Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 00:17
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 01:02

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na rysunku przedstawiono rzut pomieszczenia, w którym zaplanowano wyburzenie ściany. Oblicz powierzchnię ściany przeznaczonej do rozbiórki, jeżeli wysokość pomieszczenia wynosi 3,2 m.

A. 8,96 m2

B. 8,00 m2

C. 5,44 m2

D. 10,88 m2

Poprawna odpowiedź to 5,44 m2, co wynika z właściwego obliczenia powierzchni ściany przeznaczonej do rozbiórki. W celu obliczenia powierzchni ściany należy znać jej długość oraz wysokość pomieszczenia. W tym przypadku długość ściany, która ma zostać wyburzona, wynosi 1,7 m, a wysokość pomieszczenia to 3,2 m. Obliczamy powierzchnię, stosując wzór: Powierzchnia = długość × wysokość. Podstawiając wartości, otrzymujemy: Powierzchnia = 1,7 m × 3,2 m = 5,44 m2. Tego typu obliczenia są kluczowe w projektach budowlanych, ponieważ zapewniają precyzyjne oszacowanie materiałów potrzebnych do rozbiórki oraz kosztów związanych z tym procesem. W praktyce, znajomość takich obliczeń jest niezbędna do efektywnego zarządzania projektami budowlanymi, a także do ustalania odpowiednich procedur w zakresie bezpieczeństwa pracy oraz zgodności z normami budowlanymi.

Pytanie 2

Strzępia zazębione tworzy się, pozostawiając w każdej drugiej warstwie muru puste miejsce o głębokości

A. 1 cegła

B. 2 cegły

C. 1/2 cegły

D. 1/4 cegły

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi, jak na przykład 1 cegły, 1/2 cegły czy 2 cegieł, wynika z nieporozumienia dotyczącego zasadności głębokości pustek w strzępiach zazębionych. W przypadku głębokości 1 cegły, mur staje się zbyt słaby, ponieważ zbyt duże szczeliny mogą prowadzić do problemów z integralnością strukturalną. Z kolei 1/2 cegły również jest zbyt dużą głębokością, co może powodować, że mur będzie podatny na deformacje, a tym samym na uszkodzenia pod wpływem obciążeń. Zastosowanie większych pustek prowadzi do niekorzystnych warunków izolacyjnych, co może wpływać na wilgotność i trwałość materiałów budowlanych. Odpowiednia głębokość pustek jest kluczowym czynnikiem projektowym, a wszelkie odstępstwa od norm mogą skutkować poważnymi problemami strukturalnymi. W praktyce, ważne jest, aby murarz był świadomy tego, jak różne głębokości pustek wpływają na całość konstrukcji oraz jakie są zalecenia w dokumentach normatywnych i branżowych. Zrozumienie tych zależności pozwala na lepsze planowanie i realizację projektów, co jest kluczowe w budownictwie. Dlatego też, pozostawienie pustek o głębokości 1/4 cegły jest najlepszą praktyką, która gwarantuje zarówno wytrzymałość, jak i estetykę wykonanej pracy.

Pytanie 3

Fragment muru przedstawiony na rysunku wykonany jest w wiązaniu

A. wielowarstwowym.

B. pospolitym.

C. polskim.

D. krzyżykowym.

Wiązanie polskie to jeden z podstawowych sposobów układania cegieł w murach, który charakteryzuje się przesunięciem cegieł w kolejnych warstwach o połowę ich długości względem cegieł w warstwie poniżej. Takie podejście nie tylko zwiększa stabilność muru, ale także poprawia jego estetykę. W praktyce, zastosowanie wiązania polskiego jest powszechne w budownictwie tradycyjnym, zwłaszcza w sytuacjach, gdzie wymagana jest wysoka nośność oraz jednocześnie atrakcyjny wygląd zewnętrzny. Stosując to wiązanie, architekci i inżynierowie mogą zrealizować różnorodne projekty, od domów jednorodzinnych po budynki użyteczności publicznej. Ponadto, wiązanie polskie wpisuje się w zasady zachowania ciągłości konstrukcyjnej i zapobiega pękaniu murów, co jest kluczowe w miejscach o dużym obciążeniu. Wiedza na temat różnych typów wiązań, w tym polskiego, jest niezbędna dla każdego specjalisty zajmującego się projektowaniem i budową obiektów budowlanych.

Pytanie 4

Jakie materiały są wymagane do naprawy pojedynczych pęknięć w murze o głębokości przekraczającej 30 mm?

A. Kotwy stalowe rozporowe gwintowane oraz mieszanka betonowa

B. Klamry stalowe Ø15-18 mm oraz zaczyn cementowy

C. Klamry stalowe Ø6-8 mm oraz zaczyn gipsowy

D. Cięgna z prętów stalowych i kątowniki mocujące

Wybór klamr stalowych Ø15-18 mm oraz zaczynu cementowego do naprawy pęknięć muru o głębokości większej niż 30 mm jest uzasadniony ze względu na wysoką wytrzymałość materiałów oraz ich zdolność do zapewnienia stabilności strukturalnej. Klamry stalowe są stosowane w celu wzmocnienia połączeń w murze, co jest kluczowe w przypadku głębokich pęknięć. Dzięki odpowiedniej średnicy klamr, możliwe jest efektywne przeniesienie obciążeń na otaczające materiały. Zaczyn cementowy, z kolei, charakteryzuje się doskonałymi właściwościami wiążącymi oraz odpornością na działanie czynników atmosferycznych. W praktyce, taka kombinacja materiałów pozwala nie tylko na skuteczne wypełnienie pęknięć, ale także na ich długotrwałe zabezpieczenie przed dalszymi uszkodzeniami. Stosowanie klamr stalowych w połączeniu z zaczynem cementowym jest zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi, które wskazują na konieczność używania wytrzymałych materiałów w przypadku napraw strukturalnych.

Pytanie 5

Na rysunku przedstawiono zestaw narzędzi stosowanych podczas wznoszenia ścian z

A. płyt gipsowo-kartonowych.

B. bloczków z betonu komórkowego.

C. pustaków keramzytobetonowych.

D. cegły klinkierowej szkliwionej.

Wybór pustaków keramzytobetonowych, cegły klinkierowej szkliwionej czy płyt gipsowo-kartonowych jest nietrafiony, ponieważ różnią się one w narzędziach i technikach, które się używa do ich obróbki. Pustaki keramzytobetonowe wymagają innych narzędzi, jak młoty udarowe czy specjalne kielnie, gdyż mają swoją specyfikę. Cegła klinkierowa jest cięższa i wymaga dokładnego murowania, więc potrzebne są narzędzia typu poziomice i łaty murarskie, żeby wszystko ładnie wyglądało. A płyty gipsowo-kartonowe potrzebują noży do cięcia gipsu i wkrętarek, co czyni je zupełnie inną grupą narzędzi. Jak się wybiera odpowiedź, trzeba wiedzieć o tych różnicach i właściwościach materiałów budowlanych, bo to ma duże znaczenie w praktyce. Ignorowanie tych szczegółów może prowadzić do złych wyborów i kiepskiej jakości pracy budowlanej.

Pytanie 6

Który sposób przygotowania cienkowarstwowej zaprawy murarskiej jest zgodny z przedstawioną instrukcją producenta?

Instrukcja producenta
Przygotowanie cienkowarstwowej zaprawy murarskiej
Zaprawę wsypać do odmierzonej ilości wody w proporcji 0,18 do 0,22 litra wody na 1 kg suchego proszku, następnie wymieszać mieszadłem mechanicznym do uzyskania jednorodnej masy. Odstawić na 3 do 5 minut i ponownie wymieszać. Zaprawę należy nakładać ręcznie pacą ząbkowaną lub innym narzędziem zwracając uwagę na dokładne wypełnienie spoin.

A. Do odmierzonej ilości wody wsypać porcję suchego proszku, razem wymieszać do uzyskania jednorodnej masy, następnie dolać wody.

B. Wymieszać część suchego proszku z wodą, następnie do uzyskanej mieszanki wsypać pozostałą ilość suchego proszku i razem wymieszać.

C. Do odmierzonej ilości wody wsypać odpowiednią ilość suchego proszku, wymieszać do uzyskania jednorodnej masy, odstawić na określony czas i ponownie wymieszać.

D. Wymieszać część suchego proszku z niewielką ilością wody, a następnie dodać pozostałą ilość wody oraz pozostałą ilość suchego proszku i ponownie wymieszać do uzyskania jednorodnej masy.

Poprawna odpowiedź opiera się na zaleceniach zawartych w instrukcji producenta, która jasno określa, że proces przygotowania zaprawy murarskiej powinien zaczynać się od odmierzenia odpowiedniej ilości wody. Następnie należy wsypać suchy proszek do wody, a całość dokładnie wymieszać, aby uzyskać jednorodną masę. Kluczowym krokiem jest odstawienie mieszanki na 3 do 5 minut, co pozwala na wchłonięcie wody przez proszek i aktywację składników chemicznych. Po tym czasie należy ponownie wymieszać zaprawę, aby zapewnić jej jednorodność. Praktyczne zastosowanie tej metody gwarantuje, że zaprawa uzyska właściwe parametry wytrzymałościowe oraz związki chemiczne będą właściwie aktywowane, co jest niezbędne dla osiągnięcia wysokiej jakości w trakcie murarskich prac budowlanych. Stosowanie odpowiednich proporcji wody do proszku potwierdzają także standardy budowlane, które zalecają staranność w przygotowaniach, aby uniknąć problemów z trwałością i stabilnością konstrukcji.

Pytanie 7

Nominalna grubość spoin poziomych wynosi 12 mm (-2 mm; +5 mm), a spoin pionowych 10 mm (±5 mm). Na którym rysunku przedstawiono grubość spoin niezgodna z dopuszczalną?

A. D.

B. C.

C. B.

D. A.

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów myślowych oraz nieporozumień dotyczących tolerancji oraz zakresów grubości spoin. Na przykład, niektórzy mogą myśleć, że pokrewieństwo między tolerancją a nominalną wartością oznacza, iż mniejsze różnice nie mają znaczenia. To podejście jest błędne, ponieważ każda spoinę należy oceniać w kontekście jej nominalnej wartości oraz określonej tolerancji. W przypadku spoin pionowych, które mają tolerancję ±5 mm, wiele osób może mylnie ocenić, że grubość 5 mm jest akceptowalna bez uwzględnienia, że maksymalna dopuszczalna grubość spoiny poziomej na rysunku B również musi być w granicach tolerancji. Inny błąd to ignorowanie wpływu grubości spoin na trwałość konstrukcji. Przekroczenie tolerancji może prowadzić do osłabienia spoiny, co znacznie zwiększa ryzyko awarii. W praktyce inżynierowie muszą znać granice tolerancji i umieć je stosować, aby zapewnić bezpieczeństwo oraz zgodność projektu z obowiązującymi normami. Nieprzestrzeganie tych zasad prowadzi do kosztownych błędów oraz potencjalnych zagrożeń dla bezpieczeństwa w budownictwie.

Pytanie 8

Na rysunku przedstawiono układ cegieł

A. w narożniku murów o grubości 1.5 i 1.5 cegły.

B. w narożniku murów o grubości 2.5 i 1.5 cegły.

C. w przenikających się murach o grubości 1.5 i 1.5 cegły.

D. w przenikających się murach o grubości 2.5 i 1.5 cegły.

No cóż, wybrałeś nieco błędną odpowiedź. Chodzi o to, że mury o grubości 1.5 cegły w narożnikach to nie jest częsta praktyka w budownictwie. W rzeczywistości, narożniki są zazwyczaj wzmacniane, żeby konstrukcja była stabilniejsza. Użycie dwóch murów o tej samej grubości nie oddaje tego, jak to naprawdę wygląda. Można powiedzieć, że to typowy błąd, bo różnice w grubości murów mają ogromne znaczenie. To, że wybrałeś 1.5 i 1.5 cegły, nie uwzględnia takich rzeczy jak standardy budowlane. W praktyce, grubsze mury, te o szerokości 2.5 cegły, są lepsze w miejscach, gdzie konieczna jest większa nośność. Zawsze warto przemyśleć, jakie materiały stosujesz i jak ich właściwości wpływają na projekt, czego tu zabrakło, przez co wyszły błędne wnioski.

Pytanie 9

Aby połączyć kształtki ceramiczne narażone na wysokie temperatury, należy użyć zaprawy

A. cementowej

B. żywiczej

C. krzemionkowej

D. polimerowej

Krzemionkowa zaprawa jest najodpowiedniejszym wyborem do łączenia kształtek kamionkowych narażonych na działanie wysokiej temperatury ze względu na swoje właściwości termiczne i chemiczne. Krzemionka, jako główny składnik, wykazuje doskonałą odporność na wysokie temperatury, co czyni ją idealnym materiałem do stosowania w piecach, kominkach oraz innych instalacjach, gdzie wymagana jest trwałość w ekstremalnych warunkach. W praktyce, zaprawa krzemionkowa nie tylko łączy elementy, ale także zapewnia ich stabilność oraz odporność na szoki termiczne. W budownictwie ceramicznym i piekarskim, stosowanie zaprawy krzemionkowej zgodnie z normami PN-EN 998-2 pozwala na uzyskanie trwałych i odpornych na działanie wysokich temperatur połączeń. Dlatego w kontekście zastosowania w warunkach wysokotemperaturowych, krzemionkowa zaprawa jest najlepszym wyborem, co potwierdzają standardy branżowe oraz praktyki inżynieryjne.

Pytanie 10

Kielnia to podstawowe narzędzie używane przez murarza, które służy do

A. nanoszenia zaprawy oraz przycinania cegieł

B. nanoszenia zaprawy i jej wyrównywania

C. rozprowadzania zaprawy oraz oczyszczania cegieł

D. rozprowadzania zaprawy oraz jej zagęszczania

Wybór innych odpowiedzi, które wskazują na niewłaściwe zastosowanie kielni, może prowadzić do nieefektywnego wykonania prac murarskich. Rozprowadzanie zaprawy i jej zagęszczanie, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, nie oddaje pełni funkcji kielni. Chociaż rozprowadzanie zaprawy jest częściowo poprawne, zagęszczanie nie jest typowym zastosowaniem kielni, a raczej odnosi się do procesów związanych z betonowaniem. Kolejna odpowiedź dotycząca nanoszenia zaprawy i przycinania cegieł łączy dwie odrębne czynności, które nie powinny być realizowane jednocześnie przy użyciu tego samego narzędzia. Przycinanie cegieł wymaga zastosowania innych narzędzi, takich jak piła murarska, co jest zgodne z zasadami ergonomii i efektywności pracy. Ostatnia nieprawidłowa odpowiedź, dotycząca rozprowadzania zaprawy i oczyszczania cegieł, także nie odzwierciedla rzeczywistych praktyk budowlanych. Oczyszczanie cegieł jest oddzielnym procesem, który jest niezbędny przed rozpoczęciem nanoszenia zaprawy, aby zapewnić dobre połączenie między materiałami. Niewłaściwe podejście do użycia kielni może prowadzić do osłabienia struktury, dlatego ważne jest zrozumienie, jak każde narzędzie i czynność wpływają na jakość wykonawstwa budowlanego.

Pytanie 11

Jak przeprowadza się ocenę gładkości tynków zwykłych w trakcie odbioru prac tynkarskich?

A. Zarysowując powierzchnię przy pomocy gwoździa

B. Uderzając w powierzchnię delikatnym młotkiem

C. Przesuwając gąbką po tynku

D. Pocierając powierzchnię tynku dłonią

Wszystkie pozostałe metody sprawdzania gładkości tynków nie są właściwe z kilku powodów. Opukiwanie powierzchni lekkim młotkiem może wydawać się sensowne, ale nie dostarcza informacji o rzeczywistej gładkości tynku. Ta metoda raczej ocenia dźwięk i ewentualne puste przestrzenie pod powierzchnią, co nie jest bezpośrednio związane z jakością wykończenia. Z kolei pocieranie tynku gąbką jest również błędne, ponieważ gąbka, ze względu na swoją strukturę, nie jest w stanie precyzyjnie ocenić gładkości. Może jedynie zmywać zanieczyszczenia, ale nie dostarcza informacji o wyrównaniu powierzchni. Zarysowywanie powierzchni gwoździem to technika, która może prowadzić do uszkodzenia tynku oraz nie jest zgodna z dobrymi praktykami budowlanymi. Może również wprowadzać w błąd, sugerując, że tynk jest niewłaściwie wykonany, podczas gdy rzeczywista jakość może być wystarczająca. Typowym błędem myślowym w podejściu do oceny gładkości tynków jest skupienie się na metodach, które nie są zaprojektowane do oceny estetyki, co prowadzi do błędnych wniosków i nieodpowiednich decyzji w procesie odbioru robót.

Pytanie 12

Korzystając z danych zawartych w tablicy 0102 z KNR 4-04, oblicz czas przewidziany na rozebranie 4 słupów wolnostojących o przekroju 40 x 40 cm i wysokości 5 m wykonanych z cegły na zaprawie cementowej.

A. 7,23 r-g

B. 10,66 r-g

C. 10,40 r-g

D. 4,99 r-g

Wybór innej odpowiedzi niż 10,40 r-g wskazuje na zrozumienie błędnych koncepcji związanych z obliczaniem nakładów pracy w kontekście rozbiórki słupów. Wiele osób może popełniać błąd, nie uwzględniając właściwego przelicznika dla objętości materiałów budowlanych. Przykładowo, podanie czasu równego 7,23 r-g lub 4,99 r-g może wynikać z nieprawidłowego obliczenia objętości lub zastosowania niewłaściwych wartości z tabel. Często zdarza się, że osoby wykonujące takie obliczenia nie zwracają uwagi na specyfikacje materiałowe i standardy pracy, co prowadzi do niedoszacowania lub przeszacowania nakładów. Kolejnym błędnym podejściem jest nieprawidłowe zrozumienie jednostek miary. Łatwo jest pomylić różne jednostki lub przeliczniki, co może skutkować bardzo różnymi wynikami. Ważne jest, aby każdy wykonawca budowlany znał procedury związane z obliczaniem czasów pracy, ponieważ wpływają one na harmonogramy i budżety projektów budowlanych. Rekomenduje się dokładne przestudiowanie tabel KNR przed przystąpieniem do takich obliczeń, aby zminimalizować ryzyko błędnych oszacowań.

Pytanie 13

Określ, na podstawie danych zawartych w tabeli, dopuszczalną ilość ziaren o wymiarach 2-5 mm w piasku do zapraw murarskich.

Tabela. Uziarnienie i dopuszczalne zanieczyszczenia piasku

Rodzaj cechy	Piasek do
	zapraw murarskich	wypraw	gładzi	betonu
	dopuszczalna ilość w % w stosunku do masy
Pyły mineralne poniżej 0,05 mm (części ilaste i muły)	8	5		3
Zanieczyszczenia obce, np. gruz, ziemia, muszle itp.	0,25	ślady		0,5
Ziarna większe od 2 mm, ale nieprzekraczające 5 mm	20	10	0	-
Związki siarki rozpuszczalne w wodzie w przeliczeniu na SO₃	1

A. 10%

B. 0,25%

C. 20%

D. 0,5%

Wybierając inne wartości procentowe, takie jak 0,25%, 0,5% czy 10%, można natknąć się na szereg błędów myślowych oraz nieporozumień, które prowadzą do niedoszacowania roli ziaren o wymiarach 2-5 mm w zaprawach murarskich. Przede wszystkim, te zbyt niskie wartości nie uwzględniają normatywów określających minimalne ilości frakcji ziarnistej, które są kluczowe dla uzyskania odpowiednich właściwości mechanicznych zaprawy. Zbyt mała zawartość ziaren o wymiarach 2-5 mm może skutkować osłabieniem struktury zaprawy, co w efekcie obniża jej wytrzymałość na ściskanie oraz odporność na czynniki zewnętrzne. Ponadto, niska zawartość tych ziaren może prowadzić do problemów z przyczepnością zaprawy do podłoża, co jest szczególnie istotne w kontekście budownictwa, gdzie trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji są priorytetowe. Właściwy dobór proporcji ziaren jest także zgodny z praktykami stosowanymi w budownictwie, które sugerują, że ilość większych ziaren powinna wynosić przynajmniej 20%. Typowe błędy, które mogą się pojawić, to ignorowanie danych zawartych w standardowych tabelach dotyczących składów zapraw czy także nieprawidłowe analizy potrzeb materiałowych. Właściwe zrozumienie wymagań dotyczących frakcji ziarnistej w zaprawach murarskich jest kluczowe dla każdej fazy budowy, od projektu po wykonanie, co potwierdzają zarówno doświadczeni wykonawcy, jak i normy budowlane.

Pytanie 14

Jeżeli podczas trasowania ścianki działowej w pomieszczeniu trzeba wyznaczyć kąt prosty pomiędzy ścianą nośną, a ścianą działową, to, posługując się taśmą mierniczą, należy na podłożu odmierzyć odcinki a, b, c o następujących długościach:

A. 60, 80,100 cm

B. 50, 50, 100 cm

C. 60, 80, 120 cm

D. 60, 60, 120 cm

Poprawna odpowiedź to "60, 80, 100 cm". Zastosowanie twierdzenia Pitagorasa w kontekście trasowania ścianki działowej jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego kąta prostego. W tym przypadku długości boków 60 cm, 80 cm i 100 cm odzwierciedlają proporcje trójkąta egipskiego, co oznacza, że kąt między bokami a i b jest prosty. Zastosowanie tego podejścia w praktyce przyczynia się do uzyskania estetycznych i funkcjonalnych przestrzeni, co jest standardem w branży budowlanej. Znalezienie kąta prostego jest nieodzowne przy montażu wszelkich elementów konstrukcyjnych, ponieważ błędy w tym zakresie mogą prowadzić do dalszych problemów w zakresie stabilności i wykończenia budynku. W praktyce, przy użyciu taśmy mierniczej oraz metod pomiarowych opartych na tym wzorze, można zweryfikować poprawność konstrukcji, a także przyspieszyć proces budowy. Warto również pamiętać, że zgodność z tymi zasadami jest wspierana przez normy budowlane, które wskazują na konieczność przestrzegania dokładności pomiarów w celu zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości obiektów budowlanych.

Pytanie 15

Wykonanie zbrojenia wieńca stropu powinno odbywać się

A. tylko na zewnętrznej ścianie budynku, na której opiera się strop

B. jedynie na ścianach osłonowych budynku

C. wyłącznie na dwóch przeciwnych ścianach nośnych budynku, które wspierają strop

D. na wszystkich ścianach nośnych wokół całego stropu

Zbrojenie wieńca stropu jest kluczowym elementem konstrukcyjnym, który ma za zadanie zapewnienie odpowiedniej nośności i stabilności całej konstrukcji budynku. Właściwe rozłożenie zbrojenia na wszystkich ścianach nośnych dookoła stropu jest zgodne z zasadami inżynierii budowlanej oraz standardami, które podkreślają konieczność wzmocnienia miejsc, gdzie przenoszone są obciążenia. Zbrojenie na wszystkich ścianach nośnych ma na celu równomierne rozłożenie sił działających na strop, co minimalizuje ryzyko powstania pęknięć i uszkodzeń w konstrukcji. Przykładem zastosowania tej zasady może być budowa budynków wielokondygnacyjnych, gdzie stropy przenoszą znaczące obciążenia z wyższych pięter. W takich przypadkach stosowanie zbrojenia na wszystkich ścianach nośnych jest niezbędne dla zapewnienia stabilności konstrukcji na całej wysokości budynku. Dobrą praktyką jest również projektowanie zbrojenia w oparciu o normy PN-EN 1992-1-1, które określają wymagania dotyczące projektowania konstrukcji betonowych, w tym zbrojenia wieńców stropowych.

Pytanie 16

Do budowy ścian fundamentowych trzeba użyć

A. bloczków betonowych

B. cegły dziurawki

C. cegły szamotowej

D. pustaków ceramicznych

Wybór pustaków ceramicznych, cegły szamotowej i cegły dziurawki do wznoszenia ścian fundamentowych nie jest właściwy. Pustaki ceramiczne, chociaż stosowane w budownictwie, mają ograniczoną wytrzymałość na działanie wilgoci oraz zmiany temperatury. Ich zastosowanie w fundamentach może prowadzić do pęknięć i obniżenia trwałości konstrukcji. Cegła szamotowa jest materiałem ognioodpornym, przeznaczonym głównie do budowy pieców, kominków oraz innych elementów narażonych na wysokie temperatury. Nie nadaje się więc do zastosowania w fundamentach, gdzie priorytetem jest nośność i odporność na czynniki atmosferyczne. Cegła dziurawka, znana ze swojej lekkości i dobrych właściwości izolacyjnych, również nie jest materiałem odpowiednim do ścian fundamentowych, ponieważ jej struktura nie zapewnia wystarczającej wytrzymałości mechanicznej. W praktyce, do budowy fundamentów należy wybierać materiały o wysokiej klasie nośności oraz odporności na wilgoć, co jest zgodne z obowiązującymi standardami budowlanymi. Używanie niewłaściwych materiałów może prowadzić do poważnych problemów strukturalnych w przyszłości, co jest kluczowe w kontekście długoterminowej trwałości budowli.

Pytanie 17

Do produkcji tynków akrylowych wykorzystuje się jako spoiwo

A. żywice syntetyczne

B. wapno hydratyzowane

C. cementy portlandzkie

D. szkło wodne

Żywice syntetyczne są powszechnie stosowanym spoiwem w tynkach akrylowych z uwagi na swoje doskonałe właściwości wiążące oraz elastyczność. Dzięki nim tynki akrylowe cechują się wysoką odpornością na działanie czynników atmosferycznych, co sprawia, że są idealne do stosowania na zewnątrz budynków. Żywice te, będąc materiałami polimerowymi, tworzą trwałe połączenia z podłożem, co minimalizuje ryzyko pojawiania się pęknięć i odspojenia warstwy tynkowej. Dodatkowo, tynki akrylowe charakteryzują się dużą zdolnością do przepuszczania pary wodnej, co pozwala na zachowanie odpowiedniej wentylacji ścian budynków. Przykładem zastosowania takich tynków mogą być elewacje budynków mieszkalnych, gdzie estetyka i trwałość są kluczowe. W branży budowlanej stosuje się standardy, takie jak PN-EN 15824, określające wymagania dotyczące tynków zewnętrznych, co podkreśla znaczenie jakości używanych materiałów, takich jak żywice syntetyczne.

Pytanie 18

Jaką ilość chudego betonu trzeba przygotować, aby stworzyć podkład pod ławę fundamentową o szerokości 0,50 m i długości 10 m, jeśli grubość warstwy wynosi 15 cm?

A. 0,25 m3

B. 1,00 m3

C. 0,50 m3

D. 0,75 m3

Aby obliczyć objętość chudego betonu potrzebną do wykonania podkładu pod ławę fundamentową, należy zastosować wzór na objętość prostopadłościanu: V = a * b * h, gdzie a to szerokość, b to długość, a h to wysokość (grubość). W tym przypadku szerokość wynosi 0,50 m, długość 10 m, a grubość 15 cm (co jest równoważne 0,15 m). Zatem obliczenia będą wyglądały następująco: V = 0,50 m * 10 m * 0,15 m = 0,75 m3. Przygotowanie odpowiedniej ilości chudego betonu jest kluczowe dla zapewnienia właściwej nośności fundamentów oraz ich stabilności. W praktyce stosuje się chudy beton jako warstwę ochronną, która zapobiega nadmiernemu wchłanianiu wody przez materiał budowlany oraz chroni przed osiadaniem gruntu. W przypadku fundamentów, zgodnie z normami budowlanymi, należy również uwzględnić odpowiednie zbrojenie, aby zwiększyć odporność na działanie sił zewnętrznych. Dobrze przygotowany podkład pod fundamenty jest podstawą trwałości całej konstrukcji.

Pytanie 19

Ile wyniesie koszt mieszanki betonowej potrzebnej do wykonania wieńca o przekroju 25×30 cm w ścianach budynku, którego rzut przedstawiono na rysunku, jeżeli norma zużycia mieszanki betonowej wynosi 1,02 m³/m³, a cena mieszanki wynosi 250,00 zł/m³?

A. 525,00 zł

B. 554,63 zł

C. 543,75 zł

D. 535,50 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 525,00 zł, 543,75 zł, czy 554,63 zł, występuje szereg typowych błędów obliczeniowych, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wyników. Często mylone jest pojęcie objętości wieńca z jego powierzchnią, co prowadzi do błędnego ustalenia wymaganego zużycia mieszanki betonowej. Obliczenia powinny uwzględniać nie tylko przekrój poprzeczny, ale także obwód wieńca, który w tym przypadku wynosi 20,9 m. Błąd może wynikać z nieprawidłowego zastosowania normy zużycia mieszanki betonowej, przez co obliczone zapotrzebowanie na mieszankę nie odpowiada rzeczywistości. Przy braku zrozumienia tych podstawowych koncepcji, obliczenia kosztów stają się nieprecyzyjne. Ważne jest, aby zrozumieć reguły obliczania objętości i kosztów materiałów budowlanych, aby móc skutecznie zarządzać budżetem projektów budowlanych oraz unikać znaczących błędów finansowych.

Pytanie 20

Jaka jest proporcja objętościowa gipsu i piasku w zaprawie gipsowej M 4?

Marka zaprawy	Zaprawa gipsowa gips : piasek	Zaprawa gipsowo-wapienna gips : wapno : piasek
M1	1: 4	1: 1,5: 4,5
M2	1: 3	1: 1: 3
M3	1: 2	1: 0,5: 2
M4	1: 1	1: 0,5: 1

A. 1:0,5

B. 1:4

C. 1:2

D. 1:1

Proporcja objętościowa gipsu i piasku w zaprawie gipsowej M4 wynosi 1:1, co oznacza, że na jedną jednostkę objętości gipsu przypada jedna jednostka objętości piasku. Taki dobór składników jest kluczowy dla uzyskania optymalnych właściwości zaprawy, w tym jej wytrzymałości i elastyczności. W praktyce, równomierne połączenie tych dwóch materiałów pozwala na uzyskanie jednorodnej masy, która dobrze przylega do powierzchni oraz zapewnia odpowiednią trwałość. Zgodnie z normami budowlanymi, szczególnie tymi związanymi z wykończeniem wnętrz, zachowanie tej proporcji jest istotne dla efektywności procesu aplikacji oraz trwałości powłok gipsowych. Przykładowo, stosując tę proporcję w renowacji starych budynków, można uzyskać lepsze rezultaty estetyczne i funkcjonalne, niż w przypadku stosowania innych proporcji, co potwierdzają liczne badania i doświadczenia specjalistów w dziedzinie budownictwa.

Pytanie 21

Na którym rysunku przedstawiono podłużny układ konstrukcyjny budynku?

A. A.

B. B.

C. D.

D. C.

Wybór odpowiedzi B, C lub D wskazuje na pewne błędne zrozumienie podstawowych zasad układów konstrukcyjnych w architekturze. Odpowiedzi te mogą sugerować mylne założenie, że wszelkie układy, które nie są podłużne, mogą być równie efektywne, co układy podłużne, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości, w układzie podłużnym, kluczowym aspektem jest to, iż ściany nośne muszą być odpowiednio rozmieszczone wzdłuż dłuższych boki budynku, co nie zostało przedstawione na rysunkach B, C i D. Na tych rysunkach mogą znajdować się układy, gdzie ściany nośne są zlokalizowane w inny sposób, co prowadzi do wielu problemów konstrukcyjnych, w tym do nieefektywnego przenoszenia obciążeń oraz ograniczonej funkcjonalności przestrzennej. Często w praktyce inżynierskiej spotyka się błędy polegające na niewłaściwej interpretacji układów ścian nośnych, co skutkuje nieodpowiednim zaprojektowaniem obiektów, które nie spełniają norm bezpieczeństwa oraz nie mogą być w przyszłości dostosowywane do zmieniających się potrzeb użytkowników. Dlatego zrozumienie różnic między poszczególnymi układami konstrukcyjnymi jest kluczowe dla sukcesu projektowego oraz dla zapewnienia długotrwałej trwałości i funkcjonalności budynków.

Pytanie 22

Jaki jest minimalny czas, po którym można zaczynać budowę muru na zaprawie cementowo-wapiennej, nad świeżo wykonaną kondygnacją?

A. 7 dni

B. 10 dni

C. 3 dni

D. 5 dni

Czas, po którym można wznosić mur na zaprawie cementowo-wapiennej, jest ściśle związany z jej procesem wiązania i twardnienia. Odpowiedzi sugerujące dłuższe okresy, takie jak 7, 10 dni, a nawet 3 dni, opierają się na niepełnym zrozumieniu procesu budowlanego oraz specyfiki materiałów. W przypadku zaprawy cementowo-wapiennej, zbyt długi czas oczekiwania na rozpoczęcie budowy murów może być nieefektywny z punktu widzenia harmonogramu robót budowlanych. Z drugiej strony, zbyt krótki czas, jak sugerują odpowiedzi 3 dni, może prowadzić do problemów z wytrzymałością konstrukcji. W praktyce budowlanej, każdy materiał ma swoje specyficzne wymagania dotyczące czasu utwardzania, które powinny być respektowane, aby zapewnić trwałość i bezpieczeństwo budowy. Zastosowanie niewłaściwego czasu oczekiwania prowadzi często do typowych błędów, takich jak pęknięcia w murach, które mogą powstać na skutek niepełnej reakcji chemicznej w zaprawie. Kluczowe jest również uwzględnienie zmiennych warunków otoczenia, które mogą wpływać na czas wiązania, co pokazuje, że nie każdy materiał zachowuje się w ten sam sposób w różnych warunkach. Dlatego też, znajomość standardów dotyczących czasu technologicznego jest niezbędna dla każdego, kto pracuje w branży budowlanej.

Pytanie 23

Kruszywem wykorzystywanym do produkcji betonów lekkich jest

A. pospółka

B. grys

C. keramzyt

D. tłuczeń

Kruszywem stosowanym do wytwarzania betonów lekkich jest keramzyt, który jest materiałem pochodzenia naturalnego, powstałym w wyniku wypalania gliny w wysokotemperaturowych piecach. Keramzyt charakteryzuje się niską gęstością, co sprawia, że doskonale nadaje się do produkcji lekkich betonów o obniżonej masie, a także dobrej izolacyjności termicznej i akustycznej. Dzięki tym właściwościom, beton keramzytowy jest szeroko stosowany w budownictwie do wykonywania elementów takich jak ściany osłonowe, stropy, a także w konstrukcjach, gdzie obniżona waga ma kluczowe znaczenie, na przykład w budynkach wielokondygnacyjnych. Zastosowanie keramzytu przyczynia się również do oszczędności energii, ponieważ budynki wykonane z tego materiału mają lepsze właściwości izolacyjne, co przekłada się na mniejsze koszty ogrzewania. Zgodnie z normą PN-EN 206-1, beton wykorzystujący keramzyt jako kruszywo może osiągać różne klasy wytrzymałości, co czyni go materiałem uniwersalnym i wszechstronnie zastosowalnym w nowoczesnym budownictwie.

Pytanie 24

Bloczki silikatowe to wyroby poddawane autoklawizacji?

A. wapienno-piaskowe

B. z betonu komórkowego

C. cementowo-piaskowe

D. z zaczynu gipsowego

Bloczki silikatowe, klasyfikowane jako autoklawizowane wyroby wapienno-piaskowe, są produktem, który powstaje w wyniku połączenia wapna, piasku oraz wody, a następnie poddawany jest obróbce w autoklawie, gdzie zachodzi proces utwardzania pod wysokim ciśnieniem i temperaturą. Ten proces nie tylko zapewnia wysoką wytrzymałość bloczków, ale również ich doskonałe właściwości izolacyjne. W praktyce, bloczki silikatowe są niezwykle cenione w budownictwie mieszkaniowym i przemysłowym, dzięki ich łatwości w obróbce oraz możliwości formowania różnych kształtów i wymiarów. Wiele projektów budowlanych korzysta z tych materiałów w celu budowy ścian nośnych oraz działowych, co przekłada się na oszczędności w kosztach materiałowych oraz czasu pracy. Zgodnie z normami PN-EN 771-1, bloczki silikatowe spełniają wymagania dotyczące wytrzymałości, a także izolacyjności akustycznej i cieplnej, co czyni je zgodnymi z dobrą praktyką budowlaną w zakresie efektywności energetycznej budynków.

Pytanie 25

Zaprawy murarskie ogólnego zastosowania, produkowane na małych budowach, przygotowuje się w sposób

A. węzła betoniarskiego

B. wiertarki z mieszadłem

C. agregatu tynkarskiego

D. betoniarki wolnospadowej

Betoniarka wolnospadowa jest odpowiednim narzędziem do sporządzania zapraw murarskich ogólnego przeznaczenia, szczególnie na małych budowach. Jej konstrukcja pozwala na efektywne mieszanie składników zaprawy, takich jak cement, piasek i woda, co zapewnia jednorodność i odpowiednią konsystencję mieszanki. W betoniarce wolnospadowej materiały są wprowadzane do bębna, który obraca się, umożliwiając ich swobodne mieszanie. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami budowlanymi, które podkreślają znaczenie używania odpowiednich narzędzi do uzyskania wysokiej jakości materiałów budowlanych. W sytuacjach, gdzie wydajność i jakość mieszanki są kluczowe, betoniarka wolnospadowa staje się idealnym wyborem, pozwalając na produkcję większej ilości zaprawy w krótkim czasie, co jest szczególnie istotne w przypadku prac wymagających dużej ilości zaprawy, takich jak murowanie. Dodatkowo, użycie betoniarki zmniejsza ryzyko błędów ludzkich w procesie mieszania, co przyczynia się do lepszej jakości końcowego produktu.

Pytanie 26

Jakie kruszywo wykorzystuje się w lekkich mieszankach betonowych?

A. Żwir

B. Grunt

C. Pospółkę

D. Keramzyt

Keramzyt to kruszywo lekkie, którego zastosowanie w mieszankach betonowych jest powszechne w budownictwie. Dzięki swoim właściwościom, takim jak niska masa objętościowa i dobre izolacyjne właściwości termiczne, keramzyt jest idealnym materiałem do produkcji lekkich betonów. Dzięki zastosowaniu keramzytu, można osiągnąć znaczną redukcję masy elementów betonowych, co ma kluczowe znaczenie dla konstrukcji, gdzie istotne jest zmniejszenie obciążeń. Przykładem zastosowania lekkich betonów z keramzytem są stropy, ściany osłonowe oraz elementy prefabrykowane, gdzie obciążenie strukturalne jest ograniczone. Dodatkowo, keramzyt charakteryzuje się wysoką odpornością na działanie czynników atmosferycznych oraz małą nasiąkliwością, co przyczynia się do trwałości i długowieczności konstrukcji. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z normami PN-EN 206-1, stosowanie keramzytu w mieszankach betonowych wpisuje się w zalecane praktyki w celu uzyskania optymalnych właściwości mechanicznych.

Pytanie 27

Jaką ilość tynku maszynowego należy przygotować do otynkowania ściany o wymiarach 5 m × 3 m przy grubości tynku 5 mm, wiedząc, że jego średnie zużycie wynosi 14 kg na 1 m²tynkowanej powierzchni przy grubości 10 mm?

A. 105 kg

B. 70 kg

C. 210 kg

D. 42 kg

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów w obliczeniach oraz zrozumieniu zagadnienia. Często mylnie zakłada się, że zużycie tynku można bezpośrednio pomnożyć przez powierzchnię, nie uwzględniając zmiany grubości tynku. Na przykład, w przypadku odpowiedzi wskazujących na 42 kg, może występować błędne założenie, że proporcjonalnie zmniejszone zużycie będzie na tyle małe, że wystarczy tylko na pokrycie połowy powierzchni. Takie podejście ignoruje fakt, że przy grubości 5 mm rzeczywiste zużycie tynku będzie znacznie niższe niż to dla 10 mm, a wynikające z tego obliczenia muszą być dostosowane do aktualnych warunków aplikacji. Kolejnym błędem może być nieprawidłowe zrozumienie, co oznacza średnie zużycie; obliczenia opierające się na założeniu, że 14 kg/m² jest stałą wartością niezależną od grubości, prowadzą do niedokładnych wyników. Wiedza na temat proporcji i kalkulacji w budownictwie jest kluczowa, aby uniknąć marnotrawstwa materiałów oraz nadmiernych kosztów związanych z zakupem. Dlatego znajomość technik obliczeniowych oraz ich praktyczne zastosowanie są niezwykle istotne w pracach budowlanych.

Pytanie 28

Na którym rysunku przedstawiono oznaczenie graficzne materiałów do izolacji przeciwwilgociowej?

A. A.

B. C.

C. B.

D. D.

Odpowiedź 'C.' jest poprawna, ponieważ zawiera właściwe oznaczenie graficzne materiałów do izolacji przeciwwilgociowej, które są zgodne z polskimi normami technicznymi, w tym z normą PN-EN 206-1 dotyczącą betonu oraz PN-B-03430 wskazującą na metody stosowania izolacji przeciwwilgociowej. Materiały te odgrywają kluczową rolę w ochronie budynków przed wilgocią, co jest szczególnie istotne w przypadku konstrukcji podziemnych i fundamentów. Izolacja przeciwwilgociowa jest ważnym elementem zapobiegającym przenikaniu wody gruntowej oraz wilgoci, co może prowadzić do poważnych uszkodzeń strukturalnych. Przykładem takiego zastosowania są folie polyethylene, które są powszechnie używane do zabezpieczania fundamentów przed wilgocią. Oprócz materiałów graficznych, ważne jest także zrozumienie, jak odpowiednie oznaczenie materiałów wpływa na proces budowy i późniejsze czynności konserwacyjne. Stosowanie standardowych oznaczeń ułatwia komunikację między projektantami a wykonawcami, co jest kluczowe dla prawidłowego wykonania prac budowlanych.

Pytanie 29

Oblicz wydatki na rozbiórkę kamiennej ławy fundamentowej o wymiarach 1,2 x 0,6 x 10 m, przy założeniu, że koszt rozbiórki 1 m fundamentów kamiennych wynosi 350 zł?

A. 210 zł

B. 2100 zł

C. 420 zł

D. 2520 zł

Obliczając koszt rozbiórki ławy fundamentowej, można popełnić serię błędów wynikających z niewłaściwego zrozumienia podstawowych zasad obliczeń objętości oraz kosztów. Często zdarza się, że pomija się istotny krok, jakim jest obliczenie objętości materiału, co prowadzi do niepoprawnych wyników. Na przykład, jeżeli ktoś policzy koszt na podstawie niepełnych wymiarów lub źle oszacuje objętość, może dojść do wniosku, że koszt wynosi 210 zł czy 420 zł, co jest całkowicie niezgodne z rzeczywistością. Takie błędy wynikają często z pomylenia jednostek miary lub nieprzemyślenia skali obliczeń. Może to również prowadzić do błędnego oszacowania całkowitych kosztów, co jest kluczowe w zarządzaniu projektami budowlanymi. W sytuacji, gdy do obliczeń wprowadzane są nieprecyzyjne dane, może to skutkować poważnymi konsekwencjami finansowymi. W branży budowlanej istotne jest stosowanie właściwych wzorów i metod obliczeniowych, a także dokładne uwzględnienie wszystkich kosztów, takich jak materiały, robocizna oraz dodatkowe opłaty. Dlatego tak ważne jest, żeby każdy, kto zajmuje się kosztorysowaniem, miał solidne podstawy z zakresu matematyki i wiedzę techniczną, by unikać takich pomyłek.

Pytanie 30

Perlit to lżejsze kruszywo stosowane w budownictwie do wytwarzania zapraw

A. szamotowych

B. kwasoodpornych

C. ciepłochronnych

D. krzemionkowych

Perlit to naprawdę świetny materiał, jeśli chodzi o izolację. Dzięki swojej porowatej strukturze świetnie trzyma powietrze, co znacząco poprawia izolację termiczną zapraw. Z tego co widziałem, często stosuje się go w mieszankach tynkarskich i zaprawach, żeby zmniejszyć straty ciepła w budynkach. To jest ważne, zwłaszcza teraz, kiedy wszyscy myślimy o zrównoważonym budownictwie i efektywności energetycznej. Poza tym, perlit jest lekki, co znacznie ułatwia transport i użycie. Dzięki temu nasze konstrukcje są mniej obciążone. Warto pamiętać, że świetnie sprawdza się w systemach ociepleń, co naprawdę przekłada się na długowieczność i efektywność energetyczną budynków.

Pytanie 31

Jeśli czas pracy potrzebny do wykonania 1 m2 ścianki działowej wynosi 1,4 r-g, a stawka godzinowa murarza to 15 zł, to jakie wynagrodzenie powinien otrzymać murarz za zrealizowanie 120 m2 ścianek działowych?

A. 1 800 zł

B. 3 600 zł

C. 2 520 zł

D. 1 680 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie murarza za wykonanie 120 m2 ścianek działowych, najpierw musimy ustalić, ile roboczogodzin (r-g) jest potrzebnych do wykonania tej pracy. Ponieważ nakład robocizny na 1 m2 wynosi 1,4 r-g, to dla 120 m2 obliczamy: 120 m2 * 1,4 r-g/m2 = 168 r-g. Następnie, znając stawkę godzinową murarza wynoszącą 15 zł, obliczamy całkowite wynagrodzenie: 168 r-g * 15 zł/r-g = 2520 zł. Takie obliczenia są podstawą w branży budowlanej, gdzie precyzyjne planowanie robocizny oraz kosztów jest kluczowe dla efektywności projektów. Dobrą praktyką jest również stworzenie harmonogramu roboczego, który pozwoli na kontrolowanie postępów oraz kosztów, co minimalizuje ryzyko przekroczenia budżetu.

Pytanie 32

Który z podanych tynków należy do tynków o cienkiej warstwie?

A. Ciepłochronny

B. Akrylowy

C. Wypalony

D. Ciągnięty

Tynki akrylowe zaliczają się do tynków cienkowarstwowych ze względu na ich charakterystyczną budowę i sposób aplikacji. Tynki te mają zazwyczaj grubość od 1 do 3 mm i są stosowane na zewnętrzne i wewnętrzne powierzchnie budynków. Ich główną zaletą jest elastyczność, co pozwala na odporność na pęknięcia wywołane ruchami podłoża oraz różnicami temperatur. Tynki akrylowe charakteryzują się dobrą przyczepnością do podłoża, co czyni je idealnymi do stosowania na różnych materiałach, takich jak beton, cegła czy płyty gipsowo-kartonowe. Przykładem zastosowania tynków akrylowych jest ich użycie w systemach ociepleń budynków, gdzie pełnią rolę zarówno estetyczną, jak i ochronną. Dzięki różnorodności kolorów i faktur, tynki akrylowe umożliwiają architektom oraz inwestorom uzyskanie pożądanych efektów wizualnych, nie rezygnując jednocześnie z funkcji użytkowych. Warto zauważyć, że tynki akrylowe są zgodne z normami europejskimi, co potwierdza ich wysoką jakość oraz bezpieczeństwo stosowania.

Pytanie 33

Betonową mieszankę tuż po umieszczeniu w formach należy

A. przykryć matami lub folią

B. zagęścić

C. zwilżyć wodą

D. nawilżyć mleczkiem cementowym

Zagęszczanie mieszanki betonowej zaraz po jej ułożeniu to mega ważny krok w budowlance. Dlaczego? Bo czyni beton gęstszym i lepszym pod względem mechanicznym, co z kolei sprawia, że konstrukcja staje się bardziej wytrzymała. Jak to działa? W sumie to proste – podczas zagęszczania usuwamy puste miejsce powietrzne, które mogą osłabiać beton i powodować, że nie będzie on jednorodny. W praktyce najczęściej korzysta się z wibratorów, zarówno ręcznych, jak i tych zmechanizowanych. Dzięki ich drganiom masa betonowa lepiej się układa w formie. No i to wszystko jest zgodne z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 206, które mówią o tym, jak ważne jest porządne zagęszczenie. Dodatkowo, wibracja pomaga lepiej wypełnić formy, co jest szczególnie ważne, gdy robimy coś skomplikowanego. W końcu, odpowiednie zagęszczenie ma ogromny wpływ na to, jak długo beton będzie trwały i odporny na różne czynniki zewnętrzne. To w budownictwie i inżynierii lądowej jest po prostu kluczowe.

Pytanie 34

Zgodnie z zaleceniami producenta, aby przygotować 25 kg gotowej zaprawy murarskiej, potrzeba 4 dm3 wody. Jaką ilość wody należy wykorzystać do przygotowania 100 kg zaprawy?

A. 16 litrów

B. 25 litrów

C. 4 litry

D. 100 litrów

Wielu użytkowników może błędnie interpretować proporcje związane z ilością wody potrzebnej do rozrobienia zaprawy murarskiej. Na przykład, wybór 100 litrów jest rażąco przesadzony, ponieważ sugeruje, że do 100 kg zaprawy potrzeba czterokrotności ilości wody, co w rzeczywistości jest niemożliwe i niezgodne z danymi dostarczonymi przez producenta. Inną powszechną pomyłką jest obliczenie na podstawie 4 litrów, co wskazuje na nieprawidłowe zrozumienie jednostek miary lub proporcji. Woda odgrywa kluczową rolę w procesie wiązania zaprawy, a jej nieodpowiednia ilość może prowadzić do problemów strukturalnych w budowie. Zaprawy murarskie powinny być zawsze przygotowywane zgodnie z zaleceniami producenta, aby zapewnić optymalne właściwości mechaniczne i trwałość. Często popełnianym błędem jest także mylenie jednostek miary; 4 dm3 to 4 litry, a nie 4 kg, co również może prowadzić do nieprawidłowych obliczeń. Właściwe stosowanie proporcji w budownictwie opiera się na ścisłych zasadach, które są istotne dla zachowania jakości i bezpieczeństwa konstrukcji. Kluczowe jest zrozumienie, jak różne czynniki, takie jak temperatura, jakość używanej wody oraz dokładność pomiarów, mogą wpłynąć na końcowy efekt pracy.

Pytanie 35

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz ilość żwiru potrzebnego do wykonania 0,5 m³mieszanki betonowej klasy C 16/20.

Receptury robocze na 1 m³ mieszanki betonowej
klasa betonu	cement	żwir	piasek	woda
C 8/10	341 kg	661 l	367 l	216 l
C 12/16	362 kg	642 l	351 l	227 l
C 16/20	367 kg	770 l	426 l	223 l

A. 642 l

B. 770 l

C. 385 l

D. 213 l

Wybór niepoprawnych odpowiedzi często wynika z błędnego zrozumienia proporcji materiałów w mieszance betonowej. Na przykład, odpowiedzi, takie jak 770 l, 213 l czy 642 l, nie uwzględniają odpowiedniego przeliczenia objętości żwiru z 1 m³. W praktyce, stosując standardowe proporcje dla mieszanki betonowej klasy C 16/20, uzyskujemy właściwy stosunek składników. Typowe błędy, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, obejmują nieprawidłowe przeliczenie objętości, pominięcie istotnych informacji z tabeli lub niewłaściwe zastosowanie proporcji. Na przykład, obliczając ilość żwiru, nie można zapominać o podstawowych zasadach dotyczących mieszania składników. Zmniejszając objętość mieszanki betonowej, należy proporcjonalnie zmniejszyć ilości wszystkich składników, w tym żwiru, aby uzyskać mieszankę o pożądanych właściwościach. Zrozumienie materiału i jego proporcji jest kluczowe w inżynierii budowlanej, ponieważ nieprawidłowe obliczenia mogą prowadzić do osłabienia konstrukcji, co w konsekwencji może zagrażać bezpieczeństwu. Dlatego, aby uniknąć takich błędów, ważne jest, aby zawsze odnosić się do norm i zaleceń branżowych dotyczących proporcji materiałów w mieszankach betonowych.

Pytanie 36

Jakie działania powinny być podjęte jako pierwsze przed nałożeniem suchego tynku na nierównomierne podłoże ściany z cegły kratówki?

A. Zastosować na ścianie warstwę gładzi gipsowej

B. Uformować pasy kierunkowe z zaprawy cementowo-wapiennej

C. Wykonać na ścianie placki "marki"

D. Nałożyć zaprawę gipsową na płyty suchego tynku i mocno je przycisnąć do podłoża

Naniesienie zaprawy gipsowej na płyty suchego tynku i mocne dociskanie ich do podłoża to podejście, które może wydawać się praktyczne, jednak w rzeczywistości jest niewłaściwe, zwłaszcza w kontekście nierównych ścian. Zaprawa gipsowa nie jest odpowiednia do stosowania na nierównych powierzchniach, ponieważ jej właściwości nie zapewniają odpowiedniego wyrównania i przyczepności. Właściwe przygotowanie podłoża powinno obejmować najpierw zidentyfikowanie i skorygowanie nierówności ściany, a nie jedynie nakładanie warstwy gipsu. Ponadto, wykonanie gładzi gipsowej na nierównym podłożu nie przynosi oczekiwanych efektów, ponieważ gładź nie jest w stanie wypełnić dużych ubytków czy nierówności, co może prowadzić do pęknięć i odspojenia w przyszłości. Wykonanie pasów kierunkowych z zaprawy cementowo-wapiennej to kolejna koncepcja, która ma swoje miejsce w praktyce budowlanej, ale nie jest pierwszym krokiem w przypadku nierównych ścian. Te koncepcje często wynikają z błędnego zrozumienia procesu przygotowania podłoża oraz znaczenia dokładności w budownictwie. W praktyce, kluczowe jest przestrzeganie zasad i dobrych praktyk, co w tym przypadku oznacza najpierw ustalenie punktów odniesienia za pomocą placków 'marki', a następnie wyrównanie powierzchni przed dalszymi pracami. Ignorowanie tych zasad prowadzi do problemów w końcowym etapie wykończenia, co może być kosztowne i czasochłonne w poprawie.

Pytanie 37

Który z elementów budynku przedstawiono na rysunku?

A. Gzyms.

B. Ryzalit.

C. Cokół.

D. Attykę.

Wybór innych elementów budynku, takich jak gzyms, attyka, czy ryzalit, oparty jest na pewnych uproszczeniach i nieporozumieniach dotyczących ich funkcji i lokalizacji. Gzyms, będący wystającą częścią nad oknami lub drzwiami, pełni rolę ochronną, jednak usytuowany jest na górnej części budynku, a nie na jego dolnej części, gdzie znajduje się cokół. Attyka to natomiast konstrukcja znajdująca się na dachu, która ma na celu zamykanie elewacji oraz często pełni funkcję dekoracyjną. Jej umiejscowienie oraz funkcja są zupełnie inne niż cokół. Ryzalit to wybrzuszenie w elewacji budynku, które wystaje w stosunku do reszty ściany, tworząc efekt przestrzenny; jednak także nie jest elementem dolnym budynku. Wybierając te odpowiedzi, można wpaść w pułapkę koncentrowania się na ornamentyce i formach architektonicznych, zamiast zrozumieć podstawowe zasady budowy i rozmieszczenia elementów, co prowadzi do zniekształcenia rzeczywistej funkcji cokołu jako elementu podstawowego. Zrozumienie roli cokołu w budownictwie jest kluczowe, ponieważ każdy błąd w jego konstrukcji może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak wilgoć w ścianach budynku czy uszkodzenia jego fundamentów, co w efekcie może wymagać kosztownych napraw lub renowacji.

Pytanie 38

Jakie jest spoiwo w zaprawach mineralnych?

A. cement

B. żywica

C. silikon

D. akryl

Cement jest podstawowym spoiwem zapraw mineralnych, które jest powszechnie stosowane w budownictwie. Jest to materiał wiążący, który po zmieszaniu z wodą i kruszywem tworzy masę, która twardnieje w czasie. W praktyce, zaprawy mineralne, takie jak zaprawy murarskie czy tynkarskie, wykorzystują cement jako kluczowy składnik, ponieważ zapewnia on doskonałą wytrzymałość oraz trwałość konstrukcji. Przykładowo, cement portlandzki, najczęściej stosowany w budownictwie, jest niezbędny do produkcji betonu, który znajduje zastosowanie w fundamentach, stropach oraz innych elementach budowlanych. Zgodnie z normami PN-EN 197-1, cement klasowy CEM I jest najczęściej używany w budownictwie, co potwierdza jego wysoką jakość i funkcjonalność. Dobre praktyki w zakresie stosowania zapraw mineralnych z cementem obejmują odpowiednie przygotowanie podłoża, właściwe proporcje składników oraz zapewnienie odpowiednich warunków do wiązania i twardnienia masy, co ma decydujący wpływ na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 39

Na zdjęciu przedstawiono lico muru w wiązaniu

A. polskim.

B. weneckim.

C. pospolitym.

D. amerykańskim.

Na tym zdjęciu widzimy lico muru w wiązaniu polskim. To jedna z najpopularniejszych metod układania cegieł, szczególnie w budownictwie murowanym. W tym wiązaniu cegły są układane naprzemiennie - jedne leżą dłuższymi bokami, a inne krótszymi. Dzięki temu mur jest nie tylko ładny, ale też mocniejszy i stabilniejszy. Możemy to zauważyć w wielu tradycyjnych budynkach, jak domy jednorodzinne czy kościoły, gdzie ważny jest zarówno wygląd, jak i trwałość konstrukcji. Warto też wiedzieć, że to wiązanie dobrze radzi sobie z różnymi obciążeniami, więc świetnie nadaje się do mniejszych budynków czy ścianek działowych. Dobrze jest znać różne rodzaje wiązań, bo to klucz do zapewnienia solidności i bezpieczeństwa budowli, szczególnie dla architektów i inżynierów.

Pytanie 40

Do wykonania murów z bloczków systemu Ytong na cienkie spoiny trzeba przygotować

A. zaprawę cementowo-wapienną

B. zaprawę wapienną

C. zaprawę cementową

D. zaprawę klejową

Zaprawa klejowa jest kluczowym materiałem przy murowaniu ścian z bloczków Ytong na cienkie spoiny, ponieważ zapewnia ona doskonałą przyczepność oraz minimalizuje straty ciepła. Bloczek Ytong, wykonany z betonu komórkowego, charakteryzuje się dużą porowatością, co sprawia, że tradycyjne zaprawy mogą nie zapewniać odpowiedniej wydajności. Zaprawa klejowa, w odróżnieniu od zapraw wapiennych czy cementowych, ma idealnie dobraną konsystencję, co pozwala na łatwe nakładanie i formowanie cienkiej spoiny, co z kolei przyczynia się do lepszej izolacyjności termicznej. Zastosowanie zaprawy klejowej nie tylko przyspiesza proces murowania, ale także poprawia trwałość i stabilność całej konstrukcji. W praktyce, stosując zaprawę klejową, można uzyskać spoiny o grubości nieprzekraczającej 3 mm, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi oraz normami budowlanymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej