Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 14:22
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 14:53

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Poniżej zamieszczony fragment skryptu w JavaScript zwróci

A. owodzeni

B. wodzenia

C. ze

D. wo

Patrząc na ten skrypt JavaScript, który działa na łańcuchach i wypisuje różne fragmenty tekstu, można się natknąć na pewne nieporozumienia związane z metodą substring. Z doświadczenia, wiem, że początkujący programiści czasem mylą się w odczytywaniu indeksów w tej metodzie. W skrócie, substring wyciąga dwa argumenty: początkowy i końcowy, ale działa tak, że bierze znaki od początkowego do przed końcowym. Więc gdy mamy substring(3,9) na 'Powodzenia na egzaminie', to zwraca 'odzeni'. Potem, jak wywołasz z.substring(2,4) na 'odzeni', to dostajesz 'ze'. Często błędnie myśli się, że substring bierze znaki do końca, co prowadzi do pomyłek. I jest jeszcze różnica między substring a substr, co też jest dość mylące. W kontekście tego egzaminu, ważne jest, aby rozumieć te drobne szczegóły i używać metod w odpowiednich sytuacjach. Z mojego doświadczenia, to klucz do efektywnej pracy z tekstem w skryptach webowych.

Pytanie 2

Kod został napisany w języku JavaScript. W podanej definicji obiektu metodą jest element o nazwie.

var obj1 = {
  czescUlamkowa: 10,
  czescCalkowita: 20,
  oblicz: function() {.....}
}

A. czescUlamkowa

B. obj1

C. oblicz

D. czescCalkowita

W podanym kodzie JavaScript obiekt obj1 zawiera trzy elementy czescUlamkowa czescCalkowita i oblicz Istotnym aspektem definicji obiektów w JavaScript jest możliwość definiowania metod czyli funkcji będących częścią obiektu W podanym obiekcie metoda oblicz zdefiniowana jest jako funkcja przypisana do klucza o tej samej nazwie To właśnie odróżnia metodę od zwykłych właściwości obiektu czyli czescUlamkowa i czescCalkowita które są wartościami liczbowymi Metody w JavaScript są wykorzystywane do wykonywania operacji wewnątrz obiektu co pozwala na manipulację jego danymi i zachowaniami Przykładowo metoda oblicz może służyć do kalkulacji bazującej na innych właściwościach obiektu takich jak czescUlamkowa i czescCalkowita Definiując metody w obiektach uzyskujemy spójność i enkapsulację dzięki czemu obiekt może sam zarządzać swoimi danymi i operacjami Rozumienie metod w kontekście obiektów jest kluczowe zwłaszcza w paradygmacie programowania obiektowego gdzie obiekty mogą posiadać zarówno dane jak i funkcjonalności związane z tymi danymi

Pytanie 3

W języku JavaScript zapisano kod, którego wynikiem działania jest?
var osoba=prompt("Podaj imię", "Adam");

A. wyświetlenie okna z polem do edycji, w którym domyślnie znajduje się tekst "Adam"

B. bezpośrednie przypisanie do zmiennej osoba wartości "Adam"

C. pokazanie okna z pustym polem do edycji

D. uzyskanie z formularza wyświetlonego na stronie HTML imienia "Adam"

W kodzie JavaScript zapisano wywołanie funkcji prompt, która jest standardową metodą do interakcji z użytkownikiem poprzez wyświetlenie okna dialogowego. Funkcja ta przyjmuje dwa argumenty: pierwszy to tekst, który będzie wyświetlony jako prośba o dane, a drugi to opcjonalna wartość domyślna, która pojawi się w polu edycyjnym okna dialogowego. W przykładzie użytkownik proszony jest o podanie imienia, a domyślną wartością, która jest predefiniowana w tym przypadku, jest 'Adam'. Działanie tego kodu spowoduje otwarcie okna z polem edycyjnym, w którym już znajduje się 'Adam', co ułatwia użytkownikowi wprowadzenie danych. Ponadto, gdy użytkownik kliknie 'OK' lub 'Anuluj', wynik (czyli wartość wpisana przez użytkownika lub null, jeśli anulował) zostanie przypisany do zmiennej 'osoba'. Warto zaznaczyć, że funkcja prompt jest powszechnie używana w aplikacjach webowych do szybkiego zbierania informacji od użytkowników. Dzięki temu kodowi programiści mogą efektywnie interactować z użytkownikami, co jest zgodne z duchem nowoczesnych aplikacji internetowych opartych na JavaScript.

Pytanie 4

W języku JavaScript zdefiniowano funkcję o nazwie liczba_max, która porównuje trzy liczby naturalne przekazane jako argumenty i zwraca największą z nich. Prawidłowa forma wywołania tej funkcji, razem z przypisaniem jej wyniku, powinna wyglądać następująco

A. var wynik = liczba_max(a, b, c);

B. liczba_max(a, b, c);

C. liczba_max(a, b, c) = wynik;

D. liczba_max(a, b, c, wynik);

Wywołanie funkcji 'liczba_max' w postaci 'var wynik = liczba_max(a, b, c);' jest prawidłowe, ponieważ stosuje syntaksę języka JavaScript do przypisania wartości zwróconej przez funkcję do zmiennej. Zdefiniowana funkcja 'liczba_max' przyjmuje trzy argumenty, które są porównywane, a maksymalna z nich jest zwracana jako wynik. W tym przypadku 'var wynik' tworzy nową zmienną, która przechowuje tę wartość, co jest zgodne z najlepszymi praktykami programowania, gdzie wyniki operacji są przypisywane do zmiennych dla dalszego wykorzystania. Użycie 'var' (lub 'let', 'const' w nowszych wersjach JavaScript) jest kluczowe, aby jasno określić zakres zmiennej. Przykładowo, jeśli a = 5, b = 10, c = 3, to po wywołaniu 'var wynik = liczba_max(a, b, c);', zmienna 'wynik' będzie miała wartość 10. Tego typu konstrukcje są podstawą programowania w JavaScript i są niezwykle przydatne w tworzeniu dynamicznych aplikacji webowych, gdzie operacje na danych są na porządku dziennym.

Pytanie 5

W JavaScript zdarzenie onKeydown zostanie wywołane, gdy klawisz

A. klawiatury będzie wciśnięty

B. klawiatury będzie zwolniony

C. myszki będzie zwolniony

D. myszki będzie wciśnięty

Odpowiedź, że zdarzenie onKeydown jest wywoływane, gdy klawisz klawiatury został naciśnięty, jest prawidłowa, ponieważ onKeydown jest zdarzeniem, które reaguje na pierwszą interakcję użytkownika z klawiaturą. W praktyce oznacza to, że gdy użytkownik naciśnie dowolny klawisz na klawiaturze, np. literę, cyfrę lub klawisz funkcyjny, zdarzenie onKeydown zostanie wywołane. Jest to kluczowe w kontekście tworzenia interaktywnych aplikacji webowych, ponieważ pozwala programistom na obsługę wejścia użytkownika w czasie rzeczywistym. Na przykład, w aplikacji do edycji tekstu, można wykorzystać onKeydown do aktualizacji zawartości edytora na podstawie wprowadzanego tekstu, co zapewnia płynne doświadczenie użytkownika. Dobrym przykładem zastosowania tego zdarzenia jest również implementacja gier, w których ruchy postaci lub akcje są wykonywane w odpowiedzi na naciśnięcia klawiszy. W standardach W3C dotyczących dostępu i interakcji z użytkownikiem, zdarzenie onKeydown uwzględnia również kwestie dostępności, co jest istotne dla projektowania inkluzywnych aplikacji.

Pytanie 6

W języku Javascript obiekt typu array służy do przechowywania

A. wielu wartości tylko tekstowych

B. wielu wartości lub funkcji

C. wielu wartości różnego rodzaju

D. wielu wartości tylko liczbowych

Obiekt typu array w języku JavaScript jest niezwykle elastycznym narzędziem, które pozwala na przechowywanie wielu wartości dowolnego typu. Arrays mogą zawierać liczby, stringi, obiekty, a nawet inne tablice, w ramach jednego zbioru. Taka struktura danych jest bardzo przydatna w programowaniu, szczególnie w kontekście pracy z danymi, gdyż umożliwia tworzenie kolekcji o zmiennej długości, które można łatwo przetwarzać. Na przykład, w aplikacjach webowych można wykorzystać tablice do grupowania danych z formularzy lub przechowywania wyników zapytań do bazy danych. Dzięki metody takim jak .push(), .pop() czy .map(), programiści mogą łatwo manipulować danymi w tablicach. Ważnym aspektem jest również to, że tablice są obiektami w JavaScript, co oznacza, że można do nich przypisywać dodatkowe właściwości i metody, zwiększając ich funkcjonalność. Przykładem zaawansowanego zastosowania tablic jest wykorzystanie ich do implementacji algorytmów, takich jak sortowanie czy przeszukiwanie danych. Zgodnie z dokumentacją MDN, tablice w JavaScript są dynamiczne, co oznacza, że ich rozmiar może być dostosowywany w czasie działania programu, co czyni je bardzo wszechstronnym narzędziem w pracy programisty.

Pytanie 7

W instrukcji warunkowej języka JavaScript należy zweryfikować sytuację, w której wartość zmiennej a mieści się w zakresie (0, 100), a wartość zmiennej b jest większa od zera. Taki warunek można zapisać w sposób następujący

A. if ((a>0 || a<100) && b>0)

B. if (a>0 || a<100 || b<0)

C. if ((a>0 && a<100) || b<0)

D. if (a>0 && a<100 && b>0)

Wybór odpowiedzi 'if (a>0 && a<100 && b>0)' jest prawidłowy, ponieważ precyzyjnie spełnia określone wymagania zawarte w pytaniu. Warunek ten sprawdza, czy zmienna 'a' mieści się w przedziale od 0 do 100 (wyłączając 0 i 100), a także potwierdza, że zmienna 'b' jest większa od zera. Operator '&&' (AND) jest kluczowy w tym przypadku, ponieważ wymaga spełnienia wszystkich zdefiniowanych warunków jednocześnie. Przykładowo, jeśli mamy zmienne 'a' równe 50 i 'b' równe 10, to warunek zostanie spełniony i kod wewnątrz instrukcji 'if' zostanie wykonany. Zastosowanie takich warunków jest powszechne w programowaniu, zwłaszcza w sytuacjach wymagających walidacji danych, gdzie musimy upewnić się, że wszystkie kryteria są spełnione przed kontynuowaniem dalszych operacji. Standardy kodowania zalecają wykorzystanie prostych i jednoznacznych instrukcji warunkowych, co przyczynia się do lepszej przejrzystości i utrzymywalności kodu. Stosując odpowiednią logikę w warunkach, minimalizujemy ryzyko wystąpienia błędów w logice aplikacji.

Pytanie 8

Jaką wartość będzie mieć zmienna str2 po wykonaniu poniższego fragmentu kodu JavaScript?

var str1 = "JavaScript"; var str2 = str1.substring(2, 6);

A. vaScri

B. vaSc

C. avaScr

D. avaS

Zrozumienie działania metody substring jest kluczowe do prawidłowego wyodrębniania części łańcucha znaków w JavaScript. Metoda ta przyjmuje dwa argumenty: indeks początkowy oraz opcjonalny indeks końcowy. Indeks początkowy wskazuje od którego znaku zaczynamy wycinanie a indeks końcowy wskazuje na pierwszy znak który nie zostanie uwzględniony. Jeśli indeks końcowy nie jest podany metoda wycina do końca łańcucha. Indeksowanie w JavaScript jest zerowe co oznacza że pierwszy znak ma indeks 0 drugi indeks 1 itd. To może prowadzić do mylnych założeń jeśli nie zrozumie się poprawnie jak działają indeksy. Typowym błędem jest użycie indeksu końcowego w sposób który uwzględnia także znak na tej pozycji co jest błędne ponieważ indeks końcowy jest wyłączny. W pytaniu gdy użyjemy substring(2 6) z łańcuchem JavaScript zaczynamy od znaku o indeksie 2 czyli v i kontynuujemy do indeksu 6 nie włączając go co daje nam ciąg vaSc. Inne odpowiedzi mogą wynikać z błędnego uwzględnienia indeksów początkowego lub końcowego co prowadzi do wycinania niepoprawnych fragmentów łańcucha. Rozumienie i stosowanie zasad indeksowania oraz logiki zerowania indeksów jest kluczowe przy pracy z łańcuchami znaków w JavaScript.

Pytanie 9

W JavaScript zdarzenie onKeydown zostanie wywołane, gdy klawisz

A. myszki został zwolniony

B. klawiatury został naciśnięty

C. klawiatury został zwolniony

D. myszki został naciśnięty

Zdarzenie onKeydown w JavaScript jest wywoływane, gdy użytkownik naciśnie klawisz na klawiaturze. To fundamentalne zdarzenie jest często wykorzystywane w aplikacjach webowych do obsługi interakcji użytkowników, takich jak wprowadzanie danych czy nawigacja po formularzach. W momencie naciśnięcia klawisza, przeglądarka emituje to zdarzenie, co pozwala programistom na reagowanie na konkretne akcje. Na przykład, jeśli chcemy stworzyć prostą grę opartą na ruchu postaci, możemy wykorzystać onKeydown do wykrywania klawiszy strzałek i poruszania postacią w odpowiednich kierunkach. Warto również zauważyć, że onKeydown różni się od onKeyup, które jest wywoływane, gdy klawisz jest zwolniony, co ma znaczenie w przypadku obsługi sekwencji klawiszy oraz klawiszy modyfikujących, takich jak Shift czy Ctrl. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla tworzenia responsywnych i interaktywnych aplikacji webowych, zgodnych z najlepszymi praktykami programowania.

Pytanie 10

Jak należy poprawnie udokumentować wzorzec weryfikacji dla pola nazwa w kodzie aplikacji JavaScript?

A. /* Pole nazwa może składać się z dowolnego ciągu cyfr (z wyłączeniem 0), małych i dużych liter. */

B. /* Pole nazwa powinno składać się w tej kolejności: z ciągu cyfr (z wyłączeniem 0), następnie dużej litery i ciągu małych liter. */

C. /* Pole nazwa może zawierać dowolny ciąg cyfr (z wyłączeniem 0), następnie musi zawierać dużą literę i ciąg minimum dwóch małych liter. */

D. /* Pole nazwa musi składać się w tej kolejności: z ciągu cyfr (z wyłączeniem 0), następnie dużych liter i dwóch małych liter. */

Niepoprawne odpowiedzi zakładają niewłaściwą interpretację wymagań dotyczących wzorca walidacji. Pierwsza opcja sugeruje że pole 'nazwa' może składać się z dowolnych cyfr i liter co nie uwzględnia wymogu specyficznej kolejności i liczby znaków co może prowadzić do wprowadzenia nieprawidłowych danych. Taki brak restrykcji mógłby skutkować potencjalnymi lukami w zabezpieczeniach aplikacji. Inna odpowiedź zakłada że po cyfrze musi wystąpić duża litera a następnie ciąg małych liter co nie spełnia wymogu co najmniej dwóch małych liter. Podejście to ignoruje szczegółowe wymagania dotyczące liczby małych liter w końcowej części ciągu. Kolejne błędne założenie mówi o konieczności posiadania dwóch małych liter ale nie wymaga dużej litery co również jest sprzeczne ze wzorcem przedstawionym w zadaniu. Częstym błędem jest nieuwzględnianie pełnej struktury wzorca co powoduje że walidacja jest niekompletna i potencjalnie niewystarczająca do zapewnienia integralności danych. Prawidłowe użycie wyrażeń regularnych wymaga szczegółowego zrozumienia zarówno składni jak i logiki stojącej za walidacją danych aby skutecznie zabezpieczyć aplikację przed nieprawidłowymi wpisami które mogą wpłynąć na jej funkcjonalność i bezpieczeństwo. Zrozumienie zasad poprawnej walidacji jest kluczowym elementem w procesie tworzenia bezpiecznych i niezawodnych aplikacji webowych.

Pytanie 11

Kod JavaScript uruchomiony w wyniku kliknięcia przycisku ma na celu <img id="i1" src="obraz1.gif"> <button onclick="document.getElementById('i1').src='obraz2.gif'"> test</button>

A. wyświetlić obraz2.gif obok obraz1.gif

B. ukryć obraz2.gif

C. zamienić obraz1.gif na obraz2.gif

D. zmienić styl obrazu o id równym i1

Odpowiedź 'zamienić obraz1.gif na obraz2.gif' jest poprawna, ponieważ kod JavaScript w przycisku jest odpowiedzialny za zmianę źródła obrazu. W momencie kliknięcia przycisku, funkcja `document.getElementById('i1').src='obraz2.gif'` przypisuje nowe źródło do elementu o identyfikatorze 'i1', co efektywnie powoduje wyświetlenie obraz2.gif zamiast obraz1.gif. Tego typu manipulacje DOM są powszechnie stosowane w interaktywnych aplikacjach webowych, gdzie użytkownik wchodzi w interakcję z różnymi elementami. Przykładem zastosowania tej techniki może być tworzenie galerii zdjęć, gdzie użytkownik klika na miniaturkę, a główny obrazek zostaje zmieniony na wybrane zdjęcie. Warto również zauważyć, że ta zmiana jest realizowana bez potrzeby reładowania strony, co znacząco poprawia doświadczenie użytkownika. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie tworzenia dynamicznych interfejsów użytkownika.

Pytanie 12

W języku JavaScript stworzono funkcję o nazwie liczba_max, która porównuje trzy liczby naturalne przekazane jako argumenty i zwraca największą z nich. Jak powinno wyglądać prawidłowe wywołanie tej funkcji oraz uzyskanie jej wyniku?

A. liczba_max(a,b,c)=wynik;

B. var wynik=liczba_max(a,b,c);

C. liczba_max(a,b,c,wynik);

D. liczba_max(a,b,c);

Odpowiedź "var wynik=liczba_max(a,b,c);" jest poprawna, ponieważ w ten sposób prawidłowo wywołujemy funkcję liczba_max, przekazując do niej trzy argumenty: a, b oraz c. Funkcja ta ma na celu zwrócenie maksymalnej wartości z przekazanych liczb, więc przypisanie jej wyniku do zmiennej wynik jest logicznym krokiem. W języku JavaScript, operator przypisania (=) pozwala na zdefiniowanie zmiennych, co w tym przypadku oznacza, że zmienna wynik będzie zawierać wartość zwróconą przez funkcję. Wartością tą jest największa liczba spośród a, b i c. Zastosowanie takiego podejścia jest zgodne z koncepcją programowania funkcjonalnego, gdzie funkcje są traktowane jako „pierwszej klasy obywateli”, co oznacza, że można je przypisywać do zmiennych. Dobrą praktyką w programowaniu jest również używanie czytelnych nazw zmiennych oraz funkcji, co ułatwia zrozumienie kodu przez inne osoby. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na typy danych przekazywanych do funkcji, aby uniknąć nieprzewidzianych błędów podczas obliczeń.

Pytanie 13

Kod źródłowy przedstawiony poniżej ma na celu wyświetlenie

A. wylosowanych liczb z zakresu od 1 do 99

B. liczb wprowadzonych z klawiatury, aż do momentu wprowadzenia wartości 0

C. losowych liczb od 0 do 100, aż do wylosowania wartości 0

D. ciągu liczb od 1 do 100

Kod źródłowy przedstawiony w pytaniu inicjuje losowanie liczb w przedziale od 0 do 100 i wyświetla je na ekranie aż do momentu wylosowania liczby 0. Taki sposób działania jest możliwy dzięki zastosowaniu pętli while która wykonuje się dopóki warunek w niej zawarty jest spełniony. W tym przypadku warunek ten to różność zmiennej liczba od zera. Funkcja rand(0 100) generuje losowe liczby całkowite z zadanego przedziału. W momencie wylosowania wartości 0 pętla przestaje się wykonywać co skutkuje zakończeniem procesu wyświetlania liczb na ekranie. Tego typu pętle są często używane w programowaniu do tworzenia losowych zdarzeń np. w grach komputerowych gdzie potrzebne jest dynamiczne generowanie wartości. Warto zwrócić uwagę na to że funkcja rand jest standardową funkcją w wielu językach programowania pozwalającą na generowanie losowych liczb co jest przydatne w testowaniu algorytmów w różnych warunkach. Praktyka ta wspomaga proces nauki i doskonalenia umiejętności programistycznych dzięki możliwości symulacji losowych scenariuszy.

Pytanie 14

W języku JavaScript przedstawiona definicja jest definicją

var imiona = ["Anna", "Jakub", "Iwona", "Krzysztof"];

A. tablicy.

B. klasy.

C. obiektu.

D. kolekcji.

Dobra robota! Wybrałeś poprawną odpowiedź, czyli tablicę. W języku JavaScript, tablice służą do przechowywania wielu wartości w pojedynczej zmiennej. W podanym przykładzie, zmienna 'imiona' jest tablicą, która zawiera ciągi znaków reprezentujące imiona. Tablica w JavaScript jest obiektem globalnym, który jest używany w kontekście obiektu. Tablice są jednym z podstawowych typów danych, które są niezbędne dla tworzenia i manipulowania danymi. Tworzenie tablicy jest bardzo proste, wystarczy użyć nawiasów kwadratowych [] i oddzielić elementy za pomocą przecinków. Oto przykład: var imiona = ['Jan', 'Anna', 'Piotr'];. W praktyce, tablice są używane w wielu różnych sytuacjach, takich jak przechowywanie danych do dalszej analizy, grupowanie powiązanych danych, tworzenie list lub tabel, a także do przechowywania danych na potrzeby pętli i innych struktur sterujących.

Pytanie 15

Język JavaScript wspiera

A. abstrakcyjne klasy

B. funkcje wirtualne

C. obiekty DOM

D. wysyłanie ciastek z identycznymi informacjami do wielu użytkowników strony

Wybór jednej z pozostałych opcji może wynikać z nieporozumienia dotyczącego podstawowych koncepcji programowania w JavaScript. Funkcje wirtualne, które są bardziej charakterystyczne dla języków programowania obiektowego, takich jak C++ czy Java, nie mają zastosowania w JavaScript, który nie wspiera klasycznej hierarchii klas w taki sposób, jak te języki. W JavaScript funkcje są obiektami, a prototypowe dziedziczenie jest kluczowym mechanizmem, co często prowadzi do mylnej interpretacji koncepcji klas abstrakcyjnych. JavaScript nie definiuje klas abstrakcyjnych w tradycyjnym sensie, chociaż od ES6 wprowadzono wsparcie dla klas. Co więcej, idea wysyłania ciastek z tą samą informacją do wielu klientów nie jest bezpośrednio związana z językiem JavaScript, lecz z mechanizmami serwerowymi oraz strukturyzowaniem danych w aplikacjach webowych. Często popełniane błędy myślowe dotyczą zrozumienia ról różnych technologii webowych i ich interakcji. JavaScript działa głównie po stronie klienta, a jego integracja z serwerami odbywa się zazwyczaj za pomocą protokołu HTTP, w którym ciasteczka są jednym z wielu elementów zarządzania stanem użytkownika. Zrozumienie roli DOM w kontekście JavaScript jest kluczowe do tworzenia efektywnych i interaktywnych aplikacji, co podkreśla znaczenie tej koncepcji w codziennym programowaniu.

Pytanie 16

W instrukcji warunkowej w języku JavaScript należy zweryfikować sytuację, w której wartość zmiennej a leży w przedziale (0,100), a wartość zmiennej b jest większa od zera. Odpowiedni zapis warunku jest następujący:

A. if (a > 0 || a < 100 || b < 0 )

B. if (a > 0 || a < 100 && b > 0 )

C. if (a > 0 && a < 100 && b > 0 )

D. if (a > 0 && a < 100 || b < 0 )

Odpowiedź 'if (a > 0 && a < 100 && b > 0)' jest dokładnie to, czego szukamy. Zmiana 'a' musi być w przedziale powyżej 0, ale poniżej 100, a do tego 'b' musi być większe od zera. To tak jakby ustalać zasady dla jakiegoś wyzwania – żeby coś się udało, musi być spełnionych kilka warunków na raz. Przykładowo, jeżeli myślimy o zakupach online, to możemy zrobić zakupy tylko wtedy, gdy kwota jest w porządku (czyli w tym przedziale) i nasze konto ma jakieś pieniądze. Takie jasne zasady są super ważne, bo pomagają w pisaniu czytelnego kodu, który potem łatwiej zrozumieć i utrzymać.

Pytanie 17

Aby zrealizować podane czynności w JavaScript, należy w znaczniku <script> umieścić poniższy kod

Wyświetlić okno do wpisania wartości z poleceniem "Podaj kwalifikacje: ", następnie po zatwierdzeniu
Umieścić napis na stronie internetowej, gdzie w miejscu kropek znajduje się wartość pobrana z okna "Kwalifikacja: ..."

A. A << prompt("Podaj kwalifikację: "); document.write("Kwalifikacja: " + A)

B. A = prompt("Podaj kwalifikację: "); document.write("Kwalifikacja: " + A)

C. A = alert("Podaj kwalifikację: "); document.write("Kwalifikacja: " + A)

D. A = prompt("Podaj kwalifikację: "); document.write("Kwalifikacja: ".A)

Odpowiedź 1 jest prawidłowa, ponieważ w JavaScript funkcja prompt() służy do wyświetlenia okna dialogowego z poleceniem dla użytkownika, aby wprowadził tekst. Po wpisaniu wartości przez użytkownika i zatwierdzeniu, tekst jest przypisywany do zmiennej A. Następnie funkcja document.write() umożliwia dynamiczne dodanie tego tekstu do dokumentu HTML. Poprawne użycie obu tych funkcji spełnia wymagania zadania – najpierw otwieramy okno dialogowe, a potem umieszczamy wprowadzone dane na stronie. Stosowanie prompt() i document.write() jest często wykorzystywane w aplikacjach webowych do interakcji z użytkownikiem w sposób bezpośredni. Mimo że bardziej nowoczesne metody, takie jak manipulacja DOM za pomocą innerHTML czy użycie frameworków JavaScript, oferują większe możliwości, prompt() i document.write() pozostają prostymi narzędziami do szybkiej prezentacji wyników na stronie. Warto jednak pamiętać, że nadmierne użycie document.write() może prowadzić do nadpisania istniejących treści w dokumencie, co nie jest optymalną praktyką w złożonych aplikacjach webowych.

Pytanie 18

Jakie będzie wyjście programu napisanego w języku JavaScript, umieszczonego w ramce, po podaniu wartości 5 na wejściu?

A. 625

B. 125

C. 60

D. 120

Program przedstawiony w pytaniu służy do obliczenia silni liczby n wprowadzonej przez użytkownika. Zrozumienie, dlaczego wynik wynosi 120, a inne odpowiedzi są błędne, wymaga dokładnego prześledzenia, jak działa silnia i jak przebiega obliczenie w pętli for. Silnia liczby n, zapisywana jako n!, to iloczyn wszystkich liczb od 1 do n. Dla wartości 5, program oblicza 5! jako 5*4*3*2*1, co daje 120. Błędne odpowiedzi wynikają zazwyczaj z niepoprawnego zrozumienia zasady działania pętli oraz operacji matematycznych. Na przykład, wynik 60 mógłby sugerować niepełne wykonanie iteracji, na przykład jeśli pętla kończyłaby się wcześniej, ale kod jasno określa, że iteruje od n do 2. Wynik 125 mógłby być wynikiem błędnego użycia operatorów matematycznych, np. dodawania zamiast mnożenia. Odpowiedź 625 mogłaby sugerować niepoprawną interpretację, gdzie liczba 5 zostałaby błędnie pomnożona przez samą siebie pięciokrotnie, co nie dotyczy silni. Takie błędy są powszechne w kontekście programowania, gdzie operatory i zakresy iteracji muszą być prawidłowo zrozumiane i zastosowane. Rozumienie poprawnego działania pętli for oraz operatora *= jest kluczowe dla uniknięcia takich błędów i poprawnego implementowania algorytmów matematycznych w kodzie. Praktyka i analiza przykładowych problemów mogą znacznie poprawić zdolność do pisania skutecznego i bezbłędnego kodu.

Pytanie 19

Aby sprawdzić, czy kod JavaScript działa poprawnie, należy skorzystać z

A. interpretera PERL

B. konsoli w przeglądarce internetowej

C. interpretera PHP

D. kompilatora C++

Konsola w przeglądarce to świetne narzędzie do sprawdzania i naprawiania kodu JavaScript. Dzięki niej możesz od razu zobaczyć, co działa, a co nie. Na przykład, kiedy wpiszesz `console.log('Hello, World!');`, to od razu zobaczysz wynik w konsoli. To bardzo fajny sposób na szybkie testowanie, bo nie musisz czekać ani niczego dodatkowo uruchamiać. Konsola ma też sporo innych przydatnych funkcji, jak inspekcja obiektów czy monitorowanie zdarzeń, więc naprawdę warto się z nią zaprzyjaźnić. Właściwie, każda popularna przeglądarka, jak Chrome czy Firefox, dodaje różne ciekawe opcje, które pomagają w debugowaniu. Z mojego doświadczenia, korzystanie z konsoli to kluczowy element nauki i pracy z JavaScript.

Pytanie 20

Jakim słowem kluczowym można zainicjować zmienną w JavaScript?

A. new

B. instanceof

C. var

D. variable

W języku JavaScript, deklaracja zmiennej przy użyciu słowa kluczowego 'var' jest jednym z podstawowych i fundamentalnych aspektów programowania. Słowo kluczowe 'var' umożliwia tworzenie zmiennych, które mogą przechowywać wartości zarówno typu prymitywnego, jak i obiektowego. Wartością dodaną użycia 'var' jest to, że zmienne zadeklarowane w ten sposób mają zasięg funkcji, co oznacza, że są dostępne w obrębie funkcji, w której zostały zadeklarowane, jak również w zasięgu globalnym, jeśli zostały zdefiniowane poza funkcją. Przykład użycia 'var': var liczba = 10; zmienna 'liczba' jest teraz dostępna w obrębie całej funkcji. Warto również zauważyć, że w nowszych standardach JavaScript, takich jak ECMAScript 6, wprowadzono dodatkowe słowa kluczowe takie jak 'let' i 'const', które oferują bardziej precyzyjny zasięg blokowy i zwiększają bezpieczeństwo kodu. 'Var' pozostaje jednak ważnym elementem do zrozumienia dla każdego programisty JavaScript, ponieważ jest fundamentem, na którym opiera się wiele starszych i nadal używanych skryptów.

Pytanie 21

Kod umieszczony w ramce spowoduje wyświetlenie liczb

A. 1 3 5 7 9

B. 2 4 6 8

C. 2 4 6 8 10

D. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Analizując błędne odpowiedzi można zauważyć że nie uwzględniają one poprawnego działania instrukcji continue w kodzie PHP. Ta instrukcja pomija pozostałe kroki bieżącej iteracji pętli jeśli warunek jest spełniony. Pierwsza odpowiedź 2 4 6 8 nie uwzględnia liczby 10 która także spełnia warunek parzystości i powinna być wypisana co jest błędne w kontekście działania pętli do wartości 10 włącznie. Druga propozycja 1 3 5 7 9 jest wynikiem niepoprawnego zrozumienia działania operatora modułu i instrukcji continue które eliminują liczby nieparzyste z wyjścia. Wyświetlenie tylko nieparzystych liczb oznaczałoby brak zastosowania instrukcji continue lub jej odwrotność co jest sprzeczne z kodem. Ostatnia propozycja 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 zakłada że wszystkie liczby od 1 do 10 są wypisywane co ignoruje kluczowy wpływ instrukcji continue na przebieg pętli. Taki wynik mógłby wskazywać na brak warunku eliminującego liczby nieparzyste co jest błędne w kontekście kodu. Typowym błędem jest tu niepoprawne rozumienie działania instrukcji sterujących jak continue które pełnią kluczową rolę w przepływie sterowania w pętlach programistycznych i powinny być zawsze dokładnie analizowane aby uniknąć błędnych wniosków i nieoczekiwanych wyników w programach. Operator modulo to również istotny element w zrozumieniu działania kodu służący do łatwego sprawdzania podzielności i warunków logicznych co jest powszechnie stosowane w wielu językach programowania do optymalizacji i filtrowania danych. Kod ilustruje również jak za pomocą prostych warunków można efektywnie zarządzać dużymi zbiorami danych w aplikacjach co jest kluczowe w optymalizacji algorytmów i poprawie wydajności systemów informatycznych.

Pytanie 22

Na stronie internetowej znajduje się formularz, do którego trzeba zaprogramować następujące funkcje:
– walidacja: podczas wypełniania formularza na bieżąco jest kontrolowana poprawność danych
– przesyłanie danych: po wypełnieniu formularza i jego zatwierdzeniu informacje są przesyłane do bazy danych na serwerze
Aby zrealizować tę funkcjonalność w możliwie najprostszy sposób, należy zapisać

A. walidację w skrypcie PHP, a przesyłanie danych w JavaScript

B. walidację i przesyłanie danych w języku PHP

C. walidację w języku JavaScript, a przesyłanie danych w skrypcie PHP

D. walidację i przesyłanie danych w języku JavaScript

Wybór walidacji i przesyłania danych w języku PHP jest nieefektywny w kontekście nowoczesnych aplikacji webowych. Język PHP jest używany głównie po stronie serwera i nie jest przeznaczony do walidacji danych w czasie rzeczywistym. Oczekiwanie na przesłanie formularza do serwera, aby uzyskać informację o błędach, prowadzi do nieprzyjemnych doświadczeń użytkowników. Użytkownik musi czekać na odpowiedź serwera, co może być czasochłonne i frustrujące. Ponadto, walidacja po stronie serwera może sprawić, że użytkownik straci wprowadzone dane, jeśli wystąpią błędy. To podejście nie tylko obniża użyteczność formularzy, ale także może prowadzić do większych obciążeń serwera, ponieważ każde wprowadzenie danych wymaga zaangażowania zasobów serwerowych. Implementując walidację w JavaScript, można natychmiast informować użytkownika o niewłaściwych danych, co nie tylko zaspokaja potrzeby użytkownika, ale także zmniejsza ilość niepotrzebnych zapytań do serwera. Ostatecznie, korzystanie z jednego języka do obu zadań jest sprzeczne z zasadą separacji obowiązków, co jest kluczowe w inżynierii oprogramowania. Zamiast tego, prawidłową praktyką jest wykorzystanie JavaScript do walidacji danych przed ich przesłaniem, co pozwala na znacznie bardziej responsywne i przyjazne dla użytkownika doświadczenia.

Pytanie 23

W formularzu, wartości z pola input o typie number zostały przypisane do zmiennej a, a następnie przetworzone w skrypcie JavaScript w pokazany sposób. Jaki typ będzie miała zmienna x?

var x = parseInt(a);

A. liczbowy, całkowity

B. zmiennoprzecinkowy

C. napisowy

D. NaN

Funkcja parseInt() w JavaScript jest super przydatna, bo pozwala zamienić ciąg znaków na liczbę całkowitą. Jak masz zmienną a, która bierze dane z inputu typu number, to parseInt() łapie te liczby i wyrzuca wszystko, co nie jest cyfrą. Dzięki temu dostajesz liczby całkowite. Warto wiedzieć, że ta funkcja nie zaokrągla wyników, tylko obcina część dziesiętną. To świetna opcja, gdy potrzebujesz tylko całkowitych wartości. parseInt() dobrze działa w programowaniu – często wykorzystuje się go do walidacji i manipulacji liczbami. Z mojego doświadczenia, kiedy pracujesz z różnymi typami danych, musisz zadbać, żeby przekształcenia były na miejscu, bo to bardzo ważne dla aplikacji. Użycie parseInt() jest zgodne z zasadami ECMAScript, co oznacza, że działa w różnych środowiskach JavaScript. Przykładem dobrego zastosowania są aplikacje webowe, gdzie często potrzebujesz liczb całkowitych, na przykład w kalkulatorach czy formularzach z wyborem ilości produktów.

Pytanie 24

Elementem, który odnosi się do imienia Agata w pokazanej tablicy JavaScript, jest

A. Imiona['Agata']

B. Imiona[3]

C. Imiona[Agata]

D. Imiona[4]

W przypadku odpowiedzi Imiona[4] jest kilka błędów związanych z tym, jak działają tablice. Wiesz, w JavaScript zaczynamy liczyć od zera, więc pierwszy element ma indeks 0, a ostatni w tablicy o długości n to n-1. Nasza tablica ma pięć imion, więc ostatni element Agata ma indeks 3, a nie 4. Użycie Imiona[Agata] jest po prostu błędne, bo w tablicach musisz dawać liczby jako indeksy, nie tekst. Jak spróbujesz użyć tekstu jako indeksu, to interpreter nie znajdzie tego elementu i wywali błąd. W kontekście Imiona['Agata'] sytuacja jest ta sama, bo tablice przyjmują tylko numery. Wydaje mi się, że mogło być nieporozumienie między tablicami a obiektami, bo tam można używać tekstowych kluczy. Pamiętaj, że poprawne indeksowanie tablicy to bardzo ważna umiejętność w programowaniu, bo dzięki temu zarządzasz danymi i unikasz różnych błędów.

Pytanie 25

W języku JavaScript poniższy fragment funkcji ma na celu

wynik = 0;
for (i = 0; i < tab.length; i++) {
  wynik += tab[i];
}

A. wprowadzić do każdego elementu tablicy bieżącą wartość zmiennej i

B. dodać do każdego elementu tablicy ustaloną wartość

C. wyświetlić wszystkie elementy tablicy

D. obliczyć sumę wszystkich elementów tablicy

Funkcja w podanym fragmencie rzeczywiście ma na celu policzenie sumy wszystkich elementów tablicy. Przy inicjalizacji zmiennej 'wynik' na 0, kod iteruje przez każdy element tablicy 'tab' przy użyciu pętli for. W każdej iteracji do 'wynik' dodawana jest wartość bieżącego elementu tablicy, co prowadzi do skumulowania wszystkich wartości. Tego typu operacje są powszechnie stosowane w programowaniu, szczególnie w analizie danych, gdzie często zachodzi potrzeba obliczenia sumy, średniej lub innych statystyk na podstawie zebranych danych. Ważne jest również, aby pamiętać o typach danych w JavaScript – elementy tablicy powinny być liczbami, aby suma była poprawna. Zastosowanie tej techniki jest standardem w wielu algorytmach i jest fundamentalne dla zrozumienia bardziej zaawansowanych koncepcji, jak np. funkcje redukujące.

Pytanie 26

Instrukcja JavaScript: document.write5==='5'); co zostanie wyświetlone?

A. true

B. false

C. 1

D. 0

Analizując inne opcje odpowiedzi, można zauważyć, że pierwsza z nich sugeruje wynik 1. W kontekście JavaScript, wynik 1 zazwyczaj odnosi się do wartości prawdy, co jest mylne w przypadku porównania 5 === '5', które nie może zwrócić takiej wartości. Kolejna opcja wskazuje na 0, co w JavaScript również jest interpretowane jako fałsz, ale nie jest zgodne z logiką porównania typów, gdzie wynik jest jednoznacznie 'false', a nie liczbowy. Trzecia opcja, 'true', jest szczególnie myląca, ponieważ może sugerować, że porównanie zakończyło się sukcesem, co jest sprzeczne z zasadą porównania typów: 5 jako liczba i '5' jako string nie mogą być uznawane za identyczne przy użyciu operatora '===' w JavaScript. Warto pamiętać, że JavaScript jest językiem z dynamicznym typowaniem, co oznacza, że typy danych mogą być zmieniane, ale operator '===' wymaga, aby obie strony porównania były tego samego typu. Dlatego każda z tych niepoprawnych odpowiedzi błędnie interpretuje zasady operatorów w JavaScript, prowadząc do nieprawidłowych wniosków.

Pytanie 27

Zdarzenie JavaScript, które jest wywoływane po pojedynczym kliknięciu dowolnego elementu na stronie, określa się jako

A. onDblClick

B. onClick

C. onKeyDown

D. onLoad

Zdarzenie onClick w JavaScript jest jednym z najczęściej używanych zdarzeń w interakcji użytkownika z elementami na stronie internetowej. Jego podstawowa funkcjonalność polega na rejestrowaniu pojedynczego kliknięcia na danym elemencie, co pozwala na wykonanie określonej akcji w odpowiedzi na to zdarzenie. Zdarzenie to jest szczególnie istotne w kontekście rozwoju aplikacji webowych, gdzie interaktywność jest kluczowym elementem doświadczenia użytkownika. Aby zaimplementować zdarzenie onClick, można użyć zarówno atrybutu HTML, jak i metod JavaScript, takich jak addEventListener. Przykładowo, dodając do przycisku HTML atrybut onClick, możemy bezpośrednio wywołać funkcję JavaScript, co znacząco upraszcza kod. W kontekście standardów, onClick jest częścią DOM Level 2 Events Specification, co zapewnia kompatybilność z różnymi przeglądarkami. Przykład zastosowania: <button onClick='alert("Hello World!")'>Kliknij mnie</button> wywoła okno alertu po kliknięciu przycisku. Korzystanie z onClick pozwala na tworzenie dynamicznych interfejsów, które dostosowują się do działań użytkownika, co jest kluczowe w nowoczesnym web designie i programowaniu JavaScript.

Pytanie 28

Który z poniższych fragmentów kodu JavaScript zwróci true?

A. "def" > "abc"

B. "a" > "b"

C. "abc" > "def"

D. "ab" > "c"

W języku JavaScript porównania między ciągami tekstowymi są realizowane zgodnie z zasadami porównania leksykalnego, które opierają się na porównywaniu wartości kodów Unicode. W przypadku porównania 'def' > 'abc', JavaScript analizuje każdy znak z osobna. 'd' ma wartość Unicode 100, a 'a' ma wartość 97. Ponieważ 100 jest większe od 97, całe porównanie zwraca true. W praktyce oznacza to, że ciąg 'def' jest alfabetycznie większy niż 'abc'. Zrozumienie porównania ciągów tekstowych jest kluczowe w programowaniu, zwłaszcza w kontekście sortowania danych, filtracji oraz walidacji wejść. Aby lepiej zrozumieć te zasady, warto zapoznać się z dokumentacją ECMAScript, która precyzyjnie opisuje sposób działania operatorów porównania w różnych kontekstach. Warto również zauważyć, że porównania są wrażliwe na wielkość liter, co oznacza, że 'Z' będzie mniejsze niż 'a'.

Pytanie 29

Jakie zdarzenie należy wykorzystać, aby funkcja JavaScript była aktywowana za każdym razem, gdy użytkownik wprowadza jakikolwiek znak w polu tekstowym?

A. onkeydown

B. onmouseout

C. onload

D. onclick

Funkcja JavaScript, która ma być wywoływana za każdym razem, gdy użytkownik wpisuje dowolny znak do pola edycji, powinna korzystać ze zdarzenia 'onkeydown'. Zdarzenie to jest wywoływane w momencie naciśnięcia klawisza, co oznacza, że natychmiast odzwierciedla zmiany wprowadzone przez użytkownika. Dzięki temu możemy w czasie rzeczywistym reagować na dane wprowadzane przez użytkownika, co jest niezwykle przydatne w aplikacjach interaktywnych. Przykładowo, jeśli mamy pole tekstowe, w którym użytkownik wprowadza swoje imię, możemy użyć zdarzenia 'onkeydown', aby sprawdzić, czy imię nie jest za krótkie lub nie zawiera niedozwolonych znaków. Można to zrealizować w następujący sposób: <input type='text' onkeydown='myFunction()'>. Standardy W3C definiują zdarzenia klawiaturowe jako kluczowy element interakcji użytkownika z aplikacjami webowymi, co czyni 'onkeydown' bardzo istotnym w kontekście UX/UI.

Pytanie 30

Jakie skutki wywoła poniższy fragment kodu w języku JavaScript? ```n = "Napis1"; s = n.length;```

A. Przypisze zmiennej s część napisu ze zmiennej n o długości określonej przez zmienną length

B. Przypisze zmiennej s wartość odpowiadającą długości tekstu w zmiennej n

C. Wyświetli liczbę znaków napisu z zmiennej n

D. Przypisze wartość zmiennej n do zmiennej s

Fragment skryptu w języku JavaScript, w którym zmienna n jest przypisana do napisu "Napis1", a następnie zmienna s jest przypisana do długości tego napisu, korzysta z właściwości length. Odpowiedź 3 jest poprawna, ponieważ właściwość length dla obiektów typu string zwraca liczbę znaków w danym napisie. W tym przypadku "Napis1" ma 6 znaków, więc zmienna s przyjmie wartość 6. Tego typu operacje są powszechnie stosowane w programowaniu do manipulacji i analizy danych tekstowych, co jest istotnym aspektem tworzenia aplikacji webowych. W praktyce, programiści często muszą sprawdzać długość napisów, aby weryfikować dane wejściowe, przygotowywać napisy do dalszego przetwarzania lub dostosowywać interfejs użytkownika. Dobrym przykładem zastosowania length jest walidacja formularzy, gdzie długość wprowadzonego tekstu musi spełniać określone kryteria, np. minimalną lub maksymalną liczbę znaków. Warto zaznaczyć, że zgodnie ze standardami ECMAScript, wszystkie napisy w JavaScript mają tę właściwość, co czyni ją niezwykle użyteczną w codziennej pracy programisty.

Pytanie 31

W języku JavaScript następujący zapis: var napis1 = new napisy); ma na celu

A. zadeklarowanie zmiennej napis1 oraz wywołanie funkcji, w której argumentem jest napis1

B. stworzenie instancji obiektu napis1 klasy napisy

C. wywołanie metody dla obiektu napisy

D. stworzenie nowej klasy napis1

W podanym kodzie JavaScript mamy do czynienia z próbą utworzenia obiektu klasy 'napisy'. Operacja 'new' w JavaScript jest używana do instancjowania obiektów z funkcji konstrukcyjnych, które pełnią rolę klas. Przykład działania: jeśli mamy zdefiniowaną funkcję konstrukcyjną 'function napisy() { this.text = ''; }', to użycie 'var napis1 = new napisy();' stworzy nowy obiekt 'napis1', który będzie posiadał właściwość 'text'. Warto zwrócić uwagę, że 'napisy' musi być zdefiniowane jako funkcja konstrukcyjna, aby mogło być użyte w kontekście 'new'. Zrozumienie tego mechanizmu jest kluczowe w programowaniu obiektowym w JavaScript, gdzie klasy i obiekty odgrywają fundamentalną rolę w organizacji kodu. Aby lepiej zrozumieć działanie tego fragmentu, warto zapoznać się z dokumentacją dotyczącą obiektów i funkcji w JavaScript, co znajduje się w standardzie ECMAScript. Przykładowy kod ilustrujący tworzenie obiektu mógłby wyglądać tak: 'var napis1 = new napisy(); console.log(napis1.text);'.

Pytanie 32

Wskaż warunek w języku JavaScript, który ma na celu sprawdzenie, czy przynajmniej jeden z poniższych przypadków jest spełniony: 1) dowolna naturalna liczba a jest liczbą trzycyfrową 2) dowolna liczba całkowita b jest liczbą ujemną

A. ((a>99)&&(a<1000))&&(b<0)

B. ((a>99)||(a<1000))||(b<0)

C. ((a>99)&&(a<1000))||(b<0)

D. ((a>99)||(a<1000))&&(b<0)

Wszystkie pozostałe odpowiedzi zawierają błędy w logice warunków, które prowadzą do niepoprawnych wywołań logicznych. W przypadku pierwszego zapisu ((a>99)||(a<1000))||(b<0) użycie operatora '||' w pierwszej części oznacza, że wystarczy, aby a było większe niż 99 lub mniejsze niż 1000, co w praktyce nigdy nie wyklucza a z zakresu liczb naturalnych, ponieważ wszystkie liczby naturalne (w tym te jedno- i dwu-cyfrowe) spełniają ten warunek. To powoduje, że wynik będzie zawsze prawdziwy, niezależnie od wartości a. Kolejny zapis ((a>99)&&(a<1000))&&(b<0) również jest błędny, ponieważ wymaga, aby obie części były prawdziwe równocześnie. Oznacza to, że zarówno warunek trzycyfrowości liczby a, jak i warunek, że b musi być liczbą ujemną, muszą być spełnione, aby całość była prawdziwa. W sytuacji, gdy a jest liczbą trzycyfrową, ale b jest liczbą dodatnią, wynik będzie fałszywy, co nie spełnia założonych wymagań, które mówią o tym, że wystarczy, aby jeden z przypadków był prawdziwy. Wreszcie, ostatni zapis ((a>99)&&(a<1000))&&(b<0) jest identyczny w swej logice do poprzedniego, jedynie potwierdza, że oba warunki muszą być spełnione jednocześnie, co z kolei ogranicza możliwości otrzymania prawdziwego wyniku. W kontekście programowania i analizy logicznej, kluczowe jest zrozumienie operatorów logicznych oraz ich zastosowanie w konstrukcjach warunkowych, aby uzyskać zamierzony efekt działania.

Pytanie 33

W języku JavaScript funkcja getElementById odnosi się do

A. elementu HTML z określoną nazwą klasy

B. elementu HTML z podanym id

C. zmiennej numerycznej

D. klasy zdefiniowanej w CSS

Metoda getElementById w języku JavaScript jest kluczowym narzędziem do manipulacji DOM (Document Object Model), które pozwala deweloperom na łatwe odwoływanie się do konkretnych elementów HTML za pomocą ich atrybutu id. Dzięki temu, możemy dynamicznie zmieniać treść, style lub atrybuty tych elementów, co jest niezwykle przydatne w tworzeniu interaktywnych stron internetowych. Na przykład, jeśli mamy element HTML z atrybutem id='header', możemy użyć `document.getElementById('header')` do uzyskania do niego dostępu. To podejście jest zgodne z zasadami poprawnej struktury HTML, gdzie atrybut id powinien być unikalny w obrębie dokumentu. Rekomendowane jest, aby id było zrozumiałe i jasno określało zawartość elementu, co ułatwia późniejszą nawigację i skrypty, a także poprawia dostępność strony. W praktyce, korzystając z getElementById, możemy na przykład zmieniać tekst nagłówka: `document.getElementById('header').innerText = 'Nowy nagłówek';`.

Pytanie 34

Wskaż prawidłową definicję funkcji w języku JavaScript?

A. typ_funkcji nazwa_funkcji(argumenty) {instrukcje;}

B. new nazwa_funkcji(argumenty) {instrukcje;}

C. function nazwa_funkcji(argumenty) {instrukcje;}

D. nazwa_funkcji(argumenty) {instrukcje;}

Definicja funkcji w języku JavaScript przy użyciu słowa kluczowego 'function' jest standardowym sposobem deklaracji funkcji. Poprawny zapis 'function nazwa_funkcji(argumenty) {instrukcje;}' jasno wskazuje, że tworzona jest nowa funkcja, której nazwa oraz argumenty są zdefiniowane. Przykładowo, można stworzyć funkcję dodającą dwie liczby: 'function dodaj(a, b) { return a + b; }'. Funkcje w JavaScript mogą być wywoływane w dowolnym miejscu w kodzie, co czyni je niezwykle elastycznymi. Dodatkowo, dzięki temu, że JavaScript obsługuje funkcje jako obiekty pierwszej klasy, można je przekazywać jako argumenty do innych funkcji, przypisywać do zmiennych oraz zwracać z innych funkcji. Warto również zauważyć, że w kontekście dobrych praktyk, używanie funkcji z jasnymi nazwami i dobrze zdefiniowanymi argumentami zwiększa czytelność oraz utrzymanie kodu, co jest istotne w pracy zespołowej oraz przy rozwijaniu większych aplikacji.

Pytanie 35

W instrukcji warunkowej w JavaScript powinno się zweryfikować sytuację, w której zmienne a oraz b są większe od zera, przy czym zmienna b jest mniejsza od 100. Taki warunek należy zapisać w następujący sposób:

A. if ( a > 0 && b > 0 || b > 100)

B. if ( a > 0 && b > 0 && b < 100)

C. if ( a > 0 || b > 0 || b > 100)

D. if ( a > 0 || (b > 0 && b < 100))

Odpowiedź if ( a > 0 && b > 0 && b < 100) jest poprawna, ponieważ precyzyjnie spełnia wszystkie wymagane warunki. Wyrażenie to sprawdza, czy obie zmienne a i b są dodatnie, przy czym dodatkowo b musi być mniejsze niż 100. W kontekście programowania, taki sposób sprawdzania warunków jest zgodny z najlepszymi praktykami, gdyż wykorzystuje operator logiczny AND (&&), co zapewnia, że wszystkie warunki muszą być spełnione jednocześnie. Na przykład, w aplikacji, w której mamy do czynienia z ograniczeniami dla zmiennej b, takie podejście pozwala na kontrolowanie wartości, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa danych. W przypadku, gdyby b miało mieć wartość większą lub równą 100, mogłoby to generować błędy, a więc taki warunek jest kluczowy w zabezpieczaniu logiki programu. Dodatkowo, stosowanie złożonych warunków w instrukcjach warunkowych pozwala na elastyczność i łatwość w modyfikacjach kodu w przyszłości, co jest zgodne z zasadą DRY (Don't Repeat Yourself).

Pytanie 36

Ile razy powtórzy się pętla w JavaScript?

var x=1, i=0;
do{
    x*=3;
    i++;
}
while(x!=27);

A. 27 razy

B. 26 razy

C. 3 razy

D. 2 razy

W przedstawionym kodzie JavaScript, pętla do-while wykonuje się do momentu, gdy zmienna x nie jest równa 27. Zaczynając od wartości x równej 1, przy każdym przejściu przez pętlę zmienna x jest mnożona przez 3. Kolejno, x przyjmuje wartości: 3, 9, 27. Zatem pętla wykonuje się trzy razy, ponieważ dopiero po trzecim cyklu x osiąga wartość 27, co powoduje zakończenie pętli. Do-while zawsze wykonuje przynajmniej jedno przejście, niezależnie od warunku końcowego, dzięki czemu jest przydatna w sytuacjach, gdy operacja musi być przeprowadzona co najmniej raz. Dobrym przykładem wykorzystania tego mechanizmu jest oczekiwanie na spełnienie określonego warunku, np. uzyskanie poprawnej odpowiedzi od użytkownika. Warto zwrócić uwagę, że w przypadku operacji matematycznych wymagających określonej liczby iteracji, pętla do-while zapewnia prostotę i przejrzystość implementacji, zgodnie z dobrymi praktykami zapewniającymi łatwość w czytaniu i utrzymaniu kodu.

Pytanie 37

Jaką instrukcję w JavaScript można uznać za równoważną pod względem funkcjonalności do zaprezentowanej?

A. Kod 4

B. Kod 1

C. Kod 3

D. Kod 2

Kod 2 jest poprawny, ponieważ struktura instrukcji warunkowych w JavaScript jest równoważna z wyrażeniem switch przedstawionym w pytaniu. Instrukcja switch pozwala na wykonanie jednej z wielu gałęzi kodu w zależności od wartości wyrażenia, w tym przypadku zmiennej 'dzialanie'. Każdy 'case' w switch odpowiada warunkowi 'if' w strukturze if-else if. W Kodzie 2 każda operacja matematyczna, jak dodawanie czy odejmowanie, jest przypisana do odpowiedniego warunku dzięki zastosowaniu if-else if, co dokładnie odwzorowuje zachowanie switch. Jest to zgodne z dobrą praktyką programistyczną, gdzie wybór między switch a if-else if zależy od przejrzystości i liczby porównywanych przypadków. Kod 2 jest bardziej czytelny, co jest ważne w utrzymywaniu i rozwijaniu kodu produkcyjnego. Praktyczne zastosowanie takiej struktury można znaleźć w budowaniu aplikacji, gdzie decyzje podejmowane są na podstawie wielu możliwych wartości zmiennej.

Pytanie 38

W języku JavaScript należy sformułować warunek, który będzie prawdziwy, gdy zmienna a będzie jakąkolwiek liczbą naturalną dodatnią (również nie zerową) lub gdy zmienna b będzie liczbą mieszczącą się w przedziale od 10 do 100, włącznie. Wyrażenie logiczne zastosowane w tym warunku powinno mieć formę

A. (a>0) || ((b>=10) || (b<=100))

B. (a>0) && ((b>=10) || (b<=100))

C. (a>0) && ((b>=10) && (b<=100))

D. (a>0) || ((b>=10) && (b<=100))

Analizując inne odpowiedzi, widać, że zawierają one różne błędne koncepcje w interpretacji warunków logicznych. W przypadku (a>0) && ((b>=10) || (b<=100)), użycie operatora || w drugiej części powoduje, że warunek dla b zawsze będzie spełniony, niezależnie od wartości b, co jest niezgodne z założeniem, że b powinno znajdować się w przedziale od 10 do 100. Takie błędne zrozumienie operatorów logicznych prowadzi do niepoprawnych interpretacji. W odpowiedzi (a>0) || ((b>=10) || (b<=100)), ponownie użycie operatora || w drugiej części sprawia, że warunek b również nie działa zgodnie z założeniem, ponieważ b może być każdą liczbą, co nie spełnia wymogu ograniczenia do przedziału 10-100. Kolejna odpowiedź, (a>0) && ((b>=10) && (b<=100)), wprowadza błędny wniosek, że obie części muszą być spełnione jednocześnie. Takie podejście jest zrozumiałe, ale nie odpowiada na pierwotne założenie, że wystarczy, aby jeden z warunków był spełniony. Rozumienie logiki warunkowej w programowaniu jest kluczowe dla tworzenia efektywnych algorytmów i unikania problemów z bezpieczeństwem danych. Dlatego ważne jest, aby dokładnie analizować składnię i semantykę wyrażeń logicznych, co przekłada się na jakość kodu i jego łatwość w utrzymaniu.

Pytanie 39

W języku JavaScript, by zmodyfikować wartość atrybutu elementu HTML, po uzyskaniu obiektu za pomocą metody getElementById należy użyć

A. metody getAttribute

B. pola innerHTML

C. pola attribute oraz wskazać nazwę atrybutu

D. metody setAttribute

Wykorzystanie pola innerHTML do zmiany atrybutów elementów HTML może prowadzić do wielu problemów i nieefektywności. Pole to służy do modyfikacji zawartości wewnętrznej elementu, a jego użycie w kontekście zmiany atrybutów nie jest zalecane. Przykładowo, przypisując nową wartość do innerHTML, można przypadkowo nadpisać całą zawartość elementu, co skutkuje utratą innych atrybutów oraz zdarzeń powiązanych z tym elementem. Z kolei metody getAttribute oraz setAttribute mają różne zastosowania: getAttribute odczytuje wartość atrybutu, ale nie zmienia go. Zastosowanie metody attribute, która nie istnieje w standardzie DOM, może prowadzić do nieporozumień i błędów w kodzie. Często błędne podejście do manipulacji atrybutami wynika z braku zrozumienia, jak działa model DOM i jak można go efektywnie wykorzystywać w JavaScript. W praktyce, zamiast używać metod, które nie są przeznaczone do danego zadania, warto sięgnąć po metody dostosowane do manipulacji atrybutami, co zwiększa czytelność i stabilność kodu. W efekcie, zrozumienie różnicy między różnymi metodami i ich zastosowaniem jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania elementami na stronie.

Pytanie 40

W języku JavaScript zdefiniowano funkcję potega. Funkcja ta

function potega(a, b = 2) { ... return wynik; }

A. nie zwraca wartości

B. wymaga podania dwóch argumentów przy wywołaniu

C. nie przyjmuje żadnych argumentów

D. może być wywołana z jedną wartością

Odpowiedź 3 jest poprawna, ponieważ funkcja potega w JavaScript została zdefiniowana z jednym parametrem obowiązkowym (a) oraz jednym parametrem opcjonalnym (b) z domyślną wartością wynoszącą 2. Oznacza to, że można ją wywołać z jednym argumentem, a wtedy drugi argument przyjmie wartość domyślną. Taka konstrukcja jest użyteczna w przypadku, gdy chcemy zapewnić elastyczność wywołania funkcji bez konieczności podawania wszystkich argumentów. W praktyce, użycie wartości domyślnych pozwala na tworzenie bardziej zwięzłego kodu i łatwiejsze utrzymywanie funkcji. Standard ECMAScript 2015 (ES6) wprowadził możliwość definiowania wartości domyślnych dla parametrów funkcji, co jest obecnie powszechną praktyką w JavaScript. Dzięki temu programiści mogą lepiej zarządzać przypadkami, w których nie wszystkie dane wejściowe są dostępne, co pozwala na unikanie błędów związanych z nieokreślonymi wartościami i zwiększa efektywność kodu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej