Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik analityk
Kwalifikacja: CHM.04 - Wykonywanie badań analitycznych
Data rozpoczęcia: 20 grudnia 2025 13:41
Data zakończenia: 20 grudnia 2025 13:53

Egzamin zdany!

Wynik: 36/40 punktów (90,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zapach z grupy oznaczonej symbolem G może być spowodowany zawartością w wodzie

Grupa zapachów	Symbol	Pochodzenie	Zapach
roślinny	R	obecność substancji organicznych nie będących w stanie rozkładu	ziemisty, kwiatowy
gnilny	G	obecność substancji organicznych w stanie rozkładu gnilnego	stęchły, fekalny
specyficzny	S	obecność substancji nie występujących normalnie w wodach naturalnych	nafty, chloru

A. torfu.

B. glonów.

C. siarkowodoru.

D. fenolu.

Siarkowodór, będący produktem rozkładu organicznego w warunkach beztlenowych, jest kluczowym składnikiem odpowiedzialnym za zapach charakterystyczny dla grupy oznaczonej symbolem G. W procesach naturalnych, takich jak rozkład materii organicznej w zbiornikach wodnych, siarkowodór powstaje w wyniku działalności mikroorganizmów, które rozkładają substancje organiczne w warunkach braku tlenu. Ten gaz ma intensywny, nieprzyjemny zapach, porównywany do woni zgniłych jaj, i jest wskaźnikiem obecności zanieczyszczeń organicznych w wodzie. W kontekście monitorowania jakości wód, analiza obecności siarkowodoru jest istotna dla oceny stanu ekologicznego zbiorników wodnych oraz ich potencjalnej toksyczności dla organizmów wodnych. W branży wodociągowej i kanalizacyjnej normy jakości wody, takie jak te określone w dyrektywach Unii Europejskiej, nakładają obowiązek monitorowania obecności substancji powodujących nieprzyjemne zapachy, co bezpośrednio odnosi się do siarkowodoru. Zrozumienie roli siarkowodoru w kontekście ekologicznym i sanitarnym ma kluczowe znaczenie dla zarządzania jakością wód.

Pytanie 2

Jaką temperaturę powinny mieć próbki wody lub ścieków w czasie transportu?

A. 2-5°C

B. 10-15°C

C. 15-20°C

D. 20-25°C

Przechowywanie próbek wody lub ścieków w temperaturze 2-5°C jest standardem uznawanym w branży analitycznej, który ma na celu zapewnienie stabilności chemicznej i biologicznej próbek. W tej temperaturze spowalniają się procesy biologiczne, takie jak rozwój mikroorganizmów, co ogranicza ryzyko zmiany składu chemicznego próbki. Przykładowo, w laboratoriach zajmujących się analizą wód gruntowych lub powierzchniowych, próbki należy transportować w schłodzonych pojemnikach, aby uniknąć rozkładu substancji organicznych, co mogłoby zafałszować wyniki analizy. Dodatkowo, zgodnie z normą ISO 5667-3, zaleca się, aby próbki były przechowywane w tym zakresie temperatur w celu uzyskania jak najbardziej rzetelnych wyników. Dbałość o odpowiednią temperaturę przechowywania jest kluczowa dla wiarygodności analiz, a także dla spełnienia wymogów prawnych i standardów jakości.

Pytanie 3

Który z wskaźników wskazuje na zawartość minerałów w ściekach?

A. Chemiczne zapotrzebowanie tlenu

B. Biochemiczne zapotrzebowanie tlenu

C. Pozostałość po prażeniu

D. Ogólny węgiel organiczny

Pozostałość po prażeniu jest kluczowym wskaźnikiem oceny zawartości substancji mineralnych w ściekach. Jest to miara, która polega na analizie próbki, gdzie materiał jest poddawany prażeniu w wysokotemperaturowym piecu, co prowadzi do usunięcia wszelkich organicznych składników. Po tym procesie pozostaje tylko nieorganiczna masa, która reprezentuje zawartość mineralną. Przykładowo, w kontekście oczyszczania ścieków przemysłowych, analiza pozostałości po prażeniu pozwala na ocenę skuteczności procesów usuwania metali ciężkich oraz innych zanieczyszczeń mineralnych. Warto zauważyć, że zgodnie z normami PN-EN 1484, parameter ten jest często używany do oceny efektywności oczyszczania i jakości wody po procesie uzdatniania. Używając tego wskaźnika, inżynierowie środowiska mogą podejmować informowane decyzje dotyczące dalszej obróbki ścieków oraz ich ewentualnego wykorzystania lub zrzutu do środowiska, co przekłada się na ochronę zasobów wodnych i zdrowia publicznego.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Wykres przedstawia przewodność roztworów kwasów, zasad i soli. Z analizy wykresu wynika, że konduktywność elektrolityczna roztworu

A. nie zależy od rodzaju jonów w nim obecnych.

B. nie zależy od stężenia jonów w nim obecnych.

C. rośnie wraz ze wzrostem temperatury.

D. rośnie wraz z obniżeniem temperatury.

No więc, jak to jest, jak zwiększysz temperaturę, to przewodność elektrolityczna roztworu rośnie. To dlatego, że przy wyższej temperaturze cząsteczki poruszają się szybciej, co sprzyja ruchowi jonów. W praktyce oznacza to, że im cieplejszy roztwór, tym więcej jonów może się ruszać, a to zwiększa przewodność. Widziałem to w różnych procesach przemysłowych, gdzie temperatura jest naprawdę kluczowa, żeby wszystko działało jak należy. W laboratoriach też trzeba na to uważać, bo jak eksperymentujesz z roztworami, to temperatura może wpłynąć na wyniki. I nie zapominajmy, że są standardy, jak ISO 7888, które mówią o pomiarach w konkretnej temperaturze – to pokazuje, jak ważny jest ten aspekt w nauce i przemyśle.

Pytanie 6

Błąd pomiarowy, który stanowi różnicę pomiędzy średnim wynikiem pomiaru a wartością rzeczywistą, określa się mianem

A. kontaminacji

B. systematyczny

C. względny

D. bezwzględny

Błąd systematyczny odnosi się do stałej różnicy między wynikami pomiarów a wartością rzeczywistą, co oznacza, że może on wynikać z niewłaściwego ustawienia urządzenia, błędów kalibracji lub nieodpowiednich metod pomiarowych. Te błędy są trudniejsze do zidentyfikowania, ponieważ nie zmieniają się wraz z kolejnymi pomiarami i mogą prowadzić do poważnych błędów w analizach. W przypadku błędu względnego, który jest miarą błędu w stosunku do wartości rzeczywistej, jego stosowanie może być mylące, gdyż nie dostarcza bezpośredniej informacji o wielkości błędu, a jedynie jego proporcjonalność. Błąd kontaminacji odnosi się do zanieczyszczeń, które mogą wpływać na wyniki pomiarów, jednakże nie jest on klasyfikowany jako błąd pomiaru w kontekście różnicy między wartościami. Ważne jest zrozumienie tych pojęć, aby nie mylić ich z błędem bezwzględnym, który jest kluczowym elementem oceny dokładności pomiaru. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi rodzajami błędów jest niezbędne do poprawnej interpretacji wyników pomiarowych oraz do wdrażania skutecznych procedur zapewnienia jakości.

Pytanie 7

Na jakich materiałach wykonuje się podłoża mikrobiologiczne?

A. na szkiełkach zegarowych

B. na szkiełkach mikroskopowych

C. na płytkach Petriego

D. na płytkach Dreschla

Płytki Petriego są standardowym narzędziem stosowanym w mikrobiologii do hodowli mikroorganizmów. Wykonane są z przezroczystego szkła lub plastiku i mają okrągły kształt, co pozwala na wygodne obserwowanie wzrostu kolonii bakterii czy grzybów. Te naczynia kulturowe umożliwiają zastosowanie różnych podłoży, takich jak agar, który jest substancją żelującą, będącą idealnym środowiskiem do rozwoju mikroorganizmów. Na płytkach Petriego można przeprowadzać różnorodne testy, takie jak ocena zdolności do fermentacji, czy badanie oporności na antybiotyki. Ponadto, ich stosowanie jest zgodne z normami ISO i innymi standardami branżowymi, co podkreśla ich znaczenie w laboratoriach mikrobiologicznych oraz w badaniach klinicznych. Dzięki ich właściwościom, płytki Petriego stanowią niezastąpione narzędzie w diagnostyce mikrobiologicznej i badaniach naukowych, co potwierdza ich wszechstronność i efektywność w praktyce.

Pytanie 8

Podłoże do izolacji i identyfikacji bakterii hemolizujących powinno zawierać

A. maltozę.

B. krew.

C. ekstrakt drożdżowy.

D. bulion.

Krew jest kluczowym składnikiem podłoża do hodowli bakterii hemolizujących, ponieważ zawiera niezbędne składniki odżywcze oraz czynniki wzrostu, które umożliwiają rozwój tych mikroorganizmów. Hemoliza, proces polegający na rozkładzie czerwonych krwinek, jest istotnym wskaźnikiem dla identyfikacji bakterii, takich jak Streptococcus i Staphylococcus, które mogą powodować szereg infekcji. W praktykach laboratoryjnych stosuje się podłoża krwawe, które pozwalają na obserwację stref hemolizy wokół kolonii bakterii, co jest kluczowym krokiem diagnostycznym. Przykładem takiego podłoża jest agar krwawy, który nie tylko sprzyja hodowli bakterii, ale również umożliwia klasyfikację w zależności od rodzaju hemolizy: alfa, beta lub gamma. Zgodnie z wytycznymi American Society for Microbiology, stosowanie krwi w podłożach hodowlanych uznawane jest za standardową praktykę, co podkreśla znaczenie tego komponentu w mikrobiologii medycznej.

Pytanie 9

Jak nazywana jest technika analityczna, która polega na pomiarze przewodnictwa roztworu umieszczonego pomiędzy dwiema elektrodami, do których doprowadzany jest prąd przemienny?

A. Polarografia

B. Spektrofotometria

C. Potencjometria

D. Konduktometria

Konduktometria to fajna metoda, która pozwala na zmierzenie przewodnictwa elektrycznego w roztworze. Bezpośrednio to jest związane z tym, jakie są stężenia i jakiego rodzaju mamy elektrolity. W praktyce oznacza to, że jak jest więcej naładowanych cząstek, czyli jonów w roztworze, to przewodnictwo rośnie. W wielu branżach to jest przydatne, na przykład w chemii, gdzie kontroluje się jakość produktów, a także w laboratoriach. W przemyśle farmaceutycznym konduktometria pomaga sprawdzić czystość wody, bo wszelkie zanieczyszczenia sprawiają, że przewodnictwo może być znacznie wyższe. Zresztą, w badaniach środowiskowych też się ją stosuje, na przykład do monitorowania jakości w rzekach i jeziorach, żeby zobaczyć jak zanieczyszczenia wpływają na ekosystem. Ważne jest, żeby wszystko robić według standardów, jak ISO 7888, co zapewnia, że wyniki będą rzetelne i dokładne.

Pytanie 10

W jakich dziedzinach wykorzystuje się wskaźniki metalochromowe?

A. w kompleksometrii

B. w alkacymetrii

C. w manganometrii

D. w argentometrii

Wskaźniki metalochromowe odgrywają kluczową rolę w kompleksometrii, która jest techniką analityczną wykorzystywaną do badania zdolności metali do tworzenia kompleksów z ligandami. W przypadku kompleksometrii, wskaźniki te, takie jak EDTA, są używane do określania punktu końcowego titracji. W praktyce, wskaźniki metalochromowe, które zmieniają kolor w obecności określonych jonów metali, umożliwiają wizualizację procesu kompleksowania. Na przykład, w titracji EDTA, wskaźnik eriochromowy czarny T zmienia kolor w obecności jonów wapnia lub magnezu, co pozwala na dokładne określenie stężenia tych kationów w próbce. W środowisku laboratoryjnym, zgodnie z dobrymi praktykami analitycznymi, stosowanie wskaźników metalochromowych w kompleksometrii pozwala na uzyskanie wyników o wysokiej precyzji oraz dokładności, co jest kluczowe w takich dziedzinach jak chemia środowiskowa czy analiza żywności.

Pytanie 11

Urządzenie Orsata jest wykorzystywane do pomiaru

A. stężenia tlenu w wodzie

B. gęstości cieczy

C. zawartości gazów w spalinach

D. poziomu pyłów w powietrzu

Aparat Orsata jest specjalistycznym urządzeniem służącym do pomiaru zawartości gazów w spalinach, w tym takich jak dwutlenek węgla (CO2), tlenek węgla (CO) oraz tlen (O2). Pomiary te są kluczowe w monitorowaniu efektywności procesów spalania oraz w ocenie wpływu emisji na środowisko. Przykładowo, w przemyśle energetycznym, regularne analizy spalin za pomocą aparatu Orsata pozwalają na optymalizację procesu spalania w piecach, co prowadzi do oszczędności paliwa oraz redukcji emisji szkodliwych substancji. Zgodnie z normami ISO 10012 oraz ISO 14064, regularne monitorowanie i raportowanie emisji gazów cieplarnianych staje się obowiązkowe dla wielu przedsiębiorstw, a aparat Orsata stanowi jedno z narzędzi umożliwiających spełnienie tych wymogów. Technologia ta znajduje zastosowanie również w diagnostyce silników spalinowych, gdzie analiza spalin pozwala na wczesne wykrywanie problemów eksploatacyjnych oraz ich korekcję, co przekłada się na zwiększenie trwałości i efektywności działania urządzeń.

Pytanie 12

Na schemacie przedstawiono zestaw do

A. potencjometrii.

B. elektrograwimetrii.

C. konduktometrii.

D. elektroforezy.

Elektrograwimetria to technika analityczna, która wykorzystuje proces elektrodeponowania do wytrącania i ważenia metali na elektrodzie. Na schemacie można zidentyfikować zestaw do elektrograwimetrii dzięki obecności anody i katody z platyny, które są kluczowymi elementami w tym procesie. W elektrograwimetrii, metal jest redukowany na katodzie, co umożliwia jego pomiar po zakończeniu reakcji. Metoda ta jest szeroko stosowana w analizie chemicznej metali, a także w badaniach materiałowych. Przy użyciu elektrograwimetrycznych technik można analizować próbki metalowe w roztworach, co jest szczególnie przydatne w przemyśle metalurgicznym oraz w laboratoriach badawczych. W praktyce elektrograwimetria pozwala na osiągnięcie wysokiej precyzji pomiarów i jest zgodna z normami jak ISO 17294-1, co zapewnia wiarygodność wyników. Ponadto, technika ta może być stosowana w połączeniu z innymi metodami analitycznymi, co zwiększa jej wszechstronność i zastosowanie w różnych branżach.

Pytanie 13

Rysunek przedstawia

A. ezy do przenoszenia materiału mikrobiologicznego.

B. pierścienie metalowe do uchwycenia lejka.

C. głaszczki do równomiernego rozprowadzenia cieczy na podłożu mikrobiologicznym.

D. druciki platynowe do prób płomieniowych.

Ezy do przenoszenia materiału mikrobiologicznego są podstawowym narzędziem w laboratoriach mikrobiologicznych, które umożliwiają bezpieczne i efektywne pobieranie i transport próbek. Charakteryzują się one pętlą na końcu, co pozwala na precyzyjne zasysanie odpowiedniego materiału. W praktyce ezy wykorzystywane są do transferu zawiesin komórkowych, hodowli mikroorganizmów czy próbek środowiskowych, co jest kluczowe dla badań diagnostycznych i zastosowań w biotechnologii. Standardy laboratoryjne, takie jak ISO 15189, podkreślają znaczenie prawidłowego stosowania ezy, aby uniknąć kontaminacji próbek oraz zapewnić wiarygodność wyników badań. Dobrą praktyką jest również stosowanie jednorazowych ezy, co minimalizuje ryzyko przeniesienia zanieczyszczeń między różnymi próbkami. Często stosowane są także ezy o różnych średnicach, dostosowanych do specyficznych wymagań eksperymentów, co czyni je niezwykle wszechstronnymi narzędziami w mikrobiologii.

Pytanie 14

Na schemacie przedstawiono bieg promieni światła w

A. mikroskopie.

B. refraktometrze.

C. spektrofotometrze.

D. polarymetrze.

Wybór polarymetru, mikroskopu lub spektrofotometru jako odpowiedzi na pytanie o schemat przedstawiający bieg promieni światła w refraktometrze świadczy o pewnych nieporozumieniach dotyczących podstawowych zasad działania tych urządzeń. Polarymetr służy do pomiaru kąta skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła przez substancje optycznie czynne, a jego zastosowanie nie ma związku z załamaniem światła na granicy ośrodków. Mikroskop natomiast jest narzędziem do powiększania obiektów, a nie do pomiaru właściwości optycznych materiałów, więc jego funkcjonalność nie pasuje do przedstawionego schematu. Spektrofotometr, z kolei, analizuje absorpcję lub transmitancję światła przez substancję, ale nie koncentruje się na załamaniu światła. Kluczowe w zrozumieniu różnic między tymi urządzeniami jest rozróżnienie ich funkcji oraz zrozumienie, że każdy z nich działa na innych zasadach fizycznych. Najczęstsze błędy myślowe obejmują utożsamianie podobnych zjawisk optycznych, bez zrozumienia ich zastosowania oraz mechanizmu działania. Przyporządkowywanie urządzeń do zjawisk, których nie badają, prowadzi do błędnych wniosków o ich funkcjonalności.

Pytanie 15

Komplekson III (sól disodowa kwasu etylenodiaminotetraoctowego) używana w analizie objętościowej tworzy z metalami kompleksy w stosunku ligandu do metalu

A. 2:1

B. 1:1

C. 1:2

D. 1:3

Odpowiedź 1:1 jest poprawna, ponieważ Kompleks III, czyli sól disodowa kwasu etylenodiaminotetraoctowego (EDTA), działa jako ligand chelatujący zdolny do tworzenia stabilnych kompleksów z metalami. W przypadku metali przejściowych, EDTA najczęściej tworzy kompleksy o stosunku 1:1, co oznacza, że jeden atom metalu koordynuje z jednym cząsteczką EDTA. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest analiza ilościowa metali w próbkach środowiskowych, gdzie EDTA jest stosowane do wiązania metali, co umożliwia ich pomiar poprzez techniki takie jak spektroskopia UV-Vis. W praktyce, kontrola tego stosunku jest kluczowa, aby uzyskać dokładne wyniki analizy. Ponadto, metody analityczne, które opierają się na użyciu EDTA jako titranta, są szeroko akceptowane w standardach takich jak ISO oraz w laboratoriach analitycznych na całym świecie.

Pytanie 16

Do chemicznych właściwości wód naturalnych można zakwalifikować

A. odczyn

B. zapach

C. mętność

D. barwę

Odczyn wody jest kluczowym parametrem chemicznym, który wpływa na wiele aspektów jakości wód naturalnych. Mierzy się go za pomocą skali pH, gdzie wartości poniżej 7 oznaczają środowisko kwaśne, 7 to neutralne, a powyżej 7 zasadowe. Odczyn wody jest istotny dla organizmów wodnych, ponieważ różne gatunki mają różne tolerancje na pH. Na przykład, ryby i inna fauna wodna często preferują odczyn zbliżony do neutralnego, co sprawia, że kontrola pH jest ważna w zarządzaniu jakością wód w zbiornikach wodnych i systemach wodociągowych. W praktyce, monitorowanie odczynu wody jest nie tylko standardową procedurą w laboratoriach zajmujących się analizą wód, ale także kluczowym elementem w ochronie środowiska, szczególnie w kontekście zanieczyszczenia i eutrofizacji wód. Standardy, takie jak te ustalone przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), definiują akceptowalne poziomy pH dla wód pitnych, co podkreśla znaczenie tego parametru w ochronie zdrowia publicznego.

Pytanie 17

W procedurze wykrywania cukrów stosowane są następujące. Wymienione związki chemiczne służą do sporządzenia odczynników

CuSO₄·5H₂O, NaOH, C₂H₄O₂(COO)₂NaK, H₂SO₄.

A. Fehlinga.

B. Tollensa.

C. Carreza.

D. Luffa- Schoorla.

Odpowiedź "Fehlinga" jest poprawna, ponieważ odczynnik Fehlinga jest jednym z najczęściej stosowanych reagentów w analizie chemicznej do wykrywania aldehydów, a przede wszystkim cukrów redukujących. Składniki odczynnika Fehlinga to siarczan miedzi(II) (CuSO4·5H2O) oraz zasada sodowa (NaOH), które w połączeniu z winianem sodowo-potasowym (C4H4O6(COO)2NaK) wytwarzają intensywnie niebieski roztwór. W wyniku działania tego odczynnika na cukry redukujące dochodzi do ich utlenienia, co objawia się zmianą koloru na ceglastoczerwony. Praktyczne zastosowanie odczynnika Fehlinga znajduje się nie tylko w laboratoriach analitycznych, ale również w przemyśle spożywczym do analizy jakości produktów zawierających węglowodany. Warto też zaznaczyć, że stosowanie tego odczynnika jest zgodne z dobrymi praktykami laboratoryjnymi, co czyni go standardowym narzędziem w analizach chemicznych.

Pytanie 18

Który spośród tłuszczów wymienionych w przedstawionej tabeli wykazuje najbardziej nienasycony charakter?

Liczby właściwe wybranych tłuszczów
Rodzaj tłuszczu	Liczba zmydlania (LZ) mg KOH / g tłuszczu	Liczba jodowa (LJ) g I₂ / 100 g tłuszczu
Olej lniany	187 – 197	169 – 192
Olej sojowy	188 – 195	114 – 138
Olej rzepakowy	167 – 179	94 – 106
Tran wielorybi	170 – 202	102 – 144
Masło krowie	218 – 245	25 – 38
Smalec wieprzowy	193 – 200	46 – 66

A. Olej lniany.

B. Masło krowie.

C. Olej rzepakowy.

D. Tran wielorybi.

Wybór odpowiedzi na temat masła krowiego, oleju rzepakowego lub tranu wielorybiego wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące charakterystyki tłuszczów i ich nienasyconego charakteru. Masło krowie, choć jest bogate w kalorie i smakuje wyśmienicie, zawiera głównie tłuszcze nasycone, które są mniej korzystne dla zdrowia. Wysoka zawartość nasyconych kwasów tłuszczowych w maśle może przyczyniać się do zwiększenia poziomu cholesterolu LDL, co jest związane z ryzykiem chorób serca. Olej rzepakowy, mimo że zawiera pewne kwasy tłuszczowe nienasycone, nie osiąga tak wysokiej liczby jodowej jak olej lniany, co oznacza, że nie jest tak nienasycony. Tran wielorybi, będąc bogatym źródłem kwasów omega-3, ma swoje miejsce w diecie, jednak z perspektywy ogólnej nienasycenia, nie dorównuje olejowi lnianemu. Często mylenie nasycenia i nienasycenia tłuszczów wynika z braku zrozumienia roli, jaką kwasy tłuszczowe odgrywają w zdrowiu, co prowadzi do wyboru mniej optymalnych źródeł tłuszczu w diecie. Kluczowe jest, aby przy wyborze tłuszczów kierować się ich właściwościami zdrowotnymi oraz różnorodnością ich zastosowań w kuchni.

Pytanie 19

Zjawisko dzielenia się składników mieszaniny pomiędzy fazę stacjonarną a ruchomą w układzie to proces widoczny w

A. spektrofotometrii

B. chromatografii

C. konduktometrii

D. polarografii

Chromatografia to technika analityczna, która polega na podziale składników mieszaniny pomiędzy dwie fazy: stacjonarną i ruchomą. Faza stacjonarna jest zazwyczaj stała, podczas gdy faza ruchoma to ciecz lub gaz, który przemieszcza się przez fazę stacjonarną. Kluczowym zjawiskiem w chromatografii jest różna zdolność składników do adsorpcji na fazie stacjonarnej, co prowadzi do ich separacji w czasie. Przykładem praktycznego zastosowania chromatografii może być analiza złożonych mieszanin w przemyśle farmaceutycznym, gdzie czyste substancje czynne muszą być wydzielane z pozostałych składników. W przemyśle spożywczym, chromatografia jest używana do wykrywania zanieczyszczeń oraz analizy aromatów. Standardy jakości, takie jak ISO 17025, podkreślają, jak ważne jest stosowanie odpowiednich metod chromatograficznych do uzyskiwania dokładnych i powtarzalnych wyników analitycznych. Wiedza na temat chromatografii jest niezbędna dla specjalistów zajmujących się badaniami chemicznymi oraz kontrolą jakości.

Pytanie 20

Na schemacie przedstawiającym sposób pobierania hodowli do badań ze skosu agarowego, literą A oznaczono

A. pobieranie materiału.

B. zamykanie probówki.

C. jałowienie ezy w płomieniu.

D. opalanie brzegu probówki.

Odpowiedź "jałowienie ezy w płomieniu" jest okej, bo to naprawdę ważny krok w aseptycznych procedurach w laboratoriach mikrobiologicznych. Jałowienie, czyli pozbywanie się mikroorganizmów z narzędzi, jest kluczowe, żeby uniknąć kontaminacji próbek. Jak mamy ezy, musimy je wystawić na płomień przed użyciem, żeby zniszczyć potencjalne patogeny i inne niechciane mikroby. Różne standardy, jak te normy ISO, przypominają nam o tym, jak istotne jest utrzymanie aseptycznych warunków w pracy. Dobrze jest obracać ezy w płomieniu, bo wtedy równomiernie się nagrzewają i skutecznie pozbywają się zanieczyszczeń. Przykładem, kiedy stosujemy tę metodę, jest przenoszenie kultur bakterii, które muszą być czyste, by nie były zanieczyszczone przez florę bakteryjną otoczenia. To naprawdę ma znaczenie w diagnostyce mikrobiologicznej i badaniach naukowych.

Pytanie 21

Absorbancja barwnego roztworu o stężeniu 0,0004 mol/dm3, zmierzona w kuwecie o grubości 1 cm wynosi 0,30. Korzystając z zamieszczonego wzoru, oblicz wartość molowego współczynnika absorpcji £.

A = ε · l · c

gdzie:

A – wartość absorbancji

ε – molowy współczynnik absorpcji; dm³/mol · cm

c – stężenie molowe roztworu; mol/dm³

l – grubość kuwety; cm

A. 800 dm3/mol • cm

B. 750 dm3/mol • cm

C. 450 dm3/mol • cm

D. 500 dm3/mol • cm

Odpowiedź 750 dm3/mol • cm jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z równaniem A = ε • l • c, możemy przekształcić je względem ε, co daje ε = A / (l • c). Wstawiając dane: A = 0,30, l = 1 cm oraz c = 0,0004 mol/dm3, otrzymujemy ε = 0,30 / (1 • 0,0004) = 750 dm3/mol • cm. Molowy współczynnik absorpcji ε jest kluczowym parametrem w spektroskopii, który pozwala na określenie, jak silnie dany związek chemiczny absorbuję światło w danej długości fali. Wiedza o molowym współczynniku absorpcji jest niezbędna w wielu dziedzinach, takich jak chemia analityczna, biochemia oraz inżynieria materiałowa, gdzie projektuje się i analizuje substancje na podstawie ich interakcji z promieniowaniem elektromagnetycznym. W praktyce, przy obliczeniach związanych z absorbancją, operatorzy laboratoriów powinni dbać o precyzyjne przygotowanie roztworów i kalibrację sprzętu, aby uzyskane wartości były rzetelne i użyteczne w dalszych analizach.

Pytanie 22

Zakończenie miareczkowania ustala się na podstawie pomiaru zmiany przewodnictwa roztworu poddanego miareczkowaniu w metodzie

A. amperometrycznej

B. potencjometrycznej

C. konduktometrycznej

D. spektrofotometrycznej

Miareczkowanie konduktometryczne polega na pomiarze zmiany przewodnictwa elektrycznego roztworu podczas dodawania titranta. W miarę postępu reakcji chemicznej, skład roztworu zmienia się, co wpływa na jego przewodnictwo. W punkcie końcowym miareczkowania, gdzie stężenie reagentów osiąga równowagę, przewodnictwo roztworu nagle zmienia się, co jest łatwe do zarejestrowania. To podejście jest szczególnie użyteczne w przypadku analiz, gdzie nie można zastosować wskaźników kolorystycznych, np. w miareczkowaniu kwasów i zasad, czy miareczkowaniu kompleksometrycznym. Konduktometria jest zgodna z ISO 7888, co zapewnia jej wiarygodność i powtarzalność wyników, co jest kluczowe w laboratoriach analitycznych. W praktyce, stosując konduktometrię, można łatwo monitorować reakcje w czasie rzeczywistym, co poprawia efektywność analizy.

Pytanie 23

Roztwór zawierający aniony I grupy analitycznej poddano identyfikacji metodą chromatografii cienkowarstwowej. Na chromatogramie uwidoczniono dwie plamki w odległości 5,6 cm i 3,5 cm od linii startu. Odległość czoła eluenta od linii startu wyniosła 10,1 cm, a wartości wskaźników Rf wzorców anionów wynoszą odpowiednio: Które z anionów zawierała badana próbka?

Anion	Cl^-	Br^-	I^-	SCN^-
Wskaźnik R_f	0,243	0,352	0,554	0,648

A. I- i SCN-

B. Cl- i Br-

C. Cl- i SCN-

D. I"-i Br-

Odpowiedź I"- i Br- jest prawidłowa, ponieważ analiza chromatograficzna, polegająca na ocenie odległości plamek anionów, pozwala na identyfikację substancji na podstawie wskaźnika Rf. W przypadku przedstawionego chromatogramu, odległości plamek wynoszą 5,6 cm i 3,5 cm, co w kontekście odległości czoła eluenta (10,1 cm) pozwala na obliczenie wartości Rf dla tych anionów. Wartość Rf dla I- jest wysoka z uwagi na dużą rozpuszczalność tego anionu w fazie ruchomej, natomiast Rf dla Br- również jest znaczący, ale niższy, co jest zgodne z ich właściwościami chemicznymi. Użycie chromatografii cienkowarstwowej jest standardową praktyką w laboratoriach analitycznych do identyfikacji anionów i kationów, dlatego znajomość zasad wyznaczania wskaźnika Rf oraz interpretacji wyników jest kluczowa w chemii analitycznej. Przykładowe zastosowanie tego typu analiz to kontrola jakości w przemyśle chemicznym oraz monitorowanie substancji w środowisku.

Pytanie 24

Na rysunku przedstawiającym formy kolonii bakterii cyfrą 4 oznaczono

A. paciorkowca.

B. ziarniaka.

C. gronkowca.

D. dwoinki.

Gronkowce, znane jako Staphylococcus, charakteryzują się układem kolonii bakterii, które przypominają skupiska winogron. Oznaczenie gronkowca na rysunku numer 4 potwierdza obecność tych bakterii, które są często identyfikowane w laboratoriach mikrobiologicznych. W praktyce klinicznej gronkowce są znaczącymi patogenami, często związanymi z infekcjami skórnymi, zapaleniem płuc czy sepsą. Diagnostyka gronkowców opiera się na ich charakterystycznych cechach morfologicznych oraz biochemicznych, a także na specyficznych testach, takich jak koagulaza. Warto zaznaczyć, że niektóre szczepy, jak Staphylococcus aureus, mogą być oporne na antybiotyki, co stanowi poważny problem zdrowotny. W kontekście laboratoryjnym, rozpoznawanie gronkowców jest kluczowe dla wdrażania odpowiednich terapii oraz zapobiegania dalszym zakażeniom. Zaleca się przestrzeganie standardów diagnostycznych, takich jak wytyczne CLSI, aby zapewnić dokładność identyfikacji i skuteczność leczenia.

Pytanie 25

Który z kationów można wykryć przy użyciu metody płomieniowej?

A. Ag+

B. Cu2+

C. Fe3+

D. Mn2+

Kation Cu2+ (jon miedziowy) jest szczególnie charakterystyczny w próbie płomieniowej, ponieważ podczas spalania emituje charakterystyczny niebiesko-zielony kolor. To zjawisko wynika z energii fotonów uwalnianych przez elektronowe przejścia energetyczne w atomach miedzi. Praktyczne zastosowanie tej metody polega na jej wykorzystaniu w laboratoriach chemicznych do szybkiej identyfikacji obecności miedzi w próbkach, co jest istotne na przykład w analizie zanieczyszczeń w wodach czy w próbkach mineralnych. Standardowe procedury analityczne, takie jak te określone przez metody analizy chemicznej, wskazują na próbę płomieniową jako efektywną i szybką metodę wykrywania metalicznych kationów. Wiedza na temat charakterystycznych kolorów, które emitują różne kationy podczas spalania, jest kluczowa dla chemików, ponieważ pozwala na szybką i efektywną diagnostykę w obszarze analizy chemicznej.

Pytanie 26

Do optycznych metod instrumentalnych wykorzystywanych w chemicznej analizie zalicza się

A. potencjometria

B. argentometria

C. konduktometria

D. refraktometria

Refraktometria jest instrumentalną metodą optyczną, która polega na pomiarze kąta załamania światła przechodzącego przez substancję. Jest to technika szeroko stosowana w analizie chemicznej, szczególnie w identyfikacji i ilościowym oznaczaniu substancji rozpuszczonych w cieczy. Przykładami zastosowania refraktometrii są analiza stężenia roztworów cukru w przemyśle spożywczym, gdzie refraktometria pozwala na szybkie i dokładne określenie zawartości sacharozy. Zgodnie z normami ISO, techniki refraktometryczne powinny być stosowane w połączeniu z kalibracją na podstawie wzorców, co zapewnia dokładność i powtarzalność pomiarów. W przypadku próbek o różnych temperaturach, niezwykle istotne jest uwzględnienie korekcji temperaturowej, co jest standardową praktyką w laboratoriach. Refraktometria znajduje również zastosowanie w analizie jakości olejów i tłuszczów oraz w diagnostyce medycznej, gdzie pomocna jest w ocenie stanu nawodnienia organizmu na podstawie analizy moczu.

Pytanie 27

Na rysunku przedstawione jest pole widzenia

A. refraktometru.

B. spektrometru.

C. kolorymetru.

D. polarymetru.

Dobra robota! Odpowiedź to refraktometr. To ciekawe narzędzie optyczne, które służy do pomiaru współczynnika załamania światła. Jest naprawdę ważne w wielu dziedzinach, na przykład w chemii analitycznej i przemyśle spożywczym. To, co jest fajne, to że pole widzenia refraktometru często ma różne skale, które pokazują zarówno wartość nD, jak i stężenie rozpuszczonych substancji, takich jak cukier - tu mówi się o Brix. Z mojego doświadczenia, refraktometr jest bardzo użyteczny, zwłaszcza w winiarstwie i cukrownictwie, gdzie precyzyjne pomiary mają ogromne znaczenie. Dzięki niemu technicy mogą szybko sprawdzić jakość produktów, co jest bardzo istotne w kontroli jakości. Co ciekawe, korzystanie z tego przyrządu jest zgodne z międzynarodowymi standardami, więc wyniki są naprawdę wiarygodne.

Pytanie 28

Konduktometria to technika analityczna, która opiera się na pomiarze

A. stężenia

B. lepkości

C. przewodnictwa

D. gęstości

Konduktometria jest kluczową metodą analityczną, która opiera się na pomiarze przewodnictwa elektrycznego roztworów. Przewodnictwo elektryczne jest miarą zdolności roztworu do przewodzenia prądu, co jest ściśle związane z obecnością jonów w roztworze. W praktyce, konduktometria znajduje zastosowanie w wielu dziedzinach, takich jak chemia analityczna, biotechnologia czy kontrola jakości w przemyśle spożywczym. Przykładowo, pomiar przewodnictwa pozwala na szybkie określenie stężenia jonów w wodzie pitnej, co jest istotne z punktu widzenia ochrony zdrowia publicznego. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, konduktometria jest również wykorzystywana do monitorowania procesów przemysłowych, w których obecność zanieczyszczeń jonowych może wpływać na jakość produktu. Zastosowanie konduktometrii wymaga znajomości zasadki, jakimi są odpowiednie kalibracje oraz optymalizacja warunków pomiarowych, co pozwala uzyskać wyniki o wysokiej precyzji i powtarzalności.

Pytanie 29

W trakcie analizy przeprowadzonej metodą fotometrii płomieniowej próbkę nawozu o wadze 0,1000 g rozpuszczono w 250 cm3 wody destylowanej. Po wykonaniu badań uzyskano zawartość potasu równą 0,0830 mg/cm3. Jaką wartość procentową K₂O ma badany nawóz i czy mieści się ona w normie, jeśli współczynnik przeliczeniowy K na K₂O wynosi 1,205, a zawartość procentowa K2O w nawozie powinna być w zakresie 40-50%?

A. 25% i nie jest zgodna z normą

B. 40% i jest zgodna z normą

C. 45% i jest zgodna z normą

D. 2,5% i nie jest zgodna z normą

Żeby policzyć, ile K2O jest w nawozie, musimy najpierw ustalić, ile potasu mamy w próbce. Wiesz, ta wartość 0,0830 mg/cm3 w pojemności 250 cm3 daje nam łączną ilość wynoszącą 20,825 mg. Potem przeliczamy potas na K2O, co robimy przez pomnożenie przez współczynnik 1,205, co daje 25,103 mg K2O. I żeby wyliczyć procentową zawartość K2O w próbce 0,1000 g, korzystamy ze wzoru: (masa K2O / masa próbki) * 100%. Czyli: (25,103 mg / 100 mg) * 100% = 25,103%. Zatem po zaokrągleniu mamy 25%. To nie wpisuje się w normy 40-50%, co sugeruje, że ten nawóz nie jest zgodny z wymaganiami. Z mojego doświadczenia wynika, że dobry stosunek K2O do K jest kluczowy, bo inaczej możemy mieć problemy z plonami. Dlatego tak ważne jest, żeby nawozy spełniały wymagania.

Pytanie 30

Karminowoczerwony kolor płomienia palnika w trakcie analiz chemicznych sugeruje obecność w roztworze jonów

A. Ba2+

B. Sr2+

C. Na+

D. K+

Karminowoczerwone zabarwienie płomienia palnika podczas badań analitycznych jest charakterystyczne dla obecności jonów strontu (Sr2+). Efekt ten wynika z emisji światła o określonej długości fali, gdy jony strontu są podgrzewane w palniku. Długość fali odpowiadająca karminowoczerwonemu kolorowi mieści się w zakresie widzialnym, co jest wykorzystywane w technikach analitycznych, takich jak spektroskopia emisyjna. Praktyczne zastosowanie tego zjawiska znalazło swoje miejsce w analizie składu chemicznego różnych substancji, na przykład w badaniach geologicznych lub w przemyśle chemicznym. Warto również zauważyć, że wykorzystanie koloru płomienia jako wskaźnika obecności konkretnego jonu jest zgodne z dobrymi praktykami analitycznymi, gdzie wizualizacja wyników analizy dostarcza szybkich i łatwych do interpretacji informacji. Znajomość takich reakcji jest istotna dla chemików analitycznych i laborantów, którzy regularnie przeprowadzają analizy jakościowe i ilościowe w swoich badaniach.

Pytanie 31

Na rysunku przedstawiono schemat aparatu

A. Deana-Starka do oddestylowywania i rozdzielania mieszanin azeotropowych.

B. Kiejdahla do destylacji i wykonywania oznaczenia azotu.

C. Orsata do analizy gazów metodą objętościową.

D. Kippa do otrzymywania gazów w reakcji ciała stałego z cieczą.

Odpowiedź wskazująca na aparat Orsata jako urządzenie do analizy gazów metodą objętościową jest poprawna. Aparat ten jest niezwykle istotny w laboratoriach chemicznych i analizach środowiskowych, gdyż umożliwia precyzyjne określenie składu gazów. Zestawienie roztworów chemicznych w pojemnikach pozwala na selektywne wychwytywanie poszczególnych komponentów gazowych, co jest niezbędne w wielu analizach jakości powietrza czy innych badań gazów przemysłowych. Technika ta opiera się na reakcjach chemicznych zachodzących w roztworach, a wynikające z nich zmiany objętości są odczytywane z miarowego zbiornika z wodą. Zastosowanie aparatu Orsata jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie analityki chemicznej, a jego wykorzystanie przyczynia się do uzyskiwania precyzyjnych i wiarygodnych wyników. Warto również zauważyć, że metody objętościowe są często preferowane ze względu na ich prostotę oraz niskie koszty operacyjne w porównaniu do bardziej skomplikowanych metod analizy gazów.

Pytanie 32

W ramce opisano

Jest to system zapewnienia jakości badań, odnoszący się do procesów organizacyjnych i warunków w jakich niekliniczne badania z zakresu bezpieczeństwa i zdrowia człowieka i środowiska są planowane, przeprowadzane, monitorowane, zapisywane, przechowywane i sprawozdawane.

A. HACCP - System Zarządzania Bezpieczeństwem Żywności.

B. system akredytacji laboratoriów medycznych.

C. system akredytacji laboratoriów środowiskowych.

D. GLP - System Dobrej Praktyki Laboratoryjnej.

GLP, czyli System Dobrej Praktyki Laboratoryjnej, jest kluczowym standardem dla laboratoriów zajmujących się badaniami niekliniczny. Jego celem jest zapewnienie, że wszelkie badania są przeprowadzane w sposób powtarzalny, wiarygodny i zgodny z międzynarodowymi normami jakości. W kontekście GLP, istotne są procesy takie jak planowanie badań, ich przeprowadzanie oraz monitorowanie, co pozwala na dokładne i rzetelne dokumentowanie wyników. Przykładem zastosowania GLP może być badanie toksyczności nowych substancji chemicznych, gdzie każda faza badania musi być udokumentowana i zgodna z określonymi standardami, aby wyniki mogły być uznane za wiarygodne przez organy regulacyjne. Zastosowanie GLP jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również praktyką, która wspiera jakość i bezpieczeństwo w badaniach, przyczyniając się do ochrony zdrowia publicznego i środowiska. Dobre praktyki laboratoryjne są podstawą odpowiedzialnych działań w zakresie badań, co czyni je niezbędnymi w każdej instytucji badawczej.

Pytanie 33

W laboratorium anaerostat wykorzystywany jest

A. jako lampa bakteriobójcza

B. do hodowli mikroorganizmów beztlenowych

C. do hodowli mikroorganizmów tlenowych

D. do suszenia sublimacyjnego zamrożonych substancji

Anaerostat to specjalistyczne urządzenie laboratoryjne, które służy do tworzenia warunków beztlenowych, niezbędnych do hodowli mikroorganizmów beztlenowych. Mikroorganizmy te, jak np. Clostridium, Bacteroides czy Fusobacterium, wymagają środowiska pozbawionego tlenu do wzrostu i rozmnażania. Anaerostaty są wyposażone w systemy usuwania tlenu, w tym chemiczne absorbery tlenu, które zapewniają optymalne warunki dla tych organizmów. Użycie anaerostatów jest kluczowe w mikrobiologii medycznej oraz biotechnologii, gdzie badania nad beztlenowymi drobnoustrojami mają istotne znaczenie, np. w produkcji probiotyków, oraz w diagnostyce chorób zakaźnych. Standardy, takie jak ISO 13485 dotyczące systemów zarządzania jakością w laboratoriach, podkreślają potrzebę stosowania odpowiednich technologii do pracy z mikroorganizmami, aby zapewnić bezpieczeństwo i skuteczność wyników badań.

Pytanie 34

Na rysunku przedstawiono

A. mętnościomierz.

B. lampę bakteriobójczą UV.

C. licznik kolonii bakterii.

D. mikroskop stereoskopowy.

Licznik kolonii bakterii to specjalistyczne urządzenie używane w mikrobiologii do precyzyjnego określania liczby kolonii bakterii na płytkach Petriego. Na zdjęciu, które analizujemy, widoczna jest kratka podziałki, która jest kluczowym elementem tego przyrządu. Umożliwia ona dokładne liczenie kolonii, co jest niezwykle istotne w badaniach mikrobiologicznych, szczególnie w kontekście jakości wody, żywności oraz w diagnostyce medycznej. Liczniki kolonii bakterii są używane w laboratoriach zgodnie z normami ISO, co zapewnia wysoką jakość i powtarzalność wyników. Dzięki nim laboratoria mogą efektywnie monitorować obecność patogenów, co jest kluczowe w zapewnieniu bezpieczeństwa publicznego. Przykłady ich zastosowania obejmują testy jakości wody pitnej, badania sanitarno-epidemiologiczne oraz oceny mikrobiologiczne żywności. Użycie tego narzędzia znacząco zwiększa dokładność badań i pozwala na natychmiastowe podejmowanie decyzji dotyczących zdrowia publicznego.

Pytanie 35

Na wykresie przedstawiono krzywą miareczkowania

A. mocnej zasady słabym kwasem.

B. słabego kwasu mocną zasadą.

C. mocnego kwasu mocną zasadą.

D. mocnego kwasu słabą zasadą.

Krzywa miareczkowania przedstawiona na wykresie wskazuje na proces miareczkowania mocnej zasady słabym kwasem. W trakcie tego procesu, w miarę dodawania zasady do roztworu kwasu, pH wykazuje gwałtowny wzrost, co jest charakterystyczne dla systemów, w których mocna zasada neutralizuje słaby kwas. W punkcie równoważności, pH osiąga wartości znacznie powyżej 7, co odzwierciedla obecność nadmiaru jonów hydroksylowych (OH-). Przykładem takiego miareczkowania może być reakcja octanu sodu (słaby kwas) z NaOH (mocna zasada). W praktyce, analiza krzywych miareczkowania jest niezbędna w chemii analitycznej do określenia stężenia kwasów i zasad w roztworach. Prawidłowa interpretacja wyników miareczkowania jest kluczowa w laboratoriach chemicznych i przemysłowych, gdzie precyzyjne pomiary są wymagane dla zapewnienia jakości produktów.

Pytanie 36

Maksymalne dzienne przyjęcie (ADI) benzoesanu sodu wynosi 0,5 mg/kg wagi ciała. Ile maksymalnie benzoesanu sodu może dziennie spożywać osoba ważąca 70 kg?

A. 450 mg

B. 175 mg

C. 350 mg

D. 70 mg

Dopuszczalne dzienne spożycie (ADI) benzoesanu sodu wynosi 0,5 mg na kilogram masy ciała. Aby obliczyć maksymalną dzienną ilość, jaką może przyjąć osoba o masie 70 kg, należy zastosować prostą formułę: ADI * masa ciała. W tym przypadku: 0,5 mg/kg * 70 kg = 35 mg. Odpowiedź 350 mg jest poprawna, ponieważ obliczenia wskazują na maksymalne spożycie wynoszące 35 mg na kilogram masy ciała, co oznacza, że osoba o masie 70 kg może bezpiecznie spożyć do 350 mg benzoesanu sodu dziennie. Zrozumienie wartości ADI jest istotne w kontekście bezpieczeństwa żywności, ponieważ zapewnia, że substancje chemiczne, takie jak konserwanty, są używane w sposób, który nie zagraża zdrowiu konsumentów. W praktyce oznacza to, że producenci żywności muszą przestrzegać norm dotyczących stosowania benzoesanów, aby zapewnić, że ich produkty są bezpieczne dla konsumentów. Warto również zwrócić uwagę, że ADI opiera się na badaniach toksykologicznych, które uwzględniają zarówno skutki krótkoterminowe, jak i długoterminowe spożycia danej substancji.

Pytanie 37

W Polsce normy dotyczące pyłów zawieszonych PM10 są określone na trzech poziomach (dobowych):
- poziom dopuszczalny 50 ug/m3 - oznacza, że jakość powietrza nie jest zadowalająca, ale nie wywołuje poważnych skutków dla zdrowia ludzi.
- poziom informacyjny 200 ug/m3 - oznacza, że stan powietrza jest zły i należy ograniczyć aktywności na świeżym powietrzu, gdyż normę przekroczono czterokrotnie.
- poziom alarmowy 300 ug/m3 - wskazuje, że jakość powietrza jest bardzo zła, norma przekroczona sześciokrotnie i konieczne jest zdecydowane ograniczenie pobytu na zewnątrz, a najlepiej pozostać w domu, szczególnie dla osób chorych.

Na stacji Monitoringu Środowiska przeprowadzono pomiary zanieczyszczenia powietrza pyłem PM10, uzyskując średnią dobową wartość 0,25 mg/m3. Z analizy wynika, że

A. poziom dopuszczalny został przekroczony pięciokrotnie

B. jakość powietrza jest dobra

C. należy zdecydowanie ograniczyć przebywanie na powietrzu

D. stężenie pyłu znajduje się na dopuszczalnym poziomie

W przypadku stwierdzenia, że stężenie pyłu jest na dopuszczalnym poziomie, należy zauważyć, że jest to błędne rozumienie norm jakości powietrza. Przyjęcie, że 0,25 mg/m3 odpowiada poziomowi dopuszczalnemu, prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Normy dla PM10 są wyraźnie określone w mikrogramach na metr sześcienny, a przeliczenie wartości 0,25 mg/m3 na µg/m3 daje wynik 250 µg/m3, co jest znacznie powyżej dopuszczalnych 50 µg/m3. Ponadto, stwierdzenie, że należy bezwzględnie ograniczyć przebywanie na powietrzu, również jest nieprawidłowe w kontekście analizowanej sytuacji. Ograniczenie aktywności na świeżym powietrzu powinno być rozważane w przypadku przekroczenia poziomu informowania i poziomu alarmowego, co nie odnosi się do tej konkretnej analizy. W sytuacji, gdy średnie stężenie przekracza normy, jest istotne, aby podejmować odpowiednie działania prewencyjne, aby chronić zdrowie, szczególnie osób wrażliwych. Ignorowanie tych faktów może prowadzić do błędnych decyzji dotyczących zdrowia i dobrostanu, co jest szczególnie niebezpieczne w obliczu długotrwałego narażenia na zanieczyszczenia powietrza.

Pytanie 38

W jakim oznaczeniu wskaźnik reaguje z titrantem, prowadząc do powstania barwnego osadu?

A. W oznaczaniu chlorków techniką Volharda

B. W alkacymetrycznym oznaczaniu liczby kwasowej tłuszczów

C. W mangnometrycznym oznaczaniu nadtlenku wodoru w roztworze wody utlenionej

D. W oznaczaniu chlorków techniką Mohra

Oznaczanie chlorków metodą Mohra jest techniką miareczkowania, w której wykorzystuje się wskaźnik, często jest to chromian potasu, który w obecności jonów srebra tworzy charakterystyczny barwny osad. Proces ten polega na dodaniu roztworu srebra do próbki, zawierającej chlorki, co prowadzi do wytrącania osadu chlorku srebra. Gdy wszystkie chlorki zostaną związane, dalsze dodawanie srebra powoduje, że chromian srebra wytrąca się, co sygnalizuje koniec miareczkowania przez zmianę koloru roztworu. Ta metoda jest szeroko stosowana w analizie chemicznej, szczególnie w laboratoriach zajmujących się badaniami jakości wody. Warto również zauważyć, że miareczkowanie metodą Mohra jest zgodne z normami jakościowymi oraz standardami analitycznymi, co czyni ją praktycznym narzędziem w analizach laboratoryjnych, zwłaszcza w kontekście unijnych regulacji dotyczących bezpieczeństwa wody pitnej.

Pytanie 39

Opisana metoda miareczkowania zaliczana jest do

Ilościowe oznaczenie cukrów polega na redukcji soli miedzi(II) roztworem cukru, a następnie dodaniu do próbki roztworu KI i odmiareczkowaniu wydzielonego jodu mianowanym roztworem tiosiarczanu sodu

A. bromianometrii.

B. acydymetrii.

C. precypitometrii.

D. redoksymetrii.

Opisana metoda miareczkowania rzeczywiście należy do redoksymetrii, co jest związane z reakcjami utleniania i redukcji. W tej metodzie, miedź(II) jest redukowana do miedzi(I), co jest kluczowym procesem w analizie chemicznej. Po redukcji jod jest wydzielany z roztworu KI, co również ilustruje reakcje redoks, a następnie miareczkowanie przeprowadza się przy użyciu roztworu tiosiarczanu sodu, który działa jako czynnik redukujący. Redoksymetria jest często wykorzystywana w laboratoriach analitycznych do oznaczania stężeń różnych substancji chemicznych, w tym wody, gleby, czy produktów spożywczych. Przykładem zastosowania redoksymetrii w praktyce może być analiza jakości wody, gdzie oznaczanie zawartości żelaza w wodzie pitnej jest kluczowe dla zapewnienia jej bezpieczeństwa. Warto zauważyć, że metody redoksymetryczne są zgodne z międzynarodowymi standardami analizy chemicznej, co czyni je niezawodnym narzędziem w laboratoriach.

Pytanie 40

Wskaż, w jakim rodzaju analizy stosowany jest sprzęt przedstawiony na rysunku.

A. Strukturalnej.

B. Ilościowej.

C. Fizykochemicznej.

D. Jakościowej.

Odpowiedź 'Ilościowej.' jest poprawna, ponieważ sprzęt przedstawiony na rysunku, najprawdopodobniej kolba miarowa, jest kluczowym narzędziem w analizie ilościowej. Kolby miarowe służą do dokładnego pomiaru objętości cieczy, co jest niezbędne w chemii analitycznej. Dzięki precyzyjnym pomiarom, możliwe jest przygotowywanie roztworów o określonym stężeniu, co jest niezbędne w wielu eksperymentach i analizach. Przykładowo, w titracji, dokładność w odmierzaniu reagentów przekłada się na precyzję wyników analizy. W branży chemicznej, standardy takie jak ISO 8655 definiują wymagania dotyczące sprzętu pomiarowego, co podkreśla znaczenie precyzyjnych narzędzi w laboratoriach. W kontekście analizy ilościowej, każdy błąd w pomiarze może prowadzić do poważnych konsekwencji, dlatego tak istotne jest korzystanie z odpowiednich narzędzi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej