Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 2 listopada 2025 20:18
Data zakończenia: 2 listopada 2025 20:39

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile 25-kilogramowych worków suchej zaprawy murarskiej potrzeba do wymurowania trzech ścian o długości 5 m, wysokości 3 m i grubości 25 cm każda.

Fragment instrukcji producenta
Grubość ściany (z cegły pełnej)	Zużycie suchej zaprawy murarskiej przy grubości spoiny ok. 1 cm
½ c	75 kg/m²
1 c	150 kg/m²
1½ c	225 kg/m²
2 c	300 kg/m²

A. 540 worków

B. 405 worków

C. 270 worków

D. 135 worków

Rozważając błędne odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na typowe błędy w obliczeniach, które prowadzą do niewłaściwych wyników. Często zdarza się, że osoby nieprawidłowo obliczają objętość muru, pomijając istotne czynniki, takie jak grubość ściany czy liczba wymurowanych powierzchni. Ścianę o wymiarach 5 m długości, 3 m wysokości i 0,25 m grubości trzeba traktować jako trójwymiarowy obiekt, a nie tylko jako powierzchnię. Obliczając objętość, należy zawsze uwzględnić wszystkie wymiary. Inny powszechny błąd to ignorowanie gęstości materiału. Zaprawa murarska, w zależności od składu, ma określoną gęstość, a nieuwzględnienie tego faktu prowadzi do błędnych założeń co do potrzebnej ilości materiału. Ponadto, nie uwzględniając strat materiałowych, użytkownik może niepoprawnie ocenić, ile worków będzie rzeczywiście potrzebnych. W praktyce, w procesie murowania, materiały mogą się zmarnować lub zostać źle wymierzone. Dlatego przeliczenie ilości zaprawy na worki powinno uwzględniać nie tylko szacowaną objętość, ale także pewien margines na straty, co jest zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi w branży budowlanej.

Pytanie 2

Odpady, które powstają w wyniku demontażu ścian działowych na piętrze w budynku, powinny być

A. usuwane na zewnątrz, przy użyciu zbudowanych zsypów

B. składowane w jednym miejscu wewnątrz budynku

C. transportowane na zewnątrz przez okna do podstawionych pojemników

D. układane na stropach w sąsiedztwie okien

Jasne, że usuwanie gruzu z budowy przez obudowane zsypy to świetny pomysł, zwłaszcza z punktu widzenia bezpieczeństwa i efektywności. Dzięki tym zsypom wszystko odbywa się w uporządkowany sposób. W praktyce to zmniejsza ryzyko, że coś się rozleci i będzie niebezpieczne na placu budowy. Można by powiedzieć, że to wręcz kluczowe, żeby wszystkie prace były dobrze zorganizowane, co z kolei jest zgodne z przepisami BHP. Warto też pomyśleć o przeszkoleniu pracowników, by wiedzieli, jak z tego korzystać, bo to na pewno pomoże uniknąć zagrożeń. No i wszyscy wiemy, że standardy dotyczące zarządzania odpadami są ważne, więc szybkie i bezpieczne usuwanie gruzu to na pewno dobry ruch. Generalnie, obudowane zsypy nie tylko pomagają w porządku, ale także przyspieszają transport materiałów, co wpływa na to, jak szybko skończymy robotę.

Pytanie 3

Jaką cegłę należy zastosować do budowy murowanych ścianek działowych o grubości do 12 cm, aby uzyskać jak najniższy ciężar objętościowy?

A. dziurawki

B. klinkierową

C. wapienno-piaskową pełną

D. ceramiczną pełną

Cegły wapienno-piaskowe pełne, klinkierowe oraz ceramiczne pełne, choć używane w budownictwie, nie są optymalnym rozwiązaniem w kontekście budowy lekkich ścianek działowych. Cegły wapienno-piaskowe pełne, ze względu na swoją gęstość, są stosunkowo ciężkie i nieprzeznaczone do wykonania cienkowarstwowych konstrukcji. Stosowanie ich w takich zastosowaniach może prowadzić do nadmiernego obciążenia budynku oraz problemów z izolacyjnością akustyczną. Klinkier, znany ze swojej wytrzymałości oraz estetyki, ma również wysoką gęstość, co sprawia, że nie jest odpowiedni do tworzenia ścianek działowych, które mają być lekkie i łatwe w montażu. Z kolei cegły ceramiczne pełne, mimo że mogą być używane w tradycyjnym budownictwie, również są stosunkowo ciężkie i nie oferują takich korzyści jak dziurawki w kontekście obniżenia ciężaru konstrukcji. Często błędne jest przekonanie, że im bardziej solidny materiał, tym lepszy efekt budowlany – w przypadku ścianek działowych kluczowe jest nie tylko zapewnienie stabilności, ale również optymalizacja ciężaru oraz efektywność w zakresie izolacji. Dlatego wybór materiałów budowlanych powinien być dokładnie przemyślany, uwzględniając ich właściwości oraz przeznaczenie w kontekście danej konstrukcji.

Pytanie 4

Aby zmniejszyć ilość wody w betonie przy temperaturze otoczenia od +5°C do +10°C, warto zastosować dodatek

A. napowietrzającą

B. uplastyczniającą

C. przeciwmrozową

D. uszczelniającą

Odpowiedź "uplastyczniającą" jest prawidłowa, ponieważ domieszki uplastyczniające są stosowane w celu poprawy plastyczności mieszanki betonowej, co pozwala na zmniejszenie ilości wody potrzebnej do uzyskania odpowiedniej konsystencji. W temperaturach od +5°C do +10°C, co jest dość chłodnym zakresem, woda w mieszance betonowej może mieć tendencję do zamarzania lub opóźnienia w związaniu. Dodając domieszkę uplastyczniającą, możemy zredukować stosunek wody do cementu, co z kolei poprawia moc i trwałość betonu. Przykłady zastosowania domieszek uplastyczniających obejmują produkcję betonów architektonicznych, gdzie estetyka i jednorodność mieszanki są kluczowe, oraz w sytuacjach, gdy wymagane są wyspecjalizowane właściwości, takie jak odporność na mrozy. Zgodnie z normami PN-EN 206 oraz PN-EN 934-2, użycie domieszek powinno być poparte odpowiednimi badaniami, aby zapewnić zgodność z wymaganiami projektowymi oraz trwałością konstrukcji.

Pytanie 5

Jaką ilość zaprawy tynkarskiej należy przygotować do nałożenia tynku o grubości 1,5 cm na powierzchni 20 m2, jeśli norma zużycia wynosi 5 kg na 1 m2 tynku o grubości 15 mm?

A. 15 kg

B. 100 kg

C. 50 kg

D. 30 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy tynkarskiej potrzebnej do wykonania tynku o grubości 1,5 cm na powierzchni 20 m2, należy zastosować normę zużycia wynoszącą 5 kg na 1 m2 dla tynku o grubości 15 mm. Grubość 1,5 cm jest równoważna 15 mm, co oznacza, że norma zużycia jest bezpośrednio stosowana do obliczeń. Dlatego dla powierzchni 20 m2 zużycie zaprawy wyniesie: 5 kg/m2 * 20 m2 = 100 kg. Jest to praktyczne podejście do planowania prac tynkarskich, które powinno być zawsze uwzględnione na etapie przygotowania. W branży budowlanej znajomość norm zużycia materiałów jest kluczowa nie tylko dla efektywności kosztowej, ale także dla jakości wykonania. Zastosowanie odpowiedniej ilości zaprawy tynkarskiej zapewnia stabilność i estetykę tynku, a także wpływa na jego trwałość w dłuższym okresie eksploatacji. Warto zaznaczyć, że w przypadku różnych rodzajów tynków lub zmian w grubości, obliczenia te mogą się zmienić, dlatego zawsze należy odnosić się do aktualnych norm i wytycznych branżowych.

Pytanie 6

Jaki będzie koszt brutto produkcji 20 m3 mieszanki betonowej, jeżeli cena za 1 m3 wynosi 200 zł netto i obowiązuje podstawowa stawka VAT w wysokości 23%?

A. 4920 zł

B. 5412 zł

C. 4000 zł

D. 4400 zł

Aby obliczyć wartość brutto produkcji 20 m3 mieszanki betonowej, należy najpierw obliczyć koszt netto tej ilości. Koszt wyprodukowania 1 m3 mieszanki betonowej wynosi 200 zł, więc koszt netto dla 20 m3 wyniesie 200 zł/m3 * 20 m3 = 4000 zł. Następnie, aby uzyskać wartość brutto, należy dodać do kosztu netto podatek VAT wynoszący 23%. Obliczamy wartość VAT: 4000 zł * 0,23 = 920 zł. Wartość brutto to zatem: 4000 zł + 920 zł = 4920 zł. W praktyce, znajomość obliczania wartości brutto jest kluczowa w branży budowlanej, ponieważ pozwala na prawidłowe ustalanie kosztów projektów oraz wystawianie faktur. Dobrze jest mieć świadomość przepisów VAT, aby unikać problemów prawnych związanych z nieprawidłowym naliczaniem podatków. Warto także pamiętać, że błędne obliczenia mogą prowadzić do strat finansowych w firmach budowlanych.

Pytanie 7

Koszt robocizny związany z wykonaniem 1 m² tynku mozaikowego wynosi 20,00 zł. Oblicz całkowity wydatek na wykonanie (materiał i robocizna) tego tynku na ścianach o powierzchni 200 m², jeżeli opakowanie (25 kg) tynku drobnoziarnistego kosztuje 150,00 zł, a jego zużycie to 3 kg/m².

A. 4 000,00 zł

B. 3 800,00 zł

C. 7 600,00 zł

D. 3 600,00 zł

Błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego uwzględnienia kosztów związanych z wykonaniem tynku mozaikowego. Nie można ograniczać się jedynie do analizy kosztów robocizny lub materiałów w izolacji, gdyż prawidłowe zestawienie obu tych elementów jest kluczowe dla uzyskania całkowitego kosztu projektu. Na przykład, odpowiedzi 3 800,00 zł oraz 4 000,00 zł mogą być wynikiem nieuwzględnienia kosztów materiałów lub ich błędnego oszacowania. Koszt robocizny wynoszący 20,00 zł za m² przy 200 m² daje 4 000,00 zł, natomiast pomijając koszty materiałów, można pomylić się w obliczeniach. Również odpowiedź 3 600,00 zł może sugerować, że łączy się tylko koszty materiałów, ignorując robociznę, co jest dużym błędem. W praktyce, oszacowanie kosztów powinno uwzględniać zarówno koszty robocizny, jak i materiały jako integralne elementy całkowitego kosztu. Niedokładne obliczenia mogą prowadzić do nieprzewidzianych wydatków podczas realizacji projektu, co jest sprzeczne z zasadami zarządzania projektami budowlanymi, które zalecają dokładne planowanie budżetu oraz ścisłe monitorowanie wydatków na każdym etapie prac.

Pytanie 8

Zadaniem jest zbudowanie ścianki działowej z cegły pełnej o grubości ½ cegły. Jeśli zużycie zaprawy na 1 m² tej ścianki wynosi 0,030 m³, to ile zaprawy będzie potrzebne do zrealizowania 25 m²?

A. 0,50 m3

B. 0,75 m3

C. 0,375 m3

D. 0,625 m3

Aby obliczyć ilość zaprawy potrzebnej do wykonania 25 m² ściany działowej z cegły pełnej, należy pomnożyć zapotrzebowanie na zaprawę na 1 m² przez całkowitą powierzchnię ściany. W tym przypadku, zużycie zaprawy wynosi 0,030 m³ na 1 m². Zatem, dla 25 m² zaprawa wynosi: 0,030 m³/m² * 25 m² = 0,75 m³. W praktyce, znajomość takich obliczeń jest niezbędna dla odpowiedniego planowania materiałów budowlanych i kosztorysowania. Pozwala to na uniknięcie sytuacji, w której zabraknie materiału w trakcie budowy, co może prowadzić do opóźnień. W branży budowlanej obowiązują normy, które zalecają uwzględnianie nie tylko podstawowego zapotrzebowania, ale również ewentualnych strat podczas transportu i aplikacji materiałów. Dobrą praktyką jest również zawsze uwzględniać dodatkowy procent materiału na ewentualne poprawki lub błędy, co zwiększa efektywność wykorzystania surowców.

Pytanie 9

Określenie lokalizacji nowych ścianek działowych w renowowanym obiekcie następuje na podstawie

A. projektu budowlanego

B. założeń do kosztorysu

C. specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót

D. warunków technicznych wykonania i odbioru robót

Projekt budowlany jest kluczowym dokumentem w procesie przebudowy budynku, ponieważ określa on szczegółowe rozwiązania architektoniczne oraz konstrukcyjne, w tym lokalizację nowych ścianek działowych. Zawiera on rysunki techniczne, które ilustrują układ pomieszczeń, a także specyfikacje materiałowe i technologiczne. Przykładowo, w przypadku przekształcenia przestrzeni biurowej, projekt budowlany pomoże zdecydować, gdzie najlepiej umieścić ścianki działowe, aby zachować optymalną funkcjonalność oraz estetykę. Ponadto, każda realizacja powinna być zgodna z obowiązującymi normami budowlanymi i technicznymi, które są zawarte w planie. Stosowanie się do zatwierdzonego projektu budowlanego minimalizuje ryzyko konfliktów z przepisami prawa budowlanego, co może prowadzić do kosztownych opóźnień w realizacji projektu oraz konieczności wprowadzenia zmian w już zrealizowanych elementach budowlanych.

Pytanie 10

Aby wykonać tynk ciągniony, należy zastosować

A. stalowe listewki kierunkowe

B. paki oraz profilowane kielnie

C. profile przesuwane po prowadnicach

D. pneumatyczne urządzenia natryskowe

Wybór innych narzędzi, takich jak pneumatyczne aparaty natryskowe, nie jest zbyt trafiony, jeśli chodzi o tynk ciągniony. Te aparaty, chociaż użyteczne w innych metodach, nie dają takiej kontroli nad grubością i równomiernością, jak profile na prowadnicach. Są bardziej do tynków natryskowych, gdzie trzeba inaczej aplikować materiał. A kierunkowe listwy stalowe? No, mogą wytyczać linie, ale do metody ciągnionej nie są za specjalne, bo tam chodzi o precyzyjność i płynność. Użycie pac czy profilowanych kielni też nie ma sensu w tym kontekście, bo służą do ręcznego wygładzania, a nie zapewniają takiej wydajności jak te profile. Zrozumienie technik tynkarskich to klucz do dobrego wykończenia, a dobór narzędzi ma ogromne znaczenie dla końcowego efektu. Jak się wybierze złe narzędzia, to nie tylko obniża jakość, ale może też wydłużyć czas pracy i podnieść koszty.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Perlit to lżejsze kruszywo stosowane w budownictwie do wytwarzania zapraw

A. ciepłochronnych

B. krzemionkowych

C. szamotowych

D. kwasoodpornych

Wybór złej odpowiedzi może oznaczać, że nie do końca rozumiesz, jakie właściwości ma perlit. To kruszywo jest znane przede wszystkim ze swoich niezwykłych właściwości cieplnych, co czyni je idealnym do zapraw ciepłochronnych. Szamotowe czy kwasoodporne zaprawy mają zupełnie inne zastosowania. Szamotowe są na przykład stosowane w miejscach narażonych na wysokie temperatury. A kruszywa krzemionkowe? Te są bardziej związane z produkcją betonu, a nie z izolacją, jaką daje perlit. Wydaje mi się, że niektóre materiały mają swoje specyficzne cechy, i to właśnie one decydują o tym, gdzie je użyjemy. Jak już wspomniałem, perlit jest super, jeżeli zależy nam na efektywnej izolacji termicznej, a to z kolei może pomóc w redukcji kosztów energii i zwiększeniu komfortu mieszkańców budynków. Dlatego dobrze jest znać właściwości materiałów, które wybieramy do różnych projektów.

Pytanie 13

Po zakończeniu nakładania tynków gipsowych, ich odbiór może nastąpić najwcześniej po upływie

A. 7 dni

B. 4 dni

C. 2 dni

D. 5 dni

Odpowiedź 7 dni jest prawidłowa, ponieważ czas schnięcia tynków gipsowych w warunkach normalnych wynosi zazwyczaj od 5 do 7 dni. Zgodnie z normami budowlanymi, podczas odbioru tynków gipsowych istotne jest, aby materiał był odpowiednio utwardzony, co pozwala uniknąć późniejszych problemów, takich jak pęknięcia, odpadanie tynku czy problemy z przyczepnością farb i innych powłok. Przykładowo, w przypadku tynków wewnętrznych, zaleca się, aby przed malowaniem lub aplikacją innych wykończeń, tynki miały czas na pełne wyschnięcie. W praktyce, jeśli odbiór nastąpi zbyt wcześnie, może to prowadzić do katastrofalnych skutków, takich jak deformacje czy ogólne obniżenie jakości wykonania. Dobre praktyki budowlane podkreślają, że należy brać pod uwagę również warunki atmosferyczne, takie jak temperatura i wilgotność powietrza, które mogą wpływać na czas schnięcia tynku. W związku z tym, zdecydowanie warto przestrzegać zalecenia dotyczącego 7 dni, aby zapewnić trwałość i estetykę wykonania.

Pytanie 14

Szczeliny powietrzne w murach murowanych wprowadza się, aby poprawić

A. ognioodporność ściany

B. izolacyjność termiczną ściany

C. grubość ściany

D. izolacyjność akustyczną

Izolacyjność akustyczna, grubość ściany oraz ognioodporność to istotne aspekty konstrukcyjne, jednak nie mają bezpośredniego związku z zastosowaniem szczelin powietrznych w ścianach murowanych. Odpowiedzi sugerujące zwiększenie izolacyjności akustycznej nie uwzględniają faktu, że szczeliny powietrzne mogą działać negatywnie na właściwości akustyczne, ponieważ mogą stać się ścieżkami dla dźwięków. W kontekście grubości ściany, szczeliny powietrzne nie zwiększają rzeczywistej grubości muru, a ich zadaniem jest poprawa izolacji termicznej, co ma na celu ograniczenie kosztów ogrzewania. Ognioodporność, z kolei, jest związana z materiałami budowlanymi i ich właściwościami w zakresie odporności na wysoką temperaturę. Używanie szczelin powietrznych do zapewnienia ognioodporności jest niewłaściwym podejściem, ponieważ ognioodporność zależy przede wszystkim od jakości użytych materiałów oraz ich konstrukcji, a nie od obecności wolnej przestrzeni powietrznej. Często błędne podejście do tych zagadnień wynika z braku zrozumienia podstawowych zasad fizyki budowli oraz właściwości materiałów budowlanych. Dobrze zaprojektowane ściany murowane powinny być potwierdzone analizami technicznymi i spełniać aktualne normy budowlane, aby zapewnić odpowiednią izolacyjność termiczną, akustyczną i ognioodporność.

Pytanie 15

Zgodnie z zaleceniami producenta, zużycie gipsowej zaprawy tynkarskiej wynosi 6 kg/m²/10 mm. Oblicz, ile
30-kilogramowych worków zaprawy trzeba zakupić, aby nałożyć tynk o grubości 20 mm na ścianach o łącznej powierzchni 200 m².

A. 10 worków

B. 40 worków

C. 20 worków

D. 80 worków

Żeby policzyć, ile gipsowej zaprawy potrzebujemy do tynku grubości 20 mm na powierzchni 200 m², najpierw musimy przeliczyć zużycie zaprawy przy tej grubości. Z tego, co mówi producent, potrzebne jest 6 kg/m² dla 10 mm grubości, więc dla 20 mm będziemy potrzebować już 12 kg/m². Potem mnożymy to przez powierzchnię ścianek: 12 kg/m² * 200 m² daje nam 2400 kg zaprawy. Następnie musimy podzielić tę wagę przez wagę jednego worka, czyli 30 kg: 2400 kg / 30 kg = 80 worków. Przy takich obliczeniach warto pamiętać o zaleceniach producenta i standardach budowlanych, bo to naprawdę kluczowe, żeby tynk był odpowiedniej jakości i trwałości.

Pytanie 16

Aby mechanicznie przygotować zaprawę murarską z objętościowym dozowaniem składników na budowie, jakie narzędzia są konieczne?

A. betoniarka, taczka, sito

B. wiadro, kasta na zaprawę, łopata

C. betoniarka, łopata, sito

D. wiadro, betoniarka, łopata

Wszystkie inne odpowiedzi nie spełniają wymagań dotyczących niezbędnych narzędzi do mechanicznego wykonywania zaprawy murarskiej. Betoniarka jest kluczowym urządzeniem, które umożliwia przygotowanie jednolitej mieszanki, co jest nieosiągalne bez jej użycia. W przypadku odpowiedzi sugerujących użycie taczki, fakt ten wskazuje na brak świadomości, że taczka nie służy do mieszania, a jedynie do transportu gotowej zaprawy. Jej obecność w zestawie narzędzi nie przyczynia się do efektywności samego procesu mieszania, a wręcz może prowadzić do opóźnień w pracy budowlanej. Z kolei wiadro w niepoprawnych odpowiedziach, w połączeniu z innymi narzędziami, które nie są kluczowe dla dokładności mieszania, sugeruje nieodpowiednie podejście do pomiaru i dozowania składników. Użycie sita oraz kasty na zaprawę, mimo że mogą być użyteczne w niektórych kontekstach, nie są właściwymi narzędziami do mechanicznego wykonywania zaprawy. Sitko stosuje się rzadko i nie ma zastosowania w kontekście przygotowania zaprawy, natomiast kasta na zaprawę, choć przydatna przy aplikacji, nie przyczynia się do jej produkcji. Właściwe narzędzia są kluczowe dla uzyskania wymaganej jakości zaprawy, a ich niewłaściwy dobór może prowadzić do kluczowych błędów w procesie budowlanym.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Określona stawka robocizny za 1 m²wykonania tynku maszynowego cementowo-wapiennego wynosi 20 zł, natomiast koszt materiałów to 15 zł/ m². Oblicz całkowity wydatek na tynkowanie 300 m²ścian?

A. 4 500 zł

B. 6 000 zł

C. 15 000 zł

D. 10 500 zł

Aby obliczyć całkowity koszt tynkowania 300 m² ścian, należy uwzględnić zarówno stawkę robocizny, jak i koszt materiału. Stawka robocizny za 1 m² wynosi 20 zł, co w przypadku 300 m² daje 300 m² * 20 zł/m² = 6000 zł. Koszt materiału wynosi 15 zł za m², co dla 300 m² daje 300 m² * 15 zł/m² = 4500 zł. Sumując te dwa koszty, otrzymujemy całkowity koszt tynkowania: 6000 zł + 4500 zł = 10500 zł. Taki sposób obliczeń jest zgodny z praktykami budowlanymi, gdzie często dzieli się koszty na robociznę i materiały. Wiedza o tym, jak obliczać całkowite koszty projektów budowlanych, jest niezwykle ważna dla planowania budżetu oraz negocjacji z podwykonawcami. Pozwala to na precyzyjne oszacowanie wydatków oraz optymalizację kosztów, co jest kluczowe w branży budowlanej.

Pytanie 19

Tynki 1-warstwowe obejmują tynki

A. powszechne

B. surowe

C. wytworne

D. selektywne

Tynki pospolite, doborowe i szlachetne różnią się zasadniczo od tynków surowych, co wpływa na ich właściwości i zastosowanie. Tynki pospolite, najczęściej używane w budownictwie, są mieszanką różnych materiałów, co może prowadzić do ich zróżnicowanej jakości. Choć mogą być stosowane w różnych warunkach, ich skład chemiczny nie pozwala na uzyskanie takiej samej wydajności i trwałości jak w przypadku tynków surowych. Z kolei tynki doborowe to grupa, która stawia na precyzyjne dopasowanie składu do konkretnego zastosowania, co często wymaga specjalistycznych badań i kosztownych materiałów. To podejście jest korzystne, ale nie odpowiada na podstawowe potrzeby tynków 1-warstwowych. Tynki szlachetne, takie jak tynki dekoracyjne, skupiają się na estetyce i finiszu, co sprawia, że nie nadają się do zastosowań, gdzie wymagana jest prostota i efektywność w aplikacji. W praktyce, przy ich wykorzystaniu należy mieć na uwadze dodatkowe koszty i czas związany z przygotowaniem i aplikacją. Typowe błędy myślowe prowadzące do mylnych wniosków dotyczą często nieznajomości podstawowych różnic między rodzajami tynków, a także ich przeznaczeniem. Właściwy dobór tynków jest kluczowy dla zapewnienia trwałości i funkcjonalności budowli.

Pytanie 20

Jakiego typu tynkiem jest tynk kategorii 0 nazywany "rapowany"?

A. Specjalistycznym

B. Surowym

C. Wyborowym

D. Zwykłym

Tynk surowy, znany również jako tynk rapowany, jest tynkiem kategorii 0, który charakteryzuje się minimalnym przetworzeniem i brakiem dodatkowych dodatków chemicznych, co sprawia, że jest przyjazny dla środowiska. Tynki surowe są stosowane głównie w obiektach, gdzie estetyka powierzchni nie jest kluczowa, a głównym celem jest ochrona konstrukcji budynku przed wpływem wilgoci oraz innych czynników atmosferycznych. Dzięki swojej naturalnej strukturze, tynki te pozwalają na swobodne oddychanie murów, co z kolei przyczynia się do regulacji wilgotności w pomieszczeniach. W praktyce, tynk surowy jest często stosowany w budownictwie ekologicznym oraz w renowacji obiektów zabytkowych, gdzie zachowanie oryginalnych materiałów i technik budowlanych jest szczególnie ważne. Ponadto, tynk rapowany zapewnia dobrą przyczepność do późniejszych warstw wykończeniowych, co czyni go wszechstronnym rozwiązaniem w pracach budowlanych.

Pytanie 21

Płaska pozioma przegroda wewnętrzna oddzielająca piętra budynku to

A. ściana

B. strop

C. stropodach

D. nadproże

Strop to element konstrukcyjny, który pełni kluczową rolę w budynku, dzieląc go na kondygnacje. Jest on płaską przegrodą poziomą, która przenosi obciążenia z wyższych poziomów na ściany lub inne elementy nośne. Stropy mogą być wykonane z różnych materiałów, w tym z betonu, stali lub drewna, w zależności od projektu budynku oraz wymagań konstrukcyjnych. W praktyce, stropy nie tylko tworzą poziome podłogi dla mieszkańców, ale również zapewniają izolację akustyczną i termiczną między kondygnacjami. Stosowanie odpowiednich materiałów oraz technologii wykonania stropów jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa konstrukcji oraz komfortu użytkowników. W branży budowlanej istnieją normy, takie jak Eurokod, które określają wymagania dotyczące projektowania i wykonania stropów, aby zapewnić ich odpowiednią nośność, sztywność oraz bezpieczeństwo. Dobrze zaprojektowany strop nie tylko spełnia funkcje konstrukcyjne, ale także wpływa na estetykę wnętrza, umożliwiając różnorodne aranżacje przestrzeni.

Pytanie 22

Który z rodzajów tynków dekoracyjnych charakteryzuje się twardą, gładką i lśniącą strukturą, przypominającą polerowany kamień?

A. Sgraffito

B. Stiuk

C. Sztukateria

D. Sztablatura

Sztukateria, będąca techniką dekoracyjną, często mylona ze stiukiem, nie ma twardej, gładkiej powierzchni imitującej polerowany kamień. Sztukateria polega na tworzeniu rzeźbionych elementów, takich jak listwy, gzymsy czy ornamenty, które mogą być wykonane z gipsu lub innego materiału, ale z reguły nie oferują one lśniącego wykończenia. Chociaż w pewnych przypadkach sztukateria może być malowana lub pokrywana innymi materiałami, jej głównym celem jest dekoracja, a nie uzyskanie efektu twardego kamienia. Sgraffito to technika polegająca na zdobieniu tynków poprzez zdejmowanie wierzchniej warstwy, co również nie odpowiada opisanej cechy stiuku. Z kolei sztablatura to metoda stosowana w tynkowaniu, która nie ma związku z imitacją kamienia. Te pomyłki mogą wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia różnic między tymi technikami, co jest typowym błędem w rozpoznawaniu materiałów budowlanych. Kluczowe jest zrozumienie, że tynki szlachetne, takie jak stiuk, posiadają charakterystyki, które odróżniają je od innych metod wykończeniowych, a ich wybór powinien być oparty na konkretnych wymaganiach estetycznych oraz funkcjonalnych projektów budowlanych.

Pytanie 23

Jak powinno się zregenerować stare, odpryskujące tynki?

A. Nałożyć na nie warstwę gładzi

B. Skuć je i uzupełnić nowym tynkiem

C. Pokryć je warstwą zaczynu wapiennego

D. Pomalować je farbą silikatową

Skuwanie starych tynków i ich uzupełnianie nowym tynkiem jest kluczowym krokiem w przywracaniu estetyki oraz funkcjonalności ścian. Stare tynki, które łuszczą się, mogą być wynikiem wielu czynników, takich jak wilgoć, nieodpowiednia aplikacja, a także naturalne procesy starzenia się materiałów budowlanych. Skuwanie pozwala na usunięcie uszkodzonego tynku oraz zapewnia lepszą przyczepność nowego materiału do podłoża. Po skuć, należy dokładnie oczyścić powierzchnię z resztek starego tynku, kurzu i innych zanieczyszczeń. Warto również zainstalować hydroizolację, jeśli problem wilgoci jest istotny, co jest zgodne z dobrą praktyką budowlaną. Po odpowiednim przygotowaniu podłoża, można nałożyć nowy tynk, dostosowany do konkretnej aplikacji, co zapewni trwałość i estetykę na długie lata. Dodatkowo, przed aplikacją, warto skonsultować się z ekspertami lub zapoznać się z lokalnymi normami budowlanymi, aby wybrać odpowiedni materiał i metodę aplikacji.

Pytanie 24

Narzut tynku cementowo-wapiennego kategorii III powinien być nałożony na

A. zwilżonej gładzi

B. związanej gładzi

C. zwilżonej obrzutce

D. suchej obrzutce

Wybór zwilżonej gładzi jako podłoża do nałożenia tynku pospolitego cementowo-wapiennego kategorii III jest niewłaściwy, ponieważ gładź, niezależnie od stanu wilgotności, nie zapewnia odpowiedniej struktury dla aplikacji tynku. Gładkie powierzchnie mają tendencję do obniżenia przyczepności, co może prowadzić do nieodpowiedniego wiązania materiału tynkarskiego z podłożem. W przypadku suchej obrzutki, brak wilgoci może skutkować zbyt szybkim wchłanianiem wody przez tynk, co może prowadzić do jego kruszenia się oraz powstawania pęknięć. Ponadto, wybór związanej gładzi jako podłoża również jest błędny, ponieważ takie podłoże nie oferuje wymaganej porowatości, co jest istotne dla prawidłowego wchłaniania i wiązania tynku. Podczas stosowania tynków cementowych ważne jest, aby przestrzegać zasad przygotowania podłoża, które powinno być z jednej strony odpowiednio zwilżone, a z drugiej strony charakteryzować się teksturą sprzyjającą przyczepności. Nieprzestrzeganie tych zasad prowadzi do typowych błędów budowlanych, które mogą skutkować koniecznością wykonania kosztownych napraw w przyszłości.

Pytanie 25

Na rysunku przedstawiono elementy rusztowania

A. choinkowego.

B. warszawskiego.

C. na kozłach.

D. rurowo-złączkowego.

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na rusztowanie choinkowe, rurowo-złączkowe lub na kozłach, jest wynikiem niezrozumienia podstawowych różnic pomiędzy tymi typami rusztowań. Rusztowanie choinkowe, na przykład, jest charakterystyczne dla prac, które wymagają wsparcia w formie bardziej zaawansowanej konstrukcji, często stosowane w trudniejszych warunkach terenowych, jednak jego cechy budowy diametralnie różnią się od tych, które można zauważyć na przedstawionym rysunku. Z kolei rusztowanie rurowo-złączkowe, które jest bardziej złożone pod względem konstrukcyjnym i wymaga specyficznych złączek, nie pasuje do prostoty i przejrzystości rusztowania warszawskiego. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru nieprawidłowej odpowiedzi obejmują niedostateczne zrozumienie najważniejszych zasad konstrukcji rusztowań oraz ich zastosowania w praktyce. Warto zwrócić uwagę, że każdy typ rusztowania ma swoje unikalne zastosowania, dostosowane do specyfiki prac budowlanych. Niezrozumienie tego może prowadzić do wyboru niewłaściwego rozwiązania, co w konsekwencji może wpłynąć na bezpieczeństwo i efektywność prac budowlanych. Przy dokonywaniu wyboru należy kierować się nie tylko wyglądem, ale także funkcjonalnością oraz zgodnością z powszechnie przyjętymi normami budowlanymi.

Pytanie 26

Jakiego spoiwa powinno się użyć do realizacji tynku zewnętrznego w obszarach narażonych na wilgoć?

A. Gipsu szpachlowego

B. Gipsu budowlanego

C. Wapna pokarbidowego

D. Wapna hydraulicznego

Wybór gipsu budowlanego jako spoiwa do tynków zewnętrznych w miejscach narażonych na wilgoć jest niewłaściwy, ponieważ gips nie jest materiałem odpornym na działanie wody. Gips budowlany ma ograniczoną odporność na wilgoć, co sprawia, że w warunkach zewnętrznych, szczególnie w obszarach narażonych na intensywne opady deszczu, może ulegać degradacji. Tynki gipsowe są bardziej odpowiednie do wnętrz, gdzie nie są narażone na bezpośrednie działanie wody. Gips szpachlowy, podobnie jak gips budowlany, również nie nadaje się do zastosowań zewnętrznych, ponieważ jego właściwości nie pozwalają na skuteczne wypełnianie szczelin i pęknięć w warunkach dużej wilgotności. W przypadku wapna pokarbidowego, choć ma pewne właściwości, które mogą przyciągać uwagę, nie jest to materiał preferowany w aplikacjach zewnętrznych, ponieważ nie oferuje odpowiedniej odporności na wilgoć, co prowadzi do ryzyka powstawania grzybów i pleśni. W praktyce budowlanej niezwykle ważne jest stosowanie materiałów zgodnych z ich przeznaczeniem oraz warunkami, w jakich będą eksploatowane. Dlatego, aby uniknąć problemów związanych z trwałością i bezpieczeństwem konstrukcji, zaleca się korzystanie z materiałów sprawdzonych w specyficznych zastosowaniach, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk budowlanych.

Pytanie 27

W trakcie prac remontowych, które obejmują wykonanie otworu dla przełożenia instalacji centralnego ogrzewania w betonie, powinno się wykorzystać

A. piły tarczowej

B. wiertarki o niskich obrotach

C. piły łańcuchowej

D. młota udarowego

Wykorzystanie młota udarowego do wykonania otworu w ścianie betonowej jest najlepszym wyborem w tym przypadku. Młot udarowy łączy w sobie funkcję wiercenia i udaru, co pozwala na skuteczne wnikanie w twarde materiały, takie jak beton. Dzięki zastosowanej technologii, narzędzie to generuje silne uderzenia, które rozbijają beton, co znacząco ułatwia pracę w porównaniu do innych urządzeń. Na przykład, używając młota udarowego, można szybko i efektywnie przebić się przez grube ściany, co jest niezbędne podczas instalacji rur centralnego ogrzewania. W standardach budowlanych oraz w branżowych praktykach remontowych, młot udarowy jest rekomendowany do tego typu zadań, ponieważ zapewnia szybkość oraz precyzję, minimalizując ryzyko uszkodzenia otaczających struktur. Dodatkowo, przy stosowaniu młota udarowego warto pamiętać o odpowiednich środkach ochrony osobistej, takich jak okulary ochronne i nauszniki, ponieważ praca z tym narzędziem generuje znaczny hałas oraz odpryski materiału.

Pytanie 28

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną w proporcjach objętościowych 1 : 2 : 6, należy zastosować odpowiednio

A. 1 część wapna, 2 części cementu oraz 6 części wody

B. 1 część cementu, 2 części wapna oraz 6 części wody

C. 1 część cementu, 2 części wapna i 6 części piasku

D. 1 część wapna, 2 części cementu oraz 6 części piasku

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ zaprawa cementowo-wapienna o proporcji 1:2:6 oznacza, że na każdą część cementu przypadają dwie części wapna i sześć części piasku. Taki skład jest powszechnie stosowany w budownictwie, szczególnie przy murowaniu. Cement działa jako spoiwo, które łączy pozostałe składniki, a wapno wpływa na elastyczność i trwałość zaprawy. Piasek z kolei zapewnia odpowiednią strukturę i wytrzymałość. W praktyce, stosując tę proporcję, można uzyskać zaprawę o dobrej przyczepności, odporności na czynniki atmosferyczne oraz długowieczności, co jest kluczowe w konstrukcjach budowlanych. Przykładowo, przy budowie murów z cegły, taka zaprawa zapewnia stabilność i odporność na pęknięcia, co jest zgodne z normami budowlanymi PN-EN 998-2. Warto również dodać, że odpowiednie dobieranie składników wpływa na właściwości termiczne i akustyczne muru, co jest istotne w kontekście komfortu użytkowania budynków.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Jaką wytrzymałość ma klasa zaprawy na

A. przesuwanie

B. rozciąganie

C. ściśnięcie

D. ugięcie

Klasa zaprawy rzeczywiście odnosi się do jej wytrzymałości na ściskanie. Wytrzymałość na ściskanie jest kluczowym parametrem, który określa zdolność materiału do przenoszenia obciążeń działających w kierunku osiowym, co jest szczególnie istotne w budownictwie i inżynierii lądowej. W praktyce, zaprawy murarskie są stosowane do łączenia elementów budowlanych, takich jak cegły czy bloczki, a ich wytrzymałość na ściskanie wpływa na trwałość całej konstrukcji. Zgodnie z normami PN-EN 1015-11, wytrzymałość na ściskanie zaprawy może być klasyfikowana według różnych klas, co pozwala inżynierom na dobór odpowiedniego materiału do danego zastosowania, np. w budynkach mieszkalnych czy obiektach użyteczności publicznej. Wytrzymałość na ściskanie zaprawy jest zatem kluczowym wskaźnikiem jakości, którego pomiar przeprowadza się w warunkach laboratoryjnych, a jej znajomość pozwala na optymalizację kosztów oraz zapewnienie bezpieczeństwa konstrukcji.

Pytanie 33

Na podstawie przedstawionej recepty roboczej ustal ilości składników sypkich, potrzebnych do wykonania 2 m3 mieszanki betonowej klasy C12/15 o konsystencji S3.

Recepta robocza na wykonanie mieszanki betonowej C12/15 z cementu portlandzkiego CEM I 32,5 o konsystencji S3
Składniki mieszanki betonowej	Ilości składników na 1 m³ mieszanki betonowej	Ilości składników na betoniarkę o pojemności 200 l	Ilości składników na 25 kg worek cementu
cement CEM I 32,5	275 kg	44 kg (34 l)	25 kg (19 l)
piasek	590 kg	94 kg (59 l)	54 kg (34 l)
żwir	1377 kg	220 kg (129 l)	125 kg (74 l)
woda	165 l	26 l	15 l

A. cement - 550 kg, piasek - 88 kg, żwir - 50 kg

B. cement - 550 kg, piasek - 1 180 kg, żwir - 2 754 kg

C. cement - 88 kg, piasek - 188 kg, żwir - 440 kg

D. cement - 50 kg, piasek - 10 kg, żwir - 250 kg

Aby poprawnie obliczyć ilości składników sypkich potrzebnych do wykonania 2 m³ mieszanki betonowej klasy C12/15 o konsystencji S3, należy skorzystać z podanych wartości dla 1 m³ i pomnożyć je przez 2. W praktyce oznacza to, że jeśli recepta robocza wskazuje konkretne ilości dla 1 m³, to wykonanie większej objętości betonu wymaga proporcjonalnego zwiększenia składników. W omawianym przypadku, cementu potrzeba 550 kg, piasku 1180 kg oraz żwiru 2754 kg. Takie podejście jest zgodne z zasadami budownictwa i praktykami inżynieryjnymi, które wymagają precyzyjnego dawkowania składników, aby uzyskać odpowiednią jakość mieszanki. Warto również pamiętać, że jakość zastosowanego cementu oraz rodzaj kruszywa mają kluczowe znaczenie dla osiągnięcia pożądanych właściwości betonu, takich jak wytrzymałość na ściskanie czy trwałość. Powtarzalność tych obliczeń jest istotna w procesie produkcji, aby zapewnić jednolitą jakość w różnych partiach materiału.

Pytanie 34

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz ilość żwiru potrzebnego do wykonania 0,5 m³mieszanki betonowej klasy C 16/20.

Receptury robocze na 1 m³ mieszanki betonowej
klasa betonu	cement	żwir	piasek	woda
C 8/10	341 kg	661 l	367 l	216 l
C 12/16	362 kg	642 l	351 l	227 l
C 16/20	367 kg	770 l	426 l	223 l

A. 642 l

B. 213 l

C. 385 l

D. 770 l

Aby obliczyć ilość żwiru potrzebnego do wykonania 0,5 m³ mieszanki betonowej klasy C 16/20, należy skorzystać z proporcji podanej w tabeli dla 1 m³. Zgodnie z branżowymi standardami, dla mieszanki betonowej klasy C 16/20 typowe proporcje to: 1 część cementu, 2 części piasku i 4 części żwiru. Dzięki tym proporcjom można obliczyć, że dla 1 m³ mieszanki potrzeba 770 l żwiru. Skoro potrzebujemy jedynie 0,5 m³ mieszanki, musimy odpowiednio przeskalować wartość żwiru. Dlatego 770 l x 0,5 = 385 l, co jest poprawnym wynikiem. Tego typu kalkulacje są kluczowe w inżynierii budowlanej, aby zapewnić odpowiednie właściwości mieszanki betonowej, takie jak wytrzymałość i trwałość. Przykładowo, przy projektowaniu fundamentów budynków, dokładność w obliczeniach materiałowych wpływa na bezpieczeństwo konstrukcji. Znajomość proporcji oraz umiejętność ich przeskalowania do potrzeb projektu jest podstawą pracy każdego inżyniera budowlanego.

Pytanie 35

Jakie materiały są wymagane do naprawy pojedynczych pęknięć w murze o głębokości przekraczającej 30 mm?

A. Klamry stalowe Ø6-8 mm oraz zaczyn gipsowy

B. Kotwy stalowe rozporowe gwintowane oraz mieszanka betonowa

C. Cięgna z prętów stalowych i kątowniki mocujące

D. Klamry stalowe Ø15-18 mm oraz zaczyn cementowy

Podczas analizy pozostałych odpowiedzi można zauważyć kilka istotnych błędów koncepcyjnych. Cięgna z prętów stalowych i kątowniki oporowe, chociaż mogą być użyte w lepszym wzmocnieniu konstrukcji, nie są odpowiednie do prostych napraw pęknięć muru. Kątowniki oporowe wymagają znacznie większej ingerencji w strukturę budynku i zastosowania skomplikowanej technologii montażu, co czyni je niepraktycznymi w przypadku drobnych uszkodzeń. Propozycja użycia kotew stalowych rozporowych gwintowanych i mieszanki betonowej, mimo że jest bardziej właściwa w kontekście dużych uszkodzeń, jest zdecydowanie zbyt mocna dla pęknięć o głębokości 30 mm. Zastosowanie mieszanki betonowej mogłoby prowadzić do problemów związanych z różnicami w skurczu czy rozszerzalności termicznej, co w dłuższym okresie mogłoby zniweczyć efekty wzmocnienia. W końcu, klamry stalowe Ø6-8 mm i zaczyn gipsowy nie zapewniają wystarczającej nośności ani odporności na wilgoć, co jest kluczowe w kontekście długotrwałych napraw murów. Zastosowanie gipsu jako materiału wiążącego w stresujących warunkach jest nieodpowiednie, ponieważ gips jest materiałem o niskiej odporności na działanie wody i ulega szybkiemu osłabieniu w trudnych warunkach atmosferycznych. Właściwe podejście do naprawy pęknięć muru wymaga zrozumienia nie tylko materiałów, ale także ich interakcji i wpływu na długoterminową stabilność konstrukcji.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Gdzie można wykorzystać zaprawy gipsowe?

A. do tynkowania elewacji budynków

B. do murowania ścian z gipsowych elementów w suchych pomieszczeniach

C. do murowania fundamentów z elementów betonowych

D. do tynkowania działowych ścian w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności

Odpowiedź dotycząca murowania ścian z elementów gipsowych w pomieszczeniach suchych jest poprawna, ponieważ zaprawy gipsowe charakteryzują się odpowiednimi właściwościami do stosowania w takich warunkach. Gips jest materiałem, który ma dobre właściwości klejące oraz szybko wiąże, co czyni go idealnym do murowania elementów gipsowych, które są lekkie i łatwe w obróbce. W praktyce, zaprawy gipsowe są często wykorzystywane do tworzenia ścianek działowych oraz do zabudów, które nie są narażone na wilgoć. W kontekście dobrych praktyk budowlanych, zastosowanie zaprawy gipsowej w suchych pomieszczeniach przyczynia się do poprawy efektywności energetycznej budynku oraz zwiększa komfort akustyczny. Ponadto, elementy gipsowe, takie jak płyty gipsowo-kartonowe, współpracują z zaprawami gipsowymi, co zapewnia trwałość i estetykę wykończenia. Warto również zwrócić uwagę na normy takie jak PN-EN 13279, które określają wymagania dla materiałów budowlanych na bazie gipsu.

Pytanie 38

Jakie narzędzia wykorzystuje się do demontażu murowanych części konstrukcyjnych budynku?

A. wkrętarki

B. piły tarczowe

C. wiertarki obrotowe

D. młoty udarowe

Młoty udarowe są narzędziem, które doskonale nadaje się do rozbiórki murowych elementów konstrukcyjnych budynków. Charakteryzują się one dużą mocą udaru, co umożliwia skuteczne łamanie betonu i cegieł. Działanie młota udarowego polega na generowaniu szybkich uderzeń, które przekładają się na dużą energię uderzenia, co w efekcie pozwala na efektywne rozbijanie twardych materiałów. Przykłady zastosowania młotów udarowych obejmują prace rozbiórkowe w budownictwie, takie jak usuwanie starych ścian, fundamentów czy posadzek. W branży budowlanej rekomenduje się korzystanie z młotów udarowych zgodnie z normami BHP, co zapewnia nie tylko efektywność, ale również bezpieczeństwo pracy. Korzystanie z odpowiednich osłon, rękawic i okularów ochronnych jest kluczowe podczas pracy z tym narzędziem, co potwierdzają najlepsze praktyki w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy."

Pytanie 39

Jakie materiały należy wykorzystać do wykonania lekkiej pionowej izolacji przeciwwilgociowej na ścianie w podziemiu?

A. jednej warstwy emulsji asfaltowej

B. dwóch warstw lepiku asfaltowego

C. dwóch warstw papy na lepiku asfaltowym

D. jednej warstwy folii polietylenowej

Jedna warstwa folii polietylenowej jest niewystarczająca do zabezpieczenia ścian podziemia przed wilgocią. Choć folia polietylenowa jest popularnym materiałem izolacyjnym, jej zastosowanie w pojedynczej warstwie nie zapewnia odpowiedniego poziomu ochrony. Folia może ulegać uszkodzeniom mechanicznym i łatwo przerywać się w wyniku ruchów podłoża, co prowadzi do powstawania mostków wilgotnościowych. Z kolei jedna warstwa emulsji asfaltowej, mimo iż jest to produkt wodochronny, również nie jest wystarczająca. Emulsje asfaltowe są stosowane zazwyczaj jako podkład lub preparat gruntujący, ale ich jednowarstwowe nałożenie nie oferuje odpowiedniej barierowości, ponieważ są bardziej podatne na uszkodzenia i mogą łatwiej ulegać degradacji na skutek działania wody i zmiennych warunków atmosferycznych. Dwie warstwy lepiku asfaltowego zapewniają lepszą szczelność oraz trwałość, gdyż ich struktura jest bardziej odporna na działanie ciśnienia hydrostatycznego oraz zmiany temperatury. Podczas wykonywania izolacji budynków warto kierować się zaleceniami producentów oraz normami budowlanymi, aby uniknąć powszechnych błędów, które mogą prowadzić do poważnych problemów związanych z wilgocią i degradacją budynku. Wykonywanie izolacji w sposób niewłaściwy może skutkować nie tylko uszkodzeniem konstrukcji, ale także wystąpieniem pleśni i grzybów, które negatywnie wpływają na zdrowie mieszkańców.

Pytanie 40

Jaką liczbę cegieł kratówek o wymiarach 25 × 12 × 14 cm należy przygotować do budowy ściany o grubości 38 cm, długości 6 m oraz wysokości 3,5 m, jeśli norma zużycia wynosi 78 cegieł na 1 m²?

A. 1 950 szt.

B. 1 638 szt.

C. 798 szt.

D. 2 964 szt.

Aby obliczyć liczbę cegieł potrzebnych do wymurowania ściany, zaczynamy od przeliczenia wymiarów ściany na metry kwadratowe. Ściana ma długość 6 m i wysokość 3,5 m, co daje powierzchnię równą 6 m x 3,5 m = 21 m². Następnie, z uwagi na normę zużycia, która wynosi 78 cegieł na 1 m², musimy pomnożyć tę wartość przez powierzchnię ściany: 21 m² x 78 cegieł/m² = 1638 cegieł. Ostatecznie, poprawna odpowiedź to 1 638 cegieł. W praktyce, przy planowaniu prac budowlanych, ważne jest nie tylko obliczenie dokładnej liczby materiałów, ale także uwzględnienie ewentualnych strat podczas transportu i obróbki cegieł. Dlatego zawsze warto zarezerwować około 10% dodatkowego materiału na wypadek uszkodzeń. Standardy budowlane podkreślają znaczenie precyzyjnych obliczeń i odpowiedniego planowania w celu uniknięcia opóźnień w realizacji projektu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej