią jasność bez ziarna i z ostrym obrazem. Moim zdaniem dobrze to rozumieć, bo wtedy nawet na trybie manualnym da się panować nad sytuacją i uzyskać kreatywne efekty, jak miękki bokeh czy zamrożony ruch. W branży uważa się, że świadome korzystanie z trójkąta ekspozycji to podstawa warsztatu każdego fotografa, bez względu na sprzęt czy gatunek fotografii. Warto poeksperymentować, żeby na żywo zobaczyć, jak zmiana każdego z tych parametrów wpływa na zdjęcie – to się naprawdę przydaje, zwłaszcza gdy światło bywa trudne.

Pytanie 7

Najnowsze techniki fotogrametryczne do tworzenia trójwymiarowych modeli obiektów wymagają

A. zastosowania minimum trzech aparatów fotograficznych zsynchronizowanych czasowo

B. fotografowania wyłącznie w formacie RAW z pełną głębią kolorów

C. wykonania serii zdjęć wokół obiektu z zachowaniem 60-80% nakładania się kadrów

D. użycia specjalnego obiektywu makro z funkcją skanowania laserowego

Wykonanie serii zdjęć wokół obiektu z zachowaniem 60-80% nakładania się kadrów jest kluczowym krokiem w procesie fotogrametrii. Technika ta umożliwia dokładne zrekonstruowanie trójwymiarowego modelu obiektu poprzez analizę punktów wspólnych na poszczególnych zdjęciach. Przy odpowiednim nakładaniu kadrów, systemy algorytmiczne mogą skutecznie identyfikować te punkty i generować model 3D z dużą dokładnością. W praktyce, fotografując obiekt, ważne jest, aby nie tylko uchwycić jego różne perspektywy, ale również zapewnić wystarczającą ilość informacji o detalach. Na przykład, w przypadku modelowania skomplikowanych obiektów, takich jak rzeźby czy architektura, zachowanie takiego nakładania jest niezbędne, aby uzyskać pełny obraz. Warto również wspomnieć, że najlepsze rezultaty uzyskuje się przy użyciu statywu i odpowiednich ustawień aparatu, takich jak przysłona czy czas naświetlania, co wpływa na jakość obrazów. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotogrametrii.

Pytanie 8

Aby otrzymać srebrną kopię pozytywową z negatywu w czerni i bieli formatu 9 x 13 cm w skali 1:1, jakie urządzenie powinno być użyte?

A. skaner bębnowy

B. kopiarka stykowa

C. powiększalnik

D. skaner płaski

Wybór odpowiedzi takich jak skaner bębnowy, powiększalnik czy skaner płaski jest związany z niepełnym zrozumieniem procesu reprodukcji obrazu z negatywu. Skaner bębnowy, choć zapewnia wysoką jakość skanowania, jest przeznaczony do digitalizacji obrazów, a nie do bezpośredniego uzyskiwania pozytywów z negatywów. Proces ten nie gwarantuje odwzorowania w skali 1:1, ponieważ wymaga późniejszego wydrukowania obrazu, co może wprowadzać zniekształcenia i zmiany w oryginalnym formacie. Podobnie, powiększalnik służy do powiększania obrazu z negatywu na papier fotograficzny, ale nie jest przeznaczony do pracy w skali 1:1, co może prowadzić do utraty oryginalnych detali i jakości obrazu. Z kolei skaner płaski, mimo iż jest uniwersalnym narzędziem do digitalizacji, nie potrafi odwzorować rzeczywistej skali negatywu na papierze bez dodatkowego etapu, co czyni go mniej efektywnym w kontekście uzyskiwania bezpośrednich kopii pozytywowych. Warto zauważyć, że w fotografii analogowej kluczowe jest zachowanie jakości i detali, dlatego odpowiedni dobór urządzenia do reprodukcji ma ogromne znaczenie. Typowe błędy myślowe w tym kontekście obejmują mylenie procesu digitalizacji z bezpośrednim kopiowaniem i niedocenianie znaczenia skali w kontekście technik fotograficznych.

Pytanie 9

W fotografii portretowej do uzyskania efektu miękko rysującego oświetlenia stosuje się

A. silne oświetlenie konturowe

B. duże źródło światła rozproszonego

C. małe źródło światła kierunkowego

D. oświetlenie punktowe z góry

Wybór mniejszych źródeł światła kierunkowego w kontekście fotografii portretowej zazwyczaj prowadzi do ostrych cieni, co nie sprzyja uzyskaniu efektu miękko rysującego. Te źródła światła, takie jak małe lampy błyskowe czy reflektory, są bardziej skoncentrowane, co może powodować dramatyczne efekty oświetleniowe, które są bardziej odpowiednie dla stylizacji mody czy fotografii artystycznej. W przypadku portretów, gdzie celem jest podkreślenie urody i cech osobowości, takie podejście może być zbyt agresywne. Oświetlenie punktowe z góry, które również zostało wymienione jako jedna z opcji, zazwyczaj prowadzi do powstawania cieni na twarzy i może sprawić, że portret będzie wyglądał niekorzystnie. Użytkowanie takiego oświetlenia w portrecie może skutkować nieprzyjemnym efektem, gdyż nie uwydatnia detali twarzy. Co więcej, silne oświetlenie konturowe, które akcentuje kształty i formy, może prowadzić do niepożądanych efektów w postaci zniekształceń rysów oraz podkreślenia niedoskonałości skóry. Dlatego w profesjonalnej fotografii portretowej warto unikać takich technik, które mogą zniweczyć estetykę zdjęcia. Kluczowym punktem jest zrozumienie, że oświetlenie ma ogromny wpływ na odbiór portretu, a dobór odpowiedniego źródła światła jest niezbędny, aby uzyskać pożądany efekt i charakter obrazu.

Pytanie 10

Poprawę ekspozycji zdjęcia w programie Adobe Photoshop dokonuje się z użyciem

A. koloru kryjącego.

B. poziomów.

C. stempla.

D. mapy gradientu.

Poprawna odpowiedź to poziomy, czyli narzędzie „Levels” w Photoshopie. To jest taki podstawowy sposób na kontrolę jasności, kontrastu i ogólnej ekspozycji zdjęcia. W praktyce działa to tak, że suwakiem możesz regulować wartości cieni, półtonów i świateł, czyli wpływasz na rozkład tonów w obrazie. Już na pierwszych zajęciach z obróbki zdjęć poleca się zaczynać od poziomów, bo pozwalają szybko poprawić typowe błędy ekspozycji, np. zbyt ciemne zdjęcia z aparatu. Moim zdaniem to jest jedna z najważniejszych funkcji w całym Photoshopie, bo używają jej zarówno początkujący, jak i profesjonaliści (w sumie nawet częściej ci drudzy, bo wiedzą, ile można wyciągnąć z RAWa). Dodatkowo, poziomy dają ci podgląd histogramu, więc od razu widzisz, jak rozkłada się światło i czy nie przepalasz świateł albo nie tracisz detali w cieniach. Warto pamiętać, że manipulacja poziomami jest tzw. edycją nieniszczącą, jeśli robisz to na warstwie dopasowania – to taka dobra praktyka w branży. Z mojego doświadczenia, jak ktoś opanuje poziomy, to potem inne narzędzia (krzywe, ekspozycja) są już dużo bardziej intuicyjne. Ważne też, żeby nie przesadzić z korektą – zbyt mocne ciągnięcie suwaków prowadzi do utraty szczegółów. Ostatecznie, większość zawodowych retuszerów zaczyna korektę właśnie od poziomów, zanim przejdą do bardziej zaawansowanych zmian.

Pytanie 11

Jaką metodę wykorzystywano do uzyskania obrazu pozytywowego w dagerotypii?

A. Obraz utajony jest narażany na działanie pary jodu

B. Płytka miedziana jest trawiona w kwasie siarkowym

C. Obraz utajony poddaje się działaniu pary rtęci

D. Płytkę miedzianą pokrytą srebrem poddaje się działaniu pary jodu

Istnieje kilka koncepcji związanych z techniką dagerotypii, które mogą wprowadzać w błąd. Na przykład, stwierdzenie, że 'Posrebrzaną płytkę miedzianą poddaje się działaniu pary jodu' nie uwzględnia kluczowego etapu wywoływania obrazu. Para jodu jest używana do wytworzenia warstwy jodku srebra na powierzchni płytki, ale nie jest to proces wywoływania obrazu, a jedynie przygotowanie materiału. Kolejna nieprawidłowa koncepcja dotyczy twierdzenia, że 'Obraz utajony poddaje się działaniu pary jodu'. Jod nie ma właściwości umożliwiających ujawnienie utajonego obrazu; zamiast tego, jod służył do naświetlania płytki. Również pomysł na trawienie miedzianej płytki w kwasie siarkowym, choć może wydawać się związany z obróbką metalu, nie ma zastosowania w kontekście dagerotypii. Kwas siarkowy nie był stosowany w procesie wywoływania obrazów pozytywowych, co może prowadzić do błędnych skojarzeń z obróbką chemiczną. Warto również zauważyć, że użycie pary rtęci jest nie tylko standardem tej techniki, ale także wymaga odpowiednich środków ostrożności ze względu na toksyczność rtęci. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnicy pomiędzy przygotowaniem materiału a faktycznym procesem ujawniania obrazu w dagerotypii, co jest niezbędne do właściwego zrozumienia technik fotograficznych.

Pytanie 12

W celu zlikwidowania refleksów widocznych na fotografowanym obiekcie należy podczas rejestracji obrazu zastosować

A. strumienicę.

B. filtr polaryzacyjny.

C. blendę.

D. filtr barwny.

Filtr polaryzacyjny to jedno z podstawowych narzędzi w arsenale fotografa, jeśli chodzi o walkę z refleksami czy odbiciami światła na fotografowanych powierzchniach, takich jak szkło, metal, woda czy nawet lakierowane przedmioty. Kiedy światło odbija się od takich powierzchni, jego fale stają się spolaryzowane, co powoduje powstawanie właśnie tych niechcianych refleksów widocznych na zdjęciu. Filtr polaryzacyjny pozwala na selektywne blokowanie światła o określonej polaryzacji, dzięki czemu można skutecznie wyeliminować albo znacząco zredukować odbicia – nie tylko na wodzie czy szybach, ale też na liściach czy lakierze samochodu. Osobiście zawsze trzymam taki filtr w torbie, bo to praktycznie niezbędny sprzęt podczas zdjęć plenerowych, zwłaszcza w mocnym słońcu. Dodatkowo filtr polaryzacyjny pogłębia kolory nieba i roślin, sprawiając, że zdjęcia są bardziej nasycone i kontrastowe, a ogólny odbiór wizualny – znacznie lepszy. Warto pamiętać, że w fotografii reklamowej czy produktowej właściwe zarządzanie refleksami jest kluczowe, by produkt wyglądał atrakcyjnie i profesjonalnie. Z mojego doświadczenia wynika, że stosowanie filtrów polaryzacyjnych to standard nie tylko w fotografii krajobrazowej, ale też w branży motoryzacyjnej, architekturze czy przy fotografowaniu biżuterii. Dobre praktyki to dobór odpowiedniego filtra do obiektywu i świadome operowanie jego kątem pracy względem źródła światła. To takie, powiedziałbym, podstawy warsztatu fotografa, ale dają naprawdę zauważalną różnicę w jakości zdjęć.

Pytanie 13

Ile odcieni można uzyskać, zapisując obrazek w 8-bitowej palecie kolorów?

A. 18

B. 156

C. 256

D. 16

Odpowiedź 256 jest prawidłowa, ponieważ 8-bitowa paleta barw oznacza, że każdy piksel obrazu może być reprezentowany przez 8 bitów informacji. To pozwala na uzyskanie 2^8 (czyli 256) różnych kombinacji kolorów. W kontekście użycia palety barw, każdy kolor jest reprezentowany przez unikalny indeks w tej palecie, co umożliwia oszczędność pamięci, ponieważ zamiast przechowywać pełne informacje o kolorze, zapisujemy jedynie jego indeks. Przykładem zastosowania 8-bitowej palety barw może być tworzenie grafiki komputerowej w programach takich jak Adobe Photoshop, gdzie użytkownicy mogą pracować z obrazami o ograniczonej liczbie kolorów, co jest szczególnie przydatne w przypadku gier retro lub projektów wymagających szybkiego renderowania. Dodatkowo, standardy takie jak GIF czy PNG (z limitowaną paletą) również korzystają z 8-bitowej głębi kolorów, co podkreśla powszechność tego podejścia w praktyce cyfrowej. Zrozumienie struktury 8-bitowej palety barw jest kluczowe w optymalizacji obrazów do użytku w sieci, gdzie czas ładowania jest istotnym czynnikiem.

Pytanie 14

Reguła podziału obrazu na trzy części w fotografii umożliwia

A. określenie odpowiedniego bracketingu

B. dobór odpowiedniego sprzętu fotograficznego

C. właściwe umiejscowienie elementu w kadrze

D. ustalenie właściwej ekspozycji

Reguła trójpodziału jest jedną z podstawowych zasad kompozycji w fotografii, która pomaga w efektywnym umieszczaniu obiektów w kadrze. Zasada ta polega na podzieleniu kadru na trzy równe części zarówno w pionie, jak i w poziomie, co tworzy dziewięć prostokątów. Kluczowe elementy zdjęcia, takie jak główny obiekt czy punkt zainteresowania, powinny być umieszczone w miejscach przecięcia linii, co zwiększa dynamikę i atrakcyjność wizualną obrazu. Na przykład, w fotografii krajobrazowej, umieszczenie horyzontu na jednej z linii poziomych, a interesującego obiektu na przecięciu, może stworzyć bardziej zbalansowaną kompozycję. Ta technika jest szeroko stosowana przez profesjonalnych fotografów, ponieważ w naturalny sposób przyciąga wzrok widza i nadaje zdjęciom większą głębię i interesującość. Warto również pamiętać, że reguła trójpodziału jest jedynie wskazówką, a nie sztywną zasadą - czasami złamanie jej może prowadzić do interesujących efektów artystycznych.

Pytanie 15

Wskaż typ aparatów, które nie posiadają trybu rejestracji wideo.

A. Wodoodporne kompaktowe.

B. Bezlusterkowe.

C. Kompaktowe.

D. Wielkoformatowe.

Wielkoformatowe aparaty to sprzęt raczej z innej epoki, kojarzony głównie z fotografią analogową, choć są też wersje cyfrowe, ale te wciąż nastawione są na ultra-wysoką jakość statycznych zdjęć. Takie aparaty praktycznie nie mają funkcji rejestracji wideo, bo ich konstrukcja i przeznaczenie zupełnie tego nie wymagają. Te aparaty spotkasz głównie w profesjonalnych studiach fotograficznych, muzeach czy podczas cyfrowej archiwizacji dzieł sztuki i dokumentów. Rejestracja obrazu odbywa się tu na pojedynczych klatkach, zwykle na dużych płytach światłoczułych lub bardzo specjalistycznych matrycach, gdzie liczy się przede wszystkim jakość jednego zdjęcia, nie szybkość rejestrowania serii. Moim zdaniem taki aparat zupełnie nie nadaje się do filmowania – nawet nie ma w nim mechaniki do płynnej rejestracji klatek na sekundę, brak autofocusa, podglądu na żywo, a cała obsługa to ręczne manipulowanie mieszkiem i kasetami. W branży standardem jest, że każde urządzenie fotograficzne mające tryb wideo to raczej sprzęt kompaktowy, bezlusterkowy albo lustrzanka, a wielkoformaty to osobna kategoria, dedykowana tylko najwyższej jakości zdjęciom studyjnym. Nawet jeśli ktoś by się uparł, to nie uzyska z nich płynnego obrazu ruchomego, bo po prostu nie są do tego przystosowane. W zasadzie, jeśli komuś zależy na wideo, to wielkoformatowy aparat jest ostatnim wyborem z możliwych.

Pytanie 16

Dedykowane narzędzie do zarządzania biblioteką zdjęć i ich wstępnej obróbki to

A. Adobe Illustrator

B. CorelDRAW

C. Adobe InDesign

D. Adobe Lightroom

Adobe Lightroom to specjalistyczne oprogramowanie zaprojektowane z myślą o fotografach, które umożliwia zarządzanie dużą ilością zdjęć oraz ich wstępną obróbkę. Program ten oferuje zaawansowane narzędzia do kategoryzacji, tagowania oraz przeszukiwania zdjęć, co jest niezwykle istotne w pracy z dużymi zbiorami fotograficznymi. Dzięki Lightroomowi można łatwo organizować zdjęcia w kolekcje, co znacząco ułatwia pracę nad projektami fotograficznymi. Oferuje również wiele funkcji edycyjnych, takich jak korekta kolorów, dostosowanie jasności, czy retusz, co pozwala na przygotowanie zdjęć do publikacji. To oprogramowanie wspiera również standardy pracy w branży, na przykład poprzez obsługę profili kolorów, co jest kluczowe dla uzyskania spójnych rezultatów w różnych mediach. Użytkownicy doceniają również możliwość synchronizacji z urządzeniami mobilnymi, co pozwala na edycję zdjęć w dowolnym miejscu. Lightroom stał się niezbędnym narzędziem w warsztacie wielu profesjonalnych fotografów.

Pytanie 17

W celu wyostrzenia szczegółów obrazu programu Adobe Photoshop należy zastosować polecenie

A. Błyszczące krawędzie.

B. Posteryzacja krawędzi.

C. Maska wyostrzająca.

D. Maska warstwy.

Maska wyostrzająca to jedno z najbardziej podstawowych i jednocześnie skutecznych narzędzi do poprawiania ostrości zdjęć w Adobe Photoshop. Generalnie polega to na analizie kontrastu sąsiednich pikseli i jego wzmocnieniu, dzięki czemu krawędzie na obrazie stają się bardziej wyraźne, a detale zaczynają się wyróżniać. W praktyce – jeśli robisz np. zdjęcie produktu do sklepu internetowego albo poprawiasz portret, to właśnie maska wyostrzająca pozwala podbić drobne szczegóły, takie jak fakturę skóry czy ostrość elementów tekstylnych, bez wprowadzania nienaturalnych artefaktów czy zniekształceń. Ja sam często korzystam z tej funkcji, bo jest szybka i daje przewidywalne efekty. Z mojego doświadczenia wynika, że najlepiej sprawdza się, gdy operujesz na kopii warstwy – masz wtedy większą kontrolę i możesz dobrać parametry siły wyostrzania, promienia i progu. Warto pamiętać, że przesada może prowadzić do powstawania „halo” wokół krawędzi, więc kluczowa jest umiejętność umiaru. W branży graficznej maska wyostrzająca jest już takim standardem, a jej działanie opiera się na matematycznych filtrach (tzw. Unsharp Mask), co daje przewidywalne, powtarzalne rezultaty. Tak czy inaczej, jeśli chcesz, żeby detale na zdjęciu były naprawdę ostre, to właśnie ta funkcja jest najczęściej polecana przez profesjonalistów.

Pytanie 18

W aparatach fotograficznych symbol S (Tv) oznacza tryb

A. automatyki programowej.

B. automatyki z preselekcją czasu.

C. automatyki z preselekcją przysłony.

D. manualny.

Symbol S (albo Tv, co pochodzi od „Time value” w aparatach Canona) oznacza w aparatach fotograficznych tryb automatyki z preselekcją czasu naświetlania. Fotograf samodzielnie wybiera czas otwarcia migawki, a aparat automatycznie dobiera wartość przysłony, żeby zdjęcie było poprawnie naświetlone. To się sprawdza zwłaszcza w sytuacjach, gdzie kluczowa jest kontrola nad ruchem – na przykład kiedy chcesz „zamrozić” dynamiczną akcję podczas meczu piłkarskiego albo świadomie rozmyć ruch wody na wodospadzie. Z mojego doświadczenia, tryb S/Tv to super narzędzie dla osób, które nie chcą bawić się manualnie dwiema wartościami naraz, a jednocześnie zależy im, żeby konkretne efekty ruchu były pod kontrolą. To często wykorzystywany tryb przez fotografów sportowych czy tych, którzy polują na ciekawe efekty wizualne z ruchem. W branży fotograficznej uznaje się takie podejście za profesjonalny kompromis między pełnym manualem a automatyką – pozwala zachować kreatywność, a jednocześnie nie zaprzątać sobie głowy wszystkimi ustawieniami. Jeszcze taka ciekawostka: niektóre aparaty mogą mieć różne oznaczenia dla tego trybu, ale filozofia działania zostaje ta sama – chodzi o świadome ustawienie czasu migawki i resztę zostawienie elektronice. Warto poeksperymentować z tym trybem, bo daje naprawdę sporo swobody, zwłaszcza wtedy, kiedy nie ma zbyt wiele czasu na ustawienia.

Pytanie 19

Który typ kart pamięci charakteryzuje się obecnie najszybszym transferem danych?

A. microSD

B. xD Picture Card

C. SD UHS-I

D. CFexpress Type B

SD UHS-I, microSD i xD Picture Card to starsze standardy kart pamięci, które nie mogą równać się z wydajnością CFexpress Type B. SD UHS-I, choć jest w stanie osiągnąć prędkości do 104 MB/s, jest znacznie wolniejszy w porównaniu do CFexpress Type B. W praktyce oznacza to, że podczas transferu dużych plików, takich jak wideo w wysokiej rozdzielczości, użytkownicy mogą napotkać opóźnienia oraz ograniczenia w przepustowości. Co więcej, microSD również ma ograniczenia, szczególnie w przypadku tradycyjnych modeli, które nie wspierają standardu UHS. Podobnie, xD Picture Card, który był popularny w przeszłości, został niemal całkowicie wycofany z rynku, a jego prędkości transferu są znacznie niższe niż nowoczesnych alternatyw. Wybierając jedną z tych starszych kart, można napotkać trudności z ich kompatybilnością z nowoczesnym sprzętem oraz ograniczoną wydajność w zadaniach wymagających dużej przepustowości. Często zdarza się, że użytkownicy ulegają wrażeniu, że starsze standardy wystarczą do ich potrzeb, co prowadzi do frustracji, zwłaszcza w przypadku profesjonalnych zastosowań. Dlatego warto być świadomym różnic między tymi technologiami i wybierać odpowiednie rozwiązania w zależności od specyficznych wymagań swojego sprzętu i zadań, które planujemy wykonać.

Pytanie 20

Techniką mocowania obiektywów nie jest system mocowania

A. adapterowe

B. bagnetowe

C. zatrzaskowe

D. gwintowe

Mocowania gwintowe, bagnetowe oraz adapterowe to popularne metody mocowania obiektywów stosowane w fotografii. Mocowanie gwintowe polega na wkręceniu obiektywu w gniazdo aparatu, co zapewnia stabilne połączenie, ale wymaga więcej czasu na montaż i demontaż. W przypadku mocowania bagnetowego, obiektywy są wyposażone w specjalne zaczepy, które umożliwiają szybkie zatrzaskowanie obiektywu na aparacie, co jest niezwykle praktyczne w dynamicznych warunkach fotografowania. Adaptery natomiast umożliwiają korzystanie z obiektywów zaprojektowanych dla różnych systemów mocowania, co daje fotografom większą elastyczność i możliwość eksperymentowania z różnymi rodzajami obiektywów. Wybór odpowiedniego systemu mocowania powinien być dostosowany do stylu pracy fotografa oraz specyfiki jego sprzętu. Często zdarza się, że nowi użytkownicy nie mają świadomości, że niektóre mocowania, jak zatrzaskowe, nie są standardowo stosowane w kontekście obiektywów, co prowadzi do błędnych założeń. Kluczowe jest zrozumienie różnorodności systemów mocowania obiektywów oraz ich właściwego zastosowania, co ma istotne znaczenie w codziennej pracy fotografa.

Pytanie 21

Urządzenie do druku, które pozwala na uzyskanie wydruków bez rastrowania poprzez odparowanie barwników z trójkolorowej taśmy foliowej, to drukarka

A. sublimacyjna

B. laserowa

C. igłowa

D. atramentowa

Drukarka sublimacyjna działa na zasadzie odparowania barwników z trójkolorowej wstęgi foliowej, co pozwala na uzyskanie bezrastrowych i bardzo wysokiej jakości wydruków. Technologia ta jest szczególnie ceniona w produkcji fotografii oraz materiałów reklamowych, gdzie kluczowa jest jakość i precyzja odwzorowania kolorów. Sublimacja barwników umożliwia przeniesienie pigmentów na podłoże, takie jak papier, tkaniny czy tworzywa sztuczne, dzięki czemu uzyskujemy żywe kolory i płynne przejścia tonalne. Drukarki sublimacyjne są wykorzystywane w wielu branżach, w tym w fotografii, odzieżowej oraz produkcji gadżetów. Przykładem zastosowania tej technologii jest drukowanie zdjęć na specjalnych papierach, które po nałożeniu na podłoże poddawane są działaniu ciepła, co powoduje sublimację barwnika. W efekcie powstają trwałe, odporne na blaknięcie i wysokiej jakości wydruki, co czyni drukarki sublimacyjne liderami w swoim segmencie. W obszarze standardów zachęca się do stosowania materiałów certyfikowanych, co wpływa na długowieczność i jakość finalnych produktów.

Pytanie 22

Jakiego środka należy używać do samodzielnego czyszczenia obiektywów z soczewkami posiadającymi powłokę przeciwodblaskową?

A. Sprężonego powietrza

B. Wilgotnej ściereczki

C. Pędzelka

D. Irchy

Użycie sprzężonego powietrza do czyszczenia obiektywów z powłokami przeciwodblaskowymi jest najlepszym rozwiązaniem z kilku powodów. Po pierwsze, sprzężone powietrze skutecznie usuwa drobne zanieczyszczenia, takie jak kurz czy pył, które mogą osiadać na soczewkach, nie narażając ich na zarysowania, co może się zdarzyć przy użyciu szorstkich materiałów. Powłoki przeciwodblaskowe, które mają na celu poprawę jakości obrazu poprzez redukcję odblasków, są delikatne, a ich uszkodzenie może znacząco wpłynąć na funkcjonalność obiektywu. Dobrą praktyką jest użycie specjalnych sprężarek powietrza, które są dostępne w sklepach fotograficznych. Warto również pamiętać, aby nie trzymać dyszy zbyt blisko soczewki, aby uniknąć nadmiaru wilgoci lub zimnego powietrza, które mogą powodować skraplanie się. Regularne czyszczenie obiektywu sprzężonym powietrzem przed jego użyciem pomoże w zachowaniu optymalnej jakości zdjęć oraz długowieczności sprzętu fotograficznego, zgodnie z zaleceniami producentów.

Pytanie 23

Układ RGBW w najnowszych matrycach cyfrowych oznacza

A. zmianę kolejności rejestracji kolorów na RGB-Warm

B. ustawienie filtrów RGB w układzie warstwowym

C. zastosowanie wzmocnienia sygnału RGB o Wave-function

D. dodanie białego subpiksela do standardowego układu RGB

Układ RGBW jest nowoczesnym rozwiązaniem stosowanym w matrycach cyfrowych, które polega na dodaniu białego subpiksela do tradycyjnego układu RGB, składającego się z czerwonego, zielonego i niebieskiego koloru. Wprowadzenie białego subpiksela ma na celu poprawę jakości obrazu oraz efektywności energetycznej. Dzięki dodatkowej białej diodzie, możliwe jest uzyskanie jaśniejszych i bardziej zróżnicowanych odcieni bieli, co jest szczególnie istotne w kontekście wyświetlaczy LED i OLED. Efektem takiego rozwiązania jest zwiększona wydajność wyświetlania jasnych obrazów, co przekłada się na oszczędności energii, ponieważ białe subpiksele mogą być używane zamiast mieszania kolorów RGB dla uzyskania jaśniejszego światła. Przy projektowaniu nowoczesnych ekranów, taki układ zyskuje na znaczeniu, szczególnie w kontekście standardów HDR (High Dynamic Range), gdzie odwzorowanie szczegółów w jasnych partiach obrazu jest kluczowe. W praktyce, wiele telewizorów i monitorów wykorzystuje ten układ, aby oferować lepszą jakość obrazu i bardziej naturalne kolory.

Pytanie 24

Aby wyeliminować odblaski pojawiające się na uwiecznianym obiekcie, należy w trakcie rejestrowania obrazu zastosować

A. filtr polaryzacyjny

B. filtr kolorowy

C. strumienicę

D. blendę

Filtr polaryzacyjny to zaawansowane narzędzie stosowane w fotografii, które skutecznie redukuje refleksy i odblaski na powierzchniach takich jak woda, szkło czy błyszczące metale. Działa poprzez blokowanie światła spolaryzowanego, co pozwala na uchwycenie bardziej wyrazistych i nasyconych kolorów. Przykładowo, w fotografii krajobrazowej użycie filtru polaryzacyjnego może znacznie poprawić kontrast nieba, eliminując refleksy świetlne od wilgotnej ziemi lub wody. Ponadto, filtr ten przyczynia się do zwiększenia przejrzystości i detali w scenach, co jest szczególnie istotne w przypadku zdjęć wykonanych w trudnych warunkach oświetleniowych. Dobrym praktykom w fotografii zaleca się stosowanie filtru polaryzacyjnego także w fotografii portretowej, gdzie może on zredukować niepożądane odblaski na skórze modela. Ważne jest, aby pamiętać, że filtr polaryzacyjny wpływa również na ekspozycję, dlatego należy dostosować ustawienia aparatu w celu uzyskania optymalnych rezultatów.

Pytanie 25

Które oprogramowanie pozwala na efektywne zarządzanie plikami, ich nagrywanie, wyświetlanie, poszukiwanie, sortowanie, filtrowanie oraz edytowanie metadanych?

A. Adobe InDesign

B. Publisher

C. Corel Photo-Paint

D. Adobe Bridge

Adobe Bridge to naprawdę świetne narzędzie do zarządzania plikami multimedialnymi. Umożliwia trzymanie wszystkich zasobów w porządku. Jest pełne różnych funkcji – można szybko przeszukiwać, sortować i filtrować pliki, co bardzo przyspiesza pracę nad projektami. Na przykład, fotografowie mogą łatwo przeszukiwać zdjęcia według daty lub lokalizacji, co znacznie ułatwia im życie. Co więcej, można edytować metadane, jak opisy czy tagi, dzięki czemu wszystko jest bardziej dostosowane do naszych potrzeb. To ważne, zwłaszcza kiedy mamy do czynienia z dużymi zbiorami. I warto dodać, że Adobe Bridge współpracuje z innymi aplikacjami Adobe, jak Photoshop czy InDesign. Więc mamy wszystko w jednym miejscu, co ułatwia sprawę. Z mojego doświadczenia, korzystanie z tego narzędzia zapewnia lepszą organizację i pozwala zaoszczędzić sporo czasu, co w branży kreatywnej jest bezcenne.

Pytanie 26

Podczas wykonywania zdjęć w słoneczny dzień w aparacie fotograficznym należy ustawić balans bieli oznaczony symbolem

A. D.

B. C.

C. A.

D. B.

Balans bieli oznaczony symbolem słońca, czyli odpowiedź B, to kluczowa sprawa, jeśli chcesz, żeby kolory na zdjęciach wyglądały naturalnie, zwłaszcza w słoneczne dni. Ustawiając balans bieli w aparacie, sprawiasz, że białe przedmioty wyglądają faktycznie białe, co z kolei pozwala na lepsze odwzorowanie innych kolorów. W słoneczne dni światło ma tendencję do bycia trochę cieplejszym, co może sprawić, że zdjęcia będą miały niepożądane odcienie. Dlatego ustawiając balans bieli na poziom słoneczny (symbol słońca), twój aparat zneutralizuje te niechciane tony, co robią też profesjonalni fotografowie. Weźmy na przykład krajobrazy – prawidłowy balans bieli pozwala na uchwycenie rzeczywistych kolorów nieba oraz zieleni przyrody. Warto pamiętać, że zawsze dobrze jest dostosowywać balans bieli do warunków oświetleniowych, bo to naprawdę robi różnicę, zwłaszcza podczas fotografowania o różnych porach dnia. Zrozumienie tego jest mega ważne, jeśli chcesz, żeby twoje zdjęcia były jak najwyższej jakości.

Pytanie 27

Oświetlenie Rembrandt w fotografii portretowej charakteryzuje się

A. równomiernym oświetleniem całej twarzy bez cieni

B. silnym światłem konturowym podkreślającym sylwetkę

C. charakterystycznym trójkątem światła na policzku modela

D. miękkim światłem rozproszonym z frontu

Oświetlenie Rembrandt w fotografii portretowej jest techniką, która wykorzystuje naturalne zjawiska świetlne do kreowania głębi i charakteru w portretach. Kluczowym elementem tej metody jest charakterystyczny trójkąt światła, który pojawia się na policzku modela naprzeciwko źródła światła. Trójkąt ten jest efektem zastosowania światła bocznego i górnego, co pozwala na wydobycie rysów twarzy oraz nadanie im trójwymiarowości. W praktyce, aby uzyskać taki efekt, fotograf powinien ustawić źródło światła pod kątem 45 stopni względem modela, co sprawi, że cienie będą tworzyć naturalny kontur twarzy. Ta technika jest szczególnie ceniona w portretach, ponieważ nadaje im dramatyzmu i ekspresji, a także jest zgodna z zasadami klasycznego oświetlenia w malarstwie. Na przykład, wielu znanych fotografów i malarzy, takich jak Rembrandt, który nadał tej technice nazwę, stosowało ją, aby uchwycić emocje i osobowość portretowanych osób. Warto zaznaczyć, że oświetlenie Rembrandt jest doskonałym narzędziem do kreowania atmosfery, co czyni je bardzo popularnym w fotografii reklamowej i modowej."

Pytanie 28

Które z prezentowanych zdjęć wykonane jest w technice low key?

A. A.

B. B.

C. C.

D. D.

Odpowiedź B to strzał w dziesiątkę, bo technika low key naprawdę skupia się na ciemnym tle i mocnym kontraście między światłem a cieniem. To wszystko ma na celu uwydatnienie detali i kształtów obiektów na zdjęciu. Jak w przypadku zdjęcia B, gdzie manekiny są oświetlone w taki sposób, że ich kontury wyglądają naprawdę dobrze, a tło jest dostatecznie ciemne, przez co zdjęcie ma dramatyczny i napięty klimat. W portretach, na przykład, artysta używa mocnego światła, żeby skupić widza na twarzy modela, przy jednoczesnym przyciemnieniu reszty. Technika low key świetnie sprawdza się nie tylko w portretach, ale także w reklamach mody czy produktach, gdzie ciemne tło potrafi przyciągnąć wzrok klienta. Jak ktoś dobrze to ogarnie, ma szansę stworzyć naprawdę niezwykłe i pełne emocji fotografie.

Pytanie 29

Do wykonania zdjęcia z efektem malowania światłem należy zastosować

A. średni czas naświetlania i silne oświetlenie

B. krótki czas naświetlania i lampa błyskowa

C. bardzo krótki czas naświetlania i niskie ISO

D. długi czas naświetlania i statyw

Aby uzyskać efekt malowania światłem w fotografii, kluczowe jest zastosowanie długiego czasu naświetlania oraz użycie statywu. Długi czas naświetlania pozwala na rejestrację ruchu źródła światła, co jest fundamentalne dla tego efektu. Przykładem może być sytuacja, gdy fotografujesz przy ciemnym tle i używasz latarki do tworzenia wzorów czy napisów w powietrzu. Bez statywu zdjęcie mogłoby wyjść rozmyte, ponieważ każdy ruch aparatu w czasie naświetlania spowodowałby nieostrość. Dobre praktyki w zakresie malowania światłem obejmują też stosowanie niskiego ISO, co minimalizuje szumy w obrazie. Warto pamiętać, że efekty malowania światłem są często wykorzystywane w fotografii artystycznej oraz reklamowej, co zwiększa atrakcyjność wizualną i przyciąga uwagę odbiorców. Dobrze jest też przeprowadzić kilka prób, by znaleźć optymalne ustawienia aparatu.

Pytanie 30

Najlepszym sposobem usunięcia efektu czerwonych oczu na zdjęciu wykonanym aparatem kompaktowym jest

A. użycie narzędzia Red Eye Tool w programie do edycji zdjęć

B. konwersja zdjęcia do skali szarości

C. zmiana wartości saturacji dla całego zdjęcia

D. wydrukowanie zdjęcia na papierze matowym

Najlepszym sposobem usunięcia efektu czerwonych oczu na zdjęciu jest użycie narzędzia Red Eye Tool w programie do edycji zdjęć. To narzędzie jest specjalnie zaprojektowane do identyfikacji i eliminacji niepożądanego efektu, który często występuje, gdy zdjęcie jest robione w warunkach słabego oświetlenia. Czerwone oczy wynikają z odbicia światła od siatkówki oka, co jest szczególnie widoczne, gdy używa się lampy błyskowej. Korzystając z Red Eye Tool, użytkownik może łatwo wskazać obszary, które wymagają poprawy, a program automatycznie dostosuje kolory, przywracając naturalny wygląd oczu. Warto pamiętać, że wiele programów do edycji zdjęć, takie jak Adobe Photoshop czy GIMP, oferuje funkcje automatycznego usuwania efektu czerwonych oczu, co znacznie ułatwia pracę. Dzięki tym narzędziom można szybko poprawić zdjęcia, co jest szczególnie przydatne w przypadku zdjęć rodzinnych czy portretów. Zastosowanie tej techniki nie tylko poprawia estetykę zdjęć, ale również przyczynia się do profesjonalnego wyglądu fotografii.

Pytanie 31

Fotografię wykonano, wykorzystując oświetlenie

A. tylne.

B. konturowe.

C. zastane.

D. boczne.

Zdjęcie zostało wykonane przy użyciu oświetlenia zastanego, co w praktyce oznacza, że fotograf nie korzystał z dodatkowych lamp błyskowych czy paneli, tylko wykorzystał światło już obecne na miejscu. W tym przypadku są to światła neonów oraz ulicznych lamp, które tworzą bardzo charakterystyczny klimat nocnej fotografii miejskiej. Oświetlenie zastane jest często wykorzystywane w fotografii reportażowej, ulicznej czy architektonicznej, ponieważ pozwala oddać autentyczną atmosferę danej sceny. Moim zdaniem, to jedna z ciekawszych technik, bo zmusza fotografa do kreatywnego podejścia — trzeba umieć dobrać odpowiednie parametry ekspozycji, by nie przepalić jasnych elementów, a jednocześnie wydobyć szczegóły z cieni. W branży uważa się, że dobre wykorzystanie światła zastanego świadczy o wyczuciu i doświadczeniu fotografa, bo światło to bywa kapryśne i trudne do kontrolowania. Warto pamiętać, że takie podejście jest zgodne z etosem dokumentalisty – pokazuje świat takim, jaki jest, bez sztucznego ingerowania w oświetlenie. Z mojego doświadczenia, zdjęcia wykonywane światłem zastanym są naturalniejsze i mają większą autentyczność, ale wymagają od fotografa solidnej znajomości zasad pracy z aparatem i światłem.

Pytanie 32

Którą czynność diagnostyczno-konserwacyjną drukarki atramentowej należy wykonać w pierwszej kolejności, jeżeli uzyskano wydruk w postaci liniowych nieciągłości zdjęcia?

A. Wydrukowanie testu i oczyszczenie głowic drukujących.

B. Przeinstalowanie sterownika drukarki.

C. Wymianę tuszy i wydrukowanie testu głowic.

D. Wymianę tuszy.

Kiedy pojawiają się liniowe nieciągłości na wydruku z drukarki atramentowej, naturalnie można pomyśleć o kilku scenariuszach – ale nie wszystkie prowadzą do dobrych decyzji serwisowych. Wymiana tuszy jako pierwszy krok to, moim zdaniem, zbyt pochopne działanie. Bardzo często wina leży nie w samym tuszu, a w zapchanych lub zaschniętych dyszach głowicy. Gdybyśmy od razu wymienili wkład, a głowica nadal byłaby zapchana, to problem absolutnie by nie zniknął, a koszt poniesiony niepotrzebnie. Drugą często spotykaną pułapką jest przeinstalowanie sterownika drukarki – technicznie to działanie ma sens wyłącznie wtedy, gdy drukarka albo się nie wykrywa, albo drukuje totalne bzdury (np. znaki specjalne). Linie na zdjęciu to ewidentny problem z fizyczną częścią mechanizmu druku, a nie z oprogramowaniem. Często spotykam się z opinią, że sterownik jest winny wszystkiemu, ale w praktyce problem z przerywanymi liniami niemal nigdy nie wynika z software’u. Często spotykanym błędem jest też mylenie testu głowic po wymianie tuszy z rzeczywistym testem diagnostycznym przy istniejącym już problemie – test po wymianie tuszu to raczej procedura sprawdzająca, czy nowe tusze dobrze zamontowano, a nie narzędzie do wyłapywania i czyszczenia zapchanych dysz. W dobrych praktykach branżowych zawsze podkreśla się, by najpierw zweryfikować i spróbować udrożnić głowice, bo to szybkie, tanie i nie generuje strat. Dopiero jeśli to nie pomaga, można myśleć o kolejnych krokach. Wymieniając tusz od razu lub bawiąc się w reinstalację sterowników, często tylko tracimy czas i pieniądze, a problem pozostaje. Myślę, że takie podejście jest po prostu nieekonomiczne i nieprofesjonalne.

Pytanie 33

W przypadku, gdy aparat nie będzie używany przez dłuższy okres, powinno się przede wszystkim

A. odstawić aparat w dobrze wentylowane miejsce

B. usunąć matrycę i ją wyczyścić

C. przetrzeć korpus delikatną ściereczką nasączoną rozpuszczalnikiem

D. wyjąć baterie z urządzenia

Wyjęcie baterii z aparatu fotograficznego, gdy nie jest on używany przez dłuższy czas, jest kluczową praktyką, która zabezpiecza zarówno akumulator, jak i sam aparat. Akumulatory litowo-jonowe, powszechnie używane w aparatach, mogą z biegiem czasu ulegać degradacji, zwłaszcza jeśli pozostają w urządzeniu, gdzie mogą być narażone na niekorzystne warunki, takie jak wysokie temperatury czy wilgoć. Wyjmując baterie, zmniejszamy ryzyko ich samozapłonu, a także unikamy sytuacji, w której bateria zaczyna przeciekać, co może uszkodzić elektronikę aparatu. Dodatkowo, aparaty powinny być przechowywane w chłodnych, suchych miejscach, co dodatkowo wydłuża żywotność akumulatorów. Warto również pamiętać o regularnym sprawdzaniu stanu baterii, nawet jeśli aparat nie jest używany, aby zapewnić jego gotowość do działania w momencie, gdy będzie potrzebny. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie specjalnych pojemników na baterie, które chronią je przed uszkodzeniami mechanicznymi i zwarciami.

Pytanie 34

Które narzędzie należy zastosować do zaznaczenia obiektu wskazanego na zdjęciu?

A. Zaznaczenie eliptyczne.

B. Lasso.

C. Różdżkę.

D. Kadrowanie.

Wybór narzędzi do zaznaczania w programach graficznych wymaga zrozumienia specyfiki i funkcji, jakie każde z nich oferuje. Różdżka, mimo że może wydawać się atrakcyjną opcją, jest przeznaczona do zaznaczania obszarów o jednorodnych kolorach. Jej działanie opiera się na analizie pikseli, co prowadzi do zaznaczenia całych obszarów, a nie skomplikowanych kształtów. Z kolei narzędzie do kadrowania, skoncentrowane na przycinaniu obrazu, jest używane przede wszystkim do zmian w kompozycji obrazu, a nie do zaznaczania obiektów. Zastosowanie go w kontekście zaznaczania obiektów prowadzi do zamiany kontekstu pracy. Zaznaczenie eliptyczne, choć użyteczne w przypadku prostych kształtów, takich jak okręgi czy elipsy, nie jest skuteczne w sytuacjach, gdy kształt obiektu jest nieregularny, co potwierdza wybór narzędzia Lasso. Błędne podejście do wyboru narzędzi często wynika z niepełnego zrozumienia ich funkcji oraz specyfiki pracy z różnymi kształtami. Właściwy wybór narzędzi jest kluczowy dla efektywności pracy w grafice, dlatego warto zwracać uwagę na dokładne dopasowanie narzędzia do konkretnego zadania.

Pytanie 35

Wybielanie zębów w programie Adobe Photoshop realizuje się z użyciem opcji

A. lasso, barwy/nasycenie.

B. jasność, mieszanie kanałów.

C. lasso, gradient.

D. kontrast, posteryzacja.

Wybielanie zębów w Photoshopie to temat, który przewija się w pracy każdego grafika czy retuszera. Odpowiedź „lasso, barwy/nasycenie” jest najbardziej trafiona, bo dokładnie oddaje praktykę stosowaną w branży. Najpierw używa się narzędzia lasso, żeby precyzyjnie zaznaczyć same zęby – to pozwala uniknąć wybielenia dziąseł czy ust, co wyglądałoby nienaturalnie. Następnie w menu „Obraz” -> „Dopasowania” -> „Barwa/Nasycenie” (Hue/Saturation) można obniżyć nasycenie w zakresie żółci (Yellow) albo lekko podnieść jasność, żeby uzyskać efekt bielszych zębów. Dobrze jest nie przesadzać – w branży mówi się, że zęby mają być białe, ale nie świecące jak neon, bo to od razu wygląda sztucznie. Moim zdaniem, bardzo ważne jest też sprawdzenie efektu na różnych monitorach, bo różne kalibracje potrafią mocno przekłamać kolorystykę. Warto pamiętać, że ten sposób pozwala zachować naturalną teksturę i odcień zębów, a nie zamienia ich w białe plamy, co czasami widuje się w amatorskich przeróbkach. To rozwiązanie jest po prostu szybkie, skuteczne i zgodne z profesjonalnymi workflow – większość tutoriali na YouTube czy oficjalnych poradników Adobe właśnie do tego zachęca.

Pytanie 36

Aktualnie stosowana metoda zarządzania obrazami 16-bit w programie Adobe Photoshop pozwala na

A. uzyskanie wyższej rozdzielczości wydruku przy tej samej liczbie pikseli

B. umieszczanie większej liczby obrazów w jednym pliku PSD

C. wykorzystanie szerszej przestrzeni barw niż ProPhoto RGB

D. bardziej precyzyjną edycję przejść tonalnych i unikanie posteryzacji

Metoda zarządzania obrazami 16-bit w Adobe Photoshop znacząco zwiększa precyzję kolorów, co jest kluczowe w edycji zdjęć. Dzięki zastosowaniu 16-bitowej głębi kolorów, każdy kanał kolorystyczny (czerwony, zielony, niebieski) może przechowywać 65 536 poziomów jasności, w przeciwieństwie do 8-bitowych obrazów, które mają jedynie 256 poziomów. To oznacza, że przy edytowaniu przejść tonalnych, takich jak gradienty czy cienie, mamy znacznie mniejsze ryzyko wystąpienia posteryzacji, czyli widocznych skoków w odcieniach, co psuje jakość obrazu. W praktyce, podczas retuszu zdjęć krajobrazowych czy portretowych, gdzie subtelne różnice w oświetleniu i kolorze są kluczowe, 16-bitowa głębia pozwala na bardziej naturalne efekty. Profesjonalni fotografowie i graficy często stosują tę technikę, aby zapewnić maksymalną jakość końcową, szczególnie gdy planują wydruk w dużych formatach, gdzie detale stają się jeszcze bardziej widoczne. Warto zwrócić uwagę na to, że nie tylko jakość koloru jest poprawiona, ale również możliwości korekcji obrazu są na znacznie wyższym poziomie, co czyni ten format standardem w branży.

Pytanie 37

Jakie główne zalety ma technika fotografowania w formacie RAW?

A. większa elastyczność w postprodukcji i lepsze zachowanie szczegółów

B. brak konieczności obróbki zdjęć i lepsze odwzorowanie kolorów

C. mniejszy rozmiar plików i automatyczna korekcja kolorów

D. szybszy zapis na karcie pamięci i automatyczna korekcja perspektywy

Fotografowanie w formacie RAW jest jedną z najważniejszych technik w nowoczesnej fotografii, szczególnie dla profesjonalistów. Główna zaleta tego formatu to większa elastyczność w postprodukcji. Pliki RAW przechowują znacznie więcej informacji o obrazie niż standardowe formaty, takie jak JPEG. Dzięki temu, możemy w procesie edycji znacząco zmieniać parametry, takie jak ekspozycja, balans bieli czy kontrast, bez utraty jakości zdjęcia. Na przykład, jeśli zdjęcie jest nieco niedoświetlone, można je znacznie rozjaśnić, a detale, które normalnie by się zgubiły, mogą być uratowane. Inną istotną zaletą jest lepsze zachowanie szczegółów w światłach i cieniach. Kiedy fotografujemy w RAW, szczególnie w trudnych warunkach oświetleniowych, mamy większą szansę na uzyskanie zdjęć, które zachowują detale zarówno w jasnych, jak i ciemnych partiach. Standardy branżowe, takie jak Adobe RGB czy sRGB, również lepiej odwzorowują kolorystykę w formacie RAW, co pozwala na tworzenie bardziej realistycznych i ekspresyjnych fotografii. Umożliwia to artystom pełniejsze wyrażanie swojej wizji i kreatywności w postprodukcji.

Pytanie 38

Wartość ISO 800 oznacza

A. temperaturę barwową światła w Kelwinach

B. wysoką czułość matrycy lub filmu na światło

C. wartość przysłony obiektywu

D. niską czułość matrycy lub filmu na światło

Wartość ISO 800 oznacza wysoką czułość matrycy lub filmu na światło. W praktyce oznacza to, że przy tej wartości, aparat jest w stanie rejestrować obraz w warunkach słabego oświetlenia, co jest szczególnie przydatne w fotografii nocnej lub w pomieszczeniach z ograniczonym dostępem światła. Wyższa wartość ISO pozwala na szybsze czasy naświetlania, co minimalizuje ryzyko poruszenia obrazu, zwłaszcza przy fotografowaniu ruchomych obiektów. Jednak warto pamiętać, że zwiększanie wartości ISO może wprowadzać szumy do obrazu, co wpływa na jego jakość. Dlatego istotne jest, aby dostosować ustawienia aparatu do warunków fotograficznych oraz wymagań finalnego efektu. Profesjonalni fotografowie często używają wartości ISO 800 w sytuacjach, gdzie inne parametry, takie jak przysłona czy czas naświetlania, nie mogą być wystarczająco dostosowane, aby uzyskać właściwą ekspozycję.

Pytanie 39

Na której ilustracji przedstawiono modyfikator oświetlenia dający ukierunkowany, wąski strumień światła?

A. Na ilustracji 3.

B. Na ilustracji 1.

C. Na ilustracji 4.

D. Na ilustracji 2.

Na ilustracji 4 widoczny jest tzw. grid, czyli plaster miodu (ang. honeycomb grid). To jeden z najważniejszych modyfikatorów światła, jeśli zależy nam na uzyskaniu bardzo ukierunkowanego, wąskiego strumienia światła. Grid ogranicza rozchodzenie się światła na boki, przez co pozwala precyzyjnie doświetlić wybrane fragmenty sceny, nie zalewając światłem całego kadru. W praktyce często korzysta się z niego w portrecie studyjnym, fotografii produktowej czy kreatywnych sesjach, gdzie kluczowe jest zaakcentowanie konkretnego obszaru światłem, bez niechcianych rozjaśnień tła czy innych elementów poza głównym motywem. Moim zdaniem grid jest trochę niedoceniany przez początkujących, a szkoda, bo jego zastosowanie daje bardzo profesjonalne efekty i pozwala na budowanie klimatu zdjęcia światłem. W branżowych standardach panuje zasada, że do skupienia i kontroli światła właśnie gridy są najlepszym wyborem – są znacznie skuteczniejsze od klasycznych softboxów czy parasolek, które dają szerokie, rozproszone światło. Warto też dodać, że do gridów często sięga się przy fotografii headshotów czy beauty, gdzie światło musi być naprawdę dokładnie kontrolowane. Z mojego doświadczenia dobrze dobrany grid potrafi zmienić klimat całej fotografii – coś, czego nie osiągniesz żadnym innym modyfikatorem.

Pytanie 40

Przy wykonywaniu zdjęcia plenerowego ustalono parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/125 s, przysłona f/11. Określ parametry ekspozycji, które należy zastosować po założeniu na obiektyw filtra o współczynniku krotności 2?

A. 1/125 s, f/8

B. 1/60 s, f/16

C. 1/125 s, f/4

D. 1/60 s, f/8

Wiele nieporozumień w tym pytaniu wynika z niezrozumienia, jak działają filtry o określonej krotności i jak powinno się je kompensować w ustawieniach ekspozycji. Założenie filtra o krotności 2, czyli tzw. ND2, sprawia, że do matrycy dociera tylko połowa światła – czyli jeden stopień przysłony mniej. Powszechnym błędem jest próba kompensacji tej straty przez jednoczesną zmianę zarówno czasu naświetlania, jak i przysłony, co prowadzi do zbyt dużej korekty lub zaburza zamierzony efekt fotograficzny. Przykładowo, wydłużenie czasu z 1/125 s na 1/60 s razem z otwarciem przysłony do f/8 to dwie korekty, każda o jeden stopień – razem dają dwa stopnie kompensacji, co oznacza prześwietlenie zdjęcia. Z kolei zmiana tylko czasu naświetlania z 1/125 s na 1/60 s bez zmiany przysłony również kompensuje stratę światła, ale wpływa na ewentualne poruszenie zdjęcia, co może być niepożądane w plenerze, szczególnie przy dynamicznych scenach. Opcja przysłony f/4 przy niezmienionym czasie zdecydowanie przesadza z kompensacją i prowadzi do prześwietlenia: f/4 względem f/11 to aż trzy pełne stopnie różnicy. Takie błędy są dość powszechne, szczególnie na początku przygody z fotografią, bo łatwo pomylić stopnie przysłony i czasów. Z mojego punktu widzenia warto na spokojnie przećwiczyć kompensacje w praktyce, żeby nie gubić się w zawiłościach ustawień. Kluczem jest: przy NDx2 zmieniamy tylko o jeden stopień i tylko jedną z wartości – czas lub przysłonę, a nie obie na raz. Takie podejście jest nie tylko logiczne, ale i zgodne z dobrymi praktykami pracy w plenerze.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej