Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
  • Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 13:24
  • Data zakończenia: 19 grudnia 2025 13:33

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jak określa się procedurę weryfikującą podstawowe komponenty oraz urządzenia systemu BIOS (Basic Input/Output System) po ponownym uruchomieniu komputera?

A. CMOS (Complementary Metal Oxide Semiconductor)
B. RAID (Redundant Array of Independent Disks)
C. POST (Post On Self Test)
D. S.M.A.R.T. (Self Monitoring, Analysis and Reporting Technology)
Procedura POST, czyli Power-On Self Test, jest kluczowym etapem, który zachodzi po włączeniu komputera. Jej zadaniem jest sprawdzenie podstawowych komponentów sprzętowych, takich jak pamięć RAM, procesor, oraz klawiatura, a także inne urządzenia peryferyjne. POST weryfikuje, czy te elementy działają prawidłowo, zanim system operacyjny zostanie załadowany. W przypadku wykrycia problemów, POST zazwyczaj sygnalizuje je przez sygnały dźwiękowe (beep code) lub komunikaty na ekranie. Dzięki tej procedurze użytkownik jest informowany o potencjalnych usterkach sprzętowych, co pozwala na szybszą diagnozę i naprawę. W praktyce, jeśli POST wykryje błąd, komputer może nie przejść do dalszej fazy uruchamiania, co w konsekwencji może uratować przed dalszymi uszkodzeniami sprzętowymi. W wielu standardach branżowych, takich jak BIOS i UEFI, procedura POST jest uznawana za kluczowy element zapewnienia stabilności i niezawodności systemu komputerowego.
Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Pakiet, który służy do zbierania, organizowania, edytowania oraz prezentowania danych, to

A. GIMP
B. Open Office
C. Desktop Office
D. Mozilla Application Suite
Open Office to pakiet biurowy, który obejmuje narzędzia do gromadzenia, porządkowania, edycji i prezentacji danych, w tym edytor tekstu (Writer), arkusz kalkulacyjny (Calc) oraz program do prezentacji (Impress). Jego funkcjonalności umożliwiają użytkownikom nie tylko tworzenie dokumentów, ale także skuteczne zarządzanie danymi, co jest kluczowe w dzisiejszym środowisku pracy. Na przykład, arkusz kalkulacyjny Calc pozwala na przeprowadzanie skomplikowanych obliczeń, analizę danych oraz wizualizację wyników za pomocą wykresów, co jest niezbędne w wielu branżach, takich jak finanse czy zarządzanie projektami. Open Office jest zgodny z wieloma standardami otwartych formatów, co pozwala na łatwą wymianę dokumentów z innymi użytkownikami, niezależnie od używanego oprogramowania. Praktyczne zastosowanie Open Office w sytuacjach zawodowych lub edukacyjnych, takich jak przygotowanie raportów, prezentacji czy analiz danych, czyni go wszechstronnym narzędziem w pakiecie biurowym.
Pytanie 6

Sygnalizację, w której dane sygnalizacyjne związane z danym kanałem rozmównym są przesyłane w nim samym lub w kanale sygnalizacyjnym trwale z nim powiązanym, określamy jako sygnalizację

A. równoczesną
B. we wspólnym kanale
C. współbieżną
D. skojarzoną z kanałem
Odpowiedzi wskazujące na pojęcia takie jak 'współbieżna', 'równoczesna' czy 'we wspólnym kanale' mogą wydawać się trafne, jednak każde z tych określeń ma swoje specyficzne znaczenie w kontekście telekomunikacji. Sygnalizacja współbieżna sugeruje, że różne sygnały są przesyłane w tym samym czasie, lecz niekoniecznie w tym samym kanale, co wprowadza niejasność co do struktury przesyłanych danych. Równocześnie, termin 'równoczesna' może wprowadzać w błąd, ponieważ nie odnosi się bezpośrednio do koncepcji sygnalizacji związanej z kanałem, a raczej do aspektu czasowego, który może być mylący w kontekście telekomunikacyjnym. Wreszcie, określenie 'we wspólnym kanale' może być mylnie interpretowane jako sugerujące, że sygnalizacja i dane użytkownika są przesyłane w tym samym kanale, ale nie wskazuje na stały związek sygnalizacji z danym kanałem, co jest kluczowe dla zrozumienia sygnalizacji skojarzonej. W praktyce, brak zrozumienia różnicy między tymi terminami może prowadzić do nieprawidłowego projektowania systemów telekomunikacyjnych, gdzie nieodpowiednie podejście do sygnalizacji może skutkować problemami z jakością usług, opóźnieniami i nadmiernym zużyciem zasobów. Dlatego ważne jest, aby dokładnie rozumieć terminologię i jej zastosowanie w kontekście systemów komunikacyjnych.
Pytanie 7

Jakie napięcie stałe występuje w łączu abonenckim zasilanym z centrali telefonicznej?

A. 36 V
B. 12 V
C. 48 V
D. 72 V
Wartość napięcia stałego w łączu abonenckim zasilanym z centrali telefonicznej wynosi 48 V. Jest to standardowa wartość, która jest szeroko stosowana w telekomunikacji ze względu na swoje zalety związane z bezpieczeństwem i efektywnością. Takie napięcie umożliwia bezpieczne zasilanie urządzeń abonenckich, takich jak telefony stacjonarne i modemy, minimalizując ryzyko porażenia prądem. Ponadto, zasilanie 48 V jest zgodne z normami stosowanymi w branży telekomunikacyjnej, co ułatwia standaryzację i serwisowanie sprzętu. W praktyce, systemy zasilania wykorzystujące 48 V są często projektowane z myślą o ciągłości działania, co jest kluczowe w kontekście zapewnienia niezawodności usług telekomunikacyjnych. Zasada działania zasilania w systemie 48 V opiera się na stabilności napięcia, co pozwala na efektywne zarządzanie oddziaływaniem różnych elementów systemu. Warto również zauważyć, że zastosowanie tego napięcia jest powszechne w różnych aplikacjach, takich jak zasilanie urządzeń sieciowych oraz w systemach UPS, co podkreśla jego uniwersalność i praktyczność dla inżynierów i techników w branży.
Pytanie 8

Aby chronić system operacyjny przed zagrożeniami z sieci, konieczne jest zainstalowanie oraz prawidłowe skonfigurowanie

A. programu archiwizującego
B. przeglądarki internetowej
C. komunikatora internetowego
D. zapory sieciowej
Zainstalowanie i prawidłowa konfiguracja zapory sieciowej to kluczowy element zabezpieczania systemu operacyjnego przed atakami z sieci. Zapora sieciowa działa jako bariera między wewnętrzną siecią a zewnętrznymi źródłami, co pozwala kontrolować ruch przychodzący i wychodzący. Przykładowo, zapora może blokować nieautoryzowane połączenia, jednocześnie zezwalając na ruch z zaufanych adresów IP. Zastosowanie zapory jest szczególnie istotne w kontekście ataków typu DDoS (Distributed Denial of Service) oraz w przypadku prób dostępu przez wirusy i malware. W najlepszych praktykach stosuje się zapory zarówno na poziomie sprzętowym, jak i programowym, co zapewnia wielowarstwową ochronę. Dodatkowo, regularne aktualizacje reguł zapory oraz monitorowanie jej logów pozwala na szybką reakcję na potencjalne zagrożenia. Zgodnie z zaleceniami NIST (National Institute of Standards and Technology), należy prowadzić audyty konfiguracji zapory, aby upewnić się, że wszystkie zasady są zgodne z aktualnymi wymaganiami bezpieczeństwa.
Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Kluczowym zjawiskiem fizycznym stosowanym do przesyłania światła w światłowodach jest

A. całkowite wewnętrzne odbicie światła
B. zewnętrzne załamanie światła
C. dyspersja
D. interferencja
Interferencja, jako zjawisko fizyczne, odnosi się do zjawiska nakładania się fal, co prowadzi do powstawania wzorców konstruktywnych i destruktywnych w przypadku fal świetlnych. Choć jest istotna w kontekście optyki, nie jest ona podstawowym mechanizmem wykorzystanym w technologii światłowodowej. Z kolei całkowite odbicie zewnętrzne, które sugeruje wykorzystywanie refleksji na granicy dwóch różnych mediów, nie jest efektywne w kontekście światłowodów, które opierają się na wewnętrznych odbiciach, a nie zewnętrznych. Dyspersja światła, chociaż wpływa na jakość sygnału w światłowodach, nie jest zjawiskiem odpowiedzialnym za ich działanie. Przyczyną nieporozumień może być mylenie tych zjawisk z koncepcją transmisji sygnałów, gdzie często zakłada się, że każde zjawisko optyczne może mieć zastosowanie w technologii światłowodowej. Kluczowe jest zrozumienie, że skuteczna transmisja w światłowodach opiera się na specyficznych zasadach fizycznych, z których najważniejsze to właśnie całkowite wewnętrzne odbicie, co wyklucza inne mechanizmy jako podstawowe dla działania tych systemów.
Pytanie 12

W telefonie komórkowym funkcję eliminacji dźwięków przechodzących z mikrofonu do słuchawki pełni

A. głośnik
B. mikrofon
C. układ wybierczy
D. układ antylokalny
Mikrofon, głośnik i układ wybierczy nie pełnią funkcji eliminacji przeniku dźwięków w aparacie telefonicznym. Mikrofon jest urządzeniem odpowiedzialnym za rejestrację dźwięków z otoczenia i przekazywanie ich do systemu, co oznacza, że jego rola jest fundamentalna, ale nie obejmuje kontroli nad dźwiękiem w słuchawce. Głośnik z kolei odpowiada za odtwarzanie dźwięków, które są wysyłane do użytkownika, a więc również nie ma możliwości skutecznej eliminacji ech czy przenikających dźwięków. Układ wybierczy, odpowiedzialny za wybieranie numerów i interakcję z siecią, nie ma żadnego związku z procesami akustycznymi ani eliminowaniem dźwięków. Wybór tych elementów do roli układu eliminującego przenik dźwięków jest mylny i często wynika z pomylenia ich podstawowych funkcji. Typowym błędem jest zrozumienie mikrofonu jako elementu odpowiedzialnego za wszystkie aspekty dźwięku, podczas gdy jego podstawową rolą jest rejestrowanie, a nie eliminacja. W kontekście technologii dźwiękowej, kluczowe jest zrozumienie, że skuteczna eliminacja echa wymaga zastosowania specjalizowanych układów, które są zaprojektowane do tego celu, co wyraźnie oddziela je od podstawowych komponentów audio, jak mikrofony czy głośniki.
Pytanie 13

Oblicz, według podanej taryfy, wysokość miesięcznego rachunku abonenta, który wysłał 100 SMS-ów, 20 MMS-ów i rozmawiał 10 minut.

Uwaga! Wszystkie ceny zawierają podatek VAT
Abonament25 zł
Minuta do wszystkich sieci0,49 zł
MMS0,20 zł
SMS0,15 zł
Taktowanie połączeń1s/1s
A. 48,90 zł
B. 59,66 zł
C. 29,16 zł
D. 23,90 zł
Twoja odpowiedź jest poprawna. Aby obliczyć wysokość miesięcznego rachunku abonenta, należy zsumować wszystkie koszty związane z jego użytkowaniem usług. Koszt abonamentu wynosi 25 zł, co jest standardową opłatą dla wielu operatorów telefonicznych. Następnie, koszt wysłania 100 SMS-ów wynosi 15 zł, ponieważ każdy SMS kosztuje 0,15 zł. W przypadku MMS-ów, 20 wysłanych wiadomości to wydatek rzędu 4 zł (0,20 zł za wiadomość), co jest także zgodne z typowymi taryfami. Ostatnim elementem jest koszt rozmów - 10 minut rozmowy po 0,49 zł za minutę generuje koszt 4,90 zł. Łącząc te wszystkie wydatki: 25 zł (abonament) + 15 zł (SMS-y) + 4 zł (MMS-y) + 4,90 zł (rozmowy), otrzymujemy 48,90 zł. Tego rodzaju obliczenia są niezwykle ważne dla użytkowników, aby świadomie zarządzać swoimi wydatkami na usługi telefoniczne. Zachęcamy do dalszego zgłębiania tematu kalkulacji kosztów telefonicznych w celu lepszego planowania budżetu.
Pytanie 14

Urządzenie elektroniczne, które stosuje procesy modulacji oraz demodulacji, a jego rolą jest konwersja danych cyfrowych na analogowe sygnały elektryczne i odwrotnie, to

A. modem
B. router
C. karta sieciowa
D. hub
Karta sieciowa to urządzenie, które umożliwia komputerowi komunikację z siecią komputerową, ale jej zadaniem nie jest bezpośrednia konwersja sygnałów analogowych i cyfrowych. Karta sieciowa przesyła i odbiera dane w formie sygnałów cyfrowych, a więc działa na wyższym poziomie niż modem, który jest odpowiedzialny za przekształcanie formatów sygnałów. Router, z kolei, jest urządzeniem, które kieruje pakiety danych między różnymi sieciami, często łącząc sieci lokalne z Internetem. Jego funkcjonalność polega głównie na przeprowadzaniu analiz tras oraz zarządzaniu ruchem w sieci, ale nie zajmuje się konwersją sygnałów. Hub to proste urządzenie sieciowe, które łączy wiele urządzeń w sieci lokalnej, działające na zasadzie rozsyłania sygnałów do wszystkich podłączonych urządzeń, co prowadzi do nadmiernego obciążenia sieci i braku efektywności. Wszystkie te odpowiedzi pomijają kluczową rolę, jaką odgrywa modem w procesie komunikacji, a ich funkcje nie obejmują przekształcania danych między różnymi formatami sygnałów, co jest istotne dla zrozumienia działania współczesnych systemów telekomunikacyjnych. W efekcie, błędne zrozumienie funkcji tych urządzeń może prowadzić do nieprawidłowego postrzegania ich roli w infrastrukturze sieciowej.
Pytanie 15

Który typ licencji umożliwia korzystanie z w pełni funkcjonalnego oprogramowania bez opłat jedynie przez określony czas lub liczbę uruchomień?

A. GNU GPL
B. Demo
C. Trial
D. Freeware
Wybór odpowiedzi demo, GNU GPL lub freeware wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące różnorodnych modeli licencji oprogramowania. Licencja demo to wersja oprogramowania, która zazwyczaj nie oferuje pełnej funkcjonalności i służy głównie do prezentacji jego możliwości. Użytkownicy mogą zobaczyć, jak działa oprogramowanie, ale nie mają dostępu do wszystkich funkcji, co ogranicza ich zdolność do oceny produktu w pełnym zakresie. Z kolei GNU GPL, czyli General Public License, to typ licencji open source, który pozwala na swobodne użytkowanie, modyfikację i dystrybucję oprogramowania, jednak wymaga, aby wszelkie zmiany były również udostępniane na tych samych zasadach. Taki model nie ma ograniczeń czasowych ani liczbowych na użytkowanie. Natomiast freeware to oprogramowanie, które jest dostępne bez opłat, ale niekoniecznie umożliwia użytkownikowi pełen dostęp do wszystkich funkcji lub modyfikacje, jak ma to miejsce w przypadku licencji open source. Zrozumienie różnic między tymi typami licencji jest kluczowe, aby uniknąć sytuacji, w której użytkownik mylnie interpretuje warunki użytkowania oprogramowania, co może prowadzić do naruszenia praw autorskich lub ograniczeń w korzystaniu z produktu.
Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Która z wymienionych cech nie jest typowa dla komutacji pakietów?

A. Wysoka efektywność przepustowości sieci
B. Weryfikacja poprawności pakietu odbywa się jedynie w urządzeniu końcowym
C. Każdy pakiet ma niezależne trasowanie
D. Odporność na awarie w sieci
Przyjrzyjmy się pozostałym stwierdzeniom, które można uznać za charakterystyczne dla komutacji pakietów. Mówiąc o dużej przepustowości efektywnej sieci, należy zauważyć, że komutacja pakietów pozwala na elastyczne zarządzanie zasobami sieciowymi. Umożliwia to równoczesne przesyłanie wielu pakietów od różnych użytkowników, co zwiększa ogólną wydajność i efektywność sieci, w przeciwieństwie do tradycyjnych systemów komutacji łączy, które przydzielają stałe zasoby danym użytkownikom. Odporność na uszkodzenia sieci to kolejny kluczowy element, który wynika z możliwości wyboru różnych tras dla pakietów. Dzięki temu, w przypadku awarii jednego z węzłów lub połączeń, inne pakiety mogą być przekierowywane, co zapewnia większą niezawodność przesyłu danych. Na koniec, każdy pakiet podlega osobnemu trasowaniu, co oznacza, że istnieje możliwość, iż pakiety w ramach jednego połączenia mogą podążać różnymi drogami przez sieć. To z kolei sprawia, że sieć komutacji pakietów jest bardziej elastyczna, co jest szczególnie istotne w kontekście aplikacji wymagających niskich opóźnień, jak VoIP czy transmisje wideo na żywo. Często mylące jest więc przeświadczenie, że pakiety muszą być weryfikowane w każdym węźle sieciowym, co jest sprzeczne z zasadami działania protokołów komutacji pakietów. W praktyce, takie podejście byłoby nieefektywne i prowadziłoby do zwiększenia opóźnień oraz przeciążenia węzłów, co negatywnie wpływałoby na ogólną jakość usługi.
Pytanie 18

Zespół Liniowy Abonencki nie pełni funkcji

A. odbierania i nadawania sygnalizacji wybierczej
B. kodowania oraz filtracji sygnałów
C. rozdziału kierunków transmisji
D. wysyłania prądów dzwonienia
Abonencki Zespół Liniowy (AZL) nie realizuje funkcji odbioru i nadawania sygnalizacji wybierczej, co wynika z jego podstawowej roli w systemach telekomunikacyjnych. AZL jest odpowiedzialny za zapewnienie łączności pomiędzy abonentami a centralą, a jego zadania koncentrują się na transmisji głosu i danych. W kontekście sygnalizacji wybierczej, to zadanie jest realizowane przez inne komponenty sieci, takie jak centrale telefoniczne, które zajmują się obsługą protokołów sygnalizacyjnych. Przykładem jest protokół ISDN, który umożliwia przesyłanie sygnałów wybierczych w formie cyfrowej. AZL wspiera różne standardy, takie jak POTS (Plain Old Telephone Service), ale jego funkcjonalność nie obejmuje samego procesu sygnalizacji. W praktyce oznacza to, że podczas nawiązywania połączenia, AZL przesyła już ustalone sygnały, ale nie jest zaangażowany w proces ich generowania czy kodowania.
Pytanie 19

Która z sygnalizacji odpowiada za transmitowanie w sieci numerów związanych z kierowaniem połączeń od dzwoniącego abonenta?

A. Nadzorcza
B. Zarządzająca
C. Obsługowa
D. Adresowa
Wybór innych odpowiedzi, takich jak nadzorcza, obsługowa czy zarządzająca, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji sygnalizacji w sieciach telekomunikacyjnych. Sygnalizacja nadzorcza, na przykład, skupia się głównie na monitorowaniu i zarządzaniu operacjami sieci, a nie na kierowaniu połączeń. Jej zadaniem jest zapewnienie, że wszystkie elementy sieci działają poprawnie, a nie bezpośrednie przekazywanie informacji o numerach abonentów. Z kolei sygnalizacja obsługowa obejmuje aspekty związane z utrzymywaniem i zarządzaniem połączeniami, ale również nie zajmuje się numerami związanymi z kierowaniem połączeń. Co więcej, sygnalizacja zarządzająca odnosi się do ogólnych procesów sterowania oraz administracji siecią, a nie do precyzyjnego kierowania połączeń. Dlatego wybór tych odpowiedzi często wynika z mylnego rozumienia roli poszczególnych typów sygnalizacji oraz ich zastosowań w praktyce. Kluczowe jest zrozumienie, że sygnalizacja adresowa pełni unikalną rolę w kontekście kierowania połączeń, co jest podstawą każdej komunikacji w sieciach telefonicznych.
Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Ile czasu zajmie impulsowi dotarcie do końca toru o długości 10 km, jeśli zakładamy, że jego średnia prędkość wynosi 20 cm/ns?

A. 50 mikrosekund
B. 200 mikrosekund
C. 5 mikrosekund
D. 20 mikrosekund
Odpowiedzi, które zaintrygowały w tym pytaniu, nie uwzględniają dokładnego przeliczenia jednostek oraz prawidłowego podejścia do analizy czasu przelotu impulsu przez dany tor. Wiele osób może pomylić pomiar długości z czasem, co prowadzi do błędnych oszacowań. Na przykład, odpowiedzi 5 mikrosekund, 20 mikrosekund oraz 200 mikrosekund nie uwzględniają kluczowego przeliczenia wartości w nanosekundach na mikrosekundy oraz samej długości toru. Często zdarza się, że użytkownicy pomijają fakt, że każda jednostka miary ma swoją specyfikę i konwersja jest niezbędna, aby uzyskać poprawny wynik. Biorąc pod uwagę prędkość 20 cm/ns, w przypadku błędnych obliczeń, można łatwo dojść do nieprawidłowych wniosków, które nie odzwierciedlają rzeczywistych warunków. Przy takich obliczeniach, istotne jest również zrozumienie, jak różne czynniki, takie jak opóźnienia sygnałów w różnych medium materiałowych, mogą wpływać na końcowy wynik. W praktyce, dokładne przeliczenia są kluczowe w inżynierii, telekomunikacji, a także w projektowaniu systemów, gdzie czas jest elementem krytycznym. Dlatego ważne jest, aby pamiętać o dokładności i precyzji w każdym etapie obliczeń.
Pytanie 23

Do jakich celów wykorzystywana jest pamięć ROM w ruterach?

A. do tymczasowego gromadzenia zdarzeń systemowych
B. do przechowywania programu umożliwiającego rozruch rutera
C. do przechowywania tablic rutingu
D. do tymczasowego gromadzenia danych
Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują zrozumienie ról pamięci w ruterach, które w rzeczywistości są inne niż funkcje przypisane do pamięci ROM. Wspomniane odpowiedzi, takie jak tymczasowe przechowywanie zdarzeń systemowych czy danych, odnoszą się bardziej do pamięci RAM (Random Access Memory), która jest używana do przechowywania danych w trakcie działania urządzenia. RAM jest pamięcią ulotną, co oznacza, że przechowuje dane tylko wtedy, gdy ruter jest włączony; po wyłączeniu urządzenia wszystkie dane są tracone. Pamięć ROM, w przeciwieństwie do RAM, jest trwała i niezmienna, co oznacza, że przechowuje dane nawet po wyłączeniu zasilania. Kolejny błąd pojawia się w zrozumieniu roli tablic rutingu, które są dynamicznie aktualizowane przez protokoły rutingu w czasie działania systemu i zazwyczaj są przechowywane w pamięci RAM, a nie w ROM. Zasadniczo, pamięć ROM jest wykorzystywana do przechowywania stałego oprogramowania, a nie do przechowywania danych tymczasowych czy dynamicznych informacji systemowych. W dziedzinie technologii sieciowej, zrozumienie różnic pomiędzy tymi rodzajami pamięci jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i diagnostyki urządzeń sieciowych.
Pytanie 24

Jakie jest zastosowanie programu traceroute w systemach Unix?

A. ustalania czasu dostarczenia pakietu do adresata oraz potwierdzania jego odbioru przez nadawcę
B. analizowania zawartości pakietów w celu wykrywania złośliwego oprogramowania
C. wymiany informacji na temat tras między sieciami komputerowymi oraz dynamicznego tworzenia tablic routingu
D. analizowania ścieżki pakietu od źródła do celu z szacowaniem czasów opóźnień
Podczas analizy odpowiedzi, które nie są poprawne, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych koncepcji, które są mylnie zrozumiane w kontekście działania programu traceroute. Pierwsza z tych koncepcji dotyczy określania czasu dostarczenia pakietów oraz potwierdzania ich otrzymania. Traceroute nie jest narzędziem do potwierdzania dostarczenia pakietów; jego funkcją jest jedynie monitorowanie trasy oraz pomiar opóźnień na poszczególnych przeskokach. Potwierdzenie dostarczenia pakietów realizowane jest przez inne protokoły, takie jak TCP z mechanizmem potwierdzeń. Kolejna mylna koncepcja dotyczy wymiany informacji o trasach między sieciami komputerowymi. Traceroute nie zajmuje się dynamiczną budową tablic routingu; w rzeczywistości jest to zadanie dla protokołów routingu takich jak OSPF czy BGP, które działają na poziomie całej sieci. Ostatnim błędnym podejściem jest analiza zawartości pakietów w kontekście złośliwego oprogramowania. Traceroute nie wykonuje inspekcji zawartości pakietów; jego zadaniem jest jedynie śledzenie ich drogi. Tego typu inspekcję przeprowadzają inne narzędzia, takie jak firewalle czy systemy IDS/IPS, które analizują ruch w celu wykrywania i blokowania zagrożeń. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego korzystania z narzędzi sieciowych oraz dla prawidłowej diagnostyki problemów sieciowych.
Pytanie 25

Przekazywanie informacji o trasach pomiędzy różnymi protokołami routingu to

A. redystrybucja tras
B. trasowanie
C. agregacja tras
D. sumaryzacja podsieci
Agregacja tras i sumaryzacja podsieci to techniki, które mają na celu redukcję liczby tras w tablicach routingu, ale nie odnoszą się do wymiany informacji między różnymi protokołami routingu. Agregacja tras polega na łączeniu kilku tras w jedną, co zmniejsza złożoność tablic routingu i może poprawić wydajność sieci. Jednak nie jest to proces, który umożliwia komunikację pomiędzy różnymi protokołami. Z kolei sumaryzacja podsieci odnosi się do redukcji liczby wpisów w tablicy routingu na poziomie adresów IP, co również nie jest związane z rozdzielaniem informacji o trasach. Trasowanie to ogólny proces określania najlepszego kierunku dla pakietów danych w sieci, ale nie obejmuje wymiany informacji między różnymi protokołami. W praktyce, gdyż pomijamy redystrybucję, możemy napotkać problemy z konsystencją tras, co prowadzi do nieoptymalnego wykorzystania zasobów i może skutkować problemami z komunikacją. Powszechnym błędem jest mylenie redystrybucji z innymi procesami, co może wynikać z niedostatecznego zrozumienia zasad działania różnych protokołów routingu oraz ich zastosowania w sieciach. Kluczowe jest zrozumienie, że redystrybucja tras jest niezbędna w kontekście współpracy różnych protokołów, aby zapewnić płynność i efektywność w komunikacji sieciowej.
Pytanie 26

Jaki jest standardowy dystans administracyjny używany w protokole OSPF (ang. Open Shortest Path First)?

A. 120
B. 110
C. 140
D. 115
Standardowy dystans administracyjny stosowany w protokole OSPF (Open Shortest Path First) wynosi 110. Dystans administracyjny to miara zaufania do określonego źródła informacji o trasach w sieci. W przypadku OSPF, jest to protokół wewnętrzny, który skaluje się dobrze w dużych instalacjach sieciowych i jest często preferowany ze względu na swoje właściwości, takie jak szybka konwergencja oraz efektywne wykorzystanie zasobów. OSPF wykorzystuje algorytm Dijkstra do obliczania najkrótszych ścieżek, co pozwala na dynamiczne dostosowywanie tras w odpowiedzi na zmiany w topologii sieci. Przykład zastosowania OSPF można zobaczyć w dużych przedsiębiorstwach i dostawcach usług internetowych, gdzie szybkość reakcji na zmiany sieciowe jest kluczowa. Zrozumienie dystansu administracyjnego pozwala na lepsze planowanie oraz implementację protokołów routingu w złożonych środowiskach sieciowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.
Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Parametry sygnału zmierzone w linii abonenckiej to:
- częstotliwość 15 Hz
- napięcie 90 V ± 15 V
- rytm nadawania: emisja 1,2 s, przerwa 4 s sugerują, że mamy do czynienia z sygnałem

A. wywołania.
B. zajętości.
C. natłoku.
D. specjalny.
Sygnał wywołania charakteryzuje się specyficznymi parametrami, które zostały podane w pytaniu. Częstotliwość 15 Hz oraz rytm nadawania, składający się z 1,2 sekundy emisji i 4 sekund przerwy, są typowe dla sygnału wywołania, który jest wykorzystywany w systemach telekomunikacyjnych do inicjowania połączeń. Napięcie 90 V ± 15 V również mieści się w standardowych wartościach dla sygnałów wywołania, które mają na celu aktywację urządzeń końcowych, takich jak telefony stacjonarne. W praktyce, sygnał wywołania jest kluczowy w systemach PSTN (Public Switched Telephone Network) i jest odpowiedzialny za informowanie abonenta o nadchodzącym połączeniu. Zgodnie z normami ITU-T, sygnał ten powinien być rozpoznawany przez urządzenia końcowe, co zapewnia prawidłowe i skuteczne połączenia. Zrozumienie tych parametrów jest istotne dla profesjonalistów w dziedzinie telekomunikacji, którzy zajmują się projektowaniem oraz konserwacją systemów komunikacyjnych.
Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Podaj częstotliwość sygnału związanej z powiadomieniem z centrali.

A. 900-950 Hz
B. 400-450 Hz
C. 1400 Hz
D. 1800 Hz
Częstotliwość sygnału zgłoszenia centrali wynosząca 400-450 Hz jest standardem w wielu systemach telekomunikacyjnych, co jest zgodne z zaleceniami organizacji takich jak ITU (Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny). Sygnał ten jest wykorzystywany w różnych aplikacjach, w tym w systemach alarmowych oraz w telekomunikacji w celu potwierdzenia połączenia. W praktyce, częstotliwość ta pozwala na skuteczne oddzielanie sygnałów zgłoszeniowych od innych dźwięków w tle, co zapewnia wyraźną komunikację w systemach automatycznych. Przykładowo, w telefonii analogowej sygnał ten jest wykorzystywany do inicjowania połączeń oraz jako sygnał dzwonka, co umożliwia operatorowi natychmiastowe zidentyfikowanie wezwania do akcji. Znajomość tego zakresu częstotliwości ma również kluczowe znaczenie przy projektowaniu i instalacji systemów, aby zapewnić ich zgodność z normami branżowymi oraz efektywność działania.
Pytanie 31

Jak nazywa się amerykański system satelitarnej nawigacji?

A. GPS (Global Positioning System)
B. GLONASS (Global Navigation Satellite System)
C. Beidou
D. Galileo
Odpowiedź GPS (Global Positioning System) jest prawidłowa, ponieważ to amerykański system nawigacji satelitarnej, który został opracowany przez Departament Obrony USA. GPS umożliwia określenie pozycji na powierzchni Ziemi z dokładnością do kilku metrów dzięki współpracy satelitów krążących wokół naszej planety. System GPS składa się z trzech głównych komponentów: segmentu kosmicznego, segmentu kontrolnego i segmentu użytkownika. Przykłady zastosowania GPS obejmują nawigację w pojazdach, systemy lokalizacji w smartfonach oraz zastosowania w geodezji i kartografii. W kontekście standardów branżowych, GPS jest uznawany za podstawowy system nawigacji, który współdziała z innymi globalnymi systemami, takimi jak Galileo i GLONASS, co zwiększa jego dokładność i niezawodność. Wiedza na temat działania GPS jest kluczowa dla zrozumienia współczesnych technologii nawigacyjnych oraz różnych zastosowań, które mają wpływ na codzienne życie i gospodarkę.
Pytanie 32

Jak określa się usługę, która w technologii VoIP pozwala na wykorzystanie adresów w formacie mailto:user@domain?

A. URI (Uniform Resource Identifier)
B. WWW (World Wide Web)
C. DNS (Domain Name System)
D. FTP (File Transfer Protocol)
Odpowiedź 'URI (Uniform Resource Identifier)' jest poprawna, ponieważ URI jest standardem, który pozwala na identyfikację zasobów w Internecie, w tym także adresów e-mail w formacie mailto:user@domain. URI składa się z dwóch głównych komponentów: schematu oraz identyfikatora, co umożliwia precyzyjne określenie lokalizacji i typu zasobu. W kontekście VoIP, wykorzystanie adresów w formacie mailto w URI pozwala na łatwe integrowanie komunikacji głosowej z istniejącymi systemami e-mailowymi i innymi aplikacjami internetowymi. Przykładem praktycznego zastosowania URI w VoIP może być sytuacja, w której użytkownik klikając na link mailto, automatycznie otwiera aplikację do wykonywania połączeń głosowych z danym adresem e-mail, co usprawnia interakcję. Przestrzeganie standardów URI ułatwia również rozwój aplikacji oraz ich interoperacyjność, co jest kluczowe w dynamicznie zmieniającym się środowisku technologicznym, w którym różne protokoły i usługi muszą współdziałać ze sobą w sposób efektywny.
Pytanie 33

Jaki modem powinien być użyty w sieciach dostępowych zaprojektowanych w technologii kabli miedzianych w architekturze punkt-punkt, który nie współpracuje z usługą POTS?

A. VDSL
B. ISDN
C. HDSL
D. ADSL
Wybór modemu w sieciach dostępowych wymaga zrozumienia specyfiki każdej technologii oraz ich zastosowania w realnym świecie. VDSL, czyli Very-high-bit-rate Digital Subscriber Line, jest technologią, która oferuje wyższe prędkości transmisji danych w porównaniu do ADSL, ale także jest ściśle związana z usługą POTS. Oznacza to, że VDSL nie nadaje się do zastosowań, gdzie wymagana jest pełna niezależność od usług telefonicznych. ISDN (Integrated Services Digital Network) to standard, który został zaprojektowany do jednolitego przesyłania różnych typów danych, w tym głosu i danych, przez telekomunikacyjne linie miedziane, co również stawia go w opozycji do wymogów sieci opartej na HDSL. ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line) jest popularnym rozwiązaniem dla dostępu do internetu, ale jego architektura asymetryczna oznacza, że prędkości wysyłania danych są znacznie niższe niż prędkości pobierania, co czyni go mniej odpowiednim w kontekście sieci punkt-punkt bez współpracy z POTS. Ponadto, błędy w ocenie możliwości tych technologii często wynikają z niepełnego zrozumienia ich architektury i ograniczeń. W praktyce, wybór technologii powinien opierać się nie tylko na dostępności, ale także na wymaganiach dotyczących prędkości, niezawodności i elastyczności w przyszłych zastosowaniach, co w przypadku HDSL staje się jasne jako preferowane rozwiązanie w kontekście projektowanej infrastruktury sieciowej.
Pytanie 34

Protokół rutingu, który domyślnie przesyła aktualizacje tablic rutingu co 30 sekund do bezpośrednich sąsiadów, to

A. RIP
B. BGP
C. OSPF
D. EIGRP
Protokół RIP to taki klasyczny sposób na routing. Działa na zasadzie wektora odległości i wysyła aktualizacje co 30 sekund. To znaczy, że routery wymieniają się informacjami o trasach w sieci. W RIP liczymy przeskoki – im mniej przeskoków do celu, tym bliżej. Maksymalna liczba przeskoków to 15, więc nadaje się głównie dla mniejszych sieci. W praktyce, często spotykany w lokalnych sieciach i mniejszych firmach, bo łatwo go skonfigurować i nie wymaga super sprzętu. Fajnie, że RIP jest standardowym protokołem, co oznacza, że działa na wielu urządzeniach od różnych producentów. Ułatwia to wykorzystanie go w różnych środowiskach. Mimo że ma swoje ograniczenia, to RIP jest super do nauki podstaw routingu w sieciach.
Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Zgodnie z zasadą Kotielnikowa-Shannona częstotliwość próbkowania powinna wynosić

A. dokładnie dwukrotność górnej częstotliwości przenoszonego pasma
B. przynajmniej dwukrotność dolnej częstotliwości przenoszonego pasma
C. przynajmniej dwukrotność górnej częstotliwości przenoszonego pasma
D. dokładnie dwukrotność dolnej częstotliwości przenoszonego pasma
Część odpowiedzi, która sugeruje, że częstotliwość próbkowania powinna być dokładnie dwukrotnie większa od górnej częstotliwości przenoszonego pasma, jest niepoprawna, ponieważ ignoruje fundamentalny aspekt twierdzenia Kotielnikowa-Shannona. Twierdzenie to mówi, że wystarczająca jest częstotliwość próbkowania co najmniej dwa razy większa od najwyższej częstotliwości w sygnale, a nie dokładnie dwukrotność. To rozróżnienie jest kluczowe, ponieważ praktyka inżynieryjna często wymaga, aby częstotliwość próbkowania była znacznie wyższa niż podana wartość, aby zapewnić odpowiednie marginesy bezpieczeństwa, co jest zgodne z zasadami inżynierii sygnałów i optymalizacji systemów. Zbyt niska częstotliwość próbkowania prowadzi do aliasingu, co oznacza, że wyższe częstotliwości mogą być błędnie interpretowane jako niskie, a to skutkuje utratą informacji i zniekształceniem sygnału. Ponadto, w kontekście analogowych systemów audio, niewłaściwe podejście do próbkowania może skutkować utratą jakości dźwięku, co jest szczególnie istotne w profesjonalnych zastosowaniach audio. Stosowanie wyższych częstotliwości próbkowania jest powszechną praktyką w branży, aby uzyskać lepszą jakość i stosować bardziej zaawansowane techniki przetwarzania sygnału, które wymagają dużej liczby próbek dla zachowania pełnej informacji o sygnale.
Pytanie 37

Która technika konwersji sygnału z postaci analogowej na cyfrową charakteryzuje się najmniejszym błędem przetwarzania?

A. Technika z równoważeniem ładunków
B. Technika całkowa
C. Technika z bezpośrednim porównaniem
D. Technika z kompensacją wagową
Wybór innych metod przetwarzania sygnału na cyfrowy, takich jak równoważenie ładunków, kompensacja wagowa czy bezpośrednie porównanie, wiąże się z różnymi ograniczeniami, które mogą prowadzić do zwiększenia błędów w odwzorowaniu sygnału. Metoda równoważenia ładunków, choć może być użyteczna w określonych aplikacjach, często narażona jest na wpływy szumów i zniekształceń, co w rezultacie obniża dokładność przetwarzania sygnału. Z kolei metoda kompensacji wagowej opiera się na stosunku wag przypisanych do różnych próbek sygnału, co może prowadzić do błędów, jeżeli wagi nie są dokładnie skalibrowane. Tego rodzaju podejście jest stosunkowo łatwe do zaimplementowania, ale jego dokładność jest ograniczona, co czyni je mniej preferowanym w zastosowaniach wymagających wysokiej precyzji. Bezpośrednie porównanie sygnałów może wydawać się atrakcyjne ze względu na prostotę, lecz jest to technika, która zazwyczaj nie uwzględnia złożoności sygnałów analogowych, co prowadzi do nieprecyzyjnego odwzorowania. W praktyce, stosowanie tych metod bez zrozumienia ich ograniczeń może prowadzić do mylnych wniosków na temat jakości przetwarzanego sygnału. Dlatego ważne jest, aby przed wyborem odpowiedniej metody, przeanalizować jej specyfikę oraz potencjalne błędy, które mogą wystąpić w danym zastosowaniu.
Pytanie 38

Jaka jest maksymalna liczba przeskoków w protokole RIP, po której pakiety kierowane do następnego rutera będą odrzucane?

A. 1
B. 256
C. 15
D. 120
W protokole RIP (Routing Information Protocol) maksymalna liczba przeskoków, która jest dozwolona dla pakietów, wynosi 15. Oznacza to, że jeśli liczba przeskoków do osiągnięcia danego celu przekroczy tę wartość, pakiety będą traktowane jako niedostępne i zostaną odrzucone. Jest to kluczowy mechanizm zapobiegający tworzeniu pętli routingu oraz zbyt dużemu obciążeniu sieci. Przykładem zastosowania tej zasady jest sieć, w której różne węzły komunikują się za pomocą RIP. Jeśli węzeł A chce wysłać pakiet do węzła D, a jego ścieżka prowadzi przez 16 przeskoków, pakiet zostanie odrzucony, co pozwala uniknąć nieefektywnego przesyłania danych. W praktyce, wiedza o liczbie przeskoków jest niezbędna dla inżynierów sieciowych, aby projektować odpowiednie topologie i unikać problemów związanych z wydajnością sieci. Ponadto, znajomość limitu 15 przeskoków jest zgodna z dokumentem RFC 1058, który definiuje RIP oraz jego mechanizmy działania.
Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Gdy podczas instalacji sterownika do drukarki sieciowej odpowiedni model nie występuje na liście kreatora dodawania sprzętu, co należy zrobić?

A. przeprowadzić ponowną instalację systemu operacyjnego
B. określić źródło z odpowiednimi sterownikami drukarki sieciowej
C. zmienić wersję systemu operacyjnego
D. wybrać z dostępnych modeli drukarkę innego producenta, która jest najbardziej zbliżona do posiadanej
Wskazanie źródła zawierającego właściwe sterowniki drukarki sieciowej jest najlepszym rozwiązaniem w przypadku, gdy model urządzenia nie jest dostępny na liście kreatora dodawania sprzętu. Współczesne systemy operacyjne często wykorzystują repozytoria lub bazy danych dostawców, gdzie można znaleźć odpowiednie sterowniki dla różnorodnych urządzeń. Znalezienie i pobranie najnowszych sterowników bezpośrednio ze strony producenta drukarki jest kluczowym krokiem, który zapewnia kompatybilność i stabilność działania urządzenia. Przykładami dobrych praktyk są regularne aktualizacje sterowników oraz korzystanie z zabezpieczonych źródeł, co zmniejsza ryzyko instalacji wirusów lub niezgodnych sterowników. Ważne jest również, aby przed rozpoczęciem instalacji upewnić się, że system operacyjny jest zgodny z wymaganiami technicznymi drukarki, co może obejmować architekturę systemu oraz jego wersję. Warto zaznaczyć, że prawidłowe sterowniki wpływają na jakość wydruku oraz wydajność urządzenia, dlatego ich wybór jest kluczowy.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej