Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 13:20
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 13:35

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby zrealizować serię 3 zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji, w aparacie należy skorzystać z funkcji

A. bracketingu

B. wielokrotnej ekspozycji

C. samowyzwalacza

D. balansu bieli

Bracketing to technika, która polega na wykonaniu serii zdjęć tego samego obiektu przy różnych ustawieniach parametrów ekspozycji, takich jak czas naświetlania, przysłona czy ISO. Użycie bracketingu pozwala na uzyskanie lepszego efektu końcowego, gdy chcemy dopasować ekspozycję w trudnych warunkach oświetleniowych. Przykładowo, fotografując krajobraz o dużym kontraście, możemy wykonać jedno zdjęcie z normalną ekspozycją, drugie z ustawieniem na niedoświetlenie oraz trzecie na prześwietlenie. Taki zestaw zdjęć pozwala na późniejsze wybranie najlepszego ujęcia lub stworzenie zdjęcia HDR (High Dynamic Range), które łączy zalety wszystkich wykonanych zdjęć. Bracketing jest szeroko stosowany w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w sytuacjach, gdy światło jest zmienne. Użycie tej funkcji jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, umożliwiając uzyskanie wysokiej jakości obrazów w zróżnicowanych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 2

Elementem odpowiedzialnym za wertykalne odwracanie obrazu w aparatach cyfrowych jest

A. lustro półprzepuszczalne

B. matówka

C. pryzmat pentagonalny

D. wizjer

Pryzmat pentagonalny jest kluczowym elementem w konstrukcji lustrzanek cyfrowych, ponieważ umożliwia prawidłowe, wertykalne odwrócenie obrazu, co jest niezbędne do uzyskania naturalnego widoku w wizjerze. Dzięki tym pryzmatom, które przekształcają kierunek promieni świetlnych, użytkownik widzi obraz w orientacji, która odpowiada rzeczywistości. W praktyce oznacza to, że gdy fotograf patrzy przez wizjer, widzi scenę tak, jak będzie ona zarejestrowana na zdjęciu. W porównaniu z innymi rozwiązaniami, takimi jak matówka, która służy głównie do ustawiania ostrości, pryzmat pentagonalny jest bardziej zaawansowaną technologią, która jest standardem w lustrzankach cyfrowych. Standardy fotograficzne wskazują na pryzmat jako najlepszy sposób na zapewnienie wysokiej jakości obrazu i komfortu użytkowania, co czyni go niezbędnym elementem w każdej profesjonalnej i amatorskiej lustrzance. Dzięki zastosowaniu pryzmatów, użytkownicy mogą również redukować problemy z perspektywą i zniekształceniami, co jest kluczowe podczas fotografowania. Warto również zauważyć, że nowoczesne osiągnięcia w technologii pryzmatów przyczyniają się do poprawy jasności i kontrastu obrazu, co znacznie wpływa na jakość finalnych ujęć.

Pytanie 3

Na zdjęciu zastosowano kompozycję obrazu z wykorzystaniem reguły

A. podziału ukośnego.

B. złotej spirali.

C. złotego podziału.

D. trójpodziału.

W zdjęciu widać zastosowanie reguły podziału ukośnego, co jest naprawdę fajną techniką w fotografii i sztuce wizualnej. Używa się jej, by umieścić główne elementy wzdłuż ukośnych linii, dzięki czemu całość wygląda znacznie dynamiczniej i przyciąga wzrok. Te ukośne linie dodają ruchu i głębi, co można zauważyć, zwłaszcza w krajobrazach – jak zdjęcia z drogami czy rzekami, które są ustawione ukośnie. Moim zdaniem, dobrze jest zwrócić uwagę na to, jak rozmieszczone są obiekty w kadrze, bo odpowiednia kompozycja robi ogromną różnicę i sprawia, że obraz staje się bardziej harmonijny. W praktyce, ta technika jest super przydatna nie tylko w fotografii, ale i w projektowaniu graficznym, gdzie widać, jak ważne są zarówno estetyka, jak i przekaz wizualny.

Pytanie 4

Uzyskanie pozytywowej kopii z odpowiednim kontrastem obrazu z negatywu o niskim kontraście jest możliwe dzięki papierowi o gradacji

A. twardej

B. specjalnej

C. miękkiej

D. normalnej

Odpowiedź 'twardej' jest prawidłowa, ponieważ papier o twardej gradacji charakteryzuje się większą czułością na detale i kontrast, co jest szczególnie istotne przy uzyskiwaniu pozytywów z negatywów o niskim kontraście. Twardy papier ma mniejszą zdolność do reprodukcji tonów pośrednich, dlatego lepiej eksponuje jasne i ciemne obszary w obrazie, co pozwala na uzyskanie wyraźniejszego i bardziej kontrastowego pozytywu. W praktyce, przy pracy z negatywami, które nie mają wyraźnych różnic tonalnych, użycie papieru twardego przyczynia się do wydobycia detali, które mogą być niewidoczne na mniej kontrastowych kopiach. W przypadku negatywów, gdzie różnice w jasności są minimalne, zastosowanie papieru twardego pozwala na lepsze odwzorowanie wysokich tonów, co jest kluczowe dla uzyskania jakościowych rezultatów w fotografii. Standardy branżowe zalecają użycie papierów o różnej gradacji w zależności od charakterystyki negatywu, co umożliwia fotografom optymalizację procesu druku.

Pytanie 5

Na którym rodzaju nośnika danych nie zmieści się informacja o pojemności 850 MB?

A. DVD-RW

B. DVD

C. CD-RW

D. HDDVD

Odpowiedź CD-RW jest jak najbardziej trafna, bo te nośniki mają pojemność zwykle 700 MB. To oznacza, że 850 MB się na nich nie zmieści. CD-RW są super, bo można na nich wielokrotnie zapisywać i kasować dane, co czyni je przydatnymi, na przykład do przechowywania różnych materiałów do testów. W porównaniu do DVD czy HD DVD, CD-RW ma mniejsze możliwości, jeśli chodzi o trzymanie większych plików. Warto również wiedzieć, że przy wyborze nośnika trzeba brać pod uwagę różne standardy, jak na przykład ISO 9660, które mówią o formatowaniu płyt. To może mieć wpływ na to, jak dobrze te płyty będą współpracować z różnymi systemami operacyjnymi. Więc jak potrzebujesz miejsca na większe pliki, lepiej sięgnąć po DVD czy HD DVD – one mają sporo więcej miejsca i lepsze właściwości do przechowywania danych.

Pytanie 6

Na którym etapie chemicznej obróbki barwnych materiałów fotograficznych tworzone są barwniki?

A. Zadymiania

B. Kondycjonowania

C. Wywoływania

D. Utrwalania

W etapie wywoływania barwnych materiałów fotograficznych następuje kluczowy proces przekształcania związków chemicznych zawartych w emulsjach światłoczułych w barwniki. W wyniku działania chemikaliów wywołujących, takich jak developer, związek, który uległ reakcji na skutek naświetlenia, przekształca się w postać barwnika. Proces ten jest niezbędny do uzyskania finalnego obrazu, gdyż odpowiednie barwniki nadają zdjęciom pożądane kolory. Zastosowanie sprawdzonych technik wywoływania zgodnie z branżowymi standardami, takimi jak ISO 18901, pozwala na uzyskanie powtarzalnych efektów o wysokiej jakości. Z praktycznego punktu widzenia, właściwe dobranie parametrów procesu wywoływania, takich jak temperatura, czas oraz stężenie chemikaliów, ma bezpośredni wpływ na intensywność oraz wierność kolorów uzyskanych na zdjęciach. Przykładem stosowania tej wiedzy w praktyce jest technika C41, która jest standardem dla kolorowej negatywowej fotografii.

Pytanie 7

Aby uzyskać zdjęcie całej postaci koszykarza z trybuny podczas meczu, jaki obiektyw aparatu fotograficznego powinien być użyty, żeby skutecznie wypełnić kadr?

A. 18-55 mm

B. 24 mm

C. 70-200 mm

D. 35 mm

Wybór obiektywu o ogniskowej 70-200 mm jest trafny, gdyż tego typu obiektywy oferują wszechstronność, która jest niezbędna podczas fotografowania sportów drużynowych, takich jak koszykówka. Dzięki zmiennej ogniskowej możliwe jest uchwycenie detali oraz pełnej sylwetki zawodnika z różnych odległości. Ogniskowa 70 mm umożliwia zbliżenie na postać koszykarza, natomiast 200 mm pozwala na uchwycenie akcji z większej odległości, co jest przydatne, gdy nie można zbliżyć się do boiska. Dodatkowo, obiektywy tej klasy często charakteryzują się dużą jasnością, co z kolei pozwala na uzyskanie lepszych efektów w warunkach słabego oświetlenia, co jest częstym wyzwaniem w halach sportowych. W praktyce, fotografowie sportowi często sięgają po obiektywy z tej kategorii, ponieważ zapewniają one odpowiednią jakość obrazu oraz możliwość szybkiej reakcji na dynamiczne sytuacje, które mają miejsce w trakcie meczu.

Pytanie 8

Które z wymienionych narzędzi programu Adobe Photoshop służy do zaawansowanej korekcji kolorów?

A. Krzywe (Curves)

B. Pióro (Pen Tool)

C. Szybka maska (Quick Mask)

D. Kadrowanie (Crop)

Krzywe (Curves) to jedno z najpotężniejszych narzędzi w Adobe Photoshop do zaawansowanej korekcji kolorów. Umożliwia precyzyjne dostosowanie jasności oraz kolorystyki obrazu. Dzięki interfejsowi graficznemu, który przedstawia histogram tonalny, można łatwo manipulować poszczególnymi zakresami tonalnymi. Na przykład, jeśli chcemy zwiększyć kontrast w cieniach lub światłach, wystarczy odpowiednio przemieszczać punkty na krzywej. Wykorzystanie krzywych pozwala na korekcję kolorów w bardziej kontrolowany sposób, co jest szczególnie przydatne w profesjonalnej edycji zdjęć. Dodatkowo, krzywe można używać do tworzenia różnorodnych efektów artystycznych, takich jak stylizacja kolorystyczna lub tworzenie moody look. W branży fotograficznej i graficznej, umiejętność pracy z krzywymi jest niezbędna, aby osiągnąć pożądany efekt wizualny, a także aby spełniać oczekiwania klientów.

Pytanie 9

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na tworzenie ścieżek?

A. Zaznaczenie eliptyczne

B. Szybkie zaznaczenie

C. Pióro

D. Lasso wielokątne

Narzędzie Pióro w programie Adobe Photoshop jest kluczowym elementem dla osób zajmujących się grafiką wektorową oraz precyzyjnym rysowaniem. Umożliwia ono tworzenie i edytowanie ścieżek, które można wykorzystywać do różnych celów, takich jak tworzenie złożonych kształtów, zaznaczeń czy krzywych. Ścieżki tworzone za pomocą Pióra są niezwykle elastyczne, co pozwala na ich modyfikację w dowolnym momencie bez utraty jakości. Przykładowo, projektant graficzny może wykorzystać narzędzie Pióro do narysowania konturów postaci, a następnie wypełnienia ich kolorem, co jest istotne w procesie tworzenia ilustracji. Poprawne korzystanie z tego narzędzia wymaga jednak zrozumienia zasad działania krzywych Béziera, co jest standardem w branży graficznej. Pióro pozwala na precyzyjne dostosowywanie punktów zakotwiczających oraz ich uchwytów, co umożliwia uzyskanie idealnych kształtów. W przypadku pracy nad projektami wymagającymi dużej precyzji, takich jak logo czy infografiki, umiejętność korzystania z narzędzia Pióro staje się niezbędna.

Pytanie 10

Na której fotografii zastosowano perspektywę ptasią?

A. III.

B. I.

C. IV.

D. II.

Perspektywa ptasia to technika, w której zdjęcia są wykonywane z góry na dół, co pozwala na uzyskanie unikalnego widoku oraz ukazanie przestrzeni w sposób, który nie jest możliwy z poziomu oczu. W przypadku zdjęcia IV. widzimy, jak rośliny i ziemia są fotografowane z dużej wysokości, co doskonale ilustruje tę technikę. Tego typu perspektywa jest często wykorzystywana w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w dokumentacji przyrodniczej, gdzie istotne jest ukazanie kontekstu i relacji przestrzennych. Przykładowo, w fotografii miejskiej perspektywa ptasia może być używana do ukazania układu ulic, budynków oraz ich otoczenia, co daje widzowi szerszy obraz i lepsze zrozumienie struktury miasta. Warto również wspomnieć o dobrych praktykach w fotografii, które zalecają eksperymentowanie z różnymi kątami ujęć, aby uchwycić interesujące kompozycje i szczegóły, które mogą być niewidoczne z poziomu użytkownika.

Pytanie 11

Numer 135 umieszczony na opakowaniu materiału fotograficznego odnosi się do

A. błony arkuszowej

B. materiału miniaturowego

C. błony zwojowej

D. materiału małoobrazkowego

Oznaczenie 135 na opakowaniu materiału zdjęciowego odnosi się do materiału małoobrazkowego, co oznacza, że jest to film o szerokości 35 mm, powszechnie stosowany w fotografii amatorskiej i profesjonalnej. Materiały małoobrazkowe charakteryzują się wysoką jakością obrazu, co czyni je idealnym wyborem do różnych zastosowań, od portretów po krajobrazy. Przykładem zastosowania materiałów małoobrazkowych są aparaty fotograficzne, które umożliwiają uchwycenie detali, co jest istotne w fotografii artystycznej. W kontekście standardów branżowych, filmy małoobrazkowe są również zgodne z wymogami większości laboratoriów fotograficznych, co ułatwia ich rozwój. Wiedza na temat oznaczeń materiałów fotograficznych jest kluczowa dla każdego fotografa, który pragnie efektywnie korzystać z dostępnych narzędzi do realizacji swoich wizji artystycznych.

Pytanie 12

Jakiego materiału dotyczy oznaczenie "typ 120"?

A. Papieru stałogradacyjnego

B. Błony zwojowej

C. Materiału małoobrazkowego

D. Papieru wielogradacyjnego

Oznaczenie "typ 120" odnosi się do błony zwojowej, która jest powszechnie stosowana w fotografii. Błona zwojowa charakteryzuje się określonym formatem i czułością, co sprawia, że jest szeroko wykorzystywana w profesjonalnej fotografii oraz w zastosowaniach artystycznych. Błony zwojowe oferują wyspecjalizowane właściwości, takie jak lepsza gradacja tonów i szersza paleta kolorów w porównaniu z innymi rodzajami materiałów fotograficznych. W praktyce, błony zwojowe (w tym typ 120) są preferowane przez fotografów, którzy dążą do uzyskania wysokiej jakości obrazów o dużej szczegółowości. Typ 120 jest szczególnie popularny wśród użytkowników aparatów średnioformatowych, które zapewniają lepszą jakość obrazu dzięki większym klatkom. Zastosowanie błon zwojowych pozwala na uzyskanie efektów artystycznych i technicznych, takich jak wyraźne detale w cieniu i świetle, co czyni je produktem o wysokiej wartości w dziedzinie fotografii analogowej.

Pytanie 13

W systemie E-TTL przedbłysk ma na celu

A. oceny energii błysku niezbędnej do odpowiedniego oświetlenia fotografowanego przedmiotu

B. usunięcia nadmiaru ładunku elektrycznego zgromadzonego na kondensatorach lampy błyskowej

C. aktywowaniu funkcji redukcji efektu czerwonych oczu

D. nawigowaniu automatycznej ostrości w ciemnym otoczeniu

W kontekście działania systemu E-TTL, niektóre z odpowiedzi mogą wprowadzać w błąd, prowadząc do nieporozumień w zakresie funkcji przedbłysku. Na przykład, stwierdzenie, że przedbłysk służy do uruchomienia funkcji redukcji czerwonych oczu, jest mylne. Redukcja czerwonych oczu jest zazwyczaj realizowana poprzez emitowanie serii krótkich błysków, co ma na celu zmniejszenie odblasku światła od siatkówki oka. Jednak nie jest to rola przedbłysku w technologii E-TTL, gdzie jego głównym zadaniem jest pomiar i dostosowanie energii błysku. Kolejny błąd polega na myleniu przedbłysku z funkcją automatycznej ostrości w ciemnym pomieszczeniu. Choć niektóre lampy błyskowe mogą posiadać dodatkowe funkcje, takie jak lampy pomocnicze do ustawiania ostrości, przedbłysk E-TTL nie jest bezpośrednio związany z tą funkcjonalnością. Wreszcie, błędne jest przekonanie, że przedbłysk jest używany do rozładowania nadmiernego ładunku elektrycznego na kondensatorach lampy. Proces ładowania i rozładowania kondensatorów to odrębne zagadnienie, które nie ma związku z pomiarem oświetlenia. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla pełnego wykorzystania potencjału technologii E-TTL oraz innych nowoczesnych rozwiązań w dziedzinie fotografii.

Pytanie 14

Podczas ręcznej obróbki filmu czarno-białego temperatura wywoływacza powinna wynosić 20°C. Jeśli temperatura jest wyższa, należy

A. dodać niewielką ilość utrwalacza do wywoływacza, kierując się zasadą: 1 łyżeczka utrwalacza na każdy stopień powyżej 20°C

B. zaniechać mieszania, aby spowolnić proces wywoływania

C. skrócić czas wywoływania o 10% na każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C

D. wydłużyć czas wywoływania o 10% za każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C

Odpowiedź, która mówi o skróceniu czasu wywoływania o 10% na każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C, jest zgodna z podstawowymi zasadami chemii stosowanej w fotografii analogowej. Wysoka temperatura przyspiesza reakcje chemiczne, co oznacza, że wywoływacz działa intensywniej, gdy jego temperatura jest wyższa od zalecanej. Każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C zwiększa tempo reakcji, co skutkuje nadmiernym wywołaniem filmu. Dlatego, aby uzyskać optymalne rezultaty, czas wywoływania powinien być odpowiednio skracany. W praktyce, jeśli wywołujesz film w temperaturze 22°C, to powinieneś skrócić czas wywoływania o 20% (2 stopnie Celsjusza powyżej 20°C). Dzięki temu unikniesz prześwietlenia negatywu, co jest kluczowe dla zachowania jakości obrazu. Warto również zaznaczyć, że standardowe wytyczne, takie jak te zawarte w instrukcjach producentów chemikaliów fotograficznych, potwierdzają tę zasadę, co czyni ją fundamentalną w procesie ręcznej obróbki filmów czarno-białych.

Pytanie 15

Podczas fotografowania w słoneczny dzień, w celu ograniczenia refleksów i odbić powstających na zdjęciach, należy zastosować

A. osłonę przeciwsłoneczną.

B. telekonwerter.

C. filtr UV.

D. statyw.

Osłona przeciwsłoneczna to jeden z najbardziej podstawowych, ale i niedocenianych akcesoriów fotograficznych – szczególnie przy pracy w ostrym świetle dziennym. Jej głównym zadaniem jest fizyczne blokowanie bocznego światła, które powoduje niepożądane refleksy, błyski i flary na zdjęciach. Z mojego doświadczenia, kiedy fotografuję np. architekturę czy krajobraz po południu, osłona skutecznie eliminuje te irytujące pojaśnienia, często pojawiające się w rogach zdjęcia lub na całym obiektywie. Branżowe standardy też wskazują, że warto mieć dobraną do danego modelu obiektywu osłonę – nie tylko chroni przed światłem, ale także przed przypadkowym uderzeniem, kurzem czy nawet deszczem. W praktyce, gdy słońce świeci pod kątem, światło rozproszone łatwo wpada przez soczewki i tworzy duchy oraz zmniejsza kontrast, a osłona przeciwsłoneczna niweluje ten efekt. W sumie osłona nie poprawia jakości obrazu w sensie ostrości czy barw, ale bardzo pomaga zachować czystość i wyrazistość zdjęcia. Dobra praktyka to używanie jej praktycznie zawsze na zewnątrz, bo nawet w pochmurne dni światło odbite od jasnych powierzchni potrafi zrobić swoje. Osłona jest też lepszym wyborem niż filtr UV, jeśli zależy nam konkretnie na ograniczeniu refleksów i odbić.

Pytanie 16

Jak wpłynie podwojenie rozdzielczości skanowania na rozmiar pliku?

A. Zwiększy się ośmiokrotnie

B. Zwiększy się czterokrotnie

C. Zwiększy się dwukrotnie

D. Nie ulegnie zauważalnej zmianie

Odpowiedź, że wielkość pliku zwiększy się czterokrotnie, jest prawidłowa, ponieważ rozdzielczość skanowania jest zazwyczaj określana w punktach na cal (dpi). Kiedy zwiększamy rozdzielczość dwukrotnie, zmienia się liczba pikseli w obrazie. Na przykład, jeżeli początkowo mamy obraz o rozdzielczości 100 dpi, to po zwiększeniu do 200 dpi liczba pikseli w jednym wymiarze (szerokości lub wysokości) wzrasta o 100%. Zatem, jeżeli początkowy wymiar obrazka wynosił 1000x1000 pikseli, to jego nowy wymiar przy rozdzielczości 200 dpi wyniesie 2000x2000 pikseli. Całkowita liczba pikseli w takim przypadku wzrośnie do 4 000 000 pikseli, ponieważ 2000 * 2000 = 4 000 000, co stanowi czterokrotny wzrost w porównaniu do pierwotnych 1 000 000 pikseli. W praktyce, to oznacza, że plik o wyższej rozdzielczości zajmie odpowiednio więcej miejsca na dysku. Taki wzrost wielkości pliku jest istotny w kontekście skanowania dokumentów czy zdjęć, gdzie wyższa jakość jest często wymagana do analizy czy archiwizacji.

Pytanie 17

Rodzaj kadrowania, który przedstawia postać do wysokości połowy uda, to

A. plan średni

B. plan pełny

C. plan amerykański

D. zbliżenie

Wybór planu pełnego, zbliżenia lub planu średniego jako odpowiedzi na pytanie o kadrowanie do połowy uda nie oddaje specyfiki planu amerykańskiego. Plan pełny, który ukazuje sylwetkę postaci w całej jej okazałości, nie może uchwycić intymności i wyrazistości emocji, które są charakterystyczne dla planu amerykańskiego. W przypadku pełnego kadru postać wydaje się oddalona od widza, co może osłabiać przekaz i emocjonalny ładunek narracji. Zbliżenie z kolei koncentruje się na detalach, takich jak twarz lub przedmioty, co wprowadza zupełnie inną dynamikę, niemożliwą do uzyskania przy użyciu planu amerykańskiego. Kiedy zastosujemy zbliżenie, tracimy szerszy kontekst, co ogranicza interpretację sceny przez widza. Z kolei plan średni, który obejmuje postać od pasa w górę, również nie współczesny zdefiniowanej wysokości kadrowania amerykańskiego, które konkretnie wskazuje na kadr od połowy uda. Takie niezrozumienie technik kadrowania prowadzi do błędnych wniosków na temat zastosowania odpowiednich kadrów w produkcji wizualnej. Aby efektywnie wykorzystać różne plany, należy mieć na uwadze ich specyfikę oraz zamierzony cel narracyjny, co jest kluczowe w pracy twórczej w dziedzinie filmowania.

Pytanie 18

Który z poniższych elementów wpływa na balans bieli w fotografii cyfrowej?

A. Przysłona

B. Oświetlenie

C. Czułość ISO

D. Czas naświetlania

W fotografii cyfrowej istnieją różne błędne przekonania dotyczące parametrów wpływających na balans bieli. Czas naświetlania, choć kluczowy dla ilości światła, nie wpływa na jego kolorystykę. Można by myśleć, że dłuższy czas naświetlania może zmienić sposób, w jaki kolory są rejestrowane, ale tak nie jest. To parametr związany z ekspozycją, nie z balansem bieli. Przysłona, podobnie jak czas naświetlania, wpływa na ilość światła docierającego do matrycy aparatu, ale nie zmienia charakterystyki barwowej światła. Jej główną rolą jest kontrola głębi ostrości i ilości światła, co nie ma bezpośredniego wpływu na kolorystykę zdjęcia. Czułość ISO, odpowiedzialna za wzmocnienie sygnału świetlnego rejestrowanego przez matrycę, również nie wpływa na kolorystykę światła. Zwiększenie ISO może prowadzić do większej ilości szumów na zdjęciu, co nie odnosi się do zmiany koloru światła. Wypływają stąd nieporozumienia, ponieważ czasem zwiększona czułość ISO może wpływać na percepcję kolorów przez ich degradację, jednak nie jest to równoznaczne z wpływem na balans bieli. Wszystkie te parametry są istotne dla ekspozycji i jakości zdjęcia, ale to oświetlenie jest kluczowe dla właściwego ustawienia balansu bieli.

Pytanie 19

W fotografii portretowej, światło padające na twarz modela z wysokości w przybliżeniu pod kątem 45° względem osi optycznej obiektywu ma kierunek

A. tylno-boczny

B. dolno-boczny

C. górno-boczny

D. przednio-boczny

Odpowiedź 'przednio-boczny' jest prawidłowa, ponieważ światło padające na modela z wysokości twarzy pod kątem 45° do osi optycznej obiektywu tworzy oświetlenie, które jest zorientowane w kierunku przednim i bocznym w stosunku do modela. Taki kąt padania światła jest kluczowy w fotografii portretowej, ponieważ pozwala na uzyskanie naturalnych cieni, które modelują rysy twarzy, podkreślają kości policzkowe oraz nadają głębię i trójwymiarowość całej kompozycji. Przykładem zastosowania tego rodzaju oświetlenia może być wykorzystanie lampy błyskowej lub ring light ustawionej na wysokości twarzy, co pozwala na zrównoważenie światła w sposób, który nie przytłacza modela, a jednocześnie dodaje mu atrakcyjności. Zastosowanie oświetlenia przednio-bocznego jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, które zalecają dążenie do naturalnego i estetycznego efektu wizualnego. Oprócz tego, ten rodzaj oświetlenia jest często wykorzystywany w sesjach zdjęciowych, gdzie kluczowe jest ukazanie osobowości i ekspresji modela.

Pytanie 20

Elektronika w rejestracji obrazu obejmuje:

A. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, kopiowanie negatywu, przetwarzanie chemiczne materiału pozytywowego

B. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, drukowanie obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego, obróbkę chemiczną materiału pozytywowego

C. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu, wydruk obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego

D. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, skanowanie negatywu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, prezentację multimedialną

W odpowiedziach, które zostały uznane za niepoprawne, występują różnorodne błędne koncepcje dotyczące procesu rejestracji obrazu. Na przykład, naświetlenie materiału fotograficznego oraz obróbka chemiczna odnoszą się do tradycyjnych technik fotografii, które nie mają zastosowania w elektronicznej rejestracji obrazu. Te metody wymagają użycia chemikaliów do przetwarzania klatek zdjęciowych, co stoi w sprzeczności z ideą cyfrowego przetwarzania, gdzie większość operacji odbywa się w formie elektronicznej. Skanowanie negatywu także nie jest częścią elektronicznej rejestracji obrazu, ponieważ dotyczy to procesu analogowego, który może być użyty po zarejestrowaniu obrazu na materiale fotograficznym, a nie jest to element rejestracji elektronicznej. Właściwe podejście do digitalizacji obrazu powinno skupiać się na wykorzystaniu technologii cyfrowej, co zapewnia bardziej efektywne zarządzanie danymi oraz wyższą jakość końcowego produktu. Zrozumienie różnicy między tymi technikami jest kluczowe, aby uniknąć mylnych przekonań na temat nowoczesnych metod fotografii i obróbki obrazu.

Pytanie 21

Efekt widoczny na fotografii uzyskano z wykorzystaniem funkcji

A. solaryzacja.

B. zniekształcenie wirówki.

C. krystalizacja.

D. zniekształcenie falowania.

Bardzo często przy pierwszym spojrzeniu na takie graficzne zniekształcenia pojawia się pokusa, aby przypisać im nazwę solaryzacja czy krystalizacja. Jednak oba te pojęcia oznaczają zupełnie inne techniki. Solaryzacja to zjawisko, które polega na częściowym odwróceniu tonów jasności na zdjęciu, co daje charakterystyczny efekt podobny do negatywu, ale nigdy nie tworzy takiej spiralnej deformacji obrazu jak ta widoczna tutaj. Solaryzacja ma swoje korzenie w tradycyjnej fotografii analogowej, gdzie była wynikiem nadmiernego naświetlenia materiału światłoczułego. Krystalizacja natomiast to efekt, który generuje na zdjęciu wrażenie, jakby powierzchnia pokryta była kryształkami lub mozaiką – stosuje się ją często w grafice komputerowej do uzyskania abstrakcyjnych, geometrycznych wzorów, ale zupełnie nie przypomina ona płynnych, spiralnych linii. Częstym błędem jest utożsamianie wszelkich zniekształceń z falowaniem – efekt falowania faktycznie zniekształca obraz, lecz robi to bardziej w sposób sinusoidalny, przypominający wodne fale, a nie spiralny ruch wokół punktu. Ten typ mylenia wynika zazwyczaj z intuicyjnego postrzegania zniekształceń geometrycznych jako podobnych, tymczasem w praktyce każdy z tych efektów ma swój własny, rozpoznawalny charakter i zastosowanie. Najlepiej dokładnie przyjrzeć się wzorowi – wirówka zawsze tworzy ruch okrężny, podczas gdy falowanie idzie liniowo w poziomie lub pionie. W profesjonalnej pracy graficznej rozumienie tych subtelnych różnic jest bardzo istotne, bo właściwe dobranie efektu wpływa na końcowy odbiór projektu i zgodność z założeniami wizualnymi.

Pytanie 22

Na fotografii największe wrażenie kontrastu walorowego stworzy połączenie kolorów

A. niebieskiego i żółtego.

B. niebieskiego i czerwonego.

C. białego i czarnego.

D. białego i szarego.

Kontrast walorowy to w fotografii różnica pomiędzy najjaśniejszymi a najciemniejszymi partiami obrazu, czyli po prostu kontrast pomiędzy światłem a cieniem. Połączenie białego i czarnego daje absolutnie największy możliwy kontrast walorowy, bo to są dwa skrajne punkty na skali szarości. W praktyce, jeśli na czarno-białym zdjęciu zestawisz te dwa kolory, automatycznie przyciągasz wzrok widza, bo ludzkie oko wyłapuje takie mocne przeciwstawienia najszybciej. Takie podejście jest często wykorzystywane w fotografii portretowej, fotografii produktowej czy nawet w fotografii ulicznej, gdzie chcemy mocno zaakcentować postać lub przedmiot na tle tła. Fotografowie, szczególnie ci inspirujący się klasyką, celowo szukają takich sytuacji, bo kontrast bieli i czerni „czyści” kompozycję i pozwala skupić się na sednie kadru. Moim zdaniem, znajomość tego zjawiska przydaje się nie tylko w fotografii cyfrowej, ale też tradycyjnej, bo światło i cień zawsze będą fundamentem dobrego obrazu. Warto też wiedzieć, że w branży graficznej czy projektowej ten sam mechanizm wykorzystuje się np. w logotypach, kiedy zależy nam na czytelności nawet w minimalnych rozmiarach. Wielu znanych fotografów, jak choćby Ansel Adams, opierało całą swoją technikę na maksymalnym wykorzystaniu kontrastu tonalnego – to jest właśnie różnica pomiędzy bielą a czernią. W praktyce – jak chcesz, by coś „wyskoczyło” z fotografii, zestaw biel i czerń.

Pytanie 23

W trakcie chemicznej obróbki materiałów wrażliwych na światło, substancją służącą do utrwalania jest

A. żelazicyjanek potasu

B. siarczan hydroksylaminy

C. tiosiarczan sodu

D. chlorek srebra

Tiosiarczan sodu, który może się wydawać skomplikowany, jest tak naprawdę ważnym składnikiem w fotografii. Działa jak substancja, która utrwala obrazy na papierze fotograficznym. Jego głównym zadaniem jest pozbycie się resztek srebra z emulsji. To pozwala na stabilizację obrazu i zapobiega dalszemu „rozwojowi” zdjęcia, kiedy jest naświetlane. Wyobraź sobie, że po naświetleniu filmu, tiosiarczan sodu wchodzi do akcji, by „ugasić” obraz, dzięki czemu pozostaje on wyraźny i nie blaknie. Warto dodać, że w fotografii czarno-białej to naprawdę kluczowy proces, a normy branżowe, na przykład ISO 12232, mówią jasno, jak ważne jest użycie odpowiednich substancji. Tiosiarczan sodu jest powszechnie stosowany w laboratoriach fotograficznych, a jego stosowanie idealnie wpisuje się w dobre praktyki w obróbce materiałów światłoczułych.

Pytanie 24

Aby uwydatnić kontury obiektu na zdjęciu, należy użyć oświetlenia

A. dolnego

B. górno-bocznego

C. tylnego

D. przednio-bocznego

Oświetlenie tylne w fotografii to naprawdę istotna sprawa. Dzięki niemu możemy pięknie podkreślić kontury obiektów, co jest super widoczne w przypadku różnych przezroczystych rzeczy. Kiedy światło pada z tyłu, powstaje taki efekt halo, który nadaje zdjęciom głębię i sprawia, że wyglądają bardziej trójwymiarowo. Przykład? Fotografując szklane przedmioty, jak wazon czy butelkę, to tylne oświetlenie wydobywa wszystkie detale i strukturę szkła. W fotografii produktowej takie zdjęcia często przyciągają uwagę, bo świetnie uwypuklają cechy produktów. W sztuce i portrecie to tylne światło potrafi dodać dramatyzmu i atmosfery, co czyni sesje zdjęciowe dużo ciekawsze.

Pytanie 25

Do oświetlonego zdjęcia pejzażu wykorzystano czas naświetlania – 1/60 s oraz przysłonę – f/8. Jakie parametry ekspozycji należy ustawić w aparacie fotograficznym, aby uzyskać tę samą ilość światła padającego na matrycę?

A. 1/250 s, f/2,8

B. 1/125 s, f/5,6

C. 1/15 s, f/2,8

D. 1/30 s, f/1,4

Odpowiedź 1/125 s, f/5,6 jest poprawna, ponieważ zachowuje tę samą ilość światła padającego na matrycę aparatu, jak w przypadku oryginalnych ustawień 1/60 s i f/8. Zmiana czasu naświetlania na 1/125 s oznacza, że matryca będzie naświetlana krócej, co zmniejsza ilość światła docierającego do sensora. Aby zrekompensować tę stratę światła, musimy otworzyć przysłonę. Przysłona f/5,6 jest szersza w porównaniu do f/8, co pozwala na wpuszczenie większej ilości światła na matrycę. W praktyce, zrozumienie związku między czasem naświetlania a przysłoną jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej ekspozycji, a także dla kontrolowania głębi ostrości w zdjęciach. W fotografii, standardem jest dążenie do zrównoważenia tych parametrów, aby uzyskać pożądany efekt. Warto również pamiętać, że niektóre scenariusze mogą wymagać dodatkowej korekty ekspozycji, np. w warunkach silnego oświetlenia lub w cieniu, co wymaga umiejętności dostosowywania tych wartości w praktyce.

Pytanie 26

Aby wydrukować zdjęcia przeznaczone do ekspozycji na kartonowym materiale, należy dobrać papier fotograficzny o gramaturze z zakresu

A. 80÷110 g/m2

B. 70÷90 g/m2

C. 200÷350 g/m2

D. 100÷150 g/m2

Wybór papieru fotograficznego o gramaturze 200÷350 g/m2 do wydruku fotografii przeznaczonych do celów wystawienniczych jest kluczowy dla uzyskania odpowiedniej jakości i trwałości druku. Tego rodzaju papier zapewnia solidną podstawę, która jest niezbędna do wytrzymania warunków wystawowych, gdzie fotografie są narażone na różnorodne czynniki, takie jak światło, wilgoć czy dotyk. Wyższa gramatura papieru nie tylko wpływa na estetykę wydruku, ale również na jego odporność na uszkodzenia mechaniczne. W praktyce, fotografie wydrukowane na papierze o wyższej gramaturze prezentują się bardziej profesjonalnie, a ich kolory są bardziej nasycone i wyraziste. W branży fotograficznej standardem jest używanie papieru o gramaturze z tego przedziału, aby osiągnąć najlepsze efekty wizualne. Ponadto, wiele drukarek, zwłaszcza te przeznaczone do zastosowań profesjonalnych, jest dostosowanych do pracy z papierem o wyższej gramaturze, co umożliwia uzyskanie lepszej jakości druku, a także minimalizuje ryzyko zacięć i innych problemów technicznych.

Pytanie 27

Zastosowanie metody wielokrotnego błysku ma miejsce w przypadku fotografii

A. z efektem sztafażu

B. pod słońcem

C. błyskawic w nocy

D. w nocy słabo oświetlonych budowli

Fotografowanie pod słońce jest techniką, która polega na umiejscowieniu źródła światła (słońca) za obiektem, co często prowadzi do niedoświetlenia fotografowanego obiektu oraz efektów odblaskowych. W takich warunkach, standardowa lampa błyskowa może pomóc, ale zastosowanie wielokrotnego błysku nie jest optymalne, ponieważ ten sposób nie pozwala na kontrolowanie nadmiaru światła słonecznego. Z kolei błyskawice w nocy, chociaż mogą być atrakcyjne wizualnie w kontekście zdjęć, nie są związane z zastosowaniem lampy błyskowej w fotografii i nie mają zastosowania w kontekście wielokrotnego błysku. Efekt sztafażu odnosi się do umiejętności uchwycenia postaci ludzkich w kontekście otoczenia, natomiast metoda wielokrotnego błysku nie jest typowo związana z tym podejściem. W sytuacjach słabo oświetlonych, wykorzystanie wielokrotnego błysku staje się kluczowe dla uzyskania odpowiedniej ekspozycji oraz uchwycenia detali, co nie jest możliwe w przypadku wspomnianych wcześniej technik. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich nieprawidłowych wniosków opierają się na niepełnym zrozumieniu działania lampy błyskowej oraz jej zastosowań w różnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 28

Jakiego filtra należy użyć podczas robienia zdjęć w podczerwieni?

A. Polaryzacyjny

B. UV

C. IR

D. Połówkowy

Filtr IR (podczerwieni) jest niezbędnym narzędziem podczas wykonywania zdjęć w tym zakresie spektralnym, ponieważ jego zadaniem jest przepuszczenie promieniowania podczerwonego, a jednocześnie zablokowanie widocznego światła. W fotografii podczerwonej, szczególnie w zastosowaniach artystycznych i naukowych, kluczowe jest uchwycenie detali, które są niewidoczne dla ludzkiego oka. Przykładowo, w fotografii krajobrazowej, użycie filtru IR pozwala na uzyskanie niezwykłych efektów wizualnych, takich jak jasne niebo w kontrastującym tle zieleni roślinności, która odbija podczerwień. Dzięki zastosowaniu filtra IR, można również badać termiczne właściwości obiektów, co znajduje zastosowanie w naukach przyrodniczych oraz medycynie. Standardy branżowe zalecają użycie filtrów IR o wysokiej przepuszczalności w zakresie długości fal 700-1200 nm, co zapewnia odpowiednią jakość obrazu oraz minimalizuje zniekształcenia.

Pytanie 29

Redukcja naświetlonych halogenków srebra metalicznego może być przeprowadzona dzięki procesowi

A. kąpieli pośredniej

B. utrwalania

C. wywołania

D. kąpieli końcowej

Proces wywoływania to absolutna podstawa w klasycznej fotografii analogowej czy reprografii, gdzie wykorzystuje się światłoczułe materiały na bazie halogenków srebra. Właśnie podczas wywołania zachodzi kluczowa reakcja chemiczna: naświetlone kryształy halogenków srebra (np. bromek czy chlorek) są redukowane do srebra metalicznego. To utajony obraz staje się widoczny, bo srebro metaliczne tworzy te ciemniejsze fragmenty obrazu na negatywie czy odbitce. Całe to zjawisko jest bardzo precyzyjne – używany wywoływacz musi być odpowiednio dobrany do materiału światłoczułego, a temperatura i czas procesu mają ogromne znaczenie dla jakości końcowego efektu. Moim zdaniem ten etap jest trochę jak magia – z pozoru niewidoczny obraz nagle się pojawia. W praktyce, np. w laboratoriach fotograficznych czy nawet w pracy konserwatora archiwaliów, dokładne zrozumienie tego procesu pozwala przewidzieć, jak różne czynniki technologiczne wpłyną na kontrast, gęstość optyczną czy ziarnistość obrazu. Wywoływanie jest też najbardziej wrażliwym momentem, jeśli chodzi o kontrolę parametrów – nawet drobne błędy mogą prowadzić do utraty detali. Warto pamiętać, że dopiero po wywołaniu można przystąpić do utrwalania, które usuwa pozostałe, nienaświetlone halogenki, żeby obraz był trwały. Ale to właśnie wywołanie „wydobywa” obraz z materiału światłoczułego – tu cała chemia zaczyna działać na pełnych obrotach.

Pytanie 30

W jakiej najmniejszej odległości przedmiotowej (x) od zastosowanego obiektywu o ogniskowej f powinien znajdować się aparat fotograficzny w stosunku do fotografowanego obiektu, aby uzyskany obraz optyczny był rzeczywisty, odwrócony i tej samej wielkości?

A. x > 2f

B. x < f

C. x = 2f

D. x = f

Wybór odległości x = f jest błędny, ponieważ w tym przypadku obraz utworzony przez obiektyw będzie wirtualny, a nie rzeczywisty. Obiektyw, umieszczony w odległości równej ogniskowej, produkuje obraz, który nie może być wyświetlony na matrycy aparatu ani na papierze fotograficznym, co wyklucza uzyskanie trwałego obrazu. Ponadto, jeśli aparat znajduje się bliżej niż ogniskowa, czyli w odległości x < f, promienie świetlne divergują po przejściu przez soczewkę, co skutkuje powstaniem obrazu wirtualnego, który można zobaczyć jedynie w okularze aparatu, ale nie jest on rejestrowany przez matrycę. Przemieszczenie aparatu poza odległość 2f (x > 2f) również nie jest odpowiednie w kontekście uzyskania obrazu tej samej wielkości, ponieważ wówczas obraz staje się mniejszy niż obiekt. Zrozumienie zasad działania soczewek oraz relacji między ogniskową a odległością do obiektu jest kluczowe dla każdego fotografa. Umiejętność prawidłowego ustawienia aparatu w odpowiedniej odległości jest podstawą do uzyskania estetycznych i technicznie poprawnych zdjęć, co jest fundamentalne w praktyce fotograficznej. Dlatego znajomość tych zasad jest kluczowa dla osiągnięcia zamierzonych efektów w fotografii.

Pytanie 31

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na eliminację zniekształceń perspektywy, które występują na zdjęciu budowli wykonanym z niewielkiej odległości?

A. Skraplanie

B. Pociągnięcie pędzlem

C. Korekcja obiektywu

D. Skalowanie

Korekcja obiektywu w programie Adobe Photoshop to narzędzie, które pozwala na usunięcie zniekształceń perspektywicznych, które mogą wystąpić w przypadku fotografowania budynków z bliskiej odległości. Te zniekształcenia, zwane często 'efektem beczkowym' lub 'efektem podłogi', sprawiają, że budynki mogą wyglądać na przewrócone lub rozwichrzone. Korekcja obiektywu działa na zasadzie analizy metadanych zdjęcia oraz algorytmów, które dostosowują perspektywę obrazu. Przykładowo, jeśli fotografujemy wysoki budynek z dołu, możemy zauważyć, że jego górna część wydaje się być znacznie mniejsza w porównaniu do podstawy. Używając opcji Korekcji obiektywu, możemy zniekształcenia te skorygować, przywracając proporcje i równą perspektywę. To narzędzie jest szczególnie przydatne w architekturze i fotografii krajobrazowej, gdzie precyzyjne oddanie kształtów i proporcji jest kluczowe. Warto również zaznaczyć, że użytkownicy powinni korzystać z profili korekcyjnych specyficznych dla używanych obiektywów, co zwiększa efektywność korekcji.

Pytanie 32

Jakie źródło światła należy wybrać do robienia zdjęć studyjnych na materiałach negatywowych przeznaczonych do sztucznego oświetlenia?

A. Błyskowego o temperaturze barwowej 5500 K

B. Halogenowego o temperaturze barwowej 3200 K

C. Długofalowego o temperaturze barwowej 300 K

D. Ciągłego o temperaturze barwowej 4500 K

Halogenowe źródła światła o temperaturze barwowej 3200 K są idealnym wyborem do fotografii studyjnej z materiałami negatywowymi przeznaczonymi do światła sztucznego. Temperatura barwowa 3200 K odpowiada ciepłemu, żółtawemu światłu, które jest bardziej zbliżone do naturalnych warunków oświetleniowych w pomieszczeniach. To szczególnie istotne, ponieważ materiały negatywowe, takie jak filmy, są projektowane w taki sposób, aby najlepiej reagować na określony zakres temperatury barwowej. W praktyce, użycie halogenowych lamp do oświetlenia studyjnego pozwala na uzyskanie głębszych kolorów oraz wyraźniejszego kontrastu na zdjęciach. W kontekście standardów branżowych, stosowanie źródeł światła o temperaturze 3200 K jest powszechnie akceptowane i rekomendowane przez profesjonalistów zajmujących się fotografią, co potwierdzają liczne publikacje i badania w dziedzinie fotografii studyjnej. Przykładowo, wiele profesjonalnych studiów fotograficznych korzysta z zestawów oświetleniowych opartych na halogenach, co zwiększa jakość uzyskiwanych kadrów oraz spójność w odwzorowywaniu kolorów.

Pytanie 33

Efekt prezentowany na zdjęciu 2 w stosunku do zdjęcia 1 uzyskano przez

A. zmniejszenie jasności i zwiększenie nasycenia barw.

B. zmniejszenie kontrastu i zwiększenie nasycenia barw.

C. zwiększenie kontrastu i zmniejszenie nasycenia barw.

D. zwiększenie jasności i zwiększenie nasycenia.

Często przy pierwszym spojrzeniu na takie zestawienie zdjęć pojawia się pokusa, by wskazać zwiększenie jasności lub kontrastu jako główną przyczynę zmiany. W praktyce jednak takie podejście prowadzi do mylnego rozumowania, bo pozorna intensywność barw czy rozjaśnienie nie zawsze idzie w parze z rzeczywistą zmianą tych parametrów. Zwiększenie jasności skutkuje zwykle rozbieleniem zdjęcia, przez co kolory stają się mniej wyraziste, a obraz zyskuje "wypalony" charakter – dokładnie jak na zdjęciu 1, gdzie barwy są blade i jakby zamglone. Podobnie zwiększenie kontrastu przy zmniejszeniu nasycenia prowadzi do sytuacji, gdzie kolory tracą głębię i wszystko zaczyna wyglądać na nieco plastikowe, czasem wręcz sztuczne. Zwiększenie kontrastu bez podkręcania nasycenia to częsty błąd początkujących – efekt końcowy jest wtedy zbyt surowy, a szczegóły często giną w ciemnych lub jasnych partiach. Z kolei zmniejszenie kontrastu przy zwiększeniu nasycenia może dać efekt mdłego "filtru", gdzie kolory są mocne, lecz całość traci na czytelności i dynamice. W rzeczywistości, jeśli zależy nam na wydobyciu mocnych, żywych kolorów przy zachowaniu czytelności szczegółów, kluczowe jest wyważone zmniejszenie jasności oraz podbicie saturacji, co doskonale pokazuje zdjęcie 2. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie nasycenia z jasnością – choć oba te parametry wpływają na odbiór kolorów, to jednak ich rola w kompozycji zdjęcia jest zupełnie inna i zmiana jednego nie zastąpi zmiany drugiego. Dobre praktyki branżowe sugerują, by zawsze analizować zarówno histogram jasności jak i rozkład nasycenia, zanim podejmie się decyzję o korekcie. Z mojego doświadczenia wynika, że właściwe balansowanie tych dwóch wartości daje najlepsze efekty wizualne, zgodne z oczekiwaniami zarówno grafików, jak i odbiorców zdjęć.

Pytanie 34

Jakiego narzędzia w programie graficznym użyjesz do skopiowania części obrazu w celu jego lokalnej rekonstrukcji?

A. Smużenia

B. Wiader

C. Stempla

D. Gąbki

Stempel w programach graficznych, jak Photoshop, jest mega ważny, jeśli chodzi o powielanie różnych części obrazu. Dzięki niemu możemy reanimować zdjęcia, bo działa tak, że bierze teksturę z jednego miejsca i przenosi ją w inne. To świetne do poprawiania fotek, usuwania niedociągnięć czy odbudowywania brakujących fragmentów. Na przykład, można użyć tego narzędzia, żeby wymazać coś, co nam nie pasuje, albo uzupełnić luki w obrazie, co przydaje się zwłaszcza w portretach i krajobrazach. Dobrze jest też bawić się różnymi rozmiarami i twardościami pędzla – wtedy efekty wyglądają bardziej naturalnie. Kiedy korzystasz ze stempla, musisz mieć na uwadze, z jakiego miejsca kopiujesz teksturę oraz umieć dostosować ustawienia, żeby wszystko ze sobą pięknie współgrało. Taka technika może naprawdę poprawić jakość wizualną twojej pracy, pod warunkiem, że przestrzegasz zasad dotyczących etyki w obróbce zdjęć.

Pytanie 35

Najnowsze medium służące do długoterminowej archiwizacji zdjęć to

A. dyski M-DISC o trwałości szacowanej na 1000 lat

B. dyski SSD z pamięcią typu MLC

C. papier fotograficzny RC o podwyższonej trwałości

D. taśmy magnetyczne LTO-9

Papier fotograficzny RC o podwyższonej trwałości to jedna z opcji przechowywania zdjęć, ale nie jest odpowiedni do długoterminowej archiwizacji w porównaniu do dysków M-DISC. Papier ten, chociaż zapewnia lepszą jakość obrazu i trwałość niż tradycyjny papier, jest podatny na działanie warunków atmosferycznych, takich jak wilgoć czy światło, które mogą prowadzić do blaknięcia i degradacji obrazu. Taśmy magnetyczne LTO-9 są również ważnym medium do archiwizacji danych, jednak ich trwałość nie jest tak wysoka jak w przypadku M-DISC. LTO-9 oferują znakomitą pojemność i szybkość transferu, ale są bardziej odpowiednie do archiwizacji danych w środowiskach korporacyjnych, gdzie wymagane jest szybkie wykonywanie kopii zapasowych, a niekoniecznie do długoterminowego przechowywania. Dyski SSD z pamięcią typu MLC z kolei oferują wysoką szybkość odczytu i zapisu, ale ich żywotność i odporność na utratę danych nie dorównują dyskom M-DISC. MLC, choć efektywne, są stosunkowo drogie i ich trwałość w dłuższej perspektywie może być ograniczona. W praktyce, wiele osób myli pojęcie trwałości z wydajnością, co prowadzi do niepoprawnych wyborów, jeśli chodzi o archiwizację danych. Kluczowe jest zrozumienie, że długoterminowa archiwizacja wymaga innych parametrów niż codzienne użytkowanie.

Pytanie 36

Technika cinemagraf polega na

A. rejestrowaniu filmów z efektem przyspieszonego ruchu typu time-lapse

B. tworzeniu hybrydowych obrazów łączących statyczny obraz ze zminimalizowanym ruchem

C. wykonywaniu sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia

D. wykonywaniu zdjęć seryjnych z zastosowaniem różnych filtrów kolorystycznych

Technika cinemagraf to fascynujący sposób na łączenie statycznych obrazów z subtelnym ruchem, co tworzy niezwykle efektowne wizualizacje. W praktyce oznacza to, że na jednym kadrze możemy mieć elementy, które pozostają nieruchome, podczas gdy inne delikatnie się poruszają. Przykładem zastosowania tej techniki może być zdjęcie pary zakochanych, w którym tylko unoszące się włosy kobiety są animowane, a reszta kadru pozostaje statyczna. Takie efekty przyciągają wzrok i są często wykorzystywane w reklamie oraz mediach społecznościowych. Kluczowe w cinemagrafie jest zapewnienie, że ruch jest subtelny i wkomponowany w obraz w sposób naturalny, co sprawia, że widzowie mają wrażenie, iż obraz 'żyje'. Technika ta wymaga staranności w planowaniu kadru oraz w postprodukcji, aby zapewnić, że ruch jest płynny i zgodny z koncepcją artystyczną. Warto również zwrócić uwagę na różne programy i oprogramowanie, które wspierają tworzenie cinemagrafów, takie jak Adobe After Effects czy Flixel, co ułatwia proces ich realizacji.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Fotografię wykonano z wykorzystaniem oświetlenia

A. przedniego.

B. bocznego.

C. górnego.

D. tylnego.

Na podstawie przedstawionego zdjęcia można zauważyć, że światło nie pada ani od góry, ani z boku, ani też z przodu w stosunku do fotografowanych roślin – przeciwnie, to właśnie za nimi znajduje się najintensywniejsze źródło światła, czyli słońce. Częstym błędem jest zakładanie, że jeśli światło tworzy mocne cienie, musi pochodzić z góry (np. w południe), ale w tej sytuacji wyraźnie widać efekt podświetlenia – liście roślin są ciemniejsze, niemal sylwetkowe, a światło prześwituje przez nie z tyłu. Oświetlenie boczne dawałoby mocne modelowanie kształtu, ale cienie układałyby się równolegle do osi obrazu, czego tu nie widać. Z kolei oświetlenie przednie skutkowałoby równomiernym doświetleniem obiektów i wydobyciem szczegółów, co zupełnie nie występuje – zamiast tego mamy wyraźny kontrast pomiędzy jasnym tłem a ciemnym pierwszym planem. Moim zdaniem dość łatwo pomylić się tu, jeśli nie zwrócimy uwagi na typową dla oświetlenia tylnego charakterystykę: bliki, prześwietlenia i efekt tzw. halo wokół ostrych krawędzi. Warto zapamiętać, że jeśli fotografowany motyw jest ciemniejszy od tła, a światło widoczne jest w kadrze lub tuż poza nim, najpewniej mamy do czynienia właśnie z oświetleniem tylnym – często wykorzystywanym w fotografii krajobrazowej i kreatywnej. Z mojego doświadczenia wynika, że to jeden z najczęstszych błędów początkujących, którzy automatycznie zakładają, że światło musi padać z przodu lub góry, podczas gdy efekty świetlne na zdjęciu wyraźnie temu przeczą.

Pytanie 39

Wadą optyczną obiektywu polegającą na przyciemnionych lub rozjaśnionych rogach kadru obrazu jest

A. koma.

B. krzywizna pola.

C. winietowanie.

D. dystorsja.

Winietowanie to bardzo charakterystyczna wada optyczna, która objawia się przyciemnieniem (rzadziej rozjaśnieniem) rogów obrazu względem jego centrum. Najczęściej spotyka się ją w obiektywach szerokokątnych lub przy maksymalnie otwartej przysłonie, czyli niskim f-numberze. Wynika to z konstrukcji optycznej soczewek – światło wpadające pod dużym kątem nie dociera do matrycy tak efektywnie jak w środku kadru. Często widać to szczególnie na zdjęciach krajobrazowych czy architektury, gdzie równomierne oświetlenie jest ważne. W praktyce, fotografowie czasem świadomie zostawiają winietowanie w zdjęciu, bo może ono podkreślić temat i skierować uwagę widza do środka kadru – takie subtelne prowadzenie wzroku. Jednak w branży fotograficznej za standard uznaje się eliminację tej wady na etapie postprodukcji, np. w programach typu Lightroom, gdzie można z łatwością „wyciągnąć” rogi i rozjaśnić je cyfrowo. Moim zdaniem nawet dobry obiektyw może mieć lekką winietę na najniższej przysłonie i to nie zawsze jest wada, ale warto wiedzieć, że w profesjonalnej fotografii produktowej czy reklamowej bardzo dba się o równomierne naświetlenie całej powierzchni obrazu.

Pytanie 40

Zdjęcie biometryczne o wymiarach 3,5 x 4,5 cm powinno

A. obejmować całą głowę, wzrok skierowany w bok.

B. przedstawiać profil głowy, wzrok przymknięty, uśmiech na twarzy.

C. przedstawiać profil głowy, wzrok na wprost aparatu, uśmiech na twarzy.

D. obejmować całą głowę, wzrok skierowany do aparatu.

Zdjęcie biometryczne o wymiarach 3,5 x 4,5 cm rzeczywiście powinno obejmować całą głowę, a wzrok musi być skierowany bezpośrednio w obiektyw aparatu. Wynika to przede wszystkim z wymogów stosowanych przez urzędy podczas wyrabiania dokumentów takich jak dowód osobisty, paszport czy prawo jazdy. Chodzi o to, żeby na fotografii twarz była widoczna wyraźnie, bez żadnych przekrzywień czy odwrócenia głowy – tylko wtedy systemy automatycznej identyfikacji i urzędnicy mogą poprawnie rozpoznać osobę. Najlepiej, jeśli oczy są otwarte, a wyraz twarzy neutralny – bez uśmiechu i bez marszczenia brwi. Z mojego doświadczenia, nawet drobne odchylenie głowy lub wzroku może skutkować odrzuceniem zdjęcia przez urzędnika. Praktyka pokazuje, że wiele osób próbuje lekko się uśmiechać albo patrzeć nieco w bok, ale to jest niezgodne z wytycznymi Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Dodatkowo, profesjonalni fotografowie zwracają uwagę na jednolite, jasne tło i brak nakryć głowy, chyba że ktoś ma specjalne uzasadnienie religijne. Moim zdaniem dobrze jest na chwilę zapomnieć o pozowaniu do selfie – zdjęcie biometryczne to nie jest zdjęcie artystyczne, tylko typowo funkcjonalny obraz do identyfikacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej