Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 07:12
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 07:22

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przy analizie włośnie z hodowlanych macior i knurów, jeśli nie ma filarów przepony, należy zebrać próbki o wadze

A. 5 g

B. 1 g

C. 4 g

D. 2 g

Odpowiedź 4 g jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z wytycznymi dotyczącymi pobierania próbek włośni od hodowlanych macior i knurów, dla właściwego przeprowadzenia analizy, zaleca się pobranie próbek o masie 4 g w przypadku braku filarów przepony. Taka masa próbki pozwala na uzyskanie reprezentatywnych wyników oraz zapewnia wystarczającą ilość materiału do przeprowadzenia dokładnych badań diagnostycznych, które mogą być kluczowe dla oceny zdrowia zwierząt oraz jakości ich mięsa. Przykładem zastosowania tej procedury może być monitorowanie włośnia w kontekście zapobiegania chorobom pasożytniczym u zwierząt hodowlanych. Zgodność z tą normą jest również istotna w kontekście przepisów weterynaryjnych oraz wymogów dotyczących bezpieczeństwa żywności, które nakładają obowiązek regularnego kontrolowania zwierząt hodowlanych w kierunku obecności pasożytów. Takie działania mają na celu nie tylko ochronę zdrowia zwierząt, ale także ochronę konsumentów przed potencjalnymi zagrożeniami zdrowotnymi.

Pytanie 2

Kto dokonuje powołania Głównego Lekarza Weterynarii?

A. Prezydenta RP

B. Prezesa Rady Ministrów

C. Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi

D. Sejm RP

Główny Lekarz Weterynarii jest kluczową postacią w systemie ochrony zdrowia zwierząt w Polsce. Jego powołanie przez Prezesa Rady Ministrów jest zgodne z regulacjami wynikającymi z Ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt. To właśnie na tym szczeblu zarządzania odbywa się koordynacja działań mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa sanitarno-epidemiologicznego w kraju. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest sytuacja, w której Główny Lekarz Weterynarii podejmuje decyzje dotyczące ogłaszania stanu epidemii w przypadku wystąpienia chorób zakaźnych zwierząt, takich jak afrykański pomór świń, co ma bezpośredni wpływ na branżę rolniczą i zdrowie publiczne. Należy również zauważyć, że Główny Lekarz Weterynarii współpracuje z różnymi instytucjami krajowymi oraz międzynarodowymi, co podkreśla znaczenie jego roli w systemie ochrony zdrowia zwierząt. W praktyce, ta centralna rola w strukturze zarządzania państwowym przyczynia się do efektywności działań w zakresie zdrowia zwierząt i ich wpływu na gospodarkę oraz bezpieczeństwo żywnościowe. Warto podkreślić, że standardy zarządzania w tym zakresie są zgodne z wytycznymi Unii Europejskiej, co potwierdza znaczenie Głównego Lekarza Weterynarii w międzynarodowym kontekście.

Pytanie 3

Kiedy u psa zdiagnozowano dermatozę oraz występuje nadmierne wypadanie sierści, odpowiednia karma powinna być wzbogacona w

A. składniki zawierające glukozę, która dostarcza energii

B. wysoki poziom niezbędnych kwasów tłuszczowych

C. składniki stymulujące perystaltykę jelit

D. niski poziom wapnia

Wysoki poziom niezbędnych kwasów tłuszczowych w diecie psa jest kluczowy w przypadku dermatoz oraz nadmiernego wypadania sierści. Kwas tłuszczowy omega-3, obecny w olejach rybnych oraz niektórych olejach roślinnych, ma działanie przeciwzapalne, co może pomóc w łagodzeniu objawów dermatologicznych i wspieraniu zdrowia skóry. Zwiększenie spożycia tych kwasów tłuszczowych może prowadzić do poprawy kondycji sierści, przez co staje się ona bardziej lśniąca oraz mniej podatna na wypadanie. Dobry przykład to wprowadzenie do diety preparatów wzbogaconych w oleje rybne, które są szeroko stosowane w praktykach weterynaryjnych w celu wspierania zdrowia skóry. Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi dla zwierząt, niezbędne kwasy tłuszczowe powinny stanowić istotny element diety, aby zapewnić optymalne funkcjonowanie organizmu psa oraz zdrowie jego sierści i skóry.

Pytanie 4

Aplikacja kwasu mlekowego na tusz wołowy ma na celu eliminację zanieczyszczeń na powierzchni

A. ziemią

B. sierścią

C. kałem

D. drobnoustrojami

Rozpylanie kwasu mlekowego na powierzchni tusz wołowych ma na celu eliminację drobnoustrojów, które mogą być obecne na ich powierzchni. Kwas mlekowy działa jako środek konserwujący, który obniża pH powierzchni tuszy, co wprowadza nieprzyjazne warunki dla rozwoju bakterii, w tym patogenów, które mogą prowadzić do zakażeń pokarmowych. W przemyśle mięsnym, higiena jest kluczowa, a stosowanie kwasu mlekowego jest zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się bezpieczeństwem żywności, takich jak EFSA i FDA. Dodatkowo, proces ten nie tylko wpływa na mikrobiologiczne bezpieczeństwo produktów mięsnych, ale również na ich jakość sensoryczną, ponieważ może ograniczać rozwój nieprzyjemnych zapachów i smaków. Przykłady zastosowania to obróbka mięsa w zakładach przetwórstwa mięsa, gdzie regularnie aplikuje się kwas mlekowy, aby zapewnić zgodność z normami sanitarnymi oraz zwiększyć trwałość produktów mięsnych.

Pytanie 5

W trakcie transportu zwierzęta

A. nie mogą być przypięte za kółka nosowe

B. można wciągnąć za rogi lub kończyny do środka transportu

C. można je przywiązywać za rogi

D. muszą być w pozycji stojącej przez cały czas

Odpowiedź, że zwierzęta nie mogą być przywiązane za kółka nosowe, jest prawidłowa, ponieważ takie praktyki mogą prowadzić do poważnych obrażeń fizycznych oraz stresu psychicznego u zwierząt. Przywiązywanie zwierząt za kółka nosowe jest niezgodne z zasadami humanitarnego traktowania i bezpieczeństwa, które powinny być priorytetem w każdej formie transportu zwierząt. Zgodnie z normami organizacji takich jak World Organisation for Animal Health (OIE), transport zwierząt powinien być przeprowadzany w sposób minimalizujący ból i cierpienie. Przykładowo, zamiast stosować kółka nosowe, należy korzystać z bardziej humanitarnych metod transportu, takich jak specjalnie przystosowane klatki lub linki przymocowane do elementów ciała, które nie powodują urazów. Właściwe zabezpieczenie zwierząt podczas transportu nie tylko poprawia ich dobrostan, ale również redukuje ryzyko nieprzewidzianych incydentów, które mogą wpłynąć na bezpieczeństwo przewożonych zwierząt oraz osób zajmujących się transportem.

Pytanie 6

Do schorzeń przenoszonych z zwierząt nie zalicza się

A. salmonelloza

B. bruceloza

C. afrykański pomór świń

D. wąglik

Salmonelloza, wąglik i bruceloza to choroby, które mogą być przenoszone z zwierząt na ludzi, co kwalifikuje je jako choroby odzwierzęce. Salmonelloza jest wywoływana przez bakterie Salmonella, które mogą być obecne w surowym mięsie oraz jajkach, a także w odchodach zakażonych zwierząt. Ludzie mogą się zarazić poprzez spożycie skażonej żywności, co prowadzi do objawów takich jak biegunka, gorączka i bóle brzucha. W kontekście praktycznym, aby zminimalizować ryzyko salmonellozy, istotne jest przestrzeganie zasad higieny podczas przygotowywania i gotowania jedzenia. Wąglik, wywoływany przez bakterie Bacillus anthracis, jest poważną chorobą zakaźną, związaną głównie z hodowlą zwierząt, takich jak bydło i owce. Może występować w postaci skórnej, płucnej lub jelitowej, w zależności od drogi zakażenia. Odpowiednie praktyki bioasekuracyjne, jak szczepienia zwierząt i kontrola ich zdrowia, są kluczowe w zapobieganiu tej chorobie. Bruceloza, spowodowana przez bakterie z rodzaju Brucella, również przenosi się z zwierząt na ludzi, zwłaszcza podczas kontaktu z zakażonymi zwierzętami lub ich produktami. Objawy brucelozy mogą być trudne do zdiagnozowania, ponieważ są podobne do wielu innych chorób. Dlatego istotne są działania profilaktyczne, takie jak unikanie spożycia surowego mleka oraz przestrzeganie zasad higieny w gospodarstwach rolnych. Zrozumienie różnic między tymi chorobami a afrykańskim pomorem świń jest kluczowe dla skutecznego zarządzania zdrowiem publicznym i zwierzęcym.

Pytanie 7

Przedstawienie graficzne elektrycznej aktywności serca rejestrowanej z powierzchni ciała to badanie

A. tomografii komputerowej

B. elektroencefalograficzne

C. ultrasonograficzne

D. elektrokardiograficzne

Elektrokardiografia (EKG) jest kluczowym badaniem w diagnostyce chorób serca, które polega na graficznym przedstawieniu elektrycznej aktywności mięśnia sercowego. EKG rejestruje zmiany potencjałów elektrycznych generowanych przez serce w czasie, co umożliwia ocenę rytmu serca, przewodnictwa oraz identyfikację ewentualnych nieprawidłowości, takich jak arytmie, zawały serca czy niewydolność. Badanie to jest bardzo szeroko stosowane w praktyce klinicznej, ponieważ jest nieinwazyjne, szybkie i pozwala na uzyskanie wartościowych informacji diagnostycznych. EKG jest standardowym narzędziem w każdym szpitalu, a także w praktykach lekarskich, gdzie monitoruje się stan pacjentów. Warto również zwrócić uwagę na rozwój technologii, takich jak aplikacje mobilne do monitorowania EKG, które umożliwiają pacjentom samodzielne przeprowadzanie badań oraz przesyłanie wyników do lekarzy. W kontekście standardów branżowych, EKG jest zgodne z wytycznymi American Heart Association oraz European Society of Cardiology, co czyni je nie tylko wiarygodnym, ale i powszechnie akceptowanym narzędziem w kardiologii.

Pytanie 8

W Polsce istnieje obowiązek szczepienia psów przeciwko

A. nosówce

B. parwowirozie

C. glistnicy

D. wściekliźnie

Słuchaj, w Polsce psy muszą być szczepione przeciwko wściekliźnie, to jest obowiązek. Wścieklizna to nie żarty, to groźna choroba, która może zabić zarówno psy, jak i ludzi. Najczęściej można się nią zarazić przez ugryzienie chorego zwierzęcia. Żeby dbać o zdrowie ludzi i zwierząt, psy trzeba szczepić regularnie. Najlepiej zacząć po 12 tygodniu życia i potem powtarzać szczepienia co rok, jeśli mamy do czynienia z jednorazowymi szczepionkami. A jak jeździsz z psem za granicę, to często trzeba mieć aktualny papierek o szczepieniu. Takie rzeczy są ważne nie tylko dla bezpieczeństwa, ale też dla przestrzegania przepisów.

Pytanie 9

Analizując fizykalnie obszar głowy jelita ślepego u konia, należy zbadać okolice

A. prawej słabizny

B. pachwinową

C. lewej słabizny

D. przedpępkową

Badanie fizykalne głowy jelita ślepego u konia powinno być przeprowadzane w okolicy prawej słabizny, ponieważ to właśnie w tym miejscu znajduje się główny odcinek jelita ślepego. W koniach jelito ślepe ma charakterystyczny kształt i lokalizację, a jego badanie wymaga szczególnej uwagi, aby ocenić ewentualne zmiany patologiczne. W praktyce weterynaryjnej można wykorzystać techniki palpacyjne, aby zidentyfikować wszelkie nieprawidłowości, jak wzdęcia czy obecność mas, które mogą sugerować kolkę. Rekomenduje się także przeprowadzanie badania w spokojnych warunkach, aby zminimalizować stres zwierzęcia, co sprzyja dokładniejszej ocenie stanu zdrowia. W kontekście dobrych praktyk weterynaryjnych, istotne jest także, aby lekarz miał wiedzę na temat anatomicznych i fizjologicznych aspektów jelita ślepego, co pozwoli na lepsze zrozumienie wyników badania oraz podejmowanie właściwych decyzji terapeutycznych.

Pytanie 10

Oocysty wydobyte z otoczenia mogą prowadzić do zachorowania zwierzęcia na

A. glistnicę

B. włośnicę

C. kokcydiozę

D. wągrzycę

Glistnica, wągrzyca i włośnica to choroby wywoływane przez inne rodzaje pasożytów, które różnią się od kokcydiów, zarówno pod względem etiologii, jak i cyklu życiowego. Glistnica jest spowodowana przez nicienie z rodzaju Toxocara, które rozmnażają się w przewodzie pokarmowym zwierząt i ich jaja mogą być wydalane z kałem, zanieczyszczając środowisko. W przypadku wągrzycy, choroby wywołanej przez larwy tasiemca z rodzaju Taenia, zwierzęta zarażają się poprzez spożycie surowego lub niedogotowanego mięsa, co czyni ją zupełnie innym przypadkiem. Włośnica, z kolei, jest wynikiem zakażenia larwami włośnia, które można znaleźć w niedogotowanym mięsie, głównie wieprzowym. Pomimo, że wszystkie te choroby mogą występować w podobnych środowiskach, ich mechanizmy zakaźne i objawy są różne. Często mylenie tych pasożytów przez osoby zajmujące się hodowlą lub opieką nad zwierzętami prowadzi do nieprawidłowego diagnozowania i leczenia, co może zaszkodzić zdrowiu zwierząt. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi chorobami oraz edukacja na temat skutecznych metod zapobiegania, które są zgodne z wytycznymi weterynaryjnymi.

Pytanie 11

Jakie badanie umożliwia ustalenie profilu wrażliwości mikroorganizmów na działanie środków przeciwdrobnoustrojowych?

A. antybiogram

B. jonogram

C. leukogram

D. chemogram

Antybiogram to badanie mikrobiologiczne, które pozwala na ustalenie wrażliwości drobnoustrojów na różne antybiotyki. Dzięki antybiogramowi lekarze mogą dobrać najskuteczniejszą terapię antybiotykową dla pacjenta, co jest kluczowe w leczeniu infekcji bakteryjnych. Procedura polega na posianiu wyizolowanego drobnoustroju na podłożu hodowlanym, a następnie umieszczeniu na nim krążków nasączonych różnymi antybiotykami. Po inkubacji ocenia się, które antybiotyki hamują wzrost bakterii, co umożliwia stworzenie profilu wrażliwości. Ułatwia to nie tylko skuteczne leczenie, ale też minimalizuje ryzyko rozwoju oporności na leki, co jest niezwykle ważne w kontekście rosnącego problemu antybiotykooporności. W praktyce, antybiogram jest istotnym narzędziem w diagnostyce mikrobiologicznej oraz wchodzących w życie standardów opieki zdrowotnej, polegających na dostosowaniu terapii do konkretnego patogenu.

Pytanie 12

Dopuszczalne jest oszołomienie w kąpieli wodnej dla

A. bydła

B. koni

C. drobiu

D. trzody

Oszołamianie w kąpieli wodnej jest procedurą, która może być stosowana w przypadku drobiu, np. kur i indyków, w celu humanitarnego uśmiercania zwierząt. Metoda ta polega na umieszczeniu ptaków w wodzie o podwyższonej temperaturze, co prowadzi do szybkiej utraty przytomności. Dzięki temu procesowi, stres i cierpienie zwierząt są minimalizowane, co jest zgodne z zasadami dobrostanu zwierząt. Praktyka ta jest wykorzystywana w ubojniach, gdzie dąży się do spełnienia norm określonych w Rozporządzeniu (WE) nr 1099/2009 w sprawie ochrony zwierząt w trakcie uboju. Drobiowe mięso, obróbka, która uwzględnia humanitarne podejście, zyskuje na wartości na rynku, a konsumenci coraz częściej wybierają produkty pochodzące z takich źródeł. Ponadto, stosowanie oszołamania w kąpieli wodnej jest lepsze z perspektywy jakości mięsa, ponieważ zmniejsza ryzyko uszkodzenia tkanek i poprawia jego walory sensoryczne. Istotne jest, aby osoby zajmujące się ubojem drobiu były odpowiednio przeszkolone, co gwarantuje, że procedura jest przeprowadzana zgodnie z obowiązującymi normami.

Pytanie 13

W sytuacji, gdy istnieje podejrzenie pryszczycy, właściciel hodowli świń ma obowiązek niezwłocznie powiadomić Powiatowego Lekarza Weterynarii oraz

A. transportować zwierzęta do rzeźni w celu przeprowadzenia uboju sanitarnego.

B. pozostawić zwierzęta w ich dotychczasowym miejscu.

C. przenieść zwierzęta do pomieszczenia zamykanego na klucz w tym samym obiekcie.

D. przenieść zwierzęta do osobnego obiektu.

Zgodnie z przepisami prawa weterynaryjnego, w przypadku podejrzenia pryszczycy, kluczowym działaniem właściciela trzody chlewnej jest niezwłoczne poinformowanie Powiatowego Lekarza Weterynarii. Pozostawienie zwierząt w miejscu ich przebywania jest nie tylko zgodne z zaleceniami, ale również istotne dla ograniczenia rozprzestrzenienia choroby. Właściwe zarządzanie sytuacją opiera się na zasadzie bioasekuracji, która ma na celu minimalizowanie ryzyka zakażeń. Przykładowo, w sytuacji podejrzenia pryszczycy, zwierzęta nie powinny być przenoszone ani przemieszczać się, ponieważ może to prowadzić do niekontrolowanego rozprzestrzenienia wirusa. Dobre praktyki weterynaryjne zalecają, aby w takim przypadku pozostawić zwierzęta w ich aktualnym środowisku, gdzie są znane ich kontakty z innymi osobnikami. Właściwe postępowanie pozwala na szybsze monitorowanie stanu zdrowia zwierząt oraz ewentualne wdrożenie działań mających na celu ich ochronę i zdrowie publiczne.

Pytanie 14

Flotacja to jedna z metod stosowanych w parazytologicznych badaniach

A. krwi

B. kału

C. sierści

D. zeskrobin

Metoda flotacji jest techniką stosowaną w parazytologii, głównie w badaniu kału, która pozwala na wykrywanie jaj i cyst pasożytów. Technika ta polega na wykorzystaniu różnicy gęstości między jajami pasożytów a roztworem flotacyjnym. Jaja pasożytów, które mają mniejszą gęstość niż roztwór, unoszą się na powierzchni, co ułatwia ich zbieranie i dalszą analizę pod mikroskopem. W praktyce, próbki kału są mieszane z roztworem flotacyjnym, a następnie odwirowywane, co umożliwia separację jaj pasożytów od pozostałych składników. Metoda ta jest standardem w diagnostyce parazytów jelitowych, a jej skuteczność wzrasta przy użyciu odpowiednich roztworów, takich jak sól czy cukier, które zapewniają optymalne warunki do flotacji. Dobrą praktyką jest także stosowanie odpowiednich filtrów i odpowiednia mikroskopia, co pozwala na dokładne zidentyfikowanie gatunków pasożytów oraz ich jaj.

Pytanie 15

W pierwszym etapie po oparzeniu zwierzęcia należy zastosować

A. nawilżanie białkiem jaja kurzego

B. ciepłe kompresy

C. zimne kompresy lub polewanie zimną wodą

D. nawilżanie tłuszczem

Poprawna odpowiedź to stosowanie zimnych okładów lub polewania zimną wodą w przypadku poparzenia. W pierwszym okresie po poparzeniu, kluczowe jest schłodzenie dotkniętego obszaru, co pomaga w ograniczeniu uszkodzeń tkanek oraz zmniejszeniu odczucia bólu. Zimna woda lub okłady mogą pomóc w obniżeniu temperatury skóry, co zmniejsza ryzyko dalszych obrażeń spowodowanych przez ciepło. Praktyczne zastosowanie tej metody polega na niezwłocznym przemywaniu poparzonego miejsca zimną wodą przez co najmniej 10-20 minut. Ważne jest, aby nie stosować lodu bezpośrednio na skórę, ponieważ może to prowadzić do odmrożeń. Zgodnie z zaleceniami organizacji zajmujących się zdrowiem zwierząt, takie jak RSPCA czy AVMA, schładzanie jest kluczowe w pierwszych godzinach po urazie. Dodatkowo, zimne okłady mogą również pomóc w redukcji obrzęku oraz stanu zapalnego, co jest istotne dla szybkiego powrotu do zdrowia zwierzęcia.

Pytanie 16

Którym terminem określa się opisane szmery oddechowe?

Zmiany powstają przy zapaleniach błony śluzowej oskrzeli, tchawicy lub płuc w wyniku przesuwania się lub fałowania śluzu czy wysięku zapalnego. Do powstawania zmian przyczynia się także obrzęk błony śluzowej, który powoduje zwężenie światła dróg oddechowych. W zależności od ilości i charakteru wysięku rozróżnia się zmiany wilgotne lub suche.

A. Pluskanie.

B. Trzeszczenie.

C. Tarcie.

D. Rzężenie.

Rzężenie to termin medyczny odnoszący się do charakterystycznych szmerów, które mogą występować podczas oddychania, szczególnie w przypadku chorób dróg oddechowych. Jest to zjawisko, które najczęściej wskazuje na obecność śluzu w oskrzelach lub obrzęk błony śluzowej, co prowadzi do ich zwężenia. Rzężenia mogą być wilgotne, gdy obecny jest nadmiar wydzieliny, lub suche, związane z obrzękiem. W praktyce klinicznej, identyfikacja rzężeń jest kluczowa dla diagnostyki stanów zapalnych płuc, takich jak zapalenie oskrzeli czy zapalenie płuc. Rzężenia są często wykrywane podczas osłuchiwania pacjenta stetoskopem, co jest podstawowym narzędziem w diagnostyce pulmonologicznej. Zrozumienie i umiejętność rozróżniania rzężeń od innych szmerów, takich jak trzeszczenie czy tarcie, są niezbędne dla każdego pracownika służby zdrowia, aby właściwie ocenić stan pacjenta i zaplanować odpowiednie leczenie.

Pytanie 17

Leki w formie czopków podaje się metodą określaną w skrócie

A. p.o.

B. s.c.

C. i.m.

D. p.r.

Odpowiedź "p.r." to nic innego jak podawanie leków przez odbyt, co jest typowe dla czopków. Ta forma podania jest naprawdę pomocna, zwłaszcza gdy pacjent ma problem z zażywaniem leków doustnych. Na przykład, jeśli ktoś mdleje, wymiotuje albo ma problemy z myśleniem, czopki są świetnym rozwiązaniem. Szybko działają, bo wchłaniają się przez błonę jelitową. To bardzo ułatwia życie, zwłaszcza dzieciom i starszym, którzy często mają trudności z połykaniem. W praktyce stosuje się je w terapii bólu, gorączki, a nawet hemoroidów. Zanim jednak pacjent dostanie czopka, warto mu wszystko dokładnie wytłumaczyć, jak go używać i jakie mogą być skutki uboczne. W medycynie podawanie leków w ten sposób jest jak najbardziej standardem, więc warto to mieć na uwadze.

Pytanie 18

Guzy o rozmiarze orzecha włoskiego, które pojawiają się na skórze bydła w okresie wiosennym, w okolicy lędźwiowo-krzyżowej, to symptom

A. gruźlicy skóry

B. grzybicy skóry

C. guzowatej choroby bydła

D. gławicy bydła

Gzawica bydła, znana także jako guzowata choroba, to problem, którego przyczyną są larwy pasożytniczych owadów. Te małe stwory wnikają pod skórę bydła, głównie w okolicach lędźwiowo-krzyżowych. Widać to po nieprzyjemnych guzach, które mogą być naprawdę spore, nawet jak orzech włoski. Zwykle pojawia się to wiosną, kiedy owady są najbardziej aktywne. Ważne jest, żeby umieć zauważyć objawy gzawicy, bo to kluczowe dla zdrowia całego stada. Jak tylko zauważysz te guzki, lepiej skonsultować się z weterynarzem, który może zalecić odpowiednie leki i pomóc w zarządzaniu środowiskiem bydła. Dobrze jest ograniczać kontakt bydła z owadami, a także stosować repelenty. To naprawdę ważne, żeby monitorować zdrowie zwierząt i być świadomym tej choroby, bo to pomoże w ich ochronie.

Pytanie 19

Na podstawie fragmentu rozporządzenia, określ częstość przeprowadzania kontroli równomiernego wymieszania składników paszy leczniczej nieprzeznaczonej do obrotu.

Fragment rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 1 lutego 2007r. w sprawie pasz leczniczych nieprzeznaczonych do obrotu

§ 5

1. Wytwórca pasz leczniczych nieprzeznaczonych do obrotu prowadzi wewnętrzną kontrolę, jakości i przestrzegania zasad higieny w procesie wytwarzania tych pasz, obejmującą:

1) okresową ocen jakości wytwarzanych pasz leczniczych nieprzeznaczonych do obrotu, w tym w zakresie:

a. zawartości substancji czynnej w 1 gramie paszy leczniczej nieprzeznaczonej do obrotu,

b. homogeniczności paszy leczniczej nieprzeznaczonej do obrotu – wykonywaną raz w roku oraz po każdej zmianie urządzeń do wytwarzania paszy nieprzeznaczonej do obrotu.

A. Na zakończenie wytwarzania paszy.

B. Po każdej zmianie urządzeń do wytwarzania pasz, ale nie rzadziej niż raz w roku.

C. Co pół roku.

D. Dwa razy w roku.

Odpowiedź dotycząca przeprowadzania kontroli równomiernego wymieszania składników paszy leczniczej nieprzeznaczonej do obrotu jest prawidłowa, ponieważ jest zgodna z wymaganiami określonymi w odpowiednim rozporządzeniu. Zgodnie z punktem 1b) fragmentu rozporządzenia, kontrola powinna być przeprowadzana raz na rok oraz po każdej zmianie urządzeń do wytwarzania paszy. Regularne kontrole są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i jakości paszy, co ma bezpośredni wpływ na zdrowie zwierząt. Przykładowo, niewłaściwe wymieszanie składników może prowadzić do niedoborów lub nadmiarów substancji czynnych, co może stwarzać zagrożenie dla zdrowia zwierząt i, w konsekwencji, dla bezpieczeństwa żywności. Dlatego praktyki kontrolne powinny być ściśle przestrzegane, aby spełnić normy jakości i bezpieczeństwa, co jest również istotne z punktu widzenia ochrony zdrowia publicznego. Firmy zajmujące się produkcją pasz powinny stosować się do tych wymogów jako części swojego systemu zarządzania jakością, aby zapewnić odpowiednie rezultaty produkcji.

Pytanie 20

Na podstawie instrukcji określ, ile gramów preparatu Virkon S należy odważyć do sporządzenia 100 litrów 1% roztworu dezynfekcyjnego.

Virkon S

Dezynfekcja profilaktyczna: stosować roztwór 0,5-1,0% (0,5/1 kg preparatu rozpuścić w 100 litrach letniej wody; 5,0/10,0 g w 1 litrze letniej wody). Czas działania 30-60 minut.

A. 1000 g

B. 10 g

C. 100 g

D. 1 g

Odpowiedź 1000 g jest poprawna, ponieważ do sporządzenia 100 litrów 1% roztworu dezynfekcyjnego preparatu Virkon S, zgodnie z instrukcją, należy użyć 0,5-1 kg preparatu na 100 litrów wody. W praktyce oznacza to, że dla 1% roztworu, który jest stosunkowo powszechnie używany w różnych sektorach, takich jak medycyna, przemysł spożywczy czy weterynaria, konieczne jest precyzyjne dawkowanie. Użycie 1000 g preparatu Virkon S zapewnia, że roztwór osiągnie skuteczną koncentrację substancji czynnych, co jest niezbędne do skutecznej dezynfekcji. Prawidłowe przygotowanie roztworu dezynfekcyjnego jest kluczowe dla zapewnienia wysokich standardów higieny oraz bezpieczeństwa, co jest szczególnie istotne w kontekście zapobiegania zakażeniom. Warto również przypomnieć, że przed zastosowaniem preparatów dezynfekcyjnych należy zawsze zapoznać się z etykietą oraz kartą charakterystyki substancji chemicznych, aby prawidłowo zastosować je zgodnie z zaleceniami producenta oraz obowiązującymi normami sanitarnymi.

Pytanie 21

Podczas pobierania mleka do analiz mikrobiologicznych, należy unikać

A. stosowania środków dezynfekcyjnych

B. zrzucania początkowych strug mleka

C. czyszczenia oraz mycia strzyków

D. wykorzystywania sterylnego sprzętu

Używanie środków dezynfekcyjnych do przygotowania próbek mleka do badań mikrobiologicznych jest niewłaściwe, ponieważ może zafałszować wyniki analizy. Środki dezynfekcyjne mogą wprowadzać do próbki substancje chemiczne, które zniekształcają obraz mikrobiologiczny, a także eliminują naturalną florę bakteryjną. W badaniach mikrobiologicznych kluczowe jest, aby próbka odzwierciedlała rzeczywisty stan mikrobiologiczny produktu, dlatego zaleca się, aby pobierając mleko, unikać jakichkolwiek substancji mogących wpływać na jego skład mikrobiologiczny. Dobrymi praktykami przy pobieraniu próbek mleka jest zachowanie aseptyki i używanie sterylnego sprzętu. Przykładem może być stosowanie jednorazowych, sterylnych pojemników do pobierania próbek oraz dbałość o to, aby nie ingerować w proces pobierania próbki w sposób, który mógłby wprowadzić zanieczyszczenia.

Pytanie 22

W standardowej metodzie wykrywania włośni, roztwór wytrawiający przelewa się przez sito do sedimentatora o minimalnej pojemności

A. 1,0 l

B. 2,0 l

C. 0,5 l

D. 1,5 l

Odpowiedź 2,0 l jest prawidłowa, ponieważ w referencyjnej metodzie wykrywania włośni ważne jest, aby płyn wytrawiający miał wystarczającą pojemność, aby umożliwić dokładne osadzenie się cząstek. Zgodnie z aktualnymi standardami laboratoryjnymi, minimalna pojemność rozdzielacza sedymentacyjnego powinna wynosić przynajmniej 2,0 l, aby zapewnić efektywne oddzielanie włośni od innych zanieczyszczeń. Przykładowo, w laboratoriach zajmujących się badaniami sanitarno-epidemiologicznymi, takie jak te prowadzące analizy wody czy testy na obecność pasożytów, stosowanie odpowiednich pojemników jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych wyników. Właściwa pojemność nie tylko zwiększa dokładność analizy, ale także pozwala na lepsze monitorowanie i kontrolowanie procesu sedymentacji. W praktyce, jeśli użyjemy zbyt małego pojemnika, istnieje ryzyko, że cząstki nie będą miały wystarczająco dużo przestrzeni na osadzenie, co może prowadzić do błędnych wyników. Dlatego przestrzeganie tych standardów jest niezbędne dla rzetelności analiz."

Pytanie 23

Program SPIWET ma na celu

A. śledzenie liczby jednostek kontrolowanych przez Inspekcję Weterynaryjną

B. rejestrowanie zakładów zajmujących się przetwórstwem mięsa

C. nadzorowanie ryzyka epizootycznego

D. wydawanie paszportów dla bydła i koniowatych

Program SPIWET jest kluczowym narzędziem wspierającym Inspekcję Weterynaryjną w monitorowaniu i zarządzaniu stanem zdrowia zwierząt oraz podmiotami podlegającymi nadzorowi weterynaryjnemu. Jego głównym celem jest zbieranie i analiza danych dotyczących zakładów przetwórstwa mięsnego oraz innych jednostek związanych z gospodarką zwierzęcą. Monitoring ilości podmiotów objętych nadzorem umożliwia lepsze planowanie działań kontrolnych, co jest istotne dla utrzymania wysokich standardów zdrowotnych i jakości produktów mięsnych. Przykładami zastosowania SPIWET mogą być analizy epidemiologiczne, które pozwalają na szybką identyfikację potencjalnych zagrożeń oraz podejmowanie działań prewencyjnych w związku z chorobami zakaźnymi. Dodatkowo, program wspiera działania w zakresie bioasekuracji, co jest istotne w kontekście zapobiegania rozprzestrzenieniu chorób zwierzęcych i ochrony zdrowia publicznego. Użycie takich narzędzi jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu zdrowiem zwierząt i bezpieczeństwem żywności, co jest kluczowe w kontekście globalnych standardów, takich jak te określone przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE).

Pytanie 24

W chirurgii do łączenia tkanek przy użyciu specjalnych zszywek, które zazwyczaj zamykają się w formie litery B, wykorzystuje się

A. stapler.

B. imadło chirurgiczne.

C. osteotom.

D. trepan.

Stapler, czyli zszywacz chirurgiczny, to urządzenie wykorzystywane w chirurgii do precyzyjnego zespolenia tkanek. Jego działanie opiera się na zastosowaniu zszywek, które zamykają się w charakterystyczny kształt litery B, co zapewnia silne i trwałe połączenie tkanek. Zszywacze chirurgiczne są powszechnie stosowane w zabiegach, takich jak operacje jelitowe, chirurgia kardiochirurgiczna czy ortopedyczna. Użycie staplera znacząco przyspiesza proces gojenia, ponieważ zmniejsza ryzyko uszkodzenia tkanek oraz krwawienia. Warto wspomnieć, że zastosowanie staplera jest zgodne z najlepszymi praktykami chirurgicznymi, które podkreślają znaczenie minimalizacji urazów chirurgicznych oraz poprawy efektywności operacji. Dodatkowo, nowoczesne staplery są często wyposażone w mechanizmy, które umożliwiają dostosowywanie głębokości wkłucia oraz siły zamykania, co zwiększa precyzję i bezpieczeństwo zabiegów.

Pytanie 25

Jak oznaczane są jaja kur z chowu ekologicznego?

A. 2-PL-12345678

B. 0-PL-12345678

C. 1-PL-12345678

D. 3-PL-12345678

Jaja kur chowu ekologicznego oznaczane są symbolem 0-PL-12345678, gdzie '0' wskazuje na sposób chowu, a 'PL' oznacza kraj pochodzenia, czyli Polskę. System oznakowania jaj w Unii Europejskiej ma na celu zapewnienie konsumentom informacji o metodzie produkcji. W przypadku chowu ekologicznego, zwierzęta muszą być utrzymywane w warunkach przyjaznych dla środowiska, z dostępem do przestrzeni na świeżym powietrzu oraz naturalnej paszy. Dzięki takiemu oznaczeniu, konsumenci mogą łatwiej podejmować świadome decyzje zakupowe oraz wspierać zrównoważone praktyki rolnicze. Przykładem może być sytuacja, gdy konsument przy wyborze jaj kieruje się ich jakością i metodą produkcji, co wpływa na jego zdrowie oraz środowisko. Warto również zaznaczyć, że produkcja ekologiczna podlega ściśle określonym regulacjom i certyfikacji, co zapewnia jej wysoką jakość oraz bezpieczeństwo.

Pytanie 26

Dutka umieszczana na górnej wardze służy do ujarzmiania

A. koni

B. świń

C. krów

D. owiec

Dutka zakładana na górną wargę koni jest urządzeniem używanym w jeździectwie, które ma na celu kontrolowanie i ograniczanie ruchów zwierzęcia. Jest to instrument stosowany w celu poprawy komunikacji między jeźdźcem a koniem, pozwalający na subtelniejsze przekazywanie sygnałów. Dutka w odpowiedni sposób umieszczona w jamie ustnej konia, pozwala na wyczucie niewielkich sygnałów, co jest istotne w dyscyplinach takich jak skoki przez przeszkody czy ujeżdżenie, gdzie precyzyjna kontrola jest niezbędna. Praktyka używania dutek jest zgodna z zasadami etyki jeździeckiej, które promują szacunek dla zwierzęcia oraz jego dobre samopoczucie. W kontekście standardów branżowych, dobrze dobrana dutka powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb i charakterystyki konia, co podkreśla znaczenie profesjonalnego podejścia w pracy z tymi zwierzętami.

Pytanie 27

Gdzie umieszcza się rurkę intubacyjną?

A. w przełyku

B. w pęcherzu moczowym

C. w tchawicy

D. w naczyniu krwionośnym

Rurkę intubacyjną wprowadza się do tchawicy, co jest kluczowym działaniem w sytuacjach wymagających zabezpieczenia drożności dróg oddechowych. Intubacja jest procedurą medyczną polegającą na wprowadzeniu rurki do tchawicy w celu umożliwienia wentylacji mechanicznej lub zapewnienia drożności dróg oddechowych w stanach nagłych. Poprawna intubacja pozwala na bezpieczne dostarczenie tlenu do płuc oraz usunięcie dwutlenku węgla, co jest niezbędne w przypadku pacjentów z zaburzeniami oddechowymi lub w trakcie znieczulenia ogólnego. W praktyce medycznej intubacja jest często wykonywana w warunkach szpitalnych, na oddziałach intensywnej terapii oraz w karetce pogotowia. Warto zauważyć, że istnieją różne techniki intubacji, w tym intubacja ustna i nosowa, które są dostosowane do potrzeb pacjenta oraz okoliczności klinicznych. Zgodnie z wytycznymi American Heart Association oraz European Resuscitation Council, prawidłowe przeprowadzenie intubacji wymaga odpowiedniego przygotowania, znajomości anatomii oraz umiejętności praktycznych.

Pytanie 28

Przedstawione objawy mogą wskazywać na

W badaniu fizykalnym konia stwierdzono wysięk śluzowo-ropny z nosa, problemy z przełykaniem, obrzęk okolicy żuchwy oraz silny obrzęk węzłów chłonnych podżuchwowych z ropnymi przetokami.

A. zapalenie gardła.

B. dychawicę świszczącą.

C. zołzy.

D. grypę.

Zołzy to poważna bakteryjna choroba koni, która może prowadzić do wielu powikłań, dlatego jej wczesne rozpoznanie jest kluczowe. Objawy, takie jak wysięk śluzowo-ropny z nosa oraz obrzęk węzłów chłonnych, są typowe dla tej choroby i powinny być szczególnie obserwowane. Dobrą praktyką w stadninach koni jest regularne monitorowanie zdrowia zwierząt oraz wprowadzanie programów szczepień i profilaktyki, które mogą zmniejszyć ryzyko wystąpienia zołz. W przypadku zauważenia takich objawów, jak trudności w przełykaniu, niezwłocznie należy skonsultować się z weterynarzem. W diagnostyce chorób koni, ważne jest również przeprowadzenie badań laboratoryjnych, które pomogą w potwierdzeniu obecności bakterii odpowiedzialnych za zołzy, co pozwala na wdrożenie skutecznej terapii. Zrozumienie objawów oraz ich związku z konkretnymi chorobami jest niezbędne dla wszystkich, którzy zajmują się opieką nad końmi, aby zapewnić im zdrowie i dobre samopoczucie.

Pytanie 29

Czy koty muszą być szczepione przeciwko wściekliźnie?

A. Tak, raz na rok.

B. Nie.

C. Tak, co 2 lata.

D. Tak, tylko jeśli wychodzą na zewnątrz.

Koty nie podlegają obowiązkowemu szczepieniu przeciw wściekliźnie w Polsce. W przeciwieństwie do psów, które zgodnie z Ustawą o ochronie zwierząt muszą być regularnie szczepione, koty mają inne regulacje. Przepisy te różnią się w zależności od regionu, a w Polsce szczepienie kotów jest zalecane, ale nie obowiązkowe. Właściciele kotów są jednak zachęcani do regularnego szczepienia swoich pupili, zwłaszcza jeśli mają one kontakt z innymi zwierzętami lub wychodzą na zewnątrz. W przypadku kotów, które przebywają na dworze, ryzyko zarażenia się wścieklizną może wzrosnąć, dlatego właściwą praktyką jest zaszczepienie ich na wściekliznę. Dodatkowo, szczepienia pomagają w utrzymaniu zdrowia zwierząt i mogą zapobiegać rozprzestrzenianiu się chorób wirusowych, co jest szczególnie ważne w gęsto zaludnionych obszarach. Właściwe podejście do zdrowia zwierząt domowych powinno opierać się na konsultacji z weterynarzem, który pomoże ustalić najlepszy plan szczepień.

Pytanie 30

Czym jest system zapewnienia jakości?

A. HACCP

B. RASFF

C. WHO

D. CELAB

WHO (Światowa Organizacja Zdrowia) to agencja ONZ zajmująca się zdrowiem publicznym, która nie koncentruje się bezpośrednio na systemach zapewnienia jakości w kontekście produkcji żywności. Jej rola polega na monitorowaniu trendów zdrowotnych i dostarczaniu wytycznych dotyczących zdrowia, ale nie opracowuje konkretnych systemów jakości, co czyni tę odpowiedź niewłaściwą. CELAB to jednostka, która zajmuje się badaniami i analizami w obszarze żywności, ale sama w sobie nie jest systemem zarządzania jakością. RASFF (System Wczesnego Ostrzegania o Żywności i Paszach) jest europejskim systemem, który informuje o ryzyku związanym z żywnością, ale również nie jest systemem zapewnienia jakości. Oparcie się na tych odpowiedziach może prowadzić do błędnych założeń, że te instytucje lub systemy są odpowiednie do zarządzania jakością w kontekście bezpieczeństwa żywności. Kluczowym błędem w myśleniu jest mylenie pojęcia regulatorów i monitorów z systemami operacyjnymi, które mają na celu kontrolę jakości żywności, co jest istotne dla zrozumienia różnicy między nimi a systemem HACCP.

Pytanie 31

Standardowe badanie węzłów chłonnych obejmuje

A. USG

B. biopsję

C. RTG

D. palpację

Palpacja węzłów chłonnych jest kluczowym elementem rutynowego badania, ponieważ pozwala na ocenę ich wielkości, kształtu, konsystencji oraz ewentualnych zmian, które mogą wskazywać na proces patologiczny, taki jak infekcja czy nowotwór. W praktyce klinicznej, palpację wykonuje się w przypadku podejrzenia powiększenia węzłów chłonnych, co może być sygnałem alarmowym do dalszych badań diagnostycznych. Standardy medyczne wskazują, że lekarze powinni regularnie przeprowadzać badania palpacyjne, szczególnie u pacjentów z historią nowotworów czy infekcji wirusowych. Dzięki palpacji można zidentyfikować węzły chłonne, które są nie tylko powiększone, ale także wykazują cechy twardości lub przykurczu, co może sugerować obecność złośliwego procesu. Przykładem zastosowania palpacji jest badanie pacjentów z podejrzeniem chłoniaka, gdzie drobne zmiany w węzłach mogą być kluczowe dla postawienia diagnozy. Warto również pamiętać, że palpacja jest techniką, która nie wymaga skomplikowanego sprzętu, co czyni ją dostępną w różnych warunkach, w tym w gabinetach lekarskich oraz podczas wizyt domowych.

Pytanie 32

W przypadku podejrzenia braku tętna u psa należy przeprowadzić równoczesny pomiar na

A. tętnicy udowej i sercu

B. aorcie oraz żyle głównej

C. aorcie oraz sercu

D. tętnicy udowej oraz żyle głównej

Odpowiedź 'tętnica udowa i serce' jest poprawna, ponieważ jednoczesny pomiar tętna w tych dwóch miejscach pozwala na ocenę efektywności krążenia oraz identyfikację potencjalnych problemów kardiologicznych u psa. Tętnica udowa jest jednym z głównych miejsc, gdzie można łatwo i skutecznie zmierzyć tętno, a serce dostarcza bezpośrednich informacji o rytmie serca oraz ewentualnych arytmiach. Kontrola tętna na tych dwóch poziomach jest zgodna z zaleceniami klinicznymi, które sugerują, aby w przypadku podejrzenia braku tętna u psa, przeprowadzić dokładną diagnostykę, aby ustanowić pełny obraz stanu zdrowia zwierzęcia. Praktycznie, pomiar tętna na tętnicy udowej może być wykonany przez wyczucie pulsacji w górnej części uda, natomiast osłuchując serce, weterynarz może wykryć nieprawidłowości, takie jak szmery sercowe, które mogą wskazywać na poważne problemy zdrowotne. Dbanie o regularne monitorowanie tych parametrów jest kluczowe w praktyce weterynaryjnej, zwłaszcza w przypadku starszych psów lub ras predysponowanych do chorób serca.

Pytanie 33

Co należy zrobić, jeśli materiał kategorii 3 miał kontakt z SRM?

A. nie ma potrzeby podejmowania żadnych działań

B. materiał kategorii 3 powinien być przeniesiony do kategorii 2

C. należy go zdezynfekować i traktować jak materiał kategorii 3

D. całość należy traktować jak SRM

Odpowiedź, że należy całość potraktować jak SRM, jest poprawna z punktu widzenia standardów zarządzania materiałami w kontekście ryzyka biologicznego. SRM, czyli materiał o wysokim ryzyku, wymaga szczególnego traktowania, aby zapewnić bezpieczeństwo w trakcie jego obróbki. Kontakt materiału kategorii 3 z SRM oznacza, że istnieje potencjalne ryzyko zakażenia lub kontaminacji. W praktyce, należy więc zaklasyfikować cały materiał jako SRM, aby wdrożyć odpowiednie procedury bezpieczeństwa, takie jak dezynfekcja oraz odpowiednia segregacja. Przykładowo, w laboratoriach zajmujących się mikrobiologią, każdy materiał, który miał styczność z patogenami, powinien być traktowany zgodnie z procedurami dla SRM, co obejmuje używanie odpowiednich środków ochrony osobistej oraz poddawanie materiałów odpowiednim procesom dekontaminacyjnym. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi WHO oraz innymi standardami międzynarodowymi, które wskazują na konieczność zachowania najwyższych standardów bezpieczeństwa w obszarze pracy z materiałami o wysokim ryzyku.

Pytanie 34

Zwalczaniu podlegają następujące schorzenia

A. myksomatoza

B. włośnica

C. toksoplazmoza

D. choroba niebieskiego języka

Toksyplazmoza, myksomatoza i włośnica, mimo że są to ważne choroby, nie podlegają obowiązkowemu zwalczaniu w tym samym sensie co choroba niebieskiego języka. Toksyplazmoza, wywoływana przez pasożyta Toxoplasma gondii, jest chorobą zakaźną, która dotyka wiele zwierząt, w tym ludzi, ale nie jest typowo objęta obowiązkowymi programami zwalczania. Zamiast tego, kontrola toksoplazmozy opiera się na edukacji i świadomości społecznej, aby zminimalizować ryzyko zakażeń. Myksomatoza, choroba wirusowa królików, była kiedyś przedmiotem intensywnej kontroli, ale w wielu krajach obecnie traktuje się ją jako chorobę endemiczną, co oznacza, że jest w pewnym stopniu zintegrowana z ekosystemem i nie wymaga tak drastycznych działań. W przypadku włośnicy, choroby wywoływanej przez pasożyty, chociaż istotnej, nie jest ona objęta obowiązkowym zwalczaniem w skali krajowej, a jej kontrola często opiera się na edukacji o higienie oraz zdrowym żywieniu. Często występującą niepoprawną koncepcją jest mylenie chorób o różnym poziomie zagrożenia dla zdrowia zwierząt i ludzi. Ważne, aby zrozumieć, że tylko niektóre choroby, takie jak choroba niebieskiego języka, mają tak poważne konsekwencje, że wymagają wprowadzenia obowiązkowych programów zwalczania, co nie dotyczy pozostałych wymienionych chorób.

Pytanie 35

Podczas transportu dorosłego bydła można wykorzystać impulsy elektryczne

A. trzykrotnie

B. dwukrotnie

C. czterokrotnie

D. jednokrotnie

Stosowanie impulsów elektrycznych w trakcie przemieszczania bydła dorosłego jest praktyką, która ma swoje uzasadnienie w zapewnieniu bezpieczeństwa zarówno zwierząt, jak i osób pracujących z nimi. Odpowiedź jednokrotnie odnosi się do zasady, która jest zgodna z wytycznymi dotyczącymi humanitarnego traktowania zwierząt. W praktyce, impulsy elektryczne powinny być stosowane tylko raz, aby zminimalizować stres u bydła oraz uniknąć ich nadmiernego strachu, co mogłoby prowadzić do niepożądanych reakcji, jak na przykład panika. Warto wspomnieć, że w niektórych przypadkach, takich jak transport bydła, stosuje się dodatkowe techniki, jak wzmocnienie dźwiękiem lub odpowiednie kierowanie zwierząt, co również wpisuje się w standardy dobrego traktowania zwierząt. Właściwe użycie impulsów elektrycznych, zgodne z najlepszymi praktykami, powinno uwzględniać nie tylko aspekty techniczne, ale również etyczne, co jest kluczowe w nowoczesnym rolnictwie.

Pytanie 36

Standardowe badanie przedubojowe obejmuje

A. rozpoznanie wysokiej ciąży

B. osłuchanie szmerów oddechowych

C. pobranie próbek do badań bakteriologicznych

D. ocenę wskaźników krwi

Rozpoznanie wysokiej ciąży jest fundamentalnym elementem rutynowego badania przedubojowego, szczególnie w kontekście zwierząt hodowlanych. Wysoka ciąża oznacza, że samica jest w zaawansowanym etapie ciąży, co ma istotne znaczenie dla dalszego postępowania, w tym decyzji o ewentualnym uboju. W praktyce, identyfikacja wysokiej ciąży umożliwia lekarzom weterynarii ocenę stanu zdrowia zwierzęcia oraz wpływa na dobrostan zwierząt. Standardy weterynaryjne, takie jak te określone przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE), zalecają regularne monitorowanie stanu ciąży u samic, co jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z przepisami prawa. Wysoka ciąża może wymagać dodatkowych interwencji, takich jak zmiana diety, a także dostosowanie warunków hodowli, co ma na celu minimalizację stresu i ryzyk zdrowotnych. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest sytuacja, w której lekarz weterynarii musi podjąć decyzję o czasie uboju, biorąc pod uwagę stan ciąży, aby uniknąć niezgodności z normami etycznymi i prawnymi.

Pytanie 37

Widoczne na zdjęciu zmiany na skórze w postaci suchych, pokrytych strupami obszarów oraz wyłysień w obrębie głowy i szyi to

A. inwazja świerzbowców.

B. wyprysk.

C. oparzenie słoneczne.

D. grzybica skóry.

Grzybica skóry, znana również jako tinea, to infekcja wywołana przez grzyby dermatofitowe, które atakują warstwę rogową naskórka. Na podstawie opisanego przypadku i widocznych zmian skórnych, takich jak suche obszary pokryte strupami oraz wyłysienia, można stwierdzić, że są to typowe objawy tej choroby. Grzybica skóry charakteryzuje się łuszczeniem, swędzeniem oraz stanem zapalnym, co jest zgodne z opisaną sytuacją. Warto zaznaczyć, że diagnoza grzybicy skóry wymaga potwierdzenia przez dermatologa, który może zlecić badanie mikroskopowe lub hodowlę grzybów. W praktyce klinicznej, istotne jest, aby pamiętać o higienie i unikać kontaktu ze źródłami zakażeń, jak wspólne ręczniki czy odzież. Leczenie grzybicy skóry zazwyczaj polega na stosowaniu miejscowych lub ogólnoustrojowych środków przeciwgrzybiczych, takich jak terbinafina czy klotrimazol, co jest zgodne z wytycznymi dermatologicznymi. Zrozumienie charakterystyki infekcji grzybiczych jest kluczowe dla skutecznego ich leczenia i zapobiegania nawrotom.

Pytanie 38

Podczas prowadzenia obserwacji dochodzeniowej w kierunku wścieklizny, badanie psa odbywa się w dniach

A. 1, 4, 8, 12

B. 1, 7, 14, 21

C. 1, 2, 3, 4

D. 1, 5, 10, 15

Podejścia przedstawione w pozostałych odpowiedziach nie są zgodne z aktualnymi standardami w diagnostyce i monitorowaniu wścieklizny. Na przykład, odpowiedzi sugerujące inne dni, takie jak 1, 2, 3, 4 czy 1, 7, 14, 21, opierają się na mylnych założeniach co do przebiegu choroby i czasu inkubacji wirusa. Wścieklizna ma zazwyczaj okres inkubacji, który może sięgać od kilku tygodni do kilku miesięcy, ale pierwsze objawy najczęściej pojawiają się w przeciągu 1 do 3 miesięcy po zakażeniu. Dlatego obserwacja w dniach 2, 3 lub 4 jest niewystarczająca, aby potwierdzić, czy pies jest zakażony, ponieważ objawy mogą nie być jeszcze widoczne. Z kolei odpowiedzi, które sugerują 1, 7, 14, 21, również są nieadekwatne, ponieważ nie obejmują kluczowych dat, które są rekomendowane w literaturze weterynaryjnej. Kluczowym błędem myślowym jest zatem pomijanie znaczenia regularności i precyzyjnych terminów w diagnostyce. Weterynaryjne zalecenia jasno wskazują, że obserwacja powinna być przeprowadzana w ustalonych interwałach czasowych, co pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych symptomów. Bez tego rygorystycznego podejścia, ryzyko rozprzestrzenienia się wirusa wśród zwierząt i ludzi jest znacznie wyższe, co czyni odpowiednie monitorowanie kluczowym elementem zdrowia publicznego.

Pytanie 39

Aby przeprowadzić badanie w kierunku włośnia za pomocą wytrawiania, pobiera się próbkę o masie 2 g z filarów przepony od zwierząt przeznaczonych do uboju?

A. macior i knurów

B. loch i tuczników

C. tuczników i macior

D. knurów i tuczników

Wybór odpowiedzi, w której nie uwzględniasz knurów i macior, pokazuje, że chyba nie do końca rozumiesz, jak działa epidemiologia włośnicy. Knury są głównymi nosicielami tego pasożyta, a jak się zarazą, to całe stado ma z tym problem. Jeśli pomijamy knury w badaniach, to możemy sobie nie zdawać sprawy z tego, że włośnica już się rozprzestrzenia, a to jest dość poważna kwestia, bo zdrowie publiczne może być zagrożone. Tuczniki, które idą na ubój, mogą mieć włośnicę, ale tylko wtedy, gdy miały kontakt z nosicielami, czyli tymi knurami i maciorami. Ignorowanie tej relacji oznacza, że nie rozumiesz, jak to wszystko działa, a to może prowadzić do błędów w badaniach weterynaryjnych i w zarządzaniu całym stadem. A to w końcu ma wpływ nie tylko na gospodarstwa, ale i na nasze zdrowie jako konsumentów.

Pytanie 40

Skrót WBC na wydruku wyników analizy krwi oznacza

A. czerwone krwinki

B. krwinki retikulocyty

C. białe krwinki

D. płytki krwi

Skrót WBC (ang. White Blood Cells) odnosi się do leukocytów, które są kluczowymi składnikami układu odpornościowego. Ich główną funkcją jest obrona organizmu przed infekcjami i innymi szkodliwymi czynnikami. W badaniach laboratoryjnych, oznaczenie liczby leukocytów jest istotnym elementem oceny stanu zdrowia pacjenta. Na przykład, podwyższone wartości WBC mogą wskazywać na infekcje, stany zapalne lub inne problemy zdrowotne, podczas gdy zbyt niski poziom może sugerować osłabienie układu odpornościowego. W praktyce, lekarze często zlecają badanie WBC w ramach rutynowych badań krwi, aby monitorować ogólny stan zdrowia pacjenta oraz odpowiedź organizmu na leczenie. Zrozumienie roli leukocytów oraz ich oznaczenia w badaniach laboratoryjnych jest zatem kluczowe dla właściwej interpretacji wyników i podejmowania decyzji klinicznych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej