Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 12:44
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 12:47

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W Polsce, kto odpowiedzialny jest za wydawanie certyfikatu kompetencji zawodowych dla przewoźników drogowych?

A. Instytut Transportu Samochodowego

B. Polska Izba Spedycji i Logistyki

C. Inspekcja Transportu Drogowego

D. Minister odpowiedzialny za transport

Wybór odpowiedzi, które wskazują na inne instytucje, takie jak Inspekcja Transportu Drogowego, Ministerstwo właściwe ds. transportu czy Polska Izba Spedycji i Logistyki, nie jest właściwy. Inspekcja Transportu Drogowego odpowiada głównie za kontrolę przestrzegania przepisów drogowych oraz nadzorowanie działalności przewoźników, ale nie prowadzi procesu certyfikacji. Ministerstwo właściwe ds. transportu również nie wydaje certyfikatów, a jego rola polega na tworzeniu ogólnych regulacji oraz polityki transportowej. Może to prowadzić do błędnych wniosków, że instytucje odpowiedzialne za nadzór i regulacje mają również kompetencje do przyznawania certyfikatów, co jest mylne. Z kolei Polska Izba Spedycji i Logistyki, mimo że działa na rynku transportowym, pełni funkcje doradcze i reprezentacyjne, a nie certyfikacyjne. Kluczowym błędem myślowym jest utożsamianie roli nadzorującej z rolą certyfikacyjną, co prowadzi do dezinformacji o kompetencjach poszczególnych instytucji. Aby poprawnie zrozumieć, kto przyznaje certyfikaty kompetencji, ważne jest zapoznanie się z funkcjami oraz zadaniami różnych organów działających w obszarze transportu, co pozwala na świadome podejmowanie decyzji i lepszą orientację w przepisach regulujących tę branżę.

Pytanie 2

Oblicz minimalną liczbę wagonów Sgs niezbędnych do przewozu 10 kontenerów 40′ o wymiarach 12,2 × 2,4 × 2,6 m (dł. × szer. × wys.) i 10 kontenerów 20′ o wymiarach 6,1 × 2,4 × 2,6 m (dł. × szer. × wys.).

Dane techniczne wagonu Sgs
długość [mm]	19 900
długość ładunkowa [mm]	18 600
wysokość [mm]	1 251
powierzchnia ładunkowa [m²]	51
masa własna [kg]	22 000
granica obciążenia [t]	58

A. 15 wagonów.

B. 8 wagonów.

C. 9 wagonów.

D. 10 wagonów.

Odpowiedzi 9, 15 i 8 wagonów są błędne ze względu na niewłaściwe rozumienie zasad transportu kontenerowego. Wybierając 9 wagonów, zakłada się, że możliwe jest załadowanie mniejszej liczby wagonów niż faktyczna liczba wymaganych dla kontenerów 40′, co jest niemożliwe. Każdy kontener 40′ wymaga osobnego wagonu, a ich łączna liczba wynosi 10. Z kolei odpowiedź na 15 wagonów sugeruje, że istnieje potrzeba posiadania dodatkowych wagonów, co nie jest uzasadnione w kontekście podanych wymiarów kontenerów i ich liczby. W transportach multimodalnych, gdzie często transportuje się kontenery różnej długości, kluczowe jest zrozumienie, że załadunek nie może być zrealizowany w sposób, który zagraża stabilności lub bezpieczeństwu przewożonego ładunku. Typowymi błędami myślowymi, które prowadzą do błędnych odpowiedzi, są niedoszacowanie przestrzeni potrzebnej na jeden kontener lub nieprawidłowe założenie o możliwości łączenia kontenerów o różnych rozmiarach na tych samych wagonach. W rzeczywistości każdy typ kontenera ma swoje określone wymagania dotyczące transportu, co czyni te odpowiedzi niewłaściwymi w praktyce.

Pytanie 3

Firma transportowa wynajęła 4 naczepy kłonicowe na czas 5 godzin. Koszt wypożyczenia jednej naczepy na godzinę wynosi 50,00 zł netto. Jaka będzie całkowita kwota brutto, za którą wystawiona zostanie faktura za korzystanie z naczep, jeśli przysługuje jej 10% rabatu, a usługa objęta jest stawką VAT wynoszącą 23%?

A. 1 107,00 zł

B. 1 230,00 zł

C. 900,00 zł

D. 1 000,00 zł

Aby obliczyć kwotę brutto za wynajem naczep, należy najpierw obliczyć koszt wynajęcia bez rabatu. Koszt wynajęcia jednej naczepy na godzinę wynosi 50,00 zł. Wynajmując 4 naczepy przez 5 godzin, całkowity koszt wynajmu wynosi: 4 naczepy * 5 godzin * 50,00 zł = 1 000,00 zł. Następnie, przysługujący rabat wynoszący 10% należy odjąć od tej kwoty: 1 000,00 zł * 10% = 100,00 zł. Zatem koszt po rabacie wynosi: 1 000,00 zł - 100,00 zł = 900,00 zł. Teraz należy dodać podatek VAT. Stawka VAT wynosi 23%, więc kwotę netto 900,00 zł należy pomnożyć przez 1,23 (100% + 23% VAT): 900,00 zł * 1,23 = 1 107,00 zł. Warto podkreślić, że znajomość zasad obliczania kosztów wynajmu oraz odpowiednich stawek podatków jest kluczowa w branży transportowej i wynajmu, co pozwala na prawidłowe oszacowanie wydatków oraz zysków, a także lepsze planowanie działań finansowych.

Pytanie 4

Maksymalny dzienny czas prowadzenia pojazdu przez kierowcę może być wydłużony do 10 godzin nie częściej niż

A. trzy razy w tygodniu

B. dwa razy w tygodniu

C. dwa razy w miesiącu

D. trzy razy w miesiącu

Nieprawidłowe odpowiedzi, takie jak "dwa razy w miesiącu", "trzy razy w miesiącu" czy "trzy razy w tygodniu", wynikają z niepełnego zrozumienia przepisów dotyczących czasu pracy kierowców. Przepisy te mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa na drogach, a ich przestrzeganie jest kluczowe dla zminimalizowania ryzyka wypadków spowodowanych zmęczeniem kierowców. Odpowiedź sugerująca, że można przedłużyć czas prowadzenia pojazdu częściej niż dwa razy w tygodniu, nie uwzględnia faktu, że nadmierne wydłużanie czasu jazdy prowadzi do większego ryzyka wypadków oraz problemów zdrowotnych u kierowców. Ponadto, w kontekście branży transportowej, ważne jest zrozumienie, że każdy dodatkowy czas jazdy powinien być dokładnie zaplanowany, aby nie powodować naruszenia przepisów o czasie pracy. Często kierowcy mogą mieć tendencję do lekceważenia limitów, co prowadzi do nieprawidłowego funkcjonowania w systemie transportowym. Właściwe zrozumienie i stosowanie przepisów dotyczących czasu pracy kierowców jest również istotne w kontekście odpowiedzialności przewoźnika oraz ochrony praw kierowców. W związku z tym, odpowiedzi sugerujące niewłaściwe limity czasowe są nie tylko mylące, ale mogą również prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych i finansowych.

Pytanie 5

Dokumenty, które definiują właściwości, jakimi powinno charakteryzować się urządzenie techniczne, oraz które powinny być stosowane przy jego wytwarzaniu, jak również przy produkcji, naprawie lub modernizacji materiałów i elementów, to

A. specyfikacje surowcowe

B. specyfikacje techniczne

C. procedury stanowiskowe

D. wskazania dotyczące kontroli jakości

Regulaminy kontroli jakości, instrukcje stanowiskowe oraz specyfikacje materiałowe to dokumenty, które pełnią różne role w procesach produkcyjnych i zapewnienia jakości. Regulaminy kontroli jakości odnoszą się przede wszystkim do procedur i metod zapewnienia, że produkty końcowe spełniają określone normy i wymagania jakościowe. Jednakże nie określają one bezpośrednio cech technicznych samego urządzenia, co jest kluczowe w kontekście pytania. Instrukcje stanowiskowe dotyczą konkretnych działań do wykonania na stanowisku pracy, co również nie odpowiada na pytanie o cechy urządzenia. Z kolei specyfikacje materiałowe koncentrują się na właściwościach oraz wymaganiach dotyczących konkretnych materiałów, ale nie dostarczają pełnego obrazu wymagań dotyczących całego urządzenia. Kluczowym błędem w tym kontekście jest mylenie specyfikacji technicznych z innymi dokumentami, które nie obejmują całościowych wymagań dotyczących zarówno projektu, jak i wytwarzania urządzenia. Specyfikacje techniczne są zintegrowanym dokumentem, który zestawia wszystkie te informacje w kontekście całościowym, co sprawia, że są one niezbędne w każdej fazie cyklu życia produktu, od projektowania po wdrożenie.

Pytanie 6

Jakie działania w procesie transportu obejmuje formowanie jednostek ładunkowych?

A. Wykonawcze, które mają miejsce w czasie przewozu

B. Wykonawcze, które mają miejsce przed przewozem

C. Organizacyjne, które mają miejsce w czasie przewozu

D. Organizacyjne, które mają miejsce przed przewozem

Czynności organizacyjne, które występują w trakcie przewozu, nie są związane z formowaniem jednostek ładunkowych przed transportem. Zgłaszają one błędne podejście, które nie odnosi się do rzeczywistego kontekstu procesu transportowego. Działania organizacyjne podczas przewozu koncentrują się głównie na zarządzaniu logistyką i monitorowaniu przesyłek, co jest całkowicie odrębnym aspektem. Nie można formować jednostek ładunkowych w trakcie transportu, ponieważ ich uformowanie jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego rozkładu masy oraz stabilności towarów. Ponadto, koncepcje dotyczące działań wykonawczych w trakcie przewozu nie uwzględniają kluczowego etapu, jakim jest przygotowanie towarów do transportu. Kolejna błędna koncepcja dotyczy działań organizacyjnych przed przewozem, które mogą obejmować planowanie, ale nie dotyczą fizycznego formowania jednostek ładunkowych. W praktyce, przygotowanie jednostek ładunkowych jest procesem technicznym, który wymaga znajomości specyfiki towarów oraz metod ich zabezpieczania. Niezrozumienie różnicy między działaniami organizacyjnymi a wykonawczymi prowadzi do mylnych wniosków o charakterze transportu i logistyki. Warto zatem zgłębić temat formowania jednostek ładunkowych w kontekście wcześniejszych etapów dostawy, aby uniknąć błędów w zarządzaniu łańcuchem dostaw.

Pytanie 7

Czym jest Electronic Data Interchange?

A. sieć połączeń systemów do śledzenia przepływów materiałów

B. system umożliwiający bieżące monitorowanie transportu ładunków

C. elektroniczna współpraca między 'urzędem a obywatelem'

D. bezpapierowa wymiana dokumentów oraz danych pomiędzy systemami informatycznymi współpracujących firm

Wybrana przez Ciebie odpowiedź nie dotyczy bezpaperowej wymiany dokumentów i danych, co wskazuje na pewne nieporozumienie odnośnie tego, co tak naprawdę robi EDI. Ta pierwsza niewłaściwa odpowiedź mylnie traktuje EDI jak jakąś sieć do monitorowania przepływu materiałów. W rzeczywistości to narzędzie do wymiany danych, a nie ich śledzenia. Monitorowanie materiałów raczej wymaga użycia systemów ERP albo WMS, które mają inne cele i działają na innych zasadach. Potem jest ta druga błędna odpowiedź o współpracy między urzędami a obywatelami. EDI może być używane w administracji, ale głównie zajmuje się wymianą danych między firmami. Współpraca z obywatelami to bardziej temat e-administracji, a nie EDI. No i ostatnia odpowiedź, która też nie jest prawidłowa, mówi coś o monitorowaniu ładunków. To kompletnie się nie zgadza z tym, czym zajmuje się EDI. EDI koncentruje się na wysyłaniu i odbieraniu standardowych dokumentów handlowych, jak faktury czy zamówienia, więc nic to nie ma wspólnego z tym, jak się monitoruje ładunki. Rozumienie tych różnic jest bardzo ważne dla zrozumienia, jak działa EDI i czemu jest takie istotne w nowoczesnym zarządzaniu łańcuchem dostaw.

Pytanie 8

Rodzaj środka transportu operuje regularnie, przewożąc naczepy między miejscem załadunku a miejscem wyładunku, bez oczekiwania na załadunek lub wyładunek. Jak określamy ten model transportu?

A. Obwodowy-ciągły

B. Wahadłowy-ciągły

C. Promienisty

D. Obwodowy

Obwodowy-ciągły, promienisty oraz obwodowy to różne modele transportu, które różnią się zasadami kursowania i organizacji przewozów. Model obwodowy-ciągły zakłada kursowanie środka transportu po stałej trasie, ale z załadunkiem i wyładunkiem w różnych punktach na trasie, co może prowadzić do dłuższych czasów dostaw, zwłaszcza gdy przestoje są nieuniknione. W modelu promienistym transport odbywa się z jednego centralnego punktu do rozproszonych punktów, co sprawia, że czas dostawy może być mniej stabilny, a ten model nie zapewnia regularności kursów oraz nie w pełni wykorzystuje możliwości przewozowe w porównaniu do modelu wahadłowego-ciągłego. Natomiast model obwodowy zakłada, że transport odbywa się w zamkniętej pętli, co również nie odpowiada na kryteria regularnych kursów bez przestojów na załadunek i wyładunek. Powszechnym błędem myślowym jest mylenie tych modeli ze względu na ich podobieństwa w organizacji transportu, jednak ważne jest, aby zrozumieć ich specyfikę oraz zastosowanie. W praktyce, wybór niewłaściwego modelu może prowadzić do nieefektywności oraz wyższych kosztów operacyjnych.

Pytanie 9

Pojazdem przeznaczonym do transportu osób, wyposażonym w komfortowe miejsca siedzące oraz wydzieloną strefę do zaspokajania potrzeb konsumpcyjnych i fizjologicznych podróżnych, jest

A. autobus

B. minibus

C. mikrobus

D. autokar

Mikrobus, autobus i minibus to różne formy transportu, które różnią się od autokaru pod wieloma względami. Mikrobus, który zazwyczaj mieści od 8 do 20 pasażerów, jest przeznaczony do krótszych tras, co ogranicza jego komfort podczas dłuższych podróży. Brak wydzielonej strefy do obsługi potrzeb konsumpcyjnych sprawia, że pasażerowie nie mają takiego komfortu jak w autokarze. Autobus jest pojazdem publicznego transportu, często używanym w miastach na krótszych trasach. Choć autobusy mogą być wygodne, nie zapewniają tak wyspecjalizowanego wyposażenia i przestrzeni dedykowanej podróżnym jak autokar. Minibus, podobnie jak mikrobus, jest stosowany w sytuacjach, gdy potrzebny jest transport mniejszej liczby osób, ale również nie spełnia standardów komfortu i wyposażenia autokaru. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie tych pojazdów z autokarem ze względu na ich funkcję przewozową, podczas gdy różnice w komforcie, przeznaczeniu i wyposażeniu są znaczące. W kontekście profesjonalnego transportu pasażerskiego, autokar jest zdecydowanym liderem w kwestii komfortu i standardów obsługi, co czyni go preferowanym wyborem na długie trasy.

Pytanie 10

Zasady zawarte w umowie handlowej według INCOTERMS 2010 Ex Works (EXW) nakładają

A. większe obowiązki na sprzedającym

B. na sprzedającym obowiązek ubezpieczenia ładunku

C. jednakowe obowiązki na kupującym i sprzedającym

D. większe obowiązki na kupującym

Wybór odpowiedzi, że sprzedający ponosi większe obowiązki w ramach formuły Ex Works, jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego podziału odpowiedzialności między stronami w umowach handlowych. W rzeczywistości, to sprzedający ma minimalne zobowiązania, polegające jedynie na przygotowaniu towaru do odbioru w swoim zakładzie. Sprzedający nie jest zobowiązany do organizacji transportu ani wypełniania formalności celnych, co stanowi istotny element definicji EXW. Uważanie, że sprzedający musi ubezpieczać ładunek, jest całkowicie błędne, ponieważ odpowiedzialność za ubezpieczenie towaru od momentu jego wydania spoczywa na kupującym. Kolejnym błędnym założeniem jest przekonanie, że obowiązki są równomiernie rozłożone. INCOTERMS zostały stworzone z myślą o jasnym określeniu, gdzie kończą się obowiązki sprzedającego, a zaczynają obowiązki kupującego. Zrozumienie zasadności i konsekwencji wyboru EXW jest kluczowe do efektywnego zarządzania ryzykiem i kosztami w transakcjach międzynarodowych. Dlatego ważne jest, aby przed podpisaniem umowy handlowej dobrze zrozumieć, jakie konkretne obowiązki i odpowiedzialności na siebie przyjmujemy, a także jak mogą one wpływać na całość transakcji.

Pytanie 11

Przedstawiony znak, umieszczony na opakowaniu transportowym, oznacza

A. "nie przemieszczać przez toczenie".

B. "nie piętrzyć".

C. "nie chwytać w tym miejscu".

D. "nie odwracać".

Odpowiedź "nie chwytać w tym miejscu" jest poprawna, ponieważ symbol umieszczony na opakowaniu transportowym jednoznacznie wskazuje na obszary, w których chwytanie może prowadzić do uszkodzenia zawartości lub samego opakowania. W praktyce, oznaczenie to jest stosowane w branży transportowej i logistycznej, aby zapewnić nie tylko bezpieczeństwo towarów, ale również efektywność procesu obsługi. Na przykład, przy transporcie delikatnych materiałów, takich jak szkło czy elektronika, niewłaściwe chwytanie może prowadzić do poważnych uszkodzeń, co generuje dodatkowe koszty. Zgodnie z międzynarodowymi standardami transportu, jak ISO 9001, właściwe oznaczenie opakowań jest kluczowe dla minimalizacji ryzyka uszkodzeń. Dbanie o to, aby osoby zajmujące się obsługą towarów były świadome znaczenia takich symboli, jest elementem szkoleń BHP oraz procedur operacyjnych. Dlatego znajomość tego rodzaju oznaczeń jest istotna dla każdego pracownika branży logistycznej.

Pytanie 12

Jak długo trwa jeden cykl pracy wózka widłowego przy załadunku jednej paletowej jednostki ładunkowej (pjł), a godzina wyjazdu z ładunkiem zaplanowana jest na 7:00? Jeżeli średni czas jednego cyklu wynosi 5 minut i do załadunku jest 24 pjł, o której najpóźniej kierowca musi podstawić pojazd?

A. 5:00

B. 5:30

C. 6:30

D. 6:00

Wybór godziny 5:30 jest niewłaściwy, ponieważ nie uwzględnia pełnego czasu potrzebnego na załadunek wszystkich 24 pjł. Zgodnie z obliczeniami, średni czas jednego cyklu wynosi 5 minut, co w przypadku 24 palet daje 120 minut (czyli 2 godziny). Jeśli kierowca postawiłby wózek o 5:30, to załadunek mógłby zakończyć się dopiero o 7:30, co przeczy harmonogramowi wyjazdu o 7:00. Wybór godziny 6:00 również nie jest odpowiedni z uwagi na ten sam błąd obliczeniowy, ponieważ czas załadunku po tej godzinie również przekroczyłby ustalony czas wyjazdu. Podobnie, godzina 6:30 również jest błędna, ponieważ wyznacza jeszcze późniejszy czas zakończenia załadunku. Typowym błędem przy takich obliczeniach jest nieuwzględnienie całkowitego czasu cyklu załadunku oraz niewłaściwe stosowanie matematyki w kontekście planowania czasu w logistyce. Ważne jest, aby w takich sytuacjach zawsze uwzględniać całkowity czas operacji oraz planować z wyprzedzeniem, co jest kluczowe dla optymalizacji procesów transportowych i unikania opóźnień w dostawach.");

Pytanie 13

Rysunek przedstawia fragment

Data	Lista przeprowadzonych czynności	Stan licznika [mth]	Opinia o stanie technicznym	Data następnego przeglądu	Podpis i pieczęć konserwatora

A. wykazu przeglądów wózka unoszącego.

B. książki konserwacji wózka widłowego.

C. dziennika konserwacji wózka unoszącego.

D. dziennika utrzymania wózka widłowego.

Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do dziennika konserwacji wózka unoszącego, może wynikać z niepełnego zrozumienia dokumentacji związanej z konserwacją sprzętu. Na przykład, odpowiedzi sugerujące wykaz przeglądów wózka unoszącego lub dziennik utrzymania wózka widłowego nie są adekwatne, ponieważ nie zawierają wszystkich kluczowych informacji wymaganych do skutecznej konserwacji. Wykaz przeglądów zazwyczaj ogranicza się do dat i punktów kontrolnych, co nie pozwala na szczegółową analizę stanu technicznego wózka. Z kolei dziennik utrzymania może obejmować szersze działania związane z eksploatacją, ale nie skupia się na specyficznych czynnościach konserwacyjnych. Książka konserwacji wózka widłowego, chociaż zawiera ważne informacje, często nie zawiera indywidualnych wpisów dotyczących konkretnego urządzenia, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania konserwacją. Niezrozumienie głównych różnic między tymi rodzajami dokumentacji może prowadzić do błędów w zarządzaniu konserwacją, co w konsekwencji może zagrażać bezpieczeństwu użytkowania sprzętu oraz zwiększać ryzyko awarii. Dlatego ważne jest, aby w każdym przypadku korzystać z odpowiednich dokumentów, które są zgodne z normami bezpieczeństwa oraz wymaganiami prawnymi branży.

Pytanie 14

Jakie jednostki transportowe są klasyfikowane jako Intermodalne Jednostki Transportowe (UTI)?

A. palety EUR

B. naczepy siodłowe

C. skrzyniopalety

D. pakiety

Intermodalne Jednostki Transportowe (UTI) to kluczowy element w logistyce i transporcie, który umożliwia efektywne przemieszczenie towarów przy użyciu różnych środków transportu. Naczepy siodłowe, jako jedna z form UTI, są przystosowane do transportu drogowego i kolejowego, co pozwala na ich łatwe przesiadanie pomiędzy tymi dwoma rodzajami transportu. Dzięki zastosowaniu standardowych wymiarów i konstrukcji, naczepy siodłowe zapewniają wysoką kompatybilność z różnymi platformami oraz kontenerami, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak normy ISO. Umożliwia to nie tylko zwiększenie efektywności przewozów, ale też zmniejszenie kosztów związanych z transportem. Na przykład, naczepy siodłowe mogą być transportowane pociągami w ramach intermodalnych transportów, co znacznie obniża emisję CO2 w porównaniu do transportu wyłącznie drogowego. Przykłady zastosowania naczep siodłowych obejmują przewozy towarów w handlu międzynarodowym, gdzie ich elastyczność i możliwość łatwego przeładunku są kluczowe dla sprawnego łańcucha dostaw.

Pytanie 15

Dokument regulujący międzynarodowy transport szybko psujących się artykułów spożywczych oraz specjalnych urządzeń wykorzystywanych do ich przewozu to

A. ADR

B. AGC

C. ADN

D. ATP

Umowa ATP (Accord Transport Perissable) to międzynarodowa umowa, która reguluje przewozy szybko psujących się produktów żywnościowych oraz specjalnych urządzeń do ich transportu. Została stworzona, aby zapewnić odpowiednie warunki transportu, co jest niezwykle istotne dla zachowania jakości i bezpieczeństwa żywności. Umowa ta określa wymagania dotyczące pojazdów, systemów chłodniczych oraz praktyk transportowych, które muszą być przestrzegane przez przewoźników. Przykładowo, zgodnie z ATP, pojazdy muszą być wyposażone w odpowiednie urządzenia do kontroli temperatury, a także muszą spełniać normy sanitarno-epidemiologiczne. Przewoźnicy, którzy stosują się do norm ATP, przyczyniają się do minimalizacji strat żywności oraz zapewnienia wysokiej jakości produktów na rynku. Zrozumienie i przestrzeganie norm ATP jest kluczowe nie tylko dla producentów, ale również dla konsumentów, którzy oczekują wysokiej jakości żywności.

Pytanie 16

Pojazdem o maksymalnej masie całkowitej (DMC) 20 t przewieziono ładunek o wadze 16 t. Jaki był wskaźnik wykorzystania ładowności, jeśli masa własna pojazdu wynosi 4 t?

A. 0,25

B. 0,67

C. 0,80

D. 1,00

Wskaźnik wykorzystania ładowności jest kluczowym wskaźnikiem efektywności operacji transportowych. Odpowiedzi, które nie osiągają wartości 1,00, mogą być wynikiem nieprawidłowego zrozumienia definicji maksymalnej ładowności lub błędnych obliczeń. Warto pamiętać, że maksymalna ładowność pojazdu to różnica między dopuszczalną masą całkowitą a masą własną pojazdu. W przypadku tego pytania, dopuszczalna masa całkowita wynosi 20 ton, a masa własna to 4 tony, co daje maksymalną ładowność na poziomie 16 ton. Niektóre odpowiedzi mogłyby wynikać z uwzględnienia innych wartości lub błędnych podstaw matematycznych, takich jak niewłaściwe dzielenie masy ładunku przez DMC bez uwzględnienia masy własnej. W praktyce, aby uniknąć takich pomyłek, należy dokładnie analizować wszystkie dane i stosować poprawne wzory. W transporcie rzetelne obliczenia są nie tylko istotne z perspektywy efektywności operacyjnej, ale również z punktu widzenia przepisów prawnych dotyczących transportu i bezpieczeństwa, które wymagają, aby pojazdy nie przekraczały określonych limitów wagowych.

Pytanie 17

Pojazd o ładowności 10 ton transportuje 10 paletowych jednostek ładunkowych (pjł). Waga jednej pjł wynosi 700 kg. Oblicz, jaki będzie współczynnik wykorzystania ładowności tego pojazdu?

A. 0,30

B. 0,70

C. 0,90

D. 0,50

Współczynnik wykorzystania ładowności pojazdu oblicza się, dzieląc masę ładunku przez całkowitą ładowność samochodu. W tym przypadku, ładowność pojazdu wynosi 10 ton, co odpowiada 10 000 kg. Samochód przewozi 10 paletowych jednostek ładunkowych, z których każda waży 700 kg. Zatem całkowita masa przewożonego ładunku wynosi 10 * 700 kg = 7000 kg. Współczynnik wykorzystania ładowności obliczamy jako: 7000 kg / 10000 kg = 0,70. Oznacza to, że pojazd jest wykorzystywany w 70% swojej ładowności, co jest zgodne z dobrymi praktykami w logistyce. Optymalne wykorzystanie ładowności pojazdów transportowych jest kluczowe dla efektywności operacyjnej i redukcji kosztów transportu. Na przykład, w logistyce dąży się do maksymalizacji wykorzystania pojazdów, aby obniżyć emisję CO2 oraz zwiększyć rentowność operacyjną. Dlatego znajomość i umiejętność obliczania współczynnika wykorzystania ładowności jest niezbędna dla profesjonalistów w branży transportowej.

Pytanie 18

Zasady dotyczące obowiązkowego instalowania oraz używania tachografów w transporcie drogowym są określone przez skrót

A. ADR

B. AETR

C. CMR

D. ATP

Odpowiedzi ATP, ADR i CMR odnoszą się do różnych spraw i nie mówią o obowiązku montowania tachografów. ATP, czyli „Umowa dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów szybko psujących się”, koncentruje się głównie na transporcie towarów, które trzeba przewozić w specjalnych warunkach. A ADR to „Umowa o międzynarodowym przewozie drogowym towarów niebezpiecznych” i dotyczy bezpieczeństwa przewozu tych substancji, ale nie mówi nic o monitorowaniu czasu pracy kierowców przez tachografy. CMR, z drugiej strony, to „Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów”, która reguluje zasady przewozu towarów i odpowiedzialność przewoźnika, ale też nie mówi o tachografach. Często myli się te konwencje z regulacjami czasu pracy kierowców, co prowadzi do wyboru odpowiedzi, które nie mają związku z przepisami o tachografach. Pamiętaj, że AETR to jedyna konwencja, która realnie nakłada obowiązek stosowania tachografów w międzynarodowym transporcie drogowym, a to jest kluczowe dla zarządzania czasem pracy kierowców i bezpieczeństwa na drogach.

Pytanie 19

Koszt transportu 1 tony ładunku na dystansie 1 kilometra to 0,30 zł. Jakie będą łączne wydatki na transport 24 ton ładunku na odległość 50 kilometrów oraz 20 ton ładunku na dystansie 70 kilometrów?

A. 1 400,00 zł

B. 1 584,00 zł

C. 1 200.00 zł

D. 780.00 zł

Aby obliczyć łączny koszt przewozu ładunków, najpierw musimy zrozumieć, jak obliczamy koszty transportu. Cena przewozu 1 tony ładunku na 1 kilometr wynosi 0,30 zł. Obliczamy koszt przewozu dla dwóch odrębnych zleceń. Dla pierwszego zlecenia, przewozimy 24 tony na odległość 50 kilometrów, co daje: 24 tony x 50 km x 0,30 zł = 360 zł. Dla drugiego zlecenia, przewozimy 20 ton na odległość 70 kilometrów, co daje: 20 ton x 70 km x 0,30 zł = 420 zł. Łączny koszt przewozu to suma kosztów obu zleceń, czyli 360 zł + 420 zł = 780 zł. Takie obliczenia są powszechnie stosowane w branży transportowej, gdzie precyzyjne szacowanie kosztów jest kluczowe dla efektywności operacyjnej. Dobre praktyki wymagają, aby przedsiębiorstwa transportowe regularnie weryfikowały swoje stawki za przewóz, aby dostosować je do zmieniających się warunków rynkowych oraz kosztów paliwa i innych zasobów.

Pytanie 20

Z danych zawartych w tabeli wynika, że wskaźnik poprawnie wystawionych dokumentów transportowych w Przedsiębiorstwie TRANS wynosi

Zestawienie danych dotyczących Przedsiębiorstwa TRANS
Wyszczególnienie	Uzyskane wyniki
Liczba zrealizowanych dostaw	3 800
Liczba wystawionych listów przewozowych	4 000
Liczba terminowych dostaw	3 600
Liczba listów przewozowych z niekompletnymi informacjami	200
Liczba listów przewozowych z błędnymi danymi	100
Liczba dostaw z uszkodzonym ładunkiem podczas przewozu	70
Liczba zagubionych przesyłek	200

A. 95,0%

B. 7,5%

C. 5,0%

D. 92,5%

Wybór 5,0%, 7,5% lub 95,0% jako wskaźnika poprawnie wystawionych dokumentów transportowych jest wynikiem kilku powszechnych nieporozumień dotyczących obliczania takich wskaźników. Przede wszystkim, istotnym błędem jest brak właściwego zrozumienia, jak oblicza się wskaźnik poprawności. Nie można po prostu podawać wartości, które brzmią na tyle przekonująco, aby zadowolić intuicję. Kluczowe jest zrozumienie, że poprawny wskaźnik uzyskuje się poprzez skrupulatne zliczenie dokumentów, które są wolne od błędów i zagubień, a następnie podzielenie ich przez całkowitą liczbę dokumentów. Wybór 5,0% i 7,5% sugeruje, że respondent uznał bardzo niewielką liczbę poprawnych dokumentów, co jest sprzeczne z przedstawionymi danymi. Z kolei 95,0% może wydawać się na pierwszy rzut oka adaptacyjną wartością, jednak w kontekście podanej analizy wykracza poza realia, które jednoznacznie wskazują na 92,5%. Typowe błędy myślowe mogą obejmować błąd potwierdzenia, gdzie respondent może kierować się jedynie danymi, które potwierdzają jego wcześniejsze przekonania, a nie obiektywną analizą przedstawioną w zadaniu. Właściwe podejście do obliczania wskaźników jakości dokumentacji jest kluczowe dla zachowania standardów i dobrych praktyk w branży transportowej, a także w zarządzaniu jakością.

Pytanie 21

Firma transportowa ma za zadanie dowieźć ładunek o wartości 50 000,00 zł do klienta oddalonego o 300 km. Stawka netto za wykonanie usługi wynosi 3,00 zł/km. Koszt transportu ładunku jest zwiększony o koszt ubezpieczenia, który wynosi 0,2% wartości ładunku. Jaką wartość brutto ma usługa, jeżeli podlega 23% VAT?

A. 1 800,00 zł

B. 1 000,00 zł

C. 1 230,00 zł

D. 900,00 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi, istnieje wiele pułapek, w które można wpaść podczas obliczania wartości brutto usługi transportowej. Na przykład, jeśli ktoś zapomni uwzględnić koszt ubezpieczenia, może zakończyć obliczenia na etapie netto, uzyskując 900,00 zł jako całkowitą wartość usługi. Taki błąd prowadzi do niedoszacowania finalnych kosztów i może negatywnie wpłynąć na rentowność przedsięwzięcia. Podobnie, jeżeli ktoś błędnie obliczy VAT lub całkowicie go pominie, może uzyskać wartość brutto jako 1 000,00 zł, co również jest nieprawidłowe. Często spotyka się również błędne zrozumienie, jak procentowe obliczenia wpływają na całkowity koszt. Na przykład, jeżeli ktoś nie zrozumie, że 23% VAT jest naliczane na wartość netto usługi powiększonej o koszt ubezpieczenia, a nie tylko na podstawową stawkę, może zakończyć z zupełnie błędnym wynikiem. Dlatego ważne jest, aby podczas obliczeń uważnie analizować każdy składnik, stosując się do standardów branżowych, które pomagają w dokładnym ustaleniu kosztów usług transportowych oraz prawidłowym naliczaniu podatków. Użycie kalkulatorów do takich obliczeń, które uwzględniają wszystkie zmienne, może znacznie zredukować ryzyko błędów i zapewnić rzetelne wyniki.

Pytanie 22

Firma zajmuje się wynajmem sprzętu technicznego, który poprawia transport wewnętrzny. Koszt wynajmu jednego urządzenia wynosi 250,00 zł netto za dobę. Usługi są objęte 23% stawką VAT. Oblicz wartość brutto wynajmu 4 urządzeń technicznych na 3 dni dla stałego klienta, który ma przyznany rabat w wysokości 5%

A. 3 540,00 zł

B. 2 873,00 zł

C. 3 505,50 zł

D. 1 168,50 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi, często problemem jest niewłaściwe podejście do obliczeń lub pominięcie kluczowych elementów, takich jak rabaty i podatki. Wiele osób może skupić się jedynie na obliczeniu wartości wynajmu bez uwzględnienia rabatu, co prowadzi do zawyżenia kosztów. Na przykład, obliczenie wartości wynajmu 4 urządzeń przez 3 dni bez rabatu może prowadzić do wysokości 3 000,00 zł, ale bez uwzględnienia rabatu, które obniża te koszty, wynik jest niekompletny. Dodatkowo, pominięcie VATu w obliczeniach to powszechny błąd, który może występować, gdy osoba nie ma doświadczenia w obliczeniach finansowych. Należy zawsze pamiętać o tym, że w Polsce wynajmując urządzenia, usługi te podlegają opodatkowaniu VAT, co powinno być integralną częścią kalkulacji. Zrozumienie, w jaki sposób obliczać rabaty, a następnie dodawać odpowiednie stawki VAT, to kluczowe umiejętności w zarządzaniu finansami w każdej firmie. Utrzymywanie dokładnych zapisów i właściwe obliczenia pomagają nie tylko w unikaniu błędów, ale również w budowaniu zaufania klientów oraz w zapewnieniu zgodności z przepisami prawa.

Pytanie 23

Kierowca transportujący materiały niebezpieczne drogą lądową powinien przestrzegać regulacji konwencji

A. IMDGC

B. RID

C. DGR

D. ADR

Wybór odpowiedzi DGR, RID czy IMDGC może wskazywać na jakieś nieporozumienie w temacie przepisów. DGR to ogólny termin dla transportu towarów niebezpiecznych, więc nie odnosi się bezpośrednio do konkretnej konwencji, przez co nie jest to właściwy wybór. RID zajmuje się transportem kolejowym, więc do transportu drogowego to się nie nadaje. A IMDGC dotyczy zupełnie innych przepisów. Widać, że te odpowiedzi są pomyłkami, bo każda forma transportu ma swoje zasady i jak się je pomiesza, to może być naprawdę źle. Z mojego doświadczenia, ludzie czasem nie do końca rozumieją, jak różne regulacje odnoszą się do konkretnego transportu, a to może prowadzić do poważnych kłopotów. Wiedza o konwencji ADR jest na pewno przydatna, bo pozwala na bezpieczny transport towarów.

Pytanie 24

Każda jednostka logistyczna posiada swój identyfikator, którym jest

A. GLN

B. GS1

C. ITF

D. SSCC

GS1 to organizacja odpowiedzialna za ustalanie i promowanie standardów dla kodów kreskowych i identyfikacji produktów, ale sama w sobie nie jest numerem identyfikacyjnym jednostki logistycznej. Odpowiedzi takie jak ITF i GLN dotyczą innych typów identyfikacji, ale nie są bezpośrednio związane z jednostkami logistycznymi. ITF, czyli Interleaved 2 of 5, to typ kodu kreskowego, który może być używany do oznaczania produktów, ale nie pełni funkcji identyfikacyjnej jednostek transportowych w kontekście logistyki. Z kolei GLN, czyli Global Location Number, identyfikuje lokalizacje w łańcuchu dostaw, takie jak magazyny czy punkty sprzedaży, a nie same jednostki logistyczne. Te błędne odpowiedzi wynikają z mylnego zrozumienia funkcji poszczególnych systemów identyfikacyjnych w logistyce oraz ich zastosowań. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że efektywna identyfikacja jednostek logistycznych wymaga zastosowania konkretnego standardu, jakim jest SSCC, który oferuje jednocześnie unikalność i spójność w śledzeniu towarów. Wiedza na temat różnorodnych kodów i identyfikatorów jest niezbędna, aby uniknąć frustracji związanej z błędnym przypisaniem funkcji do poszczególnych systemów. Właściwe zrozumienie różnic między tymi terminami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesami logistycznymi.

Pytanie 25

Na ilustracji jest przedstawiony przewóz z zastosowaniem systemu

A. Modalohr.

B. Ro-La.

C. Cargobeamer.

D. ACTS.

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z mylnego zrozumienia funkcji i charakterystyk różnych systemów przewozu. Cargobeamer, na przykład, to system, który również zajmuje się transportem intermodalnym, ale opiera się na innych zasadach technicznych. Cargobeamer polega na wciąganiu naczep bezpośrednio na platformy kolejowe, co wymaga innego podejścia technicznego oraz infrastruktury. Ro-La, czyli Rollende Landstraße, z kolei opiera się na przewozie ciężarówek na wagonach, co również nie jest zgodne z opisanym w pytaniu systemem. Ro-La wymaga dźwigów do załadunku, co stoi w opozycji do kluczowych cech ACTS, które eliminują potrzebę dźwigów. Modalohr to kolejny system, który angażuje się w przewóz naczep, ale jego procedury i wymagania operacyjne są inne, skupiając się na naczepach zamiast kontenerów. Rozumienie różnic pomiędzy tymi systemami jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów myślowych, takich jak utożsamianie różnych technologii transportowych na podstawie podobieństw w ich zastosowaniu. Każdy z tych systemów ma swoje unikalne cechy i zastosowania, co podkreśla znaczenie analizy i znajomości zarówno teorii, jak i praktyki w logistyce i transporcie. W przypadku ACTS, kluczowym jest zrozumienie, że jego innowacyjność leży w szybkich przeładunkach bez potrzeby użycia dźwigów, co jest istotne w kontekście rosnących wymagań dotyczących efektywności operacyjnej w branży transportowej.

Pytanie 26

Na podstawie zamieszczonego fragmentu umowy, określ klasy środków transportu, w których może być wykonywany przewóz żywności głęboko mrożonej, z zachowaniem normy temperatury do -20°C.

(…)Dla klas A, B i C z dowolnym ustalonym praktycznie stałym poziomem temperatury t1, zgodnie z podanymi niżej normami określonymi dla poniższych trzech klas:

Klasa A. Środek transportu - chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 może mieścić się między + 12 °C i 0°C włącznie.

Klasa B. Środek transportu - chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 może mieścić się między +12°C i -10°C włącznie.

Klasa C. Środek transportu - chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 może mieścić się między +12°C i -20°C włącznie.

Dla klas D, E i F z ustalonym praktycznie stałym poziomem temperatury t1 zgodnie z podanymi niżej normami określonymi dla poniższych trzech klas:

Klasa D. Środek transportu - chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 nie jest wyższe niż +2°C.

Klasa E. Środek transportu - chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 nie jest wyższe niż -10°C.

Klasa F. Środek transportu - chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 nie jest wyższe niż -20°C. (…)

A. Klasa B i klasa E.

B. Klasa D i klasa E.

C. Klasa C i klasa F.

D. Klasa A i klasa F.

Wybór klas A, B, D i E to raczej zły pomysł, jeśli chodzi o transport żywności głęboko mrożonej. Klasa A, która ma temperaturę do +12°C, to totalna pomyłka, bo nie osiągniemy tam wymaganej niskiej temperatury. Klasa B też nie ma sensu, bo trzyma temperaturę od +2°C do +8°C, a to zdecydowanie za dużo dla mrożonek, które muszą być transportowane w temperaturze nie wyższej niż -20°C. Klasy D i E nie mają odpowiednich systemów chłodniczych do transportu mrożonek, więc ryzykujemy jakość i bezpieczeństwo produktów. Często takie pomyłki wynikają z braku zrozumienia, które klasy transportowe są do czego. Ważne, żeby wiedzieć, że niektóre klasy zaprojektowano tylko do wyższych temperatur, a to w przypadku żywności głęboko mrożonej jest absolutnie niedopuszczalne. Zachowanie odpowiednich warunków w transporcie to nie tylko kwestia przepisów, ale też odpowiedzialność producentów za zdrowie ludzi.

Pytanie 27

Kierowca w danym dniu wykonywał czynności w następującej kolejności:
− załadunek towaru na pojazd przez 1 godzinę,
− prowadzenie pojazdu z ładunkiem przez 3 godziny,
− rozładunek towaru przez 1,5 godziny,
− prowadzenie pojazdu bez ładunku przez 6 godzin.
Najpóźniej w którym momencie i w jakim minimalnym wymiarze kierowca powinien skorzystać z przerwy zgodnie z przedstawionym fragmentem ustawy o czasie pracy kierowcy?

Fragment Ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców

(…)

Art. 13. 1. Po sześciu kolejnych godzinach pracy kierowcy przysługuje przerwa przeznaczona na odpoczynek w wymiarze nie krótszym niż 30 minut, w przypadku gdy liczba godzin pracy nie przekracza 9 godzin oraz w wymiarze nie krótszym niż 45 minut, w przypadku gdy liczba godzin pracy wynosi więcej niż 9 godzin. Przerwa może być dzielona na okresy krótsze trwające co najmniej 15 minut każdy, wykorzystywane w trakcie sześciogodzinnego czasu pracy lub bezpośrednio po tym okresie.

(…)

A. Po 1,5 godzinie jazdy bez ładunku w wymiarze 45 minut.

B. Po zakończonym rozładunku w wymiarze 30 minut.

C. Po zakończonej jeździe z ładunkiem w wymiarze 30 minut.

D. Po 0,5 godzinie jazdy bez ładunku w wymiarze 45 minut.

Chyba popełniłeś błąd, bo wybrana odpowiedź nie jest najlepsza. Z mojego doświadczenia, to często wynika z tego, że nie do końca rozumiemy przepisy o czasie pracy kierowców i zasady bezpieczeństwa. Jeśli myślisz, że przerwę trzeba wziąć po rozładunku albo po 1,5 godziny jazdy bez ładunku, to pomijasz ważny kawałek informacji o maksymalnym czasie jazdy bez odpoczynku. Przepisy mówią jasno, że przerwę trzeba stosować po sześciu godzinach pracy. To znaczy, że nie można tego wyłącznie wiązać z zakończeniem konkretnej czynności, jak np. rozładunek. Czasami, jak długa jazda, decyzje o przerwach powinny być podejmowane na podstawie całkowitego czasu pracy, a nie tylko częściowego, żeby nie wpaść w kłopoty. Wiele osób myli czas jazdy z czasem pracy i stąd biorą się błędne wnioski o konieczności odpoczynku. Dlatego ważne jest, żeby zrozumieć te zasady, bo to kluczowe dla bezpieczeństwa na drodze.

Pytanie 28

Jaka najwcześniejsza pora dostawy może być ustalona w zleceniu dla przewoźnika, jeśli załadunek zajmie 2 godziny, długość trasy wynosi 210 km, średnia prędkość pojazdu to 60 km/h, a załadunek rozpoczyna się o 6:00?

A. 12.00

B. 10.00

C. 13.30

D. 11.30

Aby obliczyć najwcześniejszą godzinę dostawy, należy uwzględnić czas załadunku oraz czas podróży. Rozpoczynamy od ustalenia czasu załadunku, który wynosi 2 godziny, co oznacza, że załadunek zakończy się o godzinie 8:00. Następnie obliczamy czas potrzebny na pokonanie trasy 210 km przy średniej prędkości wynoszącej 60 km/h. Czas podróży obliczamy według wzoru: czas = odległość / prędkość, co daje 210 km / 60 km/h = 3,5 godziny. Dodając te dwa czasy, otrzymujemy 8:00 + 3,5 godziny, co daje 11:30. Taki proces obliczeń jest standardowym podejściem w logistyce i zarządzaniu transportem, gdzie precyzyjne planowanie czasu dostawy jest kluczowe dla efektywności operacyjnej. Praktyczne zastosowanie wiedzy w tej dziedzinie pozwala na unikanie opóźnień i poprawę jakości obsługi klienta, co jest niezbędne w branży transportowej.

Pytanie 29

Który z rodzajów transportu najlepiej odpowiada na dopasowanie sieci dróg do lokalizacji rynków zaopatrzenia oraz zbytu?

A. Transport morski

B. Transport lotniczy

C. Transport samochodowy

D. Transport kolejowy

Wybór innych form transportu, jak np. lotniczy, kolejowy czy morski, do analizy może być mylący. Transport lotniczy jest co prawda najszybszy, ale ogranicza się do głównych portów lotniczych. W praktyce często potrzebny jest dodatkowy transport lądowy, żeby dostarczyć towary na miejsce, co podnosi koszty i wydłuża czas. Z kolei transport kolejowy jest dobry na długie trasy i do przewożenia dużych ilości, ale niestety nie jest zbyt elastyczny, jeśli chodzi o dotarcie do miejsc, gdzie nie ma linii kolejowych. Potrzebuje też dobrej infrastruktury przeładunkowej, co w niektórych lokalizacjach może być problematyczne. No i transport morski, chociaż skuteczny przy przewozie dużych ładunków, to znacznie dłuższy od transportu drogowego. Wiele osób może się pomylić, nie biorąc pod uwagę całego łańcucha dostaw i wyciągając błędne wnioski o efektywności tych form transportu. Z mojego doświadczenia, transport samochodowy, ze swoją uniwersalnością, najlepiej radzi sobie w tych zmieniających się realiach rynku.

Pytanie 30

Jaką wagę ładunku powinno się wpisać w dokumentacji przewozowej, jeśli do naczepy załadowano 98 m3 wełny mineralnej o gęstości 7 m3/t?

A. 14,0 t

B. 10,0 t

C. 7,0 t

D. 9,8 t

Aby obliczyć masę przewożonego ładunku, należy zastosować wzór na masę, który jest wyrażony jako iloczyn objętości i objętości właściwej. W tym przypadku mamy 98 m3 wełny mineralnej o objętości właściwej 7 m3/t. Obliczenia wykonujemy w następujący sposób: Masa = Objętość / Objętość właściwa, co daje 98 m3 / 7 m3/t = 14 t. Jest to poprawny wynik, ponieważ odpowiada rzeczywistej masie ładunku, który został załadowany do naczepy. W praktyce, znajomość objętości właściwej materiałów jest kluczowa w transporcie, ponieważ pozwala na dokładne wyliczenie masy, co z kolei jest istotne dla zapewnienia zgodności z przepisami oraz bezpieczeństwa podczas transportu. Przykładem może być transport towarów budowlanych, gdzie przekroczenie dopuszczalnej masy może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz zwiększonego ryzyka w ruchu drogowym. Wiedza na temat objętości właściwej pomaga także w optymalizacji załadunku, co może prowadzić do oszczędności w kosztach transportu.

Pytanie 31

Elementy infrastruktury liniowej w transporcie kolejowym to

A. sieci trakcyjne

B. terminale przeładunkowe

C. stacje kolejowe

D. bocznice kolejowe

Odpowiedzi takie jak stacje kolejowe, terminale przeładunkowe czy bocznice kolejowe, choć istotne w ramach infrastruktury transportu szynowego, nie mogą być klasyfikowane jako infrastruktura liniowa. Stacje kolejowe pełnią funkcję punktów przesiadkowych, gdzie pasażerowie mogą wsiadać i wysiadać; są one kluczowe dla organizacji transportu, ale nie są elementami linii kolejowej samej w sobie. Terminale przeładunkowe są dedykowane do transportu towarów i obejmują różnorodne operacje logistyczne, jak załadunek i rozładunek, jednak nie stanowią infrastruktury liniowej. Z kolei bocznice kolejowe, mające na celu łączenie linii głównych z innymi obiektami, mogą być uważane za część infrastruktury kolejowej, ale nie są bezpośrednio odpowiedzialne za transport na długich dystansach i zasilanie pojazdów. Niezrozumienie różnicy między tymi elementami a siecią trakcyjną prowadzi do pomylenia ich funkcji, co jest typowym błędem w zakresie infrastruktury transportowej. Kluczem do prawidłowego rozumienia infrastruktury jest znajomość jej definicji oraz różnych kategorii, które opisują poszczególne komponenty transportu szynowego.

Pytanie 32

Jakie będą koszty związane z usługą pakowania i przewozu mebli firmy IKAR, jeśli masa towaru wynosi 550 kg, a transport kierowany jest do strefy B?

A. 250 zł

B. 350 zł

C. 185 zł

D. 450 zł

Wybór innych kwot może wynikać z mylnych założeń dotyczących struktury kosztów usług transportowych. Na przykład, odpowiedź 185 zł sugeruje zbyt niską stawkę, która nie uwzględnia pełnych kosztów operacyjnych związanych z transportem tak ciężkiego towaru jak 550 kg. Wiele firm transportowych stosuje minimalne stawki, które sięgają znacznie wyżej z uwagi na użycie specjalistycznego sprzętu, paliwa oraz pracowników. Odpowiedź 350 zł może być postrzegana jako zbyt wysoka, ale nie uwzględnia ona dodatkowych kosztów, które mogą pojawić się w procesie transportu, takich jak opłaty za przejazd przez mosty czy autostrady. Z kolei odpowiedź 450 zł, mimo że może wydawać się uzasadniona w kontekście skomplikowanych zleceń transportowych, w tym przypadku nie znajduje potwierdzenia w rzeczywistych kosztach usług IKAR, które są jasno określone w ich cennikach. Typowe błędy myślowe obejmują ignorowanie specyfiki branży oraz nieznajomość obowiązujących stawek i zasad w transporcie, co prowadzi do nieprawidłowych oszacowań.

Pytanie 33

Kierowca musi przetransportować ładunek na dystans 510 km. Przeciętna prędkość pojazdu wynosi 60 km/h. Czas potrzebny na załadunek oraz rozładunek ładunku u odbiorcy wynosi po 30 minut. Ile czasu łącznie zajmą działania manipulacyjne oraz transport ładunku, uwzględniając minimalny czas przerwy kierowcy?

A. 10 godzin 5 minut

B. 9 godzin 15 minut

C. 9 godzin 50 minut

D. 10 godzin 15 minut

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, kluczowym błędem jest niewłaściwe obliczenie czasu przewozu i czynności manipulacyjnych. Bardzo często osoby przystępujące do obliczeń pomijają istotne elementy, takie jak czas załadunku i rozładunku ładunku. Warto zauważyć, że ładunek należy załadować i rozładować, co zajmuje czas, który powinien być dodany do całkowitego czasu transportu. Ponadto, pewne odpowiedzi mogą wynikać z nieprawidłowego zrozumienia zasad dotyczących odpoczynku kierowcy. Przykładowo, niektórzy mogą mylnie sądzić, że przerwa powinna być dodawana bez względu na czas jazdy, co jest niezgodne z rzeczywistością. Przepisy mówią o konieczności przerwy po pewnym czasie jazdy, a w tym przypadku czas jazdy nie przekraczał limitu, co oznacza, że odpoczynek w tym przypadku nie jest wymagany. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy etap przewozu, w tym czas manipulancki, musi być dokładnie zaplanowany i uwzględniony w harmonogramie, co jest standardową praktyką w logistyce i transporcie. Nieprawidłowe podejście do kalkulacji czasu może prowadzić do opóźnień w dostawach, co z kolei ma wpływ na całą sieć logistyczną oraz na relacje z klientami.

Pytanie 34

Dokument zawierający informacje o zasadach pakowania towaru do wysyłki, potencjalnym zakresie wymaganej kontroli, a także rodzaju i liczbie potrzebnych dokumentów do transportu to

A. manifest ładunkowy

B. list przewozowy

C. instrukcja wysyłkowa

D. nota bukingowa

Manifest ładunkowy robi coś zupełnie innego niż instrukcja wysyłkowa. On głównie potwierdza, co jest w ładunku podczas transportu i pomaga zidentyfikować przesyłki, więc jest ważny dla logistyki, ale nie mówi nic o tym, jak przygotować towar do wysyłki. Z kolei list przewozowy to dokument, który idzie z przesyłką i potwierdza umowę przewozu, ale też nie daje żadnych wskazówek do przygotowania towaru. A nota bukingowa to już w ogóle potwierdza tylko rezerwację miejsca na transport, więc ona też nie mówi nic na temat samego pakowania towaru. Jak się pomyli w rozumieniu tych dokumentów, to można popełnić poważne błędy w wysyłce, jak źle zapakować towar czy nie mieć odpowiednich papierów. Dlatego tak istotne jest, żeby wiedzieć, co jest ważne na różnych etapach logistycznych. Dobrze przyporządkowane dokumenty do ich ról w transporcie to klucz do sprawnej i zgodnej z przepisami logistyki.

Pytanie 35

Zanim zacznie się korzystać z urządzenia wymagającego nadzoru technicznego, osoba eksploatująca to urządzenie

A. wykonuje próby techniczne przed rozpoczęciem działania urządzenia oraz w warunkach pracy ustalonych w technicznych zasadach nadzoru technicznego i przekazuje wyniki do nadzoru technicznego

B. realizuje badanie specjalne, określone w dokumentacji projektowej urządzenia lub w technicznie uzasadnionych przypadkach, na żądanie odpowiedniego organu dozoru technicznego

C. zgłasza na piśmie urządzenie do odpowiedniego organu jednostki nadzoru technicznego w celu uzyskania decyzji o zezwoleniu na eksploatację

D. sama przeprowadza ocenę urządzenia poprzez weryfikację zgodności jego wykonania z dokumentacją oraz warunkami technicznymi nadzoru technicznego

Wiele osób mogących być odpowiedzialnych za eksploatację urządzeń podlegających dozorowi technicznemu często ma błędne wyobrażenie o tym, jakie obowiązki na nich spoczywają przed rozpoczęciem użytkowania. Często pojawia się przekonanie, że wystarczy przeprowadzić rutynowe kontrole lub próby techniczne, aby móc rozpocząć eksploatację urządzenia. Jednak takie podejście nie uwzględnia kluczowego momentu, jakim jest formalne zgłoszenie urządzenia do odpowiedniego organu dozoru technicznego. Odpowiedź wskazująca na przeprowadzenie badań specjalnych, badania urządzenia czy prób technicznych pomija fundamentalny obowiązek zgłoszenia, który jest niezbędny do uzyskania zezwolenia na eksploatację. Zgłoszenie to jest pierwszym krokiem, który uruchamia procedurę oceny technicznej, a bez tego działania, nawet najlepiej przeprowadzone badania mogą okazać się niewystarczające. Niestety, nieznajomość lub ignorowanie tego wymogu może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz zagrożeń dla bezpieczeństwa. Eksploatacja urządzeń bez odpowiedniego zgłoszenia i zezwolenia naraża użytkowników na nieprzewidziane sytuacje, mogące skutkować wypadkami, szkodami materialnymi oraz karami finansowymi. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć, że każdy aspekt eksploatacji urządzenia musi być zgodny z wymaganiami prawnymi oraz standardami bezpieczeństwa, a zgłoszenie to kluczowy element tego procesu.

Pytanie 36

Na podstawie danych zawartych w tabeli, wskaż, które przedsiębiorstwo transportowe osiągnęło najwyższy wskaźnik niezawodności dostaw.

Przedsiębiorstwo transportowe	Liczba zrealizowanych przewozów [szt.]	Liczba terminowo zrealizowanych przewozów [szt.]	Liczba nieterminowo zrealizowanych przewozów [szt.]
A.	890	860	30
B.	1 450	1 310	140
C.	570	500	70
D.	2 380	2 050	330

A. Przedsiębiorstwo transportowe D

B. Przedsiębiorstwo transportowe A

C. Przedsiębiorstwo transportowe B

D. Przedsiębiorstwo transportowe C

Wybór innego przedsiębiorstwa transportowego niż A może wynikać z kilku powszechnych błędów myślowych związanych z interpretacją danych. Przykładowo, przedsiębiorstwo B, C czy D mogą mieć swoje mocne strony, jednak ich wskaźnik niezawodności dostaw nie osiągnął wartości porównywalnej z przedsiębiorstwem A. Często nie uwzględnia się pełnego kontekstu analizy danych, co prowadzi do błędnych wniosków. Należy pamiętać, że wskaźnik niezawodności dostaw jest obliczany na podstawie procentu terminowo zrealizowanych przewozów. Jeśli dane z innych przedsiębiorstw wskazują na zrealizowane przewozy, ale z opóźnieniami, może to być mylące dla analizy. Ważne jest, aby zawsze analizować dane w kontekście ich źródła i metodologii obliczeń. Innym typowym błędem jest porównywanie jednostkowych wskaźników bez uwzględnienia specyfiki działalności i warunków rynkowych, w jakich operują różne przedsiębiorstwa. Dobrą praktyką jest również analizowanie danych w dłuższej perspektywie czasowej, co pozwala uchwycić trendy i zmiany, które mogą wpływać na wyniki. Ignorowanie tych aspektów prowadzi do powierzchownej analizy i nieprawidłowych konkluzji, a w efekcie do wyborów, które nie są uzasadnione danymi.

Pytanie 37

Maksymalny tygodniowy czas jazdy kierowcy, zgodnie z zamieszczonym fragmentem rozporządzenia, wynosi

Fragment Rozporządzenia 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 15 marca 2006 r.
Art. 6
1. Dzienny czas prowadzenia pojazdu nie może przekroczyć 9 godzin. Jednakże dzienny czas prowadzenia pojazdu może zostać przedłużony do nie więcej niż 10 godzin nie częściej niż dwa razy w tygodniu.
2. Tygodniowy czas prowadzenia pojazdu nie może przekroczyć 56 godzin i nie może skutkować przekroczeniem maksymalnego tygodniowego czasu pracy ustalonego w dyrektywie 2002/15/WE.
3. Łączny czas prowadzenia pojazdu w ciągu dwóch kolejnych tygodni nie może przekroczyć 90 godzin.
Art. 7
Po okresie prowadzenia pojazdu trwającym cztery i pół godziny kierowcy przysługuje ciągła przerwa trwająca co najmniej czterdzieści pięć minut, chyba że kierowca rozpoczyna okres odpoczynku.
Przerwę tę może zastąpić przerwa długości co najmniej 15 minut, po której nastąpi przerwa długości co najmniej 30 minut, rozłożone w czasie w taki sposób, aby zachować zgodność z przepisami akapitu pierwszego.

A. 56 godzin.

B. 9 godzin.

C. 10 godzin.

D. 90 godzin.

Wybór innych odpowiedzi, takich jak 90 godzin, 10 godzin czy 9 godzin, opiera się na nieporozumieniach dotyczących regulacji dotyczących czasu pracy kierowców. Na przykład, 90 godzin tygodniowo znacznie przekracza maksymalne limity określone w przepisach, co mogłoby prowadzić do poważnych konsekwencji dla zdrowia kierowców oraz bezpieczeństwa na drogach. W rzeczywistości, długotrwała jazda bez odpowiednich przerw i odpoczynku zwiększa ryzyko wypadków drogowych i zmęczenia. Odpowiedzi 10 godzin i 9 godzin również błędnie interpretują normy dotyczące dziennego czasu jazdy. Zgodnie z przepisami, maksymalny dzienny czas jazdy wynosi 9 godzin, jednak w sytuacjach wyjątkowych można go zwiększyć do 10 godzin, ale to nie ma związku z maksymalnym czasem jazdy w skali tygodnia. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich odpowiedzi, obejmują mylenie limitów dziennych i tygodniowych oraz brak zrozumienia kontekstu regulacji prawnych. Właściwe podejście do zarządzania czasem pracy kierowców wymaga znajomości przepisów oraz ich praktycznego zastosowania w codziennej pracy, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w transporcie drogowym.

Pytanie 38

Grahamiczna forma przedstawiania danych w postaci dwuwymiarowych obrazów zbudowanych z czarno-białych kwadratów to

A. czytnik RFID

B. tag RFID

C. kod kreskowy 2D

D. kod kreskowy 1D

Tag RFID (Radio Frequency Identification) to technologia, która umożliwia identyfikację obiektów za pomocą fal radiowych. Tag RFID składa się z anteny oraz mikroczipa, który przechowuje dane. Pomimo że RFID i kody kreskowe 2D służą do przechowywania informacji, ich metody działania są całkowicie różne. Kody kreskowe opierają się na optycznym odczycie danych, podczas gdy RFID wykorzystuje fale radiowe, co pozwala na skanowanie z większych odległości i bez potrzeby bezpośredniego widzenia tagu. Z kolei czytnik RFID to urządzenie służące do odczytu danych z tagów RFID, nie ma związku z zapisem informacji w formie graficznej. Z kolei kody kreskowe 1D, choć również stosowane w handlu i logistyce, mają ograniczoną pojemność informacyjną i są w stanie zakodować tylko jedną linię danych. W praktyce oznacza to, że kody 1D są stosowane w bardziej podstawowych zastosowaniach, takich jak oznaczanie produktów w sklepach, gdzie informacje takie jak cena czy kod produktu są wystarczające. Typowe błędne myślenie to utożsamienie wszystkich form kodowania z kodami kreskowymi, podczas gdy kody 2D oferują znacznie bardziej zaawansowane możliwości przechowywania i transportu informacji. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania ich w praktyce.

Pytanie 39

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do załadunku kontenerów na naczepy podkontenerowe, jeśli plac składowy kontenerów znajduje się w odległości 200 metrów od miejsca, gdzie oczekują pojazdy na załadunek?

A. Wóz podsiębierny

B. Stacjonarny żuraw portowy

C. Przenośnik rolkowy

D. Stacjonarną suwnicę bramową

Przenośnik rolkowy, choć użyteczny w niektórych aplikacjach do transportu materiałów, nie jest odpowiednim rozwiązaniem do załadunku kontenerów na naczepy podkontenerowe, zwłaszcza na większych odległościach. Jego konstrukcja ogranicza mobilność, co stanowi istotny problem, gdy plac składowy jest oddalony od miejsca załadunku. Użytkowanie przenośnika rolkowego w kontekście załadunku kontenerów wymagałoby dodatkowych urządzeń do przetransportowania kontenerów do samego przenośnika, co zwiększałoby czas i koszty operacyjne. Stacjonarny żuraw portowy, mimo że jest to potężne urządzenie zdolne do podnoszenia ciężkich ładunków, również nie jest praktycznym wyborem w opisanej sytuacji z uwagi na jego ograniczoną mobilność i potrzebę zapewnienia odpowiedniej infrastruktury, co często wiąże się z dodatkowymi kosztami oraz czasem przestojów. Stacjonarna suwnica bramowa, z drugiej strony, jest odpowiednia do pracy w obrębie stałych instalacji, ale nie sprawdzi się w kontekście załadunku kontenerów w sposób elastyczny i szybki, jak to ma miejsce w przypadku wozu podsiębiernego. Wybór niewłaściwego urządzenia na etapie planowania operacji logistycznych może prowadzić do znacznych opóźnień i zwiększenia kosztów, co jest kluczowe w branży transportowej, gdzie czas to pieniądz.

Pytanie 40

Aby obliczyć współczynnik wykorzystania ładowności naczepy, należy podzielić

A. masę ładunku w naczepie przez ładowność naczepy

B. pojemność naczepy przez objętość ładunku znajdującego się w naczepie

C. ładowność naczepy przez masę ładunku znajdującego się w naczepie

D. objętość ładunku w naczepie przez pojemność naczepy

Obliczanie współczynnika wykorzystania ładowności naczepy nie opiera się na podziale pojemności naczepy przez objętość ładunku, ani na masie ładunku przez jego objętość. W pierwszym przypadku, pomijając wagę ładunku, uwaga skupia się wyłącznie na pojemności przestrzeni, co prowadzi do mylących wniosków, ponieważ pojemność niekoniecznie odzwierciedla rzeczywistą ładowność związaną z wagą. Z kolei dzielenie ładowności przez masę ładunku jest błędne, ponieważ nie daje właściwego obrazu efektywności wykorzystania ładowności. Ważne jest, aby zrozumieć, że ładowność naczepy odnosi się do maksymalnej masy, jaką można przewieźć, a nie do objętości czy pojemności. Kluczowym błędem jest mylenie masy i objętości, co prowadzi do nieprawidłowego obliczenia współczynnika efektywności. Dobrą praktyką w transporcie drogowym jest stałe monitorowanie masy ładunku, aby uniknąć przekroczenia dopuszczalnych norm, co jest fundamentalne dla bezpieczeństwa i wydajności. W zakresie zarządzania transportem, nieprawidłowe obliczenia mogą wpłynąć na koszty operacyjne oraz efektywność, dlatego istotne jest stosowanie właściwych wskaźników w analizach. Właściwe podejście do pomiaru efektywności wykorzystania ładowności powinno opierać się na obliczeniu masy ładunku w stosunku do jego maksymalnej ładowności.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej